| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0022,001,๕. ภิกษุคิดจะลักของราคา ๑ บาทขึ้นไป แต่ยังไม่ได้ลงมือลัก | |
| 26,0022,002,"เป็นแต่ลูบคลำหรือจับต้องเท่านั้น เป็นถุลลัจจัย, ถ้าทำของนั้นให้ไหว" | |
| 26,0022,003,หรือให้เคลื่อนที่ ต้องปาราชิก. ถ้าในเวลาที่มุ่งไปนั้น มีคนไล่หรือ | |
| 26,0022,004,มีอุบัติเหตุใด ๆ ที่ทำให้ต้องกลับ คือยังไม่ถึงที่ หรือถึงที่แล้ว แต่ยัง | |
| 26,0022,005,ไม่ได้จับต้องของนั้น ก็เผอิญมีเหตุขึ้นเสียก่อน เช่นนี้ เป็นอาบัติทุกกฎ | |
| 26,0022,006,ทุก ๆ ก้าวที่ออกเดิน. | |
| 26,0022,007,๖. ของครูอาจารย์หรือเพื่อนที่รักกันสนิท ถือวิสสาสะ แล้ว | |
| 26,0022,008,เอาของนั้นไป ไม่เป็นอทินนาทาน. | |
| 26,0022,009,<B>หลักของที่จะเป็นอทินนาทาน</B> | |
| 26,0022,010,๑. ของนั้นได้ราคาตั้งแต่ ๕ มาสก คือเท่ากับบาท ๑ ขึ้นไป. | |
| 26,0022,011,๒. เป็นของมีเจ้าของ คือของมีผู้ถือกรรมสิทธิ์ จะเป็นของ | |
| 26,0022,012,เอกชนหรือของกลาง เช่นเป็นของสงฆ์ก็ตาม นับว่าของนั้นมีเจ้าของ | |
| 26,0022,013,หวงห้าม. | |
| 26,0022,014,๓. รู้อยู่ว่าของนั้นมีเจ้าของหวงแหน. | |
| 26,0022,015,๔. มีเถยยจิต คือตั้งจิตเป็นโจร. | |
| 26,0022,016,๕. พวกเพียรพยายามด้วยตนเองหรือใช้ผู้อื่น. | |
| 26,0022,017,๖. กระทำการสำเร็จเป็นโจรกรรม. | |
| 26,0022,018,<B>วัตถุมีเจ้าของและไม่มีเจ้าของ</B> | |
| 26,0022,019,ของตกอยู่ในที่ใด ๆ หรือของตกอยู่ในป่า ถ้าไม่มีเจ้าของคือไม่มี | |
| 26,0022,020,ใครถือเป็นกรรมสิทธิ์ ดังนี้ เรียกวัตถุไม่มีเจ้าของ. | |