|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
24,0041,001,<B>อุปกิเลส คือ โทษเครื่องเศร้าหมอง ๑๖ อย่าง</B><SUP>๑</SUP>
|
|
24,0041,002,๑. อภิชฌาวิสมโลภะ ละโมภไม่สม่ำเสมอ คือ ความเพ่งเล็ง
|
|
24,0041,003,ข้อไขโดยย่อ ก็คือการอยากได้ของ ๆ เขามาเป็นของตน อันเป็น
|
|
24,0041,004,เครื่องเศร้าหมองแห่งจิต เป็นปฏิปักษ์แก่ทางกุศล มีทานบริจาคเป็นต้น
|
|
24,0041,005,ทั้งกระทำให้เป็นผู้มืดมนธ์อนธการ ได้อย่างนั้นแล้วยังปรารถนาอย่างนี้
|
|
24,0041,006,ต่อไปอีก เป็นอันว่าความอยากนั้น จะตักเติมสักเท่าใดก็ไม่รู้จักเต็ม
|
|
24,0041,007,ถ้ารุนแรงเข้าอาจนำให้ละเมิดต่อศีลธรรม ถึงเป็นคดีขึ้นโรงขึ้นศาล เป็น
|
|
24,0041,008,เครื่องนำมาซึ้งความเดือดร้อน แม้จะได้ร่ำรวยเพราะความประพฤติเห็น
|
|
24,0041,009,แก่ตัวเช่นนั้น แต่หาความสุขมิได้ จะมีประโยชน์อะไร.
|
|
24,0041,010,๒. โทสะ ร้ายกาจ. คือความมุ่งร้าย คิดล้างผลาญผู้อื่นด้วยความ
|
|
24,0041,011,เจ็บใจ ซึ่งเป็นเครื่องเผาใจให้เร่าร้อนไม่สงบสุข และให้ไร้ปัญญา.
|
|
24,0041,012,๓. โกธะ โกรธ. ความโกรธกระทำให้ใจงุ่นง่านฉุนเฉียว ไม่มี
|
|
24,0041,013,สติรั้งรอในเมื่อได้ประสพสิ่งที่ไม่พอใจ แต่ไม่พอใจ แต่ไม่ถึงประทุษร้ายผู้ใด นอก
|
|
24,0041,014,จากประทุษร้ายต่อผู้โกรธนั้นเอง.
|
|
24,0041,015,๔. อุปนาหะ ผูกโกรธไว้. คือผูกใจเจ็บไว้เท่านั้น ไม่ถึงแก่จะ
|
|
24,0041,016,พยายามแก้แค้น แต่ถ้าสบโอกาสอาจกระทำทดแทนก็ได้ การผูกโกรธ
|
|
24,0041,017,ย่อมเป็นภัยเวรต่อกันไม่รู้สิ้นสุด เสมือนตรึงจิตของตนไว้กับความชั่ว.
|
|
24,0041,018,๕. มักขะ ลบหลู่คุณท่าน. การหลู่คุณของผู้ที่ได้กระทำไว้แก่
|
|
24,0041,019,ตนนั้นเรียกว่า เนรคุณ เป็นที่น่าละอายทั้งตนเองและผู้อื่น ในเมื่อ
|
|
24,0041,020,ได้สำนึกถึงอุปการะของท่านที่มีแก่ตนในกาลก่อน.
|
|
|