Datasets:

clarin-knext

/

trec-covid-pl

like 0

nn09hh29

Wykorzystanie dynamicznego modelowania stochastycznego do oszacowania populacyjnych czynników ryzyka chorób zakaźnych: przykład FIV w 15 populacjach kotów

Wstęp: W naturalnych populacjach kotów wirus niedoboru odporności kotów (FIV) jest przenoszony przez ukąszenia między osobnikami. Czynniki takie jak zagęszczenie kotów w populacji lub stosunek płci mogą mieć potencjalnie silny wpływ na częstotliwość walk między osobnikami, a zatem wydają się ważnymi populacyjnymi czynnikami ryzyka FIV. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: Aby zbadać takie populacyjne czynniki ryzyka, przedstawiamy dane dotyczące występowania FIV w 15 populacjach kotów w północno-wschodniej Francji. Badamy pięć kluczowych czynników społecznych populacji kotów; zagęszczenie kotów, stosunek płci, liczba samców oraz średni wiek samców i samic w populacji. Problem zależności w danych o stanie zakaźnym rozwiązujemy za pomocą dynamicznych modeli stochastycznych o strukturze płciowej. Jedynie wiek mężczyzn i kobiet miał wpływ (odpowiednio p = 0,043 i p = 0,02) na wskaźnik transmisji z mężczyzny na kobietę. Z powodu wielu testów jest nawet prawdopodobne, że efekty te w rzeczywistości nie są znaczące. Na koniec pokazujemy, że w naszym obszarze badań dane można wyjaśnić za pomocą bardzo prostego modelu, który nie wywołuje żadnego czynnika ryzyka. WNIOSEK: Nasz wniosek jest taki, że ogólnie w układach gospodarz-pasożyt, fluktuacje spowodowane stochastycznością w procesie przenoszenia są naturalnie bardzo duże i mogą samodzielnie wyjaśniać większą część zmienności obserwowanego występowania choroby między populacjami niż wcześniej oczekiwano. Na koniec określiliśmy przedziały ufności dla prostych parametrów modelu, które można wykorzystać do dalszej pomocy w leczeniu choroby.

7658dmvk

Oprogramowanie do przewidywania starterów Multiplex dla rozbieżnych celów

Opisujemy algorytm przewidywania starterów multipleksowych (MPP) do budowania zestawów starterów zgodnych z multipleksem w celu amplifikacji wszystkich członków dużych, zróżnicowanych i nieprzystosowujących się zestawów sekwencji docelowych. Algorytm MPP jest skalowalny do większych zestawów docelowych niż inne dostępne oprogramowanie i nie wymaga dopasowania wielu sekwencji. Zastosowaliśmy to do pytań dotyczących wykrywania wirusów i wykazaliśmy, że nie ma powszechnie zachowanych sekwencji starterów wśród wirusów i że może to wymagać niewykonalnie dużej liczby starterów (∼3700 18-merów lub ∼2000 10-merów) do wygenerowania amplikonów ze wszystkich sekwencjonowane wirusy. Następnie zaprojektowaliśmy zestawy starterów oddzielnie dla każdej rodziny wirusów i dla kilku różnych gatunków, takich jak wirus pryszczycy (FMDV), segmenty hemaglutyniny (HA) i neuraminidazy (NA) wirusa grypy A, wirusa Norwalk i HIV- 1. Zademonstrowaliśmy empirycznie zastosowanie oprogramowania z zestawem złożonym z 16 krótkich (10 nt) starterów zaprojektowanych do amplifikacji rodziny Poxviridae w celu wytworzenia specyficznego amplikonu z wirusa krowianki.

uvf5qzfd

Krótkie RNA o strukturze spinki do włosów dostarczane przez transdukcję wektora lentiwirusowego wyzwala aktywację IFN za pośrednictwem RIG-I

Aktywacja szlaku interferonu typu I (IFN) przez mały interferujący RNA (siRNA) jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do pozacelowych efektów interferencji RNA w komórkach ssaków. Podczas gdy indukcja IFN komplikuje badania funkcji genów, immunostymulacja przez siRNA może być korzystna w pewnych warunkach terapeutycznych. Istnieją doniesienia, że ​​różne formy siRNA spełniające różne wymagania dotyczące składu i struktury wywołują aktywację IFN. Konsensus jest taki, że ekspresjonowane wewnątrzkomórkowo krótkie RNA o strukturze spinki do włosów (shRNA) są mniej podatne na aktywację IFN, ponieważ nie są wykrywane przez receptory na powierzchni komórki. W szczególności doniesiono, że transdukcja shRNA za pośrednictwem wektora lentiwirusowego pozwala uniknąć odpowiedzi IFN. Tutaj identyfikujemy shRNA, który silnie aktywuje szlak IFN w ludzkich komórkach w sposób zależny od sekwencji i 5'-trifosforanu. Oprócz tłumienia zamierzonego celu mRNA, ekspresja shRNA powoduje dimeryzację czynnika regulatorowego interferonu-3, aktywację promotorów IFN i wydzielanie biologicznie aktywnych IFN do środowiska zewnątrzkomórkowego. Dostarczenie przez transdukcję wektora lentiwirusowego nie zapobiegło aktywacji IFN przez ten i inny, niespokrewniony shRNA. Wykazaliśmy również, że gen I indukowany kwasem retinowym, a nie gen 5 związany z różnicowaniem czerniaka lub receptor Toll-podobny 3, jest czujnikiem cytoplazmatycznym dla wewnątrzkomórkowych shRNA, które wyzwalają aktywację IFN.

cai6tqxq

Wczesna dywersyfikacja grypy A/H1N1pdm

Kontekst Od pierwszego wykrycia w kwietniu 2009 r. wirus grypy A/H1N1pdm szybko rozprzestrzenił się wśród ludzi, powodując śmierć ponad 5700 ludzi. Niewiele jednak wiadomo na temat dynamiki ewolucyjnej H1N1pdm oraz jej geograficznego i czasowego zróżnicowania. Metody Analizę filogenetyczną przeprowadzono na połączonych regionach kodujących sekwencji całego genomu z 290 izolatów H1N1pdm pobranych globalnie w okresie od 1 kwietnia do 9 lipca 2009 r., w tym stosunkowo dużych próbek ze stanów Wisconsin i Nowy Jork w USA. Wyniki Co najmniej 7 odrębnych filogenetycznie kladów wirusowych rozprzestrzeniło się globalnie i współkrążyło w miejscach, w których doszło do wielokrotnego wprowadzenia wirusa H1N1pdm. Epidemie w Nowym Jorku i Wisconsin były zdominowane przez dwa różne klady, oba filogenetycznie różne od wirusów zidentyfikowanych po raz pierwszy w Kalifornii i Meksyku, co sugeruje ważną rolę efektów założycielskich w określaniu lokalnych struktur populacji wirusów. Wnioski Określenie globalnej różnorodności wirusa H1N1pdm ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia ewolucji i przestrzennego rozprzestrzeniania się obecnej pandemii oraz przewidzenia jej przyszłego wpływu na populacje ludzkie. Nasze wyniki wskazują, że H1N1pdm już zdywersyfikował się na odrębne linie wirusowe o określonych wzorcach przestrzennych.

tkxpjlyn

Receptory wirusów nadrodziny immunoglobulin i ewolucja odporności adaptacyjnej

t74b5j2j

Komórkowe dostarczanie za pośrednictwem peptydów terapii in vitro opartych na oligonukleotydach: Ilościowa ocena ogólnej skuteczności przy użyciu łatwych w obsłudze systemów reporterowych

Wychwyt komórkowy oligonukleotydów terapeutycznych, a następnie przemieszczanie wewnątrzkomórkowe do miejsc docelowych stanowi główną przeszkodę techniczną dla biologicznej skuteczności tych potencjalnych leków. W związku z tym laboratoria na całym świecie koncentrują się na opracowywaniu odpowiednich systemów dostarczania. Wśród różnych dostępnych systemów niewirusowych, takich jak polimery kationowe, liposomy kationowe i nanocząstki polimerowe, peptydy penetrujące komórki (CPP) stanowią atrakcyjną koncepcję ominięcia problemu słabej przepuszczalności tych naładowanych makrocząsteczek przez błonę. Chociaż wychwyt per se w większości przypadków nie stanowi głównej przeszkody w dostarczaniu kwasu nukleinowego in vitro, coraz wyraźniej widać, że wąskim gardłem jest handel wewnątrzkomórkowy. W konsekwencji, w celu zoptymalizowania danego systemu dostarczania, do określenia całkowitej skuteczności wymagana jest analiza side-by-side zinternalizowanego ładunku kwasu nukleinowego i odpowiedniego efektu biologicznego. W tym przeglądzie skoncentrujemy się na dostarczaniu siRNA za pośrednictwem peptydów i oligonukleotydów bloku sterycznego oraz omówimy różne metody ilościowej oceny ilości pobranego ładunku i jak skorelować te liczby z efektami biologicznymi poprzez zastosowanie łatwych w obsłudze systemów reporterowych. Aby zilustrować obecne ograniczenia niewirusowych systemów dostarczania kwasów nukleinowych, przedstawiamy własne dane jako przykład i omawiamy możliwości zwiększenia ruchu cząsteczek uwięzionych w przedziałach komórkowych.

p4exyu56

Ludzkie komórki B specyficzne dla malarii związane z ciążą celują w polimorficzne, konformacyjne epitopy w VAR2CSA

Malaria związana z ciążą (PAM) jest wywoływana przez erytrocyty zakażone Plasmodium falciparum (IE), które wiążą się z siarczanem chondroityny A (CSA) w łożysku przez antygeny powierzchniowe związane z PAM. Specyficzne w ciąży VSA (VSA(PAM)), które obejmują wariant PfEMP1 VAR2CSA, są celem odporności ochronnej na PAM, w której pośredniczy IgG. Tutaj przedstawiamy badanie swoistości naturalnie nabytej odporności na PAM, przy użyciu ośmiu ludzkich przeciwciał monoklonalnych IgG1, które reagują wyłącznie z nienaruszonymi przylegającymi do CSA IE wyrażającymi VSA (PAM). Cztery reagowały w Western blot z białkami o dużej masie cząsteczkowej (> 200 kDa), podczas gdy siedem reagowało z domenami DBL3-X lub DBL5-ε VAR2CSA wyrażanymi jako konstrukty bakulowirusa lub na powierzchni transfekowanych komórek Jurkat. Użyliśmy panelu rekombinowanych antygenów reprezentujących domeny DBL3-X z izolatów terenowych P. falciparum do oceny różnorodności epitopów komórek B wśród izolatów pasożytów i zidentyfikowaliśmy miejsce wiązania jednego przeciwciała monoklonalnego przy użyciu chimerycznego konstruktu DBL3-X. Nasze odkrycia pokazują, że istnieje odpowiedź pamięciowa o wysokiej częstotliwości na VSA (PAM), co wskazuje, że VAR2CSA jest głównym celem naturalnie nabytej, specyficznej dla PAM odporności ochronnej i wykazują wartość ludzkich przeciwciał monoklonalnych i nienaruszonych konformacyjnie rekombinowanych antygenów w charakterystyce VSA .

dqqcajjd

Projekt OptAIDS: w kierunku globalnego powstrzymania HIV/AIDS

ugbwvy6j

Wczesna ocena lęku i reakcji behawioralnej na nową grypę A(H1N1) pochodzenia świńskiego

TŁO: Od końca kwietnia 2009 r. nowy wirus grypy A (H1N1), ogólnie określany jako „świńska grypa”, rozprzestrzenił się na całym świecie i zainfekował setki tysięcy ludzi. W ciągu pierwszych kilku dni po pierwszym wybuchu epidemii w Meksyku, szeroko zakrojone relacje w mediach wraz z wysokim stopniem niepewności co do zakaźności i śmiertelności związanej z wirusem wywołały powszechne zaniepokojenie w populacji. Na rozprzestrzenianie się choroby zakaźnej duży wpływ mogą mieć zmiany behawioralne (np. dystans społeczny) we wczesnej fazie epidemii, ale dane dotyczące postrzegania ryzyka i reakcji behawioralnej na nowy wirus są zwykle gromadzone ze znacznym opóźnieniem lub po epidemii swój bieg. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: W tym miejscu przedstawiamy wyniki ankiety internetowej, w której zebrano dane (n = 6249) na temat postrzegania ryzyka wybuchu epidemii grypy A(H1N1) w ciągu pierwszych kilku dni szerokich relacji medialnych (28 kwietnia - 5 maja, 2009). Odkryliśmy, że po początkowym wysokim poziomie niepokoju, poziom niepokoju osłabł wraz z postrzeganiem wirusa jako bezpośredniego zagrożenia. Ogólnie rzecz biorąc, nasze dane dostarczają dowodów na to, że stan emocjonalny pośredniczy w reakcji behawioralnej. Co ciekawe, analiza głównych składowych wykazała silne skupienie lęku przed świńską grypą, ptasią grypą i terroryzmem. Wszystkie te trzy zagrożenia cieszą się dużym zainteresowaniem mediów, a ich fundamentalna niepewność prawdopodobnie wywoła nadmierną ilość strachu przed ich rzeczywistym zagrożeniem. WNIOSKI/ZNACZENIE: Nasze wyniki sugerują, że zachowanie respondentów różni się w przewidywalny sposób. Szczególnie interesujące jest to, że zmienne afektywne, takie jak zgłaszany przez nich lęk przed epidemią, mediują prawdopodobieństwo, że respondenci zaangażują się w zachowania ochronne. Zrozumienie różnic w zachowaniach ochronnych, takich jak dystans społeczny, oraz konkretnych czynników, które w nim pośredniczą, może pomóc w opracowaniu strategii kontroli epidemii.

0pe8691t

Dokładna projekcja hałasu dla zredukowanych stochastycznych modeli epidemii

Rozważamy stochastyczny model epidemiologiczny SEIR. Dzięki zastosowaniu transformacji współrzędnych postaci normalnej jesteśmy w stanie analitycznie wyprowadzić stochastyczną rozmaitość środka wraz z powiązanym, zredukowanym zestawem stochastycznych równań ewolucji. Transformacja poprawnie rzutuje zarówno dynamikę, jak i hałas na kolektor centralny. Dlatego rozwiązanie tego zredukowanego stochastycznego układu dynamicznego daje doskonałą zgodność, zarówno pod względem amplitudy, jak i fazy, z rozwiązaniem oryginalnego układu stochastycznego dla skali czasowej, która jest o rzędy wielkości dłuższa niż typowy czas relaksacji. Ta nowa metoda umożliwia lepsze przewidywanie szeregów czasowych liczby przypadków zakaźnych podczas modelowania rozprzestrzeniania się choroby w populacji. Numeryczne rozwiązania fluktuacji modelu SEIR są rozważane w nieskończonym limicie populacji przy użyciu podejścia równania Langevina, a także w skończonej populacji symulowanej jako proces Markowa.

eabho73n

Porównanie miar odległości w przestrzennym modelowaniu analitycznym dla planowania usług zdrowotnych

TŁO: Do oszacowania odległości w badaniach służby zdrowia zastosowano kilka podejść metodologicznych. W tym badaniu, koncentrującym się na usługach cewnikowania serca, do oszacowania odległości od miejsca zamieszkania pacjenta do szpitala wykorzystano Euklidesa, Manhattan i mniej znane miary odległości Minkowskiego. Metryki odległości zazwyczaj dają mniej dokładne szacunki niż rzeczywiste pomiary, ale każda metryka zapewnia pojedynczy model podróży w danej sieci. Dlatego metryki odległości, w przeciwieństwie do rzeczywistych pomiarów, mogą być bezpośrednio wykorzystywane w przestrzennym modelowaniu analitycznym. Najczęściej używana jest odległość euklidesowa, ale prawdopodobnie nie jest to najbardziej odpowiednia metryka. Bardziej obiecującą metodą jest dystans Minkowskiego. Odległości oszacowane za pomocą każdej metryki są skontrastowane z pomiarami odległości drogowych i czasu przejazdu, a zoptymalizowana odległość Minkowskiego jest implementowana w przestrzennym modelowaniu analitycznym. METODY: Odległość i czas dojazdu oblicza się na podstawie kodu pocztowego miejsca zamieszkania każdego pacjenta poddawanego cewnikowaniu serca do odpowiedniego szpitala. Metryka Minkowskiego jest zoptymalizowana, aby przybliżyć odpowiednio czas podróży i odległość. Szacunki odległości i pomiary odległości są następnie porównywane przy użyciu statystyk opisowych i wizualnych metod mapowania. Zoptymalizowana metryka Minkowskiego jest implementowana, poprzez przestrzenną macierz wag, w przestrzennym modelu regresji, identyfikującym czynniki społeczno-ekonomiczne istotnie związane z cewnikowaniem serca. WYNIKI: Współczynnik Minkowskiego najlepiej przybliżający odległość drogową wynosi 1,54; 1.31 najlepiej przybliża czas podróży. Ta ostatnia jest również dobrym predyktorem odległości drogowej, zapewniając w ten sposób najlepszy pojedynczy model podróży z miejsca zamieszkania pacjenta do szpitala. Metryka euklidesowa i optymalna metryka Minkowskiego są alternatywnie implementowane w modelu regresji, a wyniki są porównywane. Metoda Minkowskiego daje bardziej wiarygodne wyniki niż tradycyjna metryka euklidesowa. WNIOSEK: Pomiary odległości i czasu podróży są najdokładniejszymi szacunkami, ale nie można ich bezpośrednio wdrożyć w przestrzennym modelowaniu analitycznym. Odległość euklidesowa zwykle zaniża odległość drogową i czas podróży; Odległość Manhattanu wydaje się przeceniać jedno i drugie. Zoptymalizowany dystans Minkowskiego częściowo niweluje ich wady; zapewnia jeden model podróży w sieci. Metoda jest elastyczna, odpowiednia do modelowania analitycznego i dokładniejsza niż tradycyjne metryki; jego zastosowanie docelowo zwiększa wiarygodność przestrzennych modeli analitycznych.

e523mnz1

Ocena pięciu metod odkażania filtrujących masek twarzowych

Pojawiły się obawy dotyczące dostępności masek filtrujących N95 (FFR) certyfikowanych przez Narodowy Instytut Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (NIOSH) podczas pandemii grypy. Jedną z możliwych strategii łagodzenia niedoboru respiratorów jest ponowne użycie FFR po procesie odkażania biologicznego w celu dezaktywacji materiału zakaźnego na FFR. Istnieje jednak niewiele danych dotyczących wpływu metod odkażania na integralność i działanie maski oddechowej. W badaniu tym oceniono pięć metod dekontaminacji [ultrafioletowe napromienianie bakteriobójcze (UVGI), tlenek etylenu, odparowany nadtlenek wodoru (VHP), napromienianie mikrofalowe i wybielacz] przy użyciu dziewięciu modeli masek oddechowych z certyfikatem NIOSH (po trzy modele z N95 FFR, chirurgiczne maski N95 i P100 FFR) w celu określenia, które metody należy wziąć pod uwagę w przyszłych badaniach naukowych. Po obróbce każdą metodą odkażania, FFR zostały ocenione pod kątem zmian w wyglądzie fizycznym, zapachu i wydajności laboratoryjnej (penetracja aerozolu przez filtr i opór przepływu powietrza przez filtr). Następnie przeprowadzono dodatkowe eksperymenty (ekspozycja w piecu laboratoryjnym z suchym ciepłem, odgazowywanie i hydrofobowość FFR) w celu lepszego zrozumienia właściwości materiału i możliwych zagrożeń dla zdrowia użytkownika respiratora po dekontaminacji. W badaniu tym nie oceniono jednak skuteczności metod dekontaminacji w zakresie inaktywacji żywych mikroorganizmów. Napromieniowanie w kuchence mikrofalowej stopione próbki z dwóch modeli FFR. Pozostałe próbki FFR, które zostały poddane dekontaminacji, charakteryzowały się oczekiwanymi poziomami penetracji aerozolu z filtra i oporów przepływu powietrza przez filtr. Zapach wybielacza pozostał wyczuwalny po nocnym suszeniu i stwierdzono, że niski poziom gazowego chloru ulatnia się z FFR odkażonych wybielaczem po ponownym nawodnieniu wodą dejonizowaną. Stwierdzono, że UVGI, tlenek etylenu (EtO) i VHP są najbardziej obiecującymi metodami odkażania; pozostają jednak obawy dotyczące zdolności przepustowych dla EtO i VHP. Potrzebne są dalsze badania, zanim będzie można zalecić jakiekolwiek konkretne metody dekontaminacji.

m2k8lf7v

Aktywność przeciwwirusowa niektórych roślin stosowanych w tradycyjnej medycynie nepalskiej

Ekstrakty metanolowe z 41 gatunków roślin należących do 27 rodzin stosowanych w medycynie tradycyjnej w Nepalu zostały przebadane pod kątem aktywności przeciwwirusowej in vitro przeciwko wirusowi Herpes simplex typu 1 (HSV-1) i wirusowi grypy A za pomocą testu wychwytu barwnika w systemach HSV-1 /komórki Vero i komórki wirusa grypy A/MDCK. Wyciągi z Astilbe rivularis, Bergenia ciliata, Cassiope fastigiata i Thymus linearis wykazały silne działanie przeciwopryszczkowe. Ekstrakty z Allium oreoprasum, Androsace strigilosa, Asparagus filicinus, Astilbe rivularis, Bergenia ciliata i Verbascum thapsus wykazywały silne działanie przeciwwirusowe. Jedynie ekstrakty z A. rivularis i B. ciliata wykazywały niezwykłą aktywność przeciwko obu wirusom.

ujquw0g8

Przewidywanie zamiaru leczenia pacjentów zakażonych wirusem HIV wśród studentów medycyny i stomatologii z Tanzanii i Sudanu z wykorzystaniem teorii planowanych zachowań – badanie przekrojowe

TŁO: Epidemia HIV stanowi poważne wyzwanie dla krajów o niskich dochodach w Afryce Subsaharyjskiej (SSA), wpływając na wskaźnik odejścia wśród pracowników służby zdrowia, ich poziom motywacji i absencji w pracy. Niewiele wiadomo o tym, jak radzić sobie z degradacją zasobów ludzkich w systemach opieki zdrowotnej. Badanie to miało na celu przewidzenie zamiaru leczenia chirurgicznego pacjentów zakażonych wirusem HIV wśród studentów medycyny i stomatologii w Tanzanii i Sudanie przy użyciu rozszerzonej wersji Teorii Planowanego Zachowania (TPB). METODY: Czterysta siedemdziesiąt pięć studentów medycyny i stomatologii na Uniwersytecie w Dar es Salaam (średni wiek 25 lat) oraz 642 studentów stomatologii na 6 publicznych i prywatnych wydziałach dentystycznych w Chartumie (średni wiek 21,7 lat) ukończyło samodzielnie administrowany TPB ankiety odpowiednio w 2005 i 2007 roku. WYNIKI: Zarówno studenci z Tanzanii, jak i Sudanu wykazali silne zamiary zapewnienia opieki osobom z HIV i AIDS. Stopniowa regresja liniowa ujawniła, że ​​TPB odpowiada za 51% (43% w Tanzanii i Sudanie) wariancji intencji w różnych ośrodkach badawczych. Po skontrolowaniu zachowania kraju i przeszłości, TPB pod względem postaw, norm subiektywnych i postrzeganej kontroli behawioralnej stanowił 34%, a normy moralne dodatkowo 2,3% możliwej do wyjaśnienia wariancji intencji. W obu ośrodkach badawczych postawy były najsilniejszym predyktorem intencji, po których następowały w porządku malejącym subiektywne normy, normy moralne i postrzegana kontrola behawioralna. WNIOSEK: TPB ma zastosowanie do intencji zapewnienia opieki uczniom w kontekście HIV i AIDS w dwóch badanych krajach SSA. Sugeruje się, że postawy, subiektywne normy, normy moralne i postrzegana kontrola zachowania są kluczowymi czynnikami gotowości uczniów do leczenia pacjentów zakażonych AIDS i HIV i powinny być w tym kontekście celem interwencji mających na celu poprawę jakości świadczenia opieki zdrowotnej.

idffrnac

Receptor rozpoznawania wzorców – zależne mechanizmy ostrego urazu płuc

Ostre uszkodzenie płuc (ALI), które klinicznie manifestuje się jako zespół ostrej niewydolności oddechowej, jest spowodowane niekontrolowaną ogólnoustrojową odpowiedzią zapalną wynikającą z zdarzeń klinicznych, w tym posocznicy, poważnej operacji i urazu. Aktywacja odporności wrodzonej odgrywa kluczową rolę w rozwoju ALI. Odporność wrodzona jest aktywowana przez rodziny pokrewnych receptorów rozpoznawania wzorców (PRR), które rozpoznają zachowane motywy drobnoustrojów lub wzorce molekularne związane z patogenami (PAMP). Receptory Toll-podobne były pierwszą dużą rodziną PRR odkrytą u ssaków. Ostatnio do listy dodano receptory NACHT bogate w leucynę (LRR) i receptory podobne do indukowanych przez kwas retinowy. Obecnie rozumie się, że oprócz rozpoznawania bodźców zakaźnych, zarówno receptory Toll-podobne, jak i receptory NACHT-LRR mogą również odpowiadać na endogenne cząsteczki uwalniane w odpowiedzi na stres, uraz i uszkodzenie komórek. Cząsteczki te nazwano wzorcami molekularnymi związanymi z uszkodzeniami (DAMP). Od dawna zaobserwowano klinicznie, że infekcyjne i niezakaźne zranienia inicjują stan zapalny, więc potwierdzenie nakładania się szlaków sygnałowych receptorów aktywacji między PAMP i DAMP nie jest niespodzianką. Niniejszy przegląd zawiera przegląd mechanizmów ALI zależnych od PRR i implikacji klinicznych. Modyfikacja szlaków PRR prawdopodobnie będzie logicznym celem terapeutycznym dla zespołu ALI/ostrej niewydolności oddechowej.

a3tammig

Ekspozycja kotów na niskie dawki FeLV: serokonwersja jako jedyny parametr infekcji

U kotowatych zakażenie wirusem białaczki kotów (FeLV) prowadzi do różnych skutków, od poronienia (wirus łatwo eliminowany i nigdy nie wykrywalny) do zakażenia postępującego (trwała wiremia i wydalanie wirusa). Ostatnio postulowano nowy wynik dotyczący niskich dawek zakaźnych FeLV. Koty naiwne narażone na kał trwale zakażonych kotów uległy serokonwersji, co wskazuje na infekcję, ale pozostały ujemne pod względem prowirusa i antygenu p27 we krwi. Prowirus FeLV wykryto w niektórych tkankach, ale nie w szpiku kostnym, którego zakażenie jest zwykle uważane za niezbędny etap progresji choroby. Aby zbadać wpływ niskich dawek FeLV na młode koty i przetestować hipotezę, że ekspozycja na niskie dawki może prowadzić do nieznanej patogenezy zakażenia bez udziału szpiku kostnego, 21 kotów zostało zakażonych ustno-nosowo zmiennymi dawkami wirusa. Miano wirusa we krwi p27, prowirusowe i wirusowe obserwowano do 20. tygodnia po zakażeniu. Określono również obciążenia prowirusowe tkanek. Odpowiedź immunologiczną monitorowano przez pomiar całego wirusa FeLV i przeciwciał p45; oraz oznaczenie antygenu błony komórkowej związanej z kocim onkornawirusem (FOCMA). Jeden kot wykazał infekcję regresywną (przejściową antygenemię, uporczywą obecność prowirusa i serokonwersję) z prowirusem znalezionym tylko w niektórych narządach po uśmierceniu. U 7 z 20 pozostałych kotów pozytywny wynik testu FOCMA był jedynym objawem infekcji, podczas gdy wszystkie inne testy były negatywne. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki pokazują, że ekspozycja na niskie dawki FeLV może skutkować serokonwersją podczas przypuszczalnej nieudanej infekcji. Dlatego powszechnie stosowane metody wykrywania nie wykrywają wszystkich zwierząt zakażonych wirusem FeLV, co może prowadzić do niedoszacowania częstości występowania infekcji.

0rq0wdpq

Duży i dokładny zbiór rozszczepień peptydazowych w bazie danych MEROPS

Peptydazy to enzymy, które hydrolizują wiązania peptydowe w białkach i peptydach. Peptydazy są ważne w stanach patologicznych, takich jak choroba Alzheimera, inwazja nowotworu i pasożytów oraz w przetwarzaniu poliprotein wirusowych. Baza danych MEROPS jest zasobem internetowym zawierającym informacje o peptydazach, ich substratach i inhibitorach. Baza danych zawiera teraz szczegółowe informacje o pozycjach cięcia w substratach, zarówno fizjologicznych, jak i niefizjologicznych, naturalnych i syntetycznych. W kolekcji znajduje się 39 118 dekoltów; w tym 34 606 z 10 513 różnych białek i 2677 rozszczepień w substratach syntetycznych. Liczba bruzd oznaczonych jako „fizjologiczne” wynosi 13 307. Dane pochodzą z 6095 publikacji. Co najmniej jedno rozszczepienie substratu jest znane dla 45% z 2415 różnych peptydaz rozpoznanych w bazie danych MEROPS. Witryna ma teraz trzy nowe wyświetlacze: dwa pokazujące specyficzność peptydazy jako logo i macierz częstotliwości, a trzeci pokazuje dynamicznie generowane dopasowanie między każdym substratem białkowym a jego najściślej spokrewnionymi homologami. Wiele białek opisanych w literaturze jako substraty peptydazy badano tylko in vitro. Przy założeniu, że fizjologicznie istotne miejsce rozszczepienia zostanie zachowane między gatunkami, zbadano zachowanie każdego miejsca pod względem preferencji peptydaz i zidentyfikowano kilka, które nie są zachowane. Istnieje wiele przekonujących powodów, dla których witryna może nie być konserwowana. Każde źle zachowane stanowisko zostało zbadane i postulowano powód. Zidentyfikowano niektóre miejsca, które są bardzo słabo zachowane, gdzie rozszczepienie jest bardziej prawdopodobne niż ma znaczenie fizjologiczne. Ten zestaw danych jest swobodnie dostępny w Internecie i jest użytecznym zestawem szkoleniowym dla algorytmów do przewidywania substratów dla peptydaz i pozycji cięcia w tych substratach. Dane mogą być również przydatne do projektowania inhibitorów i inżynierii nowych swoistości w peptydazach. URL bazy danych: http://merops.sanger.ac.uk

5kapn32k

Wydajne składanie i wydzielanie rekombinowanych cząsteczek subwirusowych czterech serotypów dengi przy użyciu natywnych białek prM i E

TŁO: Komórki zakażone Flaviwirusem wytwarzają zakaźne wiriony i cząstki subwirusowe, z których oba są tworzone przez złożenie białek otoczki prM i E i uważa się, że przechodzą ten sam proces dojrzewania. Rekombinowane cząstki subwirusowe wirusa dengi zostały wyprodukowane w hodowlach komórkowych ze zmodyfikowanymi lub chimerycznymi białkami, ale nie przy użyciu natywnych form prM i E. METODOLOGIA/GŁÓWNE USTALENIA: Zastosowaliśmy strategię optymalizacji kodonów w celu uzyskania wydajnej ekspresji natywnych białek wirusowych i produkcji rekombinowanych cząstek subwirusowych (RSP) dla wszystkich czterech serotypów wirusa dengi (DV). Ustalono stabilną linię komórkową HeLa eksprymującą DV1 prME (HeLa-prME) i analizowano RSP za pomocą immunofluorescencji i transmisyjnej mikroskopii elektronowej. Odkryliśmy, że białko E występuje głównie w retikulum endoplazmatycznym (ER), gdzie można było zaobserwować składanie się RSP. Charakterystyka biochemiczna wydzielania DV1 RSP ujawniła zarówno rozszczepienie białka prM, jak i homodimeryzację białek E przed ich uwolnieniem do supernatantu, co wskazuje, że RSP przechodzą podobny proces dojrzewania jak wirus dengi. Eksperyment z pościgiem pulsacyjnym wykazał, że do wydzielania RSP DV1 potrzeba 8 godzin. Wykorzystaliśmy HeLa-prME do opracowania testu półilościowego i przeprowadziliśmy badania przesiewowe ludzkiej biblioteki siRNA ukierunkowanej na geny zaangażowane w transport przez błonę. Uderzenie 23 genów spowodowało znaczne zmniejszenie wydzielania DV RSP, podczas gdy w przypadku 22 innych zaobserwowano wzrost poziomu RSP w supernatancie komórkowym. WNIOSKI/ZNACZENIE: Nasze dane opisują wydajną produkcję RSP zawierających natywne białka otoczki prM i E dla wszystkich serotypów dengi. RSP dengi i odpowiadające im produkujące linie komórkowe są bezpiecznymi i nowatorskimi narzędziami, które można wykorzystać w badaniu przechodzenia wirusa, a także w opracowywaniu szczepionek i leków przeciwko wirusowi dengi.

yxtdqjay

Przełamywanie fal: modelowanie potencjalnego wpływu środków zdrowia publicznego na opóźnienie szczytu epidemii nowej grypy A/H1N1

TŁO: 11 czerwca 2009 r. Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła fazę 6 nowej pandemii grypy A/H1N1. Chociaż do końca września 2009 r. nowy wirus został zgłoszony ze wszystkich kontynentów, jego wpływ na większość krajów półkuli północnej był ograniczony. Powrót wirusa w drugiej fali napotkałby populacje, które nadal nie są odporne i jeszcze nie zostały zaszczepione. Opracowaliśmy model wpływu strategii kontroli w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się, mając na celu opóźnienie fali epidemii w kraju, w którym zostanie wykryta na bardzo wczesnym etapie. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: Skonstruowaliśmy deterministyczny model SEIR, wykorzystując rozkład wieku i wielkość populacji Niemiec w oparciu o zaobserwowaną liczbę importowanych przypadków i wczesne wyniki dotyczące charakterystyki epidemiologicznej opisanej przez Frasera (Science, 2009). Proponujemy dwuetapową strategię kontroli z początkowym wysiłkiem w celu prześledzenia, poddania kwarantannie i selektywnego leczenia profilaktycznego kontaktom z pierwszych 100 do 500 przypadków. W drugim kroku te same miary są skoncentrowane na gospodarstwach domowych kolejnych 5 000 do 10 000 przypadków. W rezultacie szczyt epidemii może zostać opóźniony nawet o 7,6 tygodnia, jeśli zostanie wykrytych do 30% przypadków. Jednak skumulowane wskaźniki ataków nie uległyby zmianie. Niezbędne dawki leków przeciwwirusowych byłyby mniejsze niż liczba kursów leczenia dla 0,1% populacji. W analizie wrażliwości zarówno wskaźnik wykrywania przypadków, jak i zmienność R0 mają duży wpływ na wynikowe opóźnienie. WNIOSKI/ZNACZENIE: Strategie zwalczania, które ograniczają rozprzestrzenianie się choroby we wczesnej fazie fali pandemicznej, mogą prowadzić do znacznego opóźnienia epidemii. Ponieważ leczenie profilaktyczne jest oferowane tylko kontaktom pierwszych 10 000 przypadków, ilość potrzebnych leków przeciwwirusowych jest nadal bardzo ograniczona.

oi9j5o0n

Jeże europejskie jako żywiciele Borrelia spp., Niemcy

2xvd5ogf

Ekspresja białka VP2 mysiego norowirusa za pomocą strategii terminacji translacji-ponownej inicjacji

TŁO: Uważa się, że ekspresja drugorzędnego białka strukturalnego wirionu VP2 mysiego norowirusa kaliciwirusa (MNV) zachodzi dzięki niezwykłemu mechanizmowi ponownej inicjacji translacji zależnej od kodonów terminacji. W tym procesie, po translacji w górę otwartej ramki odczytu (ORF) i terminacji w kodonie stop, proporcja podjednostek 40S pozostaje związana z mRNA i ponownie inicjuje się w AUG dolnej ORF, która zazwyczaj znajduje się w bliskiej odległości. Zgodnie z tym, kodon start (AUG) VP2 MNV nakłada się na kodon stop górnej ORF VP1 (UAA) w pentanukleotydzie UAA UG. GŁÓWNE WYNIKI: Tutaj potwierdzamy, że ekspresja MNV VP2 jest regulowana przez terminację-reinicjację i określamy wymagania dotyczące sekwencji mRNA. Skuteczna reinicjacja zależy od 43 nt RNA bezpośrednio przed miejscem UAA UG. Sondowanie chemiczne i enzymatyczne ujawniło, że RNA w tym regionie nie ma silnej struktury i zawiera zasadniczy odcinek zasad komplementarny do helisy 18S rRNA 26 (Motyw 1). Względne położenie Motywu 1 względem terenu UR UG wpływa na efektywność procesu. Stwierdzono również, że terminacja-ponowna inicjacja w MNV jest stosunkowo niewrażliwa na inhibitor inicjacji edeinę. WNIOSKI: Sygnał terminacji-reinicjacji MNV najbardziej przypomina sygnał grypy BM2. Podobnie jak w przypadku innych wirusów, które stosują tę strategię, parowanie zasad między mRNA i rRNA prawdopodobnie odgrywa rolę w wiązaniu podjednostki 40S z mRNA po terminacji w kodonie stop VP1. Nasze dane wskazują również, że dokładne rozpoznanie VP2 ORF AUG nie jest warunkiem koniecznym do sprawnego wznowienia tłumaczenia w tym systemie.

ftxq9g7h

Interakcja sygnału przesunięcia ramki HIV-1 z rybosomem

Przesunięcie ramki rybosomalnej na wirusowych RNA opiera się na właściwościach mechanicznych elementów strukturalnych, często pseudowęzłów i rzadziej pętli pnia, które są rozwijane przez rybosom podczas translacji. W ludzkim wirusie niedoboru odporności (HIV)-1 typu B długa spinka do włosów zawierająca trzynukleotydowe wybrzuszenie jest odpowiedzialna za wydajne przesuwanie ramek. To trzynukleotydowe wybrzuszenie oddziela szpilkę do włosów na dwie domeny: niestabilną dolną łodygę, a następnie bogatą w GC górną łodygę. Testy odcisków palców i sondowania chemicznego sugerują, że struktura podobna do szpilki do włosów jest zachowywana, gdy rybosomy, początkowo związane w śliskiej sekwencji, miały możliwość wielu cykli translokacji katalizowanych przez EF-G. Jednakże, podczas gdy górna łodyga pozostaje nienaruszona, dolna łodyga łatwo się topi. Po pierwszym i pojedynczym etapie translokacji deacylowanego tRNA do miejsca 30 SP, ruch łodygi-pętli mRNA w kierunku 5' zostaje zatrzymany, co jest zgodne z poglądem, że niższa struktura drugorzędowa jest odporna na rozwinięcie. Mechaniczne rozciąganie szpilki za pomocą pęsety optycznej pozwala jedynie na jednoznaczną identyfikację rozwinięcia się górnej łodygi przy sile 12,8 ± 1,0 pN. Sugeruje to, że dolna łodyga jest niestabilna i może rzeczywiście łatwo rozwinąć się w obecności przemieszczającego się rybosomu.

1rzcrkmt

Środowiska zewnętrzne i ludzkie patogeny w powietrzu

Czy patogeny obecne w powietrzu zewnętrznym stanowią obecnie problem zdrowotny, czy też staną się problemem w przyszłości? W 2007 r. w University College London w Wielkiej Brytanii utworzono grupę roboczą o nazwie AirPath – Środowiska zewnętrzne i patogeny człowieka w powietrzu w celu otwarcia nowej dyskusji i stworzenia sieci badawczej w celu zbadania nauki i wpływu patogenów zewnętrznych. Naszym celem w tym artykule jest przegląd i omówienie następujących obszarów: Jakie jest źródło ludzkich patogenów w powietrzu zewnętrznym? Jakich obecnych, rozwijających się i przyszłych technik potrzebujemy? Czy możemy zidentyfikować zagrożone grupy w odniesieniu do ich działań i środowisk? Jak przygotowujemy się na przewidywane wyzwania związane ze zmianą środowiska oraz nowymi i pojawiającymi się chorobami? Jak możemy kontrolować i zapobiegać patogenom w środowisku zewnętrznym? Uważamy, że praca ta może przynieść korzyści szerszej społeczności badawczej i decydentom politycznym, zapewniając zwięzły przegląd różnych aspektów badawczych i rozważań, które mogą być ważne dla ich pracy.

ilhnluqc

Kombinowane strategie odpowiedzi na pandemię grypy – przegląd systematyczny badań dotyczących modelowania matematycznego

TŁO: Indywidualne strategie w planach gotowości na wypadek pandemii mogą nie zmniejszyć wpływu pandemii grypy. METODY: Przeszukaliśmy publikacje dotyczące modelowania za pośrednictwem PubMed i powiązanych źródeł od 1990 r. do 30 września 2009 r. Kryteriami włączenia były prace modelujące określające ilościowo skuteczność strategii łączonych, zarówno farmaceutycznych, jak i niefarmaceutycznych. WYNIKI: Wybrano dziewiętnaście prac modelowych dotyczących strategii kombinacji. Cztery badania dotyczyły strategii łączenia w skali globalnej, 14 dotyczyło pojedynczych krajów, a jedno dotyczyło małej społeczności. Stochastyczne modelowanie oparte na jednostkach zastosowano w dziewięciu badaniach, stochastyczne modelowanie metapopulacji w pięciu, a deterministyczne modelowanie przedziałowe w kolejnych pięciu. W ramach strategii skojarzonych szczepienia analizowano w ośmiu badaniach, profilaktykę przeciwwirusową i/lub leczenie w 16, kwarantannę lokalną lub domową w ośmiu, izolację przypadków w sześciu, dystans społeczny w 10 i ograniczenie podróży lotniczych w sześciu badaniach. Dwa badania sugerowały wysokie prawdopodobieństwo skutecznego odizolowania epicentrum grypy za pomocą strategii łączonych w sprzyjających warunkach. Podczas pandemii strategie łączone opóźniały rozprzestrzenianie się, zmniejszały ogólną liczbę przypadków oraz opóźniały i zmniejszały szczytową częstość ataków bardziej niż strategie indywidualne. Strategie kombinowane pozostały skuteczne przy dużej liczbie reprodukcji w porównaniu ze strategią pojedynczą. Globalne strategie współpracy, w tym redystrybucja leków przeciwwirusowych, skutecznie ograniczyły globalny wpływ i częstotliwość ataków pandemii grypy. WNIOSEK: Strategie kombinacyjne zwiększają skuteczność poszczególnych strategii. Obejmują one interwencje farmaceutyczne (środki przeciwwirusowe, antybiotyki i szczepionki) i niefarmaceutyczne (izolacja przypadków, kwarantanna, środki higieny osobistej, dystans społeczny i ograniczenie podróży). Potrzebne są lokalne badania epidemiologiczne i modelowanie, aby potwierdzić skuteczność i wykonalność.

gbdaad4l

Niech słońce świeci: wpływ promieniowania ultrafioletowego na ryzyko inwazyjnej choroby pneumokokowej w Filadelfii w Pensylwanii

Wstęp: Streptococcus pneumoniae jest częstą przyczyną pozaszpitalnego zapalenia płuc i bakteriemii. Nadmierna śmiertelność w okresie zimowym związana z zapaleniem płuc jest notowana od ponad wieku, ale sezonowość inwazyjnej choroby pneumokokowej (IPD) została opisana stosunkowo niedawno i jest słabo poznana. Lepsze zrozumienie wpływu środowiska na sezonowość chorób nabrało nowego znaczenia ze względu na globalną zmianę klimatu. METODY: Oceniliśmy 602 przypadki IPD zgłoszone w hrabstwie Philadelphia w Pensylwanii w latach 2002-2007. Modele regresji Poissona zawierające sezonowe wygładzacze zostały wykorzystane do zidentyfikowania powiązań między tygodniowymi wzorcami pogodowymi a liczbą przypadków. Powiązania między ostrymi (codziennymi) fluktuacjami środowiskowymi a występowaniem IPD oceniano stosując podejście krzyżowe. Zbadano modyfikację efektu w warstwach wiekowych i płciowych, a modele metaregresji stworzono z wykorzystaniem szacunków efektu dla poszczególnych warstw. Wyniki: Częstość IChP była największa w okresie zimowym, a rozkład spektralny ujawnił szczyt w 51,0 tygodniu, zgodny z okresowością roczną. Po uwzględnieniu sezonowości, rocznych przyrostów zgłaszanych przypadków i temperatury, tygodniowa częstość występowania była związana ze wskaźnikiem UV bezchmurnego nieba (zwiększenie wskaźnika IRR na jednostkę: 0,70 [95% CI 0,54-0,91]). Wpływ wskaźnika UV był najwyższy wśród młodych warstw i zmniejszał się wraz z wiekiem. W krótszych skalach czasowych tylko związek ze wzrostem stężenia tlenków siarki w otoczeniu wiązał się z ryzykiem choroby (OR dla najwyższego tercyla ekspozycji 0,75, 95% CI 0,60 do 0,93). WNIOSEK: Potwierdziliśmy zimową przewagę IPD w dużym ośrodku miejskim. Głównym predyktorem IPD w Filadelfii są wydłużone okresy niskiego promieniowania UV, co może wyjaśniać obserwowaną sezonowość zimową. Mechanizm działania zmniejszonej ekspozycji na światło na występowanie choroby może wynikać z bezpośredniego wpływu na przeżycie patogenu lub funkcję odpornościową gospodarza poprzez zmieniony metabolizm 1,25-(OH)(2)-witaminy-D. Odkrycia te mogą sugerować mniejsze zmniejszenie przyszłego ryzyka IPD wraz ze zmianą klimatu, niż można by oczekiwać, gdyby sezonowość zimowa była napędzana temperaturą.

mszzo4o4

Listeriolizyna O jest niezbędna i wystarczająca do wywołania autofagii podczas zakażenia Listeria monocytogenes

TŁO: Ostatnie badania sugerują, że autofagia jest wykorzystywana przez komórki jako mechanizm ochronny przed zakażeniem Listeria monocytogenes. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: Jednak stwierdzamy, że autofagia nie ma mierzalnej roli w ucieczce wakuolarnej i wzroście wewnątrzkomórkowym w pierwotnych hodowanych makrofagach pochodzących ze szpiku kostnego (BMDM) z niedoborem autofagii (atg5 (-/-)). Niemniej jednak dostarczamy dowody, że aktywność tworzenia porów zależnej od cholesterolu cytolizyny listeriolizyny O (LLO) może indukować autofagię po zakażeniu przez L. monocytogenes. Zakażenie BMDM L. monocytogenes indukowało lipidację łańcucha lekkiego 3 białka (LC3) związanego z mikrotubulami, zgodną z aktywacją autofagii, podczas gdy mutant pozbawiony LLO nie. Zakażenie BMDM, które eksprymują LC3-GFP wykazało, że L. monocytogenes typu dzikiego jest enkapsulowany przez LC3-GFP, zgodnie z aktywacją autofagii, podczas gdy mutant pozbawiony LLO nie był. Bacillus subtilis eksprymujący LLO lub pokrewną cytolizynę, perfringolizynę O (PFO), indukował kolokalizację LC3 i lipidację LC3. Ponadto liposomy zawierające LLO również rekrutowały LC3-GFP, co wskazuje, że LLO był wystarczający do indukowania ukierunkowanej autofagii przy braku infekcji. Rola autofagii miała zmienny wpływ w zależności od typu testowanej komórki. W atg5 (-/-) mysich embrionalnych fibroblastów L. monocytogenes miał pierwotny defekt ucieczki wakuoli. Jednak bakterie uciekły i rosły normalnie w atg5(-/-) BMDM. WNIOSKI/ZNACZENIE: Proponujemy, że uszkodzenie błony, takie jak spowodowane przez LLO, wyzwala autofagię ukierunkowaną na bakterie, chociaż autofagia nie wpływa na los wewnątrzkomórkowych L. monocytogenes typu dzikiego w pierwotnych BMDM.

dp8971im

Definicja haplotypów Mafa-A i -B u rasowych makaków cynomolgus (Macaca fascicularis)

Repertuar genów/alleli głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC) klasy I B badano w populacji rasowej makaków cynomolgus mieszanego pochodzenia indonezyjsko-malezyjskiego. Allele Mafa-B wykryte w tej kohorcie są w większości specyficzne dla danego obszaru geograficznego i wydaje się, że tylko niewielka liczba alleli jest wspólna z innymi populacjami. Sugeruje to szybką ewolucję alleli Mafa-B z powodu adaptacji do nowych środowisk. W przeciwieństwie do ludzi, locus B u małp Starego Świata wykazuje znaczną zmienność liczby kopii. Kombinacje genów Mafa-B i wcześniej zdefiniowanych -A segregują w rodzinach, co umożliwiło zdefiniowanie rozszerzonych haplotypów. W wielu przypadkach możliwe było również przypisanie konkretnego allelu Mafa-I do jednego z tych haplotypów Mafa-A/B. Obecność dużej liczby stabilnych haplotypów w tej kohorcie zwierząt, której wyhodowano aż do ośmiu pokoleń, wygląda obiecująco pod kątem opracowania narzędzi do dyskryminacyjnego typowania MHC, które są mniej uciążliwe. Co więcej, odkrycie 53 niezgłoszonych sekwencji Mafa-B znacznie poszerza leksykon alleli i może pomóc w zrozumieniu złożonej organizacji regionu B makaka.

imxe4jeo

Testy żywotności i cytotoksyczności in vitro oraz kombinacje wieloparametrowe o tej samej wartości do badań przesiewowych o wysokiej przepustowości

Badanie cytotoksyczności in vitro stało się integralnym aspektem odkrywania leków, ponieważ jest wygodnym, opłacalnym i predykcyjnym sposobem charakteryzowania toksycznego potencjału nowych związków chemicznych. Wczesne i rutynowe wdrożenie tych testów świadczy o ich znaczeniu prognostycznym dla ludzi. Chociaż istnieje mnóstwo metod chemicznych i metod testów dla formatów 96-dołkowych, niewiele z nich jest praktycznych i wystarczająco czułych do zastosowania w badaniach przesiewowych o wysokiej przepustowości (HTS). W tym miejscu krótko opisujemy garść obecnie najbardziej niezawodnych i zwalidowanych testów HTS do dokładnej i wydajnej oceny ryzyka cytotoksycznego. Zapewniamy również wskazówki dotyczące pomyślnego wdrożenia HTS i omawiamy unikalne zalety i wady nieodłącznie związane z każdą metodą. Na koniec omówimy zalety łączenia określonych testów zgodnych z HTS w wieloparametrowe formaty z takimi samymi dołkami.

c8snsa4z

Zespół nawracającej aktywacji makrofagów u 15-letniej dziewczynki z chorobą Stilla: opis przypadku

WPROWADZENIE: Zespół aktywacji makrofagów jest ciężkim, potencjalnie zagrażającym życiu stanem, który może towarzyszyć chorobie Stilla. Charakteryzuje się gorączką, powiększeniem wątroby i śledziony, powiększeniem węzłów chłonnych, ciężką cytopenią, poważną dysfunkcją wątroby, koagulopatią i zajęciem neurologicznym. Podstawowe leczenie pacjentów z tym zespołem obejmuje etopozyd 150 mg/2 M dwa razy w tygodniu przez dwa tygodnie, deksametazon 10 mg/2 M przez dwa tygodnie i cyklosporynę 3 mg/kg do 5 mg/kg przez dłuższy okres. Przypadki nawrotu zespołu aktywacji makrofagów są stosunkowo rzadkie. PREZENTACJA PRZYPADKU: Opisujemy przypadek 15-letniej Irakki z chorobą Stilla, u której wystąpił zespół aktywacji makrofagów z zespołem ostrej niewydolności oddechowej, który wymagał resuscytacji i wentylacji mechanicznej. Po intensywnym leczeniu, w tym sterydami w dużych dawkach i cyklosporyną, stan pacjenta uległ znacznej poprawie. Dwa tygodnie po odstawieniu cyklosporyny ponownie trafiła do szpitala z ostrym nawrotem zespołu aktywacji makrofagów, objawiającym się gorączką kolczastą, bólami stawów, wysypką plamkowo-grudkową i leukocytozą. Tym razem pacjentka wyzdrowiała po ponownym włączeniu leczenia cyklosporyną i dodaniu mykofenolanu mofetylu (Cellcept). WNIOSEK: Wierzymy, że cyklosporyna jest podstawą leczenia choroby Stilla. Zalecamy kontynuowanie tego leku przez kilka tygodni po klinicznym wyzdrowieniu pacjenta, aby zapobiec nawrotom zespołu aktywacji makrofagów.

b1h8hweh

Mnogie ropnie płuca spowodowane zakażeniem Acinetobacter: opis przypadku

Gatunki Acinetobacter są dobrze znanymi przyczynami zakażeń szpitalnych. Ostatnio coraz więcej dowodów podkreśla rolę tych patogenów w zakażeniach pozaszpitalnych. Przedstawiamy przypadek 16-letniej kobiety z gorączką, bólem gardła, kaszlem z odkrztuszaniem, złym samopoczuciem i obecnością konsolidacji płuc z licznymi ropniami w badaniu radiograficznym. Pacjent nie miał istotnej historii medycznej. Po szczegółowej analizie diagnostycznej postawiono rozpoznanie pozaszpitalnego zapalenia płuc Acinetobacter z mnogimi ropniami płuca. Barwnik Acinetobacter był wrażliwy na różne środki przeciwdrobnoustrojowe i stan pacjenta szybko się poprawił. Nowy skan klatki piersiowej tomografem komputerowym trzy miesiące później potwierdził pełne wyzdrowienie. Niezwykle rzadkim objawem choroby jest obecność ropni płucnych wywołanych zakażeniem Acinetobacter. Ten przypadek podkreśla nową rolę, jaką te, często wielolekooporne, bakterie mogą odgrywać w przyszłości, być może również w zakażeniach społeczności.

134qz0aw

Nowatorskie działanie przeciwprątkowe aktywowanej mitogenami kinazy białkowej fosfatazy-1

TŁO: Mycobacterium tuberculosis (MTB) jest główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności na świecie. Aby zwalczyć ten patogen, komórki odpornościowe uwalniają cytokiny, w tym czynnik martwicy nowotworu-α (TNF-α), który ma kluczowe znaczenie w rozwoju ziarniniaków ochronnych. Nasze poprzednie wyniki wykazały, że Bacillus Calmette Guerin (BCG), prątki stosowane jako model do badania odpowiedzi immunologicznej przeciwko MTB, stymuluje indukcję TNF-α poprzez kinazę aktywowaną mitogenem (MAPK) w ludzkich monocytach krwi. Ponieważ wiadomo, że fosfataza MAPK-1 (MKP-1) reguluje aktywność MAPK, zbadaliśmy, czy MKP-1 odgrywa rolę w aktywacji MAPK indukowanej przez BCG i ekspresji cytokin. WYNIKI: Pierwotne monocyty krwi ludzkiej potraktowano BCG i zbadano pod kątem ekspresji MKP-1. Nasze wyniki wykazały, że po ekspozycji na BCG nastąpił wzrost ekspresji MKP-1. Dodatkowo, indukcja MKP-1 była regulowana przez p38 MAPK i kinazę regulowaną sygnałem zewnątrzkomórkowym 1 i 2 (ERK1/2). Co zaskakujące, gdy ekspresja MKP-1 została zablokowana przez jego specyficzne siRNA, nastąpił znaczny spadek poziomów fosfo-MAPK (p38 MAPK i ERK1/2) i TNF-α indukowanych przez BCG. WNIOSKI: Ponieważ TNF-α odgrywa kluczową rolę w tworzeniu ziarniniaków, wyniki wskazują na nieoczekiwaną pozytywną funkcję MKP-1 przeciwko zakażeniu prątkami w przeciwieństwie do jego zwykłej aktywności fosfatazy.

piusm60c

Lokalizacja białek błonowych o niskiej gęstości, odpornych na działanie detergentów w nienaruszonym plemniku myszy i mysim nasieniu reagującym na działanie akrosomów

Plemniki ssaków stają się płodne po zakończeniu kapacytacji, procesie związanym z utratą cholesterolu i zmianami właściwości biofizycznych błon plemników, które przygotowują plemniki do reakcji akrosomowej. Różne laboratoria stawiają hipotezę, że wypływ cholesterolu może wpływać na zakres i/lub ruch mikrodomen tratw lipidowych. W poprzednim badaniu nasze laboratorium zbadało tożsamość białek plemników przypuszczalnie związanych z tratwami. Po ekstrakcji za pomocą Triton X-100 i ultrawirowaniu w gradiencie sacharozy, białka rozprowadzone do frakcji o lekkiej gęstości pławnej wydrążono z żeli poliakrylamidowych i poddano mikrosekwencjonowaniu. W tym badaniu podzbiór tych białek (TEX101, bazygina, heksokinaza 1, ułatwiony transporter glukozy 3, IZUMO i SPAM1) oraz inne cząsteczki, o których wiadomo, że są wzbogacone w tratwy błonowe (caveolin 2, flotyllina 1, flotyllina 2 i gangliozyd GM3) zostały wybrane w celu zbadania ich lokalizacji w plemnikach oraz ich zachowania podczas kapacytacji i reakcji akrosomowej. Cząsteczki te lokalizują się w wielu domenach plemników, w tym czapeczce akrosomalnej (IZUMO, kaweolina 2 i flotylina 2), segmencie równikowym (GM3), kropelce cytoplazmatycznej (TEX101), wstawce (bazygina, ułatwiony transporter glukozy 3 i flotylina 2) oraz główny element (ułatwiony transporter glukozy 3). Niektóre z tych markerów modyfikowały swój wzór immunofluorescencji po inkubacji plemników w warunkach kapacytancji, a zmiany te korelowały z występowaniem reakcji akrosomowej. Podczas gdy GM3 i kaweolina 2 nie zostały wykryte po reakcji akrosomowej, flotyllina 2 została znaleziona w segmencie równikowym plemników reagujących na akrosom, a IZUMO rozprzestrzenił się wzdłuż główki plemnika, docierając do obszarów post- i paraakrosomalnych. Biorąc pod uwagę wymóg reakcji akrosomowej, aby plemnik stał się fuzogenny, wyniki te sugerują, że dynamika tratw błony może odgrywać rolę w interakcji plemnik-błona jaja.

a7oqm956

Globalne profilowanie ekspresji w epileptogenezie: czy zwiększa zamieszanie?

Od czasu powstania globalnych platform profilowania ekspresji genów w połowie lat 90. nastąpił znaczny wzrost publikacji genów o zróżnicowanej ekspresji w procesie epileptogenezy. W szczególności w przypadku padaczki przyśrodkowej płata skroniowego obecność okresu utajenia między pierwszym objawem napadów a przewlekłą padaczką daje możliwość interwencji terapeutycznych na poziomie biologii molekularnej. Przy użyciu globalnych technik profilowania ekspresji opublikowano około 2000 genów wykazujących zróżnicowaną ekspresję w mezjalnej epilepsji skroniowej. Większość tych zmian jest jednak specyficzna dla warunków laboratoryjnych lub eksperymentalnych, a tylko 53 geny wykazują zmiany w więcej niż dwóch publikacjach. W tym celu dokonujemy przeglądu obecnego stanu profilowania ekspresji genów w epileptogenezie i sugerujemy stosowanie standardowych wytycznych w celu uzyskania większej dokładności i powtarzalności wyników.

zwgnkegf

Test konkurencji fluorescencji Pomiary zmian energii swobodnej dla pseudoknotów RNA

[Zdjęcie: zobacz tekst] Pseudowęzły RNA pełnią ważne funkcje, a stabilność termodynamiczna jest kluczem do przewidywania pseudowęzłów w sekwencjach RNA i zrozumienia ich funkcji. Tradycyjne metody, takie jak topienie UV i różnicowa kalorymetria skaningowa, do pomiaru termodynamiki RNA są ograniczone do zakresów temperatur wokół temperatury topnienia pseudowęzła. Tutaj podajemy zmiany energii swobodnej pseudowęzłów RNA w 37 °C, mierzone za pomocą fluorescencyjnych testów współzawodnictwa. Badania zależne od sekwencji dla regionu pętli 1−rdzeń 2 ujawniają (1) indywidualny model najbliższego sąsiedztwa wiązania wodorowego (INN-HB) zapewnia rozsądne oszacowanie zmiany energii swobodnej, gdy para zasad Watsona-Cricka w rdzeniu 2 jest zmieniana , (2) entropię pętli można oszacować za pomocą statystycznego modelu polimeru, chociaż konieczna jest pewna kara za pewne sekwencje pętli, oraz (3) interakcje trzeciorzędowe mogą znacząco stabilizować pseudowęzły, a wydłużenie rdzenia 2 może zmienić interakcje trzeciorzędowe tak, że Model INN-HB nie przewiduje efektu netto dodania pary zasad. Wyniki mogą pomóc w pisaniu algorytmów do przewidywania i/lub projektowania drugorzędowych struktur RNA.

jgxbpy4j

Analiza proteomiczna jądra komórkowego w komórkach zakażonych adenowirusem

Adenowirusy replikują się głównie w jądrze komórki gospodarza i dobrze wiadomo, że infekcja adenowirusem wpływa na strukturę i funkcję jąder komórki gospodarza oprócz kodowania wielu białek wirusowych ukierunkowanych na jąderki. Tutaj zastosowaliśmy bezstronne metody proteomiczne, w tym wysokowydajną spektrometrię mas w połączeniu ze stabilnym znakowaniem izotopów za pomocą aminokwasów w hodowli komórkowej (SILAC) oraz tradycyjną dwuwymiarową elektroforezę żelową, aby zidentyfikować ilościowe zmiany w składzie białkowym jąderka podczas infekcji adenowirusem. Dwuwymiarowa analiza żelowa ujawniła zmiany w sześciu białkach. W przeciwieństwie do tego, podejścia oparte na SILAC zidentyfikowały 351 białek z 24 białkami wykazującymi co najmniej 2-krotną zmianę po infekcji. Spośród nich cztery miały wcześniej nieprawidłową lokalizację i/lub znaczenie funkcjonalne podczas infekcji adenowirusem. W sumie 15 białek zidentyfikowanych jako zmieniające się w ilości metodami proteomicznymi zbadano w zakażonych komórkach przy użyciu mikroskopii konfokalnej. Jedenaście z tych białek wykazało zmienione wzorce lokalizacji w komórkach zakażonych adenowirusem. Porównanie naszych danych z wpływem aktynomycyny D na proteom jąderka ujawniło, że infekcja adenowirusem najwyraźniej jest ukierunkowana na stosunkowo niewielki podzbiór antygenów jąderkowych w badanym punkcie czasowym.

d08buwtu

Analiza odpowiedzi komórek pamięci B i izolacja nowych przeciwciał monoklonalnych o neutralizującej szerokości od osób zakażonych HIV-1

TŁO: Izolacja ludzkich przeciwciał monoklonalnych (mAb), które neutralizują szerokie spektrum pierwotnych izolatów HIV-1 oraz charakterystyka odpowiedzi limfocytów B ludzkiego przeciwciała neutralizującego na zakażenie HIV-1 są ważnymi celami, które są kluczowe dla zaprojektowania skutecznego szczepionka oparta na przeciwciałach. METODY I WYNIKI: Unieśmiertelniliśmy komórki pamięci B IgG(+) od osób zakażonych różnymi kladami HIV-1 i wyselekcjonowano na podstawie profili neutralizacji osocza, które były krzyżowe i stosunkowo silne. Supernatanty z hodowli przeszukiwano przy użyciu różnych rekombinowanych postaci glikoprotein otoczkowych (Env) w wielu równoległych testach. Wyizolowaliśmy 58 mAb, które zmapowano na różne powierzchnie Env, z których większość wykazywała aktywność neutralizującą. W szczególności jedno mAb (HJ16) swoiste dla nowego epitopu proksymalnego do miejsca wiązania CD4 na gp120 selektywnie neutralizowało wielokladowy panel pseudowirusów HIV-1 warstwy 2 i wykazywało reaktywność porównywalną pod względem szerokości, ale odrębną pod względem swoistości neutralizacji , do innych neutralizujących mAb b12 specyficznie miejscowo wiążących CD4. Drugie mAb (HGN194) wiązało konserwowany epitop w koronie V3 i neutralizowało wszystkie testowane pseudowirusy Tier-1 i część testowanych pseudowirusów Tier-2, niezależnie od kladu. Trzecie mAb (HK20) o szerokiej aktywności neutralizującej, szczególnie jako fragment Fab, rozpoznało wysoce konserwowany epitop w regionie HR-1 gp41, ale wykazywał uderzającą, zależną od testu selektywność w swojej aktywności. WNIOSKI: Badanie to ujawnia, że ​​stosując odpowiednie metody przesiewowe, można wyizolować dużą część komórek B pamięci, które wytwarzają mAb o działaniu neutralizującym HIV-1. Trzy z tych mAb wykazują niezwykłą szerokość neutralizacji i dlatego dodają się do obecnego panelu przeciwciał neutralizujących HIV-1 z potencjałem biernej ochrony i projektowania szczepionki opartego na szablonie.

8y8ho2x5

Recode-2: nowy projekt, nowe narzędzia wyszukiwania i wiele innych genów

„Rekodowanie” to termin używany do opisania niestandardowego odczytu kodu genetycznego i obejmuje takie zjawiska, jak zaprogramowane rybosomalne przesunięcie ramki, odczyt kodonu stop, insercja selenocysteiny i omijanie translacyjne. Chociaż tylko niewielka część genów wykorzystuje przekodowywanie w syntezie białek, dokładna adnotacja „przekodowanych” genów pozostaje daleko w tyle za adnotacją „standardowych” genów. Aby rozwiązać ten problem, świadczyć usługi naukowcom w tej dziedzinie i oferować dane szkoleniowe dla twórców oprogramowania do adnotacji genów, zebraliśmy znane przypadki przekodowywania w bazie danych Recode. Recode-2 to ulepszona i zaktualizowana wersja bazy danych. Zapewnia dostęp do szczegółowych informacji na temat genów, o których wiadomo, że wykorzystują rekodowanie translacyjne i umożliwia złożone zapytania wyszukiwania, przeglądanie danych dotyczących kodowania i ulepszoną wizualizację elementów sekwencji z adnotacjami. Obecnie baza danych Recode-2 przechowuje informacje o około 1500 genach, o których wiadomo, że wykorzystują rekodowanie w swojej ekspresji — czynnik około trzykrotny wzrost w porównaniu z poprzednią wersją bazy danych. Recode-2 jest dostępny pod adresem http://recode.ucc.ie

sbnnh2mm

ViralORFeome: zintegrowana baza danych do generowania wszechstronnej kolekcji wirusowych ORF

Duże zbiory otwartych ramek odczytu kodujących białka (ORF) ustanowione w wszechstronnym systemie klonowania opartym na rekombinacji odegrały zasadniczą rolę w badaniu funkcji białek w testach o wysokiej przepustowości. Takie zasoby „ORFeome” zostały opracowane dla kilku organizmów, ale w wirusologii wciąż potrzebne są kolekcje plazmidów pokrywających znaczną część wirosfery. Z tej perspektywy przedstawiamy ViralORFeome 1.0 (http://www.viralorfeome.com), ogólnodostępną bazę danych i system zarządzania, który zapewnia zintegrowany zestaw narzędzi bioinformatycznych do klonowania wirusowych ORF w systemie Gateway®. ViralORFeome zapewnia wygodny interfejs do poruszania się po sekwencjach genomu wirusa, projektowania starterów do klonowania specyficznych dla ORF, walidacji sekwencji wygenerowanych konstruktów i przeglądania ustalonych kolekcji wirusowych ORF. Co najważniejsze, ViralORFeome został zaprojektowany do zarządzania wszystkimi możliwymi wariantami lub mutantami danej ORF, tak aby procedurę klonowania można było zastosować do każdego powstającego szczepu wirusa. Podzbiór konstruktów plazmidowych wygenerowanych za pomocą platformy ViralORFeome został z powodzeniem przetestowany pod kątem ekspresji białka heterologicznego w różnych systemach ekspresyjnych w skali proteomu. ViralORFeome powinien zapewnić naszej społeczności strukturę do ustanowienia dużej kolekcji klonów wirusa ORF, instrumentalnego źródła do określania funkcji, aktywności i partnerów wiążących białek wirusowych.

hxjxczyr

Przegląd kliniczny: Pierwotne wirusowe zapalenie płuc grypy

Pierwotne zapalenie płuc związane z grypą charakteryzuje się wysoką śmiertelnością podczas pandemii, nie tylko u osób z obniżoną odpornością i pacjentów z chorobami współistniejącymi, ale także u młodych zdrowych osób dorosłych. Klinicyści powinni zachować wysoki wskaźnik podejrzliwości dla tej diagnozy u pacjentów z objawami grypopodobnymi, które postępują szybko (2 do 5 dni) do niewydolności oddechowej i rozległego zajęcia płuc. Czułość szybkich technik diagnostycznych w identyfikowaniu zakażeń szczepem grypy 2009 H1N1v grypy pandemicznej jest obecnie nieoptymalna. Najbardziej wiarygodne testy molekularne reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkryptazą w czasie rzeczywistym są dostępne w ograniczonych warunkach klinicznych. Pomimo 6 miesięcy pandemii, większość nowych szczepów pandemicznych H1N1v pozostaje wrażliwa na oseltamiwir. Zapewnienie odpowiedniej strategii natleniania i wentylacji, a także szybkie rozpoczęcie leczenia przeciwwirusowego ma zasadnicze znaczenie w postępowaniu.

zqcu10rp

Obliczanie możliwości przeniesienia grypy A (H1N1) w trakcie lotu

TŁO: Oczywiście podróże lotnicze, transportując osoby zakaźne z jednego miejsca geograficznego do drugiego, znacząco wpływają na tempo rozprzestrzeniania się grypy A (H1N1). Nie oceniono jednak możliwości transmisji H1N1 w trakcie lotu; chociaż wiadomo, że ospa, odra, gruźlica, SARS i grypa sezonowa mogą być przenoszone podczas lotów komercyjnych. W tym miejscu przedstawiamy pierwszą ilościową ocenę ryzyka w celu oceny możliwości przenoszenia wirusa H1N1 w trakcie lotu. METODY: Modelujemy transmisję w powietrzu zakaźnych cząstek wirusa H1N1 w Boeingu 747 przy użyciu metodologii z zakresu ilościowej oceny ryzyka drobnoustrojów. WYNIKI: Ryzyko złapania H1N1 będzie zasadniczo ograniczone do pasażerów podróżujących w tej samej kabinie, co przypadek źródłowy. Nic dziwnego, że im dłuższy lot, tym większej liczby infekcji można się spodziewać. Obliczamy, że H1N1, nawet podczas długich lotów, stwarza niskie do umiarkowanego ryzyko transmisji w trakcie lotu, jeśli przypadek źródłowy podróżuje pierwszą klasą. W szczególności 0-1 infekcji może wystąpić podczas 5-godzinnego lotu, 1-3 podczas 11-godzinnego lotu i 2-5 podczas 17-godzinnego lotu. Jednak transmisja w trakcie lotu może być znacząca, szczególnie podczas długich lotów, jeśli przypadek źródłowy podróżuje w klasie ekonomicznej. W szczególności, od dwóch do pięciu infekcji może wystąpić podczas lotu 5 godzinnego, 5-10 podczas lotu 11 godzinnego i 7-17 podczas lotu 17 godzinnego. Jeśli samolot jest tylko częściowo załadowany, w pewnych warunkach może wystąpić więcej infekcji w klasie pierwszej niż w klasie ekonomicznej. Podczas 17-godzinnego lotu w pierwszej klasie może wystąpić większa liczba infekcji niż w klasie ekonomicznej, jeśli kabina pierwszej klasy jest w pełni zajęta, ale klasa ekonomiczna jest zapełniona w mniej niż 30%. WNIOSKI: Nasze wyniki dostarczają wglądu w potencjalną użyteczność ograniczeń podróży lotniczych w kontrolowaniu pandemii grypy zimą 2009/2010. Pokazują, że podróżowanie przez jedną zakaźną osobę, zamiast wywoływania pojedynczej epidemii H1N1, może spowodować kilka jednoczesnych epidemii. Wyniki te sugerują, że podczas pandemii poddawanie kwarantannie pasażerów podróżujących w klasie ekonomicznej lotami długodystansowymi może być potencjalnie ważną strategią kontroli. W szczególności nasze wyniki pokazują, że poddawanie kwarantannie pasażerów podróżujących pierwszą klasą prawdopodobnie nie będzie skuteczną strategią kontroli.

hwjkbpqp

Streszczenia z 11. Międzynarodowego Kongresu Medycyny Behawioralnej

094d0rn6

IPS-1 jest niezbędny do kontroli infekcji i odporności wirusem Zachodniego Nilu

Wrodzona odpowiedź immunologiczna jest niezbędna do kontrolowania infekcji wirusem Zachodniego Nilu (WNV), ale nie określono, w jaki sposób ta odpowiedź jest propagowana i reguluje odporność nabytą in vivo. Tutaj pokazujemy, że IPS-1, centralne białko adaptacyjne do sygnalizacji receptora podobnego do RIG-I (RLR), ma zasadnicze znaczenie dla wyzwalania odporności wrodzonej oraz dla skutecznego rozwoju i regulacji odporności nabytej przeciwko patogennemu WNV. Myszy IPS-1 (-/-) wykazywały zwiększoną podatność na infekcję WNV, naznaczoną zwiększoną replikacją i rozprzestrzenianiem się wirusa z wczesnym wejściem wirusa do OUN. Zakażenie hodowanych komórek dendrytycznych (DC) pochodzących ze szpiku kostnego (BM), makrofagów (Macs) i pierwotnych neuronów korowych wykazało, że sygnalizacja RLR zależna od IPS-1 była niezbędna do wywołania obrony IFN i kontrolowania replikacji wirusa w tych kluczowych komórkach docelowych infekcji. Co ciekawe, zakażone myszy IPS-1 (−/−) wykazywały niekontrolowany stan zapalny, który obejmował podwyższony ogólnoustrojowy IFN typu I, odpowiedzi prozapalnych cytokin i chemokin, zwiększoną liczbę zapalnych DC, nasilone odpowiedzi humoralne charakteryzujące się całkowitą utratą aktywności neutralizacji wirusa i zwiększoną liczbę limfocytów T CD8+ swoistych dla wirusa i nieswoistej proliferacji komórek odpornościowych na obrzeżach i w OUN. Ta niekontrolowana odpowiedź zapalna była związana z brakiem ekspansji regulatorowych limfocytów T, która normalnie występuje podczas ostrej infekcji WNV. Tak więc, wzmocniona odpowiedź zapalna przy braku IPS-1 była połączona z brakiem ochrony przed zakażeniem WNV. Nasze dane definiują wrodzony/adaptacyjny interfejs odpornościowy, w którym pośredniczy sygnalizacja RLR zależna od IPS-1, która reguluje ilość, jakość i równowagę odpowiedzi immunologicznej na zakażenie WNV.

stgri6y6

Ciężka malaria – przypadek śmiertelnego zakażenia Plasmodium knowlesi z wynikami sekcji zwłok: opis przypadku

TŁO: Malaria odzwierzęca wywołana przez Plasmodium knowlesi jest ważnym, ale nowo rozpoznanym patogenem człowieka. Po raz pierwszy przedstawiono tutaj wyniki sekcji zwłok śmiertelnego przypadku malarii knowlesi. PREZENTACJA PRZYPADKU: U poprzednio zdrowego 40-letniego mężczyzny objawy pojawiły się 10 dni po spędzeniu czasu w dżungli na Północnym Borneo. Cztery dni później trafił do szpitala w stanie załamania i zmarł w ciągu dwóch godzin. Miał hiponatremię i podwyższony poziom mocznika, potasu, dehydrogenazy mleczanowej i aminotransferazy we krwi; miał również małopłytkowość i eozynofilię. Podejrzewano wstrząs krwotoczny dengi i przeprowadzono sekcję zwłok. Badania w kierunku wirusa dengi były negatywne. Krew pod kątem pasożytów malarii wykazała hiperparazytemię, a infekcję pojedynczego gatunku P. knowlesi potwierdzono metodą nested-PCR. Patologia makroskopowa mózgu i wsierdzia wykazała liczne krwotoki wybroczynowe, wątrobę i śledzionę powiększono, a płuca wykazywały cechy zgodne z ARDS. Patologia mikroskopowa wykazała sekwestrację zabarwionych pasożytniczych czerwonych krwinek w naczyniach mózgu, móżdżku, serca i nerek bez oznak przewlekłej reakcji zapalnej w mózgu lub jakimkolwiek innym badanym narządzie. Skrawki mózgu były negatywne dla wewnątrzkomórkowej cząsteczki adhezyjnej-1. Śledziona i wątroba zawierały dużo pigmentu zawierającego makrofagi i spasożytowane krwinki czerwone. Nerki miały oznaki ostrej martwicy kanalików nerkowych, a komórki śródbłonka w skrawkach serca były widoczne. WNIOSKI: Ogólny obraz w tym przypadku był jednym z ogólnoustrojowych infekcji malarią, które pasują do klasyfikacji WHO dla ciężkiej malarii. Wyniki sekcji zwłok w tym przypadku były nieoczekiwanie podobne do tych, które określają śmiertelną malarię falciparum, w tym patologię mózgu. Istniały istotne różnice, w tym brak śpiączki pomimo krwotoków wybroczynowych i sekwestracji pasożytów w mózgu. Wyniki te sugerują, że dalsze badania nad malarią knowlesi pomogą w interpretacji często sprzecznych informacji na temat patofizjologii malarii u ludzi.

36bfeoqv

Matematyczne modelowanie skuteczności masek na twarz w ograniczaniu rozprzestrzeniania się nowej grypy A (H1N1)

11 czerwca 2009 r. Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła wybuch nowej grypy A (H1N1) pandemią. Przy ograniczonych dostawach leków przeciwwirusowych i szczepionek kraje i osoby szukają innych sposobów ograniczenia rozprzestrzeniania się pandemii (H1N1) 2009, w szczególności opcji, które są opłacalne i stosunkowo łatwe do wdrożenia. Ostatnie doświadczenia z epidemiami SARS w 2003 r. i H1N1 w 2009 r. wykazały, że ludzie chętnie noszą maski na twarz, aby chronić się przed infekcją; jednak przeprowadzono niewiele badań w celu ilościowego określenia wpływu stosowania masek na twarz w ograniczaniu rozprzestrzeniania się choroby. Konstruujemy i analizujemy model matematyczny dla populacji, w której niektórzy ludzie noszą maski na twarz podczas pandemii i określamy ilościowo wpływ tych masek na rozprzestrzenianie się grypy. Do oszacowania wartości parametrów stosowanych do oceny skuteczności masek twarzowych wykorzystaliśmy dostępne dane z badań respiratorów N95 i masek chirurgicznych. Wyniki pokazują, że jeśli maski oddechowe N95 są skuteczne tylko w 20% w zmniejszaniu podatności i zakaźności, tylko 10% populacji musiałoby je nosić, aby zmniejszyć liczbę przypadków grypy A (H1N1) o 20%. Z naszego modelu możemy wywnioskować, że maski na twarz, jeśli są noszone prawidłowo, są skuteczną strategią interwencyjną w ograniczaniu rozprzestrzeniania się pandemii (H1N1) 2009.

sk9lud0o

Korekta rzeczywistej liczby reprodukcji: prosta metoda oszacowania R(0) na podstawie danych dotyczących wczesnego wzrostu epidemicznego

Podstawowa liczba reprodukcji, R(0), sumaryczna miara potencjału przenoszenia choroby zakaźnej, jest szacowana na podstawie wczesnego tempa wzrostu epidemii, ale metoda oparta na prawdopodobieństwie szacowania nie została jeszcze opracowana. Niniejsze badanie koryguje koncepcję rzeczywistej liczby reprodukcji, oferując proste ramy do szacowania R(0) bez zakładania wykładniczego wzrostu przypadków. Zaproponowana metoda została zastosowana do epidemii HIV w krajach europejskich, dając wartości R(0) w zakresie od 3,60 do 3,74, zgodne z wartościami opartymi na równaniu Eulera-Lotki. Metoda pozwala również na obliczenie oczekiwanej wartości R(0) za pomocą arkusza kalkulacyjnego.

h3yxymh3

Wykorzystanie zdjęć satelitarnych zmian środowiskowych do przewidywania wybuchów chorób zakaźnych

Ostatnie wydarzenia wyraźnie ilustrują ciągłą podatność dużych populacji na choroby zakaźne, co jest związane ze zmieniającym się środowiskiem stworzonym przez człowieka i naturalnym. Jedna osoba z gruźlicą wielolekooporną w 2007 roku była sygnałem alarmowym dla Stanów Zjednoczonych i globalnej infrastruktury zdrowia publicznego, ponieważ pracownicy służby zdrowia i opinia publiczna zdali sobie sprawę, że dzisiejsza łatwość podróżowania samolotem może potencjalnie narazić setki osób na nieuleczalną chorobę związane z czynnikiem zakaźnym. Łatwość podróżowania, wzrost liczby ludności, przesiedlenia ludności, zanieczyszczenia, działalność rolnicza, zmieniające się struktury społeczno-ekonomiczne i konflikty międzynarodowe na całym świecie przyczyniły się do wystąpienia chorób zakaźnych. Obecnie jednak nic nie ma większej skali, nie ma większego potencjału dla skutków długoterminowych i jest bardziej niepewne niż wpływ zmian klimatu na wybuchy chorób zakaźnych, epidemie i pandemie. Omawiamy postępy w naszej zdolności do przewidywania tych zdarzeń, aw szczególności kluczową rolę, jaką obrazowanie satelitarne może odegrać w generowaniu skutecznej reakcji.

fmgnavfq

Ocena kliniczna i lepsze rozpoznanie świszczącego oddechu u dzieci wywołanego przez bocawirusa, Finlandia

Bocavirus ludzki (HBoV) jest szeroko rozpowszechnionym wirusem układu oddechowego. Aby ulepszyć metody diagnostyczne, przeprowadziliśmy testy immunoenzymatyczne immunoglobulin (Ig) G i IgM z rekombinowanymi wirusopodobnymi cząsteczkami HBoV jako antygenem. Zbadano próbki surowicy w fazie ostrej i kontrolnej od 258 dzieci ze świszczącym oddechem oraz pojedyncze próbki surowicy od 115 zdrowych osób dorosłych w Finlandii. Nasze testy miały czułość 97% i swoistość 99,5%. Spośród dorosłych 96% miało odporność; żaden nie miał ostrej infekcji. Spośród 48 dzieci z serologicznie zdiagnozowanymi ostrymi zakażeniami HBoV, 45 miało wiremię, a 35 miało wirusa w aspiratach nosogardzieli (NPA). Spośród 39 dzieci HBoV NPA PCR-dodatnich zakażonych jednocześnie innym wirusem, 64% miało serologicznie zweryfikowane zakażenie HBoV. HBoV powodował chorobę trwającą dłużej niż rinowirus i o takim samym nasileniu jak wirus syncytialny układu oddechowego. Wśród dzieci z zapaleniem oskrzelików > 25% miało ostre zakażenia HBoV. Dokładna diagnoza HBoV wymaga analizy serologicznej lub PCR surowicy; Sama reakcja PCR z NPA jest niewystarczająca.

k58gx6sf

Dowody na to, że Gag ułatwia asocjację otoczki HIV-1 zarówno w błonie komórkowej wzbogaconej w GPI, jak i błonach odpornych na detergenty oraz ułatwia włączanie otoczki do wirionów w pierwotnych limfocytach T CD4(+)

Składanie cząstek HIV-1, w którym pośredniczy wirusowe białko Gag, występuje głównie w błonie komórkowej. Podczas gdy kolokalizacja otoczki HIV-1 z mikrośrodowiskiem bogatym w lipidy została wykazana w limfocytach T, znaczenie białek wirusowych modulujących asocjację otoczki w takich mikrodomenach w błonie komórkowej wzbogaconej w białka zakotwiczone w glikozylofosfatydyloinozytolu w pierwotnych limfocytach T CD4(+ ), które są naturalnymi celami HIV-1 jest słabo poznany. Tutaj pokazujemy, że w pierwotnych komórkach T CD4(+), które są naturalnymi celami HIV-1 in vivo, Gag moduluje asocjację otoczki HIV-1 z gangliozydami GM1 i przedziałami komórkowymi bogatymi w CD59, jak również z błonami odpornymi na detergenty. Nasze dane wzmacniają dowody na to, że oddziaływanie Gag-Env jest ważne w połączeniu otoczki z raftami lipidowymi zawierającymi białka zakotwiczone przez GPI w celu wydajnego montażu na dojrzałych wirionach, co skutkuje produktywną infekcją pierwotnych komórek T CD4(+).

5l48fvx2

Dwa nowe epitopy komórek T HLA-A*0201 w nukleoproteinie ptasiego wirusa H5N1 indukowały swoistą odpowiedź immunologiczną u myszy HHD

Nukleoproteina grypy A (NP) jest atrakcyjnym celem dla rozwoju szczepionki przeciwko ptasiej grypie ze względu na jej dużą znajomość łańcucha ewolucyjnego wirusa. Zidentyfikowaliśmy tutaj dwa nowe epitopy NP ograniczone do HLA-A*0201, nazwane H5N1 NP373-381 AMDSNTLEL (NP373) i NP458-466 FQGRGVFEL (NP458), przy użyciu obliczeniowej analizy bioinformatycznej. Peptydy NP wykazywały wysokie powinowactwo wiązania do HLA-A*0201 na komórkach T2 i były zdolne do indukowania aktywacji cytotoksycznych komórek T w ludzkich jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej. Zbadaliśmy potencjał wykorzystania sekwencji peptydowych NP373 i NP458 uzupełnionych jednołańcuchowym trimerem jako potencjalnych kandydatów na szczepionki DNA w transgenicznym modelu myszy HHD. Do podawania zwierzętom kandydatów na szczepionki zastosowano system dostarczania z pistoletu genowego. Wyniki testów cytotoksyczności i ELISPOT wskazywały, że znaczna ilość IFN-y była wydzielana przez komórki T szczepionych myszy, a komórki T były zdolne do eliminowania odpowiednich komórek T2 obciążonych peptydem. Odkrycie tych nowatorskich immunogennych peptydów NP dostarcza cennych informacji na temat projektowania i konstruowania szczepionki przeciwko ptasiej grypie.

um0ds7dh

Czynniki antropogeniczne i ryzyko wysoce zjadliwej grypy ptaków H5N1: perspektywy na podstawie modelu przestrzennego

Od 2003 r. wirus wysoce zjadliwej grypy ptaków (HPAI) H5N1 rozprzestrzenił się w Azji Południowo-Wschodniej, powodując bezprecedensowe epidemie. Tajlandia została masowo zainfekowana w 2004 i 2005 roku i nadal doświadcza sporadycznych epidemii. Chociaż wyniki badań sugerują, że na rozprzestrzenianie się HPAI H5N1 wpływają przede wszystkim wzorce handlowe, identyfikacja zaangażowanych antropogenicznych czynników ryzyka pozostaje wyzwaniem. W tym badaniu zbadaliśmy, które czynniki antropogeniczne odegrały rolę w ryzyku HPAI w Tajlandii, wykorzystując dane o wybuchu epidemii z „drugiej fali” epidemii (3 lipca 2004 r. do 5 maja 2005 r.) w tym kraju. Najpierw przeprowadziliśmy analizę przestrzenną względnego ryzyka HPAI H5N1 na poziomie podokręgowym w oparciu o hierarchiczny model bayesowski. Zaobserwowaliśmy silną przestrzenną heterogeniczność względnego ryzyka. Następnie przetestowaliśmy zestaw potencjalnych czynników ryzyka w wielowymiarowym modelu liniowym. Wyniki potwierdziły rolę wolnowypasanych kaczek i intensywności uprawy ryżu, ale wykazały słaby związek z zagęszczeniem kogutów bojowych. Wyniki ujawniły również zestaw czynników antropogenicznych istotnie powiązanych z ryzykiem HPAI. Wysokie ryzyko było silnie związane z gęsto zaludnionymi obszarami, krótkimi odległościami do węzła autostradowego i krótkimi odległościami do dużych miast. Odkrycia te podkreślają nowy wzorzec wyjaśniający ryzyko HPAI i wskazują, że oprócz czynników rolno-środowiskowych ważną rolę w rozprzestrzenianiu się H5N1 odgrywają czynniki antropogeniczne. Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się ognisk w przyszłości, należy kontynuować wysiłki na rzecz kontroli przemieszczania produktów drobiowych.

mxjtj5c0

Systematyczna analiza, porównanie i integracja danych asocjacji genetycznych człowieka opartych na chorobie i genetycznych informacji fenotypu myszy

TŁO: Wkład genetyczny w powszechne choroby u ludzi i mysie modele genetyczne chorób jest złożony i często się pokrywa. W powszechnych chorobach człowieka, w przeciwieństwie do klasycznych zaburzeń Mendla, czynniki genetyczne mają na ogół niewielkie rozmiary, są wieloczynnikowe i wysoce plejotropowe. Podobnie, mysie modele genetyczne choroby często mają plejotropowe i nakładające się fenotypy. Ponadto opisy fenotypowe w literaturze zarówno u ludzi, jak i myszy są często słabo scharakteryzowane i trudne do bezpośredniego porównania. METODY: W tym raporcie podsumowano wyniki powiązania genetycznego człowieka z literatury w odniesieniu do replikacji, fenotypu choroby i wyników specyficznych dla genu; i zorganizowane w kontekście systematycznej ontologii chorób. Podobnie podsumowane mysie modele chorób genetycznych są zorganizowane w ramach ontologii fenotypu ssaków. Zidentyfikowano zestawy genów oparte na chorobach człowieka i myszy oraz fenotypie. Te zestawy genów choroby są następnie porównywane indywidualnie i w dużych grupach za pomocą analizy dendrogramów i hierarchicznej analizy skupień. WYNIKI: Wykazano, że zestawy genów ludzkich chorób i fenotypu myszy grupują się w grupy chorobowe i fenotypowo istotne zarówno na poziomie zgrubnym, jak i dokładnym, w oparciu o współdzielenie genów. WNIOSEK: Analiza ta zapewnia systematyczną i globalną perspektywę genetyki pospolitych ludzkich chorób w porównaniu z nią samą oraz w kontekście mysich genetycznych modeli chorób.

mgj9zfft

Zapalenie płuc jako konsekwencja terapii skojarzonej (Peg)interferonem i rybawiryną na wirusowe zapalenie wątroby typu C: przegląd literatury

Połączenie peginterferonu i rybawiryny jest obecnie stosowaną terapią przewlekłego zapalenia wątroby typu C (HCV). Śródmiąższowe zapalenie płuc jest rzadkim skutkiem ubocznym terapii HCV i stanowi ważną przyczynę zmniejszenia dawki lub przerwania leczenia, utrudniając powodzenie terapii przeciwwirusowej. Dokonaliśmy przeglądu piśmiennictwa w celu przedstawienia metod diagnostycznych i możliwych metod leczenia zapalenia płuc oraz przedstawienia wytycznych. Poszukiwaliśmy przypadków, w których udokumentowano zapalenie płuc jako skutek uboczny leczenia HCV. Najpierw przeszukaliśmy literaturę za pośrednictwem interfejsu PubMed i Web of Science, a następnie przeszukaliśmy trzy bazy danych toksyczności leków. Systematycznie analizowaliśmy wszystkie opisy przypadków pod kątem objawów klinicznych, rodzaju leczenia i wyniku. Przeszukanie literatury ujawniło 19 artykułów zawierających 25 opisów przypadków, podczas gdy prześledziliśmy 33 przypadki z baz danych dotyczących toksyczności leków. Zapalenie płuc objawia się dowolnym połączeniem gorączki, duszności i kaszlu i może powstać w przypadku każdego rodzaju (konwencjonalnego lub pegylowanego) interferonu. Śmiertelność wtórną do zapalenia płuc stwierdzono w 7% przypadków, wyłącznie po peginterferonie α-2b. W większości przypadków przerwano terapię i włączono sterydy. Zapalenie płuc wywołane interferonem podczas leczenia HCV jest ciężkim powikłaniem i należy je rozpoznać, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu płuc i/lub śmierci.

u3yvpcnr

Ograniczenia związane z HIV dotyczące wjazdu, pobytu i pobytu w Regionie Europejskim WHO: ankieta

TŁO: Już w 1987 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) doszła do wniosku, że badania przesiewowe międzynarodowych podróżnych są nieskutecznym sposobem zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa HIV. Jednak niektóre kraje nadal ograniczają wjazd i/lub pobyt cudzoziemców zakażonych wirusem HIV. Ograniczenia podróżowania związane z HIV mają poważne konsekwencje dla zdrowia jednostek i zdrowia publicznego oraz naruszają uznane na arenie międzynarodowej prawa człowieka. W tym badaniu dokonaliśmy przeglądu obecnej sytuacji dotyczącej ograniczeń w podróżowaniu związanych z HIV w 53 krajach Europejskiego Regionu WHO. METODY: Pozyskaliśmy informacje specyficzne dla danego kraju, głównie z Globalnej Bazy Danych o Ograniczeniach Podróży Związanych z HIV na hivtravel.org. Uprościliśmy i ustandaryzowaliśmy informacje z bazy danych, aby umożliwić nam stworzenie przeglądu i porównania krajów. W przypadku, gdy dane były nieaktualne, niejasne lub sprzeczne, kontaktowaliśmy się z punktami kontaktowymi WHO ds. HIV w poszczególnych krajach lub z odpowiednimi organizacjami pozarządowymi. Strona internetowa Biura Spraw Konsularnych Stanów Zjednoczonych została również wykorzystana do potwierdzenia i uzupełnienia tych danych. WYNIKI: Nasz przegląd wykazał, że nie ma ograniczeń wjazdowych dla osób żyjących z HIV w 51 krajach Europejskiego Regionu WHO. W 11 krajach cudzoziemcy żyjący z HIV ubiegający się o pobyty długoterminowe nie otrzymają wizy. Te kraje to: Andora, Armenia, Cypr (odmawia dostępu obywatelom spoza Unii Europejskiej), Węgry, Kazachstan, Mołdawia, Federacja Rosyjska, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina i Uzbekistan. W Uzbekistanie cudzoziemiec będący nosicielem wirusa HIV nie może nawet wjechać do kraju, a w Gruzji nie byliśmy w stanie ustalić, czy z powodu braku informacji istnieją jakiekolwiek ograniczenia w podróżowaniu związane z HIV. WNIOSKI: W 32% krajów Regionu Europejskiego albo istnieją jakieś ograniczenia w podróżowaniu związane z HIV, albo nie byliśmy w stanie określić, czy takie ograniczenia obowiązują. Większość z tych krajów broni ograniczeń jako uzasadnionych względami zdrowia publicznego. Nie ma jednak dowodów na to, że odmawianie cudzoziemcom zakażonym wirusem HIV dostępu do kraju skutecznie chroni zdrowie publiczne. Rządy powinny zrewidować przepisy dotyczące ograniczeń w podróżowaniu związanych z HIV. W międzyczasie potrzebny jest wspólny wysiłek, aby zwrócić uwagę na trwającą dyskryminację i stygmatyzację osób żyjących z HIV, która ma miejsce w tych krajach Regionu Europejskiego, w których takie przepisy i polityki nadal obowiązują.

z76vjkxg

Potrójna kombinacja amantadyny, rybawiryny i oseltamiwiru jest wysoce aktywna i synergistyczna z lekoopornymi szczepami wirusa grypy in vitro

Szybkie pojawienie się i późniejsze rozprzestrzenianie się nowego wirusa grypy A/H1N1 2009 (2009 H1N1) skłoniło Światową Organizację Zdrowia do ogłoszenia pierwszej pandemii XXI wieku, podkreślając zagrożenie grypą dla zdrowia publicznego i systemów opieki zdrowotnej. Powszechna oporność na obie klasy leków przeciwwirusowych (adamantany i inhibitory neuraminidazy) występuje zarówno u wirusów pandemicznych, jak i sezonowych, co sprawia, że ​​leki te mają marginalną przydatność w leczeniu. Na całym świecie praktycznie wszystkie szczepy H1N1 i sezonowe H3N2 2009 są oporne na adamantany (rimantadynę i amantadynę), a większość sezonowych szczepów H1N1 jest oporna na oseltamiwir, najczęściej przepisywany inhibitor neuraminidazy (NAI). Aby odpowiedzieć na zapotrzebowanie na skuteczniejszą terapię, oceniliśmy aktywność in vitro schematu złożonego z trzech leków przeciwwirusowych (TCAD) złożonego z leków o różnych mechanizmach działania przeciwko lekoopornym wirusom grypy sezonowej i wirusowi grypy H1N1 2009. Amantadynę, rybawirynę i oseltamiwir, pojedynczo i w połączeniu, badano przeciwko wirusom grypy A opornym na amantadynę i oseltamiwir przy użyciu modelu infekcji in vitro w komórkach MDCK. Nasze dane pokazują, że potrójna kombinacja była wysoce synergistyczna przeciwko lekoopornym wirusom, a synergia potrójnej kombinacji była znacznie większa niż synergia jakiejkolwiek testowanej podwójnej kombinacji (P<0,05), w tym kombinacji dwóch NAI. Co zaskakujące, amantadyna i oseltamiwir przyczyniły się do działania przeciwwirusowego schematu TCAD odpowiednio przeciwko wirusom opornym na amantadynę i oseltamiwir w stężeniach, w których nie wykazywały działania jako pojedyncze leki, oraz w stężeniach, które były osiągalne klinicznie. Nasze dane pokazują, że schemat TCAD złożony z amantadyny, rybawiryny i oseltamiwiru wykazuje silne działanie synergistyczne przeciwko opornym wirusom, w tym 2009 H1N1. Schemat TCAD pokonuje wyjściową oporność na obie klasy zatwierdzonych leków przeciwwirusowych przeciwko grypie, a zatem może stanowić wysoce aktywną terapię przeciwwirusową w przypadku grypy sezonowej i pandemicznej.

54f3q2o5

Skuteczne leczenie rytuksymabem i leczeniem wspomagającym wieloośrodkowej choroby Castlemana związanej z HIV i niewydolnością wielonarządową: opis przypadku

WPROWADZENIE: Wielocentrowa choroba Castlemana (MCD), choroba limfoproliferacyjna związana z zakażeniem ludzkim wirusem opryszczki typu 8 (HHV-8), występuje coraz częściej wśród pacjentów z HIV. Ten stan jest związany z powiększeniem węzłów chłonnych, gammapatią poliklonalną, powiększeniem wątroby i śledziony oraz objawami ogólnoustrojowymi. Szereg małych badań wykazało skuteczność przeciwciała monoklonalnego anty-CD20, rituximabu, w leczeniu tego stanu. PREZENTACJA PRZYPADKU: Przedstawiamy przypadek 46-letniej kobiety z Zambii, u której wystąpiła gorączka, biegunka i wymioty, splątanie, powiększenie węzłów chłonnych i niewydolność nerek. Szybko rozwinęła się niewydolność wielonarządowa po rozpoczęciu leczenia MCD rytuksymabem. Po przyjęciu na OIOM otrzymała natychmiastowe wsparcie wielonarządowe. Po 21 dniach pobytu na OIT wróciła na oddział hematologii i została wypisana z remisją po 149 dniach pobytu w szpitalu. WNIOSEK: Rytuksymab, którego skuteczność do tej pory badano głównie u pacjentów spoza OIOM, w połączeniu z rozległym wspomaganiem narządowym był skutecznym leczeniem MCD z towarzyszącą niewydolnością wielonarządową. Według naszej wiedzy istnieje tylko jeden opublikowany raport o jego pomyślnym zastosowaniu na OIOM-ie, gdzie połączono go z cyklofosfamidem, adriamycyną i prednizolonem. Raporty takie jak nasz potwierdzają pogląd, że krytycznie chorzy pacjenci z HIV i chorobami hematologicznymi mogą odnieść korzyści z intensywnej opieki.

96xoj10p

Atenuowany RNAi, w którym pośredniczy Salmonella choleraesuis, ukierunkowany na konserwowane regiony przeciwko wirusowi pryszczycy u świnek morskich i świń

W tym badaniu określone sekwencje w obrębie trzech genów (3D, VP4 i 2B) genomu wirusa pryszczycy (FMDV) zostały określone jako skuteczne cele RNAi. Te sekwencje są wysoce konserwatywne wśród wirusów o różnych serotypach na podstawie analizy sekwencji. Plazmidy z ekspresją małego interferującego RNA (siRNA) (p3D-NT19, p3D-NT56, pVP4-NT19, pVP4-NT65 i p2B-NT25) skonstruowano do ekspresji siRNA ukierunkowanego odpowiednio na 3D, VP4 i 2B. Potencjał przeciwwirusowy tych siRNA dla różnych izolatów FMDV badano w komórkach nerki noworodka chomika (BHK-21) i karmionych myszach. Wyniki pokazują, że te wirusy hamujące siRNA dają 10- do 300-krotność dla różnych izolatów FMDV serotypu O i serotypu Asia I w 48 h po zakażeniu w komórkach BHK-21 w porównaniu z komórkami kontrolnymi. U myszy ssących p3D-NT56 i p2B-NT25 opóźniały śmierć myszy. Dwadzieścia do 40% zwierząt, które otrzymały pojedynczą dawkę siRNA, przeżyło 5 dni po zakażeniu serotypem O lub serotypem Asia I. Użyliśmy atenuowanego szczepu szczepionkowego Salmonella choleraesuis (C500) do przenoszenia plazmidu wyrażającego siRNA skierowanego przeciwko polimerazie gen 3D (p3D-NT56) FMDV. Wykorzystaliśmy świnki morskie do oceny hamującego wpływu rekombinowanego S. cho (p3D-NT56/S. cho) na zakażenie FMDV. Wyniki pokazują, że 80% świnek morskich zaszczepiono 10(9) CFU p3D-NT56/S. cho i prowokowane 36 godzin później 50 ID(50) homologicznego FMDV były chronione. Zmierzyliśmy również aktywność przeciwwirusową p3D-NT56/S. cho w świnie. Wyniki wskazują, że 100% zwierząt traktowanych 5 x 10(9) CFU p3D-NT56/S. cho były chronione w 9 dni.

67oorg1b

Pozaszpitalne zapalenie płuc Staphylococcus aureus oporne na metycylinę prowadzące do rabdomiolizy: opis przypadku

Pozyskiwany przez społeczność gronkowiec złocisty oporny na metycylinę (CA-MRSA) jest w Indiach uważany za niedostatecznie zgłoszony podmiot. W tym opisie przypadku autorzy opisują 35-letniego mężczyznę z prawidłową odpornością, u którego wystąpiła ciężka niewydolność oddechowa wymagająca intubacji. W dalszej pracy CT klatki piersiowej wykazał cechy zgodne z martwiczym zapaleniem płuc. Morfologia i wzorzec wrażliwości drobnoustroju znaleziony w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych i posiewie krwi były zgodne z MRSA. Pobyt chorego w szpitalu powikłała ostra niewydolność nerek spowodowana rabdomiolizą z poziomem CPK 9995 U/L. Pacjent został rozpoczęty na dializie i później poprawił się. Ten przypadek pokazuje, że CA-MRSA staje się problemem w krajach rozwijających się, gdzie antybiotyki są często stosowane empirycznie przy niewielkim wskazówkach laboratoryjnych. Jest to również rzadkie zgłoszenie rabdomiolizy spowodowanej CA-MRSA.

howix091

Wiązanie wirionów wirusa opryszczki pospolitej typu 1 prowadzi do indukcji sygnalizacji wewnątrzkomórkowej w przypadku braku wniknięcia wirusa

Otoczka HSV-1 zawiera szereg glikoprotein, z których cztery są niezbędne do wejścia wirusa. Cząsteczki wirusa pozbawione gB, gD, gH lub gL są pozbawione wejścia, chociaż wirusy te zachowują zdolność wiązania się z błoną plazmatyczną poprzez pozostałe glikoproteiny. Wykazano, że rozpuszczalne formy gD wyzwalają translokację jądrową kompleksu transkrypcyjnego NF-κB oprócz stymulacji produkcji interferonu typu I. Dzięki wykorzystaniu fenotypu defektu wejścia cząstek wirusa HSV-1 z niedoborem glikoproteiny, przedstawione tu wyniki pokazują, że wiązanie wirionów z receptorami komórkowymi na błonie komórkowej jest wystarczające do stymulowania zmiany w ekspresji genów komórkowych. Wstępne badania mikromacierzowe, zwalidowane metodą ilościowej PCR w czasie rzeczywistym, zidentyfikowały zróżnicowaną ekspresję genów komórkowych związanych z NF-κB, PI3K/Akt, Jak/Stat i pokrewnymi szlakami Jak/Src przez wiriony pozbawione gB lub gH, ale nie gD. Indukcja genów zachodziła przy kilku cząsteczkach na komórkę, co odpowiada warunkom fizjologicznym podczas pierwotnej infekcji. Badania testu reporterowego wykazały, że aktywność transkrypcyjna NF-κB jest stymulowana w ciągu godziny od związania HSV-1, osiąga szczyt pomiędzy dwiema a trzema godzinami po związaniu i spada do poziomów tła w ciągu pięciu godzin po indukcji. Natychmiastowy, przejściowy charakter tych zdarzeń sygnalizacyjnych sugeruje, że glikoproteiny HSV-1, szczególnie gD, mogą zmieniać wstępne wejście do środowiska komórkowego, tak aby warunkować komórkę do replikacji wirusa.

0tqwjdhd

Ryzyko grypy sezonowej u pracowników szpitalnej opieki zdrowotnej jest silniej związane z narażeniem domowym niż zawodowym: wyniki prospektywnego badania kohortowego w Berlinie, Niemcy, 2006/07

TŁO: Szczepienia przeciwko grypie dla pracowników służby zdrowia są zachęcane do ochrony ich często wrażliwych pacjentów, ale także ze względu na postrzegane wyższe ryzyko zachorowania na grypę. Naszym celem było porównanie ryzyka zakażenia grypą wśród pracowników służby zdrowia w ostrej opiece szpitalnej z ryzykiem zakażenia u pracowników niebędących pracownikami służby zdrowia w tym samym sezonie. METODY: Przeprowadziliśmy prospektywne, wieloośrodkowe badanie kohortowe podczas sezonu grypowego 2006/07 w Berlinie, Niemcy. Zrekrutowani uczestnicy oddali próbki surowicy przed sezonem i po nim oraz wypełnili kwestionariusze, aby określić ich istotne narażenia i możliwe czynniki zakłócające. Głównym punktem końcowym było serologicznie potwierdzone zakażenie grypą (SCII), definiowane jako czterokrotny lub większy wzrost miana przeciwciał hamujących hemaglutynację przeciwko krążącemu szczepowi grypy (o mianie pozasezonowym co najmniej 1:40). Cotygodniowe wiadomości tekstowe na telefony komórkowe były wykorzystywane do nakłaniania uczestników do zgłaszania chorób układu oddechowego w sezonie grypowym. Do oceny wpływu potencjalnych czynników ryzyka wykorzystano model regresji logistycznej. WYNIKI: Zrekrutowaliśmy 250 pracowników szpitalnej opieki zdrowotnej (średni wiek 35,7 lat) i 486 pracowników niesłużbowych (średni wiek 39,2 lat) z urzędów administracyjnych, dawców krwi i uczelni. Ogólny wskaźnik ataku SCII wyniósł 10,6%. Bycie pracownikiem służby zdrowia nie było czynnikiem ryzyka SCII (ryzyko względne 1,1, p = 0,70). Ostateczny model wielowymiarowy miał trzy istotne czynniki: mieszkanie z dziećmi (iloraz szans [OR] 3,7, p = 0,005), szczepienia (OR 0,50, p = 0,02) oraz – wśród osób żyjących w gospodarstwach domowych bez dzieci – posiadanie samochodu ( OR 3,0, p = 0,02). Życie z trojgiem lub większą liczbą dzieci (OR 13,8, p < 0,01) wiązało się z większym ryzykiem niż życie z jednym lub dwójką dzieci (OR 5,3, p = 0,02). 30% uczestników z SCII nie zgłosiło choroby układu oddechowego. Pracownicy służby zdrowia byli nieco bardziej narażeni na wystąpienie infekcji dróg oddechowych niż w grupie kontrolnej (skorygowany OR 1,3, p = 0,04, n = 850). WNIOSKI: Nasze wyniki sugerują, że pracownicy służby zdrowia w szpitalach nie są bardziej narażeni na grypę niż pracownicy niebędący pracownikami służby zdrowia, chociaż ryzyko infekcji dróg oddechowych jest nieznacznie podwyższone. Kontakty domowe wydają się być ważniejsze niż kontakt z pacjentami. Posiadanie samochodu to zaskakujące odkrycie, które wymaga dalszych badań. Zakażenia bezobjawowe są powszechne i stanowią około jednej trzeciej zakażeń potwierdzonych serologicznie.

ni6iyzdn

Przewidywanie sieci interakcji lek-cel na podstawie grup funkcjonalnych i cech biologicznych

TŁO: Badanie sieci interakcji lek-cel jest ważnym tematem w opracowywaniu leków. Określenie interakcji związek-białko lub potencjalnych interakcji lek-cel za pomocą samych eksperymentów jest zarówno czasochłonne, jak i kosztowne. Jako uzupełnienie, metody przewidywania in silico mogą dostarczyć nam bardzo przydatnych informacji w odpowiednim czasie. METODY/GŁÓWNE USTALENIA: Aby to zrozumieć, związki leków są kodowane z grupami funkcyjnymi i białkami kodowanymi przez cechy biologiczne, w tym właściwości biochemiczne i fizykochemiczne. Optymalne procedury wyboru cech są przyjmowane za pomocą metody mRMR (Maximum Relevance Minimum Redundancy). Zamiast klasyfikować białka jako całą rodzinę, białka docelowe dzieli się na cztery grupy: enzymy, kanały jonowe, receptory sprzężone z białkiem G i receptory jądrowe. W ten sposób ustalono cztery niezależne predyktory przy użyciu algorytmu najbliższego sąsiada jako mechanizmu działania, przy czym każdy z nich służy do przewidywania interakcji między lekami a jedną z czterech grup białek. W rezultacie ogólne wskaźniki sukcesu w testach walidacji krzyżowej scyzoryka uzyskane z czterema predyktorami wynoszą odpowiednio 85,48%, 80,78, 78,49% i 85,66%. WNIOSEK/ZNACZENIE: Nasze wyniki wskazują, że ustanowiony w ten sposób system przewidywania sieci jest dość obiecujący i zachęcający.

8gnn6l4b

Międzycząsteczkowy tripleks RNA zapewnia wgląd w determinanty strukturalne stymulatora pseudowęzłów -1 rybosomalnego przesunięcia ramki

Wydajny sygnał -1 zaprogramowanego rybosomalnego przesunięcia ramki (PRF) wymaga śliskiej sekwencji RNA i dalszego stymulatora RNA, a pseudowęzeł typu spinka do włosów jest najczęstszym stymulatorem. Jednak pseudowęzeł nie jest wystarczający do promowania -1 PRF. hTPK-DU177, pseudowęzeł pochodzący z RNA ludzkiej telomerazy, ma podobieństwa strukturalne z kilkoma pseudowęzłami -1 PRF i jest używany do analizy ról różnych cech strukturalnych w stymulatorze -1 PRF. Mutageneza oparta na strukturze na hTPK-DU177 ujawnia, że ​​wydajność -1 PRF tego stymulatora może być modulowana przez sekwencyjne usuwanie oddziaływań zasada-potrójna otaczających połączenie śrubowe. Dalsza analiza trójek zasad łączących i flankujących wskazuje, że specyficzne interakcje trzpień-pętla i ich względne pozycje względem połączenia śrubowego odgrywają kluczową rolę w aktywności -1 PRF tego pseudowęzła. Co ciekawe, bimolekularne podejście pseudowęzłów oparte na hTPK-DU177 ujawnia, że ​​ciągła struktura tripleksu obejmująca połączenie śrubowe, pozbawiona jednej z cech zamykania pętli osadzonych w topologii pseudowęzłów, może stymulować -1 PRF. Dlatego struktura tripleksu jest podstawowym wyznacznikiem dla pseudowęzła DU177 do stymulacji -1 PRF. Ponadto sugeruje to, że -1 PRF, indukowany przez RNA in-trans poprzez specyficzne interakcje zasadowo-potrójne z informacyjnymi RNA, może być prawdopodobną funkcją regulacyjną dla niekodujących RNA.

zuvy8htp

Wczesne Dni Wirusologii Żywności i Środowiska

W lipcu 1962 roku autor dołączył do Instytutu Badań Żywności (FRI), a następnie na Uniwersytecie w Chicago, aby zostać jego wirusologiem żywności. W tamtym czasie istniała ograniczona liczba epidemii wirusowych chorób przenoszonych przez wodę; zarejestrowanych danych dotyczących epidemii przenoszonych przez żywność było jeszcze mniej. Laboratoryjna wirusologia środowiskowa (woda i ścieki) była w powijakach, a wirusologia żywności była w ciąży. Wykrywanie wirusów było najczęściej podejmowane przez inokulację pierwotnych hodowli komórek naczelnych, z obserwacją tworzenia blaszek lub efektów cytopatycznych. Początkowo koncentrowano się na enterowirusach i reowirusach. Próbki środowiska i żywności musiały zostać upłynnione, jeśli nie w postaci płynnej; oczyszczone w celu usunięcia ciał stałych, bakterii i grzybów; i skoncentrowane do objętości, która mogłaby być testowana w hodowli komórkowej. Problemem była również cytotoksyczność. Badania w FRI i niektórych innych laboratoriach dotyczyły wszystkich tych wyzwań. Grupa FRI przez wiele lat była Centrum Współpracy Światowej Organizacji Zdrowia ds. Wirusologii Żywności. Innymi badanymi tematami były inaktywacja wirusów w funkcji temperatury, czasu, matrycy, środków dezynfekujących i działania drobnoustrojów; zakaźność doustna i ex-vivo; oraz przydatność różnych surogatów wirusów do monitorowania środowiska i eksperymentów z inaktywacją. Wykrycie norowirusów i wirusa zapalenia wątroby typu A wymagało metod molekularnych, najczęściej RT-PCR. Kiedy odkryto, że inaktywowany wirus często dawał ten sam sygnał RT-PCR, co wirus zakaźny, poszukiwano sposobów traktowania próbek, które zapobiegłyby fałszywie dodatnim wynikom testu. Wiele laboratoriów na całym świecie od 1962 roku zajmuje się wirusologią żywności i środowiska, w wyniku czego powstało specjalne czasopismo.

25v5mr3c

Metody łagodzenia skutków pandemii grypy

Zarządzanie pandemią grypy jest nieustannym wyzwaniem dla bractwa medycznego od niepamiętnych czasów. Transmisję ze zwierzęcia na człowieka zaobserwowano trzykrotnie w ostatnim stuleciu w średnim zakresie 11-39 lat recyklingu antygenu. Niedawny wybuch grypy A (H1N1, określanej również jako świńska grypa), po raz pierwszy zgłoszony w Meksyku 26 kwietnia 2009 r., miał miejsce w czterdziestym pierwszym roku od ostatniej zgłoszonej pandemii grypy (lipiec 1968 r.). W ciągu mniej niż 50 dni przybrał rozmiary pandemii (faza VI) dotykając ponad 76 krajów ze 163 zgonami/35 928 przypadkami (stan na 15 czerwca 2009 r.). Wskazało na ponowne pojawienie się genetycznie zmodyfikowanego wirusa, którego szczepy są endemiczne dla ludzi, świń i ptaków (H5N1). Państwa członkowskie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) już podciągnęły skarpety i przygotowały się do zwalczania takich krytycznych sytuacji. Wcześniejsze wybuchy ptasiej grypy (H5N1) w różnych krajach doprowadziły WHO do opracowania strategii gotowości na wypadek pandemii wraz z krajowymi/regionalnymi planami gotowości na wypadek pandemii. Liczne czynniki związane z warunkami klimatycznymi, warstwami społeczno-gospodarczymi, zarządzaniem i dzieleniem się informacjami/logistyką na wszystkich poziomach uznano za krytyczne wskaźniki w monitorowaniu dynamiki eskalacji w kierunku pandemii. Krajowy Urząd Zarządzania Katastrofami (NDMA), rząd Indii, przy aktywnej współpracy agencji ONZ i innych interesariuszy/ekspertów, sformułował dokument koncepcyjny na temat roli dostawców usług niemedycznych podczas pandemii w kwietniu 2008 r. i wydał wytyczne krajowe – zarządzanie katastrofami biologicznymi w lipcu 2008 r. Wytyczne te wyliczają, że sukces przedsięwzięć medycznych, takich jak farmaceutyczne (terapie przeciwwirusowe Oseltamivir i Zanamivir), interwencje niefarmaceutyczne i rozwój szczepień itp., w dużej mierze zależy od poziomu oporności oferowanego przez mutagenny szczep wirusa i racjonalnego stosowania leków interwencje terapeutyczne. W tym artykule opisano podejście łagodzące do zwalczania pandemii grypy z jego skutecznym wdrożeniem na poziomie krajowym, stanowym i lokalnym.

sw4wtxdk

NSs kodowane przez wirusa martwicy pączków ziemnych to enzym dwufunkcyjny

Wirus martwicy pąków ziemnych (GBNV), członek rodzaju Tospovirus z rodziny Bunyaviridae, infekuje dużą liczbę roślin strączkowych i psiankowatych w Indiach. W celu wyjaśnienia funkcji białka niestrukturalnego, NSs kodowane przez genom małego RNA (S RNA), białko NSs z GBNV-tomato (Karnataka) [1] było nadeksprymowane w E. coli i oczyszczane przez Ni-NTA chromatografia. Oczyszczone białko rNSs wykazywało aktywność NTPazy stymulowaną przez RNA. Ponadto ta aktywność była zależna od jonów metalu i była hamowana przez trifosforan adenozyny 5' (β, γ imido), analog ATP. rNS mogą również hydrolizować dATP. Co ciekawe, oprócz aktywności NTPazy i dATPazy, rNS wykazywały aktywność fosfatazy 5' RNA/DNA niezależną od ATP, która była całkowicie hamowana przez AMP. Fosforan 5'α można usunąć z ssDNA, ssRNA, dsDNA i dsRNA, potwierdzając w ten sposób, że rNS mają nową aktywność 5'α fosfatazy. Mutacja K189A w motywie A Walkera (GxxxxGKT) spowodowała całkowitą utratę aktywności ATPazy, ale aktywność 5' fosfatazy nie została naruszona. Z drugiej strony mutacja D159A w motywie B Walkera (DExx) spowodowała częściową utratę obu aktywności. Wyniki te pokazują po raz pierwszy, że NS są bifunkcjonalnym enzymem, który może uczestniczyć w ruchu wirusa, replikacji lub tłumieniu mechanizmu obronnego gospodarza.

soi3bn6y

Śmiertelność wśród pacjentów z gruźlicą wymagających intensywnej opieki: retrospektywne badanie kohortowe

TŁO: Opisać charakterystykę pacjentów z gruźlicą (TB) wymagających intensywnej opieki oraz zidentyfikować czynniki, które prognozują śmiertelność wewnątrzszpitalną w mieście kraju rozwijającego się o endemiczności od średniej do wysokiej. METODY: Przeprowadziliśmy retrospektywne badanie kohortowe w okresie od listopada 2005 do listopada 2007. Do badania włączono pacjentów z gruźlicą wymagającą intensywnej opieki. Oceniono predyktory śmiertelności. Pierwszorzędowym wynikiem była śmiertelność wewnątrzszpitalna. WYNIKI: W okresie badania 67 pacjentów z gruźlicą wymagało intensywnej opieki. Spośród nich 62 (92,5%) miało ostrą niewydolność oddechową i wymagało wentylacji mechanicznej. Zmarło czterdziestu czterech (65,7%) pacjentów. Koinfekcja ludzkim wirusem niedoboru odporności wystąpiła u 46 (68,7%) pacjentów. Wczesne przyjęcie na oddział intensywnej terapii i zapalenie płuc związane z respiratorem były niezależnie związane ze śmiertelnością wewnątrzszpitalną. WNIOSKI: W badaniu tym stwierdziliśmy wysoką śmiertelność wśród chorych na gruźlicę wymagających intensywnej opieki, zwłaszcza tych, którzy zostali wcześnie przyjęci na OIT.

6wu024ng

Porównawcza skuteczność szczepień opartych na hemaglutyninie, nukleoproteinach i białkach macierzy 2 przeciwko grypie H5N1 u myszy i fretek

Wysiłki zmierzające do opracowania szeroko zakrojonej szczepionki przeciw wysoce zjadliwemu wirusowi ptasiej grypy A (HPAI) H5N1 koncentrowały się na wysoce konserwatywnych produktach genów grypy. Wirusowa nukleoproteina (NP) i białko macierzy kanałów jonowych (M2) są wysoce konserwatywne wśród różnych szczepów i różnych podtypów grypy A. Tutaj badamy względną skuteczność NP i M2 w porównaniu z HA w ochronie przed wirusem HPAI H5N1. Wcześniejsze badania na myszach wykazały, że szczepienie NP i M2 w rekombinowanym DNA i/lub wektorach adenowirusowych lub adiuwantami zapewnia ochronę przed śmiertelną prowokacją przy braku HA. Jednakże stwierdzamy, że skuteczność ochronna NP i M2 zmniejsza się wraz ze wzrostem zjadliwości i dawki wirusa prowokującego. Aby zbadać to pytanie w modelu związanym z chorobą człowieka, fretki immunizowano szczepionkami DNA/rAd5 kodującymi NP, M2, HA, NP+M2 lub HA+NP+M2. Tylko szczepienie HA lub HA+NP+M2 nadało ochronę przeciwko ostrej prowokacji wirusowej. Dlatego też, chociaż szczepienie oparte na genach NP i M2 może zapewnić umiarkowane poziomy ochrony przed niskimi dawkami prowokacyjnymi, jest niewystarczające do nadawania odporności ochronnej przeciw wysokim dawkom prowokacyjnym H5N1 u fretek. Te immunogeny mogą wymagać kombinatorycznego szczepienia HA, które zapewnia ochronę nawet przed bardzo wysokimi dawkami śmiertelnej prowokacji wirusowej.

vexwisnz

Wpływ śledzenia kontaktów w populacjach skupionych

Śledzenie potencjalnie zakaźnych kontaktów stało się ważną częścią strategii kontroli wielu chorób zakaźnych, od wczesnych przypadków nowych infekcji do endemicznych infekcji przenoszonych drogą płciową. W tym przypadku korzystamy z modeli matematycznych, aby rozważyć przypadek powiadomienia partnera o infekcji przenoszonej drogą płciową, jednak modele te są wystarczająco proste, aby umożliwić wyciągnięcie bardziej ogólnych wniosków. Pokazujemy, że gdy oprócz śledzenia kontaktów rozważa się strukturę sieci kontaktów, standardowe modele „działania masowego” są generalnie nieodpowiednie. Aby rozważyć wpływ wzajemnych kontaktów (w szczególności klastrowania), opracowujemy ulepszenie istniejących modeli sieci parami, które wykorzystujemy do wykazania, że ​​ceteris paribus, klasteryzacja poprawia skuteczność śledzenia kontaktów dla dużego obszaru przestrzeni parametrów. Ten wynik bywa jednak odwracany w przypadku wysoce efektywnego śledzenia kontaktu. Opracowujemy również symulacje stochastyczne dla porównania, wykorzystując proste metody zmiany okablowania, które pozwalają na generowanie odpowiednich sieci porównawczych. W ten sposób przyczyniamy się do ogólnej teorii interwencji sieciowych przeciwko chorobom zakaźnym.

8trsa6o6

Profilowanie serologiczne Candida albicans Mikromacierz białkowa ujawnia trwałą interakcję gospodarz-patogen i reakcje specyficzne dla stadium kandydemii

Candida albicans w immunokompetentnym gospodarzu jest łagodnym członkiem ludzkiej mikroflory. Chociaż, gdy fizjologia gospodarza jest zaburzona, ta interakcja komensalno-żywicielska może ulec degeneracji i prowadzić do infekcji oportunistycznej. Stosunkowo niewiele wiadomo na temat dynamiki kolonizacji i patogenezy C. albicans. Opracowaliśmy mikromacierz białek powierzchniowych komórek C. albicans do profilowania odpowiedzi immunoglobuliny G podczas kolonizacji komensalnej i kandydemii. Odpowiedź przeciwciał z surowic pacjentów z kandydemią i naszych negatywnych grup kontrolnych wskazuje, że immunokompetentny gospodarz istnieje w stałej interakcji gospodarz-patogen z komensalnymi C. albicans. Ten raport identyfikuje również antygeny powierzchniowe komórek, które są specyficzne dla różnych faz (tj. ostrej, wczesnej i środkowej rekonwalescencji) kandydemii. Zidentyfikowaliśmy zestaw trzynastu antygenów powierzchniowych komórek zdolnych do odróżnienia ostrej kandydemii od osób zdrowych i niezakażonych pacjentów szpitalnych z kolonizacją komensalną. Co ciekawe, duża część tych antygenów powierzchniowych komórek bierze udział w stresie oksydacyjnym lub lekooporności. Ponadto zidentyfikowaliśmy 33 białka antygenowe, które są wzbogacone w surowice rekonwalescencyjne pacjentów z kandydemią. Co ciekawe, stwierdziliśmy w tej podgrupie wzrost antygenów związanych z pozyskiwaniem żelaza związanego z hemem. Odkrycia te mają istotne implikacje dla mechanizmów kolonizacji C. albicans oraz rozwoju infekcji ogólnoustrojowej.

epkw6222

Szczepionki DNA: opracowywanie nowych strategii walki z rakiem

Ze względu na ich szybki i powszechny rozwój, szczepionki DNA weszły do ​​różnych badań klinicznych na ludziach dla szczepionek przeciwko różnym chorobom, w tym rakowi. Dowody na to, że szczepionki DNA są dobrze tolerowane i mają doskonały profil bezpieczeństwa, okazały się korzystne, ponieważ wiele badań klinicznych łączy pierwszą fazę z drugą, oszczędzając zarówno czas, jak i pieniądze. Z wyników uzyskanych w badaniach klinicznych jasno wynika, że ​​takie szczepionki DNA wymagają znacznej poprawy sposobów ekspresji i dostarczania antygenu, aby były wystarczająco skuteczne w klinice. Podobnie, jasne jest, że do aktywacji skutecznej odporności przeciwko słabo immunogennym antygenom nowotworowym wymagane są dodatkowe strategie. Inżynieria projektowania szczepionki w celu manipulowania szlakami prezentacji i przetwarzania antygenu jest jednym z najważniejszych aspektów, z którymi można łatwo poradzić sobie w technologii szczepionek DNA. Zbadano kilka podejść, w tym inżynierię szczepionek DNA, wspólne dostarczanie cząsteczek immunomodulujących, bezpieczne drogi podawania, schemat dawki pierwotnej i przypominającej oraz strategie przełamywania mechanizmów sieci immunosupresyjnych przyjętych przez komórki nowotworowe w celu zapobiegania funkcji komórek odpornościowych. Połączone lub pojedyncze strategie mające na celu zwiększenie skuteczności i immunogenności szczepionek DNA są stosowane w zakończonych i trwających badaniach klinicznych, w których udowodniono bezpieczeństwo i tolerancję platformy DNA. W tym przeglądzie dotyczącym szczepionek DNA oceniane są najistotniejsze aspekty tego tematu, przechodzące od badań podstawowych do kliniki. Omówiono również niektóre reprezentatywne badania szczepionek przeciwnowotworowych DNA.

d2mb2b3d

Koniugaty Agonista TLR-Stat3 siRNA: specyficzne dla komórki wyciszanie genów i wzmocniona przeciwnowotworowa odpowiedź immunologiczna

Skuteczne dostarczanie siRNA do określonych populacji komórek in vivo pozostaje ogromnym wyzwaniem dla jego skutecznego zastosowania terapeutycznego. Opisujemy nowatorskie podejście oparte na siRNA – syntetyczne łączenie siRNA z oligonukleotydowym agonistą TLR9 – które celuje i wycisza geny w komórkach szpiku TLR9(+) i komórkach B, które są kluczowymi elementami mikrośrodowiska guza. Ponieważ Stat3 w komórkach odpornościowych związanych z nowotworem hamuje przeciwnowotworową odpowiedź immunologiczną i hamuje indukowaną przez TLR9 stymulację immunologiczną, przetestowaliśmy koniugaty CpG-Stat3siRNA pod kątem działania przeciwnowotworowego. Po wstrzyknięciu lokalnie w miejscu guza lub ogólnoustrojowo drogą dożylną, koniugaty CpG-Stat3siRNA mają dostęp do komórek dendrytycznych związanych z nowotworem, makrofagów i komórek B, hamują ekspresję Stat3, prowadząc do aktywacji komórek odpornościowych związanych z nowotworem i ostatecznie odpowiedzi immunologiczne guza. Nasze odkrycia pokazują potencjał koniugatów TLR-agonista-siRNA do ukierunkowanego wyciszania genów w połączeniu ze stymulacją TLR i aktywacją immunologiczną w mikrośrodowisku guza.

o4k7auph

Szybka akumulacja zjadliwego wirusa gorączki doliny Rift u myszy z atenuowanego wirusa z pojedynczą substytucją nukleotydową w M RNA

TŁO: Wirus gorączki doliny Rift (RVFV), członek rodzaju Phlebovirus w rodzinie Bunyaviridae, jest wirusem o ujemnej polaryzacji RNA z trzyczęściowym genomem. RVFV jest przenoszony przez komary i powoduje gorączkę oraz ciężką chorobę krwotoczną u ludzi, podczas gdy u zwierząt gospodarskich powoduje gorączkę i wysoki wskaźnik aborcji. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: Analiza sekwencji wykazała, że ​​preparat RVFV ZH501 typu dzikiego składał się z dwóch głównych subpopulacji wirusowych, z heterogennością pojedynczego nukleotydu w nukleotydzie 847 segmentu M (M847); jedna miała resztę G w M847 kodującą glicynę w głównym białku Gn otoczki wirusa, podczas gdy druga miała resztę A kodującą kwas glutaminowy w odpowiednim miejscu. Dwa wirusy pochodzące z ZH501, rZH501-M847-G i rZH501-M847-A, niosły identyczne sekwencje genomowe, z wyjątkiem tego, że pierwszy i drugi miały odpowiednio G i A w M847, zostały odzyskane przy użyciu systemu odwrotnej genetyki. Dootrzewnowa inokulacja myszy rZH501-M847-A spowodowała szybką i wydajną akumulację wirusa w surowicy, wątrobie, śledzionie, nerkach i mózgach oraz zabiła większość myszy w ciągu 8 dni, podczas gdy rZH501-M847-G powodował niskie miana wiremii, nie replikował tak wydajnie jak rZH501-M847-A w tych narządach i miał osłabioną wirulencję wobec myszy. Co ciekawe, już 2 dni po zakażeniu rZH501-M847-G pojawiły się wirusy niosące A w M847 i stały się później główną populacją wirusów, podczas gdy replikujące się wirusy zachowały wejściową resztę A w M847 u myszy zakażonych rZH501-M847-A. WNIOSKI/ZNACZENIE: Dane te wykazały, że podstawienie pojedynczego nukleotydu w białku Gn znacząco wpłynęło na wirulencję myszy RVFV i że populacja wirusów niosących zjadliwy genotyp wirusa szybko pojawiła się i stała się główną populacją wirusów w ciągu kilku dni u myszy zaszczepionych atenuowany wirus.

cwzpb8fu

Przeciwdziałanie potencjalnej pandemii grypy A (H5N1) za pomocą lepszych szczepionek

Wirusy grypy A (H5N1) są silnymi kandydatami do wywołania kolejnej pandemii grypy, jeśli nabędą zdolność do skutecznego przenoszenia się z człowieka na człowieka. Głównym celem zdrowia publicznego jest stworzenie skutecznych szczepionek przeciwko tym wirusom przy użyciu nowatorskich metod, w tym systemu hodowli komórek, genetyki odwrotnej i opracowywania adiuwantów. Ważna uwaga dotycząca strategii obejmuje przygotowanie szczepionek z aktualnie krążącego szczepu w celu wywołania szerokiego spektrum odporności na nowo pojawiające się ludzkie szczepy H5. Ta strategia byłaby dobrym rozwiązaniem na początku pandemii, dopóki nie zostanie wyprodukowana dopasowana antygenowo i zatwierdzona szczepionka. Podkreślono koncepcję szczepionek terapeutycznych (np. szczepionki przeciwchorobowej) ukierunkowanych na zmniejszenie burzy cytokinowej często obserwowanej u osób zakażonych podtypem H5N1. Lepsze zrozumienie interakcji gospodarz-wirus jest niezbędne do identyfikacji narzędzi do wytwarzania skutecznych szczepionek przeciwko grypie (H5N1).

ge5iri3v

Globalne bezpieczeństwo zdrowia publicznego

Krajowe instytuty zdrowia publicznego będą odgrywać kluczową rolę we wdrażaniu zmienionych Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych.

lkoyrv3s

Dynamika i kontrola chorób w sieciach o strukturze społeczności

Dynamika chorób zakaźnych rozprzestrzeniających się poprzez bezpośrednią transmisję między ludźmi (takich jak grypa, ospa, HIV/AIDS itp.) zależy od podstawowej sieci kontaktów z gospodarzem. Sieci kontaktów międzyludzkich wykazują silną strukturę społeczności. Zrozumienie, w jaki sposób taka struktura społeczności wpływa na epidemie, może zapewnić wgląd w zapobieganie rozprzestrzenianiu się chorób między społecznościami poprzez zmianę struktury sieci kontaktów poprzez interwencje farmaceutyczne lub niefarmaceutyczne. Wykorzystujemy sieci empiryczne i symulowane do badania rozprzestrzeniania się chorób w sieciach o strukturze społeczności. Odkryliśmy, że struktura społeczności ma duży wpływ na dynamikę choroby i pokazujemy, że w sieciach o silnej strukturze społeczności interwencje szczepień skierowane do osób łączących społeczności są bardziej skuteczne niż te skierowane po prostu do osób silnie powiązanych. Ponieważ struktura odpowiednich sieci kontaktów na ogół nie jest znana, a podaż szczepionek jest często ograniczona, istnieje duże zapotrzebowanie na wydajne algorytmy szczepień, które nie wymagają pełnej znajomości sieci. Opracowaliśmy algorytm, który działa tylko na informacjach dostępnych lokalnie w sieci i jest w stanie szybko zidentyfikować cele skutecznej interwencji szczepień. Algorytm generalnie przewyższa istniejące algorytmy, gdy podaż szczepionek jest ograniczona, szczególnie w sieciach o silnej strukturze społeczności. Zrozumienie rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych i opracowanie optymalnych strategii kontroli jest głównym celem zdrowia publicznego. Sieci społecznościowe pokazują wyraźne wzorce struktury społeczności, a nasze wyniki, oparte na danych empirycznych i symulowanych, pokazują, że struktura społeczności silnie wpływa na dynamikę choroby. Wyniki te mają wpływ na projektowanie strategii kontroli.

zizfgz7d

Wytwarzanie ludzkich transgenicznych myszy CEACAM1 i wiązanie białka Neisseria Opa z ich neutrofilami

TŁO: Ludzki CEACAM1 jest cząsteczką adhezyjną komórka-komórka o wielu funkcjach, w tym klirensie insuliny w wątrobie, waskulogenezie w komórkach śródbłonka, tworzeniu światła w gruczole sutkowym i wiązaniu pewnych ludzkich patogenów. GŁÓWNE WYNIKI: Trzy genomowe klony BAC zawierające ludzki gen CEACAM1 wstrzyknięto do przedjądrzy zapłodnionych oocytów myszy FVB. Zarodki wszczepiono do jajowodów samic w ciąży rzekomej i umożliwiono rozwój do terminu porodu. DNA z nowonarodzonych myszy oceniano metodą PCR na obecność ludzkiego genu CEACAM1. Kał potomstwa pozytywnego pod względem PCR przebadano pod kątem ekspresji ludzkiego CEACAM1. Stosując ten test, jedna z pięciu pozytywnych linii PCR była pozytywna pod względem ekspresji ludzkiego CEACAM1 i wykazała stabilną transmisję na pokolenie F1 z oczekiwaną częstotliwością transmisji (0,5) dla heterozygot. Wątroba, płuca, jelita, nerki, gruczoły sutkowe i prostata były silnie pozytywne pod względem podwójnej ekspresji zarówno mysiego, jak i ludzkiego CEACAM1 i naśladowczego obserwowanego w tkance ludzkiej. Granulocyty krwi obwodowej i szpiku kostnego silnie wybarwiały się pod kątem ludzkiego CEACAM1 i wiązały białka Neisseria Opa podobnie jak w ludzkich neutrofilach. WNIOSEK: Te transgeniczne zwierzęta mogą służyć jako model wiązania ludzkich patogenów z ludzkim CEACAM1.

cge5uve3

Sarkoidoza gruźlicza: CZY ISTNIEJE?

q26f8pv4

DotKnot: przewidywanie pseudowęzłów przy użyciu wykresu punktowego prawdopodobieństwa w modelu energii rafinowanej

Pseudowęzły RNA są funkcjonalnymi elementami struktury, które odgrywają kluczową rolę w procesach wirusowych i komórkowych. Przewidywanie pseudowęzłowej struktury o minimalnej energii swobodnej jest problemem NP-zupełnym. Praktyczne algorytmy przewidywania struktury RNA, w tym ograniczone klasy pseudowęzłów, charakteryzują się długim czasem działania i niską dokładnością w przypadku dłuższych sekwencji. Podejście heurystyczne polega na wyszukiwaniu obiecujących kandydatów pseudowęzłów w sekwencji i weryfikowaniu ich. Następnie wykryte pseudowęzły mogą być dalej analizowane za pomocą bioinformatyki lub technik laboratoryjnych. Przedstawiamy nowatorską metodę wykrywania pseudowęzłów o nazwie DotKnot, która wyodrębnia regiony macierzyste z wykresu punktowego prawdopodobieństwa struktury drugorzędowej i w konstruktywny sposób składa kandydatów na pseudowęzły. Szacujemy energie swobodne pseudowęzłów za pomocą nowych parametrów, które niedawno stały się dostępne. Pokazujemy, że konwencjonalny wykres punktowy prawdopodobieństwa umożliwia wyraźne zarządzanie szeroką klasą pseudowęzłów, w tym tych z wybrzuszonymi łodygami. Parametry energii stają się teraz czynnikiem ograniczającym w przewidywaniu pseudowęzłów. DotKnot to wydajna metoda dla długich sekwencji, która znajduje pseudowęzły z większą dokładnością w porównaniu z innymi znanymi algorytmami predykcji. DotKnot jest dostępny jako serwer WWW pod adresem http://dotknot.csse.uwa.edu.au.

y6di4ver

Ryzyko importu chorób odzwierzęcych za pośrednictwem handlu dziką fauną i florą, Stany Zjednoczone

Stany Zjednoczone są największym na świecie importerem dzikich zwierząt, a importowane dzikie zwierzęta stanowią potencjalne źródło patogenów odzwierzęcych. Korzystając z danych dotyczących ssaków importowanych w latach 2000-2005, oceniliśmy ich potencjał do zarażenia 27 wybranych chorób odzwierzęcych i stworzyliśmy ocenę ryzyka, która może pomóc w tworzeniu polityki dotyczącej importu dzikich zwierząt i nadzoru nad chorobami odzwierzęcymi. W sumie sprowadzono 246 772 ssaków ze 190 rodzajów (68 rodzin). Najbardziej rozpowszechnionymi czynnikami ryzyka zoonoz były wirus wścieklizny (w 78 rodzajach ssaków), Bacillus anthracis (57), Mycobacterium tuberculosis complex (48), Echinococcus spp. (41) i Leptospira spp. (35). Rodzajami zdolnymi do przenoszenia największej liczby chorób odzwierzęcych ryzyka były Canis i Felis (po 14), Rattus (13), Equus (11) oraz Macaca i Lepus (po 10). Odkrycia te pokazują niezliczone możliwości importu patogenów odzwierzęcych i sugerują, że w celu zapewnienia bezpieczeństwa publicznego potrzebne są natychmiastowe proaktywne zmiany na wielu poziomach.

sboumuy9

Architektura powstającego wirusowego poru fuzyjnego

Wirusy otoczkowe wykorzystują wyspecjalizowaną maszynerię białkową do łączenia błony wirusowej z błoną komórki gospodarza podczas inwazji komórkowej. W przypadku wirusa grypy z powierzchni wirusa wystają setki kopii glikoproteiny fuzyjnej hemaglutyniny (HA). Pomimo intensywnych badań nad HA i jego aktywnością fuzyjną, modus operandi białka w manipulowaniu błonami wirusowymi i docelowymi w celu katalizowania ich fuzji jest słabo poznany. Tutaj zbadano trójwymiarową architekturę kompleksów wirusa grypy z liposomami o pH 5,5 za pomocą kriotomografii elektronowej. Rekonstrukcje tomograficzne pokazują, że wczesne etapy przebudowy błony zachodzą w sposób skoncentrowany na błonie docelowej, przechodząc od nakłutych wgłębień do formowania ściśniętego lejka liposomalnego, który może uderzać w pozornie niezaburzoną otoczkę wirusową. Wyniki sugerują, że warstwa macierzy M1 służy jako endoszkielet dla wirusa i podstawa dla HA podczas fuzji błon. Spektroskopia fluorescencyjna monitorująca fuzję między liposomami i wirionami pokazuje, że wyciek zawartości liposomów zachodzi szybciej niż mieszanie lipidów przy pH 5,5. Omówiono związek „nieszczelnej” fuzji z obserwowanymi strukturami sprzed fuzji.

igo8c5kb

Wpływ szczepień na ewolucję i dynamikę populacji ptasiego paramiksowirusa-1

Wirus choroby Newcastle (NDV) to patogenny szczep ptasiego paramyksowirusa (aPMV-1), który jest jednym z najpoważniejszych zagrożeń dla przemysłu drobiowego na całym świecie. Różnorodność wirusów jest wysoka w aPMV-1; osiem genotypów rozpoznaje się na podstawie filogenetycznej rekonstrukcji sekwencji genów. Zmodyfikowane żywe szczepionki zostały opracowane w celu zmniejszenia strat ekonomicznych powodowanych przez tego wirusa. Szczepionki pochodzące z awirulentnych szczepów o genotypie II zostały opracowane w latach pięćdziesiątych i są stosowane na całym świecie, podczas gdy szczepy australijskie należące do genotypu I zostały opracowane jako szczepionki w latach siedemdziesiątych i są stosowane głównie w Azji. W tym badaniu ocenialiśmy konsekwencje szczepienia atenuowanym żywym wirusem na ewolucję genotypów aPMV-1. Zaobserwowano niezgodność filogenetyczną między drzewami w oparciu o pojedyncze geny i pełny region kodujący 54 genomów aPMV-1 pełnej długości, co sugeruje, że w zestawie danych obecne były sekwencje rekombinowane. Następnie zidentyfikowano pięć rekombinowanych genomów, z których cztery zawierały sekwencje z genotypu I lub II. Historia populacyjna szczepów genotypu II związanych ze szczepionką różniła się od innych genotypów aPMV-1; genotyp II pojawił się pod koniec XIX wieku i ewoluuje wolniej niż inne genotypy, które pojawiły się w latach 60. XX wieku. Pomimo wysiłków w zakresie szczepień wirusy o genotypie II doświadczały do ​​chwili obecnej stałego wzrostu populacji. Natomiast inne współczesne genotypy wykazały spadek populacji pod koniec lat 90. XX wieku. Dodatkowo, wirusy genotypu I i II, które krążą w obecności homotypowej presji szczepionkowej, mają unikalne profile selekcji w porównaniu ze szczepami niezwiązanymi ze szczepionką. Łącznie dane te pokazują, że szczepienie żywymi, atenuowanymi wirusami zmieniło ewolucję aPMV-1 poprzez utrzymanie dużej efektywnej wielkości populacji genotypu związanego ze szczepionką, umożliwiając koinfekcję i rekombinację szczepionek i szczepów typu dzikiego oraz poprzez zastosowanie unikalnego selektywnego naciski na glikoproteiny wirusowe.

gzxu7nkh

Zaangażowanie Chin w globalną dyplomację zdrowotną: czy SARS był przełomem?

W ramach serii PLoS Medicine na temat globalnej dyplomacji zdrowotnej Lai-Han Chan i współpracownicy przedstawiają studium przypadku rosnącego zaangażowania Chin w globalną dyplomację zdrowotną po epidemii SARS.

lfvso15k

Tomografia elektronowa ujawnia etapy pączkowania filowirusa

Filowirusy, Marburg i Ebola, to niesegmentowane wirusy o ujemnej nici RNA, powodujące ciężką gorączkę krwotoczną z wysoką śmiertelnością u ludzi i naczelnych. Sekwencja zdarzeń, które prowadzą do uwolnienia cząstek filowirusa z komórek, jest słabo poznana. Zaproponowano dwa przeciwstawne mechanizmy, jeden przebiegający przez pączkowanie „podobne do łodzi podwodnej” ze spiralnym nukleokapsydem wyłaniającym się równolegle do błony plazmatycznej, a drugi poprzez prostopadły „rakietowy” występ. Tutaj zainfekowaliśmy komórki wirusem Marburga w warunkach zamknięcia BSL-4 i zrekonstruowaliśmy kolejność etapów procesu pączkowania w trzech wymiarach za pomocą tomografii elektronowej komórek osadzonych w plastiku. Odkryliśmy, że wysoce zakaźne nitkowate cząstki są uwalniane na wczesnych etapach infekcji. Pączkowanie zachodzi poprzez boczne połączenie wewnątrzkomórkowego nukleokapsydu na całej jego długości z błoną plazmatyczną, po czym następuje szybkie otoczenie zainicjowane na jednym końcu nukleokapsydu, prowadzące do wystającego związku pośredniego. Rozcięcie powoduje miejscową niestabilność błony z tyłu wirusa. Po długotrwałym zakażeniu zwiększone pęcherzyki błony komórkowej korelują ze zmianami kształtu i zakaźności uwalnianych wirusów. Nasze obserwacje wskazują na komórkową determinantę kształtu wirusa. Uzgadniają one kontrastujące modele pączkowania filowirusa i pozwalają opisać sekwencję zdarzeń zachodzących podczas pączkowania i uwalniania wirusa Marburg. Proponujemy, że reprezentuje to ogólną sekwencję zdarzeń, po której następują również inne wirusy nitkowate i pałeczkowate.

hd12p867

Liposomalny system dostarczania leków za pośrednictwem peptydów ukierunkowany na naczynia krwionośne guza w terapii przeciwnowotworowej

Wiadomo, że guzy lite rekrutują nowe naczynia krwionośne, aby wspierać ich wzrost. Dlatego unikalne cząsteczki ulegające ekspresji na komórkach śródbłonka guza mogą funkcjonować jako cele dla antyangiogennej terapii raka. Obecne wysiłki koncentrują się na opracowaniu środków terapeutycznych zdolnych do specyficznego działania na komórki rakowe i mikrośrodowiska związane z nowotworem, w tym naczynia krwionośne nowotworu. Te terapie obiecują wysoką skuteczność i niską toksyczność. Jedną z uznanych strategii poprawy skuteczności terapeutycznej konwencjonalnych chemioterapeutyków jest kapsułkowanie leków przeciwrakowych w ukierunkowanych liposomach, które wiążą się z receptorami na powierzchni komórki wyrażanymi na komórkach śródbłonka związanych z nowotworem. Te antyangiogenne systemy dostarczania leków mogą być stosowane do celowania zarówno w naczynia krwionośne guza, jak i same komórki nowotworowe. W tym artykule dokonano przeglądu mechanizmów i zalet różnych obecnych i potencjalnych metod wykorzystujących liposomy skoniugowane z peptydem do specyficznego niszczenia naczyń krwionośnych guza w terapii przeciwnowotworowej.

sbxqwfmy

Podwyższenie nienaruszonych i proteolitycznych fragmentów białek ostrej fazy stanowi najwcześniejszą ogólnoustrojową odpowiedź przeciwwirusową w zakażeniu HIV-1

Najwcześniejsze odpowiedzi immunologiczne aktywowane w ostrym zakażeniu ludzkim wirusem niedoboru odporności typu 1 (AHI) wywierają krytyczny wpływ na późniejsze rozprzestrzenianie się wirusa lub jego powstrzymywanie. W tym czasie szczególnie ważną rolę mogą odgrywać składniki wrodzonego układu odpornościowego, takie jak makrofagi i DC, komórki NK, β-defensyny, dopełniacz i inne czynniki przeciwdrobnoustrojowe, z których wszystkie biorą udział w modulowaniu zakażenia HIV. Badanie przesiewowe oparte na proteomice przeprowadzono na kohorcie, od której próbki były dostępne w punktach czasowych przed najwcześniejszym dodatnim wykryciem wirusa HIV. Zdolność wybranych czynników, które stwierdzono, że są podwyższone w osoczu podczas AHI, do hamowania replikacji HIV-1, przeanalizowano przy użyciu modeli in vitro PBMC i infekcji DC. Analiza unikalnych paneli dawców osocza obejmujących fazy zaćmienia i ekspansji wirusa ujawniła bardzo wczesne zmiany w białkach osocza w AHI. Indukcja ostrej fazy białkowego amyloidu A (A-SAA) wystąpiła już 5–7 dni przed pierwszym wykryciem wirusowego RNA w osoczu, znacznie przed jakimkolwiek podwyższeniem ogólnoustrojowych poziomów cytokin. Ponadto, wraz z wiremią, w osoczu zaobserwowano proteolityczny fragment alfa-1-antytrypsyny (AAT), określany jako peptyd hamujący wirus (VIRIP). Zarówno A-SAA, jak i VIRIP wykazują aktywność przeciwwirusową in vitro, a ilościowe oznaczenie ich poziomów w osoczu wskazuje, że stężenia w krążeniu prawdopodobnie mieszczą się w zakresie ich aktywności hamującej. Nasze wyniki dostarczają dowodów na pierwszą falę obrony przeciwwirusowej gospodarza w fazie zaćmienia AHI przed ogólnoustrojową aktywacją innych odpowiedzi immunologicznych. Uzyskane informacje na temat mechanizmu działania reagentów ostrej fazy i innych wrodzonych molekuł przeciwko HIV oraz sposobu ich indukowania mogą zostać wykorzystane do przyszłego opracowania bardziej skutecznych strategii profilaktycznych szczepionek.

se4unhi8

Synteza i ocena farmakologiczna zasad Schiffa 4-(2-aminofenylo)-morfolin

W niniejszym badaniu zsyntetyzowano nowe serie 4-(2-aminofenylo)morfolin i scharakteryzowano je za pomocą IR, (1)H-NMR, (13)C NMR i analizy widm masowych. Zsyntetyzowane związki przebadano pod kątem działania przeciwbólowego (100 i 200 mg/kg), przeciwzapalnego (200 i 400 mg/kg), przeciwbakteryjnego (Bacillus subtilis, Bacillus cereus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa i Escherichia coli) oraz działanie przeciwgrzybicze (Candida albicans i Aspergillus niger). Minimalne hamujące stężenia związków potwierdzono również metodą rozcieńczeń pasm agarowych. N-benzylidyno-2-morfoloinobenzenamina (1) i N-(3-nitrobenzylidyno)-2-morfolinobenzenamina (3) wykazywały znaczące działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

a0pzw26l

Właściwe metryki odległości do analizy filogenetycznej przy użyciu kompletnych genomów bez wyrównania sekwencji

Wadą większości metod odległości korelacji opartych na wektorach składu bez wyrównania, opracowanych do analizy filogenetycznej przy użyciu kompletnych genomów, jest to, że „odległości” nie są właściwymi miernikami odległości w ścisłym sensie matematycznym. W tym artykule proponujemy dwie nowe metryki odległości związane z korelacją, które zastąpią starą w naszym dynamicznym podejściu językowym. Do oceny skutków tego zastąpienia z biologicznego punktu widzenia wykorzystywane są cztery zestawy danych genomowych. Odkryliśmy, że dwie właściwe metryki odległości dają drzewa o takiej samej lub podobnej topologii jak te używające starej „odległości” i zgadzają się z drzewem życia opartym na 16S rRNA w większości podstawowych gałęzi. Dlatego zaproponowane tutaj dwie właściwe metryki odległości związane z korelacją poprawiają nasze dynamiczne podejście językowe do analizy filogenetycznej.

th0wddvc

Pojedyncze szczepienie rozpuszczalną, rekombinowaną, trimeryczną hemaglutyniną chroni kurczaki przed wysoce zjadliwym wirusem ptasiej grypy H5N1

TŁO: Wysoce zjadliwy wirus ptasiej grypy (HPAI) H5N1 powoduje chorobę wielonarządową i śmierć drobiu, powodując znaczne straty ekonomiczne w przemyśle drobiarskim. Ponadto stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, ponieważ może przenosić się bezpośrednio z zakażonego drobiu na ludzi, przy bardzo wysokiej (60%) śmiertelności. Skuteczne szczepienie przeciwko HPAI H5N1 chroniłoby drób handlowy, a tym samym stanowiłoby ważny środek kontroli poprzez zmniejszenie prawdopodobieństwa przeniesienia wirusa z ptaka na ptaka iz ptaka na człowieka. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: W niniejszym badaniu ocenialiśmy potencjał szczepionkowy rekombinowanej rozpuszczalnej trimerycznej hemaglutyniny podtypu 5 (sH5(3)) wytwarzanej w komórkach ssaków. Wydzielane, oczyszczone sH5(3) było biologicznie aktywne, co wykazano przez jego wiązanie z ligandami w sposób zależny od kwasu sialowego. Wykazano, że chroni kurczęta, w sposób zależny od dawki, przed śmiertelną prowokacją H5N1 po pojedynczym szczepieniu. Chronione zwierzęta nie wydalały wirusa prowokacji, co określono za pomocą ilościowej RT-PCR na RNA wyizolowanym z wymazów z tchawicy i kloaki. Również u myszy szczepienie sH5(3) zapewniło całkowitą ochronę przed prowokacją HPAI H5N1. WNIOSKI/ZNACZENIE: Nasze wyniki pokazują, że sH5(3) stanowi atrakcyjny antygen szczepionkowy do ochrony kurcząt i ssaków przed HPAI H5N1. Ponieważ te rekombinowane rozpuszczalne preparaty hemaglutyniny można wytwarzać z dużą wydajnością i stosunkowo krótkim czasem realizacji, umożliwiają szybką odpowiedź na krążące i potencjalnie pandemiczne wirusy grypy.

fec4kt20

Szpitalny system selekcji dorosłych pacjentów stosujących system punktacji zachorowań przypominających grypę podczas pandemii 2009 w Meksyku

TŁO: Wirus grypy pandemicznej typu A (H1N1) pojawił się w 2009 roku. Aby pomóc klinicystom w selekcji dorosłych z ostrymi chorobami układu oddechowego, w Hospital Civil de Guadalajara w Meksyku wdrożono system oceny chorób grypopodobnych (ILI). METODY: Zebrano historię medyczną, wyniki laboratoryjne i radiologiczne pacjentów pogotowia ratunkowego (ER) z ostrą chorobą układu oddechowego w celu obliczenia wyniku ILI. Pacjenci byli oceniani pod kątem przyjęcia na podstawie ich wyniku ILI i oceny ryzyka rozwoju powikłań przez lekarza. Od pacjentów o średnim i wysokim ryzyku pobrano wymazy z nosa i gardła do badania w kierunku grypy metodą RT-PCR. Charakterystykę kliniczną pacjentów z pandemią grypy A (H1N1) 2009 w porównaniu z pacjentami z ujemnym wynikiem testu porównano za pomocą testu Χ(2) Pearsona, testu dokładnego Fishera i sumy rang Wilcoxona. WYNIKI: Spośród 1840 pacjentów ER, 230 było początkowo hospitalizowanych (średnia punktacja ILI = 15), a reszta została wypisana, w tym 286 pacjentów ambulatoryjnych, którym podawano oseltamiwir (średnia punktacja ILI = 11) i 1324 nieleczonych (średnia punktacja ILI = 5). Czternastu (1%) nieleczonych pacjentów powróciło, a 3 było hospitalizowanych na oseltamiwiru (mediana wyniku ILI = 19). Spośród 371 pacjentów przebadanych metodą RT-PCR, 104 (28%) miało grypę pandemiczną, au 42 (11%) wykryto grypę sezonową typu A. Dwudziestu (91%) z 22 poddanych obrazowaniu hospitalizowanych pacjentów z pandemią grypy miało obustronne nacieki w porównaniu z 23 (38%) z 61 poddanych obrazowaniu pacjentów szpitalnych z ujemnym wynikiem testu (p<0,001). Jeden pacjent z potwierdzoną pandemią grypy zgłosił się po 6 dniach od wystąpienia objawów, wymagał wentylacji mechanicznej i zmarł. WNIOSKI: System triaging, który wykorzystywał wynik ILI, komplementował ocenę klinicystów, którzy potrzebowali oseltamiwiru i opieki szpitalnej, a także pomógł personelowi szpitala poradzić sobie ze wzrostem zapotrzebowania na usługi.

34sy55hi

Ostra encefalopatia związana z zakażeniem grypą typu A u dorosłych

Opisujemy ostrą encefalopatię związaną z zakażeniem grypą A u 3 osób dorosłych. Wykryliśmy wysokie stężenie płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) i CXCL8/IL-8 i CCL2/MCP-1 (stosunek płynu mózgowo-rdzeniowego do osocza >3) oraz interleukiny-6, CXCL10/IP-10, ale brak dowodów na neuroinwazję wirusa. Pacjenci wyzdrowieli bez następstw. Hiperaktywowana odpowiedź cytokinowa może odgrywać rolę w patogenezie.

1rhy8td0

Nadzór ewolucyjny na dużą skalę nad wirusem grypy A H1N1 z 2009 r. przy użyciu macierzy do resekwencjonowania

W kwietniu 2009 roku pojawił się nowy wirus grypy A (H1N1 2009), który szybko rozprzestrzenił się na całym świecie. Chociaż obecne warianty tego wirusa spowodowały powszechną chorobę, szczególnie w grupach wrażliwych, nadal istnieje możliwość, że przyszłe warianty mogą spowodować zwiększoną zjadliwość, lekooporność lub ucieczkę ze szczepionek. Wczesne wykrycie tych wariantów wirusa może dać szansę na lepsze zabezpieczenie i potencjalne zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa. Opracowaliśmy i przetestowaliśmy w terenie zestaw do resekwencjonowania, który jest w stanie zbadać wszystkie osiem segmentów genomu wirusa grypy A(H1N1) 2009 i jego wariantów, z dodatkowym naciskiem na krytyczne regiony, takie jak miejsca wiązania leków, elementy strukturalne i hotspoty mutacji . Towarzyszące mu oprogramowanie do wywoływania zasad (EvolSTAR) wprowadza nowe metody, które wykorzystują profile intensywności sąsiedztwa hybrydyzacji i stronniczość substytucji sond na mikromacierzy do potwierdzania mutacji i odzyskiwania niejednoznacznych zapytań zasad. Nasze wyniki pokazują, że EvolSTAR jest bardzo dokładny i ma znacznie lepszą szybkość połączeń. Wysoka przepustowość i krótki czas od próbki do sekwencji i wyników analizy (30 godzin dla 24 próbek) sprawiają, że zestaw ten jest wydajnym narzędziem do ewolucyjnego bionadzoru na dużą skalę.

yvgzkt8a

Dzienniki, akademicy i pandemie

W następstwie epidemii SARS i pandemii H1N1 redaktorzy PLoS Medicine pytają, czy wydawanie czasopism jest wystarczająco skutecznym mechanizmem wymiany informacji.

wcyv6w47

Grupy wiekowe i rozprzestrzenianie się grypy: implikacje dla strategii szczepień

TŁO: Nieprzewidywalny charakter potencjalnie niszczycielskiego wpływu pandemii grypy pH1N1 w 2009 r. podkreśla potrzebę planowania gotowości na wypadek pandemii, gdzie badania modelowe mogą być najbardziej przydatne do symulacji możliwych przyszłych scenariuszy. METODY: Zaproponowano model kompartmentowy z przedobjawowymi i bezobjawowymi zakażeniami grypowymi, który obejmuje grupy wiekowe, a także środki interwencyjne, takie jak szczepienia dostosowane do wieku, w celu zbadania rozprzestrzeniania się grypy w społeczności. WYNIKI: Bazową liczbę reprodukcyjną i inne efektywne liczby reprodukcyjne wyprowadzamy w ramach różnych działań interwencyjnych. Dla ilustracji, wykorzystujemy dane dotyczące śmiertelności z powodu zapalenia płuc i grypy (P&I) oraz dane dotyczące szczepień bardzo młodych (wiek 0-2) i bardzo starych (wiek >64 lata) w okresie zimowej grypy 2004-2005 na Tajwanie, aby dopasować nasz model oraz obliczyć odpowiednie numery reprodukcji. Szacuje się, że liczba reprodukcji w tym zimowym sezonie grypowym wynosi nieco ponad jeden (~1,0001). WNIOSKI: Stosunkowo duże błędy w dopasowaniu danych P&I dotyczących śmiertelności osób starszych (>64 lata) zaobserwowano wkrótce po zamknięciu szkół zimowych w styczniu, co może wskazywać na wpływ młodszych, bardziej aktywnych grup wiekowych przenoszących grypę na inne grupy wiekowe poza szkołą ustawienia; w szczególności osobom starszym w gospodarstwach domowych. Infekcje przedobjawowe wydawały się mieć niewielki wpływ na dopasowanie modelu, podczas gdy bezobjawowe infekcje przez bezobjawowe infekcje mają bardziej wyraźny wpływ na dopasowanie modelu dla śmiertelności osób starszych, być może wskazując na większą rolę w przenoszeniu choroby przez bezobjawowe infekcje. Symulacje wskazują, że wpływ szczepień na zachorowalność może nie być w pełni ujawniony w zmianie (lub jej braku) efektywnej liczby rozrodów po interwencji, ale nadal może być znaczny. Szacowane prawdopodobieństwo transmisji na kontakt dla podatnych osób starszych jest znacznie wyższe niż w jakiejkolwiek innej grupie wiekowej, być może podkreślając podatność osób starszych z powodu bliskich kontaktów z ich opiekunami z innych grup wiekowych. Względny wpływ zaszczepiania bardzo młodych i bardzo starych ludzi został osłabiony przez ich względną nieaktywność, co świadczy o braku wpływu szczepienia tych dwóch grup na ogólną przenośność choroby w społeczności. To dodatkowo podkreśla potrzebę strategii opartej na zachorowalności w celu zapobiegania śmiertelności osób starszych.

8d4f4gmw

Wpływ kontroli na granicach wewnętrznych na rozprzestrzenianie się pandemii grypy

Zbadaliśmy zdolność kontroli granic wewnętrznych do ograniczenia rozprzestrzeniania się grypy w przypadku pandemii wschodzącej w kontekście Australii, kraju o niskiej gęstości zaludnienia i granicach geopolitycznych, które mogą ułatwiać wprowadzanie ograniczeń. Modele matematyczne wykorzystano do zbadania opóźnienia czasowego między epidemiami w 2 centrach populacji, kiedy nałożono ograniczenia w podróżowaniu. Modele wykazały, że wielkość populacji, tempo podróży i miejsca zamieszkania podróżnych mogą silnie wpływać na opóźnienia. Symulacje modelowe sugerowały, że umiarkowane opóźnienia w rozprzestrzenieniu geograficznym mogą być możliwe przy surowych ograniczeniach i niskiej liczbie reprodukcji, ale wyniki będą zależne od liczby reprodukcji i czasu wprowadzenia ograniczeń. Ograniczenia modelu obejmują brak dalszego przywozu i dodatkowych środków kontroli. Kontrola granic wewnętrznych może odgrywać rolę w ochronie ośrodków krajowych na początku pandemii, gdy import jest niewielki. Nasze wyniki mogą być przydatne dla decydentów.

wg6nh1vt

Pozaustrojowe zabiegi resuscytacyjne w leczeniu opornej na leczenie niewydolności serca lub niewydolności oddechowej: wstępne doświadczenia w ośrodku trzeciego stopnia

WPROWADZENIE: Pozaustrojowe podtrzymywanie życia (ECLS) i pozaustrojowe natlenianie błonowe (ECMO) są wskazane jako leczenie ostrej niewydolności oddechowej i/lub serca. W tym miejscu opisujemy nasze pierwsze roczne doświadczenie w zakresie wewnątrzszpitalnej aktywności ECLS, algorytm operacyjny i protokół centralizacji pacjentów dorosłych ze szpitali okręgowych. METODY: W odesłanym centrum urazowym trzeciego stopnia (Szpital Teachingowy Careggi, Florencja, Włochy) od 2008 r. opracowywano program ECLS przez Oddziały Ratunkowe i Oddziały Intensywnej Terapii na Oddziale Serca i Naczyń. Zespół ECLS składa się z intensywnego leczenia, kardiochirurga, kardiologa i perfuzjonisty, wszyscy przeszkoleni w zakresie techniki ECLS. Wsparcie ECMO zastosowano w przypadku ciężkiego zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), niereagującego na konwencjonalne leczenie. Zastosowanie żylno-tętniczego (V-A) ECLS do wspomagania serca było zarezerwowane dla przypadków wstrząsu serca opornego na standardowe leczenie i zatrzymania krążenia nieodpowiadającego na konwencjonalną resuscytację. WYNIKI: Łącznie 21 pacjentów było leczonych ECLS podczas pierwszego roku działalności. Wśród nich 13 otrzymało ECMO z powodu ARDS (5 związanych z wirusem H1N1), z 62% przeżywalnością. W jednym przypadku pourazowego ARDS wsparcie V-A ECLS pozwoliło na oddanie wielu narządów po potwierdzeniu śmierci mózgowej. Pacjenci leczeni za pomocą V-A ECLS z powodu wstrząsu kardiogennego (N = 4) mieli wskaźnik przeżycia 50%. Żaden z pacjentów otrzymujących wsparcie V-A ECLS po zatrzymaniu krążenia nie przeżył (N = 4). WNIOSKI: W naszym ośrodku usługa ECLS została ustanowiona przez stosunkowo ograniczony czas. Ścisła współpraca między różnymi specjalistami może być uważana za kluczową cechę skutecznego wdrożenia procesu.

sfshosp0

Jak potrzebny jest szybki zestaw testowy do złagodzenia grypy pandemicznej?

Powszechnie obawia się, że nowy, wysoce patogenny, zakaźny ludzki wirus grypy może wyewoluować, co może spowodować kolejną globalną pandemię. Złagodzenie rozprzestrzeniania się takiej pandemii grypy wymagałoby nie tylko podawania na czas leków przeciwwirusowych osobom zarażonym, ale także wdrożenia odpowiedniej polityki interwencyjnej w celu zahamowania rozprzestrzeniania się wirusa. W tym celu kluczowe znaczenie mają modelowanie matematyczne i badania symulacyjne, które pozwalają nam ocenić przewidywaną skuteczność różnych polityk interwencyjnych przed ich egzekwowaniem. Diagnoza odgrywa kluczową rolę w ogólnych ramach zarządzania pandemią, wykrywając i odróżniając szczep patogenny od mniej groźnych szczepów sezonowych i innych chorób grypopodobnych. Pozwala to na skuteczne wdrożenie leczenia i interwencji przy ograniczonych zapasach leków przeciwwirusowych i innych zasobach. Jednak czas potrzebny na zaprojektowanie szybkiego i dokładnego zestawu testowego dla nowych szczepów może ograniczyć rolę diagnozy. W niniejszym dokumencie zamierzamy zbadać koszt i skuteczność różnych metod diagnostycznych przy użyciu stochastycznego, agentowego modelu w skali miasta, a następnie zająć się kwestią, czy konwencjonalne podejścia do testowania, stosowane z odpowiednią polityką interwencyjną, mogą być tak samo skuteczne, jak szybkie zestawy testowe w powstrzymywaniu wybuchu pandemii. Odkryliśmy, że do celów łagodzących szybkie i dokładne zestawy testowe nie są konieczne, o ile podaje się wystarczającą ilość leków i są generalnie zalecane tylko wtedy, gdy są używane z rozległym śledzeniem kontaktów i profilaktyką. Dodatkowo, w przypadku niewystarczającej ilości leków i szybkich zestawów testowych, równie skutecznym substytutem może być zastosowanie wolniejszych, konwencjonalnych zestawów testowych wraz z odpowiednią polityką izolacji w oczekiwaniu na wyniki diagnostyczne.

waf4n6u8

Białka strukturalne rotawirusa i dsRNA są wymagane do odpowiedzi IFNα ludzkich pierwotnych plazmacytoidalnych komórek dendrytycznych

Rotawirusy są główną przyczyną ciężkiej biegunki odwadniającej u dzieci na całym świecie. Odpowiedzi immunologiczne indukowane przez rotawirusy, zwłaszcza odpowiedzi komórek T i B, zostały szeroko scharakteryzowane; jednak niewiele wiadomo na temat wrodzonych mechanizmów odpornościowych zaangażowanych w kontrolę infekcji rotawirusem. Chociaż zwiększone poziomy ogólnoustrojowego interferonu typu I (IFNα i β) korelują z przyspieszonym ustępowaniem choroby rotawirusowej, wykazano, że wiele szczepów rotawirusów, w tym rotawirus rezus (RRV), antagonizuje wytwarzanie IFN typu I w różnych typach komórek nabłonkowych i fibroblastów poprzez kilka mechanizmów, w tym degradację wielu czynników regulatorowych interferonu przez wirusowe białko niestrukturalne. Ten raport pokazuje, że stymulacja wysoce oczyszczonych pierwotnych ludzkich plazmacytoidalnych komórek dendrytycznych (pDC) żywymi lub inaktywowanymi RRV indukuje znaczną produkcję IFN? przez podzbiór pDC, w których RRV nie replikuje. Charakterystyka odpowiedzi pDC na bodziec wirusowy za pomocą cytometrii przepływowej i Luminexu ujawniła, że ​​RRV replikuje się w małym podzbiorze ludzkich pierwotnych pDC iw tym małym podzbiorze dopuszczającym RRV wytwarzanie IFNα jest zmniejszone. Aktywację i dojrzewanie pDC obserwowano niezależnie od replikacji wirusa i były one nasilone w komórkach, w których wirus się replikuje. Wytwarzanie IFNα przez pDC po ekspozycji na RRV wymagało wirusowego dsRNA i białek powierzchniowych, ale ani replikacji wirusa, ani aktywacji przez cięcie VP4 trypsyną. Wyniki te pokazują, że mniejszy podzbiór oczyszczonych pierwotnych ludzkich pDC obwodowych jest podatny na zakażenie RRV i że pDC zachowują funkcjonalność po bodźcu RRV. Dodatkowo, badanie to wykazuje niezależną od trypsyny infekcję pierwotnych komórek obwodowych przez rotawirusa, co może pozwolić na ustanowienie pozajelitowej wiremii i antygenemii. Co ważne, dane te dostarczają pierwszego dowodu na indukcję IFNα w pierwotnych ludzkich pDC przez wirusa dsRNA, jednocześnie wykazując upośledzoną produkcję IFNα w pierwotnych komórkach ludzkich, w których RRV replikuje. Infekcja rotawirusem pierwotnych ludzkich pDC stanowi potężny system eksperymentalny do badania mechanizmów leżących u podstaw wrodzonej odporności na infekcje wirusowe, w której pośredniczy pDC i ujawnia potencjalnie nowy, zależny od dsRNA szlak indukcji IFNα.

chd9ezba

Rola CD14 w zapaleniu i infekcji płuc

Ten artykuł jest jednym z dziesięciu przeglądów wybranych z Rocznika Intensywnej Terapii i Medycyny Ratunkowej 2010 (Springer Verlag) i współpublikowanych jako seria w Critical Care. Inne artykuły z tej serii można znaleźć w Internecie pod adresem http://ccforum.com/series/yearbook. Więcej informacji o Roczniku Intensywnej Terapii i Medycyny Ratunkowej można znaleźć na stronie http://www.springer.com/series/2855.

unotv53r

Wentylacja nieinwazyjna u pacjentów w stanie krytycznym z zakażeniem wirusem grypy typu A pandemicznego H1N1 2009

o2kzb94o

Odpowiedź immunologiczna na Lactobacillus plantarum eksprymujące Borrelia burgdorferi OspA jest modulowana przez modyfikację lipidową antygenu

TŁO: W ciągu ostatniej dekady wzrosło zainteresowanie zastosowaniem bakterii kwasu mlekowego jako nośników do dostarczania śluzówkowego dla antygenów szczepionkowych, mikrobicydów i środków terapeutycznych. Zbadaliśmy mechanizm, za pomocą którego szczepionka śluzówkowa oparta na rekombinowanych bakteriach kwasu mlekowego łamie tolerancję immunologiczną jelita w celu wywołania ochronnej odpowiedzi immunologicznej. METODOLOGIA/GŁÓWNE WYNIKI: Przeanalizowaliśmy, w jaki sposób modyfikacja lipidów OspA wpływa na lokalizację antygenu w naszym nośniku dostarczającym za pomocą szeregu technik biochemicznych. Ponadto zbadaliśmy, w jaki sposób L. plantarum z ekspresją OspA łamie tolerancję doustną jelit poprzez stymulację ludzkich komórek nabłonka jelit, jednojądrzastych komórek krwi obwodowej i komórek dendrytycznych pochodzących z monocytów oraz pomiar produkcji cytokin. Pokazujemy, że peptyd liderowy OspA kieruje białko do otoczki komórkowej L. plantarum i jest odpowiedzialny za eksport białka przez błonę. Mutacja miejsca lipidacji w OspA przekierowuje lokalizację białka w otoczce komórkowej. Ponadto wykazujemy, że L. plantarum z lipidowanym ekspresją OspA nie indukuje wydzielania prozapalnej cytokiny IL-8 przez komórki nabłonka jelitowego. Ponadto, łamie tolerancję doustną jelit poprzez odporność za pośrednictwem komórek Th1/Th2, o czym świadczy wytwarzanie pro- i przeciwzapalnych cytokin przez ludzkie komórki dendrytyczne oraz wytwarzanie odpowiednio przeciwciał IgG2a i IgG1. WNIOSKI/ZNACZENIE: Modyfikacja lipidowa OspA eksprymowanego w L. plantarum moduluje odpowiedź immunologiczną na ten antygen poprzez odpowiedź immunologiczną Th1/Th2.

01wsevuu

Neutralizacja X4- i R5-tropowych wariantów HIV-1 NL4-3 przez albuminy surowicy modyfikowane HOCl

Wstęp: Mieloperoksydaza (MPO), ważny element bakteriobójczego działania neutrofili, wytwarza kwas podchlorawy (HOCl) z H(2)O(2) i chlorków, które są uwalniane do płynów ustrojowych. Oprócz bezpośredniego działania bakteriobójczego, HOCl może reagować z resztami aminokwasowymi, a białka zmodyfikowane HOCl można wykrywać in vivo. USTALENIA: Ten raport jest oparty na badaniach wiązania zmodyfikowanych HOCl albumin surowicy z gp120 HIV-1 i trzech różnych testach neutralizacji z użyciem wirusa zakaźnego. Badania wiązania prowadzono metodą spektroskopii powierzchniowego rezonansu plazmonowego oraz standardowymi technikami ELISA. Testy neutralizacji wirusa przeprowadzono przy użyciu wirusa HIV-1 NL4-3 i szczepów rekombinowanych z użyciem koreceptorów CXCR4 i CCR5. Infekcję wirusową monitorowano standardowym testem barwienia p24 lub X-gal. Nasze dane wykazują, że wszystkie albuminy surowicy mysiej, bydlęcej i ludzkiej modyfikowane HOCl wiążą się z glikoproteiną HIV-1 NL4-3 gp120 (LAV) w przeciwieństwie do niezmodyfikowanej albuminy. Wiązanie modyfikowanej HOCl albuminy z gp120 korelowało z blokadą CD4 oraz blokowaniem przeciwciał monoklonalnych specyficznych wobec pętli V3. W doświadczeniach z neutralizacją, albuminy surowicy modyfikowane HOCl hamowały replikację i tworzenie syncycjów izolatów NL4-3 tropowych X4- i R5 w sposób zależny od dawki. WNIOSKI: Nasze dane wskazują, że albumina surowicy zmodyfikowana HOCl zasłania miejsce wiązania CD4 i pętlę V3 na gp120. Takie maskowanie kompleksu otoczki wirusowej gp120/gp41 może być prostą, ale obiecującą strategią dezaktywacji HIV-1, a zatem zapobiegania infekcji, gdy stosuje się albuminę surowicy zmodyfikowaną HOCl, na przykład jako miejscowy środek przeciwdrobnoustrojowy.