Book,Page,LineNumber,Text
17,0032,001,ชื่อว่าวิบาก   จำแนกโดยวิภาค   ส่วนที่ปรารถนารักใคร่พึงใจ  เป็นผล   
17,0032,002,ของกุศลกรรม  ส่วนไม่เป็นที่ปรารถนารักใคร่พึงใจ  เป็นผลของอกุศล-
17,0032,003,กรรม  วิบาก  ๒  ประเภทนี้  ส่อมูลเหตุของตนให้คนเห็น  ความหยั่งรู้
17,0032,004,วิบากสาวเข้าไปหาต้นเหตุว่า  มีมูลมาแต่กรรมอย่างนั้น  ๆ  เหมือนแพทย์
17,0032,005,ผู้เห็นโรคแล้วค้นพบสมุฏฐานแห่งโรคนั้น  นี้ชื่อว่าวิปากสัทธา   เชื่อผล
17,0032,006,แห่งกรรม.  เหล่าสัตว์ผู้มีกิเลสานุสัย  ทำกรรมอันใดลงด้วยกาย  วาจา
17,0032,007,ใจ  ก็ย่อมได้เสวยผลของกรรมนั้น  ทำชอบก็ได้เสวยผลอันดี  ทำผิดก็
17,0032,008,ได้เสวยผลอันชั่ว   กรรมย่อมจำแนกสัตว์ผู้กระทำ  ให้เป็นผู้ประณีตและ
17,0032,009,เลวทรามต่าง  ๆ  กัน  ความหยั่งรู้ดั่งนี้  และเชื่อลง  ชื่อกัมมัสสกตาสัทธา
17,0032,010,เชื่อความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน.  ความหยั่งเห็นคุณแห่งพระพุทธเจ้า
17,0032,011,กับทั้งพระธรรมและพระสงฆ์   และชื่อลงโดยนัยว่า  <B>อรหํ  สมฺมา
17,0032,012,สมฺพุทฺโธ  ภควา</B>   พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นพระอรหันต์     ไกลจาก
17,0032,013,กิเลสบาปธรรม  บริสุทธ์ทุกสถาน  เป็นผู้ควรแนะนำสั่งสอนเวไนยสัตว์
17,0032,014,ให้ปฏิบัติตม  ให้บรรลุถึงความบริสุทธิ์  และควรแก่ครุฐาน  ตั้งอยู่ใน
17,0032,015,ที่เป็นพระศาสดา  เป็นที่นับถือบูชาของมหาชน  พระองค์ตรัสรู้ธรรม
17,0032,016,ที่จริงที่ชอบตามลำพังพระองค์  ไม่มีผู้ใดเป็นครูอาจารย์สั่งสอน  รู้
17,0032,017,ชอบไม่วิปริต   ให้สำเร็จประโยชน์ของพระองค์และผู้อื่นได้  <B>สฺวากฺขาโต
17,0032,018,ภควตา  ธมฺโม</B>   ธรรมที่พระองค์ทรงแสดงสั่งสอนเวไนยสัตว์   ได้
17,0032,019,ชื่อว่าตรัสชอบแล้ว   <B>สุปฏิปนฺโน  ภควโต   สาวกสงฺโฆ</B>  สงฆ์สาวก
17,0032,020,ของพระผู้มีพระภาคเจ้า  ปฏิบัติชอบแล้ว   นี้ชื่อตถาคตโพธิสัทธา
17,0032,021,เชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคตเจ้า.  ศรัทธามีลักษณะและประเภท