| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 44,0005,001,ทรงอนุญาตให้มาตุคามอุปสมบทเป็นภิกษุณี ท่านเห็นว่า ตามเรื่องที่ | |
| 44,0005,002,เป็นมาท่านไม่ต้องอาบัติ แต่ท่านยอมแสดงเพราะเชื่อพระเถระทั้งหลาย | |
| 44,0005,003,ดังนี้. | |
| 44,0005,004,อ. ๒๔๖๘ | |
| 44,0005,005,ถ. การทำสังคายนา ย่อมเป็นเหตุให้พระศาสนาตั้งอยู่ถาวรได้ | |
| 44,0005,006,ประการหนึ่ง แต่เพียงเท่านั้นน่าจะยังไม่พอ จะต้องประกอบด้วยเหตุ | |
| 44,0005,007,อะไรอีก จึงจะทำให้พระศาสนาเจริญถาวรสืบไป. | |
| 44,0005,008,ต. ต้องประกอบด้วยเหตุ คือภิกษุสามเณรตั้งใจศึกษาเล่าเรียน | |
| 44,0005,009,พระศาสนานั้นโดยเอื้อเฟื้อ เมื่อมีความรู้แล้ว ตนเองก็ต้องปฏิบัติตาม | |
| 44,0005,010,และถ้าสามารถก็แนะนำสั่งสอนผู้อื่นต่อไป. | |
| 44,0005,011,ท. ๒๔๗๙ | |
| 44,0005,012,ถ. พระพุทธศาสนายั่งยืนสืบมาจนบัดนี้ ด้วยอาการอย่างไร ? | |
| 44,0005,013,ต. พระพุทธศาสนายั่งยืนมาจนบัดนี้ ด้วยบริษัท ๔ เหล่า มี | |
| 44,0005,014,พระเจ้าแผ่นดินเป็นอัครศาสนูปถัมภกช่วยกันบริหารสืบมา ด้วยอาการ | |
| 44,0005,015,ทำสังคายนาเป็นคราว ๆ และนับถือปฏิบัติเนื่องโดยลำดับมาจนทุกวันนี้. | |
| 44,0005,016,ท. ๒๔๖๖ | |
| 44,0005,017,ถ. พระสงฆ์เป็นผู้มีหน้าที่สืบอายุพระพุทธศาสนาโดยตรง นอก | |
| 44,0005,018,จากหน้าที่ร้อยกรองพระธรรมวินัย ซึ่งเรียกว่าสังคายนาแล้ว จะพึงมี | |
| 44,0005,019,หน้าที่เกี่ยวข้องกับพระธรรมวินัยอย่างไรอีก เพื่อพระธรรมวินัยจะได้ | |
| 44,0005,020,เจริญถาวรสืบไป ? | |
| 44,0005,021,ต. คือศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัยแล้วและปฏิบัติตาม ถ้ามี | |