Book,Page,LineNumber,Text
23,0020,001,๓๕.  อิจฺฉา  นรํ  ปริกสฺสติ.  [ ๗๑ ] 
23,0020,002,ความอยาก  ย่อมเสือกไส  (ชักไป)  ซึ่งนรชน.
23,0020,003,อิจฉา  ดูอธิบายต่อกระทู้  ๓๗.   ปล่อยให้อิจฉาเป็นเจ้าเรือน
23,0020,004,แล้วมันก็ทำเราป่น  ถ้าไม่รู้เท่ามัน.  เราเป็นเหมือนหุ่น  มันชักไป
23,0020,005,ตามอำนาจของมัน.  เราเป็นเหมือนโคหรือกระบือก็ไม่ผิด  มันชักสาย
23,0020,006,ตะพายให้เดินไปตามประสงค์ของมัน.  แต่อย่านึกว่ามันจะชักจูงไปดี
23,0020,007,มันมีแต่ชักจูงไปชั่วเหลือที่จะชั่วนั่นเอง.
23,0020,008,๓๖.  นตฺถิ  ราคสโม  อคฺคิ.  [ ๗๒ ]
23,0020,009,ไฟเสมอด้วยราคะไม่มี.
23,0020,010,ไฟสามัญก็เผาผลาญเอาไหม้เป็นเถ้าไปทั้งนั้น  ไฟคือราคะมัน
23,0020,011,เผาผลาญเหลือเกิน  มันเผามาแล้ว  เผาอยู่บัดนี้  และยังจะเผาต่อไป
23,0020,012,ถ้าปล่อยไว้ก็ไม่มีที่สุด  ไม่ค่อยรู้สึก  คลายก็ยาก.  ไฟสามัญจึงไม่เสมอ
23,0020,013,เหมือนไฟคือราคะ.  ควรรู้กำจัดให้เบาบางลงด้วยอสุภกรรมฐานเป็นต้น.
23,0020,014,๓๗.  โลโภ  ธมฺมานํ  ปริปนฺโถ.  [ ๗๓ ]
23,0020,015,ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.
23,0020,016,บุคคลเป็นผู้ปกครองคน  หรือทำการในหน้าที่อันหนึ่ง   เป็น
23,0020,017,วินิจฉัยอำมาตย์  ให้ทาน  รักษาศีลเป็นต้น  ชื่อว่ามีธรรมอันหนึ่ง ๆ
23,0020,018,ถืออยู่  ถ้ามีความโลภแล้ว  ธรรมที่ถืออยู่ก็เสื่อมเสียไปหมด  จึง
23,0020,019,ชื่อว่า  ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.