Datasets:

Kwuffin

/

bible-nl-en

like 0

Future Projects

Toekomstige projecten

As the demand for electricity increases, two future projects have been planned, which will be integrated with Kainji Dam.

Daar de vraag naar elektriciteit toeneemt, bestaan er plannen voor twee toekomstige projecten als aanvulling op de Kainjidam.

First is a dam to be located near Jebba, about sixty miles below Kainji Dam.

Het eerste is een dam die bij Jebba, ongeveer 100 kilometer beneden de Kainjidam, zal worden gelegd.

Its hydroelectric capacity will be a little more than half that of the recently opened project.

De hydro - elektrische capaciteit ervan zal iets meer zijn dan de helft van het onlangs in exploitatie gebrachte project.

The lake it will produce will extend all the way back to Kainji Dam.

Het meer dat erdoor zal ontstaan, zal zich helemaal tot aan de Kainjidam uitstrekken.

Then there are plans for a dam at Shiroro Gorge on the Kaduna River, upstream from where the Kaduna meets the Niger.

Dan zijn er ook plannen voor een dam bij Shiroro Gorge aan de Kaduna, stroomopwaarts van het punt waar de Kaduna met de Niger samenkomt.

It will produce nearly the same electrical output as the proposed Jebba Dam.

Hierdoor zal bijna evenveel elektrische energie worden geleverd als door de geprojecteerde Jebbadam.

Once these dams are completed, an ingenious, integrated system is planned that will produce a large, year - round supply of electricity.

Als deze dammen eenmaal zijn voltooid, heeft men plannen voor een ingenieus, geïntegreerd systeem waardoor het hele jaar door op grote schaal elektriciteit zal worden gewonnen.

Such projects should be a boon to Nigeria’s economy.

Dergelijke projecten zijn beslist een zegen voor Nigeria’s economie.

Denizens of the Mountains

Bewoners van de bergen

LOFTY mountains that pierce the clouds and reach to dizzying heights may appear to us humans as coldly majestic, lonely, even forbidding. Yet to a great variety of wildlife they constitute home.

STATIGE bergen waarvan de toppen in de wolken steken en die duizelingwekkende hoogten bereiken, mogen ons mensen dan al koud - majestueus, eenzaam, zelfs afschrikwekkend toeschijnen, maar een grote verscheidenheid van in het wild levende dieren voelt zich er thuis.

Some of these creatures would never think of descending to lower altitudes.

Sommige van deze zouden er nooit aan denken naar geringere hoogten af te dalen.

And to see them in a zoo, even if they could long survive such a humiliating experience, one could gain no realistic idea of their way of life among peaks and chasms.

En als men ze in een dierentuin gaat bekijken, zal men, ook al kunnen ze een dergelijke vernederende ervaring wellicht lange tijd overleven, geen werkelijk idee kunnen krijgen van hun levenswijze tussen bergtoppen en - kloven.

Some of these creatures are not very familiar to us, while the names of others have almost become household words.

Sommige van deze dieren kennen wij niet zo goed, terwijl de namen van andere in onze dagelijkse spraak vrij algemeen voorkomen.

For example, have you heard of the nyala, with its spiral horns measuring up to forty - four inches in length?

Hebt u bijvoorbeeld wel eens gehoord van de bergnyala met zijn gedraaide horens, die wel meer dan een meter lang zijn?

It was discovered in 1908 at 9,000 feet in the mountains of South Abyssinia.

Hij werd in 1908 op ruim 2700 meter hoogte in de bergen van Zuid - Ethiopië ontdekt.

On the other hand, who has not heard of the chinchilla?

Maar wie heeft daarentegen niet van de chinchilla gehoord?

The mountain variety lives at an altitude of 17,000 feet.

De bergvariëteit leeft op een hoogte van 5000 meter.

Up at those heights, too, there are birds that soar high and make their nests in unapproachable places.

Op die hoogten zijn ook vogels die op onbereikbare plaatsen hun nest bouwen.

There are birds of great variety, such as hawks, eagles, the black duck, slender - billed chestnut - winged starlings and a host of others.

Er is een grote verscheidenheid van dergelijke hoogvliegers, zoals haviken, arenden, de zwarte eend, slanksnavelige, kastanjebruin gevleugelde spreeuwen en een menigte andere.

Can we take a closer look at some of these dwellers in lofty penthouses without risking life and limb?

Kunnen wij enkele van deze hoge bergbewoners eens van meer nabij bekijken zonder ons leven te riskeren?

Yes, we can, for others have clambered up to the giddy heights and recorded their firsthand observations for our benefit.

Jawel, want anderen zijn tot deze duizelingwekkende hoogten opgeklommen en hebben hun persoonlijke waarnemingen ten behoeve van ons opgetekend.

The Mountain Gorilla

De berggorilla

Let’s start with the mountain gorilla, the giant ape discovered in the higher levels of the West African forests in 1847.

Laten wij beginnen met de berggorilla, de reuzenaap die in 1847 in de hogergelegen Westafrikaanse wouden werd ontdekt.

This creature’s reported warlikeness, its tremendous strength and the remoteness of its habitation have stirred man’s imagination and posed something of a mystery, arousing popular and scientific interest.

Zijn enorme kracht, de afgelegenheid van zijn verblijfplaats en de verhalen over zijn strijdlust hebben de verbeelding van de mens geprikkeld en er min of meer een mysterie van gemaakt, waardoor de algemene en wetenschappelijke belangstelling werd opgewekt.

The African Primate Expedition set out in February 1959 to clear up the mystery.

De Afrikaanse primatenexpeditie ging in februari 1959 op weg om het mysterie op te helderen.

Gaining their objective involved roaming through the forests and climbing mist - shrouded mountains.

Om hun doel te bereiken, moesten zij in de wouden ronddolen en in mist gehulde bergen beklimmen.

Finally, in January 1961 they were on the home ground of the mountain gorilla, whose total population is said to be between 5,000 and 15,000.

In 1961 kwamen zij ten slotte op de plaats waar de berggorilla — naar men zegt, met een totale populatie van vijf - tot vijftienduizend dieren — zich ophoudt.

During the 466 hours they spent in full view of these mighty creatures a great deal was learned and recorded.

Gedurende de 466 uren die men in het volle gezicht van deze kolossale dieren doorbracht, kwam men veel over ze te weten, terwijl er heel wat aantekeningen werden gemaakt.

All together, members of the expedition had opportunity to study them in 314 separate encounters.

Leden van de expeditie hadden alles bij elkaar de gelegenheid de dieren bij 314 afzonderlijke ontmoetingen te bestuderen.

Imagine being approached to within fifteen feet by one of these huge beasts — with nothing to bar his nearer approach!

Stelt u zich eens voor dat een van deze reusachtige dieren u tot op minder dan vijf meter nadert zonder dat iets hem belet nog dichterbij te komen!

That was the experience of one member of the visiting group.

Die ervaring deed een van de leden van de groep op.

These big fellows rise early, about 6 a.m., and retire at about 6 p.m.

Deze mannetjesputters staan vroeg op, om ongeveer 6 uur ’ s morgens, en begeven zich om ongeveer 6 uur ’ s middags ter ruste.

Breakfast lasts for perhaps a couple of hours, their massive bodies moving from snack to snack.

Het ontbijt duurt misschien een paar uur, en met hun zware lichaam gaan ze dan van hapje tot hapje.

From about 10 a.m. to 2 p.m. they lounge around.

Van ongeveer 10 uur ’ s ochtends tot 2 uur ’ s middags lummelen ze rond.

Again they resume the search for food — food in much greater variety than any zoo would be likely to provide.

Dan gaan ze weer op zoek naar voedsel — voedsel van een veel grotere verscheidenheid dan waarschijnlijk enige dierentuin ooit zou verschaffen.

A total of 100 food plants were collected in various study areas — by no means a monotonous diet!

In verschillende studiegebieden werden in totaal 100 eetbare planten verzameld — beslist geen eentonige kost!

The observers noted that these creatures have a total of some twenty - two distinct utterances or vocalizations, eight of them occurring quite frequently.

De waarnemers merkten op dat deze dieren in totaal ongeveer tweeëntwintig verschillende manieren van uitdrukken of schreeuwen hebben, waarvan er acht tamelijk veelvuldig voorkomen.

There is the soft grumbling sound — sure sign of the contented ape.

Zo is er het zachte brommende geluid, het zekere teken dat de aap tevreden is.

A series of abrupt grunts serve to keep the group together.

Een reeks abrupte grommen dient om de troep bij elkaar te houden.

A harsh scream may sound as if murder is being committed. It is most likely merely a quarrel with lots of bluff.

Een scherpe gil kan klinken alsof er een moord wordt gepleegd, maar heeft hoogstwaarschijnlijk niet meer te betekenen dan een ruzie met een hoop bluf.

A high screech means some infant ape is afraid he is being left behind.

Een hoog gekrijs betekent dat een klein aapje bang is achtergelaten te worden.

Mother will doubtless respond right away.

Moeder zal zonder twijfel meteen reageren.

But what about the gorilla’s notorious chest - beating display?

Wat valt er echter te zeggen over het befaamde op - de - borst - slaan van de gorilla?

For that you will need patience, for it happens infrequently.

Daarvoor zult u geduld moeten hebben, want het gebeurt zelden.

But when it does get under way, you are in for a real show!

Maar als het gaat gebeuren, staat u een waar schouwspel te wachten!

It starts with a series of hoots, following which the animal, hooting at a fast tempo, rises on its hind legs like a mountain of hair, throws some plant into the air, kicks up one leg and at the climax beats its massive chest with cupped hands several times.

Het begint met een reeks schreeuwen, waarop het dier, in snel tempo krijsende geluiden uitstotend, zich als een berg haar op zijn achterpoten verheft, de een of andere plant de lucht in smijt, één poot omhooggooit en zich als climax met holle handen verscheidene malen op zijn zware borst slaat.

Then he runs sideways, slapping and tearing at the vegetation, finally thumping the ground with heavy palm.

Dan rent hij zijwaarts, slaat naar de planten, rukt eraan en beukt ten slotte dreunend met vlakke hand op de grond.

The chest beats have been recorded; his roars of high intensity are probably the most explosive sound in all the animal kingdom!

Men heeft het geluid van het op - de - borst - slaan opgenomen en zijn oorverdovend geschreeuw is waarschijnlijk het meest explosieve geluid in het hele dierenrijk!

A closer look at these powerful brutes weighing up to six hundred pounds reveals that in sight, hearing and smell their powers are about the same as those of a human.

Bekijkt men deze sterke dieren, die wel 300 kilo wegen, nader, dan blijkt dat hun gezichtsvermogen, gehoor en reuk ongeveer hetzelfde zijn als die van de mens.

Almost always they move about on all fours.

Ze lopen bijna altijd op vier poten.

The farthest any one of them was seen to walk erect was sixty feet.

De langste afstand die men de berggorilla rechtop heeft zien lopen, was een kleine twintig meter.

Interestingly, too, during all the hours of observation, not once was a gorilla seen using any kind of tool.

Interessant was ook dat men in al de uren waarin ze geobserveerd werden, geen van deze dieren ook maar eenmaal een soort van gereedschap of werktuig heeft zien gebruiken.

The younger members of the group play a variety of games — King of the Mountain, Follow the Leader, and running, climbing, sliding and swinging games.

De jongere leden van de troep spelen verschillende spelletjes — koning van de bergen, de leider naäpen en hardloop -, klim -, glij -, en zwaaispelletjes.

They lead relatively peaceful lives.

Ze leiden een betrekkelijk vredig bestaan.

Seldom are they heard quarreling.

Men hoort ze zelden ruzie maken.

Sunbathing is one of their leading forms of relaxation.

Zonnebaden is een van hun voornaamste vormen van ontspanning.

They will stretch out on their backs, hairy chests exposed to the warm rays.

Ze gaan dan languit op hun rug liggen en stellen hun harige borst aan de warme zonnestralen bloot.

Whenever rain comes, a tree provides shelter, or they may just sit hunched over in the open, waiting patiently for the storm to pass.

Als het gaat regenen, biedt een boom beschutting, of ze zitten misschien eenvoudig voorovergedoken in het open veld, geduldig wachtend tot de bui is overgedreven.

The Mountain Camels

De kamelen van het hooggebergte

Now, through the records of mountaineer naturalists, let us take a look at the mountain camels, in their own habitat, high up in the South American Andes, in the stony deserts or punas.

Laten wij, via de aantekeningen van bergbeklimmers - biologen, nu eens kijken naar de kamelen van het hooggebergte in hun eigen omgeving, de rotsige woestijnen of punas hoog in het Andesgebergte van Zuid - Amerika.

The vicuna is wild, greatly prized for his fur, while the llama (pronounced lyahʹmah in Spanish) is domesticated, a genuine ship of the desert.

De vicuña leeft in het wild en wordt zeer gewaardeerd om zijn vacht, terwijl de lama, een echt schip der woestijn, tot huisdier is gemaakt.

They look quite different from the creature we are used to calling “camel, ” yet both are true camels.

Zowel de vicuña als de lama ziet er heel anders uit dan het dier dat wij gewoonlijk „kameel ” noemen, maar toch zijn het allebei echte vertegenwoordigers van de kameelachtigen.

The llama is primarily a beast of burden, but a unique burden - bearer, for he can carry heavy loads even in the ratified air of mountain heights, often below zero and amid battering winds and howling blizzards.

De lama is voornamelijk een lastdier, maar dan een uniek lastdier, want hij kan zelfs in de ijle berglucht, terwijl de temperatuur vaak onder nul is, in een snijdende wind en midden in een gierende sneeuwjacht zware lasten dragen.

However, he will not accept one ounce more load than he wishes to carry.

Hij zal echter geen ons vracht meer accepteren dan hij wenst te dragen.

Llamas grow fat and sleek up on those barren slopes, where not a blade of grass can be seen, and where only bare rock and sand appear.

Op die kale hellingen, waar geen grassprietje te zien is en waar niets anders schijnt te zijn dan zand en naakte rotsen, worden lama’s dik en welgedaan.

But how do they survive?

Hoe blijven ze echter in leven?

Here is where their mountaineering ability comes into play!

Hun bekwaamheid in het bergen beklimmen komt hun nu goed te pas!

They seek out delicious morsels (that is, to them) such as reindeer moss, lichen and cacti, getting them on incredibly precipitous pastures.

Ze zoeken verrukkelijke hapjes (dat wil zeggen, in hun ogen) zoals rendiermos, korstmos en cactussen, die ze op ongelofelijk steile weiden weten te bemachtigen.

The llama has some special equipment, too, and he needs it, for some of the great hunters of the animal world stalk him — the mountain lion and the jaguar.

De lama is ook nog met iets speciaals toegerust en dat heeft hij nodig ook, want enkele van de grootste jagers van de dierenwereld besluipen hem — de bergleeuw en de jaguar.

Soft, padded, almost clawlike toes permit him to adhere to impossibly steep surfaces as though he had suction cups for feet.

Door de bijna klauwachtige, van zachte eeltkussens voorziene tenen kan hij zich op onmogelijk steile oppervlakten vasthouden alsof hij zuignappen onder zijn voeten heeft.

The feet themselves, very loosely jointed at the hocks, often appear dislocated as they adjust to every angle and crevice.

Vaak lijkt het, door de zeer losse hakgewrichten, alsof de poten zelf ontwricht zijn als ze zich naar elke hoek en spleet voegen.

A common but amazing sight is a herd of llamas grazing on seemingly bare rock, so steep that even the native Indian cannot find a toehold!

Een gewoon maar verbazingwekkend gezicht is een kudde lama’s die op een schijnbaar kale rots graast, zo steil dat zelfs de Indianen, de inwoners van het land zelf, er niet op kunnen blijven staan!

Still another thrilling sight is provided when a lone llama is traversing bare ledges or walking across the glass - smooth ice of a glacier a thousand feet above some rushing torrent.

Het is ook een opwindend gezicht een lama in zijn eentje kale rotsranden te zien oversteken, of over het spiegelgladde ijs van een gletsjer driehonderd meter boven een snelle bergstroom te zien lopen.

One misstep, it would seem, could plunge the creature down into an abysmal canyon.

Door één misstap, zo lijkt het, zou het dier in een onpeilbaar diep ravijn omlaag kunnen storten.

The vicuna, on the other hand, is not herded.

De vicuña daarentegen wordt niet gehoed.

It is noted for its wild, lightning - like movements and prodigious leaps.

Hij is bekend om zijn wilde, bliksemsnelle bewegingen en geweldige sprongen.

Three miles above sea level they can dash at such speed that only their dust can be seen, and then stop dead in their tracks.

Ze kunnen er op 5000 meter hoogte met zulk een snelheid vandoor gaan dat alleen het stof dat ze doen opwaaien, te zien is, en dan plotseling blijven ze stokstijf staan.

They can leap up fifteen feet, twist about in midair and, at the instant their feet touch ground, dash madly off in an entirely different direction.

Ze kunnen vier en een halve meter de hoogte in springen, zich tussen hemel en aarde omdraaien, en, op het moment dat hun poten de grond raken, als dollen in een volkomen andere richting wegrennen.

An entire herd of fifty or more may be seen at times running around in circles, playing leapfrog, turning backflips or somersaults as if to advertise their freedom.

Men kan soms een hele kudde van vijftig of meer dieren in kringen zien ronddraven, haasje - over zien spelen, achterover zien duikelen en salto mortales zien maken als om hun vrijheid te demonstreren.

At the least sign of danger, they will vanish in a cloud of dust.

Bij het minste teken van gevaar gaan ze er in een stofwolk vandoor.

Apparently they have no realization of the dangers inherent in their lofty playgrounds however.

Blijkbaar hebben ze geen besef van de gevaren die evenwel aan hun hoge speelterreinen verbonden zijn.

Often they are injured or killed by falls, in spite of the popular idea that they never make a misstep.

Vaak worden ze door een val verwond of gedood, ondanks de algemene gedachte dat ze nooit misstappen.

Interestingly, they seem to have a single - track mind.

Het is interessant dat hun hersens maar in één richting schijnen te werken.

Vicunas will return again and again to the same bedding spot, even when some of their number are killed nightly.

Vicuña’s zullen telkens weer naar hetzelfde nachtverblijf terugkeren, zelfs al worden daar elke nacht enkele gedood.

So all the hunter has to do, when he locates a bedding place, is wait.

Als een jager dus een nachtverblijf heeft ontdekt, behoeft hij alleen maar te wachten.

He is sure of his quarry.

Hij is zeker van zijn prooi.

The vicuna will not leap over, push against or cross any barrier, however flimsy.

De vicuña zal over geen enkele barrière, hoe ondeugdelijk ook, heenspringen, ertegenaan duwen of deze oversteken.

It might only be two fences of light string used by Indians to funnel the animals down to the narrow spoutlike end where they can be killed as they emerge.

De Indianen behoeven alleen maar twee trechtervormige versperringen van dun touw te maken om er de dieren in op te vangen en ze, als ze in het nauwe, op een tuit gelijkende uiteinde komen, te doden.

They do not attempt to break through the light cord barrier!

Ze doen geen poging door de dunne koordbarrières heen te breken!

Their valuable fur made the vicunas a special target for huntsmen.

De waardevolle vacht van de vicuña’s maakt ze tot een speciaal doelwit van jagers.

A vicuna coat is so fine and light that a robe six feet square may be folded and pressed into a bundle measuring nine by fourteen inches, and not more than four inches thick — a bundle weighing less than four pounds.

Vicuñaleer is zo heerlijk licht dat een lap van 1,80 meter in het vierkant tot een pakje van drieëntwintig bij zesendertig centimeter en van niet meer dan tien centimeter dik kan worden opgevouwen en geperst — een pakje van nog geen twee kilo.

Eventually the Peruvian and Bolivian governments had to pass strict laws in order to curb the wanton slaughter of these freedom - loving creatures.

De regeringen van Peru en Bolivia hebben strenge wetten moeten afkondigen om het moedwillig afslachten van deze vrijheidlievende dieren te beperken.

Other Intrepid Mountaineers

Andere onverschrokken bergbeklimmers

The scene shifts now to the mountains of America’s Northwest.

Het tafereel verplaatst zich nu naar het noordwesten van Amerika.

Here is the abode of the yellow - eyed mountain goat — in reality an antelope.

Hier is de verblijfplaats van de geelogige berggeit — in werkelijkheid een antilope.

His white beard waving serenely in the wind, he reminds onlookers of an old professor.

Met zijn witte baard die sereen in de wind wappert, doet hij de toeschouwers aan een oude professor denken.

However, no professor could follow this most surefooted of creatures.

Geen enkele professor zou echter deze witte berggeit, die van alle bergbewoners het meest vast op de voeten staat, kunnen volgen.

Clad in warm underwear of wool three to four inches thick, he lives a tough, hard life above the timberline.

Gekleed in warm wollen ondergoed van zeven tot tien centimeter dik, leidt hij een hard, zwaar leven boven de boomgrens.

His overcoat is long and shaggy, also of pure wool.

Zijn overjas is lang en ruig en eveneens van zuivere wol.