| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 18,0037,001,เมื่อวิฑูฑภะยังเป็นพระราชกุมาอยู่ ได้เสด็จไปเยี่ยมพระญาติวงศ์ฝ่าย | |
| 18,0037,002,มารดา ณ กรุงกบิลพัสดุ์ ครั้นเสด็จกลับ พวกศักยราชให้คนล้างที่ที่ | |
| 18,0037,003,วิฑูฑภะประทับนั่ง คนที่ล้างนั้นด่าว่า เพราะลูกทาสีมาเราจึงต้องล้าง | |
| 18,0037,004,วิฑูฑภะทราบ ได้ผูกเวรไว้แต่ครั้งนั้น ครั้นได้ราชสมบัติแล้ว จึง | |
| 18,0037,005,ยกจตุรงคเสนาไปหวังจะแก้แค้น เอาโลหิตพวกศักยราชกลับล้างที่นั้น | |
| 18,0037,006,ได้พบพระศาสดากลางทาง ทรงทราบว่าพระองค์เสด็จมาเพื่อพระ | |
| 18,0037,007,อนุเคราะห์แก่พระญาติ ก็ยกกองทัพกลับ แต่ยกไปพบพระศาสดาแล้ว | |
| 18,0037,008,ยกทัพกลับถึงสามครั้ง ในครั้งที่ ๔ พระศาสดาทรงเห็นบุรพกรรม | |
| 18,0037,009,ของพวกศักยราชได้เคยเบื่อปลาไว้ พระองค์ก็ไม่เสด็จไปอย่างก่อน | |
| 18,0037,010,วิฑูฑภราชก็ยกไปฆ่าพวกศักยราช เอาโลหิตล้างที่นั้นได้ตามประสงค์ | |
| 18,0037,011,เสร็จแล้วยกกองทัพกลับพักนอนอยู่เนินหาด ในแม่น้ำอจิรวดี ขณะนั้น | |
| 18,0037,012,เผอิญฝนตกน้ำท่วมวิฑูฑภะพร้อมด้ยบริษัทตาย ภิกษุทั้งหลายประชุม | |
| 18,0037,013,พูดกันถึงเรื่องชนเหล่านั้น พระองค์จึงตรัสพระคาถานี้ | |
| 18,0037,014,<B>ปุปฺผานิ เหว ปจินนฺตํ</B> ความตาย ย่อมพาเอาตนผู้มีใจข้อง | |
| 18,0037,015,<B>พฺยาสตฺตมนสํ นรํ</B> แล้วในอารมณ์ต่าง ๆ มัวเก็บ | |
| 18,0037,016,<B>สุตฺตํ คามํ มโหโฆว</B> ดอกไม้ทั้งหลาย ( คือปัญจกามคุณ ) | |
| 18,0037,017,<B>มจฺจุ อาทาย คจฺฉติ.</B> อยู่นั้นเที่ยวไป ดังห้วงน้ำใหญ่พา | |
| 18,0037,018,เอาชาวบ้าน ( คือสัตว์ ) ที่หลับแล้ว | |
| 18,0037,019,ไปอยู่ฉะนั้น. | |