| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 11,0044,001,จะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา เราเป็นนั่น นั่นตนของเรา ดังนี้. | |
| 11,0044,002,ไม่อย่างนั้น พระองค์. | |
| 11,0044,003,ต่อไปนี้ พระศาสดาตรัสสอนเธอทั้ง ๕ ให้ละความถือมั่นใน | |
| 11,0044,004,ขันธ์ ๕ นั้น ต่อพระธรรมเทศนาข้างต้นว่า ภิกษุทั้งหลาย เหตุนั้น | |
| 11,0044,005,รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ อันใดอันหนึ่ง ล่วงไป | |
| 11,0044,006,แล้วก็ดี ยังไม่มีมาก็ดี เกิดขึ้นจำเพาะบัดนี้ก็ดี หยาบก็ดี ละเอียด | |
| 11,0044,007,ก็ดี เลวก็ดี งามก็ดี ในที่ไกลก็ดี ในที่ใกล้ก็ดี ทั้งหมดก็เป็นแต่ | |
| 11,0044,008,สักว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ส่วนนั้นท่านทั้งหลาย | |
| 11,0044,009,พึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบ ตามเป็นจริงแล้วอย่างไร ดังนี้ว่า นั่นไม่ | |
| 11,0044,010,ใช่เรา นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่ตนของเราเถิด ภิกษุทั้งหลาย | |
| 11,0044,011,อริยสาวกผู้ได้ฟังแล้ว เมื่อเห็นอย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่ายใน รูป เวทนา | |
| 11,0044,012,สัญญา สังขาร วิญญาณ ครั้งเบื่อหน่าย ก็ปราศจากความกำหนัด. | |
| 11,0044,013,รักใคร่ เพราะปราศจากความกำหนัดรักใคร่ จิตก็พ้นจากความถือมั่น | |
| 11,0044,014,เมื่อจิตพ้นแล้ว ก็มีญาณรู้ว่าพ้นแล้ว ดังนี้ อริยสาวกนั้นรู้ชัดว่า | |
| 11,0044,015,ความเกิดสิ้นแล้ว พรหมจรรย์ได้ประพฤติจบแล้ว กิจที่ควรทำได้ทำ | |
| 11,0044,016,เสร็จแล้ว กิจอื่นอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี. | |
| 11,0044,017,เมื่อพระศาสดา ตรัสธรรมเทศนาอยู่ จิตของภิกษุปัญจวัคคีย์ | |
| 11,0044,018,ผู้พิจารณาภูมิธรรม ตามกระแสเทศนานั้น พ้นแล้วจากอาสวะ ไม่ | |
| 11,0044,019,ถือมั่นด้วยอุปาทาน ครั้งนั้นมีพระอรหันต์ขึ้นในโลก ๖ องค์ คือพระ- | |
| 11,0044,020,ศาสนา ๑ สาวก ๕ ด้วยประการอย่างนี้. | |
| 11,0044,021,สมัยนั้น มีกุลบุตรผู้หนึ่ง เป็นบุตรเศรษฐีในเมืองพาราณสี | |