| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 06,0021,001,กัณฑ์ที่ ๓ | |
| 06,0021,002,สิกขาบท | |
| 06,0021,003,พระบัญญัติมาตราหนึ่ง ๆ เป็นสิกขาบทอันหนึ่ง ๆ. สิกขาบทนั้น | |
| 06,0021,004,ทรงตั้งขึ้นด้วยเป็นพุทธอาณา ที่ได้แก่อาทิพรหมจริยกาสิกขาก็มี ทรง | |
| 06,0021,005,ตั้งขึ้นด้วยเป็นอภิสมาจาร คือขนบธรรมเนียม ที่ได้แก่อภิสมาจาริกา- | |
| 06,0021,006,สิกขาก็มี. อย่างก่อนนั้น มาในพระปาติโมกข์ มีพระพุทธานุญาต | |
| 06,0021,007,ให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกกึ่งเดือน. อย่างหลังนั้น มานอกจากพระ- | |
| 06,0021,008,ปาติโมกข์ เว้นไว้แต่เสขิยวัตรซึ่งมาในพระปาติโมกข์ กระทู้นี้เป็น | |
| 06,0021,009,สำคัญควรใส่ใจ. ในหนังสือนี้ จักตั้งกระทู้นี้เป็นหลัก และจักพรรณนา | |
| 06,0021,010,ความตามกระทู้นี้. | |
| 06,0021,011,จำนวนแห่งสิกขาบท มาในพระปาติโมกข์มีพอประมาณ จำนวน | |
| 06,0021,012,แห่งสิกขาบท มานอกพระปาติโมกข์มีมากกว่ามาก จนพ้นความใส่ใจ | |
| 06,0021,013,ของผู้ศึกษา เรียกว่าพ้นคณนาก็ได้. นอกจากนี้ ยังมีข้อปรับอาบัติ | |
| 06,0021,014,อันพระคันถรจนาจารย์ตั้งเพิ่มเติมเข้าไว้อีก เรียกว่าบาลีมุตตกทุกกฎ. | |
| 06,0021,015,สิกขาบทเหล่านี้ ย่อมปรากฏเห็นเป็นมากจนฟั่นเฝือ เหลือที่จะประพฤติ | |
| 06,0021,016,ให้ครบครันได้ ทั้งกาลเทศะก็เข้ามาเป็นเหตุขัดขวางด้วย ภิกษุทั้งหลาย | |
| 06,0021,017,จึงได้หาทางหลีกเลี่ยงบ้าง เลิกเสีย กล่าวคือทนเป็นอาบัติเอาบ้าง เมื่อ | |
| 06,0021,018,เลิกอย่างหนึ่งแล้ว ก็ชวนให้เลิกอย่างอื่นต่อไปอีก แม้ยังไม่ถึงเวลา. | |
| 06,0021,019,พระศาสดา ทรงคำนึงเห็นเหตุนี้มาแล้ว เมื่อจะนิพพาน ได้ประทาน | |
| 06,0021,020,พระพุทธานุญาตไว้ว่า ถ้าสงฆ์ปรารถนา ก็จงถอนสิกขาบทเล็กน้อยได้. | |