| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 17,0032,001,ชื่อว่าวิบาก จำแนกโดยวิภาค ส่วนที่ปรารถนารักใคร่พึงใจ เป็นผล | |
| 17,0032,002,ของกุศลกรรม ส่วนไม่เป็นที่ปรารถนารักใคร่พึงใจ เป็นผลของอกุศล- | |
| 17,0032,003,กรรม วิบาก ๒ ประเภทนี้ ส่อมูลเหตุของตนให้คนเห็น ความหยั่งรู้ | |
| 17,0032,004,วิบากสาวเข้าไปหาต้นเหตุว่า มีมูลมาแต่กรรมอย่างนั้น ๆ เหมือนแพทย์ | |
| 17,0032,005,ผู้เห็นโรคแล้วค้นพบสมุฏฐานแห่งโรคนั้น นี้ชื่อว่าวิปากสัทธา เชื่อผล | |
| 17,0032,006,แห่งกรรม. เหล่าสัตว์ผู้มีกิเลสานุสัย ทำกรรมอันใดลงด้วยกาย วาจา | |
| 17,0032,007,ใจ ก็ย่อมได้เสวยผลของกรรมนั้น ทำชอบก็ได้เสวยผลอันดี ทำผิดก็ | |
| 17,0032,008,ได้เสวยผลอันชั่ว กรรมย่อมจำแนกสัตว์ผู้กระทำ ให้เป็นผู้ประณีตและ | |
| 17,0032,009,เลวทรามต่าง ๆ กัน ความหยั่งรู้ดั่งนี้ และเชื่อลง ชื่อกัมมัสสกตาสัทธา | |
| 17,0032,010,เชื่อความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน. ความหยั่งเห็นคุณแห่งพระพุทธเจ้า | |
| 17,0032,011,กับทั้งพระธรรมและพระสงฆ์ และชื่อลงโดยนัยว่า <B>อรหํ สมฺมา | |
| 17,0032,012,สมฺพุทฺโธ ภควา</B> พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นพระอรหันต์ ไกลจาก | |
| 17,0032,013,กิเลสบาปธรรม บริสุทธ์ทุกสถาน เป็นผู้ควรแนะนำสั่งสอนเวไนยสัตว์ | |
| 17,0032,014,ให้ปฏิบัติตม ให้บรรลุถึงความบริสุทธิ์ และควรแก่ครุฐาน ตั้งอยู่ใน | |
| 17,0032,015,ที่เป็นพระศาสดา เป็นที่นับถือบูชาของมหาชน พระองค์ตรัสรู้ธรรม | |
| 17,0032,016,ที่จริงที่ชอบตามลำพังพระองค์ ไม่มีผู้ใดเป็นครูอาจารย์สั่งสอน รู้ | |
| 17,0032,017,ชอบไม่วิปริต ให้สำเร็จประโยชน์ของพระองค์และผู้อื่นได้ <B>สฺวากฺขาโต | |
| 17,0032,018,ภควตา ธมฺโม</B> ธรรมที่พระองค์ทรงแสดงสั่งสอนเวไนยสัตว์ ได้ | |
| 17,0032,019,ชื่อว่าตรัสชอบแล้ว <B>สุปฏิปนฺโน ภควโต สาวกสงฺโฆ</B> สงฆ์สาวก | |
| 17,0032,020,ของพระผู้มีพระภาคเจ้า ปฏิบัติชอบแล้ว นี้ชื่อตถาคตโพธิสัทธา | |
| 17,0032,021,เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตเจ้า. ศรัทธามีลักษณะและประเภท | |