text
stringlengths 0
889
|
|---|
स संन्यस्य महच चापम अभिवाद्य पितामहम |
यॊ ऽसाव अयॊध्यां परथमं गतवान बराह्मणस तदा |
दॊणाद आशीविषाकाराज जवलिताद इव पावकात |
+ शालेः पिष्टम् यवस्य च पेयं नोष्णोपचारेण न विरिक्त-क्षुधातुरैः । |
जयेष्ठा कन्यानला नम विभीषणसुता कपे |
युयोध्यस्मज्जुहुराणमेनो भूयिष्ठां ते नमौक्तिंविधेम| |
लभेयमिति तं शक्रस्त्रासाद् अभ्येत्य जज्ञिवान् । |
दोषास्पदीभूतमदोषयुक्तम् । |
एह्य एहि पार्थ बीभत्सॊ मां परिष्वज पाण्डव |
तत्र कामगुणैः सर्वैः समुपेतो मुदान्वितः । |
भगवन्न इत आसन्नः पौरजानपदॊ जनः |
अनयोर्मातुलेयं मां कृष्णं जानीहि ते रिपुम् |
अवेदॊक्त वरतॊपेता भुञ्जानाः कार्यकारिणः |
एतावद धि मया शक्यं संदेष्टुं वै वृकॊदर |
सर्वेषां सर्वदा नृणां स्नानान् मुक्तिं प्रदास्यति । |
धार्तराष्ट्रान भीमसेनः सर्वान स परिमर्दति |
गरहनक्षत्रवर्णांश च महॊल्का मुखसंस्थितान |
लुहार भादि से दसवां भाग, काठ, वांस, पथर, मिदर के वतन) पकी रसोई, हरे शाक |
करॊधावेशः परसादश च गान्धारी धृतराष्ट्रयॊः |
ततः साम्यमनिः करुद्धः पार्षतं परवीरहा |
सेनापतिम अभीप्सन्तः पितामहम उपागमन |
धिक कष्टम इति निःश्वस्य राजा शॊकपरिप्लुतः |
अभिदुद्राव वेगेन सिंहॊ वनगजं यथा |
वधाय युधि दैत्यानां रक्षार्थं च दिवौकसाम |
शरीरिणी तथोपेत्य त्रासविह्वललोचना । |
युद्धज्ञश चास्मि वृष्णीनां नात्र किं चिद अतॊ ऽनयथा |
पाण्डॊस तु दवे भार्ये बभूवतुः कुन्ती माद्री चेत्य उभे सत्रीरत्ने |
श्रीभगवानुवाच |
प्रपौण्डरीक-मञ्जिष्ठा-शारिवैन्द्री-वितुन्नकैः । |
न हि मे वृजिनं किं चिद धार्तराष्ट्रा विदुः कव चित |
यॊ हय अनस्त्रविदॊ हन्याद बरह्मास्त्रैः करॊधमूर्छितः |
स तवं नाम च गॊत्रं च कुलम आचक्ष्व तत्त्वतः |
देशराजविहायोः देशग्रिहारसशल्येन कमफलोपधातं करोति ॥ २६॥ |
तद इच्छामि महाभाग तवत्प्रसादात परंतप |
पुनर उन्मज्ज्य सलिलाद वेदी रूपास्थिता बभौ |
न चचाल महाराज सर्वसैन्यस्य पश्यतः |
आस्ते कुशल्यपत्याद्यैर्युक्तो मुक्तः सुहृद्व्रतः |
रौर पत मे देने शरोर तगत । इससे शं कम शक्तिशाली सेना श्रुसार श्रौर शमे |
तस्य तवया नरव्याघ्र सर्पः पराणैर वियॊजितः |
[वि] |
समस्तानां वधे राजन मतिं चक्रे महामनाः |
तत्रापि विपाकादीनामपि रसेनैव प्रायो लक्षणीयत्वाद्रसप्रकरणम् आदौ कृतम् ॥ |
सत्यधर्मरतिः कषान्तॊ मुनिधर्मेण युज्यते |
तैर एव सार्धं तु ततः स देवॊ; जगाम नारायणम अप्रमेयम |
तथा पतत्रिभिर दिव्यैर उपेतं सुमनॊहरैः |
तन मया साधु वापीदं यदि वासाधु वै कृतम |
रथप्रवरम आस्थाय सैन्धवाश्वं महारथः |
कन्दमूलफलैः पूर्णे समित्पुष्पकुशान्वितैः ॥ |
स तस्माद्द्रुपदो जज्ञे सर्वसम्पत्समन्वितः |
दक्षभृग्वङ्गिरोमुख्यैः कुमारेण भवेन च |
नाना विभान्ति किल विश्वसृजोपकॢप्ताः |
विन्ध्याचलं सुविस्तीर्णं बहुकन्दरशोभितम् । |
उग्रेण पृथिवीं जित्वा धर्मेणैवानुरञ्जनम् ॥ |
तौ रथौ सूर्यसंकाशौ यॊत्स्यमानौ महाबलौ |
अनादृत्य तु तद वाक्यं सहदेवः पिपासितः |
नानारूपाणि शस्त्राणि विसृजन्तॊ महारथाः |
केयूरैर अङ्गदैर हारै राङ्कवैर मृदितैस तथा |
नैतद धारयितुं शक्यं गच्छावतर पद्मिनीम |
तथैवान्तर्हितैः सिद्धैर यान्तं चक्रधरैः सह |
शवः शवः पापीय दिवसाः पृथिवी गतयौवना |
पर यः सस्राणः शिश्रीत योनौ| |
पुरी बभासे रहिता महात्मना; न चास्रकण्ठाकुलमार्गचत्वरा |
चिन्तयाम आस रुदती तस्य दुःखस्य निर्णयम |
आगन्तुं शमयेद् दोषं स्थानिनं प्रतिकृत्य वा । |
तम अर्थं चिन्तयानॊ ऽहं मुहूर्तं तत्र राघव |
तदा दातास्मि ते तात दिव्यान्य अस्त्राणि सर्वशः |
मयूरवरसङ्घुष्टैः शुकसारिकसङ्कुलैः ॥ |
तं महर्षिगणैर जुष्टं सुपर्णकृतलक्षणम |
महाभ्रजालैर इव संवृतॊ रविर; यथानलॊ भस्म वृतश च वीर्यवान |
नर अश्वकायसंछन्ना भूमिर आसीद विशां पते |
वंशे तवैव नाम्ना तु खयातिं यास्यति चेप्सिताम |
दत्तकर्णः कुनीलाङ्गश्चचाल पदपञ्चकम् ॥ |
ततः पपात मेदिन्यां तथैव रुधिरॊक्षितः |
निकृत्तेषु ततस तेषु निष्क्रामंस तरिशिरास तव अथ |
इमाम अवस्थां संप्राप्तॊ हय अहं कॊपान मनीषिणाम |
उक्र साय त्चवहारः सोहे मं राजा 2 केन्य, सद्र मं रान मवनदठ मन्दन्धर्मं |
सॊ ऽशवान विचारयित्वाशु रथे युक्त्वा मनॊजवान |
परथमॊ हय एष देवानां मुखाद अग्निर अजायत |
कलत्रवति संदेहस तवय्य अपि सयाद असंशयम |
तीर्थयात्रां हलधरः सरस्वत्यां महायशाः |
संपरीक्षेत रोगिणम् परीक्षेताथ रोगिणम् भूमि-देह-प्रभेदेन देशम् आहुर् इह द्वि-धा । |
इत्य् अ-शक्ये सु-बलिभिः सु-गृहीतस्य किङ्करैः ॥ |
तस्यासन्सर्वतो देवा नानावाहध्वजायुधाः |
वयवसायं च मे बुद्ध्वा स हॊवाच महागिरिः |
यततस तव तेषां च दैवं मार्गेण यास्यति |
हृतदारान सदारांश च दशविद्रवतॊ दिशः |
सनातं कृताह्निकं भद्रे कृतकौतुक मङ्गलम |
ब्रह्मोवाच । इत्यात्रेयस्तुतिं श्रुत्वा तुतोष भगवान् हरः । |
अथ ता बरुवतीः कन्याः सहिताः पाण्डुनन्दनः |
परकृष्टैर अशुभैर गरस्तान अनेकैः पुरुषाधमान |
सर्वज्ञः सर्वदॊ दृष्ट्वा कीटं वचनम अब्रवीत |
लेपसम्बन्धिनश्चान्ये पितामहपितामहात् ॥ |
अत्य अन्यान बलवान आसीद धृतराष्ट्रॊ महीपतिः |
अर्जुनस्य वधप्रेप्सू पुत्रार्थे तव धन्विनौ |
रश्मीन्रिव यछतमध्वरानुप शयावाश्वस्य सुन्वतो मदच्युता| |
देवाः क्षेत्राणि तीर्थानि दर्शनस्पर्शनार्चनैः |
नताः स्म ते नाथ पदारविन्दं बुद्धीन्द्रियप्राणमनोवचोभिः |
षं माुपं बा ्रृतिव्यसनमनयाएनयाम्यां संमवति ॥ २॥ |