Book,Page,LineNumber,Text
06,0030,001,อาบัติในสิกาขาบทนี้เป็นสจิตตกะ  เพราะเหตุนั้น  ภิกษุผู้ถูกลัก
06,0030,002,หลับไม่รู้ตัว  ภิกษุผู้ถูกข่มขืนไม่ยินดี  ไม่เป็นอาบัติ  และภิกษุอีก ๔    
06,0030,003,"ประเภท  คือ  ภิกษุเป็นบ้าคลั่งจนถึงไม่มีสัมปชัญญะ,  ภิกษุผู้เพ้อ  "
06,0030,004,"ถึงไม่รู้สึกตัว,  ภิกษุกระสับกระส่ายเพราะเวทนากล้าถึงไม่มีสติ,  และ"
06,0030,005,ภิกษุผู้ก่อเหตุให้ทรงบัญญัติสิกขาบทขึ้น   ซึ่งเรียกว่า  อาทกัมมิกะ
06,0030,006,เหล่านี้ไม่ต้องอาบัติในสิกขาบทนี้  และในสิกขาบทอื่นทั้งมวล  แต่ภิกษุ
06,0030,007,อาทิกัมมิกะนั้น  เป็นต้นเหตุแห่งบัญญัติสิกขาบทใด  ไม่เป็นอาบัติใน
06,0030,008,สิกขาบทนั้น.  ต่อนี้ไปจักไม่กล่าวถึงภิกษุ  ๔  ประเภทนี้อีก  พึงเข้าใจว่า
06,0030,009,ได้รับยกเว้นทุกสิกขาบท  จักกล่าวเฉพาะที่ได้รับยกเว้นเป็นพิเศษ.
06,0030,010,สิกขาบทที่  ๒  ว่า  อนึ่ง  ภิกษุใด  ถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้
06,0030,011,เป็นส่วนแห่งโจรกรรม  จากบ้านก็ดี  จากป่าก็ดี  พระราชาจับโจรได้
06,0030,012,แล้วฆ่าเสียบ้าง  จำขังไว้บ้าง  เนรเทศเสียบ้าง  ด้วยปรับโทษว่า เจ้า
06,0030,013,เป็นโจร  เจ้าเป็นคนพาล  เจ้าเป็นคนหลง  เจ้าเป็นขโมยดังนี้  เพราะ
06,0030,014,ถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานใด  ภิกษุถือเอาทรัพย์อัน
06,0030,015,เจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานนั้น  แม้ภิกษุนี้  ก็เป็นปาราชิก  หาสังวาสมิได้.
06,0030,016,ทรัพย์ในคัมภีร์วิภังค์วินิจฉัยไว้มากหลายชนิด  ในที่นี้  จักจัดเป็น
06,0030,017,หมวดแสดง  เพื่อกำหนดง่าย.   ทรัพย์ที่กล่าวไว้ในคัมภีร์วิภังค์นั้นรวม
06,0030,018,เข้าได้ ๒  ประเภท  เป็นสังหาริมะ  ของเลื่อนที่ได้  ๑  เป็นอสังหาริมะ
06,0030,019,ของเลื่อนที่ไม่ได้  ๑.   ทรัพย์ที่เป็นสังหาริมะนั้น  ได้แก่สัตว์ต่างชนิด
06,0030,020,เป็นต้นว่าปศุสัตว์  เช่น  แพะ  แกะ  สุกร  และสัตว์พาหนะ  เช่น
06,0030,021,ช้าง  ม้า  โค  กระบือ  เรียกสวิญญาณกะก็มี.  ได้แก่พัสดุไม่มีวิญญาณ