Book,Page,LineNumber,Text 26,0042,001,ข. คนอื่นที่ได้เห็น ย่อมติเตียนและหมดความเลื่อมใส เช่น 26,0042,002,นางวิสาขาผู้แรกไปเห็นอาการเช่นนั้นเข้า แล้วไปเฝ้าพระศาสดา กราบ 26,0042,003,ทูลประพฤติเหตุนั้นให้ทรงทราบ. 26,0042,004,ค. ย่อมเป็นที่รังเกียจสงสัยของเหล่าบรรพชิต ไม่ยอมให้ทำ 26,0042,005,อุโบสถสัยฆกรรมร่วม. 26,0042,006,ฆ. เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี สำหรับผู้ถือเพศเป็นบรรพชิต โดยหวัง 26,0042,007,จะอยู่ในพระศาสนาต่อไป เพราะเหตุให้คนอื่นเอาเยี่ยงอย่าง. 26,0042,008,ผู้โจทซึ่งมีถ้อยคำควรเชื่อ 26,0042,009,คนเช่นไรเรียกว่ามีถ้อยคำควรเชื่อได้ ในพระพุทธศาสนา ท่าน 26,0042,010,หมายเอาเฉพาะอริยบุคคล ตั้งแต่ท่านที่เป็นโสดาบัน จนถึงท่านที่ 26,0042,011,เป็นพระอรหันต์เป็นที่สุด แต่ในบัดนี้น่าจะหมายเอาบุคคลที่มีวาจา 26,0042,012,เป็นหลักฐาน พูดแต่คำสัตย์คำจริง ไม่เคยพูดเพลาะแหละ ประพฤติ 26,0042,013,ตนเป็นคนตั้งอยู่ในศีลธรรมเป็นสัตบุรุษ เพราะในบัดนี้ไม่ปรากฏ 26,0042,014,ว่าท่านที่เป็นอริยบุคคลมีอยู่ แม้จะมีบ้าง ท่านก็ไม่อวดอ้าง และ 26,0042,015,ประกาศตนเที่ยวบอกคนอื่น. 26,0042,016,เหตุที่ตั้งแห่งสิกขาบทนี้ 26,0042,017,อนิยตแม้ไม่เป็นอาบัติแผนกหนึ่งก็จริง แต่การที่ต้องตั้งสิกขาบท 26,0042,018,นี้ขึ้นไว้ เพราะเพื่อให้เป็นคู่มือของพระวินัยธร สำหรับจะได้ยกขึ้น 26,0042,019,เป็นหลักวินิจฉัยอนุวาทาธิกรณ์ไม่แน่ซึ่งเกี่ยวกับหญิง. 26,0042,020,เพราะฉะนั้น จึงตั้งสิกขาบทนี้ไว้ด้วยอีกประการหนึ่ง.