|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0020,001,๓๕. อิจฺฉา นรํ ปริกสฺสติ. [ ๗๑ ]
|
|
23,0020,002,ความอยาก ย่อมเสือกไส (ชักไป) ซึ่งนรชน.
|
|
23,0020,003,อิจฉา ดูอธิบายต่อกระทู้ ๓๗. ปล่อยให้อิจฉาเป็นเจ้าเรือน
|
|
23,0020,004,แล้วมันก็ทำเราป่น ถ้าไม่รู้เท่ามัน. เราเป็นเหมือนหุ่น มันชักไป
|
|
23,0020,005,ตามอำนาจของมัน. เราเป็นเหมือนโคหรือกระบือก็ไม่ผิด มันชักสาย
|
|
23,0020,006,ตะพายให้เดินไปตามประสงค์ของมัน. แต่อย่านึกว่ามันจะชักจูงไปดี
|
|
23,0020,007,มันมีแต่ชักจูงไปชั่วเหลือที่จะชั่วนั่นเอง.
|
|
23,0020,008,๓๖. นตฺถิ ราคสโม อคฺคิ. [ ๗๒ ]
|
|
23,0020,009,ไฟเสมอด้วยราคะไม่มี.
|
|
23,0020,010,ไฟสามัญก็เผาผลาญเอาไหม้เป็นเถ้าไปทั้งนั้น ไฟคือราคะมัน
|
|
23,0020,011,เผาผลาญเหลือเกิน มันเผามาแล้ว เผาอยู่บัดนี้ และยังจะเผาต่อไป
|
|
23,0020,012,ถ้าปล่อยไว้ก็ไม่มีที่สุด ไม่ค่อยรู้สึก คลายก็ยาก. ไฟสามัญจึงไม่เสมอ
|
|
23,0020,013,เหมือนไฟคือราคะ. ควรรู้กำจัดให้เบาบางลงด้วยอสุภกรรมฐานเป็นต้น.
|
|
23,0020,014,๓๗. โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ. [ ๗๓ ]
|
|
23,0020,015,ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.
|
|
23,0020,016,บุคคลเป็นผู้ปกครองคน หรือทำการในหน้าที่อันหนึ่ง เป็น
|
|
23,0020,017,วินิจฉัยอำมาตย์ ให้ทาน รักษาศีลเป็นต้น ชื่อว่ามีธรรมอันหนึ่ง ๆ
|
|
23,0020,018,ถืออยู่ ถ้ามีความโลภแล้ว ธรรมที่ถืออยู่ก็เสื่อมเสียไปหมด จึง
|
|
23,0020,019,ชื่อว่า ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.
|
|
|
