| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 50,0006,001,ผู้ใดรู้เท่า ผู้นั้นก็เป็นบัณฑิต เพราะฉะนั้น จึงไม่เป็นอันว่าพระองค์ | |
| 50,0006,002,ทรงล่อให้ติด. | |
| 50,0006,003,ส. ป. | |
| 50,0006,004,ถ. เพราะเหตุไร คนพาลจึงต้องหมกอยู่ในโลก ? ต่างจาก | |
| 50,0006,005,บัณฑิตอย่างไร ? | |
| 50,0006,006,ต. เพราะว่าในโลกคือชุมนุมมนุษย์ ทั้งถิ่นที่สำนัก ย่อม | |
| 50,0006,007,ประกอบด้วยสิ่งอันให้โทษโดยส่วนเดียว เปรียบด้วยยาพิษก็มี สิ่งอัน | |
| 50,0006,008,ให้โทษในเมื่อเกินพอดี เปรียบด้วยของมึนเมาก็มี สิ่งอันเป็นอุปการะ | |
| 50,0006,009,เปรียบด้วยอาหารและเภสัชอันสบายก็ดี แต่ใช้ในทางผิดอาจให้โทษ | |
| 50,0006,010,ก็ได้. คนพาล ผู้ไร้พิจารณ์ ไม่หยั่งเห็นโทษโดยถ่องแท้ ย่อม | |
| 50,0006,011,เพลิดเพลินติดในสิ่งอันให้โทษ ย่อมละเลิงตนเกินพอดีในสิ่งอันอาจ | |
| 50,0006,012,ให้โทษ ย่อมติดในส่งเป็นอุปการะ ชื่อว่าหมกอยู่ในโลก ถอนตน | |
| 50,0006,013,ไม่ออก. ได้รับผลต่างจากบัณฑิต คือย่อมได้เสวยทุกข์บ้าง สุขบ้าง | |
| 50,0006,014,อันสิ่งนั้น ๆ พึงอำนวย แม้สุขก็เป็นเพียงสามิส คือมีเหยื่อเจือด้วย | |
| 50,0006,015,ของล่อใจ เป็นเหตุแห่งความคิดดุจเหยื่อคือมังสะอันเบ็ดเกี่ยวไว้ เป็น | |
| 50,0006,016,ผู้อันจะพึงจูงไปตามปรารถนา. ต่างจากบัณฑิต เพราบัณฑิตย่อม | |
| 50,0006,017,พิจารณาเห็นความจริงแห่งสิ่งนั้น ๆ แล้ว ไม่ข้องไม่พัวพันในสิ่งอัน | |
| 50,0006,018,ล่อใจ อันใคร ๆ ไม่อาจยั่วให้ติดด้วยประการใดประการหนึ่ง ย่อม | |
| 50,0006,019,เป็นอิสระด้วยตน เช่นนี้ย่อมได้สุขเป็นนิรามิส คือหาเหยื่อมิได้ เป็น | |
| 50,0006,020,สุขสุขุมเกิดภายใน. | |
| 50,0006,021,ส. ป. | |