| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 28,0021,001,แต่เพราะคุณแห่งธรรมารมณ์มีอยู่ ฉะนั้น สัตว์ทั้งหลายจึงกำหนัดใน | |
| 28,0021,002,ธรรมารมณ์ ถ้าโทษแห่งธรรมารมณ์จักไม่มีแล้วไซร้ สัตว์ทั้งหลายก็จะ | |
| 28,0021,003,ไม่พึงเบื่อหน่ายในธรรมารมณ์ แต่เพราะโทษแห่งธรรมารมณ์มีอยู่ ฉะนั้น | |
| 28,0021,004,สัตว์ทั้งหลายจึงเบื่อหน่ายในธรรมารมณ์ ถ้าความสลัดออกจากธรรมารมณ์ | |
| 28,0021,005,จักไม่มีแล้วไซร้ สัตว์ทั้งหลายก็จะไม่พึงสลัดออกจากธรรมารมณ์ แต่เพราะ | |
| 28,0021,006,ความสลัดออกแห่งธรรมารมณ์มีอยู่ ฉะนั้น สัตว์ทั้งหลายจึงสลัดออกจาก | |
| 28,0021,007,ธรรมารมณ์ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายยังไม่รู้ตามความเป็นจริง | |
| 28,0021,008,ซึ่งคุณแห่งอายตนะภายนอก ๖ เหล่านี้โดยเป็นคุณ ซึ่งโทษโดยความเป็น | |
| 28,0021,009,โทษ ซึ่งความสลัดออกโดยเป็นความสลัดออกเพียงใด สัตว์ทั้งหลายก็ยัง | |
| 28,0021,010,ไม่เป็นผู้ออกไป พรากไป หลุดพ้นไปจากโลก พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก | |
| 28,0021,011,พรหมโลก จากหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ มีใจ | |
| 28,0021,012,ถูกครอบงำอยู่เพียงนั้น เมื่อใด สัตว์ทั้งหลายได้รู้ตามความเป็นจริง ซึ่ง | |
| 28,0021,013,คุณแห่งอายตนะภายนอก ๖ เหล่านี้ โดยเป็นคุณ ซึ่งโทษโดยความเป็นโทษ | |
| 28,0021,014,และซึ่งความสลัดออก็โดยเป็นความสลัดออก เมื่อนั้น สัตว์ทั้งหลายก็เป็น | |
| 28,0021,015,ผู้ออกไป พรากไป หลุดพ้นไปจากโลก พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก | |
| 28,0021,016,พรหมโลก จากหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาและมนุษย์ | |
| 28,0021,017,มิใจมิได้ถูกครอบงำอยู่. | |
| 28,0021,018,<I>จบ ทุติยโนอัสสาทสูตรที่ ๖</I> | |
| 28,0021,019,<h1>อรรถกถาทุติยโนอัสสาทสูตรที่ ๖</h1> | |
| 28,0021,020,แม้ในสูตรที่ ๖ ก็นัยนี้ แต่ใน ๖ สูตรนี้ พึงทราบว่าท่านกล่าว | |
| 28,0021,021,เฉพาะสัจจะ ๔ เท่านั้น. | |
| 28,0021,022,<I>จบ อรรถกถาทุติยโนอัสสาทสูตรที่ ๖</I> | |