Book,Page,LineNumber,Text
26,0022,001,๕.    ภิกษุคิดจะลักของราคา  ๑  บาทขึ้นไป   แต่ยังไม่ได้ลงมือลัก 
26,0022,002,"เป็นแต่ลูบคลำหรือจับต้องเท่านั้น   เป็นถุลลัจจัย,    ถ้าทำของนั้นให้ไหว"
26,0022,003,หรือให้เคลื่อนที่   ต้องปาราชิก.   ถ้าในเวลาที่มุ่งไปนั้น   มีคนไล่หรือ
26,0022,004,มีอุบัติเหตุใด ๆ  ที่ทำให้ต้องกลับ   คือยังไม่ถึงที่   หรือถึงที่แล้ว   แต่ยัง
26,0022,005,ไม่ได้จับต้องของนั้น   ก็เผอิญมีเหตุขึ้นเสียก่อน   เช่นนี้   เป็นอาบัติทุกกฎ
26,0022,006,ทุก ๆ ก้าวที่ออกเดิน.
26,0022,007,๖.   ของครูอาจารย์หรือเพื่อนที่รักกันสนิท    ถือวิสสาสะ   แล้ว
26,0022,008,เอาของนั้นไป   ไม่เป็นอทินนาทาน.
26,0022,009,<B>หลักของที่จะเป็นอทินนาทาน</B>
26,0022,010,๑.   ของนั้นได้ราคาตั้งแต่   ๕   มาสก   คือเท่ากับบาท ๑   ขึ้นไป.
26,0022,011,๒.   เป็นของมีเจ้าของ   คือของมีผู้ถือกรรมสิทธิ์   จะเป็นของ
26,0022,012,เอกชนหรือของกลาง   เช่นเป็นของสงฆ์ก็ตาม   นับว่าของนั้นมีเจ้าของ
26,0022,013,หวงห้าม.
26,0022,014,๓.   รู้อยู่ว่าของนั้นมีเจ้าของหวงแหน.
26,0022,015,๔.   มีเถยยจิต   คือตั้งจิตเป็นโจร.
26,0022,016,๕.   พวกเพียรพยายามด้วยตนเองหรือใช้ผู้อื่น.
26,0022,017,๖.   กระทำการสำเร็จเป็นโจรกรรม.
26,0022,018,<B>วัตถุมีเจ้าของและไม่มีเจ้าของ</B>
26,0022,019,ของตกอยู่ในที่ใด  ๆ   หรือของตกอยู่ในป่า   ถ้าไม่มีเจ้าของคือไม่มี
26,0022,020,ใครถือเป็นกรรมสิทธิ์   ดังนี้   เรียกวัตถุไม่มีเจ้าของ.