Datasets:

ozgurkrkrt
/

aigap_wiki

Dataset card Viewer Files Files and versions Community

Split (1)

train · 250k rows

text stringlengths 88 1M
LoppiBelediyeLoppi belediyesi Arma LoppiLoppi'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKanta-Hämeİdare • Belediye başkanıKaroliina FrankYüzölçümü • Toplam655,97 km²Nüfus (2017) • Toplam8.067 • Yoğunluk13.50/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.loppi.fi Loppi (İsveççe: Loppis), Finlandiya'nın Kanta-Häme bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 655,97 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 8.067'dir.[2] Köyler[değiştir \| kaynağı değiştir] Hunsala Joentaka Kormu Launonen Loppi Läyliäinen Ourajoki Pilpala Räyskälä Sajaniemi Salonkylä Teväntö Topeno Vojakkala Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2017. "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Loppi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdKanta-Häme'nin belediyeleri Forssa Hämeenlinna Hattula Hausjärvi Humppila Janakkala Jokioinen Loppi Riihimäki Tammela Ypäjä Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü MusicBrainz: 72b26d7e-bcd4-4d03-a10b-096a654402f6 VIAF: 295467507 Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Loppi&oldid=31135026" sayfasından alınmıştır
KokemäkiŞehirKokemäki şehri Arma KokemäkiKokemäki'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeSatakuntaİdare • Belediye başkanıReijo SiltalaYüzölçümü • Toplam531.27 km²Nüfus (2017) • Toplam7,433 • Yoğunluk15.47/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kokemaki.fi Kokemäki İsveççe: Kumo, Finlandiya'nın Satakunta bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, Kokemäenjoki'nin kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 531,27 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7.433'tür.[2] Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Falköping, İsveç Hobro, Danimarka Lier, Norveç Põltsamaa, Estonya Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Kokemäki ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdSatakunta'nın belediyeleriMevcut Eura Eurajoki Harjavalta Huittinen Jämijärvi Kankaanpää Karvia Kokemäki Merikarvia Nakkila Pomarkku Pori Rauma Siikainen Säkylä Ulvila Eski Ahlainen Hinnerjoki Honkajoki Honkilahti Kauvatsa Keikyä Kiikoinen Kiukainen Kodisjoki Kullaa Köyliö Lappi Lavia Luvia Noormarkku Porin maalaiskunta Rauman maalaiskunta Vampula Otorite kontrolü MusicBrainz: 8ea3fb36-15bb-4282-b5b7-8d5e448fc416 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kokemäki&oldid=31050280" sayfasından alınmıştır
OulainenŞehirOulainen şehri Arma OulainenOulainen'in Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıEsa SippolaYüzölçümü • Toplam597.53 km²Nüfus (2017) • Toplam7,429 • Yoğunluk12.64/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.oulainen.fi Oulainen, Finlandiya'nın Kuzey Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin güneybatısında yer almaktadır. Yüzölçümü 597,53 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7.429'dur.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Oulainen ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdKuzey Ostrobotniya'nın belediyeleri Alavieska Haapajärvi Haapavesi Hailuoto Ii Kalajoki Kempele Kuusamo Kärsämäki Liminka Lumijoki Merijärvi Muhos Nivala Oulainen Oulu Pudasjärvi Pyhäjoki Pyhäjärvi Pyhäntä Raahe Reisjärvi Sievi Siikajoki Siikalatva Taivalkoski Tyrnävä Utajärvi Vaala Ylivieska Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4116839-2 ISNI: 0000 0004 9294 9802 MusicBrainz: 35cc94c5-1fe8-467f-bb0f-b3c65d41f82f VIAF: 242133383 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Oulainen&oldid=31028303" sayfasından alınmıştır
HaapajärviŞehirHaapajärvi şehri Arma HaapajärviHaapajärvi'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıJuha UusivirtaYüzölçümü • Toplam789.11 km²Nüfus (2017) • Toplam7,291 • Yoğunluk9.52/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kemijarvi.fi Haapajärvi, Finlandiya'nın Kuzey Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin güneyinde yer almaktadır. Yüzölçümü 789,11 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7.291'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Haapajärvi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdKuzey Ostrobotniya'nın belediyeleri Alavieska Haapajärvi Haapavesi Hailuoto Ii Kalajoki Kempele Kuusamo Kärsämäki Liminka Lumijoki Merijärvi Muhos Nivala Oulainen Oulu Pudasjärvi Pyhäjoki Pyhäjärvi Pyhäntä Raahe Reisjärvi Sievi Siikajoki Siikalatva Taivalkoski Tyrnävä Utajärvi Vaala Ylivieska Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 9757 LCCN: n78077267 MusicBrainz: b14aae44-fdba-4a09-bcd2-3d454850e15e NKC: ge1134455 NLI: 987007550257805171 VIAF: 131330261 WorldCat (LCCN): n78-077267 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Haapajärvi&oldid=31015043" sayfasından alınmıştır
SuonenjokiŞehirSuonenjoki şehri Arma SuonenjokiSuonenjoki'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Savonyaİdare • Belediye başkanıJuha PiiroinenYüzölçümü • Toplam862.34 km²Nüfus (2017) • Toplam7,304 • Yoğunluk10.24/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.suonenjoki.fi Suonenjoki, Finlandiya'nın Kuzey Savonya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin güneybatısında yer almaktadır. Yüzölçümü 862.34 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7.304'tür.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Suonenjoki ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdKuzey Savonya'nın belediyeleri Iisalmi Joroinen Kaavi Keitele Kiuruvesi Kuopio Lapinlahti Leppävirta Pielavesi Rautalampi Rautavaara Siilinjärvi Sonkajärvi Suonenjoki Tervo Tuusniemi Varkaus Vesanto Vieremä Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 1065764502 ISNI: 0000 0004 9294 8586 LCCN: n87819928 MusicBrainz: e4bd087b-4355-432f-8e3d-ed91a558340f NLI: 987007557863005171 VIAF: 149017592 WorldCat: lccn-n87819928 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Suonenjoki&oldid=31040514" sayfasından alınmıştır
VirratŞehirVirrat şehri Arma VirratVirrat'ın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgePirkanmaaİdare • Belediye başkanıVesa HaapamäkiYüzölçümü • Toplam1299.08 km²Nüfus (2017) • Toplam6,879 • Yoğunluk5.92/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.virrat.fi Virrat (İsveççe: Virdois), Finlandiya'nın Pirkanmaa bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin kuzeyinde yer almaktadır. Yüzölçümü 1,299.08 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 6,630'dur.[2] Mars'taki Virrat krateri adını bu şehirden almıştır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Virrat ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdPirkanmaa'nın belediyeleri Akaa Hämeenkyrö Ikaalinen Juupajoki Kangasala Kihniö Kuhmoinen Lempäälä Mänttä-Vilppula Nokia Orivesi Pälkäne Parkano Pirkkala Punkalaidun Ruovesi Sastamala Tampere Urjala Valkeakoski Vesilahti Virrat Ylöjärvi Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 8367 LCCN: n78043587 MusicBrainz: a9ece855-400c-4d9c-a18a-1da6df99adf9 NKC: ge1181872 NLI: 987007545642705171 VIAF: 133669663 WorldCat (LCCN): n78-043587 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Virrat&oldid=31063405" sayfasından alınmıştır
HarjavaltaŞehirHarjavalta şehri Arma HarjavaltaHarjavalta'nın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeSatakuntaİdare • Belediye başkanıHannu KuuselaYüzölçümü • Toplam127.74 km²Nüfus (2017) • Toplam7,189 • Yoğunluk58.23/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.harjavalta.fi Harjavalta, Finlandiya'nın Satakunta bölgesinde bulunan bir şehirdir. Yüzölçümü 127.74 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7,189'dur.[2] Harjavalta'da bakır ve nikel eritme sanayileri bulunmaktadır. Aynı zamanda Hiittenharju, arkeoloji ve kültür tarihi için önemli bir yerdir. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Boksitogorsk, Rusya Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Harjavalta ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdSatakunta'nın belediyeleriMevcut Eura Eurajoki Harjavalta Huittinen Jämijärvi Kankaanpää Karvia Kokemäki Merikarvia Nakkila Pomarkku Pori Rauma Siikainen Säkylä Ulvila Eski Ahlainen Hinnerjoki Honkajoki Honkilahti Kauvatsa Keikyä Kiikoinen Kiukainen Kodisjoki Kullaa Köyliö Lappi Lavia Luvia Noormarkku Porin maalaiskunta Rauman maalaiskunta Vampula Otorite kontrolü LCCN: n90722090 MusicBrainz: 929500ab-6b0c-435d-8df9-b1a3e1965470 NLI: 987007565116605171 VIAF: 156071558 WorldCat: lccn-n90722090 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Harjavalta&oldid=31018694" sayfasından alınmıştır
NykarlebyUusikaarlepyyŞehirNykarleby şehri Arma NykarlebyNykarleby'nün Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeOstrobotniyaİdare • Belediye başkanıGösta WillmanYüzölçümü • Toplam737.17 km²Nüfus (2017) • Toplam7,497 • Yoğunluk10.23/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.nykarleby.fi Nykarleby (Fince: Uusikaarlepyy), Finlandiya'nın Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, Botniya Körfezi'nin kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 737.17 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7,497'dir.[2] Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Hammel, Danimarka Sollefteå, İsveç Steinkjer, Norveç Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Nykarleby ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdOstrobotniya'nın belediyeleri Jakobstad Kaskinen Korsholm Korsnäs Kristinestad Kronoby Laihia Larsmo Malax Nykarleby Närpes Pedersöre Vaasa Vörå Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 4356006-4 ISNI: 0000 0004 7460 4085 LCCN: n83227058 MusicBrainz: 1e02d173-9751-4751-8da2-48a1eed9a379 NLI: 987007566898205171 SELIBR: 155481 VIAF: 248702429 WorldCat (LCCN): n83-227058 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nykarleby&oldid=31022467" sayfasından alınmıştır
OutokumpuŞehirOutokumpu şehri Arma OutokumpuOutokumpu'nun Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Karelyaİdare • Belediye başkanıPekka HyvönenYüzölçümü • Toplam584.05 km²Nüfus (2017) • Toplam7,030 • Yoğunluk15.77/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.outokummunkaupunki.fi Outokumpu, Finlandiya'nın Kuzey Karelya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin batısında yer almaktadır. Yüzölçümü 584.05 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7,030'dur.[2] Outokumpu, daha önceden Kuusjärvi adı ile bilinmekteydi. 1908 yılında bölgede bakır bulunmuş olup 1913-1989 yılları arasında bakır madeni faaliyet göstermiştir. Kuusjärvi, 1968 yılında kasaba statüsü aldı ve adı Outokumpu olarak değiştirildi. 1977 yılında ise şehir statüsü almıştır. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Kohtla-Järve, Estonya[3] Schöningen, Almanya[4] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2017. "Välissuhted" (Estonca). Kohtla-Järve linn. 23 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2016. "Schöningen". Wikipedia (İngilizce). 19 Ocak 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Outokumpu, Finlandiya ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdKuzey Karelya'nın belediyeleri Heinävesi Ilomantsi Joensuu Juuka Kitee Kontiolahti Lieksa Liperi Nurmes Outokumpu Polvijärvi Rääkkylä Tohmajärvi Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü BIBSYS: 90522548 GND: 4116847-1 ISNI: 0000 0004 9294 9722 LCCN: n93093349 MusicBrainz: 4c76a094-bf13-4550-8238-1c269720d72d NLI: 987007535440005171 SUDOC: 152162372 VIAF: 133843764 WorldCat: lccn-n93093349 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Outokumpu,_Finlandiya&oldid=31028339" sayfasından alınmıştır
HaapavesiŞehirHaapavesi şehri Arma HaapavesiHaapavesi'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıAntti-Jussi VahtealaYüzölçümü • Toplam1086.11 km²Nüfus (2017) • Toplam7,012 • Yoğunluk6.68/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.haapavesi.fi Haapavesi, Finlandiya'nın Kuzey Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin güneyinde yer almaktadır. Yüzölçümü 1,086.11 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7,012'dir.[2] Haapavesi, folk müzisyenleri bir araya getiren Haapavesi Halk Müziği Festivali ile bilinmektedir.[3] Şehirde aynı zamanda 327 metre yüksekliği ile Finlandiya'nın en yüksek yapılarından biri olan televizyon direği bulunmaktadır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. "Haapavesi Folk Music Festival". 20 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Haapavesi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdKuzey Ostrobotniya'nın belediyeleri Alavieska Haapajärvi Haapavesi Hailuoto Ii Kalajoki Kempele Kuusamo Kärsämäki Liminka Lumijoki Merijärvi Muhos Nivala Oulainen Oulu Pudasjärvi Pyhäjoki Pyhäjärvi Pyhäntä Raahe Reisjärvi Sievi Siikajoki Siikalatva Taivalkoski Tyrnävä Utajärvi Vaala Ylivieska Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 979X LCCN: n91067948 MusicBrainz: 3b6cdfb6-c756-4aae-ac4f-cd91bd78acb2 NLI: 987007565384705171 VIAF: 136179900 WorldCat (LCCN): n91-067948 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Haapavesi&oldid=31015047" sayfasından alınmıştır
IkaalinenŞehirIkaalinen şehri Arma IkaalinenIkaalinen'in Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgePirkanmaaİdare • Belediye başkanıKalle MäkeläYüzölçümü • Toplam843.40 km²Nüfus (2017) • Toplam7,140 • Yoğunluk9.51/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.ikaalinen.fi Ikaalinen (İsveççe: Ikalis), Finlandiya'nın Pirkanmaa bölgesinde bulunan bir şehirdir. Yüzölçümü 843.40 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 7,140'tır.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Ikaalinen ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Ikaalinen ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdPirkanmaa'nın belediyeleri Akaa Hämeenkyrö Ikaalinen Juupajoki Kangasala Kihniö Kuhmoinen Lempäälä Mänttä-Vilppula Nokia Orivesi Pälkäne Parkano Pirkkala Punkalaidun Ruovesi Sastamala Tampere Urjala Valkeakoski Vesilahti Virrat Ylöjärvi Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 1081718-9 ISNI: 0000 0004 9294 8295 LCCN: n86837280 MusicBrainz: 3ceeb5fe-0c73-4434-9a95-27a365d9b87b NLI: 987007567384105171 VIAF: 133780565 WorldCat (LCCN): n86-837280 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ikaalinen&oldid=31031233" sayfasından alınmıştır
KristinestadKristiinankaupunkiŞehirKristinestad şehri Arma KristinestadKristinestad'ın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeOstrobotniyaİdare • Belediye başkanıRiitta El-NemrYüzölçümü • Toplam697.54 km²Nüfus (2017) • Toplam6,671 • Yoğunluk9.77/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kristinestad.fi Kristinestad (Fince: Kristiinankaupunki), Finlandiya'nın Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, Botniya Körfezi'nin kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 697.54 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 6,671'dir.[2] Kristinestad, 1649 yılında İsveç Kraliçesi Christina'nın adına kurulmuştur ve ismini buradan almıştır. 17. yüzyıldan kalma odundan yapılma evleri ve tarihi yapıları çok iyi korunmuştur. Şehrin Fince adı olan Kristiinankaupunki ayrıca en uzun yerleşim yeri isimlerinden biri olarak çok ilgi toplamaktadır. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Novello, İtalya Sala, İsveç Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Kristinestad ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Kristinestad ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdOstrobotniya'nın belediyeleri Jakobstad Kaskinen Korsholm Korsnäs Kristinestad Kronoby Laihia Larsmo Malax Nykarleby Närpes Pedersöre Vaasa Vörå Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 7623750-3 ISNI: 0000 0004 0448 6984 LCCN: n83120947 MusicBrainz: b04bd487-dd70-4c07-863c-46df48760d98 NLI: 987007555233305171 VIAF: 131387265 WorldCat (LCCN): n83-120947 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kristinestad&oldid=31052478" sayfasından alınmıştır
ViitasaariŞehirViitasaari şehriŞehir görünümü Arma ViitasaariViitasaari'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeOrta Finlandiyaİdare • Belediye başkanıJanne KinnunenYüzölçümü • Toplam1589.13 km²Nüfus (2017) • Toplam6,467 • Yoğunluk5.18/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.viitasaari.fi Viitasaari, Finlandiya'nın Orta Finlandiya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Yüzölçümü 1.589,13 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 6.467'dir.[2] Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Vitasaari'nin aşağıdaki şehirler ile kardeş şehir anlaşması bulunmaktadır:[3] Nõo, Estonya[4] Rokietnica, Polonya Schlangen, Almanya Sør-Odal, Norveç Staffanstorp, İsveç Storuman, İsveç Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2017. "Ystävyyskunnat" (Fince). Viitasaari şehri. 4 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2017. "Välissuhted" (Estonca). Nõo vald. 18 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Viitasaari ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdOrta Finlandiya'nın belediyeleri Äänekoski Hankasalmi Jämsä Joutsa Jyväskylä Kannonkoski Karstula Keuruu Kinnula Kivijärvi Konnevesi Kyyjärvi Laukaa Luhanka Multia Muurame Petäjävesi Pihtipudas Saarijärvi Toivakka Uurainen Viitasaari Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 1169060072 ISNI: 0000 0004 9294 9503 LCCN: n78086935 MusicBrainz: bc3a7af3-8a00-4449-91e6-2b4d0c54968c NLI: 987007550356605171 VIAF: 128987166 WorldCat (LCCN): n78-086935 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Viitasaari&oldid=31063001" sayfasından alınmıştır
ParkanoŞehirParkano şehri Arma ParkanoParkano'nun Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgePirkanmaaİdare • Belediye başkanıJari HeiniluomaYüzölçümü • Toplam909.67 km²Nüfus (2017) • Toplam6,630 • Yoğunluk7.78/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.parkano.fi Parkano, Finlandiya'nın Pirkanmaa bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin kuzeybatı ucunda yer almaktadır. Yüzölçümü 909,67 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 6.630'dur.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Parkano ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdPirkanmaa'nın belediyeleri Akaa Hämeenkyrö Ikaalinen Juupajoki Kangasala Kihniö Kuhmoinen Lempäälä Mänttä-Vilppula Nokia Orivesi Pälkäne Parkano Pirkkala Punkalaidun Ruovesi Sastamala Tampere Urjala Valkeakoski Vesilahti Virrat Ylöjärvi Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 960X LCCN: n94053092 MusicBrainz: c807f18a-4a64-48c5-b602-f9ef9a52ef30 NLI: 987007537836505171 VIAF: 149079522 WorldCat (LCCN): n94-053092 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Parkano&oldid=31030985" sayfasından alınmıştır
NilsiäŞehirNilsiä şehri Arma NilsiäNilsiä'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey SavonyaYüzölçümü • Toplam847.72 km²Nüfus (2012) • Toplam6,528 • Yoğunluk9.17/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS) Nilsiä, Finlandiya'nın Kuzey Savonya bölgesinde bulunan bir şehirdi. Şehir, 1 Ocak 2013 tarihinde Kuopio ile birleşmiştir. Yüzölçümü 847,72 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Aralık 2012 tarihi itibari ile 6.528 idi.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Nilsiä ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. a b "Suomen pinta-ala kunnittain 2012-01-01" (PDF) (Fince). Maanmittauslaitos. 31 Aralık 2012. 4 Ocak 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2017. a b "Suomen asukasluvut kuukausittain – Kunnittain aakkosjärjestyksessä" (Fince). Väestörekisterikeskus. 31 Aralık 2012. 29 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2017. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 10356812-8 LCCN: n86074373 NLI: 987007560012105171 VIAF: 127707749 WorldCat (LCCN): n86-074373 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Nilsiä&oldid=31020125" sayfasından alınmıştır
ÄhtäriŞehirÄhtäri şehri Arma ÄhtäriÄhtäri'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeGüney Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıJarmo PienimäkiYüzölçümü • Toplam910,88 km²Nüfus (2017) • Toplam5.968 • Yoğunluk7,41/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.ahtari.fi Ähtäri (İsveççe: Etseri), Finlandiya'nın Güney Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin doğusunda yer almaktadır. Yüzölçümü 910,88 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibarı ile 5.968'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Ähtäri ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdGüney Ostrobotniya'nın belediyeleri Alajärvi Alavus Evijärvi Ilmajoki Isojoki Isokyrö Karijoki Kauhajoki Kauhava Kuortane Kurikka Lappajärvi Lapua Seinäjoki Soini Teuva Vimpeli Ähtäri Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 9124 LCCN: n78013579 MusicBrainz: c330a5a1-0062-4dae-805a-af7b1dca9730 NLI: 987007561969405171 VIAF: 141870649 WorldCat (LCCN): n78-013579 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ähtäri&oldid=31077031" sayfasından alınmıştır
PyhäjärviŞehirPyhäjärvi şehri Arma PyhäjärviPyhäjärvi'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeKuzey Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıHenrik KiviniemiYüzölçümü • Toplam1459.47 km²Nüfus (2017) • Toplam5,358 • Yoğunluk4.09/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.pudasjarvi.fi Pyhäjärvi (1993-1995 arasında Pyhäsalmi), Finlandiya'nın Kuzey Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, bölgenin güneyinde yer almaktadır. Yüzölçümü 1.459,47 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 5.358'dir.[2] Pyhäjärvi, 1.444 metre ile Avrupa'nın en derin madeni olan Pyhäsalmi Madeni'ne ev sahipliği yapmaktadır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Pyhäjärvi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Pyhäjärvi ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. gtdKuzey Ostrobotniya'nın belediyeleri Alavieska Haapajärvi Haapavesi Hailuoto Ii Kalajoki Kempele Kuusamo Kärsämäki Liminka Lumijoki Merijärvi Muhos Nivala Oulainen Oulu Pudasjärvi Pyhäjoki Pyhäjärvi Pyhäntä Raahe Reisjärvi Sievi Siikajoki Siikalatva Taivalkoski Tyrnävä Utajärvi Vaala Ylivieska Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 1131283007 ISNI: 0000 0004 9294 8703 MusicBrainz: 4e14392f-94bb-4444-9862-0a257814e717 VIAF: 4259149416758289730001 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pyhäjärvi&oldid=31010793" sayfasından alınmıştır
KannusŞehirKannus şehri Arma KannusKannus'un Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeOrta Ostrobotniyaİdare • Belediye başkanıTerttu KorteYüzölçümü • Toplam470.65 km²Nüfus (2017) • Toplam5,584 • Yoğunluk11.92/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kannus.fi Kannus, Finlandiya'nın Orta Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Yüzölçümü 470,65 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 5.584'tür.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Kannus ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site gtdOrta Ostrobotniya'nın belediyeleri Halsua Kannus Kaustinen Kokkola Lestijärvi Perho Toholampi Veteli Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 7460 7155 MusicBrainz: 7cd520de-89e3-4407-892f-827bdabdbc6d "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kannus&oldid=31042485" sayfasından alınmıştır
JuankoskiŞehirJuankoski şehriSäyneinen Kilisesi Arma JuankoskiJuankoski'nin Finlandiya'daki konumuKoordinatlar: 63°3′K 28°19′D / 63.050°K 28.317°D / 63.050; 28.317Ülke FinlandiyaBölgeKuzey SavonyaYüzölçümü[1] • Toplam586,26 km²Nüfus (2016)[2] • Toplam4,731 • Yoğunluk10,17/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS) Juankoski, Finlandiya'nın Kuzey Savonya bölgesinde bulunan bir şehirdi. Şehir, 1 Ocak 2017 tarihinde Kuopio ile birleşmiştir. Yüzölçümü 586,26 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Aralık 2016 tarihi itibari ile 4.731 idi.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Juankoski ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. a b "Pinta-alat kunnittain (Excel) 2016-01-01" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2016. 11 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, joulukuu 2016" (Fince). Tilastokeskus. 31 Aralık 2016. 16 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2017. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü ISNI: 0000 0004 9294 8535 MusicBrainz: 2c5bfe8a-7722-4ce6-a990-6d030cb8b4b3 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Juankoski&oldid=31039235" sayfasından alınmıştır
KaskinenKasköŞehirKaskinen şehri Arma KaskinenKaskinen'in Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeOstrobotniyaİdare • Belediye başkanıMarlene SvensYüzölçümü • Toplam10.78 km²Nüfus (2017) • Toplam1,276 • Yoğunluk120.0/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kaskinen.fi Kaskinen (İsveççe: Kaskö), Finlandiya'nın Ostrobotniya bölgesinde bulunan bir şehirdir. Şehir, Botniya Körfezi'nin kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 10,78 km²[1] olan şehrin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 1.276'dır.[2] Kaskinen, Finlandiya'da şehir statüsüne sahip en az nüfuslu belediyedir. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Kaskinen ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdFinlandiya'daki şehirler500 000 + şehirlerHelsinki (başkent)200 000 + şehirlerEspoo · Tampere100 000 + şehirlerVantaa · Turku · Oulu · Jyväskylä · Lahti50 000 + şehirlerKuopio · Kouvola · Kotka · Pori · Joensuu · Lappeenranta · Hämeenlinna · Rovaniemi · Vaasa · Seinäjoki · Salo · Kotka30 000 + şehirlerPorvoo · Mikkeli · Kokkola · Hyvinkää · Nurmijärvi · Rauma · Lohja · Järvenpää · Kajaani · Kerava · Nokia · Kaarina · Ylöjärvi20 000 + şehirlerRaseborg · Riihimäki · Imatra · Savonlinna · Sastamala · Raisio · Jämsä · Varkaus · Raahe · Finlandiya · Tornio · Iisalmi · Hamina · Valkeakoski · Heinola · Äänekoski · Pieksämäki10 000 + şehirlerMäntsälä · Jakobstad · Naantali · Laukaa · Forssa · Kauhava · Loimaa · Kuusamo · Uusikaupunki · Loviisa · Väståboland · Orimattila · Kurikka · Lapua · Akaa · Kauhajoki · Ylivieska · Kontiolahti · Ulvila · Lieksa · Kalajoki · Kankaanpää · Mänttä-Vilppula · Mariehamn · Nivala · Huittinen · Keuruu · Saarijärvi · Alajärvi · Paimio10 000 - şehirlerOrivesi · Hanko · Kuhmo · Närpes · Somero · Kitee · Alavus · Kiuruvesi · Karkkila · Pudasjärvi · Nurmes · Kauniainen · Kemijärvi · Laitila · Loppi · Kokemäki · Oulainen · Haapajärvi · Suonenjoki · Virrat · Harjavalta · Nykarleby · Outokumpu · Haapavesi · Ikaalinen · Kristinestad · Viitasaari · Parkano · Nilsiä · Ähtäri · Pyhäjärvi · Kannus · Juankoski · Kaskinen gtdOstrobotniya'nın belediyeleri Jakobstad Kaskinen Korsholm Korsnäs Kristinestad Kronoby Laihia Larsmo Malax Nykarleby Närpes Pedersöre Vaasa Vörå Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 6143305-6 MusicBrainz: e3889828-8b31-48f9-961e-25820d66b9fc NKC: ge1133563 VIAF: 146155993 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kaskinen&oldid=31045312" sayfasından alınmıştır
Bağlantı bakımı gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. İlk yükleme görünümü hiçbir komut verilmediği takdirde otodaralt değeri ile oluşturulur. Sayfa yüklendikten sonra şablonun nasıl görüneceği varsayılan değerin hâricinde \|durum= parametresi kullanılarak şu şekillerde kontrol edilebilir: \|durum=daraltılmış: {{Uusimaa'nın belediyeleri\|durum=daraltılmış}} şeklindeki kullanım ile şablonun tüm içeriği gizlenerek yalnızca başlık çubuğu görüntülenir \|durum=genişletilmiş: {{Uusimaa'nın belediyeleri\|durum=genişletilmiş}} şeklindeki kullanım ile şablonun tüm içeriği açık şekilde sayfa yüklenir \|durum=otodaralt: {{Uusimaa'nın belediyeleri\|durum=otodaralt}} sayfada {{dolçub}}, {{kenar kutusu}} ya da katlanabilir niteliğe sahip başka bir şablon varsa daraltılmış şekilde yüklenir sayfada katlanabilir başka bir öge yoksa genişletilmiş şekilde yüklenir Eğer \|durum= parametresi ile komut verilmemişse Daraltılabilir seçenek şablonundaki \|varsayılan= parametresine tanımlı ilk yükleme görünümü değeri kullanılır. Bu şablon için bu değer otodaralt şeklindedir. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon:Uusimaa%27nın_belediyeleri&oldid=26164554" sayfasından alınmıştır
Burası Uusimaa'nın belediyeleri adlı şablon üzerindeki değişikliklerin konuşulduğu tartışma sayfasıdır. Bu sayfa şu Vikiprojelerin kapsamında yer almaktadır: Vikiproje Şablonlar (Şablon-sınıf, NA-önem) ŞablonlarVikiproje:ŞablonlarŞablon:VikiprojeŞablonlar gtdBu şablon, Vikipedi'deki Şablonlar maddelerini geliştirmek amacıyla oluşturulan Vikiproje Şablonlar kapsamındadır. Eğer projeye katılmak isterseniz, bu sayfaya bağlı değişiklikler yapabilir veya katılabileceğiniz ve tartışabileceğiniz proje sayfasını ziyaret edebilirsiniz. Şablon Bu şablon için herhangi bir değerlendirme yapmaya gerek yoktur. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şablon_tartışma:Uusimaa%27nın_belediyeleri&oldid=31837790" sayfasından alınmıştır
Finlandiya'nın belediyeleri Finlandiya'nın belediyeleri (Fince: kunta; İsveççe: kommun), Finlandiya'nın en küçük idari bölümleridir. Belediyeler, Finlandiya'daki yerel yönetim düzeyini temsil eder ve ülkenin kendi kendini yöneten temel idari birimleridir. Nüfusu yüksek olan bazı belediyeler şehir (kaupunki, stad) olarak adlandırılmakta olup tüm belediyeler eşit statüdedir. Belediyeler, kamu hizmetlerinin üçte ikisini sağlamaktadır ve %16 ila 22 arasında değişen oranda düz bir yüzde gelir vergisi tahsil etme hakkı bulunmaktadır. Belediyeler, eğitim, sağlık, su temini ve yerel altyapı gibi birçok kamu hizmetini yürütmekte olup[1] karayolların bakımı, yasalar ve polislik gibi hizmetler ise merkezi hükûmetin sorumluluğundadır. 2017 yılı itibarıyla Finlandiya'da 325 belediye bulunmaktadır. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Finlandiya'nın idari bölümleri Finlandiya'daki şehirler listesi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Finlandiya'nın belediyeleri ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Tony Hagerlund verkkoviestintäpäällikkö. "Diaesitykset ja perustiedot kunnista". Kunnat.net. 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2017. Finlandiya ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Finlandiya%27nın_belediyeleri&oldid=31132141" sayfasından alınmıştır
AskolaBelediyeAskola belediyesi Arma AskolaAskola'nın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıJouni MartikainenYüzölçümü • Toplam218.03 km²Nüfus (2017) • Toplam5,024 • Yoğunlukoto/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.askola.fi Askola, Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 218.03 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 5.024'tür.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Askola ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Askola&oldid=31134492" sayfasından alınmıştır
IngåInkooBelediyeIngå belediyesi Arma IngåIngå'nun Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıJarl BoströmYüzölçümü • Toplam357.99 km²Nüfus (2017) • Toplam5,523 • Yoğunluk15.78/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.inga.fi Ingå (Fince: Inkoo), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 357.99 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 5,523'tür.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Ingå ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Ingå ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü MusicBrainz: bf8cdda2-4fc6-428f-90b3-69bd4b1b1ae9 NLI: 987007567709505171 VIAF: 145559823 WorldCat: lccn-n92034362 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ingå&oldid=31134250" sayfasından alınmıştır
KirkkonummiKyrkslättBelediyeKirkkonummi belediyesi Arma KirkkonummiKirkkonummi'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıTarmo AarnioYüzölçümü • Toplam393.57 km²Nüfus (2017) • Toplam39,183 • Yoğunluk107.0/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.kirkkonummi.fi Kirkkonummi (İsveççe: Kyrkslätt), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Belediye, Espoo'nun hemen batısında yer almakta olup Büyük Helsinki'nin bir parçasıdır. Yüzölçümü 393.57 km²[1] olan belediyenin nüfusu 28 Şubat 2023 tarihi itibari ile 40,851'dir.[2] Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Paldiski, Estonya Sundbyberg, İsveç Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Kirkkonummi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Kirkkonummi ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 4266893-1 ISNI: 0000 0004 7460 4309 LCCN: n93074334 MusicBrainz: 651d655e-8034-4bc7-b22f-eccaad7c61e3 NLI: 987007535456905171 VIAF: 125638077 WorldCat: lccn-n93074334 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kirkkonummi&oldid=31112975" sayfasından alınmıştır
LapinjärviLappträskBelediyeLapinjärvi belediyesi Arma LapinjärviLapinjärvi'nın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıTiina HeikkaYüzölçümü • Toplam339.31 km²Nüfus (2017) • Toplam2,717 • Yoğunluk8.24/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.lapinjarvi.fi Lapinjärvi (İsveççe: Lappträsk), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Belediye, Lapinjärvi Gölü'nün kıyısında yer almaktadır. Yüzölçümü 339.31 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 2,717'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Lapinjärvi ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü LCCN: n83210385 MusicBrainz: 509eef3b-430e-412c-b63f-3cc295e1389f NLI: 987007564682205171 VIAF: 133733323 WorldCat (LCCN): n83-210385 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Lapinjärvi&oldid=31134194" sayfasından alınmıştır
MyrskyläMörskomBelediyeMyrskylä belediyesi Arma MyrskyläMyrskylä'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıSabah SamaletdinYüzölçümü • Toplam206.35 km²Nüfus (2017) • Toplam1,992 • Yoğunluk9.94/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.myrskyla.fi Myrskylä (İsveççe: Mörskom), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 206.35 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 1,992'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Myrskylä ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü MusicBrainz: 9aef41f2-3cfb-4e54-b67d-ac0e119c8864 VIAF: 237373739 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Myrskylä&oldid=31134202" sayfasından alınmıştır
PornainenBelediyePornainen belediyesi Arma PornainenPornainen'in Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıHannu HaukkasaloYüzölçümü • Toplam150.09 km²Nüfus (2017) • Toplam5,118 • Yoğunluk34.93/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.pornainen.fi Pornainen (İsveççe: Borgnäs), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 150.09 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 5,118'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Pornainen ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pornainen&oldid=31134532" sayfasından alınmıştır
PukkilaBelediyePukkila belediyesi Arma PukkilaPukkila'nın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıJuha MyyryläinenYüzölçümü • Toplam145.94 km²Nüfus (2017) • Toplam1,939 • Yoğunluk13.37/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.pukkila.fi Pukkila, Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 145.94 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 1,939'dur.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Pukkila ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 4326239-9 MusicBrainz: f37cef49-1ddd-44e3-9173-8a4d6d396f90 VIAF: 234751819 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pukkila&oldid=31134496" sayfasından alınmıştır
SipooSibboBelediyeSipoo belediyesi Arma SipooSipoo'nun Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıMikael GrannasYüzölçümü • Toplam342.59 km²Nüfus (2017) • Toplam20,302 • Yoğunluk59.78/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.sipoo.fi Sipoo (İsveççe: Sibbo), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Belediye, başkent Helsinki'nin kuzeydoğusunda yer almakta olup Büyük Helsinki'nin bir parçasıdır. Yüzölçümü 342.59 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 20,302'dir.[2] Belediyenin merkezi Nikkilä köyüdür. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Aurskog-Høland, Norveç Frederikssund, Danimarka Kumla, İsveç Kuusalu, Estonya Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Sipoo ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü MusicBrainz: 8f76ac61-6d0d-4363-82fd-29d38e87bb90 VIAF: 313459172 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sipoo&oldid=31134206" sayfasından alınmıştır
SiuntioSjundeåBelediyeSiuntio belediyesi Arma SiuntioSiuntio'nun Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıJuha-Pekka IsotupaYüzölçümü • Toplam249.95 km²Nüfus (2017) • Toplam6,181 • Yoğunluk25.64/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.siuntio.fi Siuntio (İsveççe: Sjundeå), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Yüzölçümü 249.95 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 6,181'dir.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Siuntio ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Vikigezgin'de :en:Siuntio ile ilgili gezi rehberi bulunmaktadır. Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 6012975-X ISNI: 0000 0004 7460 435X LCCN: nb2008003138 MusicBrainz: a64d4286-7838-42ff-8ef1-a39803832961 VIAF: 122916778 WorldCat (LCCN): nb2008-003138 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Siuntio&oldid=31034460" sayfasından alınmıştır
TuusulaBelediyeTuusula belediyesi Arma TuusulaTuusula'nın Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıArto LindbergYüzölçümü • Toplam225.45 km²Nüfus (2017) • Toplam38,637 • Yoğunlukoto/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.tuusula.fi Tuusula (İsveççe: Tusby), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Belediye, başkent Helsinki'nin kuzeyinde yer almakta olup Büyük Helsinki'nin bir parçasıdır. Yüzölçümü 225.45 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 38,637'dir.[2] Belediyenin merkezi Hyrylä yerleşimidir. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Augustów, Polonya Celle ilçesi, Almanya Hvidovrey, Danimarka Oppegård, Norveç Querétaro, Meksika Sollentuna, İsveç Vidnoye, Rusya Vinni, Estonya Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Tuusula ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü GND: 4637769-4 ISNI: 0000 0004 7460 4368 LCCN: n80115808 MusicBrainz: 4c1131bd-1fc0-442b-a1db-4d42500c787e NLI: 987007557331105171 VIAF: 125491114 WorldCat: lccn-n80115808 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tuusula&oldid=31054509" sayfasından alınmıştır
VihtiBelediyeVihti belediyesi Arma VihtiVihti'nin Finlandiya'daki konumuÜlke FinlandiyaBölgeUusimaaİdare • Belediye başkanıSami MiettinenYüzölçümü • Toplam567.06 km²Nüfus (2017) • Toplam29,109 • Yoğunlukoto/km²Zaman dilimiUTC+02.00 (DAS) • Yaz (YSU)UTC+03.00 (DAYS)Resmî sitewww.vihti.fi Vihti (İsveççe: Vichtis), Finlandiya'nın Uusimaa bölgesinde bulunan bir belediyedir. Belediye, başkent Helsinki'nin 50 km kuzeybatısında yer almakta olup Büyük Helsinki'nin bir parçasıdır. Yüzölçümü 567.06 km²[1] olan belediyenin nüfusu 31 Ağustos 2017 tarihi itibari ile 29,109'dur.[2] Belediyenin merkezi Nummela yerleşimidir. Kardeş şehirler[değiştir \| kaynağı değiştir] Fukui prefektörlüğü, Japonya (1980'den beri) Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Pinta-alat kunnittain (Excel)" (Fince). Maanmittauslaitos. 1 Ocak 2017. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. a b "Ennakkoväkiluku sukupuolen mukaan alueittain, elokuu 2017" (Fince). Tilastokeskus. 31 Ağustos 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2017. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Vihti ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Resmî site Finlandiya'daki bir yerleşim yeri ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdUusimaa'nın belediyeleri Askola Espoo Hanko Helsinki Hyvinkää Ingå Järvenpää Karkkila Kauniainen Kerava Kirkkonummi Lapinjärvi Lohja Loviisa Mäntsälä Myrskylä Nurmijärvi Pornainen Porvoo Pukkila Raseborg Sipoo Siuntio Tuusula Vantaa Vihti Kalın yazılı belediyeler şehir statüsüne sahiptir. Otorite kontrolü MusicBrainz: a31153b1-eda5-45f3-8bc4-e7b5822edff2 NLI: 987007552607505171 VIAF: 129003572 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vihti&oldid=31062998" sayfasından alınmıştır
İşletme yönetimi İş yönetimleri Muhasebe Yönetim muhasebesi Finansal muhasebe Maliyet ve performans muhasebesi Mali denetim Legal kişi Şirketler grubu Konglomerat Holding Kooperatif Sermaye şirketi Sermayesi bölünmüş şirket Limited şirket Ortaklık Özel şirket Şahıs işletmesi Kamu İktisadi Teşebbüsü Kurumsal yönetim Yıllık genel kurul toplantısı Yönetim kurulu Denetim Kurulu Danışma kurulu Denetim komitesi Şirketler hukuku Ticaret hukuku Anayasal belgeler Sözleşme Kurumsal suç Kurumsal sorumluluk İflas kanunu Uluslararası ticaret hukuku Şirket birleşmesi Meslek unvanı Başkan (iş dünyası) Baş iş yetkilisi/Baş marka sorumlusu İcra kurulu başkanı/Baş işletme görevlisi Mali işler müdürü İnsan kaynakları müdürü Baş bilgi sorumlusu/Pazarlama müdürü Baş ürün yöneticisi/Baş teknoloji yöneticisi Ekonomi Emtia Kamu ekonomisi Çalışma ekonomisi Gelişme iktisadı Uluslararası iktisat Karma ekonomi Planlı ekonomi Ekonometri Çevresel ekonomi Açık ekonomi Piyasa ekonomisi Bilgi ekonomisi Mikroekonomi Makroekonomi Ekonomik kalkınma Ekonomik istatistikler Finans Mali bilanço Sigorta Faktoring Nakit çevrim döngüsü İçeriden öğrenenlerin ticareti Sermaye bütçelemesi Mevduat bankası Türev Finansal durum analizi Finansal risk Maliye Kurumsal finansman Yönetim finansmanı Uluslararası finans Tasfiye Hisse senedi piyasası Finansal piyasalar Vergi Finansal kurum İşletme sermayesi Girişim sermayesi Yönetim türleri Varlık Marka İş zekası İş geliştirme Kapasite Değiştir inovasyon Ticari Pazarlama İletişim Yapılandırma Çatışma İçerik Müşteri ilişkileri Dağıtılmış Kazanılan değer Elektronik Ticaret Kurumsal kaynak planlaması Yönetim Bilişim Sistemleri Finansal İnsan kaynakları geliştirme Olay Bilgi Malzemeler Ağ yöneticisi Ofis İşlemler hizmetler Performans Güç Sorun Süreç Ürün yaşam döngüsü Ürün Proje Kalite Kayıtlar Kaynak Risk kriz Satış Güvenlik Hizmet Stratejik Tedarik zinciri Sistemler yöneticisi Yetenek Teknoloji Organizasyon Mimarlık Davranış İletişim Kültür Çatışma Geliştirme Mühendislik Hiyerarşi Kalıplar Alan Yapı Liste İş analizi İş etiği İş planı İş kararı kuralı Tüketici davranışı İş operasyonları Uluslararası iş İş modeli Uluslararası ticaret İş süreci İş istatistikleri gtd seriŞirketler hukuku Yargı yetkisine göre Anguilla Avustralya BVI Kanada Cayman Adaları Hindistan Güney Afrika Birleşik Krallık Amerika Birleşik Devletleri Vietnam Avrupa Birliği Fransa Almanya Genel kurumsal formlar Şirket Konglomerat Kooperatif Sermaye şirketi Holding Anonim şirket Ortaklık Genel Sınırlı Sınırlı sorumluluk Özel limited şirket Shell şirketi Şahıs işletmesi Kurumsal formlaryargı yetkisine göre Avrupa Birliği Societas (SE) Societas cooperativa (SCE) Societas privata (SPE) Societas unius personae (SUP) Economic interest grouping (EEIG) Birleşik Krallık / İrlanda / İngiliz Milletler Topluluğu Charitable incorporated organisation (England and Wales) (CIO) İskoç hayır kurumu anonim kuruluşu (SCIO) Topluluk çıkarı şirketi (CIC) Industrial and provident society (IPS) Limited company (Ltd.) garanti ile hisselere göre tescilli halka açık Kollektif şirket ABD Benefit şirketi C şirketi Limited şirket (LLC) Düşük kârlı LLC Seri LLC Sınırlı sorumlu sınırlı ortaklık (LLLP) S şirketi Delaware şirketi / yasal güveni Massachusetts iş vakfı Nevada şirketi Diğer Aktiebolag (AB) Aktiengesellschaft (AG) Ansvarlig selskap (ANS) Aktieselskab (A/S) Aksjeselskap (AS) Gesellschaft mit beschränkter Haftung (GmbH) Kabushiki gaisha (K.K.) Naamloze vennootschap (N.V.) Osakeyhtiö (Oy) S.A. Société à responsabilité limitée (SARL) devamı... Doktrinler İş muhakemesi kuralı Kurumsal yönetim Fiili ve estoppel şirketleri İçişleri doktrini Sınırlı sorumluluk Rochdale Prensipleri Ultra vires İlgili Medeni usul hukuku Sözleşme Şirket kayıtları İş hukuku İşletme yönetimi İdare hukuku Karşılaştırmalı hukuk Bilgisayar yasaları Sözleşme hukuku Fikrî mülkiyet hukuku Hukuki durum Patentlerin lisanslanması Patent hukuku Mesleki sorumluluk Haksız fiil hukuku Vasiyetler, tröstler, mülkler gtd İşletme yönetimi, bir şirket ve işletmenin yönetimidir.[1] İş operasyonlarını kontrolü ve denetiminin tüm yönlerini içerir. Yönetim ve liderlik açısından muhasebe, finans, proje yönetimi ve pazarlamayı içeren alanları da kapsar. Henri Fayol (1841-1925), yöneticinin bu "işlevlerini" "idarenin beş öğesi" olarak tanımlamıştır.[2] Akademik dereceler[değiştir \| kaynağı değiştir] İşletme Yönetimi Lisansı Ticaret Lisansı İşletme Yönetimi Yüksek Lisansı İşletme Doktorası Yönetim Doktorası Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "(PDF) FUNDAMENTALS OF BUSINESS ADMINISTRATION. (PART 1,2)". 1 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. "Arşivlenmiş kopya". 3 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] İşletme yönetimi anahattı Yönetim makaleleri dizini Meslek unvanları listesi İdarecilik İş ekonomisi İşletme enformatiği gtdİdarecilik İşletme yönetimi anahattı Yönetim makaleleri diziniTüre göre Akademik Dernek İşletme Restoran Sağlık bakımı Askeri Kamu OdaklanmaOdak Stratejik Yetenek Değiştir İletişim Finansal İnovasyon Performans Risk Sistemler Tesis Ürün Ürün yaşam döngüsü Marka Program Proje İnşaat Aktiviteye göre Hat yönetimi Pazarlama Operasyonlar/[Üretim süreci yönetimi Görünüşe göre Müşteri ilişkileri Mühendislik Lojistik Algı Tedarik zinciri Yetenek Soruna göre Çatışma Kriz Stres Kaynak yönetimi Çevresel kaynak Alan envanteri İnsan kaynakları Enformasyon Bilgi teknolojisi Bilgi arazi Malzemeler Beceri Teknoloji Zaman Yönetimpozisyonları Geçici Orta Kıdemli Yöntemlerve yaklaşımlar Adhokrasi İşbirlikçi yöntem Dağıtılmış Kazanılan değer yönetimi Kanıta dayalı yönetim Tam Kapsamlı Liderlik Modeli Amaçlara göre yönetim Yönetim stili Makro yönetim Mikro yönetim Bilimsel yönetim Sosyal girişimcilik Ekip oluşturma Sanal yönetim Yönetim becerilerive etkinlikler Karar verme Tahmin etme Liderlik Öncüler vealimler Peter Drucker Eliyahu M. Goldratt Oliver E. Williamson Eğitim Teknoloji, Yönetim ve Uygulamalı Mühendislik Derneği İşletme okulu Sertifikalı İşletme Yöneticisi Yetkili Yönetim Enstitüsü Kritik yönetim çalışmaları Dereceler İşletme Yönetimi Lisans Derecesi İşletme Yönetimi Yüksek Lisansı Yönetimde doktora Organizasyon çalışmaları Diğerleri Yönetim İş birliği Kurumsal yönetim Yönetici tazminatı Yönetim danışmanlığı Yönetim kontrolü Yönetim sibernetiği Yönetim geliştirme Yönetim modası Yönetim sistemi Yönetimsel ekonomi Yönetim psikolojisi Yönetimcilik Organizasyon geliştirme Örgütsel davranış yönetimi Sivri Saçlı Patron Williamson'ın yönetimsel takdir modeli gtdSosyal bilimlerAna dallar Antropoloji Arkeoloji Coğrafya Dilbilim Eğitim bilimleri Ekonomi Filoloji Hukuk İletişim bilimleri İşletme Kriminoloji Müzikoloji Nümismatik Psikoloji Siyaset bilimi Sosyoloji Tarih Uluslararası ilişkiler Disiplinler arası Antrozooloji Beşeri coğrafya Kültür tarihi Psikoloji felsefesi Siyasi ekoloji Siyasi ekonomi Tarih felsefesi Otorite kontrolü BNF: cb120423190 (data) GND: 4069402-1 LCCN: sh85018279 NDL: 00565310 NLI: 987007292517305171 NLK tanımlayıcısı KSH1998010789 geçerli değil. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İşletme_yönetimi&oldid=31729337" sayfasından alınmıştır
Bu maddede birçok sorun bulunmaktadır. Lütfen sayfayı geliştirin veya bu sorunlar konusunda tartışma sayfasında bir yorum yapın. Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Mayıs 2009) Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Muhasebe" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ağustos 2022) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) seriMuhasebe Tarihi maliyet Sabit satın alma gücü Yönetim Vergi Genel türleri Denetim Bütçe Maliyet Adli Finansal Fon Devlet Yönetim Kosten- und Leistungsrechnung Sosyal Vergi Anahtar kavramlar Hesap dönemi Tahakkuk Sabit satın alma gücü Ekonomik varlık Adil Değer Endişe Tarihi maliyet Eşleşme ilkesi Önemlilik Gelir tanıma Birim hesabı Seçilen hesaplar Asset Nakit Satılan malın maliyeti Amortisman / Amortisman (iş) Özkaynak Öz sermaye İyi Niyet Mükellefiyet Kar Hasılat Muhasebe standardı Genel kabul görmüş ilkeler Genel kabul görmüş denetim standartları Yakınsama Uluslararası Finansal Raporlama Standartları Uluslararası Denetim Standartları Yönetim muhasebesi ilkeleri Mali bilanço Yıllık rapor Bilanço Nakit akışı Özkaynak Gelir Yönetim tartışması Finansal tablolara notlar Kayıt tutma Banka mutabakatı Borçlar ve krediler Çift girişli sistem FIFO ve LIFO Dergi Hesap defteri / Genel muhasebe Geçici mizan Denetim Mali Dahili Firmalar Rapor Sarbanes-Oxley Kanunu İnsanlar ve kuruluşlar Muhasebeci Muhasebe kuruluşları Luca Pacioli Gelişim Tarihçe Araştırma Pozitif muhasebe Suistimal Yaratıcı Kazanç yönetimi Hata hesabı Hollywood Bilanço dışı İki set kitap gtd Muhasebe araştırması Araştırma bölgeleri Muhasebe bilgi sistemi Denetim Finansal muhasebe Yönetim Yönetim muhasebesi Vergi muhasebesi Metodolojiler Analitik Arşiv Deneysel Belirli konular Muhasebe standartlarının yakınsaması Kazanç yönetimi Kazanç kalitesi Kazanç sürprizi Pozitif muhasebe Kazanç sonrası duyuru kayması Gönüllü açıklama Muhasebe dergileri The Accounting Review Contemporary Accounting Research Journal of Accounting and Economics Journal of Accounting Research Review of Accounting Studies İlgili Akademi Akademik yayıncılık Ekonometri Ekonomi Bilimsel yöntem Sosyal bilimler Makale serisi Muhasebegtd Muhasebe, bir işletmenin varlıkları ve kaynakları üzerindeki mali nitelikteki bilgileri kayıt, sınıflandırma, özetleme, analiz etme ve yorumlama gibi fonksiyonlar ile takip eden bilimsel bir sistemdir.[1] En yaygın muhasebe türleri denetim muhasebesi, bütçe, maliyet muhasebesi, adli muhasebe, çevresel muhasebe, finansal muhasebe, fon muhasebesi, devlet muhasebesi, yönetim muhasebesi, sosyal muhasebe, vergi muhasebesi'dir. Tarihi[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana madde: Muhasebe tarihi Yazının Mezopotamya'da icadı ile toplanan vergilerin kaydedilmesi yan yana gitmiştir. İran, Mısır, Babil ve Roma döneminden kalma muhasebe kayıtları bulunmuştur. Ticari hesapların parmak ya da abaküs ile yapılmasından vazgeçilip, cebir ile ve her aşamasının yazılı kayıt altına alınması batıda Fibonaccinin büyük eseri Liber Abaci kitabı ve onun daha kısa ve daha popüler versiyonunda, tüccar babasıyla arap şehirlerine yaptığı gezilerde görüp öğrendiği, kâğıt üzerinde hint-arap rakamlarıyla yazılı yapılan aritmetik işlemlerini anlatmasıyla başlamıştır. Bunun İtalya'da kabul buluşunun ticari sebebi hesap yapanla kayıt edenin aynı kişi olması sayesinde daha az adam çalıştırma ve hesapların sonradan da kontrol olanağı sayesinde daha çok çalışan idare edebilme idi. Daha sonra bu kayıtlarla ilgili sanat ve onun kuralları geliştirildi. Bankacılık ve sigortacılık mesleklerinin ortaya çıkışı bu döneme rastlar. Çift kalem muhasebe tekniği orta çağda önce Orta doğuda sonra Avrupa'da kullanılır oldu.[2] Türkiye'de muhasebe cumhuriyetin ilanından sonra 1932 yılında kanunlara girmiş, uzun yıllar ve uğraşlar sonucunda AB standartları kalitesine getirilmiştir. Muhasebenin amacı, yararları ve ilgilenenleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Muhasebeye neden gerek duyulduğu, hangi ihtiyaçlara çözüm olarak getirildiği ve kimlere hitap ettiği şöyle sıralanabilir: DEVLET: Kanun şart koşar, çünkü devletin ticaret yapılabilmesi için sağladığı huzur, altyapı (örn. yol, para, şirket tüzel kişilik altyapısı) ve ticareti düzenleyen kanunlar, anlaşmazlıklarda hâkimlik gibi hizmetleri sürdürmek için gerekli geliri vergi olarak alırken adaletli davranabilmesine yarar. İDARECİLER: İş karmaşık ise, başkalarını çalıştırmak gerekiyorsa iş sahibi, ortakları ve diğer yöneticilerce istenir, çünkü çalışanların yaptıklarını kontrol etmeye, hangi yapılanın daha kârlı hangisinin zarara sebep olduğunu anlamaya, daha da güzel sonuçlar yönünde daha hesaplı düzeltmeler yapmaya olanak verir. Günlük telaş içinde fark edilmesi mümkün olmayan ama uzun süreyi kapsayan yüksek sayıda veriye (bkz. büyük veri) örn. istatistik analiz veya yapay zekâ uygulayarak toplu bakıldığında farkına varılabilecek öngörülmesi güç olan bilinmezlerin farkına varmaya olanak verir. Ayrıca karmaşık bir işletmenin günlük işleyişinde örn. vadeli ödemeler ve tahsilat konularında kurumsal hafıza işlevi görür. SAHİPLERİ: Bir gün işletmenin kendisinin değeri söz konusu olursa (işletmeyi devretme, ortak olma, ortakların ayrılması, veraset, boşanma ve sözleşmeli evlilikte gerekebilen ortak mülkte pay hesabı gibi durumlarda) değerin saptanması için gerekli olan, işletmenin sahip olduğu kıymetler, alacaklar, borçlar ve olağan dönemsel girdi, çıktı, getiri gibi verilere muhasebe sayesinde ulaşılır. DİĞER İLGİLİLER: İşletmenin faaliyetleri ile devlet, sahipleri ve idarecileri dışında, işletme için önemli başkaları da çeşitli sebeplerden ilgileniyor olabilirler. Bunlara da (örn. büyük borçlanmada karşı taraf, büyük müşteriler, nüfuzlu komşular, çevreciler, çoğu çalışanlar, iş müracaatı planlayanlar, işletmenin kullandığı iş gücünün tedarikçileri, ham madde tedarikçileri ya da hisselerinin ticaretinin aktörleri, ya da onları yönlendirebilecek olanlar) değerlendirme ve müzakere için kesin verilerle destek sağlar. Muhasebenin temel kavramları[değiştir \| kaynağı değiştir] Muhasebenin temel kavramları ya da geçerliliğinin sürekliliğini devamlı gözettiği prensipleri şunlardır: Sosyal sorumluluk kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kavram, muhasebenin işlevini yerine getirme hususundaki sorumluluğunu belirtmekte ve muhasebenin kapsamını, anlamını, yerini ve amacını göstermektedir. Sosyal sorumluluk kavramı; muhasebenin organizasyonunda, muhasebe uygulamalarının yürütülmesinde ve mali tabloların düzenlenmesi ve sunulmasında; belli kişi veya grupların değil, tüm toplumun çıkarlarının gözetilmesi ve dolayısıyla bilgi üretiminde gerçeğe uygun, tarafsız ve dürüst davranılması gereğini ifade eder. Kâr eden şirket müdürün isteği üzerine zarar etmiş bir şirket haline gelemez. Kişilik kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kavram, işletmenin sahip veya sahiplerinden, yöneticilerinden, personelinden ve diğer ilgililerden ayrı bir kişiliğe sahip olduğunu ve o işletmenin muhasebe işlemlerinin sadece bu kişilik adına yürütülmesi gerektiğini öngörür. örneğin: işletme sahibinin kendisine ait bir elektrik faturasını işletmenin bir gideriymiş gibi kaydedemez. işletme gerçek kişilerden ayrı bir kişiliktir, bu kişilik ise tüzel kişiliktir. İşletmenin sürekliliği kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kavram, işletmelerin faaliyetlerini bir süreye bağlı olmaksızın sürdüreceğini ifade eder. Bu nedenle işletme sahiplerinin ya da hissedarlarının yaşam süreleriyle bağlı değildir. İşletmenin sürekliliği kavramı maliyet esasının temelini oluşturur. Bu kavramın, işletmeler açısından geçerliliğinin bulunmadığı veya ortadan kalktığı durumlarda ise, bu husus mali tabloların dipnotlarında açıklanır. Dönemsellik kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Dönemsellik kavramı, işletmenin sürekliliği kavramı uyarınca sınırsız kabul edilen ömrünün, belli dönemlere bölünmesi ve her dönemin faaliyet sonuçlarının diğer dönemlerden bağımsız olarak saptanmasıdır. Gelir ve giderlerin tahakkuk esasına göre muhasebeleştirilmesi, hasılat, gelir ve kârların aynı döneme ait maliyet, gider ve zararlarla karşılaştırılması bu kavramın gereğidir Bu kavramın, işletmeler açısından geçerliliğinin bulunmadığı veya ortadan kalktığı durumlarda ise, bu husus mali tabloların dipnotlarında açıklanır. Parayla ölçülme kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Parayla ölçülme kavramı, parayla ölçülebilen iktisadi olay ve işlemlerin muhasebeye ortak bir ölçü olarak para birimiyle yansıtılmasını ifade eder. Muhasebe işlemleri ulusal para birimine göre yapılır. Maliyet esası kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Maliyet esası kavramı; para mevcudu, alacaklar ve maliyetinin belirlenmesi mümkün veya uygun olmayan diğer kalemler hariç, işletme tarafından edinilen varlık ve hizmetlerin muhasebeleştirilmesinde, bunların elde edilme maliyetlerinin esas alınması gereğini ifade eder. Tarafsızlık ve belgelendirme kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kavram, muhasebe kayıtlarının gerçek durumu yansıtan ve usulüne uygun olarak düzenlenmiş objektif belgelere dayandırılması ve muhasebe kayıtlarına esas alınacak yöntemlerin seçilmesinde tarafsız ve ön yargısız davranılması gereğini ifade eder. Tutarlılık kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Tutarlılık kavramı, muhasebe uygulamaları için seçilen muhasebe politikalarının, birbirini izleyen dönemlerde değiştirilmeden uygulanması gereğini ifade eder. İşletmelerin mali durumunun, faaliyet sonuçlarının ve bunlara ilişkin yorumların karşılaştırılabilir olması bu kavramın amacını oluşturur. Tutarlılık kavramı, benzer olay ve işlemlerde, kayıt düzenleri ile değerleme ölçülerinin değişmezliğini ve mali tablolarda biçim ve içerik yönünden tek düzeni öngörür. Geçerli nedenlerin bulunduğu durumlarda, işletmeler, uyguladıkları muhasebe politikalarını değiştirebilirler. Ancak bu değişikliklerin ve bunların parasal etkilerinin mali tabloların dipnotlarında açıklanması zorunludur. Tam açıklama kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Tam açıklama kavramı, mali tabloların bu tablolardan yararlanacak kişi ve kuruluşların doğru karar vermelerine yardımcı olacak ölçüde yeterli, açık ve anlaşılır olmasını ifade eder. Mali tablolarda finansal bilgilerin tam olarak açıklanması yanında, mali tablo kalemleri kapsamında yer almayan ancak alınacak kararları etkileyebilecek, gerçekleşmesi muhtemel olaylara da yer verilmesi bu kavramın gereğidir. İhtiyatlılık kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kavram, muhasebe olaylarında temkinli davranılması ve işletmenin karşılaşabileceği risklerin göz önüne alınması gereğini ifade eder. Örneğin, ileri bir tarihte bedeli tahsil edilmek üzere bir mal veya hizmet satılırsa hemen gelir olarak kaydedilmemeli, tahsilat yapıldıktan sonra kaydedilmelidir. Aynı şekilde bir gider veya zarar kesinleşmese bile ortaya çıktığında bunun için karşılık ayrılmalıdır. Önemlilik kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Önemlilik kavramı, bir hesap kalemi veya mâli bir olayın nispî ağırlık ve değerinin mali tablolara dayanılarak yapılacak değerlemeleri veya alınacak kararları etkileyebilecek düzeyde olmasını ifade eder. Önemli hesap kalemleri, finansal olaylar ve diğer hususların mali tablolarda yer alması zorunludur. Özün önceliği kavramı[değiştir \| kaynağı değiştir] Özün Önceliği kavramı, işlemlerin muhasebeye yansıtılması ve değerlendirmelerinin yapılmasında biçimlerinden çok özlerinin dikkate alınması gerektiğini belirtir. İşlemlerin biçimleri ile özleri paraleldir, bazı durumlarda farklılıklar ortaya çıkabilir. Bu durumda, özün biçime önceliği esastır. Muhasebenin İşlevleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Kaydetme Sınıflandırma Özetleme Raporlama[3] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkeleri Kamu Gözetimi, Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumu Kosten- und Leistungsrechnung Büyük Dörtlü (muhasebe) Muhasebe yazılımı Maliyet ve performans muhasebesi Kayıt tutma Mali bilanço Fatura Şirketler Vergi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 24 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2014. "Arşivlenmiş kopya". 5 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2023. "Arşivlenmiş kopya". 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2019. gtdMuhasebeTürler Finansal muhasebe Maliyet muhasebesi Yönetim muhasebesi Adli muhasebe Fon muhasebesi Devlet muhasebesi Sosyal muhasebe Vergi muhasebesi İfadeler Gelir tablosu Bilanço Özkaynak değişim tablosu Nakit akışı tablosu Terimler Kazanç Satılan malın maliyeti İşletim masrafı Sermaye artırımı Amortisman Net gelir Brüt kâr Kâr gtdMuhasebe yazılımıAçık kaynak Karşılaştırma GnuCash HomeBank KMyMoney Ledger RCA Open-Source Application Tryton TurboCASH Adempiere Apache OFBiz Compiere Dolibarr ERPNext iDempiere IntarS LedgerSMB metasfresh Odoo Openbravo Tryton Ücretsiz NolaPro Outright Perakende Acumatica Agresso AME Accounting Software Aplos Software Banktivity CGram Software Cheqbook Clear Books Coda Financials Eclipse ERP FinancialForce.com Fortora Fresh Finance FreeAgent FreshBooks Gem Accounts JD Edwards Invoiceit Liberty Accounts Dynamics 365 Moneydance MYOB NetSuite NewViews NOSA XP Open Systems Accounting Software Oracle Applications QuickBooks Quicken Reckon Sage 50cloud Sage 300 Sage Accounting Sage X3 Sage Intacct SAP Business One SAP ERP Tally.ERP 9 TRAVERSE Wave Accounting Xero You Need a Budget Dosya formatları NV2 OFC OFX QC QFX QIF TXT XBRL Otorite kontrolü BNF: cb11950071d (data) GND: 4048732-5 LCCN: sh85000411 LNB: 000061569 NARA: 10640703 NKC: ph116911 NLI: 987007293988105171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Muhasebe&oldid=32038698" sayfasından alınmıştır
Finansal muhasebe, bir işletme ile ilgili finansal işlemlerin özeti, analizi ve raporlanması ile ilgili muhasebe alanıdır. Bu, kamuya açık mali denetim ve mali bilanço'ların hazırlanmasını içerir.[1] Hissedarlar, taşeron'lar, bankalar, çalışanlar, devlet dairesi, işletme sahipleri ve diğer paydaşlar, karar verme amacıyla bu tür bilgileri almak isteyen kişilere örnektir.[2] Mali muhasebe hem yerel hem de uluslararası muhasebe standartlarına tabidir. Genel Olarak Kabul Edilen Muhasebe İlkeleri (GAAP), herhangi bir yargı alanında kullanılan finansal muhasebe için standart yönergeler çerçevesidir.[3] Bu, muhasebecilerin, finansal tabloların kaydedilmesi, özetlenmesi ve hazırlanmasında izlediği standartları, sözleşmeleri ve kuralları içerir. Öte yandan, Uluslararası Finansal Raporlama Standartları (IFRS), belirli işlem türlerinin ve diğer olayların finansal tablolarda nasıl raporlanması gerektiğini belirten bir dizi muhasebe standardıdır.[4] IFRS, Uluslararası Muhasebe Standartları Kurulu (IASB) tarafından yayınlanır. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kosten- und Leistungsrechnung Vergi muhasebesi Sosyal muhasebe Maliyet muhasebesi Muhasebe analisti Kayıt tutma Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 10 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021. https://www.freshbooks.com/hub/accounting/financial-accounting#:~:text=Financial%20accounting%20is%20the%20process,the%20statement%20of%20retained%20earnings 21 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. "Arşivlenmiş kopya". 16 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2021. Otorite kontrolü GND: 4113562-3 NDL: 00966445 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Finansal_muhasebe&oldid=27321732" sayfasından alınmıştır
Bu madde veya bölüm Kosten- und Leistungsrechnung adlı maddeye çok benzemektedir ve bu iki maddenin tek başlık altında birleştirilmesi önerilmektedir. Birleştirme işlemi yapıldıktan sonra sayfaya {{Geçmiş birleştir}} şablonunu ekleyiniz. Maliyet ve Gelir Muhasebesi (KER), Maliyet Muhasebesi (KoRe) veya işletme geliri Muhasebesi olarak da bilinen Maliyet ve Performans muhasebesi (KLR) işletme yönetiminin bir faaliyet alanıdır. İç muhasebe sisteminin bir parçasıdır ve genellikle finansal muhasebe gibi güçlü bir şekilde bağlayıcı yasal düzenlemelere tabi değildir. KLR öncelikli olarak maliyetlerin ve gelirlerin kısa vadeli operasyonel planlamasının yanı sıra plan, hedef ve gerçek verilere dayalı kontrolleri için dahili bilgi sağlamak için kullanılır. Yatırım hesabı yardımıyla uzun vadeli stratejik planlama gerçekleşir. Hedef belirleme[değiştir \| kaynağı değiştir] KLR gerçekleşen veya planlanan iş süreçleri hakkında ekonomik olarak değerlendirilebilir tüm bilgi edinme ve işleme süreçlerini içeren ve esasen şirket içine yönelik kurumsallaştırılmış bir bilgi sistemidir. KLR işletme bilançosuna iyi genel bir bakış için maliyet ve performans bilgilerini belirlemek için kullanılır. KLR'nin temel görevi hesap döneminde değer zinciriyle ilgili ekonomik üretim faktörlerinin amortismanının kanıtını sağlamaktır. KLR'nin amaçları ve görevleri şunlardır: Süreçlerin, maliyet merkezlerinin, departmanların kârlılık kontrolü veya Hedef/gerçek-karşılaştırması, zaman karşılaştırması veya kurum karşılaştırması kullanan firmalar, Maliyet hesaplama ve maliyet birimlerinin sonradan hesaplanması ve değerlendirilmesi, Kamu ihaleleri için ana maliyetlerin fiyat kuralına göre belirlenmesi , Karar hesaplamaları için temel olarak bilgi edinme, ör. şirket içi üretim veya dış tedarik (Ürün politikası) veya tekliflerin kabulü veya sunulması ( fiyatlandırma politikası ) yoluyla, Kısa vadeli bir gelir tablosunun (kER) uygulanmasını sağlamak; Ön koşul doğru maliyet ve faaliyet kaydıdır, Stokların yıllık bilançoda değerlendirilmesi, Tüm maliyetlerin ve hizmetlerin kaydı. Temelde maliyet muhasebesini yaparken bu görevlerin kendileri şirket için - bilgi tedariki açısından - tasarruf ve katma değer yaratmasından daha fazla maliyet oluşturmamalıdır. Geriye dönük analiz içeren tüm maliyet muhasebesi yöntemleri için zaten çalışmakta olan süreçle bağlantılı olmadıkları için devam eden iş operasyonlarında herhangi bir kontrol müdahalesine izin vermezler. Veri toplama ve işleme[değiştir \| kaynağı değiştir] KLR kaynak verilerini finansal muhasebeden, işletme istatistiklerinden, dış kaynaklardan ve ayrıca şirket içi yaratım yoluyla (örn. Emsal maliyetler ) alır. Bugün KLR daha büyük şirketlerde ERP sistemlerinin bir bileşenidir ve bu sistemlerden birçok kaynak veri elde etmektedir örneğin Proses maliyetlendirmesi için proseslerin hesaplama ve yürütme rakamları için iş planları ve parça listeleri gibi. Bu kaynak verilerin hazırlanması ve işlenmesi belirli maliyet oluşturma ve tahsis kriterlerine göre gerçekleşir: Biri genellikle tahakkuk hesaplamasından özellikle de üç maliyet muhasebesi seviyesinden bahseder: Maliyet türü muhasebesi Maliyet merkezi muhasebesi Maliyet birimi muhasebesi Bu veriler daha sonra sürekli maliyet muhasebesi sistemine aktarılır. Maliyet muhasebesi sistemleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Hem tarihsel hem de metodik olarak farklı maliyet muhasebesi sistemleri ve bunların özellikleri arasında genellikle içerik açısından örtüşen bir ayrım yapılır. Katkı payı muhasebesi çok kısa vadeli kararlar, kısa ile orta vadeli kararlar ve tam maliyet muhasebesi için idealdir. Uzun vadeli kararlar maliyet ve performans hesaplamasının bir parçası olmayan yatırım hesaplamasına göre alınır. Daha ayrıntılı olarak: 1950'lerden beri tam maliyet muhasebesi . Özellikler: Planlanan maliyet muhasebesi Standart maliyet muhasebesi Fiili maliyet muhasebesi Kısmi maliyet muhasebesi, yaklaşık 1975'ten beri, daha yoğun veri toplama gerektirir. Özellikleri: Katkı payı hesaplaması : Doğrudan maliyetlendirme Sabit maliyet karşılama hesaplaması Bölüm ve bölüm düzeyindeki sonuçları belirlemek için maliyet merkezi muhasebesinin bir uzantısı olarak kâr merkezi muhasebesi . Marjinal maliyet muhasebesi Hedef maliyet muhasebesi Süreç maliyetlendirme (faaliyet tabanlı maliyetlendirme) geçmişte tam maliyet muhasebesine geri döner Proje maliyet muhasebesi Ön ve son hesaplama Tahakkuk esaslı Muhasebe Paul Riebel'e göre göreceli maliyet hesaplaması, tamamen farklı bir şekilde gider ve maliyetleri ve faaliyetleri yalnızca kimlik ilkesine göre tayin eder. Bazı durumlarda yöneylem araştırmasının belirli pratik alanları da maliyet muhasebesinde ek görevler olarak görülür. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] İş varlıkları Özel doğrudan maliyetler (SEK) Doğrudan maliyetler Tepegöz Sağlık hizmetleri faturalandırması Maliyet alanları Maliyet etkinliği Hesap atama kılavuzu Maliyet yönetimi Literatür[değiştir \| kaynağı değiştir] Christian Dechêne: maliyet ve performans muhasebesi . İçinde: WISU - İşletme Çalışmaları . 44. Cilt, No. 10, 2015, s. 1101–1106. Kostenrechnung: Einführung in die begrifflichen, theoretischen, verrechnungstechnischen sowie planungs- und kontrollorientierten Grundlagen des innerbetrieblichen Rechnungswesens sowie ein Überblick über Konzepte des Kostenmanagements. ISBN 978-3-486-71645-0. Kostenrechnung. ISBN 978-3-8006-3595-5. Kosten- und Leistungsrechnung: Theorie und SAP-Praxis. ISBN 3-8006-3184-9. Kosten- und Erlösrechnung: eine controllingorientierte Einführung. ISBN 3-540-21174-8. Siegfried Hummel, Wolfgang Männel : maliyet muhasebesi. Cilt 1: Temel bilgiler, yapı ve uygulama. Gabler, Wiesbaden 1978, ISBN 3-409-21131-4 . Siegfried Hummel, Wolfgang Männel: maliyet muhasebesi. Cilt 2: Modern Süreçler ve Sistemler. 3. Baskı. Gabler, Wiesbaden 1983, ISBN 3-409-21140-3 . Kostenmanagement: Einführung in Schaubildform. ISBN 3-486-25574-6. Kostenrechnung. ISBN 978-3-470-49696-2. Kostenrechnung: Grundlagen Der Vollkosten-, Deckungsbeitrags- Und Plankostenrechnung Sowie Des Kostenmanagements. ISBN 978-3-17-032175-5. Industrielles Rechnungswesen Ikr, Euro, Lehrbuch. ISBN 978-3-8045-6652-1. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Maliyet_ve_performans_muhasebesi&oldid=32210090" sayfasından alınmıştır
Mali denetim veya Finansal denetim işletmelerin veya kurumların mali durum ve durum sonuçlarını muhasebe ilkelerine ve yasal mevzuata uygun bir şekilde yansıtıldığını veya yansıtılmadığını denetlemek için yapılan denetimdir.[1] Kamu mali denetimi ise bütçe uygulamalarına ilişkin olarak kamu idaresinin mali karar ve işlemlerinin sorgulanmasıdır.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 24 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2014. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 14 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2014. Otorite kontrolü NDL: 00564569 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mali_denetim&oldid=31125074" sayfasından alınmıştır
Şirketler grubu, ortak bir kontrol kaynağı aracılığıyla tek bir ekonomik varlık olarak işlev gören ana ve yan kuruluşların bir araya geldiği ekonomik bir gruptur. Grup kavramı, vergi hukuku, muhasebe ve şirketler hukukunda, grubun bir üyesinin haklarını ve görevlerini diğerine veya tümüne atfetmek için sıklıkla kullanılır. Şirketler tamamen farklı işlerle uğraşıyorsa, gruba konglomerat denir. Şirket gruplarının oluşturulması, genellikle birleşme ve devralmalar yoluyla konsolidasyonu içerir, ancak grup kavramı, ana şirket tarafından feshedildikleri durumlardan ziyade, birleştirilmiş ve devralınan kurumsal varlıkların varlığını sürdürdüğü durumlara odaklanır. Grup, fiili faaliyeti bulunmayan bir holding şirketine ait olabilmektedir. Konuyla ilgili yayınlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Şirketler grubu ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Schmitthoff CM, and Wooldridge F, (eds), Groups of Companies (Sweet & Maxwell 1991) Blumberg PI, The Law of Corporate Groups: Tort, Contract and Other Common Law Problems in the Substantive Law of Parent and Subsidiary Corporations (Little, Brown and Company 1987) Witting C, Liability of Corporate Groups and Networks (Cambridge University Press 2018) Morris CHR, The Law of Financial Services Groups (Oxford University Press 2019) Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4124386-9 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şirketler_grubu&oldid=31450489" sayfasından alınmıştır
Konglomerat (İngilizce: Conglomerate) bir ticaret kuruluş şeklidir. Dünyada 1960'lı yıllardan sonra büyük anlam taşımaya başlamıştır. Konglomeratın özelliği birden fazla ve farklı iş kollarında ticaret yapan kuruluşların genelde bir tanınmış ticari isim altında toplanmasıdır. Bu toplanma gerek yeni kuruluş olarak, ya da aktif veya pasif bir şekilde satın alınarak gerçekleşir. Ama her ne kadar parasal yönden birbirlerine bağlı olsalar da, hukuksal yönden hepsi ayrı birer şirkettirler. Örneğin: A Ltd. Konglomeratı altında, A Otomotiv Ltd., A Turizm Ltd., A Denizcilik A.Ş., A Banka A.Ş. & B Sigorta Grubu, vb. kombinasyonlar sayesinde, ana A Ltd. Konglomeratı farklı iş sahalarında ticaret yapabilir. Böylelikle Konglomerat arası rekabet kaldırılmış olur. Diğer bir avantajı ise bir ticaret sektörü zarar gördüğü zaman diğer kuruluşlar genelde aynı sorunları yaşamaz. Ve ana konglomerat tabii ki ulusal ticaret kanunları çerçevesinde, bu zararı diğer sektörler ve kuruluşlar sayesinde azaltabilir veya kapatabilirler. Bu yöntem adaletsiz ve kanunsuz olarak kullanılırsa, genel ticarete ve bir ülke GSMH'si veya ticaret sektöründe ağır krizler meydana getirebilir. Dünya çapında dev konglomeratlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Dünya çapındaki dev konglomeratlardan bazıları şu şekildedir:[1] Alphabet Inc. Siemens AG General Electric Tata-Group Samsung Mitsui Mitsubishi Hyundai Hanjin Yamaha Sony Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2007. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] http://www.transnationale.org/countries/turs.php 27 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü BNF: cb11950086f (data) GND: 4140747-7 LCCN: sh85031090 NDL: 00565717 NLI: 987007555427205171 Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Konglomerat&oldid=31050755" sayfasından alınmıştır
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Kasım 2022) Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek madde içeriğinin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Kooperatif" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ağustos 2014) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Kooperatif hareket kavramı, insanoğlu var olduğu günden beri süregelen ve onun sosyal bir varlık oluşunun en somut yönünü ortaya koyan bir kavramdır. Toplumun en küçük ve temel birimi olana aileden başlayıp, en soyut, en büyük ve en üst organizasyon boyutunu oluşturan millet halinde teşkilatlanmaya kadar işbirliğinin bir zihniyet, yönelme biçimi, tavır ve davranış olarak mevcudiyetini görürüz. Hatta ülkeler arasında veya ülkeleri temsil eden birimlerin aralarında oluşturduğu ittifaklar, organizasyonlar ve hedefler işbirliğinin tezahürü olduğu kadar; işbirliği olmadan gerçekleştirilemeyecek bir zarureti de ortaya koymaktadır. Güçbirliği düşüncesinin, anlayışının temelinde ise, dayanışma duygusu, birlikte hareket etme arzusu önemli bir yer tutmaktadır. Kooperatifin herkesçe kabul edilen bir tanımı yoktur ancak kooperatif işbirliğini vurgulayan bir kavramdır. Kooperatifçilik kelimesi latince “cooperatio” kelimesinden türetilmiştir. “Cooperatio” Latincede işbirliği ve bunun fiili olan “cooperari” kelimesi de işbirliği etmek anlamındadır. Kooperatifçilik ya da kooperasyon (co-operation) geniş anlamda büyük bir kitlenin aradığı bir sonuca ulaşmak için ortaklaşa gösterilen bir faaliyette gayret ve olanakları birleştirmek, bir araya toplamak (koordine etmek) ve ahenkleştirmek demektir. Fertler arası veya gruplar arası yalnız ekonomik anlamda bir işbirliği söz konusu ise, dar anlamdaki kooperasyondan bahsediliyor demektir. Kooperatifçilik bu bağlamda, dar anlamdaki kooperasyon kavramını ifade etmektedir. Benzer, fakat, genel menfaatlerin takibi söz konusu ise, geniş anlamda bir kooperasyondan bahsedebiliriz. Burada fertler arası, gruplar arası veya müesseseler arası benzer ve genel menfaatlerin takibi söz konusu olmaktadır. O halde ekonomik, hukuki, siyasi vb. sosyal hayattaki mevcut işbirliği tiplerinin hepsi geniş anlamdaki kooperasyonun kapsamı içine girmektedir. 1969 yılında çıkarılan 1163 sayılı “Kooperatifler Kanunu”na göre “Tüzel kişiliği haiz olmak üzere ortaklarının belirli ekonomik menfaatlerini ve özellikle meslek ve geçimlerine ait ihtiyaçlarını işgücü ve parasal katkılarıyla karşılıklı yardım, dayanışma ve kefalet suretiyle sağlayıp korumak amacıyla gerçek ve kamu tüzel kişileri tarafından kurulan değişir ortaklı ve değişir sermayeli ortaklıklara kooperatif denir.” Evrensel ilkeleri ve uygulama alanları[değiştir \| kaynağı değiştir] Kooperatifçilik fikrinin babası sayılan ve ilk olarak kooperatif terimini kullanan Owen “Bir makine nasıl yağlamakla daha iyi iş görürse, işçide iyi bakıldığı takdirde iyi randıman verir” diye düşünmeye başlamış, kuruluşunda çalışan işçilerin karışık, bozuk hem de pahalı ihtiyaç malzemeleri aldıklarını görünce onlara iyi, sağlam ve ucuz olarak ihtiyaç malzemeleri sağlamayı düşünmüştür. Owen, kendi kuruluşunun işçileri için bir tüketim mağazası-tasarruf sandığı meydana getirmiş, üstelik ortaklarına rağmen iş saatlerini henüz sosyal hakların akla bile gelmediği bir zamanda 16’dan 10’a indirmiş ve 10 yaşından küçük çocukların çalışmasını önlemiş, işçiden alınması adet olan para cezalarının kesilmesine son verilmiştir. Owen, kooperatifçi sosyalist bir ekonomisttir. Sosyal sorunların çözümünü toplumsallaştırmada değil, kooperatifleşmede aramıştır. Anamalcı düzenlerde rekabeti baskı altında tutmak için, kooperatifleri tek araç olarak görmektedir. Anamalcılığa egemen olan salt ekonomik düşüncenin yanı sıra, insancıl ve toplumsal bir düşünceyi de sokma girişiminde bulunmuştur. Onun bu girişimi, kooperatifçilik tarihi bakımından büyük önem taşımaktadır. Owen ile beraber bir başka rehber Dr. William King de o devrin İngilteresi için önemli bir sorun olan işçi sınıfın sefaleti karşısında hareket geçmiş Owenist fikirleri gerçekleştirmeye gayret etmiş, 1828’de işçilerden toplanan haftalık taksitlerle önce tüketim kooperatifleri, sonra üretim kooperatifleri, daha sonra elde edilen karlarla arazi satın alma, büyük organizasyonları kurma düşünceleri üzerinde durmuş, icraata girişmiş ve 250 kadar tüketim mağazası açmış fakat beklenen sonuçları elde edememiştir. Rochdale Haksever Öncüleri ise modern kooperatifçiliği ilk kez başarıyla uygulayan kooperatifçilerdir. Bu kooperatif kurulan ilk kooperatif değildir. 21 Aralık 1844 tarihinde Rochdale kasabasında 28 işçi tarafından kurulan bu kooperatifin amacı karşılıklı yardım ve işbirliği idi. O zamanki İngiliz ticaret mevzuatı kooperatifleri düzenlenmediği için yoksullara yardım derneği olarak tescil edilmişti. Kooperatifin kuruluşu esnasında her bir ortak 1 İngiliz Sterlinini sermaye olarak koymuşlardır. Bu sermaye ile bir dükkan açmışlardır. Bu ortakların her biri haftada bir gün kooperatif satış mağazasında tezgahtarlık yapmaktaydı. Bu 28 isçi kooperatifçilik tarihinde “Rochdaleliler” olarak anılır. Kooperatif faaliyete başladıktan iki yıl sonra 74 ortağa ve 180 Sterlin sermayeye ulaşmıştır. Bu başarı ülkedeki diğer insanlara da örnek teşkil etti ve buna benzer birçok kooperatifin kurulmasına öncülük etti. Rochdalelilerin kurdukları tüketim kooperatifinin programı ise şu şekilde belirlenmiştir: a. Ortaklarına zorunlu tüketim maddelerini sağlamak, b. Ortaklarının konut gereksinimlerini sağlamak, c. Ortak çocuklar için okul açmak, ç. Ortakların gereksinim duyduğu tüketim maddelerinin üretim olanaklarını araştırmak, d. Ortaklarının istihdam sorununu çözümlemek için araziler satın alarak yeni işyerleri kurmak ve bunları işletmek. “Evrensel Kooperatif İlkeleri”nin ilk doğuşu olan Rochdalelilerin kurdukları kooperatifin iyi bir şekilde işleyebilmesi için benimsedikleri bazı ilkeler şunlardır: a. Dükkanlarında sattıkları eşyanın fiyatı piyasa fiyatı ile aynı olmalı ancak malın kalitesi piyasa standartlarının üzerinde olmalıdır, b. Her ortağa satın aldığı ölçüde fiyat farkının ödenmesi, c- Peşin satış prensibinin benimsenmesi, ç. Ortaklığın demokratik yönetimine ve katılma payına bağlı olmayan eşit hukuki hak ve yetkilere dayanması, d. Dinsel ve siyasal tarafsızlık, e. Kooperatif ortaklarının tasarruflarını yatırma olanaklarının sağlanması, f. Ortaklık paylarına %3,5 faiz ödenmesi, g. Eğitim ve kültür amaçları için, 1853 den başlayarak, karın %2,5 unun ayrılması Rochdale li 28 kişinin formüle ettiği ilkeler sadece tüketim kooperatiflerinin değil bütün kooperatiflerin günümüzdeki ilkelerinin temelini oluşturmuştur. Rochdale ilkelerinin değişik şekilde yorumlanmasını önleme ve bütün dünya kooperatiflerinin kabul edeceği esaslar koyma gereğini duyan Uluslararası Kooperatifler Birliği (ICA)’nin ön ayak olması ile bu ilkeler yeniden düzenlenerek Uluslararası Kooperatifçilik İlkeleri adı altında 7 temel kural halinde tespit edilmiştir. İlkelerin günümüzdeki haline gelmeden önce geçirdiği evrelere bakarsak; ICA, anılan temel ilkeler için önce 1931’de özel bir komisyon kurulmuştur. Bu komitenin hazırladığı taslak çeşitli sahalardan geçmiş ve Birliğin birkaç toplantında görüşülmüş, 1937’de iki muhalif oya karşılık 26 oyla ilkeler onanmıştır. Bu ilkeler aşağıdaki şekilde sıralanmıştır. 1- Serbest giriş, 2- Dini ve politik tarafsızlık, 3- Demokratik yönetim, 4- Risturn dağıtılması, 5- Faiz verilmesi, 6- Peşin satış, 7- Eğitimin desteklenmesidir. ICA yukarıda sıralanan ilkeleri “temel ve ikincil ilkeler” olarak ayrıma tabi tutmuş, herhangi bir kooperatifin ICA’ya üye olabilmesi için “temel ilkeler” olan ilk üç ilkeyi uygulaması zorunluluğunu getirmiştir. 1945-1963 yılları arasında yapılan kooperatifçilik kongrelerinde ilkelerin yeniden gözden geçirilmesi istenmiş, kooperatiflerin yapısal değişmelere uyum gösteremedikleri ve küçük faaliyet ölçekleri ile mevcut piyasa şartları içinde rekabet edemeyecekleri dile getirilmiştir. Bu gelişme, globalleşme olgusunun kooperatif harekete ilk ciddi saldırısı olarak nitelenebilecek boyutta ve ölçekte olmuş, nitekim 1966 yılında ICA’nın 23. Kongresinde ilkeler yeniden görüşülerek gelişmelere uyum sağlamayı hedefleyen birbirini tamamlayıcı altı ilke belirlenmiştir. 1- Serbest giriş-çıkış, 2- Demokratik yönetim, 3- Risturn verilmesi, 4- Kapitale sınırlı faiz, 5- Kooperatif eğitimi, 6- Kooperatifler arası işbirliği ilkeleridir. Kooperatifçilik ilkelerinde yapılan ikinci değişiklik sonucunda iki önemli gelişmenin ortaya çıktığı görülmektedir. Bunlar; peşin satış ilkesinin kaldırılması ve kooperatifler arası işbirliği ilkesinin benimsenmesidir. 1988 yılında, ICA’nın Stockholm’de yapılan 29. Kongresinde Başkan Lars Marcus’un hazırlayıp sunduğu “kooperatifçiliğin temel değerleri” konulu bildirisi önemli yankılar uyandırmıştır. 1989 yılında ICA, İsveçli Kooperatifçi Sven Ake Böök’ü kooperatif ilkelerinin yeniden değerlendirilmesi konusunda araştırma yapmak üzere görevlendirmiştir. Böök hazırladığı raporu Ekim 1992 yılındaki ICA’nın Tokyo’daki 30. kongresine sunmuştur. 20-23 Eylül 1995 tarihleri arasında İngiltere’nin Manchester şehrinde yapılan ICA’nın 31. Kongresinde kooperatifçilik ilkeleri tartışılarak yeniden şekillenmiştir. Bu yenilikler kooperatif tanımlamasında da kendisini göstermektedir. Buna göre kooperatif; “ortak ekonomik, sosyal ve kültürel ihtiyaçlar ve istekleri müşterek sahip olunan ve demokratik olarak kontrol edilen teşebbüs vasıtasıyla karşılamak üzere gönüllü olarak bir araya gelen insanların oluşturduğu özerk bir teşkilattır” Bu tanımda kooperatiflerin temel değerleri olarak, kendi kendine yardım, kendi kendine sorumluluk, demokrasi, eşitlik, adalet, dürüstlük ve dayanışma sıralanmaktadır. Bu değerleri uygulamaya yardımcı olmak için de şu an kabul görmüş olan 7 ilke tespit edilmiştir. Bunlar: 1. Gönüllü ve herkese açık ortaklık: Kooperatifler, cinsel, sosyal, ırksal, siyasal ve dinsel ayırımcılık olmaksızın, hizmetlerinden yararlanabilecek ve ortaklığın sorumluluklarını kabule razı olan herkese açık gönüllü kuruluşlardır. 2.Ortaklar tarafından gerçekleştirilen demokratik denetim: Kooperatifler, politika oluşturma ve karar alma süreçlerine katılan ortaklarca denetlenen demokratik kuruluşlardır. Seçilmiş temsilci olarak hizmet edenler, ortaklara karşı sorumludur. Birim kooperatif kuruluşlarında ortaklar eşit oy hakkına sahiptir (her ortağa bir oy hakkı). Diğer düzeydeki kooperatif kuruluşlarında ise oy hakkı demokratik bir yaklaşımla düzenlenir. 3. Ortakların ekonomik katılımı: Ortaklar, kooperatiflerinin sermayesine adil bir şekilde katkıda bulunur ve bunu demokratik olarak yönetirler. Bu sermayenin en azından bir kısmı genellikle kooperatifin ortak mülkiyetidir. Çoğunlukla ortaklar, üyeliğin bir koşulu olarak taahhüt edildiği üzere (var ise) sermaye üzerinden kısıtlı miktarda gelir elde ederler. Ortaklar gelir fazlasını, muhtemelen "en azından bir kısmı taksim olunamaz kaynaklar" oluşturma yoluyla kooperatiflerini geliştirme, kooperatifle yapmış oldukları işlemlerle orantılı olarak ortaklarına kâr sağlama ve ortaklarca onaylanan diğer faaliyetlere destek olma gibi amaçların biri ya da tamamı için ayırırlar. 4. Özerklik ve bağımsızlık: Kooperatifler özerk, kendi kendine yeten ve ortaklarınca yönetilen kuruluşlardır. Kooperatifler, hükûmetler dâhil olmak üzere diğer kuruluşlarla bir anlaşmaya girmeleri ya da dış kaynaklar yoluyla sermayelerini artırmaları durumunda, bunu kooperatiflerin özerkliğini sürdürecek ve ortaklarının demokratik yönetimini koruyacak şekilde gerçekleştirirler. 5. Eğitim, öğrenim ve bilgilendirme: Kooperatifler, ortaklarına, seçilmiş temsilcilerine, yöneticilerine ve çalışanlarına kooperatiflerinin gelişimine etkin bir şekilde katkıda bulunabilmeleri için eğitim ve öğretim imkânı sağlar. Kooperatifler genel kamuoyunu özellikle de gençleri ve kamuoyunu oluşturanları işbirliğinin şekli ve yararları konusunda bilgilendirirler. 6. Kooperatifler arasında işbirliği: Kooperatifler, yerel, ulusal, bölgesel ve uluslararası oluşumlarla birlikte çalışarak ortaklarına daha etkin bir şekilde hizmet eder ve kooperatifçilik hareketini güçlendirir. 7. Topluma karşı sorumlu olma: Kooperatifler, ortaklarınca onaylanan politikalar aracılığıyla toplumlarının sürdürülebilir kalkınması için çalışırlar. Gelir Dağılımı Adaletsizliğine Karşı Kooperatifçilik[değiştir \| kaynağı değiştir] Gelir dağılımı adaletsizliği 21’inci yüzyıl dünyasının en önemli sorunlarının başında gelir. Özellikle küreselleşmenin arttığı 1980’lerden sonra sıradan bir ekonomik sorun olmaktan çıkarak politik ve sosyal sorun olarak da değerlendirilmiştir. Bu yüzden, gelir dağılımı adaletsizliği son 30 yıllık dönemde gündemde sıkça tartışılan bir konu olmuştur. İnsanlık tarihinin başlangıcından itibaren var olan kooperatif hareket, 19’uncu yüzyıl sonlarında kurumsallaşmış ve zayıf topluluklarının güçlenmesi gelir dağılımındaki dengeyi yoksul lehine çevirmiştir. 20’nci yüzyıl boyunca kooperatifler birçok ülkede gelir dağılımını düzenleyen önemli bir iktisadi enstrüman olmuştur. Birleşmiş Milletler 2012 yılını "Uluslararası Kooperatifler Yılı (UKY)" olarak ilan etmiş ve kooperatifçiliğin yoksullukla mücadele ve gelir paylaşımının adilane olması noktasında önemli bir işletme modeli olduğu vurgulayarak, farkındalık oluşturmaya çalışmıştır.[1][2] Toplu konut projelerinde kooperatifçilik[değiştir \| kaynağı değiştir] Kooperatif ortakları genelde aynı mesleği yapan, özellikle de düzenli ve sabit gelirli olanların uzun vadede birikimlerinin adım adım ilerlemesi esasına dayalıdır. Mesleki iş birliği ortaklığı kooperatifçilik[değiştir \| kaynağı değiştir] Özellikle belli organize sanayii tabir edilen meslek gruplarının tek bir çatı altında birleşme esasına dayanmaktadır. Ortak amaç olası ihtiyaçların şirket kârı güdülmeksizin işçilerin temel emeklerinin bedellerinin verilmesi üzerine bir fiyatlandırma politikası şeklindedir. Öte yandan iç yan sanayinin oluşturulması bir ekonomik iş büyütme modeli olduğu için bunu birçok çevre Sosyalizm başlangıcı olarak değerlendirmekte ve eleştirmektedir. Mesleki kooperatifçilik sadece tarım açısından şirketleşme ve markalaşıp, isim olarak maliyeti açısından tarım ve gıda sektörlerinde uygulanabilinen bir model olarak kalmıştır. Dünya Kooperatif Günü[değiştir \| kaynağı değiştir] 21 Aralık Kooperatif günü olarak kutlanması yanlış bir uygulamadır. Tüm dünyanın 1995 yılından beri her yılın Temmuz ayının ilk Cumartesi günü kutladığı Uluslararası Kooperatifler Günü (UKG) Türkiye'de bazı kooperatif örgütler tarafından ısrarlı biçimde 21 Aralık günü kutlanmaya devam ediyor. 21 Aralık bilindiği gibi 1844 yılında İngiltere’nin Rochdale kasabasında 28 dokuma işçisi tarafından kurulan ilk kooperatifin kuruluş tarihi. Bu tarih Türkiye dışında başka hiçbir ülkede, İngiltere dahil, uluslararası kooperatifler günü olarak kutlanmıyor. 1895 yılında kurulan ICA ise, 1923 yılından itibaren her yılın Temmuz ayının ilk Cumartesi gününü Uluslararası Kooperatifler Günü olarak kutlamaya başlamış ve bu gelenek halen devam ediyor. ICA bir adım daha atarak konuyu Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’na taşımış. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu da 16 Aralık 1992 yılında bir karar alarak, ICA’nın 100. kuruluş yılına tekabül eden 1995 yılından itibaren her yılın Temmuz ayının ilk Cumartesi gününün Uluslararası Kooperatifler Günü olarak kutlanmasını kararlaştırmış. BM’in bu kararı tüm üye devletlere bildirmiş ve ICA’nın 1927 yılından beri kutladığı Temmuz ayının ilk Cumartesi günü, BM ve üye devletler tarafından da Uluslararası Kooperatifler Günü olarak kutlanmaya başlanmış. Türkiye'deki bazı kooperatif kuruluşların ve kooperatifçilikle ilgilenen kamu ve sivil toplum kuruluşlarının ilgili uzmanlarının TÜRKİYE KOOP web sitesini hiç izlemedikleri ve BM’in ve ICA’nın konuya ilişkin duyurularını dikkate almayarak kendi kuruluşlarının üst yöneticilerini bu konuda yanıltmaya devam etmektedirler.[3] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Ulusal Tez Merkezi \| Anasayfa". tez.yok.gov.tr. 9 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2022. "International Year of Cooperatives - 2012". www.un.org (İngilizce). 10 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2022. "Dünya Kooperatifler Günü 21 Aralık değil". www.turkey.coop. 14 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ekim 2022. Wikimedia Commons'ta Kooperatif ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Vikikaynak'ta Kooperatifler Kanunu ile ilgili metin bulabilirsiniz. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX526635 BNF: cb119501005 (data) GND: 4020160-0 HDS: 008970 LCCN: sh85032217 NARA: 10638042 NDL: 00567111 NKC: ph114366 NLI: 987007562869505171 SUDOC: 027466418 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kooperatif&oldid=31051072" sayfasından alınmıştır
Bu maddenin veya bölümün özgün araştırma, doğrulanamaz veya yoruma dayalı ifadeler içerdiği düşünülmektedir. Lütfen iddiaları kontrol ederek ve yeni kaynaklar ekleyerek geliştirin. Özgün araştırmadan oluşmuş ifadeler kaldırılabilir.Ayrıntılar maddenin tartışma sayfasında bulunabilir. Bir şirket , devlet tarafından tek bir varlık olarak hareket etme yetkisi verilen bir kuruluştur - genellikle bir grup insan veya bir şirkettir (özel ve kamu hukuku tarafından tanınan, " tüzükten doğan" bir tüzel kişilik; yasal bağlamda bir tüzel kişi) ve belirli amaçlar için kanunda bu şekilde tanınmıştır.[1] :10 Erken anonim kuruluşlar, tüzük tarafından kurulmuştur (yani, bir hükümdar tarafından verilen veya bir parlamento veya yasama organı tarafından kabul edilen geçici bir kanunla). Çoğu yargı bölgesi artık kayıt yoluyla yeni şirketlerin kurulmasına izin vermektedir. Şirketler birçok farklı türdedir, ancak genellikle iki hususa göre kiralandıkları yargı yetkisi yasasına göre bölünürler: hisse senedi ihraç edip edemedikleri veya kâr etmek için kurulmuş olup olmadıkları.[2] Sahiplerin sayısına bağlı olarak, bir şirket toplu (bu makalenin konusu) veya tek (tek bir gerçek kişi tarafından işgal edilen tek bir anonim ofisten oluşan tüzel kişilik) olarak sınıflandırılabilir. * Amerikalılar, iyi bir yeni fikre ve kararlılığa sahip bulunan ve yoğun çalışmayı kabul eden herkesin bir iş kurabileceği ve zengin olabileceği bir fırsatlar ülkesinde yaşadıklarına her zaman inanmışlardır. Bu teşebbüs inancı uygulamada tek sahipli işletmeden uluslararası holdinglere kadar değişen çeşitli biçimlerde sergilenmiştir. Sermaye şirketleri ise bir unvanla sermayesi paylara bölünmüş, ticari kar amaçlı kurulan, parasal gücü ifade eden, tüzel kişiliğe sahip kuruluşlar şeklinde tanımlayabiliriz. Bu şirketler kapitalist sistemin en önemli işleyiş çarklarından biridir. BİST’te sermaye şirketlerinin hisse senetleri alınıp satılmaktadır. Yine birçok vadeli yatırım aracına yön veren kuruluşlar sermaye şirketi şeklinde kurulurlar. Ekonomilerdeki payları yadsınamayacak kadar çoktur. Aklınıza gelebilecek her türlü sektörde faaliyet gösterebilirler. Sermaye şirketlerinin öne çıkan özelliği ortaklarının sorumluluklarının vermiş oldukları sermaye miktarı kadar olmasıdır. Yani şirkette işler kötü gittiğinde ortağın kaybedebileceği en fazla miktar sadece şirkete vermeye söz verdiği (taahhüt ettiği) sermaye tutarıdır. Ortağın kişisel mal varlığı kendisinin özel mülküdür. Türk Ticaret Kanunu Madde 269 anonim şirketleri, sermayesi paylara bölünmüş, ortak sayısı beşten fazla olan, yasalar önünde tüzel kişiliğe sahip kuruluşlar şeklinde tanımlar. Hukuki anlamda kuruluş, kanunun emrettiği ölçülerde anonim şirketin, organlarının, bilânçosunun oluşturularak tüzel kişilik kazanması ile oluşur. Kuruluş şirketin türüne göre belirli aşamalar halinde gerçekleşir. Kuruluş şekli ortakların tercihine bırakılmıştır. Anonim şirketler farklı iki şekilde kurulabilir. Buna göre:  Ani kuruluş (Halka kapalı aile şirketlerinin kuruluş şekli)  Tedrici kuruluş (Halka açık şirketlerin kuruluş şekli) ni kuruluş şirket paylarının tamamının kurucular tarafından taahhüt edilmesiyle olur. Kuruluş süresi kısa ve formaliteleri daha azdır. Genellikle birbirini tanıyan en az beş gerçek ve tüzel kişi tarafından kurulur. Kurucu ortakların taahhüt ettiği sermayenin 1⁄4 ‘ ü kuruluş tarihinden itibaren üç ay içerisinde ortaklar ödemek zorundadır. Kalan sermaye payları ise ortaklar tarafından üç yıl içinde şirkete ödenmelidir. Ani kuruluşta ilk yönetim kurulu üyelerinin esas sözleşmeyi kendi aralarında yazarak onaylatmak zorundadırlar. Tedrici şekilde kurulan anonim şirketler halka açılmayı amaçlayan ve küçük tasarrufların tek elde toplanarak büyük yatırımların yapılmasını sağlayan kuruluşlardır. Bu nedenle devlet tarafından da çeşitli şekillerde özendirici tedbirler alınmaktadır. Tedrici olarak kurulan ve hisse senetlerini kendi isteğiyle halka arz eden halka açık şirketler sermaye piyasası mevzuatına uymalıdır. Pay sahibi sayısı 250’yi geçen anonim şirketler de halka açık şirketler gibi sermaye piyasası mevzuatına tabidir. Ortaklar sermayenin 1/10’unu taahhüt ederek ödemek zorundadırlar. Tüzel kişiliğe sahip ortaklıkların faaliyetlerini yürütebilmesi için yönetimin bir çalışma sisteminin olması gerekir. Şirketin genel kurul dışındaki yönetim organları ticaret sicilinde tescil ve ilan edilir. Türk ticaret kanunu şirketlerin yönetim organlarını üç grupta toplamıştır. Ticari şirketlerin, şahıs şirketleri ve genel ortaklıklar gibi daha önceki ticari kuruluşlara kıyasla yatırımcılarına sunduğu en çekici erken avantajlardan biri, sınırlı sorumluluktu. Sınırlı sorumluluk, bir şirketteki pasif bir hissedarın, şirketin sözleşmeye dayalı olarak kabul edilen yükümlülüklerinden veya şirket tarafından üçüncü bir tarafa karşı işlenen haksız fiillerden (gönülsüz zararlardan) kişisel olarak sorumlu olmayacağı anlamına gelir. Sözleşmedeki sınırlı sorumluluk tartışmasızdır çünkü sözleşmenin tarafları bunu kabul edebilir ve sözleşmeden feragat edebilir. Ancak haksız fiilde sınırlı sorumluluk, üçüncü şahısların hissedarları takip etme hakkından feragat etmeyi kabul etmemesi nedeniyle tartışmalıdır. Haksız fiilde sınırlı sorumluluğun aşırı kurumsal risk almasına ve şirketlerin üçüncü şahıslara daha fazla zarar vermesine yol açabileceği konusunda önemli endişeler bulunmaktadır.[3][4] * 17’nci ve 18’inci yüzyıllarda halk vahşi doğada kendine bir yuva ve yaşam biçimi kurarken karşılaştığı güçlükleri yenmiş olan ilk yerleşimciyi göklere çıkarıyordu. 19. yüzyıl Amerika'sında küçük tarımsal işletmeler Amerika’nın sınır bölgelerindeki geniş alanlara yayıldıkça, buralarda yerleşen çiftçiler ekonomik bireyselcilerin tüm ideallerini kendilerinde topladılar. Yerel yasaların şirketleri hisse senedi ihraç etme yeteneklerine göre ayırdığı durumlarda, bunu yapmasına izin verilen şirketlere anonim şirketler denir; şirkete yapılan bir yatırım türü hisse senedidir ve hisse senedi sahiplerine hissedarlar veya hissedarlar denir. Hisse senedi ihraç etmesine izin verilmeyen şirketlere hisse senedi olmayan şirketler denir; yani anonim şirketin sahibi olarak kabul edilenler, şirkete üyelik kazanmış ve şirket üyesi olarak anılan kişilerdir (veya diğer kuruluşlardır). Kâr amacı gütmelerine izin verilip verilmediğine göre ayırt edildikleri bölgelerde kiralanan şirketlere sırasıyla kâr amaçlı ve kâr amacı gütmeyen şirketler denir. * Buna karşın, ülke nüfusu artıp kentler gittikçe daha büyük bir ekonomik önem kazanınca da kendi işinin sahibi olma düşü küçük tüccarları, bağımsız zanaatkarları ve kendi kendine yeterli profesyonelleri içine alacak biçimde gelişti. Kâr amacı gütmeyen şirketlerin de her zaman hisse senedi olmadığı için, hisse senedi/hisse senedi dışı ve kâr amacı gütmeyen/kar amacı gütmeyen arasında bir miktar örtüşme vardır. Kâr amaçlı bir şirket neredeyse her zaman bir anonim şirkettir, ancak bazı kâr amaçlı şirketler hisse senedi dışı olmayı seçebilir. Açıklamayı basitleştirmek için, bu makalenin devamında bir anonim şirketi ifade etmek için "hissedar" veya "hissedar" kullanıldığında, kâr amacı gütmeyen bir şirket veya kâr için "üye" ile aynı anlama geldiği varsayılmaktadır, anonim şirket. Kayıtlı şirketler, yerel makamlar tarafından tanınan tüzel kişiliğe sahiptir ve payları, sorumlulukları genellikle yatırımlarıyla sınırlıdır.[5][6]* 19. yüzyılın ikinci yarısında oluşan bir eğilim 20. yüzyılda da sürdü ve ekonomik faaliyetin hacminde ve karmaşıklığında büyük bir sıçrama görüldü. Pek çok endüstri dalındaki küçük işletmeler giderek gelişen ve zenginleşen halkın talep ettiği malları en etkin biçimde üretebilecek büyüklükte çalışabilmekte ve para bulmakta zorlandılar. Hissedarlar tipik olarak bir şirketi aktif olarak yönetmezler; hissedarlar bunun yerine şirketi mütevelli sıfatıyla kontrol etmek için bir yönetim kurulu seçer veya atar. Çoğu durumda, bir hissedar aynı zamanda bir şirketin yöneticisi veya yetkilisi olarak da görev yapabilir. Ortak belirlemeye sahip ülkeler, bir şirkette yönetim kurulundaki temsilciler için oy kullanma hakkına sahip bir teşebbüsün işçilerinin uygulamasını kullanır. * Bu ortamda yüzlerce ve hatta binlerce işçi çalıştıran modern anonim şirketler giderek daha fazla önem kazandılar. Amerikan İngilizcesi'nde, şirket kelime çoğunlukla büyük ticari şirketleri tanımlamak için kullanılır.[7] İngiliz İngilizcesi'nde ve Commonwealth ülkelerinde, şirket terimi daha yaygın olarak aynı türdeki varlıkları tanımlamak için kullanılırken, şirket kelimesi tüm anonim varlıkları kapsar. Amerikan İngilizcesinde şirket kelimesi ayrı bir tüzel kişilik olmadığı için İngiliz İngilizcesinde şirket olarak adlandırılmayacak olan ortaklıklar gibi varlıkları içerebilir. 19. yüzyılın sonlarında, bir şirketin sınırlı sorumluluk korumasına sahip yeni bir şirket biçimi ve tek mal sahibi veya ortaklığın daha uygun vergi muamelesi geliştirildi. Bir şirket olmasa da, bu yeni varlık türü, hisse senedi ihraç etmek zorunda olmayan şirketler için bir alternatif olarak çok cazip hale geldi. Almanya'da, kuruluş Gesellschaft mit beschränkter Haftung veya GmbH olarak anılırdı. 20. yüzyılın son çeyreğinde, bu yeni kurumsal olmayan organizasyon biçimi Amerika Birleşik Devletleri ve diğer ülkelerde kullanıma sunuldu ve limited şirket veya LLC olarak biliniyordu. GmbH ve LLC organizasyon biçimleri teknik olarak şirket olmadığı için (aynı özelliklerin çoğuna sahip olmalarına rağmen) bu makalede ele alınmayacaktır. * Günümüzde Amerikan ekonomisi tek kişilik tek sahipli işletmeden dünyanın en büyük anonim şirketlerine kadar yayılan çeşitli teşebbüslere sahip olmakla övünmektedir. 1995’te Amerika Birleşik Devletleri’nde 16,4 milyon tarımsal olmayan tek sahipli işletme, 1,6 ortaklık ve 4,5 milyon anonim şirketi içeren toplam 22,5 milyon teşebbüs bulunmaktaydı. Tarihçe[değiştir \| kaynağı değiştir] 16 Haziran 1288 tarihli Stora Kopparberg madeninin 1/8 hissesi. "Şirket" kelimesi, FARSÇA Latince beden veya "insan topluluğu " anlamına gelen corpus kelimesinden türemiştir. Justinianus (527-565) zamanında Roma hukuku Universitas, corpus veya collegium adları altında bir dizi tüzel kişiliği tanıdı. Geçmesini takiben Lex Julia döneminde Jül Sezar olarak Konsolosu ve Diktatör ait Roma Cumhuriyeti döneminde (49-44 BC) ve onların teyid Sezar Augustus olarak Princeps senatus ve İmperatorü ait Roma Ordusu (27 BC- 14 AD), collegia'nın yasal organ olarak yetkilendirilebilmesi için Roma Senatosu veya İmparator'un onayını alması gerekiyordu.[8] Bunlar, devletin kendisini ( Populus Romanus ), belediyeleri ve dini bir kültün sponsorları gibi özel dernekleri, cenaze kulüplerini, siyasi grupları ve zanaatkar veya tüccar loncalarını içeriyordu. Bu tür organlar genellikle mülk sahibi olma ve sözleşme yapma, hediye ve miras alma, dava açma ve dava açma ve genel olarak temsilciler aracılığıyla yasal işlemleri gerçekleştirme haklarına sahipti.[9] Özel derneklere imparator tarafından belirlenmiş ayrıcalıklar ve özgürlükler verildi.[10] * Küçük işletmelerin bir özel gücü de değişen ekonomik koşullara hemen ayak uydurabilmeleridir. Çok kez müşterilerini tek tek tanırlar ve yerel gereksinimleri kolaylıkla karşılamaya yatkınlardır. Küçük işletmeler - sözgelimi California’nın “Silikon Vadisi”ndeki ve diğer ileri teknoloji bölgelerindeki bilgisayarla ilgili teşebbüsler - bir teknik yenilik kaynağı oluşturmaktadır. Bilgisayar endüstrisindeki yaratıcıların çoğu işe elde yapılmış makinelerle garajlarında çalışarak başlamış ve bu işletmeler kısa zamanda büyük ve güçlü anonim şirketlere dönüşmüştür. Şirket kavramı, Orta Çağ'da Justinianus'un Corpus Juris Civilis'inin tefsirciler ve onların halefleri tarafından 11.-13. yüzyıllarda yorumcular tarafından kurtarılması ve şerh edilmesiyle yeniden canlandırıldı. Bu açıdan özellikle önemli olan İtalyan hukukçular Bartolus de Saxoferrato ve Baldus de Ubaldis idi. bBunlardan ikincisi, devleti tanımlamak için şirketi siyasi beden metaforuna bağladı.[11][12] * Ulusal ve uluslararası ekonomide hızla büyük rol oynamaya başlayan küçük işletmeler arasında bilgisayar yazılım şirketi Microsoft, paket posta servisi Federal Express, spor giysileri üreticisi Nike, bilgisayar ağı firması America OnLine ve dondurma üreticisi Ben & Jerry’s sayılabilir. Eski Roma'da ve eski Hindistan'da Maurya İmparatorluğu'nda ticaret yapan ve yasal haklara konu olan varlıklar bulundu.[13] Ortaçağ Avrupa'sında, City of London Corporation gibi yerel yönetimler gibi kiliseler de anonim hale geldi. Önemli olan, ortaklığın, kalıcı olarak var olan herhangi bir üyenin hayatından daha uzun süre hayatta kalacağıydı. Dünyanın en eski ticari şirketi olduğu iddia edilen İsveç Falun'daki Stora Kopparberg maden topluluğu, 1347'de Kral Magnus Eriksson'dan bir tüzük aldı. Kuşkusuz çok sayıda küçük işletme başarısız olmaktadır; ancak, Amerika Birleşik Devletleri’nde iş hayatındaki başarısızlık bazı ülkelerde olduğu gibi toplumsal küçümseme nedeni sayılmamaktadır. Ortaçağ'da tüccarlar, ortaklıklar gibi ortak hukuk yapıları aracılığıyla iş yaparlardı. İnsanlar kâr amacıyla birlikte hareket ettiklerinde, kanun bir ortaklığın doğduğunu kabul ederdi. Erken loncalar ve üniforma şirketleri de genellikle tüccarlar arasındaki rekabetin düzenlenmesine dahil oldu.* Çok kez başarısızlığın müteşebbise bir deneyim dersi oluşturacağı ve onun bir sonraki girişiminde başarı sağlayabileceği düşünülür. Ekonomistlere göre başarısızlık piyasa güçlerinin nasıl işlediğini sergiler ve daha etkin çalışmayı teşvik eder. Merkantilizm[değiştir \| kaynağı değiştir] Hollanda Doğu Hindistan Şirketi / Birleşik Doğu Hint Adaları Şirketi'nin bir Doğu Hindistanlısının kopyası . Hollanda Doğu Hindistan Şirketi ( VOC )[14] çoğu kişi tarafından modern şirketin ilk tarihsel modeli olarak kabul edilir.[15][16][17][18][19][20][21][22] VOC, aynı zamanda, kalıcı bir sermaye tabanına sahip, kalıcı olarak organize edilmiş ilk sınırlı sorumlu anonim şirketti .[23][24][25][26][27] Hollanda Doğu Hindistan Şirketi (VOC) ve Hudson's Bay Şirketi gibi Hollandalı ve İngiliz imtiyazlı şirketler, 17. yüzyılda Avrupa uluslarının sömürge girişimlerine liderlik etmek için kuruldu. Hollanda hükümeti tarafından onaylanan bir tüzüğe göre hareket eden Hollanda Doğu Hindistan Şirketi, Portekiz güçlerini yendi ve Avrupa'nın baharat talebinden yararlanmak için Maluku Adaları'na yerleşti. VOC'deki yatırımcılara, hisse sahipliğinin kanıtı olarak kağıt sertifikalar verildi ve hisselerini orijinal Amsterdam Menkul Kıymetler Borsası'nda takas edebildiler. Hissedarlara ayrıca şirketin kraliyet tüzüğünde açıkça sınırlı sorumluluk verildi.[28] * Kolonilerdeki gelişmenin her aşamasında, İngiltere Hükümetinin denetleme etkisi bulunmayışı çarpıcı bir özellik oluşturmuştur. Georgia dışındaki tüm koloniler, ya hisseli şirketler ya da Saray tarafından verilen imtiyazlara dayalı feodal mülk sahiplikleri olarak ortaya çıkmıştır. Gerçekte, Kral‘ın Yeni Dünya yerleşimleri üzerindeki egemenliğini hisseli şirketlere ya da mülk sahiplerine devretmiş bulunması, Amerika’daki kolonicilerin dış denetlemelerden kurtulmuş olduğu anlamına gelmemektedir. Sözgelimi, Virginia Şirketi’ne bağışlanan imtiyaza göre, tüm hükümet yetkisi şirketin kendisine verilmişti. Buna karşın saray, şirket merkezinin İngiltere’de olmasını istiyordu. Böylelikle, Virginia’daki Yerleşimciler, sanki Kral’ın mutlak egemenliği sürüyormuş gibi, kendi hükümetleri konusunda hiç söz sahibi olmayacaklardı. Hollanda Doğu Hindistan Şirketi (VOC) tarafından 1623 tarihli, 2.400 florinlik bir tahvil İngiltere'de hükümet, belirli bir bölge üzerinde bir tekel verilmesiyle bir kraliyet imtiyaznamesi veya bir Parlamento Yasası uyarınca şirketler oluşturuldu. 1600'de kurulan en iyi bilinen örnek, Londra'daki Doğu Hindistan Şirketi idi. Kraliçe I. Elizabeth, şirkete Ümit Burnu'nun doğusundaki tüm ülkelerle ticaret yapma münhasır hakkı verdi. Şu anda bazı şirketler, hükümet adına hareket ederek, yurtdışındaki sömürülerinden gelir elde edeceklerdi. Daha sonra, şirket, tıpkı çoğu şirketin esas olarak Kraliyet Donanması'nın ticaret yollarını kontrol etme yeteneğine bağımlı olması gibi, İngiliz ve daha sonra İngiliz askeri ve sömürge politikasıyla giderek daha fazla entegre oldu. * Buna karşın koloniler, saraya tabi olduklarını asla düşünmediler. Aksine, temelde, Londra’daki makamlarla gevşek bağlantıları bulunan, İngiltere’nin kendisine benzeyen topluluklar ya da devletler oldukları görüşünü korudular. Dış kaynaklı mutlak yönetim, şu ya da bu şekilde ortadan kalktı. İngilizlerin siyasal özgürlük yolundaki uzun süreli mücadele geleneklerinin mirasçısı olan koloniciler, özgürlük kavramlarını Virginia’nın ilk imtiyaz belgesine işlediler. Buna göre, İngiliz koloniciler, “bu İngiltere Krallığı’nda doğmuş ve ona tabi imişler gibi” tüm özgürlüklerden, ayrıcalıklardan ve bağışıklıklardan yararlanacaklardı. Bu nedenle, Magna Carta’nın ile örf ve adet hukukunun tanıdığı haklara sahip olacaklardı. 1618’de Virginia Şirketi, kendisi tarafından atanmış olan valiye bir talimat göndererek büyük çiftliklerdeki özgür yerleşimcilere, koloninin gönencine ilişkin kararları almak için vali ile ve atanmış meclisle birlikte çalışacak temsilcilerini seçme hakkı verilmesi gerektiğini bildirdi. Hem çağdaşlar hem de tarihçiler tarafından "evrendeki en büyük tüccar topluluğu" olarak etiketlenen İngiliz Doğu Hindistan Şirketi, şirketin göz kamaştırıcı derecede zengin potansiyelinin yanı sıra hem acımasız hem de sömürücü olabilecek yeni iş yöntemlerini sembolize etmeye başlayacaktı.[29] 31 Aralık 1600'de Kraliçe I. Elizabeth, şirkete Doğu Hint Adaları ve Afrika ile ticaret konusunda 15 yıllık bir tekel verdi.[30] 1711'e gelindiğinde, Doğu Hindistan Şirketi'ndeki hissedarlar yatırımlarından neredeyse yüzde 150'lik bir getiri elde ediyorlardı. Müteakip hisse senedi teklifleri, Şirketin ne kadar kazançlı hale geldiğini gösterdi. 1713–1716'daki ilk hisse senedi teklifi 418.000 £, 1717–1722'deki ikincisi ise 1.6 £ topladı milyon. * Kendi kendini yönetme hakkı verilmiş olan Massachusetts Körfezi Şirketi’nde de buna benzer bir durum gelişti. Böylelikle, tüm yetkiler kolonide oturan kimselere bırakıldı. Başlangıçta, şirketin Amerika’ya ilk gelmiş olan bir düzine dolayında üyesi otokratik bir yönetim kurmayı denediler; fakat, kısa bir süre sonra diğer koloniciler kamu yönetiminde söz sahibi olmak istediler ve istekleri kabul edilmezse bunun kitle halinde göçe neden olacağını belirttiler. Benzer bir imtiyazlı şirket olan South Sea Company, İspanyol Güney Amerika kolonilerinde ticaret yapmak için 1711'de kuruldu, ancak daha az başarı ile karşılandı. Güney Denizi Şirketi'nin tekel haklarının, Büyük Britanya'ya bölgede otuz yıl boyunca ticaret yapması için bir asiento veren İspanyol Veraset Savaşı'nın ardından bir anlaşma olarak 1713'te imzalanan Utrecht Antlaşması ile desteklediğini iddia edildi. Aslında İspanyollar düşmanca davrandılar ve yılda sadece bir geminin girmesine izin verdiler. Sorunlardan habersiz, İngiltere'deki yatırımcılar, şirket destekçilerinin abartılı kâr vaatleriyle kandırılarak binlerce hisse satın aldı. 1717'de, Güney Denizi Şirketi o kadar zengindi ki (hala gerçek bir iş yapmamıştı), İngiliz hükümetinin kamu borcunu üstlendi. Bu, (muhtemelen Güney Denizi Şirketi'ni rekabetten korumak amacıyla) Kraliyet Tüzüğü olmadan herhangi bir şirketin kurulmasını yasaklayan 1720 Bubble Yasası gibi hisse fiyatının enflasyonunu daha da hızlandırdı. Hisse fiyatı o kadar hızlı yükseldi ki, insanlar sadece daha yüksek bir fiyattan satmak için hisse almaya başladılar ve bu da hisse fiyatlarının yükselmesine neden oldu. Bu, ülkenin gördüğü ilk spekülatif balondu, ancak 1720'nin sonunda balon "patladı" ve hisse fiyatı 1000 sterlinden 100 sterlinin altına düştü. İflaslar ve suçlamalar hükümet ve yüksek toplum tarafından sekerken, şirketlere ve hatalı yöneticilere karşı hava buruktu. * Yalnız iki koloniye ilişkin imtiyaz belgelerine özyönetim hükmü konulmamıştı. Bu yerlerden biri, II. Charles’in kardeşi (daha sonra Kral II. James olacak olan) York Dükü’ne bağışlanan New York, diğeri de bir “mutemetler” grubuna bağışlanan Georgia idi. İki kolonide de yönetim hükümleri kısa ömürlü oldu ve kolonicilerin yasama kuruluşlarında temsil edilme konusundaki ısrarlı taleplerine direnemeyen yetkililer kısa sürede boyun eğdiler. South Sea Company'nin hisse senedi fiyatları tablosu. 1710'larda hisse senedi değerinin hızlı enflasyonu, kraliyet tüzüğü olmadan şirketlerin kurulmasını kısıtlayan 1720 Bubble Act'a yol açtı. 18. yüzyılın sonlarında, şirketler hukuku üzerine İngilizce ilk incelemenin yazarı olan Stewart Kyd, bir şirketi şöyle tanımladı: * Daha güneyde, Hollandalılarla bağlantısı olan bir İsveç ticaret şirketi, bundan üç yıl sonra, Delaware Nehri kıyısında ilk yerleşim bölgesini kurmayı denedi. Konumunu pekiştirecek kaynakları bulunmayan New Sweden, giderek New Netherland ve daha sonra da Pennsylvania ve Delaware içinde eridi. Modern şirket hukuku[değiştir \| kaynağı değiştir] 18. yüzyılın sonlarında merkantilist iktisat teorisinin terk edilmesi ve Adam Smith ve diğer iktisatçıların öncülük ettiği bir iktisat devrimi nedeniyle klasik liberalizm ve laissez-faire iktisat teorisinin yükselişi nedeniyle, şirketler hükümet veya lonca bağlantılı kuruluşlar olmaktan kamu ve lonca bağlantılı kuruluşlara geçiş yaptılar. hükümet direktiflerinden bağımsız özel ekonomik kuruluşlar.[31] Smith, 1776 tarihli Ulusların Zenginliği adlı çalışmasında, kitlesel kurumsal faaliyetlerin özel girişimcilikle boy ölçüşemediğini, çünkü başkalarının parasından sorumlu kişilerin, kendi paralarına olduğu kadar özen göstermeyeceklerini yazmıştı.[32] * İş Ortaklığı: Bir teşebbüse girişmenin ya da onu genişletmenin bir yolu da iki ya da daha çok sayıda iş sahibi ile ortaklık kurmaktır. Ortaklık müteşebbislerin becerilerinin birleştirilmesine olanak sağlar; sözgelimi bir ortak üretimde yetenekli öteki de pazarlamada usta olabilir. Deregülasyon[değiştir \| kaynağı değiştir] "Jack ve Dev Anonim Şirketi", Town Talk'ta (1858) 1844 Anonim Şirketler Yasası'ndan sonra ortaya çıkan 'canavar' anonim ekonomiyi hicveden bir karikatür. İngiliz Kabarcık Yasası 1720'nin şirket kurma yasağı, 1825'te yürürlükten kaldırılıncaya kadar yürürlükte kaldı. Bu noktada, Sanayi Devrimi, ticari faaliyeti kolaylaştırmak için yasal değişiklik için baskı yaparak hız kazandı.[33] İlkel şirketler mevzuatı kapsamındaki ticari girişimler (Charles Dickens tarafından Martin Chuzzlewit'te anlatılanlar gibi) genellikle dolandırıcılık olsa da, yürürlükten kaldırılması kısıtlamaların kademeli olarak kaldırılmasının başlangıcıydı. Tutarlı düzenlemeler olmadan, "Anglo-Bengalee Disinterested Loan and Life Assurance Company" gibi meşhur operasyonlar, zengin ücretli destekçiler dışında hiçbir başarı ümidi vaat etmeyen yetersiz sermayeli girişimlerdi.[34] * Ortaklıklar hükümetin anonim şirketleri yapmaya zorunlu kıldığı bildirim işlemlerine uymak zorunda değillerdir ve anonim şirketlere oranla daha elverişli vergi yükümlükleri vardır. Ortaklar bireysel olarak kar payları için vergi öderler; ancak, işletmeleri ayrıca vergilendirilmez. Süreci dahil sadece aracılığıyla mümkün olduğunu kraliyet tüzüğü veya özel hareket dolayısıyla verilen imtiyaz ve avantajlar Parlamentonun kıskanç koruyuculuğu sayesinde ve sınırlıydı. Sonuç olarak, birçok işletme, muhtemelen binlerce üyesi olan, tüzel kişiliği olmayan dernekler olarak işletilmeye başlandı. Herhangi bir müteakip dava, tüm üyelerin ortak isimlerinde yürütülmek zorundaydı ve neredeyse imkansız derecede hantaldı. Parlamento bazen bir şahsın yasal işlemlerde bütünü temsil etmesine izin vermek için özel bir kanun çıkarsa da, bu sadece yerleşik şirketlere izin verilen dar ve zorunlu olarak maliyetli bir çözümdü. * Ortaklıkların haklarını ve yükümlülüklerini eyaletler düzenler. İş ortakları genelde her ortağın görevlerini belirten yasal belgeler imzalarlar. Ortaklık sözleşmesinde yönetime katılmayacak ama işletmeye para yatıracak olan “sessiz ortaklar”a da yer verilebilir. Daha sonra, 1843'te William Gladstone, Anonim Şirketler Parlamento Komitesi'nin başkanı oldu ve bu da şirketler hukukunun ilk modern parçası olarak kabul edilen 1844 Anonim Şirketler Yasası'na yol açtı.[35] Kanun, şirketleri iki aşamalı bir süreçle kaydetmeye yetkili Anonim Şirketler Mukayyidi'ni oluşturdu. İlk, geçici, aşama 5 sterline mal oldu ve ikinci aşamayı 5 sterlin karşılığında tamamladıktan sonra ortaya çıkan kurumsal statü vermedi. Tarihte ilk kez, sıradan insanların basit bir kayıt prosedürü ile dahil edilmesi mümkün oldu.[36] Ayrı bir tüzel kişi olarak bir şirket kurmanın avantajı, esas olarak, tüm yatırımcıların ve yöneticilerin hak ve görevlerinin kanalize edilebileceği birleşik bir varlık olarak idariydi. * Ortaklığın önemli bir sakıncası her ortağın tüm borçlardan sorumlu olması ve herhangi bir ortağın hareketlerinin ötekilerin tümünü de yasal açıdan bağlamasıdır. Sözgelimi eğer bir ortak işletmenin parasını gereksiz işlere harcarsa diğerleri de bu borcu paylaşmak zorundadırlar. Ortaklar ciddi ve sürekli bir anlaşmazlık içinde bulunurlarsa bir başka önemli sakınca daha ortaya çıkabilir. Sınırlı sorumluluk[değiştir \| kaynağı değiştir] Ancak, yine de sınırlı sorumluluk yoktu ve şirket üyeleri, şirketin sınırsız zararlarından yine de sorumlu tutulabilirdi.[37] Bir sonraki önemli gelişme, o zaman Ticaret Kurulu Başkan Yardımcısı Bay Robert Lowe'un emriyle geçirilen 1855 Sınırlı Sorumluluk Yasasıydı. Bu, yatırımcıların iş başarısızlığı durumunda sorumluluklarını şirkete yatırdıkları miktarla sınırlandırmalarına izin verdi - hissedarlar hala doğrudan alacaklılara karşı sorumluydu, ancak sadece hisselerinin ödenmemiş kısmı için. (1844 sayılı Anonim Şirketler Kanununda pay sahiplerinin şirkete karşı sorumlu olduğu ilkesi getirilmiştir). * Büyük anonim şirketler daha fazla yayılmak amacıyla sermaye oluşturmakta yepyeni yollar bulamasalardı günümüzdeki boyutlarına erişemezlerdi. Anonim şirketler yeni sermaye sağlamak için beş temel yöntem uygularlar. Bono Çıkarmak: Bono ilerideki bir tarihte ya da tarihlerde belirli bir miktar para ödeneceğini gösteren yazılı bir taahhüttür. Elinde bono bulunduranlara ödeme tarihine kadar belirli tarihlerde önceden saptanmış oranda faiz ödemesi yapılır. Bonoyu elide bulunduran kişi vermiş olduğu parayı ödeme tarihinden önce almak isterse bonoyu bir başka kişiye satabilir. 1855 Yasası, 25'ten fazla üyeye (hissedar) sahip şirketlere sınırlı sorumluluğa izin verdi. Bireysel üyelere karşı davayı hariç tutmak sigorta sözleşmeleri için standart bir uygulama olmasına rağmen, sigorta şirketleri yasanın dışında tutuldu. Sigorta şirketleri için sınırlı sorumluluğa 1862 Şirketler Yasası tarafından izin verildi. * Bono faizleri bunun dışında kalan borçlanma türlerinin çoğunda ödenecek faizden daha düşük belirlendiği ve bonolar için ödenen faizler anonim şirketin işletme gideri olarak vergiden düşülebildiği için bu yönteme başvuran anonim şirketler karlı çıkarlar. Buna karşın, şirketler kar etmeseler bile bono faizlerini ödemek zorundadırlar. Bu, İngiliz The Economist dergisini 1855'te "belki de hiçbir zaman bu kadar şiddetli ve genel olarak talep edilen, önemi bu kadar abartılan bir değişiklik olmadı" diye yazmaya sevk etti.[38] Bu kararın en büyük hatası, 70 yıldan uzun bir süre sonra aynı dergi tarafından, "geleceğin ekonomi tarihçisi... ticaret şirketlerine uygulanan sorumluluk, Watt ve Stephenson ve Sanayi Devrimi'nin diğer öncüleri için bir onur yeri. "[39] * Eğer yatırımcılar bir şirketin faiz borçlarını ödeyebileceğinden şüphe duyarlarsa ya o şirketin bonolarını almazlar ya da daha büyük bir risk altına girecekleri için faiz oranının yüksek tutulmasını isterler. Bu nedenle daha küçük anonim şirketler çok ender durumlarda bono çıkararak sermaye sağlayabilirler. Bu iki özellik – basit bir kayıt prosedürü ve sınırlı sorumluluk – daha sonra dönüm noktası olan 1856 Anonim Şirketler Yasası'nda kodlandı. Bu, daha sonra, Salomon v A Salomon & Co Ltd davasında kararın verildiği zamana kadar ve bu kararın verildiği tarihe kadar yüzyılın geri kalanında yürürlükte kalan 1862 Şirketler Yasası'ndaki bir dizi başka tüzük ile birleştirildi.[40] * Bir şirket sermaye sağlamak için yeni “imtiyazlı hisse senedi” çıkarma yolunu seçebilir. Şirket parasal sıkıntıya düşerse bu tür senet sahiplerinin öncelik hakları olur. Eğer kar sınırlı ise imtiyazlı hisse senedi sahiplerine ellerinde bono olanlar güvenceli faizlerini aldıktan sonra, fakat, adi senet sahiplerinden daha önce ödeme yapılır. Mevzuat kısa süre içinde bir demiryolu patlamasına yol açtı ve o zamandan beri kurulan şirketlerin sayısı arttı. On dokuzuncu yüzyılın sonlarında, buhran hakim oldu ve şirket sayıları hızla artarken, birçoğu iflas etmeye ve iflas etmeye başladı. Çok güçlü akademik, yasama ve yargı görüşü, iş adamlarının başarısız işletmelerdeki rolleri için hesap vermekten kaçabilecekleri fikrine karşıydı. * Adi Hisse Senedi Satmak: Eğer bir şirketin parasal durumu sağlıklı ise adi hisse senedi çıkararak sermayesini arttırabilir. Şirketin çıkaracağı yeni hisse senetleri borsada en düşük fiyattan alıcı bulamazsa genelde yatırım bankaları onları belirli bir fiyattan almayı garanti ederek şirketlerin hisse senedi çıkarmalarına yardımcı olurlar. Adi hisse senedi sahiplerinin şirketin yönetim kurulu üyelerini seçme hakları var olmakla birlikte kar paylaşımı sırasında bono ve imtiyazlı hisse senedi sahiplerinin ardından gelirler. Gelişmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Lindley LJ, Salomon v. Salomon &amp; Co. davası. Dönüm noktası niteliğindeki vaka, şirketin farklı kurumsal kimliğini doğruladı. 1892'de Almanya, Gesellschaft mit beschränkter Haftung'u, şirketin tüm hisseleri tek bir kişiye ait olsa bile, ayrı bir tüzel kişilik ve sınırlı sorumluluğa sahip olarak tanıttı. Bu, diğer ülkelere bu tür şirketleri tanıtma konusunda ilham verdi. * Hisse senedi alımı yatırımcılar için iki şekilde çekici hale getirilebilir. Bazı şirketler yatırımcılara düzenli bir gelir sağlama olasılığı sunar ve yüksek kar payları öderler. Buna karşın, diğer bazıları şirketin kârlılığını ve böylelikle de hisse senetlerinin değerini yükseltip yatırımcıları çekmeyi umarak ya düşük kar payları öderler ya da hiç pay ödemezler. Şirketler tarihindeki son önemli gelişme, Lordlar Kamarası'nın 1897 tarihli Salomon v. Lordlar Kamarası'nın şirketin ayrı tüzel kişiliğini teyit ettiği ve şirketin yükümlülüklerinin sahiplerininkinden ayrı ve farklı olduğu Salomon & Co. * Genelde yatırımcılar şirket gelirlerinin artacağını bekledikleri zamanlarda hisse senetlerinin değeri de yükselir. Senetlerinin değeri büyük oranda yükselen şirketler çok kez payları “bölerler”, örneğin yatırımcıya elindeki her senet karşılığı bir pay daha öderler. Bu yöntem şirketin sermayesini arttırmaz; fakat, pay sahiplerinin senetlerini açık piyasada satmalarını kolaylaştırır. Sözgelimi bire iki bölünmesi yapılmışsa senedin değeri ikiye bölünmüş olur ve yatırımcılara daha çekici gelir. Amerika Birleşik Devletleri'nde, bir şirket kurmak genellikle 19. yüzyılın sonlarına kadar bir yasama eylemi gerektiriyordu. Carnegie'nin çelik şirketi ve Rockefeller 's Standard Oil gibi birçok özel firma bu nedenle ( tröst olarak ) kurumsal modelden kaçındı. Eyalet hükümetleri 19. yüzyılın başlarından itibaren daha müsamahakar şirket yasalarını kabul etmeye başladılar, ancak bunların hepsi tasarım açısından kısıtlayıcıydı ve genellikle şirketlerin çok fazla servet ve güç kazanmasını önleme niyetiyle.[41] * Anonim şirket açıkça pek çok Amerikan işletmesinin başarılı bir biçimde büyümelerini sağlayan bir örgütlenme türü olmuştur. Buna karşın Amerikalılar büyük anonim şirketleri zaman zaman kuşkuyla karşılamışlar ve birleşen şirketlerin kendileri de büyüklüğün yararı konusunda kararsız kalmışlardır. New Jersey, 1896'da[42] eyalete daha fazla iş çekmek amacıyla "güç veren" bir şirketler yasasını kabul eden ilk eyaletti. 1899'da Delaware, etkinleştirici bir kurumsal tüzüğün yürürlüğe girmesiyle New Jersey'nin liderliğini izledi, ancak Delaware ancak 1896 New Jersey şirketler yasasının etkinleştirici hükümleri 1913'te yürürlükten kaldırıldıktan sonra lider kurumsal devlet oldu.[41] * 19. yüzyılın sonlarında pek çok Amerikalı, anonim şirketlerin daha küçük şirketleri içlerine almak ya da rekabeti önlemek amacıyla diğer şirketlerle birleşmek ve yasal olmayan işbirliğine girmek için büyük miktarlarda sermaye toplayabileceklerinden korkuyorlardı. Eleştiricilere göre her iki durumda da işletme tekelleri tüketicileri daha yüksek fiyatlar ödemeye zorlarlar ve istedikleri mal seçimini yapma hakkından yoksun bırakırlar. 19. yüzyılın sonu, dağınık hissedarlara sahip daha büyük şirketler yaratan holding şirketlerinin ve kurumsal birleşmelerin ortaya çıkmasına tanık oldu. Ülkeler, rekabete aykırı uygulamaları önlemek için antitröst yasaları çıkarmaya başladı ve şirketlere daha fazla yasal hak ve koruma verildi. 20. yüzyıl öncesi ve Birinci Dünya Savaşı Dünya Savaşı vardiya gelişimi yönünde oldu Başka sonrası en büyük sonrasında birçok ülkede ekonomik bomları şekillendirmede yardımcı oldu dünya çapında tescil ile şirketlerin yaratılması için izin veren bir yasa çoğalmasını gördü holdingler, büyük şirketlerin endüstriyel tabanlarını genişletmek için daha küçük şirketleri satın aldığı. * Bahis konusu endişeler tekelleri bölmeye ya da kurulmalarını önlemeye yönelik iki yasa çıkarılmasına yol açtı: 1890 tarihli Sherman Antitröst Yasası ile 1914 tarihli Clayton Antitröst Yasası. Hükümet 20. yüzyıl boyunca tekelleşmeyi sınırlamak amacıyla bu iki yasayı kullandı. Hükümetin “tröst yıkıcıları” 1984’te American Telephone & Telegraph (AT&T) şirketinin telefon hizmetlerini neredeyse tekeline almasını engelledi. 1980'lerden başlayarak, devlete ait büyük şirketlere sahip birçok ülke, özelleştirmeye, kamuya ait (veya 'ulusallaştırılmış') hizmetlerin ve işletmelerin şirketlere satılmasına doğru ilerledi. Deregülasyon (şirket faaliyetlerinin düzenlenmesinin azaltılması), genellikle bir bırakınız yapsınlar politikasının parçası olarak özelleştirmeye eşlik etti. * Adalet Bakanlığı da 1990’da birkaç yıl içinde toplam varlığı 22,357 milyar dolara erişmiş bulunan Microsoft firmasının gittikçe gelişmekte olan bilgisayar yazılım piyasası üzerindeki egemenliğini azaltmaya çalıştı. Sahiplik ve kontrol[değiştir \| kaynağı değiştir] Bir şirket, en azından teoride, üyeleri tarafından sahiplenilir ve kontrol edilir. Bir anonim şirkette, üyeler hissedar olarak bilinir ve şirketin mülkiyeti, kontrolü ve kârındaki hisselerinin her biri, şirketteki hisselerinin sahip oldukları kısmı ile belirlenir. Böylece, bir anonim şirketin hisselerinin dörtte birine sahip olan bir kişi, şirketin dörtte birine sahip olur, kârın dörtte birine (veya temettü olarak hissedarlara verilen kârın en az dörtte birine) hak kazanır ve dörtte birine sahip olur. Genel kurulda kullanılabilecek oy sayısı. * Hükümet antitröst yetkilileri genelde bir firma herhangi bir mal ya da hizmet piyasasının yüzde 30’unu ele geçirdiği zaman tekelleşme tehdidi oluştuğunu düşünürler. Ancak bu çok basit bir ölçüttür. Pek çok şey piyasadaki diğer rakip şirketlerin büyüklüğüne bağlıdır. Bir şirket piyasanın yüzde 30’undan fazlasını kontrol etse bile rakipleri de aşağı yukarı eşit piyasa payına sahip bulunuyorlarsa o firmanın tekel olma gücü bulunmadığı düşünülür. Bir diğer tür şirkette, ortaklığı kuran veya mevcut kurallarını içeren yasal belge, şirkete üye olma şartlarını belirleyecektir. Bu gereksinimlerin ne olduğu, ilgili şirketin türüne bağlıdır. Bir işçi kooperatifinde, üyeler kooperatif için çalışan kişilerdir. Bir kredi birliğinde üyeler, kredi birliğinde hesabı olan kişilerdir.[43] * Antitröst yasalar rekabeti arttırmış olmakla birlikte A.B.D. şirketlerinin büyümelerini engellemedi. 1999’da her birinin varlığı 300 milyar doları aşan yedi dev şirket daha önceki yılların en büyük firmalarının birer cüce gibi görülmelerine yol açtı. Gerçekten de bazı eleştiriciler birkaç büyük anonim şirketin temel endüstriler üzerindeki kontrolünün artmasından endişe duyup otomotiv endüstrisi ve çelik üretimi endüstrisi gibi işletmelere birkaç büyük anonim şirketin egemenliği altındaki “oligopol”ler gözüyle bakıldığını ileri sürmüşlerdir. Bir şirketin günlük faaliyetleri genellikle üyeler tarafından atanan kişiler tarafından kontrol edilir. Bazı durumlarda, bu tek bir kişi olabilir, ancak daha yaygın olarak şirketler bir komite veya komiteler tarafından kontrol edilir. Genel olarak konuşursak, iki tür komite yapısı vardır. * Buna karşılık, diğer bazı eleştiriciler ise pek çoğu yoğun bir küresel rekabetle karşı karşıya bulunan büyük anonim şirketlerin gereğinden fazla güç kullanabilecek konumda olmadıklarını söylemektedirler. Sözgelimi, tüketiciler yerli otomobil üreticilerin mallarından hoşlanmıyorlarsa yabancı şirketlerin araçlarını alabilirler. Kaldı ki, tüketiciler ve imalatçılar zaman zaman benzer başka ürünlere yönelip olası tekelleşmeleri boşa çıkarabilirler; sözgelimi, çelik yerine kolaylıkla alüminyum, cam, plastik ya da beton kullanılabilir. Yönetim kurulu olarak bilinen tek bir komite , en yaygın hukuk ülkelerinde tercih edilen yöntemdir. Bu modele göre, yönetim kurulu hem icracı hem de icracı olmayan yöneticilerden oluşur; ikincisi, eskinin şirketin yönetimini denetlemek içindir. Bir denetleme kurulu ve bir yönetim kurulundan oluşan iki katmanlı bir komite yapısı, medeni hukuk ülkelerinde yaygındır.[44] Ortak belirlemeye sahip ülkelerde ( Almanya ve İsveç gibi ), işçiler şirketin yönetim kurulunun sabit bir kısmını seçerler. * İş dünyasındaki liderlerin şirketlerin büyüklüğü karşısındaki davranışları değişkenlik göstermektedir. 1960’ların sonlarında ve 1970’lerin başlarında pek çok iddialı şirket en azından sıkı federal antitröst uygulamalar aynı alanda birleşmeleri engellediği için birbiriyle ilişkisi olmayan endüstrileri elde ederek çeşitlenmeye çalıştılar. oluşum[değiştir \| kaynağı değiştir] Tarihsel olarak, şirketler hükümet tarafından verilen bir tüzük tarafından yaratıldı. Bugün, şirketler genellikle eyalet, eyalet veya ulusal hükümete kayıtlıdır ve bu hükümet tarafından çıkarılan yasalarla düzenlenir. Kayıt, şirketin sınırlı sorumluluk üstlenmesinin ana ön koşuludur. Kanun bazen şirketin asıl adresini ve ayrıca kayıtlı bir acenteyi (hukuki süreç hizmetini almak üzere atanmış bir kişi veya şirket) belirlemesini gerektirir. Ayrıca, şirketin bir temsilcisi veya diğer yasal temsilcilerinin belirlenmesi de gerekebilir.[kaynak belirtilmeli] * Söz konusu liderlerin görüşüne göre bir holding ve ona bağlı olan ve petrol arama ve sinema filmi yapma gibi farklı alanlarda faaliyet gösteren ikincil firmalardan oluşan konglomeralar yapıları gereği daha istikrarlı işletmelerdir. Kuramsal olarak bir ürüne karşı talep zayıflarsa diğer bir işletme dengeyi sağlar. Genel olarak, bir şirket, şirketin genel niteliğini, ihraç etmeye yetkili olduğu hisse senedi miktarını ve yöneticilerin adlarını ve adreslerini belirleyen ana sözleşmeyi hükümete sunar. Maddeler onaylandıktan sonra, şirketin yöneticileri, toplantı prosedürleri ve memur pozisyonları gibi şirketin iç işlevlerini yöneten tüzük oluşturmak için toplanır. * Buna karşın, inceden inceye belirlenmiş ürünlerde yoğunlaşmak yerine çeşitli alanlardaki çalışmaları yönetmekten doğan zorluklar sözü edilen üstünlüğü ortadan kaldırabilir. 1960’lardaki ve 1970’lerdeki birleşmeleri gerçekleştiren pek çok iş dünyası lideri giderek ya çok geniş bir alana yayıldıklarını ya da yeni devraldıkları ikincil şirketleri yönetemediklerini anladılar. Çok kez daha zayıf olan işletmelerini elden çıkardılar. Bir şirketin faaliyet gösterdiği yargı yetkisinin kanunu, maliyesinin yanı sıra iç faaliyetlerinin çoğunu düzenleyecektir. Bir şirket kendi ülkesinin dışında faaliyet gösteriyorsa, genellikle diğer hükümetlere yabancı bir şirket olarak kaydolması gerekir ve neredeyse her zaman ev sahibi devletin istihdam, suçlar, sözleşmeler, hukuk davaları ve benzerleriyle ilgili yasalarına tabidir. * 1980’lerde ve 1990’larda anonim şirketler kendilerini değişen ekonomik koşullara uydurmak çabasına girişince belirli endüstrilerde yeni dostça birleşme ve “düşmanca” el koyma dalgaları oluştu. Sözgelimi, hepsi önemli değişiklikler geçirmekte olan petrol, perakende ve demiryolu endüstrilerinde birleşmeler daha yaygınlaştı. Hükümet kontrollerinin azaltılması üzerine rekabetin hızlanması sonucu 1978 den başlayarak çok sayıda havayolu şirketi birleşmeye çalıştı. adlandırma[değiştir \| kaynağı değiştir] Şirketlerin genellikle ayrı bir adı vardır. Tarihsel olarak, bazı şirketler yönetim kurullarının üyelerinin isimleriyle anılırdı: örneğin, " Harvard Koleji Başkanı ve Üyeleri ", Harvard Üniversitesi'nin iki yönetim kurulundan birinin adıdır, ancak aynı zamanda tam olarak altında yer aldığı addır. Harvard yasal olarak dahil edildi.[45] Günümüzde, çoğu yargı alanındaki şirketler, yönetim kurullarının üyelerine atıfta bulunması gerekmeyen farklı bir isme sahip olabilir. Kanada'da bu olasılık mantıksal uç noktasına kadar götürülmüştür: birçok küçük Kanada şirketinin hiçbir adı yoktur, yalnızca bir kayıt numarasına dayalı sayılardır (örneğin, "12345678 Ontario Limited"), eyalet veya bölge hükümeti tarafından atanır. şirket bünyesinde barındırmaktadır. * Kontrollerin azaltılması ve teknolojik değişiklikler yapılması telekomünikasyon endüstrisinde de bir dizi birleşmeye gidilmesine yol açtı.Yerel telefon hizmeti sunan birkaç şirket hükümet bu piyasadaki rekabeti teşvik etmeye başlayınca birleşme yolunu seçtiler; Doğu Kıyısı’nda Bell Atlantic şirketi Nymex’i içine aldı. SBC Communications şirketi kendi ikincil Southwestern Bell firmasını Batı’daki Pacific Telesis ile ve Southern New England Group Telecommunications firmasıyla birleştirdi ve Ortabatı’daki Ameritech’i de buna eklemeye çalıştı. Çoğu ülkede, şirket adları, kuruluşun kurumsal statüsünü (örneğin, Amerika Birleşik Devletleri'nde "Incorporated" veya "Inc.") veya üyelerinin sınırlı sorumluluğunu (örneğin, "Limited") belirten bir terim veya kısaltma içerir. " veya "Ltd." ).[46] Bu terimler yargı yetkisine ve dile göre değişir. Bazı yargı bölgelerinde bunlar zorunludur ve Kaliforniya gibi diğerlerinde zorunlu değildir.[47] Bunların kullanımı, herkese , yükümlülüğü sınırlı olan bir işletmeyle iş yaptıkları konusunda yapıcı bir bildirimde bulunur: kişi, yalnızca, işletme aleyhine bir yargıya varıldığında, işletmenin hâlâ kontrol ettiği varlıklardan tahsil edebilir. * Bu sırada, şehirlerarası telefon hizmeti veren MCI Communications ve WorldCom birleştiler ve AT&T de kablolu televizyon alanındaki iki dev şirket olan Tele-Communications ve MediaOne Group’u alarak yerel telefon hizmetleri alanına girmek için harekete geçti. A.B.D.’deki konutların yaklaşık yüzde 60’ına kablolu televizyon hizmeti sağlayacak duruma gelen bahis konusu devralmalar AT&T’nin kablolu televizyon ve hızlı internet bağlantısı piyasalarında da önemli bir söz sahibi olmasına yol açabilecekti. Bazı yargı bölgeleri, " şirket " kelimesinin tek başına kurumsal statüyü belirtmek için kullanılmasına izin vermez, çünkü "şirket " kelimesi bir ortaklığa veya başka bir toplu mülkiyet biçimine atıfta bulunabilir (Amerika Birleşik Devletleri'nde bir şahıs şirketi tarafından kullanılabilir). ancak bu genellikle başka yerlerde geçerli değildir). * 1990’larda Travelers Group ve Citicorp şirketleri birleşerek dünyadaki en büyük finansal hizmet firmasını oluşturdukları gibi Ford Motor Company de İsveçli AB Volvo şirketinin otomobil bölümünü satın aldı. 1980’lerde Japonların A.B.D. şirketlerini ele geçirme furyasının ardından 1990’larda Alman ve İngiliz şirketleri sahneye çıktılar ve Chrysler Corporation Alman Daimler-Benz firmasıyla birleşirken Deutsche Bank AG de Bankers Trust’u devraldı. Tüzel kişilik[değiştir \| kaynağı değiştir] Kurumlar bireysel insan olmamalarına rağmen tüzel kişilerdir ve gerçek kişilerle aynı hak ve sorumlulukların çoğuna sahiptirler. Örneğin, bir şirket mülk sahibi olabilir ve dava açabilir veya dava edilebilir. Şirketler gerçek kişilere ve devlete karşı insan haklarını[48][49] ve insan hakları ihlallerinden kendileri sorumlu olabilirler.[50] Şirketler, yasal işlemlerle, mahkeme kararıyla veya hissedarların gönüllü eylemiyle "dağıtılabilir". İflas, alacaklılar mahkeme emriyle şirketin tasfiyesini ve feshini zorladığında, bir tür kurumsal başarısızlıkla sonuçlanabilir,[51] ancak çoğu zaman kurumsal holdinglerin yeniden yapılandırılmasıyla sonuçlanır. Şirketler, dolandırıcılık ve adam öldürme gibi ceza gerektiren suçlardan bile mahkum edilebilir. Ancak şirketler, insanlar gibi canlı varlıklar olarak kabul edilmez.[52] * Exxon Corporation ve Mobil Corporation da birleşip 1911’de endüstriye egemen olduğu için Adalet Bakanlığı tarafından dağıtılmış bulunan John D. Rockefeller’e ait Standard Oil Company’nin yarısından büyük bir bölümünü yine bir araya getirerek iş dünyasının en büyük kara güldürüsünü yarattılar. 81,380 milyar dolarlık birleşme Federal Ticaret Komisyonu (FTK) tarafından onaylanmakla birlikte antitröst yetkilileri arasında endişe doğurdu. Joel Bakan gibi hukuk alimleri, "tüzel kişi" olarak yaratılan bir ticari şirketin psikopatik bir kişiliğe sahip olduğunu gözlemlemişlerdir, çünkü bu, kamuya büyük riskler ve ciddi zararlar getirse bile kendi çıkarlarını başkalarının çıkarlarının üzerine çıkarmak zorundadır. veya diğer üçüncü taraflarda. Bu tür eleştirmenler, şirketin yalnızca kurumsal karlara ve kişisel çıkarlara odaklanmaya yönelik yasal yetkisinin genellikle çalışanları, müşterileri, genel olarak halkı ve/veya doğal kaynakları mağdur ettiğine dikkat çekiyor.[53] Öte yandan, siyaset teorisyeni David Runciman , kurumsal kişiliğin modern devlet fikri tarihinin temel bir parçasını oluşturduğunu ve tüzel kişi olarak şirket fikrinin vatandaşların siyasi paydaşlar olarak rolünü netleştirmeye yardımcı olabileceğini belirtiyor. ve devlet ile halk veya birey arasındaki keskin kavramsal ikiliği, onun hesabına göre, "modern dünyada devlete yüklenen talepleri giderek daha fazla karşılayamayan" bir ayrımı yıkmak.[54] * Komisyon’un talebi üzerine Exxon ve Mobil Kuzeydoğu ve Orta Atlantik bölgesi ile California ve Texas eyaletlerinde bulunan 2.143 benzin istasyonuyla yapılmış sözleşmeleri satmaya ya da iptal etmeye ve California’daki büyük bir arıtma istasyonunu, petrol boşaltma tesislerini, bir boru hattını ve diğer varlıklarını bırakmaya razı oldular. Söz konusu gelişme antitröst kuruluşların yaptırdığı en büyük elden çıkarma işlemlerinden biridir. FTK Başkanı Robert Pitofsky buna benzer “ulusal çapta” petrol endüstrisi birleşmelerinin de “antitröst alarm zilleri” çaldırabileceği uyarısında bulundu. Bunun üzerine FTK görevlileri hemen BP Amoco PLC’nin Atlantic Richfield Company firmasını alma önerisine karşı çıkılması tavsiyesinde bulundular. Bazı şirketler iş dünyasındaki güçlerini arttırmak için birleşmek yerine rakipleriyle ortak teşebbüslere girişmeyi denediler. Bu yoldaki düzenlemeler de şirketlerin işbirliği yapmaya karar verdikleri alanlarda rekabeti ortadan kaldıracağı için piyasa düzeni karşısında tekellerin yarattığının aynı bir tehdit oluşturmaktadır. Buna karşın, federal antitröst kuruluşları bazı ortak girişimlerin yararlı olacağına inandıkları için onları onayladılar. Pek çok Amerikan şirketi de ortak araştırma ve geliştirme faaliyetine girişmiştir. Şirketler ortak araştırmaları geleneksel olarak temelde ticaret örgütleri aracılığıyla yürütmekte ve ancak böylelikle çevre ve sağlık düzenlemelerine uymaktadırlar. Buna karşılık, yabancı şirketlerin ürün geliştirme ve imalat konularında işbirliği yaptıklarını gören Amerikan şirketleri tüm araştırmayı kendileri yürütecek kadar zamana ve paraya sahip olmadıkları kanısına vardılar. Bazı belli başlı araştırma konsorsiyumları arasında Yarı İletken Araştırma Konsorsiyumu ve Yazılım Üretkenlik (prodüktivite) Konsorsiyumu bulunmaktadır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Hirst (1 Temmuz 2018). "The Case for Investor Ordering". The Harvard Law School Program on Corporate Governance Discussion Paper. No. 2017-13. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. "Types Of Corporations \| Incorporate A Business". www.corpnet.com (İngilizce). 15 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2017. Sim (2018). "Limited Liability and the Known Unknown". Duke Law Journal. 68: 275-332. doi:10.2139/ssrn.3121519. ISSN 1556-5068 – SSRN vasıtasıyla. Hansmann (May 1991). "Toward Unlimited Shareholder Liability for Corporate Torts". The Yale Law Journal. 100 (7): 1879. doi:10.2307/796812. ISSN 0044-0094. Company Law. Pearson Education. 2005. s. 151. Reading the above, makes it possible to forget that the shareholders are the owners of the company. The Law of Private Companies. 2nd. Bloomsbury Professional. 2002. corporation 28 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CollinsDictionary.com. Collins English Dictionary – Complete & Unabridged 11th Edition. Retrieved December 07, 2012. de Ligt (2001). "D. 47,22, 1, pr.-1 and the Formation of Semi-Public "Collegia"". Latomus. 60 (2): 346-349. ISSN 0023-8856. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. A History of the Roman Equestrian Order (İngilizce). Cambridge University Press. 31 Aralık 2018. ISBN 978-1-108-75017-2. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. Harold Joseph Berman, Law and Revolution (vol. 1): The Formation of the Western Legal Tradition, Cambridge: Harvard University Press, 1983, pp. 215–216. 0-674-51776-8 A History of Medieval Political Thought: 300–1450. Abingdon: Routledge. 1996. s. 172. ISBN 978-0-415-39415-4. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. Ideas of Power in the Late Middle Ages, 1296–1417. Cambridge: Cambridge University Press. 2011. ss. 145-46. ISBN 978-1-107-01141-0. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. Vikramaditya S. Khanna (2005). The Economic History of the Corporate Form in Ancient India. 27 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. University of Michigan. VOC 1602–2002: 400 Years of Company Law. Law of Business and Finance. 6. Deventer: Kluwer Legal Publishers. 2005. ISBN 90-13-01915-3. Sayle, Murray (5 Nisan 2001). "Japan goes Dutch". London Review of Books. London Review of Books, Vol. 23 No. 7. ss. 3-7. 17 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018. Vermeer's Hat: The Seventeenth Century and the Dawn of the Global World. Profile Books. 2008. ISBN 978-1-84668-120-2. The Savage Republic: De Indis of Hugo Grotius, Republicanism and Dutch Hegemony within the Early Modern World-System (c. 1600–1619). Martinus Nijhoff. 2008. ss. 215-217. ISBN 978-90-04-16788-9. Jonker (December 2013). "The Formative Years of the Modern Corporation: The Dutch East India Company VOC, 1602–1623". The Journal of Economic History. 73 (4): 1050-1076. doi:10.1017/S0022050713000879. "The VOC: The Birth of the Modern Corporation". The Economics Student Society of Australia. 29 Nisan 2014. 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018. "Dutch East India Company: The World's First Multinational". PBS Online. PBS. 7 Ocak 2013. 14 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. "The Rise and Fall of the Largest Corporation in History". Business Insider. 6 Kasım 2013. 8 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2018. "In The Late Afternoon of Modernism: An Interview with Graham Harman". Bad at Sports. 2 Ağustos 2016. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2018. Steensgaard, Niels (1982). "The Dutch East India Company as an Institutional Innovation", in Maurice Aymard (ed.), Dutch Capitalism and World Capitalism / Capitalisme hollandais et capitalisme mondial (Studies in Modern Capitalism / Etudes sur le capitalisme moderne), pp. 235–257 Ferguson, Niall (2002). Empire: The Rise and Demise of the British World Order and the Lessons for Global Power, p. 15. A History of the Global Stock Market: From Ancient Rome to Silicon Valley. University of Chicago Press. 2003. s. 17. ISBN 978-0-226-76404-7. Koppell, Jonathan G. S., (Ed.) (2011). "The Great Expropriation: Interpreting the Innovation of "Permanent Capital" at the Dutch East India Company". Origins of Shareholder Advocacy. Palgrave Macmillan. ss. 89-98. The Sage Handbook of Corporate Governance. Sage Handbooks. Sage Publications. 2012. s. 431. ISBN 978-1-4129-2980-6. The EIC first issued permanent shares in 1657. European Commercial Enterprise in Pre-Colonial India. Cambridge: Cambridge University Press. 1998. The Honorable Company: A History of the English East India Company. New York: MacMillan. 1991. "British East India Company". 20 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2017. "Adam Smith Laissez-Faire". political-economy.com (İngilizce). 31 Temmuz 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2017. A Smith, An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations (1776), Book V, ch 1, para 107. See Bubble Companies, etc. Act 1825, 6 Geo 4, c 91 See C Dickens, Martin Chuzzlewit (1843) ch 27 Report of the Parliamentary Committee on Joint Stock Companies (1844) in British Parliamentary Papers, vol. VII Introduction to Company Law. Oxford University Press. 2010. s. 1. ISBN 978-0-19-960132-5. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. Re Sea Fire and Life Assurance Co., Greenwood's Case (1854) 3 De GM&G 459 Graeme G. Acheson & John D. Turner, The Impact of Limited Liability on Ownership and Control: Irish Banking, 1877–1914, School of Management and Economics, Queen's University of Belfast, available at "Archived copy" (PDF). 13 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2011. and "Archived copy" (PDF). 11 Ocak 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2011. . Economist, December 18, 1926, at 1053, as quoted in Mahoney, supra, at 875. Salomon v A Salomon & Co Ltd [1897] AC 22 a b Corporations and Other Business Organizations: Cases, Materials, Problems, Seventh, LexisNexis, 2010, ss. 228-231, 241, ISBN 978-1-4224-7659-8 The Law of Business Organizations 31 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Cengage Learning Principles of Finance. 4th. Cengage Learning. 2008. s. 105. ISBN 978-0-324-65588-9. "Company & Commercial – Netherlands: In a nutshell – one-tier boards". International Law Office. 10 Nisan 2012. 16 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Chait (May–June 2006). "Governing Harvard: A Harvard Magazine Roundtable". Harvard Magazine. 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. Equity Finance: Venture Capital, Buyouts, Restructurings and Reorganizations. 2nd. New York: Aspen Publishers. 1995. s. 54. ISBN 978-07355-7077-1. Erişim tarihi: 22 Ekim 2020. California does not require corporations to indicate corporate status in their names, except for close corporations. The drafters of the 1977 revision of the California General Corporation Law considered the possibility of forcing all California corporations to have a name indicating corporate status, but decided against it because of the huge number of corporations that would have had to change their names, and the lack of any evidence that anyone had been harmed in California by entities whose corporate status was not immediately apparent from their names. However, the 1977 drafters were able to impose the current disclosure requirement for close corporations. See Harold Marsh, Jr., R. Roy Finkle, Larry W. Sonsini, and Ann Yvonne Walker, Marsh's California Corporation Law, 4th ed., vol. 1 (New York: Aspen Publishers, 2004), 5–15 — 5–16. The Human Rights of Companies: Exploring the Structure of ECHR Protection (PDF). Oxford University Press. 2006. s. 1. ISBN 978-0-19-928983-7. 17 Haziran 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2012. e.g. South African Constitution Sect.8, especially Art.(4) Phillip I. Blumberg, The Multinational Challenge to Corporation Law: The Search for a New Corporate Personality, (1993) discusses the controversial nature of additional rights being granted to corporations. See, for example, the Business Corporations Act (B.C.) [SBC 2002] chapter 57, Part 10 e.g. Corporate Manslaughter and Corporate Homicide Act 2007 Joel Bakan, "The Corporation: The Pathological Pursuit of Profit and Power" 30 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (New York: The Free Press, 2004) Runciman (2000). "Is the State a Corporation?". Government and Opposition. 35 (1): 90, 103-104. doi:10.1111/1477-7053.00014. Kullanılan kaynaklar[değiştir \| kaynağı değiştir] Karşılaştırmalı Bir Kaynakça: Şirketler Hukukunda Düzenleyici Rekabet Bakan, Joel. Yeni Şirket: "İyi" Şirketler Demokrasi İçin Ne Kadar Kötü ? (2020) Blumberg, Phillip I., Şirketler Hukukuna Çokuluslu Meydan Okuma: Yeni Bir Kurumsal Kişilik Arayışı, (1993) Bromberg, Alan R. Crane ve Bromberg Ortaklık üzerine . 1968. Kahverengi, Bruce. Şirketin Tarihçesi 7 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (2003) Cadman, John William. New Jersey'deki Şirket: İş ve Politika,, (1949) Conard, Perspektifte Alfred F. Şirketler. 1976. Cooke, CA, Corporation, Trust and Company: A Legal History, (1950) Davis, John P. Şirketler 11 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (1904) Davis, Joseph S. Amerikan Şirketlerinin Erken Tarihinde Denemeler 10 Haziran 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (1917) Alan Dignam ve John Lowry, (2020) Şirketler Hukuku, Oxford University Press978-0-19-928936-3 Dodd, Edwin Merrick. 1860'a kadar Amerikan Ticaret Şirketleri, Massachusetts'e Özel Referansla, (1954) DuBois, AB Kabarcık Yasasından Sonra İngiliz Ticaret Şirketi,, (1938) Özgür, Charles. Fransa'da Anonim Şirket, : Ayrıcalıklı Şirketten Modern Şirkete (1979) Freund, Ernst . MCMaster.ca, Şirketin Yasal Niteliği (1897) Hallis, Frederick. Kurumsal Kişilik: Hukuk Biliminde Bir Araştırma (1930) Hessen, Robert . Şirketin Savunmasında . Hoover Enstitüsü. 1979. Av, Piskopos. İngiltere'de İş Kurumunun Gelişimi (1936) Klein ve Kahve. İş Organizasyonu ve Finans: Hukuki ve Ekonomik İlkeler . Temel. 2002. Majumdar, Ramesh Chandra. Eski Hindistan'da Kurumsal Yaşam 6 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (1920) Demek istediğim, Robert Charles. Azgelişmişlik ve Hukukun Gelişimi: Ondokuzuncu Yüzyıl Kolombiyasında Şirketler ve Şirketler Hukuku, (1980) Micklethwait, John ve Wooldridge, Adrian. Şirket: Devrimci Bir Fikrin Kısa Tarihi . New York: Modern Kütüphane. 2003. Owen, Thomas. Rus Kanununa göre şirket, : Çarlık Ekonomi Politikasında Bir Araştırma (1991) Rungta, Radhe Shyam. Hindistan'da Business Corporation'ın Yükselişi, 1851–1900, (1970) Scott, WR Anayasası ve İngiliz, İskoç ve İrlandalı Anonim Şirketlerin Finansmanı 1720'ye Kadar 6 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (1912) Sobel, Robert . Dev Şirketler Çağı: Amerikan Ticaretinin Mikroekonomik Tarihi . (1984) Global Reach: The Power of the Multinational Corporation. New York: Simon & Schuster. 1974. PG Mahoney, 'Sözleşme mi İmtiyaz mı? Şirketler Hukuku Tarihi Üzerine Bir Deneme' (2000) 34 Ga. Law Review 873 PI Blumberg, Şirketler Hukukuna Çokuluslu Meydan Okuma (1993) PL Davies ve LCB Gower, Modern Şirketler Hukukunun İlkeleri (6. basım Sweet ve Maxwell 1997) bölümler 2-4 RR Formoy, Şirketler Hukukunun Tarihsel Temelleri (Sweet ve Maxwell 1923) 21 P Frentrop, A History of Corporate Governance 1602–2002 (Brüksel ve diğerleri, 2003) S Kyd, Şirketler Hukuku Üzerine Bir İnceleme (1793-1794) J Micklethwait ve A Wooldridge, Şirket: Devrimci bir fikrin kısa tarihi (Modern Library 2003) W Blackstone, İngiltere Kanunları Üzerine Yorumlar (1765) 455-473 Tooze, Adam, "Demokrasi ve Hoşnutsuzlukları", The New York Review of Books, cilt. LXVI, hayır. 10 (6 Haziran 2019), s. 52-53, 56-57. "Demokrasinin bürokratik ve teknolojik gücün akılsızca işleyişine net bir cevabı yoktur. Gerçekten de yapay zeka ve robotik biçimindeki uzantısına tanık olabiliriz. Aynı şekilde, onlarca yıl süren korkunç uyarıdan sonra, çevre sorunu temelde ele alınmamış durumda. . . . Bürokratik aşırı erişim ve çevresel felaket, tam da demokrasilerin çok kötü bir şekilde uğraştığı, yavaş ilerleyen varoluşsal zorluklardır. . . . Son olarak, tehdit du jour var: şirketler ve teşvik ettikleri teknolojiler." (s. 56-57. ) Otorite kontrolü GND: 4128521-9 LCCN: sh85032928 LNB: 000059943 NARA: 10638871 NLI: 987007565198305171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sermaye_şirketi&oldid=32341977" sayfasından alınmıştır
Bu maddede yer alan bilgiler belli bir bölgenin bakış açısından ele alınmıştır ve içeriğinin fazla yerel olduğu düşünülmektedir. Maddenin evrenselleştirilmesi ve uygun hâle getirilmesi için lütfen tartışmaya katılınız. Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Limited şirket" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Mayıs 2020) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Limited şirket bir veya daha çok gerçek veya tüzel kişi tarafından bir ticaret unvanı altında kurulan ticaret şirketi. Limitet şirketler, ticaret siciline tescil ile tüzel kişilik kazanırlar. Sermayesi belirli olup, bu sermaye esas sermaye paylarının toplamından oluşur (TK m. 573/1). TK m. 573/3'e göre limitet şirket kanunen yasak olmayan her türlü ekonomik amaç ve konu için kurulabilir. Limitet şirketler bankacılık ve sigortacılık yapamazlar. Sayısı anonim şirketlerden fazladır. 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun Altıncı Kısım Birinci Bölüm hükümleri uyarınca tek ortaklı limitet şirket kurmak mümkün hale gelmiştir. Ortak sayısı en fazla 50 olabilir.[1] Ortakların sorumlulukları anonim şirketteki gibi sermayeleri ile sınırlıdır. Limitet şirketler 50.000 TL esas sermaye ile kurulabilir.[2] Şirket organları[değiştir \| kaynağı değiştir] Limitet şirketin kanunen zorunlu olan iki organı vardır. Bunlar tüm limitet şirket ortaklarından oluşan genel kurul ile esas sözleşmeyle belirlenen veya genel kurul kararıyla atanan müdür veya müdürlerden oluşan müdürler kuruludur. Genel kurul[değiştir \| kaynağı değiştir] Tüm şirket ortaklarından oluşan genel kurulda, limitet şirket ortakları şirket işlerine ilişkin haklarını kullanırlar. Olağan genel kurulun her yıl hesap döneminin sona ermesinden itibaren üç ay içinde yapılması gerekir. Genel kurulu, müdürler toplantıya çağırır. Gerektikçe genel kurul olağanüstü toplantıya çağrılabilir. Müdürler[değiştir \| kaynağı değiştir] Limitet şirketin yönetim ve temsili, müdür sıfatını taşıyan bir veya birden fazla ortağa veya tüm ortaklara ya da üçüncü kişilere verilebilir. En azından bir ortağın, şirketi yönetim ve temsil yetkisinin bulunması gerekir. 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu uyarınca tek kişi ortaklık kurulması mümkün olduğundan, bu tek kişi ortağın aynı zamanda müdür de olması şarttır. Tek kişi ortak dışında üçüncü şahısların da müdür olarak atanmaları mümkündür. Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanununun mükerrer 35 inci maddesi uyarınca amme alacaklarından dolayı limitet şirketin müdürleri müteselsilen ve şahsi mal varlıklarıyla sorumludurlar. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "13.01.2011 Tarihli 6102 Nolu Türk Ticaret, TCBMM". 16 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2013. "7887 sayılı Cumhurbaşkanı Kararı" (PDF). Resmî Gazete. 7 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Ocak 2024. Konuyla ilgili yayınlar[değiştir \| kaynağı değiştir] İSMMO, 130 Soruda Yeni Türk Ticaret Kanunu 5 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Limitet Şirket Ana Sözleşme Hazırlanması ( MERSİS) Limitet Şirketlerin Tescil Süreci ve Gerekli Evraklar 11 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü BNF: cb11951158q (data) GND: 4129472-5 HDS: 014185 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Limited_şirket&oldid=31177057" sayfasından alınmıştır
Bu maddede birçok sorun bulunmaktadır. Lütfen sayfayı geliştirin veya bu sorunlar konusunda tartışma sayfasında bir yorum yapın. Bu maddenin daha doğru ve güvenilir bilgi sunması için güncellenmesi gerekmektedir.Daha fazla bilgi için tartışma sayfasına bakınız. Bu maddenin giriş bölümü çok kısa olup özetlemeye uygun olmadığı düşünülmektedir. Giriş bölümünü geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Görüşlerinizi lütfen tartışma sayfasında belirtin. Özel şirket, herhangi bir şahsa veya bireysel bir yatırımcıya ait olan ticari şirkettir.[1] Özel şirketler halka açık muadillerine göre daha az görünür olmasına rağmen dünya ekonomisinde büyük önem taşımaktadırlar.[2] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Özel mülkiyet Halka açık şirket Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Private Company". Corporate Finance Institute (İngilizce). 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2023. "What are the different types of privately held companies? – Ulmerstudios". ulmerstudios.com. 25 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2023. Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Özel_şirket&oldid=31495972" sayfasından alınmıştır
Şahıs işletmeler, tek bir kişinin sahip olduğu, yönettiği ve işletme sahibi ile işletme arasında hiçbir hukuki ayrımın bulunmadığı bir işletme türüdür. Bağımsız bir tüccar mutlaka 'tek başına' çalışmak zorunda değildir, tek tüccarın başka kişileri istihdam etmesi mümkündür. Tek tüccar tüm karı alır (işletmeye özgü vergilendirmeye tabi), tüm kayıplar ve borçlar için sınırsız sorumluluk sahibidir. İşletmenin her varlığı ve tüm borçları mal sahibine aittir. Ortaklıkların (en az iki sahibi olan) aksine "tek" mülkiyettir.[1] Tek mal sahibi, yasal adı dışında bir ticari ad veya işletme adı kullanabilir. İkamet ettikleri ülkeye bağlı olarak süreç kendi yasal adlarından farklıysa, ticari adlarını yasal olarak ticari marka haline getirmeleri gerekebilir. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 3 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2020. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kollektif şirket "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şahıs_işletmesi&oldid=31214752" sayfasından alınmıştır
Bu madde konu hakkında evrensel bir bakış açısı yansıtmamaktadır. Maddeyi geliştirerek ve sorunu tartışma sayfasında tartışarak maddenin evrenselleşmesini sağlayabilirsiniz. (Şubat 2021) Kamu İktisadi Teşebbüsü (KİT) kavramı devletten devlete değişmekle birlikte, genel olarak kamusal kaynakları kullanmak yoluyla ekonomik alanda faaliyet gösteren Devlet Kuruluşlarını ifade eder. Uluslararası literatürde "devlet şirketi" olarak geçen bu kavram, sahibi olan hükûmet adına ticari faaliyetlerini üstlenen bir tüzel kişiliği ifade eder. Şirketlerin hukuki durumu hükûmetin bir parçası olma veya devletin düzenli bir hissedarı olduğu şirketler arasında değişmektedir. Devlete ait şirketler, genellikle demiryolları ve telekomünikasyon, stratejik mal ve hizmetler (posta, silahlar), doğal kaynaklar ve enerji, politik olarak hassas iş, yayın, alkol ve tütün ürünleri ve sağlık ürünleri gibi doğal tekeller ve altyapı alanında yaygındır. Türkiye'de KİT'ler[değiştir \| kaynağı değiştir] Türkiye'de Kamu İktisadî Teşebbüsleri ifadesi ilk kez 1961 Anayasası'nda kullanılmıştır. 233 sayılı KHK'de KİT’ler, iktisadî devlet teşekkülleri ve kamu iktisadî kuruluşları olarak ikili bir ayrıma tabi tutulmuşlardır ve aşağıdaki gibi tanımlanırlar: Kamu iktisadi teşebbüsü (KİT) "Teşebbüs"; iktisadî devlet teşekkülü (İDT) ile kamu iktisadî kuruluşu (KİK)in ortak adıdır. İktisadî devlet teşekkülü (İDT) "Teşekkül": Sermayesinin tamamı Devlet’e ait, iktisadî alanda ticarî esaslara göre faaliyet göstermek üzere kurulan, kamu iktisadî teşebbüsüdür. Kamu iktisadi kuruluşu (KİK) "Kuruluş"; Sermayesinin tamamı veya bir bölümü Devlet’e ait olan ve tekel niteliğindeki mallar ile temel mal ve hizmet üretmek ve pazarlamak üzere kurulan, kamu hizmeti niteliği ağır basan kamu iktisadî teşebbüsüdür. Müessese; İktisadi devlet teşekkülüne ya da kamu iktisadi kuruluşuna bağlı işletme veya işletmeler topluluğudur. Bağlı ortaklık; Sermayesinin yüzde elliden fazlası İDT veya KİK'e ait kuruluştur. İştirak; Sermayesinin %15'i ile %50'si arasındaki bir oranı İDT veya KİK'e ait anonim şirketlerdir. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kamu iktisadi kuruluşu (KİK) İktisadi devlet teşekkülü (İDT) Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] The Public Firm with Managerial Incentives 1 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Elmer G. Wiens. Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNF: cb11950180n (data) LCCN: sh85056046 NKC: ph225455 NLI: 987007536018205171 SUDOC: 027467562 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamu_İktisadi_Teşebbüsü&oldid=27850219" sayfasından alınmıştır
Kurumsal yönetim, kurumların şeffaf ve dürüst olarak yönetilmesidir. Bu amaca ulaşabilmek için kurumun tüm bileşenleri bu ilkelerle hareket etmelidir. Kurumsal yönetim, kurumların şeffaf ve dürüst olarak yönetilmesidir. Bu amaca ulaşabilmek için kurumun tüm bileşenleri bu ilkelerle hareket etmelidir. Kısaca ifade etmek gerekirse kurumsal yönetimin temel bileşenleri şöyle sıralanabilir; iş ahlakı, şeffaflık, hesap verilebilirlik, sorumluluk, etkinlik, eşitlik, hukukun üstünlüğü, kontrol, denetim ve risk yönetimi. Başarılı bir kurumsal yönetimden söz edilebilmesi için bu bileşenlerin uyumlu bir şekilde entegrasyonu sağlanmalıdır. Kurumsal yönetimin geliştirilmesi kurumun sağladığı ürün kalitesinde doğrudan bir artış sağlar. Kurumsal yönetim genelde yönetimsel bir olgu olarak algılansa da aslında kurumun tüm birimlerini ilgilendiren bir ilkeler bütünüdür. Kurumsal yönetimini olgunlaştırarak güven kazanan kurumlar, sosyal ve ekonomik alanda da birçok avantajı elde etmiş olurlar. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kurumsal risk yönetimi Otorite kontrolü BNF: cb124886518 (data) GND: 4419850-4 LCCN: sh88007569 NKC: ph182334 NLI: 987007539375205171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurumsal_yönetim&oldid=27278511" sayfasından alınmıştır
Yönetim kurulu bir organizasyonun faaliyetlerini müştereken denetleyen bir grup insandır. Üst düzey yönetim türüdür. İşletme, kâr amacı gütmeyen kuruluş, devlet dairesi gibi kuruluşlarda olabilir.[1] Tipik olarak, kurul, üyelerinden birini başkan olarak seçer. İç direktör, aynı zamanda bir çalışan, yetkili, genel müdür, büyük hissedar veya organizasyonla benzer şekilde bağlantılı biri olan bir direktördür.[2] İç yöneticiler, kurumun paydaşlarının çıkarlarını temsil eder ve genellikle kurumun iç işleyişi, mali veya piyasa konumu hakkında özel bilgiye sahiptir.[3] Tipik iç yöneticiler şunlardır: Yönetim kurulu başkanı da olabilen icra kurulu başkanı (CEO) Mali işler müdürü (CFO) veya başkan yardımcısı yöneticiler İnsan kaynakları müdürü Büyük hissedarlar İşçi sendikaları, büyük kredi verenler ve paydaş temsilcileri. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 11 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. "Arşivlenmiş kopya". 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. "Arşivlenmiş kopya". 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2020. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kurumsal yönetim Şirketler hukuku Otorite kontrolü GND: 4303006-3 LCCN: sh98002035 NDL: 00573321 NLI: 987007563741605171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Yönetim_kurulu&oldid=31214665" sayfasından alınmıştır
Denetim kurulu, bir şirketin hissedarları tarafından şirket yönetimi yoluyla çıkarlarını artırmak ve icra direktörleri ile CEO'ları işe almak ve denetlemek için seçilen bir grup kişidir. Kurumsal yönetim, özellikle yönetim kurulu sistemi bakımından ülkeler arasında değişiklik göstermektedir. Bazı ülkelerde tek katmanlı yönetim kurulu (ABD gibi) sistemi varken Almanya gibi bazı ülkelerde iki katmanlı yönetim kurulu sistemi vardır. Tek katmanlı bir kurulda, tüm yöneticiler (hem yönetici hem de icracı olmayan yöneticiler) yönetim kurulu olarak adlandırılan bir kurul oluşturur. İki katmanlı bir kurulda bir yönetim kurulu (tüm icra direktörleri) ve ayrı bir denetim kurulu (icra görevi olmayan tüm direktörler) bulunur. Otorite kontrolü GND: 4003550-5 NKC: ph450992 VIAF: 311267462 WorldCat: viaf-311267462 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Denetim_Kurulu&oldid=25102066" sayfasından alınmıştır
Şirketler hukuku, ticaret hukuku bünyesinde yer alan ve ticaret şirketlerinin kurulması, birleşmesi, bölünmesi, devredilmesi, tip değiştirmesi, tasfiyesi gibi konulara dair normları ihtiva eden ve ticaret şirketlerine ilişkin hukuki ilişkileri inceleyen bir hukuk dalıdır. Türkiye'de 1926 yılında Türk Ticaret Kanunu'nun yürürlüğe girmesiyle Ticaret hukukunun alt dalı hâline gelen şirketler hukuku, son hâlini 2011 yılında ise 6102 sayılı yeni Türk Ticaret Kanunu'nun yürürlüğe girmesi sonucu almıştır. Şirketler hukukuna ilişkin hükümler 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 124.-644. maddeleri arasında yer almaktadır. Adi şirketlere ilişkin hükümler ise 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 620-644. maddeleri arasında düzenlenmiştir. gtdHukukTemel kavramlarAdalet · Delil · Edim · Hak · Hukuk · Kamu hukuku · Karine · Norm · Özel hukuk · Sözleşme · Uluslararası hukuk · Yazılı hukukHukuk dallarıAile hukuku · Anayasa hukuku · Avrupa Birliği hukuku · Avukatlık hukuku · Askerî yargı · Bankacılık hukuku · Bilişim hukuku · Borçlar hukuku · Ceza hukuku · Çevre hukuku · Deniz hukuku · Deniz ticareti hukuku · Eğlence hukuku · Enerji hukuku · Eşya hukuku · Fikrî mülkiyet hukuku · Havacılık hukuku · İdare hukuku · İcra hukuku · İflas hukuku · İş hukuku · Mali hukuk · Medeni hukuk · Miras hukuku · Rekabet hukuku · Sağlık hukuku · Savaş hukuku · Seçim hukuku · Sigorta hukuku · Sosyal güvenlik hukuku · Spor hukuku · Şirketler hukuku · Ticaret hukuku · Tröst hukuku · Uluslararası ceza hukuku · Uluslararası insan hakları hukuku · Uluslararası kamu hukuku · Uluslararası özel hukuk · Usul hukuku (Medeni, Ceza) · Uyuşmazlık hukuku · Uzay hukuku · Vatandaşlık hukuku · Vergi hukuku · Yabancılar hukuku · Siyasi partiHukuki kaynaklarAnayasa · Doktrin · İçtihat · Kanun · Kanun hükmünde kararname · Kararname · Örf ve adetHukuk sistemleriBizans hukuku · Çin hukuku · Halaha · İslam hukuku · Kara Avrupası hukuk düzeni · Kilise hukuku · Laik hukuk · Ortak hukuk · Roma hukuku · Rus hukuku · Şeriat · Sosyalist hukukHukuk bilimiDoğal hukuk · Eleştirel hukuk çalışmaları · Feminist hukuk teorisi · Hukuk etiği · Hukuk felsefesi · Hukuki gerçekçilik · Hukuki pozitivizm · Hukuk sosyolojisi · Hukuk tarihi · Hukuki şekilcilik · Hukuk ve ekonomi · Hukuki yorum · Karşılaştırmalı hukuk Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü HDS: 027305 LCCN: sh85032912 NLI: 987007565199905171 NLK tanımlayıcısı KSH1998018487 geçerli değil. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şirketler_hukuku&oldid=31651569" sayfasından alınmıştır
Bu maddede yer alan bilgiler belli bir bölgenin bakış açısından ele alınmıştır ve içeriğinin fazla yerel olduğu düşünülmektedir. Maddenin evrenselleştirilmesi ve uygun hâle getirilmesi için lütfen tartışmaya katılınız. Ticaret hukuku, hukukun, ticaretle ilişkili tüm mevzuatı kapsayan bir alt dalıdır. İşletmeler, tacirler, bireyler arasındaki ticari ilişkileri, alışverişi ve tarafların haklarını düzenler.[1] Sermaye Piyasası Kanunu, Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu ticaret hukuku kanunlarındandır. Ticaret hukukunun genel kavramları tacir, ticari işletme, ticaret sicili, ticaret unvanı, haksız rekabet, ticari defterler, cari hesap, ticari işler tellallığı, acentelik, ticaret ortaklıkları başlıklarında tanımlanır. Ticaret ortaklıkları kolektif, komandit, anonim, limited, kooperatif ortaklıklarıdır. Belgelerle ilgili hukuk, kıymetli evrak başlığında toplanmıştır. Düzenlenme biçimleri nama yazılı ve hamiline yazılı olur. Poliçe, bono, çek, emtia senetleri ve taşıma senetleri kıymetli evrak türlerindendir. Deniz ticaret hukuku, sigorta hukuku (sosyal sigorta hariç) diğer ticaret hukuku konularıdır. Türk Ticaret Kanunu'nun kapsamı[değiştir \| kaynağı değiştir] Türk Ticaret Kanunu'nda (2011'de kabul edilen) 6 kitap bulunmaktadır (başlangıç hükümleri ve son hükümler hariç): Ticari İşletme Ticaret Şirketleri Kıymetli Evrak Taşıma İşleri Deniz Ticareti Sigorta Hukuku Eski Ticaret Kanunu'nda (1956'da kabul edilen) Taşıma (Nakliye) Hukuku kitabı yoktur. Bu kanun 6 kitaptan oluşmaktadır. Bankacılık Kanunu'da eski ve yeni Ticaret Kanunlarının kapsamında değildir. Ayrı bir kanun olarak kabul edilmiştir. Bağlantılı diğer hukuk dalları[değiştir \| kaynağı değiştir] Rekabet hukuku Fikrî mülkiyet hukuku Sermaye piyasası hukuku Tarihçe[değiştir \| kaynağı değiştir] Ticaret Hukuku pek çok hukuk dalına göre çok geç tarihlerde ortaya çıkmıştır (1500'lü yıllardan başlayarak şekillenmiştir).[2] Ticaret kavramı neredeyse insanlık tarihi kadar eski olmasına rağmen bu konuyu düzenleyen bir hukuk dalının neden bu kadar geç ortaya çıktığının doğru anlaşılması önemlidir. İnsanlık tarihi içerisinde gücün ölçüsü çok uzun bir süre boyunca toprak olmuştur. Toprak ve üzerindeki hayvan sürüleri ile kölelerin sayısı soylu sınıfın gücünü ve soyluluk iddialarının temelini oluşturmuştur. Yani bir insan o dönemlerde ne kadar toprağa ve üzerinde ne kadar hayvan sürüsüne, ne kadar köleye sahipse o kadar güçlü ve o kadar nüfuz sahibidir. Devletler için de benzer bir durum söz konusudur. Bir devlet ne kadar çok toprağa sahipse o kadar güçlü olmuş ve ele geçirdiği ülkelerden aldığı vergiler ile sağladığı insan gücü devletin gücünü belirleyen şey olmuştur. Para çok eski çağlarda bulunmuş olmasına rağmen daha fazla toprağa ulaşmanın ve daha çok toprak almanın bir aracı olarak algılanmıştır. Köleler tıpkı hayvan sürüleri gibi soylu sınıfın ekonomik gücünün arasında yer almıştır. Köleler iktisadi olarak değerli varlıklardır. Bu nedenle kölesi hastalandığında efendisi onun iyileşmesi için elinden geleni yapar. Çünkü köle onun için çalışmaktadır. Bu düşünce yapısı içerisinde bugünkü anlayışın tersine efendi sınıfın çalışması ayıp sayılmıştır. Çalışmak daha doğrusu fiziksel çalışma yapmak, emeğe dayalı işler görmek kölelerin ve alt tabakadan insanların yapacağı işler olarak algılanmıştır. Ticaret de bu anlayışın içerisinde aynı bakış açısıyla değerlendirilmiştir. Devletler fetih toplumu anlayışla başka ülkeleri ele geçirmeye çalışmıştır. İnsanlar da devletlerinin toprak büyüklüğü ile övünmüştür. Büyük imparatorluklar kurulmuştur. Roma, İskender, Selçuklu, Osmanlı, Cengiz, Çin, İngiliz Sömürge İmparatorlukları gibi… Böylece bu anlayış binlerce yıl boyunca devam etmiş ancak 1600 ve 1700’lü yıllardan itibaren hızlı bir biçimde değişmiştir. Bu yıllarda Reform, Rönesans, Fransız İhtilali, Coğrafi Keşifler, Sanayi devrimi hep peş peşe gelmiştir. Bu dönüşüm süreci içerisinde ticaretle uğraşan, böylece sermaye birikimini sağlayan Burjuva sınıfı ortaya çıkmış ve toprağa dayalı güç anlayışını reddetmiştir. Burjuva sınıfı kesinlikle soylu sınıf olmayıp sonradan ticaretle zengin olmuştur.[3] Kendisine atalarından toprak miras kalmamıştır. Kendi yeteneği ve çalışmasıyla zengin olmuştur. Erken dönemlerde Burjuva sınıfı da elde ettiği parayla o günün anlayışına uygun olarak toprak satın almaya çalışmıştır. Daha ileri zamanlarda Burjuvazi asıl gücün toprak değil para olduğunu net bir biçimde kavrayarak toprağa dayalı güç ve mülkiyet anlayışını bütünü ile reddetmiştir. (Gerçekten de günümüzde devletlerin gücü sahip oldukları toprakların büyüklüğü ile ölçülmez. Pek çok küçük ülke kendisinden kat kat büyük başka ülkelerden her açıdan daha güçlü olabilmektedir. Bireysel olarak insanlar için de benzer bir durum söz konusudur. İnsanların zengin olabilmesi için toprak günümüzde bir zorunluluk değildir. Hisse senedi, banka hesabı hatta sahip olduğu yolcu uçakları bir kişiyi son derece zengin ve nüfuz sahibi yapmaya yetebilir.) Toplumsal sınıfların çıkarları birbiri ile çatışır. Yeni doğan bir toplumsal sınıf da kendisinden önceki toplumsal sınıflarla çatışacaktır. Burjuva sınıfı ülke yönetiminde söz sahibi olmak istemiş, soylu sınıf buna şiddetle karşı çıkmıştır. Bu çatışma bazen düşünsel olarak bazen siyaseten hatta bazen de gerçek anlamda silahlı mücadele şeklinde olmuştur. Soylu sınıf sahip olduğu topraklara geleneksel olarak ve çoğu zaman atalarının mirası olduğu için duygusal bir bağ ile bağlıdır. O dönemki anlayışa göre bu toprakları satmayı asla düşünmez. Ancak soylu (asil) kişi toprak üzerindeki çalışmayı asla kendisi yapmaz. Aristo bugüne ulaşan eserlerinde çalışmanın soylular için iğrenç bir iş olduğunu söylemiştir. Aristo’ya göre bu iğrenç işi ancak köleler ve ayak takımı tabir ettiği toplumun en alt kesimindeki insanlar yapmalıdır.[4] Ülkeyi soylular ve seçkinler sınıfının yönetmesi gerektiğini savunmuş bunun içinde sanatla, siyasetle, bilimle, edebiyatla, müzikle uğraşmaları gerektiğini öne sürmüştür. Fakat bu arada bedensel çalışmayı bıraktıkları için hantallaşıp aşırı kilo alma sorunlarıyla karşılaşacaklardır ve sağlıkları bozulacaktır. Bunun için ise soylu sınıfa spor yapmalarını tavsiye etmiş ve ilk spor salonlarının açılmasına öncülük etmiştir. Sporun ve jimnastiğin yaygınlaşmasına ön ayak olmuştur. (İstanbul’un fethi ile bu düşünce tarzı Osmanlı toplumunda da örneklenmiş ve biraz biçim değiştirerek Ticaret yapmak Müslüman halk için ayıp sayılmıştır. Bu yaklaşım aslında İslam Dini’nin ticarete bakış açısına bütünüyle aykırıdır.) Böylece ticaret azınlıklar tarafından yapılmıştır. Burjuva sınıfı ise emeğini, bedensel çalışmasını da ortaya koyduğu için soylu sınıfın tepkilerine maruz kalmış, hatta aşağılanmıştır. Soylu sınıf ülkeyi yönetimde söz sahibi olmak isteyen Burjuvaziyi baldırı çıplaklar, görgüsüzler olarak nitelemiş ve onları siyasetten, sanattan anlamayan bir kitle olarak görmüştür. Fakat Burjuvazi ilerleyen zamanlarda daha da güçlenmiş ve toplumsal konumunu sağlamlaştırmıştır. Böylece sınıf bilincine ulaşmıştır. Dolayısıya ticaret artık toprak mülkiyetinden daha önemli bir konuma gelmiştir. Bir örnek vermek gerekirse Burjuva sınıfının güçlenmesi üzerine İngiliz Parlamentosunda zaten var olan Lordlar Kamarası’nın yanı sıra seçim ile oluşturulan Avam Kamarası kurulmuştur. Her ne kadar bütün halkın seçilme şansı var olsa da özellikle ilk dönemlerde Avam Kamarası’nın büyük çoğunluğu zengin tüccarlardan oluşmaktaydı.Diğer bir örnek ise Amerikan Kuzey-Güney iç savaşıdır. Amerika kıtasına sanayileşme kuzeyden girmiş, ABD’de kuzey eyaletleri çok sayıda fabrika kurmuş fakat çalıştıracak işçi bulamamıştır. Avrupa’dan gelen işçiler de yeterli olmamıştır. Bunun üzerine ucuz iş gücü oluşturmak amacı ile köleliğin kaldırılmasını istemişlerdir.[5] Tarım ve hayvancılıkla uğraşan güneydeki toprak sahipleri buna karşı çıkmıştır. Ellerindeki köleleri kaybetmek istememişleridir. Böylece bir iç savaş çıkmıştır. Mavi üniformalılar (Yankee’ler) ve Gri üniformalılar (Dixie’ler) olarak da bilinen iki ordudan oluşan bu eyaletler savaşı sonunda kuzey galip gelmiş ve kölelik kaldırılmıştır. Köleliği kaldıran yasayı onaylamasının ardından ABD başkanı Abraham Lincoln bir hafta sonra gittiği bir tiyatro oyunundan çıkarken suikast sonucu öldürülmüştür.[6] Fakat buna rağmen yasa yürürlüğe girmiş, özgürleşen köleler karın tokluğuna günlük yevmiye ile uzun çalışma saatleri ile buldukları ilk fabrikaya işçi olarak girmişlerdir. Tam da bu dönüşüm sürecinde artık patron anlayışını da ifade etmekte olan Burjuva sınıfı kendi hukukunu istemiştir. Gerçekten de ilk ticaret hukuku örnekleri ticareti düzenlemekten daha çok tacirlerin haklarını korumayı amaçlamıştır. Bu süreç içerisinde Avrupa’da Merkantilizm akımı ortaya çıkmıştır. Tarih İçinde Ticaret Hukuku Sistemleri[değiştir \| kaynağı değiştir] 1) Subjektif Sistem (Tacir Esası): Bu sistem ticari faaliyetin öznesi olarak “Tacir” esas alınmaktadır.[7] Tacirlerin haklarını korumayı amaçlar. 1673 ve 1681 yıllarında Fransa'da John Babtiste Colbert tarafından hazırlanan 1. ve 2. Kara ve Deniz Ticareti Ordonans’ı bu sistem esas alınarak hazırlanmıştır. (Ordonans: Kararname, Kanunname.) Bunlar Dünya’daki ilk ticaret kanunları olarak kabul edilir. 2) Objektif Sistem (Ticari İşlem Esası): Bu sistem gereği ticaret hukuku tacirlere değil, kimin yaptığına bakılmaksızın tarafları kim olursa olsun her tür “Ticari işlem” için uygulanır. Artık gerçek anlamda bir ticaret hukukundan söz etmek mümkündür. Ticaret düzenlenmektedir. 3) İsviçre Sistemi (Karma Esas): Bu sistem hem Taciri hem de Ticari işlemi esas alır. Çift odak noktası vardır. 1926 tarihli ticaret kanunumuz o dönemde Dünya’da geçerli olan karma sistemdir. Not: Osmanlı Devletinde ticareti azınlıklar (Ermeniler, Rumlar, Yahudiler) yaptığı için etkin bir Ticaret Hukuku oluşturulmamıştır. Tanzimat döneminde 1807 tarihli Fransız Ticaret Kanunu’nun bir kısmının tercümesiyle 1850 tarihli Kanunname-i Ticaret yürürlüğe girmiştir. 4) Modern Sistem (Ticari İşletme Esası): Bu sisteme göre, ticaret hukukunun esasını (anahtar kavramını) “Ticari işletme” kavramı oluşturur. Yani artık Ticari İşletmelerin hukuku söz konusudur, 1957 tarihli ticaret kanunumuz ve 2011 tarihli yeni kanunumuz bu sistemi esas almıştır. Ticaret Hukuku ve Borçlar Hukuku karşılaştırması[değiştir \| kaynağı değiştir] Borçlar Hukuku tüm herkesi (tüm vatandaşları) ve istisnai olarak Esnafları ilgilendirir. Ticaret Hukuku ise -istisnalar hariç- Tacirleri (mesleği ticaret olanları) ve Ticari işletmeleri ilgilendirir. a. Borçlar Kanununda "Şekil Serbestisi" ilkesi geçerlidir; Hukuki İşlem çizilen sınırlar içinde istenilen biçimde yapılır. Seçme hakkı vardır. (Borçlar Kanununda benimsenen ilkedir.) Örneğin: İstenildiği biçimde borç verilebilir; Sözlü, Şahitle, Basit Yazılı, Senetle, Noterde… b. Ticaret Kanununda "Şekil Şartları" ilkesi geçerlidir; Hukuki İşlem yalnızca hukukun belirlediği tek bir biçimde yapılabilir. Seçme hakkı yoktur. (Ticaret Kanunundaki ilkedir.) Örneğin: Evler yalnızca Tapu Dairesinde, Motorlu Taşıtlar ise Noterde satılabilir. Başka bir yerde yapılan işlem kesinlikle geçersizdir. Esnaf işletmesi ve Ticari işletme ayrımı[değiştir \| kaynağı değiştir] Esnaf İşletmesi: İktisadi faaliyeti nakdi sermayeden ziyade bedeni çalışmasına dayanan ve kazancı ancak geçimini sağlayacak düzeyde bulunan işletmelerdir. TTK’na göre; “İster gezici olsun, ister bir dükkânda veya bir sokağın belirli yerlerinde sabit bulunsun, ekonomik faaliyeti sermayesinden fazla bedeni çalışmasına dayanan ve geliri çıkarılacak kararnamede gösterilen sınırı aşmayan (geçimini sağlamaya yetecek derecede az olan) ve sanat veya ticaretle uğraşan kişi esnaftır.”[8] Ticari İşletme: Yıllık gelir düzeyi Esnaf işletmesi için öngörülen sınırı aşan işletmelerdir. Borçlar Hukuku Esnaf Esnaf İşletmesi Adi İş Ticaret Hukuku Tacir Ticari İşletme Ticari İş Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Ticaret Hukuku Bilgisi; Prof.Dr. Fatih BİLGİLİ, Doç.Dr. Ertan DEMİRKAPI, Dora Yayınları, 19. Baskı, Ekim 2020 Ticaret Hukuku Ders Kitabı - Ayşe Sumer, 2020, Beta Kitap Ticaret Hukuku 1 Kasım 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Prof. Dr. Mustafa Çeker, Karahan Kitabevi, 2013 Ticaret Hukuku 2 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Prof.Dr. Mehmet BAHTİYAR, Anadolu Üniversitesi, - Açıköğretim Fakültesi Yayınları, Yayın No: 2905/1862, Yıl: 2019 Ticari İşletme Hukuku, Sabih ARKAN, Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü, 2021, ISBN 9789755372815 Ticari İşletme ve Şirketler Hukuku; Öğr. Üyesi Selma Çetiner, Doç. Dr. Armağan Ebru Bozkurt Yüksel, Eylül 2021, 5. Baskı F. Braudel, The Wheels of Commerce: Civilization and Capitalism, 15th to 18th Century (U of California Press, 1992) (İngilizce) Dipnotlar[değiştir \| kaynağı değiştir] "Commercial Law: An Overview". Legal Information Institute. 7 Temmuz 2012. (İngilizce) Modernisation, National Identity and Legal Instrumentalism (Vol. I: Private Law): Studies in Comparative Legal History, Brill, 2019 (p. 118) Bourgeois: Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003. ARİSTOTELES, DEVLET, KÖLELER VE VATANDAŞLIK 8 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Prof.Dr. Abdullah Kıran, Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, Sayı: 44, Kış-2019, (350-359) [1] 12 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 13. yasa değişikliği(İngilizce), Library of Congress [2] 5 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Abraham Lincoln suikastı, The Library of Congress Dr. Serhan DİNÇ,Ticaret hukukunun düzenlenmesinde benimsenen sistemler ve etkilediği kanuni düzenlemeler, Bozok Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Türk Ticaret Kanunu 19 Mart 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Madde; 15, Kanun No: 6102, Kabul Tarihi: 13/1/2011 Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Borçlar hukuku Ticari işletme Ticaret Şirket Tacir Esnaf Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Ticaret Hukukunun Tarihsel Gelişimi 5 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Aristotales ve Kölelik 9 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ARİSTOTELES'İN KÖLELİK ANLAYIŞINA TOPLUMSAL DEĞERLERİN ETKİSİ 9 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ticaret Hukuku 22 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Dr. Dilek Cengiz (Ders Notları) gtdHukukTemel kavramlarAdalet · Delil · Edim · Hak · Hukuk · Kamu hukuku · Karine · Norm · Özel hukuk · Sözleşme · Uluslararası hukuk · Yazılı hukukHukuk dallarıAile hukuku · Anayasa hukuku · Avrupa Birliği hukuku · Avukatlık hukuku · Askerî yargı · Bankacılık hukuku · Bilişim hukuku · Borçlar hukuku · Ceza hukuku · Çevre hukuku · Deniz hukuku · Deniz ticareti hukuku · Eğlence hukuku · Enerji hukuku · Eşya hukuku · Fikrî mülkiyet hukuku · Havacılık hukuku · İdare hukuku · İcra hukuku · İflas hukuku · İş hukuku · Mali hukuk · Medeni hukuk · Miras hukuku · Rekabet hukuku · Sağlık hukuku · Savaş hukuku · Seçim hukuku · Sigorta hukuku · Sosyal güvenlik hukuku · Spor hukuku · Şirketler hukuku · Ticaret hukuku · Tröst hukuku · Uluslararası ceza hukuku · Uluslararası insan hakları hukuku · Uluslararası kamu hukuku · Uluslararası özel hukuk · Usul hukuku (Medeni, Ceza) · Uyuşmazlık hukuku · Uzay hukuku · Vatandaşlık hukuku · Vergi hukuku · Yabancılar hukuku · Siyasi partiHukuki kaynaklarAnayasa · Doktrin · İçtihat · Kanun · Kanun hükmünde kararname · Kararname · Örf ve adetHukuk sistemleriBizans hukuku · Çin hukuku · Halaha · İslam hukuku · Kara Avrupası hukuk düzeni · Kilise hukuku · Laik hukuk · Ortak hukuk · Roma hukuku · Rus hukuku · Şeriat · Sosyalist hukukHukuk bilimiDoğal hukuk · Eleştirel hukuk çalışmaları · Feminist hukuk teorisi · Hukuk etiği · Hukuk felsefesi · Hukuki gerçekçilik · Hukuki pozitivizm · Hukuk sosyolojisi · Hukuk tarihi · Hukuki şekilcilik · Hukuk ve ekonomi · Hukuki yorum · Karşılaştırmalı hukuk Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNF: cb133408829 (data) GND: 4023249-9 HDS: 009612 LCCN: sh85028940 NDL: 00572070 NKC: ph115517 NLI: 987007543262405171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ticaret_hukuku&oldid=31177721" sayfasından alınmıştır
Sözleşme hukuku Form Ehliyet Teklif ve kabul Zihinlerin buluşması2 Soyutlama ilkesi4,5 Yayınlama kuralı1 Ayna görüntü kuralı Tedaviye davet Firma teklifi Değerlendirme1,4 Gerçekte ima edilen sözleşme Teminatlı sözleşme Savunmalar Yanlış beyan Hata Tehditler ve eşitsiz pazarlık gücü Yasadışılık ve kamu politikası Mantıksızlık Culpa in contrahendo2 Fors majör Amacın hayal kırıklığı İmkânsızlık Uygulanamazlık Zorluk Tasfiye Hayali söz1 Dolandırıcılık kanunu1 Non est factum1 Kirli eller1 Uyum ve memnuniyet1 Aklayıcı madde Tercüme Şartlı tahliye delili3 Yapılma sözleşmesi Entegrasyon maddesi Karşı teklif UNIDROIT Uluslararası Ticari Sözleşmelerin İlkeleri Tartışmalı karar Hukuk seçimi maddesi Forum seçim maddesi Lahey Mahkeme Seçimi Sözleşmesi Tahkim New York Sözleşmesi UNCITRAL Uluslararası Ticari Tahkime İlişkin Model Kanun Arabuluculuk Singapur Konvansiyonu Tanıma ve tenfiz davası Lahey Kararları Konvansiyonu Üçüncü tarafların hakları Sözleşmenin gizliliği1 Ödev Yetkilendirme Novasyon Üçüncü taraf lehtar Sözleşmenin ihlali Önceden reddetme Kapak Hariç tutma maddesi Verimli ihlal Sapma Temel ihlal Çözümler Özel performans3 Para tazminatları Maddi, şart koşulmuş veya cezai tazminatlar3 Fesih Sözleşme benzeri yükümlülükler Senet estoppel1 Quantum meruit1 Sebepsiz zenginleşme İade Negotiorum gestio2 Tarafların görevleri Sözleşmeye dayalı dürüst performans görevi (veya hakların kötüye kullanılması doktrini)6 Dürüstlük kuralı (aynı zamanda iyi niyet ve adil iş sözleşmesi veya iyi niyetle müzakere etme görevi anlamına da gelir)7 Sözleşme A ve Sözleşme B6 İlgili hukuk alanları Kanunlar ihtilafı Ticaret hukuku Yargı yetkisine göre Avustralya Kanada Çin (anakara) İrlanda Hindistan Suudi Arabistan Birleşik Krallık İngiltere ve Galler İskoçya Amerika Birleşik Devletleri Diğer hukuk alanları Haksız fiil kanunu Mülkiyet hakkı Eşya hukuku Vasiyetler, tröstler ve emlaklar Ceza hukuku Kanıt Notlar 1 ortak hukuk yargı bölgelerine özel 2 Medeni ve karma hukuk yargı bölgelerine özel 3 Tarihsel olarak genel hukuk alanlarında sınırlandırılmıştır ancak başka yerlerde genel olarak kabul edilmiştir; kullanılabilirlik çağdaş genel hukuk yargı bölgeleri arasında farklılık gösterir 4 Alman Bürgerliches Gesetzbuch ve pandektist geleneğini temel alan diğer medeni kanunlara özeldir 5 UNIDROIT Uluslararası Ticari Sözleşmelerin Prensipleri tarafından açıkça reddedilmiştir. 6 Hem Québec'teki hem de ülkenin ortak hukuk eyaletlerindeki Kanada sözleşme hukukuna özeldir 7 Medeni hukuk yargı bölgelerine, Amerikan Tekdüzen Ticaret Kanunu ve hem Québec hem de genel hukuk eyaletlerindeki Kanada içtihatlarına özeldir sözleşmeye dayalı ve sözleşme öncesi müzakerelerle ilgili gtd Kontrat, iki ya da daha fazla kişi arasında yapılan yasal bir anlaşmadır Sözleşme ya da Kontrat, iki ya da daha fazla kişi arasında yapılan ve koşullarına uyulması yasayla desteklenmiş olan hukukî işlemlere denir. Tarafların birbirine uygun irade açıklamalarıyla yapılan bir hukuki işlem olan sözleşmenin, genel olarak belirli bir biçimde yapılması zorunlu değildir ama bazı tür sözleşmelerin belirli biçimde yapılması yasalarda öngörülmüştür. Örneğin, taşınmaz malların satış sözleşmesinin resmi biçimde yapılması zorunludur. Sözleşmenin yazılı biçimde yapılması anlaşmazlık durumunda kanıtlamayı kolaylaştırmak için de yararlıdır.[1] Bir sözleşmenin geçerli olabilmesi için, sözleşmenin taraflarının irade beyanlarının karşılıklı ve birbiriyle uyum içinde olması gerekir. Bir sözleşmede tarafların karşılıklı çıkarları bulunur. Örneğin herhangi bir malı satın alırken yapılan iş sözlü bir sözleşmedir. Alıcı mala karşılık bir fiyat önerir ve satıcı bu öneriyi kabul ederse parayı alıp malı teslim eder. Bu durumda sözleşme yapılmış ve sözleşme koşulları yerine getirilmiştir. Bir sözleşmenin geçerli olması için tarafların sözleşmeyi özgür iradeleriyle ve bilinçli olarak yapmış olmaları gereklidir. Taraflardan birinin zorlanması (cebir), korkutulması (tehdit) ya da aldatılması (hile) yoluyla yapılan sözleşmeler geçersizdir. Yasalara göre ergin sayılmayanlar, akıl hastaları, çocuklar sözleşme yapamaz. Konusu yasalara ya da ahlaka aykırı sözleşmeler yapılamaz.[2] Sözleşmenin taraflarından biri sözleşmede belirtmiş olan yükümlülüklerini yerine getirmezse, karşı taraf mahkemeye başvurabilir. Mahkeme haksız tarafı yükümlülüğünü yerine getirmeye zorlar ya da sözleşmeye uyulmamasından doğan zararın ödenmesine karar verir. Tazminat denen bu ödemeye karar verilmesi için zarar gören taraf zararını kanıtlamalıdır. Türleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Tek tarafa borç yükleyen ve iki tarafa borç yükleyen sözleşmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Sözleşmeler ya tek tarafa borç yükler ya da iki tarafa birden borç yükler. Tek tarafa borç yükleyen sözleşmeler, tek taraflı hukuki işlemler ile karıştırılmamalıdır. Örneğin, bağışlama sözleşmesi, tek tarafa borç yükler ancak bu da iki taraflı bir hukuki işlemdir. Karşı taraf açıkça veya zımnî (örtülü) olarak karşı tarafın bağışlama yönündeki irade beyanını kabûl ederse, bu durumda bağışlama sözleşmesi geçerli olur.[3] İki tarafa da borç yükleyen sözleşmelerde ise iki taraf da borç altına girer. Satım, kira, eser sözleşmeleri buna örnek olarak gösterilebilir. Bu tür sözleşmelere sinallogmatik sözleşmeler de denir. İki tarafa da borç yükleyen sözleşmeler de kendi içinde ikiye ayrılır: Tam iki tarafa borç yükleyen sözleşmeler Eksik iki tarafa borç yükleyen sözleşmeler Tam iki tarafa borç yükleyen sözleşmeler, içtihatlarda karşılıklı borç doğuran sözleşmeler olarak da zikredilmektedir. Her iki taraf da borç altına girmekte, taraflardan birinin borcu diğerinin borcunun karşılığını oluşturmaktadır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Contract Terms". study.com. 16 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2024. Markovits, Daniel; Atiq, Emad (17 Şub 2021). Zalta, Edward N. (Ed.). The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University – Stanford Encyclopedia of Philosophy vasıtasıyla. "An Overview of Contract Law (By William Markham, 2002)". 5 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Akıllı sözleşme Toplumsal sözleşme Sözleşme özgürlüğü Sinelagmatik sözleşme İsimsiz sözleşme Telif sözleşmesi Kira sözleşmesi Kayıt sözleşmesi gtdHukukTemel kavramlarAdalet · Delil · Edim · Hak · Hukuk · Kamu hukuku · Karine · Norm · Özel hukuk · Sözleşme · Uluslararası hukuk · Yazılı hukukHukuk dallarıAile hukuku · Anayasa hukuku · Avrupa Birliği hukuku · Avukatlık hukuku · Askerî yargı · Bankacılık hukuku · Bilişim hukuku · Borçlar hukuku · Ceza hukuku · Çevre hukuku · Deniz hukuku · Deniz ticareti hukuku · Eğlence hukuku · Enerji hukuku · Eşya hukuku · Fikrî mülkiyet hukuku · Havacılık hukuku · İdare hukuku · İcra hukuku · İflas hukuku · İş hukuku · Mali hukuk · Medeni hukuk · Miras hukuku · Rekabet hukuku · Sağlık hukuku · Savaş hukuku · Seçim hukuku · Sigorta hukuku · Sosyal güvenlik hukuku · Spor hukuku · Şirketler hukuku · Ticaret hukuku · Tröst hukuku · Uluslararası ceza hukuku · Uluslararası insan hakları hukuku · Uluslararası kamu hukuku · Uluslararası özel hukuk · Usul hukuku (Medeni, Ceza) · Uyuşmazlık hukuku · Uzay hukuku · Vatandaşlık hukuku · Vergi hukuku · Yabancılar hukuku · Siyasi partiHukuki kaynaklarAnayasa · Doktrin · İçtihat · Kanun · Kanun hükmünde kararname · Kararname · Örf ve adetHukuk sistemleriBizans hukuku · Çin hukuku · Halaha · İslam hukuku · Kara Avrupası hukuk düzeni · Kilise hukuku · Laik hukuk · Ortak hukuk · Roma hukuku · Rus hukuku · Şeriat · Sosyalist hukukHukuk bilimiDoğal hukuk · Eleştirel hukuk çalışmaları · Feminist hukuk teorisi · Hukuk etiği · Hukuk felsefesi · Hukuki gerçekçilik · Hukuki pozitivizm · Hukuk sosyolojisi · Hukuk tarihi · Hukuki şekilcilik · Hukuk ve ekonomi · Hukuki yorum · Karşılaştırmalı hukuk Otorite kontrolü BNF: cb11950098f (data) GND: 4063270-2 LCCN: sh85031620 LNB: 000263726 NARA: 10637199 NDL: 00565407 NLI: 987007557827405171 TDVİA: akid Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sözleşme&oldid=31643747" sayfasından alınmıştır
Uluslararası ticaret hukuku, uluslararası ticaret faaliyetlerinde işlem ve sözleşmeleri etkileyen ulusal ve uluslararası düzenlemeler ile teamül hukuku ve hukukun genel ilkelerinden oluşan kurallar bütünü. Bağlamları[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu kurallar; Özel hukuk Kamu hukuku Uluslararası kamu hukuku olmak üzere 3 farklı hukuk alanında yer alabilir. Özel hukuk[değiştir \| kaynağı değiştir] Özel hukuk alanında yer alan kurallar, uluslararası ticari sözleşmelere uygulanma kapasitesi bulunan hükümlerden oluşur. Bu hukuk alanında taraflar, sözleşme özgürlüğü ilkesi uyarınca; kanuna, ahlaka ve kamu düzenine aykırı olmamak kaydıyla, sözleşme içeriğini serbestçe kararlaştırabilirler. Örneğin; ödemenin nasıl yapılacağı veya malın taşınması sırasında oluşabilecek hasarın kimin tarafından üstlenebileceği gibi konuları tarafların serbestçe belirleme imkanı söz konusudur. Kamu hukuku[değiştir \| kaynağı değiştir] Uluslararası ticari sözleşmelere etki eden kamu hukuku karakterli kurallar, devletlerin egemenlik haklarına dayanarak meydana getirdikleri kurallardan oluşur. Gümrük kanunları ve ürünlerin belli bir standartta olmasını öngören düzenlemeler bu kategorideki kurallara örnek olarak gösterilebilir. Uluslararası kamu hukuku[değiştir \| kaynağı değiştir] Uluslararası kamu hukuku kuralları ise uluslararası ticari işlemleri kontrol eden kurallardır. Bu kurallar birden çok ülkenin taraf olduğu çok taraflı antlaşmalar ile iki taraflı antlaşmalar içerisinde yer alır. Dünya Ticaret Örgütü anlaşmaları çok taraflı anlaşmalar olup İngiltere'nin Almanya ile imzaladığı Serbest Ticaret Anlaşması ise iki taraflı anlaşmaya örnek olur.[1] Gelişim süreci[değiştir \| kaynağı değiştir] Uluslararası ticaret hukukunun gelişimi 3 aşamada incelenir. İlk aşama Orta Çağ'a uzanmaktadır. Bu çağdaki uluslararası ticaret hukuku ise lex mercotoria (tacirlerin hukuku) olarak adlandırılır. Lex mercotoria o dönemde limandan limana veya fuardan fuara dolaşarak ticaret yapan tacirlerin arasındaki ilişkiye uygulanan bir tür teamül hukukudur.[1][2] Bu hukuk türü 5 temel özelliğe sahiptir. Bu özellikler, lex mercotorianın; Uluslararası nitelikte olması, Temel kaynağının ticari teamüller olması, Yargıçlardan ziyade tacirlerin uygulaması, Temelinde hakkaniyet ilkesinin yatması, Noterlik faaliyetleriyle evrensel nitelik kazanmasının artmış olmasıdır.[1] Uluslararası ticaret hukukunun ikinci gelişim aşaması 18 ve 19. yüzyıllarda yaşanmıştır. Bu aşama aynı zamanda toplumların feodal yapıdan ulus devlet yapılanmasına geçiş süreciyle de paralellik gösterir. Bu dönemde Fransa, Almanya ve İngiltere başta olmak üzere çeşitli ülkelerde ulusalcılığın etkisiyle uluslararası ticari ilişkilerin iç hukuk kurallarıyla düzenlendiği gözlenmektedir. Bununla birlikte sözleşme özgürlüğü ve mülkiyet hakkı başta olmak üzere lex mercotoria temel ilkeleri de bu dönemde korunmuştur.[1] Asıl gelişim ise II. Dünya Savaşı sonrasında oluşan yeni ekonomik düzen içerisinde gerçekleşmiştir. Bu dönemde ilk olarak uluslararası ticaretin önündeki kamusal engeller kaldırılmaya çalışılmıştır. Bu kamusal engellerin başında ise gümrük vergileri ile standartlar olarak ifade edilen tarife dışı engeller gelmektedir. Özellikle 1947 yılında çok taraflı olarak imzalanan Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel Anlaşması tarifelerin kaldırılmasında büyük rol oynamıştır.[1] Kurumlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Uluslararası ticarete yön veren uluslararası kuruluşlardan bir tanesi Dünya Ticaret Örgütü'dür.[3] Etkili bir diğer uluslararası kuruluş ise Dünya Gümrük Örgütü'dür. Bunların yanı sıra Birleşmiş Milletler Ticaret Hukuku Komisyonu, Dünya Fikri Mülkiyet Hakları Örgütü ve Milletlerarası Ticaret Odası da uluslararası ticaret üzerinde etkili olan uluslararası kuruluşlardan bazılarıdır.[1] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b c d e f Ticaret Hukuku. Seçkin Yayınları. Ağustos 2018. "Milletlerarası Ticari Sözleşmelerde Lex Mercotoria'nın uygulanması". 2004. 7 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020. "Dünya Ticaret Örgütü". 2011. 23 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020. Otorite kontrolü LCCN: sh85050531 LNB: 000344285 NKC: ph115284 NLI: 987007545872105171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluslararası_ticaret_hukuku&oldid=31203859" sayfasından alınmıştır
Şirket birleşmesi, bir şirketin başka bir şirketi satın alması ya da birden çok şirketin aynı çatı altında bir araya gelmesi durumudur. Çeşitli sebeplerle, farklı, aynı ya da benzer sektörlerdeki şirketler, birbirleri ile birleşebilir ve pazardaki konumlarını değiştirebilirler. Nedenleri[değiştir \| kaynağı değiştir] 1. Şirketler arasındaki rekabeti azaltmak ve şirketin pazardaki payını arttırmak. Birleşme sonunda ortaya çıkan şirket, her iki şirketin de pazardaki yerlerinden pay alacaktır. Aynı zamanda, o sektördeki firma sayısını azaltacağından, pazardaki rekabet ortamını da azaltacaktır. 2. Verimliliği arttırmak. Birleşme sonucunda, sabit giderler ve toplam üretim maliyetleri azalabilir. Şirketler, ölçek ekonomisinin, kapsam ekonomisinin ve oluşan sinerjinin getirdiklerinden faydalanabilir. 3. Şirket için anahtar bir girdinin (hammadde vb.) düzenli tedarikinin sağlanması. Bir şirket, kendi tedarikçi şirketini satın alabilir veya onunla birleşebilir. Böylece sürekli ihtiyaç duymuş olduğu girdileri sorun olmadan sağlayabilir. Çeşitleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Yatay birleşmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Birleşecek olan şirketler aynı sektörde ve aynı coğrafi bölgede(aynı ülkede vb.) işletiliyorsa, bu birleşme yatay birleşmedir. Bu tür birleşmeler aynı sektörde rekabet eden şirket sayısının azalmasına yol açması nedeniyle piyasalarda tekelleşmeyi hızlandırabilir. 19 ve 20. yüzyıllarda genellikle bu tür birleşmeler gerçekleşmiştir. Örnek olarak, Tansaş ile Migros, Shell ile TürkPetrol ve Yapı Kredi ile Koçbank'ın birleşmeleri yatay birleşmelerdir. Dikey birleşmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Birleşecek olan şirketler arasında alıcı-satıcı ilişkisi varsa, ya da şirket kendi tedarikçisi ile birleşirse, bu dikey birleşmedir. Bu tür birleşmelere başvurulmasındaki başlıca amaç, üretim aşamalarında meydana gelebilecek aksamaların giderilmesi ve stok masraflarının dolayısıyla maliyetlerin düşürülmesidir. Karma birleşmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Birbiriyle ilgisi olmayan sektörlerde ya da farklı coğrafi bölgelerde(farklı ülke vb.) iş yapan firmaların birleşmeleri, karma birleşmelerdir. Son 50 yılda görülen birleşmeler çoğunlukla bu türdendir. 1965-1975 yılları arasında ABD’de gerçekleşen birleşmelerin yüzde 80’ini karma birleşmeler oluşturmuştur. ABD Federal Ticaret Komisyonu (FTC), karma birleşmeleri üç alt bölüme ayırıyor. Bunlar; ürün genişletme şeklinde birleşme, pazar genişletme şeklinde birleşme ve diğer karma birleşmeler. Örnek olarak, P&G'nin Gillette'i alması ile P&G, daha önce iş yapmadığı bir alana atılarak ürün yelpazesini genişletmiştir. gtdAna endüstrilerDoğal sektörYaşamsalTarım Tarıma elverişli arazi Tahıllar Baklagiller Sebzeler Lif mahsulü Yağlı tohumlar Şeker Tütün Çok yıllık bitkiler Elma ve diğerleri Yemişler Turunçgil Sert çekirdekli meyveler Tropik meyve Dünya'da bağcılık Kakao Kahve Çay Kuru yemişler Zeytinler Şifalı bitkiler Baharatlar Bahçecilik Çiçekler Tohumlar Hayvancılık Et danası Mandıracılık Kürkçülük Atlar Diğer çiftlik hayvanları Domuz Yün Tavukçuluk Arıcılık Kırmız böceği Lak İpek Avcılık Kapan Ormancılık Silvikültür Bambu Tomrukçuluk Yakacak odun Hintkamışı Ağaç reçineciliği Buhur Arap zamkı Gütaperka Akçağaç şurubu Damla sakızı Doğal kauçuk Palmiye şekeri, şurubu ve şarabı Çamsakızı Vahşi mantarlar Kültür mantarı yetiştiriciliği Trüf mantarları Su canlıları Balıkçılık Hamsigiller Ringa balığı Sardalyalar Morina balığı Mezgit Alaska mezgiti Uskumru Balıkçılık Kılıçbalığı Ton balığı Yengeçler Istakozlar Denizkestanesi Kalamar Balina avcılığı Kültür balıkçılığı Sazan Kedi balığı Tilapya Denizkulağı Midyeler İstiridyeler İnciler Mikroalg Yosun Hem balıkçılık hem de kültür balıkçılığı ile Deniz tarağı Deniz hıyarı Taraklar Somon Karides Jeolojik Fosil yakıtlar Kömür Torf Doğal gaz Petrollü şeyl Petrol Petrol kumu Maden cevherlerinin işlenmesi Alüminyum Bakır Demir Altın Gümüş Paladyum Platin Lityum Nadir toprak elementleri Uranyum Diğer mineraller Değerli taşlar Fosfor Potas Yemek tuzu Kükürt Taş ocakçılığı Çakıl Kum Tebeşir Kil Alçı taşı Kireç taşı Kesme taş Granit Mermer Sanayi sektörüİmalatHafif sanayi Gıda Hayvan yemi Fırıncılık Konserve Süt ürünü Un Et Hazır Muhafaza edilmiş Tatlılar Bitkisel yağlar İçecekler Bira Şişelenmiş su Damıtılmış içki Meşrubatlar şarap Tekstiller Taraklama Kumaş boyama Baskılar Eğirme Dokuma Halılar Dantel Nevresim Halat Giyim Aksesuarlar Elbise dikimi Kürkler Şapkacılık Dikiş Ayakkabıcılık Terzilik Matbaacılık Ciltçilik Gofraj Kalemişi Güvenlik Dizgicilik Medya kopyalama Kasetler Fonograflar Optik diskler Metal üretimi Kazancılık İnşaat & ev eşyaları takımı Çatal-bıçak takımı Tüfekçilik Çilingirlik Makinecilik Diğer demircilikler Toz metalurjisi Prefabrikasyon Yüzey işlem Diğer üretimler Üç boyutlu baskı Şişirmeli kalıplama Çekme Ekstrüzyon Cam üfleme Plastik enjeksiyon Çömlekçilik Sinterleme Taş işçiliği Ahşap işçiliği Mobilya Diğer mallar Bagaj Bisikletler Mücevher Tıbbi malzemeler Çalgılar Kırtasiye Açık hava & spor aletleri Kişisel koruyucu ekipman Oyuncaklar Elektrik & optik Elektronik Devre elemanları Devre kartları Yarı iletkenler Bilgisayarlar Bilgisayar sistemleri Parçalar & aksesuarlar Boş depolama ortamları İletişim ekipmanları Cep telefonları Ağ altyapısı Tüketici elektroniği Televizyonlar Video oyunu konsolları Enstrümantasyon Saatler GPS cihazları Bilimsel aletler Tıbbi görüntüleme sistemleri Optik cihazlar Fotoğraf makineleri Silah & uzun mesafeli gözlem dürbünleri Lazer imalatı Lens zımparalama Mikroskoplar Teleskoplar Elektrikli donanım Piller Elektrikli & fiber optik kablolar Elektrikli ışıklandırma Elektrik motorları Beyaz eşyalar Transformatörler Kimyasallar Kömür & petrol rafinasyonu Kok Mazot Fuel oil Benzin Jet yakıtı Kerosen Propan Madeni yağ Parafin Petrokimyasallar Petrol jelatini Sentetik yağ Asfalt Katran Ticari kimyasallar Gübreler Endüstriyel gazlar Pigmentler Saf elementler Özel kimyasallar Tutkallar Tarım kimyasalları Aroma bileşikleri Temizlik ürünleri Kozmetik ürünler Patlayıcılar Havai fişekler Boyalar & mürekkepler Parfümler Sabunlar Tuvalet malzemeleri İnce kimyasallar İlaçlar Antibiyotikler Kan ürünleri Kimyasal & hormonal doğum kontrol ilaçları Jenerik ilaçlar Uyuşturucular Takviyeler Aşılar Malzemeler Deri Kireçleme & kireç giderme Tabaklama Sepileme & yağlama Tahta Kurutma Bıçkıcılık İşlenmiş Ahşap Kompozit Kağıt Apre Mukavva Hamur Mendil Kauçuk Lastikler Vulkanize lastik Plastikler Ticari Tasarlanmış Özel Peletler Sentetik lifler Termoplastikler & termosetler Cam Borosilikat Kuvars camı Soda-kireç Düz cam Cam elyafı Cam yünü & fiberglas Emniyet camı Seramikler Tuğla Toprak eşya Porselen Refrakter malzemeler Karo Çimento Harç Alçı Hazır beton Diğer mineraller Aşındırıcı malzemeler Karbon fiberler & gelişmiş malzemeler Mineral yünü Yapay değerli taşlar Metal saflaştırma Demir Alüminyum Bakır Alaşımlar Çelik Şekillendirilmiş metaller Haddelenmiş metaller Dövme metaller Dökme metaller Ağır sanayi Makineler Konveyörler İş makineleri Hidrolik Takım tezgâhları Güç & rüzgâr türbinleri Otomobiller Diğer ağır taşıtlar Havacılık & uzay Raylı taşıtlar Gemiler & açık deniz platformları Silahlar Hizmetler Enerji Elektrik Gaz dağıtımı Yenilenebilir Su Atık su Atık yönetimi Toplama Boşaltma Tehlikeli Geri dönüşüm Islah Telekom ağları Kablolu TV İnternet Cep telefonu Uydu Telefon İnşaat Binalar Ticari Endüstriyel Konut İnşaat mühendisliği Köprüler Demiryolları Yollar Tüneller Kanallar Barajlar Tarama Limanlar İnce işler Kabinecilik Yıkım Elektrik tesisatı Asansörler HVAC Boyama ve dekorasyon Sıhhi tesisat Saha hazırlama Hizmet sektörüSatış Perakendecilik Araba satış bayiliği Hızlı tüketim malları Taşra marketi Bakkal Çok katlı mağazacılık Mail-order Çevrimiçi alışveriş Özel mağaza Toptan satış Müzayede Broker'lık Dağıtım Ulaşım & Depolama Yük Hava kargosu İntermodal Posta Nakliye şirketi Demiryolu Tırcılık Yolcu ulaşımı Hava yolları Oto kiralama Demiryolu yolcu taşımacılığı Ortak araç kullanımı Taksiler Antrepoculuk Kiralık depo Konaklama Yemek hizmeti İçki hizmeti Catering Kafeler Fast food Yemek teslimi Restoranlar Çay evleri Oteller Varlık yönetimi Finansal hizmetler Bankalar Kredi Mali danışmanlık Holding Finansal kiralama Para transferi Ödeme kartları Risk yönetimi Menkul kıymetler Sigorta Sağlık Hayat Temettü emekliliği Mülkiyet Reasürans Emlak Gayrimenkul yönetimi Emlakçılık Profesyonel Muhasebe Güvence Denetim Kayıt tutma Vergi danışmanlığı Mimari & mühendislik Muayene Yerölçüm Fiziksel test, ürün testi, & sistem testi Tasarım Moda İç mekânlar Ürün Avukatlık hizmetleri İdarecilik Danışmanlık Halkla ilişkiler Pazarlama Reklam Sağlık Tıp Dişçilik Hastaneler Hemşirelik Evde bakım Veteriner tıp Eğlence & dinlence Kumar Çevrimiçi Spor Eğlence yerleri Atari salonları Lunaparklar Fuarlar Gece kulüpleri Diğer İdari Müşteri hizmetleri Kiralama İşe alma Özel dedektiflik & güvenlik Bakım Hademeler Peyzaj Tamirat Kişisel hizmetler Güzellik Kuru temizleme Cenaze Hizmetçilik Evcil hayvan bakımı Seks Yoksulluk Gezi İş gezisi Gemi turu şirketleri Turizm Bilgi sektörüYayımcılık & basın-yayın Yazılı Kitaplar Süreli yayınlar Yazılım Görsel-işitsel Film Müzik Video oyunları Yayın Haberler Radyo Televizyon İnternet Barındırma Sosyal ağlar Gerçek zamanlı yayıncılık İnternet siteleri Eğitim İlköğretim Ortaöğretim Yükseköğretim Meslek okulu Üniversite Sınav yapma Eğitmenlik Diğer Yaratıcı Dil Araştırma ve geliştirme Temel bilimler İlgiliSınıflandırma standartları Üretim temelli ANZSIC ISIC NACE NAICS SIC UKSIC Pazar temelli GICS ICB TRBC Girdiler & çıktılar Dışsallıklar Topluluk Suç Kültür Çevre kirliliği Esenlik Fonlama Mal Emtia Son Ara Ham madde İnovasyon Ana girdiler Emek Doğal kaynaklar Fiziksel sermaye Hizmetler Teknoloji Kuruluş Merkezileşme Kartel Konglomerat Yatay birleşme Şirket birleşmesi Tekel Monopson Dikey birleşme Ademimerkeziyetçilik Yasal ayrışma Serbest meslek Çiftlik yaşamı Dış kaynak kullanımı Evde üretim sistemi Şirket bölünmesi Dönemsel iş Mülkiyet Kooperatif Anonim şirket Ulusallaştırma Kâr amacı gütmeyen kuruluş Ortaklık Özelleştirme Şahıs işletmesi Kamu iktisadi teşebbüsü Kategori Medya Otorite kontrolü NDL: 01072049 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şirket_birleşmesi&oldid=29314151" sayfasından alınmıştır
İşletme yönetimi İş yönetimleri Muhasebe Yönetim muhasebesi Finansal muhasebe Maliyet ve performans muhasebesi Mali denetim Legal kişi Şirketler grubu Konglomerat Holding Kooperatif Sermaye şirketi Sermayesi bölünmüş şirket Limited şirket Ortaklık Özel şirket Şahıs işletmesi Kamu İktisadi Teşebbüsü Kurumsal yönetim Yıllık genel kurul toplantısı Yönetim kurulu Denetim Kurulu Danışma kurulu Denetim komitesi Şirketler hukuku Ticaret hukuku Anayasal belgeler Sözleşme Kurumsal suç Kurumsal sorumluluk İflas kanunu Uluslararası ticaret hukuku Şirket birleşmesi Meslek unvanı Başkan (iş dünyası) Baş iş yetkilisi/Baş marka sorumlusu İcra kurulu başkanı/Baş işletme görevlisi Mali işler müdürü İnsan kaynakları müdürü Baş bilgi sorumlusu/Pazarlama müdürü Baş ürün yöneticisi/Baş teknoloji yöneticisi Ekonomi Emtia Kamu ekonomisi Çalışma ekonomisi Gelişme iktisadı Uluslararası iktisat Karma ekonomi Planlı ekonomi Ekonometri Çevresel ekonomi Açık ekonomi Piyasa ekonomisi Bilgi ekonomisi Mikroekonomi Makroekonomi Ekonomik kalkınma Ekonomik istatistikler Finans Mali bilanço Sigorta Faktoring Nakit çevrim döngüsü İçeriden öğrenenlerin ticareti Sermaye bütçelemesi Mevduat bankası Türev Finansal durum analizi Finansal risk Maliye Kurumsal finansman Yönetim finansmanı Uluslararası finans Tasfiye Hisse senedi piyasası Finansal piyasalar Vergi Finansal kurum İşletme sermayesi Girişim sermayesi Yönetim türleri Varlık Marka İş zekası İş geliştirme Kapasite Değiştir inovasyon Ticari Pazarlama İletişim Yapılandırma Çatışma İçerik Müşteri ilişkileri Dağıtılmış Kazanılan değer Elektronik Ticaret Kurumsal kaynak planlaması Yönetim Bilişim Sistemleri Finansal İnsan kaynakları geliştirme Olay Bilgi Malzemeler Ağ yöneticisi Ofis İşlemler hizmetler Performans Güç Sorun Süreç Ürün yaşam döngüsü Ürün Proje Kalite Kayıtlar Kaynak Risk kriz Satış Güvenlik Hizmet Stratejik Tedarik zinciri Sistemler yöneticisi Yetenek Teknoloji Organizasyon Mimarlık Davranış İletişim Kültür Çatışma Geliştirme Mühendislik Hiyerarşi Kalıplar Alan Yapı Liste İş analizi İş etiği İş planı İş kararı kuralı Tüketici davranışı İş operasyonları Uluslararası iş İş modeli Uluslararası ticaret İş süreci İş istatistikleri gtd Meslek ünvanı şirket ve organizasyon yetkililerine, organizasyonda sahip oldukları görev ve sorumlulukları göstermek için verilen ünvanlardır. Bu tür başlıklar, kamuya açık ve özel olarak kâr amacı güden şirketler tarafından kullanılmaktadır.[1] Buna ek olarak, birçok kâr amacı gütmeyen kuruluş'lar, eğitim kurumu, şahıs işletmesi ve ortaklıklar da kurumsal unvanlar vermektedir. Kurumsal unvanların yapısı ve sorumluluklarında önemli farklılıklar vardır.[2] Bir şirketin kurumsal ofisi veya kurumsal merkezinde, en üst düzey yönetici olarak başkan ve icra kurulu başkanı (CEO) bulunuyor. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 9 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2021. "What Is a Corporate Title? (with pictures)". Smart Capital Mind. 18 Oca 2024. 14 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2024. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Meslek unvanları listesi İşletme ve finans kısaltmaları listesi Kurumsal sorumluluk gtdMeslek unvanlarıBaş yöneticiler Erişilebilirlik görevlisi İdari işler müdürü Baş analitik görevlisi İç denetim yöneticisi Baş marka memuru CBO Baş kanal görevlisi Baş ticaret sorumlusu Halkla ilişkiler görevlisi Baş uyum görevlisi Baş içerik sorumlusu Baş yaratıcı yönetici Baş veri sorumlusu Baş tasarım sorumlusu Baş dijital yetkili Baş çeşitlilik yetkilisi İcra kurulu başkanı Baş deneyim görevlisi Mali işler müdürü İnsan kaynakları müdürü CIO Baş bilgi güvenliği görevlisi Baş inovasyon sorumlusu Baş yatırım sorumlusu Baş bilgi sorumlusu Baş öğrenim görevlisi baş hukuk müşaviri Pazarlama müdürü Baş sağlık görevlisi Baş ticaret sorumlusu Baş ağ yetkilisi Baş işletme sorumlusu Baş gizlilik yetkilisi Satın alma müdürü Baş ürün sorumlusu Baş araştırma görevlisi Yeniden yapılandırma müdürü Baş gelir sorumlusu Baş risk sorumlusu Baş bilim görevlisi Baş güvenlik görevlisi Baş çözüm sorumlusu Baş strateji sorumlusu Baş sürdürülebilirlik sorumlusu Baş teknoloji sorumlusu Baş vizyoner görevlisi Baş web görevlisi Baş iş geliştirme sorumlusu Üst düzey yöneticiler Genel müdür Başkan (iş dünyası) Yaratıcı yönetmen Geliştirme müdürü Baş yönetmen İcracı olmayan yönetici Şirket başkanı Temsilci müdür Başkan yardımcısı Orta düzey yöneticiler Yönetici Genel yönetici Muhasebe müdürü Süpervizör İlgili konular Yönetim kurulu Kurumsal yönetim Makam tazminatı Denetim Kurulu Yetenek yönetimi Meslek unvanları listesi İşletme ve finans kısaltmaları listesi Kurumsal sorumluluk gtdŞirketlerin yönleri Kötüye kullanım Atama Vatandaşlık İletişim Suç Despotizm Eğlence Etik Kimlik Kilitlemeler Yükümlülük Makyavelizm Narsisizm Milliyetçilik Fırsat Pathos Güç Destekçi Propaganda Psikopati Baskın Kurtarma Çözüm Skandallar Güvenlik Hizmetler Sosyal girişimcilik Sosyal medya Sosyal sorumluluk Kaynak kullanımı Devletçilik Sürdürülebilirlik Sinerji Vergi Taksonomi Unvan Eğitmen Şeffaflık Seyahat Güven Peçe Video Şablonlar İşyerleri yönleri İşlerin yönleri Mesleklerin yönleri Örgütler İstihdam Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Meslek_ünvanı&oldid=31582802" sayfasından alınmıştır
IAEA Yönetim Kurulu Başkanı Leena Al-Hadid, 1502. Guvernörler Kurulu Toplantısına katılan Üye Devletlerin delegelerini karşılıyor. Başkan veya Chairman icra kurulu başkanı ile beraber yönetim kurulu, komite veya müzakere meclisi gibi örgütlü bir grubun en yüksek subayıdır. Büroyu tutan kişi genellikle grup üyeleri tarafından seçilir veya atanır. Başkan, toplanan grubun toplantılarına ek olarak başkanlık eder ve görüşmeleri düzenli bir şekilde yürütür. Bazı kuruluşlarda, başkanlık pozisyonuna president (veya başka bir başlık) de bununuyor. Kurulun bir başkan (veya başka bir unvan) atadığı diğerlerinde, iki farklı terim açıkça farklı pozisyonlar için kullanılır. Meslek veya meslek grubu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4188716-5 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Başkan_(iş_dünyası)&oldid=30030869" sayfasından alınmıştır
Baş marka sorumlusu (İngilizce: Chief Brand Officer (CBO)), ajanslar ve ticaretin işin içinde bulunduğu şirketler için yaratılacak marka departmanının değerini yükseltmeye yarayan bir meslek ünvanı'dır. CBO görevini yapan kişi; pazarlama, reklamcılık, tasarım, müşteri ilişkileri ile müşteri hizmetleri ekiplerini yönetmektedir ve CEO’ya gerekli raporlamaları gerçekleştirmektedir.[1][2] Bu görevi yapan kişiler genelde; Citigroup,[3] McDonalds,[4] WWE[5] ile Mattel şirketlerinde bulunmaktadır.[6] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Scott Bedbury, Stephen Fenichell. (2003), A New Brand World: 8 Principles for Achieving Brand Leadership in the 21st Century. Penguin. Welch, Andrew (Mart 2008). "Who is the brand daddy?" (PDF). Brand Strategy. Landor Associates. 7 Ekim 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2012. "Citigroup appoints chief brand officer". Banking Times. Londra. 17 Mart 2011. 18 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2012. "McDonald's Names Brand Chief". Wall Street Journal. 27 Ocak 2011. 13 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2012. Johnson, Joe (5 Aralık 2013). "Stephanie McMahon Promotion Leaves Triple H in Charge of WWE Creative". Bleacher Report. 6 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2013. "Mattel Appoints Richard Dickson Chief Brands Officer". Market Watch. 19 Mayıs 2014. 29 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2014. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Baş_marka_sorumlusu&oldid=31105024" sayfasından alınmıştır
Baş işletme görevlisi veya tam çevirisi ile işletme ofisleri şefi (İngilizce: chief operating officer COO), bir organizasyonda en üst düzey yöneticilerden biridir. COO, şirketin günlük işleyişinden sorumludur[1] ve genelde CEO olmak üzere en üst düzey yöneticiye karşı sorumludur.[2] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Chief Operating Officer - COO". Investopedia. 7 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Haziran 2017. Levinson, Harry (1993), "Between CEO and COO", Academy of Management Executive, 7 (2), ss. 71-83, JSTOR 4165123 Daha fazla bilgi[değiştir \| kaynağı değiştir] Bennett, Nathan; Stephen A. Miles (2006). Riding Shotgun: The Role of the COO. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-5166-8. Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Baş_işletme_görevlisi&oldid=32191999" sayfasından alınmıştır
Mali işler müdürü veya tam çevirisi ile finans ofisleri şefi (İngilizce: Chief financial officer CFO), bir şirketin mali risklerini yönetmekten sorumlu olan bir görevlidir. Mali işler müdürü aynı zamanda mali planlama ve kayıt tutma işlemlerinin yanı sıra üst yönetime finansal raporlama da yapmakla yükümlüdür. Bazı sektörlerde verilerin analizinden de sorumludur. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] 5 KPIs that Every CFO, Controller and Finance Manager Should Know[ölü/kırık bağlantı] Top 5 Challenges that CFOs are Facing Today Essential Words for a CFO’s Dictionary[ölü/kırık bağlantı] Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NDL: 01117888 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mali_işler_müdürü&oldid=24895430" sayfasından alınmıştır
Bilişim Kurulu Başkanı (CIO) veya BT Lideri (Bilişim Teknolojisi Lideri) bir şirketin bilgi teknolojisi alanında en önde gelen çalışanını tanımlamak amacıyla kullanılan bir terimdir. Özellikle küçük kuruluşlarda "Teknik Müdür", "Bilgi Teknolojisi Müdürü" ve "İnternet Teknolojileri Müdürü"; anonim şirketler içinde ise genellikle "Bilişim Kurulu Başkanı" unvanıyla çalışırlar. Görevleri[değiştir \| kaynağı değiştir] (Planlama) "iş ve görüş", "Tasarım ve mimarlık" (teknoloji seçimi ile birlikte) "Teslim hizmetleri" (işletim) Meslek veya meslek grubu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NDL: 01116173 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=CIO&oldid=24917378" sayfasından alınmıştır
Baş teknoloji yöneticisi veya tam çevirisi ile teknoloji ofisleri şefi (İngilizce: chief technology officer CTO), bir şirkette veya diğer bir kuruluşta organizasyon içindeki bilimsel ve teknolojik meselelere odaklanan bir üst düzey görevlidir.[1] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Smith, Roger D. The Chief Technology Officer: Strategic Responsibilities and Relationships. 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2017. Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Baş_teknoloji_yöneticisi&oldid=31119149" sayfasından alınmıştır
Arz ve talep modeli, ürün mevcudiyeti ve talep arasındaki dengenin bir sonucu olarak fiyatların nasıl değiştiğini açıklar. Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Ekonomi veya İktisat, mal ve hizmetlerin üretim, dağıtım ve tüketimini inceleyen sosyal bilimdir.[1][2] Ekonomi, ekonomik aktörlerin davranış ve etkileşimlerine ve ekonomilerin nasıl işlediğine odaklanır. Mikroekonomi, bireysel ajanlar ve piyasalar, bunların etkileşimleri ve etkileşimlerin sonuçları da dahil olmak üzere ekonomideki temel unsurlar olarak görülen şeyleri analiz eden bir alandır. Bireysel aracılar arasında örneğin hane halkı, firmalar, alıcılar ve satıcılar yer alabilir. Makroekonomi, üretim, tüketim, tasarruf ve yatırımın etkileşim içinde olduğu bir sistem olarak ekonomi ve emek, sermaye ve toprak kaynaklarının istihdamı, para birimi enflasyonu, ekonomik büyüme ve bu unsurlara etkisi olan kamu politikaları gibi ekonomiyi etkileyen faktörleri analiz eder. Ekonomideki diğer geniş ayrımlar arasında "olanı" tanımlayan pozitif ekonomi ile "olması gerekeni"[3] savunan normatif ekonomi, ekonomi teorisi ile uygulamalı ekonomi, rasyonel ekonomi ile davranışsal ekonomi ve ana akım ekonomi ile heterodoks ekonomi arasındaki ayrımlar yer alır.[4] Metodoloji[değiştir \| kaynağı değiştir] Kuramsal araştırma[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana maddeler: Mikroekonomi, Makroekonomi ve Matematiksel ekonomi Ana akım ekonomi teorisi, çeşitli kavramları kullanan a priori nicel ekonomik modellere dayanır. Teori tipik olarak ceteris paribus varsayımıyla ilerler, bu da söz konusu değişken dışındaki açıklayıcı değişkenlerin sabit tutulması anlamına gelir. Teoriler oluşturulurken amaç, en azından bilgi gereksinimleri açısından basit, tahminler açısından daha kesin ve önceki teorilere kıyasla ek araştırma üretme açısından daha verimli olan teoriler bulmaktır.[5] Ampirik araştırma[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana maddeler: Ekonometri ve Deneysel iktisat Ekonomik teoriler, büyük ölçüde ekonomik veriler kullanılarak ekonometri yoluyla sıklıkla ampirik olarak test edilir.[6] Ekonomi biliminin dalları[değiştir \| kaynağı değiştir] Mikroekonomi[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana maddeler: Mikroekonomi ve Pazar (ekonomi) Ekonomistler geleneksel pazar yerinde olanlar gibi ticaret, üretim ve tüketim kararlarını incelerler. Elektronik ticaret, sanal pazar yerleri oluşturmak için alıcıları ve satıcıları bir elektronik ticaret platformu ve ağı aracılığıyla bir araya getirir. Resim: São Paulo Borsası, Brezilya. Mikroekonomi, bir pazar yapısını oluşturan varlıkların pazar sistemi oluşturmak için pazarda nasıl etkileşime girdiğini inceler. Bu kuruluşlar, genellikle ticarete konu olan birimlerin kıtlığı ve düzenleme altında faaliyet gösteren, çeşitli sınıflandırmalara sahip özel ve kamuya açık oyuncuları içerir. Ticareti yapılan ürün, elma gibi somut bir ürün veya onarım hizmeti, hukuk danışmanlığı veya eğlence gibi bir hizmet olabilir. Makroekonomi[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana madde: Makroekonomi Makroekonomi, genel denge teorisinin basitleştirilmiş biçimini kullanarak, büyük toplamları ve bunların etkileşimlerini "yukarıdan aşağıya" açıklamak için ekonomiyi bütün olarak inceler.[7] Bu tür toplamlar, milli gelir ve çıktıyı, işsizlik oranı ve fiyat enflasyonu ve toplam tüketim ve yatırım harcamalarını ve bunların bileşenleri gibi alt kümeleri içerir. Ayrıca para politikası ve maliye politikası’nın etkilerini de inceler. Makroekonomik modelde ekonomide paranın dolaşımı. Bu modelde doğal kaynaklar kullanımı ve atık oluşumu (sera gazıları gibi) dahil edilmemiştir. En azından 1960'lardan bu yana makroekonomi, oyuncuların rasyonelliği, piyasa bilgilerinin verimli kullanımı ve eksik rekabet dahil olmak üzere sektörlerin mikro tabanlı modellemesine ilişkin daha çok bütünleşmeyle tanımlandı.[8] Bu, aynı konudaki tutarsız gelişmeler hakkında uzun süredir devam eden bir endişeyi ele almıştır.[9] Makroekonomik analiz, milli gelirin uzun vadeli seviyesini ve büyümesini etkileyen faktörleri de dikkate alır. Bu tür faktörler arasında sermaye birikimi, teknolojik değişim ve işgücü büyümesi vardır.[10] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Ekonomi politikası Serbest ticaret Sosyoekonomi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Krugman, Paul; Wells, Robin (2012). Economics (3. bas.). Worth Publishers. s. 2. ISBN 978-1464128738. Backhouse, Roger (2002). The Penguin history of economics. Londra. ISBN 0-14-026042-0. OCLC 59475581. 30 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. The boundaries of what constitutes economics are further blurred by the fact that economic issues are analysed not only by 'economists' but also by historians, geographers, ecologists, management scientists, and engineers. Friedman, Milton (1953). "The Methodology of Positive Economics". Essays in Positive Economics. University of Chicago Press. s. 5. Caplin, Andrew; Schotter, Andrew, (Ed.) (2008). The Foundations of Positive and Normative Economics: A Handbook. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-532831-8. "The Methodology of Positive Economics by Milton Friedman". www.marxists.org. 2 Eylül 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. Hashem, M. Pesaren (1987). "Econometrics". Eatwell, John; Milgate, Murray; Newman, Peter (Ed.). The New Palgrave Dictionary of Economics. The New Palgrave: A Dictionary of Economics. II (first bas.). s. 8. doi:10.1057/9780230226203.2430. ISBN 978-0-333-78676-5. 24 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2017. "economics \| Definition, History, Examples, Types, & Facts \| Britannica". www.britannica.com (İngilizce). 15 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Eylül 2022. Ng, Yew-Kwang (May 1992). "Business Confidence and Depression Prevention: A Mesoeconomic Perspective". The American Economic Review. 82 (2): 365-371. ISSN 0002-8282. JSTOR 2117429. Howitt, Peter M. (1987). "Macroeconomics: Relations with microeconomics". Eatwell, John; Milgate, Murray; Newman, Peter (Ed.). The New Palgrave Dictionary of Economics. ss. 273-276. doi:10.1057/9780230226203.3008. ISBN 978-0-333-78676-5. 17 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2017. Blaug (2017), s. 349. gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori gtdSosyal bilimlerAna dallar Antropoloji Arkeoloji Coğrafya Dilbilim Eğitim bilimleri Ekonomi Filoloji Hukuk İletişim bilimleri İşletme Kriminoloji Müzikoloji Nümismatik Psikoloji Siyaset bilimi Sosyoloji Tarih Uluslararası ilişkiler Disiplinler arası Antrozooloji Beşeri coğrafya Kültür tarihi Psikoloji felsefesi Siyasi ekoloji Siyasi ekonomi Tarih felsefesi Otorite kontrolü GND: 4066528-8 HDS: 008263 LCCN: sh85040850 LNB: 000052646 NARA: 10640258 NDL: 00565428 NKC: ph114430 NLI: 987007531356005171 NLK tanımlayıcısı KSH1998000151 geçerli değil. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekonomi_(bilim_dalı)&oldid=31792459" sayfasından alınmıştır
Paraguay çayı (solda), kahve çekirdeği (ortada) ve çay (sağda), hepsi kafeinli daldırma içecekler için kullanılan, ihracata yönelik ürün emtialardır. Ekonomi'de emtia veya meta (ingilizce: commodity) ekonomik bir mal, genellikle tam veya önemli değiştirebilirlik içeren bir kaynaktır: yani piyasa malın örneklerini kimin ürettiği dikkate almadan eşdeğer veya buna yakın olarak ele alır.[1][2][3] Emtia ekonomide ticari faaliyetlerin konusu olan maden (altın, gümüş, platin), tarım ürünleri (pamuk, tahıl, kahve) veya enerji kaynakları (petrol, doğalgaz), hayvancılık ürünleri (sığır, domuz) vb. malların bütününe verilen isim.[4] Çoğu emtialar hammaddeler, temel kaynaklar, pirinç ve buğday gibi tahıllar, şeker gibi tarım veya demir cevheri gibi madencilik ürünleridir. Emtialar ayrıca kimyasallar ve bilgisayar belleği gibi özelleştirilmemiş seri üretim ürünleri de olabilir. Bir emtia malının fiyatı genellikle bir bütün olarak pazarının bir fonksiyonu olarak belirlenir: köklü fiziksel emtialar aktif olarak spot ve türev piyasalarında işlem görür. Emtiaların geniş çapta mevcudiyeti genellikle daha az kar marjına yol açar ve fiyat dışındaki faktörlerin (marka gibi) önemini azaltır. Emtia'nın diğer tanımları arasında "faydalı veya değerli bir şey[5]" ve "piyasada satın alınabilecek ekonomik bir mal veya hizmettir".[6] Açıklama[değiştir \| kaynağı değiştir] Özellikler[değiştir \| kaynağı değiştir] Ekonomide, "emtia" terimi özellikle tam veya kısmi ancak önemli değişebilirlik (takas) içeren ekonomik mallar için kullanılır; yani, piyasa onların örneklerine, onları kimin ürettiğine bakmaksızın eşdeğer ya da neredeyse öyle muamele eder.[1] Karl Marx bu özelliği şöyle tanımlamıştır: "buğdayın tadından, kimin ürettiğini söylemek mümkün değildir. o, bir Rus serf, bir Fransız köylüsü veya bir İngiliz kapitalist'i olabilir."[7] petrol ve bakır emtia mallarına örnektir:[8] onların arz ve talebi tek bir evrensel pazarın parçasıdır. Stereo sistemleri gibi emtia olmayan öğeler, marka, kullanıcı arayüzü ve algılanan kalite gibi ürün farklılaştırmasının birçok yönüne sahiptir. Bir stereo tipine olan talep, diğerine olan talepten çok daha büyük olabilir. Bir emtia malının fiyatı, genellikle bir bütün olarak pazarının bir fonksiyonu olarak belirlenir. İyi kurulmuş fiziksel emtialar spot ve türev piyasalarında aktif olarak işlem gördü. Sert ve yumuşak mallar[değiştir \| kaynağı değiştir] Yumuşak emtia, buğday veya pirinç gibi yetiştirilen mallardır. Sert emtialar madenden çıkarılır. Örnekler arasında altın, gümüş, helyum ve petrol sayılabilir. Enerji emtiaları elektrik, gaz, kömür ve petrolü içerir. Elektrik, genellikle depolanması ekonomik olmayan ve bu nedenle üretildiği anda tüketilmesi gereken belirli bir özelliktedir. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Learn What Commodities Are in These Examples!". Arşivlenmesi gereken bağlantıya sahip kaynak şablonu içeren maddeler (link) [ölü/kırık bağlantı] "Commodity definition". Merriam-Webster Dictionary. 20 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2018. T., H. (3 Ocak 2017). "What makes something a commodity?". The Economist. 1 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2020. "Emtia Nedir ve Emtia Yatırımı Nasıl Yapılır?". doviz.com. 7 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2020. Merriam-Webster Dictionary, commodity, def. 2a. 20 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Retrieved January 2022. Mas-Colell, Andreu, Michael D. Whinston, and Jeffery R. Green (1995). Microeconomic Theory, Oxford, p. 17. Karl Marx, "A Contribution to the Critique of Political Economy" contained in the Collected Works of Karl Marx and Frederick Engels: Volume 29, p. 270. O'Sullivan, Arthur; Steven M. Sheffrin (2004). Economics: Principles in action. Pearson / Prentice Hall. ISBN 0-13-063085-3. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4442179-5 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Emtia&oldid=31216904" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Kişi Başına Düşen GSYİH Kamu ekonomisi, kamusal malların üretimi ve finansmanı anlamına gelmekte olup, İktisat biliminin spesifik bir alt dalıdır. Kamu ekonomisi, Pigou'nun (1920) yılında kaleme aldığı Refah Ekonomisi adlı eserinden sonra ortaya çıkmış bir daldır. Bu dalın ülkemizdeki karşılığı Maliye bilimidir. Kamu ekonomisinde üç temel akım vardır. Neoklasik paradigma, Kamu Tercihi Teorisi ve Keynesyen İktisat. Neoklasik paradigma ve Kamu Tercihi Teorisi mikro konularla ilgilenirken, Keynesyen iktisat makro kamu ekonomisi konularıyla ilgilenir. Neoklasik paradigma, anaakım ekoldür. Kamu ekonomisinin ilgi alanı: 1. Kamu finansman kaynakları 2. Kamusal harcamalar 3. Kamusal mal üretimi 4. Kamusal bütçe dengesi 5. Kamusal karar alma mekanizmaları Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] 1. Berkan Karagöz, Kamu Ekonomisinde Geleneksele Dönüş, Ankara: Gece Kitaplığı Yayınları, 2020. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NDL: 00576309 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamu_ekonomisi&oldid=32157399" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Çalışma ekonomisi, ücretli işçi pazarının etkinliğiyle dinamiğini anlamaya çalışan iktisat dalıdır. Emek pazarları işçilerle işverenlerin karşılıklı etkinliğiyle çalışır. Emek pazarının talep yanını işverenler, arz yanını işçiler oluşturur.[1] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Freeman, R.B., 1987. "Labour economics," The New Palgrave: A Dictionary of Economics, v. 3, pp. 72–76. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNF: cb11934163m (data) LCCN: sh85073687 NDL: 01122607 NKC: ph171128 NLI: 987007550702905171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Çalışma_ekonomisi&oldid=31115555" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Gelişme iktisadı diğer adıyla kalkınma iktisadı 1950-60 yılları arasında oldukça popüler olan bir teoridir.Ancak 1980'lere gelindiğinde bu ilgiyi kaybetmiştir. Soğuk Savaş döneminde sosyalist ve liberal bloklar dışında 3. dünya diye adlandırılan ülkeler grubu vardı.'Batı kapitalizminin onları dışladıkları gibi bir düşünce egemen olmaması zorunluluğu ile ABD ve Avrupa, kerhen de olsa, gelişme iktisadına ilgi göstermeye yönelmiştir.'[1] "Amaç, yeni bağımsızlığa kavuşan ülke yöneticilerine akıl vermekti."[2] Soğuk Savaş'ta neo-liberal iktisatçıların kurucusu olduğu büyüme-kalkınma-gelişme iktisadı çalışmaları, II. Dünya Savaşı sonrasında Paul Baran, Paul Marlor Sweezy, Andre Gunder Frank ve Harry Magdoff gibi neo-marksist iktisatçıların bu konudaki eserleriyle eleştirel bir pozisyon kazanmıştır. Sömürgeciliğe karşı bağımsızlık mücadelesi veren ülkelerin iktisadi gelişmelerini doğrusal bir tarih çizgisi olarak tanımlayan Walt Whitman Rostow, Arthur Lewis, D. Lerner gibi muhazakar geleneği benimsemiş teorisyenlere karşı, neo-marksist kuramcılar ekonomik evrimi ülke içi sınıf mücadelelerinden çok uluslararası ticaret ilişkilerine dayandırmaktadırlar. Gelişme iktisadı çalışmaları, 'sürdürülebilir kalkınma', 'yerel-bölgesel gelişim', 'ekolojik kalkınma' ve 'kalkınmada kadın merkezli yorumsama' gibi bölümlere ayrılarak parçalanmış ve küreselleşme tartışmaları nedeniyle de ekonominin dünya ölçeğinde değerlendirilmesi gerekliliğini destekleyen bir yapıya bürünmüştür. Gelişme iktisadına olan eleştiriler ana konusu 'meta-merkezli tanımından insan-merkezli tanımına geçilmesi gereği'[3] üzerinedir. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Prof. Dr. Erol Manisalı - 4.2.2005". 30 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2007. Fikret Başkaya, Paradigmanın İflası, s. 212, Baskı 2006, ISBN 975-8449-16-8 "Cumhuriyet Üniversitesi tez özeti". 3 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2007. gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NARA: 10640798 NDL: 01129023 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Gelişme_iktisadı&oldid=31087153" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Uluslararası İktisat, biliminin aşağı yukarı iki yüz yıllık bir geçmişi vardır ve bu zaman zarfı içerisinde birçok insan bu bilimin gelişmesi için katkıda bulunmuştur. Bu gelişme sürecinde katkıda bulunmuş birçok değerli iktisatçı vardır. Bunlardan en önemlileri: Adam Smith, John Stuart, Alfred Marshall, David Ricardo, Jacop Viner, Paul Samuelson, Eli Hecksler, Bertil Ohlin'dir. İktisat'ın bir dalıdır ve iki altdisiplini vardır. uluslararası ilişkilerde önemlidir buna bağlı olarak da insanların ne kadar ülke dışı yapmış oldukları ticaretler belirlenmiştir. Uluslararası ticaret, ülkeler arasındaki mal ve hizmet ticaretini inceler. Uluslararası finans, ülkeler arasındaki para ve sermaye ticaretini inceler. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Otorite kontrolü BNE: XX4576327 BNF: cb11939029c (data) GND: 4003856-7 HDS: 013776 LCCN: sh85067395 NLI: 987007558020205171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluslararası_iktisat&oldid=26332559" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenEkonomik sistemler Üst terimler Kapitalizm Sosyalizm Komünizm İdeolojilere göre Anarşist Kapitalist Komünist Korporatist Faşist Georgist Laissez faire Piyasa sosyalizmi Merkantilist Neomerkantilist Katılımcı Korumacı Sosyalist Devlet kapitalizmi Sendikalist Koordinasyona göre Otarşi Dijital Çift Hediye Kayıt dışı Piyasa Karma Doğal Açık Planlı Robinson Crusoe Geçimlik Karaborsa Sanal Modele göre Anglo-Sakson Çin Doğa Asya Alman İskandinav Ren Singapur Sovyet Sektörler Ortak mülkiyet Özel Kamu Gönüllü Dönüşüm Kolektifleştirme Komünleştirme Liberalleşme Piyasalaşma Özelleştirme Sosyalleştirme Diğer türler Feodalizm Avcı-toplayıcı Bilgi Yeni sanayileşmiş Saray Plantasyon Post-kapitalist Post-endüstriyel Post-kıtlık Kaynak bazlı Sosyal piyasa Sosyalist piyasa Tekelci devlet kapitalizmi Token Geleneksel Geçiş Dünya Siyasi ideolojiler listesi EkonomigtdKarma ekonomi, kamu hizmetleri, güvenlik, askeriye, refah ve eğitim gibi hem özel işletmeleri hem de kamulaştırılmış devlet hizmetlerini kabul eden bir ekonomik sistemdir. Karma ekonomi aynı zamanda halkı, çevreyi veya devletin çıkarlarını korumaya yönelik bir tür düzenlemeyi de teşvik eder. Bu, ekonomiyi deregüle etmeyi isterken çoğu kamu hizmetini ortadan kaldırmayı veya özelleştirmeyi amaçlayan laissez faire kapitalist ekonomisiyle ve erken SSCB döneminde olduğu gibi çoğu hizmeti kamulaştırmayı amaçlayan tamamen merkezi olarak planlanmış bir ekonomiyle tezat oluşturuyor. Karma ekonomileri destekleyen siyasi felsefe örnekleri arasında Keynesçilik, sosyal liberalizm, devlet kapitalizmi, faşizm, sosyal demokrasi, İskandinav modeli ve Çin'in sosyalist piyasa ekonomisi yer alır.Makale serilerindenKapitalizm Kavramlar Kapital birikim Merkez bankası Ticaret hukuku Şirketler hukuku Karşılaştırmalı avantaj Rekabet hukuku Tüketicinin korunması Telif hakkı Şirket Serbestleşme Ekonomik özgürlük Ekonomik liberalizm Finansal düzenleme Maliye politikası Serbest piyasa Serbest ticaret anlaşması Sözleşme özgürlüğü Küreselleşme Enflasyon Fikrî mülkiyet hukuku Görünmez el İş hukuku Sınırlı devlet Pazar (ekonomi) Para politikası Tekel Oligopol piyasası Patent Özel mülkiyet Özelleştirme Durgunluk Arz ve talep Ücretli emek Ekonomi Kuramları Avusturya Okulu Chicago okulu Klasik ekonomi Keynesyen iktisat Kurumsal ekonomi Parasalcılık Neoklasik iktisat Yeni kurumsal ekonomi Yeni keynesyen iktisat Arz yönlü ekonomi Kaynaklar Aydınlık çağ Feodalizm Sanayi Devrimi İslami kapitalizm Ticaret anlayışı Fizyokratlar Düşünürler Ronald Coase Milton Friedman Friedrich August von Hayek John Maynard Keynes Thomas Robert Malthus Alfred Marshall John Stuart Mill Ludwig von Mises Vilfredo Pareto Murray Rothbard Ayn Rand David Ricardo Jean-Baptiste Say Joseph Alois Schumpeter Adam Smith Thorstein Veblen Leon Walras Max Weber Farklılıklar Anarko-kapitalizm Tüketici kapitalizmi Demokratik kapitalizm Eko-kapitalizm Evrensel kapitalizm Hümanist kapitalizm Laissez-faire kapitalizmi Tüccar kapitalizmi Karma ekonomi Tekel kapitalizm Neo-kapitalizm Sosyal kapitalizm Sosyal piyasa ekonomisi Devlet kapitalizmi Devlet tekeli kapitalizmi Teknokapitalizm Refah kapitalizmi Hareketleri Ekonomik liberalizm Klasik liberalizm Sağ liberteryenizm Millî kapitalizm Neoliberalizm Objektivizm Ordoliberalizm Sosyal demokrasi gtd Karma bir ekonomi, çeşitli şekillerde piyasa ekonomilerinin unsurlarını planlı ekonomilerin unsurlarıyla, piyasaları devlet müdahaleciliğiyle veya özel teşebbüsü kamu girişimiyle harmanlayan bir ekonomik sistem olarak tanımlanır.[1] Tüm karma ekonomilerin ortak yanı, serbest piyasa ilkeleri ile sosyalizm ilkelerinin birleşimi olmalarıdır.[2] Karma bir ekonominin tek bir tanımı bulunmamakla birlikte, bir tanım, özellikle güçlü düzenleyici gözetim ve piyasalara kapsamlı müdahaleler içeren bir kapitalist piyasa ekonomisine atıfta bulunarak, devlet müdahaleciliği ile piyasaların karışımı hakkındadır. Bir diğeri, kapitalist ve sosyalist vizyonların aktif işbirliğidir.[3] Diğer tanım, doğası gereği apolitiktir ve kesinlikle özel teşebbüs ile kamu teşebbüsünün karışımını içeren bir ekonomiye atıfta bulunur.[4] Alternatif olarak, karma bir ekonomi, kamu mülkiyetinin baskın bir ekonomik çerçevesi içinde özel girişime ve sözleşmeye önemli bir rol sağlayan sosyalist bir ekonomiye reformist bir geçiş aşamasına atıfta bulunabilir. Bu, üretim faktörlerinin tahsisinde piyasalar için daha büyük bir rol oynayacak şekilde reforme edilmiş Sovyet tipi planlı ekonomilere kadar uzanabilir.[5] John Maynard Keynes ve diğerleri tarafından savunulduğu üzere karma bir ekonominin arkasındaki fikir, kapitalist üretim tarzını terk etmek değil, özel mülkiyet hakimiyetini ve üretim araçlarının kontrolünü, sermayenin temel itici gücü olarak kâr amaçlı girişim ve birikim ile sürdürmekti. Bir bırakınız yapsınlar kapitalist sistemden farkı, piyasaların değişen derecelerde düzenleyici kontrole tabi olması ve kapitalizmin patlama ve düşüş döngüleri, işsizlik ve ekonomik eşitsizlik tarihini etkisiz hale getirmek amacıyla mali ve parasal politikalar aracılığıyla hükûmetlerin dolaylı makroekonomik etki kullanmasıdır.[6] Bu çerçevede, eğitim, sağlık, fiziksel altyapı ve kamu arazilerinin yönetimi dahil olmak üzere kamu malları ve evrensel yurttaşlık gereksinimleri sağlayan devlet faaliyeti ile değişen derecelerde kamu hizmetleri ve temel hizmetler hükûmet tarafından sağlanmaktadır.[7] Bu, devlet faaliyetinin düzeni ve güvenliği sağlama ve kamu malları ve hizmetleri sağlamanın yanı sıra mülkiyet haklarının korunmasına ve sözleşmelerin uygulanmasına yönelik yasal çerçeveyle sınırlı olduğu bırakınız yapsınlar kapitalizmiyle çelişir.[8][9] Savaş sonrasında muhafazakarlar (Hristiyan demokratlar), liberaller (sosyal liberaller) ve sosyalistler (sosyal demokratlar - sosyal demokrasi, sosyalizm ve liberal demokrasinin birleşimi olarak çıkmıştı[10]) tarafından savunulan Batı Avrupa ekonomik modellerine atıfta bulunarak, karma ekonomi, çoğu endüstrinin özel olarak yürütüldüğü[11] ve yalnızca %15-20 gibi bir oranın[12] kamu tarafından yürütüldüğü bir kapitalizm biçimidir. Savaş sonrası dönemde, Batı Avrupa sosyal demokrasisi (sosyal liberaliz) - neoliberalizmin yükselişi sonrası Avrupa'da sosyal demokratlar sosyal liberal politikalar benimsediler)[13] bu ekonomik modelle ilişkilendirildi.[14] Ekonomik bir ideal olarak, karma ekonomiler, Hristiyan demokratlar veya sosyal demokratlar gibi tipik olarak merkez sol ve merkez sağ olmak üzere çeşitli siyasi görüşlerden insanlar tarafından desteklenir oldu.[15] Çağdaş kapitalist refah devleti, ekonomik planlama hiçbir zaman refah devletinin bir özelliği veya anahtar bileşeni olmadığı için, planlama ve piyasaların bir karışımının aksine, devlet müdahaleciliği anlamında bir tür karma ekonomi olarak tanımlanmıştır.[16] Tarih[değiştir \| kaynağı değiştir] Karma ekonomi terimi, savaş sonrası dönemde Birleşik Krallık'taki siyasi tartışma bağlamında ortaya çıktı, ancak daha sonra terimle ilişkilendirilen politikalar en azından 1930'lardan beri savunuldu.[17] R. H. Tawney,[18] Anthony Crosland[19] ve Andrew Shonfield dahil olmak üzere karma ekonominin destekçileri, Harold Macmillan da dahil olmak üzere Muhafazakarlar tarafından benzer görüşler ifade edilmesine rağmen, çoğunlukla İşçi Partisi ile ilişkilendirildi. Ludwig von Mises ve Friedrich von Hayek de dahil olmak üzere karma ekonomiyi eleştirenler, ekonomik planlama ile piyasa ekonomisi arasında kalıcı bir orta yol olamayacağını ve sosyalist planlama yönündeki herhangi bir hareketin Hilaire Bloc'un dediği şeye doğru kasıtsız bir hareket olduğunu savundu " köle devlet ".[20] Siyaset felsefesi[değiştir \| kaynağı değiştir] Apolitik anlamda, karma ekonomi terimi, piyasa ekonomilerinin ve planlı ekonomilerin çeşitli unsurlarını birleştiren ekonomik sistemleri tanımlamak için kullanılır. Politik-ekonomik ideolojilerin çoğu idealleştirilmiş bir anlamda tanımlandığı için, nadiren tarif edilen - eğer varsa - pratikte mevcuttur. Çoğu kişi, mükemmel bir temsil olmamakla birlikte, ideali ifade eden değerlendirme tablosunu uygulayarak bir ideale çok benzeyen bir ekonomiyi etiketlemenin mantıksız olduğunu düşünmez. Bununla birlikte, söz konusu bir sistem idealize edilmiş bir ekonomik model veya ideolojiden önemli ölçüde ayrıldığında, onu tanımlama görevi sorunlu hale gelebilir. Bu nedenle, karma ekonomi terimi icat edildi. Bir ekonominin tamamen eşit bir karışım içermesi olası olmadığından, karma ekonomiler genellikle ya özel mülkiyete ya da kamu mülkiyetine, kapitalizme ya da sosyalizme ya da değişen derecelerde piyasa ekonomisine ya da komuta ekonomisine doğru çarpık olarak belirtilir.[21] Katolik sosyal öğretim[değiştir \| kaynağı değiştir] Cizvit yazarı David Hollenbach, Katolik sosyal öğretiminin karma ekonominin "yeni bir biçimini" gerektirdiğini iddia etti. Papa Pius XI'in hükûmetin "sosyal bedenin üyelerine yardım sağlaması gerektiği, ancak onları asla yok edemeyeceği veya özümseyemeyeceği" şeklindeki açıklamasına geri dönüyor.[22] Hollenbach, sosyal açıdan adil bir karma ekonominin, emeği, yönetimi ve devletin ekonomik gücü geniş bir şekilde dağıtan çoğulcu bir sistem aracılığıyla birlikte çalışmasını içerdiğini yazar.[23] Bununla birlikte, sonraki akademisyenler, ikincilliği "yukarıdan aşağıya, hükümet güdümlü bir siyasi uygulama" olarak düşünmenin, 1960'ların ansiklopedilerinin seçici bir şekilde okunmasını gerektirdiğini belirtmişlerdir. Katolik sosyal öğretimin daha kapsamlı bir okuması, ikincilliğin, "asil mecburiyetin politik eşdeğeri değil, ortak bir insanlığın tanınmasına dayanan" "aşağıdan yukarıya bir kavram" olarak kavramsallaştırılmasını önerir.[24] Faşizm[değiştir \| kaynağı değiştir] Faşizm, öncelikle kültürel ve sosyal konuların ekonomi üzerindeki önemini vurgulayan politik bir ideoloji olsa da, faşizm genellikle geniş kapsamlı bir kapitalist karma ekonomiyi desteklemektedir. Faşizm, ulusal birliği teşvik etmek için emek ve iş anlaşmazlıkları arasında arabuluculuk yaparak, görünüşte sosyalizm ve kapitalizm arasında bir orta yol olmayı amaçlayan "üçüncü konum" olarak anılan korporatist çerçevenin yanı sıra, piyasalara ve özel girişime devlet müdahaleciliğini desteklemektedir. İtalya ve Almanya'daki 20. yüzyıl faşist rejimleri, ekonomilerini canlandırmak için büyük bayındırlık programları, yeniden silahlanmayı ve ulusal çıkarları teşvik etmek için büyük ölçüde özel sektörün hakim olduğu ekonomilerde devlet müdahaleciliğini benimsedi. Bilim insanları, Amerikan Yeni Düzen ile faşizmin teşvik ettiği bayındırlık programları arasında paralellikler kurdular ve faşizmin benzer şekilde sosyalist devrim tehdidine yanıt olarak ortaya çıktığını ve benzer şekilde "kapitalizmi ve özel mülkiyeti kurtarmayı" amaçladığını iddia ettiler.[25] Sosyal demokrasi[değiştir \| kaynağı değiştir] Batı Avrupa'da savaş sonrası erken dönemde sosyal demokrat partiler, o zamanlar Sovyetler Birliği'nde mevcut olan Stalinist siyasi ve ekonomik modeli reddettiler ve kendilerini ya sosyalizme alternatif bir yola ya da kapitalizm ile sosyalizm arasında bir uzlaşmaya adadılar.[26] Bu dönemde sosyal demokratlar, özel mülkiyetin hakimiyetine dayalı karma bir ekonomiyi kucakladılar, yalnızca çok az temel kamu hizmeti ve kamu hizmetleri kamu mülkiyeti altındaydı. Sonuç olarak, sosyal demokrasi, kapitalist sistemi (faktör pazarları, özel mülkiyet ve ücretli emek)[27] niteliksel olarak farklı bir sosyalist ekonomik sistemle değiştirme öncelikli hedefini terk ederken, Keynesyen ekonomi, devlet müdahaleciliği ve refah devleti ile ilişkilendirildi.[28][29][30] Sosyalizm[değiştir \| kaynağı değiştir] Sosyal olarak sahip olunan ve özel teşebbüsün bir karışımı olarak anlaşılan karma ekonomiler, kapitalizm ile sosyalizm arasında gerekli bir geçiş formu olarak çeşitli sosyalistler tarafından öngörülmüş ve savunulmuştur. Ek olarak, sosyalist sistemler için bir dizi teklif, özel girişim için bir rol de dahil olmak üzere farklı işletme sahipliği biçimlerinin bir karışımını gerektirir. Örneğin, Alexander Nove'un uygulanabilir sosyalizm anlayışı, büyük sanayiler için devlet teşebbüsleri, işçi ve tüketici kooperatifleri, küçük ölçekli operasyonlar için özel teşebbüsler ve bireysel olarak sahip olunan teşebbüslerin bir kombinasyonuna dayanan bir ekonomik sistemin ana hatlarını çizmektedir.[31] Sosyal demokrat teorisyen Eduard Bernstein, kapitalizmin kendi isteğiyle sosyalizme dönüşmesinden önce uzun bir süre için karma bir kamu, kooperatif ve özel girişim sisteminin gerekli olacağına inanan bir karma ekonomi biçimini savundu.[32] Çin Halk Cumhuriyeti, Çin Komünist Partisi'ne göre sosyalist gelişimin erken bir aşamasını temsil eden sosyalist bir piyasa ekonomisini benimsedi. Komünist parti, çeşitli mülkiyet biçimleri içeren bir ekonomik sistemin - ancak kamu sektörünün belirleyici bir rol oynadığı - sosyalizmin gelişmesinin başlangıç aşamasında bir ekonominin gerekli bir özelliği olduğu şeklindeki Marksist-Leninist pozisyonu benimsiyor.[33] Vietnam Sosyalist Cumhuriyeti ekonomisini, sosyalist bir ekonominin uzun vadeli gelişimine yönelik karma bir ekonomi olan kamu, özel ve kooperatif girişimlerinin bir karışımından oluşan sosyalist odaklı bir piyasa ekonomisi olarak tanımlar. Tipoloji[değiştir \| kaynağı değiştir] Serbest piyasalar ve devlet müdahalesi karışımı[değiştir \| kaynağı değiştir] Karma ekonominin bu anlamı, piyasa sonuçlarını iyileştirmeyi amaçlayan düzenlemeler, makroekonomik politikalar ve sosyal refah müdahaleleri biçiminde piyasa güçleri ile devlet müdahalesinin bir kombinasyonunu ifade eder. Bu nedenle, bu tür bir karma ekonomi, kapitalizmin istikrarını sağlamayı amaçlayan makroekonomik müdahalelerle kapitalist bir piyasa ekonomisi çerçevesine girer.[2] Bu karma ekonomi biçimindeki ortak hükûmet faaliyetlerinin diğer örnekleri arasında çevrenin korunması, istihdam standartlarının sürdürülmesi, standartlaştırılmış bir refah sistemi ve rekabetin sürdürülmesi yer alır. Birleşik Devletler ekonomisi de dahil olmak üzere çağdaş piyasa odaklı ekonomilerin çoğu bu kategoriye girer.[34][35] Terim ayrıca, serbest piyasaları kapsamlı bir refah devleti ile birleştiren İskandinav ülkeleri tarafından uygulanan İskandinav modeli gibi kapsamlı refah devletlerine sahip ülkelerin ekonomilerini tanımlamak için de kullanılır.[36][37] Alman sosyal piyasa ekonomisi, özel bir piyasa ekonomisi çerçevesinde sosyal demokrasi ve kapitalizm hedefleri arasında orta yolu yönlendiren ve yüksek ekonomik büyüme oranı ile düşük enflasyon arasında bir denge sağlamayı amaçlayan modern Almanya'nın ekonomik politikasıdır. devlet müdahalesini kullanarak düşük işsizlik seviyeleri, iyi çalışma koşulları, kamu refahı ve kamu hizmetleri. Almanya, etkisi altında ıssızlıktan ve yenilgiden çıkarak Avrupa Birliği içinde bir sanayi devi haline geldi.[38] Amerikan Okulu, Amerikan İç Savaşı'ndan yirminci yüzyılın ortalarına kadar Amerika Birleşik Devletleri ulusal politikalarına egemen olan ekonomi felsefesidir.[39] Üç temel politika girişiminden oluşuyordu: sanayiyi yüksek tarifelerle korumak (1861-1932; 1932-1970'lerden sübvansiyonlara ve karşılıklılığa geçiş), dahili iyileştirmeler yoluyla altyapıya devlet yatırımı ve üretken işletmelerin büyümesini teşvik etmek için ulusal bir banka. Bu dönemde, Birleşik Devletler, Britanya İmparatorluğu'nu olmasa da 1880'de Birleşik Krallığı geçerek dünyanın en büyük ekonomisi haline geldi.[40][41][42] Özel ve kamu kuruluşlarının karışımı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu tür bir karma ekonomi, özellikle sanayi ve üretim araçlarının özel ve kamu mülkiyeti karışımını ifade eder. Bu nedenle, bazen kapitalizm ile sosyalizm arasında bir "orta yol" veya geçiş devleti olarak tanımlanır, ancak aynı zamanda devlet kapitalizminin özel kapitalizmle karışımına da atıfta bulunabilir. Örnekler arasında, tümü büyük özel sektörlerle birlikte faaliyet gösteren büyük devlete ait girişim sektörlerine sahip olan Çin, Norveç, Singapur ve Vietnam ekonomileri sayılabilir. Fransız ekonomisi, 1945'ten 1986'ya kadar büyük bir devlet sektörüne sahipti ve önemli miktarda devlete ait işletmeleri ve kamulaştırılmış firmaları özel girişimle karıştırdı. 1978'de başlatılan Çin ekonomik reformlarını takiben, Çin ekonomisi devlete ait işletmeleri reforme etti ve özel teşebbüsün devlet ve kolektif sektörlerle birlikte faaliyet göstermesi için daha geniş bir alan sağladı. 1990'larda, merkezi hükûmet mülkiyetini ekonominin stratejik sektörlerinde yoğunlaştırdı, ancak yerel ve il düzeyindeki kamu iktisadi teşebbüsleri, bilgi teknolojisi, otomobiller, makineler ve otelcilik dahil hemen hemen her sektörde faaliyet göstermeye devam ediyor. 2013 yılında başlatılan kamu iktisadi teşebbüs reformunun son turunda, devlet teşebbüslerinin merkezi hükûmete artan temettü ödemeleri ve devlete ait şirketlere kısmi özel yatırımı içeren karma mülkiyet reformu vurgulandı. Sonuç olarak, nominal olarak özel sektör firmalarının birçoğu aslında kısmen devletin çeşitli düzeylerinde hükûmet ve devlet kurumsal yatırımcılarına aittir; ve birçok kamu iktisadi teşebbüsü kısmen özel sektöre aittir ve karma bir mülkiyet ekonomisine yol açar. Pazarlar ve ekonomik planlama karışımı[değiştir \| kaynağı değiştir] Bu tür bir karma ekonomi, bir ekonomide üretime rehberlik etmek için ekonomik planlama ile piyasa güçlerinin bir kombinasyonunu ifade eder ve özel ve kamu girişimlerinin bir karışımı ile çakışabilir. Gösterge niteliğindeki makroekonomik planlama politikalarına sahip kapitalist ekonomileri ve Macaristan gibi kendi ekonomilerine piyasa güçleri katan sosyalist planlı ekonomileri içerebilir. Dirigisme, hükûmetin gösterge niteliğindeki ekonomik planlama yoluyla güçlü bir yönlendirici etki uyguladığı bir ekonomiyi tanımlayan, Fransa'da Charles de Gaulle altında başlatılan bir ekonomi politikasıydı. Dirigisme döneminde, Fransız devleti, piyasa ekonomisini yönlendirmek için piyasa güçlerini desteklemek için gösterge niteliğinde ekonomik planlamayı kullandı. Ulaşım, enerji ve telekomünikasyon altyapıları gibi endüstrilerin devlet kontrolünün yanı sıra özel şirketlerin belirli projeleri birleştirmesi veya bunlara dahil olması için çeşitli teşvikleri içeriyordu. Fransa, etkisi altında, Otuz Görkemli Yıl denen derin ekonomik büyüme yaşadı.[38] Macaristan, 1968'de piyasa süreçlerini planlı ekonomisine sokan Yeni Ekonomik Mekanizma reformlarını başlattı. Bu sistem altında, firmalar hala kamuya aitti, ancak ulusal bir planla belirlenen fiziksel üretim hedeflerine ve çıktı kotalarına tabi değillerdi. Firmalar, onları birleştirme, feshetme ve yeniden düzenleme yetkisine sahip olan ve firmanın faaliyet sektörünü oluşturan devlet bakanlıklarına bağlandı. İşletmeler girdilerini elde etmek ve çıktılarını piyasalarda satmak zorunda kaldı ve sonunda Sovyet tarzı planlı ekonomiyi aşındırdı. 2010'da Avustralyalı ekonomist John Quiggin şunları yazdı: "Yirminci yüzyıl deneyimi, karma bir ekonominin hem merkezi planlama hem de bırakınız yapsınlar konusunda daha iyi performans göstereceğini gösteriyor. Politika tartışmaları için asıl soru, uygun karışımı ve hangi yolu belirlemektir. kamu ve özel sektör etkileşime girmelidir. "[43] Eleştiri[değiştir \| kaynağı değiştir] Pek çok iktisatçı, kapitalizm ve sosyalizmin bir karışımı olarak anlaşıldığında, karma ekonomi kavramının tamamının geçerliliğini sorguladı. Human Action'da Ludwig von Mises, kapitalizm ile sosyalizmin bir karışımı olamayacağını savundu - piyasa mantığı ya da ekonomik planlama bir ekonomiye hakim olmalıdır.[44] Mises, bir piyasa ekonomisinin çok sayıda devlet tarafından işletilen veya kamulaştırılmış işletme içermesi durumunda bile, bu tür organizasyonların varlığının piyasa ekonomisinin temel özelliklerini değiştirmediği için ekonomiyi karıştırmayacağını ileri sürerek bu noktayı detaylandırdı. Bu kamuya ait teşebbüsler, piyasalar yoluyla sermaye malları elde etmek, kârları maksimize etmek için çabalamak veya en azından maliyetleri en aza indirmek ve ekonomik hesaplama için parasal muhasebeyi kullanmak zorunda kalacaklarından, yine de piyasa egemenliğine tabi olacaklardır.[44] Klasik ve ortodoks Marksist teorisyenler, sosyalizm ile kapitalizm arasında bir orta yol olarak karma bir ekonominin yaşayabilirliğini de tartışırlar. İşletme sahipliğinden bağımsız olarak, ya kapitalist değer yasası ve sermaye birikimi ekonomiyi yönlendirir ya da bilinçli planlama ve parasal olmayan değerleme biçimleri nihayetinde ekonomiyi yönlendirir. Büyük Buhran'dan itibaren, Batı dünyasında mevcut olan karma ekonomiler, sermaye birikimi temelinde faaliyet gösterdikleri için hala işlevsel olarak kapitalisttir.[45] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Stilwell, Frank J. B. (2006). Political economy : the contest of economic ideas. 2nd ed. South Melbourne, Vic.: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-555127-3. OCLC 71163760. a b Arrighi, Giovanni (Haziran 2008). "Capitalism Unleashed: Finance, Globalization, and Welfare". New Political Economy. 13 (2): 241-245. doi:10.1080/13563460802018612. ISSN 1356-3467. Mander, Jerry (2012). The Capitalism Papers: Fatal Flaws of an Obsolete System. Counterpoint. ss. 213-217. ISBN 978-1582437170. Brown, Douglas M., 1947-. Towards a radical democracy : the political economy of the Budapest School. Londra. ISBN 978-1-317-83185-3. OCLC 868240745. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link) Millward, Robert (1982), "The Comparative Performance of Public and Private Ownership", The Mixed Economy, Londra: Palgrave Macmillan UK, ss. 58-93, ISBN 978-0-333-37276-0, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Pollin, Robert (2007). "Resurrection of the Rentier" 12 Nisan 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (July–August). Book review of Andrew Glyn's Capitalism Unleashed: Finance, Globalization, and Welfare. In New Left Review (46): 141–142. "The underlying premise behind the mixed economy was straightforward. Keynes and like-minded reformers were not willing to give up on capitalism, and in particular, two of its basic features: that ownership and control of the economy's means of production would remain primarily in the hands of private capitalists; and that most economic activity would be guided by 'market forces', that is, the dynamic combination of material self-seeking and competition. More specifically, the driving force of the mixed economy, as with free-market capitalism, should continue to be capitalists trying to make as much profit as they can. At the same time, Keynes was clear that in maintaining a profit-driven marketplace, it was also imperative to introduce policy interventions to counteract capitalism's inherent tendencies—demonstrated to devastating effect during the 1930s calamity—toward financial breakdowns, depressions, and mass unemployment. Keynes's framework also showed how full employment and social welfare interventions could be justified not simply on grounds of social uplift, but could also promote the stability of capitalism." Rees, Merlyn (1973). The Public Sector in the Mixed Economy. Bratsford. ss. 240. ISBN 978-0713413724. "Laissez-faire" 1 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Encyclopædia Britannica Online. 2 March 2021. Retrieved 14 October 2022. Wu, Yu-Shan (1995). Comparative Economic Transformations: Mainland China, Hungary, the Soviet Union, and Taiwan. Stanford University Press. ss. 8. In laissez-faire capitalism, the state restricts itself to providing public goods and services that the economy cannot generate by itself and to safeguarding private ownership and the smooth operation of the self-regulating market. "social democracy". Encyclopedia Britannica (İngilizce). 27 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. Miller, David (1998). "Social Democracy". In Craig, Edward (ed.). </nowiki>Routledge Encyclopedia of Philosophy. 8. Routledge. 9780415187138. Batson, Andrew (March 2017). "The State of the State Sector" 12 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Gavekal Dragonomics. Retrieved 19 August 2020. pplswar (31 Ekim 2018). "Social Liberalism vs. Social Democracy: What's the Difference?". Medium (İngilizce). 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. Craig, Edward (June 1998). Routledge Encyclopedia of Philosophy, Volume 8. Routledge. s. 827. ISBN 978-0415187138. In the second, mainly post-war, phase, social democrats came to believe that their ideals and values could be achieved by reforming capitalism rather than abolishing it. They favored a mixed economy in which most industries would be privately owned, with only a small number of utilities and other essential services in public ownership. "Social democracy". Jason P. Abbot. Routledge Encyclopedia of International Political Economy. Ed. R. J. Barry Jones. Taylor & Francis, 2001. 1410 O'Hara, Phillip Anthony, (Ed.) (1999). "Welfare state". Encyclopedia of Political Economy. Routledge. s. 1247. ISBN 0-415-24187-1. The welfare state emerged in the twentieth century as one institutional form of this socially protective response. In the 1930s, the responses of emerging welfare states to the Great Depression were to the immediate circumstances of massive unemployment, lost output, and collapse of the financial and trading systems. Planning was not a key element in the response to the crisis of capitalism. Instead, the character of welfare state intervention can best be described as an 'interventionist drift', reflecting the spontaneous, uncoordinated reactions of the protective response. Theories of the mixed economy. Reisman, David A. Londra: W. Pickering. 1994. ISBN 1-85196-213-1. OCLC 31657411. Tawney, R. H. (Richard Henry), 1880-1962. (1975). Equality. Londra: Unwin Books. ISBN 0-04-323014-8. OCLC 3987766. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link) Crosland, Anthony, 1918-1977. (1977). The future of socialism. Westport, Conn.: Greenwood Press. ISBN 0-8371-9586-1. OCLC 2875476. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link) Gardner, Martin (1990). "Excerpt from "The Whys of a Philosophical Scrivener"". The Chesterton Review. 16 (2): 113-114. doi:10.5840/chesterton199016230. ISSN 0317-0500. Vương, Quân Hoàng. (2010). Financial markets in Vietnam's transition economy : facts, insights, implications. Saarbrücken: VDM Verlag Dr. Müller. ISBN 978-3-639-23383-4. OCLC 724097168. Gregg, Samuel (1 Ağustos 2019), "Quadragesimo anno(1931)", Catholic Social Teaching, Cambridge University Press, ss. 90-107, ISBN 978-1-108-63023-8, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Shannon, Thomas A. (1986). "Toward a Christian Economic Ethic. Stewardship and Social Power. By Prentiss L. Pemberton and Daniel Rush Finn. Minneapolis, MN: Winston Press, 1985. vi + 256 pages. $11.95 (paper). - Catholic Social Teaching and the U.S. Economy. Working Papers for a Bishops' Pastoral. Edited by John W. Houck and Oliver F. Williams. Washington, DC: University Press of America, 1984. xv + 457 pages. $32.50 (paper $13.50)." Horizons. 13 (1): 202-203. doi:10.1017/s0360966900036161. ISSN 0360-9669. Palaver, Wolfgang (Aralık 2008). "Book Review: Philip Booth (ed.), Catholic Social Teaching and the Market Economy (London: Institute for Economic Affairs, 2007). 286 pp. £15 (pb), ISBN 978—0—255— 36581—9". Studies in Christian Ethics. 21 (3): 431-434. doi:10.1177/09539468080210030603. ISSN 0953-9468. Miller, W. L. (1 Aralık 1977). "The Origin of Economic Ideas". History of Political Economy. 9 (4): 595-595. doi:10.1215/00182702-9-4-595. ISSN 0018-2702. Oudenampsen, Merijn (2 Ocak 2016). "A Dialectic of Freedom: The Dutch Post-War Clash Between Socialism and Neoliberalism". Socialism and Democracy. 30 (1): 128-148. doi:10.1080/08854300.2015.1132648. ISSN 0885-4300. Henderson, George (1 Nisan 2013), "The Politics of Capitalist "Totality" in a More-Than-Capitalist World", Value in Marx, University of Minnesota Press, ss. 35-56, ISBN 978-0-8166-8095-5, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Zhengqiu, Pan (Ocak 1998). "Two Problems to Which We Must Pay Attention as We Develop the Privately Owned Economy". The Chinese Economy. 31 (1): 55-59. doi:10.2753/ces1097-1475310155. ISSN 1097-1475. "White Women Have Strange Ways:", Alone in Silence, MQUP, ss. 138-161, 21 Eylül 2001, ISBN 978-0-7735-6929-4, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Coats, David (2013), "Social Democracy, Industrial Democracy and Responsible Capitalism", The socialist way, I.B.Tauris, ISBN 978-1-78076-580-8, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 "Investment Advice – Finance and Investment Information" (İngilizce). 15 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2020. "Manfred B. Steger. <italic>The Quest for Evolutionary Socialism: Eduard Bernstein and Social Democracy</italic>. New York: Cambridge University Press. 1997. Pp. xiv, 287. $64.95". The American Historical Review. Aralık 1998. doi:10.1086/ahr/103.5.1624. ISSN 1937-5239. 28 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2020. "Chapter Thirteen: The Socialist System of Public Ownership Is the Basis of Socialist Production Relations". Chinese Economic Studies. 9 (2-3): 159-190. Ocak 1975. doi:10.2753/ces1097-1475090203159. ISSN 0009-4552. Dreyer, Michael (2011), "Germany and the United States", The New Germany, Nomos Verlagsgesellschaft mbH & Co KG, ss. 349-360, ISBN 978-3-8452-2711-5, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Labra, Armando (1980), "Public Enterprise in an Underdeveloped and Dependent Economy", Public and Private Enterprise in a Mixed Economy, Londra: Palgrave Macmillan UK, ss. 36-40, ISBN 978-1-349-16396-0, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Lahti, Arto. Globalization & the Nordic Success Model: Part II. 2010. Arto Lahti & Ventus Publishing ApS. p 60. ISBN 978-87-7681-550-9. Nordic welfare states in the European context. Kautto, Mikko, 1965-. Londra: Routledge. 2001. ISBN 0-415-24160-X. OCLC 44914300. a b "Gardner, Alan, first Baron Gardner (1742–1809)", Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 6 Şubat 2018, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 "300 Area, February 12 through February 18". 22 Şubat 1946. Stansky, Peter; Pugh, Martin (Haziran 1983). "The Making of Modern British Politics, 1867-1939". The American Historical Review. 88 (3): 678. doi:10.2307/1864630. ISSN 0002-8762. O’Brien, Robert; Williams, Marc (2004), "Governing the Global Political Economy", Global Political Economy, Londra: Macmillan Education UK, ss. 315-337, ISBN 978-0-333-68963-9, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Gill, William J. (1990). Trade wars against America : a history of United States trade and monetary policy. New York: Praeger. ISBN 0-275-93316-4. OCLC 20670425. QUIGGIN, JOHN (21 Mayıs 2012). Zombie Economics. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-4208-7. a b Von Mises, Ludwig, 1881-1973. (2006). Human action : a treatise on economics. Greaves, Bettina Bien. Indianapolis: Liberty Fund. ISBN 978-1-61487-837-7. OCLC 826659916. 24 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2020. KB1 bakım: Birden fazla ad: yazar listesi (link) Locke, Edwin A. (26 Haziran 2017), "Performance Appraisal Under Capitalism, Socialism, and the Mixed Economy", Performance Measurement and Theory, Routledge, ss. 309-333, ISBN 978-1-315-21194-7, erişim tarihi: 13 Ağustos 2020 Otorite kontrolü BNE: XX527090 BNF: cb120503338 (data) GND: 4156569-1 LCCN: sh87001744 NKC: ph402592 NLI: 987007541556305171 SUDOC: 028726839 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Karma_ekonomi&oldid=31824382" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenEkonomik sistemler Üst terimler Kapitalizm Sosyalizm Komünizm İdeolojilere göre Anarşist Kapitalist Komünist Korporatist Faşist Georgist Laissez faire Piyasa sosyalizmi Merkantilist Neomerkantilist Katılımcı Korumacı Sosyalist Devlet kapitalizmi Sendikalist Koordinasyona göre Otarşi Dijital Çift Hediye Kayıt dışı Piyasa Karma Doğal Açık Planlı Robinson Crusoe Geçimlik Karaborsa Sanal Modele göre Anglo-Sakson Çin Doğa Asya Alman İskandinav Ren Singapur Sovyet Sektörler Ortak mülkiyet Özel Kamu Gönüllü Dönüşüm Kolektifleştirme Komünleştirme Liberalleşme Piyasalaşma Özelleştirme Sosyalleştirme Diğer türler Feodalizm Avcı-toplayıcı Bilgi Yeni sanayileşmiş Saray Plantasyon Post-kapitalist Post-endüstriyel Post-kıtlık Kaynak bazlı Sosyal piyasa Sosyalist piyasa Tekelci devlet kapitalizmi Token Geleneksel Geçiş Dünya Siyasi ideolojiler listesi Ekonomigtd Planlı ekonomi; üretim faktörlerinin tümü veya büyük kısmının devlet denetiminde bulunduğu, üretim ve dağıtım kararlarının devlet tarafından alındığı ekonomik sistemdir.[1] Planlı ekonomiler, kuramsal olarak devlet denetiminin olmadığı serbest piyasa ekonomilerinin tam olarak zıddı bir ekonomik sistemi temsil ederler. Dünyada bu iki uçta bulunan ülke ekonomilerinden söz etmek çok mümkün değildir. Her iki sistemin de özelliklerini taşıyan karma ekonomiler çoğunlukla görülen ekonomik sistemlerdir. Sovyet tipi ekonomik planlama bu ekonomi türüne örnektir. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Serbest piyasa ekonomisi Karma ekonomi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Karalar, Rıdvan; İnan.(2004). Genel İşletme. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi. s. 4 6 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. ISBN 975-06-0016-9 Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü GND: 4046242-0 HDS: 044247 LCCN: sh85021923 NDL: 00565342 NLI: 987007284966805171 NLK tanımlayıcısı KSH1998012081 geçerli değil. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Planlı_ekonomi&oldid=31037043" sayfasından alınmıştır
Ekonometri İki veya daha fazla verinin, birbirleri arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkiden yola çıkarak, matematik, istatistik ve bilgisayar bilimi aracılığıyla ekonomik ilişkilerin ampirik bir biçimde değerlendirilerek, bu veriler arasındaki ilişkiyi inceleyen bilim dalıdır.[1] Daha açık olmak gerekirse, "sonucu uygun metodlarla ilişkilendirilmiş, teori ve gözlemin eşzamanlı gelişimi tabanlı mevcut ekonomik olgunun nicel çözümlemesidir."[2] Bir ekonomiye giriş ders kitabı ekonometriyi: "dağlarca verinin arasından basit ilişkileri çıkarmak için titizlikle araştırmak" olarak açıklamıştır.[3] "Ekonometri" terimi ilk olarak Polonyalı ekonomist Pawel Ciompa tarafından 1910 yılında kullanılmıştır.[4] Bugünkü kullanım şekline getiren ise Ragnar Frisch'dir.[5] Günümüzde daha güçlü bilgisayar yazılımların varlığıyla ekonometrik analizlerin gücü artmıştır. Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Etimolojik olarak "ekonomik ölçüm" anlamına gelmektedir. Matematiksel İktisat, İstatistik ve Ekonomi Teorisi'nin bir birleşiminden oluşur. Ekonomik teorinin, ampirik analizle sınanmasını mümkün kılar. Örneğin, talep eğrisinin Ekonomi Teorisinin öngördüğü gibi aşağı doğru eğimli (negatif eğimli) olup olmadığı ekonometrik yöntemlerle test edilir. Ekonomi Teorisi eğim katsayısının kesin değeri hakkında bir yorumda bulunmazken, Ekonometri ile eğim katsayısının değeri kestirilmeye çalışılır. Talep eğrisi örneğinde bir malın fiyatında meydana gelen bir birimlik artışın, talep miktarında herhangi bir azalmaya yol açıp açmadığı, azalma oluyorsa belli bir aralıkta yaklaşık olarak ne kadar bir azalmayı beraberinde getirdiği ekonometri ile ölçülür. Ekonometrinin en çok kullanılan yöntemi Regresyon analizidir. Ekonometrik çözümlemeler iki ana dalda incelenebilir. Birincisi zaman serisi analizi, bir diğeri ise yatay kesit analizidir. Zaman serisi analizi değişkenlerin bir zaman aralığı üzerindeki değerlerini ve bu değerlerin farklı değişkenler için birbirleriyle karşılaştırılmasına dayanır. Yatay kesit analizi ise tek bir zaman noktasında farklı değişkenlerin incelenmesine dayanır. Örneğin 1990-2000 yılları arasında ekonomik büyüme ve istihdam arasındaki ilişki tek bir ülke için incelendiğinde zaman serisi analizi, 1990 yılı üzerinde farklı ülkelerin istihdam ve ekonomik büyüme rakamları incelendiğinde yatay kesit analizi yapılmış olur. Zaman serileri ve yatay kesit verileri bir arada kullanıldığında ise panel veri analizi denen yöntem uygulanır. Örneğe göre bu analiz 1990 ile 2000 yılları arasında 20 farklı ülkenin istihdam ve ekonomik büyüme rakamları analiz edildiğinde panel veri teknikleri kullanılır. Ekonometrik modeller[değiştir \| kaynağı değiştir] İki değişkenli tek denklemli doğrusal ekonometrik model[değiştir \| kaynağı değiştir] Yt = βo + β1Xt + ut Yt: Bağımlı (açıklanan) değişken Xt: Bağımsız (açıklayıcı) değişken Örneğin: Harcamalar ile gelir arasında doğrusal bir bağlantı olduğu kabul edilirse bu bağlantı için anakitle doğrusal model şöyle tanımlanabilir: Kişisel harcamalar = Sabit (otonom) harcama + Harcama eğilimi X Gelir + Tesadüfi bir hata değişkeni Y = β0 + β1t + ut Değişkenler: Yt: Kişisel harcamalar Xt: Gelir ut: Rassal (tesadüfî) bir hata değişkeni Regresyon katsayıları β0: sabit terim katsayı β1: eğilim katsayı Böyle bir modelin regresyon katsayılarının klasik regresyon analizi en küçük kareler yöntemiyle kestirimi yapılabilir yani Y = b0 + b1t Burada b0: sabit terim katsayı kestirimi; b1: eğilim katsayı kestirimi olur. Bu katsayı kestirimleri kullanılması ile her bir gelir miktarı için yaklaşık ne kadar harcama yapılacağı hakkında tahminler elde edilebilir. Bu iki değişkenli doğrusal modelin sağlıklı tahmin vermesi için bu doğrusal modelin özellikle hata teriminin istenen temel varsayımlara sahip olması gerekir. Aksi takdirde yanıltıcı sonuçlar elde edilebilir. Çok değişkenli tek denklemli doğrusal ekonometrik model[değiştir \| kaynağı değiştir] Yt = βo + β1X1,t + β2X2,t + ... + βkXk,t + ut Simgelerin anlamı[değiştir \| kaynağı değiştir] Yt: Bağımlı (açıklanan) değişken Xi,t: Bağımsız (açıklayıcı) değişken(ler), i = 1 ... n βk: Parametre(ler), k = 0 ... n ut: Hata terimi Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Granger Nedenselliği Birim kök Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 18 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2014. P. A. Samuelson, T. C. Koopmans, and J. R. N. Stone (1954). Paul A. Samuelson and William D. Nordhaus, 2004. "Arşivlenmiş kopya". 2 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2016. • H. P. Pesaran (1990), "Econometrics," Econometrics: The New Palgrave, p. 2 6 Mayıs 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., citing Ragnar Frisch (1936), "A Note on the Term 'Econometrics'," Econometrica, 4(1), p. 95. Temurlenk, Sinan (2010) EKONOMETRİ 1-2 (3.Baskı) Erzurum Atatürk Ü. İİBF Kılıçbay, Ahmet (1965), Ekonometri, (Birinci baskı),İstanbul: İ.Ü. İktisat Fakültesi yayını No: 160. Kılıçbay, Ahmet (1975), Ekonometrik Metotlar ve Araştırma,,İstanbul: İ.Ü. İşletme Fakültesi yayını No: 52. Kılıçbay, Ahmet (1980), Ekonometrinin Temelleri,,,İstanbul: İ.Ü. İktisat Fakültesi yayını No: 454. Gujarati, Damodar (çev. Ümit Şenesen, Gülay Günlük Şenesen) (2008) Temel Ekonometri, Literatür Yayınları ISBN 975-7860-99-9. Güriş, Selahattin ve Ebru Çağlayan (2005), Ekonometri Temel Kavramları,,İstanbul: Der yayınları, Yayın No:282 ISBN 975-353-210-5. Otorite kontrolü BNE: XX4576374 BNF: cb11931935v (data) GND: 4132280-0 LCCN: sh85040763 LNB: 000071138 NARA: 10639172 NDL: 00565373 NKC: ph119822 NLI: 987007531364405171 NLK tanımlayıcısı KSH1998010497 geçerli değil. gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekonometri&oldid=31082446" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenEkonomik sistemler Üst terimler Kapitalizm Sosyalizm Komünizm İdeolojilere göre Anarşist Kapitalist Komünist Korporatist Faşist Georgist Laissez faire Piyasa sosyalizmi Merkantilist Neomerkantilist Katılımcı Korumacı Sosyalist Devlet kapitalizmi Sendikalist Koordinasyona göre Otarşi Dijital Çift Hediye Kayıt dışı Piyasa Karma Doğal Açık Planlı Robinson Crusoe Geçimlik Karaborsa Sanal Modele göre Anglo-Sakson Çin Doğa Asya Alman İskandinav Ren Singapur Sovyet Sektörler Ortak mülkiyet Özel Kamu Gönüllü Dönüşüm Kolektifleştirme Komünleştirme Liberalleşme Piyasalaşma Özelleştirme Sosyalleştirme Diğer türler Feodalizm Avcı-toplayıcı Bilgi Yeni sanayileşmiş Saray Plantasyon Post-kapitalist Post-endüstriyel Post-kıtlık Kaynak bazlı Sosyal piyasa Sosyalist piyasa Tekelci devlet kapitalizmi Token Geleneksel Geçiş Dünya Siyasi ideolojiler listesi Ekonomigtd Açık ekonomi, yalnızca ülke içindeki değil, diğer ülkelerdeki ekonomik aktörlerin de mal ve hizmet ticaretine katıldığı ekonomi türüdür.[1] Bu ticaret yönetimsel değişim, teknoloji transferi ve diğer her türlü mal ve hizmet şeklinde olabilir. Uluslararası ticaret ve finansın gerçekleşmediği kapalı ekonominin zıttıdır. Yabancı bir ülkeye mal veya hizmet satma uygulamasına ihracat, yabancı bir ülkeden mal veya hizmet satın almaya ise ithalat denilirken; açık ekonomilerde ihracat ve ithalat, toplu olarak uluslararası ticareti oluşturur. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Döviz kuru Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Dornbusch, Rudiger (2005). Macroeconomics (İngilizce). ss. 87-145. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Açık_ekonomi&oldid=32035481" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenEkonomik sistemler Üst terimler Kapitalizm Sosyalizm Komünizm İdeolojilere göre Anarşist Kapitalist Komünist Korporatist Faşist Georgist Laissez faire Piyasa sosyalizmi Merkantilist Neomerkantilist Katılımcı Korumacı Sosyalist Devlet kapitalizmi Sendikalist Koordinasyona göre Otarşi Dijital Çift Hediye Kayıt dışı Piyasa Karma Doğal Açık Planlı Robinson Crusoe Geçimlik Karaborsa Sanal Modele göre Anglo-Sakson Çin Doğa Asya Alman İskandinav Ren Singapur Sovyet Sektörler Ortak mülkiyet Özel Kamu Gönüllü Dönüşüm Kolektifleştirme Komünleştirme Liberalleşme Piyasalaşma Özelleştirme Sosyalleştirme Diğer türler Feodalizm Avcı-toplayıcı Bilgi Yeni sanayileşmiş Saray Plantasyon Post-kapitalist Post-endüstriyel Post-kıtlık Kaynak bazlı Sosyal piyasa Sosyalist piyasa Tekelci devlet kapitalizmi Token Geleneksel Geçiş Dünya Siyasi ideolojiler listesi Ekonomigtd Piyasa ekonomisi; yatırım, üretim ve dağıtım ile ilgili kararların arz ve talebe dayalı olduğu,[1] mal ve hizmet fiyatlarının serbest fiyat sistemi içinde belirlendiği ekonomidir.[2] Çoğu mevcut piyasa ekonomisi belirli bir derece kadar ekonomik planlama veya devletin ekonomik aktiviteleri yönlendirmesini içerir ve dolayısıyla karma ekonomi olarak sınıflandırılır. Piyasa ekonomisi terimi bazen serbest piyasa ekonomisi ile eşanlamlı kullanılır, ancak serbest piyasa ekonomisi ayrıca laissez-faire veya serbest piyasa anarşizmini ifade eder.[3] Piyasa ekonomisi çeşitli kooperatif türlerinin, kolektif veya özerk devlet kurumlarının bulunduğu bir serbest fiyat sisteminde de var olabilir.[2] Piyasaların devlet tarafından gerekli şartlarda müdahaleye uğradığı sistem ise sosyal piyasa ekonomisidir. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Kapitalizm Ekonomik liberalizm Serbest piyasa Sosyal piyasa ekonomisi Serbest piyasa anarşizmi Laissez-faire Piyasa liberalizmi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Gregory and Stuart, Paul and Robert (2004). Comparing Economic Systems in the Twenty-First Century, Seventh Edition. George Hoffman. s. 538. ISBN 0-618-26181-8. Market Economy: Economy in which fundamentals of supply also demand provide signals regarding resource utilization. a b Altvater, E. (1993). The Future of the Market: An Essay on the Regulation of Money and Nature After the Collapse of "Actually Existing Socialism. Verso. s. 57. "market economy", Merriam-Webster Unabridged Dictionary Otorite kontrolü GND: 4037653-9 HDS: 013832 NKC: ph126777 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Piyasa_ekonomisi&oldid=31036871" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Makale serilerindenEkonomik sistemler Üst terimler Kapitalizm Sosyalizm Komünizm İdeolojilere göre Anarşist Kapitalist Komünist Korporatist Faşist Georgist Laissez faire Piyasa sosyalizmi Merkantilist Neomerkantilist Katılımcı Korumacı Sosyalist Devlet kapitalizmi Sendikalist Koordinasyona göre Otarşi Dijital Çift Hediye Kayıt dışı Piyasa Karma Doğal Açık Planlı Robinson Crusoe Geçimlik Karaborsa Sanal Modele göre Anglo-Sakson Çin Doğa Asya Alman İskandinav Ren Singapur Sovyet Sektörler Ortak mülkiyet Özel Kamu Gönüllü Dönüşüm Kolektifleştirme Komünleştirme Liberalleşme Piyasalaşma Özelleştirme Sosyalleştirme Diğer türler Feodalizm Avcı-toplayıcı Bilgi Yeni sanayileşmiş Saray Plantasyon Post-kapitalist Post-endüstriyel Post-kıtlık Kaynak bazlı Sosyal piyasa Sosyalist piyasa Tekelci devlet kapitalizmi Token Geleneksel Geçiş Dünya Siyasi ideolojiler listesi Ekonomigtd Bilgi ekonomisi, bilginin iktisadı ve iktisadi kararları nasıl etkilediğini ele alan mikroekonomi dalı. Bilginin kolay yaratılmasına karşın güvenirliliğinin görece güç sağlanıyor oluşu, çabuk yayılmasına karşın kolaylıkla kontrol altında tutulamaması gibi temel özellikleri iktisadi kuramların karmaşık bir biçim almasına yol açmaktadır. Bilgi ekonomisinin birçok alt türü bulunmaktadır. Bunlardan biri bilgi ürünlerini konu alır. Bakışımsız bilgi konusunda yaşanan son gelişmeler sözleşme kuramını da etkilemiştir. Bilgi değeri[değiştir \| kaynağı değiştir] İktisadı çözümlemenin ilk adımı bilginin bir iktisadi değerinin bulunduğunu anlamaktır. Bu değer; bireylerin, bilginin bulunmadığı bir duruma göre daha yüksek gelir elde etmelerini sağlayan kararlar almalarına yardımcı olmaktadır. Bilgi ve tutar sistemi[değiştir \| kaynağı değiştir] Bilgi ekonomisi konulu çalışmaların büyük kısmı Friedrich Hayek'in bilgi sorunu ve tutarın iletişim işlevine ilişkin eserlerine dayanmaktadır. Abba Lerner, Tjalling Koopmans, Leonid Hurwicz ve George Stigler bu alanda ürün vermiş olan diğer iktisatlardır.[kaynak belirtilmeli] Bakışımsız bilgi[değiştir \| kaynağı değiştir] Bakışımsız bilgi, bir tarafın belirli bir konuda diğer tarafa göre daha çok bilgi sahibi olduğu durumları ele almaktadır. Bilginin taraflar arasındaki dengesiz dağılımı iktisadi etkinliklerin olması gerektiği gibi sonuçlanamamasına neden olabilmektedir. Olumsuz seçim ve manevi zarar bu durumlara örnek olarak gösterilebilir. George Akerlof'un The Market for Lemons adlı eseri olumsuz seçimi ana hatlarıyla ortaya koymaktadır. Bu sorunun sinyal verme ve gözleme olmak üzere iki temel çözüm yolu vardır. Sinyal verme[değiştir \| kaynağı değiştir] Sinyal verme düşüncesi ilk kez Michael Spence tarafından ortaya atılmıştır. Spence, bakışımsız bilginin var olduğu bir ortamda taraflardan birinin kendi durumuna ilişkin ayrıntıları karşı tarafa aktarmasının olanaklı olduğunu, olumsuz seçimin böylece ortadan kalkacağını savunmuştur. Bu düşünce iş arama örneğiyle somutlaştırılmıştır. Bir işveren öğrenme becerisi yüksek çalışanları işe almak isteyecektir. İş başvurusu yapan adayların tümüyse bu konuda yetkin olduklarını öne süreceklerdir. Adayların bu alanda gerçekten donanımlı olup olmadıkları yalnızca kendileri tarafından bilindiğinden ortaya bakışımsız bilginin egemen olduğu bir tablo çıkacaktır. Spence'e göre, bir yükseköğretim kurumuna gitmiş olmak öğrenme becerisini açığa çıkaran güvenilir bir araç olarak değerlendirilebilir. Öğrenme becerisine sahip kişilerin bir yükseköğretim kurumunu bu beceriye sahip olmayanlara göre daha kolay tamamlayacakları kabul edilirse, yükseköğrenimlerini tamamlayan kişiler becerilerini işverene göstermiş olacaklardır. Okulun yalnızca bir sinyal olduğu bu durum, kişilerin bu süreçte ne öğrendikleriyle ilintili değildir. Gözleme[değiştir \| kaynağı değiştir] Gözleme kuramına ilişkin çalışmalar Joseph E. Stiglitz tarafından başlatılmıştır. Bu yöntemle bilgisi az olan taraf karşı tarafı ayrıntıları açıklamaya yöneltebilmektedir. Bilgi ürünleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Bilgi ticareti diğer malların alım-satımına göre bazı farklılıklar göstermektedir. Bunların başında, bilginin tüketim sürecinin rekabetten olumsuz etkilenmemesi gelmektedir. Bilginin marjinal tutarının genellikle sıfır olması ise bir diğer farklılıktır. Bu, bilginin bir kez üretildikten sonra sıfır ya da çok düşük bir gider karşılığında yeniden üretilebilmesi anlamına gelmektedir. Diğer bir farklılık ise bilginin doğası gereği soyutlanabilir olmayışıdır. Bu olgu, bilginin tüketim rekabetinden etkilenmeyişiyle birlikte ele alındığında bilgi bir kamu malı olarak yorumlanabilir. Bilgi piyasasının şeffaf olmayışı onu diğer pazar türlerinden ayıran bir diğer özelliktir. Bilginin değerlendirilebilmesi için öncelikle elde edilmesi gerekir. Paketleme[değiştir \| kaynağı değiştir] Bilgi ürünlerinden kazanç sağlamanın en verimli yolu paketlemedir. Benzer ürünleri bir araya getirerek bir paket oluşturma anlamına gelen bu kavram, satıcının pakete yönelen talebi daha kolay görebilmesine olanak tanımaktadır. Ne var ki, bu yolla alıcının paketteki hangi ürünleri almaya değer bulduğu tam olarak anlaşılamamaktadır. Bu yöntem az talep edilen ürünler için de işe yaramamaktadır. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Manevi zarar Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Alchian, Armen A. & Harold Demsetz, 1972. "Production, Information Costs, and Economic Organization," American Economic Review, 62(5), s. 777-795 4 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Arrow, Kenneth J., 1984. Collected Papers of Kenneth J. Arrow, v. 4, The Economics of Information Bakos, Yannis and Brynjolfsson, Erik 2000. "Bundling and Competition on the Internet: Aggregation Strategies for Information Goods" Marketing Science 19. Cilt, No. 1 s. 63-82. Bakos, Yannis & Brynjolfsson, Erik 1999. "Bundling Information Goods: Pricing, Profits and Efficiency" Management Science, 45. Cilt, No. 12 s. 1613-1630 Birchler, Urs & Monika Bütler, 2007. Information Economics. Londra, Routledge. ISBN 978-0-415-37346-3 Brynjolfsson, Erik & Saunders, Adam, 2009. "Wired for Innovation: How information technology is reshaping the economy", ISBN 0-262-01366-5 ISBN 978-0-262-01366-6 Mas-Colell, Andreu; Michael D. Whinston & Jerry R. Green, 1995, Microeconomic Theory. Oxford University Press Milgrom, Paul R., 1981. "Good News and Bad News: Representation Theorems and Applications," Bell Journal of Economics, 12(2), s. 380-391 15 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Rothschild, Michael & Joseph Stiglitz, 1976. "Equilibrium in Competitive Insurance Markets: An Essay on the Economics of Imperfect Information," Quarterly Journal of Economics, 90(4), s. 629-649 Spence, Michael A., 1973. "Job Market Signaling," Quarterly Journal of Economics, 83(3), s. 355-377 13 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Stigler, George J., 1961. “The Economics of Information,” Journal of Political Economy, 69(3), s. 213- 225 11 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Stiglitz, Joseph E., 2000. "The Contributions of the Economics of Information to Twentieth Century Economics," Quarterly Journal of Economics, 115(4), s. 1441-1478 Theil, Henri, 1967. Econonomics and Information Theory. Amsterdam Marilyn M. Parker, Robert J. Benson, H.E. Trainor, 1988, Information Economics: Linking Business Performance to Information Technology 11 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ISBN 978-0134645957 gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Otorite kontrolü BNE: XX554160 GND: 4161671-6 NLK: KSH2004041010 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Bilgi_ekonomisi&oldid=29297358" sayfasından alınmıştır
Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Mikroekonomi, ekonomiyi tüketiciler, firmalar ve endüstriler düzeyinde inceleyen disiplindir.[1] Yunanca mikros (μικρος) kelimesinden türetilen mikro iktisatta, iktisadi mesele ile etkinlik üzerinde durulur; ne üretilecek, nasıl üretilecek, kimler için üretilecek, dağılımda-üretimde-bölüşümde etkinlik var mı soruları incelenmeye çalışılır. Aslında gerek mikro iktisatta gerek makro iktisatta bir ekonomideki karar birimlerinin, tüketicilerin ve firmaların, nasıl karar aldıkları ve piyasada birbirlerini nasıl etkiledikleri analiz edilir. Fırsat maliyeti, arz ve talep, elastikiyet gibi konuları inceler.[1] Genelde bireyin ve firmanın davranışlarıni incelemekle beraber aynı zamanda da (bazı iktisat düşünürlerine göre) sağlam bir Makro İktisadi analizin yapılmasının da temelini oluşturur. Birey ekonomik bir karar verirken nasıl davranır? Sorusuna cevapla başlar ama bu cevap sanıldığı kadar kolay değildir. Karar vericilerin rasyonel davrandıkları ve Rasyonel bireylerin en doğru kararı vereceğini söylese de bu karar verme sürecinin incelemesi olan mikroekonomi biliminin sanıldığı kadar kolay olmadığı bilinen bir gerçektir. Girişimci karar verirken kendi çıkarlarını göz önünde bulundurur. Bu yüzden genel olarak iktisat bilimi hep varsayımlar üzerine kuruludur. Mikro ekonomi aynı zamanda kaynakların rasyonel kullanımı ile de ilgilidir. Fiyat teorisiyle ilgilenir. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b Dixit, Avinash K. (2014). Microeconomics : a very short introduction (1. bas.). Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0199689378. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Otorite kontrolü GND: 4039225-9 LCCN: sh85084819 NDL: 00945618 NKC: ph115305 NLI: 987007531509905171 NLK tanımlayıcısı KSH1998002332 geçerli değil. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikroekonomi&oldid=31031857" sayfasından alınmıştır
Aynı adlı kitap için Makroekonomi (kitap) sayfasına bakınız. Ekonomi Bölgelere göre ekonomi Afrika · Kuzey AmerikaGüney Amerika · AsyaAvrupa · Okyanusya Ana hatlar Genel sınıflandırma Mikroekonomi · Makroekonomi Ekonomik düşünce tarihi Metodoloji · Heterodoks Teknikler Matematiksel · Ekonometri Deneysel · Milli muhasebe Dalları ve alt dalları Davranışsal · Kültürel · Çevresel Büyüme · Gelişme · Tarih Uluslararası · Ekonomiler Monetarizm ve Finansal ekonomi Kamu ve Refah ekonomisi Sağlık · Çalışma · Yönetimsel İşletme · Bilgi · Oyun kuramı Endüstriyel organizasyon · Hukuk Tarım · Yeşil · Ekolojik Kent · Kırsal · Bölgesel Ekonomik coğrafya Listeler Kategoriler · Başlıklar · Ekonomistler Ekonomi İdeolojileri Anarşizm · Kapitalizm · Liberalizm Komünizm · Korporatizm Faşizm · Solidarizm Piyasa sosyalizmi · Devletçilik · Merkantilizm Sanayi korumacılığı · Sosyalizm Sendika · Üçüncü görüş Ekonomi:Kavram ve Tarihi Bu kutu: görüntületartışdeğiştir Makroekonomi, ekonomi biliminin; toplam tüketim, toplam üretim, toplam tasarruf, toplam yatırım, toplam gelir (millî gelir) ve istihdam gibi toplam büyüklüklerini inceleyen ve bunlar ile ilgili çözümleme ve çıkarımlar yapan alt dalı. Mikroekonomiden farklı olarak, ekonomiyi bir bütün olarak ele alarak, makro denge çözümlemeleri üzerinde çalışır. İşsizlik, enflasyon, toplam üretim ve tüketim, gelir dağılımı makroekonominin ana konuları olarak sayılabilir. Kurucusu John Maynard Keynes'dir. Keynes 1930 yılına kadar temel ekonomik karar birimleri (tüketici, firma ve endüstri) seviyesinden bakılan ekonomi bilimine yeni bir boyut kazandırmış, toplam talep kavramını gündeme getirerek işsizlik ve toplam üretim konularını bununla açıklamaya çalışmıştır. Modern makroekonomideki düşünce okullarından bazıları şunlardır: Keynesyen Ekonomi Monetarizm (Parasalcılık) Yeni Klasik Ekonomi Yeni Keynesçi Ekonomi Arz Yanlı Ekonomi Kökeni[değiştir \| kaynağı değiştir] Klasik ve neoklasik iktisatçılar, piyasada otomatik olarak işleyen serbest rekabet ve fiyat mekanizmasının her şeyi görünmeyen bir el gibi kusursuz olarak düzenlediğine ve böylece ekonominin sürekli olarak, üretim faktörlerinin tümünün istihdam edildiği ve hiçbirinin atıl kalmadığı tam istihdam durumunda dengede bulunacağına kabul ederler. Bu denge durumunun kimi zaman küçük sarsıntılar geçirebileceğine ve dengenin, bu mekanizmaların işlemesiyle kendiliğinden kısa sürede yeniden kurulacağına kabul ettikleri için, ekonominin tümünü ilgilendiren konulara yani makro ekonomik analizler üzerinde durmamışlar ve daha çok ekonomiyi oluşturan karar birimleri ile ilgili mikro ekonomik analizlere yer vermişlerdir. Bununla beraber, ilk iktisatçılardan sayılan fizyokratlar ve daha sonraları bir kısım klasik iktisatçılar az da olsa makro analizler yapmışlardır. Klasik iktisatçıların iddia ettikleri gibi ekonominın her zaman kendiliğinden tam istihdamda dengeye gelmemesi ve yine klasiklerce önemsiz ve geçici olarak kabul edilen krizlerin hiç de sanıldığı gibi kolayca atlatılamaması, konunun önemini ortaya çıkarmıştır. Makro ekonomik çalışmalar, İngiliz iktisatçısı John Maynard Keynes'in 1936 yılında yayınladığı İstihdam, Faiz ve Paranın Genel Teorisi (The General Theory of Employment, Interest and Money) adlı eseri ile kısa zamanda yaygınlaşmıştır. Makro Ekonomi kavramı ilk defa 1933 senesinde Ragnar Frisch tarafından kullanılmıştır. Frisch 1933 yılında yayınlanan çalışmasında ekonominin devrevi hareketlerini incelemiş ve makro ekonomi kavramını ilk kez kullanmıştır. Frisch'in bu ve bunu izleyen makaleleri ekonometrik model oluşturmak bakımından öncülük yapmıştır.[1] Analitik değerlendirmeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Makroekonomide iki farklı temel teori vardır. Bunlardan birincisi Keynesçi Ekonomi, diğeri ise Yeni Klasik Ekonomidir. Keynesçi Ekonomi, ekonomideki hareketliliğin talepler doğrultusunda gerçekleştiğini savunurken, Yeni Klasik Ekonomiye göre ekonomiyi değerlendirebilmek için piyasadaki arz miktarını bilmek gerekmektedir. Makroekonomik politikalar[değiştir \| kaynağı değiştir] Ekonomik krizlerden, istikrarsızlıktan, işsizlikten, yüksek enflasyondan kurtulmak için hükûmetler makroekonomide iki farklı politika izlerler: Maliye Politikası Para Politikası Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 22 Şubat 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2016. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] İTÜ Ninova Açık Ders Malzemeleri13 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Makroiktisat gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Otorite kontrolü BNE: XX524471 GND: 4037174-8 LCCN: sh85079443 NARA: 10637608 NDL: 00567284 NKC: ph115205 NLI: 987007541026805171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Makroekonomi&oldid=31066179" sayfasından alınmıştır
Ülkelerin GSYİH büyüme oranları (2014) Ekonomik kalkınma, bir ülkenin ekonomik, siyasi ve sosyal refahının geliştiği süreçtir.[1] Bir ülkenin ekonomik kalkınması nüfusun yaşam düzeyi, ekonominin rekabet yeteneği, ülkenin gayri safi yurt içi hasılası, kişi başına düşen millî gelir ve ekonomik özgürlüğün olumlu yönde değişmesi ile tanımlanan bir süreçtir. Ekonominin gelişmenin temel dinamiği insan sermayesi ve yarattığı yeniliklerdir. İnsan sermayesi insanların eğitim, sağlık, bilim, çalışma koşullarına ve yaşam kalitesinin artırılmasına yapılan harcamaları öngörür. Tanım ve terminoloji[değiştir \| kaynağı değiştir] Seçili ülkelerde 1990–1998 ve 1990–2006 gerçek büyüme oranlarıyla Gayri Safi Yurtiçi Hasıla1961'den beri dünya ve Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı Gayri safi yurtiçi hasıla değişim oranı Ekonomik kalkınmanın kesin tanımına itiraz edildi: 20. yüzyıldaki iktisatçılar kalkınmayı esasen ekonomik büyüme açısından görürken, sosyologlar onun yerine daha geniş değişim ve modernleşme süreçlerini vurguladılar.[2] Kalkınma ve kentsel çalışmalar uzmanı Karl Seidman, ekonomik kalkınmayı "bir topluluk veya bölge için gelişmiş ve geniş çapta paylaşılan ekonomik refah ve yaşam kalitesi oluşturmak için fiziksel, insani, finansal ve sosyal varlıklar yaratma ve kullanma süreci" olarak özetler.[3] Daphne Greenwood ve Richard Holt, "toplumdaki bireyler için genel hayat standardında geniş tabanlı ve sürdürülebilir artışın" olduğu ekonomik kalkınmayı, kişi başına düşen gelir gibi büyüme ölçütlerinin hayat kalitesindeki gelişmelerle zorunlu olarak ilişkili olmadığı ekonomik büyümeden temelinde ayırır.[4] Ekonomik kalkınma daha geniş bir kavramdır ve niteliksel boyutları vardır. Ekonomik gelişme, ekonomik büyüme artı insanların refahını belirleyen belirli önemli değişkenlerde (örneğin sağlık, eğitim) ilerici değişiklikleri ifade eder. Iowa Üniversitesi'nin Uluslararası Finans ve Kalkınma Merkezi şunu belirtir: 'Ekonomik kalkınma', uygulayıcıların, ekonomistlerin, politikacıların ve diğerlerinin 20. yüzyılda sıklıkla kullandığı bir terimdir. Ancak, kavram Batı'da yüzyıllardır varlığını sürdürmektedir. Modernleşme, Batılılaşma ve özellikle Sanayileşme, insanların ekonomik kalkınmayı tartışırken kullandıkları diğer terimlerdir. Ekonomik gelişmenin çevre ile doğrudan ilişkisi vardır. Kavramın kökeni belirsiz olsa da, bazı akademisyenler gelişimin kapitalizmin evrimi ve feodalizmin ölümüyle yakından bağlantılı olduğunu iddia eder.[5] Diğerleri onu sömürge sonrası duruma bağlar.[6] Mansell ve Wehn de ekonomik kalkınmanın, II. Dünya Savaşı'ndan beri uygulayıcı olmayanlar tarafından ekonomik büyümeyi içerecek yani kişi başına düşen gelirdeki artışlar ve sanayileşmiş ülkeler ile eşdeğer bir yaşam standardına ulaşılması şekilde anlaşıldığını ifade eder.[7][8] Ekonomik gelişme, bir ekonominin belirli bir andaki durumunu belgeleyen statik bir teori olarak da düşünülebilir. Schumpeter ve Backhaus'a (2003) göre, ekonomik teoride belgelenen bu denge durumundaki değişikliklere ancak dışarıdan gelen müdahaleci faktörler neden olabilir.[9] Tarihçe[değiştir \| kaynağı değiştir] Ekonomik kalkınma, savaş sonrası ABD tarafından başlatılan yeniden yapılanma döneminden kaynaklandı. 1949'da açılış konuşması sırasında Başkan Harry Truman gelişmemiş alanların gelişimini batı için bir öncelik olarak tanımladı: “Dünyadaki insanların yarısından fazlası sefalete yaklaşan koşullarda yaşıyor. Yiyecekleri yetersiz, hastalığın kurbanları. Ekonomik yaşamları yalın ve durgundur. Yoksullukları hem onlara hem de daha müreffeh alanlara yönelik bir engel ve tehdittir. Tarihte ilk kez insanlık, bu insanların acılarını dindirmek için gerekli bilgi ve beceriye sahiptir ... Barışsever insanlara, onları gerçekleştirmelerine yardımcı olmak için teknik bilgi depomuzun faydalarını sağlamamız gerektiğine inanıyorum. onların daha iyi bir yaşam beklentileri… Öngördüğümüz, demokratik adil ticaret kavramlarına dayanan bir kalkınma programı ... Daha fazla üretim, refah ve barışın anahtarıdır. Ve daha fazla üretimin anahtarı, modem bilimsel ve teknik bilginin daha geniş ve daha güçlü bir uygulamasıdır. Ekonomik kalkınma hedefleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Bir ülkenin kalkınması farklı kavramlarla ilişkilendirilmiştir ama genellikle daha çok üretkenlikle ekonomik büyümeyi,[10] vatandaşlarının tercihlerini olabildiğince doğru şekilde temsil eden siyasi sistemleri,[11][12] hakların tüm sosyal gruplara yayılmasını ve bunları elde etme fırsatlarını,[13] teknik ve lojistik açıdan daha karmaşık görevleri (yani vergileri artırmak ve kamu hizmetlerini sunmak) yerine getirebilen kurum ve kuruluşların uygun işlevselliğini sağlamayı kapsar.[14][15] Bu süreçler, Devletin ekonomisini, yönetimini, toplumunu ve kamu yönetimini yönetme yeteneklerini tanımlar.[16] Genellikle ekonomik kalkınma politikaları bu konulardaki sorunları çözmeye çalışır. Bunu göz önünde bulundurarak, ekonomik gelişme genelde belirli ekonomik kalkınma programlarının sonuçlarından ziyade ekonomik kalkınmanın nedenleri olabilen göstergelerdeki (okuryazarlık oranları, ortalama yaşam süresi ve yoksulluk oranları) gelişmelerle ilişkilendirilir. Örneğin sağlık ve eğitimdeki gelişmeler ekonomik büyüme ile yakından ilişkilidir ama ekonomik gelişme ile olan nedensellik pek net olmayabilir. Her halükarda, belirli ekonomik kalkınma programlarının birçok sorunu bir kerede çözebileceğini beklememek önemlidir çünkü bu onlar için ulaşılması pek mümkün olmayan aşılamaz hedefler belirleyecektir. Herhangi bir kalkınma politikası, Prittchet, Woolcock ve Andrews'un "erken yük taşıma" dediği durumun kurbanı olmaktan kaçınmak için sınırlı hedefler ve kademeli bir yaklaşım belirlemelidir.[16] Çoğu zaman belirli ülkelerin ekonomik kalkınma hedeflerine ulaşılamaz çünkü bu ülkeler Devletin bunu yapacak kapasitesinden yoksundur. Örneğin, bir ulusun güvenlik ve emniyet veya temel hizmet sunumu gibi temel işlevleri yerine getirme kapasitesi azsa, bir serbest ticaret bölgesini (özel ekonomik bölgeler) teşvik etmek veya savunmasız nüfuslara aşı dağıtmak isteyen bir programın hedeflerine ulaşması pek olası değildir. Bu, çok sayıda uluslararası kuruluş, yardım programı ve hatta başka yerlerden 'en iyi uygulamaları' aynen çok az başarı ile başka yerlerden karbon kopya şeklinde gerçekleştirmeye çalışan katılımcı hükûmetler tarafından göz ardı edilen bir şey olmuştur. Bu eşbiçimli taklit - başka yerlerde başarılı olan ancak kurumsal işlev bozukluğunu kendi ülkesinde çözmeden yalnızca gizleyen örgütsel biçimleri benimsemek - ülkelerin kalkınma hedeflerinde ilerlemediği "yetenek tuzaklarına" saplanmasına katkıda bulunabilir.[16] Bunun bir örneği, dış yardım ve ülkelerin kalkınmasına yardım etmedeki başarı oranına yönelik bazı eleştirilerde görülebilir. Dış yardım bağışlarının başına gelebilecek teşvik uyumluluğu sorunlarının ötesinde - dış yardım veren ülkelerin, ekonomik büyümenin çok az sonucu olan ülkelere vermeye devam etmesih,[17] ama bağış yapan ülkelerin jeopolitik çıkarları ve gündemleriyle uyumlu yozlaşmış liderler ile[18] – önemli miktarda devlet gelirinin dış yardım yoluyla alınmasıyla ilgili mali kırılganlık sorunları vardır. Bu kaynaktan önemli miktarda gelir elde edebilen hükûmetler, bu kaynakları meşru bir şekilde kullanma konusunda daha az baskıya sahip olduklarından vatandaşlarına karşı daha az sorumludurlar (daha özerktirler).[19] Tıpkı petrol gibi bol miktarda doğal kaynaklı ülkeler için belgelendiği gibi,[20] hükûmet bütçesi düzenli vergiler yerine büyük ölçüde dış yardım bağışlarından oluşan ülkelerin etkili kamu kurumlarını geliştirmede teşviklere sahip olma olasılığı daha azdır.[19] Bu da ülkenin kalkınma çabalarını baltalayabilir. Gelişme göstergeleri ve endeksleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Belirli bir bölgenin veya ulusun göreli ekonomik ilerlemesini değerlendirmek için ekonomistler ve coğrafyacılar tarafından kullanılan çeşitli makroekonomik ve sosyokültürel göstergeler veya "metrikler" vardır. Dünya Bankası'nın "Dünya Kalkınma Göstergeleri" resmi olarak tanınan uluslararası kaynaklardan yıllık olarak derlenir ve ulusal, bölgesel ve küresel tahminleri içerir.[21] Kişi başına düşen GSYİH[değiştir \| kaynağı değiştir] Kişi başına GSYİH, yıl ortası nüfusa bölünen gayri safi yurtiçi hasıladır. GSYİH, ekonomideki tüm yerleşik üreticilerin brüt katma değeri artı tüm ürün vergileri ve eksi ürünlerin değerine dahil olmayan tüm sübvansiyonların toplamıdır.[22] Fabrikasyon varlıkların amortismanı veya doğal kaynakların tükenmesi ve bozulması için herhangi bir kesinti yapılmadan hesaplanır. Modern ulaşım[değiştir \| kaynağı değiştir] Avrupalı kalkınma ekonomistleri, hızlı tren altyapısı gibi modern ulaşım ağlarının varlığının bir ülkenin ekonomik ilerlemesinin önemli bir göstergesini oluşturduğunu ileri sürdüler: bu bakış açısı, özellikle Temel Demiryolu Ulaşım Altyapısı Endeksi (BRTI Endeksi olarak bilinir)[23] ve (Değiştirilmiş) Demiryolu Taşımacılığı Altyapısı Endeksi (RTI) gibi ilgili modeller aracılığıyla gösterilir.[24] GDI ve GEM'e Giriş[değiştir \| kaynağı değiştir] BM, toplumsal cinsiyet eşitliğini ölçmeye yardımcı olacak bir gösterge oluşturma çabasıyla iki ölçü oluşturdu: Cinsiyetle İlgili Gelişme Endeksi (GDI) ve Cinsiyet Güçlendirme Ölçüsü (GEM). Bu göstergeler ilk olarak 1995 UNDP İnsani Gelişme Raporu'nda tanıtıldı.[25] Cinsiyet Güçlendirme Ölçüsü[değiştir \| kaynağı değiştir] Cinsiyet Güçlendirme Ölçüsü (GEM), kadınların elde ettiği ekonomik, politik ve mesleki kazanımları yakalamaya odaklanan çeşitli göstergeleri bir araya getirmeye odaklanır. GEM yalnızca üç değişkenden oluşur: gelir elde etme gücü, profesyonel ve idari işlerdeki pay ve parlamento koltuklarının payı.[25] Cinsiyet Gelişim Endeksi[değiştir \| kaynağı değiştir] Cinsiyet Gelişimi (GDI), insani gelişme başarılarındaki cinsiyet farkını ölçer. Sağlık, bilgi ve yaşam standartları olmak üzere üç değişken aracılığıyla kadın ve erkek arasındaki eşitsizliği hesaba katar.[26] Wikimedia Commons'ta Ekonomik kalkınma ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Otorite kontrolü BNF: cb119313205 (data) GND: 4066442-9 LCCN: sh85040804 NARA: 10639698 NDL: 00565444 NLI: 987007531360405171 Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] O'Sullivan, A. and Sheffrin, S. M. (2003). Economics: Principles in Action. Pearson Prentice Hall, Upper Saddle River, New Jersey. Jaffee, David (1998). Levels of Socio-economic Development Theory. Westport and London: Praeger. s. 3. ISBN 9780275956585. Seidman, Karl F. (2005). Economic Development Finance. Thousand Oaks: Sage Publications. s. 5. ISBN 9780765628176. Greenwood, Daphne T.; Holt, Richard P. F. (2010). Local Economic Development in the 21st Century. Armonk and London: M. E. Sharpe. ss. 3-4. ISBN 9780765628176. R. Conteras, "How the Concept of Development Got Started" University of Iowa Center for International Finance and Development E-Book [1] 8 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Escobar, Arturo (November 1988). "Power and Visibility: Development and the Invention and Management of the Third World". Cultural Anthropology. 3 (4): 428-443. doi:10.1525/can.1988.3.4.02a00060. ISSN 0886-7356. "Archived copy". 14 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2009. Mansell, R & and Wehn, U. 1998. Knowledge Societies: Information Technology for Sustainable Development. New York: Oxford University Press. Schumpeter, Joseph & Backhaus, Ursula, 2003. The Theory of Economic Development. In Joseph Alois Schumpeter. pp. 61–116. DOI:10.1007/0-306-48082-4_3 Simon Kuznets (1966). Modern Economic Growth: Rate, Structure and Spread, Yale University Press, New Haven, Connecticut. Kenneth Shepsle and Mark Bonchek (2010), Analyzing Politics, Second Edition, Norton, pp. 67 – 86. G. Bingham Powell (2000). Elections as Instruments of Democracy: Majoritarian and Proportional Views. Yale University Press, New Haven, Connecticut. C.A. Bayly (2008). “Indigenous and Colonial Origins of Comparative Economic Development: The Case of Colonial India and Africa”, Policy Research Working Paper 4474, The World Bank. Deborah Bräutigam (2002), “Building Leviathan: Revenue, State Capacity and Governance”, IDS Bulletin 33, no. 3, pp. 1 – 17 Daron Acemoglu and James Robinson (2012), Why Nations Fail, New York: Crown Business. a b c Lant Pritchett, Michael Woolcock & Matt Andrews (2013). Looking Like a State: Techniques of Persistent Failure in State Capability for Implementation, The Journal of Development Studies, 49:1, 1–18, DOI: 10.1080/00220388.2012.709614 William Easterly (2003), “Can Foreign Aid Buy Growth?” in Journal of Economic Perspectives 17(3), pp. 23 – 48. Ethan Bueno de Mesquita (2016), Political Economy for Public Policy, Princeton University Press, chapter 11. a b Todd Moss, Gunilla Pettersson and Nicolas van de Walle (2006), “An Aid Institutions Paradox? A review essay on aid dependency and State building in Sub-Saharan Africa”, Working Paper 74, Center for Global Development. Michael Ross (2012), The Oil Curse: How petroleum wealth shapes the development of nations. "World Development Indicators \| DataBank". databank.worldbank.org. 20 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2020. Callen, Tim. "Gross Domestic Product: An Economy's All". International Monetary Fund. 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Firzli, M. Nicolas J. (September 2013). "Transportation Infrastructure and Country Attractiveness". Revue Analyse Financière. Paris. 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2014. M. Nicolas J. Firzli : ‘2014 LTI Rome Conference: Infrastructure-Driven Development to Conjure Away the EU Malaise?’, Revue Analyse Financière, Q1 2015 – Issue N°54 8 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. a b United Nations Development Programme (1995). Human development report 1995 (İngilizce). New York: Oxford University Press for the United Nations Development Programme (UNDP). ISBN 978-0-19-510023-5. OCLC 33420816. Nations, United. "Gender Development Index (GDI) \| Human Development Reports". hdr.undp.org. 11 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2019. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ekonomik_kalkınma&oldid=31144495" sayfasından alınmıştır
seriFinans Piyadalar Varlıklar Tahvil Emtia Türevler Döviz Para Over-the-counter Özel sermaye Emlak Spot Stock Katılımcı Yatırımcı kurumsal Perakendecilik Spekülatör Merkezler Offshore finans merkezi Kablo ve lavabo OFC'leri Araçlar Tahvil Nakit Teminatlı borç yükümlülüğü Kredi risk primi Vadeli mevduat (depozito belgesi) Kredi limiti Yatırılan Türev Vadeli kontrat Teminat Sigorta Akreditif Borç İstikraz Kredi İpotek Mortgage Opsiyon (alımegzotiksatım) Performans tahvili Repo Stok Menkul kıymet Sendikasyon kredisi Sentetik CDO Kurumsal Genel Muhasebe Denetim Sermaye bütçelemesi Kredi derecelendirme kuruluşu Risk yönetimi Mali bilançolar İşlemler Kaldıraçlı satın alma Şirket birleşmesi Yapılandırılmış finans Girişim sermayesi Kurumlar vergisi Taban erozyonu ve kâr değişimi (BEPS) Kurumsal vergi cenneti Vergi ters çevirme Vergi cenneti Transfer fiyatlandırması Kişisel Kredi / borç İş sözleşmesi Finansal planlama EmeklilikÖğrenci kredisi Kamu Devlet harcamaları Nihai tüketim harcamaları OperasyonlarDağıtım Transfer ödemesi Hükümet geliri VergilendirmeBütçe açığı Bütçe (denge)borc Vergi dışı gelir Ödeme emri Bankacılık Merkez bankası Mevduat hesabı Kısmi rezerv Tam rezerv İstikraz Para arzı Bankalar listesi Bankacılık hukuku Bankacılık lisansı Basel Anlaşmaları Uluslararası Ödemeler Bankası Finansal İstikrar Kurulu Mevduat sigortası Yatırım ve perakende bankacılığın ayrılması Düzen ve Mali hukuk Uluslararası Finansal Raporlama Standartları ISO 31000 Profesyonel sertifika Fon yönetimi Ekonomi tarihi Özel sermaye ve risk sermayesi Resesyon Borsa balonu Borsanın çökmesi Muhasebe skandalları gtd Makale serilerindenFinansal piyasalar HalkBorsaMenkul Kıymetler Tahvil piyasası Değerlendirme Şirket Sabit gelir Devlet Yüksek getirili borç Belediye Menkul kıymet Hisse senedi piyasası Adi hisse senedi İmtiyazlı hisse senedi Kayıtlı paylaşım Stok Hisse senedi Menkul kıymetler borsası Diğer piyasalarTürev (Kredi türeviOpsiyonHibrit güvenlik) Uluslararası döviz (DövizDöviz kuru) Emtia Para Emlak Reasürans Tezgâh üstü (borsa dışı) Alivreler • Opsiyonlar •Spot • Takaslar Tüccarlar Katılımcılar Düzen Kliring İlgili alanlar Bankalar ve bankacılık Finans Kurumsal Kişisel Kamu maliyesi gtd Makale serilerindenKamu maliyesi Maliye teorisi Ekonomik düşünce okulları Klasik ekonomi İktisadi rasyonalite Anayasal iktisat Kamu maliyesi teorisi İktisadi istikrar İktisadi kalkınma Regülasyon Kamu hizmeti Piyasa başarısızlığı Devlet başarısızlığı Dışsallık Kamu harcaması Reel harcama Transfer harcaması Cari harcama Yatırım harcaması Çoğaltan etkisi Hızlandıran etkisi Dışlama etkisi Wagner Kanunu Mali yanılsama Kamusal mal Kamu geliri Vergi Resim Harç Parafiskal gelir Şerefiye Mali tekel Emisyon Devalüasyon Özelleştirme Devlet borçlanması Bütçe açığı Cari denge Devlet tahvili Hazine bonosu Mali kural Altın kural İç borç Dış borç Türkiye'de dış borç tarihi Konsolidasyon Konversiyon Monetizasyon Baker planı Kamu bütçesi Bütçe teorisi Türk bütçe sistemi Bütçe kanunu Maliye politikası İhtiyari maliye politikası Otomatik stabilizatör Enflasyon Deflasyon Stagflasyon Gelir dağılımı Sabit kur Esnek kur Para politikası Vergi hukuku Türk vergi sistemi gtd Kişisel finans Kredi⧼dot-separator⧽Borç Mortgage İpotek Araba finansmanı Şarj kartı Kredi kartı Teminatsız kişisel kredi Sahip olunan kiraya Öğrenci kredisi Piyon Unvan ödünç Kredi ödeme günü Geri ödeme beklentisi kredisi Yeniden finansman Borç konsolidasyonu Borç yeniden planlama İflas hukuku İş sözleşmesi Ücret Maaş Maaş paketleme Çalışan için hisse senedi sahipliği planı Çalışanlara sağlanan faydalar Emeklilik Emekli maaşı Tanımlanmış sosyal yardım Tanımlanmış katkı Sosyal güvence Kişisel bütçe ve yatırım Finans planlamacısı Finans danışmanı Borsa acentesi Mali bağımsızlık Emlak planlaması Hedef tarih fonu Ayrıca bakınız Banka Kooperatif Kredi birliği gtd Kurumsal finans İşletme sermayesi Nakit dönüşüm döngüsü Sermaye getirisi Ekonomik katma değer Tam zamanında üretim Ekonomik sipariş miktarı İndirimler ve ödenekler Faktoring Tedarik zinciri finansmanı Bölümler Yönetim finansmanı Finansal muhasebe Yönetim muhasebesi Şirket birleşmesi Bilanço analizi İş planı Kurumsal eylem Sosyal bileşenler Mali hukuk Finansal piyasalar Finansal piyasa katılımcıları Kurumsal Finansman Kişisel finans Eşler arası ödünç verme Kamu maliyesi Bankalar ve bankacılık Finansal düzen Geri alma gtd Finans, para, para birimi ve sermaye varlıkları üzerine çalışma ve disiplindir. Para, varlık, mal ve hizmetler’in üretim, dağıtım ve tüketim çalışması ekonomi ile ilişkilidir ancak eşanlamlı değildir. (finansal ekonomi bilim dalı ikisi arasında köprü kurar). Finans faaliyetleri, finansal sistemler içinde çeşitli kapsamlarda yer alır, bu nedenle alan kabaca kişisel, kurumsal ve kamu maliyesi olarak bölünebilir. Finans kelimesinin birkaç tanımı vardır: Finans; ihtiyaç duyulan fonların uygun şartlarda sağlanması ve etkin bir şekilde kullanılmasıyla ilgili faaliyetlerdir. Kişilerin veya kurumların maddi gelir elde etmeleri, yatırım yapmaları ve zaman içinde bu yatırımları değerlendirmeleridir. İşletme ve ekonominin ortak dalıdır. Finans, varlıklara risklerine ve geri kazanım oranlarına göre değer kazanır. Finansal analiz ve kararlarda önemli olan etken paranın zamansal değeridir. Bir finansal sistemde varlıklar, örneğin para birimleri, krediler, bonolar, hisseler, hisse senetleri, opsiyonlar, vadeli işlemler, vb. finansal araçlar olarak alınır, satılır veya ticareti yapılır. Değeri en üst düzeye çıkarmak ve kaybı en aza indirmek için varlıklar ayrıca bankada saklanabilir, yatırım yapılabilir ve sigortalı olabilir. Uygulamada, riskler herhangi bir mali eylemde ve kuruluşta her zaman vardır. Finans alanları[değiştir \| kaynağı değiştir] Bireysel finans[değiştir \| kaynağı değiştir] Varlık yönetimi danışmanlığı - burada finansal danışman müşteriye uygun yatırım stratejisi konusunda danışmanlık yapar. Bireysel finans kişinin ya da ailenin bütçe, sigorta, tasarruf, yatırım, kredi gibi konularda kararları ve faaliyetleridir. Kişiyi ya da aileyi belirsizliklerden ve risklerden korumaya çalışır. Uzman kurumlardan yardım alınabildiği gibi çeşitli bireysel finans yazılımları da kullanılabilir. Kişisel finans, "gelecekteki risk olasılığını da göz önünde bulundururken, parasal harcamaları ve tasarrufu dikkatli bir şekilde planlamak" olarak tanımlanır.[1] Kişisel finans eğitime ödeme yapmayı, gayrimenkul gibi dayanıklı malları ve arabaları finanse etmeyi, sigorta almayı, yatırım yapmayı ve emeklilik için birikim yapmayı içerebilir.[2] Kişisel finans kredi veya diğer borç yükümlülükleri için ödemeyi de içerebilir. Kişisel finansın ana alanları gelir, harcama, tasarruf, yatırım ve koruma olarak kabul edilir.[3] Finansal Planlama Standartları Kurulu tarafından ana hatlarıyla belirtilen aşağıdaki adımlar,[4] bir kişinin olası güvenli kişisel finans planını aşağıdakilerden sonra anlayacağını gösterir: Öngörülemeyen kişisel olaylara karşı koruma sağlamak için sigorta satın almak; Vergi politikalarının, sübvansiyonların veya cezaların kişisel finans yönetimi üzerindeki etkilerini anlamak; Kredinin bireysel mali durum üzerindeki etkilerini anlamak; Bir tasarruf planı geliştirmek veya büyük satın alımlar için finansman (araba, eğitim, ev); Ekonomik istikrarsızlık ortamında güvenli bir finansal gelecek planlamak; Bir çek ve/veya tasarruf hesabı takip etmek; Emeklilik veya diğer uzun vadeli harcamalar için hazırlanmak.[5] İşletme finansı[değiştir \| kaynağı değiştir] 1602'de kurulan Hollanda Doğu Hindistan Şirketi (VOC), baharat tüccarı olarak başladı ve aynı yıl dünyanın İlk halka arzıyla "halka açıldı". Kurumsal finansman, yöneticilerin şirketin değerini hissedarlar nezdinde artırmak için yaptıkları işlemler, şirketlerin fon kaynakları ve sermaye yapısı ve finansal kaynakları tahsis etmek için kullanılan araçlar ve analizlerle ilgilenir. Kurumsal finans prensip olarak, yalnızca şirketler yerine tüm firmaların finansal yönetimini inceleyen yönetim finansından farklı olsa da, kavramlar tüm firmaların finansal sorunlarına uygulanabilir[6] ve bu alan daha sonra genellikle "işletme finansı" olarak anılır. Tipik olarak, "kurumsal finansman", risk ve kârlılığı dengelerken, kuruluşun varlıklarının değerini, stokunu ve hissedarlarına getirisini artırmaya yönelik uzun vadeli hedefle ilgilidir. Bu[7] üç ana alanı içerir: Sermaye bütçelemesi: hangi projelere yatırım yapılacağını seçmek - burada, değeri doğru bir şekilde belirlemek çok önemlidir, çünkü varlık değerleri hakkındaki yargılar "yap ya da boz" olabilir[8] Temettü politikası: "fazla" fonların kullanımı - bunlar işletmeye yeniden yatırılacak mı yoksa hissedarlara mı iade edilecek? Sermaye yapısı: kullanılacak finansman karışımına karar vermek - burada borç taahhütleri ile sermaye maliyeti arasındaki en uygun sermaye karışımını bulmaya çalışmak İkincisi, yukarıdaki gibi yatırım bankacılığı ve menkul kıymet ticareti ile bağlantı kurar, çünkü toplanan sermaye genel olarak borç, yani şirket tahvilleri ve özsermaye, genellikle borsaya kote hisselerden oluşur. Finansal yöneticiler - yani kurumsal finansörlerden farklı olarak - karlılık, nakit akışı ve "işletme sermayesi yönetimi" (envanter, kredi ve borçlular) gibi kısa vadeli unsurlara daha fazla odaklanarak, firmanın finansal ve operasyonel hedeflerini karlı ve güvenli bir şekilde yürütmesini sağlar.;; yani: (1) hem vadesi gelen kısa vadeli borç geri ödemelerine hem de planlanmış uzun vadeli borç ödemelerine hizmet verebilir ve (2) devam eden ve yaklaşan operasyonel giderler için yeterli nakit akışına sahip olmalıdır. İşletme finansı ya da finansal yönetimin amacı bir işletmenin aktiviteleri için fon sağlamaktır. Finansal yönetim genellikle kârlılık ve riskin dengelenmesini gerektirirken, işletmenin kazancını ve değerini en yükseğe taşımaya çalışır. Kamu maliyesi[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana madde: Maliye Kamu maliyesi; devlet ve kamu kuruluşlarının ihtiyaçlarını karşılamak üzere yapılan harcamaları ve gerekli gelirleri inceler, dengelemeye çalışır. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] 2007-2008 finansal krizi Uluslararası finans Finans mühendisliği Finans teknolojisi Finans-kapital Finans merkezi Finansın sosyal çalışmaları Onarıcı finans Finansal hizmetler Finansal ekonomi Finansal kriz Finansal piyasalar Finansal ekonomi Finansal küreselleşme Finansal kiralama Finansal muhasebe Finansal kriptografi Finansal sistem Finansal okuryazarlık Finansal hizmetler Finansal işlem Finansal risk yönetimi Finansal manipülasyon Finansal varlık Finansal denetim Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Personal Finance - Definition, Overview, Guide to Financial Planning". Corporate Finance Institute (İngilizce). 28 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ekim 2019. Publishing, Speedy (25 Mayıs 2015). Finance (Speedy Study Guides) (İngilizce). Speedy Publishing LLC. ISBN 978-1-68185-667-4. "Personal Finance - Definition, Overview, Guide to Financial Planning". Corporate Finance Institute (İngilizce). 28 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2020. Snowdon, Michael, (Ed.) (2019), "Financial Planning Standards Board", Financial Planning Competency Handbook (İngilizce), John Wiley & Sons, Ltd, ss. 709-735, doi:10.1002/9781119642497.ch80, ISBN 9781119642497 Kenton, Will. "Personal Finance". Investopedia (İngilizce). 18 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2020. Pamela Drake and Frank Fabozzi (2009). What Is Finance? 23 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. See Aswath Damodaran, Corporate Finance: First Principles 17 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Irons, Robert (July 2019). The Fundamental Principles of Finance. Google Books: Routledge. ISBN 9781000024357. 11 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Nisan 2021. gtdGenel finans alanları Hesaplamalı finans Deneysel finans Finansal ekonomi Finans mühendisliği Finansal kurum Finansal yönetim Finansal piyasalar Finans teknolojisi (Fintech) Yatırım yönetimi Matematiksel finans Kişisel finans Kamu maliyesi Niceliksel davranışsal finans Kuantum finans İstatistiksel finans gtdİktisat (Ekonomi)MakroekonomiAdaptif beklentiler · Arz esnekliği · Toplam talep · Ödemeler dengesi · İş döngüsü · Sermaye kaçışı · Kapasite kullanımı · Merkez bankası · Tüketici güveni · Döviz · Talep şoku · Dinamik stokastik genel denge · İktisadi gösterge · Efektif talep · Keynes'in Genel Teorisi · Büyük Buhran · Büyüme · Hiperenflasyon · Enflasyon · Yatırım · Faiz oranı · IS-LM modeli · Mikrotemeller · Para · Para politikası · Milli muhasebe · NAIRU · Kâr oranı · Satın alma gücü paritesi · Rasyonel bekleyişler · Resesyon · Tasarruf · Stagflasyon · Arz şoku · İşsizlikMikroekonomiToplama · Bütçe · Tüketici · Dışbükeylik · Maliyet-fayda analizi · Dağıtım · Dara kaybı · Düopol · İktisadi denge · Ölçek iktisatları · Kapsam iktisatları · Elastikiyet · Takas · Beklenen fayda · Dışsallık · Firmalar · Genel denge · Aile · Bilgi · Kayıtsızlık eğrileri · Zamanlararası seçim · Marjinal maliyet · Piyasa başarısızlığı · Pazar yapısı · Tekel · Monopson · Oligopol piyasası · Fırsat maliyeti · Tercih · Fiyat · Üretim · Kâr · Kamusal mal · Ölçeğe göre getiri · Risk · Kıtlık · Eksiklik · Sosyal seçim · Batık maliyet · Arz & talep · Fazlalık · Belirsiz · Fayda · RefahAlt dallarUluslararası · Gelişme · Çalışma · Çevre · Kurumsal · Davranışsal · Deneysel · Normatif · Pozitif · Finansal · Sanayi kuruluşu · Maliye · Psikoloji · Sosyoloji · Coğrafya · Hukuk ve iktisat · SiyasiMetodolojiMatematiksel ekonomi · Ekonometri · İktisadi veri · Deneysel iktisat · Hesaplamalı iktisat · Heterodoks iktisatEkonomik düşünce tarihi Antik iktisadi düşünce · Klasik ekonomi · Marksist iktisat · Neoklasik iktisat · Kurumsal iktisat · Keynesyen ekonomi · Chicago İktisat Okulu · Avusturya İktisat OkuluKimiekonomistler Adam Smith · Vilfredo Pareto · Francis Ysidro Edgeworth · John Maynard Keynes · Joseph Schumpeter · Jacob Marschak · Harold Hotelling · Milton Friedman · John von Neumann · Ragnar Frisch · Tjalling Koopmans · Paul Samuelson · Kenneth Arrow · Herbert A. Simon · daha fazlasıKategori Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü LCCN: sh85048256 NARA: 10640006 NDL: 00565882 NKC: ph114548 NLI: 987007531338705171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Finans&oldid=31573366" sayfasından alınmıştır
1906 yılın mali bilançosu Mali bilanço, bir işletmenin, kişinin veya başka bir kuruluşun finansal faaliyetlerinin ve pozisyonunun resmi kayıtlarıdır.[1] İlgili finansal bilgiler, yapılandırılmış bir şekilde ve anlaşılması kolay bir biçimde sunulur. Genellikle bir yönetim tartışması ve analizi ile birlikte dört temel finansal tablo içerirler:[2] Bilanço veya finansal durum tablosu, belirli bir zamanda bir şirketin varlıkları (asset), mükellefiyet ve öz sermayesi hakkında rapor verir. Gelir tablosu — (kar ve zarar raporu) bir şirketin belirli bir dönemdeki gelir, gider ve karları hakkında raporlardır. Özkaynak değişim tablosu, şirketin belirli bir süre içinde özkaynağındaki değişikliklere ilişkin raporlardır. Nakit akış tablosu, bir şirketin nakit akışı faaliyetlerini, özellikle de belirli bir süre boyunca işletme, yatırım ve finansman faaliyetlerini rapor eder.[3] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Pro forma Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] https://www.investopedia.com/terms/f/financial-statements.asp#:~:text=Financial%20statements%20are%20written%20records,%2C%20financing%2C%20or%20investing%20purposes 9 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. "Arşivlenmiş kopya". 10 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 25 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mart 2021. Otorite kontrolü BNF: cb11979217r (data) GND: 4162679-5 LCCN: sh85048313 NARA: 10630790 NDL: 00574548 NKC: ph939275 NLI: 987007531232105171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mali_bilanço&oldid=30771438" sayfasından alınmıştır
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Haziran 2021) Başlığın diğer anlamları için Sigorta (anlam ayrımı) sayfasına bakınız. Finansal Piyasa Aracıları Kollektif Yatırım Planı Kredi Birliği Sigorta şirketleri Yatırım Bankaları Emeklilik fonu Ana Aracılık Yatırım Danışmanlığı Finans dizisi Finansal piyasalar Aracılar Yönetim Kişisel Finans Maliye Bankalar ve Bankacılık Finansal düzenleme gtd Sigorta, risklerin gerçekleşmesi sonucu doğabilecek zararları gidermek için kullanılan mali araçtır. Sigorta sözleşmesi, sigorta yapılması için hukuken gerekli sözleşmedir. Sigorta şirketi, sigorta işlerinin yönetilmesi, işletilmesi, satışı ile ilgilenen şirkettir. Sigortacılık, bu işlerle ilgilenen meslektir. İnsanların tüm varlık ve girişimleri risk (riziko) adı verilen belirsizliklerin tehdidi altındadır. Sigorta, risklerin gerçekleşmesi halinde doğan zararı karşılar, böylece geleceğin maddi açıdan belirli hale gelmesini sağlar. Sigorta kişi ve kurumlara güven sağlar, böylece geleceğin planlanmasını mümkün kılar, girişimciliği teşvik eder. Sigortanın işleyişi[değiştir \| kaynağı değiştir] Sigorta, temelde, benzer riske maruz kalan kişilerin (sigortalılar) maddi güçlerini birleştirerek yardımlaşmasıdır. Sigorta şirketlerinin işlevi, bu kişilerin birbirlerini bulmasını ve gerçekleşen zararların giderilmesini organize etmektir. Aynı riske maruz kalan kişiler bir araya gelerek gerçekleşen riskleri hep birlikte karşıladıklarında, kişi başına düşen ödeme miktarı düştüğünden büyük bir risk bile herkes için karşılanabilir hale gelebilir. Bir araya gelen kişi sayısı ne kadar fazla olursa, kişi başına düşen zarar miktarı o kadar tahmin edilebilir hale gelir. Olasılık hesaplarında büyük adetler kanunu (veya büyük sayılar kanunu) adı verilen kanuna göre, aynı riske konu olan kıymetlerin sayısı ne kadar fazla olursa, gerçekleşecek hasar, riskin oluşma ihtimaline o denli yakın olacaktır. Bir sigorta şirketinin organizasyonu altında bir araya gelen sigortalılar gelecekteki hasarları karşılamak için prim adı verilen ücreti öderler. Prim tutarına, hasarlar için yapılacak ödemelerin yanı sıra, sigorta şirketinin işletme masrafları, kârı, vergiler, acente komisyonları gibi kalemler de dahildir. Sigorta, öngörülemez ve maddi zarar doğuracak olaylara (yani risklere) karşı yapılır. Ne zaman olacağı önceden bilinen olaylara karşı sigorta yapılmaz. Kumar, hisse senedi alım-satımı gibi spekületif riskler ve kanuna aykırı olarak yapılan işler sigortalanamaz. Keza, kanunlardan kaynaklanan cezalara karşı sigorta olmaz. Sigorta teminatının işlemeye başlaması için sigortalı ile sigorta şirketi arasında sigorta sözleşmesi yapılır. Poliçe, sigorta sözleşmesinin koşullarını içeren ve ispatlayan belgedir. Poliçe üzerinde sigorta şirketinin unvanı, adresi, sigortalının adı, riskle ilgili bilgiler, prim, sigorta başlangıç ve bitiş tarihleri, sigorta koşulları vs. yer alır. Sigorta satışları bazen doğrudan sigorta şirketleri tarafından yapılmakla birlikte, genellikle sigorta aracıları tarafından yapılır. Sigorta aracıları belli bir sigorta şirketine bağlı çalışan acenteler ve sigorta şirketlerinden bağımsız çalışan sigorta brokerleridir. Aracıların başlıca görevleri, sigorta müşterisini riskler ve buna uygun çözümler hakkında bilinçlendirmek, prim ödemelerini, hasarların tazmin edilmesini ve poliçenin yenilenmesini takip etmek, gerektiğinde hatırlatmada bulunmaktır. Prim tahsil etme yetkisi bulunan acenteler, müşterilerden aldıkları primleri sigorta şirketine öderler. Bu hizmetlerine karşılık aracılar komisyon alırlar. Komisyon genellikle prim tutarına dahil edilir. Sigorta edilmiş bir riskin gördüğü zarara hasar denir. Bir hasar gerçekleştiğinde, sigortalı, sigorta şirketinde ihbarda bulunur. Sigorta şirketi, hasarı kendisinden bağımsız bir eksperin incelemesini sağlar. Daha sonra eksper raporunu inceleyerek, sigorta teminatı içindeki zararı tazmin eder, sigortalıya tazminat öder. Can sigortalarında ve bedeni hasarlarda ise tazminat, aktüer denilen uzmanların yaptığı aktüerya hesaplarının sonucuna göre ödenir. Eğer bir hasar üçüncü bir şahsın kusuru sonucu oluşmuşsa ve sigortalının o şahıstan tazminat talep etme hakkı veya daha başka hakları doğduysa, halefiyet denilen hukuki ilke uyarınca bu haklar ödediği hasar oranında sigorta şirketine geçer. Sigorta şirketinin bu hakkını kullanarak kusurlu taraftan tazminat talep etmesine rücu adı verilir. Örneğin, A ve B araçlarının karıştığı bir kazada, B aracı kusurlu ise, A'nın sigortacısı önce A'ya tazminat öder, daha sonra, ödediği tazminatı B'den talep edebilir. Sigorta şirketleri önce bu haklarını kusurlu kişilerle anlaşarak (sulhen) kullanmayı denerler. Sulhen giderilemeyen sorunların çözümü için mahkeme yoluna gidilir. Çağdaş sigorta şirketlerinde rücu ve hukuk işlerinde uzmanlaşmış bölümler bulunur. Deprem gibi büyük felaketler sonucu ödenen hasarların sigorta şirketlerinin mali güçlerini aşan tutarlara ulaşması nedeniyle, sigortacılar da kendi üstlendikleri riskleri sigortalarlar. Bu yeniden sigortalama işlemine reasürans denir. Reasürans konusunda çalışan şirketlere reasürör adı verilir. Reasürörler, verdikleri teminat karşılığında sigorta şirketlerinden prim alırlar. Reasürans, uluslararası bir iştir. Bir sigorta şirketi, risklerini pek çok reasüröre devredebilir. Böylece, deprem gibi felaket boyutlarındaki riskler bile dünya çapında pek çok şirkete dağılarak ödenebilir hale gelir. Bu durumun bir yansıması olarak, dünyanın herhangi bir yerinde meydana gelen bir felaket, tüm sigorta piyasasını etkiler. Örneğin, ABD'de meydana gelen 11 Eylül Saldırıları sonucunda, Türkiye'deki sigorta primleri de (Dünya çapında olduğu gibi) arttı. Artan rekabet sonucu, çağdaş sigorta şirketleri müşterilerine tazminat ödeyerek yardımcı olmanın dışında sayısı giderek artan bazı yardım hizmetleri, örneğin yolda kalan araçlar için çekici, bozulan musluklar için tesisatçı temini gibi ek hizmetler vermektedir. Sigorta şirketleri çoğu ülkede (ve Türkiye'de) hayat ve hayat dışı branşlarda çalışan şirketler olarak ikiye ayrılır. Türkiye'de sigortacılık sektörü, Hazine Müsteşarlığı bünyesinde faaliyet gösteren Sigorta Denetleme Kurulu tarafından denetlenmekte, Sigortacılık Genel Müdürlüğü tarafından düzenlenmektedir. Türkiye'deki sigorta müşterileri, sigorta şirketi ile anlaşmazlığa düştüklerinde, Sigorta Tahkim Komisyonu'na, Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği'ne[1] veya Hazine Müsteşarlığı'na[2] başvurabilir. Kanunen "sigortalanamaz" olarak nitelenen riskler dışındaki tüm riskler sigortalanabilir. Başlıca sigorta türleri şunlardır: Sağlık sigortası Hayat sigortası Evcil hayvan sigortası Tarım sigortası Mülkiyet sigortası Sosyal sigorta Yaşlılık sigortası İşsizlik sigortası Hukukî koruma sigortası Trafik sigortası Zorunlu deprem sigortası Taşıt sigortası Kasko İsteğe bağlı sigorta Kaza sonucu ölüm ve parçalama sigortası Diş sigortası Sakatlık sigortası Tam daimi maluliyet sigortası Gelir koruma sigortası Uzun süreli bakım sigortası Ulusal sağlık sigortası Ödeme koruma sigortası Göz sigortası Eşya sigortası Sel sigortası Ev sigortası Ev sahibi sigortası Kredi veren kuruluşların mortgage sigortası Mortgage sigortası Kiracı sigortası Tapu sigortası Havacılık sigortası Bilgisayar sigortası Kamusal taşıt sigortası Denizcilik sigortası Uydu sigortası Seyahat sigortası Taşıt sigortası Reasürans Kaza sigortası Suç sigortası Bitkisel ürün sigortası Grup sigortası Sorumluluk sigortası Suçlu aramadan ödeme yapan sigorta Evcil hayvan sigortası Terörizm sigortası Maaş sigortası Hava durumu sigortası İşçi tazminatı Tahvil sigortası Yönetici ve yönetim kurulu üyeleri sorumluluk sigortası Kefalet tahvili Mesleki sorumluluk sigortası Korunma ve sorumluluk sigortası Ticari kredi sigortası Şemsiye sigorta Sigorta türleri, zorunlu olup olmamasına göre de sınıflanabilir. Türkiye'de başlıca zorunlu sigortalar Trafik Sigortası ile Zorunlu Deprem Sigortasıdır. Tarihçe[değiştir \| kaynağı değiştir] Babilliler'in M.Ö. 1800 yıllarında geliştirdiği Hammurabi Kanunları, sigortanın bilinen ilk hukuki şeklini içeriyordu. Buna göre, bir kervana haydutların saldırması halinde, zarar kervan sahipleri arasında bölüşülür. Antik Yunan ve Roma medeniyetlerinde bir tür nakliyat sigortası vardı. Gemi sahipleri, ticaret seferine çıkacakları zaman sermaye olarak deniz ödüncü denilen bir borç alırlardı. Eğer gemi sağ salim geri dönerse, gemi sahibi deniz ödüncünü misliyle geri öderdi. Ancak gemi yolda batarsa, deniz ödüncü gemi sahibinde kalırdı. Yine aynı dönemde, Rodos Kuralları denilen bir düzenlemeyle müşterek avarya kavramı ortaya çıktı. Buna göre, kaptan bir tehlikeyle karşılaştığında gemisini kurtarmak için yükün bir kısmını denize atarsa, bu zarar gemi ve yük sahipleri arasında paylaşılırdı. 14. yüzyılda, Cenevizliler tarihte sigortaya özgü (diğer ticari konuları içermeyen) ilk sözleşmeleri yaptılar. 15. yüzyılda İspanya'da sigorta hukukuna ilişkin ayrıntılı düzenlemeler yapıldı. 1435 ve 1436 yıllarında kabul edilen iki kararname ile nakliyat sigortalarına dair kurallar kondu. 17. yüzyıldan itibaren İngiltere'de ilk sigorta şirketleri kurulmaya başladı. O zamana dek sigorta işi tüccarlar tarafından yapılıyordu. Ancak 1666'da 13.200 ev ve 87 kiliseyi yok eden Büyük Londra Yangını sonrasında öyle büyük zararlar oluştu ki, sadece yangın sigortası üzerine uzmanlaşan sigorta şirketleri kuruldu. Önemli bir ticaret merkezi olan Londra, bu yüzyıldan itibaren dünya sigortacılığının önde gelen şehri haline geldi. Lloyd’s binası, Londra (önde, mavi vinçli). Arkadaki salatalık biçimli bina, büyük bir reasürans şirketi olan Swiss Re'ye aittir. 17. yüzyılın sonlarına doğru, Londra'nın dünya ticaretindeki artan önemi nedeniyle, bu şehirde nakliyat sigortacılığı konusunda da önemli bir talep doğmaya başladı. 1680'lerin sonuna doğru Edward Lloyd, Londra'da denizcilerin gittiği bir kahvehane açmıştı. Kahve, zamanla gemilerini veya yüklerini sigorta ettirmek isteyenler ile bu riskleri kabul etmek isteyenlerin buluşma noktası halini aldı. Lloyd's, zamanla kahvehaneden nakliyat ve özel riskler konusunda uzmanlaşmış dünya çapında bir sigorta borsası haline dönüştü. Mucit ve siyaset adamı Benjamin Franklin, ülkesi ABD'de sigortacılığın gelişmesi için çaba gösterdi. Kurduğu sigorta şirketi, yangına karşı sigorta yaptığı gibi, sigortalıları yangın riskine karşı bilinçlendiriyor, yüksek riskli ahşap binaları sigortalamıyordu. Türkiye'de sigortacılık[değiştir \| kaynağı değiştir] Sigorta kelimesi, Türkçeye İtalyanca sicurta kelimesinden geçmiştir. Ahilik teşkilatı gibi mesleki loncalar, kurdukları yardım sandıklarıyla Osmanlı İmparatorluğu'ndaki ilk sigorta örneklerini verdiler. Bu sandıklar yangın ve ölüm gibi bugün de sigorta konusu olan risklere karşı üyelerini koruyordu. Bu ilk örnekler dışında, Türkiye'de sigortacılık geç gelişti. Bunun nedeni olarak İslam dininin kadercilik anlayışı gösterilir. Belki de daha önemli bir neden, ticaretin ve mali yapının Batı Avrupa'ya kıyasla geri kalmış olmasıydı. 1870 yılında özellikle İstanbul'daki azınlıkların ve yabancıların mallarını etkileyen Beyoğlu yangını, sigorta düşüncesinin yaygınlaşmasına ve ilk sigorta şirketlerinin kurulmasına neden oldu. Bunların çoğu yabancı kökenliydi. İlk yerel sigorta şirketi, 1893 yılında kurulan Osmanlı Umum Sigorta Şirketi oldu. 1864 tarihli Deniz Ticareti Kanunu'nda sigortacılıkla ilgili ilk düzenlemeler yapıldı. Bu düzenlemeler 1906'da kara sigortacılığına özel hükümler kanunlaşıncaya kadar kıyas yöntemiyle kara sigortalarında da kullanıldı. Yabancı sigorta şirketlerinin başına buyruk çalışmalarını düzenlemek amacıyla 1914'te sigorta denetimi konusunda ilk kanun çıkarıldı. Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulmasıyla birlikte, millî iktisat anlayışı doğrultusunda, sigortacılık alanında da yerel sermayenin varlık göstermesi için yeni sigorta şirketleri kuruldu. 1929 yılında, sigortacıların meslek kuruluşu olarak Sigortacılar Cemiyeti Daire-i Merkeziyesi kuruldu. Bu kuruluş, bugün de varlığını Türkiye Sigorta ve Reasürans Şirketleri Birliği adıyla devam ettirmektedir.[1] 1956 yılında düzenlenen Türk Ticaret Kanunu'nun beşinci kitabında, sigortacılıkla ilgili düzenlemeler yapıldı. 2007 yürürlüğe girecek yeni Türk Ticaret Kanunu'nun taslak çalışmasında sigortacılıkla ilgili önemli düzenlemeler öngörülmüştür. 1980'li yıllarda Turgut Özal'ın başbakanlığı döneminde uygulanan liberal siyaset sayesinde yabancı şirketler Türk sigorta sektörüne dönmeye başladı. 1990 yılında, o zamana kadar devlet tarafından belirlenen sigorta tarifeleri serbest bırakıldı.[3] Bunun sonucu olarak sigorta primleri ve şirket kârları hızla düştü, rekabet zorlaştı. Düşen kârlar ve 90'lı yıllarda yaşanan ekonomik krizler nedeniyle yabancı şirketler yavaş yavaş Türk sigorta piyasasından çekildiler. Ancak Türk sermayeli banka ve holdinglerin öncelikle kendi grup risklerini sigortalamak üzere çok sayıda şirket kurması nedeniyle sektörde bir daralma yaşanmadı. 1990'ların son yıllarından itibaren Türkiye'ye yabancı sermayeli sigorta şirketlerinin yeniden geldiği ve pazar paylarını giderek büyüttükleri görülmektedir. 2006 yılında sektörde yabancı sermayeli şirketlerin pazar payı %50'yi geçmişti.[4] İzleyen yıllarda bu eğilim devam etti ve Türk sigorta sektörü, büyük oranda yabancı sermaye etkisi altına girdi. 3 Haziran 2007'de sektörün uzun süredir beklediği Sigortacılık Kanunu kabul edildi ve yürürlüğe girdi. Kanun, özellikle Türk sigorta sektörünün Avrupa Birliği'ne uyumlu hale gelmesine yönelik hükümler içeriyordu. Konuyla ilgili yayınlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Nomer, Cahit; Yunak, Hüseyin Sigortanın Genel Prensipleri, Milli Reasürans TAŞ yayını, İstanbul, 2000 Pekiner, Kamuran Sigorta İşletmeciliği, İstanbul Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 1981 Çeker, Mustafa Yargıtay Kararları Işığında Sigorta Hukuku, Adana, 2004 Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Arşivlenmiş kopya". 7 Aralık 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2006. "Arşivlenmiş kopya". 2 Eylül 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2006. "Arşivlenmiş kopya". 1 Ocak 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2006. "Arşivlenmiş kopya". 8 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2006. gtdSigortaSigorta türleriSağlık Kaza sonucu ölüm ve parçalama sigortası Diş sigortası Sakatlık sigortası (Tam daimi maluliyet sigortası) Gelir koruma sigortası Uzun süreli bakım sigortası Ulusal sağlık sigortası Ödeme koruma sigortası Göz sigortası Hayat Mortgage hayat sigortası Daimi hayat sigortası Vadeli hayat sigortası Evrensel hayat sigortası Değişken evrensel hayat sigortası Tüm hayat sigortası İşletme Tahvil sigortası Yönetici ve yönetim kurulu üyeleri sorumluluk sigortası Kefalet tahvili Mesleki sorumluluk sigortası Korunma ve sorumluluk sigortası Ticari kredi sigortası Şemsiye sigorta Konut Eşya sigortası Deprem sigortası Sel sigortası Ev sigortası Ev sahibi sigortası Kredi veren kuruluşların mortgage sigortası Mortgage sigortası Mülkiyet sigortası Kiracı sigortası Tapu sigortası Ulaşım/İletişim Havacılık sigortası Bilgisayar sigortası Kamusal taşıt sigortası Denizcilik sigortası Uydu sigortası Seyahat sigortası Taşıt sigortası Diğer Reasürans Kaza sigortası Suç sigortası Bitkisel ürün sigortası Grup sigortası Sorumluluk sigortası Suçlu aramadan ödeme yapan sigorta Evcil hayvan sigortası Terörizm sigortası Maaş sigortası Hava durumu sigortası İşçi tazminatı Sigorta poliçesi ve hukuk Sigorta poliçesi Sigorta hukuku Sağlık Sigortası Taşınabilirlik ve Sorumluluk Yasası Diğer Sigorta tarihi Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu Kategori gtdAna endüstrilerDoğal sektörYaşamsalTarım Tarıma elverişli arazi Tahıllar Baklagiller Sebzeler Lif mahsulü Yağlı tohumlar Şeker Tütün Çok yıllık bitkiler Elma ve diğerleri Yemişler Turunçgil Sert çekirdekli meyveler Tropik meyve Dünya'da bağcılık Kakao Kahve Çay Kuru yemişler Zeytinler Şifalı bitkiler Baharatlar Bahçecilik Çiçekler Tohumlar Hayvancılık Et danası Mandıracılık Kürkçülük Atlar Diğer çiftlik hayvanları Domuz Yün Tavukçuluk Arıcılık Kırmız böceği Lak İpek Avcılık Kapan Ormancılık Silvikültür Bambu Tomrukçuluk Yakacak odun Hintkamışı Ağaç reçineciliği Buhur Arap zamkı Gütaperka Akçağaç şurubu Damla sakızı Doğal kauçuk Palmiye şekeri, şurubu ve şarabı Çamsakızı Vahşi mantarlar Kültür mantarı yetiştiriciliği Trüf mantarları Su canlıları Balıkçılık Hamsigiller Ringa balığı Sardalyalar Morina balığı Mezgit Alaska mezgiti Uskumru Balıkçılık Kılıçbalığı Ton balığı Yengeçler Istakozlar Denizkestanesi Kalamar Balina avcılığı Kültür balıkçılığı Sazan Kedi balığı Tilapya Denizkulağı Midyeler İstiridyeler İnciler Mikroalg Yosun Hem balıkçılık hem de kültür balıkçılığı ile Deniz tarağı Deniz hıyarı Taraklar Somon Karides Jeolojik Fosil yakıtlar Kömür Torf Doğal gaz Petrollü şeyl Petrol Petrol kumu Maden cevherlerinin işlenmesi Alüminyum Bakır Demir Altın Gümüş Paladyum Platin Lityum Nadir toprak elementleri Uranyum Diğer mineraller Değerli taşlar Fosfor Potas Yemek tuzu Kükürt Taş ocakçılığı Çakıl Kum Tebeşir Kil Alçı taşı Kireç taşı Kesme taş Granit Mermer Sanayi sektörüİmalatHafif sanayi Gıda Hayvan yemi Fırıncılık Konserve Süt ürünü Un Et Hazır Muhafaza edilmiş Tatlılar Bitkisel yağlar İçecekler Bira Şişelenmiş su Damıtılmış içki Meşrubatlar şarap Tekstiller Taraklama Kumaş boyama Baskılar Eğirme Dokuma Halılar Dantel Nevresim Halat Giyim Aksesuarlar Elbise dikimi Kürkler Şapkacılık Dikiş Ayakkabıcılık Terzilik Matbaacılık Ciltçilik Gofraj Kalemişi Güvenlik Dizgicilik Medya kopyalama Kasetler Fonograflar Optik diskler Metal üretimi Kazancılık İnşaat & ev eşyaları takımı Çatal-bıçak takımı Tüfekçilik Çilingirlik Makinecilik Diğer demircilikler Toz metalurjisi Prefabrikasyon Yüzey işlem Diğer üretimler Üç boyutlu baskı Şişirmeli kalıplama Çekme Ekstrüzyon Cam üfleme Plastik enjeksiyon Çömlekçilik Sinterleme Taş işçiliği Ahşap işçiliği Mobilya Diğer mallar Bagaj Bisikletler Mücevher Tıbbi malzemeler Çalgılar Kırtasiye Açık hava & spor aletleri Kişisel koruyucu ekipman Oyuncaklar Elektrik & optik Elektronik Devre elemanları Devre kartları Yarı iletkenler Bilgisayarlar Bilgisayar sistemleri Parçalar & aksesuarlar Boş depolama ortamları İletişim ekipmanları Cep telefonları Ağ altyapısı Tüketici elektroniği Televizyonlar Video oyunu konsolları Enstrümantasyon Saatler GPS cihazları Bilimsel aletler Tıbbi görüntüleme sistemleri Optik cihazlar Fotoğraf makineleri Silah & uzun mesafeli gözlem dürbünleri Lazer imalatı Lens zımparalama Mikroskoplar Teleskoplar Elektrikli donanım Piller Elektrikli & fiber optik kablolar Elektrikli ışıklandırma Elektrik motorları Beyaz eşyalar Transformatörler Kimyasallar Kömür & petrol rafinasyonu Kok Mazot Fuel oil Benzin Jet yakıtı Kerosen Propan Madeni yağ Parafin Petrokimyasallar Petrol jelatini Sentetik yağ Asfalt Katran Ticari kimyasallar Gübreler Endüstriyel gazlar Pigmentler Saf elementler Özel kimyasallar Tutkallar Tarım kimyasalları Aroma bileşikleri Temizlik ürünleri Kozmetik ürünler Patlayıcılar Havai fişekler Boyalar & mürekkepler Parfümler Sabunlar Tuvalet malzemeleri İnce kimyasallar İlaçlar Antibiyotikler Kan ürünleri Kimyasal & hormonal doğum kontrol ilaçları Jenerik ilaçlar Uyuşturucular Takviyeler Aşılar Malzemeler Deri Kireçleme & kireç giderme Tabaklama Sepileme & yağlama Tahta Kurutma Bıçkıcılık İşlenmiş Ahşap Kompozit Kağıt Apre Mukavva Hamur Mendil Kauçuk Lastikler Vulkanize lastik Plastikler Ticari Tasarlanmış Özel Peletler Sentetik lifler Termoplastikler & termosetler Cam Borosilikat Kuvars camı Soda-kireç Düz cam Cam elyafı Cam yünü & fiberglas Emniyet camı Seramikler Tuğla Toprak eşya Porselen Refrakter malzemeler Karo Çimento Harç Alçı Hazır beton Diğer mineraller Aşındırıcı malzemeler Karbon fiberler & gelişmiş malzemeler Mineral yünü Yapay değerli taşlar Metal saflaştırma Demir Alüminyum Bakır Alaşımlar Çelik Şekillendirilmiş metaller Haddelenmiş metaller Dövme metaller Dökme metaller Ağır sanayi Makineler Konveyörler İş makineleri Hidrolik Takım tezgâhları Güç & rüzgâr türbinleri Otomobiller Diğer ağır taşıtlar Havacılık & uzay Raylı taşıtlar Gemiler & açık deniz platformları Silahlar Hizmetler Enerji Elektrik Gaz dağıtımı Yenilenebilir Su Atık su Atık yönetimi Toplama Boşaltma Tehlikeli Geri dönüşüm Islah Telekom ağları Kablolu TV İnternet Cep telefonu Uydu Telefon İnşaat Binalar Ticari Endüstriyel Konut İnşaat mühendisliği Köprüler Demiryolları Yollar Tüneller Kanallar Barajlar Tarama Limanlar İnce işler Kabinecilik Yıkım Elektrik tesisatı Asansörler HVAC Boyama ve dekorasyon Sıhhi tesisat Saha hazırlama Hizmet sektörüSatış Perakendecilik Araba satış bayiliği Hızlı tüketim malları Taşra marketi Bakkal Çok katlı mağazacılık Mail-order Çevrimiçi alışveriş Özel mağaza Toptan satış Müzayede Broker'lık Dağıtım Ulaşım & Depolama Yük Hava kargosu İntermodal Posta Nakliye şirketi Demiryolu Tırcılık Yolcu ulaşımı Hava yolları Oto kiralama Demiryolu yolcu taşımacılığı Ortak araç kullanımı Taksiler Antrepoculuk Kiralık depo Konaklama Yemek hizmeti İçki hizmeti Catering Kafeler Fast food Yemek teslimi Restoranlar Çay evleri Oteller Varlık yönetimi Finansal hizmetler Bankalar Kredi Mali danışmanlık Holding Finansal kiralama Para transferi Ödeme kartları Risk yönetimi Menkul kıymetler Sigorta Sağlık Hayat Temettü emekliliği Mülkiyet Reasürans Emlak Gayrimenkul yönetimi Emlakçılık Profesyonel Muhasebe Güvence Denetim Kayıt tutma Vergi danışmanlığı Mimari & mühendislik Muayene Yerölçüm Fiziksel test, ürün testi, & sistem testi Tasarım Moda İç mekânlar Ürün Avukatlık hizmetleri İdarecilik Danışmanlık Halkla ilişkiler Pazarlama Reklam Sağlık Tıp Dişçilik Hastaneler Hemşirelik Evde bakım Veteriner tıp Eğlence & dinlence Kumar Çevrimiçi Spor Eğlence yerleri Atari salonları Lunaparklar Fuarlar Gece kulüpleri Diğer İdari Müşteri hizmetleri Kiralama İşe alma Özel dedektiflik & güvenlik Bakım Hademeler Peyzaj Tamirat Kişisel hizmetler Güzellik Kuru temizleme Cenaze Hizmetçilik Evcil hayvan bakımı Seks Yoksulluk Gezi İş gezisi Gemi turu şirketleri Turizm Bilgi sektörüYayımcılık & basın-yayın Yazılı Kitaplar Süreli yayınlar Yazılım Görsel-işitsel Film Müzik Video oyunları Yayın Haberler Radyo Televizyon İnternet Barındırma Sosyal ağlar Gerçek zamanlı yayıncılık İnternet siteleri Eğitim İlköğretim Ortaöğretim Yükseköğretim Meslek okulu Üniversite Sınav yapma Eğitmenlik Diğer Yaratıcı Dil Araştırma ve geliştirme Temel bilimler İlgiliSınıflandırma standartları Üretim temelli ANZSIC ISIC NACE NAICS SIC UKSIC Pazar temelli GICS ICB TRBC Girdiler & çıktılar Dışsallıklar Topluluk Suç Kültür Çevre kirliliği Esenlik Fonlama Mal Emtia Son Ara Ham madde İnovasyon Ana girdiler Emek Doğal kaynaklar Fiziksel sermaye Hizmetler Teknoloji Kuruluş Merkezileşme Kartel Konglomerat Yatay birleşme Şirket birleşmesi Tekel Monopson Dikey birleşme Ademimerkeziyetçilik Yasal ayrışma Serbest meslek Çiftlik yaşamı Dış kaynak kullanımı Evde üretim sistemi Şirket bölünmesi Dönemsel iş Mülkiyet Kooperatif Anonim şirket Ulusallaştırma Kâr amacı gütmeyen kuruluş Ortaklık Özelleştirme Şahıs işletmesi Kamu iktisadi teşebbüsü Kategori Medya Otorite kontrolü BNF: cb12088831h (data) GND: 4063173-4 HDS: 014066 LCCN: sh85066802 NARA: 10640606 NDL: 00563360 NKC: ph115780 NLI: 987007553251605171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sigorta&oldid=31259041" sayfasından alınmıştır
Faktoring, firmaların mal ve hizmet satışlarından doğmuş veya doğacak vadeli, fatura veya fatura yerine geçen bir belgeye dayanan alacakların (çek, senet) faktoring şirketi tarafından temlik alınması yoluyla, finansman, garanti ve tahsilat hizmetlerinin sunulduğu bir finansal üründür. Faktoring, en genel anlamı ile, mal ve hizmet satışlarından doğan vadeli alacaklar'ın temlik yolu ile bir faktoring kuruluşuna devredilmesi ve bu alacakların faktoring kuruluşu tarafından yönetilmesidir. Faktoring, KOBİ’lerin yurt içi satışlarına dayalı olarak finansman sağladığı ve bu tip işletmelerin önemli zamanını alan alacakların tahsili işlemlerini yürüttüğü gibi, yurt dışı işlemlerle de ihracatı kolaylaştırmakta, sunduğu finansman yanında ihracat bedelinin ödenmesini garanti etmek ve bu bedelin vadesinden önce yurda getirilmesine olanak sağlamaktadır. Hizmet Türleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Finansman :Faktoring Şirketi’ne temlik edilen alacak tutarının belli bir oranının, vadeden önce satıcı firmaya ödenmesidir. Garanti : Borçlu firmanın ödeme güçlüğü içine düşmesi halinde, alacağın garanti edilmesidir. Tahsilat :Alacağın vadesinde takibinin, tahsilatının ve ilgili raporlamasının satıcıya sağlanmasıdır. Çeşitleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Temel olarak 2 çeşide ayrılır 1. Yurt içi Faktoring[değiştir \| kaynağı değiştir] Aynı ülke sınırları içinde bulunan faktoring şirketi, satıcı firma ve alıcı firma arasında gerçekleşir. Satıcı, alıcıya malları ve faturayı yollar. Satıcı bu faturanın bir kopyasını Faktoring Şirketi’ne gönderir. Faktoring Şirketi satıcı ile yapacağı sözleşme çerçevesinde bu faturayı temlik alır, fatura bedelinden ön ödeme yapar. Faktoring Şirketi, vadesi gelince alıcıdan fatura bedelini tahsil eder ve satıcıya kalan ödemeyi yapar. Yutiçi faktoring ödeme türleri bakımıdan üçe ayrılır: Peşin İskonto: Vadesi belli alacakların ortalama vadesine göre faiz ve komisyon belirlenir,İşlemin başında ödeme yapılır, faturalar aylık kesilir. Spot İşlem: Belirlenen vadeye sabit faktoring faizi ve komisyon uygulanır, vade sonunda anapara, faiz ve ücretler tahsil edilir, tahsilatlar anapara bakiyesinden düşülür, hizmet faturaları vadelere göre kesilir. Değişken Faizli İşlem: Belirlenen vadeye değişken faktoring faizi ve komisyon uygulanır,faiz ücreti piyasa şartlarına göre belirlenir, tahsilatlar anapara bakiyesinden düşülür,işlem satıcının istediği bir tarihte kapatılabilir,işlem kapatılırken veya vade sonunda anapara, faiz ve ücretler tahsil edilir, hizmet faturaları aylık kesilir. 2. İhracat-İthalat Faktoringi[değiştir \| kaynağı değiştir] Satıcı ve alıcı firmaların farklı ülkelerde bulunduğu durumlarda ve her iki firmanın ülkesinde bulunan faktoring şirketleri aracılığıyla gerçekleşir. Garanti açısından ikiye ayrılır. 1. Geri dönülebilir (Kabil-i Rücu) faktoring; faktoring firması alıcıdan alacak riskini üstlenmeden finansman ve tahsilat hizmetini verir. 2. Geri dönülemez (Gayri Kabil-i Rücu) faktoring; faktoring firması borçlunun alacak riskini de üstlenir. Ancak satıcı tarafından alıcıya gönderilen mallar sözleşmeye uygun değil, hatalı veya ayıplı ise (Reklamasyon- İng. Dispute) faktoring şirketi riskten kurtulur. Türkiye'de Faktoring faaliyetleri ilk kez 1983 yılında başlamıştır. Finansman Modeli[değiştir \| kaynağı değiştir] Faktoring kuruluşuna temlik edilen vadeli alacakların vadesi beklenmeden faktör tarafından müşteriye (alacaklarını temlik edene) bir bölümünün ödenmesidir. Genellikle bu ödeme alacak toplamının en çok %80’i tutarındadır. Alacakların ödeme vadesi geldiğinde alacağın tamamı borçlu tarafından faktore ödenir, faktör de bu tutardan masraflarını düşüp bakiyeyi müşterisine öder. Gerek tanımlardan, gerekse kapsadığı konulardan anlaşılacağı üzere, faktoring üç taraflı bir işlemdir. Mal ve hizmet satıcısı (MÜŞTERİ), bu mal ve hizmeti vadeli satın alarak borçlanan (BORÇLU) ve FAKTORING KURULUŞU. Bu üçlüye, Yurtdışı Faktoring işlemlerinde bir de MUHABİR faktor eklenir. Garanti Modeli[değiştir \| kaynağı değiştir] Faktöre temlik edilen alacakların borçlularının aciz hali durumunda, alacakların ödenmeme riskinin faktör tarafından üstlenilmesidir. Böylece, alacaklarını faktöre temlik eden müşteri mal sattığı kuruluşların borcunu ödemeyecek duruma düşmesi karşısında korunmuş olur. Tahsilat ve Yönetimi Modeli[değiştir \| kaynağı değiştir] Mal ve hizmet satışlarından doğmuş alacakların faktoring kuruluşuna temlik edilmesi ile başlayan süreçtir. Alacakları temlik alan faktoring kuruluşu bu alacakların yönetimine ilişkin; tahsilatı üstlenir, alacak kayıtlarını tutar, alacakların tahsili için ihbar, ihtar gibi işlemleri yerine getirir. Ayrıca pazar araştırması yapılması ve pazar ile ilgili bilgilerin müşteriye aktarılması da bir hizmet konusu olarak, Faktör tarafından üstlenilebilir. Türkiye'de Faktoring[değiştir \| kaynağı değiştir] Hukuki Düzenlemeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Türkiye'de Faktoringle ilgili ilk yasal düzenleme Hazine Müsteşarlığınca hazırlanıp, 21.12.1994 tarih ve 22148 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan “Faktoring Şirketlerinin Kuruluş ve Çalışma Esasları Hakkında Yönetmelikle yapılmıştır.Bu yönetmelik dayanağını 30.9.1983 tarihli ve 90 sayılı “Ödünç Para Verme İşleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 545 sayılı KHK ile değişik 13. Maddesi hükmünden almaktadır. (İlgili Kararname değişikliği 27.6.1994 tarih ve 21973 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.)01.01.2006 tarihine kadar yukarıda adı geçen Yönetmelik gereği Hazine Müşteşarlığı tarafından regüle edilmiş olan finansal kiralama, finansman ve faktoring şirketlerinin denetim ve gözetimine ilişkin yetki ve sorumluluk, 5411 sayılı Bankacılık Kanunu'nun 93 ve 168 inci maddeleri uyarınca, 01.01.2006 tarihinden itibaren Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu'na (BDDK) devredilmiştir.[1] Türkiye'de Yurt içi Faktoringin İşleyişi[değiştir \| kaynağı değiştir] Faktoring işlemleri, BDDK tarafından 10.Ekim.2006 gün ve 26315 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanmış olan "Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman Şirketinin Kuruluş ve Faaliyet Esasları Hakkında Yönemelik" hükümlerine göre, faaliyet göstermesine izin verilmiş olan firmalar tarafından yürütülmektedir. Bu yönetmelik Faktoring işlemini: "bir mal veya hizmet satışından doğmuş veya doğacak olan Fatura veya benzeri belgelerle tevsik edilebilen alacakların satın alınması veya tahsilinin üstlenilmesidir." Bu tanımda geçmekte olan Fatura nın mevcut Türk Ticaret Kanunu gereğince tek başına alacağı belgeleyen Kıymetli Evrak statüsünde olmaması ve vadesinde ödenmemesi halinde diğer Kıymetli Evraklar gibi kambiyo takibine konu edilememesi sebebi ile, Yurt içi Faktoring İŞlemlerinde alacağı belgeleyen diğer Kıymetli Evraklar ile birlikte kabul edilmektedir. Fatura veya diğer tevsik edici belgelerle birlikte alacağı belgeleyen diğer kıymetli evraklar çek/senettir. Bu sebeple Yurt içi Faktoring işlemleri Fatura beraberinde çek, senet cirosunu da zorunlu kılmaktadır. Çek, Senet cirosunu zorunlu kılan bu tip faktoring işlemleri Türk Tipi Faktoring İşlemleri olarak da anılmaktadır.[1] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Forfaiting Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] a b "Factoring ve Türkiye Uygulaması". 28 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mayıs 2012. Otorite kontrolü BNF: cb11980231b (data) GND: 4016229-1 LCCN: sh85046842 NKC: ph456965 NLI: 987007565462805171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Faktoring&oldid=31078765" sayfasından alınmıştır
İçeriden öğrenenlerin ticareti (İngilizce: insider trading,[1][2][3] Türkçede kamuya açıklanmamış bilgiye dayalı ticaret[4] de denen), sermaye piyasası araçlarının değerini etkileyebilecek, henüz kamuya açıklanmamış bilgileri şahsa veya üçüncü şahıslara menfaat sağlamak amacıyla kullanarak sermaye piyasasında işlem yapanlar arasında fırsat eşitliğini bozacak şekilde haksız yarar sağlamak veya bir zararı bertaraf etmektir.[5] Pek çok ülkede yasal bir suçtur. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Dursun, Hasan. EKONOMİK SUÇLAR VE TÜRKİYE'DEKİ SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMAYA ETKİLERİ. TBB Dergisi, Sayı 58, 2005". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. "Alantar, Doğan. KÜRESEL FİNANSAL KRİZ: NEDENLERİ VE SONUÇLARI ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME" (PDF). 30 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. "Doğru, Halil. Yöneticiler ve Insider Trading. Referans Gazetesi. 24 Mart 2010" (PDF). 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. "Sermaye Piyasasının Düzenlenmesi ve Denetimi Hakkında Kanun Tasarısı ve Bütçe — Plan Komisyonu Raporu. (1/157)". 2 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. "Etik Kurallar ve Çalışma İlkeleri. Yapı Kredi Bankası" (PDF). 22 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Nisan 2015. Finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNE: XX554506 BNF: cb11983323q (data) GND: 4114025-4 LCCN: sh85066710 NDL: 00576717 NKC: ph436866 NLI: 987007553260605171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İçeriden_öğrenenlerin_ticareti&oldid=31125392" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenBankacılık Finans Finansal piyasalar Finansal piyasa aracıları Finansal yönetim Bireysel finans Maliye Bankalar ve Bankacılık Finansal düzenleme Banka türleri Merkez bankası İhbar bankası Ticari banka Kalkınma bankası Emanetçi banka Acente banka Yatırım bankası Sanayi bankası İslami bankacılık Tacir banka Karşılıklı bankacılık Karşılıklı Tasarruf Ulusal banka Kıyı bankacılığı Özel bankacılık Savings bank Sparkasse Bankacılık terimleri Anonim bankacılık ATM (makine) Mevduat Kredi Money creation Banka listeleri Kanada Hong Kong Singapur Pakistan İsviçre gtd Mevduat bankası: Kendi nam ve hesabına mevduat kabul etmek ve kredi kullandırmak esas olmak üzere faaliyet gösteren kuruluşlar ile yurt dışında kurulu bu nitelikteki kuruluşların Türkiye'deki şubeleri mevduat bankası olarak nitelendirilmektedir. Bankaların mevduat toplayabilmeleri için özel izin almaları gerekmektedir. Bu bankalar ticari bankalar olarak da adlandırılmaktadırlar. Bu bankaların asıl amacı kısa dönem içinde hızla mevduat toplamak ve bu mevduatları ekonomiye kredi şeklinde dahil ederek gelir elde etmektir. Nitekim mevduat bankaları işlemlerini diğer bankacılık türlerine nispeten daha kısa vadeli sürdürmektedirler. Ayrıca birçok farklı bankacılık ürününü müşterilere sunarak yelpazeyi sürekli geliştirmektedirler. Katılım bankası Yatırım bankası Kalkınma bankası Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Mevduat bankası ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu - Resmi Otorite4 Ağustos 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Kaynak 5411 sayılı Bankacılık Kanunu) "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mevduat_bankası&oldid=25150762" sayfasından alınmıştır
Türev, temel olan asıl değerin fiyat araçlarına bağlı olması anlamına gelir. Hakların garanti altına alındığı, bir malın sabit bir fiyattan satın alınması ya da satılmasını sağlayan ticari anlaşmadır. Esas olan mal asıl değer olarak da tanımlanır. Asıl değer; menkul kıymetler, pazar (piyasa) bağlantılı referans büyüklükleri, diğer ticaret maddeleri olabilir; fakat ekonomik olmayan miktar da hava türevleri olabilir. Türevler fiyat değişimlerinin risklerine karşı güvenliği ve asıl değerlerin fiyat gelişimindeki spekülasyonu mümkün kılmaktadır. Tanımı[değiştir \| kaynağı değiştir] Gelirleri ve giderleri gösterme standartlarına göre bir türev, bir finansal araç ya da IAS 39’un kullanım alanındaki diğer bir anlaşmanın düşmesi ve toplam üç ayırt edici özellik aşağıda gösterilmektedir: Belli olan asıl değerin (örneğin, faiz oranı, finansal araç fiyatı, hammadde fiyatları vb.) değişimine göre değer değişmektedir. Para ödemeyi ya da anlaşma şekillerinin kıyaslanmasını, piyasa koşullarının değişimindeki benzer yöntemlere tepki vermeyi gerektirmektedir. Bu durum gelecekte düzene koyulacaktır. Kavramın yapılanması[değiştir \| kaynağı değiştir] Tipik olarak, türevler aşağıdaki kategorilere ayrılmıştır: Vadeli İşlemler: Vadeli İşlemler dolaylı olarak anlaşmaya göre alınıp satılan mallar üzerinde ve gelecekte yerine getirilmesi yönünde yapılan işlemlerdir. Vadeli İşlemler iki alt gruba ayrılır: Koşulsuz (Kayıt dışı) Vadeli İşlemler: Burada anlaşma tarafları borçlarını ödeme gününde yerine getirmelidir. Böyle anlaşmalar Borsa Dışı (OTC) yapılmaktadır. Buna, sevk eden veya vadeli borsalarda standart şekliyle vadeli (alım satım işlemleri) işlemler denir. Koşullu Vadeli İşlemler ya da Opsiyonlar: Opsiyonlarda işlemlerin yerine getirilip getirilmemesi konusunda anlaşma taraflarından birisi karar verme hakkına sahiptir. Takas Sözleşmeleri: Takas Sözleşmeleri nakit akışlarının değişimi üzerine yapılan anlaşmalardır. Bütün türevler belli bir kategoride sıralanmakta ya da bir birleşim içerisinde sunulmaktadır. Ayrıca türevler daha sonra borsa türevlerinde ya da borsa dışı ticarette takas edilip edilmedikleri zaman sınıflandırılabilirler. Borsa Dışı işlemlerin avantajı; anlaşma taraflarının gereksinimlerini bireysel olarak ve uygun bir şekilde biçimlendirmesidir. Dezavantajı ise konsantre olunmamış benzer borsalarda takas(değiş tokuş) yapılmasıdır. Bu yüzden Borsa Dışı Türev Piyasası daha az paraya çevrilebilirlik eğilimine sahiptir. Ayrıca Borsa Denetim Kurumu ve normalde bir de Takas Kurumu mevcuttur. Önemli Dış Borsa Ürünleri klasik vadeli işlemlerin, vadeli kur anlaşmalarının ve takas sözleşmelerinin yanında bulunur. Ayrıca Finansal Türevlerin yasal açıklaması farklılaştırılmalıdır. Bu finansal türevler menkul kıymetler olan ya da menkul kıymetler olmayan şeklinde oluşturulabilir. Yatırım Form’unda çoğunlukla belge olarak, menkul kıymetler olmayanlar ise Kontrat olarak tanımlanır. Belgelerin ve Kontratların her ikisi borsa dışı olarak da değiştirilebilir. Tipoloji[değiştir \| kaynağı değiştir] Finansal Türevlerin en önemli türleri Vadeli İşlemler ve Opsiyonlardır. Aşağıda temel değerlerin çeşidine göre farklı türevler sıralanmaktadır: Faiz Oranına Bağlı İşlemler (Faiz Oranı Türevleri): Vadeli Kur Anlaşmaları, Faiz Oranlı Takaslar, Faiz Oranı Opsiyonları, Opsiyon Türü (değişken/sabit faiz karşılığında sabit/değişken faiz elde etme hakkı veren opsiyon türü), Faiz Oranlı Vadeli İşlemler, Tavan Faiz Oranı ve Taban Faiz Oranı. Döviz İşlemleri: Vadeli Döviz İşlemleri, Vadeli Döviz Alım Satımları, Döviz Opsiyonları, Vadeli Kur Anlaşmaları. Hisse Senetlerine ve Endekse Bağlı İşlemler: Vadeli Hisse Senedi İşlemleri, Hisse Senedi İşlemleri, Endeks İşlemler, Hisse Senedi Opsiyonları, Endeks Opsiyonları, Hisse Senedi Değişimleri(Takasları), Endeks Değişimleri. Diğer İşlemler: Değerli Metal (altın, gümüş gibi) İşlemleri, Kredi Ödememe Değişimleri, Kredi Ödememe Opsiyonları ya da Hava Türevleri. Kullanım olanakları[değiştir \| kaynağı değiştir] Türevlerin üç temel kullanım olanakları; Finansal Koruma, Spekülasyon (fiyatların ileride düşeceği düşüncesiyle yatırım yapma) ve Arbitraj’dır. Türevler gelecekte temel değerlerin fiyat dalgalanmalarını korumaya karşı da kullanılabilir. Örneğin, mevcut bir mal vadeli olarak satılır ya da bir Opsiyon aracılığıyla bir fiyat düşüşüne karşı koruma altına alınır. Satış fiyatı gelecekte üretilecek mallar için de koruma altına alınabilir ya da maliyeti hafifleten alış fiyatı gerekli Emtialar (örneğin ham petrol, yapı kerestesi) adına koruma altına alınabilir. Aynı şekilde türevler gelecekte benzer temel değerlerin fiyat gelişiminde, temel değerler olmadan almak ya da satmak için ve spekülasyon yapmak için de kullanılabilir. Ayrıca bazı türevler özgül(türsel) fiyat parametrelerini speküle etme olanağını sunar ki bu sadece Vadeli İşlem Piyasası’nda mevcuttur. Sonuçta Türev Fırsatları, Arbitraj Kârı sunmaktadır. Bu gibi fiyat farklarının kullanımı aracılığıyla spot ve vadeli işlem piyasası arasında, karşılaştırmalı maliyet avantajları ve farklı piyasa segmentleri arasında veya yasal olarak farklı işlem kullanımı aracılığıyla ekonomik olarak eş değerde işlemler gösterilebilmektedir. Buna tipik bir örnek Nakit ve Taşıma Arbitrajı’dır. Türevler, finansal koruma ve spekülasyon işlemlerinde temel değerlerdeki spot işlemlerin aksine farklı avantajlar sunmaktadır. Türevler düşük bir Likidite(nakit) ve sermaye uygulamasını gerektirir. Özellikle Emtia’larda ve tarımsal ürünlerdeki spekülasyon nakliye ve depo masraflarını hafifletmektedir. Ayrıca türev, piyasaların daha kolay nakite çevrildiği temel değerde spot piyasalar olarak da öne çıkabilir. Düşük sermaye uygulamasının sebebi türevlerin yapı tekniği olarak bir kaldıraç etkisi içinde olmasıdır. Böylece türevler muhtemelen temel değerin fiyat dalgalanmalarına oransız bir şekilde katılmaktadır. Temel Değer ile spot işlemlerde yabancı bir finansman aracılığıyla karşılaştırılabilir bir etkiye ulaşılmaktadır. Riskler[değiştir \| kaynağı değiştir] Fırsatlar risklerle karşı karşıya gelebilir. Özellikle türevler spot işlemlerden daha riskli değillerdir. Mikro ekonomik olarak türevler asıl spot işlemler gibi piyasa risklerinin türleri içinde kabul edilmektedir. Risk taşımayan türevlere göre miktar eşit biçimde spot piyasalarda yerini almaktadır. Vadeli İşlemler ve Temel Değer arasındaki doğrudan karşılaştırmada öncelikle riski farklar görülmektedir. Türevlerdeki fiyatlandırma özellikle özel yatırımcılar için çoğunlukla şeffaf (intransparent) değildir. Bu durum sadece spot piyasadaki menkul kıymetlerde olduğu gibi arz ve talebe göre ortaya çıkmamaktadır, ayrıca temel değerin yanı sıra başka parametreler de önemli bir rol oynayabilmektedir. Bu durum özel yatırımcılar adına sıklıkla zor izlenebilen bir durumdur. (Karmaşıklık Riski). Ayrıca – kontratların yapılanmasına göre- riskler olabilir. Asıl niyetin aksine vade sonunda ek para sağlanmalıdır. Bir diğeri de komisyoncunun (borsa aracısı) riskidir. Komisyonculardaki mevduat çoğunlukla sadece belli bir miktarda koruma altına alınır. 2005 yılında Refco Amerikan Aracısı’nın iflasında birçok özel yatırımcı kayıplara göz yummak zorunda kalmıştır ve kısmen oradaki yüklenmiş fonlar bugün dondurulmuştur. En büyük olası güvenlik burada yasal olarak Notarander hesaplarına benzeyen ayrı ayrı hesaplar sunmaktadır. Ayrı ayrı hesaplar Amerika Birleşik Devletleri’nde genellikle minimum mevduat hesabı olarak 25.000 Dolar’dan sunulmaktadır. Komisyoncunun iflası durumunda bakiyeler % 100 ödenmektedir. Aynı zamanda türevlerin fiyatları da temel değer (piyasa riski) gibi aynı değişken (stokastik) belirsizlik altında bulunmaktadır. Kaldıraç etkisinin yanı sıra negatif fiyat hareketliliğinde de oldukça fazla bir katılıma yol açmaktadır. Böylece orantısız kayıplar toplam kayıpların da ötesine gidebilir. Ayrıca Bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Türev talep Otorite kontrolü GND: 4381572-8 LCCN: sh93005704 NDL: 00883285 NKC: ph120236 NLI: 987007534636205171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Türev_(finans)&oldid=29886472" sayfasından alınmıştır
seriFinans Piyadalar Varlıklar Tahvil Emtia Türevler Döviz Para Over-the-counter Özel sermaye Emlak Spot Stock Katılımcı Yatırımcı kurumsal Perakendecilik Spekülatör Merkezler Offshore finans merkezi Kablo ve lavabo OFC'leri Araçlar Tahvil Nakit Teminatlı borç yükümlülüğü Kredi risk primi Vadeli mevduat (depozito belgesi) Kredi limiti Yatırılan Türev Vadeli kontrat Teminat Sigorta Akreditif Borç İstikraz Kredi İpotek Mortgage Opsiyon (alımegzotiksatım) Performans tahvili Repo Stok Menkul kıymet Sendikasyon kredisi Sentetik CDO Kurumsal Genel Muhasebe Denetim Sermaye bütçelemesi Kredi derecelendirme kuruluşu Risk yönetimi Mali bilançolar İşlemler Kaldıraçlı satın alma Şirket birleşmesi Yapılandırılmış finans Girişim sermayesi Kurumlar vergisi Taban erozyonu ve kâr değişimi (BEPS) Kurumsal vergi cenneti Vergi ters çevirme Vergi cenneti Transfer fiyatlandırması Kişisel Kredi / borç İş sözleşmesi Finansal planlama EmeklilikÖğrenci kredisi Kamu Devlet harcamaları Nihai tüketim harcamaları OperasyonlarDağıtım Transfer ödemesi Hükümet geliri VergilendirmeBütçe açığı Bütçe (denge)borc Vergi dışı gelir Ödeme emri Bankacılık Merkez bankası Mevduat hesabı Kısmi rezerv Tam rezerv İstikraz Para arzı Bankalar listesi Bankacılık hukuku Bankacılık lisansı Basel Anlaşmaları Uluslararası Ödemeler Bankası Finansal İstikrar Kurulu Mevduat sigortası Yatırım ve perakende bankacılığın ayrılması Düzen ve Mali hukuk Uluslararası Finansal Raporlama Standartları ISO 31000 Profesyonel sertifika Fon yönetimi Ekonomi tarihi Özel sermaye ve risk sermayesi Resesyon Borsa balonu Borsanın çökmesi Muhasebe skandalları gtd Makale serilerindenKamu maliyesi Maliye teorisi Ekonomik düşünce okulları Klasik ekonomi İktisadi rasyonalite Anayasal iktisat Kamu maliyesi teorisi İktisadi istikrar İktisadi kalkınma Regülasyon Kamu hizmeti Piyasa başarısızlığı Devlet başarısızlığı Dışsallık Kamu harcaması Reel harcama Transfer harcaması Cari harcama Yatırım harcaması Çoğaltan etkisi Hızlandıran etkisi Dışlama etkisi Wagner Kanunu Mali yanılsama Kamusal mal Kamu geliri Vergi Resim Harç Parafiskal gelir Şerefiye Mali tekel Emisyon Devalüasyon Özelleştirme Devlet borçlanması Bütçe açığı Cari denge Devlet tahvili Hazine bonosu Mali kural Altın kural İç borç Dış borç Türkiye'de dış borç tarihi Konsolidasyon Konversiyon Monetizasyon Baker planı Kamu bütçesi Bütçe teorisi Türk bütçe sistemi Bütçe kanunu Maliye politikası İhtiyari maliye politikası Otomatik stabilizatör Enflasyon Deflasyon Stagflasyon Gelir dağılımı Sabit kur Esnek kur Para politikası Vergi hukuku Türk vergi sistemi gtd Kişisel finans Kredi⧼dot-separator⧽Borç Mortgage İpotek Araba finansmanı Şarj kartı Kredi kartı Teminatsız kişisel kredi Sahip olunan kiraya Öğrenci kredisi Piyon Unvan ödünç Kredi ödeme günü Geri ödeme beklentisi kredisi Yeniden finansman Borç konsolidasyonu Borç yeniden planlama İflas hukuku İş sözleşmesi Ücret Maaş Maaş paketleme Çalışan için hisse senedi sahipliği planı Çalışanlara sağlanan faydalar Emeklilik Emekli maaşı Tanımlanmış sosyal yardım Tanımlanmış katkı Sosyal güvence Kişisel bütçe ve yatırım Finans planlamacısı Finans danışmanı Borsa acentesi Mali bağımsızlık Emlak planlaması Hedef tarih fonu Ayrıca bakınız Banka Kooperatif Kredi birliği gtd Maliye, kamu maliyesi, veya kamu ekonomisi, devletin mali faaliyetlerini inceleyen ve bu faaliyetlerin neden ve sonuçlarını araştıran bilim dalıdır. Kamu maliyesi, devletin gelirlerinin ve harcamalarının ekonomik faaliyetler üzerindeki etkilerini incelemektedir.[1] Etimoloji[değiştir \| kaynağı değiştir] Maliye, kavramsal olarak finansla aynı anlamda olmasına rağmen, amaç ve uygulama yönünden kazandığı anlam itibarıyla farklı kullanılmaktadır. Maliye; İngilizcede "public finance", Fransızcada ise "finance publique" olarak kullanılmaktadır. Maliye kelimesi ise dilimize Tanzimattan önceki yıllarda girmiştir. Kelimenin kökü ise "mal" teriminden kaynaklanmaktadır. 1837 yılında kurulan Umur-ı Maliye Nezareti(Maliye Bakanlığı) ile "maliye" kelimesi Türkçeye yerleşmiş ve yaygınlaşmıştır. Tarihçe[değiştir \| kaynağı değiştir] Maliye'nin bir bilim olarak ortaya çıkışı, insanlık tarihi açısından yeni sayılır.[2] 17. ve 18. yüzyılda Avrupa'daki gelişmelere bağlı olarak ortaya çıkan "maliye", özellikle 1929 ekonomik buhranı ile önemi artarak ekonomi ve hukuku da içinde barındıran bir disiplin halini aldı. Klasik liberal politikalardaki piyasalara devlet müdahalesinin olmaması anlayışı -özellikle 1929 yılında yaşanan ekonomik buhranla birlikte- ekonomik sorunların maliye politikaları ile çözülmesi gerekliliği fikri nedeniyle etkinliğini yitirdi.[2] Bu gelişmeler maliye biliminin önemini arttırdı. Maliye'ye yönelik en ayrıntılı tanımlama Henry Carter Adams'a aittir. Bu tanıma göre, kamu maliyesinin mali mevzuat ve mali yönetim ilkeleri ile kamu gelir kaynaklarını ilgilendirdiğini, kamu harcamalarını, bütçeyi, mali kuruluşları, devlet mallarını, vergilemeyi ve devlet borçlanmasını kapsadığını ortaya koymaktadır. Maliye, gelişim süreci içerisinde pek çok bilim insanı tarafından bağımsız bir disiplin olarak ele alınmış olmasına rağmen, Louis Trotabas gibi bazı bilim adamlarınca maliye kamu hukuku içerisinde ele alınmıştır. Türk Tarihinde[değiştir \| kaynağı değiştir] Türklerin İslamiyet'e ilk geçişleri döneminde Müslüman ülkelerde devletin malî işlerini göre "Beyt-ül mal" bulunmaktaydı. Devletin görevlerini icra edbilmesi için gerekli olan gelirleri toplayan ve giderlerin yapılmasını sağlayan Beytülmal'ın gelir ve giderleri devlet yönetiminin başı tarafından kontrol edilmekteydi. Osmanlı Devleti döneminde devletin tüm malî işlemlerinin görüldüğü bir kuruma dönüşen malîye teşkilatı 1442 yılında ilk defa kuruluşundan bu yana kurumsal yapısı ile devlet kurumları arasında önemli bir yere oturmuştur. 1837 yılında ise Umur-ı Maliye Nezareti olarak ilk Maliye Bakanlığı kurulmuştur. Kamu Maliyesinin Amaçları[değiştir \| kaynağı değiştir] Kaynak dağılımında etkinliğin sağlanması İktisadi istikrarın sağlanması Bölüşümde etkinliğin sağlanması İktisadi kalkınmanın sağlanması Regülasyon fonksiyonu Ekonomik istikrarın (tam istihdam + enflasyon) sağlanması Kamu Maliyesinin Araçları[değiştir \| kaynağı değiştir] Maliye politikası Borç politikası Borç yönetimi politikası araçları İktisadi araçlar (dış ticaret, istihdam, ücret politikaları) İç bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Maliye bölümü Konuyla ilgili yayınlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Adams, Henry Carter (1888). The science of finance; an investigation of public expenditures and public revenues. ISBN 978-1345674675. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Jain, P C (1974). The Economics of Public Finance. a b "23. MALİYE SEMPOZYUMU". Maliye Bakanlığı. Erişim tarihi: 2 Temmuz 2013. [ölü/kırık bağlantı] gtdGenel finans alanları Hesaplamalı finans Deneysel finans Finansal ekonomi Finans mühendisliği Finansal kurum Finansal yönetim Finansal piyasalar Finans teknolojisi (Fintech) Yatırım yönetimi Matematiksel finans Kişisel finans Kamu maliyesi Niceliksel davranışsal finans Kuantum finans İstatistiksel finans Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü BNF: cb11950197c (data) GND: 4121273-3 LCCN: sh85048270 LNB: 000061682 NDL: 00574562 NKC: ph127079 NLI: 987007531337405171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Maliye&oldid=31066479" sayfasından alınmıştır
Uluslararası finans, döviz kurlarının ve yabancı yatırımların dinamiklerini ve bunların uluslararası ticarete etkilerini inceleyen iktisât dalıdır. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Dr. Tunç Evcimen'in Uluslararası Finans hakkındaki akademik çalışması Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NARA: 10640060 NKC: ph115281 NLI: 987007558017905171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Uluslararası_finans&oldid=25737917" sayfasından alınmıştır
Bu maddedeki bilgilerin doğrulanabilmesi için ek kaynaklar gerekli. Lütfen güvenilir kaynaklar ekleyerek maddenin geliştirilmesine yardımcı olun. Kaynaksız içerik itiraz konusu olabilir ve kaldırılabilir.Kaynak ara: "Tasfiye" – haber · gazete · kitap · akademik · JSTOR (Ocak 2022) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) Makale serilerindenAyrımcılık Temel türleriAbleizm · Boyculuk · Cinselcilik · Cinsiyetçilik · Dilcilik · Din ayrımcılığı · Gencilik · Görünüş ayrımcılığı · Heteroseksizm · Irkçılık · Kast · Mentalizm · Renkçilik · Rütbecilik · Sınıfçılık · Ölçü ayrımcılığı · Siyasî baskı · Türcülük · Kilo ayrımcılığı · Yaş ayrımcılığı · Zenofobi SosyalYetişkincilik · Anti-Akşınlık · Anti-entelektüalizm · Anti-evsizlik · Antisemitizm · Odizm · Bifobi · Çocukculuk · Cüzzam stigması · Çocuk korkusu · Efebifobi · Elitizm · Erkek düşmanlığı · Gerontofobi · Heterofobi · Heteronormativite · Heteroseksizm · Homofobi · Kadın düşmanlığı · Lezbofobi · Nepotizm · Önemsiz kişilik · Tersine ayrımcılık · Transfobi · Üstünlükçülük (Siyah üstünlükçülüğü · Beyaz üstünlükçülüğü) · Yandaşçılık Kültürlere yönelikAlmanlar · Amerikalılar · Avrupalılar · Araplar · Arnavutlar · Britanyalılar · Çingeneler · Çinliler · Endonezyalılar · Ermeniler · Estonyalılar · Finler · Fransızlar · Haitililer · Hindistanlılar · İbolar · İngilizler · İranlılar · İrlandalılar · İskoçlar · İspanyollar · İsrailliler · İtalyanlar · Japonlar · Kanadalılar · Katalanlar · Koreliler · Kürtler · Macarlar · Malezyalılar · Mançular · Meksikalılar · Polonyalılar · Portekizler · Québecliler · Romanyalılar · Ruslar · Sırplar · Sovyetler · Şilililer · Türkler · Ukraynalılar · Yahudiler Dinlere yönelikAteizm · Bahailik · Hıristiyanlık · Hinduizm · İslam · Katolisizm · Mormonluk · Neopaganizm · Protestanlık · Şiiler · Yahudilik · Yehova'nın Şahitleri · Yeni dinî hareketler ManifestolarCadı avı · Cinskırım · Cinsiyet tercihli kürtaj · Dinî savaş · Dinî terörizm · Dinsel zulüm · Ekonomik · Elemecilik · Erkekmerkezcilik · Et yememe etiği · Etnik çatışma · Etnik temizlik · Etnosentrizm · Hakaret · Hayvanlara uygulanan şiddet · Homofobik şiddet ("gay bashing") · Irk savaşı · Kadına yönelik şiddet · Erkeğe yönelik şiddet · Kadınmerkezcilik · Kan iftirası · Kızıl Tehlike · Kölelik · Kültürel soykırım · LGBT'lere yönelik şiddet · Linç · Nefret söylemi · Nefret suçu · Pogrom · Soykırım (örnekleri) · Slut-shaming · Yetişkin merkezcilik · Zevce satışı · Zorbalık · Zulüm PolitikalarApartheid · Cinsiyet rolü · Cinsiyetler arası ücret farkı · Devlet ateizmi · Devlet dini · Etnokrasi · Gerontokrasi · "Ghetto benches" · Jim Crow yasaları · Limpieza de sangre · McCarthycilik · Numerus clausus · Nürnberg Yasaları · Oğlancılık yasaları · "Redlining" · Seçilme yaşı · Stratejik taksimat · Toplama kampı Anti-ayrımcılıkAyrımcılık karşıtı yasa · Cinsiyet eşitliği · Çok kültürlülük · "Desegregasyon" · "Emansipasyon" · Entegrasyon · Feminizm · Fırsat eşitliği · Hayvan hakları · Hoşgörü · İnsan hakları · Maskülizm · Pozitif ayrımcılık · Self determinasyon · Sivil haklar · Toplumsal bütünleşme · Ülkelerine göre LGBT hakları · Veganlık · Vejetaryenlik · Yerli hakları Uluslararası hukukApartheid suçu · Eğitimde Ayrımcılığa Karşı Sözleşme · Engellilerin Hakları Hakkında Sözleşme · Her Türlü Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Sözleşme · Kadınlara Yönelik Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Uluslararası Sözleşmesi · Eşit Ücret Sözleşmesi İlgili konularAfrosentrizm · Antroposantrizm · Dogmatizm · Çeşitlilik · Engellilik · Eşcinsel evlilik · Kültürel asimilasyon · Missing white woman syndrome · Öjenik · Önyargı · Polis şiddeti · Politik doğruculuk · "Racialism" · Siyaseten doğruluk · Sosyal dışlanma · Stereotip · Toplumsal engellilik modeli · Yanlılık gtd Tasfiye ya da temizlik, belirli kişi veya kişilerin siyasi, dinî yahut toplumsal manada belirli bir çevreden dışlanmasıdır. Tasfiyelerin şiddet içeren ya da içermeyen çeşitli biçimleri olabilir. Genellikle hedef alınan kişinin görevden alınmasıyla uygulanan tasfiye işlemi bazı durumlarda hapis, sürgün yahut öldürülmeyle de sonuçlanabilir.[1] Uygulamalar[değiştir \| kaynağı değiştir] Bir siyasi parti liderinin aynı parti içerisindeki belirli bir grubu hedef göstererek öldürülmelerini sağladığı Şanghay Katliamı ve Uzun Bıçaklar Gecesi gibi ırkçılık ve zenofobiye bağlı örnekler tasfiye olarak tanımlanır. Tasfiyeler genellikle aniden uygulansa da Çekoslovakya Komünist Partisinin belirli aralıklarla yaptığı büyük tasfiyeler veya Almanya'da Nazilerin Yahudiler ile siyasi muhalifleri 1933-1934'te memurluktan men etmeleri gibi yavaş yavaş ölüm yahut sürgün içermeyen çözümlerin görüldüğü örnekler de mevcuttur. Çin örneğinde Mao Zedong, Kültür Devrimi kapsamında Devlet Başkanı Liu Şaoçi'nin de bulunduğu çoğu kişiyi tasfiye ederek ölümlerine sebep olmuştur. Maoculuğu benimseyen ülkelerde tasfiye edilen kişiler genellikle loagai adı verilen kamplarda ağır şartlar altında çalışmak zorunda bırakılıyor ve bazıları da infaz ediliyordu. Deng Şiaoping de Mao iktidarında birkaç kez tasfiye edilerek bu kamplarda çalışmaya zorlanmış ancak Mao sonrası dönemde devlet başkanlığına kadar yükselmiştir. Tarihteki tasfiyeler[değiştir \| kaynağı değiştir] İngiliz İç Savaşı tasfiyeleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Tasfiye teriminin tarihte tespit edilebilen en eski kullanımı İngiliz İç Savaşı sırasında yaşanan Pride Tasfiyesi'ne uzanır. 1648 ila 1650 yıllarında Uzun Parlamento'nun ılımlı üyeleri ordu tarafından tasfiyeye uğradı. Zaman içerisinde Lordlar Kamarası üyelerinin tamamının görevden uzaklaştırılmalarına kadar uzanan tasfiye hareketi sonucunda kralcılar gibi karşı devrimciler ile birlikte Düzleyiciler gibi daha radikal görüşlere sahip olanlar da tasfiye edildi. Stalin tasfiyeleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Josef Stalin'in Sovyetler Birliği'nin başında olduğu dönemde rakip siyasetçiler, askerî görevliler, makbul olmayan etnik azınlıklar veya Komünizme karşı komplo kurmakla suçlanan vatandaşlar ya Gulag adı verilen çalışma kamplarında hapsedildi ya da infaz edilerek "temizlendiler".[2] Sovyetler Birliği Komünist Partisi tasfiyelerinin en geniş kitlelere yayılanı 1930'lar boyunca Stalin ile Nikolay Yejov tarafından uygulandı ve Büyük Temizlik adıyla anıldı. II. Dünya Savaşı sonrası Fransız tasfiyeleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Fransa'nın 1944'te Müttefikler tarafından kurtarılmasından sonra, Özgür Fransızlar ve özellikle Fransız Direnişi Alman işbirlikçilerini tasfiye etiler. II. Dünya Savaşı sırasında Alman işgaline uğrayan benzer ülkelerde de yaşanan denazifikasyon ve dekomünizasyon süreçlerinin işletildiği dönem zamanla Épuration légale (yasal tasfiye) adıyla bilinir hâle geldi. Castro tasfiyeleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Fidel Castro, 1959'da başarıyla gerçekleştirdiği Küba Devrimi'nden sonra kendisinden önceki Batista rejimine dahil olanları sık sık tasfiye etti. İlk etapta mahkûmların infazını içeren süreç daha sonra parti içi tasfiyeye dönüştü. 1990'larla birlikte gittikçe seyrekleşmeye başlayan tasfiyeler 2010'larda Raúl Castro'nun iktidara gelmesiyle birlikte durma noktasına geldi. Günümüzdeki tasfiyeler[değiştir \| kaynağı değiştir] Çin[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana madde: Şi Cinping yönetiminde yolsuzlukla mücadele kampanyası 2012'de 18. Çin Komünist Partisi Ulusal Kongresi'nde alınan kararla Çin'de yolsuzluğa karşı geniş kapsamlı bir kampanya başlatıldı.[3] Çin Komünist Partisi Genel Sekreteri Şi Cinping'in himayesinde yürütülen kampanya, Çin'deki Komünist yönetim tarihindeki en büyük organize yolsuzlukla mücadele çabası hâline gelse de bazı çevreler tarafından tasfiye olarak görülmektedir.[4][5] Kuzey Kore[değiştir \| kaynağı değiştir] Kuzey Kore liderleri Kim İl-sung, Kim Jong-il ve Kim Jong-un 1950'lerden başlayarak siyasi rakiplerini belirli aralıklarla tasfiye ettiler. İlk olarak Kore'deki Komünist rejimin kurucusu İl-sung, oğlu Jong-il'in kendisinden sonra devletin başına geçmesine karşı çıkanları idari görevlerden uzaklaştırdı. 1956'da yaşanan Ağustos Olayı'nda Çin ve Sovyet yanlısı Yan'an hizbinin Kim ailesini tasfiye etme operasyonunun başarısız olmasından sonra Kore İşçi Partisinde İl-sung tarafından geniş çaplı temizlik yapıldı. Komploya karışan çoğu kişi idam edilirken bir kısmıysa Çin ve Sovyetler Birliği'ne kaçtı. İl-sung döneminde belirli aralıklarla sürekli yaşanan tasfiye operasyonları Jong-il ve Jong-un dönemlerinde de yaşanagelse dahi eskisi kadar geniş çaplı olmadı. Türkiye[değiştir \| kaynağı değiştir] Ana madde: 2016-18 Türkiye tasfiyeleri Başarısız 15 Temmuz Darbe Girişimi sonrasında Türkiye hükûmetince devlet ve ordu içerisinde bir tasfiye hareketi başlatıldı. Tasfiye, esas olarak hükûmetin darbeden sorumlu tuttuğu Gülen Hareketi'ne mensup olduğu iddia edilen memurlar ve askerlere yönelikti. Aralarında binlerce hakimin de bulunduğu yaklaşık 200 bin kamu görevlisi görevden alındı ve gözaltına alındı. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Goldring, Edward; Matthews, Austin S. (2022). "To Purge or Not to Purge? An Individual-Level Quantitative Analysis of Elite Purges in Dictatorships". British Journal of Political Science (İngilizce). doi:10.1017/S0007123421000569. ISSN 0007-1234. 25 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022. Hunt, Lynn (2008). The Making of the West: Peoples and Cultures, Vol. C: Since 1740 (İngilizce) (3 bas.). Bedford/St. Martin's. s. 846. ISBN 9780312465100. Kabakcı, Fuat (10 Ekim 2018). "Çin'de yolsuzlukla mücadelede 'kaplan avı'". Anadolu Ajansı. 8 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2022. "Charting China's 'great purge' under Xi". BBC News (İngilizce). 23 Ekim 2017. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2021. Shih, Gerry (22 Ekim 2018). "In China, investigations and purges become the new normal". Washington Post (İngilizce). ISSN 0190-8286. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Eylül 2019. gtdAyrımcılıkTemel türleriAbleizm · Boyculuk · Cinselcilik · Cinsiyetçilik · Dilcilik · Din ayrımcılığı · Gencilik · Görünüş ayrımcılığı · Heteroseksizm · Irkçılık · Kast · Mentalizm · Renkçilik · Rütbecilik · Sınıfçılık · Ölçü ayrımcılığı · Siyasî baskı · Türcülük · Kilo ayrımcılığı · Yaş ayrımcılığı · ZenofobiBelirgin türleriSosyalYetişkincilik · Anti-Akşınlık · Anti-entelektüalizm · Anti-evsizlik · Antisemitizm · Odizm · Bifobi · Çocukculuk · Cüzzam stigması · Çocuk korkusu · Efebifobi · Elitizm · Erkek düşmanlığı · Gerontofobi · Heterofobi · Heteronormativite · Heteroseksizm · Homofobi · Kadın düşmanlığı · Lezbofobi · Nepotizm · Önemsiz kişilik · Tersine ayrımcılık · Transfobi · Üstünlükçülük (Siyah üstünlükçülüğü · Beyaz üstünlükçülüğü) · YandaşçılıkKültürlere yönelikAlmanlar · Amerikalılar · Avrupalılar · Araplar · Arnavutlar · Britanyalılar · Çingeneler · Çinliler · Endonezyalılar · Ermeniler · Estonyalılar · Finler · Fransızlar · Haitililer · Hindistanlılar · İbolar · İngilizler · İranlılar · İrlandalılar · İskoçlar · İspanyollar · İsrailliler · İtalyanlar · Japonlar · Kanadalılar · Katalanlar · Koreliler · Kürtler · Macarlar · Malezyalılar · Mançular · Meksikalılar · Polonyalılar · Portekizler · Québecliler · Romanyalılar · Ruslar · Sırplar · Sovyetler · Şilililer · Türkler · Ukraynalılar · YahudilerDinlere yönelikAteizm · Bahailik · Hıristiyanlık · Hinduizm · İslam · Katolisizm · Mormonluk · Neopaganizm · Protestanlık · Şiiler · Yahudilik · Yehova'nın Şahitleri · Yeni dinî hareketlerManifestasyonlarCadı avı · Cinskırım · Cinsiyet tercihli kürtaj · Dinî savaş · Dinî terörizm · Dinsel zulüm · Ekonomik · Elemecilik · Erkekmerkezcilik · Et yememe etiği · Etnik çatışma · Etnik temizlik · Etnosentrizm · Hakaret · Hayvanlara uygulanan şiddet · Homofobik şiddet ("gay bashing") · Irk savaşı · Kadına yönelik şiddet · Erkeğe yönelik şiddet · Kadınmerkezcilik · Kan iftirası · Kızıl Tehlike · Kölelik · Kültürel soykırım · LGBT'lere yönelik şiddet · Linç · Nefret söylemi · Nefret suçu · Pogrom · Soykırım (örnekleri) · Slut-shaming · Yetişkin merkezcilik · Zevce satışı · Zorbalık · ZulümPolitikalarAyrımcıApartheid · Cinsiyet rolü · Cinsiyetler arası ücret farkı · Devlet ateizmi · Devlet dini · Etnokrasi · Gerontokrasi · "Ghetto benches" · Jim Crow yasaları · Limpieza de sangre · McCarthycilik · Numerus clausus · Nürnberg Yasaları · Oğlancılık yasaları · "Redlining" · Seçilme yaşı · Stratejik taksimat · Toplama kampıAnti-ayrımcıAyrımcılık karşıtı yasa · Cinsiyet eşitliği · Çok kültürlülük · "Desegregasyon" · "Emansipasyon" · Entegrasyon · Feminizm · Fırsat eşitliği · Hayvan hakları · Hoşgörü · İnsan hakları · Maskülizm · Pozitif ayrımcılık · Self determinasyon · Sivil haklar · Toplumsal bütünleşme · Ülkelerine göre LGBT hakları · Veganlık · Vejetaryenlik · Yerli haklarıUluslararası hukukApartheid suçu · Eğitimde Ayrımcılığa Karşı Sözleşme · Engellilerin Hakları Hakkında Sözleşme · Her Türlü Irk Ayrımcılığının Ortadan Kaldırılmasına İlişkin Uluslararası Sözleşme · Kadınlara Yönelik Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Uluslararası Sözleşmesi · Eşit Ücret Sözleşmesiİlgili konularAfrosentrizm · Antroposantrizm · Dogmatizm · Çeşitlilik · Engellilik · Eşcinsel evlilik · Kültürel asimilasyon · Missing white woman syndrome · Öjenik · Önyargı · Polis şiddeti · Politik doğruculuk · "Racialism" · Siyaseten doğruluk · Sosyal dışlanma · Stereotip · Toplumsal engellilik modeli · Yanlılık Kategori Otorite kontrolü BNE: XX4675049 BNF: cb11941122h (data) GND: 4178894-1 LCCN: sh85104426 NLI: 987007563266105171 SUDOC: 027350282 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Tasfiye&oldid=30857004" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenFinansal piyasalar HalkBorsaMenkul Kıymetler Tahvil piyasası Değerlendirme Şirket Sabit gelir Devlet Yüksek getirili borç Belediye Menkul kıymet Hisse senedi piyasası Adi hisse senedi İmtiyazlı hisse senedi Kayıtlı paylaşım Stok Hisse senedi Menkul kıymetler borsası Diğer piyasalarTürev (Kredi türeviOpsiyonHibrit güvenlik) Uluslararası döviz (DövizDöviz kuru) Emtia Para Emlak Reasürans Tezgâh üstü (borsa dışı) Alivreler • Opsiyonlar •Spot • Takaslar Tüccarlar Katılımcılar Düzen Kliring İlgili alanlar Bankalar ve bankacılık Finans Kurumsal Kişisel Kamu maliyesi gtd Hisse senedi piyasası, işletmeler üzerindeki sahiplik iddialarını temsil eden ve stok alışverişi yapan alıcı ve satıcıların toplamasıdır.[1] Bunlar halka açık bir borsada listelenen menkul kıymetleri içerebilir. Hisse senedi kitle fonlaması platformları aracılığıyla yatırımcılara satılan özel şirketlerin hisseleridir.[2] Borsaya yatırım genellikle borsalar ve elektronik ticaret platformları aracılığıyla yapılır. Yatırım genellikle akılda bir yatırım stratejisi ile yapılır.[3] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Menkul kıymetler borsası Finansal varlık Portfolyo yatırımı Türev (finans) Endeks Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 21 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2020. "Arşivlenmiş kopya". 19 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2020. "Arşivlenmiş kopya". 28 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2020. Otorite kontrolü GND: 4130931-5 NDL: 00572098 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Hisse_senedi_piyasası&oldid=31219537" sayfasından alınmıştır
Makale serilerindenFinansal piyasalar HalkBorsaMenkul Kıymetler Tahvil piyasası Değerlendirme Şirket Sabit gelir Devlet Yüksek getirili borç Belediye Menkul kıymet Hisse senedi piyasası Adi hisse senedi İmtiyazlı hisse senedi Kayıtlı paylaşım Stok Hisse senedi Menkul kıymetler borsası Diğer piyasalarTürev (Kredi türeviOpsiyonHibrit güvenlik) Uluslararası döviz (DövizDöviz kuru) Emtia Para Emlak Reasürans Tezgâh üstü (borsa dışı) Alivreler • Opsiyonlar •Spot • Takaslar Tüccarlar Katılımcılar Düzen Kliring İlgili alanlar Bankalar ve bankacılık Finans Kurumsal Kişisel Kamu maliyesi gtd Mali piyasalar veya finansal piyasalar, fonların, fon fazlası olanlardan fon eksiği olanlara aktarılmasını sağlayan mekanizmalardır. Finansal piyasalar vadesi bakımından para piyasaları ve sermaye piyasaları olmak üzere ikiye ayrılırlar. Para piyasaları kısa süreli fon arz ve talebinin karşılaştığı piyasalardır. Burada kısa süre ile kastedilen bir yıl ve daha kısa vadedir. Sermaye piyasaları ise uzun süreli fon arz ve talebinin karşılaştığı piyasalardır. Burada ise uzun süre ile kastedilen bir yıldan uzun vadedir. Finansal piyasalar düşük işlem maliyet değeri ve etkin-piyasa hipotezini yansıtan fiyatlar olmasını da sağlar. Finansal piyasalar, birkaç yüzyılı aşkın sürede önemli derecede gelişmiş ve likiditeyi artırmak için sürekli yenilik geçirmektedir. Hem genel piyasalar (birden çok emtianın işlem gördüğü) hem de özel piyasalar (yalnızca bir emtianın işlem gördüğü) bulunmaktadır. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] İşlem maliyeti Piyasa Serbest piyasa ekonomisi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] T.E. Copeland, J.F. Weston (1988): Financial Theory and Corporate Policy, Addison-Wesley, West Sussex (ISBN 978-0-321-22353-1) E.J. Elton, M.J. Gruber, S.J. Brown, W.N. Goetzmann (2003): Modern Portfolio Theory and Investment Analysis, John Wiley & Sons, New York (ISBN 978-0-470-05082-8) E.F. Fama (1976): Foundations of Finance, Basic Books Inc., New York (ISBN 978-0-465-02499-5) M.M. Groz (1999): Forbes Guide to the Markets, John Wiley & Sons, Inc., New York (ISBN 0-471-24658-1) R.C. Merton (1992): Continuous-Time Finance, Blackwell Publishers Inc. (ISBN 978-0-631-18508-6) Steven Valdez, An Introduction To Global Financial Markets, Macmillan Press Ltd. (ISBN 0-333-76447-1) The Business Finance Market: A Survey, Industrial Systems Research Publications, Manchester (UK), new edition 2002 (ISBN 978-0-906321-19-5) Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Professor Robert Shiller ile Finansal Piyasalar3 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ekonomi veya finans ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NDL: 01054402 NKC: ph114556 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Finansal_piyasalar&oldid=31082202" sayfasından alınmıştır
Makale serisiVergi Maliye politikası yönü Politika Hükümet geliri Emlak vergisi denkleştirme Vergi geliri Vergi dışı gelir Vergi hukuku Vergi parantezi Vergi eşiği Muafiyet Kredi Kesinti Vergi kayması Vergi indirimi Vergi tatili Vergi avantajı Vergi teşviki Vergi reformu Vergi uyumlaştırması Vergi rekabeti Stopaj vergisi Çifte vergilendirme Temsil Birlikler Tıbbi tasarruf hesabı Ekonomi Genel Fiyat etkisi Aşırı yük Vergi oranı Laffer eğrisi Optimum vergi Teoriler Optimum sermaye gelir vergisi Vergi Dağılımı Vergi oranı Düz Aşamalı Azalan Oransal Servis Fiskal pul Vergi tahakkuku Vergiye tabi gelir Vergi haczi Vergi iadesi Vergi koruması Vergi ikametgahı Vergi hazırlığı Vergi soruşturması Vergi sığınağı Vergi memuru Özel vergi tahsilatı Vergili tarım Uyumsuzluk Genel Vergiden kaçınma Geri dönüş vergisinden kaçınma Vergi kaçırma Vergi direnci Vergi sığınağı Kaçakçılık Karaborsa Bildirilmeyen istihdam Kurumsal Vergi inversiyonu Hatalı transfer fiyatlandırması Taban erozyonu ve kâr değişimi (BEPS) Çift İrlandalı Hollandalı Sandviç Tek Malt CAIA/Green Jersey Lokasyon Vergi cenneti Kurumsal cennetler Offshore finans merkezi (OFC'ler) Açık deniz sihirli çemberi Kablo ve lavabo OFC'leri Finans merkezi Finansal Gizlilik Endeksi Başlıca örnekler vergi cenneti olarak İrlanda İrlanda v Komisyon Leprikon ekonomisi Lihtenştayn vergi meselesi Lüksemburg Sızıntıları Offshore Leaks Paradise Papers Panama Belgeleri İsviçre Sızıntıları vergi cenneti olarak Amerika Birleşik Devletleri Vergi cenneti olarak Panama Türler Doğrudan Dolaylı Birim başına Ad valorem Sermaye kazançları Karbon Tüketim Temettü Ekotaks Özel tüketim vergisi Yakıt Georgizm Hediye Brüt gelirler Gelir Veraset (emlak) Arsa değeri Bordro Pigovian Mülkiyet Satış Günah Tek Damga Direksiyon Ciro Katma değer (KDV) Kurumsal kar Fazla kâr Beklenmedik Negatif (gelir) Servet Uluslararası Finansal işlem vergisi Para birimi işlem vergisi Avrupa Birliği Ortak Konsolide Kurumlar Vergisi Matrahı (CCCTB) Küresel asgari kurumlar vergisi oranı Tobin vergisi Spahn vergisi Vergi eşitlemesi Vergi anlaşması Daimi işyeri Transfer fiyatlandırması Avrupa Birliği FTT Yabancı gelir kuralı Ticaret Gümrük Duty Delivered Duty Paid Gümrük vergisi İthalat İhracat Tarife savaşı Serbest ticaret Serbest bölge Ticaret anlaşması ATA Carnet Araştırma Akademi Mihir A. Desai Dhammika Dharmapala James R. Hines Jr. Ronen Palan Joel Slemrod Gabriel Zucman Savunuculuk grupları Institute on Taxation and Economic Policy (ITEP) Oxfam (UK) Tax Foundation (US) Tax Justice Network (TJN) Tax Policy Center (US) Dini Kilise vergisi Binde sekiz Teind Ondalık Fiscus Judaicus Leibzoll Tapınak vergisi Tolerans vergisi Cizye Haraç Khums Nisab Zekât Ülkelere göre Tüm ülkeler Vergi oranlarına göre ülkeler listesi Vergi gelirinin GSYİH'ye oranı Avrupa'daki vergi oranları Bireysel Ülkeler Arnavutluk Cezayir Arjantin Ermenistan Avustralya Azerbaycan Bangladeş Butan Brezilya Bulgaristan BVI Kanada Çin Kolombiya Hırvatistan Danimarka Finlandiya Fransa Almanya Yunanistan Hong Kong İzlanda Hindistan Endonezya İran İrlanda İsrail İtalya Japonya Kazakistan Litvanya Malta Fas Namibya Hollanda'da Yeni Zelanda Norveç Pakistan Filistin Peru Filipinler Polonya Portekiz Rusya Singapur Güney Afrika Sri Lanka İsveç İsviçre Tayvan Tanzanya Türkiye Birleşik Arap Emirlikleri Birleşik Krallık Birleşik Devletler Uruguay gtd Makale serilerindenKamu maliyesi Maliye teorisi Ekonomik düşünce okulları Klasik ekonomi İktisadi rasyonalite Anayasal iktisat Kamu maliyesi teorisi İktisadi istikrar İktisadi kalkınma Regülasyon Kamu hizmeti Piyasa başarısızlığı Devlet başarısızlığı Dışsallık Kamu harcaması Reel harcama Transfer harcaması Cari harcama Yatırım harcaması Çoğaltan etkisi Hızlandıran etkisi Dışlama etkisi Wagner Kanunu Mali yanılsama Kamusal mal Kamu geliri Vergi Resim Harç Parafiskal gelir Şerefiye Mali tekel Emisyon Devalüasyon Özelleştirme Devlet borçlanması Bütçe açığı Cari denge Devlet tahvili Hazine bonosu Mali kural Altın kural İç borç Dış borç Türkiye'de dış borç tarihi Konsolidasyon Konversiyon Monetizasyon Baker planı Kamu bütçesi Bütçe teorisi Türk bütçe sistemi Bütçe kanunu Maliye politikası İhtiyari maliye politikası Otomatik stabilizatör Enflasyon Deflasyon Stagflasyon Gelir dağılımı Sabit kur Esnek kur Para politikası Vergi hukuku Türk vergi sistemi gtd Kurumsal finans İşletme sermayesi Nakit dönüşüm döngüsü Sermaye getirisi Ekonomik katma değer Tam zamanında üretim Ekonomik sipariş miktarı İndirimler ve ödenekler Faktoring Tedarik zinciri finansmanı Bölümler Yönetim finansmanı Finansal muhasebe Yönetim muhasebesi Şirket birleşmesi Bilanço analizi İş planı Kurumsal eylem Sosyal bileşenler Mali hukuk Finansal piyasalar Finansal piyasa katılımcıları Kurumsal Finansman Kişisel finans Eşler arası ödünç verme Kamu maliyesi Bankalar ve bankacılık Finansal düzen Geri alma gtd Vergi, ekonomik birimlerden siyasi cebir altında ve karşılıksız devlete kaynak (para) olarak aktarılmasıdır. Kamu hizmeti yapmak durumunda olan devlet, bunu yaparken mal ve hizmet üretiminde bulunur. Gerekli üretim faktörlerini sağlarken kamu fonlarını kullanır. Bu fonlar içerisinde vergi gelirlerinin oranı yüksektir. Sanayileşmiş toplumlarda %100'e ulaşmaktadır. Devlet, belirtilen temel amaç dışında kamu faaliyetlerine paralel diğer bazı fonksiyonları da vergilere yükleyebilir.[1] Bu arada gelir dağılımının kontrolü, piyasada fiyat istikrarının sağlanması gibi fonksiyonlar da kısmen vergiye yüklenebilir. Zorunlu ve karşılıksız[değiştir \| kaynağı değiştir] Tanımdan da anlaşılacağı üzere, verginin niteliğinden ayrılamayan aynı zamanda, onu devletin diğer gelir türlerinden ayıran iki unsur vardır. Bunlardan birincisi verginin cebri (zorunlu) bir ödeme olması, diğeri karşılıksız bulunmasıdır. Vergi siyasi cebir altında tahsil edilmekte, yani kanunla konulmakta ve kanuna uyulması müeyyidelere (yaptırımlara) bağlanmış bulunmaktadır. Gerçekten devlet, bu kanunlara dayanarak vergi yükümlülüğünü tek taraflı olarak koymaktadır. Ekonomik birimin mükellef olarak vergileme faaliyetine katılması, devlete yardım, devletin işini kolaylaştırma anlamındadır; yoksa vergileme faaliyetinde "yetki paylaşma" anlamında değildir. Zaten bu faaliyete katılmanın şeklini de maliyetini de kanun düzenlemiş ve onu mükellef için yapılması zorunlu bir görev şekline sokmuştur. Verginin siyasi cebir altında alınması, mükellef bakımından ödenmesinin hukuken zorunlu olması nedeniyle, ödenmemesi halinde devlet zorla tahsil ya da cezalandırma yoluna gidebilir. Bu yüzden mükellefler vergiyi kendiliklerinden ödemekle zor yoluyla tahsilden ve ceza kovuşturmasından kendilerini korumuş olurlar.[2] Verginin zora dayalı olarak alındığına bir örnek verecek olursak.Venediklilerde peruk takma döneminde bireyler peruk taktıklarında kendilerini soylular sınıfında sayarlardı. Bu nedenle peruk giymek isteyen bireyler o dönem için devlete Peruk Vergisi adı altında ödeme yapmak zorundalardı. Verginin amacı[değiştir \| kaynağı değiştir] Devlet, vergi adı altında çok çeşitli araçlar kullanmakta, daha doğrusu bireylerin ödeme gücünden, türlü fırsatlardan yararlanarak pay almaktadır. Bireylerin gelir elde etmesi, kurumların kazanç sağlaması, gelirlerin harcanması, istihsal ve satış nedenleriyle ya da miras ve hibe yoluyla malların el değiştirmesi, bir servete sahip olma, sahip olunan servetin değerinde artış görülmesi gibi olaylar, devletin vergi koymasının belli başlı fırsat ve nedenlerini oluşturmaktadır.[3] Dolaylı ve dolaysız vergiler[değiştir \| kaynağı değiştir] Vergileri, değişik amaçlarla başka türlü gruplandırmak da mümkündür. Bunlar arasında özellikle verginin "dolaysız" ve "dolaylı" olarak iki büyük sınıfa ayrılması yaygındır. Bu ayırım iktisadi gücü temsil eden gelir ve serveti yakalamada "mutavassıt" bir olaya dayanılıp dayanılmamasına göre yapılmaktadır. Gelir veya servetin doğrudan doğruya vergilendirilmesinde dolaysız, bir olayın (örneğin harcamanın) bu gücün belirtisi sayarak vergilendirilmesi dolaylı sayılmaktadır. Verginin tarhı ve tahakkuku[değiştir \| kaynağı değiştir] Verginin önceden belirlenmiş oranlarda hesaplanmasına tarh denir. Tarh ve tebliğ edilen verginin ödenmesi zorunlu bir borç haline gelmesidir. Beyan üzerine tahakkuk olan vergiler tahakkuk fişi kesilip yükümlüye verildiğinde tahakkuk eder. Takdir yöntemiyle tarh edilen vergi, yükümlüye tebliğ edilip itiraz süresi dolunca tahakkuk etmiş olur. Tarh türleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Verginin tarhı Beyan Usulü Tarh Resen Tarh İkmalen Tarh İdarece Tarh Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 4 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2022. "Arşivlenmiş kopya". 17 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2022. "Arşivlenmiş kopya". 17 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2022. Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Türkiye'deki vergiler Türkiye'deki vergi mükellefiyeti Vergi muafiyeti Türkiye'deki vergi daireleri Türk vergi sistemi Türkiye'deki vergi mahkemeleri Vergi Denetim Kurulu Başkanlığı Vergi cenneti Temsil yoksa vergi de yok Gelir İdaresi Başkanlığı Vergi direnci Matrah Vergi rekabeti Vergi yoklaması Vergi denetimi Vergi muhasebesi Vergi müfettişi Vergi mükellefi Vergi incelemesi Vergi denetmeni Vergi kaçırma Vergiden kaçınma Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Gelir İdaresi Başkanlığı14 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. gtdMülkiyetSahib Kolektif Ortak Ortak Topluluk Taç Gümrük Kooperatif Özel Kamusal Kendi Sosyal Devlet Sahipsiz Doğa Emlak Croft Maddi olmayan Fikri mülkiyet yerli Kişisel Maddi emlak gerçek Arsa Parsel Müşterekler Ortak arazi Ortak havuz kaynağı Dijital müşterekler Küresel müşterekler Bilgi müşterekleri İnformasyon müşterekleri Teoriler Haklar paketi Emtia hayali mallar Ortak mal (ekonomi) Hariç tutulabilirlik İlk mülkiyet ödenek çiftlik ilkesi Bedavacılık sorunu Oyun teorisi Georgizm Hediye ekonomisi İşçi mülkiyet teorisi Kira kanunu Kiralık arayışı Yasal yağma Doğal haklar Mülkiyet Mülkiyet hakları primogenitür intifa hakkı kadınların Mülkiyet hakkı Rekabet Ortak varlıkların trajedisi ortak ortakların trajedisi Otorite kontrolü BNF: cb11975821p (data) GND: 4057399-0 HDS: 013763 LCCN: sh85132846 NDL: 00571492 NKC: ph114293 NLI: 987007563361805171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vergi&oldid=31062321" sayfasından alınmıştır
Girişim sermayesi veya risk sermayesi (İngilizce venture capital kökenli yaygın kısaltmasıyla VC); bu amaçla kurulan şirketler veya fonlar tarafından yüksek büyüme potansiyeline sahip olduğu düşünülen veya çalışan sayısı, yıllık gelir, faaliyet ölçeği gibi ölçütlerle yüksek büyüme sergileyen, yeni kurulan, erken aşamadaki ve gelişmekte olan şirketlere sağlanan bir özel sermaye finansmanı biçimidir. Girişim sermayesi şirketleri veya fonları, bu erken aşamadaki şirketlere özsermaye veya mülkiyet hissesi karşılığında yatırım yapar. Sermayedarlar, başarılı olmaları beklentisiyle riskli girişim şirketlerini finanse etme riskini üstlenir.[1] Bu şirketler yüksek belirsizlikle karşı karşıya olduğundan,[2] girişim sermayesi yatırımlarının başarısızlık oranları yüksektir. Girişim şirketleri, yenilikçi bir teknolojiye veya iş modeline dayanır ve genellikle bilgi teknolojisi, temiz teknoloji veya biyoteknoloji gibi yüksek teknoloji alanlarındadır. Popüler kültür[değiştir \| kaynağı değiştir] Kitap[değiştir \| kaynağı değiştir] Mark Coggins'in Vulture Capital (2002) adlı romanı, yatırım yaptığı bir biyoteknoloji firmasındaki baş bilim insanının ortadan kaybolmasını araştıran bir risk sermayedarı kahramanı konu alır. Kitabın yazarı Coggins ayrıca bu sektörde çalıştı ve bir dot-com girişiminin kurucu ortağıydı.[3] Matt Richtel, New York Times'ta teknoloji haberlerini yapan muhabir olarak edindiği deneyimden yararlanarak, ana karakterin Silikon Vadisi girişim sermayedarı olan ve ölen kız arkadaşının eylemlerinin, olay örgüsünde önemli bir rol oynadığı Hooked (2007) romanını üretti.[4] Çizgi roman[değiştir \| kaynağı değiştir] Dilbert çizgi romanında sıkça "Vijay, Dünyanın En Çaresiz Girişim Sermayedarı" adlı bir karakter görünür ve çok küçük de olsa bir potansiyeli olan herkese çantalar dolusu para verir. Robert von Goeben ve Kathryn Siegler, 1997 ile 2000 yılları arasında The VC adında, genellikle girişim sermayedarları ve girişimciler arasındaki esprili iletişimi gösteren, sektörün parodisini yapan bir çizgi roman ürettiler.[5] Von Goeben, bu eseri yazmaya başladığında Redleaf Venture Management'ın ortağıydı.[6] Film[değiştir \| kaynağı değiştir] Wedding Crashers (2005) filminde Jeremy Gray (Vince Vaughn) ve John Beckwith (Owen Wilson), hiç tanımadıkları kişilerin düğünlerinde ortaya çıkan bekarlardır ve filmin büyük bir kısmında, New Hampshire'lı risk sermayedarları gibi davranırlar. Something Ventured (2011) adlı belgesel, Amerikan teknoloji girişim sermayedarlarının yakın tarihini anlatmaktadır. Televizyon[değiştir \| kaynağı değiştir] Dragons' Den adlı televizyon dizisinde çeşitli girişim şirketleri, iş planlarını girişim sermayedarlarından oluşan bir gruba sunmaktadır. ABC'nin reality programı Shark Tank'ta girişim sermayedarları ("Köpekbalıkları"), girişimcilerin konuşmalarını dinler ve hangisine yatırım yapacaklarını seçer. Kısa ömürlü Bravo Reality TV'nin programı Start-Ups: Silikon Vadisi'ne Silikon Vadisi'ndeki girişim sermayedarları katıldı. Durum komedisi Silikon Vadisi, yeni kurulan şirketlerin ve girişim sermayesi kültürünün parodisini sunmaktadır. AMC Draması Halt ve Catch Fire, 1980'lerdeki bilgisayar devrimi ve 1990'ların başlarındaki World Wide Web yükselişi sırasında, yeni kurulan şirketler için girişim sermayesi şirketlerinin kullanımını konu alır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Managing Partner, RIII Ventures (21 Eylül 2017). "RIII Ventures is an angel fund maintained by Managing Partner Evan Rutchik. Tech-centric, RIII is focused on investing in disruptive technology and the innovative minds behind each idea". Rutchik Sources and Selects the Startups (İngilizce). 18 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2023. Schmitt, Antje; Rosing, Kathrin; Zhang, Stephen X.; Leatherbee, Michael (21 Eylül 2017). "A Dynamic Model of Entrepreneurial Uncertainty and Business Opportunity Identification: Exploration as a Mediator and Entrepreneurial Self-Efficacy as a Moderator". Entrepreneurship Theory and Practice (İngilizce). 42 (6): 835-859. doi:10.1177/1042258717721482. ISSN 1042-2587. Liedtke, Michael. "Salon.com, "How Greedy Was My Valley?"". Dir.salon.com. 31 Mayıs 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2012. Richtel, Matt. "National Public Radio, "Love, Loss and Digital-Age Deception in Hooke"". Npr.org. 12 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2012. "The VC Comic Strip". Thevc.com. 11 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2012. "Comic Book Pokes Fun at Venture Capitalists". San Francisco Chronicle. 20 Aralık 1999. 12 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2012. Otorite kontrolü BNF: cb11971809v (data) GND: 4124067-4 LCCN: sh85142760 NDL: 00934255 NKC: ph135616 NLI: 987007536689905171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Girişim_sermayesi&oldid=31824626" sayfasından alınmıştır
Marka yönetimi, pazarlamada bir markanın pazarda nasıl algılandığına dair analiz ve planlamadır. Marka yönetimi için hedef pazar ile iyi bir ilişki kurmak çok önemlidir. Marka yönetiminin somut unsurları arasında ürünün kendisi; görünüşü, fiyatı ve ambalajı, vs. maddi olmayan unsurlar, tüketicilerin marka ile paylaştığı deneyimler ve aynı zamanda marka ile olan ilişkileridir. Bir marka yöneticisi, tüketicinin marka birliğinin tüm yönlerini ve ayrıca tedarik zinciri üyeleriyle olan ilişkilerini denetlemektedir.[1] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Understanding the Power of a Brand Name". www.nielsen.com. 8 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2019. Konuyla ilgili yayınlar[değiştir \| kaynağı değiştir] Wikimedia Commons'ta Brand management ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur Demirdjian, Z. S., "Rise and Fall of Marketing in Mesopotamia: A Conundrum in the Cradle of Civilization," In The Future of Marketing's Past: Proceedings of the 12th Annual Conference on Historical Analysis and Research in Marketing, Leighton Neilson (ed.), CA, Longman, Association for Analysis and Research in Marketing, 2005 Petty, R.S., "A History of Brand Identity Protection and Brand Marketing," in The Routledge Companion to Marketing History, D.G. Brian Jones and Mark Tadajewski (eds), Oxon, Routledge, 2016, pp 97–114 Moore, K. and Reid., S., "The Birth of the Brand: 4000 Years of Branding," Business History, Vol. 50, 2008. p. 5–23 Twede, D., "A History of Packaging," in The Routledge Companion to Marketing History, D.G. Brian Jones and Mark Tadajewski (eds), Oxon, Routledge, 2016, pp 115–130 Ticaret ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Otorite kontrolü NDL: 00998580 NKC: ph205089 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Marka_yönetimi&oldid=28630901" sayfasından alınmıştır
İş zekası veya kısaca: BI (İngilizce: Business intelligence), iş amaçları için ham veriyi anlamlı ve kullanışlı bilgiye dönüştüren teorilerin, yöntemlerin, süreçlerin, mimarilerin ve teknolojilerin bir kümesidir. BI yeni fırsatlar tanımlamak ve geliştirmeye yardım etmek için büyük miktarlarda bilgi yönetir. Yeni fırsatların ve etkili strateji gerçekleştirmek için bir rekabet piyasası avantajı ve uzun soluklu kararlılık sağlar.[1] BI (Business Intelligence = İş Zekası) teknolojileri iş operasyonlarının geçmiş, günümüz ve gelecekteki durumlarının incelenmesini sağlar. İş zekası teknolojilerinin yaygın fonksiyonları raporlama, güncel analitik ilerleme, analitiksellik, veri madenciliği, süreç madenciliği, karmaşık olay işleme, iş performans yönetimi, metin madenciliği, tahmin analitiği ve bakış açılı analitik. Dönem iş zekası rekabetik zeka ile eş anlamlı olmasına rağmen (çünkü her ikisi de karar vermeyi destekler) rekabetik zeka bilgiyi şirket rakiplerine odaklı konulara yayıp, analiz edip bir araya getiriyorken, BI analiz etmek için teknolojileri, süreçleri ve uygulamaları kullanır. Genişçe anlatırsak, iş zekası rekabetik zekanın alt kümelerini içerir.[2] Tarih[değiştir \| kaynağı değiştir] IBM araştırmacısı Hans Peter Luhn 1958 yılındaki makalesinde iş zekası terimini kullandı. O zekayı, istenilen hedeflere doğru ilerlemek için aksiyon kılavuzu gibi bir yöntem içinde sunulan gerçeklerin biribirleriyle ilişkisini kavrama yeteneği olarak tanımladı.[3] Bugünkü bildiğimiz iş zekasının 1960'ta başlayan ve 1980’lerin başından ortasına kadar gelişen karar destek sistemlerinden geliştiği söylenebilir. DSS planlama ve karar vermeye yardımcı olmak için oluşturulmuş bilgisayar destekli modellerden türetilmiştir. 1980’lerin sonunda DSS’den veri ambarları, Çalıştırılabilir Bilgi sistemleri, OLAP ve iş zekası ortaya çıkmıştır. 1989 yılında Howard Dresner (Daha sonra Gartner Grup analisti olmuştur) iş zekasını bir şemsiye dönemi olarak tanımlamak için gerçek tabanlı destek sistemleri kullanarak iş karar vermeyi gelşiştirmeye yarayan metotlar ve kavramlar olduğunu söylemiştir.[4] 1990’ların sonuna kadar bu kullanım yaygın değildi.[5] İş zekası ve veri ambarı[değiştir \| kaynağı değiştir] Genelde BI uygulamaları bir veri ambarından veya bir veri ambarı rehberinden topladığı veriyi kullanır. Bir veri ambarı işlemsel verinin bir kopyasıdır böylece karar verme desteğini kolaylaştırır. Bununla birlikte tüm veri ambarları iş zekası için kullanılmaz. Bir veri ambarı için tüm iş zekası uygulamaları gerekmemektedir. İş zekası ve veri ambarı kavramlarını ayırt etmek için Forrester Araştırma iş zekasını iki yolla tanımlar: Geniş tanımının kullanımı: İş zekası iş amaçları için ham veriyi anlamlı ve kullanışlı bilgiye dönüştüren teoriler, metodolojiler, süreçlerin, mimarilerin ve teknolojilerin bir kümesidir.[6] Bu tanımı kullandığımızda iş zekası veri bütünleştirme, veri kalitesi, veri ambarı, yüksek veri yönetimi, metin ve içerik analizi ve Bilgi Yönetim bölümünde toplanmış diğer birçoklarını da kapsamış olur. Bu yüzden Forrester veri hazırlığı ve veri kullanımını ikiye ayırır fakat iş zekasının mimari yapısının bölümlerini birbirine yakından bağlar. Forrester ikinciyi de, daha dar bir açıdan iş zekasını BI mimari yapısının sadece en üst katmanına işaret ederek raporlama, analitik ve kontrol paneli olarak tanımlamıştır.[7] İş zekası ve iş analitiği[değiştir \| kaynağı değiştir] Thomas Davenport iş zekasının sorgulama, raporlama, OLAP içerisinde bölünebileceğini ve iş analitiğinin bir uyarı aracı olacağını tartışır. Bu tanımlamada iş analitiği BI‘ın istatistik, tahmin, optimizasyon tabanlı bir alt kümesidir.[8] Kurum içi uygulamalar[değiştir \| kaynağı değiştir] İş zekası aşağıdaki iş amaçlarına iş değerini arttırmak için uygulanabilir. Ölçeklenebilirlik: Performans ölçüsünün hiyerarşisini oluşturan program ve iş hedeflerine giden süreç hakkında iş liderlerini bilgilendiren kalite testi. Analitik (çözümsel): iş bilgi keşfini sağlamak için ve en iyi kararda fikir kılmak için nicel süreçleri inşa eden programdır. Genelde veri madenciliği, süreç madenciliği, istatistik analiz, tahmin analitiği, tahmin modelleme, iş süreç modelleme, karmaşık olay süreci ve bakış açısı analitiğini içerir. Raporlama/kurumsal raporlama: iş'in stratejik yönetim hizmetini verme konusunda stratejik raporlama için altyapı inşa eden programdır. Genelde veri görselleştirme, çalıştırılabilir bilgi sistemi ve OLAP. İş birliği/iş birliği platformu: Veri paylaşımı ve elektronik veri değiş tokuşu boyunca birlikte çalışmak için farklı alanlar (hem iş içi hem iş dışı) içeren programdır. Bilgi yönetimi: doğru iş bilgisi, doğrudan uyumu kolaylaştırmak, dağıtmak, göstermek, oluşturmak ve tanımlamak için uygulamalar ve stratejilerle beraber şirketin veri yönetmesini sağlayan programdır. Bilgi yönetimi öğrenim yönetimi ve düzenleyici uyuma yol açmaktadır. Üsttekilere ek olarak, iş zekası son kullanıcıyı acil uyarmak için ALARM fonksiyonu gibi önleyici tedbirler alınmasını da sağlayabilir. Alarmın birçok tipi vardır, mesala bazı iş değerleri rapor içindeki miktar renk miktarının eşik değerini aşacak kırmızıya dönüşecek ve iş analisti uyarılacak. Bazen bir uyarı mesajı da kullanıcıya gönderilebilir. Bu sondan sona süreç uzman tarafından yönetilen veri yönetimi gerektirir. İş zekası projelerinin önceliklendirilmesi[değiştir \| kaynağı değiştir] İş zekası girişkenliği için pozitif bir iş durumu sağlamak bazen zordur ve bazen projeler stratejik inisiyatiflerine göre önceliklendirilmelidir. Burada bazı ip uçları BI projesinin faydalarını arttırmak için sunulmuştur. Kimbal[9] tarafından tanımlandığı gibi yasal raporları üretmenin maliyetini indirgemek gibi elle tutulur faydalar belirtmelisin. Tüm organizasyon için veriye erişimi zorlamalısın.[10] Bu yolda küçücük bir fayda bile, birkaç dakika süre kazanımı gibi, tüm organizasyondaki işçilerin sayısını düşündüğümüzde bir fark yaratır. Ross tarafından tanımlandığı gibi, Kurumsal mimariler için Weil & Roberson BI projesinin gelişmiş iş durumlarıyla birlikte diğer iş inisiyatiflerinide sürdürmesini göz önüne almalıdır. Bu yaklaşımı desteklemek için uygun iş projesini tanımlayan kişinin organizasyonu kurumsal mimariye sahip olmalıdır. Organizasyon ağırlıklı karar matrisi gibi gerçek ihtiyaçlarında savunulabilir önceliklendirme oluşturması için yapısal ve nicel metedolojiler kullanmalıdır. Gelecek[değiştir \| kaynağı değiştir] 2009 Gartner makalesinde[11] iş zekası piyasasında bu geliştirmeler olacağı tahmin edilmiştir. Bilgi, süreç, araç eksikliğinden dolayı 2012 yılı boyunca 5000 küresel şirketin %35‘inden daha fazlası düzenli olarak işlerinde ve piyasalarında yanlış kararlar vererek başarısız olmuştur. 2012’ye göre iş birimleri iş zekası için olan toplam bütçenin en azından %40Inı kontrol edebilecek. 2012’ye göre çözümsel (analitik) uygulamaların 3'te biri bir veya daha fazle veri kaynağını kullanarak bütünleşik uygulama tekniği olan mushup uygulamaları olacaktır. 2009 Bilgi Yönetimi özel raporu tahminine göre BI eğilimleri: gren hesaplama, sosyal ağ, veri görselleştirme, mobil BI, tahmin analitiği, tumleşik uygulamalar, bulut hesaplama, çoklu-dokunmatik.[12] Diğer iş zekası eğilimleri aşağıdakileri içermektedir: SOA-BI ürünlerinin hacim ve verim konularında ETL eşleşmeleri artmaktadır. Bulut hesaplama ve Hizmet olarak yazılım (Saas) kullanıma hazırdır. Şirketler bellek süreçleme, 64-bit süreçleme ve ön paket çözümsel BI uygulamalarını kapsamaktadır. İşlemsel uygulamalar BI bileşenleri ölçekleme, eş zamanlılık ve cevap içinceki gelişmelerle birlikte çağırılmaktadır. Yakın veya gerçek zaman BI çözümleri (analitikleri) beklenmektedir. Açık kaynak BI yazılımı satıcı önerileriyle yer değiştirir. Araştırmanın diğer hatları iş zekası alanını ve belirsiz veriyi birleştirir. Bu bağlamda veri kesin olduğu varsayılmadan kullanılır. Onun yerine veri belirsiz olarak hesaba katılır ve bu yüzden bu belirsizlik BI tarafından üretilen sonuçlara yayılır. Aberdeen Grup tarafından yapılan bir çalışmaya göre bir hizmet olarak yazılıma (SaaS) olan ilgi yıllar içinde oldukça arttı. 2008 içinde %7 olan oran bir yılda iki katına çıkarak %15 oldu. Info World de Chris Kanaracus bir makalesinde IDC araştırma firmasından 2013 boyunca SaaS (hizmet olarak yazılım: software as a service) BI piyasasının IT bütçelerindeki gerilim, ürün iyileştirmelerindeki artış ve diğer faktörler sayesinde %22 büyüme gösterdiği ile ilgili benzer bir gelişmeye işaret ediyor.[13] Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] (Rud, Olivia (2009). Business Intelligence Success Factors: Tools for Aligning Your Business in the Global Economy. Hoboken, N.J: Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-39240-9. ) Kobielus, James (30 Nisan 2010). "What's Not BI? Oh, Don't Get Me Started....Oops Too Late...Here Goes..." 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. “Business” intelligence is a non-domain-specific catchall for all the types of analytic data that can be delivered to users in reports, dashboards, and the like. When you specify the subject domain for this intelligence, then you can refer to “competitive intelligence,” “market intelligence,” “social intelligence,” “financial intelligence,” “HR intelligence,” “supply chain intelligence,” and the like. H P Luhn (1958). "A Business Intelligence System" (PDF). IBM Journal. 2 (4). s. 314. doi:10.1147/rd.24.0314. 13 Eylül 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. D. J. Power (10 Mart 2007). "A Brief History of Decision Support Systems, version 4.0". DSSResources.COM. 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Temmuz 2008. "Power, D. J. "A Brief History of Decision Support Systems"". 13 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. Evelson, Boris (21 Kasım 2008). "Topic Overview: Business Intelligence". 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. Evelson, Boris (29 Nisan 2010). "Want to know what Forrester's lead data analysts are thinking about BI and the data domain?". 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. Henschen, Doug; Tom Davenport (4 Ocak 2010). "Analytics at Work: Q&A with Tom Davenport". 3 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. Kimball et al., 2008: 29 "Are You Ready for the New Business Intelligence?". Dell.com. 30 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2012. Gartner Reveals Five Business Intelligence Predictions for 2009 and Beyond 28 Ocak 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. gartner.com. 15 January 2009 Campbell, Don (23 Haziran 2009). "10 Red Hot BI Trends". Information Management. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2013. SaaS BI growth will soar in 2010 \| Cloud Computing 22 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. InfoWorld (2010-02-01). Retrieved on 17 January 2012. Bibliyografi[değiştir \| kaynağı değiştir] Ralph Kimball et al. "The Data warehouse Lifecycle Toolkit" (2nd ed.) Wiley ISBN 0-470-47957-4 Peter Rausch, Alaa Sheta, Aladdin Ayesh: Business Intelligence and Performance Management: Theory, Systems, and Industrial Applications, Springer Verlag U.K., 2013, ISBN 978-1-4471-4865-4. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] Chaudhuri, Surajit; Dayal, Umeshwar; Narasayya, Vivek (August 2011). An Overview of Business Intelligence Technology19 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Communications of the ACM 54 (8): 88–98. Çanakkale OnSekiz Mart Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği22 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü GND: 4588307-5 NKC: ph280139 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İş_zekası&oldid=31484049" sayfasından alınmıştır
İş geliştirme, Kuruluşlar içinde ve arasında büyüme fırsatlarını geliştirmek ve uygulamak için görevler ve süreçler gerektirir. İşletme, ticaret ve organizasyon teorisi alanlarının bir alt kümesidir.[1] İş geliştirme, müşterilerden, pazarlardan ve ilişkilerden bir kuruluş için uzun vadeli değer yaratılmasıdır. İş geliştirici, üst düzey yönetim veya yönetim kurulu için potansiyel büyüme fırsatlarının analitik olarak hazırlanmasıyla ilgilenir.[2] İş geliştirme, küçük veya büyük bir kuruluş, kâr amacı güden veya kâr amacı gütmeyen bir kuruluş tarafından herhangi bir faaliyet olarak alınabilir. Dış iş geliştirme, küçük işletmelere yardımcı olmak için hükûmetler tarafından uygulamaya konulan Planlama Sistemleri aracılığıyla kolaylaştırılabilir.[3] Buna ek olarak, itibar oluşturmanın iş geliştirmeyi kolaylaştırmaya yardımcı olduğu da kanıtlanmıştır. Uzmanlar[değiştir \| kaynağı değiştir] İş geliştirici, üst yönetim veya yönetim kurulu için olası büyüme fırsatlarının analitik olarak hazırlanması ve uygulanmasının müteakip desteği ve izlenmesi ile ilgilenir. Hem geliştirme hem de uygulama aşamasında organizasyonun büyüme fırsatını başarılı şekilde uygulayacak yetenekte olmasını sağlamak için, iş geliştiricisi işbirliği yapar ve örneğin araştırma ve geliştirme, üretim, pazarlama ve satış gibi kuruluşun uzman işlevlerinden gelen bilgi ve geri bildirimleri birbirine kaynaştırır.[4] İş geliştirme görevlerini ele alan iş geliştirici araçları, "nasıl para kazanıyoruz" sorusunu yanıtlayan iş modeli ve onun analitik yedeği ve uygulama yol haritası olan iş planı’dır. İş geliştirme profesyonel'leri bazıları operasyon yönetimi gibi işlevlerde kurumsal merdiveni tırmanarak bu alana giden yolu bulsa da genellikle satış, finansal hizmetler, yatırım bankacılığı veya yönetim danışmanlığı ve teslimat konularında daha önceden tecrübelidirler. İş geliştirme uzmanları için beceri ve deneyim, genellikle iş gereksinimlerine bağlı olarak aşağıdakilerin karışımıdır: Satış Finans Pazarlama Şirket birleşmesi Hukuk Stratejik yönetim Teklif yönetimi Kültürel çeviklik "Boru hattı", şirketin artırmaya başladığı potansiyel müşterilerin akışını ifade eder. İş geliştirme personeli, boru hattındaki her potansiyel müşteriye, tahmini satış hacimleriyle birlikte bir başarı yüzdesi atar. Planlayıcılar, tamamlandığında yeni faaliyeti yönetmek için personel ayarlamak üzere boru hattındaki tüm olası müşterilerin ağırlıklı ortalamasını kullanabilir. Kuruluşlar genellikle bir tür müşteri ilişkileri yönetimi aracı veya veritabanı, web tabanlı çözüm veya şirket içi sistem ile işlem hatlarını destekler. Bazen iş geliştirme uzmanları satışları yönetim bilgileri oluşturmak için verileri yönetir ve analiz eder. Bu bilgi yönetimi şunları içerebilir: Kazanma/kaybetme nedenleri satış süreci ile ilgili fırsatların ilerlemesi en iyi performans gösteren satış görevlileri/satış kanalları hizmet/ürün satışı Özellikle teknolojiyle ilgili sektörlerdeki daha büyük ve köklü şirketler için "iş geliştirme" terimi genellikle stratejik ilişkiler ve diğer üçüncü taraf şirketlerle ittifakları ifade eder. Bu durumlarda şirketler, yeni işlerin ve yeni ürünlerin tanımlanması, araştırılması, analiz edilmesi ve pazara sunulması için kapasitelerini genişletmek üzere birbirlerinin uzmanlık, teknolojiler veya diğer fikri mülkiyetlerinden yararlanabilir. İş geliştirme, sermaye finansmanı, teknolojilerin, ürünlerin ve şirketlerin satın alınması/elden çıkarılması ve uygun olduğunda stratejik ortaklıkların kurulması yoluyla stratejik iş planının uygulanmasına odaklanır. İş geliştirme, bir pazarlama taktiği olarak düşünülmelidir. Hedefler arasında markalaşma, pazarlarda genişleme, yeni kullanıcı kazanımı ve farkındalık yer alır. Bununla birlikte, iş geliştirmenin temel işlevi, doğru müşterilere satışta ortaklardan yararlanmaktır. Değerin uzun vadede devam etmesi için fırsatlar yaratmak önemlidir. İş geliştirmede başarılı olmak için ortaklığın güçlü ilişkiler üzerine inşa edilmesi gerekir.[5] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Şirket birleşmesi Şirket ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 19 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 3 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 1 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2021. Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; HES isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme) "What, Exactly, Is Business Development?". Forbes. 15 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2015. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İş_geliştirme&oldid=29579393" sayfasından alınmıştır
Değişiklik yönetimi, servise dayalı vakaların sayısını ve etkisini azaltmak için kontrol altındaki IT altyapısına yapılacak değişikliklerin etkili ve hemen halledilebilmesini, standartlaştırılmış metotları ve prosedürleri kullanarak sağlama işidir. IT altyapısında yapılacak değişiklikler problemlere cevap vermekte veya haricen empoze edilmiş gereksinimlerin belirgin bir şekilde ortaya çıkmasına sebep olur (yasamayla ilgili değişiklikler gibi). Değişiklik yönetimi, bütün değişiklikler için standartlaştırılmış metotların, süreçlerin ve prosedürlerin kullanıldığını temin eder ve değişikliğe olan ihtiyaçla değişimin getirdiği potansiyel etkilerin uygun bir dengede kalmasını sağlar. Değişiklik yönetimi; değişiklik oluşturmak ve kaydetmek, değişikliklerin etkisini, maliyetini, faydasını ve riskini değerlendirmek, iş doğrulaması geliştirmek, onay almak, değişiklik uygulamasını yönetmek ve koordine etmek, uygulamaları gösterme ve raporlama, gözden geçirme ve değişiklik isteklerini kapatma gibi işleri kapsar. Değişiklik yönetimi şunları yönetmekle görevlidir: Donanım İletişim ekipmanları ve yazılım Sistem yazılımı Sistemlerin çalıştırma, destek ve bakım işleriyle ilgili tüm doküman ve prosedürler Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] Changing Minds 15 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Otorite kontrolü GND: 7606306-9 NKC: ph136743 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Değişiklik_yönetimi&oldid=27355949" sayfasından alınmıştır
Pazarlama yönetimi, örgütsel çalışmalar türüdür.[1] İşletmeler ve kuruluşlar içindeki pazarlama oryantasyonunun, tekniklerinin ve yöntemlerinin pratik uygulamasına ve firmanın pazarlama kaynaklarının ve faaliyetlerinin yönetimine odaklanır.[2] Pazarlama yönetimi, firmanın faaliyet gösterdiği endüstri bağlamını analiz etmek için ekonomi ve rekabet stratejisi araçları kullanır.[3] Bunlara Porter'ın beş güç analizi, stratejik rakip gruplarının analizi, değer zinciri analizi ve diğerleri dahildir. Rakip analizinde, pazarlamacılar, SWOT analizini kullanarak göreceli rekabetçi güçlü ve zayıf yönlerine odaklanarak, pazardaki her bir rakibin ayrıntılı profillerini oluşturur.[4] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Pazarlama Yönetimi (kitap) Marka yönetimi Pazarlama araştırması Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 4 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 8 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 16 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2021. https://www.sciencedirect.com/topics/economics-econometrics-and-finance/marketing-management[yalın URL] gtdPazarlamaÖnemli kavramlarÜrün • Fiyatlandırma • Dağıtım • Hizmet • Perakende • Marka yönetimi • Hesap tabanlı pazarlama • Pazarlama etiği • Pazarlama etkinliği • Pazar araştırması • Pazar bölümleme • Pazarlama stratejisi • Pazarlama yönetimi • Pazar hakimiyetiPromosyonel içerikReklam • Marka • Underwriting • Doğrudan pazarlama • Satış • Ürün yerleştirme • Reklam • Satış promosyonu • Reklamcılıkta cinsellikPromosyonel araçlarBaskı • Yayın • Ev dışı reklamcılık • İnternet üzerinden pazarlama • Satış noktası • Promosyon ürünleri • Dijital pazarlama • In-game advertising • Mağaza gösterisi • Marka elçisi • Ağızdan ağıza • Drip Marketing Otorite kontrolü LCCN: sh85081339 LNB: 000071380 NKC: ph115229 NLI: 987007553093005171 Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi geliştirerek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Pazarlama_yönetimi&oldid=30971335" sayfasından alınmıştır
İçeriğin yaşam devri Bilgisayar bilimleri açısından içerik yönetimi, içeriğin yaşam devri (İngilizce content life cycle) ile ilgili eylem, işlem ve araçların tümüdür. Bu bağlamda içerik sayısal ortama geçirilmiş ya da geçirilmesi mümkün, yapısal olan (ör.: Düz metin, veritabanı girdileri) veya yapısal olmayan (örnek: Metin işleme belgeleri, resim, film, ses kaydı, faks vb.) ortamlarda var olan bilgilerdir. Gündelik kullanımda ise içerik kelimesi bilgi, belge, veri, enformasyon kelimeleri ile benzer anlamları ifade eder. İçerik yönetimini modelleyen bilgisayar yazılımlarına İçerik Yönetim Sistemi (İYS) adı verilir. Vikipedinin de kullandığı Wiki bir İçerik Yönetim Sistemidir. İçerik yaşam devri[değiştir \| kaynağı değiştir] Sayısal ortamda içeriğin yaşam devri şu aşamalardan oluşur: İçeriğin oluşturulması ve kaydedilmesi Düzeltilmesi ve düzenlenmesi Kontrol edilmesi, gerekirse tekrar düzeltilmesi Onaylanması Yayımlanması ve dağıtılması Arşivlenmesi Bir süre sonra kullanımdan kaldırılması (silinmesi) ya da Tekrar kullanılmak üzere güncelleme amaçlı kontrol edilmesi Amaçları[değiştir \| kaynağı değiştir] İçerik yönetimi amacına göre farklılık gösterebilir. Yayımlamaya yönelik içerik yönetimi sık güncellemelerle karşı karşıyadır. Özellikle bu durumda olan internet ya da intranet siteleri bu ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla Web İçerik Yönetim Sistemi (WİYS) kullanırlar. İşletme tabanlı içerik yönetimi etkileşimli ya da harekete dayalı (İng.: transaction driven) B2B, B2C kuruluş uygulamalarında kullanılır. Böyle durumlarda kullanılan sisteme Kuruluş İçerik Yönetim Sistemi (KİYS) denir. Belge tabanlı içerik yöntemi, son ürünün basılı olarak ya da multimedyal ortamlarda (DVD gibi) dağıtılmasının da gerekli olduğu ortamlarda kullanılır. Bu tür sistemlere Belge Yönetim Sistemi (BYS) adı verilir. Rol dağılımı[değiştir \| kaynağı değiştir] İçerik yönetiminde birlikte çalışan farklı gruplar değişik rol ve sorumluluklar üstlenirler: Yazar: İçeriğin oluşturulması ve bazen de düzeltilmesinde yer alır. Editör: İçeriğin ince ayarının yapılması ve yayım şeklinin belirlenmesiyle uğraşır. Yayımcı: İçeriğin yayımlanmasını onaylar ve bunun sorumluluğunu üzerine alır. Yönetici: Kullanıcıların rollerini belirler ve içerikle ilgili teknik sorumluğu üstlenir. Okuyucu / Misafir: Genelde içeriğin sadece yayımlanmış ya da yayımlanmak üzere olan halini görme hakkına sahip, içerikten faydalanan son kullanıcıdır. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=İçerik_yönetimi&oldid=30467068" sayfasından alınmıştır
Bu madde veya bölüm muhtemelen Vikipedi'nin telif hakkı politikasını ihlal eden başka bir yerden kopyalayıp yapıştırılmış metinler içermektedir. Lütfen maddenin kaynaklarını inceleyin ve telif hakkı ihlal eden tüm içeriği kaldırın, metni düzenleyin veya içeriği silinmesi için işaretleyin. (Aralık 2023) İşletme yönetimi İş yönetimleri Muhasebe Yönetim muhasebesi Finansal muhasebe Maliyet ve performans muhasebesi Mali denetim Legal kişi Şirketler grubu Konglomerat Holding Kooperatif Sermaye şirketi Sermayesi bölünmüş şirket Limited şirket Ortaklık Özel şirket Şahıs işletmesi Kamu İktisadi Teşebbüsü Kurumsal yönetim Yıllık genel kurul toplantısı Yönetim kurulu Denetim Kurulu Danışma kurulu Denetim komitesi Şirketler hukuku Ticaret hukuku Anayasal belgeler Sözleşme Kurumsal suç Kurumsal sorumluluk İflas kanunu Uluslararası ticaret hukuku Şirket birleşmesi Meslek unvanı Başkan (iş dünyası) Baş iş yetkilisi/Baş marka sorumlusu İcra kurulu başkanı/Baş işletme görevlisi Mali işler müdürü İnsan kaynakları müdürü Baş bilgi sorumlusu/Pazarlama müdürü Baş ürün yöneticisi/Baş teknoloji yöneticisi Ekonomi Emtia Kamu ekonomisi Çalışma ekonomisi Gelişme iktisadı Uluslararası iktisat Karma ekonomi Planlı ekonomi Ekonometri Çevresel ekonomi Açık ekonomi Piyasa ekonomisi Bilgi ekonomisi Mikroekonomi Makroekonomi Ekonomik kalkınma Ekonomik istatistikler Finans Mali bilanço Sigorta Faktoring Nakit çevrim döngüsü İçeriden öğrenenlerin ticareti Sermaye bütçelemesi Mevduat bankası Türev Finansal durum analizi Finansal risk Maliye Kurumsal finansman Yönetim finansmanı Uluslararası finans Tasfiye Hisse senedi piyasası Finansal piyasalar Vergi Finansal kurum İşletme sermayesi Girişim sermayesi Yönetim türleri Varlık Marka İş zekası İş geliştirme Kapasite Değiştir inovasyon Ticari Pazarlama İletişim Yapılandırma Çatışma İçerik Müşteri ilişkileri Dağıtılmış Kazanılan değer Elektronik Ticaret Kurumsal kaynak planlaması Yönetim Bilişim Sistemleri Finansal İnsan kaynakları geliştirme Olay Bilgi Malzemeler Ağ yöneticisi Ofis İşlemler hizmetler Performans Güç Sorun Süreç Ürün yaşam döngüsü Ürün Proje Kalite Kayıtlar Kaynak Risk kriz Satış Güvenlik Hizmet Stratejik Tedarik zinciri Sistemler yöneticisi Yetenek Teknoloji Organizasyon Mimarlık Davranış İletişim Kültür Çatışma Geliştirme Mühendislik Hiyerarşi Kalıplar Alan Yapı Liste İş analizi İş etiği İş planı İş kararı kuralı Tüketici davranışı İş operasyonları Uluslararası iş İş modeli Uluslararası ticaret İş süreci İş istatistikleri gtd Müşteri ilişkileri yönetimi (CRM), bir şirketin mevcut ve potansiyel müşterilerle etkileşimini yönetmek için bir yaklaşımdır.[1] Müşterilerle olan iş ilişkilerini geliştirmek, özellikle müşteriyi elde tutmaya ve sonuçta satış büyümesini artırmaya odaklanarak, bir şirket ile müşterilerin geçmişi hakkındaki veri analizini kullanır.[2] Salesforce, ve Microsoft Dynamics CRM gibi müşteri ilişkileri yönetimi hizmetleri var. CRM yaklaşımının önemli bir yönü, bir şirketin web sitesi, telefon, e-posta, canlı sohbet, pazarlama materyalleri ve son zamanlarda sosyal medya da dahil olmak üzere bir dizi farklı iletişim kanalından veri derleyen CRM sistemleridir.[3] CRM yaklaşımı ve bunu kolaylaştırmak için kullanılan sistemler sayesinde, işletmeler hedef kitleleri ve ihtiyaçlarına en iyi nasıl cevap verebilecekleri hakkında daha fazla bilgi edinirler. Türleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Stratejik CRM - müşteri odaklı bir iş kültürünün geliştirilmesine odaklanmıştır.[4][5] Operasyonel CRM - müşteri ilişkileri yönetimi sistemlerinin temel amacı satış, pazarlama ve müşteri desteğini entegre etmek ve otomatikleştirmektir. Bu nedenle, bu sistemlerde tipik olarak, bir şirketin sahip olabileceği her müşteri için tek bir sayfa görünümünde, tek bir müşteri görünümünde üç işlevin genel görünümünü veren bir gösterge tablosu bulunur. Gösterge panosu, müşteri ve firma arasındaki tüm ilişkileri özetleyerek müşteri bilgileri, geçmiş satışlar, önceki pazarlama çabaları ve daha fazlasını sağlayabilir. Operasyonel CRM 3 ana bileşenden oluşur: satış gücü otomasyonu, pazarlama otomasyonu ve servis otomasyonu.[6] Satış gücü otomasyonu, başlangıçta iletişim bilgilerini girmekten potansiyel bir müşteriyi gerçek bir müşteriye dönüştürmeye kadar satış döngüsünün tüm aşamalarıyla çalışır. Satış promosyonu analizini uygular, bir müşterinin hesap geçmişinin tekrarlanan satışlar veya gelecekteki satışlar için izlenmesini otomatikleştirir ve satış, pazarlama, çağrı merkezleri ve perakende satış mağazalarını koordine eder.[7] Bir satış görevlisi ve bir müşteri arasında yinelenen çabaları önler ve ayrıca her iki taraf arasındaki tüm temasları ve takipleri otomatik olarak izler. Pazarlama otomasyonu, daha etkili ve verimli hale getirmek için genel pazarlama sürecini kolaylaştırmaya odaklanır. Pazarlama otomasyonu özelliklerine sahip CRM araçları, müşterilere belirli zamanlarda otomatik pazarlama e-postaları göndermek veya sosyal medyada pazarlama bilgileri göndermek gibi tekrarlanan görevleri otomatikleştirebilir.[8] Pazarlama otomasyonunda hedef, satış potansiyelini tam müşteriye dönüştürmektir. CRM sistemleri bugün ayrıca sosyal medya üzerinden müşteri katılımı üzerinde çalışmaktadır.[9] Hizmet otomasyonu, CRM sisteminin doğrudan müşteri hizmeti teknolojisine odaklanan parçasıdır. Servis otomasyonu sayesinde müşteriler telefon, e-posta, bilgi tabanları, bilet portalları, SSS ve daha fazlası gibi birden fazla kanal aracılığıyla desteklenir.[10] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Sosyal medya pazarlama İlişki pazarlaması Etkileyici pazarlama Veritabanı pazarlaması İçerikle pazarlama Sosyal sorumluluk pazarlaması Mürettebat kaynak yönetimi Mürettebat yönetimi Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 7 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. https://www.researchgate.net/publication/232864187_Strategic_Operational_and_Analytical_Customer_Relationship_Management[yalın URL] "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 16 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mart 2021. "Arşivlenmiş kopya". 28 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 13 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. "Arşivlenmiş kopya". 25 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2020. gtdİdarecilik İşletme yönetimi anahattı Yönetim makaleleri diziniTüre göre Akademik Dernek İşletme Restoran Sağlık bakımı Askeri Kamu OdaklanmaOdak Stratejik Yetenek Değiştir İletişim Finansal İnovasyon Performans Risk Sistemler Tesis Ürün Ürün yaşam döngüsü Marka Program Proje İnşaat Aktiviteye göre Hat yönetimi Pazarlama Operasyonlar/[Üretim süreci yönetimi Görünüşe göre Müşteri ilişkileri Mühendislik Lojistik Algı Tedarik zinciri Yetenek Soruna göre Çatışma Kriz Stres Kaynak yönetimi Çevresel kaynak Alan envanteri İnsan kaynakları Enformasyon Bilgi teknolojisi Bilgi arazi Malzemeler Beceri Teknoloji Zaman Yönetimpozisyonları Geçici Orta Kıdemli Yöntemlerve yaklaşımlar Adhokrasi İşbirlikçi yöntem Dağıtılmış Kazanılan değer yönetimi Kanıta dayalı yönetim Tam Kapsamlı Liderlik Modeli Amaçlara göre yönetim Yönetim stili Makro yönetim Mikro yönetim Bilimsel yönetim Sosyal girişimcilik Ekip oluşturma Sanal yönetim Yönetim becerilerive etkinlikler Karar verme Tahmin etme Liderlik Öncüler vealimler Peter Drucker Eliyahu M. Goldratt Oliver E. Williamson Eğitim Teknoloji, Yönetim ve Uygulamalı Mühendislik Derneği İşletme okulu Sertifikalı İşletme Yöneticisi Yetkili Yönetim Enstitüsü Kritik yönetim çalışmaları Dereceler İşletme Yönetimi Lisans Derecesi İşletme Yönetimi Yüksek Lisansı Yönetimde doktora Organizasyon çalışmaları Diğerleri Yönetim İş birliği Kurumsal yönetim Yönetici tazminatı Yönetim danışmanlığı Yönetim kontrolü Yönetim sibernetiği Yönetim geliştirme Yönetim modası Yönetim sistemi Yönetimsel ekonomi Yönetim psikolojisi Yönetimcilik Organizasyon geliştirme Örgütsel davranış yönetimi Sivri Saçlı Patron Williamson'ın yönetimsel takdir modeli Otorite kontrolü LCCN: sh2007005453 NDL: 01062215 NKC: ph118187 NLI: 987007532988805171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Müşteri_ilişkileri_yönetimi&oldid=32331742" sayfasından alınmıştır
Bu maddede birçok sorun bulunmaktadır. Lütfen sayfayı geliştirin veya bu sorunlar konusunda tartışma sayfasında bir yorum yapın. Bu maddenin giriş bölümü çok uzamaya başlamıştır. Lütfen içeriğin bir kısmını maddenin başlıklarına taşıyın. Görüşlerinizi lütfen tartışma sayfasında belirtin. Bu maddede yer alan bilgiler belli bir bölgenin bakış açısından ele alınmıştır ve içeriğinin fazla yerel olduğu düşünülmektedir. Maddenin evrenselleştirilmesi ve uygun hâle getirilmesi için lütfen tartışmaya katılınız. İnternetİnternet yönlendirme yolları görseli Genel Erişim Sansür Demokrasi Dijital eşitsizlik Dijital haklar Bilgi edinme özgürlüğü İnternet'in tarihi İnternet fenomenleri İnternet tarafsızlığı İnternet öncüleri Gizlilik Sosyoloji Kullanım Yönetim ICANN IETF İnternet Yönetim Forumu ISOC Bilişim altyapısı DNS HTTP İnternet değişim noktası İnternet iletişim kuralları dizisi İnternet iletişim kuralları dizisi İnternet servis sağlayıcısı IP adresi IMAP SMTP Hizmetler Blog Mikroblog E-posta Faks Dosya paylaşımı Dosya transferi Oyunlar Anlık mesajlaşma Podcast Alışveriş Televizyon VoIP World Wide Web Arama gtd E-ticaret Çevrimiçi mal ve hizmetler Dijital dağıtım E-kitap Yazılım Gerçek zamanlı veri akışı Perakende servisleri Bankacılık Çevrimiçi DVD kiralama Teslimat (ticaret) Çiçek dağıtımı Yemek teslimi Çevrimiçi yemek siparişi Bakkal Eczane Seyahat Pazaryeri hizmetleri Reklam Açık Artırma Karşılaştırmalı alışveriş Müzayede yazılımı Sosyal ticaret Ticaret toplulukları Cüzdan Mobil ticaret Ödeme Biletleme Müşteri hizmetleri Çağrı merkezi Yardım masası Canlı destek yazılımı E-tedarik Purchase-to-pay Süper uygulamagtd e-ticarete bir örnek olarak Letgo Elektronik ticaret ya da kısaca e-ticaret, 1995 yılından sonra İnternet kullanımının artmasıyla ortaya çıkan, ticaretin elektronik ortamda yapılması kavramıdır. Mağazasız perakendecilik olarak da bilinir. E-ticaret, mobil ticaret, elektronik fon transferi, tedarik zinciri yönetimi, İnternet pazarlaması, çevrimiçi işlem işleme, elektronik veri değişimi (EDI), envanter yönetim sistemleri ve otomatik veri toplama sistemleri gibi teknolojilerden yararlanır. E-ticaret, elektronik endüstrisinin en büyük sektörüdür ve yarı iletken sanayiinin teknolojik ilerlemeleri tarafından yönlendirilmektedir.[1] Mal ve hizmetlerin üretim, tanıtım, satış, sigorta, dağıtım ve ödeme işlemlerinin bilgisayar ağları üzerinden yapılmasıdır. Elektronik ticaret, ticari işlemlerden biri veya tamamının elektronik ortamda gerçekleştirilmesi yoluyla reklam ve pazar araştırması, sipariş ve ödeme, teslimat olmak üzere üç aşamadan oluşmaktadır. Tanımlama[değiştir \| kaynağı değiştir] Elektronik ticaret, tüm dünyada ticaretin serbestleştirilmesi eğilimi ile birlikte, 2000'li yıllardan sonra yaşanan ve bilgi iletişimini kolaylaştıran teknolojik gelişmelerin bir parçası olarak ortaya çıkmıştır. Geleneksel pazarlama yöntemlerine, İnternet olanaklarını da ekleyen kuruluşlar, sadece belirli bir kitleye satış yapabilmenin ötesine geçip, üretkenliği ve yaratıcılığı arttıran küresel e-ticaret bağlantıları kurma şansını elde edebilmeye başlamıştır. Eskiden birçok şirket televizyon, gazete, radyo gibi araçları kullanarak potansiyel müşterilerine ulaşmaya uğraşırken, bugün bunlara İnternet üzerinden reklamcılık da eklenmiştir.[2] Elektronik ticaretin araçları, birbirleriyle ticaret yapanların ticari işlemlerini kolaylaştıran telefon, faks, bilgisayar, elektronik ödeme ve para transfer sistemleri, elektronik veri değişimi sistemleri (Electronic Data Interchange-EDI), İnternet gibi her türlü teknolojik ürünlerdir. EDI, ticaret yapan iki kuruluş arasında, insan faktörü olmaksızın bilgisayar ağları aracılığı ile belge ve bilgi değişimini sağlayan bir sistem olarak elektronik ticaretin önemli bir aracıdır. Elektronik ticaret açısından en etkin araç olarak kabul edilen yeni İnternet teknolojileri ise ses, görüntü ve yazılı metni aynı anda, daha hızlı ve güvenli bir şekilde ilettiğinden, İnternet üzerinden yapılan bu işlemlerin maliyeti diğer araçlara oranla hayli düşüktür.[3] Geçmişte bir ölçüye kadar kapalı bilgisayar ağları üzerinden gerçekleştirilen elektronik ticaret uygulamaları, güvenli olmakla birlikte maliyeti yüksek sistemlerdir. Günümüzde, açık bilgisayar ağı olan internet, elektronik ticaret için çok daha uygun bir altyapıdır. İnternet aracılığıyla, artık kapalı yapıdan açık yapıya geçerek küreselleşen ağların getireceği avantajlardan yararlanılmaktadır. Bu da özellikle KOBİ'lerin (Küçük ve Orta Ölçekli İşletmelerin) dünya ticaretinde daha fazla yer almalarına olanak sağlamaktadır. Elektronik ticaret, özellikle KOBİ'ler için çok uygun bir ticaret şeklidir. Elektronik ticaret, ürün seçeneklerinin artmasını, ürünlerin kalitesinin yükselmesini ve daha hızlı bir şekilde ödenerek teslim alınmasını sağlamaktadır. Potansiyel tüketicilerin dünyanın her yanında pazara arz edilen ürünler hakkında bilgi sahibi olmalarına ve yeni üreticilerin dünya pazarlarına girmelerine imkân vermektedir. Daha düşük fiyatlı ve kaliteli ürünlerin pazara girmesi üreticiler arasında rekabetin artmasına ve tüm ticari işlemlerin maliyetinin düşmesine neden olmaktadır.[4] Elektronik ticaret, üretici ve tüketicileri, özellikle KOBİ'leri geleneksel ticaret engelleri olan pazara uzaklık, bilgi eksikliği ve talebe uygun üretim yapılamayışı gibi dezavantajlardan kurtarabildiği ölçüde yararlı olacaktır. Ancak, elektronik ticaret ülkelerin tüm ticari sorunlarını (örneğin ulusal tedarik zincirindeki halkaları) çözemez. Elektronik ticaret konusunda yeterli bilgi ve deneyime sahip olmayan ülkeler ilk aşamada interneti sadece reklam veya pazar araştırması amacıyla kullanabilirler. E-ticareti bu kadar gözde kılan unsurlar arasında; e-ticaretin, şirket ile hedef kitlesi arasındaki doğrudan ilişki sağlaması, pazarlamacılara istedikleri bilgileri sunması, hızlı ve düşük maliyetli olması ve tüm bunların elektronik ortamda yapılıyor olması sayılabilir. Diğer olumlu unsurlar arasında ise dağıtımda kolaylık ve ucuzluk, tüketici ile daha rahat etkileşim, anında geri dönüş, dikkat çekicilik, küresel pazarla tanışma, 24 saat hizmet ve anında satış yer alır. Normal koşullarda ortalama 10 yıl alan markalaşma süreci, elektronik ticaret sayesinde 2 yıla inmiş durumdadır. Bugün "Dünyanın en büyük 500" şirketi listesinde bundan birkaç yıl önce kurulmuş olan onlarca e-şirket yer alıyor. Etkisi küresel olan İnternet ekonomisi, hem ticaret hem de siyaseti etkiler. Tüm dünya çapında, iş dünyasının önderleri, kendi şirketlerinin ayakta kalma ve rekabet edebilme yetilerinde internetin oynadığı rolü kabul etmektedir. Şirketlerin, bu yeni ekonomide rekabet edebilmek için internetin gücünden yararlanma gereksinimi ortaya çıkmıştır.[5] E-ticaret, genellikle bir işlemin yaşam döngüsünün en azından bir kısmı boyunca web'i kullanır, ancak e-posta gibi diğer teknolojileri de kullanabilir. Tipik e-ticaret işlemleri arasında ürün (Amazon Books gibi) veya hizmetlerin (iTunes Store gibi dijital dağıtım biçiminde müzik indirmeleri) satın alınması yer alır.[6] E-ticaretin üç alanı vardır: çevrimiçi alışveriş, elektronik pazarlar ve çevrimiçi müzayede. E-ticaret, elektronik işletmeler tarafından desteklenmektedir. E-ticaretin varoluş değeri, tüketicilerin çevrimiçi alışveriş yapmasına ve İnternet üzerinden çevrimiçi ödeme yapmasına olanak tanımak, müşterilerin ve işletmelerin zamandan ve yerden tasarruf etmesini sağlamak, özellikle yoğun ofis çalışanları için işlem verimliliğini büyük ölçüde artırmak ve aynı zamanda çok değerli zamandan tasarruf etmektir.[7] 2017 yılında, iki milyar insan mobil bir e-ticaret işlemi gerçekleştirdi. E-ticaret hacmi ve Türkiye'deki durum[değiştir \| kaynağı değiştir] Dünyada 2001 yılında yapılan e-ticaretin hacmi 65 milyar dolar iken, 2007 yıl sonu beklentisi bu rakamın 233 milyar dolara ulaşması yönünde. Türkiye'deki altyapı yetersizlikleri, bilgisayar ve internet kullanımındaki düşük düzey, internete olan güvensizlik ve yüksek fiyatlardan dolayı e-ticaret beklenildiği kadar gelişmiş değil. 2007 yılı BKM verilerine bakıldığında Türkiye'de e-ticaret cirosu 5.537,17 YTL'dir. Bu rakam 2008 yılı Ağustos ayı ile birlikte 6.208,5; 2009 yılı Ağustos ayı itibarıyla 10.541,6 seviyesine ulaşmıştır. BKM tarafından açıklanan verilere göre, 2009 yılında Türkiye’deki e-ticaret hacmi 10 milyar TL seviyesini geçti. Başka herhangi bir kurum resmi olarak sektör verilerini açıklamadığı için bu rakam baz alınarak Türkiye’deki Online perakende sektörü hakkında bir değerlendirme yapılması yanlış olacaktır çünkü BKM'nin açıkladığı veriler sanal POS cihazları üzerinden geçen toplam ticareti ölçüyor. Türkiye genelinde satış veya bayilik ağı bulunan birçok firma, merkeze geçilen siparişleri sanal POS'lar üzerinden işleme alıyor. Örneğin mağazada kontör satışı yapan bir mobil operatör bayisinin talebi veya bir seyahat acentesından alınan uçak biletleri veya tatil paketleri sanal POS üzerinden sisteme giriliyor. Bu nedenle online ticarete ait olmasa da ciddi bir ticaret hacmi, BKM rakamları içerisinde yer alıyor. Kısaca Türkiye'de resmi olarak açıklanan tek e-ticaret verisi kabul edilen BKM sanal POS işlem ve hacimleri aslında büyük oranda elektronik olmayan ticareti içeriyor. Bankalararası Kart Merkezi'nin (BKM) resmi verilerine göre 2012 yılı Temmuz ayında Türkiye e-ticaret sektöründe yaratılan hacim 3 milyar 186 milyon TL'ye ulaştı. Söz konusu dönemde gerçekleşen işlem adediyse 14 milyon 393 bin olarak kayıtlardaki yerini aldı. 2016 yılında Türk e-ticaret sektörünün aylık hacmi 5 milyon TL'nin üzerindedir.[8] Dünyada olduğu gibi Türkiye’de de e-ticaret sektörünün gelişimini destekleyen başlıca unsurlar genç ve dinamik nüfus ile artan internet, mobil cihaz ve kredi kartı kullanımıdır. İnternetten alışverişin demografik yapısı incelendiğinde, çoğunlukta genç nüfus ve kadın kullanıcı sayısının kayda değer ölçüde arttığı görülmektedir. Türkiye’de internet kullanıcı sayısı ve buna bağlı olarak e-ticarete olan ilgi giderek artmaktadır. BKM verilerine göre Türkiye’de e-ticaret hacmi 2015 yılında %35 büyüyerek 54 milyar TL seviyesine ulaşmıştır ve tahminlere göre 2016 yılını 72 milyar TL seviyesinde kapatması beklenmektedir. Ayrıca e-ticaretin büyümesinde bir gösterge olarak kabul edilen internetten yapılan kartlı ödemelerde, Avrupa ülkeleri arasında en hızlı büyüyen ülke Türkiye olmuştur. Çok kanallı uygulamalar ile de online perakendenin, toplam perakende pazarı içerisinde %2’lik bir dilimi elde edeceği hesaplanıyor. Ayrıca Positive firmasının “Digital Approach” raporunda Türkiye’deki süpermarketlerin 4’te 3’ünün henüz e-ticarete geçmediği tespiti yapılmıştır. Türler[değiştir \| kaynağı değiştir] E-ticaret işletmeleri ayrıca aşağıdakilerden bazılarını veya tamamını kullanabilir: Web siteleri ve mobil uygulamalar aracılığıyla doğrudan tüketicilere yönelik direkt satış; web sohbet, sohbet botu ve sanal asistanlar aracılığıyla sohbete dayalı ticaret. Üçüncü taraf işletmeden tüketiciye (B2C) veya tüketiciden tüketiciye (C2C) satışları işleyen çevrimiçi pazaryeri sağlamak veya bunlara katılmak; İşletmeler arası (B2B) alım ve satım. Web bağlantıları ve sosyal medya aracılığıyla demografik verilerin toplanması ve kullanılması. B2B elektronik veri alışverişi. Potansiyel ve yerleşik müşterilere e-posta veya faks (örneğin haber bültenleri) yoluyla pazarlama. Yeni ürün ve hizmetlerin piyasaya sürülmesi için ön satışla ilgilenmek. Döviz bozdurma veya ticaret amaçlı çevrimiçi finansal alışverişler. B2C,B2B ve B2E[değiştir \| kaynağı değiştir] B2B: Business to Business kelimesinden türemiş olan bu yöntemde Türkçe karşılığı firmadan firmaya anlamına denk gelmektedir. Diğer bir deyişle 2 firma arasında gerçekleşen alışveriş türüdür. B2C: Business to Customer kelimesinin kısaltılmış halidir. Türkçe karşılığı firmadan perakende müşterisine ya da firmadan tüketiciye şeklinde çevrilebilir. En popüler e-ticaret yöntemi olmasından dolayı örnek olarak neredeyse tüm e-ticaret şirketleri verilebilir. B2E: Business to Employee kelimesinin kısaltılmış halidir. Türkçede bilinen tabiri ile, firmadan firma çalışanlarına özel sunulan indirimli yahut kampanyalı ürünlerin satıldığı şirket içi bir e-ticaret modelidir. Türkiye'de çok fazla kullanılmasa da bir takım örnekleri mevcuttur. C2C: Customer to Customer kelimesinin kısaltılmış hali olan C2C ticaret modeli tüketicilerin tüketicilere satış yapabildiği e-ticaret modelidir. GittiGidiyor gibi e-ticaret siteleri bu modele örnekler gösterilebilir. Perakende sektöründe E-Ticaret[değiştir \| kaynağı değiştir] Perakende sektörü değişen tüketici taleplerine zamanında ve doğru bir şekilde cevap verebilmek için hızlı olmak ve farklı satış kanallarını koordineli bir şekilde yürütmek zorundadır. Bu nedenle bilgi teknolojileri ve gerekli alt yapı yatırımları hayati önem taşımaktadır.[9] Elektronik ortamda yapılan alışverişlerin artması ilk bakışta fiziksel mağaza satışlarına bir tehdit olarak görülse de fiziksel mağazaların tamamen ortadan kalkması gibi bir sonuç doğurmayacaktır.[10] Aksine yaşatılacak benzersiz müşteri deneyimi ile markaya olan sadakati güçlendirecek ve fiziksel mağazalardan yapılan alışverişlere de olumlu katkı yapacaktır. İnternetten yapılan ticaret işlemleri arasında özellikle perakende e-ticaret, dünyada sahip olduğu potansiyel ile önemli bir büyüme hızı yakalamıştır [Şekil-2]. E-ticaret'in hızlı gelişmesinin yanı sıra dezavantajları mevcuttur. Dezavantajların başında iade oranları ve müşterinin ürünü fiziksel inceleme yapmadan satın alması gelir. Müşteri temelli elektronik ortamda alışveriş modelleri[değiştir \| kaynağı değiştir] Kredi kartı ile alışveriş modeli; bu iş için mal ve hizmet verenlerin ticari kuruluş olma şartları aranmaktadır. EFT ticari boyutta işletme olmayan daha çok bireysel alış veriş karşılıklı değiş tokuş maksadıyla işlemlerde kullanılmaktadır. Kapıda ödeme ile taşıma firmasına ürün teslimat adresinde ödeme yapılabilir. Çağrı merkezi ve yardım masası hizmetlerinin yapılması. EFT uygulamasında hukuki açıdan elektronik ticaret olarak tam dikkate alınmaz çünkü tek taraflı para gönderimi sonrası karşı taraf bana olan borcunu yolladı diyerekten kendini savunabilir. Bu durumun alternatifi olarak EFT'yi aracı bir hesaba aktarılması yani havuzda onay bekletme modeli bazı sitelerde kullanılır. Aracı tarafsız bir ticari kuruluş tarafından bu yöntem sıkça kullanılmaktadır. Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Ecommerce Reviews: Benefits and How To Get Them (2024)". Shopify. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. Gandhimani, Hariharan (26 Haz 2023). "Reviews: How to use them to Keep Buyers Happy & Coming Back". Boostmyshop. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. Patpatia, Niraj. "Council Post: The Future Of E-Commerce Technology". Forbes. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. "Technologies used in e-commerce businesses". Sana Commerce. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. "Technologies you need to build an ecommerce business". Tech Talk Down Under. 12 Eyl 2022. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. Sharma, Itesh (19 Tem 2022). "How Does eCommerce Work? - TatvaSoft Blog". Software and Technology Blog - TatvaSoft. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. Samsukha, Amit (23 Kas 2023). "How Does eCommerce Work? Explained In Layman Terms". Tech Blog \| Mobile App, eCommerce, Salesforce Insights. 28 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2024. "Seçilen Aya Ait İstatistikler \| Bankalararası Kart Merkezi". bkm.com.tr. 20 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2023. "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 17 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2016. "Arşivlenmiş kopya". 5 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2016. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] T.C. Başbakanlık Dış Ticaret Müsteşarlığı e-Ticaret Genel Koordinatörlüğü 2 Aralık 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Elektronik Ticaretin İşletme Avantajları E Ticaret İncelemesi E Girişimci Devlet Programı 8 Ocak 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Dönüşürken büyüyen Türkiye perakende sektörü raporu [1] Ayrıca bakınız[değiştir \| kaynağı değiştir] Teslimat (ticaret) Dijital dağıtım Çevrimiçi bakkal Elektronik belge İnternet bankacılığı Paket teslimi Yemek teslimi Çevrimiçi yemek siparişi Çevrimiçi cüzdan Mobil ödeme Stoksuz satış Bulut bilişim gtdBilgisayar biliminin alt dallarıMatematiksel temellerMatematiksel mantık · Kümeler kuramı · Sayı teorisi · Çizge teorisi · Tip teorisi · Kategori teorisi · Sayısal çözümleme · Bilgi teorisi · Kombinatorik · Boole cebiriHesaplama teorisiOtomat teorisi · Hesaplanabilirlik teorisi · Hesaplamalı karmaşıklık teorisi · Kuantum hesaplama teorisiAlgoritmalar ve veri yapılarıAlgoritma çözümlemesi · Algoritma tasarımı · Hesaplamalı geometriProgramlama dilleri ve derleyicilerAyrıştırıcılar · Yorumlayıcılar · Yordamsal programlama · Nesne yönelimli programlama · Fonksiyonel programlama · Mantık programlama · Programlama paradigmalarıEşzamanlı, paralel ve dağıtık sistemlerÇoklu işleme · Dağıtımlı hesaplama · Eşzamanlılık denetimiYazılım mühendisliğiGereksinim çözümleme · Yazılım tasarımı · Bilgisayar programlama · Biçimsel yöntemler · Yazılım testi · Yazılım geliştirme süreciSistem mimarisiBilgisayar mimarisi · Bilgisayar organizasyonu · İşletim sistemiTelekomünikasyon ve ağ oluşturmaBilgisayar müziği · Yönlendirme · Örgü topolojisi · KriptografiVeritabanlarıVeritabanı yönetim sistemleri · İlişkisel veritabanı · SQL · İşlem yürütme · Veritabanı indeksleme · Veri madenciliği · Metadata (Üst veri) · Ana veri (Master data)Yapay zekâOtomatikleştirilmiş muhakeme · Bilgisayarlı dilbilim · Bilgisayarlı görü · Evrimsel hesaplama · Uzman sistemler · Makine öğrenimi · Doğal dil işleme · RobotikBilgisayar grafikleriGörselleştirme · Bilgisayar animasyonu · Görüntü işlemeİnsan-bilgisayar etkileşimiBilgisayar erişilebilirliği · Kullanıcı arayüzleri · Giyilebilir hesaplama · Yaygın bilişim · Sanal gerçeklikBilimsel hesaplamaYapay yaşam · Biyoenformatik · Bilişsel bilim · Bilgisayarlı kimya · Hesaplamalı nörobilim · Hesaplamalı fizik · Sayısal algoritmalar · Sembolik matematikBilgisayar bilimi, ACM Hesaplama ve Sınıflandırma Sistemi'ne göre farklı konu ve alanlara ayrılabilir. Otorite kontrolü BNF: cb12532009h (data) GND: 4592128-3 LCCN: sh96008434 NDL: 00577580 NKC: ph119896 NLI: 987007561259505171 "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Elektronik_ticaret&oldid=31578235" sayfasından alınmıştır
Bu madde, Vikipedi biçem el kitabına uygun değildir. Maddeyi, Vikipedi standartlarına uygun biçimde düzenleyerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Gerekli düzenleme yapılmadan bu şablon kaldırılmamalıdır. (Ekim 2011) Bu madde olması gerekenden az iç bağlantı içermektedir veya hiç içermemektedir. Lütfen bu sayfadan ilgili maddelere iç bağlantı vermeye çalışın. (Aralık 2023) Kurumsal kaynak planlaması yazılımları, iş dünyasında gün geçtikçe daha etkin bir yer edinmektedir. Kurumsal kaynak planlaması ya da işletme kaynak planlaması (İngilizce: enterprise resource planning - ERP), işletmelerde mal ve hizmet üretimi için gereken işgücü, makine, malzeme gibi kaynakların verimli bir şekilde kullanılmasını sağlayan bütünleşik yönetim sistemlerine verilen genel addır. Kurumsal kaynak planlaması (KKP) sistemleri, bir işletmenin tüm veri ve işlemlerini bir araya getirmeye veya bir araya getirilmesine yardımcı olmaya çalışan ve genelde kullanımı kolay olan sistemlerdir. Klasik bir KKP yazılımı işlem yapabilmek için bilgisayarın çeşitli yazılım ve donanımlarını kullanır. KKP sistemleri temel olarak değişik verilerin saklanabildiği bütünleşik bir veritabanı kullanırlar. Kurumsal kaynak planlaması anlam olarak, işletmenin tüm kaynaklarının birleştirilip, verimli olarak kullanılması için tasarlanmış sistemlere denmektedir. KKP kavramı ilk olarak üretim çevrelerinde kullanılmaya başlansa da; günümüzde KKP sistemleri çok daha geniş bir alanda telâfuz edilmektedir. KKP sistemleri, bir işletmenin iş alanına ya da ismine bakmadan, işletmenin tüm temel işlemlerini kendi yapısı altında toplayabilir. İşletmenler, kâr amacı olmayan kuruluşlar, vakıflar, hükûmetler veya diğer varlıklar KKP sistemlerini kullanabilirler. KKP sistemleri iki veya daha fazla yazılımı bir araya getirerek bir yazılım paketi halinde de sunulabilir. Bu gibi sistemlere KKP yazılım paketleri denir. Teknik olarak ise KKP yazılım paketleri hem maaş bordro akışlarını hem de muhasebe işlevlerini bünyesinde barındırır. Buna rağmen, KKP yazılım paketi tanımı daha çok büyük ve geniş uygulamalar için kullanılmaktadır. Bir KKP sistemi kullanıcının, iki veya daha fazla bağımsız yazılımın arayüzü ile karşılaşmasını engeller ve ek avantajlar sağlar. Yazılımların standartlaşmasını, birçok yazılım kullanmak yerine tek bir yazılım kullanılmasını, tüm veriler genellikler tek bir veritabanında saklandığından kolay ve yüksek rapor alma, durum değerlendirme gücünü sağlar. Bir KKP yazılımı bünyesinde genelde bağımsız olarak çalışan üretim, finans, müşteri ilişkileri yönetimi, insan kaynakları, stok yönetimi gibi çeşitli uygulamalar bulunabilir. Genel bakış[değiştir \| kaynağı değiştir] KKP sistemlerine daha yakından bakacak olursak, en önemli gerekliliğin bir işletmenin tüm bakış açılarındaki her verinin, birleştirilmesi olduğunu görürüz. KKP sistemleri bunu sağlamak için, işletmenin çeşitli iş faaliyetlerini ele alan birçok yazılım modülünü tek bir veritabanı altında çalıştırmaktadır. Gerçekte komple bir KKP sisteminden bahsetmek çok zordur. KKP sistemlerini satın alarak, bünyelerinde uygulamak isteyen büyük işletmelerin özel ihtiyaçları vardır ve bazı özel ihtiyaçlar şu an hiçbir KKP sistemi üreticisi tarafından karşılanamamaktadır[kaynak belirtilmeli]. Bu ihtiyaçları karşılamak için güçlü bir kişiselleştirme işlemi oluşturma ve değişik üreticilerden farklı modüller satın almanın yanı sıra, işletme bu modüller üzerinde tekrar mühendislik çalışması yapmalıdır. Günümüzde ideal olarak, üretim alanında faaliyet gösteren bir işletme, alanıyla ilgili tüm konularda aynı KKP sistemini kullanmaktadır. Tek bir veritabanı, aşağıdaki alanların da dahil olduğu çeşitli yazılım modüllerini bünyesinde barındırabilir; Üretim: Mühendislik işlemleri Malzeme listeleme işlemleri Çizelgeleme Kapasite analizi İş Emri yönetimi Kalite Kontrol Maliyet yönetimi Üretim işlemleri Üretim projeleri Üretim akışları Tedarik Zinciri Yönetimi: Envanter yönetimi Sipariş girişi Satınalma Ürün yapılandırması Tedarik zinciri planlaması Tedarikçi çizelgeleri Mali Yönetim: Genel hesap defteri Nakit yönetimi Nakit çıkışları Nakit girişleri Durağan varlıklar Proje Yönetimi: Maliyet hesaplama Listeleme işlemleri Süre ve harcama analizleri Faaliyet yönetimi İnsan Kaynakları Yönetimi: İnsan kaynakları Maaş bordroları İşletme içi eğitim Çalışanların çalışma süresi ve devamlılığı Faydalar Müşteri İlişkileri Yönetimi: Satış ve pazarlama Komisyonlar Hizmetler Müşteri sözleşmeleri Yardım hattı desteği Müşteriler, tedarikçiler ve çalışanlar için kişisel ve genel kullanıcı arayüzleri İnsan kaynakları planlaması terimi, orijinal olarak "üretim kaynakları planlaması" teriminden türetilmiştir (İngilizce Manufacturing Resource Planning - MRP). Üretim kaynakları planlaması tanımı (ÜKP) ise, yazılım mimarisinin önem kazanması ve şirket kapasite planlamasının yazılım faaliyetlerinin yer edinmesi ile KKP sistemlerine dönüşmeye başlamıştır. KKP sistemleri genellikle bir işletmenin, üretim, ulaştırma, dağıtım, envanter durumu, liman ticareti, muhasebe ve faturalama gibi işlemlerini kontrol eder. KKP yazılımları ayrıca bir işletmenin, satış, pazarlama, ulaştırma, listeleme, üretim planlaması, envanter yönetimi, kalite yönetimi ve insan kaynakları yönetimi gibi birçok ticari faaliyetini kontrol etmesine yardımcı olur. KKP sistemleri tüm işletme işlevleri arasında geçiş yapabilen sistemlerdir. Operasyonlarda veya üretimde görev alan tüm işlevsel departmanlar tek bir sistemde birleştirilir. İmalat, depolama, taşımacılık ve ulaştırma ve bilgi teknolojilerine ek olarak, muhasebe, pazarlama, insan kaynakları ve strateji yönetimi de KKP sistemlerinde bulunabilir. Kurumsal kaynak planlaması öncesinde[değiştir \| kaynağı değiştir] KKP sistemlerinden önce, işletme departmanları kendi bilgisayar sistemlerine sahip olmalıydı. Örnek olarak, bir işletmedeki insan kaynakları departmanı, bordrolama departmanı ve mali işler departmanını verelim. İnsan kaynakları departmanı kendi bilgisayar sisteminde, tüm departman bilgilerini ve bu departmanlarda çalışanların kişisel bilgilerini tutmakla görevliydi. Bordrolama departmanı ise maaş bordrosu bilgilerini hesaplar ve tutardı. Mali işler bölümü de işletmedeki mali işlemlerin kayıtlarını tutardı. Her sistem birbirine ortak veriler yollayarak iletişim içinde olmalıydı. Örnek verecek olursak, insan kaynakları bölümünde her çalışanın bir numarası olurdu, aynı numara bordrolama bölümünde de mevcut olmalıydı. Bu sayede insan kaynakları bölümünden, bordrolama bölümüne, çalışanın numarası ve maaş bilgisini yollanır, bilgiler bordrolama sisteminde kontrol edildikten sonra, maaş bordrosu kesilirdi. Mali işler departmanı ise çalışanların verileri ile ilgilenmez, sadece bordrolama departmanından yapılan, vergi, kesinti, işçi ücretleri vb. ödemelerle uğraşırdı. Departmanlar arasındaki bu sistem karışıklıklara yol açardı. Örneğin, ödeme sisteminde çalışan numarası olmayan bir işçiye ödeme yapılmayabiliyordu. Kurumsal kaynak planlaması sonrasında[değiştir \| kaynağı değiştir] KKP yazılımları, eskiden kullanılan ve birbirinden farklı birçok uygulamanın verilerini birbirine bağladı. Bu işlem, birden fazla sistemde kayıtlı tutulan çalışan/işçi numaralarında sorun çıkma endişesini ortadan kaldırdı. Ayrıca büyük işletmelerdeki yazılım uzmanı ihtiyacı azaldı ve standart bir hale geldi. Raporlama işlemleri tek bir sistem üzerinde yapıldığından, eskiye nazaran çok daha kolay bir hal aldı. Ayrıca KKP sistemleri, işletme içindeki eğilimlerin tespit edilip, uygun ayarlamaların daha çabuk yapılmasına imkân sağlamasıyla, işletmelere yüksek seviyede analizleme işlevi sağladı. KKP uygulamaları[değiştir \| kaynağı değiştir] İşletmelerdeki geniş uygulama kapsamı nedeniyle, KKP sistemleri mevcut büyük yazılımlardan yararlanmaktadır. Böyle büyük ve karmaşık bir yazılım sistemini işletme bünyesinde kullanabilmek için bir analizci, programcı ve kullanıcı ordusuna ihtiyaç duyulmaktaydı. İnternet gelişene kadar, şirketler dışarıdan getirilen danışmanların, standart yamaları yüklemesi için bilgisayarları kullanmasına izin verirdi. Uzman yardımı olmadan bir KKP uygulaması, büyük şirketler ve özellikle uluslararası şirketler için çok masraflı olabilmektedir. KKP uygulamalarında uzmanlaşmış şirketler ise bu işlemleri kolaylaştırabilir ve altı ay içinde pilot testler ile sistemi tamamlayabilirler. Kurumsal kaynak planlaması sistemleri genellikle "tedarik zinciri yönetimi" ve "lojistik otomasyonu" sistemleri ile yakından ilişkilidir. Tedarik zinciri yönetimi yazılımları, KKP sistemlerini, tedarikçiler olan bağlantılar ile genişletebilir. İşletmeler, KKP sistemlerini bünyelerinde uygulamak için genelde KKP satıcıları veya üçüncü şahıs danışmanlık şirketlerinden yardım alırlar. KKP danışmanlığı ise, sistem mimarisi, iş işlemleri danışmanlığı (yeniden mühendislik) ve teknik danışmanlık (programlama, sistem yapılandırması vb.) olmak üzere üç bölüm içermektedir. Bir sistem mimarı, bir işletmenin gelecekteki veri akışı planları da dahil olmak üzere bütün veri akışını tasarlar. İş danışmanı, işletmenin mevcut ticari işlemlerini analiz eder ve bunları KKP sisteminde karşılık gelen işlemlere eşler. Böylece KKP sistemini işletme ihtiyaçlarına göre yapılandırılmış olur. Teknik danışmanlık ise genelde programlama aşamasını içerir. Çoğu KKP satıcısı, yazılımlarında değişiklik yapılmasına izin vererek, müşterilerinin iş alanındaki ihtiyaçlarını karşılanmasını ve sistemin bu ihtiyaçlara uymasını sağlar. Bir KKP paketini şirkete göre kişiselleştirmek hem pahalı hem de zahmetli bir iştir. Nedeni ise birçok KKP paketinin kişiselleştirmeye destek verecek şekilde tasarlanmayışıdır. Bu yüzden birçok işletme, mevcut KKP sistemi içerisindeki en iyi uygulamaları kullanır. Bazı KKP paketleri raporlama ve sorgulama işlemlerinde rahatça kişiselleştirebilir, öyle ki bu gibi kişiselleştirmeler her uygulamada beklenir. Bu paketleri öneminin farkına varılmalıdır. Üçüncü şahıslardan bu raporlama paketlerini satın almak daha mantıklı olacaktır, çünkü bu paketler KKP sisteminin geliştirilmesi gereken onlarca arayüzünden daha kolay ve verimli bir şekilde arayüz imkânı sağlayacaktır. Günümüzde ayrıca internet tabanlı KKP sistemleri mevcuttur. Bazı işletmeler, herhangi bir yazılım yüklemeye gerek duymadan, birbirinden farklı birçok yazılımı, merkezden kullanabildiği için, internet tabanlı KKP sistemlerini kullanmaktadır. Internet bağlantısı olduğu sürece ya da LAN üzerinde bir ağ bağlantısı olduğu sürece, isteyen kişi klasik bir internet tarayıcısını kullanarak, internet tabanlı bir KKP sistemine girip, işlem yapabilir. Bilgisayar güvenliği, KKP sistemlerinin olmazsa olmazlarındandır. Güvenlik sistemi, işletmeyi hem sanayi casusluğu gibi dışarıdan gelecek hem de zimmete geçirme gibi içeriden gelecek tehlikelere karşı korumalıdır. Başka bir senaryo da ise, bir terörist bir gıda şirketinin, malzeme listesinin içine bir zehir ekleyebilir ya da bir başka sabotaj faaliyetinde bulunabilir. KKP güvenliği bu tür suistimalleri de engellemeye yardımcı olur. Pozitif yönleri[değiştir \| kaynağı değiştir] KKP sistemlerinin yokluğunda, büyük üreticiler kendilerini, birbiri ile etkileşimi ve bağlantısı olmayan birçok yazılım uygulamasının içerisinde bulabilirdi. Birbiriyle etkileşimi olması gereken konulardan bazıları şunlardır: Tasarım mühendisliği (nasıl daha iyi ürün yapılabilir) Mevcut potansiyelden, en iyi potansiyele kadar sipariş analizi Faturalardan, nakit makbuzlarına kadar gelir döngüsü oluşturulması Satınalma, envanter yönetimi, maliyetleme arasında sistem oluşturulması Gelir, maliyet, kar konularında çeşitli seviyelerde muhasebe işlemlerinin yapılması KKP sistemleri sayesinde yukarıdaki gibi değişik konular, tek bir sistem altında toplanabilmektedir. "Müşteri ilişkileri yönetimi" gibi müşterilerle birebir ilişkili kavramlar, "kalite kontrol" gibi arka planda çalışan ve müşteri ihtiyaçlarının karşılanmasına odaklı kavramlar ve tedarikçilerle, taşıma işlemleri ile ilgilenen "tedarik zinciri" ile ilgili kavramlar, bazı sistemlerde kapsam ve etkinlik boşlukları olmasına rağmen, KKP sistemleri bünyesinde rahatça birleştirilebilir. Bir KKP sistemi olmadan, üretici için bu kavramları bir araya getirmek oldukça karmaşık ve zor olabilir. KKP sistemlerinin kusursuz en önemli artılarından biri modüler yapı da olmasıdır. Modüler yapının önemi, KKP uygulamasını satın alma ve kurma sürecinde daha da ön plana çıkar. Bir kurum, KKP uygulamasının sahip olduğu fonksiyonların tümünü kullanmak istemeyebilir. Bu nedenle modüler yapı istenilen fonksiyonları istenilen zamanlarda kullanmayı mümkün kılar. Farklı uygulamalar her zaman birbiri ile uyumlu çalışmaz ve işletme için sorunlar oluşturulabilir. KKP sistemlerinde ise tüm modüller ve uygulamalar birbiri ile uyumlu olarak çalışmaktadır. Komple bir çözüm sahibi olmanın, parça parça uygulamalara göre birçok önemli avantajı söz konusudur. Ölçeklenebilirlik: KKP çözümleri, kurumun büyümesine paralel olarak genişleyebilme özelliğine sahiptir. Fonksiyonalite: KKP çözümleri, uygun maliyetlerle farklı fonksiyonlara gerektiği zaman erişmeyi mümkün kılar. Bugün ihtiyaç duymadığınız bir özelliği yarın aktive ederek kullanmanız mümkün. Destek ve hizmet: KKP çözümlerinde destek ve hizmet son derece önemlidir. Entegre bir KKP ortamının destek ve hizmet işlemleri çok daha basit ve etkili biçimde gerçekleştirilebilir. Negatif yönleri[değiştir \| kaynağı değiştir] İşletmelerin KKP sistemlerinde karşılaştıkları birçok sorun, işletmenin tüm çalışanları ilgilendiren ve sürekli yapılması gereken eğitim-gelişim çalışmalarının yetersiz seviyede olmasından kaynaklanmaktadır. Bu sorunlar, uygulama ve test çalışmalarında sorunlar oluşturmasının yanı sıra, KKP sistemindeki verilerin bütünlüğünü koruyan ve nasıl kullanılması gerektiğini belirleyen, şirket prensipleri ve kurarlarının bütünlüğünü de etkiler. Değişik sistemlere göre farklılıklar içerse de, KKP sistemlerindeki bazı sınırlamaları şöyle sayabiliriz; Başarı işgücünün niteliği ve tecrübesine bağlıdır. Buna sistemin doğru bir şekilde nasıl çalışabileceği üzerine verilen eğitimde dahildir. Birçok işletme maliyetlerini düşürmek için eğitim bütçelerinde kısıntılar yapmaktadır. Küçük özel işletmelerde genellikle KKP sistemleri, konu ile ilgili yeterli bilgisi olmayan kişiler tarafından kullanılmaktadır. Şirketler, kullanılan KKP sistemi ile ilgili yeterli eğitimi olmayan yeni bir yönetici işe alabilir. İşe alınan çalışan iş konusu ile mevcut KKP sistemi arasında bütünlük sağlayamayabilir. Bir KKP sistemini mevcut şirkete göre kişiselleştirme imkânı sınırlıdır. Bazı sistemlerdeki kişiselleştirmeler, KKP sisteminin yapısını değiştirebilir, ancak çoğu sistem genelde buna izin vermez. KKP sistemi tarafından önerilen, sanayi standartındaki bir yeniden mühendislik işlemi, şirketin rekabet gücü avantajının kaybına yol açabilir. KKP sistemi oluşturmak çok pahalı olabilir. KKP sistemleri genellikle özel iş akışları ve iş alanlarına adapte edilmesi zor sistemleridir, bu da şirketlerin çeşitli kayıplarının ana kaynağıdır. Sistemlerin kullanımı zordur.[kaynak belirtilmeli] Sistemi verimsiz ya da iyi kullanamayan bir departman ya da kullanıcı, diğer departmanları veya kullanıcıları da olumsuz şekilde etkileyebilir. İşletme sınırlarındaki belirsizlik, muhasabe işlemleri, güvenilirlik ve çalışan morali gibi konularda sorunlara yolaçabilir. Departmanlar arasındaki hassas iç bilgilerin paylaşılması zorluğu nedeniyle, yazılımın verimliliği azalabilir. Departmanlarda çeşitli eski sistemlerin yarattığı uyum sorunları sıklıkla ortaya çıkmaktadır. Pazar payları[1][değiştir \| kaynağı değiştir] Dünya pazar payları[değiştir \| kaynağı değiştir] Epicor, Infor, Intacct Corporation,Microsoft Dynamics AX,Netsuite Inc.,Workcube, Oracle,QAD,Ramco System,SAP AG,Salesfoece.com gibi büyük Global firmaların ürünleri ve satış oranları incelendiğinde Bulut ERP[2] pazarı (Cloud ERP[3]) 2016-2021 arasında %8,3 büyüyecek. 2011 - 2015 arası için yapılan araştırmada ise büyüme oranı %6,38 olarak belirlenmiştir. Uluslararası araştırma şirketi Gartner17 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.’in verilerine göre 2005 yılında dünya çapında ERP pazarının hacmi 16.7 milyar $ dır. Dünyada 2004-2005 yılları arasında ERP pazarı %5.4 olarak büyümüştür. Gartner verilerine göre global ERP pazarında 2005 yılı itibarı ile ilk 10 firma ve pazar payları; 1.SAP 28.21% 2.Oracle Corporation 9.99% 3.SAGE 7.29% 4.Microsoft (MBS) 3.68% 5.SSA Global (şimdi INFOR) 2.77% 6.IFS 2.21% 7.Infor (Agilisys) 2.13% 8.Kronos Incorporated 1.83% 9. Hyperion Solutions 1.64% 10.Lawson 1.25% Kaynakça[değiştir \| kaynağı değiştir] "Marmara Üniversitesi". 19 Temmuz 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2006. "Arşivlenmiş kopya". 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2020. "Arşivlenmiş kopya". 28 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2020. Dış bağlantılar[değiştir \| kaynağı değiştir] List of Free/Open Source ERP Solutions13 Ağustos 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from ERP5 (İngilizce) ERP Vendor Survey 28 Mayıs 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from CAmagazine (İngilizce) ERP Customer Survey14 Haziran 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from 180 Systems (İngilizce) Doctoral Thesis about ERP7 Ocak 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from Seville University (İspanyolca) Articles about ERP 18 Temmuz 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from ERP Haber (Türkçe) Cloud ERP Market to Grow at 8.3% CAGR by 2012 28 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. from ERP News (İngilizce) Marmara Üniversitesi19 Temmuz 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurumsal_kaynak_planlaması&oldid=31053804" sayfasından alınmıştır