| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0030,001,อาบัติในสิกาขาบทนี้เป็นสจิตตกะ เพราะเหตุนั้น ภิกษุผู้ถูกลัก | |
| 06,0030,002,หลับไม่รู้ตัว ภิกษุผู้ถูกข่มขืนไม่ยินดี ไม่เป็นอาบัติ และภิกษุอีก ๔ | |
| 06,0030,003,"ประเภท คือ ภิกษุเป็นบ้าคลั่งจนถึงไม่มีสัมปชัญญะ, ภิกษุผู้เพ้อ " | |
| 06,0030,004,"ถึงไม่รู้สึกตัว, ภิกษุกระสับกระส่ายเพราะเวทนากล้าถึงไม่มีสติ, และ" | |
| 06,0030,005,ภิกษุผู้ก่อเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบทขึ้น ซึ่งเรียกว่า อาทกัมมิกะ | |
| 06,0030,006,เหล่านี้ไม่ต้องอาบัติในสิกขาบทนี้ และในสิกขาบทอื่นทั้งมวล แต่ภิกษุ | |
| 06,0030,007,อาทิกัมมิกะนั้น เป็นต้นเหตุแห่งบัญญัติสิกขาบทใด ไม่เป็นอาบัติใน | |
| 06,0030,008,สิกขาบทนั้น. ต่อนี้ไปจักไม่กล่าวถึงภิกษุ ๔ ประเภทนี้อีก พึงเข้าใจว่า | |
| 06,0030,009,ได้รับยกเว้นทุกสิกขาบท จักกล่าวเฉพาะที่ได้รับยกเว้นเป็นพิเศษ. | |
| 06,0030,010,สิกขาบทที่ ๒ ว่า อนึ่ง ภิกษุใด ถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้ | |
| 06,0030,011,เป็นส่วนแห่งโจรกรรม จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี พระราชาจับโจรได้ | |
| 06,0030,012,แล้วฆ่าเสียบ้าง จำขังไว้บ้าง เนรเทศเสียบ้าง ด้วยปรับโทษว่า เจ้า | |
| 06,0030,013,เป็นโจร เจ้าเป็นคนพาล เจ้าเป็นคนหลง เจ้าเป็นขโมยดังนี้ เพราะ | |
| 06,0030,014,ถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานใด ภิกษุถือเอาทรัพย์อัน | |
| 06,0030,015,เจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานนั้น แม้ภิกษุนี้ ก็เป็นปาราชิก หาสังวาสมิได้. | |
| 06,0030,016,ทรัพย์ในคัมภีร์วิภังค์วินิจฉัยไว้มากหลายชนิด ในที่นี้ จักจัดเป็น | |
| 06,0030,017,หมวดแสดง เพื่อกำหนดง่าย. ทรัพย์ที่กล่าวไว้ในคัมภีร์วิภังค์นั้นรวม | |
| 06,0030,018,เข้าได้ ๒ ประเภท เป็นสังหาริมะ ของเลื่อนที่ได้ ๑ เป็นอสังหาริมะ | |
| 06,0030,019,ของเลื่อนที่ไม่ได้ ๑. ทรัพย์ที่เป็นสังหาริมะนั้น ได้แก่สัตว์ต่างชนิด | |
| 06,0030,020,เป็นต้นว่าปศุสัตว์ เช่น แพะ แกะ สุกร และสัตว์พาหนะ เช่น | |
| 06,0030,021,ช้าง ม้า โค กระบือ เรียกสวิญญาณกะก็มี. ได้แก่พัสดุไม่มีวิญญาณ | |