| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 44,0027,001,ฉะนั้น ท่านพระอานนท์เมื่อจะทั้งนิทาน (คำเริ่มต้น) ในฐานะอันควร | |
| 44,0027,002,จึงกล่าวคำมีอาทิว่า <B>เอวมฺเม สุตํ.</B> | |
| 44,0027,003,อีกนัยหนึ่ง ท่านพระอานนท์แสดงสภาวะแห่งสมบัติ คือ อัตถ- | |
| 44,0027,004,ปฏิสัมภิทาและปฏิภาณปฏิสัมภิทาของตน ด้วยคำอันแสดงถึงความรู้แจ้ง | |
| 44,0027,005,ด้วยประการต่าง ๆ โดยนัยดังกล่าวแล้วในก่อน ด้วยคำว่า <B>เอวํ</B> นี้ แสดง | |
| 44,0027,006,สภาวะคือสมบัติแห่งธัมมปฏิสัมภิทาและนิรุตติปฏิสัมภิทา โดยการเทียบ | |
| 44,0027,007,เคียง เอวํ ศัพท์ หรือโดยคำที่แสดงถึงการแทงตลอดประเภทที่ควรฟัง | |
| 44,0027,008,ด้วยการเพ่งคำที่จะกล่าวถึง ด้วยคำว่า <B>สุตํ</B> นี้. ก็พระเถระเมื่อจะกล่าวถึง | |
| 44,0027,009,คำที่แสดงโยนิโสมนสิการว่า <B>เอวํ</B> นี้ โดยนัยดังกล่าวแล้ว จึงแสดงว่า | |
| 44,0027,010,ธรรมเหล่านี้ เราเพ่งด้วยใจ แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฏฐิ. จริงอยู่ ปริยัติธรรม | |
| 44,0027,011,เราเพ่งด้วยใจโดยนัยมีอาทิว่า ศีลตรัสไว้ในที่นี้ สมาธิตรัสไว้ในที่นี้ | |
| 44,0027,012,ปัญญาตรัสไว้ในที่นี้ อนุสนธิในที่นี้มีประมาณเท่านี้ กำหนดแทงตลอด | |
| 44,0027,013,ด้วยดี ซึ่งรูปธรรมและอรูปธรรม ซึ่งตรัสไว้ในที่นั้น ๆ โดยนัยมีอาทิว่า | |
| 44,0027,014,รูปมีดังนี้ รูปมีประมาณเท่านี้ ด้วยทิฏฐิอันประกอบด้วยการตรึกตามอาการ | |
| 44,0027,015,ที่ได้ฟังกันมา อันเป็นการทนท่อการเพ่งธรรม หรือกล่าวคือญาตปริญญา | |
| 44,0027,016,ย่อมนำหิตสุขแก่ตนและคนเหล่าอื่น. พระเถระเมื่อจะกล่าวคำอั้นแสดงถึง | |
| 44,0027,017,การประกอบในการฟังว่า สุตํ นี้ จึงแสดงว่าธรรมเป็นอันมากเราได้ฟังแล้ว | |
| 44,0027,018,ทรงจำไว้แล้วคล่องปากแล้ว. จริงอยู่ การฟัง การทรงจำและการสะสม | |
| 44,0027,019,พระปริยัติธรรม เนื่องด้วยการเงี่ยโสตสดับ. แม้ด้วยบททั้งสองนั้น พระ- | |
| 44,0027,020,เถระเมื่อแสดงความบริบูรณ์แห่งอรรถและพยัญชนะ โดยความเป็นธรรมที่ | |
| 44,0027,021,พระองค์ตรัสดีแล้ว ชื่อว่าให้เกิดความเอื้อเฟื้อในการฟัง. จริงอยู่ คนที่ | |
| 44,0027,022,ไม่ได้ฟังธรรมที่สมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะโดยเอื้อเฟื้อ ย่อมเป็นผู้ | |