| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0036,001,ในป่า ๒ ชนิดนั้น ป่าปลูก ได้แก่<B>ป่าเวฬุวัน</B> และ<B>ป่าเชต</B>วันเป็นต้น | |
| 17,0036,002,ป่าเกิดเอง ได้แก่<B>ป่าอันธวัน</B> <B>ป่ามหาวัน</B> และ<B>ป่าอัญชนวัน</B>เป็นต้น. | |
| 17,0036,003,<B>ป่าสุภควัน</B> แม้นี้ พึงทราบว่า เป็นป่าเกิดเอง. | |
| 17,0036,004,แม้ต้นรัง ในคำนี้ว่า <B>สาลราชมูเล</B> ท่านก็เรียกว่า ต้นสาละ. | |
| 17,0036,005,สมดัง<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ตรัสไว้ว่า <B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ป่าสาลวัน | |
| 17,0036,006,ใหญ่ ไม่ไกลบ้านหรือนิคม และป่าสาลวันใหญ่นั้นก็ดาดาษไปด้วย | |
| 17,0036,007,ต้นละหุ่ง</B> และตรัสว่า <B>ระหว่างนางรังทั้งคู่</B>. แม้ต้นไม้โตที่สุด ท่านก็ | |
| 17,0036,008,เรียกว่า ต้นไม้เจ้าป่า. สมดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า | |
| 17,0036,009,<B>ข้าแต่พระองค์ผู้สมมติเทพ ในภาคพื้นพระราชอุทยาน | |
| 17,0036,010,ในแว่นแคว้นของพระองค์ มีต้นไม้ใหญ่หลายต้น | |
| 17,0036,011,มีค่าคบตรง เขียวชอุ่ม น่ารื่นรมย์</B>. | |
| 17,0036,012,ถึงแม้ว่าต้นไม้ต้นใดต้นหนึ่ง ก็เรียกต้นไม้เจ้าป่าได้. สมดังที่ | |
| 17,0036,013,<B>พระผู้มีพระภาคเจ้า</B>ตรัสไว้ว่า <B>ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้นแล | |
| 17,0036,014,เมล็ดเถาย่านทราย พึงหล่นไปที่โคนต้นไม้ต้นใดต้นหนึ่ง</B> ดังนี้เป็นต้น. | |
| 17,0036,015,แต่ในที่นี้ท่านประสงค์เอาต้นไม่ใหญ่ที่สุด ชื่อว่า ต้นไม่เจ้าป่า. | |
| 17,0036,016,<H1>อธิบาย ราช ศัพท์</H1> | |
| 17,0036,017,ส่วน ราชศัพท์ แห่งบทว่า <B>สาลราชมูเล</B> นั้น ย่อมยังต้นไม้ | |
| 17,0036,018,นั้นนั่นเทียวให้สำเร็จความเป็นต้นไม้ใหญ่ที่สุด อย่างประโยคเป็นต้นว่า | |
| 17,0036,019,<B>ดูก่อนพราหมณ์ผู้ตั้งอยู่ในธรรม ก็. . .แห่งต้นไทรใหญ่ที่ยืนต้นอย่าง | |
| 17,0036,020,มั่นคง</B> แม้ในที่อื่น. ในคำว่า <B>สาลราชมูเล</B> นั้น แยกออกเป็นสมาส | |
| 17,0036,021,๒ อย่าง (ฉัฏฐีตัปปุริสสมาสว่า) สาลานํ ราชา (ราชาแห่งต้นไม้ | |