|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
22,0030,001,สุมนเทพนั่งอยู่ในยักขสมาคมได้ยินจึงกล่าวว่า มนุษย์คนหนึ่งนำข่าว
|
|
22,0030,002,อันน่ายินดีของพวกเรามาป่าวร้อง พวกท่านจงไปเรียกเขามา ได้ฟังข่าวนั้น
|
|
22,0030,003,แล้ว เลื่อมใสจึงกล่าวว่า ขุมทรัพย์ในปริมณฑลแห่งร่มเงาของต้นไม้นี้แผ่ไปถึง
|
|
22,0030,004,เราให้เจ้า. บุรุษผู้นั่งบนหลาวสำหรับประหารชีวิต บริโภคอาหารแล้ว ถึงเวลา
|
|
22,0030,005,(นางเอาผ้ามา) เช็ดหน้า ก็รู้ว่าเป็นสัมผัสของหญิง จึงกัดมวยผม นางจึง
|
|
22,0030,006,เอาดาบตัดมวยผมของตน แล้วกลับไปยังสำนักของพระราชาทันที. พระราชา
|
|
22,0030,007,ตรัสว่า ภาวะที่บุรุษคนนั้นได้บริโภคอาหารแล้ว จะรู้ได้อย่างไร? นางทูลว่า
|
|
22,0030,008,รู้ได้ด้วยเครื่องหมายของมวยผม (ที่ถูกตัดไป) แล้วกราบทูลพระราชาให้ขน
|
|
22,0030,009,ทรัพย์นั้นมา. พระราชาตรัสถามว่า ชื่อว่าทรัพย์มีประมาณเท่านี้ของคนอื่น
|
|
22,0030,010,มีไหม ตอบว่า ไม่มีพระเจ้าข้า. พระราชาจึงทรงตั้งสามีของนางให้เป็นธน-
|
|
22,0030,011,เศรษฐีในพระนครนั้น. แม้เรื่องของพระนางมัลลิกาเทวีก็ควร (นำมา) กล่าว.
|
|
22,0030,012,เรื่องตามที่เล่ามานี้เริ่มด้วย <B>เรื่องที่เกี่ยวกับกุศลกรรม</B> ก่อน.
|
|
22,0030,013,ส่วน<B>นันทมาณพ</B> ปฏิบัติผิดต่อพระอุบลวัณณาเถรี. เมื่อเขาลุกขึ้น
|
|
22,0030,014,จากเตียงแล้วออกไป แผ่นดินใหญ่ได้สูบเขาลงสู่มหานรก ณ ที่ตรงนั้นเอง
|
|
22,0030,015,แม้นายโคฆาตก์ชื่อ <B>นันทะ</B> ทำการฆ่าโคอยู่ถึง ๕๐ ปี วันหนึ่ง เขาไม่ได้
|
|
22,0030,016,เนื้อในเวลาบริโภคอาหาร จึงตัดลิ้นโคทั้งเป็นตัวหนึ่งให้ปิ้งที่ถ่านไฟแล้ว เริ่ม
|
|
22,0030,017,ลงมือเคี้ยวกิน. ทีนั้น ลิ้นของเขาขาดตรงโคนตกลงในภาชนะอาหารทันที
|
|
22,0030,018,เขาร้อง (ดังเสียงโค) ตายไปเกิดในนรก. แม้<B>นันทยักษ์</B> เหาะไป กับยักษ์
|
|
22,0030,019,ตนอื่น เห็นพระสารีบุตรเถระมีผมที่ปลงไว้ใหม่ ๆ นั่งอยู่กลางแจ้ง ในเวลา
|
|
22,0030,020,กลางคืน ใคร่จะตีศีรษะ จึงบอกแก่ยักษ์ที่มาด้วยกัน แม้จะถูกยักษ์นั้นห้าม
|
|
22,0030,021,ปรามก็ตีจนได้ พลางร้องว่า ร้อนๆ แล้วก็จมลงในแผ่นดินตรงที่นั้นเอง เกิด
|
|
22,0030,022,ในมหานรก เรื่องดังกล่าวมานี้ เป็น<B>เรื่องที่เกี่ยวกับอกุศลกรรม</B>.
|
|
|