|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
26,0042,001,ข. คนอื่นที่ได้เห็น ย่อมติเตียนและหมดความเลื่อมใส เช่น
|
|
26,0042,002,นางวิสาขาผู้แรกไปเห็นอาการเช่นนั้นเข้า แล้วไปเฝ้าพระศาสดา กราบ
|
|
26,0042,003,ทูลประพฤติเหตุนั้นให้ทรงทราบ.
|
|
26,0042,004,ค. ย่อมเป็นที่รังเกียจสงสัยของเหล่าบรรพชิต ไม่ยอมให้ทำ
|
|
26,0042,005,อุโบสถสัยฆกรรมร่วม.
|
|
26,0042,006,ฆ. เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี สำหรับผู้ถือเพศเป็นบรรพชิต โดยหวัง
|
|
26,0042,007,จะอยู่ในพระศาสนาต่อไป เพราะเหตุให้คนอื่นเอาเยี่ยงอย่าง.
|
|
26,0042,008,ผู้โจทซึ่งมีถ้อยคำควรเชื่อ
|
|
26,0042,009,คนเช่นไรเรียกว่ามีถ้อยคำควรเชื่อได้ ในพระพุทธศาสนา ท่าน
|
|
26,0042,010,หมายเอาเฉพาะอริยบุคคล ตั้งแต่ท่านที่เป็นโสดาบัน จนถึงท่านที่
|
|
26,0042,011,เป็นพระอรหันต์เป็นที่สุด แต่ในบัดนี้น่าจะหมายเอาบุคคลที่มีวาจา
|
|
26,0042,012,เป็นหลักฐาน พูดแต่คำสัตย์คำจริง ไม่เคยพูดเพลาะแหละ ประพฤติ
|
|
26,0042,013,ตนเป็นคนตั้งอยู่ในศีลธรรมเป็นสัตบุรุษ เพราะในบัดนี้ไม่ปรากฏ
|
|
26,0042,014,ว่าท่านที่เป็นอริยบุคคลมีอยู่ แม้จะมีบ้าง ท่านก็ไม่อวดอ้าง และ
|
|
26,0042,015,ประกาศตนเที่ยวบอกคนอื่น.
|
|
26,0042,016,<B>เหตุที่ตั้งแห่งสิกขาบทนี้</B>
|
|
26,0042,017,อนิยตแม้ไม่เป็นอาบัติแผนกหนึ่งก็จริง แต่การที่ต้องตั้งสิกขาบท
|
|
26,0042,018,นี้ขึ้นไว้ เพราะเพื่อให้เป็นคู่มือของพระวินัยธร สำหรับจะได้ยกขึ้น
|
|
26,0042,019,เป็นหลักวินิจฉัยอนุวาทาธิกรณ์ไม่แน่ซึ่งเกี่ยวกับหญิง.
|
|
26,0042,020,เพราะฉะนั้น จึงตั้งสิกขาบทนี้ไว้ด้วยอีกประการหนึ่ง.
|
|
|