|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
02,0039,001,๒๓๖. จาคมนุพฺรูเหยฺย.
|
|
02,0039,002,พึงเพิ่มพูลความสละ.
|
|
02,0039,003,ม. อุป. ๑๔/๔๓๖.
|
|
02,0039,004,๒๓๗. สนฺติเมว สิกฺเขยฺย.
|
|
02,0039,005,พึงศึกษาความสงบนั่นแล.
|
|
02,0039,006,นัย-ม. อุป. ๑๔/๔๓๖.
|
|
02,0039,007,๒๓๘. โลกามิสํ ปชเห สนฺติเปกฺโข.
|
|
02,0039,008,ผู้เพ่งสันติ พึงละอามิสในโลกเสีย.
|
|
02,0039,009,"สํ. ส. ๑๕/๓, ๗๗, ๙๐."
|
|
02,0039,010,๒๓๙. ตํ คณฺเหยฺย ยทปณฺณกํ.
|
|
02,0039,011,สิ่งใดไม่ผิด พึงถือเอาสิ่งนั้น.
|
|
02,0039,012,ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๑.
|
|
02,0039,013,๒๔๐. สมฺมุขา ยาทิสํ จิณฺณํ ปรมฺมุขาปิ ตาทิสํ.
|
|
02,0039,014,ต่อหน้าประพฤติเช่นใด ถึงลับหลังก็ให้ประพฤติเช่นนั้น.
|
|
02,0039,015,ส. ส.
|
|
02,0039,016,๒๔๑. อปฺปโต โน จ อุลฺลเป.
|
|
02,0039,017,เมื่อยังไม่ถึง ไม่ควรพูดอวด.
|
|
02,0039,018,ส. ส.
|
|
02,0039,019,๒๔๒. สนาถา วิหรถ มา อนาถา.
|
|
02,0039,020,ท่านทั้งหลายจงมีที่พึ่งอยู่เถิด อย่าไม่มีที่พึ่งอยู่เลย.
|
|
02,0039,021,นัย. องฺ. ทสกฺ ๒๔/๒๕.
|
|
|