Book,Page,LineNumber,Text
24,0041,001,อุปกิเลส คือ โทษเครื่องเศร้าหมอง ๑๖ อย่าง๑
24,0041,002,๑. อภิชฌาวิสมโลภะ ละโมภไม่สม่ำเสมอ คือ ความเพ่งเล็ง
24,0041,003,ข้อไขโดยย่อ ก็คือการอยากได้ของ ๆ เขามาเป็นของตน อันเป็น
24,0041,004,เครื่องเศร้าหมองแห่งจิต เป็นปฏิปักษ์แก่ทางกุศล มีทานบริจาคเป็นต้น
24,0041,005,ทั้งกระทำให้เป็นผู้มืดมนธ์อนธการ ได้อย่างนั้นแล้วยังปรารถนาอย่างนี้
24,0041,006,ต่อไปอีก เป็นอันว่าความอยากนั้น จะตักเติมสักเท่าใดก็ไม่รู้จักเต็ม
24,0041,007,ถ้ารุนแรงเข้าอาจนำให้ละเมิดต่อศีลธรรม ถึงเป็นคดีขึ้นโรงขึ้นศาล เป็น
24,0041,008,เครื่องนำมาซึ้งความเดือดร้อน แม้จะได้ร่ำรวยเพราะความประพฤติเห็น
24,0041,009,แก่ตัวเช่นนั้น แต่หาความสุขมิได้ จะมีประโยชน์อะไร.
24,0041,010,๒. โทสะ ร้ายกาจ. คือความมุ่งร้าย คิดล้างผลาญผู้อื่นด้วยความ
24,0041,011,เจ็บใจ ซึ่งเป็นเครื่องเผาใจให้เร่าร้อนไม่สงบสุข และให้ไร้ปัญญา.
24,0041,012,๓. โกธะ โกรธ. ความโกรธกระทำให้ใจงุ่นง่านฉุนเฉียว ไม่มี
24,0041,013,สติรั้งรอในเมื่อได้ประสพสิ่งที่ไม่พอใจ แต่ไม่พอใจ แต่ไม่ถึงประทุษร้ายผู้ใด นอก
24,0041,014,จากประทุษร้ายต่อผู้โกรธนั้นเอง.
24,0041,015,๔. อุปนาหะ ผูกโกรธไว้. คือผูกใจเจ็บไว้เท่านั้น ไม่ถึงแก่จะ
24,0041,016,พยายามแก้แค้น แต่ถ้าสบโอกาสอาจกระทำทดแทนก็ได้ การผูกโกรธ
24,0041,017,ย่อมเป็นภัยเวรต่อกันไม่รู้สิ้นสุด เสมือนตรึงจิตของตนไว้กับความชั่ว.
24,0041,018,๕. มักขะ ลบหลู่คุณท่าน. การหลู่คุณของผู้ที่ได้กระทำไว้แก่
24,0041,019,ตนนั้นเรียกว่า เนรคุณ เป็นที่น่าละอายทั้งตนเองและผู้อื่น ในเมื่อ
24,0041,020,ได้สำนึกถึงอุปการะของท่านที่มีแก่ตนในกาลก่อน.