dhamma-scholar-book / 33 /330043.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
raw
history blame
2.69 kB
Book,Page,LineNumber,Text
33,0043,001,<B>สิกขาบทที่ ๖ รู้อยู่ว่า มีผู้อยู่ก่อน แกล้งนอนเบียด.</B>
33,0043,002,๑. นอนเบียด หรือนอนแทรกแซง คือ นอนใกล้เคียงทางเข้า
33,0043,003,ทางออกในกุฎีสงฆ์ ต้องปาจิตตีย์. ในที่อื่นนอกจากที่ของตน เช่น
33,0043,004,โคนไม้ ต้องทุกกฏ.
33,0043,005,๒. นอนเบียด นอนแทรกแซง ในที่ของตนเอง ไม่ต้องอาบัติ.
33,0043,006,๓. ถ้ามีเหตุจำเป็น นอนเบียด นอนแทรกแซง ในที่ทุกแห่ง
33,0043,007,ไม่ต้องอาบัติ.
33,0043,008,การบัญญัติข้อนี้ เพื่อให้สิทธิแก่ผู้เข้าอยู่ก่อน.
33,0043,009,<B>สิกขาบทที่ ๗ โกรธเคืองภิกษุอื่น.</B>
33,0043,010,ฉุดคร่า หรือใช้ให้ฉุดคร่า ไล่ออกจากกุฎีสงฆ์ ต้องปาจิตตีย์.
33,0043,011,ขน หรือใช้ให้ขนบริขารออก ต้องทุกกฏ.
33,0043,012,"<B>สิกขาบทที่ ๘, สิกขาบทที่ ๙</B>"
33,0043,013,"ดูในวินัยมุข เล่ม ๑ หน้า ๑๓๖, ๑๓๗ พิมพ์ครั้งที่ ๓๓/๒๕๒๖."
33,0043,014,<B>สิกขาบทที่ ๑๐ รู้ว่าน้ำมีตัวสัตว์ เอารดหญ้า หรือดิน.</B>
33,0043,015,<B>ตัวสัตว์</B> ในที่นี้ หมายเอาตัวสัตว์เล็ก ๆ ที่อาศัยอยู่ในน้ำ เช่น
33,0043,016,ลูกน้ำ.
33,0043,017,ภิกษุรู้อยู่ว่า ในน้ำนั้นมีตัวสัตว์ เอารดหญ้าหรือดิน ต้องปาจิตตีย์
33,0043,018,ถ้าไม่รู้ไม่ต้องอาบัติ.
33,0043,019,โอวาทวรรคที่ ๓
33,0043,020,โอวาทวรรคมีเนื้อความกระจ่างอยู่แล้ว.