Datasets:

zaibutcooler

/

mini-burmese

like 1

ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်

သည် ဂျပန်နိုင်ငံ၊ ကျိုတိုမြို့၊ ဖူရှိမိရပ် ရှိ ရှင်းဂွန်းဗုဒ္ဓဘာသာ ဘုရားကျောင်းဖြစ်သည်။ ဘေသဇ္ဇဂုရုဗုဒ္ဓ (ဂျပန်အခေါ် ယာကုရှိဗုဒ္ဓ) ကို အဓိကအပူဇော်ခံထားရှိသည်။ ဒိုင်းဂေါ့ ဆိုသည်မှာ လုံးကောက်အားဖြင့် "ထောပတ်" အဓိပ္ပာယ်ရှိသော်လည်း ဤနေရာတွင် ပရမတ္ထသစ္စာဖြစ်သော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို ရည်ညွှန်းသည်။ သမိုင်းကြောင်း ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်ကို ဟေးအန်းခေတ်အစောပိုင်း၊ သက္ကရာဇ် ၈၇၄ တွင် ရိဂန်းဆရာတော် ရှောဘိုးက တည်ထားခဲ့သည်။ သက္ကရာဇ် ၉၃၀ တွင် ဧကရာဇ်ဒိုင်းဂေါ့ မမာတော်မူရာ ထီးနန်းစွန့်၍ ဤကျောင်းတော်တွင် ရဟန်းဘဝအဖြစ် နေထိုင်ခဲ့သည်။ ဘွဲ့တော်မှာ ဟိုးကွန်းဂိုး ဖြစ်သည်။ သက်တော် ၄၆ နှစ်အရွယ်တွင် နတ်ပြည်စံသည်။ ကျောင်းဝင်းအတွင်း၌ပင် မြှုပ်နှံထားသောကြောင့် သမိုင်းဆရာတို့က ဒိုင်းဂေါ့ဘုရင်ဟု ခေါ်တွင်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မုရောမချိခေတ်၊ အိုးနင်းစစ်ပွဲအတွင်း ကျောင်းတော်မှာ ဖျက်ဆီးခံရပြီး အာလိန်ငါးဆင့်စေတီသာ ထီးတည်းကျန်ရစ်ရှာသည်။ ဆာမူရိုင်းခေါင်းဆောင် ဟိဒဲယိုရှိ တိုယိုတိုမိလက်ထက်တွင် အတော်များများ ပြန်လည်တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ကြကာ သက္ကရာဇ် ၁၆၀၆ တွင် အပြီးသတ်နိုင်ခဲ့သည်။ ကျောင်းဝင်းအတွင်း ယနေ့ခေတ် ကွန်းဒိုး၊ ခိုင်းဆန်းဒိုး စသဖြင့် အဆောက်အအုံများ တည်ဆောက်ရာတွင် ကျေးဇူးများခဲ့သည်။ ၁၉၃၉ တောမီးကြောင့် ခါမိဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းဆောင်နှင့်အတူ ပိဋကတ်တိုက်နှင့် ဂျွန်းတေးဒိုးတို့ မီးလောင်ပျက်စီးခဲ့ရာ ၁၉၆၈ ရောက်မှသာ ပြန်လည်ပြုပြင်နိုင်ခဲ့သည်။ သက္ကရာဇ် ၉၄၉ တွင် တည်ဆောက်ပြီး ၁၄၇၀ တွင် မီးလောင်ပျက်စီးခဲ့ဖူးသည့် မူလ ဟော့ကဲ ဆန်းမာယာဒိုး ခန်းမကြီးကို ၁၉၉၇ တွင် ရှင်းညော ဆန်းမာယာဒိုး အဖြစ် ပြန်လည်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံ့ရတနာ ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်တွင် ကွန်းဒိုး နှင့် အာလိန်ငါးဆင့်စေတီအပါအဝင် အခြားအဆောက်အအုံများ၊ လက်ရာများဖြင့် ဂျပန်နိုင်ငံ၏ရတနာ ၁၈ ပါးရှိသည်။ ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်၏ နံရံဆေးရေးပန်းချီများကို လေ့လာထားသော ပညာရပ်သုတေသန စာတမ်းတစ်စောင်သည် ၁၉၆၀ ပြည့်နှစ်အတွက် ဂျပန်ပညာရပ်ဆိုင်ရာ ဧကရာဇ်ဆုကို ရရှိခဲ့သည်။ ကျိုတိုမြို့ ရှေးဟောင်းသမိုင်းဝင်နေရာများတွင် အပါအဝင်ဖြစ်ပြီး ယူနက်စကို ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာ တစ်ခုလည်း ဖြစ်သည်။ အာလိန်ငါးဆင့်စေတီမှာ သက္ကရာဇ် ၉၅၁ တွင် တည်ထားခဲ့ပြီး ကျိုတိုမြို့၏ ရှေးအကျဆုံး သာသနိကအဆောက်အအုံဖြစ်သည်။ ၁၅ ရာစု၊ အိုးနင်းစစ်ပွဲအတွင်း မပျက်စီးဘဲ ပကတိအတိုင်း ကျန်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဥယျာဉ် စတင်တည်ဆောက်ပြီးသည်မှ ၇ ရာစုလောက်ကျော်အကြာ ၁၅၉၈ တွင် တိုယိုတိုမိ ဟိဒဲယိုရှိသည် ဒိုင်းဂေါ့နော့ ဟာနာ့မိ ဟုခေါ်သည့် ပန်းကြည့်ပွဲကို ဆမ်းဘိုးအင်းကျောင်းဆောင်၌ စည်ကားသိုက်မြိုက်စွာ ကျင်းပခဲ့သည်။ ဆောင်းဦးကာလရောက်လျှင် ရွှန်းစိုနေသော မိုမိဂျိလေးများက ခရီးသွားများကို ဆွဲဆောင်နေတတ်သည်။ ဧကရာဇ်ဆုဇာ့ကု၏ ဒိုင်းဂေါ့နော့ မိဆာ့ဆာ့ဂိ ဗိမာန်သည်လည်း ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်အနီးတွင် တည်ရှိသည်။ ဖွဲ့စည်းပုံ ဒိုင်းဂေါ့ကျောင်းတော်ကို ဆမ်းဘိုးအင်း၊ ရှီမို့ဒိုင်းဂေါ့ (အောက်ပစ္စယာ)၊ ခါမိဒိုင်းဂေါ့ (အထက်ပစ္စယာ) ဟု သုံးပိုင်းတည်ဆောက်ထားသည်။ ဆမ်းဘိုးအင်းနှင့် ရှီမို့ဒိုင်းဂေါ့သည် တောင်ခြေတွင်ရှိသဖြင့် အလွယ်တကူသွားရောက်နိုင်သော်လည်း ခါမိဒိုင်းဂေါ့မှာမူ တောင်ထိပ်ပေါ်တွင် တည်ရှိသဖြင့် သွားရောက်လေ့လာသူနည်းပါးသည်။ ဆမ်းဘိုးအင်းသို့ သွားရာလမ်းတစ်လျှောက်မှာ ချယ်ရီပင်များဖြင့် စီတန်းလျက်ရှိသည်။ လက်ဖက်ဥယျာဉ်၊ ပြတိုက်၊ အခြားအဆောက်အအုံများမှာလည်း ချယ်ရီပန်းရာသီရောက်လျှင် အလွန်လှသည်။ ရှီမို့ဒိုင်းဂေါ့သည် ဓမ္မာရုံခန်းမကြီးဖြစ်ပြီး ကျိုတိုရှိ ရှေးအကျဆုံး အဆောက်အအုံတစ်ခုဖြစ်သည်။ တောင်ထိပ်ရှိ ခါမိဒိုင်းဂေါ့သို့ ရှီမို့ဒိုင်းဂေါ့ကို ဖြတ်၍သော်လည်းကောင်း ရှီမို့ဒိုင်းဂေါ့ဘေးရှိ လျှောက်လမ်းမှသော်လည်းကောင်း သွားရောက်နိုင်သည်။ တောင်ထိပ်သို့သွားရာ လှေကားထစ်များရှိပြီး ပင်မခန်းမဆောင်ကြီးအထိ တစ်နာရီခန့်ကြာသည်။ လမ်းခုလတ်တွင် နားနေရာနှင့် နတ်ကျောင်းဆောင်လေးတစ်ခုရှိသည်။ ပင်မဆောင်အဝင်တွင် ဒိုင်းဂေါ့ဆုအိ (ဒိုင်းဂေါ့ပရိတ်ရေ) အဆောင်ရှိသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် ဆက်သွားလျှင် ကျောင်းဆောင်တည်ရှိပြီး တောင်အောက်ရှိ မြို့ရှုခင်းကို ခံစားနိုင်သည်။ တောင်ထိပ်ကိုလွန်၍ တောင်အနောက်ဘက်သို့ဆင်းလာလျှင် တောင်တက်လမ်းကြောင်းကိုသာ တွေ့နိုင်တော့သည်။ လမ်းကြမ်းအတိုင်း မိနစ် ၂၀ ခန့် ဆင်းလာလျှင် ခေါ် ဆင်းတုအချို့ရှိသော လိုဏ်ဂူကိုတွေ့နိုင်သည်။ သွားလာရန်ခက်ခဲသည့်အတွက် လူသုအရောက်အပေါက် နည်းသည်။ နှစ်စဉ် မတ်လ၏ ပထမတနင်္ဂနွေနေ့တွင် ကျင်းပမြဲ ကျောင်းတော်၏ ဘုရားပွဲကိုမူ ထိုနေရာတွင်ပင် ကျင်းပသည်။ အိုကုနိုအင်းအနီးတွင် , ခေါ် ရှုခင်းကြည့်ရာ လင့်စင်ရှိသည်။ အဖြစ်အပျက်အချို့ ၂၀၀၈ ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၂၄ ရက်တွင် ကျောင်းတော်၏အရှေ့ဘက် တောင်ထိပ်ရှိ ဂျွန်းတေး ကန်နွန်းဒိုးကို မိုးကြိုးခဖူးသည်။ ခါမိဒိုင်းဂေါ့သည် ကန်းဆိုင်းဒေသရှိ ကွမ်ယင်ဘုရားကျောင်း ၃၃ ကျောင်းတွင် နံပါတ် ၁၁ ဖြစ်သည်။ သဘာဝဘေးအန္တရာယ် ဘက်စုံပြုပြင်မွမ်းမံရေးအတွက် ခါမိဒိုင်းဂေါ့ဂျိ နယ်မြေကို ခေတ္တပိတ်ထားခဲ့ရာ ၂၀၀၉ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၁ ရက်တွင် ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်နိုင်ခဲ့သည်။ ကိုးကား ကျမ်းကိုးစာရင်း Brown, Delmer and Ichiro Ishida, eds. (1979). [Jien, 1221], Gukanshō; "The Future and the Past: a translation and study of the 'Gukanshō,' an interpretive history of Japan written in 1219" translated from the Japanese and edited by Delmer M. Brown & Ichirō Ishida. Berkeley: University of California Press. Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794-1869. Kyoto: The Ponsonby Memorial Society. Titsingh, Isaac. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652]. Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Society of Great Britain and Ireland. Varley, H. Paul , ed. (1980). [ [Kitabatake Chikafusa, 1359], Jinnō Shōtōki ("A Chronicle of Gods and Sovereigns: Jinnō Shōtōki of Kitabatake Chikafusa" translated by H. Paul Varley). New York: Columbia University Press. ပြင်ပလင့်များ Temple's official website http://www.daigoji.or.jp/index_e.html Daigoji - World History Encyclopedia ဂျပန်နိုင်ငံရှိ ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်နေရာများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%92%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%82%E1%80%B1%E1%80%AB%E1%80%B7%E1%80%80%E1%80%BB%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA

ဂီဂျာအို

ဂီဂျာအို(၁၂၆၆ ~ ၁၃၂၈)သည် ဝန်းနိုင်ငံ ဧကရီဂီ၏ ခမည်းတော်၊ ဂိုလျောပြည်၏ ရာဇဝတ်မင်းကြီး ဖြစ်သည်။ သူသည် အင်ဂျူ(ယခုခေတ် အင်ချောန်)တွင် တပ်မှူးအဖြစ် တပ်စွဲခဲ့သည်။ ဧကရီဂီသည် ဝန်းနိုင်ငံတွင် စိုးစံတော်မူစဉ်အတွင်း ဂီဂျာအိုအား မင်းသားဘွဲ့ကို အပ်နှင်းခဲ့သည်။ ၁၂၆၆ မွေးဖွားသူများ ၁၃၂၈ ကွယ်လွန်သူများ ကိုရီးယား ဗိုလ်ချုပ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%82%E1%80%AE%E1%80%82%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%A1%E1%80%AD%E1%80%AF

သန်းဝင်းထွန်း

သန်းဝင်းထွန်း အမည်ရင်း သန်းဝင်းကို ၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မွေးဖွားသည်။ ဇာတိမှာ ပဲခူးတိုင်း၊ သနပ်ပင်မြို့နယ်၊ အနီးကိုက်ကျေးရွာ ဖြစ်သည်။ မိဘများမှာ ဦးမြမောင်၊ ဒေါ်ကျင်စိန်တို့ ဖြစ်ပြီး၊ သာမန် လယ်သမား မိသားစုမှ မွေးဖွားသည်။ မွေးချင်း မောင်နှမ သုံးယောက်ရှိပြီး၊ အမနှစ်‌ယောက်ရှိသည်။ ခေတ်ပြိုင် ပန်းချီဆရာများမှာ ဝင်းဖေမြင့်၊ မကွေးမျိုးညွန့်၊ ပန်းချီကျော်သောင်းတို့ ဖြစ်သည်။ ပထမဆုံး တကိုယ်တော်ပြပွဲ (one man show) ကို၊ လောကနတ် အလှပညာဆိုင်ခန်းတွင် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ဆိုင်ခန်း မန်နေဂျာ ဦးအောင်ထွန်းမှ ပန်းချီရေးတဲ့ သန်းဝင်းတွေက အများကြီးပဲ၊ ခင်ဗျားနံမယ် သန်းဝင်းထွန်းလို့ ပေးလိုက်လို့ အကြံပေးသည်။ ယင်း ပထမအကြိမ် တကိုယ်တော်ပြပွဲမှ စပြီး၊ သန်းဝင်းထွန်း အမည်ကို အသုံးပြုသည်။ ကြပ်တည်းသော ကာလများတွင် စီးပွားရေးအရ အလုပ်နှစ်ခု၊ သုံးခုလုပ်မှ အဆင်ပြေခဲ့သည်။ အစိုးရ နေ့စားဝန်ထမ်း၊ လခစားဝန်ထမ်း၊ ပုံပြင်ပုံကပ် အလုပ်၊ ကိုယ်ပိုင် ပန်းပုလုပ်ငန်း၊ ညစောင့်အလုပ်၊ မှန်ထိုးနေ့စားအလုပ်၊ ပန်းချီဆရာ စသဖြင့် လုပ်ငန်းမျိုးစုံ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ သားသမီး ၄ ယောက်ရှိပြီး၊ ဇနီးမှာ ဒေါ်သန်းသန်းဝင်း ဖြစ်ပြီး၊ မိသားစုဖြင့် ရန်ကုန်မြို့တွင် နေထိုင်သည်။ ငယ်ဘဝ မောင်သန်းဝင်း၏ မိဘများသည် ဆင်းရဲသော လယ်သမားများ ဖြစ်ပြီး၊ ပန်းချီ၊ အနုပညာနှင့် နီးစပ်သူများ မဟုတ်ကြပေ။ မွေးဖွားရာ အနီးကိုက်ကျေးရွာသည်လည်း အိမ်ခြေငါးဆယ်သာရှိသော ရွာငယ်လေး ဖြစ်သဖြင့်၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု အားနည်းသည်။ ငယ်စဉ်က ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် သက်တူရွယ်တူ လေးငါးဦးနှင့် ဘုန်းကြီးကျောင်းသား အဖြစ် ကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား နေသည်။ အသက်ခုနှစ်၊ ရှစ်နှစ်ခန့် ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် နေစဉ် ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီး ဦးဝက် ထံမှ ပန်းချီကို စတင်သိရှိ ခဲ့ရသည်။ ၁၂ နှစ်မှာ ပဲခူးကို ရောက်ပြီး၊ မူလတန်း စတက်သည်။ ပဲခူးအရှေ့၊ မြို့တွင်းကျောင်း၊ ကျောင်းအုပ် ဦးစံရင် ဖြစ်သည်။ ယင်းကျောင်းမှ အားကစားထူးချွန်သူထွက်သည်။ ကျောင်းနေဖက်က မအေးရွှေ (ကျွန်းဆွယ်ပွဲ ရွှေတံဆိပ်ဆုရ အပြေးချံပီယံ)နှင့် အတန်းကြီးသူ ရဲညွန့် (ပဲခူးတိုင်း ဘောလုံး လက်ရွေးစင်) တို့ ပါသည်။ ထို့နောက် အမှတ် ၁ အထက (ဒေါ်အေးပုံကျောင်း) တွင် ဆက်တက်သည်။ ယင်းကျောင်းတွင် ပန်းချီလက်ဦးဆရာ ဦးဘသောင်း (ပန်းချီနည်းပြ) နဲ့ တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်း ကျောင်းပြေးတဲ့ အခါ ‌ရွှေမော်ဓောဘုရားကို သွားတတ်သည်။ ဘုရား တောင်ဖက်မုခ်ရှိ ပန်းပု ဦးမောင်ကျော်ရဲ့ ပန်းပုဆိုင်ကို ရောက်ပြီး၊ ဦးမောင်ကျော် မှပန်းပု ဝါသနာပါလား၊ ပန်းပုသင်မလား ဆိုတော့၊ ပန်းချီရေးဖူးတော့၊ ဝါသနာပါတယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်သည်။ အဆောင်အရုပ် ထုနည်း စသင်ပေးသည်။ သစ်သားချောင်း အသေးလေးတွေ သုံးပြီး၊ အဆောင်ရုပ်များ ထုပြသည်။ ထုပြတာ ငါးမိနစ်၊ ဆယ်မိနစ်နဲ့ ဆရာလိုပဲ ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ် လိုက်ထုပြပြီး၊ ချက်ချင်းတတ်သည်။ နေ့ခုနစ်နေ့ ပုံတွေကို သစ်သားနဲ့ ထုပြ၊ အဲဒါတွေ တတ်လာသည်။ ပန်းချီသင်ဖူးတာလည်းရှိ၊ ဝါဿနာလည်း ရှိတော့ ချက်ချင်းတတ်သည်။ နောက်ပိုင်း အရုပ်တွေ ဆေးကူသုတ်တာ လုပ်ပေးရင်း ဦးမောင်ကျော်၏ တပည့်အဖြစ် ပန်းပုပညာကို သင်ယူသည်။ အကူအညီ အထောက်အပံ့ပေးသူများ ၈ တန်းတွင် ရန်ကုန်၊ သင်္ကန်းကျွန်း အထက်တန်းကျောင်းသို့ ပြောင်းတက်သည်။ ပန်းပုအခြေခံ တော်တော်ရှိထားပြီး၊ မိဘမှ စားဝတ်နေရေး မထောက်ပံ့နိုင်သဖြင့် ပန်းပုရုပ်များ ထုပြီး၊ ရွှေတိဂုံဘုရား စောင်းတန်းဈေးတွင် သွင်းသည်။ သျှင်သေဝလိ၊ သျှင်ဥပ္ပဂုတ္တ၊ ဘိုးမင်းခေါင် ပုံတွေ ထုသည်။ ထင်းဆိုင်က တပိဿာ ပြား ၄၀ ဖြင့် သစ်သားဝယ် ထုသည်။ ပုံတွေ ထုပြီးလျှင် လွယ်အိတ်ထဲထည့် ရွှေတိဂုံ တောင်ဖက်မုခ်နှင့် အရှေ့ဖက်မုခ်တွေရှိ နိဗ္ဗာန်ကုန်ဆိုင်များတွင် သွားရောင်းသည်။ ပုံတပုံကို တကျပ်၊ တကျပ်ခွဲ မျှရသည်။ ထိုခေတ် ငွေတကျပ်ဖြင့် မနက်ည ထမင်းစားလို့ရသည်။ ၁၉၆၇/၆၈ ခုနှစ်က သင်္ကန်းကျွန်းတွင် ထမင်းတပွဲ ပြားခြောက်ဆယ်၊ မြေပဒေသာတွင် တမတ်သာ ကျသင့်သည်။ ဆယ်တန်းဖြေဖို့ လုပ်သည်။ ယင်းကျောင်းမှ ဆရာမ ဒေါ်ခင်ဆွေမြင့် (အထက်တန်းပြ မြန်မာစာ ဆရာမ) က စာရေးဆရာများ၊ အရေးပါတဲ့သူများကို သိသူ ဖြစ်ပြီး အဆက်အသွယ်ကောင်းသည်။ ဆရာမက သူ့အဆက်အသွယ်တွေဆီ ပို့ပေးသည်။ ထုထားသည့် ပန်းပုများ ဝယ်နိုင်မည့်သူတွေကို လမ်းညွှန် မိတ်ဆက် ပေးသည်။ တခါက တခြမ်းဖောင်းပုံ (relief) သခင်ကိုယ်တော်မှိုင်း၊ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း အရုပ်တွေကို ကျွန်းပြားပေါ်ထုထားပြီး၊ ဆရာမက သွားရောင်းရမယ့်နေရာကို စာရေးပေးသည်။ ၃၇ လမ်းရှိ၊ အိုးဝေဂျာနယ် အယ်ဒီတာချုပ် ဦးညိုမြထံ ပုံများကို သွားပြရသည်။ ရောင်းရငွေ ၁၀ လား၊ ၁၅ ကျပ်လား ရခဲ့သည်။ ယင်းအချိန်က ငွေ ၁၀ ကျပ် ဆိုလျှင် တလလုံး စားနိုင်ပြီး၊ ကျောင်းစရိတ် ရခဲ့သည်။ နောက် ဂျပန်ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင် ဦးဇော်ညွန့်ဆီ အလုပ်ခန့်ဖို့ စာရေးပေးကာ၊ ဒီဇိုင်းလုပ်ဖို့ အလုပ်ရသော်လည်း၊ သုံးရက်ပဲ လုပ်ခဲ့ရသည်။ အလုပ်ရှင် ဦးဇော်ညွန့်ကို အစိုးရက နိုင်ငံရေးကိစ္စလား၊ တခုခုကြောင့်လား ဖမ်းသွားသဖြင့် ဆက်မလုပ်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ပို့စကတ်လေးတွေ ရေးရင် ဆရာမက သူ့အသိဆိုင်မှာ တင်ပေးသည်။ ဆရာမမှ အများကြီး ထောက်ပံ့ကူညီခဲ့သည်။ လူငယ်ပြုပြင်ရေး ဆောင်းပါးများရေးသူ လုပ်သားသတင်းစာ အယ်ဒီတာ ဦးသန်းဆက်၏ အကူအညီကို ရသည်။ သူက ကူညီသည့် အနေနဲ့ သူတို့ကိုးကွယ်သည့် ဘိုးတော်အရုပ်များ ထုခိုင်းသည်။ သူကပဲ ကေတီဦးတင့်လွင်ကို မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ ပန်းချီကျောင်း တက်ခြင်းနှင့် အလုပ်လုပ်ခြင်း ဆယ်တန်း အောင်မြင်အောင် ကြိုးစားနေဆဲမှာပဲ၊ ယဉ်ကျေးမှုကဇာတ်တွင် ဇာတ်ခုံဒါရိုက်တာ (Stage Director) လုပ်သူ ဆရာကြီး ဦးအမ်တင်အေး ထံတွင် နေ့စားအလုပ် ဝင်လုပ်သည်။ ဆရာကြီးက ဆယ်လိုဖိန်းမှန်ချပ် (cellophane glass) ပေါ်တွင် ဇာတ်ခုံနောက်ခံထားမည့် ရှုခင်းများ၊ ဇာတ်ဝင်ခန်းများကို ရေးဆွဲသည်။ ယင်းမှန်ခြပ်ကို မီးဆလိုက် (light box) ပေါ်တင်ပြီး၊ ဇာတ်ခုံနောက်ခံ ပိတ်ကားပေါ်တွင် ပုံရိပ် ထင်စေသည်။ မှန်ထိုးသမားက အမှောင်ထဲတွင် ယင်းနှစ်ပေ၊ သုံးပေ မှန်ခြပ်များကို ဇာတ်ဝင်ခန်း အလိုက် စမ်းတဝါးဝါးဖြင့် လဲလှယ်ပေးရသည်။ တခါက အရေးကြီးပွဲ တခုတွင် နောက်ခံ ရှုခင်းကား ဇောက်ထိုးကြီး တင်မိသဖြင့် ဇာတ်ရုံ တာဝန်ခံ၏ အဆဲခံရသည်။ ဆရာကြီး ခိုင်းသဖြင့် သုဝဏ္ဏဇာတ်ရုံနှင့် မြေပဒေသာဇာတ်ရုံတို့တွင် မှန်ထိုးအလုပ်ကို နေ့စားလုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ ဆရာကြီးဦးအမ်တင်အေက လက်ရာများကို ပြခိုင်းပြီး၊ မင်းက အရပ်သင်တတ်တာလို့ မှတ်ချက်ပြုပြီး၊ ကျောင်းမှာ စနစ်တကျ သင်ဖို့၊ ရန်ကုန် ပန်းချီပန်းပုကျောင်း၊ ကျောင်းအုပ်ကြီး ဦးမြတ်ကျော်ဆီကို စာရေးစေလွှတ်သည်။ ဆရာကြီး ဦးမြတ်ကျော်ဆီ ရောက်ချိန် ကျောင်းက ယင်းနှစ်အတွက် မမီတော့သည့် အတွက်၊ နောက် တနှစ် စောင့်ပြီးမှ တက်ခဲ့ရသည်။ ဆယ်တန်းအောင်မြင်အောင် ဆက်မ‌ဖြေတော့ပဲ ပန်းချီးကျောင်း တက်သည်။ ကျောင်းတက်သော အခါ အသက် ၂၃ နှစ်ရှိပြီး၊ အခြားကျောင်းသားများထက် အသက်ကြီးနေသည်။ ပန်းပုပညာတော်သော ပန်းပု ဦးစိုးတင့်ထံ တွင်လည်း ဆရာကြီးက အပ်နှံပေးသေးသည်။ ပန်းချီကျောင်း တတ်နေစဉ်၊ တနှစ်နီးပါးမျှ ဦးစိုးတင့်နှင့် အတူနေခဲ့သည်။ ဦးစိုးတင့်က အရက် အမြဲ သောက်တတ်ပြီး၊ ခပ်ပေပေနေသလို၊ လူမိုက်တယောက်လို နေထိုင်သဖြင့် ရန်သူ များသည်။ ယင်းကာလက အရက်ကို အကန့်အသတ်ဖြင့် ရောင်းရာ၊ အရက်ရရန် မြို့အနှံ့ တန်းစီတိုးခဲ့ရသည်။ ဆရာဖြစ်သူက အကာအကွယ် ပေးခဲ့သော်လည်း၊ ကိုယ့်ဖာသာကိုလည်း သတိဖြင့်နေခဲ့ပြီး၊ နောက်ပိုင်းတွင် ဆက်မနေဖြစ်တော့ပေ။ ပန်းပု အထူးပြုနဲ့ ၁၉၇၁ မှ ၁၉၇၄ အထိ ကျောင်းတက်ခဲ့ပြီး၊ နောက်ဆုံးနှစ် ၁၉၇၄ မှာ ရန်ကုန် ပန်းချီပန်းပုကျောင်း၏ "ပန်းပုထူးချွန် ဦးငွေကိုင်ဆု" ရရှိခဲ့သည်။ ပန်းချီ၊ ပန်းပု ထူးချွန် ဦးငွေကိုင်ဆုကို ၁၉၇၁ ခုနှစ်တွင် စတင်ခဲ့ပြီး၊ ရန်ကုန်၊ မန္တလေး နှစ်ကျောင်းစလုံးမှ ထူးချွန်သူများအား ရွေးချယ် ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ၁၉၇၈ ခုနှစ် အထိ ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ပန်းချီလှထွန်း‌အောင်မှ ဖြည့်စွက်ပြောဆိုခြင်း။</ref> ရရှိသူ အချို့မှာ မန်းမြင့်ခိုင်၊ သန်းဝင်းထွန်း၊ ဝင်းမြင့်မိုး၊ မြင့်အောင် (မန်း)၊ ပုဂံမောင်သီဟ (မန်း)၊ မောင်ချို (မန်း)၊ ညွန့်အောင် (မန်း) တို့ ဖြစ်သည်။ ယင်းကာလ ရန်ကုန်ကျောင်းတွင် ကျောင်းအုပ်ကြီး ဦးမြတ်ကျော်၊ ဦးသုခ (အခြေခံပုံဆွဲ)၊ ဦးဘလုံလေး (စီးပွားရေး)၊ ဦးသိန်းဟန်၊ ဦးအောင်သွင် (ပန်းပု/ယဉ်ကျေးမှုကဇာတ်မှ အဝတ်အစား ဒီဇိုင်းဆရာ) တို့ သင်ကြားသည်။ ပန်းချီကျောင်းဆင်းပြီးနောက် အညာတွင် နှစ်နှစ်ခန့် ပန်းပုလိုက်ထုနေခဲ့သည်။ ပထမဆုံး ရွှေဘိုမြို့၊ မြသိန်းတန်ကျောင်း ဆရာတော်ပုံ ပုံတူပန်းပု ထုလုပ်ပေးရန် လိုက်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယင်းနောက် ရွှေဘိုနှင့် တမိုင် ဝေးသော ပုသိမ်ကြီးတောရ ဆရာတော်ပုံ ထုရန်၊ ဘုရားတည်ရန် သွားခဲ့သည်။ ဧရာဝတီမြစ်ရိုး စဉ့်ကူးနယ်ရှိ ဟင်္သာမရွာ၊ ကြက်တူရွေးရွာတွေက ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေမှာ ပန်းပုရုပ်တွေ ထုလုပ်ခဲ့သည်။ ပလာစတာရုပ်၊ အင်္ဂတေရုပ်၊ သစ်သားပန်းပုရုပ်တွေ ရွာစဉ်လှည့် ပြုလုပ်ခဲ့ရသည်။ မန္တလေး ကိုပန်မြ၊ မုံရွာ ဦးသန်းဆိုင် တို့သည် ယင်းကာလက အပြိုင်ထုလုပ်ခဲ့သော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ ဖြစ်သည်။ အညာမှ ပြန်လာပြီး အိမ်ထောင်ကျ၍ ကျိုက္ကဆံဘုရားတွင် ကိုယ်ပိုင် ပန်းပုဆိုင်ကို နေ့ပိုင်းတွင် ဖွင့်ပြီး၊ ညပိုင်းတွင် အစိုးရ သတင်းစာတိုက်တွင် အလုပ်လုပ်သည်။ ယင်းပန်းပုဆိုင်ကို ၁၁ နှစ်ကြာ ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။  အစိုးရထုတ် လုပ်သား သတင်းစာတိုက် ဖိုတိုလစ်သိုခန်းတွင် ပုံပြင်၊ ပုံကပ် တာဝန်ဖြင့် ၁၇ နှစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ စာလုံး ပြင်ခြင်း၊ မျဉ်းဆွဲခြင်းတွေကို ဖလင်ပေါ်တွင် လုပ်ပေးရသည်။ သတင်းတပုဒ် အပိတ်အဖွင့် မျဉ်းတွေ ရေးပေးရသည်၊ စာမှား ပြင်ရသည်။ ပြီးလျှင် ပုံနှိပ်နိုင်ရန် စာဖောင် ဖလပ်တွဲပေးရသည်။ ဝါဒဖြန့် နိုင်ငံရေး ကာတွန်းမျိုး ရေးခိုင်းခဲ့သော်လည်း၊ မရေးချင်ကြောင်း ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ ၁၉၈၈ နောက်ပိုင်း ပင်စင်ခံစားခွင့်ကို စွန့်လွှတ်ပြီး၊ အစိုးရအလုပ်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ယင်းကာလများတွင် လုပ်သားသတင်းစာ အယ်ဒီတာချုပ်များ အဖြစ် ဦးလှမြိုင် (စာရေးဆရာ ကိုဆောင်း)၊ စဝ်ကိုင်ဖ၊ ချစ်ကြည်ရေး ကြည်ညွန့် တို့ လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ ပန်းချီဆရာကြီးများနှင့် ဆုံရခြင်း ဆရာကြီးဦးအမ်တင်အေး ထံတွင် နေ့စားအဖြစ် စတင် အလုပ်လုပ်ခဲ့ပြီး၊ ပန်းချီကျောင်းတက်စဉ်ကာလ တလျောက် ၅၁ လမ်းရှိ ဆရာ့အိမ်ကို ဝင်ထွက်သွားလာရသည်။ အိမ် ဗာရီယကိစ္စများ လုပ်ပေးခြင်း၊ အိမ်ကို စောင့်ရှောက်ခြင်း၊ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းများ ပြုလုပ်ရသည်။ မြင်းကွင်း (ကျိုက္ကဆံကွင်း)လို ပြင်ပတွင် ရေးဆွဲစရာမျိုး ရှိသည့်အခါ လိုက်သွားရသည်။ ကဇာတ်ဌာန ပြဇာတ်ကသည့် အချိန်၊ ဇာတ်ခုံ နောက်ခံကား မှန်ချပ်များ လဲပေးရသည်။ ဆရာကြီးဦးသိန်းဟန်နှင့် ကျိုက္ကဆံဘုရားတွင် ပန်းပုဆိုင်ဖွင့်ချိန်တွင် အများဆုံး ဆုံခဲ့ရသည်။ ယင်းကာလက ရေဆေးကို ဆရာကြီးထံမှ သင်ယူခဲ့သည်။ ဆရာကြီးက တောင်ဥက္ကလာ ဆယ်ရပ်ကွက်တွင် နေသဖြင့် ဘုရားနှင့် နီးသည်။ မနက်ပိုင်းဆို လက်ဖက်ရည် သောက်ရန် လမ်း‌‌လျှောက်လာတတ်သည်။ ယင်းအချိန်ဆို မိမိရေးထားသော ပန်းချီကားများကို ဆရာကြီးကို ပြသသည့်အခါ၊ ဆရာကြီးက သုံးသပ်ပေးသည်။ ဆရာကြီးဦးအမ်တင်အေးနှင့် အလုပ်လုပ်စဉ် ဆရာဦးကြည်ကို သိရှိခဲ့ရပြီး၊ ၁၉၈၄ ခုနှစ်တွင် ဆရာဦးကြည် ထံမှ ရေဆေးကို သင်ယူသည်။ ဆရာကြည်၏ အားပေးမှုဖြင့် အဖွဲ့လိုက် ရေဆေးပြပွဲများတွင် ပါဝင်ပြသခဲ့သည်။ စပ်ပန်းချီကို ယဉ်ကျေးမှုကဇာတ်ဌာနမှ စပ်ပန်းချီဆရာ ဦးချောထံမှ သင်ယူခဲ့သည်။ ပြဇာတ်တွင် အသုံးပြုသော ဇာတ်ဝင်ပစ္စည်းများ၊ ဇာတ်ရုပ်များ ပြုလုပ်ရန် ဝါး၊ ကြိမ်ဖြင့် ရုပ်လုံးချိုးခြင်း၊ စက္ကူကပ်ခြင်း၊ ဆေးခြယ်ခြင်းတို့ ပြုလုပ်ရသည်။ ယိမ်းအကများ၊ ခေါင်းဆောင်း အရုပ်များ၊ ကျောက်ခဲတွေ၊ ကျောက်တုံးတွေ ပြုလုပ်ပေးရသည်။ ပန်းချီကို ဦးသိန်းဟန်၊ ဦးအမ်တင်အေး၊ ဦးကြည်၊ ဦးဘသောင်း၊ ဆရာတော်ဦးဝက်နှင့် ပန်းပုကို ဦးစိုးတင့်၊ ဦးအောင်သွင် (ပန်းချီပန်းပုကျောင်း)၊ ဦးမောင်ကျော် (ပဲခူးရွှေမော်ဓောဘုရား) အသီးသီးထံတွင် သင်ကြားခဲ့ပါသည်။ ပြုလုပ်ခဲ့သော ပန်းပုများ ပြုလုပ်ခဲ့တဲ့ အထဲမှာ ပုံတူ သစ်ပန်းပုတွေများသည်။ ပလာစတာ၊ အင်္ဂတေတို့နှင့်လည်း ထုလုပ်ခဲ့သည်။ အရုပ်ပေါင်း ၆၀ လောက် ရှိသည်။ ပန်းပုကို စီးပွားရေး ပုံစံအရ ပြုလုပ်ခဲ့သောကြောင့် ဆရာတော်ပုံ၊ ဘိုးတော်ပုံများ၊ ဘာသာရေးပုံများ ပြုလုပ်ခဲ့ရသည်။ အချိန်ပြည့် ပန်းချီရေးခြင်း ၁၉၉၆ မှ စကာ ပန်းပုလုပ်ငန်းကို ရပ်လိုက်ပြီး၊ ပန်းချီရေးခြင်းကို တောက်လျောက် လုပ်ကိုင်သည်။ အောက်ဒိုးများကို အုပ်စုဖြင့်၊ တယောက်နှစ်ယောက်ထဲ၊ တဦးတည်း ကြုံသလို ထွက်သည်။ ရေဆေးကို အဓိကထား ရေးခဲ့သည်။ အဲဒီအချိန်က ရေဆေးကို အဓိကထားရေးသည်။ နောက်ပိုင်း ဆီဆေးတို့၊ အက်ခရယ်လစ်တို့ကို ကိုယ့်ဖာသာ လေ့လာယူသည်။ ကိုးကား ပြင်ပလင့်ခ်များ AskArt နှင့် Artprice စာမျက်နှာတို့တွင် လေလံဖြင့် "မန္တလေးမှ ဘုန်းကြီးကျောင်း"ဆိုသော ပန်းချီကားကို ရောင်းချထားကြောင်း ၂၀၂၀ ခုနှစ်တွင် ဖော်ပြထားသည်။ ၂၀၂၁ တွင် ပြုလုပ်ခဲ့သော တကိုယ်တော်ပြပွဲ အကြောင်း ဗီဒီယိုကို ယူကျု့တွင် ဖော်ပြထားသည်။ ၁၉၄၈ မွေးဖွားသူများ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ မြန်မာ ပန်းချီဆရာများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%9D%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%91%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%B8

ဦးနှောက်ကြီး

စယ်ရီဘရမ် (ခေါ်) အထက်ဦးနှောက် (သို့) ထိပ်စွန်းဦးနှောက် (:en:cerebrum or endbrain) သည် တိရိစ္ဆာန်တို့၏ ဦးနှောက်ရှိ အကြီးမားဆုံး ကဏ္ဍအပိုင်းအဖြစ်ပြီး အပေါ်ပိုင်းကျနေသည့် မျက်နှာပြင် ပျော့ပျော့ရှုံ့ရှုံ့နှင့် တွေ့ရမည့် အပိုင်း ဖြစ်သည်။ ဘက်ဘက်ခြမ်းဖြစ်စေ ညာဘက်ခြမ်း ဖြစ်စေ ဦးနှောက်တခြမ်းခြမ်း၏ အထက်ဦးနှောက် (စယ်ရီဘရမ်) တခုတွင် အဖု ၄ဖု ပါရှိနေမည် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့မှာ - အရှေ့ဖု (:en:fronal lobe) အထက်ကာဖု (:en:parietal lobe) အောက်ခိုဖု (:en:temporal lobe) အမြင်ဖု (:en:occipital lobe) တို့ ဖြစ်သည်။ ဆက်စပ် ကြည့်ရှုဖွယ် စယ်ရီဘက်လမ် (ခေါ်) အောက်ဦးနှောက် (:en:cerebellum) ဦးနှောက်ငုတ်တိုင် (:en:brain stem) အကိုးအကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A6%E1%80%B8%E1%80%94%E1%80%BE%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BC%E1%80%AE%E1%80%B8

ဦးနှောက်ငယ်

စယ်ရီဘက်လမ် (ခေါ်) အောက်ဦးနှောက် (:en:cerebellum) ဆိုသည်မှာ ဦးနှောက်၏ အပိုင်းကဏ္ဍတခု ဖြစ်ပြီး လူတို့တွင်မူ အထက်ဦးနှောက်ထက် သေးငယ်လျက် အထက်ဦးနှောက်၏ အောက်တွင် ရှိနေသည့် အပိုင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် အခြား သတ္တဝါများကိုပါ လိုက်ကြည့်လျှင်မူ အချို့ ငါးအမျိုးအစားများတွင်မူ အထက်ဦးနှောက်နှင့် ရွယ်တူမျှသော၊ အထက်ဦးနှောက်ထက် ကြီးသော အောက်ဦးနှောက် (cerebellum) တို့ကို တွေ့ရသည်။ ခန္ဓာကိုယ် လှုပ်ရှားမှုကို ဟန်ချက်ထိန်းပေးခြင်း လုပ်ငန်းကို ဦးနှောက်၏ ဤ အောက်ဦးနှောက် အပိုင်းက အဓိက ဆောင်ရွက်ပေးသည်။ ဆက်စပ် ကြည့်ရှုဖွယ် စယ်ရီဘရမ် (ခေါ်) အထက်ဦးနှောက် (:en:cerebellum) ဦးနှောက်ငုတ်တိုင် (:en:brain stem) အကိုးအကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A6%E1%80%B8%E1%80%94%E1%80%BE%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%84%E1%80%9A%E1%80%BA

ဦးနှောက်မြီး

ကျောရိုးရှိသတ္တဝါတို့၌ ဦးနှောက်၏ အပိုင်းကဏ္ဍတခု ဖြစ်သော ဦးနှောက်မြီး () သည် ကျောရိုးအတွင်းရှိ ကျောရိုးအာရုံကြောမကြီး (spinal chord)နှင့် ဦးနှောက်ကို တံတားသဖွယ် ဆက်စပ်ထားသည့် အပိုင်း ဖြစ်သည်။ ဦးနှောက်မြီးကို ပိုမိုအနီးကပ်ကြည့်လျှင် အစိတ်အပိုင်း ၃ခုဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်ကို တွေ့ရမည်။ ဦးနှောက်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A6%E1%80%B8%E1%80%94%E1%80%BE%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%AE%E1%80%B8

အရှေ့ဖု

အထက်ဦးနှောက်ရှိ အရှေ့ဖု (အင်္ဂလိပ်: frontal lobe) သည် အဆင့်မြင့်သော စဉ်းစားမှုများ ဆောင်ရွက်ရာနေရာ ဖြစ်သည်။ အချက်အလက် အသစ်များကို ဆင်ခြင်မှတ်ရှုခြင်း၊ တွက်ချက် အဖြေရှာခြင်း စသည်တို့ကို ဆောင်ရွက်နေခြင်းမှာ ဦးနှောက်၏ ဤအပိုင်းအတွင်း၌ နျူရွန်များအကြား လျှပ်စီးအချက်အလက်များ ပျားပန်းခတ် ကူးလူးသွားလာနေကြခြင်းပင် ဖြစ်နေပေသည်။

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%B1%E1%80%B7%E1%80%96%E1%80%AF

အထက်ကာဖု

အထက်ဦးနှောက်ရှိ အထက်ကာဖု (သို့) ပရိုင်ယက်တယ် အဖု (parietal lobe) ဆိုသည်မှာ သက်ရှိက မိမိပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အကျယ်အဝန်းနှင့် တည်နေရာတို့ ဆိုင်ရာ အခြင်းအရာများကို ဖတ်ရှုနားလည်ခြင်း စသည့် အလုပ်များ ဆောင်ရွက်ရာ အဖုအပိုင်းဟု အကြမ်းဖျင်း မှတ်သားနိုင်သည်။

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%91%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%96%E1%80%AF

ဂီဧကရီ

ဂီဧကရီ(ဟန်ဂုလ်: 기황후၊ ဟန်ဂျာ: 奇皇后; ၁၃၁၅ ~ ၁၃၇၀(?)) သို့မဟုတ် အူလ်ဂျေအီ ကူတူ့က်()သည် ဂိုလျောပြည်ဖွား ဝန်းနိုင်ငံ၏ ဧကရီဖြစ်သည်။ ၁၃၁၅ မွေးဖွားသူများ ၁၃၇၀ ကွယ်လွန်သူများ တရုတ် ဧကရီများ ကိုရီးယားနွယ်ဖွား တရုတ်လူမျိုးများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%82%E1%80%AE%E1%80%A7%E1%80%80%E1%80%9B%E1%80%AE

အိန္ဒိယ-မြန်မာ ရထားလမ်း

အိန္ဒိယ-မြန်မာ ရထားလမ်း သည် ဗြိတိသျှတို့မှ ဖောက်လုပ်ရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သော ရထားလမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် မြန်မာနိုင်ငံအား မီးရထားလမ်းဖြင့်ချိတ်ဆက်နိုင်ရန် အမျိုးမျိုးကြံစည်အားထုတ်ခဲ့ကြရုံ သာမက လမ်းဖောက်လုပ်နိုင်ရေး မြေတိုင်တာများ လုပ်ငန်းများကို လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်၊ သမိုင်းကြောင်း အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် မြန်မာနိုင်ငံအား မီးရထားလမ်းဖြင့်ချိတ်ဆက်နိုင်ရန် အန်းတောင်ကြားလမ်း ခေါ် စစ်တကောင်း-စစ်တွေ-မင်းလှလမ်းပိုင်း အား ပထမဆုံးအကြိမ် မြေတိုင်းတာမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ အဆိုပါလမ်းပိုင်းမှာ မိုင်ပေါင်း(၄၅၈)မိုင်ခန့်ရှည်လျားမည်ဖြစ်ကာ ရူးပီးကျပ်ငွေ(၇၀)သန်း ကုန်ကျမည်ဟု ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ ထို့နောက် အာသံနယ်ရှိ မခွန်-မိုင်းကောင်းလမ်းပိုင်းအား ဒုတိယအကြိမ် တိုင်းတာမှုခြင်း လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ ရထားမှာ (၂၈၄)မိုင်ခန့် ရှည်လျားမည်ဖြစ်ပြီး ရူးပီးကျပ်ငွေ(၃၈)သန်း ကုန်ကျမည်ဖြစ်သည်။ တတိယအကြိမ် တိုင်းတာခဲ့သော လမ်းပိုင်းမှာ မဏိပူရတောင်ကြားလမ်းဖြစ်သည်။ ထိုလမ်းမှာ လန်ချိုလီယက်-မဏိပူရ-ယောချပ်သင်းသို့ ဖောက်လုပ်မည့် လမ်းပိုင်းဖြစ်ပြီး အရှည်နိုင်(၃၁၅) မိုင် ရှိမည်ဖြစ်သည်။ အဆိုပါလမ်းပိုင်းအတွက် ရူးပီးကျပ်ငွေ(၆၅)သန်း ကုန်ကျမည်ဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ ဗြိတိသျှတို့မှ လမ်းပိုင်းများကို တိုင်းတာခြင်း လုပ်ငန်းများကို အိန္ဒိယပြည်အစိုးရမှ စေလွှတ်သော အရာရှိများနှင့် ၁၈၉၃ခုနှစ် နှင့် ၁၈၉၆ခုနှစ်များတွင် လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ တိုင်းတာခြင်း လုပ်ငန်းများဆောင်ရွက်ပြီး ၁၈၉၆ခုနှစ်တွင် ပြန်လည်တင်ပြသောအခါတွင် ဘုရင်ခံချုပ်နှင့်ကောင်စီမှ စီးပွားရေး အရ အောင်မြင်နိုင်သည့် အလားအလာမရှိသည့်အပြင် ထိုခေတ်နိုင်ငံရေးအခြေအနေများအရ အလောတကြီး ဖောက်လုပ်ရန် မလိုအပ်သေးဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် ပယ်ချခဲ့ရာ ဖောက်လုပ်ခြင်း မပြုနိုင်ခဲ့ပေ။ အိန္ဒိယဘုရင်ခံချုပ်နှင့်ကောင်စီမှ ပယ်ချလိုက်ပြီးနောက် ၁၉၀၅ခုနှစ်တွင် စစ်တကောင်း-ဇီးတပင်-ဇီးကုန်း လမ်းပိုင်း ဖောက်လုပ်ရန် မြန်မာနိုင်ငံအစိုးရမှ ထပ်မံကြိုးစားခဲ့သည်။ အဆိုပါလမ်းပိုင်းအား ဒေသခံရန်ပုံငွေမှ ကျခံပြီး မြေတိုင်းတာခြင်း လုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်ခဲ့ရာ အရှည်နိုင်(၄၉၀) ရှိပြီး ရူးပီးငွေကျပ် (၈၄)သန်း ကုန်ကျမည်ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ပထမကမ္ဘာစစ် ဖြစ်ပွားလာရာ စီမံကိန်း ရပ်စဲခဲ့ရသည်။ ကိုးကား မြန်မာနိုင်ငံရှိ ရထားလမ်းများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%AD%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%92%E1%80%AD%E1%80%9A-%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%AC%20%E1%80%9B%E1%80%91%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8

သန်းသန်းဆွေ

ဒေါ်သန်းသန်းဆွေသည် မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ်၏ ၁၃ ဦးမြောက် ဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်သည်။ သူသည် ဗဟိုဘဏ်၏ သမိုင်းတွင် ဗဟိုဘဏ်ဥက္ကဋ္ဌရာထူးကို တာဝန်ယူသည့် ပထမဦးဆုံးသော အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။ ဗဟိုဘဏ် ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ အဖြစ် ထမ်းဆောင်ပြီး ဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်လာသူ ဖြစ်သည်။ ထိုတာဝန်များ မခန့်အပ်ခံရမီ သူသည် မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ်၏ ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်တစ်ဦးအဖြစ် ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ ဝန်ထမ်းဘဝ ဒေါ်သန်းသန်းဆွေသည် မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ်တွင် ဝန်ထမ်းဘဝဖြင့် သူ၏အချိန်များ ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ ရာထူးအဆင့်ဆင့်တိုးပြီး ၂၀၁၅ ခုနှစ် စက်တင်ဘာ ၁၀ ရက်တွင် နိုင်ငံတော်သမ္မတရုံး အမိန့်ကြော်ငြာစာအမှတ်၊ ၆၁/၂၀၁၅ ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ် ငွေရေးကြေးရေးကြပ်မတ်ကွပ်ကဲမှုဌာန၏ ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ် ဖြစ်လာသည်။ ယင်းနောက် ဗဟိုဘဏ်မှာပင်  ဌာနများ ပြောင်းလဲပြီး ညွှန်ကြားရေးမှူးချုပ်များအဖြစ်လည်း ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၃ ရက်နေ့အထိ ထမ်းဆောင်သည်။ သူမကို စစ်အာဏာသိမ်းပြီးနောက် နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက အမိန့်အမှတ် (၂၆/ ၂၀၂၁) ဖြင့် ဗဟိုဘဏ်ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ အဖြစ် ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၄ ရက်နေ့တွင် ခန့်အပ်တာဝန်ပေးသည်။ ၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၁၉ ရက်နေ့ ရက်စွဲ အမိန့်အမှတ် (၅၄/ ၂၀၂၂) ဖြင့် နစက က ဗဟိုဘဏ်ဥက္ကဋ္ဌ ရာထူးသို့ တိုးမြှင့်ခံရသဖြင့် (၁၃) ဦးမြောက် ဗဟိုဘဏ်၏ဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်လာပြီး ယင်းဘဏ်၏ ပထမဆုံးသော အမျိုးသမီးအဖြစ် သမိုင်းပြုသည်။ ထင်ရှားဖြစ်ရပ် ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဧပြီလ ၇ ရက်တွင် ရန်ကုန်မြို့ရှိ သူ၏နေအိမ်အတွင်း ရှိနေစဉ် သေနတ်ဖြင့် ပစ်ခတ် လုပ်ကြံခံရသည်။ ပြင်းထန်ဒဏ်ရာသာ ရရှိခဲ့၍ အသက်မဆုံးခဲ့ပေ။ ကိုးကား သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ ၁၉၆၇ မွေးဖွားသူများ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊ အဖွဲ့အစည်းများ၏ အကြီးအကဲများ မြန်မာ နိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%86%E1%80%BD%E1%80%B1

ခင်မောင်ရီ

ဦးခင်မောင်ရီ (၁၅ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၉၆၅ဖွား) သည် လက်ရှိ သယံဇာတနှင့် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး ဝန်ကြီးဌာန ၏ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး ဖြစ်သည်။ သူ့ကို စစ်ကောင်စီက ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီ ၂ရက်နေ့တွင် ခန့်အပ်သည်။ အဆိုပါရာထူးတွင် ခန့်အပ်မခံရမီက ဦးခင်မောင်ရီသည် ယင်းဝန်ကြီးဌာန တွင် အမြဲတမ်းအတွင်းဝန်(ပါတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေးနှင့်သစ်တောရေးရာ) အဖြစ် ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ စစ်မှုထမ်းဘဝ ဦးခင်မောင်ရီသည် ၁၉၈၆ တွင် ဗိုလ်သင်တန်းကျောင်းသို့ တက်ရောက်ကာ ၂၀ဝ၃ ခုနှစ် မတိုင်ခင်အထိ စစ်မှုထမ်းသည်။ ယင်းနောက် သစ်တောရေးရာဝန်ကြီးဌာန သို့ အရပ်သား အရာရှိဘဝ ဖြင့် ကူးပြောင်းလာသည်။ထိုမှ တဆင့် ရာထူးအဆင့်ဆင့်တိုးပြီး သမ္မတဦးသိန်းစိန်အစိုးရအဖွဲ့ လက်ထက် တွင် မြန်မာ့သစ်လုပ်ငန်း ၏ အကြီးအကဲ ဦးဆောင်ညွှန်ကြားရေးမှူးဖြစ်လာသည်။ သူသည် သမ္မတဦးထင်ကျော် လက်ထက်၊သမ္မတဦးဝင်းမြင့် လက်ထက် တို့တွင် သယံဇာတနှင့် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး ဝန်ကြီးဌာန ၏ အမြဲတမ်းအတွင်းဝန် အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်သည်။ ဝန်ကြီးဘဝ သူ့ကို စစ်ကောင်စီက စစ်အာဏာသိမ်းပြီး ၁ရက်အကြာ ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီ ၂ရက်နေ့တွင် သယံဇာတနှင့် သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ထိန်းသိမ်းရေး ဝန်ကြီးဌာန အမြဲတမ်းအတွင်းဝန်ရာထူးမှ နေ၍ ယင်းဝန်ကြီးဌာန ၏ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး အဖြစ်ခန့်အပ်သည်။ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဘဝ ဩစတြေးလျနိုင်ငံ ဆစ်ဒနီမြို့တွင် နေထိုင်နေသည့် ယွန်းနဒီ မှာ ဦးခင်မောင်ရီ ၏ သမီးဖြစ်သည်။ အရေးယူပိတ်ဆို့ခံရမှု ၂၀၂၁ ခုနှစ် မေလ ၁၇ ရက်နေ့တွင် အမေရိကန် ဘဏ္ဍာရေးဝန်ကြီးဌာန၏ နိုင်ငံခြားသားပိုင် ပိုင်ဆိုင်မှုများ ထိန်းချုပ်ရေးဌာနက ဦးခင်မောင်ရီကို စီးပွားရေး ပိတ်ဆို့ခံ လူပုဂ္ဂိုလ် အထူးစာရင်းထဲ ထည့်သွင်းသည်။ အလားတူ ဥရောပသမဂ္ဂ အဖွဲ့ကလည်း ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဇွန် ၂၁ရက်နေ့တွင် ဦးခင်မောင်ရီ ကို အရေးယူပိတ်ဆို့ ကြောင်း ကြေညာသည်။ ထို့အပြင် ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၁ရက်နေ့တွင် ဆွစ်ဇာလန် အစိုးရက ဒဏ်ခတ်အရေးယူသည်။ အပ်နှင်းခံရသည့်ဘွဲ့ သူ့ကို နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက ၂၀၂၂ ခုနှစ် ၊ မတ်လ ၂၇ ရက် တွင် သီရိပျံချီဘွဲ့ အပ်နှင်းသည်။ ကိုးကား ၁၉၆၅ မွေးဖွားသူများ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ မြန်မာနိုင်ငံ ဝန်ကြီးများ မြန်မာ စစ်ဖက်ဆိုင်ရာ လူပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%81%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%9B%E1%80%AE

တာနာရှီလီ

တာနာရှီလီ(? ~ ၁၃၃၅)သည် ဝန်းတိုင်းပြည် ဧကရာဇ် ဝန်းချစ်ဆောင်၏ ကြင်ယာတော် ဧကရီ ဖြစ်သည်။ သူမသည် အမတ်ချုပ်ကြီး ယောန်ချောလ်၏ သမီးတော် ဖြစ်သည်။ သူမတွင် မဟာမည်သော သားတစ်ယောက်ရှိခဲ့သော်လည်း နို့စို့အရွယ်တွင် ဝက်သက်ရောဂါကြောင့် ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ ၁၃၃၅ ကွယ်လွန်သူများ တရုတ် ဧကရီများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%AE%E1%80%9C%E1%80%AE

မြင်တိုင်းပြည်

မြင်တိုင်းပြည်သည် တရုတ်နိုင်ငံ၏ မင်းဆက်ဖြစ်ပြီး မွန်ဂိုဦးဆောင်သော ဝန်းတိုင်းပြည် ပြိုကွဲပြီးနောက် ၁၃၆၈ ခုနှစ်မှ ၁၆၄၄ ခုနှစ်အထိ အုပ်ချုပ်ခဲ့သည်။ ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%8A%E1%80%BA

ဇီးရော့

ဇီရိုကီစ (/ˈzɪərɒks/, ZEER-ocks) သည် နိုင်ငံပေါင်း 160 ကျော်တွင် ပရင့်နှင့် ဒစ်ဂျစ်တယ်စာရွက်စာတမ်း ထုတ်ကုန်များနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများကို ရောင်းချသည့် အမေရိကန်ကော်ပိုရေးရှင်းဖြစ်သည်။ ဇီရိုကီစ သည် ရုံးချုပ်ရှိသည် နော်ဝဲလ်ခ်, ကွန်နက်တီကပ် တွင်။ ကုမ္ပဏီသည် စတန်းဖို့ဒ်မှ, ကွန်နက်တီကပ် ပြောင်းရွှေ့ 2007 အောက်တိုဘာလတွင်။ ကုမ္ပဏီသည် ရိုချက်စတာ တွင် အခြေစိုက်သည့် အကြီးဆုံးဝန်ထမ်းများဖြင့် နယူးယောက်တွင် ပေါင်းစပ်ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်၊ ကုမ္မဏီ တည်ထောင်ခဲ့တဲ့ ဧရိယာ။ ဖွံ့ဖြိုးပြီး ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုအနေဖြင့် ၎င်းကို ဖော်ရတူနီ 500 ကုမ္ပဏီများစာရင်းတွင် တသမတ်တည် ထည့်သွင်းထားသည်။ ဇီရိုကီစ သည် ၎င်း၏ စာရွက်စာတမ်းနည်းပညာနှင့် စာရွက်စာတမ်းပြင်ပစီးပွားရေးလုပ်ငန်းကို အာရုံစိုက်ထားပြီး NYSE  1961 မှ 2021 နှင့် 2021 ခုနှစ်မှ  Nasdaq  တို့တွင် အရောင်းအဝယ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဇီရိုကီစ နှင့် ၎င်း၏ Palo Alto သုတေသနဌာနမှ သုတေသီများသည်  ဒက်စတော့ ဥပစာ GUI၊ ကွန်ပြူတာမောက်စ် နှင့်  ဒက်စတော့ ကွန်ပြူတင်ဂ် ကဲ့သို့သော ကိုယ်ရေးကိုယ်တာတွက်ချက်ခြင်း၏ အရေးကြီးသောအစိတ်အပိုင်းအများအပြားကို တီထွင်ခဲ့သည်။ ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%87%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%B7

ပဋိပတ်

(၁) (က) အကျင့်၊ ပဋိပတ်၊ ကျင့်ကြံ-အားထုတ်–မှု၊ ကျင့်ကြံ-အားထုတ်-အပ်သော အမှုအလုပ်, တရား၊ လိုအပ်သော အကျိုး-ကို-သို့-ရောက်ကြောင်း ရကြောင်း-ဖြစ်သော အမှုအလုပ်, တရား။ သီလ, သမာဓိ, ပညာ သိက္ခာသုံးရပ်ကို ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုကို သို့မဟုတ် ကျင့်ကြံအားထုတ်အပ်သော သီလ, သမာဓိ, ပညာ သိက္ခာ သုံးရပ်ကို “အကျင့်ပဋိပတ်”ဟု ခေါ်၏ ။ ၁၃-ပါးသော ဓုတင်အကျင့်များ၊ ဝတ္တက္ခန္ဓက, ကမ္မက္ခန္ဓက, ပါရိဝါသိကက္ခန္ဓက တို့၌ ဟောတော်မူအပ်သော ကျင့်ဝတ်များနှင့် သီလ သမာဓိ ဝိပဿနာပညာတို့ကို “အကျင့်ပဋိပတ်”ဟု ခေါ်၏ ။ လောကုတ္တရာတရားကို ရစေနိုင်သည့် မှန်ကန်သော အကျင့်, လောကုတ္တရာတရားအား ထိုက်တန်လျော်ကန်သော အကျင့် စသည်နှင့် သတိပဋ္ဌာန်, သမ္မပ္ပဓာန်, ဣဒ္ဓိပါဒ်, ဣန္ဒြေ, ဗိုလ်, ဗောဇ္ဈင် လောကီအဋ္ဌင်္ဂိကမဂ် တရားတို့ကို “အကျင့်ပဋိပတ်”ဟု ခေါ်၏ ။ အချုပ်အားဖြင့် လောကုတ္တရာတရားကိုရရန် ကျင့်ကြံအားထုတ် ပြုလုပ်အပ်သည့် အမှုအလုပ် တရားမှန်သမျှကို “အကျင့်ပဋိပတ်”ဟု ခေါ်ဆိုအပ်သည် ။ လူလူ ရှင်ရှင် အစဉ်သဖြင့်အား ထားကိုးစားရမည့်အရာသည် မှန်ကန်သော အကျင့်ပဋိပတ်သာဖြစ်၏ ။ အကျင့်ပဋိပတ်၏ အခြေခံ အကြောင်းရင်းသည် ပရိယတ်ဖြစ်၍ အကျိုးတရားကားမဂ်, ဖိုလ်, နိဗ္ဗာန်ဖြစ်၏၊ ထိုအကျိုးတရားကို အကျင့်ပဋိပတ်ဖြင့်သာ ရရှိနိုင်သည်။ ဤသာသနာတော်၌ ပဋိပတ်၏ အရသာကို သာယာခံစားလိုသူသည် ပဋိပတ်လုပ်ငန်းကို နောက်မဆုတ်တမ်း ကြိုးပမ်းအားထုတ် အပ်၏ ။ ပဋိပတ်လုပ်ငန်းကို တကယ်တမ်း ကြိုးပမ်းအားထုတ် ပြုလုပ်၍ သောတာပန်အရိယာစသည့် အထက်တန်းစား ပုဂ္ဂိုလ်အဖြစ်သို့ ရောက်ပြီးသူတို့သည် ပြုလုပ်အားထုတ်ခဲ့သည့် ပဋိပတ်လမ်းစဉ်ကို အစဉ်အဆက်ဆက်လက်ဟောပြနေ သမျှ ကာလပတ်လုံး ပဋိပတ်မပျောက်ကွယ်ဘဲ ဤကမ္ဘာလောကကြီးသည် အရိယာသူတော်ကောင်းတို့ဖြင့် တင့်တယ်လှပနေမည်သာဖြစ်သည် (ခ) ကျင့်ဝတ်၊ ဝတ္တရား၊ ပြုကျင့်–လုပ် ဆောင်-ရသော ဝတ်ကြီး, ဝတ်ငယ်။ (ဂ) ကျင့်ဝတ်၊ စည်းကမ်း၊ ပြုကျင့်-လိုက်နာ—ရသော-ကျင့်ဝတ်-စည်းကမ်း။ (ဃ) ပြုကျင့်-ပြုလုပ်အားထုတ်-ခြင်း။ (၂) ရခြင်း၊ ရောက်ခြင်း။ (၃) သွားခြင်း။ (၄) ဗိုလ်၊ ဗိုလ်တရား။ အကျင့်-ပဋိပတ်၏ ကွယ်ပျောက်ခြင်း (အကျင့်ပဋိပတ်ကွယ်ပျောက်မှု “ပဋိပတ္တိအန္တရဓာန”သည် မဂ်ဖိုလ်ကွယ်ပျောက်မှု “ပဋိဝေဓအန္တရဓာန” ဖြစ်ပြီးနောက်မှ ဖြစ်သည်၊ မဂ်ဖိုလ်ကွယ်ပျောက်မှု “ပဋိဝေဓအန္တရဓာန” ဖြစ်ပြီးနောက် “တမဂ်တဖိုလ် ရရှိအောင် မကျင့်သုံး မစွမ်းဆောင်နိုင်ကြ၍ သီလ စင်ကြယ်မှုမျှလောက်ကိုသာ ကျင့်ဆောင် ကြကုန်၏၊ ကာလကြာညောင်း နောက်ပိုင်းခေတ်၌ သီလစင်ကြယ်မှုကိုပင် ပြည့်စုံအောင် မကျင့်သုံးမစောင့်ထိန်းနိုင် ကြတော့ဘဲ သေးငယ်သော သိက္ခာပုဒ်များကို လွန်ကျူးကျော်နင်းလာကြကုန်၏၊ တဖြည်း ဖြည်းနှင့် ပါစိတ်, ထုလ္လစည်း, သံဃာဒိသိသ် အပြစ်များသို့ တိုင် ရောက်ကြကုန်၏၊ ပါရာဇိက သိက္ခာပုဒ်မျှကိုသာ ကျင့်သုံး စောင့်ထိန်း ကြတော့၏၊ ပါရာဇိကသိက္ခာပုဒ်ကို ကျင့်သုံး စောင့်ထိန်းသူ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ ရှိနေသေးလျှင် “အကျင့်ပဋိပတ်ကွယ်ပျောက် ပြီ”ဟု မဆိုရသေး၊ ပါရာဇိကသိက္ခာပုဒ်ကို ကျင့်သုံးစောင့်ထိန်းသူ နောက်ဆုံးပုဂ္ဂိုလ်၏ သီလပျက်စီးခြင်း သို့မဟုတ် သေဆုံးကွယ်လွန် ခြင်းဖြစ်သောအခါမှသာလျှင် အကျင့်ပဋိပတ်ကွယ်ပျောက်ပြီဟု ဆိုရသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%8B%E1%80%AD%E1%80%95%E1%80%90%E1%80%BA

သံဃဥပုသ်

သံဃာ့ဥပုသ်ဟူသည် အယုတ်ဆုံးအားဖြင့် ၄-ယောက်သော ရဟန်းတို့ ပြုအပ်သောဥပုသ်တည်း၊ ထိုသံဃာ့ဥပုသ်ကို ပါတိမောက် ပါဠိဟူသော သုတ္တကို ရွတ်ဆို၍ ပြု အပ်သောကြောင့် “သုတ္တုဒ္ဒေသဥပုသ်” ဟု လည်းခေါ်သည်။ သံဃာ့ဥပုသ်သည်— (၁) စာတုဒ္ဒသိက ဥပုသ်, (၂) ပန္နရသိကဥပုသ်, (၃) သာမဂ္ဂီ ဥပုသ်ဟု သုံးပါးရှိသည်။ ဥပုသ်နေ့လည်း ကြည့်။ သံဃဥပုသ်ပြုပုံ နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။ ပုဗ္ဗကရဏ လေးပါး သမ္မဇ္ဇနီ ပဒီပေါ စ၊ ဥဒကံ အာသနေန စ။ ဥပေါသထဿ ဧတာနိ၊ “ပုဗ္ဗကရဏ”န္တိ ဝုစ္စတိ။ — ဟူ၍ အဋ္ဌကထာ ဆရာမြတ်တို့ မိန့်ဆိုအပ်သည်နှင့်အညီ — ဥပုသ်အိမ် သိမ်အပြင်၌ တံမြက်လှည်းခြင်းကိစ္စ ပြီးပါပြီဘုရား။ ဆီမီးညှိထွန်းခြင်းကိစ္စမှာ နေတည်းဟူသော အရောင်အလင်းကို ရသည် ဖြစ်၍ ညှိထွန်းဖွယ်ကိစ္စ မရှိပါဘုရား။ [မှောင်လျှင် ထွန်း၍ ပြီးပါပြီဘုရားဟု ဆို။] နေရာခင်းခြင်းနှင့်တစ်ကွ သောက်ရေ သုံးဆောင်ရေ တည်ထားခြင်း ကိစ္စ ပြီးပါပြီဘုရား။ ဤလေးပါးသော အမှုကိစ္စတို့ကို (ဝါ) တံမြက်, ဆီမီး, ရေ, နေရာ- ကိစ္စ လေးဖြာတို့ကို သံဃာမစည်းဝေးမီရှေးအဖို့၌ ပြုအပ်သောကြောင့် ဥပုသ်ကံ၏ ပုဗ္ဗကရဏ - ဟူ၍ မိန့်ဆိုအပ်၏၊ ပုဗ္ဗကိစ္စ ငါးပါး ဆန္ဒ ပါရိသုဒ္ဓိ ဥတုက္ခာနံ၊ ဘိက္ခုဂဏနာ စ ဩဝါဒေါ။ ဥပေါသထဿ ဧတာနိ၊ “ပုဗ္ဗကိစ္စ”န္တိ ဝုစ္စတိ။— ဟူ၍ အဋ္ဌကထာဆရာ မြတ်တို့ မိန့်ဆိုအပ်သည်နှင့်အညီ — နှစ်တောင့်ထွာ ဟတ္ထပါသ်အတွင်းသို့ မရောက်လာသော ဥပုသ်ပြုပြီးသော ရဟန်း, ဂိလာနရဟန်း, ကိစ္စပ္ပသုတ ရဟန်းတို့သည် ပေးအပ်သော ဆန္ဒနှင့် ဂိလာနရဟန်း, ကိစ္စပ္ပသုတရဟန်းတို့သည် ပေးအပ်သော ပါရိသုဒ္ဓိတို့ကို ဆောင် ၍ သံဃာအား လျှောက်ကြားခြင်း ကိစ္စမှာ သိမ်တွင်းရှိ သီမဋ္ဌကသံဃာသည် နှစ်တောင့်ထွာ ဟတ္ထပါသ်အတွင်းသို့ ရောက်သည်ဖြစ်၍ ဆောင်၍ လျှောက်ကြားဖွယ်ကိစ္စ မရှိပါဘုရား။ [ဆန္ဒ ပါရိသုဒ္ဓိ ပေးပုံ, ဆောင်ယူ၍ လျှောက်ပုံတို့ကို ပါတိမောက် ဘာသာဋီကာ ဥပုသ်ပြု ပရိကမ်၌ ရှု။] ဥတုသည် ဟေမန္တ-ဆောင်းဥတု, ဂိမှာန-နွေဥတု, ဝဿာန-မိုးဥတုအား ဖြင့် သုံးပါးအပြား ရှိ၏၊ ထိုသုံးပါးတို့တွင် ယခုရောက်ဆဲဖြစ်သော ဥတုကား (ဂိမှာန-နွေဥတု) ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ [လျော်ရာဆို။] ဤဂိမှာန-နွေဥတု၌ ပထမပက္ခ, ဒုတိယပက္ခ စသောအားဖြင့် ရှစ်ပက္ခ အတိုင်းအရှည် ရှိ၏၊ ထိုရှစ်ပက္ခတို့တွင် တစ်ပက္ခလွန်သည် ဖြစ်၍ နှစ်ပက္ခမြောက် ရောက်ဆဲဖြစ်သဖြင့် ခြောက်ပက္ခ ကြွင်းပါသေးသည်ဘုရား။ [လျော်ရာ ဆို။] [ဝါထပ်မည့်နှစ် ဖြစ်မူ ဤဂိမှာန နွေဥတု၌ ဝါထပ်လငင်သောကြောင့် ပထမပက္ခ, ဒုတိယပက္ခ, စသောအားဖြင့် ဆယ်ပက္ခ အတိုင်းအရှည် ရှိ၏၊ ထို ဆယ်ပက္ခတို့တွင် တစ်ပက္ခလွန်, နှစ်ပက္ခမြောက် ရောက်ဆဲဖြစ်သဖြင့် ရှစ်ပက္ခကြွင်း စသည်ဖြင့် လျော်ရာ ဆိုအပ်၏၊ ပထမပက္ခ၌ လွန်သောပက္ခ မရှိ၊ တစ်ပက္ခမြောက် ရောက်ဆဲဖြစ်သဖြင့် ဝါ, မထပ်လျှင် ၇-ပက္ခ၊ ဝါထပ်လျှင် ၉-ပက္ခ ကြွင်းပါသေးသည်ဘုရား ဟူ၍လည်းကောင်း။ ဝါ, မထပ်လျှင် နောက်ဆုံး ပက္ခ၌ ရှစ်ပက္ခမြောက် ရောက်ဆဲ၊ ဝါထပ်လျှင် ဆယ်ပက္ခမြောက် ရောက်ဆဲ၊ ကြွင်းပက္ခ မရှိပါဘုရား ဟူ၍လည်းကောင်း ဆိုအပ်၏၊] ဤဥပုသ်အိမ် သိမ်အပြင်၌ စည်းဝေးလာရောက်ကြသော ရဟန်းတို့ကား (လေးပါး) အရေအတွက် ရှိပါသည်ဘုရား။ [လျော်ရာဆို။] ဘိက္ခုနီတို့သည် ဩဝါဒအလို့ငှာ ချဉ်းကပ်ခြင်းကို ရပါအံ့လောဟု တောင်းပန်သော ဩဝါဒကို လျှောက်ကြားခြင်း ကိစ္စမှာ ယခုအခါ ဘိက္ခုနီတို့ မရှိသော ကြောင့် လျှောက်ကြားဖွယ်ကိစ္စ မရှိပါဘုရား။ ဤငါးပါးသော အမှုကိစ္စတို့ကို (ဝါ) ဆန္ဒလျှောက်ကြား, ပါရိသုဒ္ဓိ လျှောက်ကြား, ဥတုလျှောက်ကြား, ရဟန်းအရေအတွက် လျှောက်ကြား, ဘိက္ခုနီဩဝါဒ လျှောက်ကြား ကိစ္စငါးဖြာတို့ကို သံဃာစည်းဝေးပြီးသည်နောက် ပါတိမောက် မပြမီ ရှေးအဖို့၌ ပြုအပ်သောကြောင့် ဥပုသ်ကံ၏ ပုဗ္ဗကိစ္စ ဟူ၍ မိန့်ဆိုအပ်၏၊ ပတ္တကလ္လ ဥပေါသထော ယာဝတိကာ စ ဘိက္ခူ ကမ္မပ္ပတ္တာ၊ သဘာဂါပတ္တိယော စ န ဝိဇ္ဇန္တိ။ ဝဇ္ဇနီယာ စ ပုဂ္ဂလာ တသ္မိံ န ဟောန္တိ၊ “ပတ္တကလ္လ”န္တိ ဝုစ္စတိ။ — ဟူ၍ အဋ္ဌကထာဆရာမြတ်တို့ မိန့်ဆိုအပ် သည်နှင့် အညီ — ဥပုသ်သည် နေ့၏အစွမ်းဖြင့် စာတုဒ္ဒသီဥပုသ်, ပန္နရသီဥပုသ်, သာမဂ္ဂီ ဥပုသ်ဟူ၍ သုံးပါးအပြား ရှိ၏၊ ထိုသုံးပါးတို့တွင် ယခု ပြုဆဲဖြစ်သော ဥပုသ်ကား ပန္နရသီ (စာတုဒ္ဒသီ) ဥပုသ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ [လျော်ရာဆို။] ပြုတတ်သော ကာရက၏အစွမ်းဖြင့် သံဃဥပုသ်, ဂဏဥပုသ်, ပုဂ္ဂလဥပုသ် ဟူ၍ သုံးပါးအပြားရှိ၏၊ ထိုသုံးပါးတို့တွင် သံဃဥပုသ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ ပြုအပ်သော အခြင်းအရာ ကာတဗ္ဗာကာရ၏ အစွမ်းဖြင့် သုတ္တုဒ္ဒေသ ဥပုသ်, ပါရိသုဒ္ဓိဥပုသ်, အဓိဋ္ဌာန်ဥပုသ် ဟူ၍ သုံးပါးအပြား ရှိ၏၊ ထိုသုံးပါးတို့တွင် သုတ္တုဒ္ဒေသဥပုသ်ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ အကြင်မျှလောက်လေးပါး, လေးပါးထက် အလွန်ဖြစ်ကုန်သော ပကတတ် ရဟန်းတို့သည်လည်း သုတ္တုဒ္ဒေသ, သံဃဥပုသ်ကံအား လျောက်ပတ်ကုန်၍ တစ်သိမ်တည်း၌ နှစ်တောင့်ထွာ ဟတ္ထပါသ်အတွင်း တည်လျက် ရှိကုန်၏၊ သဘောတူဝတ္ထုကြောင့် သင့်သော အာပတ်တို့သည်လည်း မရှိကုန်၊ ထိုရဟန်းတို့ ၏ နှစ်ထောင့်ထွာ ဟတ္ထပါသ်အတွင်းမှ ကြဉ်အပ်ကုန်သော လူ, ဘိက္ခုနီ စသော နှစ်ကျိပ်တစ်ယောက်သော ဝဇ္ဇနီယပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်လည်း မရှိကုန်။ ဤလေးပါးသော အင်္ဂါတို့ဖြင့် (ဝါ) ဥပုသ်နေ့, သံဃာသိမ်တူ ဟတ္ထပါသ် တည်, သဘာဂါပတ် မရှိ, ဝဇ္ဇနီကြဉ်ဖယ် အင်္ဂါလေးသွယ်တို့ဖြင့် သင်္ဂြိုဟ်ရေတွက်အပ်သော ဥပုသ်ကံကို လျောက်ပတ်သောအခါ ရှိသောကြောင့် ပတ္တကလ္လ ဟူ၍ မိန့်ဆိုအပ်၏၊ ပုဗ္ဗကရဏပုဗ္ဗကိစ္စာနိ သမာပေတွာ ဒေသိတာပတ္တိကဿ သမဂ္ဂဿ ဘိက္ခုသံဃဿ အနုမတိယာ ပါတိမောက္ခံ ဥဒ္ဒိသိတုံ အာရာဓနံ ကရောမ။ (သာဓု သာဓု သာဓု) ပုဗ္ဗကရဏ ၄-ပါးနှင့် ပုဗ္ဗကိစ္စ ၅-ပါးတို့ကို ပြည့်စုံစေပြီး၍ သင့်သော အာပတ်အတွက် ဒေသနာပြောပြီးသော ညီညွတ်သော သံဃာတော်၏ အလိုနှင့် အညီ ဘုရားတပည့်တော်တို့သည် ပါတိမောက်ကို ပြခြင်းငှာ အားထုတ်ကြ ကုန်အံ့။ (သာဓု သာဓု သာဓု) ၁။ နိဒါနုဒ္ဒေသ ဥပေါသထဉတ်။ ။ သုဏာတု မေ ဘန္တေ သံဃော။ အဇ္ဇုပေါသထော ပန္နရသော (စာတုဒ္ဒသော)။ ယဒိ သံဃဿ ပတ္တကလ္လံ၊ သံဃော ဥပေါသထံ ကရေယျ၊ ပါတိမောက္ခံ ဥဒ္ဒိသေယျ။ အရှင်ဘုရားတို့ ...သံဃာတော်သည် ဘုရားတပည့်တော်၏ စကားကို နာတော်မူလော့။ ယနေ့ ဥပုသ်နေ့သည် ပန္နရသီ တစ်ဆယ့်ငါးရက် (စာတုဒ္ဒသီ တစ်ဆယ့်လေးရက်) မြောက်သော နေ့တည်း။ သံဃာတော်အား လျောက်ပတ်သော အခါရှိသော ကံသည် အကယ်၍ ဖြစ်ငြားအံ့၊ သံဃာတော်သည် ဥပုသ်ကို ပြုရာ၏၊ ပါတိမောက်ကို ပြရာ၏၊ သံဃာတော်သည် ပုဗ္ဗကရဏ ၄-ပါးနှင့် ပုဗ္ဗကိစ္စ ၅-ပါးတို့ကို ပြုပြီးပြီလော။ အရှင်ဘုရားတို့ ...အာပတ်မှ စင်ကြယ်ခြင်းကို ပြောကြားကြကုန်လော့။ ပါတိမောက်ကို ပြပေအံ့။ ထို ပါတိမောက်ကို အလုံးစုံ ထေရ, နဝ, မဇ္ဈိမ ဖြစ်ကုန်သော ထင်ရှားရှိကုန်သော ဘုရားတပည့်တော်တို့သည် ကောင်းစွာ နာကြ ကုန်အံ့၊ နှလုံးသွင်းကုန်အံ့။ အကြင်ရဟန်းအား အာပတ်သည် အကယ်၍ ရှိငြားအံ့၊ ထိုရဟန်းသည် ထင်စွာ ပြုရာ၏၊ အာပတ်သည် အကယ်၍ မရှိငြားအံ့၊ ဆိတ်ဆိတ်နေရာ၏၊ ဆိတ်ဆိတ်နေလျှင် အရှင်တို့ကို အာပတ်မှ စင်ကြယ်ကုန် ၏ ဟူ၍ သိမှတ်ရပါအံ့။ အမှန်မှာ တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ မေး၍ တစ်ပါးစီတစ်ပါးစီ ဖြေကြားရမည် ဖြစ်သည်။ ယခုသော်ကား ဤရဟန်းပရိသတ်ကို ပေါင်းစု၍ တစ်ပါးစီ တစ်ပါးစီ မေးသကဲ့သို့ သုံးကြိမ်တိုင်အောင် မေးစိစစ်ပါအံ့။ အကြင် ရဟန်းသည် သုံးကြိမ်တိုင်အောင် မေးစိစစ်အပ် သည်ရှိသော် အာပတ်သင့်မှန်း သိလျက် ထင်ရှားရှိသော အာပတ်ကို ထင်စွာ မပြုငြားအံ့၊ ထိုရဟန်းအား သိလျက် ချွတ်ယွင်းသော စကားကို ဆိုသည်မည်ခြင်းကြောင့် သမ္ပဇာနမုသာဝါဒ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏၊ အရှင်တို့ ...စင်စစ် သိလျက် ချွတ်ယွင်းသော စကားကို ဆိုခြင်းကို စျာန်မဂ်ဖိုလ်၏ အန္တရာယ်ကို ပြုတတ်သော အာပတ်ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရားသည် ဟောတော်မူ၏၊ ထို့ကြောင့် အာပတ်သင့်မှန်း သိသောရဟန်းသည် သင့်သော အာပတ်မှ စင်ကြယ်ခြင်းကို အလိုရှိလျှင် ထင်ရှားရှိသော အာပတ်ကို ထင်စွာပြုအပ်၏၊ ထင်စွာပြုခြင်း၏ အကျိုးကား အာပတ်အတွက် တစ်အုံနွေးနွေး မပူပန်ရတော့ဘဲ ထိုရဟန်းအား စျာန်မဂ်ဖိုလ် နိဗ္ဗာန်တရားကို ရခြင်းငှာ ချမ်းသာသော အကျင့်သည် ဖြစ်ပေါ်နေ၏၊ [ရဟန်းဖြစ်သည်မှစ၍ ငါးဝါ မရ သေးခင် နဝ = သီတင်းငယ်ဟုလည်းကောင်း၊ ငါးဝါရသူမှ စ၍ ဆယ်ဝါအတွင်း မဇ္ဈိမ = သီတင်းလတ်ဟုလည်းကောင်း။ ဆယ်ဝါရသူမှစ၍ ဝါနှစ်ဆယ်အတွင်း ထေရ = ထေရ်ဟုလည်းကောင်း၊ ဝါနှစ်ဆယ်အထက်ကို မဟာထေရ = မဟာထေရ် = မထေရ်ဟုလည်းကောင်း ခေါ်၏၊] အရှင်တို့ ...နိဒါန်းကို ပြအပ်ပြီးသည်သာတည်း။ ထိုနိဒါန်း၌ အရှင်တို့ကို ဘုရားတပည့်တော် မေးပါ၏၊ အသို့နည်း၊ အာပတ်မှ စင်ကြယ်ကြပါကုန်၏ လော။ နှစ်ကြိမ်မြောက်လည်း မေးပါ၏၊ အသို့နည်း၊ အာပတ်မှ စင်ကြယ်ကြပါ ကုန်၏လော၊ သုံးကြိမ်မြောက်လည်း မေးပါ၏၊ အသို့နည်း၊ အာပတ်မှ စင်ကြယ်ကြပါကုန်၏လော။ အရှင်တို့သည် အာပတ်မှ စင်ကြယ်ကြကုန်သော ကြောင့်သာလျှင် ဆိတ်ဆိတ် နေကြကုန်၏၊ ဤသို့ ဆိတ်ဆိတ်နေကုန်သဖြင့် ဤအာပတ်မှ စင်ကြယ်ကုန်၏ဟူ၍ သိမှတ်ရ၏၊ နိဒါန်းကို ပြခြင်းသည် ပြီးခြင်းသို့ ရောက်ပြီ။ အထူးသိဖွယ် ဘိက္ခုပါတိမောက်၌ ငါးဥဒ္ဒေသ ရှိ၏၊ ထိုပါတိမောက်ကို ပြရာ၌ အကျယ်ပြခြင်း အကျဉ်းပြခြင်း ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏၊ ထိုနှစ်မျိုးတို့တွင် ငါးဥဒ္ဒေသလုံးကို (ဝါ) တစ်စောင်လုံးကို ရွတ်ဆိုခြင်းသည် အကျယ်ပြသည် မည်၏၊ လေးဥဒ္ဒေသ အဆုံးထိကိုဖြစ်စေ၊ သုံးဥဒ္ဒေသ အဆုံးထိကိုဖြစ်စေ၊ နှစ်ဥဒ္ဒေသ အဆုံးထိကိုဖြစ်စေ၊ တစ်ဥဒ္ဒေသ အဆုံးထိကိုဖြစ်စေ ရွတ်ဆိုခြင်းသည် အကျဉ်းပြသည် မည်၏၊ ၎င်းလေးဥဒ္ဒေသတို့ကို ဤသို့ ပိုင်းခြားထား၏၊ ‘သမ္မဇ္ဇနီ ပဒီပေါ စ’ မှ စ၍ ‘အနိယတ’ အဆုံးထိကို လေးဥဒ္ဒေသ, သံဃာဒိသေသ် အဆုံးထိကို သုံးဥဒ္ဒေသ, ပါရာဇိက အဆုံးထိကို နှစ်ဥဒ္ဒေသ, နိဒါန်းအဆုံးထိကို တစ်ဥဒ္ဒေသ ဟူ၍ လေးပိုင်း ပိုင်းခြားထား၏၊ ကိုးကား ရဟန်းဝိနည်းများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%B6%E1%80%83%E1%80%A5%E1%80%95%E1%80%AF%E1%80%9E%E1%80%BA

ကျားတိုင်းပြည်

ကျားတိုင်းပြည်()သည် တရုတ်သမိုင်းအရ တရုတ်နိုင်ငံ၏ ပထမဆုံး မင်းဆက် ဖြစ်သည်။ ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%8A%E1%80%BA

နာဂက်စ်မိုဟာမက်ဒီ

Articles with hCards နာဂက်စ်မိုဟာမက်ဒီ (အင်္ဂလိပ်: Narges Mohammadi; ; ၂၁ ဧပြီလ ၁၉၇၂ တွင်မွေးဖွား) သည် အီရန်လူမျိုး လူ့အခွင့်အရေးတက်ကြွလှုပ်ရှားသူ၊ နိုဘယ်ဆုရှင်နှင့် သိပ္ပံပညာရှင် ဖြစ်သည်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားမှု သူသည် နိုဘယ်လ်ငြိမ်းချမ်းရေးဆုရှင် Shirin Ebadi ဦးဆောင်သော လူ့အခွင့်အရေးကာကွယ်သူများစင်တာ (DHRC) ၏ ဒုတိယဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်သည်။ ၂၀၁၆ ခုနှစ်၊ မေလတွင် တီဟီရန်မြို့တွင် သေဒဏ်အမိန့်ဖျက်သိမ်းရေး လှုံ့ဆော်သည့် လူ့အခွင့်အရေး လှုပ်ရှားမှုကို ထူထောင်ပြီး လုပ်ဆောင်ခြင်းအတွက် သူမအား ထောင်ဒဏ် ၁၆ နှစ် ချမှတ်ခဲ့သည်။ သူသည် ၂၀၂၀ ခုနှစ်တွင် လွတ်မြောက်ခဲ့သော်လည်း ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် ထောင်သို့ ပြန်ပို့ခဲ့ပြီး အဖမ်းခံထားရသော အမျိုးသမီးများအား ညှင်းပန်းနှိပ်စက်မှု အစီရင်ခံစာများ ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ဂုဏ်ပြုခံခြင်း ၂၀၂၃ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလတွင် အကျဉ်းကျနေစဉ်တွင် သူသည် "အီရန်ရှိ အမျိုးသမီးများ၏ ဖိနှိပ်မှုကို တွန်းလှန်ရန်နှင့် လူသားအားလုံးအတွက် လူ့အခွင့်အရေးနှင့် လွတ်လပ်မှုကို မြှင့်တင်ရန် သူ၏ တိုက်ပွဲအတွက်" ၂၀၂၃ ခုနှစ် ငြိမ်းချမ်းရေး နိုဘယ်လ်ဆုကို ချီးမြှင့်ခံခဲ့ရသည်။ ကိုးကား နိုဘယ်ငြိမ်းချမ်းရေးဆုရ ပုဂ္ဂိုလ်များ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ ၁၉၇၂ မွေးဖွားသူများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%82%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%85%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%92%E1%80%AE

အီလက်ထရောနစ် ဆွဲငင်အား

Electronegativity သည် χ အဖြစ် အမှတ်အသားပြုသည့် ၊ ဓာတုဒြပ် ပေါင်းတစ်ခုဖွဲ့စည်းသောအခါ မျှဝေထားသော အီလက်ထရွန် (သို့မဟုတ် အီလက်ထရွန်သိပ်သည်းဆ ) ကို ပေးထားသော ဓာတု ဒြပ်စင်တစ်ခု၏ အက်တမ် တစ်ခုအတွက် ဆွဲငင်အားဖြစ်သည်။ အက်တမ်တစ်ခု၏ အီလက်ထရွန်နစ်အားသည် ၎င်း၏ အက်တမ်နံပါတ် နှင့် လျှပ်စစ်အားရှိသော နျူကလိယမှ ၎င်း၏ valence အီလက်ထရွန်များ တည်ရှိသည့် အကွာအဝေးနှစ်ခုစလုံးဖြင့် သက်ရောက်မှုရှိသည်။ Electronegativity သည် ပေါင်းစပ်မှုစွမ်းအင် အရေအတွက်အား ခန့်မှန်းရန် ရိုးရှင်းသောနည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်ပြီးcovalent မှ ionic bonding အထိ စဉ်ဆက်မပြတ်စကေးတစ်လျှောက်တွင် ပေါင်းစပ်မှုတစ်ခုအသွင်ဆောင်သည့်ပေါင်းစည်းမှု၏ ဓာတုဝင်ရိုးစွန်း တစ်ခု၏ အတိုင်းအတာနှင့် ပမာဏဖြစ်သည်။ ဖြည်းညှင်းစွာသတ်မှတ်ထားသော electropositivity သည် electronegativity နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်- ၎င်းသည် valence electrons ကိုပေးရန်ဒြပ်စင်တစ်ခု၏ဆွဲငင်မှုကိုဖော်ပြသည်။ အခြေခံအကျဆုံးအဆင့်တွင်၊ electronegativity ကို နျူကလီးယားလျှပ်စစ်စွမ်းအင် (အက်တမ်တစ်ခုတွင် ပရိုတွန်များ များလေလေ၊ ၎င်းတွင် အီလက်ထရွန်များကို ဆွဲယူလေလေ) နှင့် အက်တမ် ပတ်လမ်း ရှိ အခြားအီလက်ထရွန်များ၏ အရေအတွက်နှင့် တည်နေရာ (အီလက်ထရွန်များလေလေ၊ အက်တမ်တစ်ခုတွင်valance အီလက်ထရွန်များသည် နျူကလိယ နှင့် ဝေးလေလေ။ ရလဒ်အနေဖြင့် အဖိုစွမ်းအင်သက်ရောက်မှုနှုန်းနည်းလာသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတို့သည် နူကလိယမှ အကွာအဝေး တိုးလာခြင်း​နှင့် စွမ်းအင်နည်းသော ပတ်လမ်းကြောင်း ရှိ အခြားအီလက်ထရွန်များသည် valance အီလက်ထရွန်များကို အကာအရန် သဖွယ်ဖြစ်နေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။) "electronegativity " ဟူသော ဝေါဟာရကို 1811 ခုနှစ်တွင် Jöns Jacob Berzelius မှ မိတ်ဆက်ခဲ့သည်၊ ထိုအယူအဆကို ရှေးယခင်တည်းကသိခဲ့ကြဖူးပြီး Avogadro အပါအဝင်ဓာတုပညာရှင်များစွာတို့က လေ့လာခဲ့ကြသည်။၎င်း၏ရှည်လျားသောသမိုင်းကြောင်းအရ valence bond သီအိုရီ ၏ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအဖြစ် Linus Pauling မှ electronegativity scale ကိုအဆိုပြုသည့် 1932 ခုနှစ်အထိ electronegativity ၏တိကျသောစကေးကိုမတီထွင်နိုင်ခဲ့ပါ။ ၎င်းသည် အခြားသော ဓာတုဂုဏ်သတ္တိများစွာနှင့် ဆက်စပ်နေကြောင်း ပြသထားသည်။ Electronegativity ကို တိုက်ရိုက်တိုင်းတာ၍မရပါ၊ အခြားသော အက်တမ် သို့မဟုတ် မော်လီကျူးဂုဏ်သတ္တိများမှ တွက်ချက်ရပါမည်။ အနည်းငယ်သောတွက်ချက်မှုများကို အဆိုပြုခဲ့ကြသည်၊ electronegativity ၏ ဂဏန်းတန်ဖိုးများတွင် အနည်းငယ်ကွဲလွဲမှုများရှိနိုင်သော်လည်း နည်းလမ်းအားလုံးသည် ဒြပ်စင်များ ကြားရှိ periodic tableရှိလမ်းကြောင်းများကို တူညီစွာပြသကြသည်။ အသုံးအများဆုံး တွက်ချက်နည်းမှာ Linus Pauling မှ မူလအဆိုပြုချက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် 0.79 မှ 3.98 ( ဟိုက်ဒရိုဂျင် စကေး) တွင် အများအားဖြင့် Pauling scale ( χ r ) ဟုရည်ညွှန်းသော အတိုင်းအတာမဲ့ပမာဏကို ပေးသည်။ = ၂.၂၀)။ အခြားတွက်ချက်နည်းများကိုအသုံးပြုသောအခါ၊ တူညီသောကိန်းဂဏန်းတန်ဖိုးများကိုဖုံးလွှမ်းသည့်စကေးတစ်ခုပေါ်တွင်ရလဒ်များကိုကိုးကားရန်၊ ၎င်းကို Pauling ယူနစ် ရှိ electronegativity ဟုလူသိများသည်။ အများအားဖြင့် တွက်ချက်ထားသည့်အတိုင်း၊ electronegativity သည် အက်တမ်တစ်ခုတည်း၏ ဂုဏ်သတ္တိမဟုတ်ဘဲ မော်လီကျူး တစ်ခုအတွင်းရှိ အက်တမ်တစ်ခု၏ ဂုဏ်သတ္တိဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ၊ အက်တမ်တစ်ခု၏ electronegativity သည် ပထမဆုံး ionization စွမ်းအင် နှင့် ပြင်းထန်စွာ ဆက်စပ်နေသည်။ electronegativity သည်အီလက်ထရွန် affinity နှင့် အနုတ်လက္ခဏာ(အမဓာတ်)တွင်အနည်းငယ်ဆက်စပ်နေပြီး (သေးငယ်သော electronegativity တန်ဖိုးများ အတွက်) အပေါင်းလက္ခဏာ(အဖိုဓာတ်)တွင် အီလက်ထရွန် affinity နှင့် ခိုင်မာစွာ ဆက်နွယ်နေပါသည်(အများစုနှင့် ပိုကြီးသော electronegativity တန်ဖိုးများအတွက်)။ ဒြပ်စင်တစ်ခု၏ electronegativity သည် ၎င်း၏ ဓာတုပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ကွဲပြားလိမ့်မည်၊ သို့သော် ၎င်းအား လွှဲပြောင်းနိုင်သော ဂုဏ်သတ္တိ တစ်ခုအဖြစ် ယူဆလေ့ရှိသည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ အခြေအနေအမျိုးမျိုးတွင် အလားတူတန်ဖိုးများ အကျုံးဝင်မည်ဟု ယူဆရသည်။ Cesium သည် အနည်းဆုံး electronegative ဒြပ်စင် (0.79); ဖလိုရင်း (၃.၉၈) အများဆုံးဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဓာတုဂုဏ်သတ္တိများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%AE%E1%80%9C%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%91%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%85%E1%80%BA%20%E1%80%86%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%80%84%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%B8

ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊ အဖွဲ့အစည်းများ

ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊အဖွဲ့အစည်းများ () သည် မြန်မာနိုင်ငံဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ (၂၀၀၈) အရပေါ်ပေါက်လာသော ရုံးနှင့်အဖွဲ့အစည်းများဖြစ်သည်။ သီးခြားလွတ်လပ်သောအဖွဲ့အစည်း နှင့် အစိုးရအဖွဲ့လက်အောက်ခံ အဖွဲ့အစည်း ဟူ၍ ကွဲပြားသည်။အချို့သော ဦးဆောင်သူများသည် ပြည်ထောင်စုအင်္ဂါစဉ် အမြင့်ပိုင်း တွင် နေရာသတ်မှတ်ပေးခံရသည်။ လက်ရှိတွင် ရုံးနှင့် အဖွဲ့အစည်း (၉) ခု အား ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံးနှင့်အဖွဲ့အစည်းများ ဟု သတ်မှတ်သည်။ သမိုင်းကြောင်း ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ အတည်ပြုပြီးနောက် အုပ်ချုပ်ရေး၊ဥပဒေပြုရေးနှင့် တရားစီရင်ရေး အပိုင်းများ သီးခြားစီ ပေါ်ပေါက်လာသည်။ ပထမအကြိမ် ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော် အစည်းအဝေးမှ တဆင့် သမ္မတဦးသိန်းစိန်အစိုးရအဖွဲ့ နှင့်အတူ ပြည်ထောင်စုတရားလွှတ်တော်ချုပ်ရုံး အပါအဝင် နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာခုံရုံး စသည်တို့ပေါ်ပေါက်လာသည်။ စာရင်းစစ်ချုပ်ရုံး၊ပြည်ထောင်စုရာထူးဝန်အဖွဲ့ စသည်တို့မှာမူ နဂိုမူလကတည်းက ရှိနှင့်နေပြီးဖြစ်သော်လည်း ၂၀၀၈ ခြေဥအရ ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံးနှင့်အဖွဲ့အစည်းများဖြစ်သွားကြသည်။ ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊အဖွဲ့အစည်းများ ပြည်ထောင်စုတရားလွှတ်တော်ချုပ်ရုံး နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေဆိုင်ရာခုံရုံး ပြည်ထောင်စုရွေးကောက်ပွဲကော်မရှင်ရုံး ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ်ရုံး ပြည်ထောင်စုရာထူးဝန်အဖွဲ့ နေပြည်တော်ကောင်စီ မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ် အဂတိလိုက်စားမှုတိုက်ဖျက်ရေးကော်မရှင်ရုံး မြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသားလူ့အခွင့်အရေးကော်မရှင်ရုံး အကြီးအကဲများ၂၀၁၀ နောက်ပိုင်း ကိုးကား မြန်မာနိုင်ငံ၏ တရားစီရင်ရေး အကြီးအကဲ မြန်မာနိုင်ငံရှိ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းများ မြန်မာ နိုင်ငံ့ဝန်ထမ်းများ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊ အဖွဲ့အစည်းများ၏ အကြီးအကဲများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%91%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%85%E1%80%AF%E1%80%A1%E1%80%86%E1%80%84%E1%80%B7%E1%80%BA%20%E1%80%9B%E1%80%AF%E1%80%B6%E1%80%B8%E1%81%8A%20%E1%80%A1%E1%80%96%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%80%B7%E1%80%A1%E1%80%85%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8

ခင်နိုင်ဦး

ဒေါက်တာခင်နိုင်ဦး(၁၉၅၈ ဖွား) သည် အငြိမ်းစားပါမောက္ခချုပ်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး လက်ရှိတွင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ ၁၃ဦးမြောက် ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ် အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသူဖြစ်သည်။ ထိုတာဝန်ကို ၂၀၂၃ ဩဂုတ် ၃ ရက်တွင် ခန့်အပ်ခံရသည်။ယင်းမတိုင်မီ သူသည် မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ် ၏ ဒါရိုက်တာတစ်ဦးအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်သည်။ ငယ်ဘဝနှင့်ပညာရေး ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီး၊ပုသိမ်မြို့တွင် မွေးဖွားသည်။ငယ်စဉ်အခါက ပုသိမ်မြို့တွင် ပညာဆည်းပူးသည်။ယင်းနောက် စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် (ရန်ကုန်) ၊ ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ် (ရန်ကုန်) တို့တွင် အဆင့်မြင့်ပညာများဆည်းပူးခဲ့သည်။ ဝန်ထမ်းဘဝ ၁၉၈၀ ခုနှစ် ကစ၍ သူသည် ဝန်ထမ်းဘ၀ ကို စတင်ခဲ့သည်။ပထမဦးဆုံးအလုပ်အကိုင်မှာ ရန်ကုန်စာပေးစာယူတက္ကသိုလ် တွင် စာစဉ်နည်းပြ တာဝန်ဖြစ်သည်။ယင်းနောက် ရန်ကုန်စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ပြီး ၁၉၈၀ ခုနှစ် မှ ၂၀၀၁ ခုနှစ် နည်းပြမှ ကထိက အထိ အဆင့်ဆင့် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။မုံရွာစီးပွားရေးတက္ကသိုလ် တွင်တွဲဖက်ပါမောက္ခ မှ ဒုတိယပါမောက္ခချုပ် အထိ လည်းကောင်း၊ရန်ကုန်စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် တွင် တာဝန်ခံပါမောက္ခချုပ် မှ ပါမောက္ခချုပ် အထိ လည်းကောင်း ဆက်လက် တာဝန်ထမ်းဆောင်ကာ ၂၀၁၈ ခုနှစ်တွင် အငြိမ်းစား ယူသည်။ သူသည် မြန်မာနိုင်ငံအမျိုးသားပညာရေးကော်မရှင် အဖွဲ့ဝင် အဖြစ် (၂၀၁၈ - ၂၀၂၁) အထိလည်းကောင်း၊မြန်မာနိုင်ငံတော်ဗဟိုဘဏ် ၏ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့ဝင် တစ်ဦးအဖြစ် (၂၀၂၁ - ၂၀၂၃) အထိ လည်းကောင်း တာဝန်ထမ်းဆောင်သည်။ ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ် သူ့ကို နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီ က ၂၀၂၃ ဩဂုတ် ၃ ရက်တွင် ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ် အဖြစ် ခန့်အပ်လိုက်၍ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ၁၃ ဦးမြောက် ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ်ဖြစ်လာသည်။ယင်းအပြင် ပထမဦးဆုံးသော အမျိုးသမီး ပြည်ထောင်စုစာရင်းစစ်ချုပ် အဖြစ်လည်း မှတ်တမ်းဝင်ခဲ့သည်။ ကိုးကား မြန်မာ စီးပွားရေး ပညာရှင်များ မြန်မာ တက္ကသိုလ် ပါမောက္ခများ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပြည်ထောင်စုအဆင့် ရုံး၊ အဖွဲ့အစည်းများ၏ အကြီးအကဲများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%81%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%A6%E1%80%B8

မျိုးသန့်

ဦးမျိုးသန့် (၁၉၆၄ဖွား) သည် လက်ရှိ ဆောက်လုပ်ရေးဝန်ကြီးဌာန ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီးဖြစ်သည်။ သူသည် ထိုတာဝန်ကို ၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၁၄ ရက် တွင် စတင်ထမ်းဆောင်သည်။ ထိုမတိုင်မီက စစ်အင်ဂျင်နီယာညွှန်ကြားရေးမှူးရုံး ညွှန်ကြားရေးမှူး အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ စစ်မှုထမ်းဘဝ ၁၉၈၇ ခုနှစ်တွင် ရန်ကုန်စက်မှုတက္ကသိုလ်(RIT) မှနေ၍ အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ ရရှိသည်။ယင်းနောက် ဗိုလ်လောင်းသင်တန်း(မှော်ဘီ) အမှတ်စဉ် ၇၇ သို့ တက်ရောက်ပြီး စတင် စစ်မှုထမ်းသည်။တပ်မတော်တွင် ဗိုလ်ချုပ်အဆင့်အထိ ရာထူးရရှိခဲ့ကာ နောက်ဆုံးတာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည့် ရာထူးမှာ စစ်အင်ဂျင်နီယာညွှန်ကြားရေးမှူးရုံး ညွှန်ကြားရေးမှူး ဖြစ်သည်။ထိုတာဝန်ကို ဆောက်လုပ်ရေးဝန်ကြီးအဖြစ် တာဝန်ပေးအပ်ခံရသည့် ၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၁၄ ရက် နေ့ မတိုင်ခင်အထိ တာဝန်ထမ်းသည်။ ဝန်ကြီးဖြစ်လာပုံ သူသည် ၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၁၄ ရက် တွင် ဆောက်လုပ်ရေးဝန်ကြီးဌာန ၏ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီးဖြစ်လာသည်။ ကိုးကား ၁၉၆၄ မွေးဖွားသူများ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ မြန်မာနိုင်ငံ ဝန်ကြီးများ မြန်မာ စစ်ဖက်ဆိုင်ရာ လူပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%B7%E1%80%BA

Jennifer Aniston

Jennifer Joanna Aniston (ဖေဖော်ဝါရီ 11, 1969 မွေးဖွား) သည်အမေရိကန်သရုပ်ဆောင်၊ ထုတ်လုပ်သူနှင့်စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်ဖြစ်သည်။ သူမသည် Primetime Emmy၊ Golden Globe နှင့် Screen Actors Guild ဆုများ 1994 မှ 2004 အထိ Friends ရုပ်သံဇာတ်လမ်းတွဲတွင် Rachel Green အဖြစ် နိုင်ငံတကာတွင် ကျော်ကြားလာခဲ့သည်။ ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်များတွင် သူမ၏ အနုပညာအလုပ်များ တိုးတက်လာပြီးကတည်းက သူမသည် ကမ္ဘာ့လစာအများဆုံး မင်းသမီးများထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့သည်။ သရုပ်ဆောင်များဖြစ်ကြသည့် John Aniston နှင့် Nancy Dow တို့၏သမီးဖြစ်ပြီး 1988 ခုနှစ် Mac and Me ဇာတ်ကားတွင် အယုံအကြည်မရှိသော အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ သူမ၏ပထမဆုံးအဓိကဇာတ်ရုပ်သည် 1993 ထိတ်လန့်စရာဟာသ Leprechaun တွင်ပါဝင်ခဲ့သည်။ သူမသည် Office Space (1999), Bruce Almighty (2003), The Break-Up (2006), Marley & Me (2008), Just Go with It (2011), Horrible Bosses ကဲ့သို့သော အောင်မြင်သော ဟာသဇာတ်ကားများစွာတွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ (၂၀၁၁)၊ We're the Millers (2013)၊ Dumplin' (2018)၊ နှင့် Murder Mystery (2019)။ Aniston သည် ကျော်ကြားသော လွတ်လပ်သောဇာတ်ကားများဖြစ်သည့် The Good Girl (2002)၊ Friends with Money (2006) နှင့် Cake (2014) တို့တွင်လည်း ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ သူမသည် Screen Actors Guild Award ကိုရရှိခဲ့သည့်အတွက် 2019 ခုနှစ်တွင် ရုပ်သံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာပြီး Apple TV+ ဒရာမာစီးရီး The Morning Show တွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ niston သည် ကမ္ဘာ့အလှဆုံးအမျိုးသမီးများစာရင်းတွင် မဂ္ဂဇင်းပေါင်းများစွာတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ သူမ၏ အသားတင်ပိုင်ဆိုင်မှုမှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာ သန်း 300 ခန့်ရှိပြီး ၎င်း၏ Box Office စုစုပေါင်းသည် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းတွင် $1.6 ဘီလီယံကျော်ရှိသည်။ သူမသည် Hollywood Walk of Fame တွင်ကြယ်ပွင့်တစ်ပွင့်ကိုလက်ခံရရှိပြီး 2008 ခုနှစ်တွင်တည်ထောင်ခဲ့သော Echo Films ၏ထုတ်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီ Echo Films ၏ပူးတွဲတည်ထောင်သူဖြစ်သည်။ သူမသည် 2 ကြိမ်တိုင်တိုင်လက်ထပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်- ပထမဆုံးသောမင်းသား Brad Pitt နှင့်ငါးနှစ်ကြာလက်ထပ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် 2015 ခုနှစ်တွင် လက်ထပ်ခဲ့ပြီး 2017 ခုနှစ်တွင် ကွဲကွာခဲ့သော မင်းသား Justin Theroux ထံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ အမေရိကန် အမျိုးသမီး ရုပ်ရှင်သရုပ်ဆောင်များ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ ၁၉၆၉ မွေးဖွားသူများ အချက်အလက် စိစစ်ရန်လိုအပ်နေသော စာမျက်နှာများ အားလုံး

https://my.wikipedia.org/wiki/Jennifer%20Aniston

Yigal Adika

အတ်ထုပ်ပတ်တိ Adika သည် Jerusalem တွင်မွေးဖွားခဲ့ပြီး Tel Aviv တက္ကသိုလ်၏ ပြဇာတ်ဌာနတွင်သရုပ်ဆောင်ပညာကိုသင်ယူခဲ့သည်။ Adika သည် Jerusalem တွင်မွေးဖွားခဲ့ပြီး Tel Aviv တက္ကသိုလ်၏ပြဇာတ်ဌာနတွင်သရုပ်ဆောင်ပညာကိုသင်ယူခဲ့သည်။ ကိုးဆယ်ကျော်ကာလအတွင်း Adika သည် "Shoro" (1990), "Stolen Father 3" (1991), "Looking for a Husband on All Fours" (1993), "Derricks' Brother" (1994), "Greed of ဖခင်များ" (1994)၊ "The Flying Camel" (1994)၊ "The Second Half" (1996)၊ "Unlimited Happiness" (1996)၊ "The End of the Game" (1997)၊ "David's Plots" (1998)၊ နှင့် "Gentila" (1998)။ သူသည် နိုင်ငံခြားရုပ်ရှင် "The Human Shield" (1992) နှင့် "The Patriots" (1994) တို့တွင်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ Adika သည် Yossi Madamoni နှင့် David Ofek ၏ရုပ်မြင်သံကြားစီးရီး "Bat Yam New York" တွင် 1995 ခုနှစ်တွင်သူသရုပ်ဆောင်ခဲ့သော David Zelait ၏အခန်းကဏ္ဍအတွက်အမှတ်ရနေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ သူသည် Eric Lubetzky နှင့် Mati Harari တို့၏ "Photos of Yipayot" တီဗီစီးရီးတွင်လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ 1999 တွင် Adika သည် Oded Menashe၊ Galit Giat နှင့် Israel Ketoreza တို့နှင့်အတူ Yaron Kafkafi ရေးသားကာ ဒါရိုက်တာ "Around the world" ဂီတတွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ 2001 တွင် သူသည် Ofek နှင့် Madmoni ဇာတ်လမ်းတွဲ “Take Away” တွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ 2003 တွင် သူသည် "The Mangalistim" ဇာတ်ကားတွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ ထိုနှစ်တွင်ပင် Adika သည် Leslie Lawton ရိုက်ကူးသော Assaf Ashtar ရေးသားသော ကလေးပြဇာတ် "Ali Baba and the Forty Bandits" တွင် ပါဝင်ခဲ့ပြီး Zvika Hadar၊ Sofi Tsadaka၊ Tal Mosari၊ Ze'ev Varach နှင့် Israel (Polly) Poliakov တို့နှင့်အတူ တွဲလျက်၊ Liat Ahiron၊ Assaf Ashtar နှင့် Halik Cohen တို့ဖြစ်သည်။ 2005 ခုနှစ်တွင် Uri Barbash ၏ရုပ်မြင်သံကြားစီးရီး "Reserves" တွင်ကစားခဲ့သည်။ Eli Yitzpan ၏ တီဗီရှိုးတွင်လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။ 2007 ခုနှစ်တွင်သူသည်၎င်း၏တတိယရာသီအထိအောင်မြင်သောစီးရီး "Haburer" တွင် Shimi Angel ကိုစတင်ကစားခဲ့သည်။ “Only Dogs Run Free” ဇာတ်ကားတွင်လည်း ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ 2009 ခုနှစ်တွင် Samdar Shir ရေးသားသည့် ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကလေးပြဇာတ် "Ali Baba and the Forty Thieves" တွင် သူသည် Rodrigo Gonzalez၊ Yamit Sol၊ Jaco Eisenberg၊ Mickey Kam နှင့် Uri Gabriel တို့နှင့်အတူ ထပ်မံပါဝင်ခဲ့သည်။ 2010 ခုနှစ်တွင်သူသည် TV series "Asfor" တွင်ဧည့်သည်သရုပ်ဆောင် (Gormazeno) အဖြစ်ပါဝင်ခဲ့သည်။

https://my.wikipedia.org/wiki/Yigal%20Adika

ဒီမှာ ပညာရေး

ဤနေရာတွင် ပညာရေး သို့မဟုတ် ဤတွင် ကလေးသူငယ်များ[1] သည် ကလေးများနှင့် လူငယ်များအတွက် ရည်ရွယ်ထုတ်လွှင့်သည့် အများသူငှာ ရုပ်မြင်သံကြားချန်နယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ချန်နယ်သည် အစ္စရေးပြည်သူ့အသံလွှင့်ဥပဒေနှင့်အညီ အစ္စရေးပညာရေးရုပ်မြင်သံကြား (ချန်နယ် 23) ကို အစားထိုးခဲ့ပြီး "Kan" ကော်ပိုရေးရှင်း၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် 2018 ခုနှစ် သြဂုတ်လ 15 ရက်နေ့တွင် စတင်ဖွဲ့စည်းခဲ့ပါသည်။ ၎င်း၏လုပ်ဆောင်ချက်စတင်ချိန်မှစ၍၊ ချန်နယ်ကို HD အရည်အသွေး (TV ရှိ Yes နှင့် HOT ထုတ်လွှင့်မှုများတွင်)၊ ဝဘ်ဆိုက်နှင့် "Kan" အက်ပ်တွင် HD အရည်အသွေးဖြင့် ထုတ်လွှင့်ခဲ့သည်။ 2021 ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ 5 ရက်နေ့တွင် "Educational Here" ချန်နယ် 80 သို့ပြောင်းခဲ့ပြီး 25 နှစ်ကြာပညာရေးဆိုင်ရာရုပ်မြင်သံကြားကိုချန်နယ် 23 တွင်အပြည့်အဝထုတ်လွှင့်ခဲ့ပြီးနောက် "Kaan" ၏ချန်နယ်အသစ်သည် "ကန်း" ချန်နယ်အထိတစ်ခုတည်းချန်နယ်တွင်ထုတ်လွှင့်ခဲ့သည်။ Educational Here" သည် HOT နှင့် YES ကေဘယ်လ်နှင့် ဂြိုလ်တုလိုင်းများမှ ကလေးသူငယ်များနှင့် လူငယ်ချန်နယ်များဖြစ်သည့် အကြို 8 ပါသော ချန်နယ်များနှင့် ချန်နယ်များကို မိတ်ဆက်ပေးရန် ချန်နယ် 80 သို့ လွှဲပြောင်းခဲ့သည်။ နောက်ခံ Israel Public Broadcasting Corporation Law ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့်၊ နှစ်များတစ်လျှောက် အစ္စရေးရှိ အသံလွှင့်ချန်နယ်များ၏ အချိန်ဇယားသည် အသံလွှင့်အာဏာပိုင်၏ အနေအထားနှင့် လုပ်ဆောင်မှုတွင် ဆိုးရွားစွာ ယိုယွင်းသွားခဲ့သည်။ ဒေတာနှင့် အစီရင်ခံစာများစွာကို စုဆောင်းပြီးနောက်၊ ၎င်းသည် အာဏာကိုပိတ်ရန် ထိုက်တန်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး ဤရည်ရွယ်ချက်အတွက် ဥပဒေပြုရန် လိုအပ်ပါသည်။ ပညာရေးဆိုင်ရာ ရုပ်မြင်သံကြားနှင့် အသံလွှင့်အာဏာပိုင် (အသံလွှင့်အာဏာပိုင်နှင့် IDF အကြား ဆက်ဆံရေးကဲ့သို့)၊ ထုတ်လွှင့်ချိန်နှင့် ချန်နယ်၏ ကြိမ်နှုန်းတို့မှ လွဲ၍ နှစ်ပေါင်းများစွာ ချိတ်ဆက်မှု မရှိခဲ့သော်လည်း (ထိုအချိန်အထိ၊ 2000 ခုနှစ်များအစပိုင်း) တွင် ပြည်သူ့အသံလွှင့်ဥပဒေအသစ်ကို အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းခဲ့ပြီး အစ္စရေးပညာရေးဆိုင်ရာ ရုပ်မြင်သံကြားကိုလည်း ထည့်သွင်းဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ လိုအပ်သော ဥပဒေများကို ရေးဆွဲရန်အတွက် Knesset မှ Knesset အဖွဲ့ဝင် Karin Elharer မှ ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ် ဆောင်ရွက်သော အများသူငှာ အသံလွှင့်ဥပဒေမူကြမ်းကို ဆွေးနွေးရန် အထူးကော်မတီကို ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။ အစ္စရေးနိုင်ငံ၏ ပညာရေး

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%92%E1%80%AE%E1%80%99%E1%80%BE%E1%80%AC%20%E1%80%95%E1%80%8A%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%B8

ရိရှုန် လေဇယွန်

Rashon LeZion သည် အစ္စရေးနိုင်ငံ၏ စတုတ္ထအကြီးဆုံးမြို့ဖြစ်သည်။ မြို့တော်သည် တောင်ပိုင်းကမ်းရိုးတန်းလွင်ပြင်နှင့် ယုဒမြေနိမ့်ဒေသ၏ မြောက်ပိုင်းဒေသ၊ အဝေးပြေးလမ်း 44၊ Bat Yam နှင့် Holon (မြောက်ဘက်တွင်) Palmahim (အနောက်တောင်ဘက်)၊ Nes Ziona (တောင်ဘက်တွင်)၊ Tsripin စခန်း၊ (အရှေ့ဘက်တွင်) နှင့် အနောက်ဘက်တွင် မြေထဲပင်လယ်တစ်လျှောက် ကျယ်ပြန့်သည်။ မြို့သည် Gush Dan မြို့ကြီးပြကြီး၏ အစိတ်အပိုင်းဖြစ်ပြီး 15th Forum အဖွဲ့အစည်း၏ အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်သည်။ မြို့တော်ကို ၁၈၈၂ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၃၁ ရက်၊ ၁၈၈၂ တွင် တည်ထောင်ခဲ့ပြီး ၁၉၅၀ ခုနှစ်တွင် မြို့အဖြစ် ကြေညာခဲ့သည်။ ၎င်းကို ဇီယွန်ဝါဒီ စိုက်ပျိုးရေး ကိုလိုနီအဖြစ် တည်ထောင်ခဲ့ပြီး ၎င်းသည် ပထမ အလီယဟ်၏ လူတို့ ထူထောင်ခဲ့သော ပထမဆုံး ကိုလိုနီဖြစ်သည်။ [4] Rishon Lezion တွင်၊ အစ္စရေးနိုင်ငံ၏ အလံကို ဒီဇိုင်းဆွဲထားပြီး၊ အထူးသဖြင့် ဘာသာစကားနှင့် ပညာရေးတွင် ဟေဗြဲယဉ်ကျေးမှုကို အသစ်တဖန် ပြန်လည်ပြုပြင်ခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် ဘာသာစကားနှင့် ပညာရေးကို ၁၉၂၀ ခုနှစ်တွင် ဒေသဆိုင်ရာကောင်စီအဖြစ် ကြေညာခဲ့ပြီး ၁၉၅၀ တွင် အစ္စရေးနိုင်ငံ၌ မြို့နှင့်မိခင်အဖြစ် ကြေညာခဲ့သည်။ အနောက်နှင့် မြောက်ဘက် သိသိသာသာ ကြီးထွားလာကာ အစ္စရေးနိုင်ငံ၏ အကြီးဆုံးမြို့များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လာသည်။ Rishon Lezion ကို 1882 [5] တွင် မြေယာဝယ်ယူရန်နှင့် မြေလုပ်သားများ၏ ကိုလိုနီနယ်မြေများထူထောင်ရန် တည်ထောင်ခဲ့သည့် Maale ဖောင်ဒေးရှင်း ရှေ့ဆောင်ကော်မတီ၏ အစပြုမှုဖြင့် တည်ထောင်ခဲ့သည်။ Jaffa ရှိ ဗြိတိသျှလက်ထောက်ကောင်စစ်ဝန် Haim Amzlag သည် Jaffa ဟောင်း၏တောင်ဘက် 12.5 ကီလိုမီတာအကွာတွင်တည်ရှိသော Eyon-Kara ၏အမည်ဖြင့်ဝယ်ယူခဲ့သည်။ ဤဧရိယာတွင် Rishon LeZion အခြေချနေထိုင်မှုကိုတည်ဆောက်ခဲ့သည်။ ဇိအုန်မြို့ကို ပြန်လာလိုသော ဆောက်လုပ်သူများ၏ ရည်မှန်းချက်ကို ဖော်ပြသည့် အခန်းငယ်မှ ဆင်းသက်လာပြီး “ဇိအုန်မြို့၏ အဦးဆုံးသောသူတို့သည် ဤအရပ်၌ရှိ၍၊ ယေရုရှလင်မြို့သို့ ဧဝံဂေလိတရားကို ငါဆောင်ခဲ့၏” (ဟေရှာယကျမ်း အခန်းကြီး ၁၁၊ အခန်းငယ် ၂၇)၊ ကိုလိုနီတည်ထောင်ခြင်း။ Jaffa ရှိ ဗြိတိသျှ ဒုတိယကောင်စစ်ဝန် Haim Amzlag သည် Mustafa Abdullah Ali Dejan ထံမှ Ayun-Kara မြေများကို ဝယ်ယူခဲ့သည်။ အော်တိုမန်အာဏာပိုင်များသည် အခြေချနေထိုင်သူများကို အခက်အခဲများ တိုးပွားစေပြီး အဆောက်အအုံ ပါမစ်များ မပေးဘဲ ဆောက်လုပ်မှု မပြီးမချင်း နှာစေးနေသဖြင့် မြေယာအဖြစ် မှတ်ပုံတင်ထားသော ဒု-ကောင်စစ်ဝန်မှ မကျေနပ်မှာကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ Rishon Lezion ရှိ Great Synagogue ကို အင်ဂျင်နီယာနှင့် ဗိသုကာပညာရှင် Baruch Papiermeister ၏ ဒီဇိုင်းအရ 1885-1889 တွင် တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး ကိုလိုနီဘဝတွင် အရေးကြီးသော အချက်အခြာတစ်ခုဖြစ်သည်။ Rothschild လမ်း၏အဆုံးနှင့်အကွာအဝေးတွင်ထင်ရှားသောတောင်ကုန်းတစ်ခုပေါ်တွင်ရပ်တည်သောတရားဇရပ်သည်နှစ်ပေါင်းများစွာသေးငယ်သောအခြေချနေထိုင်သူများအတွက်အခမ်းနားဆုံးအဆောက်အဦများနှင့်၎င်း၏အခြေချနေထိုင်သူများအတွက်လူမှုရေးစင်တာတစ်ခုဖြစ်သည်။ အစ္စရေးနိုင်ငံရှိ မြို့များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%AF%E1%80%94%E1%80%BA%20%E1%80%9C%E1%80%B1%E1%80%87%E1%80%9A%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA

ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲများ

ကိုရီးယားဒရာမာများ သို့မဟုတ် K-drama များသည် ကိုရီးယားရုပ်မြင်သံကြားဇာတ်လမ်းတွဲများဖြစ်ပြီး ကိုရီးယားဘာသာစကားဖြင့် ထုတ်လွှင့်ကာ အများစုမှာ မီနီစီးရီးပုံစံဖြင့် တောင်ကိုရီးယားတွင် ထုတ်လုပ်သည်။ ကိုရီးယားဒရာမာဇာတ်လမ်းတွဲများသည် အနောက်တိုင်းတီဗီရှိုးများနှင့် ဇာတ်လမ်းတွဲများနှင့် ခွဲခြားထားသည့် ကိုယ်ပိုင်ထူးခြားသောအစိတ်အပိုင်းများရှိသည်။ ကိုရီးယားဒရာမာဇာတ်လမ်းတွဲများကို ဒရာမာများဟု အမှန်တကယ်ခေါ်ဝေါ်ကြသော်လည်း အမျိုးအစားအလိုက် ကွဲပြားသည်- ၎င်းတို့ကို ကိုရီးယားလူမျိုးများ၏ သမိုင်းဖြစ်ရပ်များကို ဖော်ပြသည့် စီးရီးများ (သမိုင်းဝင်ဒရာမာများ၊ sagasuk ဒရာမာများ) တို့ကို ဖော်ပြသည့် စီးရီးများအဖြစ် ပိုင်းခြားထားသည်။ အမျိုးအစားများစွာရှိသော ရုပ်မြင်သံကြားအမျိုးအစားများ - အချစ်ဟာသများ၊ အက်ရှင်စီးရီးများ၊ သိပ္ပံစိတ်ကူးယဉ်နှင့် အခြားအရာများမှအစပြုပါသည်။ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲများကို 20 ရာစု၏ ခြောက်ဆယ်ကျော်တွင် စတင်ထုတ်လွှင့်ခဲ့ပြီး ယနေ့ခေတ် ကိုးဆယ်ကျော်တွင် စတင်သည့်ပုံစံအတိုင်း လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ ကိုရီးယားဒရာမာတွေကို အချိန်ဇယားနဲ့ အရမ်းတင်းကျပ်စွာ ရိုက်ကူးနေပါတယ်။ တောင်ကိုရီးယား ယဉ်ကျေးမှု

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%90%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8

အမရာဘို

စာလုံးအစောင်း အာမာဘို (၁၉၉၉ ဒီဇင်ဘာ ၂၄ မွေးဖွား) သည် မြန်မာနိုင်ငံမှ မော်ဒယ်နှင့် အလှမယ်ဖြစ်သည်။ သူမသည် မယ်စကြဝဠာ မြန်မာ ၂၀၂၃ ဆုကို ဆွတ်ခူးရရှိခဲ့ပြီး အယ်လ်ဆာဗေးဒိုနိုင်ငံ ဆန်ဆာဗေးဒိုးမြို့တွင် ကျင်းပမည့် မယ်စကြဝဠာ ၂၀၂၃ ပြိုင်ပွဲတွင် မြန်မာနိုင်ငံကိုယ်စားပြုအဖြစ် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်မည်ဖြစ်သည်။ မန္တလေးမြို့ တွင်မွေးဖွားခဲ့သည်။ မန္တလေးကွန်ပြူတာတက္ကသိုလ်တွင် ကွန်ပျူတာသိပ္ပံဘွဲ့ ရရှိထားသူဖြစ်သည်။ ကိုးကားချက် ပြင်ပလင့်များ မြန်မာ အလှမယ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%99%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%98%E1%80%AD%E1%80%AF

မြွေညံ့

မြွေညံ့သည် ငန်းမြွေမျိုးဖြစ်ပြီး အဆိပ်ရှိသော မြွေမျိုးစိတ်တစ်မျိုးဖြစ်သည်။ မြွေညံ့များအား တောင်အာရှဒေသများတွင် အများအပြားတွေ့ရှိရသည်။ ပုံပန်းသွင်ပြင် မြွေညံ့သည် ခန္ဓာကိုယ် အတန်အသင့် ရှည်လျားပြီး တြိဂံပုံသဏ္ဍာန်ရှိသည့် သေးသွယ်သော ကိုယ်လုံးနှင့် တိုတောင်း၍ ချွန်သော အမြီးရှိသည့် မြွေဖြစ်သည်။ မြွေညံ့သည် ခန္ဓာကိုယ်အရှည် (အမြီးအပါအဝင်) ခန့်အထိ ကြီးထွားနိုင်သည်။ သို့ရာတွင် အရွယ်ရောက်ပြီး အကောင်အများစုသည် ပျမ်းမျှအားဖြင့် ဝန်းကျင်သာ တွေ့ရလေ့ရှိသည်။ တွေ့ရှိရသော ကျက်စားရာ ဒေသများနှင့် ဒေသရင်းနယ်မြေများ မြွေညံ့များအား အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ အရှေ့မြောက်နှင့် မြောက်ပိုင်းဒေသများ (အာသံ၊ ဆစ်ကင်း၊ Arunachal Pradesh၊ Uttarakhand)၊ နီပေါနိုင်ငံ၊ ဘူတန်နိုင်ငံ နှင့် ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံတို့တွင် တွေ့ရှိရသည်။ ပြုမူပုံ အလေ့အထနှင့် ဂေဟဗေဒ မြွေညံ့သည် ညအချိန်တွင် ကျက်စားသော ကုန်းနေမြွေမျိုးဖြစ်ပြီး အရိုင်းစိတ်ရှိသည်။ နှောက်ယှက်ခံရသောအခါတွင် ၎င်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ဖြည်းညှင်းစွာခွေ၍ ခန္ဓာကိုယ်အောက်တွင် ခေါင်းကို ဝှက်ထားတတ်သည်။ အဆက်မပြတ် နှောက်ယှက်နှိုးဆွခံရသည့် အချိန်မျိုးမှလွဲ၍ ပေါက်ခဲသည်။ ၎င်းသည် မြွေများ၊ နို့တိုက်သတ္တဝါငယ်များ၊ တွားသွားသတ္တဝါငယ်များ၊ ဖားများနှင့် ငါးများအား ဖမ်းယူစားသောက်လေ့ရှိသည်။ အဆိပ် မြွေညံ့၏အဆိပ်တွင် အကိုက်ခံရချိန်နှင့် အကိုက်ခံရချိန်နောက်ပိုင်း နှစ်မျိုးလုံးတွင် လက္ခဏာပြသော neurotoxins အဆိပ်နှစ်မျိုးလုံးပါဝင်ပြီး myotoxins အဆိပ်လည်းပါဝင်နိုင်သည်။ ဤမြွေမျိုးစုအား လူအများစုမှ သတိမူမိလေ့ မရှိသော်လည်း မကြာခဏအကိုက်ခံရခြင်းကြောင့် ဆေးပညာအရ အရေးကြီးသော မြွေမျိုးစိတ်ဖြစ်သည်။ ၎င်းနှင့်ဆက်စပ်သော သေဆုံးမှုနှုန်းကို မသိရသေးသော်လည်း အလွန်မြင့်မားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကိုးကား နောက်ထပ်ဖတ်ရှုလေ့လာရန် Das I (2002). A Photographic Guide to Snakes and other Reptiles of India. Sanibel Island, Florida: Ralph Curtis Books. 144 pp. . (Bungarus niger, p. 51). Grosselet O, Vauche M, Gupta A, Gupta S (2004). "Bungarus niger Wall, 1908 (Reptilia: Serpentes: Elapidae): Extension of range to Cachar district, Assam, India". Russian J. Herpetol. 11 (1): 10-11. Slowinski JB (1994). "A phylogenetic analysis of Bungarus (Elapidae) based on morphological characters". Journal of Herpetology 28 (4): 440-446. Smith MA (1943). The Fauna of British India, Ceylon and Burma, Including the Whole of the Indo-Chinese Sub-region. Reptilia and Amphibia. Vol. III.—Serpentes. London: Secretary of State for India. (Taylor and Francis, printers). xii + 583 pp. (Bungarus niger, p. 417). Tillack, Frank; Grossmann, Wolfgang (2001). "Ein neuer Nachweis zur Schlangenfauna Nepals: Bungarus niger Wall, 1908 (Reptilia: Serpentes: Elapidae) ". Sauria 23 (1): 3-9. (in German). Wall F (1908). "A Popular Treatise on the Common Indian Snakes. Part VIII". J. Bombay Nat. Hist. Soc. 18 (4): 711-735 + Plate VIII. (Bungarus niger, new species, pp. 715–716). ငန်းမြွေ မျိုးစုဝင်များ အာရှတိုက်၏ မြွေများ နီပေါနိုင်ငံ၏ တွားသွားသတ္တဝါများ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ တွားသွားသတ္တဝါများ ဘူတန်နိုင်ငံ၏ တွားသွားသတ္တဝါများ ဘင်္ဂလားဒေ့ရှ်နိုင်ငံ၏ တွားသွားသတ္တဝါများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%BD%E1%80%B1%E1%80%8A%E1%80%B6%E1%80%B7

မီဇိုရမ်ပြည်နယ် ဥပဒေပြုလွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲ၊ ၂၀၂၃

၂၀၂၃ ခုနှစ် မီဇိုရမ် ဥပဒေပြုလွှတ်တော် ရွေးကောက်ပွဲကို ပြည်နယ် ဥပဒေပြု လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ် ၄၀ လုံးကို ၂၀၂၃ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၁၃ ရက်နေ့မှ ၂၀၂၃ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၅ ရက်နေ့အထိ ကျင်းပရန် စီစဉ်ထားသည်။ ရွေးကောက်ပွဲကို ၂၀၂၃ ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလ ၇ ရက်နေ့တွင် ကျင်းပရန် စီစဉ်ထားပြီး ရေတွက်ခြင်းကို ၂၀၂၃ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၃ ရက်နေ့တွင် ကျင်းပမည်ဖြစ်သည်။ စစ်တမ်းများနှင့် စစ်တမ်းများ အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ရွေးကောက်ပွဲများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%AE%E1%80%87%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%BA%20%E1%80%A5%E1%80%95%E1%80%92%E1%80%B1%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%AF%E1%80%9C%E1%80%BD%E1%80%BE%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA%20%E1%80%9B%E1%80%BD%E1%80%B1%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%95%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%81%8A%20%E1%81%82%E1%81%80%E1%81%82%E1%81%83

လိုင်ဇာ အစုအပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံရမှု

လိုင်ဇာ အစုအပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံရမှု သည် ၂၀၂၃ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၉ ရက်နေ့ည ၁၁ နာရီဝန်းကျင်တွင် ကချင်ပြည်နယ်၊ လိုင်ဇာမြို့အနီး မုန်လိုင်ခက် စစ်ရှောင်စခန်းအား လက်နက်ကြီးဖြင့် ပစ်ခတ်ခံရမှုကြောင့် ကလေးသူငယ် ၁၁ ဦးအပါအဝင် စစ်ဘေးဒုက္ခသည် ၂၉ ဦး သေဆုံးပြီး ၅၇ ဦး ထိခိုက် ဒဏ်ရာရရှိခဲ့သော ဖြစ်ရပ် ဖြစ်သည်။ နောက်ခံ ဖြစ်ရပ် ကေအိုင်အေ အခြေစိုက် လိုင်ဇာမြို့နှင့် နှစ်မိုင်အကွာ မုန်လိုင်ခက်စစ်ရှောင်စခန်းတွင် ၂၀၂၃ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၉ ရက်နေ့ည ၁၁ နာရီဝန်းကျင် လက်နက် ကျရောက်ပေါက်ကွဲခဲ့ရာ အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးငယ်များအပါအဝင် လူပေါင်း ၂၉ ဦးသေဆုံးခဲ့သည်ဟု ကေအိုင်အေ/ကေအိုင်အိုက ပြောဆိုခဲ့သည်။ သေဆုံးသူ ကလေးငယ် ၁၁ ဦးတွင် ၁၂ နှစ်အောက် မိန်းကလေး ၃ ဦးနှင့် ယောက်ျားလေး ၃ ဦး ပါဝင်ခဲ့သည်။ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရသူ ၅၆ ဦး ရှိပြီး ယင်းအနက် ၄၄ ဦးအား ဆေးရုံသို့ တင်ပို့ထားခဲ့ရသည်။ ဤဒုက္ခသည်စခန်းသည် မုန်လိုင်ခက်ရွာ၏ ကုန်းမြင့်အောက်ကပ်လျက်တွင် တည်ရှိပြီး အိမ်ထောင်စု ၁၀၀ နီးပါး နေထိုင်သည်။ ၂၀၁၁ ခုနှစ်က ဖြစ်ပွားခဲ့သော တိုက်ပွဲများနှင့် ၂၀၂၃ ခုနှစ် ဇူလိုင်လဆန်းတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော တိုက်ပွဲများကြောင့် နမ်ဆန်ယန်ရွာမှ ဒေသခံအများစုခိုလှုံနေသော စခန်းဖြစ်သည်။ အငြင်းပွားဖွယ်ရာများ ပေါက်ကွဲမှုဖြစ်ပွားအပြီး နာရီပိုင်းအကြာတွင် စစ်ကောင်စီပြောခွင့်ရ ဗိုလ်ချုပ်ဇော်မင်းထွန်းက ထိုတိုက်ခိုက်မှုအား ၎င်းတို့စစ်တပ်က လုပ်ဆောင်ခြင်းမဟုတ်ကြောင်း ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ မုန်လိုင်ခက်အနီး KIA သင်တန်းကျောင်းရှိ အမိုနီယမ် နိုက်ထရိတ် (ယမ်း) သိုလှောင်ရုံ ပေါက်ကွဲခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဖြစ်စဉ်အပြီးနှစ်ရက်အကြာ အောက်တိုဘာလ ၁၁ ရက်နေ့တွင် တပ်မတော်ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်ရုံးက သတင်းထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ဤအဖြစ်အပျက်သည် စစ်ကောင်စီ၏ တိုက်ခိုက်မှုဖြစ်ကြောင်း ကေအိုင်အေက ပြောဆိုခဲ့ပြီး စစ်ကောင်စီထုတ်ပြန်ချက်ဖြစ်သော ယမ်းသိုလှောင်ရုံပေါက်ကွဲမှုဖြစ်သည်ကိုလည်း ငြင်းဆိုထားသည်။ တရုတ်အစိုးရပိုင် China Radio International မြန်မာပိုင်းစာမျက်နှာက အမြောက်ပစ်ခတ်မှုဟု ဖော်ပြခဲ့သလို တရုတ်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးဌာန၏ ပုံမှန်သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲတွင်လည်း အမြောက်ပစ်ခတ်မှုကြောင့်ဟု တရုတ်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးဌာနမှ ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူ ဝမ်ဝင်ပင်က ပြောကြားခဲ့သည်။ တုံ့ပြန်မှုများ နိုင်ငံတကာ စစ်ဘေးရှောင်စခန်း တိုက်ခိုက်ခံရမှုတွင် အရပ်သားများ သေဆုံးရသည့်အခြေအနေကို များစွာထိတ်လန့် ဝမ်းနည်းရကြောင်း ကုလသမဂ္ဂကလေးများရန်ပုံငွေအဖွဲ့ ယူနီဆက်ဖ်က ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ၇၈ ကြိမ်မြောက် ကုလသမဂ္ဂ အထွေထွေညီလာခံ၊ ပထမကော်မတီ၏ အထွေထွေမူဝါဒရေးရာ မိန့်ခွန်းပြောကြားမှု အစီအစဉ်တွင် အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရ၏ ကုလသမဂ္ဂဆိုင်ရာ မြန်မာအမြဲတမ်းကိုယ်စားလှယ် သံအမတ်ကြီး ဦးကျော်မိုးထွန်းကလည်း မြန်မာစစ်တပ်ကို အပြည့်အဝ လက်နက်ပိတ်ပင်ခြင်း၊ တိုက်လေယာဉ်ဆီများ တင်သွင်းမှု ရပ်ဆိုင်းခြင်းများအား အမြန်ဆောင်ရွက်ရန် ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများနှင့် လုံခြုံရေးကောင်စီကို တိုက်တွန်းကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံ ကုလသမဂ္ဂရုံးကလည်း ဤတိုက်ခိုက်မှုအပေါ် များစွာထိတ်လန့် ဝမ်းနည်းရကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။ သတင်းနှင့် ပတ်သက်၍ တရုတ်နိုင်ငံအနေဖြင့် အထူးစိုးရိမ်ကြောင်းနှင့် တရုတ်-မြန်မာနယ်စပ် လုံခြုံရေးအတွက် တင်းမာမှုများအား ရှောင်ရှားပြီး သဘောထား ကွဲပြားမှုများကို သက်ဆိုင်သူများအနေဖြင့် ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း ဆွေးနွေးညှိနှိုင်း ဖြေရှင်းကြရန် တရုတ်နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးဌာန ပြောခွင့်ရပုဂ္ဂိုလ် Wang Wenbin က အောက်တိုဘာလ ၁၀ ရက်နေ့ ဘေဂျင်းမြို့တော် သတင်းစာ ရှင်းလင်းပွဲတွင် ပြောကြားခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာ ဗြိတိန်သံရုံးကလည်း မြန်မာစစ်တပ်၏ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် အပြစ်မဲ့ပြည်သူအများအပြား အသက်ဆုံးရှုံးကြသောသတင်းကို ကြားသိရသည့်အတွက် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်မိကြောင်း ဖေ့စ်ဘွတ်ခ်စာမျက်နှာတွင် ရေးသားဖော်ပြခဲ့သည်။ ပြည်တွင်း ဤတိုက်ခိုက်မှုအား စစ်ကောင်စီက ပြုလုပ်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကေအိုင်အိုက ပြောဆိုခဲ့သော်လည်း နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက ပြုလုပ်ခြင်းမဟုတ်ကြောင်း စစ်ကောင်စီ၏ ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိသူ ဗိုလ်ချုပ်ဇော်မင်းထွန်းက ပေါက်ကွဲမှု ဖြစ်ပွားပြီး နာရီပိုင်းအကြာတွင် ငြင်းဆိုခဲ့သည်။ ကချင်လူ့အခွင့်အရေးစောင့်ကြည့်အဖွဲ့ (KHRW) က စစ်ကောင်စီ၏ ယခုလုပ်ရပ်အား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက် ရှုတ်ချခဲ့ပြီး စစ်ကောင်စီ၏ အကြမ်းဖက်မှုကို ပံ့ပိုးကူညီပေးနေသော အဖွဲ့အစည်းများနှင့် လူပုဂ္ဂိုလ်များအား ထိထိရောက်ရောက် အရေးယူ ဆောင်ရွက်ပေးရန်နှင့် စစ်ကောင်စီကို နိုင်ငံတကာခုံရုံးကို အမြန်ဆုံးအရေးယူ ဆောင်ရွက်ပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် ဖားကန့် အစုအပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်ခံရမှု ကိုးကား ကချင်ပြည်နယ် မြန်မာနိုင်ငံရှိ လူသတ်ပွဲများ စာရင်း မြန်မာနိုင်ငံ၏ ပြည်တွင်းပဋိပက္ခများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9C%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%87%E1%80%AC%20%E1%80%A1%E1%80%85%E1%80%AF%E1%80%A1%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%AF%E1%80%B6%E1%80%9C%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%BA%20%E1%80%9E%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%96%E1%80%BC%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%B6%E1%80%9B%E1%80%99%E1%80%BE%E1%80%AF

မိမိမော်

ဒေါ်မိမိမော် (၁၉၆၂ ဖွား)သည် မြန်မာတရားသူကြီးတစ်ဦး ဖြစ်သည်။သူသည် လက်ရှိတွင် မကွေးတိုင်းဒေသကြီးတရားလွှတ်တော် ၏ တရားသူကြီးချုပ် တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေကာ ထိုတာဝန်ကို ၂၀၂၃ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ ၁၀ရက်တွင် ပေးအပ်ခံရသည်။ ယင်းမတိုင်မီ ခရိုင်တရားသူကြီးတာဝန်၊မွန်ပြည်နယ်တရားရေးဦးစီးမှူး တာဝန်များထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ ပညာရေး ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှ ဥပဒေဘွဲ့ကို ၁၉၈၄ ခုနှစ် တွင် ရရှိခဲ့သည်။ ဝန်ထမ်းဘဝ တရားသူကြီး ဒေါ်မိမိမော် သည် ၁၉၈၅ ခုနှစ် ကစပြီး တရားရေးဝန်ထမ်းအဆင့်(၄)အဖြစ် တရားရေးဌာန သို့ ရောက်ရှိလာပြီး အဆင့်ဆင့်ရာထူးတိုးမြှင့်ခံရကာ မွန်ပြည်နယ်တရားလွှတ်တော်တွင် ပြည်နယ်တရားရေး ဦးစီးမှူး အဆင့်အထိ တရားရေးဝန်ထမ်းလုပ်သက် (၃၆) နှစ်တိတိတာဝန် ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ထိုကာလများအတွင်း သူသည် ရွှေဘိုခရိုင်တရားရုံး၊ ဖျာပုံခရိုင်တရားရုံး၊ မော်လမြိုင်ခရိုင်တရားရုံးတို့တွင် ခရိုင်တရားသူကြီး အဖြစ်ပါ တာဝန်ထမ်းသည်။ တရားလွှတ်တော်တရားသူကြီးဘဝ မကွေးတိုင်းဒေသကြီးတရားလွှတ်တော်၊ တိုင်းဒေသကြီး တရားလွှတ်တော်တရားသူကြီးအဖြစ် ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၈ရက်တွင် ခန့်အပ်တာဝန်ပေးအပ်ခြင်းခံရကာ ၂၀၂၃ အောက်တိုဘာ ၁၀ ရက်တွင် တိုင်းတရားလွှတ်တော်၏ တတိယမြောက် တရားသူကြီးချုပ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ မိသားစုဘဝ ၎င်းသည် အိမ်ထောင်ရှိသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ကိုးကား ၁၉၆၂ မွေးဖွားသူများ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ မြန်မာ တရားသူကြီးများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA

ဂါဇာ-အစ္စရေး ပဋိပက္ခ

ဂါဇာ -အစ္စရေး ပဋိပက္ခ သည် အစ္စရေး-ပါလက်စတိုင်း ပဋိပက္ခ ၏ ဒေသဆိုင်ရာ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည် ။ ပဋိပက္ခသည် ၂၀၀၅ ခုနှစ်တွင် အစ္စလာမ္ မစ် နိုင်ငံရေးပါတီ ဟားမတ်စ ်၏ ရွေးကောက်ပွဲမှ အစပြုလာနှင့်၂၀၀၆ ဂါဇာကမ်းမြှောင် တွင် ပါလက်စတိုင်းအာဏာပိုင် အဖွဲ့ခွဲပြီး ပါလက်စတိုင်းအစိုးရ မှ အနောက်ဘက်ကမ်းရှိ ဖာတာအစိုးရနှင့် ဟားမတ် စ်အစိုးရ အဖြစ်သို့ ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ ဟားမတ် စ်ကို ရွေးကောက်ပွဲမှာ ဖာတာ ရှုံးနိမ့်ပြီးနောက် ဂါဇာမှာ ဖာတာကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖြုတ်ချခဲ့ပါတယ် ။ အစ္စရေးကို ပါလက်စတိုင်း ဒုံးကျည်ဖြင့် တိုက်ခိုက်ခြင်း ၊ဂါဇာကမ်းမြောင်ကို အစ္စရေးလေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုနှင့် အီဂျစ်-အစ္စရေးတို့ ပူးပေါင်း ပိတ်ဆို့ခြင်းသည် ဂါဇာကမ်းမြောင်ကို ပိုမိုဆိုးရွားစေခဲ့သည်။ အရပ်သားများနှင့် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ပစ်မှတ်များအကြား ခွဲခြားမှုမရှိသော အရပ်သားများနှင့် အရပ်ဘက် ဖွဲ့စည်းပုံ များအပေါ် တိုက်ခိုက်မှုများကိုနိုင်ငံတကာ အသိုင်းအဝိုင်းက ယူဆသည် ။

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%82%E1%80%AB%E1%80%87%E1%80%AC-%E1%80%A1%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%9B%E1%80%B1%E1%80%B8%20%E1%80%95%E1%80%8B%E1%80%AD%E1%80%95%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%81

ဥရုဝေလ

(၁) ကြီးမားသော-များပြားသော-သဲ၊ သဲအစု၊ သဲပုံ၊ သဲသောင်ပြင်။ (၂) သီလအပိုင်းအခြားကို လွန်ကျူးခြင်းကြောင့် ဆောင်ထားအပ်သော သဲပုံ။ (၃) ကြီးစွာသောသဲသောင်ကမ်းနှင့်တူသော သဲအစု သဲပုံကြီး။ (၄) သဲအစုသဲပုံကြီးအနီး၌ တည်သောရွာ၊ ဥရုဝေလရွာ။ (၅) ဥရုဝေလနဂါး။ ဥရုဝေလ ဂေါတမဘုရားရှင်မပွင်မီအခါကတစ်ထောင်သော အမျိုးကောင်းသားတို့သည် လူ့ဘောင်မှ ခွါ၍ ရသေ့ရဟန်းပြုပြီးလျှင် “ကာယကံ ဝစီကံတို့ကို လွန်ကျူးပြုကျင့်လျှင် သူတစ်ပါးတို့အား ထင်ရှားသောကြောင့် အချင်းချင်း စောဒနာခွင့် ရကြ၏။ မနောကံသက်သက်ကို ကြံစည်အောက်မေ့ရာ၌ သူတစ်ပါးတို့အား မထင်ရှားသောကြောင့် အချင်းချင်း စောဒနာခွင့် မရနိုင်၊ ထို့ကြောင့် ကာမဝိတက် စသည်ကို ကြံမိခဲ့သော် မိမိကိုယ်ကိုမိမိ ဆုံးမခြင်း ဖြစ်ရလေအောင် ဖက်ခွက်ဖြင့် သဲကို ဆောင်ယူ၍ ဤအရပ်၌ စုပုံထားကြရမည်”ဟု ကတိကဝတ် ပြုကုန်၏။ ထိုကတိကဝတ်အတိုင်း ကာမဝိတက် စသည်ကို ကြံစည်အောက်မေ့မိသော ရသေ့တို့သည် သဲအစုကို ဆောင်၍ စုပုံကြသောကြောင့် အကြိမ်များလာသောအခါ ကြီးစွာသော သဲစု သဲပုံကြီး ဖြစ်လာသဖြင့် ဥရုဝေလဟု ထင်ရှားလေသည်။ နောင်အခါ ထိုသဲစုသဲပုံကြီးကို နောင်လာနောက်သားတို့သည် ကာရံ၍ စေတီ ဌာန ပြုကြလေသည်။ ထိုဥရုဝေလ အရပ်၌ ဘုရားရှင်သည် ခြောက်နှစ်တိုင်တိုင် ဒုက္ကရ စရိယာ ကျင့်တော်မူခဲ့လေသည်။ ထိုသဲပုံကြီးအနီးရှိရွာကိုလည်း ဥရုဝေလ ဟု ခေါ်သည်။ ဥရုဝေလတော ဘုရားအလောင်းသည် တောအုပ်၌ နေ့သန့်နေတော်မူ၍ ညချမ်းအခါ၌ သောတ္တိယလှူအပ်သော မြက်ရှစ်ဆုပ်ကိုယူ၍ ဗောဓိမဏ္ဍိုင်သို့ ကြွတော်မူသည် ဟု-မ၊ဋ္ဌ၊၂၊၈-၌ လာသည်ကိုထောက်၍ ထိုသဲစုသဲပုံကြီး အနီး၌လည်း တောအုပ်ရှိကြောင်း သိရသည်၊ ထိုတောအုပ်ကိုပင် ရည်ရွယ်၍ “ဥရုဝေလတော၌ ဒုက္ကရစရိယကျင့်တော်မူသည်”ဟု စာဖွဲ့ကြသည်။ (သာသနာ ပါဠိ, အဋ္ဌကထာ, ဋီကာတို့၌မူ ဥရုဝေလတောဟု တိုက်ရိုက်မတွေ့ချေ။ ဗုဒ္ဓသာသနိကပထဝီဝင် ကျမ်း၊ နှာ။ ၁၁၆-၌ " ဗုဒ္ဓသာသနာယတ္တတော်နှင့်စပ်သော) သင်္ခတကျမ်းများ၌ကား ဤ တောကို ဥရုဝေလွှာ” ဟု ခေါ်ဆိုရေးသားရာ ဟု အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့် ဥသျှစ်သီးကြီးများ ရရှိနိုင်သော တော ဟုဆိုလိုသည်၊ ၎င်းဥရုဝေလာကို ယခု ဣန္ဒြိယတိုင်းသားများက (ဍ္ဎုံဂသျှရိ) ဟု ခေါ် ကြသည်၊ တည်ရာကား မဟာဗောဓိမှ အရှေ့ ဘက်အနီး နေရဉ္ဇရာမြစ်ရှိရာ၎င်းနေရဉ္ဇရာမြစ်၏ အရှေ့ဘက်ကမ်းမှာ တည်ရှိသည်”ဟု လာသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A5%E1%80%9B%E1%80%AF%E1%80%9D%E1%80%B1%E1%80%9C

ဘရာဇီး အန်နီမာဒို

ဘရာဇီး အန်နီမာဒို () သည် Imagem Filmes ရုပ်ရှင်ထုတ်လုပ်ရေးမှ ဖြန့်ချိခဲ့သည့် ၂၀၁၁ ခုနှစ်ထွက် ဘရာဇီး အန်နီမေးရှင်း စွန့်စားမှုဟာသ ရုပ်ရှင်ဖြစ်သည်။ ဤသည် ၃ဒီ နည်းပညာ မှ ထုတ်လုပ်ပြီး ပထမဆုံး ဘရာဇီး အန်နီမေးရှင်း ရုပ်ရှင်ဖြစ်သည်။ သရုပ်ဆောင်များ အက်ဒွာဒို ဂျဒိမ် ဖာနန်ဒို မေရီလီစ ဒိုင်ယန် ဒို့စ် ဆန်းတို့စ် မာရီယာနာ ကယ်လ်တာဘီယာနို အဲရီယယ် ဝူလင်ဂါ ဝေဖန်တုံ့ပြန်မှု ဆုများ ကိုးကား ပြင်ပလင့်ခ် ၂၀၁၁ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများ ဘရာဇီး ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများ ပေါ်တူဂီဘာသာစကား ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများ ဘရာဇီး ကာတွန်းရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%98%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%87%E1%80%AE%E1%80%B8%20%E1%80%A1%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%AE%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%92%E1%80%AD%E1%80%AF

အာချန်ဘာသာစကား

အာချန်ဘာသာစကား (အာချန်: ; ) သည် တိဗက်-ဗမာနွယ်ဘာသာစကားတစ်ခုဖြစ်ပြီး တရုတ်နိုင်ငံ၊ ယူနန်ပြည်နယ်နှင့် မြန်မာနိုင်ငံ မြောက်ပိုင်းတွင် နေထိုင်ကြသော အာချန်လူမျိုး (မိုင်းသာလူမျိုးနှင့် ငေ့ါချမ်းလူမျိုး ဟူ၍လည်း သိကြ) တို့ ပြောဆိုကြသော ဘာသာစကား ဖြစ်သည်။ ပျံ့နှံ့မှု အာချန်ဘာသာစကားကို အောက်ပါဒေသများတွင် ပြောဆိုကြသည်။ လုံးချန်ကောင်တီ၊ ယူနန်ပြည်နယ် ဟူဆာ လျှံဟဲကောင်တီ ဇဲဒေါင် ရှင်းဆောင်း ဒါချန်း လူရှီမြို့ ကျန်းဒေါင် လောင်လျှန်းကောင်တီ တရုတ်နိုင်ငံရှိ အာချန်ဘာသာစကား အဓိက လေသံသုံးမျိုးမှာ Longchuan 陇川方言 Lianghe 梁河方言 Mangshi 芒市方言 (ယခင်အမည် Luxi 潞西方言) တို့ ဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဆက်လက်ဖတ်ရှုရန် (3,023-item comparative word list of the Longchuan, Lianghe, and Mangshi dialects) ပြင်ပလင့်ခ်များ Bible in Achang Listen to a sample of Achang from Global Recordings Network ယူနန်ပြည်နယ်၏ ဘာသာစကားများ ဗမာနွယ် ဘာသာစကားများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%81%E1%80%BB%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%98%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%85%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B8

ဇိုဘာသာစကား

ဇို (ဇိုမီး သို့မဟုတ် ဇိုခမ်)ဘာသာစကားသည် မြန်မာနိုင်ငံ အနောက်ပိုင်းနှင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံ အရှေ့မြောက်ပိုင်း မီဇိုရမ်နှင့် မဏိပူရပြည်နယ်တို့တွင် ပြောဆိုကြသော ကူကီး-ချင်း-မီဇို ဘာသာစကား တစ်ခု ဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဆက်လက်ဖတ်ရှုရန် ပြင်ပလင့်ခ်များ https://www.academia.edu/735120/Zo_Tonology https://www.omniglot.com/writing/zou.htm ကူကီး-ချင်းနွယ် ဘာသာစကားများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%87%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%98%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%85%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B8

ဝိတက်

(၁) ဝိတက် -- (က) အာရုံကို ကြံကြောင်း ဖြစ်သော တရား။ (ခ) အာရုံကို ကြံတတ်သော တရား။ (ဂ) အာရုံကို ကြံခြင်းမျှ ဖြစ်သောတရား။ (ဃ) သမ္ပယုတ်တရားတို့ကို အာရုံသို့ ရှေ့ရှု တင်ပေးတတ်သော တရား။ (င) ဆုံးဖြတ်ကြောင်းဖြစ်သော ဝိတက်။ (၂) ဝိတက်, ဝိစာရ။ (၃) ဝိတက္ကသုတ် ၃-သုတ်။ ဝိတက်၏ လက္ခဏာစသည် ဝိတက်သည် အာရုံ၌ စိတ်ကို ရှေးရှုတင်ပေးခြင်းလျှင် မှတ်ကြောင်း လက္ခဏာရှိ၏။ အာရုံကို အစမှခေါက်ခြင်း, ရှေးရှုခေါက်ခြင်း,ထက်ဝန်းကျင် ခေါက်ခြင်း, လှည့်လည်၍ ခေါက်ခြင်း, ပြန်လှန်၍ ခေါက်ခြင်း, ဟူသော ကိစ္စရှိ၏။ အာရုံ၌ စိတ်ကို ရှေးရှုဆောင် တတ်, ဆွဲငင်တတ်သော တရားဟူ၍ ယောဂီ ရှေးရှုထင်တတ်၏။ ပုဂ္ဂိုလ်၏ဉာဏ်အား ထင်ခြင်းသို့ ရောက်သောအာရုံလျှင် နီးစွာသော အကြောင်းရှိ၏။ ဝိတက် ၂-ပါး ဝိတက်သည် — (၁) ခေမဝိတက်-ဘေးကင်းခြင်းကို ပြုတတ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၂) ပဝိဝေကဝိတက်-ကိလေသာတို့ မှ ကင်းဆိတ်ခြင်းနှင့် တကွဖြစ်သော ကြံစည်ခြင်း ဟူ၍ ၂-ပါး အပြားရှိ၏။ ဝိတက် ၆-ပါး တစ်နည်း — ဝိတက်သည် အကုသိုလ် (မိစ္ဆာ) ဝိတက် ၃-ပါး, ကုသိုလ် (သမ္မာ) ဝိတက် ၃-ပါးအားဖြင့် ၆-ပါး အပြားရှိ၏။ ထိုတွင် အကုသိုလ် (မိစ္ဆာ) ဝိတက် ၃-ပါး ဟူသော်ကား— (၁) ကာမဝိတက်-ဝတ္ထု ကာမ, ကိလေသာကာမတို့နှင့် စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၂) ဗျာပါဒဝိတက်-စိတ်ကို ဖျက်ဆီးတတ်, ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့ ရောက်စေတတ်သော (ဒေါသ) တရားနှင့်စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၃) ဝိဟိံသာဝိတက်-သတ္တဝါတို့ကို ညှဉ်းဆဲကြောင်းဖြစ်သော တရားနှင့်စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်းဟူ၍ ၃-ပါးရှိ၏။ ကုသိုလ် (သမ္မာ) ဝိတက် ၃-ပါးဟူသော် ကား— (၁) နေက္ခမ္မဝိတက်-အလောဘ စေတသိက်, ပဌမဈာန်, ကုသိုလ်စိတ် ၂၁-ပါး, နိဗ္ဗာန်ဟုဆိုအပ်သော ထွက်မြောက်တတ်သောတရားနှင့် စပ်ယှဉ်သောကြံစည်ခြင်း။ (၂) အဗျာပါဒဝိတက်-မေတ္တာ(အဒေါသ)နှင့် စပ်ယှဉ်သောကြံစည်းခြင်း။ (၃) အဝိဟိံသာ ဝိတက်-ကရုဏာနှင့် စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း ဟူ၍ ၃-ပါး ရှိ၏။ ဝိတက် ၉-ပါး တစ်နည်း — ဝိတက်သည် (၁) ကာမ ဝိတက်။ (၂) ဗျာပါဒဝိတက်။ (၃) ဝိဟိံသာ ဝိတက်။ (၄) ဉာတိဝိတက်-အဆွေအမျိုး တို့နှင့်စပ်ယှဉ်သောကြံစည်ခြင်း။ (၅) ဇနပဒ ဝိတက်-တိုင်းပြည်, နိုင်ငံ, ဇနပုဒ်တို့နှင့် စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၆) အမရာ ဝိတက်-မသေခြင်းအကျိုးငှါ ကြံစည်ခြင်း (ဝါ) သေခြင်းကင်းကွာ ချမ်းသာဖို့အကျိုးငှါ ဟု ယူဆ၍ ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ ကျင့်အပ်သော အကျင့်နှင့်စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း (ဝါ) နတ်ချစ်ခြင်းအကျိုးငှါ ကြံစည်ခြင်း (ဝါ) နတ်ချစ်ခြင်းအကျိုးငှါဟု ယူဆ၍ “ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ ကျင့်အပ်သော အကျင့်နှင့်စပ် ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း (ဝါ) (တစ်ဖက်ဖက်၌ မရပ်တည်နိုင်သဖြင့်) မပြတ်သားသော-အမရမည်သော ငါးကဲ့သို့ ရှောင်လွှဲတတ်, ငြင်းပယ်တတ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၇) ပရာနုဒ္ဒယတာပဋိသံယုတ္တဝိတက်-သူတစ် ပါးတို့အား သနားတတ်သည်၏အဖြစ်နှင့် စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၈) လာဘသက္ကာရသိလောကပဋိသံယုတ္တဝိတက်- ပစ္စည်းဥစ္စာ, အရိုအသေပြုခြင်း, ကျော်စောခြင်းတို့နှင့် စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း။ (၉) အနဝညတ္တိပဋိသံယုတ္တဝိတက်- မိမိကို သူတစ်ပါးတို့က-မထီမဲ့မြင် မပြုစေလိုခြင်း-အထင်အမြင် မသေးစေလိုခြင်း-နှင့်စပ်ယှဉ်သော ကြံစည်ခြင်း ဟူ၍ ၉-ပါး အပြားရှိ၏။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9D%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%80%E1%80%BA

ကိုကိုလွင်

ဦးကိုကိုလွင်(၁၉၆၂ ဖွား) သည် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာန ၏ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး ဖြစ်သည်။ ထိုတာဝန်မတိုင်မီက သူသည် တပ်မတော် ကာကွယ်ရေးပစ္စည်းထုတ်လုပ်ရေးအရာရှိချုပ်ရုံး၏ ဒုတိယကာကွယ်ရေးပစ္စည်းထုတ်လုပ်ရေးအရာရှိချုပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ စစ်မှုထမ်းဘဝ ဦးကိုကိုလွင်သည် ရန်ကုန်စက်မှုတက္ကသိုလ်ကျောင်းဆင်းတစ်ဦးဖြစ်သည်။အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရရှိပြီးနောက် ဗိုလ်လောင်းသင်တန်းအမှတ်စဉ်(၇၁)သို့ တက်ရောက်ကာ စစ်မှုထမ်းသည်။သူ၏ စစ်မှုထမ်းကာလသည် နှစ် ၃၀ကျော် ရှိသည်။၎င်းသည် တိုက်ကြီးအခြေစိုက် ကပစ ၁၁ စက်ရုံမှူး၊ နေပြည်တော် ကာကွယ်ရေးပစ္စည်းထုတ်လုပ်ရေးအရာရှိချုပ်ရုံး ဌာနကြီးမှူး အစရှိသည့် တာဝန်များထမ်းဆောင်ပြီးနောက် ၂၀၁၅ ခုနှစ် နောက်ပိုင်း တွင် ကာကွယ်ရေးပစ္စည်းထုတ်လုပ်ရေးအရာရှိချုပ်ရုံး၏ ဒုတိယကာကွယ်ရေးပစ္စည်းထုတ်လုပ်ရေးအရာရှိချုပ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ထိုတာဝန်ကို ၂၀၂၃ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၃ရက်နေ့ မတိုင်မီ အထိ ဗိုလ်ချုပ်အဆင့်ဖြင့် နောက်ဆုံးထမ်းဆောင်ကာ အငြိမ်းစားယူသည်။သူသည် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင် နှင့် နီးကပ်သော ဆက်ဆံရေးရှိသူဖြစ်သည်။ နေပြည်တော် မာရဝိဇယဘုရား တည်ဆောက်ရေးလုပ်ငန်းတွင် ဦးဆောင်တည်ဆောက်ပေးခဲ့သူ ထဲ သူလည်း ပါဝင်သည်။ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီးဘဝ သူ့ကို နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက ၂၀၂၃ ဩဂုတ် ၃ရက်တွင် စွမ်းအင်ဝန်ကြီးဌာန ၏ ပြည်ထောင်စုဝန်ကြီး အဖြစ် ခန့်အပ်တာဝန်ပေးသည်။ ရရှိသည့် ဘွဲ့များ သူ့ကို ၂၀၁၆ခုနှစ် မတ်လ ၁ရက်နေ့တွင် နိုင်ငံတော်သမ္မတရုံးက အမိန့်ကြော်ငြာစာ အမှတ် ၂၄ / ၂၀၁၆ ဖြင့် ဇေယျကျော်ထင် ဘွဲ့ ချီးမြှင့်သည်။ ယင်းအပြင် နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီက အမိန့်ကြော်ငြာစာအမှတ် ၁၂၅ / ၂၀၂၃ ဖြင့် ၂၀၂၃ ခုနှစ် ၊ ဇူလိုင်လ ၂၃ ရက် တွင်လည်း သရေစည်သူဘွဲ့ ထပ်မံ ချီးမြင့်သည်။ မိသားစုဘဝ သူသည် အိမ်ထောင်သည်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ကိုးကား မြန်မာနိုင်ငံ ဝန်ကြီးများ မြန်မာ စစ်ဖက်ဆိုင်ရာ လူပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9C%E1%80%BD%E1%80%84%E1%80%BA

ဇနပုဒ်

ဇနပဒဟူသော ပါဠိမှ ဇနပုဒ်ဖြစ်လာသည်။ ဇနပဒ (၁) လူတို့၏-နေရာ-အရပ်၊ ဇနပုဒ်။ (က) စကြဝဠာ။ (ခ) ဇမ္ဗူဒိပ်။ (ဂ) တိုင်း၊ နိုင်ငံ၊ ပြည်၊ တိုင်းကြီး၊ ကာသိတိုင်း ကောသလတိုင်း အစရှိသောတိုင်းကြီး။ (ဃ) ခရိုင်၊ နယ်ပယ်၊ တိုင်းငယ်၊ ကာသိတိုင်း, ကောသလတိုင်း စသော တိုင်းကြီးတို့၏ တစိတ်တဒေသအရပ်။ (င) အရပ် ဒေသ။ (၂) လူ၊ လူအပေါင်း။ တိုင်းကြီးတို့ကား အံ၊၁၊၂၁၃။ အံ၊၃၊၄၃၁-တို့၌ အင်္ဂတိုင်း, မဂဓတိုင်း, ကာသိတိုင်း, ကောသလတိုင်း, ဝဇ္ဇီတိုင်း, မလ္လတိုင်း, စေတိတိုင်း, ဝင်္ဂတိုင်း, ကုရုတိုင်း, ပဉ္စာလတိုင်း, မစ္ဆတိုင်း, သူရသေနတိုင်း, အဿကတိုင်း, အဝန္တိတိုင်း, ဂန္ဓာရတိုင်း ကမ္ဗောဇတိုင်း ဟု ၁၆-တိုင်း ပြဆိုသည်။ တနည်းအားဖြင့်- ဒီ၊၂၊၁၆၂။ ဒီ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၃၀-တို့၌ ကာသိတိုင်း, ကောသလတိုင်း, ဝဇ္ဇီတိုင်း, မလ္လတိုင်း, စေတိတိုင်း, ဝံသတိုင်း, ကုရုတိုင်း, ပဉ္စာလတိုင်း, မဇ္ဈတိုင်း, သူရသေနတိုင်း, အင်္ဂတိုင်း, မဂဓတိုင်း, ယောနကတိုင်း, ကမ္ဗောဇတိုင်း, အဿကတိုင်း, အဝန္တိတိုင်းဟု ၁၆-တိုင်း ပြဆိုသည်။ စူဠနိ၊၁၅၀-၌ အင်္ဂတိုင်း, မဂဓတိုင်း, ကလိင်္ဂတိုင်း, ကာသိတိုင်း, ကောသလတိုင်း, ဝဇ္ဇီတိုင်း, မလ္လတိုင်း, စေတိယတိုင်း, ဝံသတိုင်း, ကုရုတိုင်း, ပဉ္စာလတိုင်း, မစ္ဆတိုင်း, သူရသေနတိုင်း, အဿကတိုင်း, အဝန္တိတိုင်း, ယောနကတိုင်း, ကမ္ဗောဇတိုင်းဟု ၁၇-တိုင်း ပြဆိုသည်။ အဘိဓာန်၊၁၈၄-၅-၌ ကုရုတိုင်း, သက္ကတိုင်း, ကောသလတိုင်း, မဂဓတိုင်း, သိဝိတိုင်း, ကလိင်္ဂတိုင်း, အဝန္တိတိုင်း, ပဉ္စာလတိုင်း, ဝဇ္ဇီတိုင်း, ဂန္ဓာရတိုင်း, စေတိတိုင်း, ဝင်္ဂတိုင်း, ဝိဒေဟတိုင်း, ကမ္ဗောဇတိုင်း, မဒ္ဒတိုင်း, ဘဂ္ဂတိုင်း “အင်္ဂတိုင်း, သီဟဠတိုင်း, ကသ္မီရတိုင်း, ကာသိတိုင်း, ပဏ္ဍုတိုင်းဟု ၂၁-တိုင်း ပြဆိုသည်။ ဇနပဒ (ပု) [ဇနပဒ+ဏ] (က) တိုင်း-နိုင်ငံ-၌ နေသောသူ။ တိုင်းသူပြည်သား။ (ခ) နယ်ပယ်၌ နေသောသူ။ နယ်သူ နယ်သား။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%87%E1%80%94%E1%80%95%E1%80%AF%E1%80%92%E1%80%BA

နယူးဂျင်းစ်

နယူးဂျင်းစ် (; ) သည် ADOR မှဖွဲ့စည်းထားသော တောင်ကိုရီးယားအမျိုးသမီး ကေပေါ့ပ်တေးဂီတအဖွဲ့ဖြစ်သည်။ အဖွဲ့တွင် မင်ဂျီ၊ ဟန်နီ၊ ဒန်နီရယ်၊ ဟယ်ရင်း နှင့် ဟယ်အင်း စသော အဖွဲ့ဝင်ငါးဦးပါဝင်သည်။ ကိုးကား တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသမီး အဆိုတော်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%B0%E1%80%B8%E1%80%82%E1%80%BB%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%85%E1%80%BA

အယ်စပါ

အယ်စပါ (; ; ) သည် SM ဖျော်ဖြေရေးလုပ်ငန်းက ဖွဲ့စည်းထားသော တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသမီးကေပေါ့ပ်တေးဂီတအဖွဲ့ဖြစ်သည်။ အဖွဲ့တွင် ကာရီနာ၊ ဂျီဆဲလ်၊ ဝင်းတား နှင့် နင်းနင်း စသည့် အဖွဲ့ဝင်လေးဦး ပါဝင်သည်။ အယ်စပါသည် ပြည်တွင်းနှင့် နိုင်ငံတကာတွင် အောင်မြင်မှုရရှိထားသော တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသမီးအဖွဲ့များအနက် တစ်ခု အပါအဝင် ဖြစ်သည်။ ကိုးကား တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသမီး အဆိုတော်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%85%E1%80%95%E1%80%AB

မြန်မာနိုင်ငံရှိ မီဇိုလူမျိုးများ

ΒMizo people in Myanmar မြန်မာနိုင်ငံရှိ မီဇိုလူမျိုးများသည် သမိုင်းကြောင်းအရ ဗမာနိုင်ငံအမျိုးသားလူရှိုင်းတို့သည် မီဇို မျိုးရိုး အပြည့် သို့မဟုတ် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ရှိသော မြန်မာနိုင်ငံသားများ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် မီဇိုလူမျိုးစုများ နှင့် ပိုကြီးသော ဇိုအသိုင်းအဝိုင်း၏ အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ မီဇိုမျိုးနွယ်စုအသီးသီးသည် မြန်မာနိုင်ငံတွင် လွန်ခဲ့သည့်ရာစုနှစ်များကတည်းက နေထိုင်ခဲ့ကြသော်လည်း မီဇို အမျိုးသားတပ်ဦး အရေးအခင်းကြောင့် ၁၉ ရာစုအလယ်ပိုင်းမှ ၂၀ ရာစုအထိ မီဇိုလူမျိုး ပထမအသုတ်သည် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့သည်။ မီဇိုလူမျိုးများသည် ကျန်မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုအရ သြဇာလွှမ်းမိုးမှု မရှိသော်လည်း မီဇိုရမ်ပြည်နယ်၏ မွေးရပ်မြေဖြစ်သော မီဇိုရမ်ပြည်နယ် သည် နိုင်ငံရေးမတည်ငြိမ်မှုများ ပြီးနောက် မြန်မာနိုင်ငံမှ ဒုက္ခသည်များကို ကူညီနေပါသည်။ သူတို့လည်း ရန်ပုံငွေရှာတယ်။ Chinlung Chuak Artists ၊ Mizo နှင့် Burmese (Chin) အဆိုတော်များ သည် မြန်မာနိုင်ငံရှိ စစ်ဘေးရှောင်များအတွက် ရန်ပုံငွေရှာဖွေခြင်း ၊ တနိုင်ငံလုံးအတွက် မီဇို လူဦးရေ အတိအကျ မသိရသေးသော်လည်း ကလေးမြို့တွင် ၂၀,၀၀၀ ကျော်ရှိသည်။ သမိုင်း ၁၈၉၆ ခုနှစ်တွင် ချင်းတောင်တန်း၌ ပထမဆုံး ကောက်ယူခဲ့သော သန်းခေါင်စာရင်းအရ မီဇိုကျေးရွာ နှစ်ဆယ်တွင် အိမ်ခြေ ၆၀၈ ရှိသည်။ ထို့နောက် 1914 ခုနှစ်တွင် Champhai ခရိုင် မှ Kapmawia ဦးဆောင်သော မီဇို့စ်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ မြန်မာ မီဇို အများစုသည် စစ်ရေး နောက်ခံရှိသည်။ 1940 ခုနှစ်များလောက်တွင် လူရှိုင်းတောင်များ (ယနေ့ မီဇိုရမ်) တွင် ဗမာ့တပ်မတော် သို့ ဝင်ရောက်ရန် ရေပန်းစားသည်ဟု ယူဆခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ၁၉၄၇ ခုနှစ်တွင် မြန်မာစစ်တပ်တွင် မီဇိုး ၅၀၀ ရှိခဲ့ကာ ၁၉၆၀ တွင် ၃၀၀၀ အထိ တိုးလာခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မီဇိုရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများ တည်ထောင်ခဲ့သည့် ပထမဆုံး မီဇိုမြို့သည် စစ်ကိုင်းတိုင်း လက်ပန်ကုန်း သို့မဟုတ် ဆိုင်းငွောင်းဗာ ခွါး ဟု လူသိများသော မီဇိုတွင် ဖြစ်သည်။ ၁၉၇၂ ခုနှစ်တွင် အစိုးရဦးဆောင်သော ခန့်မှန်းချက်အရ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မီဇိုကျေးရွာ ၈၃ ရွာရှိပြီး လူပေါင်း ၃၃,၅၅၄ ၏ အိမ်ခြေ ၅,၇၃၆ ရှိသည်။ ယဉ်ကျေးမှု မြန်မာ မီဇို အများစုသည် ခရစ်ယာန်များ ဖြစ်ကြပြီး မီဇိုနှင့် ဗမာစကား ပြောဆိုကြသည်။ နာမည်ကြီး မီဇိုပွဲတော် Chapchar Kut နှင့် အခြားပွဲတော်များကို ကလေးမြို့တွင် လူသိရှင်ကြား ကျင်းပကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် မီဇိုဟင်းလျာအချို့ကို မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ ဆာဗူ့သွီး ဘိုင် ဆမ်းတော့ ကန် နိုင်ငံသား မြန်မာနိုင်ငံရှိ မီဇိုးအများစုသည် ချင်းမျိုးနွယ်စုများ နှင့် တရားဝင်သတ်မှတ်ထားသည်။ သို့သော်လည်း ယခင်က ဖဆပလ ပြည်သူ့လွတ်လပ်ရေး အဖွဲ့ချုပ်သည် မီဇိုရမ်ပြည်နယ် မှ မီဇိုရမ်ပြည်နယ်သို့ လာရောက်၍ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အခြေချနေထိုင်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။ အချို့က ၎င်းကို နည်းပရိယာယ်တစ်ခုအဖြစ် ထင်မြင်ယူဆပြီး ပါတီကို မဲရစေခဲ့သည်။ ဤသည်မှာလည်း မဏိပူရမြို့အတွက် အလားတူကိစ္စဖြစ်သည်။ ထင်ရှားသော မြန်မာနွယ်မီဇိုများ အေးငြိမ်းသူ အေးအေးမူ (နိုင်ငံရေးသမား) လားဒင့်ထားရီ စန်းယုထွေး Sasa (နိုင်ငံရေးသမား) ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%84%E1%80%B6%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%AD%20%E1%80%99%E1%80%AE%E1%80%87%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8

အာသာ ရက်ခမ်

အာသာ ရက်ခမ်(; ၁၉ စက်တင်ဘာ ၁၈၆၇ ~ ၆ စက်တင်ဘာ ၁၉၃၉)သည် ဗြိတိသျှ ကလေးစာအုပ် သရုပ်ဖော်သူ ဖြစ်သည်။

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AC%20%E1%80%9B%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%99%E1%80%BA

မြိုလူမျိုး

မြိုလူမျိုး ဆိုသည်မှာ မြို(ခမိ)လူမျိုး - ချင်းမျိုးနွယ်စုဝင် မြို(မရူစာ)လူမျိုး - ရခိုင်မျိုးနွယ်စုဝင်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8

နောဓိဉာဏ

ဒေါက်တာဘဒ္ဒန္တနောဓိဉာဏ သည် မြန်မာနိုင်ငံသား ဗုဒ္ဓဘာသာ ရဟန်းတော်တစ်ပါးဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာထေရဝါဒဗုဒ္ဓသာသနာပြုတက္ကသိုလ် ၏ ဒုပါမောက္ခချုပ် ဆရာတော်(သင်ကြား)အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်လျက်ရှိသည်။ ကိုးကား မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာ ရဟန်းတော်များ သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ မွေးဖွားခုနှစ် မသိရှိရသူများ (သက်ရှိထင်ရှားပုဂ္ဂိုလ်များ) အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ထေရဝါဒဗုဒ္ဓသာသနာ ... https://www.moi.gov.mm/news/41960

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%93%E1%80%AD%E1%80%89%E1%80%AC%E1%80%8F

Chester Bennington

Chester Charles Bennington (မတ်လ ၂၀၊ ၁၉၇၆ - ဇူလိုင် 20 ရက်၊ 2017) သည် ရော့ခ်ဂီတအဖွဲ့ Linkin Park ၏ ထိပ်တန်းတေးသံရှင်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည့် အမေရိကန် အဆိုတော်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ Bennington သည် ကမ္ဘာနှင့်အဝှမ်း စီးပွားဖြစ်အောင်မြင်ခဲ့သည့် Linkin Park ၏ ပွဲဦးထွက်အယ်လ်ဘမ်ဖြစ်သည့် Hybrid Theory (2000) ထွက်ရှိပြီးနောက် တေးသံရှင်အဖြစ် ပထမဆုံး ထင်ရှားကျော်ကြားလာခဲ့သည်။ Meteora ( 2003 ) မှ One More Light (2017) အထိ ၎င်းတို့၏ နောက်လာမည့် စတူဒီယိုအယ်လ်ဘမ် ခြောက်ခုအတွက် အဖွဲ့၏ ထိပ်တန်းတေးသံရှင်အဖြစ် ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ Bennington သည် ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်တီးဝိုင်းဖြစ်သော Dead by Sunrise ကို 2005 ခုနှစ်တွင် side project အဖြစ် တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်အသံသွင်းတံဆိပ်ဖြစ်သော Play Pen မှတစ်ဆင့် 2013 ခုနှစ် အောက်တိုဘာလ 8 ရက်နေ့တွင် တိုးချဲ့တီးခတ်မှု စံချိန်သစ် High Rise ကို ထုတ်ပြန်ရန် 2013 ခုနှစ်တွင် Stone Temple Pilots ၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာခဲ့သော်လည်း Linkin Park ကိုသာအာရုံစိုက်ရန် 2015 ခုနှစ်တွင်ထွက်ခွာခဲ့သည်။ သရုပ်ဆောင်တစ်ဦးအနေဖြင့် Crank (2006), Crank: High Voltage (2009), နှင့် Saw 3D (2010) ကဲ့သို့သော ဇာတ်ကားများတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။ Bennington သည် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝမှစတင်ကာ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး စိတ်ကျရောဂါနှင့် မူးယစ်ဆေးဝါးသုံးစွဲမှုတို့ဖြင့် ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်။ 2017 ခုနှစ် ဇူလိုင်လ 20 ရက်နေ့တွင် ကယ်လီဖိုးနီးယားပြည်နယ် Palos Verdes Estates ရှိ ၎င်း၏နေအိမ်တွင် သေဆုံးနေသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ Hit Parader မဂ္ဂဇင်းက Bennington သည် "Top 100 Metal Vocalists" စာရင်းတွင် Bennington ကို နံပါတ် 46 နေရာတွင် ထားရှိခဲ့သည်။ Bennington သည် ၎င်း၏မျိုးဆက်၏ အကြီးကျယ်ဆုံး ရော့ခ်အဆိုတော်များထဲမှ တစ်ဦးအဖြစ် စာပေများစွာမှ အဆင့်သတ်မှတ်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ဘေလ်ဘုတ် အတွက်ရေးတဲ့ Dan Weiss က Bennington က Nu-metal universal ကို ပြောင်းလဲသွားတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

https://my.wikipedia.org/wiki/Chester%20Bennington

ကာယဂတာသတိ

(၁) ကိုယ်၌ဖြစ်သော သတိ၊ ဆံ အစရှိသော ရူပကာယကို အာရုံပြု၍ ဖြစ်သော သတိ။ (၂) ထွက်သက်ဝင်သက်အပေါင်းကို သိမ်း ဆည်းသောသတိ၊ ထွက်သက်ဝင်သက်ကို အာရုံပြုသောသတိ။ မစင်မကြယ် ရွံရှာစက်ဆုပ်ဖွယ် ဤကာယဂတာသတိကမ္မဋ္ဌာန်းကို သုံးဆဲ့နှစ်စု, သုံးဆဲ့နှစ်ဖို့ရှိသောကြောင့် ဒွတ္တိံသာကာရကမ္မဋ္ဌာန်းဟုလည်းကောင်း, ကောဋ္ဌာသကမ္မဋ္ဌာန်းဟု၎င်း ခေါ်ကြသေး၏။ တလံမျှ သာရှိသော ဤခန္ဓာကိုယ်၌ သေချာစွာ ရှာ ဖွေစိစစ်ကြည့်လျှင် အဖိုးတန်ရတနာများနှင့် အနံ့ကောင်း အကျော်ကရမက် စသည်ကို တွေ့ရလိမ့်မည်မဟုတ်၊ မပြုမပြင် ပင်ကိုယ် ပကတိအတိုင်း စင်ကြယ်နေသော အရပ်ဆို၍လည်း အဏုမြူမှုန်မျှလောက်ပင် ရှာဖွေတွေ့ ရလိမ့်မည်မဟုတ်။ စင်စစ်တမူကား အလွန်အနံ့ဆိုး၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသော အသရေကင်းမဲ့သော မစင်ကြယ်သော ဆံပင်, အမွှေး စသည်တို့ကိုသာ တွေ့ရပေမည်။ ထိုကြောင့် ဘုရားသခင်က “အတ္ထိ ဣမသ္မိံ ကာယေ ကေသာ လောမာ” စသည်ဖြင့် ဟောတော်မူသည် အားထုတ်နည်း ဤကာယဂတာသတိကမ္မဋ္ဌာန်းကိုစီးဖြန်း အားထုတ်လိုသူ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် ပါဠိကို နားလည်သူဖြစ်က “အတ္ထိ ဣမသ္မိံ ကာယေ ကေသာ လောမာ နခါ ဒန္တာ တစော၊ မံသံ နှာရု အဋ္ဌိ အဋ္ဌိမိဉ္ဇံ ဝက္ကံ၊ ဟဒယံ ယကနံ ကိလောမကံ ပိဟကံ ပပ္ဖါသံ၊ အန္တံ အန္တဂုဏံ ဥဒရိယံ ကရီသံ မတ္ထလုင်္ဂံ၊ ပိတ္တံ သေမှံ ပုဗ္ဗော လောဟိတံ သေဒေါ မေဒေါ၊ အဿု ဝသာ ခေဠော သိင်္ဃာဏိကာလသိကာ မုတ္တံ”ဟု ပါဠိအတိုင်း ရွရွနှုတ်တက် ဆောင်ရွက်ကျက်မှတ်ရမည်။ ပထဝီဓာတ် ၂၀ (တစ အဆုံးရှိသော ၅-ခုအပေါင်းကို တစပဉ္စကဟု၎င်း, ဝက္ကအဆုံး ရှိသော ၅-ခုအပေါင်းကို ဝက္ကပဉ္စကဟု၎င်း, ပပ္ဖါသ အဆုံးရှိသော ၅-ခုအပေါင်းကို ပပ္ဖါသပဉ္စကဟုလည်းကောင်း, မတ္ထလုင်္ဂ အဆုံးရှိသော ၅-ခုအပေါင်းကို မတ္တလုင်္ဂပဉ္စကဟု၎င်း ခေါ်သည်။ ၎င်းပဉ္စက ၄-မျိုး အရေအတွက်အားဖြင့် ၂၀-ကို ပထဝီဓာတ် ၂၀-ဟု ခေါ် ပြန်၏၊ အာပေါဓာတ် ၁၂-ပါး မေဒ-အဆုံးရှိသော ၆-ခုအပေါင်းကို မေဒဆက္ကဟုလည်းကောင်း, မုတ္တအဆုံးရှိသော ၆-ခု အပေါင်းကို မုတ္တဆက္ကဟု၎င်း ခေါ်သည်၊ ၎င်း ဆက္က ၂-ခုအရေတွက်အားဖြင့် ၁၂-ခုကို အာပေါဓာတ် ၁၂-ပါးဟု ခေါ်ပြန်၏။) ပါဠိ နားမလည်သူဖြစ်လျှင် “ဤခန္ဓာကိုယ်၌ ဆံပင် အမွေး ခြေသည်းလက်သည်း သွား အရေ၊ အသား အကြော အရိုး ရိုးတွင်းခြင်ဆီ အညှို့၊ နှလုံး အသည်း အမြှေး အဖျဉ်း အဆုတ်၊ အူမ အူသိမ် အစာသစ် အစာဟောင်း ဦးဏှောက်၊ သည်းခြေ သလိပ် ပြည် သွေး ချွေး အဆီခဲ၊ မျက်ရည် ဆီကြည် တံတွေး နှပ် အစေး ကျင်ငယ်”ဟု မြန်မာလို နှုတ်တက်ရွရွ ဆောင်ရွက်ကျက်မှတ်ရမည်။ အားထုတ်ကာစ နှုတ်ဖြင့်ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်ပါ ဤကမ္မဋ္ဌာန်းကို နှလုံးသွင်းစီးဖြန်းသူသည် ပိဋကတ်သုံးပုံဆောင် ဖြစ်စေကာမူ နှလုံးသွင်းစီးဖြန်းကာစ၌ နှုတ်ဖြင့်ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်၍ နှလုံးသွင်းစီးဖြန်းရမည်။ မှန်၏... အချို့သော ယောဂီအား နှုတ်ဖြင့်ရွှတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်စဉ်ပင် ဝိပဿနာဉာဏ်အမြင်ပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်ကြသည်၊ အခါတစ်ပါးဝယ် မလယအရပ်၌ သီတင်းသုံး နေထိုင်သော ရှင်မဟာဒေဝထံသို့ နိကာယ် ဆောင် ရဟန်းနှစ်ပါးသည် ကမ္မဋ္ဌာန်း လာတောင်းကြ၏၊ ရှင်မဟာဒေဝက ဤကာယဂတာသတိကမ္မဋ္ဌာန်းကို ၄-လပတ်လုံး ရွတ် ဖတ်သရဇ္ဈာယ်ရန် အမိန့်ရှိလိုက်သည်၊ ထိုရဟန်းနှစ်ပါးသည် နိကာယ်ဆောင် ဖြစ်လင့်ကစား ဆရာ့ဩဝါဒကို အရိုအသေနာယူ ကြလျက် ၄-လပတ်လုံး ဤကမ္မဋ္ဌာန်းကို နှုတ်ဖြင့် ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ်စဉ်ပင် ဝိပဿနာ ဉာဏ်အမြင်ပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်ကြသည် ။ ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်နည်း ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ်ရာ၌လည်း ၃၂-ကောဋ္ဌာသစလုံး တလျှောက်တည်း မရွတ်ဖတ်ရ၊ မသရဇ္ဈာယ်ရ၊ ပိုင်းဖြတ်၍ ရွတ်ဖတ်သရ ဇ္ဈာယ်ရမည်။ ရှေးဦးစွာ တစပဉ္စကကမ္မဋ္ဌာန်းကို “ကေသာ လောမာ နခါ ဒန္တာ တစော” ဟု အနုလောမ(အစဉ်အတိုင်း)အားဖြင့်၎င်း တဖန် “တစော ဒန္တာ နခါ လောမာ ကေသာ”ဟု ပဋိလောမ(ပြောင်းပြန်)အားဖြင့်၎င်း ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ်၍ စီးဖြန်းပွါးများရမည်။ ထို့နောက် ဝက္ကပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်း၌လည်း “မံသံ နှာရု အဋ္ဌိ အဋ္ဌိမိဉ္စ ဝက္ကံ” ဟု အနုလောမအားဖြင့်၎င်း “ဝက္ကံ အဋ္ဌိမိဉ္စ အဋ္ဌိ နှာရု မံသံ၊ တစော ဒန္တာ နခါ လောမာ ကေသာ”ဟု ပဋိလောမအားဖြင့်၎င်း စီးဖြန်းရမည်။ ထို့နောက် ပပ္ဖါသပဉ္စက၌လည်း “ဟဒယံ ယကနံ ကိလောမကံ ပိဟကံ ပပ္ဖါသံ”ဟု အနုလောမအားဖြင့်လည်းကောင်း, ပပ္ဖါသံ ပိဟကံ ကိလောမကံ ယကနံ ဟဒယံ၊ ဝက္ကံ အဋ္ဌိမိဉ္စံ အဋ္ဌိ နှာရု မံသံ၊ တစော ဒန္တာ နခါ လောမာ ကေသာ”ဟု ပဋိလောမအားဖြင့်၎င်း စီးဖြန်းပွါးများရမည်။ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်ထင်ပြီ ဤနည်းအတူ ကျန်သော ပဉ္စကဆက္ကတို့၌လည်း အနုလောမ ပဋိလောမအားဖြင့် စီးဖြန်းပွါးများရမည်။ ဒန္တာနခါ အထူးသတိပြုရန်မှာ အနုလောမနည်းစီးဖြန်းရာ၌ ရောက်ရာ ပဉ္စက ဆက္က အစပုဒ်က စ၍ ရွတ်ဆိုရသော်လည်းပဋိလောမနည်းအားဖြင့် စီးဖြန်းပွါးများရာ၌မူကား တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်း ပဋိလောမနည်း ပြီးဆုံးသည်အထိ(ကေသာအထိ)နောက်ပြန်စီးဖြန်းရသည်ကို သတိပြုရမည်၊ ယင်းသို့ နှုတ်ဖြင့် စီးဖြန်းပွါးများဖန် များသောအခါ ယောဂီ၏ စိတ်ထဲ ဉာဏ်ထဲ၌ ၃၂-ကောဋ္ဌာသတို့၏အဆင်း, သဏ္ဌာန်, အရပ်, တည်ရာ အပိုင်းအခြား၏အစွမ်းအားဖြင့် ထင် မြင်လာလိမ့်မည်၊ ယင်းသို့ ထင်မြင်လာလျှင် ဥဂ္ဂဟနိမိတ်ထင်ပြီဟုမှတ် ။ အဆင်း, သဏ္ဌာန်, အရပ်, တည်ရာ အပိုင်းအခြား ရှင်းဦးအံ့— ကေသာ = ဆံပင်သည် မည်းနက်သော အဆင်းရှိ၏၊ လုံးသော စဉ်းချိန် ရိုးသဏ္ဌာန်ရှိ၏၊ ဦးခေါင်းအရပ်၌ ပေါက်၏၊ ဦးခေါင်းခွံကို ရစ်ပတ်ထားသော စိုသော အရေ၌ တည်ရှိ၏၊ (၎င်းစိုသောအရေကိုကား နံပါး(နံဘေး) နှစ်ဖက်မှ နားပန်စွန်းဖြင့်လည်းကောင်း, ရွှေမှနဖူးပြင်ဖြင့်လည်းကောင်း, နောက်မှ လည်ကုတ်တွင်းဖြင့်၎င်း ပိုင်းခြားထားလေသည်။) ဆံပင်ကို ဦးခေါင်းခွံကို ရစ်ပတ် ထားသော အရေ၌ စပါးမြီးဖျားမှ ဝင်၍ တည်သော အောက်မှ မိမိ၏အမြစ်ပြင်ဖြင့်၎င်းအထက်မှ ဟင်းလင်းပြင်ဖြင့်၎င်း ဖီလာနံဘေးမှ ဆံပင်အချင်းချင်းဖြင့်၎င်း ပိုင်းခြားအပ်၏။ တမြစ်တည်း ဆံနှစ်ပင် ပေါက်ရိုးမရှိ၊ ဤသို့ သဘာဂပရိစ္ဆေဒအားဖြင့်၎င်း, ဆံပင်သည် အမွှေးစသည် မဟုတ်၊ ကြွင်းသော ကောဋ္ဌာသတို့မှ သီးခြား တစု တပုံသာ ဖြစ်သည်ဟု ဝိသဘာဂပရိစ္ဆေဒအားဖြင့်၎င်း စိတ်ထဲဉာဏ်ထဲ၌ ထင်မြင်လာခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ (အဘိ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၂၁-၂။ ဝိသုဒ္ဓိ၊၁၊၂၄၁။ ကျန်သော လောမာ စသည်၏အဆင်း စသည်ကို အဘိ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၂၂-၂၃၆-၌လည်းကောင်း, ဝိသုဒ္ဓိ၊၁၊၂၄၂-၂၅၆-၌၎င်း ကြည့်လေ။) ကောဋ္ဌာသ တစ်ခုကိုသာ စက်ဆုပ်ဖွယ်နှလုံးသွင်းပါ ထိုသို့ ဥဂ္ဂဟနိမိတ်ထင်သောအခါ ၃၂-ကောဋ္ဌာသတွင် စိတ်ထဲဉာဏ်ထဲ၌ ပို၍ထင်ရှားသော ကောဋ္ဌာသ တစ်ခုကိုသာ စီးဖြန်းပွါးများရမည်၊ ယင်းသို့ ပွါးများရာ၌ ထိုကောဋ္ဌာသ၏ အဆင်းကိုလည်း နှလုံး မသွင်းရ၊ အဆင်းကို နှလုံးသွင်းက ဝဏ္ဏ ကသိုဏ်းဖြစ်သည်၊ ဓာတ်ကိုလည်း နှလုံး မသွင်းရ၊ ဓာတ်ကိုနှလုံးသွင်းက သုညတဖြစ်သည်၊ ထိုကောဋ္ဌာသ၏ စက်ဆုပ်ဖွယ် သဘောပေါ်အောင် နှလုံးသွင်း၍ စီးဖြန်း ပွါးများရမည်၊ ထိုသို့ စီးဖြန်းပွါးများ၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်သဘောပေါ်လာလျှင်ပဋိဘာဂ နိမိတ်ထင်ပြီဟုမှတ်။ ဆံပင်၏ စက်ဆုပ်ဖွယ်နှင့် ဥပမာများ ရှင်းဦးအံ့—ကေသာ = ဆံပင်သည် အဆင်းအားဖြင့်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ် ရှိ၏၊ စားကောင်းသောက်ဖွယ်များကို ထည့် ထားသော ထမင်းပွဲ၌ ဆံပင်အဆင်းရှိသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုခုကို တွေ့ရအံ့၊ ဆံပင်မဟုတ် စေကာမူ “ဆံပင်မွေးပါသည်။ စွန့်ပစ်ကြ”ဟု ပြောဆိုကြလိမ့်မည်။ ဤသို့ အဆင်းအားဖြင့်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်၏၊ ညဉ့်၌ ထမင်းစားသူသည် ထမင်း ခွက်၌ ဆံပင်သဏ္ဌာန် မာကျောသောလျှော် (ရှော်)မျှင်ကို ဆုပ်ကိုင်မိအံ့၊ ဆံပင်ထင်၍ စက်ဆုပ်ရွံရှာတတ်ကြသည်၊ ဤသို့ သဏ္ဌာန်အားဖြင့်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်၏၊ ဆီမလိမ်းကျံ ပန်းမပန်သော ဆံပင်၏ အနံ့သည် အလွန် စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်း၏၊ ဆံပင်ကို မီး၌ထည့်သော် ပို၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းသော အနံ့ဆိုးထွက်၏၊ ဤသို့ အနံ့အားဖြင့်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်၏။ ဥပမာ မွေးခါစံ ကလေးငယ်၏ ကျင်ကြီး (မစင်)သည် နနွင်းကဲ့သို့ ဝါဝင်းသော အဆင်းရှိ၏၊ နနွင်း တောင့်ကဲ့သို့ သဏ္ဌာန်ရှိ၏၊ ထို့ကြောင့် အဆင်းသဏ္ဌာန်အားဖြင် စက်ဆုပ်အပ်သည် ဟု မဆိုနိုင်ချေ၊ သို့သော် ထိုမစင်၏အနံမူကား စက်ဆုပ်ဖွယ်ပင် ဖြစ်၏၊ အမှိုက်ပုံ၌ စွန့်ပစ်ထားသော ခွေးနက်သေ တကောင်၏ အဆင်းသည် ထန်းသီးမှည့်ကဲ့သို့ သဏ္ဌာန်သည် မရိုးစည်ကဲ့သို့ အစွယ်သည် မုလေးငုံ ကဲ့သို့ဖြစ်၍ အဆင်းသဏ္ဌာန်အားဖြင့် မစက်ဆုပ်အပ်သော်လည်း အပုပ်နံ့ဖြင့် လွန်စွာ စက်ဆုပ်အပ်သည်သာတည်း၊ ထို့အတူ ဆံပင်သည် “သုံးတောင်တထွာ၊ ဆံကေသာ လည်း။ ဖြေကာပြန်တက်၊ ဖနောင့်ထက်ဝယ်၊ ကျီးနက်တောင်ပံ၊ ပိတုန်းပျံသို့၊ သဏ္ဌာန် အဆင်း လှဘိခြင်း”ဟု (သာမန်လူများ အဖို့) အဆင်းသဏ္ဌာန်အားဖြင့် စွဲမက်ဖွယ် ဖြစ်သော်လည်း အနံ့အားဖြင့်ကား စက်ဆုပ် ဖွယ်သာတည်း၊ ဆံပင်ဟူသည် ပြည် သွေး ကျင်ကြီး ကျင်ငယ် သည်းခြေ သလိပ်စသည်တို့၏ အကျိုးဆက်ဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် မှီရာ အကြောင်းအားဖြင့်လည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်၏၊ တောသူတောင်သားတို့၏ ကျင်ကြီး ကျင်ငယ်စွန့်ရာအရပ်၌ ပေါက်သောဟင်းရွက်တို့သည် မြို့သူမြို့သားများအဖို့ စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ် သကဲ့သို့တည်း၊ ကျင်ကြီး (မစင်)ပုံ၌ မှိုတက် နေသကဲ့သို့ “ဆံပင်ဟူသည်လည်း ၃၁-ကောဋ္ဌာသ၏ အထက်၌ မှိုသဖွယ် ပေါက်နေသော အရာဝတ္ထုသာ ဖြစ်၏၊ အမှိုက်ပုံ သုသာန် အရပ်စသည်တို့၌ ပေါက်သော ဟင်းရွက်သည် စက်ဆုပ်ဖွယ် ဖြစ်သကဲ့သို့၎င်း မသန့်ရှင်း ကျုံးရေ၌ပေါက်သော ကြာပန်းစသည်သည် စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်သကဲ့သို့၎င်း မသန့် ရှင်း မစင်ကြယ်သော အရပ်၌ ပေါက်သော ဆံပင်သည် စက်ဆုပ်ဖွယ်သာတည်း။ ပထမဈာန်ဆိုက်ပြီ ဤသို့တည်ရာအားဖြင့်လည်းစက်ဆုပ်ဖွယ် ဖြစ်၏။ ယင်းသို့ မိမိစီးဖြန်းပွါးများနေသော ကောဋ္ဌာသကမ္မဋ္ဌာန်း၌ စက်ဆုပ်ဖွယ်ထင်လာခြင်းမျိုးကို ဆိုလိုသည် (အဘိ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၂၁။ ဝိသုဒ္ဓိ၊၁၊၂၄၁-၂)။ ထိုထင်လာသော ပဋိဘာဂနိမိတ်ကို ဆက်လက်စီးဖြန်း ပွါးများသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား ဈာန်အင်္ဂါငါးပါး နှင့် ပြည့်စုံသော ပဌမဈာန်အပ္ပနာဇောဝီထိ ကျ၏၊ ပထမဈာန်ကို ရ၏၊ မိမိရလာသော ပဌမဈာန်ကို ထက်သန်ကြီးထွားအောင် မြဲမြံ ခိုင်ခံ့အောင် ဝသီဘော်နိုင်အောင် ပြုအပ်၏၊ ထို့နောင်မှ ကြွင်းသော ကောဋ္ဌာသတို့ကို စီးဖြန်းပွါးများ၍ ပဌမဈာန်ဇောကို ကျစေ အပ်၏၊ ရရှိနိုင်သော အကျိုးတရားများ ဤကာယဂတာသတိ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်း ပွါးများသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် ဆိတ်ငြိမ် အေးချမ်းသော တောကျောင်း၌ မမွေ့လျော် မပျော်ပိုက်မှု (အရတိ)ကို၎င်း ကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံ၌ မမွေ့လျော် မပျော်ပိုက်မှု (အရတိ)ကိုလည်းကောင်း, ကာမဂုဏ်၌ မွေ့လျော်ပျော် ပိုက်မှု (ရတိ)ကိုလည်းကောင်း, နှိပ်နင်းပယ်ရှားနိုင်သည်။ ထို့ပြင် ဤကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းသူ (အတ္တသိနေဟ)ကုန်ခန်းသွေ့ခြောက်ရကား ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည်မိမိကိုယ်ကိုချစ်ခင်စွဲလမ်းမှု မိမိကိုယ်၌ ကျရောက်ဖြစ်ပေါ်လာမည့် ဘေးကြီးဘေးငယ်အသွယ်သွယ်ကိုလည်း သည်းခံ နိုင်သည်။ မှန်၏—သတ္တဝါများသည် အတ္တသိနေဟကြောင့်သာ ဘေးကြီး ဘေးငယ်ကို သည်းမခံနိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်၊ အတ္တသိနေဟ ကုန်ခန်း ခြောက်သွေ့ နေသူအား ဘေးကြီး ဘေးငယ်များကို သည်းမခံ နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိ၊ သည်းခံနိုင်သည်သာ၊ သည်သာ မကသေး ဤကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းပါးများသူ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် အချမ်း အပူဟူသော ဆင်းရဲဒုက္ခကိုလည်း သည်းခံနိုင်သည်၊ မိမိကို သတ်ရန်လာသောရန်သူကိုပင် အမျက်မထားပဲ သည်းခံနိုင်သည် ။ ပထမဈာန်သာ ရနိုင် ဤကာယဂတာသတိ ကမ္မဋ္ဌာန်းသည် အာရုံရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်း၏၊ ထို့ကြောင့် အထက် ဒုတိယဈာန်စသည်ကို မရနိုင်၊ ပဌမ ဈာန်ကိုသာ ရနိုင်၏ ဝဏ္ဏကသိုဏ်းကို ကူးနိုင် ကာယဂတာသတိကမ္မဋ္ဌန်းကို စီးဖြန်းပွါးများအားထုတ်၍ ပဌမဈာန်ရပြီးသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် မိမိရပြီးသော ပဌမဈာန်ကို ထက်သန် အားကောင်းအောင်, မြဲမြံခိုင်ခံ့ အောင်, ဝသီဘော်နိုင်အောင် ပြုအပ်၏၊ ထိုနောက် အထက်ဒုတိယဈာန်စသည်ကို ရလို ဖြစ်စေလိုသောအခါ ထိုထို ကောဋ္ဌာသ၏ အဆင်းကို နှလုံးသွင်း၍ ဝဏ္ဏကသိုဏ်း ဖြစ်အောင် ရှုအပ် ပွါးများအပ် စီးဖြန်းအပ်၏။ ရှင်းဦးအံ့— ဆံပင်၏ မည်းနက် ညိုမောင်းသော အဆင်းကို “နီလံ နီလံ = ညိုသောအဆင်း ညိုသောအဆင်း”ဟု စီးဖြန်းပွါးများသူယောဂီ ပုဂ္ဂိုလ်သည် အထက်ဒုတိယဈာန် စသည်ကို ရနိုင်၏ ။ ဤဆံပင်နည်းတူ အမွေး သည်းခြေတို့၏ ညိုသောအဆင်းကိုလည်း နီလကသိုဏ်းအဖြစ် စီးဖြန်းပွါးများနိုင်၏၊ အဆီခဲ၏ ဝါသော အဆင်းကို ပီတကသိုဏ်းအဖြစ် စီးဖြန်းပွါး များနိုင်၏၊ အသားနှင့် သွေးတို့၏ နီသော အဆင်းကို လောဟိတကသိုဏ်းအဖြစ် စီးဖြန်း ပွါးများနိုင်၏၊ ခြေသည်း လက်သည်း သွား အရိုးတို့၏ ဖြူသော အဆင်းကို ဩဒါတကသိုဏ်းအဖြစ် စီးဖြန်းပွါးများနိုင်လေသည် ။ ဓာတ်ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ဆက်လက် ရှုပွားနိုင် ဤဆိုခဲ့ပြီးသော နည်းအတိုင်း စီးဖြန်းပွါးများ၍ ဈာန်ငါးပါးစလုံး ကိုရပြီးသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် မဂ်ဖိုလ်ကို ရလို ဖြစ်စေလိုသောအခါ ထိုထိုကောဋ္ဌာသတို့ကို ဓာတ်၏အစွမ်းအားဖြင့် နှလုံးသွင်း စီးဖြန်းပွါးများရမည်။ ရှင်းဦးအံ့—ဆံပင်သည် ဦးခေါင်းခွံကို ရစ်ပတ်ထားသော အရေ ပေါ်၌ ပေါက်၏။ သို့သော် “ငါ(= ဆံပင်)သည် ဦးခေါင်းခွံကို ရစ်ပတ်ထားသော အရေပေါ်၌ ပေါက်ရပေ၏”ဟု ဆံပင်ကိုယ်တိုင်က သိသည်မဟုတ်၊ ထို့အတူ ဦးခေါင်းခွံကို ရစ်ပတ်ထားသော အရေကလည်း “ဆံပင်သည် ငါ(= အရေ)၏ အပေါ်၌ ပေါက်နေ၏”ဟု သိသည်မဟုတ်၊ ဆံပင်နှင့် ဆံပင်ပေါက်ရာ အရေတို့သည် စိတ်စေတနာမရှိ၊ အဗျာကတ တို့သာတည်း၊ တိတ္ထိတို့ကြံဆအပ်သော အတ္တမှ ဆိတ်၏၊ သုဉ်း၏၊ ခက်မာခြင်းသဘောရှိသော ပထဝီဓာတ်သာတည်း၊ ဤသို့နှလုံးသွင်းဆင်ခြင်ရမည်။ (ကျန်သောပထဝီဓာတ် များ၌ နှလုံးသွင်းဆင်ခြင်ပုံကို အဘိ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၄၀-၁-၌ ကြည့်။) အာပေါဓာတ် ၁၂-ပါး၌လည်း မုတ္တ = ကျင်ငယ်သည် ဆီးအိမ် စည်ပေါင်းအိမ် အတွင်း၌ တည်၏၊ သို့သော် “ငါ (= ကျင်ငယ်)သည် ဆီးအိမ် စည်ပေါင်းအိမ် အတွင်း၌ တည်ရပေသည်”ဟု ကျင်ငယ် ကိုယ်တိုင်က သိသည်မဟုတ်၊ ထို့အတူ ဆီးအိမ် စည်ပေါင်းအိမ်ကလည်း “ကျင်ငယ်သည် ငါ (= ဆီးအိမ် စည်ပေါင်းအိမ်)၏ အတွင်း၌ တည်နေ၏”ဟု သိသည်မဟုတ်၊ ကျင်ငယ်နှင့် ကျင်ငယ်တည်ရာ ဆီးအိမ် စည်ပေါင်းအိမ်တို့သည် စိတ်စေတနာမရှိ၊ အဗျာကတတို့သာတည်း၊ တိတ္ထိတို့သည် ကြံဆအပ်သော အတ္တ မှ ဆိတ်၏၊ သုဉ်း၏၊ ယိုစီးစိမ့်ဝင်တတ်သော အရည်သဘော၊ စေးကပ် ဖွဲ့ယှက်တတ်သော အာပေါဓာတ်သာတည်း၊ ဤသို့ဆင်ခြင်နှလုံးသွင်းရမည်၊ ယင်းသို့ ဆင်ခြင်နှလုံးသွင်း၍ ပထဝီ အာပေါဓာတ်နှစ်ပါးကို သိမ်းဆည်းမိသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား ဝမ်း၌များသော တေဇောဓာတ် (ဝမ်းမီး တေဇောဓာတ်) နှာခေါင်း၌များသော ဝါယောဓာတ် (ထွက်လေ ဝင်လေ ဝါယောဓာတ်) ထင်ရှားလာလိမ့်မည်၊ ဘူတရုပ်မှ ဥပါဒါရုပ်ဆီသို့ ထိုဓာတ် (= မဟာဘုတ်)လေးပါးကို သိမ်းဆည်းမိသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား မဟာဘုတ်ကိုမှီ၍ ဖြစ်သော ဥပါဒါရုပ်များ ထင်ရှားလာလိမ့်မည်၊ မှန်၏ —မဟာဘုတ်ကို ဥပါဒါရုပ်ဖြင့် ပိုင်းခြားထား၏၊ ဥပါဒါရုပ်ကိုလည်း မဟာဘုတ်ဖြင့် ပိုင်းခြားထားသည်၊ ဥပမာ နေပူကို အရိပ်ဖြင့် ပိုင်းခြား ထားသကဲ့သို့ အရိပ်ကိုလည်း နေပူဖြင့် ပိုင်းခြားထားသကဲ့သို့တည်း။ ရှင်းဦးအံ့—အရိပ်သည် နေပူကို မှီနေရ၏၊ နေပူရှိခြင်းကြောင့်သာ အရိပ်ဖြစ်ပေါ်လာရသည်၊ ထို့အတူ ဥပါဒါရုပ်သည် မဟာဘုတ်ကို မှီနေရ၏၊ မဟာဘုတ်ကိုမှီ၍ ဥပါဒါရုပ်များ ဖြစ်ကြရသည်၊ ထို့ကြောင့် မှီရာမဟာဘုတ်ကို သိမ်းဆည်းမိသူ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား မှီတတ်သော ဥပါဒါရုပ်များလည်း ထင်ရှား လာနိုင်သည် ဟူလို။ ဆက်လက်၍ နာမ်တရားများကို သိမ်းဆည်းနိုင် “မဟာဘုတ်လေးပါးနှင့် ဥပါဒါရုပ်များသည် ရုပ်တရားအစု ရူပက္ခန္ဓာသာတည်း”ဟု ရူပက္ခန္ဓာကို သိမ်းဆည်းမိသူ ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား အာယတနဒွါရ၏အစွမ်းအားဖြင့် နာမ် ခန္ဓာများ ထင်ရှားလာလိမ့်မည်၊ ရှင်းဦးအံ့... ရူပက္ခန္ဓာ၌ စက္ခုပသာဒကို အရကောက်ရသော စက္ခာယတန စက္ခုဒွါရတို့ ပါရှိ၏၊ ထိုစက္ခာယတန စက္ခုဒွါရ-စသည်၏ အစွမ်းဖြင့် စက္ခုဒွါရ၌ဖြစ်သော စိတ် (= စက္ခုဒွါရိက စိတ်)များနှင့်, ယင်းနှင့်ယှဉ်ဘက်စေတသိက် နာမ်တရားများ ထင်ရှားလာလိမ့်မည်ဟူလို။ သောတာယတန သောတဒွါရ-စသည်၏ အစွမ်းဖြင့် သောတဒွါရိကစိတ် စေတသိက် နာမ်တရားများ ထင်ရှားလာနိုင်ပုံကို ချဲ့၍သိလေ၊ ထိုအခါ နာမ်ရုပ်ကိုသိမ်းဆည်းမိပြီးဖြစ်၍ ထိုနာမ်ရုပ်တို့ဟူသည် ခန္ဓာ ၅-ပါး အာယတန ၁၂-ပါး ဓာတ် ၁၀-ပါးတို့ပင်တည်းဟု ခန္ဓာအာယတနဓာတ်၏ အစွမ်းဖြင့် နာမ်ရုပ်ကို ပိုင်းခြားမှတ်သား နိုင်လိမ့်မည်၊ အကြောင်းတရား အကျိုးတရား သိမ်းဆည်းခြင်း နာမ်ရုပ် ဟူသည်လည်း အကြောင်းကင်း၍ ဖြစ်သည် မဟုတ်၊ ထိုနာမ်ရုပ်တို့၏ အကြောင်းကား အဝိဇ္ဇာစသော တရားပင်တည်းဟု နာမ်ရုပ်တို့၏ အကြောင်းကို ပိုင်းခြား မှတ်သားနိုင်လိမ့်မည်၊ အတိတ်ဘဝကလည်း အကြောင်း တရား အကျိုးတရားများဖြစ်ခဲ့ပြီ၊ အနာဂတ် ဘဝ၌လည်း အကြောင်းတရား အကျိုးတရားများ ဖြစ်ကြပေဦးမည်၊ ယခုလက်ရှိဘဝ၌လည်း အကြောင်းတရား အကျိုးတရားများသည် ဖြစ်ဆဲသာတည်း၊ ထိုအကြောင်းတရား အကျိုးတရားမှတစ်ပါး ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါဟူ၍မရှိ၊ သင်္ခါရတရားအစုသာတည်းဟု ကာလသုံးပါး၌ (ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ သူ ငါ ဖြစ်ခဲ့သည် ဖြစ်နေသည် ဖြစ်လိမ့်မည် ဟူသော) ယုံမှားခြင်းကို လွန်မြောက်နိုင်လိမ့်မည်၊ သင်္ခါရတရားအစုသာ ဟု မှတ်ကြောင်းဖြစ်သော ဝိပဿနာဉာဏ်သည် ဉာတပရိညာမည်၏၊ ထိုသို့ သင်္ခါရတရားတို့ကို (ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ သူ ငါမဟုတ် သင်္ခါရ တရား အစုသာဟု) မှတ်သား၍ နေသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် ဘုရားသခင် သာသနာတော်၌ အမြစ်စွဲမိသူ, ထောက်တည်ရာ ရသူ မည်၏၊ စူဠသောတာပန်ဟု ခေါ်ရသည်၊ ဂတိ မြဲ၏၊ သုဂတိဘုံသို့ ရောက်ရမည်မှာ သေချာပြီဟူလို၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည် လျောက်ပတ် သောဥတု, ပုဂ္ဂိုလ်, ဘောဇဉ် တရားနာခြင်း ကိုရ၍ တနေရာတည်း တထိုင်တည်း လက္ခဏာယာဉ်သုံးပါးသို့ တင်လျက် ဝိပဿနာ ရှုသော် ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်နိုင်လေသည် ဝိပဿနာ ရှုခြင်းနှင့် ရဟန္တာဖြစ်ခြင်း တနည်းအားဖြင့် ပထဝီသည် အတွင်း မြေဓာတ် (အဇ္ဈတ္တပထဝီ) အပြင်မြေဓာတ် (ဗဟိဒ္ဓပထဝီ)ဟု နှစ်မျိုးရှိသည်၊ ထိုတွင် ကေသ = ဆံပင်မှ မတ္ထလုင်္ဂ = ဥဏှောက်အထိ အရေအတွက်အားဖြင့် ၂၀-ကို အတွင်းမြေ ဓာတ်(အဇ္ဈတ္တပထဝီ)ဟု ခေါ်သည်၊ ပြင်ပ သန္တာန်၌ ဖြစ်သော သစ်ပင် တော တောင် မြေကြီး ဘုံဗိမာန် အိမ် ကျောင်းအစရှိသော မျက်စိဖြင့် မြင်ကောင်းသော အစိုင် အခဲ အထည် ဝတ္ထု ဟူသမျှကို ပြင်ပ မြေဓာတ် (ဗဟိဒ္ဓပထဝီ)ဟု ခေါ်သည်။ ထို့ပြင်ပ ပထဝီဓာတ် မြေစိုင်ခဲကိုယူ၍ ဤမြေစိုင်ခဲသည် “ငါ မဟုတ်, ငါ့ဥစ္စာမဟုတ် ငါ့အတ္တမဟုတ်၊ ခက် မာခြင်း သဘောရှိသော ပထဝီ ဓာတ်သာတည်း”ဟု ဆင်ခြင်နှလုံးသွင်းရမည်၊ ဤမြေ စိုင်ခဲ အတူ ဆံပင်သည်လည်း “ငါမဟုတ် ငါ့ ဥစ္စာမဟုတ်, ငါ့အတ္တမဟုတ်၊ ခက်မာခြင်း သဘောရှိသော ပထဝီဓာတ်သာတည်း” ဆံပင်နှင့် မြေစိုင်ခဲ နှစ်ပါးစလုံးသည် မဟုတ်, ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်, ငါ့အတ္တမဟုတ်၊ ခက်မာခြင်း သဘောရှိသော ပထဝီဓာတ်သာတည်း၊ ဘာမျှမထူးကြပြီ၊ နှစ်ပါးစလုံး ပထဝီ ဓာတ်ချည်းသာတည်း”ဟု ဆံပင်နှင့် မြေစိုင်ခဲကို တထပ်တည်း တူအောင် မြင်အောင် ကြည့်ရှု ဆင်ခြင်ရမည်၊ ယင်းသို့ ကြည့်ရှု ဆင် ခြင်သောအခါ ပြင်ပ ပထဝီ ဓာတ်များကို”ဟု မှတ်ထင်စွဲလမ်းခြင်းငှါ မဖြစ်နိုင်သကဲ့သို့ ထို့ပြင်ပ ပထဝီဓာတ်များ၌ “ငါကောင်— ရှာမရဘိသကဲ့သို့ အတွင်းမြေဓာတ် (အဇ္ဈတ္တ-ပထဝီ)များကိုလည်း ငါဟု မှတ်ထင်စွဲလမ်းခြင်းငှါ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ၊ အတွင်းမြေဓာတ် (အဇ္ဈတ္တပထဝီ)များ၌ “ငါကောင်” ရှာမရ တော့ပဲ “ဟင် ငါမဟုတ်ပါပဲတကား၊ ငါဆိုတာ မရှိပါပဲတကား”ဟု “ငါကောင်”ပျောက်၍သွားသဖြင့် ငါ-ဟူသော အတ္တအနေဖြင့်၎င်း, ငါ့ဟာဟူသော အတ္တနိယအနေဖြင့်၎င်း, ချစ်ခင် စွဲလမ်း တပ်မက်မှု “တဏှာ” ကင်းပြတ်၍ ရဟန်းကိစ္စပြီးဆုံးခြင်း(ရဟန္တာအဖြစ်)သို့ ရောက်ကြလိမ့်မည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%9A%E1%80%82%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%90%E1%80%AD

တခဆွတ်ခိ - ရှိဘူတာ

တခဆွတ်ခိ - ရှိဘူတာ (高槻市駅 တခဆွတ်ခိ- ရှိ - အဲခိ ) သည် ဂျပန်နိုင်ငံ၊ အိုဆာကာခရိုင်၊ တခဆွတ်ခိမြို့တွင် တည်ရှိသည့် ဘူတာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဝီကီဒေတာရှိ ကိုဩဒိနိတ်များ ဂျပန်နိုင်ငံရှိ ဘူတာရုံများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%90%E1%80%81%E1%80%86%E1%80%BD%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%AD%20-%20%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%AD%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%AC

တခဆွတ်ခိဘူတာရုံ

တခဆွတ်ခိဘူတာ (高槻駅 တခဆွတ်ခိ - အဲခိ ) သည် ဂျပန်နိုင်ငံ၊ အိုဆာကာခရိုင်၊ တခဆွတ်ခိမြို့တွင် တည်ရှိသည့် ဘူတာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဝီကီဒေတာရှိ ကိုဩဒိနိတ်များ ဂျပန်နိုင်ငံရှိ ဘူတာရုံများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%90%E1%80%81%E1%80%86%E1%80%BD%E1%80%90%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%AD%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%AF%E1%80%B6

တိုမိတ ဘူတာ (အိုဆာကာစီရင်စု)

တိုမိတ ဘူတာ(富田駅 တိုမိတ - အဲခိ ) သည် ဂျပန်နိုင်ငံ၊ အိုဆာကာခရိုင်၊ တခဆွတ်ခိမြို့တွင် တည်ရှိသည့် ဘူတာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ကိုးကား ဝီကီဒေတာရှိ ကိုဩဒိနိတ်များ ဂျပန်နိုင်ငံရှိ ဘူတာရုံများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%90%20%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%AC%20%28%E1%80%A1%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%86%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%85%E1%80%AE%E1%80%9B%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%85%E1%80%AF%29

ဌာန်၊ ကရိုဏ်း၊ ပယတ်

အက္ခရာတို့၏ ဖြစ်ရာအရပ်ကို ဌာန်ဟုခေါ်ဆိုသည်။ အက္ခရာများ ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၏ အကြောင်းကို ကရိုဏ်းဟု ခေါ်ဆိုသည်။ အက္ခရာများ ဖြစ်ပေါ်လာအောင် အားထုတ်မှုကို ပယတ် ဟု ခေါ်ဆိုသည်။ ထိုတွင် ဌာန်ဟူသည် ဌာနဟူသောပါဠိပုဒ်ကို မြန်မာသံဖြင့် ခေါ်ဆိုထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ပေါ်ရာအရပ်၊ တည်ရာ အရပ်ဟု ဆိုလိုသည်။ ဌာန် စကားတခွန်းကို ပြောဆိုမည်ဟု ကြံစည်သောအခါ၊ စိတ် ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသော ပထဝီဓာတ်သည် လည်ချောင်းအာ စောက်သောအရပ်တို့၌ ပင်ကိုမူလကရှိသောကမ္မဇ(ကံကြောင့် ဖြစ်သည့်) ပထဝီဓာတ်ကို ထိခိုက်၏။ ယင်းသို့ ဓာတ်နှစ်ခုတို့ ထိခိုက်ကြသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ပြောဆိုလိုသောသူ၏ အလို ဆန္ဒအားလျော်စွာ အက္ခရာအသံတို့သည် သူ့အရပ်နှင့်သူ အသီး သီးဖြစ်ပေါ်လာကြ၏။ ယင်းအက္ခရာအသံများ ဖြစ်ပေါ်လာရာ အရပ်ကို ဌာန်ဟုခေါ်ဆိုလေသည်။ ထိုဌာန်တို့သည် နျာသ(ဉာသ်)ဆရာ့အလိုအားဖြင့် ၅ ပါး၊ ရူပသိဒ္ဓိဆရာ့အလိုအားဖြင့် ၆ ပါး၊ သဒ္ဒနီတိ ဆရာ့အလိုအား ဖြင့် ၇ ပါး၊ စူဠနိရျွှိုဆရာ့အလိုအားဖြင့် ၈ ပါး အပြားရှိကုန် ၏။ နျာသဆရာ့ အလိုအားဖြင့် ဌာန် ၅ ပါး (၁) ကဏ္ဌဌာန်= လည်ချောင်းအရပ် (၂) တာလုဌာန်= အာစောက်အရပ် (၃) မုဒ္ဓဌာန်=အာခေါင်အရပ် (၄) ဒန္တဌာန်=သွားအရပ် (၅) ဩ ႒=နှုတ်ခမ်းအရပ် ဟူသော ဤ ၅ ပါးဖြစ်၏။ ရူပသိဒ္ဓိဆရာ့ အလိုအားဖြင့် ဌာန် ၆ ပါး ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ၅ ပါးတွင် နာသိကဌာန် (နှာခေါင်း အရပ်) တစ်ခုကိုထည့်၍ ၆ ပါးဖြစ်၏။ သဒ္ဒနီတိဆရာ့ အလိုအားဖြင့် ဌာန် ၇ ပါး ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ၆ ပါးတွင် ဥရဌာန်(ရင်အရပ်)တစ်ခု ကိုထည့်၍ ၇ ပါးဖြစ်၏။ စူဠနိရျွှိုဆရာ့ အလိုအားဖြင့် ဌာန် ၈ ပါး ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ၇ ပါးတွင် ဇိဝှါမူလိယဌာန် (လျှာရင်းအရပ်) တစ်ခုကိုထည့်၍ ၈ ပါးဖြစ်၏။ ဌာန် အက္ခရာများ ၁။ ကဏ္ဌ=လည်ချောင်း အ၊ အာ၊ က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ ဟ ၂။ တာလု=အာစောက် ဣ၊ ဤ၊ စ၊ ဆ၊ ဇ၊ ဈ၊ ဥ၊ ယ ၃။ မုဒ္ဓ=အာခေါင် ဋ၊ ဌ၊ ဍ၊ ဎ၊ ဏ၊ ရ၊ ဠ ၄။ ဒန္တ=သွား တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န၊ လ၊ သ ၅။ ဩ =နှုတ်ခမ်း ဥ၊ ဦ၊ ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ ကဏ္ဌ=လည်ချောင်း တာလု=အာစောက် ကဏ္ဌ=လည်ချောင်း ဩဠ=နှုတ်ခမ်း ဒန္တ=သွား ဩဠ=နှုတ်ခမ်း ၆။ နာသိကာ=နှာခေါင်း နိဂ္ဂဟိတ်ခေါ်သေးသေးတင်၊ င၊ ဥ၊ ဏ၊ န၊ မဟူသော ဤ ၅ လုံးတို့သည်လည်း မိမိတို့ဆိုင်ရာ ဌာန်တို့၌ ဖြစ် ကြသည့်အပြင် နာသိကဌာန်၌ ဖြစ်ကြ၏ ၇။ ဥရ=ရင် င၊ ဥ၊ ဏ၊ န၊ မ ၅ လုံး၊ ယ၊ လ၊ ဝ၊ ဠ ၄ လုံး၊ ဤ အက္ခရာ ၉ လုံးတို့နှင့်ယှဉ်သော ဟ အက္ခရာသည် ဥရု ဌာန်၌ဖြစ်၏။ ယင်းတို့ကား ငှ၊ ဥှ၊ ဏှ၊ နှ၊ မှ၊ ယှ၊ လှ၊ ဝှ၊ ဠှတို့ဖြစ် ကြ၏။ ယင်းအက္ခရာ ၉ လုံးနှင့် မယှဉ်သောဟသက် သက်သည်ကား ကဏ္ဌဌာန်၌ပင် ဖြစ်၏။ ၈။ ဇိဝှါမူလိယ=လျှာရင်း အားလုံးသောအက္ခရာတို့သည် ပြဆိုခဲ့ပြီးသည့်အတိုင်း အသီးအသီး မိမိတို့၏ ဌာန်တို့၌ ဖြစ်ကြသည့်အပြင် ဇိဝှါမူလိယဌာန်၌လည်း ဖြစ်၏။ မြန်မာဌာန် မြန်မာတို့သည် အိန္ဒိယ ဗြာဟ္မီအက္ခရာတို့ကို အသွင်ပြောင်းယူသည်သာမဟုတ်၊ အသံကိုပါ မြန်မာတို့အသံသို့ ပြောင်းယူခဲ့ကြသည်။ မြန်မာအက္ခရာများကို မြန်မာတို့ ရွတ်ဆိုသံအတိုင် အက္ခရာဖြစ်ပေါ်ရာနေရာ ဌာန်ကို ခွဲပါက အောက်ပါအတိုင်းရမည်။ လည်ချောင်းဌာန် = က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ အ၊ အာ၊ ဟ အာစောက်ဌာန် = ည၊ ဣ၊ ဤ၊ ယ အာထိပ်ဌာန် = ဋ၊ ဌ၊ ဍ၊ ဎ၊ ဏ၊ တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န၊ ရ၊ ဠ၊ လ သွားဌာန် = စ၊ ဆ၊ ဇ၊ ဈ၊ သ နှုတ်ခမ်းဌာန် = ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ၊ ဥ၊ ဦ၊ ဝ လည်ချောင်းအာစောက်ဌာန် = ဧ၊ အဲ လည်ချောင်းနှုတ်ခမ်းဌာန် = ဩ၊ ဪ၊ အို နှာခေါင်းဌာန် = အံ၊ င၊ ည၊ ဏ၊ န၊ မ ကရိုဏ်း အက္ခရာများ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း၏အကြောင်းကို ကရိုဏ်းဟု ခေါ်သည်။ ကရိုဏ်းဟူသည် ကရဏဟူသော ပါဠိပုဒ်ကို မြန်မာ သံဖြင့် ခေါ်ဆိုထားခြင်းဖြစ်သည်။ အထူးသဖြင့် ကျေးဇူးပြု တတ်သောအရာ၊ အထူးသဖြင့် ကျေးဇူးပြုတတ်သောအကြောင်း ဟု အဓိပ္ပာယ်ရလေသည်။ ဌာန်ဟူသည် အက္ခရာများဖြစ်ပေါ်ရန် မူလပင်ကို အကြောင်းအရင်းဖြစ်၏။ ကရိုဏ်းဟူသည် အက္ခရာများဖြစ်ပေါ်ရန် နီးကပ်သောအကြောင်း၊ ထောက်ပံ့တတ်သော အကြောင်း ဖြစ်၏။ ထိုကရိုဏ်းသည် (၁) ဇိဝှါမ =လျှာလယ်အရပ် (၂) ဇိဝှေါပဂ္ဂ =လျှာဖျား၏အနီးအရပ် (၃) ဇီဝှဂ္ဂ=လျှာ ဖျားအရပ် (၄) သကြာန =မိမိတို့၏ဖြစ်ရာဌာန(အရပ်)ဟူ၍ ၄ ပါးရှိ၏။ ကရိုဏ်း အက္ခရာများ ၁။ ဇိဝှါမ=လျှာလယ်အရပ် ဣ၊ ဤ၊ စ၊ ဆ၊ ဇ၊ ဈ၊ ဥ၊ ယဟူသော တာလုဇ အက္ခရာ ၈လုံး ၂။ ဇိဝှေါပဂ္ဂ=လျှာဖျား၏အနီးအရပ် ဋ၊ ဌ၊ ဍ၊ ဎ၊ ဏ၊ ရ၊ ဠ၊ ဟူသော မုဒ္ဓဇအက္ခရာ ၇ လုံး ၃။ ဇိဝှဂ္ဂ=လျှာဖျားအရပ် တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န၊ လ၊ သဟူသော ဒန္တဇအက္ခရာ ၇ လုံး ၄။ သကြာန=မိမိတို့၏ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော အက္ခရာ ဖြစ်ရာအရပ် များမှကြွင်းသော အ၊ အာ၊ ဥ၊ ဦ၊ ဧ၊ ဩ၊ က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ၊ ဝ၊ ဟ၊ အံဟူသော အက္ခရာ ၁၉ လုံး ယင်း အက္ခရာတို့မှာ ကရိုဏ်း ဟူ၍ သီးခြားမရှိ။ မိမိတို့ ဖြစ်ရာအရပ်ဌာန်များသည်ပင် ယင်းတို့ဖြစ်ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်လေသည်။ ပယတ် အက္ခရာများဖြစ်ပေါ်လာအောင် အားထုတ်မှုကို ပယတ်ဟု ခေါ် သည်။ ပယတ်ဟူသည် ပယတနဟူသော ပါဠိပုဒ်ကို မြန်မာသံ ဖြင့် ခေါ်ဆိုထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အက္ခရာတို့ကို ရွတ်ဆိုခြင်း ငှာ အားထုတ်ခြင်းဟု အဓိပ္ပာယ်ရလေသည်။ ထိုပယတ်သည် (၁) သံဝုတ=ဌာန်နှင့် ကရိုဏ်းတို့ကို ပိတ်ခြင်း၊ (၂) ဝိဝဋ=ဌာန်နှင့်ကရိုဏ်းတို့ကိုဖွင့်ခြင်း၊ (၃) ဖြု= ဌာန်နှင့်ကရိုဏ်းတို့ကိုထိခြင်း၊ (၄) ဤသံဖြု=ဌာန်နှင့်ကရိုဏ်း တို့ကို အနည်းငယ်ထိခြင်းဟူ၍ ၄ ပါးရှိ၏။ (ဤ၌ ပုဒ်စစ်တွင် ကား နှုတ်ခမ်းတို့၏ ပိတ်ခြင်းသည် သံဝုတမည်၏ စသည်ဖြင့် အဓိပ္ပာယ်တစ်မျိုးပြဆိုထားလေသည်။) ပယတ် အက္ခရာများ ၁။ သံဝုတ=ဌာန်နှင့် အ။ အ အက္ခရာကိုရွတ်ဆိုသော ကရိုဏ်းတို့ကိုပိတ်ခြင်း အခါ၊ ဌာန်ကရိုဏ်းဖြစ်သော လည်ချောင်းသားနှစ်ခုကို ပိတ် သောအားဖြင့် ရွတ်ဆိုရသည်။ ၂။ ဝိဝဋ=ဌာန်နှင့် အာ၊ ဣ၊ ဤ၊ ဥ၊ ဦ၊ ဧ၊ ဩ ကရိုဏ်းတို့ကိုဖွင့်ခြင်းနှင့် သ၊ ဟနှစ်လုံး။ ဤအက္ခရာ ၉ လုံးကိုရွတ်ဆိုသောအခါ၊ မိမိ တို့နှင့်ဆိုင်ရာဌာန်ကရိုဏ်းတို့ကို ပွင့်ပွင့် ပြုသောအားဖြင့် (ဖွင့်သောအားဖြင့်) ရွတ်ဆိုရသည်။ ၃။ ဖြု=ဌာန်နှင့်ကရိုဏ်း က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ စ၊ ဆ၊ ဇ၊ တို့ကိုထိခြင်း ဈ၊ ဥ၊ ဋ၊ ဌ၊ ဍ၊ ဎ၊ ဏ၊ တ၊ ထ၊ ဒ၊ ဓ၊ န၊ ပ၊ ဖ၊ ဗ၊ ဘ၊ မ။ ဤအက္ခရာ ၂၅ လုံးတို့ကို ရွတ်ဆိုသောအခါ၊ မိမိတို့နှင့်ဆိုင် ရာ ဌာန်ကရိုဏ်းတို့ကို ကောင်း စွာစိစိထိစေ၍ ရွတ်ဆိုရသည်။ ၄။ ဤသံဖြု=ဌာန်နှင့် ယ၊ ရ၊ လ၊ ဝ။ ဤအက္ခရာ ၄ ကရိုဏ်းတို့ကို လုံးကို ရွတ်ဆိုသောအခါ မိမိတို့အနည်းငယ်ထိခြင်းနှင့်ဆိုင်ရာ ဌာန်ကရိုဏ်းတို့ကို ထိယောင်မူကာမျှဖြင့်(အနည်းငယ်ထိကာမျှဖြင့်)ရွတ်ဆိုရသည်။ ဤ ဌာန်ကရိုဏ်းပယတ်ဟုဆိုသော အမည်များသည်ကား ပါဠိဘာသာကိုစွဲ၍ ဖြစ်ပေါ်လာကြသည်။ သို့ရာတွင် မြန်မာ အသံကာရံ ခြောက်ဆယ့်လေးမျိုးနှင့် ဆက်စပ်ဖြစ်ပေါ်လာသော သရဗျည်း အက္ခရာတို့၌လည်း ယခုပြဆိုပြီးခဲ့သော ဌာန်ကရိုဏ်း ပယတ်စဉ်အတိုင်း လျော်ရာသွင်း၍ယူရသည်။ ကိုးကား မြန်မာစာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%8C%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%BA%E1%81%8A%20%E1%80%80%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%8F%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%81%8A%20%E1%80%95%E1%80%9A%E1%80%90%E1%80%BA

ဆံကျစ်

ဆံကျစ်ဟူသည် ရသေ့၏ကိုယ်၌ ရှိရင်းစွဲတည်း။ ရသေ့ ပြုလုပ်သောသူသည် မိမိဆံပင်ကို သန့်ရှင်းဖီးလိမ်း ပြင်ဆင်နေရမှု မရှိအောင် ကျစ်လစ်စွာ ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ထုံးထားရာ၏။ ထိုသို့ ဆံပင်ကို ကျစ်လစ်စွာ ထုံးထား သည်ကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ်သည်ဟု မှတ်ယူသင့်၏။ ဆံကျစ်ဝန်း အဋ္ဌသာလိနီ အဋ္ဌကထာလာ သစ်ရွက်မိုးသော စရပ်အတွင်း ဝိသုကြုံနတ်သား ဖန်ဆင်းအပ်သော အသုံးအဆောင်တို့တွင် ဇဋာမဏ္ဍလခေါ် ဆံကျစ်ဝန်းတခု ပါသဖြင့် ဆံကျစ်၀န်းဟူသည် ရသေ့ကိုယ်မှအလွတ် ဝိသုကြုံနတ်သား ဖန်ဆင်းအပ်သော ပစ္စည်းတခုဖြစ်သည်။ ရှင်သုမေဓာကိုယ်၏ အစိတ်အပိုင်းတခု မဟုတ်ဟု မှတ်ယူသင့်၏။ ရှင်သုမေဓာသည် သစ်ရွက်မိုးသော စရပ်အတွင်းသို့ ရောက်သောအခါ ဆံကျစ်ဝန်းကို ဦးခေါင်း၌စွပ်၍ ဦးသျှောင်နှင့်တကွ မလှုပ်မရှားရအောင် ဆင်စွယ်ဆံထိုးကို သွင်းထိုးထားသည်-ဟူသော စကားကို ထောက်၍လည်း ဇဋာမဏ္ဍလ = ဆံကျစ်ဝန်းသည် ရှင်သုမေဓာ၏ ဦးသျှောင် (ဆံထုံး)မှ သီးခြားဖြစ်ကြောင်း သိသာ၏။ ဤသို့ ဦးသျှောင်ပေါ်မှ အုပ်၍စွပ်ထားရသော ဆံကျစ်ဝန်းကိုပင် ယခုအခါကာလ၌ ထောက်ချာဟု ခေါ်သည်။ (ထောက်ချာ = ဦးသျှောင်ပေါ်မှာ အမှိုက်သရိုက်စသည် မကျရအောင် ထောက်ခံအုပ်ချုပ်ထားသော အသုံးအဆောင်ဟု ဆိုလိုသည်။) ထောက်ချာ (သို့) ဆံကျစ်? မုံရွေး ဇေတဝန်ဆရာတော်ကမူ- “သမန္တစက္ခုဒီပနီကျမ်း ပဌမတွဲ၌ ကျစ်လစ်စွာ ထုံးထားသော ဆံပင်ကို ဆံကျစ်ခေါ်သည်ဟု ရှေးဦးစွာ ပြပြီးလျှင်၊ နောက်၌ အကြောင်းအမျိုးမျိုး ထုတ်ဆောင်၍ ထောက်ချာကိုလည်း ဆံကျစ်ခေါ်သည်ဟု ပြဆိုသွားသည်။ (သမန္တစက္ခုဒီပနီကျမ်း၊ ပဌမအုပ်၊ ပုစ္ဆာအမှတ် ၄၈-၌ ကြည့်လေ။) ဆံပင်ပေါ်က အုပ်ထားသောအရာ ဆုတောင်းခဏ်းပျို့၌လည်း- “ရှင်အရည်းလည်း၊ ပြည်းစည်းမဟုတ်၊ ငုတ်လုတ်ဦးသျှောင်၊ ဆံကျစ်နှောင်၍”ဟု စပ်ဆိုသည်။ အဓိပ္ပါယ်မှာ ရှင်ရသေ့သည် ကတုံးမဟုတ်၊ သျှောင်ငုတ်တုတ်နှင့် ဆံပင်ကိုကျစ်လစ်အောင် ထုံးနှောင်ထားသည် ဟူ၍လည်း ယူနိုင်၏။ ဤသို့ ယူသည်ရှိသော် “ကျစ်လစ်စွာ ထုံးနှောင်ထားသော ဆံပင်ကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ်သည်”ဟု အဓိပ္ပါယ်ရ၏။ (တနည်း) ဆံငုတ်တုတ်ကို အပေါ်က ဆံကျစ်ဖြင့် အုပ်၍ နှောင်၍ဟုလည်း ယူနိုင်၏။ ဤသို့ ယူသည်ရှိသော် “ဆံပင်ပေါ်က အုပ်ထားသောအရာ (ထောက်ချာ)ကို ဆံကျစ်ခေါ်သည်”ဟု အဓိပ္ပါယ်ရောက်သွား၏။ ၎င်းပျို့ တနေရာ၌လည်း “ပြုပြင်ဦးရစ်၊ ဆံကျစ်လည်းစွပ်၊ သျှောင်ကျင်တပ်၍”ဟု စပ်ဆိုပြန်သည်။ ဆံပင်ပေါ်က အုပ်ထားသောအရာကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ် သည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ထွက်သည်။ လှပအောင် ထုံးထားသော ဦးသျှောင် စတုဓမ္မသာရခေါ် (ကိုးခဏ်း)ပျို့၌- “ပြေပြေပြစ်ပြစ်၊ ဆံကျစ်ဦးသျှောင်၊ လှအောင်ပတ်လုံး”ဟူ၍ စပ်ဆိုထားသဖြင့် ထို (ကိုးခဏ်း)ပျို့ဆရာ ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ၏ အလိုအားဖြင့် “ကောင်းမွန်စွာ လှပအောင် ထုံးထားသော ဦးသျှောင်ကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ်သည်”ဟု အဓိပ္ပါယ်တမျိုးတည်း ရှင်းလျက်ထွက်သည်။ ဇဋာပါဠိကို ဆံကျစ်ဆို မဂဓအဘိဓာန်ကျမ်း ဂါထာအမှတ် (၂၅၇)၌- “တာပသာနံ တဟိံ ဇဋာ”ဟူ၍ ဇဋာသဒ္ဒါသည် ရသေ့တို့၏ ဆံပင်အပေါင်း (ဆံစည်း)ကို ဟောကြောင်း ပြဆိုထားသည့်ပြင်၊ ဂါထာအမှတ် (၉၄၈)၌- “ဝေဏွာဒိ သာခါဇာလသ္မိံ ၊ လဂ္ဂကေသေ ဇဋာလယေ”ဟူ၍ ဇဋာသဒ္ဒါသည် ရှုပ်ထွေးရစ်လိမ်နေသော ဝါးရုံစသော အနက်၊ ရသေ့တို့၏ ရှုပ်ထွေးနေသော ဆံပင်ဟူသော အနက်၊ တဏှာဟူသော အနက် ဤသုံးနက်တို့၌ ဖြစ်ကြောင်းကို ပြဆိုထားသဖြင့် မဂဓအဘိဓာန် (အဘိဓာနပ္ပဒီပိကာ)ကျမ်းအလို “ရှုပ်ထွေး ထုံးနှောင်ထားသော ဆံပင်ကို ဇဋာဟုခေါ်ကြောင်း” ထင်ရှားသည်။ ဇဋာဟူသော ပါဠိကိုပင် ဆံကျစ်ဟူ၍ မြန်မာပြန်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆံပင် (သို့မဟုတ်) ဦးသျှောင် အဋ္ဌသာလိနီ အဋ္ဌကထာ၌ ဝိသုကြုံနတ်သား ဖန်ဆင်းသော အသုံးအဆောင်တို့ကို ပြဆိုရာဝယ် ဇဋာ = (ဆံကျစ်)ကို ဖန်ဆင်းသည်ဟု ပြဆိုချက် မပါမရှိ။ ဇဋာမဏ္ဍလ = (ဆံကျစ်ဝန်း)ကို ဖန်ဆင်းသည်ဟုသာ ပြဆိုသည်။ သို့ဖြစ်၍ ဇဋာ = (ဆံကျစ်)သည် ရသေ့၏ ကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်း ဆံပင် (သို့မဟုတ် ဦးသျှောင်)ဖြစ်ကြောင်း သိသာသည်။ ဗုဒ္ဓဝင် ပါဠိတော်၌လည်း သုမေဓာ ရှင်ရသေ့သည် ဒီပင်္ကရာ မြတ်စွာဘုရား ရှေ့တော်တွင် ဆံပင်ကို ဖြည်ဖြန့်ကြောင်း “ကေသေ မုဉ္စိတွာဟံ တတ္ထ”ဟု ဘုရား ဟောတော်မူသည်။ “ဆံပင်တို့ကို ဖြည်လိုက်သည်”ဆိုသော စကားဖြင့် “ကျစ်လစ်စွာ ထုံးထားသော ဆံကျစ်ကို ဖျက်လိုက်သည်”ဟူသော အဓိပ္ပါယ်ကို ပြသည်။ ထို့ပြင်၊ ၊ဝီသတိနိပါတ် မာတင်္ဂဇာတ် ပါဠိတော်လာ၊ ၊ဇဋာ စ ကေသာ အဇိနာ နိဝတ္ထာ၊ ၊ဟူသော စကားရပ်၌၊ ၊ဇဋာ စ ကေသာတိ တာတ မဏ္ဍဗျ တဝ ဒက္ခိဏေယျသု ဧကစ္စာနံ ကေသာ ဇဋာ ကတွာန ဗဒ္ဓါ။ အဇိနာ နိဝတ္ထာတိ သခုရာနိ စမ္မာနိ နိဝတ္ထာ၊ ၊ဟူ၍ အဋ္ဌကထာ၌ ဖွင့်ပြသည်။ ။(ဇဋာ စ ကေသာတိ၊ ဇဋာ စ ကေသာ ဟူသည်ကား။ တာတ မဏ္ဍဗျ၊ ချစ်သား မဏ္ဍဗျ...။ တဝ၊ သင်ချစ်သား၏။ ဒက္ခိဏေယျေသု၊ အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင်။ ဧကစ္စာနံ၊ အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏။ ကေသာ၊ ဆံပင်တို့ကို။ ဇဋာ ကတွာ၊ ဆံကျစ်ပြု၍။ ဗဒ္ဓါ၊ နှောင်ဖွဲ့အပ် (ထုံးအပ်)ကုန်၏) ဟု အဋ္ဌကထာ၌ အနက်သမ္ဗန်ရမည်။ ဆံပင်တို့ကိုပင် ကျစ်လစ်စွာ ဖွဲ့နှောင် ထုံးအပ်ကုန်သည်ဟု ဆိုသဖြင့် ကျစ်လစ်စွာ ဖွဲ့ထုံးအပ်သော ဆံပင်ကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ်သည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ထွက်သည်။ သို့ဖြစ်၍ “ကျစ်လစ်စွာ ထုံးထားသော ဆံပင်ကိုပင် ဆံကျစ်ဟူ၍ ခေါ်ကြောင်း ဖော်ပြရာပါ ပါဠိ အဋ္ဌကထာ မဂဓအဘိဓာန်တို့ကို ထောက်၍ ယုံမှားမရှိ မှတ်ယူရာ၏။ ထိုမှတပါးလည်း- စတုဓမ္မသာရ (ကိုးခဏ်း)ပျို့ ပိုဒ်ရေ (၁၈)မှာ- “အဋ္ဌင်္ဂီမဂ်၊ ထီးလှိုင်ငှက်အား၊ စိတ်စုံပြားဝယ်၊ နားလတ်သောခါ၊ ထောင်လိုငှါဖြင့်၊ မဟာဇဋ၊ ကျော့ကွင်းပြ၍၊ တောဝနေလေ့၊ ကျင့်သိမ်မွေ့သား၊ ရသေ့ပရိက္ခရာ၊ ထက်ကြပ်ပါလျက်”.. စသည်ဖြင့်၎င်း၊ မဃဒေဝလင်္ကာသစ်၊ ပဉ္စမပိုင်း တောထွက်ခဏ်း၊ ဒုတိယပိုဒ်၌- “ကေသမဿုံ ဩဟာရေတွာ၊ ကျမ်းလာပါဠိ၊ မိန့်ခွန်းယှိတိုင်း၊ ဣသိတာပသ်၊ ပြုတုံလတ်သား၊ သူမြတ်တကာ၊ ရှေးဦးစွာ၌၊ ကေသာမဿု၊ လူ့အသွင်ပြင်၊ ဆံပင်မုစ္ဆိတ်၊ ဖြတ်ရိတ်ပယ်ပြီး၊ တသီးနောက်မှ၊ ပေါက်သမျှကို၊ မချလုံးလုံး၊ ဆံကျစ်ထုံး၍၊ သက်ဆုံးတိုင်အောင်၊ ထားကြဆောင်၏…။ ဆောင်သည်စင်စစ်၊ ထိုဆံကျစ်လည်း၊ ပျံရစ်မိုးထက်၊ ကောင်းကင်ငှက်ကို၊ ဆက်ဆက်ဖမ်းငှါ၊ မှန်စွာမချွတ်၊ ကျော့ကွင်းညွတ်ဖြင့်၊ မလွတ်ရဘွယ်၊ ထောင်သော့နှယ်သို့၊ ထိပ်လယ်ဦးဖျား အတွင်းထား၍၊ ရှစ်ပါးအင်ညီ၊ အဋ္ဌင်္ဂီမဂ်၊ တရားငှက်ကို၊ ဆက်ဆက်ရအောင်၊ ဖြားကြထောင်၏”- ဟူ၍၎င်း စပ်ဆိုအပ်လေသည်။ “ဆံကျစ်”မှာ ဆံထုံး ဤ ပျို့ လင်္ကာတို့ကို ထောက်၍လည်း “ဆံကျစ်”မှာ ဆံထုံးဖြစ်ကြောင်း သိသာလှပေ၏။ ဤပျို့လင်္ကာများဖြင့် ဆံကျစ်မှာ ရိုးရိုးဆံထုံးမဟုတ်၊ ကျော့ကွင်းကဲ့သို့ ဆံမြိတ်ကွင်းဖော်၍ ထုံးထားသော ဆံထုံးဖြစ်ကြောင်းကို ပြဆို၏။ ဤပျို့လင်္ကာများ၌ အဓိပ္ပါယ်မှာ.. လောက၌ ထီးလှိုင်ငှက် (ငှက်ဆင်) မိုးပျံငှက်ကို ဖမ်းယူရန် ကွင်းထောင်သကဲ့သို့၊ ရသေ့များမှာလည်း အင်္ဂါရှစ်ပါးရှိသော အရိယမဂ်တည်းဟူသော ထီးလှိုင်ငှက် (ငှက်ဆင်) မိုးပျံငှက်ကို စိတ်တည်းဟူသော တောထဲ၌ ဖြစ်လာ နားလာလျှင် မလွတ်တမ်း ဖမ်းယူဘို့ရန် ကျော့ကွင်းအသွင် ဆံပင်ကို ထုံးဖွဲ့ထားသည်။ ထိုသို့ ဆံမြိတ်ကွင်းဖြင့် ဖွဲ့ထုံးထားသော ဆံထုံးကိုပင် ဆံကျစ်ခေါ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%86%E1%80%B6%E1%80%80%E1%80%BB%E1%80%85%E1%80%BA

သစ်နက်ရေ

“အဇိနစမ္မခေါ်သော ခွါနှင့်တကွသော သားကောင်အရေ”သည်လည်း ရသေ့အသုံးအဆောင် တပါးပင်ဖြစ်၏။ အနည်းငယ် စိစစ်ပြဆိုဦးအံ့..၊ မည်းနက်သော သစ်သည် “သစ်နက်” လား ဤ အဇိနစမ္မဟူသော ပါဠိကို ရှေးဆရာတော်များက “သစ်နက်ရေ”ဟူ၍ တညီတညွတ်တည်း မြန်မာပြန်ဆိုတော်မူကြ၏။ ဤသို့ ပြန်ဆိုသည့်အတွက် တကောင်လုံး အသွေးအရောင် မည်းနက်သော သစ်ကို “သစ်နက်” ခေါ်သည်ဟု အများပင် ယူမှတ်ကြ၏။ မဂဓအဘိဓာန် ဂါထာအမှတ် (၆၁၁)၌ (သဒ္ဒူလော ဒီပိနီရိတော ဟူ၍) ကျားသစ်ဟောသဒ္ဒါ သဒ္ဒူလ, ဒီပိ နှစ်မျိုးလာ၏။ အဇိနသဒ္ဒါ ကျားသစ်ဟော မလာ။ အမရကောသ အဘိဓာန် (၁၇-ဝဂ်၊ ၄၇-ဂါထာ)၌ အဇိနသဒ္ဒါ သားရေဟောအဖြစ်ဖြင့် စမ္မနှင့် ပရိယာယ်တူ လာသည်။ ဤ အမရကောသအဆိုကို သတိပြုရာ၏။ ပုန်းညက်ပန်းအခင်း၏ အသွေးအရောင်နှင့် တူ အဋ္ဌသာလိနီ အစရှိသော အဋ္ဌကထာတို့၌ “ပုန္နာဂပုပ္ဖသန္ထရသဒိသံ သခုရံ အဇိနစမ္မံ”ဟူ၍ လာရာဝယ်၊ “ပုန်းညက်ပန်းအခင်း အဆင်းအရောင်နှင့်တူသော ခွါနှင့်တကွသော သစ်နက်ရေ”ဟု မြန်မာပြန်ဆိုကြ၏။ဤစကားရပ်၌- သခုရံ = ခွါနှင့်တကွသောဟု ဆိုထားသဖြင့် သားကောင်၏ အရေဖြစ်ကြောင်း သိရ၏။ ပုန်းညက်ပန်းအခင်းနှင့် တူသည်ဟု ပြဆိုရာ၌ အရောင်အားဖြင့် ပုန်းညက်ပန်းအခင်း၏ အသွေးအရောင်နှင့် တူသည်ဟု ပြဆိုလိုသလော၊ သို့မဟုတ် နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်းအားဖြင့် တူသည်ဟု ပြဆိုလိုသလောဟု တွေးတောရန်ရှိ၏။ ပုန်းညက်ပန်းသည် အခြားပန်းများထက် ထူးကဲ၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်း မရှိကြောင်းကို အများသိပြီး ဖြစ်သောကြောင့် နူးညံ့သိမ်မွေ့ပုံချင်း တူသည်ကို ပြဆိုလိုသော ဥပမာမဟုတ်၊ အသွေးအရောင်ချင်း တူသည်ကိုသာ ပြဆိုလိုသော ဥပမာဖြစ်သည်ဟု ယူဆသင့်၏။ ထိုသို့ အသွေးအရောင်ချင်း တူသည်ကို ပြဆိုသော ဥပမာဖြစ်ကလည်း “သစ်နက်”မဟုတ်ကြောင်း သိသာ၏။ သစ်ပြောက်ရေ မုံရွေး ဇေတဝန်ဆရာတော်ဘုရားကမူ… “ပုန်းညက်ပန်းအခင်းနှင့် တူသောဟူသော စကားမှာ သစ်နက်ရေ၏ အသွေးအရောင်ကို ပြဆိုသော ဥပမာမဟုတ်၊ ယခုကာလ အများသိနေကြသော သစ်ပြောက်ရေကိုလည်း ရသေ့ရဟန်းများ သုံးအပ်သည်ဟု ပြလိုသောကြောင့် သစ်ပြောက်ကို နှိုင်းခိုင်းဖော်ပြသော ဥပမာဖြစ်သည်”ဟု ပြဆိုတော်မူ၏။ အရေဟောပါဠိ အဇိနဟူသော ပါဠိကို ရှေးဆရာ့ ဆရာကြီးများက “သစ်နက်”ဟု မြန်မာ ပြန်ဆိုခဲ့ခြင်းကြောင့် မည်းနက်သော အသွေးအရောင်ရှိသော သစ်တမျိုး ရှိသေးသကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏။ မဂဓအဘိဓာန်မှာ အသွေးအရောင် မခွဲပြပဲ သစ်သတ္တဝါဟူသမျှကို ဒီပိဟူ၍၎င်း သဒ္ဒူလဟူ၍၎င်း ခေါ်၏။ အဇိနမှာ စမ္မနှင့် ပရိယာယ်တူ၏၊ အရေဟောပါဠိ ဖြစ်သည်။ ထိုကြောင့် “အဇိနမှိ ဟညတေ ဒီပိ”ဟု ဇနကဇာတက သုဝဏ္ဏသာမ ဇာတကတို့၌ ဟောတော်မူသည်။ ဇနကဇာတကဋ္ဌကထာ၌လည်း “အဇိနမှီတိ စမ္မတ္ထာယ စမ္မကာရဏာ”ဟူ၍ အဇိနကို စမ္မပရိယာယ်ဖြင့် လှယ်၍ ဖွင့်ပြသည်။ ဝိသုကြုံနတ်သား ဖန်ဆင်းခဲ့သော သရေ ဗုဒ္ဓဝင်ပါဠိတော်၌လည်း- “ကေသေ မုဉ္စိတွာဟံ တတ္ထ၊ ဝါကစီရဉ္စ စမ္မကံ”ဟူ၍ ရှင်သုမေဓာသည် ဒီပင်္ကရာ ဘုရားရှေ့မှောက် ကျောက်စစ်တံတား ခင်းထားကြည်ဖြူ လှူခါနီးအခါ၌ ဆံပင်ကိုဖြည်ပြီးလျှင် လျှော်တေသင်္ကန်းနှင့် သားရေကို ရွှံ့ဗွက်ပေါ်၌ ဖြန့်ခင်းကြောင်းကို ဟောတော်မူသည်။ ဤပါဠိတော်၌လာသော စမ္မက = (သားရေ)ဟူသည် ဝိသုကြုံနတ်သား ဖန်ဆင်းခဲ့သော အဇိနစမ္မပင် ဖြစ်သည်။ ဆိုအပ်ပြီးသော အကြောင်းအရာတို့ကို ထောက်၍ အဇိနစမ္မဟူသည် (လက်သည်း ခြေသည်းရှိသော ကျားမျိုး သစ်မျိုး ကြောင်မျိုး မဟုတ်) သခုရံ = ခွါနှင့် တကွသောဟူသော ဝိသေသနကို ထောက်၍ ကျွဲ နွား မြင်းများကဲ့သို့ ခွါရှိသော သတ္တဝါ၏ အရေသာ ဖြစ်သည်။ ထိုအရေမှာလည်း အဆင်းအားဖြင့် အဋ္ဌသာလိနီအဋ္ဌကထာ၌ ပြသည့်အတိုင်း ပုန်းညက်ပန်းအခင်း၏ အဆင်းနှင့် တူသည်။ အတွေ့အထိမှာလည်း အလွန်နူးညံ့သိမ်မွေ့လှ၏။ ဤသတ္တဝါမျိုးသည် ဧဏီမည်သော သားကောင်ကဲ့သို့ ဟိမဝန္တာအရပ် ဟိမဝန္တာနှင့် နီးကပ်သော အရပ်များမှာသာရှိသော သားကောင်အထူး ဖြစ်၏။ ဤသားကောင်၏ အရေသည် အဆင်းလှပ နူးညံ့သိမ်မွေ့၍ ရရှိရန် အလွန် ခဲယဉ်းသောကြောင့် လူအပေါင်းတို့သည် ဤအရေကို အမြတ်တနိုး ပြုကြပြီးလျှင် မင်္ဂလာရှိသော အရေဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်သမုတ်ကြကုန်၏။ မင်္ဂလာရှိသော အရေ ဘုရားအလောင်းတော် သိဒ္ဓတ္ထမင်းသား ဖွားသောအခါ သုဒ္ဓါဝါသဘုံသား ရဟန္တာဗြဟ္မာကြီးများ၏လက်မှ စတုမဟာရာဇ် နတ်မင်းကြီးလေးပါးတို့က လောက၌ မင်္ဂလာရှိသည်ဟူ၍ သမုတ်အပ်သည့် အတွေ့ကောင်းလှစွာသော ထိုသားကောင်အထူး၏ အရေ (သစ်နက်ရေ)ဖြင့် ခံယူကြကြောင်းကို ဇာတ်အဋ္ဌကထာ နိဒါန်း ဗုဒ္ဓဝင်အဋ္ဌကထာတို့၌- “ဗြဟ္မာနံ ဟတ္ထတော စတ္တာရော မဟာရာဇာနော မင်္ဂလသမ္မတာယ သုခသမ္ဖဿာယ အဇိနပ္ပဝေဏိယာ ဂဏှိံ သု”ဟူ၍ ပြဆိုတော်မူကြသည်။ ဤ ဆိုအပ်ပြီးသည်ကား “အဇိနစမ္မ”ဟူသော ပါဠိဝယ် ရှေးဆရာမြတ်တို့ “သစ်နက်ရေ”ဟု မြန်မာပြန်ဆိုခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ (ဤဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်းကြီးကို အစအဦး ပြုစုသူ) ဆရာကြီး ဦးလင်း၏ စိစစ်ဝေဘန်ချက်တည်း။ “သစ်နက်ရေ”ဟု မြန်မာပြန်ဆိုသော ဆရာတော်မြတ်တို့အနက် အရှင်မဟာသီလဝံသ ဆရာတော်က ဆုတောင်းခဏ်းပျို့ ပိုဒ်ရေ (၈၅)၌- “ပွင့်ကြီးဧးမြက်၊ ပုန်းညက်သဘွယ်၊ ပန်းပြောက်ချယ်သို့၊ သပ္ပါယ်လှစွာ၊ ခြေသည်းမြွာတိ၊ အရာမပျက်၊ သစ်နက်အရေ၊ ဆောင်စနေကို၊ ပြေပြေပြစ်ပြစ်၊ ခေါက်စနစ်လျက်၊ တဘက်ဗယ်တင်၊ ထားပြီးကျင်မှ”ဟု (သခုရံဟူသော ပါဠိအရ ခွါနှင့်တကွဟု အနက်မပြန်ပဲ၊ ခြေသည်းမြွာနှင့် တကွသောဟု အနက်ပြန်၍) သစ်နက်ကိုပင် တိုက်ရိုက် စပ်ဆိုတော်မူသည်။ သစ်နက်နှင့် တူရမည့် သူတော်ကောင်း မာန်လည် ဆရာတော်ဘုရားကြီးကလည်း မဃဒေဝလင်္ကာ ပဉ္စမပိုင်း တောထွက်ခဏ်း ဒုတိယပိုဒ်၌- တောချောင်ခိုအောင်း၊ သားငှက်ပေါင်းကို၊ ချောင်း၍အစာ၊ ခုပ်သော့ခါလျှင်၊ လက်ျာကျမှ၊ စားကြစရိုး၊ အမျိုးလေ့ကျက်၊ မြဲမပျက်သည့်၊ သစ်နက်ကျင့်နေ၊ ဥပဒေကို၊ သက်သေပြုရှောင်း၊ အကြောင်းတမျဉ်၊ နိမိတ်ယှဉ်၍၊ အစဉ်မပြတ်၊ စွဲမှတ်နှလုံး၊ ကျင့်သုံးဖြစ်စေ၊ နည်းယူထွေဖြင့်၊ သေသေချာချာ၊ ခွါနှင့်တကွ၊ လှပချောပြေ၊ ထိုသားရေကို၊ အခြေမပျက်၊ ပခုံးထက်၌၊ ဆောင်လျက်မမှား၊ တရားမဖည်။ မြဲဆောက်တည်လျက်– ဟူ၍ သစ်နက်တို့သည် အစာကို ခုပ်ဖမ်းသောအခါ လက်ျာသို့ကျသော အစာကိုသာစား၍၊ လက်ဝဲသို့ကျသော အစာကို မစားသကဲ့သို့၊ ရသေ့ ရဟန်းတို့သည်လည်း လက်ဝဲနှင့်တူသည့် မတရားသဖြင့်ရသော ပစ္စည်းကို မသုံးစွဲပဲ လက်ျာနှင့်တူသည့် တရားသဖြင့်ရသော ပစ္စည်းကိုသာ သုံးဆောင်မည်ဟု အဓိဋ္ဌာန်အားဖြင့် သစ်နက်ရေကို ဆောင်ယူကြကြောင်း စပ်ဆိုတော်မူသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%85%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%9B%E1%80%B1

လျှော်တေသင်္ကန်း

လျှော်တေသင်္ကန်းဟူသည်မှာ "ဖြူဆံမြက်"ကို အမျှင်အမျှင်ဆုတ်၍ ဆက်စပ်ထုံးဖွဲ့ကာ ဝတ်ရုံစရာ ပြုလုပ်အပ်သော သင်္ကန်းပင်ဖြစ်သည်။ (ဤကား အဋ္ဌသာလိနီ အဋ္ဌကထာ၌ လာသောအတိုင်း ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။) ကဗျာ့ပါရဂူ ဖြစ်တော်မူသော အရှင်မဟာသီလဝံသကမူကား ဆုတောင်းခဏ်းပျို့ ပိုဒ်ရေ(၈၃)၌- ချုပ်တွဲချောမော၊ ဖြူဆံကြောတိ၊ ကုန်းစောလည်းတိမ်၊ ကျစ်ကာလိမ်သည်၊ မွေ့သိမ်တေဆန်း၊ လျှော်နားစွန်းကို၊ သင်္ကန်းသင်းပိုင်၊ မှတ်၍ကိုင်ပြီး- ဟူ၍ စပ်ဆိုသည်။ ဤလင်္ကာအရ ဖြူဆံမြက်တို့ကို အမျှင်အမျှင်ဆုတ်၍ ဆက်စပ်ထားရုံမျှ ကိစ္စမပြီးသေး၊ ချောမော သိမ်မွေ့အောင် ထုတေ၍ ပေးရသေးသည်။ သို့ဖြစ်၍ “လျှော်တေ”ဟု ခေါ်ကြောင်းကို ပြဆို၏။ ထိုလျှော်တေသင်္ကန်းကို ပါဠိလို ဝါကစီရဟူ၍၎င်း, ဝက္ကလဟူ၍၎င်း တိရီဋကဟူ၍၎င်း ခေါ်ဆို၏။ ထိုတွင်- ဖြူဆံမြက်သင်္ကန်း ဝါကစီရသဒ္ဒါ ဟောအပ်သော သင်္ကန်းမှာ အဋ္ဌသာလိနီအဋ္ဌကထာ ဖွင့်သည့်အတိုင်း ဖြူဆံမြက်တို့ကို ပြုလုပ်၍ရသော သင်္ကန်းဖြစ်၍ တိုက်ရိုက် မြန်မာပြန်ဆိုလျှင် “ဖြူဆံမြက်သင်္ကန်း”ဟူ၍ ပြန်ဆိုရမည်ကဲ့သို့ ရှိ၏။ သို့သော် ရှေးဆရာကျော်များ မပြန်ဆိုခဲ့ကြ၊ “လျှော်တေသင်္ကန်း”ဟူ၍သာ ပြန်ဆိုတော်မူခဲ့ကြသည်။ ဝက္ကလနှင့် တိရီဋကဟူသော အမည်နှစ်ခုသည် သစ်ခွံမှရသော လျှော်ဖြင့် ပြုအပ်သော သင်္ကန်းဖြစ်၏၊ ဝက္ကလပုဒ်၌ ဝက္ကသဒ္ဒါသည် သစ်ခွံကိုဟော၏၊ သစ်ခွံဆိုသော်လည်း အပြင်မှ ထူထဲသောအခွံကို မယူရ၊ အတွင်းမှ အသားကို ဖုံးလွှမ်းသော အခွံပါး(လျှော်)ကိုသာ ယူရမည်။ ထိုလျှော်တို့ကို ခွါယူ ချုပ်စပ်ပြီးလျှင် နူးညံ့အောင် ထုတေထားသည့်အတွက် လျှော်တေသင်္ကန်း ခေါ်သည်ဟု မှတ်ယူရာ၏။ ဝါကစီရပုဒ် အရ “ဖြူဆံမြက်သင်္ကန်း”ဟု အဓိပ္ပါယ်ရှိသော်လည်း ဖြူဆံမြက်ကို ပြုလုပ်သည်ထက် သစ်ပင်မှ လျှော်တို့ကိုယူ၍ ပြုလုပ်သည်က များသောကြောင့် “ဖြူဆံမြက်သင်္ကန်း”ဟု မထင်ရှားပဲ လျှော်တေသင်္ကန်း ဟူ၍သာ ထင်ရှားတော့သည်။ ထိုကြောင့်ပင် ဆုတောင်းခဏ်းပျို့ ပိုဒ်ရေ (၉၁)၌- တလ္လညှီငှေါက်၊ လူနံ့ဖျောက်၍၊ သစ်ခေါက်လည်းဝတ်၊ လဲချွတ်လူမွေး၊ လူ့ညစ်ကြေးကို၊ လျှော်ဆေးမူထား၊ လူ့ဝတ်စားလည်း၊ ငါ့အား ပယ်ရပြီးသတည်း– ဟု သစ်ခေါက် လျှော်တေကိုပင် စပ်ဆိုတော်မူသည်။ လျှော်တေသင်္ကန်း၏ ဂုဏ်ကျေးဇူး (၁၂)ပါးကား အဖိုးနည်း၍ ကောင်းမွန်ပြီးလျှင် ရှင်ရသေ့တို့နှင့် အပ်စပ်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ မိမိလက်ဖြင့် ပြုလုပ်နိုင်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ သုံးဆောင်ရာမှာ ဖြည်းဖြည်းသာ ညစ်နွမ်း၍ လျှော်သောအခါ ကိစ္စကျယ်ဝန်းမှု မရှိခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ သုံးဆောင်သဖြင့် ဆွေးသွားသော်လည်း ချုပ်စပ် ဖာထေးနေဖွယ်မရှိ စွန့်ပစ်လိုက်ရုံသာ ဖြစ်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးကပါး၊ တဖန် အသစ်ရအောင် ရှာသောအခါ အလွယ်တကူရအောင် ပြုလုပ်နိုင်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ ရှင်ရသေ့အဖြစ်နှင့် လျောက်ပတ် သင့်လျော်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ ရန်သူလူဆိုးတို့၏ အသုံးအဆောင် မဟုတ်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ သုံးဆောင်သောသူမှာ တန်းဆာဆင်ရာ မရောက်ခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ ဝတ်ရုံဆောင်ယူရာ၌ ပေါ့ပါးခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ သင်္ကန်းပစ္စည်း၌ အလိုနည်းခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ လျှော်ကို ထုလျှင် တေလျှင်ပင် လျှော်တေသင်္ကန်း ဖြစ်နိုင်သဖြင့် လျှော်တေသင်္ကန်း ဖြစ်ပေါ်စေခြင်း၌ တရားနှင့်ညီ၍ အပြစ်မရှိခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး၊ လျှော်တေသင်္ကန်း ပျောက်ဆုံး ပျက်စီးသွားသော်လည်း ငဲ့ကွက်နှမြော နေဘို့ မရှိခြင်းသည် ဂုဏ်ကျေးဇူးတပါး- ဤ (၁၂)ပါးတို့ပင်တည်း။ ဆုတောင်းခဏ်း ပိုဒ်ရေ (၈၄)၌ အဓိပ္ပါယ် အကျယ်ပါသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9C%E1%80%BB%E1%80%BE%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%9E%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%B8

ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမသီလ

လူတို့ကျင့်သုံးအပ်သော သီလအဖြစ်ဖြင့် ငါးပါးသီလ ရှစ်ပါးသီလ ဆယ်ပါးသီလတို့အပြင် ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမသီလလည်း ရှိသေး၏။ တတိယသိက္ခာပုဒ် အပြောင်းအလဲ ထိုဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလဟူသည် ငါးပါးသီလပင် ဖြစ်၏။ ပကတိ ငါးပါးသီလမှာ တတိယသိက္ခာပုဒ်အဖြစ်ဖြင့် (ကာမေသု မိစ္ဆာစာရာ ဝေရမဏိသိက္ခာပဒံ သမာဒိယာမိ)ဟူ၍ ဆောက်တည်ရ၏၊ ထိုကာမေသုမိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်၏အစား (အဗြဟ္မစရိယာ ဝေရမဏိသိက္ခာပဒံ သမာဒိယာမိ)ဟူ၍ ဆောက်တည်လိုက်လျှင် ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမသီလ ဖြစ်၏။ (ဤဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလဟူသော အမည်မှာ.. မေထုန်အမှုမှ လုံးဝရှောင်ကြဉ်ခြင်းလျှင် ငါးခုမြောက်ရှိသော သီလဟူ၍ အနက်ထွက်သည်။ ဤအနက်ထွက်ပုံကို ထောက်က အဗြဟ္မစရိယ သိက္ခာပုဒ်ကို နောက်ဆုံးထား၍ ဆောက်တည်ရမည်ကဲ့သို့ ဖြစ်သော်လည်း ထိုသို့ နောက်ဆုံးထား၍ ဆောက်တည်ရန်မလို၊ ပကတိ ငါးပါးသီလကို ခံယူသည့်အတိုင်း ကာမေသု မိစ္ဆာစာရ သိက္ခာပုဒ်၏နေရာ၌ အဗြဟ္မစရိယာ ဝေရမဏိသိက္ခာပဒံ သမာဒိယာမိဟူ၍ ဆောက်တည်ရန်သာ ဖြစ်သည်။) ဘုရားလက်ထက် ဆောက်တည်ကြသူများ ဤ ဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလကို မြတ်စွာဘုရားရှင်လက်ထက်က ဝေသာလီပြည်သား ဥဂ္ဂသူကြွယ်နှင့် ဝဇ္ဇီတိုင်း ဟတ္ထိဂါမရွာနေ ဥဂ္ဂတသူကြွယ်တို့ ဆောက်တည်ကြောင်း အင်္ဂုတ္တရပါဠိ၊ အဋ္ဌကနိပါတ၊ ၃-ဂဟပတိဝဂ်၊ ၁-သုတ်၊ ၂-သုတ်တို့၌ လာရှိသည်။ ထိုအင်္ဂုတ္တရပါဠိ၊ ပဉ္စကနိပါတ၊ ၃-ဥပါသကဝဂ်၊ ၁ဝ-ဂဝေသီသုတ် (၁၈၉) မျက်နှာ၌ ကဿပမြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တော်အခါက ဂဝေသီဥပါသကာ စောင့်ထိန်းကြောင်း လာရှိသည်။ အနာဂါမ် ဥပါသကာတို့ ဓလေ့ ဤအင်္ဂုတ္တရပါဠိ အဋ္ဌကနိပါတ်လာ ဥဂ္ဂသူကြွယ် နှစ်ဦးလုံးပင် မြတ်စွာဘုရားထံမှာ ဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလကို ခံယူ ဆောက်တည်လာသည့်အတိုင်း အိမ်ရှိမယားလေးဦးအနက် အကြီးဆုံးမယားကို သူမအလိုရှိသည့် ယောက်ျားနှင့် ထိမ်းမြားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ကျန်မယားများကိုလည်း စွန့်လွှတ်ကာ တသက်လုံး သားမယားမယူပဲ နေသွားကြသည့် အနာဂံဥပါသကာများ ဖြစ်ကြ၏။ ယခုကာလ စောင့်ထိန်းကြသူများအတွက် ယခုကာလ ထိုဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလကို ကျင့်သုံးလိုသူတို့သည် ထိုဥဂ္ဂသူကြွယ်တို့ကဲ့သို့ မိမိမှာ သားမယားရှိနေလျှင် ထိုသားမယားကို အာလယပြတ် စွန့်ပြီးမှ ထိုဗြဟ္မစရိယပဉ္စမသီလကို ဆောက်တည် ကျင့်သုံးကောင်းသည်ဟု အလွဲလွဲ မမှတ်ယူအပ်၊ သားမယားကို အာလယပြတ် မစွန့်နိုင်သူများ စောင့်သုံး၍မရဟူ၍လည်း မမှတ်ယူအပ်။ အကြောင်းကား.. ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ခုဒ္ဒကပါဌအဋ္ဌကထာစကား၌ သိက္ခာပုဒ်ဆယ်ပါးအနက် “ပါဏာတိပါတ အဒိန္နာဒါန မုသာဝါဒ သုရာမေရယ လေးပါးတို့သာ နိစ္စသီလဖြစ်ကြောင်း ပြဆိုတော်မူသဖြင့် အဗြဟ္မစရိယသိက္ခာပုဒ်နှင့်တကွ ဝိကာလဘောဇနစသော နောက်သိက္ခာပုဒ်စုမှာ နိစ္စသီလမဟုတ်၊ ရံခါ ဆောက်တည်အပ်သည့် နိယမသီလဖြစ်ကြောင်း ကောင်းစွာ ထင်ရှားပေ၏။ ဃဋီကာရ အိုးထိန်းသည်နှင့် ထပ်တူထပ်မျှ မကျင့်သုံးနိုင်ကြစေကာမူ တတ်အားသမျှ ဆယ်ပါးသီလကို နိယမသီလအဖြစ်ဖြင့် စောင့်ထိန်းနိုင်ကြောင်း ကျမ်းဂန်အစုံအလင်တို့ဖြင့် အောက်က ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း ယခု ဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလမှာလည်း ဥဂ္ဂသူကြွယ်နှစ်ဦးတို့သည် အနာဂံအရိယာဖြစ်ကြသည့်အတိုင်း မိမိတို့၏ လက်ရှိမယားတို့ကို အာလယပြတ် စွန့်ပယ်ကာ တသက်ပတ်လုံး စောင့်သုံးကြစေကာမူ အခြားသူတို့မှာ ဥဂ္ဂသူကြွယ်နှစ်ဦးတို့နှင့် ထပ်တူထပ်မျှဖြစ်အောင် လိုက်နာကျင့်သုံးနိုင်ပါလျှင် အလွန်ပင် ကောင်းမွန်မည် မှန်သော်လည်း ထပ်တူထပ်မျှ မလိုက်နိုင်ပါက မိမိတို့စွမ်းနိုင်သမျှပင် စောင့်သုံးနိုင်ကြေင်းကို ကောင်းစွာ သိမှတ်အပ်၏။ ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိကသီလ ထိုမှတပါးလည်း ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိကသီလ (တနည်း ဧကဘတ္တိကသီလ)ဟူ၍ ရှိသေးသည်။ ဧကဘတ္တိကဟူသည် နံနက်စာ ထမင်းတထပ်ကိုသာ စားခြင်းသာ ဖြစ်၏။ သို့ဖြစ်၍ ထိုဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိက သီလကို စောင့်သုံးလိုလျှင် ဗြဟ္မစရိယ ပဉ္စမသီလ စောင့်သုံးခံယူနည်းတွင် အဆုံး၌ (ဝိကာလဘောဇနာ ဝေရမဏိသိက္ခာပဒံ သမာဒိယာမီ)ဟု သိက္ခာပုဒ်တခုတိုး၍ ဆောက်တည်လိုက်လျှင် ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိကသီလ ဖြစ်သွားတော့၏။ သို့မဟုတ် တပေါင်းတည်း ဆောက်တည်လိုလျှင်လည်း (ဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိကသီလံ သမာဒိယာမိ)ဟူ၍ ဆောက်တည်နိုင်၏။ ဤဗြဟ္မစရိယပဉ္စမဧကဘတ္တိကသီလကို မြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တော်အခါက ဓမ္မိကသီတင်းသည် နန္ဒမာတာ ဥပါသိကာမ အစရှိသည်တို့ စောင့်ထိန်းကြောင်း သုတ္တနိပါတအဋ္ဌကထာ ပဌမအုပ် ဓမ္မိကသုတ်အဖွင့်၌ လာရှိ၏။ ကဿပမြတ်စွာဘုရား လက်ထက်တော်က ဂဝေသီဥပါသကာနှင့် ဥပါသကာငါးရာတို့ စောင့်ထိန်းကြကြောင်း အင်္ဂုတ္တရနိကာယ ပဉ္စကနိပါတ၊ ၃-ဥပါသကဝဂ်၊ ၁၀-ဂဝေသီသုတ်၌ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%97%E1%80%BC%E1%80%9F%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%85%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%9A%E1%80%95%E1%80%89%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%99%E1%80%9E%E1%80%AE%E1%80%9C

စိတ္တဂုတ္တမထေရ်

ဣန္ဒြိယသံဝရသီလကို ဖြည့်စွမ်းလိုသော ပုဂ္ဂိုလ်သည် သီဟိုဠ်ကျွန်း ကုရဏ္ဍကလိုဏ်၌ သီတင်းသုံးနေထိုင်သည့် စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကဲ့သို့၎င်း, စောရကကျောင်းတိုက်ကြီး၌ သီတင်းသုံးနေထိုင်သည့် မဟာမိတ္တမထေရ်ကဲ့သို၎င်း ဖြစ်စေရမည်ဟု ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၌ မထေရ်အကြောင်း ပါရှိလေသည်။ စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကြီးဝတ္ထု ကုရဏ္ဍကခေါ် လိုဏ်ဂူကြီး၌ ဝိပဿီအစရှိသော မြတ်စွာဘုရား ခုနစ်ဆူတို့၏ တောထွက်ခဏ်းကို အဆန်းတကြယ် နှစ်သက်ဖွယ်ရာ ပန်းချီဆေး ရေးချယ်ထားလေသည်။ များစွာသော အာဂန္တုရဟန်းတို့သည် ကျောင်းစဉ်လှည့်လည် ကြည့်ရှုကြသောအခါ ပန်းချီဆေး ရေးချယ်ထားသည့် တောထွက်ခဏ်းကို မြင်ကြ၍ မထေရ်မြတ်ထံ ဝင်ရောက်ပြီးလျှင် “အရှင်ဘုရားသီတင်းသုံးရာ လိုဏ်ဂူ၌ ရေးချယ်ထားသည့် တောထွက်ခဏ်း ရုပ်ပုံတော်များသည် လွန်စွာနှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်”ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏။ မထေရ်မြတ်က.. “ငါ့ရှင်တို့.. ငါသည် အနှစ်ခြောက်ဆယ်ကျော် ဤလိုဏ်ဂူကြီးမှာ နေခဲ့သော်လည်း ပန်းချီဆေးရေးရုပ် ရှိသည် မရှိသည်ကို ငါမသိပါ၊ ယနေ့မှ မျက်စိအမြင် အလွန်စူးယှကြသော ငါ့ရှင်တို့ကိုမှီ၍ ပန်းချီဆေးရေးရုပ်ရှိကြောင်း သိရပေသည်”ဟူ၍ အမိန့်ရှိလေသည်။ (မထေရ်မြတ်ကား နှစ်ပေါင်းခြောက်ဆယ်ကျော် ရှည်မြင့်စွာ သီတင်းသုံးခဲ့သော်လည်း လိုဏ်ဂူကို တကြိမ်မျှ မော်၍မကြည့်ဘူးချေ။ ထိုလိုဏ်ဂူ၏ အဝမှာလည်း ကံ့ကော်ပင်ကြီးတပင်ရှိ၏၊ ထိုကံ့ကော်ပင်ကြီးကိုလည်း မော်၍ မကြည့်ဘူးချေ၊ နှစ်တိုင်းနှစ်တိုင်းပင် မြေအပြင်၌ ကံ့ကော်ဝတ်ဆံများ ကြွေကျနေသည်ကိုမြင်မှ ထိုကံ့ကော်ပင်ကြီး ပွင့်သည်ကို သိရှိတော်မူလေသည်။) မထေရ်မြတ်၏ ဤမျှလောက် ဣန္ဒြေသိက္ခာ စောင့်ရှောက်ခြင်း ဂုဏ်ကျေးဇူးနှင့် ပြည့်စုံသည်ကို ဘုရင်မင်းမြတ်သည် သတင်းစကား ကြားရ၍ ရှိခိုးလိုသဖြင့် သုံးကြိမ်တိုင်အောင် လူလွှတ်၍ ပင့်ပါသော်လည်း မထေရ်မြတ် မကြွလာပဲနေသောအခါ မထေရ်မြတ်ဆွမ်းခံရာ ထိုရွာအတွင်း၌ နို့စို့အရွယ် ကလေးငယ်ရှိသော မိန်းမများ၏ရင်ကို ကလေးများ နို့မတိုက်နိုင်အောင် အဝတ်ဖြင့်စည်းကာ မထေရ်မြတ် ကြွမလာ မခြင်း ကလေးများကို နို့တိုက်ခွင့်မရဟူ၍ အမိန့်ပြန်ကာ တံဆိပ်ခတ်စေလေသည်။ ထို့ကြောင့် ကလေးများ နို့မစို့ရသဖြင့် ငိုကြွေးဒုက္ခရောက်နေကြသည်ကို မထေရ်မြတ် သိသောအခါ ကလေးတို့ကို သနားသဖြင့် မဟာဂါမမြို့သို့ ကြွလာတော်မူ၏။ ဘုရင်မင်းမြတ်သည် မထေရ်မြတ်ကြွလာကြောင်း သတင်းစကား ကြားသိ၍ “အချင်းတို့.. ယခုပင် သွားကြချေ။ မထေရ်မြတ်ကို နန်းတော်တွင်းသို့ ပင့်ဆောင်ခဲ့ကြလော့၊ သီလခံယူလိုသည်”ဟု အမိန့်ရှိကာ နန်းတော်သို့ ပင့်ဆောင်စေ၍ ရှိခိုးပြီးလျှင် ဆွမ်းကပ်လှူ၍“အရှင်ဘုရား.. ယနေ့ သီလခံယူဘို့ရန် အခွင့်မအားပါ၊ နက်ဖန်မှ သီလခံယူပါမည်”ဟု လျှောက်ထား၍ မထေရ်၏သပိတ်ကို ထမ်းပြီးလျှင် အနည်းငယ်လိုက်၍ မိဖုရားနှင့်တကွ ရှိခိုးကာ ပြန်နစ်လေသည်။ မထေရ်မြတ်သည် မင်းကပင် ရှိခိုးသည်ဖြစ်စေ၊ မိဖုရားကပင် ရှိခိုးသည်ဖြစ်စေ၊ “မင်းကြီး ချမ်းသာခြင်းရှိသည် ဖြစ်ပါစေ”ဟူ၍သာ မိန့်ဆိုတော်မူ၏။ ဤသို့သောနည်းဖြင့် ခုနစ်ရက်ကြာသောအခါ ရဟန်းများက “အရှင်ဘုရား.. ဘုရင်မင်းမြတ်က ရှိခိုးသည်ဖြစ်စေ၊ မိဖုရားက ရှိခိုးသည်ဖြစ်စေ၊ အရှင်ဘုရားတို့သည် မင်းကြီး.. ချမ်းသာခြင်းရှိသည် ဖြစ်ပါစေ”ဟူ၍သာ မိန့်ဆိုတော်မူကြကုန်၏ဟူ၍ လျှောက်ထားကြကုန်၏။ ထိုအခါ မထေရ်မြတ်က “ငါ့ရှင်တို့.. ငါသည် မင်းဖြစ်သည်ဟူ၍၎င်း မိဖုရားဖြစ်သည်ဟူ၍၎င်း ပိုင်းခြားမှတ်သားခြင်းကို မပြုပေ”ဟု အမိန့်ရှိပြီးလျှင် ခုနစ်ရက်လွန်ပြီးနောက် ဘုရင်မင်းမြတ်သည် “ဤမြို့တွင်း၌ မထေရ်သီတင်းသုံးရခြင်းမှာ ဆင်းရဲသည်”ဟု သိ၍ ခွင့်လွှတ်သောအခါမှ မထေမြတ်သည် မိမိ၏ လိုဏ်ဂူအတွင်းသို့ ပြန်ကြွ၍ ညအခါ စင်္ကြံ သို့တက်ပြီးလျှင် စင်္ကြံကြွတော်မူ၏။ ကံ့ကော်ပင်၌ စောင့်သောနတ်သည် ဆီမီးတိုင်ကိုကိုင်၍ ရပ်တည်လာ၏။ ထိုအခါ မထေရ်မြတ်၏ ကမ္မဋ္ဌာန်းသည် အလွန်စင်ကြယ်သဖြင့် ထင်လင်းလှပေ၏၊ မထေရ်သည် “အဘယ့်ကြောင့် ယနေ့ ငါ့ကမ္မဋ္ဌာန်းသည် ထင်လင်းလှသနည်း”ဟု နှစ်သက်အားရသော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ သန်းခေါင်ကျော်အချိန်တွင် တောင်ကြီးတတောင်လုံးကို ပဲ့တင်ထပ်စေလျက် ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူလေ၏။ (ဤမထေရ်မြတ်၏ ဣန္ဒြိယသံဝရ= ဣန္ဒြေစောင့်စည်းပုံကို အတုယူဖွယ် ကောင်းလှပေ၏။) ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဗုဒ္ဓဝင် ပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%85%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%82%E1%80%AF%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%99%E1%80%91%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%BA

မဟာမိတ္တမထေရ်

ဣန္ဒြိယသံဝရသီလကို ဖြည့်စွမ်းလိုသော ပုဂ္ဂိုလ်သည် သီဟိုဠ်ကျွန်း ကုရဏ္ဍကလိုဏ်၌ သီတင်းသုံးနေထိုင်သည့် စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကဲ့သို့၎င်း, စောရကကျောင်းတိုက်ကြီး၌ သီတင်းသုံးနေထိုင်သည့် မဟာမိတ္တမထေရ်ကဲ့သို၎င်း ဖြစ်စေရမည်ဟု ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၌ မထေရ်အကြောင်း ပါရှိလေသည်။ မဟာမိတ္တမထေရ် မထေရ်၏မိခင်၌ ရင်သားတွင် အဆိပ်အိုင်းအနာ ပေါက်ရောက်နေရာ သမီးဖြစ်သူမှာလည်း ဘိက္ခုနီမဖြစ်သဖြင့် သမီးကိုခေါ်ပြီးလျှင် “သင့်မောင်ထံသွား၍ ငါ့မှာ မချမ်းမသာ အနာပေါက်ကြောင်း လျှောက်ထားပြီးလျှင် ဆေးတောင်း၍ ယူခဲ့ပါလော့”ဟု ပြောကြားစေလွှတ်လိုက်၏။ သမီးဘိက္ခုနီမသည် မောင်တော် မဟာမိတ္တမထေရ်ထံသို့ သွားပြီးလျှင် အကျိုးအကြောင်း လျှောက်ထား ပြောကြားလေ၏။ မထေရ်သည် “ဆေးမြစ်စသည်တို့ကို ဆောင်ယူ၍ ဆေးချက်ရန် နည်းလမ်းကို ငါမသိပေ၊ သို့သော် သင့်အား ဆေးတမျိုးကို ငါပြောကြားလိုက်မည်။ ငါသည် ရဟန်းဖြစ်သည့် အချိန်မှစ၍ ယနေ့အထိ တပ်မက်သော လောဘစိတ်ဖြင့် ဣန္ဒြေကိုဖျက်ကာ ဇာတ်သဘာဝမတူသော မိန်းမအာရုံကို တကြိမ်မျှ မကြည့်စဘူး၊ ဤသစ္စာစကားကြောင့် ငါ့မိခင်၏ ချမ်းသာခြင်းသည် ဖြစ်ပါစေသတည်း၊ သင်ပြန်သွားပြီးလျှင် ယခု ငါဆိုသော သစ္စာစကားကို မိခင်ထံရောက်လျှင် ရွတ်ဆို၍ မိခင်၏ကိုယ်ကို သုံးသပ်ပါလော့”ဟူ၍ မှာထားတော်မူလိုက်၏။ ထိုနှမဖြစ်သော ဘိက္ခုနီမသည် မိခင်ထံသွားရောက်၍ မောင်တော် မဟာမိတ္တမထေရ် မှာလိုက်သမျှ အကြောင်းများကို ပြောကြားပြီးလျှင် မှာလိုက်သည့်အတိုင်း သစ္စာစကား ပြောကြားရွတ်ဆိုကာ မိခင်၏ကိုယ်ကို သုံးသပ်လေ၏။ ထိုခဏမှာပင် မိခင်ကြီး၏ အဆိပ်အိုင်းအနာသည် ရေမြှုပ်စိုင်ပမာ ကြေမွကွယ်ပျောက်၍ သွားလေ၏။ မိခင်သည် နေရာမှ ထပြီးလျှင် “မြတ်စွာဘုရားသာ အကယ်၍ ထင်ရှားရှိပါမူ ငါ့သားကဲ့သို့သော ရဟန်း၏ ဦးခေါင်းကို ရွှေဇာကွန်ရွက် ဖွဲ့ယှက်အပ်သော ရွှေလက်တော်ဖြင့် အဘယ့်ကြောင့် မသုံးသပ်ပဲ နေလိမ့်မည်နည်း”ဟူ၍ ဝမ်းမြောက်စကား ပြောကြားလေသည်။ မဟာမိတ္တမထေရ် နှင့် စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကွာခြားပုံ ဤမဟာမိတ္တမထေရ်၏ ဣန္ဒြေကို စောင့်ရှောက်ပုံမှာ ရှေး စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကြီး၏ စောင့်ရှောက်ပုံနှင့် အနည်းငယ် ကွဲပြားခြားနားလေသည်။ စိတ္တဂုတ္တမထေရ်ကြီး၏ စောင့်ရှောက်ပုံမှာ တွေ့တွေ့သမျှ အာရုံကို မမြင်မိ မကြည့်မိအောင် မျက်လွှာချ၍ ထားတော်မူသည်။ မဟာမိတ္တမထေရ်မူကား ဤသို့ မျက်လွှာကို ချထားသည်မဟုတ်၊ အဆင်သင့်ရာ ကြည့်ကား ကြည့်၏၊ ကြည့်သောအခါ ဇာတ်သဘာဝမတူသော မိန်းမအာရုံကိုပင် မြင်စေကာမူ တပ်နှစ်သက်ခြင်း လောဘစိတ် မဝင်လာရအောင် (မဖြစ်ပေါ်အောင်) တားဆီးသောအားဖြင့် စောင့်ရှောက်တော်မူသည်။ ပမာဆိုသော် စိတ္တဂုတ္တမထေရ်၏ စက္ခုန္ဒြေကို စောင့်ရှောက်ပုံမှာ လူဆိုးသူဆိုးများ မဝင်လာရအောင် အိမ်တံခါးပေါက်ကို တခါတည်း ပိတ်ထားသည်နှင့် တူ၏၊ မဟာမိတ္တမထေရ်၏ စက္ခုန္ဒြေကို စောင့်ရှောက်ပုံမှာ တံခါးပေါက်ကိုကား ပိတ်၍မထား၊ သို့သော် လူဆိုးသူဆိုးများ တရံတခါမျှ မ၀င်ရအောင် အနိုင်တားဆီးထားသည်နှင့် တူ၏။ ထိုမထေရ် နှစ်ပါးတို့၏ ဣန္ဒြေကို စောင့်ရှောက်ကြပုံမှာ အံ့ဩဖွယ်ရာချည်းဖြစ်၍ အတုယူဖွယ် ကောင်းလှပါပေ၏။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဗုဒ္ဓဝင် ပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%99%E1%80%91%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%BA

အမ္ဗခါဒကမဟာတိဿမထေရ်

သီဟိုဠ်ကျွန်း စိရဂုမ္ဗအရပ်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူသော မဟာတိဿမထေရ်သည် ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းဘေး ဆိုက်ရောက်နေသည့်အခါ ခရီးသွားတော်မူစဉ် ဆွမ်းပြတ်သဖြင့်၎င်း ခရီးပန်းသဖြင့်၎င်း နွမ်းနယ်သော ကိုယ်ရှိကာ အားအင်များစွာ ဆုတ်ယုတ်လျော့ပါး၍ အသီးပြည့်နှက်နေသော သရက်ပင်တပင်၏အရင်း၌ သီတင်းသုံး၍ နေလေ၏။ များစွာသော သရက်သီးတို့သည်လည်း အနီးအပါး ထိုထိုဤဤ ကြွေကျကြကုန်၏။ မထေရ်သည် မည်မျှပင် ဆာလောင်မွတ်သိပ်သော်လည်း ကိုယ်တိုင်ကောက်ယူ သုံးဆောင်ရန် စိတ်ကူးတော်မမူပေ။ ထိုအခါ လူအိုတယောက်သည် မထေရ်မြတ်အနီးသို့ ရောက်ရှိလာပြီးလျှင် မထေရ်၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းကိုသိ၍ သရက်သီးတို့ကို အဖျော်ပြုလုပ်ကာ တိုက်ကျွေးပြီးလျှင် မထေရ်ကို မိမိကျောပေါ်မှာတင်၍ မထေရ်ကြွလိုရာအရပ်သို့ ပို့ဆောင်ပေ၏။ မထေရ်သည် “ဤသူကား သင်၏ အဖလည်းမဟုတ်၊ အမိလည်းမဟုတ်၊ ဆွေမျိုးဉာတိလည်း မဟုတ်ပါပဲလျက် ဤကဲ့သို့ ကျောပိုး ဆောင်ယူခြင်းအမှုကို ပြုလုပ်ရှာပေသည်၊ ထိုသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ ငါ၏ သီလရှိခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်သည်”ဟု ဆင်ခြင်လျက် မိမိကိုယ်ကို သီလ သမာဓိ မပျက်စေရန် ဆုံးမပြီးလျှင် ကျောပေါ်မှလိုက်ရင်း ဝိပဿနာကိုပွါးများ၍ ထိုကျောပေါ်မှာပင် မဂ်အစဉ်အားဖြင့်တက်ကာ ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်လေ၏။ ဤမထေရ်မြတ်လည်း ပစ္စည်းစားသောက်ဖွယ်တို့၌ မက်မောမှု မပြုသောအရာမှာ စံနမူနာ အတုယူထိုက်သော ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ဖြစ်ပေ၏။ ဤဝတ္ထု၌ မထေရ်သည် သရက်သီးကို ကပ်လှူမှသာ စားသောကြောင့် အမ္မခါဒက အမည်ရသည် ဖြစ်ရာ၏၊ သို့မဟုတ် ကြွေကျ နေသော သရက်သီးများကို မိမိအလိုလို ကောက်ယူ မစားသောကြောင့် အမ္ဗခါဒက အမည်ရသည် ဖြစ်ရာ၏။ နောက်နည်းအလို အမ္ဗ+အခါဒက ပုဒ်ဖြတ်၍ သရက်သီးကို မစားတတ်သော-ဟု ပေး။ အမ္ဗာခါဒက-သော်လည်း မူရင်းအမည် ဖြစ်ရာ၏။ ကိုးကား ဝိပဿနာ ဗုဒ္ဓဝင် ပုဂ္ဂိုလ်များ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%97%E1%80%81%E1%80%AB%E1%80%92%E1%80%80%E1%80%99%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%BF%E1%80%99%E1%80%91%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%BA

ပစ္စဝေက္ခဏာဆင်ခြင်ခြင်း

ရဟန်း သာမဏေတို့သည် ပစ္စယသန္နိဿိတသီလကို ပြည့်စုံစေရန် ပညာဖြင့် ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင် စားသောက်သောအားဖြင့် ပြည့်စုံစေအပ်၏ ဆင်ခြင်ခြင်းဟူ၍ နှစ်မျိုး ထိုပစ္စည်းလေးပါးတို့၌ ဆင်ခြင်ခြင်းသည် (၁) ရရှိသောအခါ၌ ဆင်ခြင်ခြင်း၊ (၂) သုံးဆောင်သောအခါ၌ ဆင်ခြင်ခြင်းဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏။ ရရှိသောအခါ၌ ဆင်ခြင်ခြင်း ချဲ့ဦးအံ့.. ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို သုံးဆောင်သည့်အခါမှသာ မဟုတ်၊ ရရှိသောအခါ၌လည်း (က) ဓာတုပစ္စဝေက္ခဏာ= ဓာတ်အနေဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ (ခ) ပဋိကူလပစ္စဝေက္ခဏာ= စက်ဆုပ်ဖွယ်အနေ ဆင်ခြင်ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ ဆင်ခြင်ပြီးလျှင် သိမ်းထားရ၏။ ဓာတ်အနေဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်း (က) ဓာတုပစ္စဝေက္ခဏာ ဟူသည်ကား.. (ဤသင်္ကန်းသည်) (ဤဆွမ်းသည်) (ဤကျောင်းသည်) (ဤဆေးသည်) အကြေင်းအားလျော်စွာဖြစ်သော အဋ္ဌကလာပ် ဓာတ်အစုမျှသာတည်း၊ (ထိုသင်္ကန်း) (ထိုဆွမ်း) (ထိုကျောင်း) (ထိုဆေး)ကို သုံးဆောင်မည့် ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း ဓာတ်အစုမျှသာတည်းဟူ၍ ဓာတ်အနေဖြင့် နှလုံးသွင်း ဆင်ခြင်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ စက်ဆုပ်ဖွယ်အနေ ဆင်ခြင်ခြင်း (ခ) ပဋိကူလပစ္စဝေက္ခဏာ ဟူသည်ကား.. ဆွမ်း၌ အာဟာရေ ပဋိကူလသညာ ကမ္မဋ္ဌာန်းအတိုင်း ဆင်ခြင်ခြင်း၊ “အလုံးစုံသော ဤသင်္ကန်းစသော ပစ္စည်းတို့သည် မိမိတို့၏ မူလသဘောအားဖြင့် စက်ဆုပ်ဖွယ် မဟုတ်သော်လည်း ဤကိုယ်ကောင်ပုပ်သို့ ရောက်ကြကုန်သည်ရှိသော် စက်ဆုပ်ဖွယ်စင်စစ် ဖြစ်ကြကုန်၏ဟူ၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်အနေဖြင့် နှလုံးသွင်း ဆင်ခြင်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ (သင်္ကန်း) သင်္ကန်းခေါ်မှီး၊ ဤပစ္စည်းကား၊ သူ့ချည်းဘာသာ၊ တည်နေပါက၊ ရွံရှာဖွယ်မျိုး၊ မဟုတ်နိုးလည်း၊ ပုပ်သိုးညှီဟောင်၊ ဤကိုယ်ကောင်ဖြင့်၊ သုံးဆောင်သမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ ခုမကြာမော၊ သူ့သဘောတို့၊ လျင်ဆောပျောက်ပြယ်၊ ကင်းစင်ကွယ်သည်၊ ထွီဖွယ်ဖြစ်တော့မည်တကား။ (ဆွမ်း) ဆွမ်းဟုခေါ်မှီး၊ ဤပစ္စည်းကား၊ သူ့ချည်းဘာသာ၊ တည်နေပါက၊ ရွံရှာဖွယ်မျိုး၊ မဟုတ်နိုးလည်း၊ ပုပ်သိုးညှီဟောင်၊ ဤကိုယ်ကောင်ဖြင့်၊ သုံးဆောင်သမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ ခုမကြာမော၊ သူ့သဘောတို့၊ လျင်ဆောပျောက်ပြယ်၊ ကင်းစင်ကွယ်သည်။ ထွီဖွယ်ဖြစ်တော့မည်တကား။ (ကျောင်း) ကျောင်းဟုခေါ်မှီး၊ ဤပစ္စည်းကား၊ သူ့ချည်းဘာသာ၊ တည်နေပါက၊ ရွံရှာဖွယ်မျိုး၊ မဟုတ်နိုးလည်း၊ ပုပ်သိုးညှီဟောင်၊ ဤကိုယ်ကောင်ဖြင့်၊ သုံးဆောင်သမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ ခုမကြာမော၊ သူ့သဘောတို့၊ လျင်ဆောပျောက်ပြယ်၊ ကင်းစင်ကွယ်သည်၊ ထွီဖွယ်ဖြစ်တော့မည်တကား။ (ဆေး) ဆေးဟုခေါ်မှီး၊ ဤပစ္စည်းကား၊ သူ့ချည်းဘာသာ၊ တည်နေပါက၊ ရွံရှာဖွယ်မျိုး၊ မဟုတ်နိုးလည်း၊ ပုပ်သိုးညှီဟောင်၊ ဤကိုယ်ကောင်ဖြင့်၊ သုံးဆောင်သမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ ခုမကြာမော၊ သူ့သဘောတို့၊ လျင်ဆောပျောက်ပြယ်၊ ကင်းစင်ကွယ်သည်။ ထွီဖွယ်ဖြစ်တော့မည်တကား။ ပစ္စဝေက္ခဏာ သုံးမျိုး (ဆိုလိုရင်း အထူးမှတ်စေလိုရင်းမှာ.. ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ဆင်ခြင်ခြင်းသည် ရှေးက အကျယ်ပြဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း ဆင်ခြင်ခြင်းတည်းဟူသော (၁) မဟာပစ္စဝေက္ခဏာ၊ ယခုပင် ပြဆိုခဲ့သောအတိုင်း ဓာတ်အနေဖြင့် နှလုံးသွင်း ဆင်ခြင်ခြင်းတည်းဟူသော (၂) ဓာတုပစ္စဝေက္ခဏာ၊ စက်ဆုပ်ဖွယ်အနေဖြင့် နှလုံးသွင်း ဆင်ခြင်ခြင်းတည်းဟူသော (၃) ပဋိကူလမနသိကာရ ပစ္စဝေက္ခဏာဟူ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာ သုံးမျိုးရှိသည်ကို အထူးသိမှတ်ရာ၏။) ထိုသို့ ပစ္စဝေက္ခဏာတင် ဆင်ခြင်၍ထားအပ်သည့် သင်္ကန်းစသည်တို့ကို သုံးဆောင်သောအခါ၌လည်း ပစ္စဝေက္ခဏာတင် ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်သော ရဟန်း၏ သုံးဆောင်ခြင်းသည် အစအဆုံး အပြစ်ကင်းသော သုံးဆောင်ခြင်း ဖြစ်ပေ၏။ သုံးဆောင်သောအခါ ဆင်ခြင်ခြင်း၌ ဤဆိုလတ္တံ့သည်ကား ယုံမှားခြင်းကို ကင်းအောင်ပြုတတ်သည့် အဆုံးအဖြတ်တည်း။ ချဲ့ဦးအံ့.. ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ခြင်းတို့သည်- ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ခြင်း လေးမျိုး (က) ခိုးသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ထေယျပရိဘောဂ)၊ (ခ) ကြွေးယူသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း ( ဣဏပရိဘောဂ)၊ (ဂ) အမွေခံသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ဒါယဇ္ဇပရိဘောဂ)၊ (ဃ) အစိုးတရ သုံးဆောင်ခြင်း (သာမိပရိဘောဂ)– အားဖြင့် လေးပါးအပြားရှိ၏။ ထိုလေးပါးတို့တွင်— ခိုးသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (က) သီလမရှိသောသူ၏ ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ခြင်းသည် သံဃာ့အလယ်မှာနေ၍ သုံးဆောင်စေကာမူ ခိုးသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ထေယျပရိဘောဂ)သာ မည်၏။ (သီလရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အတွက်သာ မြတ်စွာဘုရားကလည်း ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ရန် ခွင့်ပြုထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါယကာတို့ကလည်း မိမိတို့ကောင်းမှုအတွက် အကျိုးကြီးရန် ရည်သန်၍ သီလရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အားသာ လှူဒါန်းခြင်းဖြစ်သည်။ သို့ရကား ထိုပစ္စည်းလေးပါးတို့သည် သီလမရှိသော (ဒုဿီလ)ပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့် လုံးဝမသက်ဆိုင်၊ ထိုသို့ မသက်ဆိုင်ပါပဲလျက် သုံးဆောင်ခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် ဒုဿီလပုဂ္ဂိုလ်၏ သုံးဆောင်ခြင်းသည် ခိုးသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း= ထေယျပရိဘောဂ ဖြစ်သည်ဟု မှတ်ယူအပ်၏။ ။ဝိသုဒ္ဓိမဂ် မဟာဋီကာ။) ကြွေးယူသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ခ) သီလရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်၏ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်ပဲ သုံးဆောင်ခြင်းသည် ကြွေးယူသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ဣဏပရိဘောဂ) မည်၏။ ထို့ကြောင့်- သင်္ကန်းကို ကိုယ်မှခွါ၍ သုံးဆောင်တိုင်း သုံးဆောင်တိုင်း ဆင်ခြင်အပ်၏။ ဆွမ်းကို အလုပ်တိုင်း အလုပ်တိုင်း ဆင်ခြင်အပ်၏၊ ဤသို့မှ မတတ်နိုင်လျှင် နံနက်ခင်းအချိန်မှာဖြစ်စေ ညနေချမ်းအချိန်မှာဖြစ်စေ ညဉ့်ဦးယံအချိန်မှာဖြစ်စေ သန်းခေါင်ယံအချိန်မှာဖြစ်စေ မိုးလင်းခါနီးအချိန်မှာဖြစ်စေ ဆင်ခြင်အပ်၏။ ဤသို့မှ မဆင်ခြင်ပဲ အရုဏ်တက်သွားလျှင် ကြွေးယူ၍ သုံးဆောင်သော= ဣဏပရိဘောဂအရာ၌ တည်လေတော့၏။ ကျောင်းကိုလည်း တံစက်မြိတ်အတွင်း ဝင်တိုင်းဝင်တိုင်း ဝင်ပြီးနောက် ထိုင်တိုင်းထိုင်တိုင်း အိပ်တိုင်းအိပ်တိုင်း ဆင်ခြင်အပ်၏။ ဆေးကို အကပ်ခံရာ၌၎င်း သုံးဆောင်ရာ၌၎င်း ဆင်ခြင်အပ်၏၊ သို့ရာတွင် အကပ်ခံစဉ် ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်သောအခါ မဆင်ခြင်လျှင် အာပတ်သင့်၏၊ အကပ်ခံစဉ် မဆင်ခြင်မိသော်လည်း သုံးဆောင်သောအခါ ဆင်ခြင်လျှင် အာပတ်မှလွတ်၏။ သီလ၏ စင်ကြယ်ခြင်းလေးပါး သီလ၏ စင်ကြယ်ခြင်းသည်— (၁) ဒေသနာကြားသဖြင့် စင်ကြယ်ခြင်း (ဒေသနာသုဒ္ဓိ)၊ (၂) စောင့်စည်းသဖြင့် စင်ကြယ်ခြင်း (သံဝရသုဒ္ဓိ)၊ (၃) ရှာမှီးသဖြင့် စင်ကြယ်ခြင်း (ပရိယေဋ္ဌိသုဒ္ဓိ)၊ (၄) ဆင်ခြင်သဖြင့် စင်ကြယ်ခြင်း (ပစ္စဝေက္ခဏာသုဒ္ဓိ)၊ ဟူ၍ လေးပါးအပြားရှိ၏။ ထိုလေးပါးတို့တွင်- ပါတိမောက္ခသံဝရသီလသည် သင့်သောအာပတ်ကို ဒေသနာကြားသဖြင့်= အထင်အရှား ဖွင့်ပြောခြင်းဖြင့် စင်ကြယ်၏၊ (ဒေသနာသုဒ္ဓိ။) ဣန္ဒြိယသံဝရသီလသည် ဣန္ဒြေကို စောင့်စည်းသဖြင့် စင်ကြယ်၏။ “နောက်တဖန် ဤသို့ မပြုလုပ်ပြီ”ဟု စိတ်ကိုဆုံးဖြတ်ကာ စောင့်စည်းခြင်းဖြင့်သာလျှင် စင်ကြယ်သောသီလ ဖြစ်သည်။ (သံဝရသုဒ္ဓိ။) အာဇီဝပါရိသုဒ္ဓိသီလသည် ရှာမှီးသဖြင့် စင်ကြယ်သော သီလဖြစ်၏။ မအပ်သော ရှာမှီးခြင်းကို ပယ်ရှားပြီးလျှင် တရားနှင့်အညီသာ ပစ္စည်းတို့ကို ဖြစ်စေခြင်းဖြင့် စင်ကြယ်နိုင်၏၊ (ပရိယေဋ္ဌိသုဒ္ဓိ။) ပစ္စယသန္နိဿိတသီလသည် ဆင်ခြင်သဖြင့် စင်ကြယ်သောသီလ မည်၏။ ထိုသီလသည် ဆိုခဲ့ပြီးသော ဆင်ခြင်နည်းမျိုးဖြင့် ဆင်ခြင်မှသာ စင်ကြယ်နိုင်သည်၊ (ပစ္စဝေက္ခဏာသုဒ္ဓိ။) ထို့ကြောင့် (အကပ်ခံစဉ် မဆင်ခြင်မိသော်လည်း သုံးဆောင်သောအခါ ဆင်ခြင်လျှင် အာပတ်မှ လွတ်၏။)ဟူ၍ မိန့်ဆိုအပ်သည်။ အမွေခံသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း (ဂ) သေက္ခပုဂ္ဂိုလ်ခုနှစ်ယောက် (အောက်အရိယာ ခုနစ်ပါး)တို့၏ ပစ္စည်းလေးပါးကို သုံးဆောင်ခြင်းသည် အမွေခံသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း= ဒါယဇ္ဇပရိဘောဂ မည်၏။ သေက္ခပုဂ္ဂိုလ် ခုနစ်ယောက်တို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သားတော်တို့ ဖြစ်ကုန်၏။ ထို့ကြောင့် ဖခင်၏အမွေကို သားခံယူသကဲ့သို့ မြတ်စွာဘုရား ခွင့်ပြုတော်မူအပ်သော ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို အမွေခံဖြစ်၍ သုံးဆောင်ကြရကုန်၏။ ။(ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ဒါယကာတို့က လှူအပ်သည် မှန်သော်လည်း မြတ်စွာဘုရား ခွင့်ပြုတော်မူအပ်သောကြောင့် မြတ်စွာဘုရား၏ဥစ္စာ ဖြစ်ကုန်၏။) အစိုးတရ သုံးဆောင်ခြင်း (ဃ) ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ သုံးဆောင်ခြင်းသည် အစိုးတရ သုံးဆောင်ခြင်း= သာမိပရိဘောဂ မည်၏။ ပုထုဇန်နှင့် သေက္ခပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ တဏှာမကင်းကြသေးသဖြင့် ထိုတဏှာ၏အလိုသို့ လိုက်ပါကြရသောကြောင့် ပစ္စည်းတို့ကို သုံးဆောင်ရာ၌ အစိုးတရ မရှိကြချေ။ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်မှာကား တဏှာ၏ ကျွန်အဖြစ်မှ စင်စစ် လွတ်မြောက်တော်မူကြသောကြောင့် ပစ္စည်းတို့ကို သုံးဆောင်ရာ၌ အစိုးတရ ရှိကြသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ထိုရဟန္တာအရှင်မြတ်တို့သည် စက်ဆုပ်ဖွယ်သော ပစ္စည်းကိုလည်း စက်ဆုပ်ဖွယ်မဟုတ်သော အခြင်းအရာဖြင့် သုံးဆောင်နိုင်ကုန်၏၊ စက်ဆုပ်ဖွယ် မဟုတ်သည်ကိုလည်း စက်ဆုပ်ဖွယ် အခြင်းအရာဖြင့် သုံးဆောင်နိုင်ကုန်၏၊ ထိုနှစ်ပါးသော အခြင်းအရာကိုလွှတ်၍ အလယ်အလတ် အခြင်းအရာဖြင့်လည်း သုံးဆောင်တော်မူနိုင်ကုန်၏။ ဤသုံးဆောင်ခြင်း လေးမျိုးတို့တွင် အစိုးတရသုံးဆောင်ခြင်း= သာမိပရိဘောဂနှင့် အမွေခံသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း= ဒါယဇ္ဇပရိဘောဂ ဤနှစ်ပါးတို့သည် အလုံးစုံသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား အပ်၏။ ဤအရာ၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း သာမိပရိဘောဂသည် ရဟန္တာအရှင်များနှင့်သာ သက်ဆိုင်သော်လည်း သေက္ခပုဂ္ဂိုလ် ပုထုဇန်ပုဂ္ဂိုလ်တို့ အရသာကိုမမက်မောပဲ အာဟာရေပဋိကူလသညာဖြင့် ရသတဏှာကိုပယ်၍ သုံးဆောင်လျှင် တဏှာ၏ကျွန်အဖြစ်မှ လွတ်မြောက်သည်နှင့် အလားတူ၍ သာမိပရိဘောဂ ရသင့်သည်ဟု ဆိုနိုင်ခွင့်ရှိပေ၏။ ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်နှင့် ပုထုဇန်ပုဂ္ဂိုလ်တို့လည်း မြတ်စွာဘုရား၏ အမွေခံသားတော်များ ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်ခွင့်ရှိပေ၏။ ကြွေးယူသည်နှင့်တူသော ဣဏပရိဘောဂသည်ကား မအပ်။ ခိုးသည်နှင့်တူသော သုံးဆောင်ခြင်း= ထေယျပရိဘောဂ၌ကား ဆိုဖွယ်ပင်မရှိ၊ ဧကန် မအပ်သည်သာ။ အထူးအားဖြင့် သီလရှိသောပုဂ္ဂိုလ်၏ ပစ္စဝေက္ခဏာတင်၍ သုံးဆောင်ခြင်းသည် ဣဏပရိဘောဂ၏ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သောကြောင့် ကြွေးမတင်သော သုံးဆောင်ခြင်း= အာဏဏျပရိဘောဂမည်၏။ တနည်းအားဖြင့် သီလရှိသော ပုထုဇန်ပုဂ္ဂိုလ်ကို ဤပစ္စဝေက္ခဏာတင် ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်ခြင်းတည်းဟူသော သီလသိက္ခာနှင့် ပြည့်စုံသောကြောင့် သေက္ခအရိယာပုဂ္ဂိုလ်၌ ထည့်သွင်းရေတွက်နိုင်သောကြောင့် ထိုသီလရှိသော ပုထုဇန်ပုဂ္ဂိုလ်၏ ပစ္စဝေက္ခဏာတင် ဆင်ခြင်၍ သုံးဆောင်ခြင်းသည် အမွေခံသည်နှင့်တူသော ဒါယဇ္ဇပရိဘောဂပင် မည်ပေ၏။ ဤသုံးဆောင်ခြင်း လေးပါးတို့တွင် သာမိပရိဘောဂသည် အမြတ်ဆုံးဖြစ်သောကြောင့် ထိုသာမိပရိဘောဂကို တောင့်တလင့်ဆို အလိုရှိသော ရဟန်းသည် ဆိုအပ်ပြီးသည့် နည်းအတိုင်း ပစ္စည်းလေးပါးတို့ကို ပစ္စဝေက္ခဏာတင် ဆင်ခြင် သုံးဆောင်သဖြင့် ပစ္စယသန္နိဿိတသီလကို ပြည့်စုံစေရာ၏။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ရဟန်းဝိနည်းများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%9D%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%8F%E1%80%AC%E1%80%86%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%81%E1%80%BC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8

လူးနာရဲ့ စူးစမ်းကမ္ဘ

လူးနာရဲ့ စူးစမ်းကမ္ဘ (; ) Célia Catunda နှင့် Kiko Mistrorigo တို့က ဖန်တီးပြီး ဒါရိုက်တာ TV PinGuim မှ ထုတ်လုပ်ပြီး အမေရိကန်ရုပ်သံလိုင်း Sprout တွင် သြဂုတ်လ 16 ရက်၊ 2014 မှ 2018 ခုနှစ်အထိ ပြသခဲ့သည်။ လက်တင်အမေရိကတွင် အောက်တိုဘာ 13၊ 2014 မှ နိုဝင်ဘာ 24 ရက်နေ့အထိ ပွဲဦးထွက်ပြသခဲ့သည်။ Discovery Kids တွင်၊ 2022 ခုနှစ်။ ပထမရာသီတွင် အပိုင်း ၂၄ ပိုင်း ပါဝင်ပြီး တစ်ခုလျှင် ၁၅ မိနစ် ကြာမြင့်သည်။ ပစ်မှတ်ပရိသတ်သည် အသက် 4 နှစ်မှ 9 နှစ်ကြားကလေးများဖြစ်သည်။ မြန်မာပြည်မှာ Canal+ Pu Tu Tue မှာ ထုတ်လွှင့်နေပါတယ်။

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%B8%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%B2%E1%80%B7%20%E1%80%85%E1%80%B0%E1%80%B8%E1%80%85%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%98

ကောဋ္ဌာသ

အဖို့၊ အစု၊ အစိတ်၊ အပိုင်း၊ အင်္ဂါ။ (ဆံစသော ကောဋ္ဌာသ။) (ကောဋ္ဌာသ၏ အနက်အဓိပ္ပါယ်မှာ “အဖို့ အစု” သာမန်သာ ဖြစ်သော်လည်း ကောဋ္ဌာသ ဟူသော စကားသည် မြန်မာစကား အဖြစ် တွင်နေပေပြီ။ ထို့ကြောင့် ကောဋ္ဌာသ-ဟူသော စကားသံကို ကြားရလျှင် ဆံစသော ၃၂-ကောဋ္ဌာသဟု လူတိုင်းလိုလိုပင် နားလည် ကြသည်၊ ငယ်စဉ်ကပင် ကေသာ, လောမာ စသော ၃၂-ကောဋ္ဌာသကို အာဂုမ်ရသူများ၍ ရှင်ပြု ခေါင်းရိတ်သောအခါ၌လည်း တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းခေါ် “ကေသာ, လောမာ, နခါ, ဒန္တာ, တစော” ၅-မျိုးတို့ကိုပါ သင်ကြား ရွတ်ဆိုရပြန်ရာ ဆံစသော ကောဋ္ဌာသသည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တိုင်းအဖို့ ရင်းနှီးသော စကားလုံးပင် ဖြစ်သည် ။ ၃၂ လုံးပါသော စိပ်ပုတီး ၃၂ လုံးပါသော “စိပ်ပုတီးသည်လည်း ကောဋ္ဌာသအတွက် ရည်ရွယ်ခြင်းဖြစ်ရာ ထိုပုတီးကိုင်တိုင်း ကေသာ, လောမာစသည်ကို စီးဖြန်းပွါးများ ကြရသည်။ ထို ၃၂-ကောဋ္ဌာသကို အဆင်း, သဏ္ဌာန်, အနံ့, ဖြစ်ရာအရပ်တည်ရာအရပ်တို့ဖြင့် ဝေဖန်၍ ကာယဂတာသတိအရာ၌ “ကောဋ္ဌာသဝဝတ္ထာပနကထာ” ဟူ၍ ဝိသုဒ္ဓိမဂ်၌ အခန်းကဏ္ဍ သီးခြားရေးသားပြီး အကျယ်ပြဆိုထားသည် ။ ဓာတ်ကမ္မဋ္ဌာန်း အကျယ် ဓာတ်လေးပါးကို ပိုင်းခြား ပြသောအရာ၌ ပထဝီကောဋ္ဌာသ ၂၀, အာပေါကောဋ္ဌာသ ၁၂, တေဇောကောဋ္ဌာသ-၄, ဝါယောကောဋ္ဌာသ ၆-အားဖြင့် ကောဋ္ဌာသ ၄၂-ပါးတို့ကို ပြဆိုသည်၊ ထိုကောဋ္ဌာသတို့၏ သရုပ်နှင့် တကွ ဖြစ်ကြောင်း သမုဋ္ဌာန် ကလာပ်, ရုပ်အရေအတွက်တို့ကို (အဖျောက်ဆရာတော်စီရင်သော ကောဋ္ဌာသ ၆၀၊ ဝေဖန်ခန်းမှ သံပေါက်တို့ကို ထုတ်နုတ် အသုံးပြု၍)မကျဉ်းမကျယ် ရေးသားပြဆိုပေအံ့။ ပထဝီကောဋ္ဌာသ-၂၀ ကောဋ္ဌာသစုတွင်၊ ဆံလျှင်ဘာဝိ၊ ဦးနှောက်ထိ၊ ဝီသတိ မြေ ဓာတ်လွန်—-ဆံပင်, အမွေး, ခြေသည်း, လက်သည်း, သွား, အရေ, အသား, အကြော, အရိုး, ရိုးတွင်းခြင်ဆီ, အညှို့, နှလုံး, အသည်း, အမြှေး, အဖျဉ်း, အဆုတ်, အူမ, အူသိမ်, အစာဟောင်း, အစာသစ်, ဦးနှောက်, ဟု ဆိုအပ်သော ကောဋ္ဌာသ·၂၀-တို့၌ အာပေါ တေဇော ဝါယော ဓာတ်တို့ပါရှိသော်လည်း ပထဝီဓာတ် လွန်ကဲသောကြောင့် ယင်း-၂၀ အစုသည် ပထဝီကောဋ္ဌာသ-မည်၏။ အာပေါကောဋ္ဌာသ-၁၂ သည်းခြေအစ၊ ကျင်ငယ်ကျ၊ ဒွါဒ ရေဓာတ် လွန်—သည်းခြေ, သလိပ်, ပြည်, သွေး, ချွေး, အဆီ, မျက်ရည်, ဆီကြည်, တံထွေး, နှပ်, အစေး, ကျင်ငယ်ဟု ဆိုအပ်သော ကောဋ္ဌာသ-၁၂-ပါးတို့၌ ပထဝီ တေဇော ဝါယောဓာတ်တို့ ပါရှိသော်လည်း အာပေါဓာတ်လွန်ကဲသောကြောင့် ယင်း ၁၂-ပါးအစုသည် အာပေါ ကောဋ္ဌာသမည်၏။ တေဇောကောဋ္ဌာသ-၄ သန္တပ္ပန၊ ဇိရဏ နှင့်၊ ဍာဟ ပါစကာ၊ လေးကောဋ္ဌာ၊ မှတ်ရာ မီးဓာတ်လွန်— ခန္ဓာကိုယ်၌ အအေးအပူဟု ဆိုအပ်သော တေဇောဓာတ်သည် ပူလောင်ခြင်း လက္ခဏာအားဖြင့် တစ်ပါးသာ ဖြစ်သော်လည်း အပူခြားနားချက်ကို လိုက်၍ “သာမန် အပူချိန်ထက် ပူသော အပူဓာတ် (= သန္တပ္ပနတေဇော)၊ ရင့်ယော် အိုမင်းခြင်းကို ဖြစ်စေသော အပူဓာတ် (= ဇိရဏတေဇော)၊ မြောမေ့ စေလောက်အောင် လွန်ကဲပြင်းထန်သော အပူဓာတ် (= ဍာဟတေဇော)၊ အစာကို ကြေကျက်စေသော ဝမ်းမီး အပူဓာတ် (= ပါစကတေဇော)ဟု ၄-ပါး အပြားရှိ၏၊ သန္တပ္ပနတေဇောကောဋ္ဌာသ ထိုလေးပါးတို့တွင် ကိုယ်လက် အင်္ဂါတို့၏ ကိုက်ခဲညောင်းညာခြင်း ရက်ခြားဖျားခြင်း၊ တက်ဖျား ကျဖျားစသည်တို့၏ ကိုက်ခဲသော တေဇောဓာတ် လွန်ကဲသော ရုပ်အစုသည် သန္တပ္ပနတေဇောကောဋ္ဌာသ-မည်၏ (ကိုက်ခဲ ညောင်းညာ၊ ဖျားရက်ခြာ၊ ပူရာသန္တပ်-လွန်)။ ဇိရဏတေဇောကောဋ္ဌာသ ခန္ဓာကိုယ် ရင့်ယော်အိုမင်းခြင်း, ခါးကိုင်း နားထိုင်း မျက်စိမှုန် သွားကျိုး ဆံဖြူ အရေ တွန့်ခြင်း စသည်ကို ဖြစ်စေသော တေဇောဓာတ်လွန်ကဲသော ရုပ်အစုသည် ဇိရဏတေဇောကောဋ္ဌာသမည်၏ (ရင့်ယော်အိုမင်း၊ ခါးကိုင်းခြင်းနှင့်၊ နားထိုင်းအစ၊ ပသာဒညှိုး၊ မလညှိုး၍၊ သွားကျိုးဆံဖြူ၊ ရေတွန့်ဟု၊ မှတ်ယူ ဇိရဏလွန်)။ ဍာဟတေဇောကောဋ္ဌာသ အူအသဲ နှလုံးကွဲ၍ မြောမေ့ မတတ် လောင်ကျွမ်း ပူပြင်းစေတတ်သော တေဇောဓာတ်လွန်ကဲသော ရုပ်အစုသည် ဍာဟတေဇောကောဋ္ဌာသ-မည်၏ (နှလုံးအသဲ၊ လောင်ကျွမ်းကွဲမှု၊ ဝမ်းထဲလှိုက်ဆူ၊ ပြင်းထန်ပူလှ၊ မြည်အော်ရ၊ ဍာဟမီးဓာတ်လွန်)။ ပါစကတေဇောကောဋ္ဌာသ အစာအာဟာရကို ကြေကျက်အောင် ချေတတ်သော ဝမ်းမီးဟူသော တေဇောဓာတ် လွန်ကဲသော ရုပ်အစုသည် ပါစကတေဇောကောဋ္ဌာသမည်၏ (စားမျို အစာ၊ ကောင်းစွာ ကျက်မှု၊ လောင်ကျွမ်းပြုတတ်၊ စာအိမ်ရပ်၊ မီးဓာတ်ပါစကလွန်)။ ဝါယောကောဋ္ဌာသ ၆ ဥဒ္ဓံ ဓောဂမ၊ ကုစ္ဆိဋ္ဌနှင့်၊ ကောဋ္ဌာသယ၊ အင်္ဂသာရီ၊ အဿာမည်၊ ခြောက်လီ လေဓာတ်လွန်— ဝါယောဓာတ်သည် ဥဒ္ဓင်္ဂမဝါယော, အဓောဂမဝါယော, ကုစ္ဆိဋ္ဌဝါယော, ကောဋ္ဌာသယဝါယော, အင်္ဂမင်္ဂါနုသာရီဝါယော, အဿာသပဿာသဝါယော-ဟု ၆-ပါး အပြားရှိ၏၊ ထို ၆-ပါးတို့တွင် ကြို့ထိုးခြင်း, သမ်းဝေခြင်း၊ အော့အန်ခြင်း၊ အထက်လှန်ခြင်း စသော အထက်သို့ဆန်တက်သော လေသည် ဥင်္ဂမ ဝါယောမည်၏။ (ကြို့ထိုးသမ်းလှန်၊ အထက် ဆန်၊ ဥဒ္ဓံ လေဓာတ် လွန်)။ ကျင်ကြီးကျင်ငယ် ထွက်စေခြင်း၊ လေသက်ခြင်း စသော အောက်သို့ စုန်သောလေသည် အဓောဂမဝါယော မည်၏ (ကျင်ကြီး ကျင်ငယ်၊ ထုတ်သွယ်သက်လျှော၊ အောက်စုန်မျော၊ အဓော လေဓာတ်လွန်)။ ဝမ်းခေါင်း၌ အစဉ်တည်သော လေသည် ကုစ္ဆိဋ္ဌဝါယော မည်၏၊ အတွင်း၌ အစဉ် တည်သောလေသည် ကောဋ္ဌာသယ ဝါယော မည်၏ (ဝမ်းခေါင်း, အူကြောင်း၊ အစဉ် အောင်းမှာ၊ ကုစ္ဆိဋ္ဌာနှင့် ကောဋ္ဌာသယ၊ မည် နာမ၊ ဝါတလေဓာတ်လွန်)။ ခြေလက်မြှောက်ခြင်းနှင့် ကွေးခြင်းဆန့်ခြင်း စသည်တို့ကို ဖြစ်စေတတ်သော အင်္ဂါကြီးငယ်၌အစဉ်လျှောက်၍ သွားလာနေသောလေသည် အင်္ဂမင်္ဂါနုသာရီဝါယောမည်၏၊ ဤလေမလျှောက်လျှင် ခြေလက်အင်္ဂါ စသည်တို့မှာ မလှုပ်မရှားနိုင်၊ ခြေသေသည်၊ လက်သေသည်၊ လေဖြတ်သည် ဟု ပြောစမှတ်ပြုသည်။ (ကိုယ်အင်္ဂါလျှောက်၊ ခြေလက်မြှောက်ရေး၊ ကွေးဆန့်သွားလာ၊ ဖြစ်စေရာ၊ သာရီလေဓာတ်လွန်)။ ထွက်သက် ဝင်သက်လေသည် အဿာသပဿာသ ဝါယောမည်၏ (ထွက်သက်ဝင်သက်၊ ဖြစ်ချက် အရာ၊ ကောဋ္ဌာမှာ၊ အဿာ-လေဓာတ်လွန်)။ ထိုလေ ၆-မျိုးတို့သည်ပင် ဝါယောကောဋ္ဌာသ ၆-မျိုးဖြစ်၏။ သမုဋ္ဌာန်အားဖြင့် ဝေဖန်ပုံ ကောဋ္ဌာသ ၄၂-ပါးတို့တွင် ကျင်ကြီး ကျင်ငယ်, အစာဟောင်း, အစာသစ် ၄-ပါးတို့သည် ဥတုတည်းဟူသော အကြောင်းတစ်ပါးကြောင့်သာ ဖြစ်၏။ ပါစကတေဇောသည် ကံတည်းဟူသော အကြောင်းတစ်ပါးကြောင့်သာ ဖြစ်၏။ ထွက်သက်ဝင်သက်လေသည် စိတ်တည်းဟူသော အကြောင်းတစ်ပါးကြောင့်သာဖြစ်၏ (တေဇောကောဋ္ဌာသ ၆-ပါး)။ ချွေး, တံထွေး, နှပ်, မျက်ရည် ၄-ပါးတို့သည် စိတ်ကြောင့်လည်းဖြစ်, ဥတုကြောင့် လည်းဖြစ်ရကား အကြောင်း ၂-ပါးကြောင့် ဖြစ်၏ (ဒွိဇကောဋ္ဌာသ ၄-ပါး)။ ကြွင်းကျန်သော ကောဋ္ဌာသ ၃၂-ပါးတို့သည် ကံ စိတ် ဥတု အာဟာရတည်းဟူသော အကြောင်း ၄-ပါးတို့ကြောင့် ဖြစ်ကုန်၏ (စတုဇ ကောဋ္ဌာသ ၃၂-ပါး)။ ထို့ကြောင့်-ဒွေးတာလီဟု၊ ကောဋ္ဌာစုတွင်, ပြည်, ကျင်, အစာ၊ နှစ်ဖြာဟောင်းသစ်၊ ဥကြောင့်ဖြစ်၊ မှတ်လစ်ဧကဇာ။ ပါစကဓာတ်၊ ကံကြောင့် မှတ်လေ၊ အဿာသေမူ၊ စိတ်ကြောင့်ဟူ၊ မှတ်ယူဧကဇာ။ ချွေး, တံထွေး, နှပ်, မျက်ရည် ဓာတ်စု၊ ဤ ၄-ခုမူ၊ စိတ်-ဥ-ဟူ၊ မှတ်ယူဒွိဇသာ။ ယင်းဧကဇ၊ ဒ္ဓိဇပယ်ချန်၊ ဒွတ္တိံသံ၊ မှတ်ရန် စတုဇာ-ဟု သံပေါက်သီကုံးတော်မူသည်။ ကလာပ်အားဖြင့် ဝေဖန်ပုံ ဧကဇ ကောဋ္ဌာသ ၆-ပါးတို့တွင် ကျင်ကြီး, ကျင်ငယ်, အစာသစ်, အစာဟောင်းတို့၌ ဥတုဇသုဒ္ဓဋ္ဌက ကလာပ်တစည်းစီ၊ ပါစက တေဇောဓာတ်၌ ဇီဝိတနဝက ကလာပ်တစည်း၊ ထွက်သက် ဝင်သက်၌ စိတ္တဇသုဒ္ဓဋ္ဌကကလာပ် တစည်းရှိ၍ ဧကဇကောဋ္ဌာသ၌ ကလာပ် ပေါင်း ၆-စည်းဖြစ်၏။ ဒွိဇကောဋ္ဌာသဖြစ်သော ချွေး, တံထွေး, နှပ်, မျက်ရည်တို့၌ စိတ္တဇသုဋ္ဌကကလာပ် ဥတုဇသုဒ္ဓဋ္ဌက ကလာပ်အားဖြင့် ကလာပ် ၂-စည်းစီရှိကြ၍ ပေါင်း ၈-စည်းဖြစ်၏။ စတုဇကောဋ္ဌာသ ၃၂-ပါးတို့၌ တစ်ပါး တစ်ပါးလျှင် စိတ္တဇသုဒ္ဓဋ္ဌကကလာပ်, ဥတုဇသုဒ္ဓဋ္ဌက ကလာပ်, အာဟာရဇသုဒ္ဓဋ္ဌက ကလာပ်အားဖြင့် ကလာပ် ၃ စည်းစီ ရှိကြ၍ ပေါင်း ၉၆-စည်း ဖြစ်၏။ ပါစကတေဇောမှတစ်ပါး တေဇော ကောဋ္ဌာသ ၃-ပါး၊ ထွက်သက်ဝင်သက်လေမှတစ်ပါး ဝါယော ကောဋ္ဌာသ ၅-ပါးတို့၌ ဇီဝိတနဝက ကလာပ်တစည်းစီရှိရကား ပေါင်း ၈-စည်း ဖြစ်၏။ ထိုမှ ကြွင်းကျန်သော စတုဇ ကောဋ္ဌာသ ၂၄-ပါးတို့၌ ကံကြောင့် ဖြစ်သော ကာယဒသကကလာပ်, ဘာဝဒသက ကလာပ်အားဖြင့် ကလာပ် ၂-စည်းရှိရကား ပေါင်း ကမ္မဇဒသက ကလာပ် ၄၈-စည်း ဖြစ်၏။ မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, နှလုံးတို့၌ အသီးအခြားတည်သော စက္ခုဒသကကလာပ်, သောတဒသကကလာပ်, ဃာနဒသကကလာပ် ထိုဇိဝှါဒသကကလာပ်, ဝတ္ထုဒသက ကလာပ်အားဖြင့်ပဒေသကလာပ် ၅-စည်းဖြစ်၏။ စိတ်ကြောင့်ဖြစ်သော အသံ၌ သဒ္ဒနဝက ကလာပ် တစည်း, ဥတုကြောင့်ဖြစ်သောအသံ၌ သဒ္ဒနဝကကလာပ် တစည်းအားဖြင့် အသံ၌ ကလာပ် ၂ စည်းဖြစ်၏။ ဤသို့လျှင်ခန္ဓာကိုယ်၌ ဒသကကလာပ် ၅၃-စည်း၊ နဝကကလာပ် ၁၁-စည်း၊ အဋ္ဌကကလာပ် ၁၀၉-စည်းအားဖြင့် ကလာပ်စည်း ပေါင်း ၁၇၃-စည်းဖြစ်၏။ ကလာပ်တို့၌ပါဝင်သောရုပ်တို့ကို တစ်ခုစီတစ်ခုစီ ရေတွက်လျှင် ဒသကကလာပ်စည်း ၅၃-စည်း၌ ရုပ် ၅၃၀(၅၃x၁၀ = ၅၃၀)+နဝက ကလာပ် ၁၁-စည်း၌ ရုပ် ၉၉ (၁၁×၉ = ၉၉)+ အဋ္ဌကကလာပ် ၁၀၉-စည်း၌ ရုပ် ၈၇၂ (၁၀၉×၈၇၂)ရှိ၍ စုစုပေါင်း ရုပ် ၁၅၀၁-ပါးဖြစ်သည် ။ ဓာတ်ကမ္မဋ္ဌာန်း ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း၌ တည်ရှိသော ထို၄၂-ကောဋ္ဌာသတို့တွင် ဆံစသောကောဋ္ဌာသ ၂၀-တို့၌ ခက်မာကြမ်းတမ်းသော အခြင်းအရာကို ပထဝီဓာတ်ဟု ပိုင်းခြားမှတ်သားရသည်။ သည်းခြေစသော ကောဋ္ဌာသ ၁၂-ပါးတို့၌ အရည်ဟူသော ဖွဲ့စည်း ယိုစီးသော အခြင်းအရာကို အာပေါဓာတ်ဟု ပိုင်းခြား မှတ်သားရသည်။ တေဇောကောဋ္ဌာသ ၄-ပါး၌ အပူကို တေဇောဓာတ်ဟု ပိုင်းခြား မှတ်သားရသည်။ ဝါယောကောဋ္ဌာသ ၆-ပါး၌ ထောက်ကန် လှုပ်ရှားသော အခြင်းအရာကို ဝါယောဓာတ်ဟု ပိုင်းခြား မှတ်သားရသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပိုင်းခြား မှတ်သားက ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည် ထင်ရှားလာ၍ ထိုဓာတ်တို့ကို အဖန်ဖန် နှလုံးသွင်း စီးဖြန်း ပွါးများခဲ့သော် ဥပစာရသမာဓိ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ထိုကဲ့သို့ အားထုတ်၍ မပြည့်စုံသေးပါက ဆံစသော ကောဋ္ဌာသ ၄၂-ပါးတို့ကို တစ်ခုစီ တစ်ခုစီ အဆင်း, သဏ္ဌာန်စသော ၅-ပါးတို့ဖြင့် ဓာတ်သို့ဆိုက်အောင် ဆင်ခြင်ပွါးများ အားထုတ်ရမည်။ (အားထုတ်ပုံအကျယ်ကို ကာယဂတာသတိ၌-ကြည့်။) ပထဝီကို ဦးစားပေးပွားရမည့် ကောဋ္ဌာသ ထိုနည်းအားဖြင့် အားထုတ်၍ မပြည့်စုံ သေးပါက ဆံစသော ကောဋ္ဌာသ ၂၀-ကြမ်းတမ်းခက်မာခြင်း လက္ခဏာသည် ပထဝီဓာတ်, ဖွဲ့စည်းခြင်း လက္ခဏာသည် အာပေါဓာတ်, ရင့်ကျက်ခြင်း လက္ခဏာသည် တေဇောဓာတ်, ထောက်ကန်လှုပ်ရှားခြင်း လက္ခဏာသည် ဝါယောဓာတ်ဟု လက္ခဏာ အကျဉ်းအားဖြင့် ရှုမှတ် ပွါးများရမည်။ အာပေါစသည်ကို ဦးစားပေး ပွားရမည့် ကောဋ္ဌာသ ထို့အတူ သည်းခြေစသော ကောဋ္ဌာသ ၁၂-ပါးတို့၌ အာပေါဓာတ်၏ လက္ခဏာကို အဓိက ထား၍လည်းကောင်း, တေဇောကောဋ္ဌာသ ၄-ပါး၌ တေဇောဓာတ်၏လက္ခဏာကို အဓိက ထား၍လည်းကောင်း, ဝါယောကောဋ္ဌာသ ၆-ပါး၌ ဝါယောဓာတ်၏လက္ခဏာကို အဓိကရှေ့သွား ပြု၍၎င်း ဓာတ်ကြီး ၄-ပါးကို ပွါးများ အားထုတ်ရမည်။ ကောဋ္ဌာသ တစ်ခုချင်း ပွားများနည်း ထိုကဲ့သို့ အားထုတ်၍ မပြည့်စုံသေးပါက ဆံပင်၌ ကြမ်းတမ်းခက်မာခြင်း လက္ခဏာသည် ပထဝီဓာတ် စသည်ဖြင့် ကောဋ္ဌာသ တစ်ခုတစ်ခု၌ ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့ကို ပိုင်းခြား မှတ်သားရမည်၊ ထိုကဲ့သို့ ပိုင်းခြားမှတ်သား သူအား ဓာတ်လေးပါး ထင်ရှားလာ၍ အဖန်ဖန် ပွါးများအားထုတ်ခဲ့သော် ဥပစာရ သမာဓိဖြစ်လာသည်။ အကျဉ်းနည်း, အကျယ်နည်း ဤကား သသမ္ဘာရသင်္ခ, သသမ္ဘာရဝိဘတ္တိ, သလက္ခဏသင်္ခေပ, သလက္ခဏဝိဘတ္တိ ဟူသော ဘာဝနာပွါးနည်း ၄-မျိုးတို့ဖြင့် ပွါးများပုံအမြွက်မျှဖြစ်သည်။ ။ (ကောဋ္ဌာသ ၄၂-ပါးတို့၌ ဓာတ် ၄-ပါးဝေဖန်၍ ကမ္မဋ္ဌာန်း ရှုခြင်းသည် ဉာဏ်မထက်မြက်သော သူတို့အဖို့ သာဖြစ်သည်။ ဉာဏ်ထက်မြက်သူအဖို့ ခန္ဓာ ကိုယ်တစ်ခုလုံး၌ ပထဝီ အာပေါ တေဇော ဝါယော ဟူသော ဓာတ်ကြီးလေးပါး ရှိ၏ဟု အကျဉ်းအားဖြင့် ရှုလျှင်ပင် ကိစ္စပြီးသည်၊ စက်ဆုပ်ဖွယ် ပွားများနည်း ဆံအစ ကျင်ငယ် အဆုံးရှိသော ၃၂-ကောဋ္ဌာသတို့၌ စက်ဆုပ်ဖွယ်ထင်မြင်အောင် အဆင်း, သဏ္ဌာန်စသော ၅-မျိုးတို့ဖြင့် ပွါးများနည်းကို ကာယဂတာသတိ၌ ကြည့်။ ဓာတ်ကမ္မဋ္ဌာန်း ကောဋ္ဌာသတို့၌ စက်ဆုပ်ဖွယ် နှလုံးသွင်းခြင်းသည် ကာယဂတာသတိ သမထကမ္မဋ္ဌာန်းဖြစ်၍ ဓာတ်ကြီးလေးပါး ထင်မြင်လာအောင် နှလုံးသွင်းခြင်းသည် (စတုဓာတုဝဝတ္ထာန) ဝိပဿနာဓာတ်ကမ္မဋ္ဌာန်း ဖြစ်၏ ။ ဦးနှောက် ကောဋ္ဌာသ မပါဝင်ကြောင်း ပြဆိုခဲ့သော ၄၁-ကောဋ္ဌာသတို့သည် မဟာဟတ္ထိပဒေါပမသုတ် (မ၊၃၊၂၈၁-၉၀)တို့၌ ပါရှိ၏။ (ထိုသုတ်တို့၌ မတ္ထလုင်္ဂ ဦးနှောက်) မပါသောကြောင့် ၄၁ ကောဋ္ဌာသ ဆိုသည်။ ဝိသုဒ္ဓိ၊၁၊၂၃၂-၌အဋ္ဌိမိဉ္စ(= ရိုးတွင်းခြင်ဆီ)၌ မတ္ထလုင်္ဂထည့်သွင်း၍ ၃၂-ကောဋ္ဌာသကိုပြသည်။ မူလဋီ၊၂၊၄၂၌လည်း “မတ္ထလုင်္ဂကို အဋ္ဌိမိဉ္စ၌ သွင်းယူသောကြောင့် သီခြားမဟော”ဟုပြဆို၏။ မ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၂၆-လည်း ကြည့်။ မိလိန္ဒ, ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ်တို့၌မူ မတ္ထလုင်္ဂပုဒ်ပါရှိ၍ ၃၂-ကောဋ္ဌာသ၌ နောက်ဆုံး ထားဆို၏။) သမထ, ဝိပဿနာကို ပွားကြပါ အမျိုးကောင်းသားတို့သည် ၃၂-ကောဋ္ဌာသ ၄၂-ကောဋ္ဌာသတို့ကို နားလည်သိရှိအောင် အားထုတ်၍ ကာယဂတာသတိ သမထကမ္မဋ္ဌာန်း, ဝိပဿနာဓာတ် ကမ္မဋ္ဌာန်းတို့ကို စီးဖြန်းပွါးများ ကြိုးစား အားထုတ်ကြကုန်ရာသည်။ ရှင်လောင်းကို ဆံချခါနီး၌ ကေသာ, လောမာ အစရှိသော တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းကို သင်ကြားပေးရမည်၊ ထိုသို့ သင်ကြားသောအခါ အဆင်း, ပုံသဏ္ဌာန်, ဖြစ်တည်ရာအားဖြင့် မစင်မကြယ် စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်အဖြစ်ကို၎င်း၊ အသက်ဇီဝ-အတ္တမှ ကင်းသောအဖြစ်ကို၎င်း၊ ထင်ရှား ပြတ်သားစွာ နားလည်အောင် သင်ပေးရမည် ။ ခုနစ်နှစ်အရွယ် သီဝလိ သတို့သားကို ရှင်ပြုသောအခါ ကေသာ, လောမာ အစရှိသော တစပဉ္စကကမ္မဋ္ဌာန်းကို သင်ပေး၍ ဆံချပေးရာ ဆံပင်အားလုံး ရိတ်ပြီးသည်နှင့် တပြိုင်နက် ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ရောက်၏ ။ ဤကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းလိုသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် နိမိတ်ယူရာ၌ လိမ္မာကြောင်း အစီအရင် (ဥဂ္ဂဟကောသလ္လ) ၇- ပါးနှင့် နှလုံးသွင်းခြင်း၌ လိမ္မာကြောင်း အစီအရင်(မနသိကာရကောသလ္လ) ၁၀-ပါးကို ဆရာသမားထံမှသင်ယူအပ်၏။ ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် နိမိတ်ယူရာ၌ လိမ္မာကြောင်းအစီအရင် (ဥဂ္ဂဟကောသလ္လ) ၇-ပါးကို ဤအဘိဓာန် ကာယဂတာသတိပုဒ်၌ ပြဆိုပြီးဖြစ်၍ နှလုံးသွင်းခြင်း၌ လိမ္မာကြောင်းအစီအရင် (မနသိကာရကောသလ္လ) ၁၀-ပါးကိုသာ ပြဆိုပါအံ့။ ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် ကာယဂတာသတိ ၃၂ ကောဋ္ဌာသ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%8B%E1%80%B9%E1%80%8C%E1%80%AC%E1%80%9E

မနသိကာရကောသလ္လ

ကောဋ္ဌာသကမ္မဋ္ဌာန်းကို စီးဖြန်းလိုသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် နိမိတ်ယူရာ၌ လိမ္မာကြောင်း အစီအရင် (ဥဂ္ဂဟကောသလ္လ) ၇- ပါးနှင့် နှလုံးသွင်းခြင်း၌ လိမ္မာကြောင်း အစီအရင်(မနသိကာရကောသလ္လ) ၁၀-ပါးကို ဆရာသမားထံမှသင်ယူအပ်၏။ ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် နိမိတ်ယူရာ၌ လိမ္မာကြောင်းအစီအရင် (ဥဂ္ဂဟကောသလ္လ) ၇-ပါးကို ဤအဘိဓာန် ကာယဂတာသတိပုဒ်၌ ပြဆိုပြီးဖြစ်၍ နှလုံးသွင်းခြင်း၌ လိမ္မာကြောင်းအစီအရင် (မနသိကာရကောသလ္လ) ၁၀-ပါးကိုသာ ပြဆိုပါအံ့။ အစဉ်အတိုင်း ရှုပါ (၁) အနုပုဗ္ဗနည်း။ ဆံပင်, အမွှေး, ခြေသည်း လက်သည်း, သွား, အရေစသည်ဖြင့် အနုလုံအားဖြင့်၎င်း၊ ကျင်ငယ်, အစေး, နှပ်, တံထွေးစသည်ဖြင့် ပဋိလုံအားဖြင့်၎င်း အစဉ်အတိုင်း အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ပွါးများရာ၏။ ဆံပင်, ခြေသည်းလက်သည်းဟူ၍၎င်း၊ ဆံပင်, သွားဟူ၍၎င်း တစ်ခုကျော် နှစ်ခုကျော် ခုန်ကျော်မှုမပြုပဲ အစဉ်အတိုင်းသာလျှင် အနုလုံ ပဋိလုံပွါးများခြင်းသည် အနုပုဗ္ဗနည်း မည်၏။ ဥပမာ ၃၂-ထစ်ရှိသော လှေကားကို မကျွမ်းကျင်မီ တထစ်ကျော်တက်လျှင် မောပန်းကာလန်ကျသကဲ့သို့ ဘာဝနာမှု၌ မကျွမ်းကျင်မီ တစ်ခုကျော်နှစ်ခုကျော် ပွါးသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်အား စိတ်ပင်ပန်းခြင်းဖြစ်၍ ဘာဝနာပွါးများမှုကို ပြီးဆုံးအောင် မစွမ်းနိုင်ချေ။ မမြန်လွန်းစေရ (၂) နာတိသီဃနည်း။ ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အနုလုံပဋိလုံပွါးများရာ၌ မမြန်လွန်းစေရ။ ဥပမာ-အပြေးသန်သူတစ်ယောက်သည် သုံးယူဇနာခရီးကို ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် ပြေးရာ ၇-ကြိမ်တိုင်အောင် ပြေးပြီးသော်လည်း လမ်းခရီးကြောင်း၌ တွေ့မြင်ရသော အရာတို့ကို ထင်ထင်ရှားရှား မှတ်သားခြင်းငှါ မစွမ်းနိုင်။ ထို့အတူ လျင်မြန်စွာ ပွါးများသော ယောဂီအား ကြိမ်ဖန်များစွာ စီးဖြန်းပြီးသော်လည်း နိမိတ်မထင်နိုင်ရှိတတ်၏။ (န+ အတိ+ သီဃ = လွန်စွာမမြန်လွန်း။) မနှေးလွန်းစေရ (၃) နာတိသဏိကနည်း။ မနှေးလွန်း စေရခြင်း။ ဥပမာ-သုံးယူဇနာခရီးကို တရက်တည်းဖြင့် သွားလိုသော ယောက်ျားသည် လမ်းခရီးအကြား၌ သစ်ပင်တောတောင်တို့၏ အရိပ်ခိုကာ နားနားနေနေသွားရာ ခရီးမဆုံးနိုင်ပဲ တရက်ခရီးကို သုံးလေးရက် သွားရ၏။ ထို့အတူ အလွန်နှေးစွာ ပွါးများသော ယောဂီအား ကမ္မဋ္ဌာန်းမပြီးဆုံးပဲ ရှိတတ်၏။ (န+အတိ+ သဏိက = လွန်စွာမနှေးလွန်း။) ပြင်ပအာရုံစိတ်ပျံ့လွင့်မှုကို တားမြစ်ပါ (၄) ဝိက္ခေပပဋိဗာဟနနည်း။ အာရုံပျံ့ လွှင့်မှုကို တားဆီးခြင်း။ ဥပမာ-အသူတရာ နက်သော ချောက်ကမ်းပါးထိပ်၌ ခရီးသွားသော ယောက်ျားသည် ခြေလှမ်းတိုင်း လှမ်းတိုင်း မိမိခြေဘဝါး ချရမည့် နေရာကို မကြည့်ပဲ ထိုထိုဤဤ ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်ရှိသော် အသူတရာနက်သော ချောက်ထဲသို့ လိမ့်ကျရာ၏။ ထို့အတူ မိမိကမ္မဋ္ဌာန်း အာရုံမှ တခြားသော အပြင်အပအာရုံသို့ စိတ်ပျံ့ လွှင့်ခဲ့သော် ကောဋ္ဌာသစီးဖြန်းမှု ပျက်စီး၍ အလိုရှိအပ်သော ဈာန်မဂ်ဖိုလ် အကျိုးထူးမှ ဆုတ်ယုတ်၏။ ထို့ကြောင့် မိမိစိတ်ကို ကောဋ္ဌာသကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံမှ အခြားတစ်ပါးသို့ မပျံ့ လွင့်အောင် တားမြစ်ရာ၏။ (ဝိက္ခေပ = လွင့်+ပဋိဗာဟန = တားမြစ်။) အမည်နာမပညတ်ကို ကျော်လွန်အောင် ကျင့်ပါ (၅) ပဏ္ဏတ္တိသမတိက္ကမနနည်း။ အမည် နာမပညတ်ကို ကျော်လွန်၍ စက်ဆုပ်ဖွယ် အခြင်းအရာ ထင်မြင်အောင်ပွါးခြင်း။ နှုတ် မတက်ခင် ပဉ္စကဆက္ကတစ်ခုတစ်ခု၌ အသွားအပြန် အနုလုံ ပဋိလုံ အဖန်ဖန်ရွတ်လျက် အစဉ်အတိုင်းတက်၍ ပွါးများအပ်၏။ တစပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အနုလုံ ၅-ရက်၊ ပဋိလုံ ၅-ရက်၊ အနုလုံပဋိလုံ ၅-ရက် ပေါင်း ၁၅-ရက်နှုတ်ဖြင့် ရွတ်ဆို၍ ရှုပွါးဆင်ခြင်ရသည်။ ထို့နောက် ဒုတိယပဉ္စကဖြစ်သော ဝက္ကပဉ္စက ကမ္မဋ္ဌာန်းကို အနုလုံ၅-ရက်၊ ပဋိလုံ ၅-ရက်၊ အနုလုံ ပဋိ-လုံ ၅-ရက်၊ ပေါင်း ၁၅-ရက် နှုတ်ဖြင့် ရွတ်ဆို၍ ရှူပွါးရသည်။ ထို့နောက် ပဌမဖြစ်သော တစပဉ္စကနှင့် ဒုတိယဖြစ်သော ဝက္ကပဉ္စကကို ၂-ခုပေါင်းပြီးလျှင် အနုလုံ-ပဋိလုံ ၁၅-ရက် ထပ်မံ၍ နှုတ်ဖြင့် ရွတ်ဆိုရပွါးရသည်။ ဤ နည်းအတိုင်း ပပ္ဖါသပဉ္စက, မတ္ထလုင်္ဂပဉ္စ, မေဒဆက္က, မုတ္တဆက္ကတို့ကို နှုတ်ဖြင့် ရွတ် ဆိုပွါးများရသည်။ ငါးလခွဲ ရွတ်ဆိုမှသာ ဒွတ္တိံသာကာရ ပြည့်စုံသည် ။ ရှင်သီဝလိ, ရှင်နီတ (သံ၊ဋ္ဌ၊၂၊၂၇၃) ရှင်နိဂြောဓ (ဝိ၊ဋ္ဌ၊၁၊၃၄) ရှင်သံဃရက္ခိတ (ဒီ၊ဋ္ဌ၊၂၊၁၄၉)တို့သည် ဒွတ္တိံသာကာရကမ္မဋ္ဌာန်းစီးဖြန်းကာ ရဟန္တာ ဖြစ်ကြသည်။ ငါးလခွဲခန့်ကြာ၍ လွန်စွာ နှုတ်တက်ရုံမျှမက စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်းလည်း ကင်းလတ်သော် စိတ်ဖြင့်သာလျှင် အစမှအဆုံး အဆုံးမှအစ အပြန်ပြန် အလှန်လှန် ဆင်ခြင်အောက်မေ့အပ်၏။ အဆင်း, သဏ္ဌာန်, အနံ့, ဖြစ်ကြောင်း, တည်ရာဟူသော အခြင်းအရာ ငါးပါးတို့ဖြင့် စက်ဆုပ် ရွံရှာဖွယ်ကို ဉာဏ်ဖြင့် ဆင်ခြင်ပွါးများရာ၏။ ဤသို့ ဉာဏ်ဖြင့် ဆင်ခြင်ပွါးများဖန်များသော ယောဂီသည် ဆံပင်စသော အမည်နာမ ပညတ်ကို စွန့်လွှတ်၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်အခြင်းအရာမျှကိုသာ ရှုဆင်ခြင် လေတော့သည်။ ဥပမာကား-ရေရှားသောအခါ တောအုပ်တစ်ခု အတွင်းရှိ ရေတွင်းကို ထန်းရွက်စသည်ဖြင့် ပန်းတုံးတိုင် ထူ၍ အမှတ်အသားပြထား၏။ ထိုအမှတ် အသားဖြင့် ထိုရေတွင်းသို့သွား၍ သောက် သုံးချိုးကြရကုန်၏။ သွားဖန်များ၍ လူလမ်း လှည်းလမ်းဖုံလာသောအခါ ပန်းတုံးတိုင် သုံးမကျတော့ပြီ။ သွားနေကျလမ်းကြောင်း အတိုင်း ဝင်ထွက်သွားလာ ခပ်ယူသုံးစွဲလေ တော့သည်။ ထိုနည်းအတူ ဘာဝနာရင့်သန် လာသောအခါ ဆံပင် အမွေး စသော နာမ ပညတ်ကိုစွန့်လွှတ်၍ ကျော်လွန်၍ စက်ဆုပ် ဖွယ်အခြင်းအရာမျှကိုသာ ရှုဆင်ခြင်တော့၏။ ထိုအခါ ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါဟူသော အမှတ် သညာ ကင်းစင်သဖြင့် မြင်မြင်သမျှကို ကောဋ္ဌာသအစုသာ မြင်နေရ၏။ သတ္တဝါတို့ အစာ အာဟာရ စားသောက်မှုကို သစ်ခေါင်း ဝါး လုံးခေါင်းထဲသို့ အမှိုက်သလဲများ ထည့်သွင်း နေသကဲ့သို့ ထင်မြင်၏။ မထင်ရှားသော ကောဋ္ဌာသကို စွန့်လွှတ်ထားပါ (၆) အနုပုဗ္ဗမုဉ္စနနည်း။ အစဉ်အတိုင်း ပွါးများမှုကို စွန့်လွှတ်ခြင်း။ အစဉ်အတိုင်း ရှုဆင်ခြင်နည်းဖြင့် ပွါးများဖန်များသောအခါ အချို့သော ကောဋ္ဌာသသည် ပိုမို ထင်ရှားလာ၍ အချို့မှာ မထင်မရှားဖြစ်လာ၏။ ထိုအခါ မထင်ရာ မထင်ရာ ကောဋ္ဌာသကို စွန့်လွှတ်ဖယ်ထား၍ ဉာဏ်တွင် ထင်ရှားသော ကောဋ္ဌာသကိုသာ ကွက်ကြား ကွက်ကြား ရွေးချယ်၍ ပွါးများရာ၏။ ဤနည်းအားဖြင့် နောက်ဆုံး၌ ကောဋ္ဌာသတစ်ပါးတည်း ကျန်သည်တိုင်အောင် ပြု၍ စက်ဆုပ်ဖွယ်ဟု နှလုံးသွင်းပါးများအပ်၏။ ဥပမာကား-ထန်းပင် ၃၂-ပင်ရှိသော ထန်းတော၌နေသော မျောက်ကို ဖမ်းလိုသောမုဆိုးသည် အစထန်းပင်၏ ထန်းရွက်ကို မြှားဖြင့်ပစ်၍ ဟစ်အော် ချောက်လှန့်ရာ၏။ ထိုအခါ မျောက်သည် ထန်းပင်အစဉ်အတိုင်း ခုန်လွှား၍ အဆုံးအပင်၌ နေလေရာ၏။ မုဆိုးသည် ထိုအဆုံးထန်းပင်သို့သွား၍ ရှေးနည်းအတူ ချောက်ထုတ်ပြန်၏။ မျောက်သည် ရှေးနည်း အတိုင်း အစထန်းပင်သို့သွားရာ၏။ ဤနည်းအားဖြင့် ကြာရှည်လတ်သော် မျောက်သည် မောပန်း၍ မပြေးနိုင်တော့ရကား တစ်ခုသော ထန်းပင်၏ထန်းဖူးကို မြဲစွာကိုင်၍ ဝပ်နေ၏။ မြှားဖြင့်ပစ်ခတ်သော်လည်း ထ၍ မပြေးတော့ချေ။ ထိုနည်းအတူ ၃၂-ကောဋ္ဌာသတွင် တစ်ခုသော ကောဋ္ဌာသ၌သာ ဘာဝနာစိတ် တည်ငြိမ် စူးစိုက်နေတော့၏။ ဈာန်ရသည့်တိုင်အောင် ပွားများခြင်း (၇) အပ္ပနာနည်း။ ဈာန်ရသည်တိုင်အောင် ပွါးများခြင်း။ ထိုသို့အထူးထင်ရှားသော တစ်ခုတည်းသော ကောဋ္ဌာသအာရုံကို အထပ်ထပ် အခါခါ ပွါးများသည်ရှိသော် ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏ သမာဓိနှင့်ယှဉ်သော စိတ်အစဉ်သည် လွန်စွာဖြူစင် ကြည်လင်တောက်ပသည်ဖြစ်၍ ဝိတက်, ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂ္ဂတာဟူသော ဈာန်အင်္ဂါငါးပါးတို့နှင့် ပြည့်စုံသော အပ္ပနာဈာန်ကိုရ၏။ ကောဋ္ဌာသ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို ပွါးများအားထုတ်ရာ၌ ပဌမ ဈာန်ကိုသာ ရနိုင်၏။ ကောဋ္ဌာသတစ်ခု၌ ပဌမဈာန်ရလျှင် ကြွင်းသောကောဋ္ဌာသ သုံးဆဲ့တစ်ပါးတို့၌လည်း လွယ်ကူစွာ ပဌမဈာန်ဝင်စားနိုင်၏။ အဓိစိတ္တသုတ္တန္တနည်း (၈) အဓိစိတ္တသုတ္တန္တနည်း။ အဓိစိတ္တသုတ် (အံ၊၁၊၂၅၈)၌ ဟောတော်မူသော နည်းအရ ပွါးများခြင်း။ သမာဓိ, ဝီရိယ, ဥပေက္ခာတို့ကို သင့်လျော်သောအခါ၌ လှည့်ကျဖြစ်စေရမည်။ သမထဝိပဿနာပါးရာ၌ သမာဓိကို လွန်ကဲစွာဖြစ်စေလျှင် ပျင်းရိ ဆုတ်နစ်မှုဖြစ်၏။ အားထုတ်မှုဝီရိယလွန်ကဲလျှင် ပျံ့လွင့်မှု ဥဒ္ဓစ္စဖြစ်၏။ လျစ်လျူ ဥပေက္ခာလွန်ကဲလျှင် တည်ကြည်မှု သမာဓိ မရပဲ ရှိတတ်၏၊ ထို့ကြောင့် ဝိပဿနာ ပွါးများသူသည် ရံခါ တည်ကြည်မှု သမာဓိကို ဖြစ်စေအပ်၏။ ရံခါ အားထုတ်မှုဝီရိယကို ဖြစ်စေအပ်၏။ ရံခါ လျစ်လျူရှုမှု ဥပေက္ခာကို ဖြစ်စေအပ်၏။ ဥပမာကား–ရွှေကောင်းကို အလိုရှိသော ရွှေပန်းထိမ်သည်သည် ရွှေကို ရံခါ မိုက်ခွက်၌ ထည့်၍ ဖိုဝ၌ မီးပြင်းတိုက်၏။ ရံခါ ရေဖျန်းပေး၏။ ရံခါ လျစ်လျူရှုကာ အသာနေ၏။ ဖိုဝ၌ အမြဲတမ်း ပြင်းတိုက်နေလျှင် ရွှေကို မီးလောင်ကျွမ်းရာ၏။ အမြဲမပြတ် ရေဆွတ်ဖျန်းနေလျှင် အေး၍ မာဆတ်လေရာ၏။ အမြဲတမ်းလျစ်လျူရှုကာ အသာနေလျှင် ရွှေရည်မတက် မရင့်ကျက်ပဲ ရှိလေရာ၏။ ထို့ကြောင့် လိမ္မာသော ရွှေပန်းထိမ်သည်သည် ဖိုဝ၌ မီးပြင်းမှုတ်ခြင်း, ရေဆွတ်ဖျန်းခြင်း, လျစ်လျူရှုကာ အသာထားခြင်းတို့ကို အလှည့်ကျ သင့်လျော်အောင် ပြုလုပ်ပေးရမည်။ ထိုအခါ ရွှေရည် တက်ကာ ပြောင်လက်တောက်ပ၍ မိမိတို့လိုရာ ပုတီး လက်ကောက် နားဋောင်း စသော လက်ဝတ်တန်းဆာ ရတနာများ ပြုလုပ်ဝတ် ဆင်ရခြင်းအကျိုးကို ခံစားရ၏။ ထိုနည်းအတူ သမာဓိ, ဝီရိယ, ဥပေက္ခာတို့ကို အလှည့်ကျ လျော်အောင်ဖြစ်စေသော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်၏ ဝိပဿနာစိတ်သည် ဈာန်အဘိညာဉ် သမာပတ် မဂ်, ဖိုလ်တရားထူးကို မျက်မှောက် ပြုနိုင်၏။ သီတိဘာဝသုတ္တန္တနည်း (၉) သီတိဘာဝသုတ္တန္တနည်း။ သီတိဘာဝသုတ် (အံ၊၂၊၃၇၉)၌ ဟောတော်မူ အပ်သောနည်းဖြင့် ပွါးများခြင်း။ (က) ပျံ့ လွင့်သော စိတ်ကို နှိပ်ခြင်း၊ (ခ) တွန့်တို ဆုတ်နစ်သောစိတ် ပျင်းရှိသောစိတ်ကို ဆော်ချီးပင့်ခြင်း၊ (ဂ) ဘာဝနာစိတ်ကို ရွှင်လန်း ထက်မြက်စေခြင်း၊ (ဃ) ဘာဝနာလမ်း အတိုင်း ဖြောင့်တန်းစွာ သွားနေသောစိတ်ကို လုံ့လမပြုပဲ လျစ်လျူရှုထားခြင်း၊ (င) မြတ်သော မဂ်ဖိုလ်တရားသို့ စိတ်ညွှတ်ကိုင်း စေခြင်း။ (စ) နိဗ္ဗာန်၌ မွေ့လျော်ခြင်း။ ဤ အင်္ဂါခြောက်ပါးနှင့်အညီ အားထုတ်သော ယောဂီပုဂ္ဂိုလ်သည် မကြာမြင့်မီ နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုနိုင်၏။ (သီတိ = ငြိမ်းအေးမှု။ ဘာဝ = ဖြစ်ကြောင်း။ သီတိဘာဝ = ငြိမ်းအေးမှုဖြစ်ကြောင်း၊ နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း။) ဗောဇ္ဈင်္ဂကောသလ္လသုတ္တန္တိနည်း (၁၀) ဗောဇ္ဈင်္ဂကောသလ္လသုတ္တန္တိနည်း။ (ဆဋ္ဌမူ၌ အဂ္ဂသုတ်ဟု ခေါ်သည်)။ ဗောဇ္ဈင်္ဂကောသလ္လသုတ် (သံ၊၃၊၉၉)၌ ဟောတော်မူသောနည်းအရ ပွါးခြင်း။ အနည်းငယ် မီးကို မီးပုံကြီးအဖြစ် တောက်စေခြင်းငှါ ခြောက်သွေ့သောမြက်, သစ်ရွက်, နွားချေး ထင်းတို့ကိုထည့်၍ ပါးစပ်ဖြင့် မှုတ်ပေးလျှင် မီးထတောက်သကဲ့သို့ ဝိပဿနာစိတ်သည်တွန့်တို ဆုတ်နစ် ပျင်းရိသောအခါ၌ ပညာ ပီတိ ဝီရိယ ဟူသော ဗောဇ္ဈင်သုံးပါးကိုပါး၍ ဝိပဿနာ စိတ်ကို ထက်သန်ထကြွစေရာ၏။ မီးပုံကြီးကို ငြိမ်းစေခြင်းငှါ စိုသော မြက် သစ်ရွက် နွား ချေး ထင်းတို့ကို ထည့်၍ မြေမှုန့်ဖြင့် ဖြူးလျှင် ထိုမီးပုံကြီးသည် ငြိမ်းအေးသကဲ့သို့ဝိပဿနာ စိတ်သည် ပျံ့လွင့်သောအခါ ပဿဒ္ဓိ သမာဓိ ဥပေက္ခာဟူသော ဗောဇ္ဈင်သုံးပါးကို ပွါး၍ ထိုပျံ့လွင့်သောစိတ်ကို ငြိမ်းအေးစေရာ၏။ ဤသုံးသုတ်လုံး၏ အဓိပ္ပါယ်အကျဉ်းချုပ်ကား ကောင်းမြတ်သော အကြံဖြင့် နိဗ္ဗာန်ကို လွန်စွာလိုလားသော အမျိုးသားသည် သင်္ခါရတရားတို့၌ ငြီးငွေ့လျက် စိတ်၏ဖြစ်ဟန် အခြင်းအရာကို အခါမပြတ် ရှုမှတ်ဆင်ခြင်၍ ပန်းထိမ်သည်နှင့် မီးမွှေးယောကျ်ားတို့ကို ဥပမာပြုလျက် ဝိပဿနာစိတ် တွန့်တိုလျှင် မြှောက်ပင့်ရာ၏။ ပျံ့လွင့်လျင်နှိပ်ရာ၏။ ကမ္မဋ္ဌာန်းသို့ ဖြောင့်တန်းထင်မြင်စွာ မသက်မဝင်လျှင် ဇာတိဒုက္ခစသည်ကို ဆင်ခြင်၍ စိတ်ကို ရွှင်လန်းတက်ကြွစေရာ၏။ ကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံသို့ ဖြောင့်တန်းစွာ သက်ဝင်နေလျှင် လျစ်လျူ ရှုနေရာ၏။ သဒ္ဓါနှင့်ပညာ, ဝီရိယနှင့်သမာဓိကို စောင်းကြိုးညှိသည့်ပမာ ညီမျှစေလျက် သတိတရားကိုမူကား အခါခပ်သိမ်း လွန်စွာ ထက်မြက်စေ၍ ပွါးများ အားထုတ်ရမည်ဟု ဆိုလိုသည် ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%9C%E1%80%B9%E1%80%9C

အဖျောက်ဆရာတော်

အဖျောက်ဆရာတော် အရှင်အာစာရ (၁၇ ဖေဖော်ဝါရီ ၁၈၇၇-၁၀ ဒီဇင်ဘာ ၁၉၆၃) သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ ကျမ်းပြုဆရာတော် တစ်ပါး ဖြစ်သည်။ ဟိတောပဒေသဘာသာပြန်ကျမ်းပြု အဖျောက်ဆရာတော်ဘုရားကြီးကို စစ်ကိုင်းခရိုင် တံတားဦးမြို့နယ် မြို့သာမြို့ ကုန်သည် ကျောင်းဒါယကာ ဦးကံအေးနှင့် ဇနီးဒေါ်အိမ်စည်တို့မှ ၁၂၃၈-ခု တပေါင်းလပြည့်ကျော် ခြောက်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့နံနက် ၃-ချက်တီးကျော်အချိန်တွင် ဖွားမြင်တော်မူခဲ့သည်။ အဖျောက်ဆရာတော်ဖြစ်မည့် သူငယ်ကလေး တစ်နှစ်အရွယ် (မလှရုံအမည်ရှိ ညီမငယ်ကို မွေးဖွားပြီးမကြာမီအတွင်း)မှာပင် မိခင်ဒေါ်အိမ်စည် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ ငါးနှစ်သားအရွယ်တွင် ဖခင်နှင့်အတူ ဂိုဏ်းထောက်(အင်းဝ)ဆရာတော် ဘုရားသီတင်းသုံးရာ ဟင်္သာတခရိုင် ဇလွန်မြို့နယ် အဖျောက် ရွာကြီးသို့ ဆိုက်ရောက်လာလေသည်။ (ထိုအင်းဝဆရာတော်ကား အဖျောက်ဆရာတော်ဖြစ်မည့် သူငယ်ကလေး၏ ဘကြီးဖြစ်လေသည်။) အင်းဝဆရာတော်က ညီဖြစ်သူ ဦးကံအေးထံမှ တောင်းယူမွေးမြူကာ သဒ္ဒါ၊ သင်္ဂြိုဟ်စသော ပိဋကအခြေခံစာပေများကို သင်ကြားပို့ချ၍ ပေးတော်မူလေသည်။ ၁၄-နှစ်အရွယ်တွင် ရှင်သာမဏေပြုရာ ဘွဲ့အမည်မှာ ရှင်အာစာရဖြစ်၏။ ရှင်သာမဏေအဖြစ်နှင့်ပင် ဘကြီးတော်ထံ၌ ပိဋကများကိုလည်း သင်ကြားတော်မူခဲ့လေသည်။ ရဟန်းပြုချိန် အရောက်တွင် အင်းဝဆရာတော်က အထက် မြို့သာမြို့သို့ ခေါ်ဆောင်သွားကာ ထိုမြို့ ကျောင်းသစ်တိုက် ခဏ္ဍသိမ်တွင်းဝယ် ဆွေမျိုးမိတ်သင်္ဂဟတို့အား ဒါယကာပြုစေ၍ ရဟန်းအဖြစ်သို့ တက်ရောက်စေလေသည်။ အရှင်အာစာရသည် ဘကြီးတော် အင်းဝဆရာတော်၏ ပို့ဆောင်ပေးချက် အရ ထိုအခါက ကျော်စောထင်ရှားတော်မူလှသော ဘကြီးတော် မြို့ပြင်ကြီးဆရာတော် (အရှင်စန္ဒဝံသာလင်္ကာရ)ထံ၌ ဆည်းကပ်ကာ ပညာများကို သင်ကြားဆည်းပူးတော်မူပြန်လေသည်။ ထို့နောက် မန္တလေးမြို့ မိုးကောင်းဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အထံတော်သို့ မြို့ပြင်ကြီးဆရာတော်ဘုရားက ပို့အပ်တော်မူပြန်သဖြင့် မိုးကောင်းဆရာတော် ဘုရားကြီးထံ၌လည်း ပညာများကို ဆက်လက်သင်ကြားတော်မူပြန်လေသည်။ ရဟန်း ၈-ဝါအရတွင် မိုးကောင်းဆရာတော်ဘုရားကြီးထံမှ ရန်ကုန်မြို့ ပဌမ ဗင်္ဂလားဆရာတော်ကြီးထံသို့ ကြွရောက်ကာ ဗုဒ္ဓဘာသာ ပိဋကတ်စာပေ များကိုသာမက ဗင်္ဂလီ, နာဂရီ စသော ဘာသန္တရများကိုလည်း သင်ကြား အားထုတ်တော်မူပြန်လေသည်။ တဖန် အိန္ဒိယနိုင်ငံ ဗာရာဏသီမြို့သို့ ကြွရောက်ကာ ဘင်္ဂါလီ၊ နာဂရီ စသော ဘာသန္တရများကို သင်ကြားတော်မူပြီးလျှင် ထိုမှတဖန် သီဟိုဠ်ကျွန်းသို့ ကြွရောက်ကာ သီဟိုဠ်ဘာသာနှင့် တကွ အနောက်တိုင်း ဘာသာရပ်များကို အားထုတ်သင်ကြားတော်မူပြန်လေ၏။ ထို့နောက် ဘကြီးတော် အင်းဝဆရာတော်ဘုရားကြီးက ခေါ်ယူတော်မူသောကြောင့် အဖျောက်သို့ ပြန်ကြွလာကာ ပရိယတ်လုပ်ငန်းကို မဆုတ်တမ်း ပို့ချတော်မူပြန်လေသည်။ ၁၂၇၅-ခုနှစ်၌ ဘကြီးတော် အင်းဝဆရာတော်ဘုရားကြီး ပျံလွန်တော်မူလေလျှင် အင်းဝကျောင်းတိုက်ကြီး၌ပင် ဆက်လက်၍ သီတင်းသုံးတော်မူလေသည်။ ဂဠုန်ဆရာစံ တော်လှန်သည့်အခါ အဖျောက်ရွာလည်း မငြိမ်မသက် ဖြစ်မှုကြောင့် ရန်ကုန်မြို့-ရွှေဂုံတိုင် ကျောင်းတိုက်သို့ ကြွရောက်ကာ သီတင်း သုံးတော်မူလေသည်။ ဆဋ္ဌသံဂါယနာတင် လုပ်ငန်းကြီးတွင် နိုင်ငံတော် ဩဝါဒါစရိယ သံဃမဟာ နာယက အဖြစ်ဖြင့် ဆောင်ရွက်တော်မူလေသည်။ အဖျောက်ဆရာတော်ဘုရားကြီးသည် ရန်ကုန်, မန္တလေး, အဖျောက် စသည် တို့၌ အဘိဓဇမဟာရဋ္ဌဂုရု မစိုးရိမ်ဆရာတော်ဘုရားကြီးနှင့်အတူ ဥတုအလျောက် လျော်ညီအောင် လှည့်လည်သီတင်းသုံးတော်မူကာ သာသနာ့အကျိုးကို သည်ပိုး ဆောင်ရွက်တော်မူနေခိုက် ဆဋ္ဌသံဂါယနာအောင်ပွဲကြီးတွင် အဂ္ဂမဟာပဏ္ဍိတ ဘွဲ့တံဆိပ်တော်ဆက်ကပ်သည်ကို ခံယူရရှိတော်မူလေသည်။ သက်တော် ၈၇၊ သိက္ခာတော် ၆၈-ဝါအရ ၁၃၂၅-ခု၊နတ်တော်လပြည့်ကျော် ၁၀-ရက် ည ၁-နာရီတွင် ရန်ကုန်မြို့ ရွှေဂုံတိုင်လမ်း ခြံအမှတ် ၂၂၁၊ကျောင်း အမကြီး ဒေါ်တုတ်၏နေအိမ် စံကျောင်းတော်၌ ဘဝနတ်ထံ ဝင်စံတော်မူလေသည်။ (ထိုဆရာတော်ဘုရားကြီးသည် အဖျောက်၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ပရမတ္ထသင်္ဂဟသံပေါက်ကျမ်းကို၎င်း ဟိတောပဒေသ ဘာသာပြန်ကို စီရင်တော်မူ၍ အပြီးတွင် ဓာတုမနသိကာရကျမ်းကို၎င်း စီရင်ပြုစုတော်မူလေသည်။) မှတ်စုများ ကိုးကား မြန်မာ ဗုဒ္ဓဘာသာ ရဟန်းတော်များ ၁၉၆၃ ကွယ်လွန်သူများ ၁၈၇၇ မွေးဖွားသူများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%96%E1%80%BB%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%86%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA

ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်

အဖန်ဖန် သက်ဝင်၍ ဆင်ခြင်-တတ်သော ဉာဏ်၊ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်။ (မဂ်ဖိုလ် စသည်ကို ပြန်လည်ဆင်ခြင်သော စိတ်အစဉ် ပစ္စဝေက္ခဏာဝီထိတွင် ပါဝင်သည့် မဟာကုသိုလ်, မဟာကြိယာ ဉာဏသမ္ပယုတ် ဇောစိတ်တို့၌ ယှဉ်သောဉာဏ်ကို “ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်” ဟု ခေါ်သည်၊ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၁၉-မျိုး ယင်းသည် ၁၉-မျိုးရှိသည်၊ သောတာပတ္တိမဂ်ဖိုလ်ကို ရပြီးသော သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် “ငါသည် ဤမဂ်ဖြင့် လာခဲ့၏၊ ဤမဂ်ကို ရပြီး၏”ဟု မိမိရပြီးသောမဂ်ကို ပြန်လည်ဆင်ခြင်၏၊ ဤအကျိုး ဤဖိုလ်ကို ရပြီး၏ဟု ဖိုလ်ကိုလည်းဆင်ခြင်၏။ “ဤ ကိလေသာတို့ကို ပယ်ပြီး၏” ဟု ပယ်ပြီး ကိလေသာတို့ကိုလည်း ဆင်ခြင်၏၊ “ဤကိလေသာတို့ကား ကြွင်းကျန်သေး၏” ဟု မပယ်ရသေးသော ကိလေသာတို့ကိုလည်း ဆင်ခြင်၏၊ ဤနိဗ္ဗာန်တရားကို အာရုံပြုသောအားဖြင့် သိအပ်, ရအပ်ပြီ” ဟု နိဗ္ဗာန်ကိုလည်း ဆင်ခြင်၏၊ ဤသို့အားဖြင့် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်၏ မဂ်ကိုဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်, ဖိုလ်ကိုဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်, ပယ်ပြီး ကိလေသာတို့ကို ဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်, မပယ်ရသေးသော ကိလေသာတို့ကို ဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် နိဗ္ဗာန်ကိုဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ဟူ၍ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၅-မျိုးရှိသည်၊ ထို့အတူ သကဒါဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်၏ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၅-မျိုး, အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်၏ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၅-မျိုး, ကိလေသာ အကြွင်းအကျန် မရှိသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်၏ “မပယ်ရသေးသော ကိလေသာတို့ကို ဆင်ခြင်သော ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်မှ တစ်ပါး ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၄-မျိုးအားဖြင့် ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ် ၁၉-မျိုး ရှိသည်။) ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%9D%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%8F%E1%80%AC%E1%80%89%E1%80%AC%E1%80%8F%E1%80%BA

နွယ်တမယ်တံတား

နွယ်တမယ်တံတား သည် မကွေးတိုင်းဒေသကြီး၊ မင်းဘူးခရိုင်၊ ဆင်ဖြူကျွန်းမြို့ ရှိ မင်းဘူး ဆင်ဖြူကျွန်း ဆိပ်ဖြူ ကားလမ်းပေါ်တွင် တည်ရှိသော စလင်းချောင်းခေါ် ဆင်ဖြူကျွန်းချောင်း ကို ဖြတ်သန်းဖောက်လုပ်ထားသောတံတားတစ်စင်းဖြစ်သည်။ ဆင်ဖြူကျွန်းမြို့ပေါ်နှင့် နွယ်တမယ်ရွာကို ဆက်သွယ်ပေးပြီး ဒေသတွင်း သွားလာရေးသာမက ပြည်ထောင်စုလမ်းမပေါ်တွင် တည်ရှိသောကြောင့် သွားရေးလာရေးအတွက် အရေးပါသောတံတားဖြစ်သည်။ ယခင်အသုံးပြုခဲ့သော တံတားဟောင်းမှာ ၁၉၉၅ ခုနှစ်တွင် တည်ဆောက်ခဲ့သော တံတားဖြစ်ပြီး အရှည်ပေ ၁၀ဝ၀၊ ယာဉ်သွားလမ်းအကျယ် ၁၂ ပေခွဲ တစ်လမ်းသွား သံဘောင်သုံးခုပါ ဘေလီတံတားအမျိုးအစားဖြစ်၍ ယာဉ်သွားလမ်းကျဉ်းမြောင်းပြီး အချက်ပြမီးစနစ်ဖြင့် တစ်စီးပြီးမှ တစ်စီး သွားလာနေသဖြင့် တံတားသစ်ကို တည်ဆောက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ တံတားကို အရှည် ၁၄၂၀ ပေ၊ အကျယ် ၃၀ ပေ၊ ယာဉ်သွားလမ်းအကျယ် ၂၄ ပေ၊ လူသွားလမ်း အကျယ် ၃ ပေနှစ်ဖက်ပါ၊ အောက်ခံအုတ်မြစ် 1.5m Bored Pile တံတားကိုယ်ထည် သံကူကွန်ကရစ် ကမ်းကပ်ခုံနှင့်ရေလည်တိုင်၊ တံတားအပေါ်ထည် 100’ PC Girder သံကူကွန်ကရစ် ကြမ်းခင်းနှင့် လက်ရန်းတို့ပါဝင်ကာ ခွင့်ပြုယာဉ်အလေးချိန် ခံနိုင်ဝန်အားတန်ချိန် ၆၀ ၊ တံတားခန်းဖွင့် ၁၀ဝ ပေ (၁၀) ခန်း၊ ၆၀ ပေ (၇) ခန်းဖြင့် တည်ဆောက်ထားသည်။ ကိုးကား မြန်မာနိုင်ငံရှိ တံတားများ မကွေးတိုင်းဒေသကြီး

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%94%E1%80%BD%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%99%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%90%E1%80%B6%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B8

ပုသိမ်ကြီးမြို့နယ်ရှိ ရွာများ စာရင်း

အောက်ပါတို့သည် ပုသိမ်ကြီးမြို့နယ်အတွင်းရှိ ကျေးရွာများ စာရင်းဖြစ်သည်။ ကိုးကား ပုသိမ်ကြီးမြို့နယ်ရှိ ရွာများ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%AF%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BC%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B7%E1%80%94%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%9B%E1%80%BE%E1%80%AD%20%E1%80%9B%E1%80%BD%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%AC%E1%80%B8%20%E1%80%85%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8

ဂဝံပျူမြို့ဟောင်း

ဂဝံပျူမြို့ဟောင်းသည် ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီး၊ အင်္ဂပူမြို့နယ်၊ ပုသိမ် - မုံရွာကားလမ်းအနောက်ဘက် (၂) မိုင်ခန့်အကွာ တောင်ဇင်းကျေးရွာတွင် တည်ရှိသည်။ ဂဝံပျူမြို့ဟောင်းကို ဘီစီ ၆ ရာစုမှ ဘီစီ ၃ ရာစုအတွင်းတွင် ဂဝံကျောက်များဖြင့် တည်ဆောက်ခဲ့ပြီး ဗုဒ္ဓခေတ်နှင့်အသောက ခေတ်တွင်သုံးစွဲခဲ့သော သရေခေတ္တရာရှိ ပျူအက္ခရာနှင့် ဗြဟ္မီအက္ခရာကို မြို့ရိုးပေါ်ရှိ အုတ်ချပ်များ‌ပေါ်တွင်တွေ့ရှိရသည်။ ဂဝံပျူမြို့ဟောင်းတွင် ပျူခေတ်က တည်ဆောက်ခဲ့သော ရေတွင်း၊ ရေကန်၊ မြို့တံတိုင်းများ၊ ပျူခေတ်လက်ရာ စေတီပုထိုးများနှင့် လိုဏ်ဂူများတွေ့ရှိခဲ့သည်။ ၂၀၀၉ ခုနှစ်တွင် သမိုင်းသုတေသီ ဦးဘုန်းတင့်ကျော်နှင့် အဖွဲ့က မြို့ဟောင်း၌ တွေ့ရှိရသည့် အက္ခရာများ၊ အုတ်ချပ်၊ ရေတွင်း၊ အုတ်လှေကား၊ စေတီ၊ ဗုဒ္ဓရုပ်ပွားတော်နှင့် နတ်ရုပ်များကို လေ့လာ မှတ်တမ်းတင်ပြီးနောက် လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ပေါင်း ၂၃၀၀ ကျော်က ပျူလူမျိုးတို့ တည်ဆောက်ခဲ့သည့် မြို့ဟောင်းဖြစ်နိုင်ကြောင်း မှတ်ချက်ပြုခဲ့သည်။ နေပြည်တော်ရှိ ရှေးဟောင်းသုတေသနဌာန၏ အဆိုအရ မြေပေါ် အထောက်အထားများအရ ပျူမြို့ဖြစ်သည့် အထောက်အထား မတွေ့ရဘဲ နှစ်ပေါင်းရာနှင့်ချီ တည်ရှိခဲ့သည့် ရှေးမြို့ဟောင်းတစ်ခု အဖြစ်သာ ယာယီ သတ်မှတ်ထားသည်ဟု ဆိုသည်။ မြို့ဟောင်းမှာ အကျယ်အဝန်း ၈ မိုင်ခန့်ရှိပြီး ရခိုင်ရိုးမကို နောက်ခံထား၍ ပေ ၁၀၀ ကျော်မြင့်သည့် တောင်ကြောပေါ်တွင် တည်ဆောက် ထားခြင်းဖြစ်သည်။ စေတီပုထိုးများ၊ စိမ့်စမ်း ရေတွင်းများ တည်ရှိရာနေရာကို အလယ်ဗဟို ထားကာ ဘယ်ဘက် နှင့် ညာဘက် တောင်ကြောများပေါ်တွင် ဂဝံကျောက်တုံးကြီးများဖြင့် မြို့ရိုးများ တည်ဆောက်ထားသည်။ မြို့အရှေ့ဘက် မျက်နှာစာတွင် ကျယ်ပြန့်သည့် မြေပြန့်လွင်ပြင်နှင့် ကျေးရွာများ တည်ရှိသည်။ ကိုးကား ပြင်ပလင့်ခ်များ ဦးဘုန်းတင့်ကျော်၏ အင်္ဂပူ ပျူရေတွင်းများ စာတမ်း ပျူမြို့ဟောင်းများ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ရှေးဟောင်းမြို့များ ဧရာဝတီတိုင်းဒေသကြီး

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%82%E1%80%9D%E1%80%B6%E1%80%95%E1%80%BB%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BC%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B7%E1%80%9F%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8

နိဗ္ဗာန်ဈေးပွဲတော်

နိဗ္ဗာန်ဈေးပွဲတော်သည် ပါဠိဘာသာ နိဝါန မှ နိဗ္ဗာန် ဆင်းသက်လာ‌သည်။ နိဗ္ဗာန် ဈေးပွဲတော်သည် မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ထုံးတမ်းအစဉ်အလာတစ်ခုဖြစ်ပြီး မြန်မာပြည်နေရာအနှံ့အပြားတွင် ပြုလုပ်သော ထင်ရှားသည့် ပွဲတော်တစ်ခုဖြစ်သည်။ နိဗ္ဗာန်ဈေးပွဲတော်သည် ဘုရားပွဲများ ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းများတွင်း စတုဒိသာမုန့်များ ကုသိုလ်ဖြစ်ကျွေးမွေးခြင်း၊ လျှပ်စစ် ပစ္စည်းများ၊ စက်ပစ္စည်းများ၊ စက်ဘီးများ၊ စားသောက်ဖွယ်ရာများ၊ လူအသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများ၊ အိမ်သုံးပစ္စည်းများနှင့် အခြားအသုံးအဆောင် ပစ္စည်းများကို မဲနှိုက်၍ လှူဒါန်း ဒါနပြုကြရာ နိဗ္ဗာန် ဈေးပွဲတော်သို့ လာရောက် ကြသူများအား စေတနာအလှူရှင်များက စတုဒိသာမုန့်များဖြင့် လှူဒါန်းဒါနပြုလုပ်ကြသည်။ ကိုးကား မြန်မာနိုင်ငံရှိ ပွဲတော်များ မြန်မာ့ ယဉ်ကျေးမှု

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%94%E1%80%AD%E1%80%97%E1%80%B9%E1%80%97%E1%80%AC%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%88%E1%80%B1%E1%80%B8%E1%80%95%E1%80%BD%E1%80%B2%E1%80%90%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%BA

ကမ္မဘဝ

ဘဝဟူသောအကျိုး ဖြစ်ကြောင်းကံ၊ ဘဝသို့ရောက်စေတတ်သော ကံ။ (လောကီကုသိုလ် အကုသိုလ်စေတနာ, ယင်းနှင့်ယှဉ်သော အဘိဇ္ဈာစသောတရားများသည် ကမ္မဘဝ။ စေတနာဆိုတာ ကမ္မဘဝ ဝိပါက်နာမက္ခန္ဓာကဋတ္တာရုပ်ဟု ဆိုအပ်သော အကျိုးတရားကို ဖြစ်စေတတ်သောကြောင့် စေတနာကို “ဘဝ = ကမ္မဘဝ”ဟုလည်း ခေါ်ဆိုရသည်။ ယင်းဘဝ (ကမ္မဘဝ) အရ ပုညာဘိသင်္ခါရ-အစရှိသော လောကီ ကုသိုလ်, အကုသိုလ်စေတနာ ၂၉-ပါးကို ကောက်ယူရသည်။ သင်္ခါရနှင့် ဘဝတို့၏ ထူးခြားကွဲပြားမှု သင်္ခါရနှင့် ဘဝသည် စေတနာကိုပင် ကောက်ယူရသော်လည်း ထူးခြားကွဲပြားမှုရှိသည်၊ မှန်၏-ပစ္စုပ္ပန်ပဋိသန္ဓေ၏အကြောင်း ဖြစ်သော အတိတ်စေတနာသည် “သင်္ခါရ” မည်၏။ အနာဂတ်ပဋိသန္ဓေ၏ အကြောင်း ဖြစ်သော ပစ္စုပ္ပန်စေတနာသည် “ဘဝ” မည်၏။ တနည်းအားဖြင့် စေတနာသက်သက်သည် “သင်္ခါရ”မည်၏၊ စေတနာ, စေတနာနှင့် တကွဖြစ်သော စိတ်, စေတသိက်သည် ဘဝ မည်၏။ တနည်းအားဖြင့် ဝိညာဉ်၏ ကြောင်းဖြစ်သော စေတနာသည် “သင်္ခါရ” မည်၏။ ဝိညာဉ်နှင့် အသညာဘဝ၏ကြောင်း ဖြစ်သော စေတနာသည် “ဘဝ” မည်၏။ တနည်းအားဖြင့် ကုသိုလ်, အကုသိုလ် တရားသည် “သင်္ခါရ”မည်၏၊ ကုသိုလ်, အကုသိုလ်၊ အဗျာကတတရားသည် “ဘဝ”မည်၏ ။ တနည်းအားဖြင့် ထိုထိုကုသိုလ်, အကုသိုလ် ပြုလုပ်ရာ၌ အထမမြောက်မီ ရှေ့အဖို့၌ ဖြစ်သော ပုဗ္ဗစေတနာသည် “သင်္ခါရ”မည်၏၊ အထမြောက်သော မုဉ္စစေတနာသည် “ဘဝ” မည်၏။ တနည်းအားဖြင့် ဇော ၇-ကြိမ်တွင် ရှေ့ ဇော ၆-ကြိမ်နှင့်ယှဉ်သော စေတနာသည် “သင်္ခါရ”မည်၏၊ သတ္တမဇောနှင့် ယှဉ်သော စေတနာသည် “ဘဝ”မည်၏။ တနည်းအားဖြင့် စေတနာနှင့် ယှဉ်သော စိတ်, စေတသိက်သည် “သင်္ခါရ” မည်၏။ စေတနာသက်သက်သည် “ဘဝ”မည်၏။ ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် စေတနာ သင်္ခါရ ကံ ဘဝ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%98%E1%80%9D

ကမ္မပစ္စည်း

စိတ်၏စေ့ဆော်အားထုတ်မှု အမူအရာသတ္တိထူး အဖြစ်ဖြင့် အကျိုးပစ္စယုပ္ပန်တရားတို့ ဖြစ်ပေါ် တည်တံ့နိုင်ရန် ကျေးဇူးပြုပေးသော စေတနာတရားကို ကမ္မပစ္စည်း ဟု ခေါ်သည်၊ ယင်း ကမ္မပစ္စည်းသည် နာနာက္ခဏိကကမ္မပစ္စည်း, သဟဇာတ ကမ္မပစ္စည်းဟု ၂-မျိုးရှိသည်၊ အကျိုး ပစ္စယုပ္ပန် တရားမဖြစ်ပေါ်မီ ကြိုတင်ဖြစ်ပေါ်၍ အကျိုး ပစ္စယုပ္ပန်တရားနှင့် ဖြစ်ရာကာလကွဲပြားသော အတိတ်ကုသိုလ်, အကုသိုလ်စေတနာ ၃၃-ခုကို နာနာက္ခဏိက ကမ္မပစ္စည်းဟု ခေါ်၍ အကျိုး ပစ္စယုပ္ပန်တရားနှင့်အတူတကွ တပြိုင်နက် ဖြစ်ပေါ်သောကုသိုလ်, အကုသိုလ် ဝိပါက် ကိရိယာစေတနာ အားလုံးကို သဟဇာတကမ္မပစ္စည်းဟု ခေါ်သည် ။ နာနာက္ခဏိကကမ္မပစ္စည်းသည်၊ မိမိဖြစ်ပေါ် ချုပ်ပျောက်ပြီးနောက် ဝိပါက်စိတ် စေတသိက်နာမ်တရားနှင့် ပဝတ္တိ, ပဋိသန္ဓေ ကမ္မဇရုပ်တရားတို့အား ဖြစ်ပေါ်တည်တံ့စေသော အားဖြင့် ကျေးဇူးပြုသည်၊ သဟဇာတကမ္မပစ္စည်းသည် ယှဉ်ဖက်စိတ် စေတသိက် နာမ်တရားနှင့် စိတ္တဇ ပဋိသန္ဓေကမ္မဇရုပ် တရားတို့အား ဖြစ်ပေါ် တည်တံ့စေသောအားဖြင့် ကျေးဇူးပြုသည်၊ ကုသိုလ်, အကုသိုလ်စေတနာ ၃၃-ခုသည် သဟဇာတကမ္မသတ္တိဖြင့်လည်းကောင်း, နာနာက္ခဏကကမ္မသတ္တိဖြင့်၎င်း ကျေးဇူးပြုသည်၊ ဝိပါက်, ကိရိယာ စေတနာသည်ကား သဟဇာတကမ္မသတ္တိဖြင့်သာ ကျေးဇူးပြုသည် ။ နာနာက္ခဏိကကမ္မစေတနာသည် မိမိဖြစ် ပေါ် ချုပ်ပျောက်ပြီးဖြစ်သော်လည်း ဂတိ, ဥပဓိ, ကာလ, ပယောဂစသော အခြား အကြောင်းများနှင့် ပေါင်းဆုံညီညွတ်လျှင် ဝိပါက်စိတ်, စေတသိက်နာမ်တရားနှင့် ပဝတ္တိ, ပဋိသန္ဓေ ကမ္မဇရုပ်အကျိုးတရားတို့ ဖြစ်ပေါ် လာစေရန် မိမိဖြစ်ပေါ်ရာပုဂ္ဂိုလ်၏ ခန္ဓာ အစဉ်၌ သတ္တိထူးကို မြှုပ်နှံထားသကဲ့သို့ သတ္တိထူးရှိလေသည် ။ ထို့ကြောင့် နာနာက္ခဏိကကမ္မ စေတနာသည် ဖြစ်ပေါ် ချုပ်ပျောက်ပြီး၍ ထင်ရှား မရှိသော်လည်း နောင်အခါဝယ် ကမ္ဘာပေါင်းကုဋေများစွာကွာခြားစေကာမူ အကျိုးပစ္စယုပ္ပန်တရားတို့ ဖြစ်ပေါ် လာစေရန် စွမ်းဆောင်နိုင်ပေသည်၊ ရှေးရှေး သင်ယူထားသော အတတ်ပညာသည် ဖြစ်ပေါ် ချုပ်ပျောက်ပြီး၍ ထင်ရှား မရှိသော်လည်း နောက်နောက် သင်ယူသော အတတ်ပညာများ တိုးတက်ဖြစ်ပွါးစေရန် စွမ်းဆောင်နိုင်သကဲ့သို့ဖြစ်ပေသည် ။ ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် စေတနာ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%95%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%B8

အာဟာရ (ဗုဒ္ဓဘာသာ)

(၁) ခံတွင်းသို့ ဆောင်အပ်-စားမျိုအပ်-သော အရာ ဝတ္ထု၊ စားသောက်ဖွယ်၊ အစာ၊ (၎င်းကိုပင် ကဗဠီကာရာဟာရ-ဟု ဆိုနိုင်၏။ ကဗဠီကာရာဟာရ-ကြည့်)။ (၂) (က) အကြောင်း၊ သာမညအကြောင်း။ (ခ) မိမိဆိုင်ရာအကျိုး ကို–လွန်စွာ ဆောင်တတ်-ဖြစ်စေတတ်သော အကြောင်း၊ ထူးသော အကြောင်း၊ အာဟာရတရား။ အာဟာရ လေးမျိုး (၎င်းတို့ကား ကဗဠီကာရာဟာရ, ဖဿာဟာရ, မနောသဉ္စေတနာဟာရ, ဝိညာဏာဟာရ-ဟူ၍ လေးမျိုးရှိ၏။ ထိုလေးမျိုးတို့တွင် ထမင်းခွံ့-စသည်တို့၌ တည်သော ဩဇာသည် ကဗဠီကာရာဟာရ မည်၏၊ စက္ခု သမ္ဖဿ စသော ဖသာ ခြောက်ပါးသည် ဖဿာဟာရမည်၏၊ စေတနာ စေတသိက်သည် မနောသဉ္စေတနာဟာရမည်၏၊ စိတ်သည် ဝိညာဏာဟာရမည်၏၊ အာဟာရ လေးပါး ဖြစ်စေသော တရားများ ကဗဠီကာရာဟာရသည် ဩဇာလျှင် ရှစ်ခုမြောက်ရှိသော ရုပ်။ (= ပထဝီ, အာပေါ, တေဇော, ဝါယော, ဝဏ္ဏ ဂန္ဓ ရသ ဩဇာ-ဟူသောရုပ်) ရှစ်ပါးကို ဆောင်(ဖြစ်စေတတ်)၏၊ ဖဿာဟာရသည် ဝေဒနာသုံးပါးကို ဖြစ်စေ၏၊ မနောသဉ္စေတနာဟာရသည် ဘဝသုံးပါးကို (ဘဝသုံးပါးတို့၌ ပဋိသန္ဓေကို) ဖြစ်စေ၏၊ ဝိညာဏာဟာရသည် ပဋိသန္ဓေ နာမ်ရုပ်ကို (ပဋိသန္ဓေ ခဏ၌ နာမ်ရုပ်ကို) ဖြစ်စေ၏။ ၎င်း ကဗဠီကာရာဟာရ စသော ၄-မျိုးသည် နိပ္ပရိယာယ အာဟာရ, မုချ အာဟာရမည်၏၊ အကြောင်းသာမညသည် ပရိယာယ အာဟာရ, ဥပစာ အာဟာရမည်၏။ ဘုံ၌ ရနိုင်သော အာဟာရများ ကာမဘုံ၌ မုချအားဖြင့် အာဟာရ လေးပါးလုံး ရ၏၊ အသညသတ်ကြဉ်သော ရူပ, အရူပ ဘုံတို့၌ (ကဗဠီကာရာဟာရမှ တစ်ပါး) အာဟာရ သုံးပါးရ၏၊ အသညသတ်နှင့်၎င်းမှ ကျန်သော သတ္တဝါတို့၌ (သတ္တဝါအားလုံးတို့၌) အကြောင်း သာမညဟူသော ပစ္စယာဟာရရ၏။ သတ္တဝါ အားလုံး အာဟာရကြောင့် တည်တံ့ ထို့ကြောင့် “သဗ္ဗေ သတ္တာ အာဟာရဋ္ဌိတိကာ”ဟု သတ္တဝါအားလုံး အာဟာရကြောင့် တည်တံ့ရကြောင်း ဟောကြားတော်မူသည်။ အာဟာရဋ္ဌိတိက-လည်းကြည့်။ ကာမသတ္တဝါတို့သည် ကဗဠီကာရာဟာရကို မှီဝဲ၏။ အသညသတ်မှ တစ်ပါးသော ရူပသတ္တဝါတို့သည် ဖဿာဟာရကို မှီဝဲ၏၊ အောက် အရူပ သုံးဘုံရှိ သတ္တဝါတို့သည် မနောသဉ္စေတနာဟာရကို မှီဝဲ၏၊ ဘဝင်္ဂ (နေဝသညာနာသညာယတန)၌ ရှိသော သတ္တဝါတို့သည် ဝိညာဏာဟာရကိုမှီဝဲ၏။ ကဗဠီကာရာဟာရသည် ရုပ်အာဟာရမည်၏၊ ကျန်အာဟာရ သုံးပါးတို့သည် နာမ် အာဟာရမည်၏။ အာဟာရ ပစ္စယ-ကြည့်။) (၃) ဆောင်ယူခြင်း။ (၄) အခွန်အတုတ်ကို ဆောင်ရာဌာန၊ ဇနပုဒ်။ ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန် စေတနာ ကံ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%9B%20%28%E1%80%97%E1%80%AF%E1%80%92%E1%80%B9%E1%80%93%E1%80%98%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AC%29

ချိုးသိမ်းကျောပြောက်

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%81%E1%80%BB%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%80%E1%80%BB%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%95%E1%80%BC%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA

ဖယ်ကွန်ဗိုက်မွဲ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%96%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%97%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%B2

ဖယ်ကွန်ဗိုက်နီ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%96%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%97%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%AE

ဖယ်ကွန်စင်း

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%96%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%85%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8

မျက်ရည်ငှက်

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%9B%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%84%E1%80%BE%E1%80%80%E1%80%BA

ဖယ်ကွန်ဗိုက်ဖြူ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%96%E1%80%9A%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%97%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%96%E1%80%BC%E1%80%B0

သိမ်းအမောက်လန်

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%A1%E1%80%99%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%9C%E1%80%94%E1%80%BA

ဟိမဝန္တာလင်းတ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9F%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%9D%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%9C%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%90

သိမ်းမဲ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%B2

ကဗဠီကာရာဟာရ

(၁) အလုပ်အလေ့ ပြုအပ်–မျိုသွင်းအပ်သော အစာ အာဟာရ။ ယင်း ကဗဠီကာရာဟာရ အရကို-၁-ထမင်း, ၂-မုယောမုန့် = ဂျုံမုန့်, ၃-ဆန်မုန့်, ၄-ငါး, ၅-အမဲ, ၆-နို့, ၇-နိုဓမ်း, ၈-ထောပတ်, ၉-ဆီဦး = မသကာ = ထောပေး, ၁၀-ဆီ, ၁၁-ပျားရည်, ၁၂-တင်လဲဟူ၍ သရုပ် ၁၂-မျိုး ထုတ်၍ပြသည်၊ အသီး, အဥ စသည်ကို ယေဝါပနက၌ ထည့်သွင်း၍ပြသည်၊ ထိုအသီး, အဥစသည်တို့သည် ခံတွင်းဖြင့်စားအပ်သောကြောင့်(မုခါသိယ), သွားဖြင့် ခဲအပ်သောကြောင့် (ဒန္တဝိခါဒန), လည်ချောင်းဖြင့် မျိုးအပ်သောကြောင့်(ဂလဇ္ဈောဟရဏီယ)မည်၏။ ထိုကဗဠီကာရာဟာရသည် ကမ္မဇတေဇောခေါ် ပါစကဝမ်းမီးကို ငြိမ်းစေတတ်၏၊ အသက်ရှင်သန်မှု (ဇီဝိတ)ကို မစောင့်ရှောက်တတ်။ တိရစ္ဆာန်တို့၏ အစားအစာနှင့် လူတို့၏ အစားအစာ ထောက်ထား နှိုင်းယှဉ်၍ တိရစ္ဆာန်အချင်းချင်း, လူအချင်းချင်းတို့၏ အစားအစာ ကြမ်းတမ်းမှု့, နူးညံ့မှုကို သိပါ။ လက္ခဏာ, ရသ စသည် ကဗဠီကာရာဟာရ၏ ဓမ္မဝဝတ္ထာန်သည် ၄-မျိုးရှိ၏— (၁) ဩဇလက္ခဏ = ပွါးခြင်းလက္ခဏာရှိ၏။ (၂) ရူပါဟရဏရသ = ဩဇဋ္ဌမကရုပ်ကို ဆောင်ခြင်း ကိစ္စရှိ၏။ (၃) ဥပတ္ထမ္ဘနပစ္စုပဋ္ဌာန = ရူပကာယကို ထောက်ပံ့ခြင်း ပစ္စုပဋ္ဌာန်ရှိ၏။ (၄) အာဟရိတဗ္ဗဝတ္ထုပဒဋ္ဌာန = စားမျိုအပ် သော အစားအစာလျှင် ပဒဋ္ဌာန်ရှိ၏။ အစာအာဟာရ မှီဝဲခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက် ဘုရားရှင် သာသနာတော်၌ အစားအစာများကို သုံးဆောင်ရာတွင် လူများကဲ့သို့ ကိုယ်လက်ကြံ့ခိုင်စေရန် သုံးဆောင်ရသည် မဟုတ်၊ ခန္ဓာကိုယ်တည်တံ့၍ သာသနာပြုနိုင်စေရန် သုံးဆောင်ရသည်။ ၄-သင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတသိန်း ဖြည့်ကျင့်ဆည်းပူးတော်မူခဲ့သော ပါရမီတော်ကြောင့် အရပ်မျက်နှာ အားလုံး၌ ရွာသော မိုးကြီးကဲ့သို့ ဘုရားရှင် သာသနာတော်၌ ကြီးစွာသောလာဘ်ပူဇော်သကာများ ဖြစ်ပေါ်လာသည်၊ ထိုထိုအရပ်မှ ထမင်း, အဖျော်, ယာဉ်, အဝတ်အထည်, ပန်း နံ့သာစသည်များကို ယူကုန်၍ မင်း, ပုဏ္ဏား စသော သူတို့သည် “ဘုရားအဘယ်မှာနည်း” ဟု ဘုရားရှင်ကို ရှာဖွေကြကုန်၏။ ဘုရားရှင် ဝေသာလီမြို့၌ နေတော်မူသောအခါ၌လည်း ဇနပုဒ်နေသူ လူအများတို့သည် များစွာသော ဆား, ဆီ, ဆန်နှင့်ခဲဖွယ်တို့ကို လှည်း၌တင် ယူ၍ “ဆွမ်းလှည့်ရောက်သောအခါ ဆွမ်းကျွေးကြမည်” ဟူသော ရည်မှန်းချက်ဖြင့် အရံပြင်ပ၌ လှည်းဝိုင်းပြုလုပ် နေကြကုန်၏။ ရာပေါင်းများစွာသော လှည်းတို့သည် လှူရန် အလှည့် မရောက်သေးသည့်အတွက် ပတ်ဝန်းကျင် ၁-ဂါဝုတ်-အရပ် တိုင်အောင် လှည်းဦးချင်းထိစပ်၍ တည်းခို နေကြကုန်၏။ ဘုရားရှင်အား လာဘ်ပူဇော်သကာ များသကဲ့သို့ သံဃာတော်များအားလည်း ကြီးစွာသော လာဘ်ပူဇော်သကာ ဖြစ်ပေါ် လာသောကြောင့် ဘုရားရှင်က “စုန္ဒ၊ လောက၌ ယခုအခါ သံဃာ့ဂိုဏ်းအများ ရှိကြရာတွင် ငါဘုရား၏ ဘိက္ခုသံဃာကဲ့သို့ လာဘ် များ၍ အခြံအရံ အကျော်အစောများသောသံဃာကို ငါမတွေ့မြင်ပေ၊” ဟု ဟောတော်မူသည်။ ဘုရားရှင်နှင့် သံဃာတော်များ၏ လာဘ် ပူဇော်သကာသည် တပေါင်းတည်း စီးဆင်းသောမြစ်ကြီး ၂-သွယ်တို့၏ ရေအလျဉ်ကဲ့သို့ မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် များပြားလှသောကြောင့် “မြတ်စွာဘုရားသည် လွန်လေပြီးသော ဘုရားရှင်တို့အားလည်း ဤသို့သော ကြီးစွာသော လာဘ်ပူဇော်သကာ ဖြစ်ခဲ့၏၊ အနာဂတ် ဘုရားရှင်တို့အားလည်း ဤသို့သော ကြီးစွာသောလာဘ်ပူဇော်သကာပင် ဖြစ်လတ္တံ့၊ ရဟန်းများသည် သိမ်းဆည်းတတ်သော သတိသမ္ပဇဉ်ဉာဏ်အမြင် ရှိကြကုန်၍ လျစ်လျူ ရှုကုန်လျက် အစာအာဟာရ၌ ဆန္ဒရာဂမငြိတွယ်ပဲ သုံးဆောင်ခြင်းပြုနိုင်ကြ လေသလော? မပြုနိုင်ကြလေသလော?ဟု ဆင်ခြင်တော်မူသောအခါ ဤဆွမ်းကို မြူးထူးခြင်းငှါ, လက်ဝှေ့ လက်ပမ်းသည်တို့ကဲ့သို့ ကိုယ်လက် ကြံ့ခိုင်ခြင်းငှါ, မှီဝဲသည်မဟုတ် စသောအားဖြင့် ပစ္စဝေက္ခဏာကို မဆင်ခြင်မူ၍ သုံးဆောင်ကြကုန်သော ရဟန်းသစ်တို့ကို မြင်တော်မူ၍ ငါသည် ၄-သင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတသိန်း ကာလပတ်လုံး ပါရမီတော်တို့ကို ဖြည့်ကျင့်ခဲ့သည်မှာ သင်္ကန်းစသော လာဘ်ပူဇော် သကာအတွက် ဖြည့်ကျင့်ခဲ့သည်မဟုတ်၊ အမြတ်ဆုံး အရဟတ္တဖိုလ်အကျိုးငှါသာ ဖြည့်ကျင့်ခြင်းဖြစ်သည်၊ ငါဘုရားအထံ၌ ရဟန်း ပြုကြကုန်သော ဤရဟန်းတို့သည်လည်း သင်္ကန်းစသော လာဘ်ပူဇော်သကာအတွက် ရဟန်းပြုခဲ့ကြသည်မဟုတ်၊ အမြတ်ဆုံး အရဟတ္တဖိုလ် အကျိုးငှါသာ ရဟန်းပြုခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်၊ ယခုအခါ၌ ရဟန်းတို့သည် အနှစ်မဲ့ကိုသာ အနှစ် အကျိုးမဲ့ကိုသာ အကျိုး ပြုလုပ်ကြကုန်၏ဟု ဓမ္မသံဝေဂ ဖြစ်တော်မူရှာသည်။ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်ခြင်းသည် ပါရာဇိကကျသကဲ့သို့ “ပဉ္စမ (၅-ခုမြောက်) ပါရာဇိကကို ပညတ်ရိုးရှိလျှင် ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်ပဲ အစာအာဟာရ သုံးဆောင်မှုသည် ပဉ္စမပါရာဇိက ပညတ်တော်ဖြစ်ရပေမည်၊ အစာအာဟာရ ဆိုသည်မှာ သတ္တဝါများ အမြဲမှီဝဲရာဖြစ်၍ ပဉ္စမပါရာဇိက ပညတ်ခြင်းငှါလည်း မဖြစ်နိုင်ပေ၊ ပစ္စဝေက္ခဏာမဆင်ခြင်ပဲ သုံးဆောင်မှုကို ပဉ္စမပါရာဇိကကဲ့သို့ ထင်မြင်အောင် တရား မှန် (ဓမ္မကြေးမုံ)ကို ထားပေအံ့”ဟု ကြံစည်တော်မူလျက် ပုတ္တမံသူပမသုတ္တန်ကို ဟောတော်မူလေသည်။ ဆိုလတ္တံကား အဆိုပါသုတ္တန်လာဝတ္ထုဖြစ်သည်။ ဉာတပရိညာ (က) အစားအစာ အာဟာရ ဟူသည် ပထဝီ, အာပေါ, တေဇော, ဝါယော, ဝဏ္ဏ, ဂန္ဓ, ရသဩဇာဟူသော ဩဇဋ္ဌမကရုပ်ဖြစ်သည်၊ ထိုရုပ်သည် ဇိဝှါပသာဒ၌ ထိခိုက်သည်၊ ထိုပသာဒ၏ မှီရာကား မဟာဘုတ်တည်း၊ ထိုရုပ်အပေါင်းသည် ရူပက္ခန္ဓာမည်၏၊ ထိုရုပ်ကို သိမ်းဆည်းသော ယောဂီသန္တာန်၌ ဖြစ်ပေါ်လာသော ဖဿ-စသော တရားတို့သည် နာမက္ခန္ဓာမည်၏၊ အကျဉ်းအားဖြင့် နာမ်ရုပ်မျှ သာတည်း၊ ထိုနာမ်ရုပ်၏ အကြောင်းကား အဝိဇ္ဇာစသော တရားတည်းဟု အကြောင်း နှင့်တကွ နာမ်ရုပ်ကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် သိခြင်းသည် ဉာတပရိညာမည်၏။ တီရဏပရိညာ (ခ) ထိုကဗဠီကာရာဟာရစသော နာမ် ရုပ်အပေါင်းသည် ဖြစ်ပြီးနောက် ချုပ်ပျက်သည့်အတွက် ခဏခဏသေနေ၏ဟု ပိုင်နိုင်စွာ သိမှုသည် အနိစ္စတီရဏပရိညာမည်၏၊ ခဏ ခဏ သေနေရသည့် နာမ်ရုပ်အစုသည် သုခ မဟုတ်၊ ဆင်းရဲသာတည်းဟု ပိုင်နိုင်စွာ သိမှုသည် ဒုက္ခတီရဏပရိညာ မည်၏။ တဘဝ အတွင်း၌ အဆိုပါ နာမ်ရုပ်တို့၏ ခဏခဏသေနေမှုကို မသိမူ၍ မွေးဖွားသည်မှ သေသည် အထိ တဆက်တည်း အသက်ရှင်နေ၏ ဟူသော မိစ္ဆာအယူကို ဖျောက်၍ နာမ်ရုပ်အစုသာ ရှိသည် နာမ်ရုပ်မှတစ်ပါး အတ္တ, ဇီဝ, ပုဂ္ဂိုလ်, သတ္တဝါ, ငါ, သူတစ်ပါး, ယောက်ျား, မိန်းမဟူ၍ မရှိဟု ပိုင်နိုင်စွာသိမှုသည် အနတ္တတီရဏပရိညာမည်၏။ ပဟာနပရိညာ (ဂ) ဆိုခဲ့သော နာမ်ရုပ်၌ ဆန္ဒရာဂ ကွာသဖြင့် အနာဂါမိမဂ်ဖြင့် ပိုင်နိုင်စွာ သိမှုသည် ပဟာနပရိညာမည်၏၊ ကဗဠီကာရာဟာရကို သိရင် ကာမရာဂကို သိ ထို့ကြောင့် ကဗဠီကာရာဟာရကို ပိုင်နိုင်စွာ သိသည်ရှိသော် ကာမဂုဏ်ငါးပါး၌ ဖြစ်သော ရာဂကို ပိုင်နိုင်စွာသိ၏ ဟု ဟောတော်မူသည်။ ကာမဂုဏ်ငါးပါး၌ဖြစ်သော ရာဂကိုပိုင်နိုင်စွာ သိ၏ဟု ဆိုရာ၌ ပိုင်နိုင်စွာ သိမှုသည် ၁-တစ်ခုကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = ဧကပရိညာ။ ၂-အလုံးစုံကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = သဗ္ဗပရိညာ။ ၃-အကြောင်းရင်းကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = မူလပရိညာ-ဟု ၃-မျိုးရှိသည်။ တစ်ခုကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု (၁) ဇိဝှါပသာဒ၌ တစ်ခုသော ရသတဏှာကို ပိုင်နိုင်စွာ သိရုံဖြင့် ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ ဖြစ်သော ရာဂကို ပိုင်နိုင်စွာ သိသူဟု ဆိုရတော့သည်။ ချဲ့အံ့—ထိုတဏှာကိုပင်လျှင် စက္ခုပသာဒ၌ ဖြစ်လျှင် ရူပရာဂ, သောတပသာဒ၌ဖြစ်လျှင် သဒ္ဒရာဂ, ဃာနပသာဒ၌ ဖြစ်လျှင် ဂန္ဓရာဂ, ကာယပသာဒ၌ ဖြစ်လျှင် ဖောဋ္ဌဗ္ဗရာဂဟု ခေါ်ရလေသည်၊ ခရီးလမ်း ၅-ခု၌ လုယက်ဆိုးသွမ်းနေသော ခိုးသူတစ်ဦးကို ခရီးလမ်းတစ်ခုခု၌ ဖမ်းဆီး၍ ဦးခေါင်းကို ဖြတ်လိုက်လျှင် ခရီးလမ်း ၅-ခုလုံး ဘေးကင်း ငြိမ်းချမ်းသွားသကဲ့သို့ ရသတဏှာကို ပိုင်နိုင်စွာ သိရုံဖြင့် ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ ဖြစ်သော ရာဂကို ပိုင်နိုင်စွာ သိသူဟု ဆိုရတော့သည်။ ဤကား တစ်ခုကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = ဧကပရိညာ၏ အဓိပ္ပါယ်တည်း။ အလုံးစုံကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု (၂) သပိတ်၌ထည့်အပ်သောဆွမ်းကို သတိသမ္ပဇဉ် ဉာဏ်ယှဉ်၍ ဆန္ဒရာဂ ကင်းရှင်းစွာ သုံးဆောင်သောအခါ ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ဖြစ်သော ရာဂကို သိသည့်အတွက် အလုံးစုံကို ပိုင်နိုင်စွာ သိသူဟု ဆိုရ တော့သည်။ ချဲ့အံ့—ဆွမ်းအဆင်းကို မြင်သောအခါ ရူပရာဂ, ခဲဖွယ်ကို ကိုက်ခဲသဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော အသံကို သာယာသောအခါ သဒ္ဒရာဂ, ဇီရာ ကရဝေး ဂျင်း ငရုတ်နံကို သာယာသောအခါ ဂန္ဓရာဂ, ချိုသော အရသာ စသည်ကို သာယာသောအခါ ရသရာဂ, နူးညံ့မှု စသည်ကို သာယာသောအခါ ဖောဋ္ဌဗ္ဗရာဂများ ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ ဤကား အလုံးစုံကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = သဗ္ဗပရိညာ၏ အဓိပ္ပါယ်တည်း။ အကြောင်းရင်းကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု (၃) ကဗဠီကာရာဟာရ ရှိမှသာ ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ ဖြစ်သောရာဂ ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည့်အတွက် ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ဖြစ်သော ရာဂ၏ အကြောင်းရင်းမှာ ကဗဠီကာရာဟာရဖြစ်သည်။ ချဲ့အံ့... သီဟိုဠ်ကျွန်း၌ဗြာဟ္မဏတိဿ ခိုးသူဘေးကြီး ဖြစ်သောအခါ ၁၂-နှစ် တိုင်တိုင် ဇနီးမောင်နှံများ အာဟာရဓာတ် မပြည့်ဝကြသည့်အတွက် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ကြည့်ရှုလိုစိတ်ပင် မရှိကြ၊ ခိုးသူဘေး အေးငြိမ်းသောအခါ၌ ယူဇနာ ၁၀၀-ရှိသော သီဟိုဠ်ကျွန်းတကျွန်းလုံး ကလေးမွေးဖွားသော = ဝိဇာတမင်္ဂလာတို့ တပြိုင်နက်ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ ဤကား အကြောင်းရင်းကို ပိုင်နိုင်စွာသိမှု = မူလပရိညာ၏ အဓိပ္ပါယ်တည်း။ ဤဆိုခဲ့ပြီးသည်တို့ကို ရည်ရွယ်၍ “ကာမဂုဏ် ၅-ပါး၌ ဖြစ်သော ရာဂကို ပိုင်နိုင်စွာ သိသည်ရှိသော် လူ့ပြည်သို့ ပြန်လာရာသော သံယောဇဉ်မျိုး မရှိ”ဟု ဟောတော်မူသည်။ ကဗဠီကာရာဟာရ၏ စက်ဆုပ်ဖွယ် ၁-သွားခြင်း။ ၂-ရှာမှီးခြင်း။ ၃-သုံးဆောင်ခြင်း။ ၄-တည်ရာ။ ၅-သိုမှီးခြင်း။ ၆-အစာသစ်။ ၇-အစာဟောင်း။ ၈-အကျိုး။ ၉-ယိုစီးခြင်း။ ၁၀-လိမ်းကျံခြင်းဟူသော ကဗဠီကာရာဟာရ၏ စက်ဆုပ်ဖွယ် သမထရှုနည်းများကို ဝိသုဒ္ဓိ၊၁၊၃၃၆-၃၄၁-၌လည်းကောင်း, အာဟာရမယဝိပဿနာရှုနည်းများကို ဝိသုဒ္ဓိ၊၂၊၂၅၉-၌၎င်း ကြည့်၊ အဆီ, အစေး, ဩဇာသည် ကဗဠီကာရာဟာရ (၂) အလုပ်အလွေ့ ပြုအပ်, မျိုသွင်းအပ်သော အဆီ, အစေး, ဩဇာ၊ အလုပ်အလွေ့ ပြုအပ်သော ခဲဖွယ် စားဖွယ်၌ မှီသော အသက်ရှင်သန်မှုကို ဆောင်တတ်သော အဆီ အစေး ဩဇာ။ (ဤ၌ ရှေ့အနက်အရ ဌာန ဖြစ်သော စားသောက်ဖွယ် အားလုံး၏ ကဗဠီကာရာဟာရ ဟူသောအမည်ကို ဌာနီဖြစ်သောအဆီ အစေး, ဩဇာ၌တင်စား၍ ဌာနူပစာအားဖြင့် ကဗဠီကာရာဟာရဟု ဆိုသည်။ နောက် အနက်အရ အဆီ, အစေး, ဩဇာကို တိုက်ရိုက် မုချ ရသည်။ ) စားမျိုးလိုက်သော အစာကို ငါးမျိုး ခွဲဝေပုံ ယင်း ကဗဠီကာရာဟာရ အရ မျိုချ၍ အစာသစ်အိမ်၌ တည်ကုန်သော စားသောက်ဖွယ်ဝတ္ထုတို့သည် ကမ္မဇတေဇောသည် ကြိတ် ချေအပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍ (ပိုးစာ, လောင်မီး, ကျင်ကြီး, ကျင်ငယ်, တသွယ်သွေးသား ဖြစ်လေငြားသည် ငါးပါးအစာ ခွဲဝေတည်း၊ ဆရာတော်ဗုဓ်။) ၁-ပိုးစာအတွက် တပုံ။ ၂-ကမ္မဇတေဇော ပါစကမီးစာအတွက် တပုံ။ ၃-ကျင်ကြီးဖြစ် တပုံ။ ၄-ကျင်ငယ်ဖြစ် တပုံ။ ၅-ရသဓာတ်ဖြစ်၍ သွေးသားအဖြစ် ရောက်ခြင်း တပုံဟု ၅-စုကွဲသွားကြသည်၊ ထိုတွင် မွန်မြတ်သော, နူးညံ့သော, ပေါ့သော, အဆီ, အစေး အပုံသည် ရသမည်၏၊ ထိုကို လောကီ ဆေးကျမ်းတို့၌ ရသဓာတ်ဟု ခေါ်ကြသည်၊ ထိုရသဓာတ်ကို ပါစကတေဇော၏ အစွမ်းကြောင့် လျှံတက်၍ အရသာကို ဆောင်တတ်သော = ရသဟရဏီ အကြောကွန်ရက်သို့ အစဉ်လျှောက်ခြင်းဖြင့် အထက် အောက် တကိုယ်လုံးရှိ အင်္ဂါကြီးငယ်အားလုံး ပျံ့နှံ့သည့်အတွက် အင်္ဂမင်္ဂါနုသာရီ ဟူ၍လည်း ခေါ်၏၊ ထိုရသဓာတ်၏ အနှစ်ဖြစ်သော, ထောက်ပံ့တတ်သော, အားကိုပြုတတ်သော ဘုတ်၌မှီသော, အလွန်နူးညံ့သော အဆီ, အစေး, ဩဇာကို ကဗဠီကာရာဟာရဟု ကောက်ယူကြသည်။ ရုပ်ဣန္ဒြေနှင့် တကွဖြစ်သော, ကိုယ်ခန္ဓာကို ထောက်ပံ့ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော, အင်္ဂါကြီးငယ်သို့ လျှောက်တတ်သည်ဖြစ်၍ အရသာကို ဆောင်တတ်သော မျိုသွင်းအပ်သော အစာအာဟာရ၏ အဆီ အစေး ဖြစ်သော ဩဇာသည်သာလျှင် ကဗဠီကာရာဟာရ ရုပ်မည်၏။ အဇ္ဈတ္တဩဇာ, ဗဟိဒ္ဓဩဇာ ရုပ်အာဟာရဆိုသည်ကား ဩဇာရုပ်ကိုဆိုသတည်း၊ ရုပ်အနှစ် ရုပ်အဆီဟူ၍၎င်း ဓာတ်နှစ်ဓာတ်ဆီဟူ၍၎င်း ဆိုအပ်၏၊ ထိုဩဇာဓာတ်ဆီသည် အဇ္ဈတ္တဩဇာ, ဗဟိဒ္ဓဩဇာဟူ၍ ၂-ပါးရှိ၏၊ ပဋိသန္ဓေစိတ် ဥပါဒ်သည်မှစ၍ အဇ္ဈတ္တရုပ်သန္တာန်မှာ အစဉ်ပါလာခဲ့သောဩဇာစုသည် အဇ္ဈတ္တဩဇာမည်၏။ ကလလ ရေကြည်တည်သော သတ္တာဟမှ နောက်တစ်သတ္တာဟ နှစ်သတ္တာဟအလွန်တွင် အမိမျိုသော အစာမှ စိမ့်လာ၍ သူငယ်ရုပ်မှာ ပျံ့နှံသည့်အခါမှစ၍ အသက်ထက်ဆုံး အပမှ မျိုးအပ်သော ထမင်း ဘောဇဉ် စသည်၌ ပါသော ဩဇာစုသည် ဗဟိဒ္ဓဩဇာ မည်၏။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%97%E1%80%A0%E1%80%AE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%9B

HostGator

HostGator သည် အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ ဟူစတန် အခြေစိုက် Hosting ကုမ္ပဏီတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ Hosting Service တွေအနေနဲ့ Shared, Reseller, Virtual Private Server (VPS), Dedicated Web Hosting စတာတွေအပြင် Wordpress Website များအတွက် သီးသန့် Hosting များကိုလည်း ဝန်ဆောင်မှုပေးတဲ့ ကုမ္ပဏီတစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။ သမိုင်းကြောင်း HostGator ကို ဖလော်ရီဒါ အတ္တလန်တိတ် တက္ကသိုလ်မှ ကျောင်းသားတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ Brent Oxley ဆိုတဲ့သူက ၂၀၀၂ ခုနှစ် အောက်တိုဘာလမှာ စတင်တည်ထောင်ခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၆ ခုနှစ်မှာ ကုမ္ပဏီကို ဖလော်ရီဒါပြည်နယ် Boca Raton မှာရှိတဲ့ မူလရုံးနေရာကနေ ဟူစတန်မြို့၊ တက္ကဆပ်ပြည်နယ် မှာရှိတဲ့ စတုရန်းပေ ၂၀၀၀၀ ကျယ်တဲ့ အဆောက်အဦအသစ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၆ ခုနှစ် ဇွန်လမှာ ကုမ္ပဏီရဲ့ ပထမဆုံး နိုင်ငံတကာရုံးခွဲကို ကနေဒါ မှာ ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ HostGator ကုမ္ပဏီဟာ Inc. မဂ္ဂဇင်းရဲ့ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုအတွင်း မြန်မြန်ဆန်ဆန် တိုးတက်လာတဲ့ ကုမ္ပဏီများစာရင်းရဲ့ အဆင့် (၂၁) မှာ ထည့်သွင်းဖော်ပြခဲ့ပြီး၊ တက္ကဆက်ပြည်နယ် Houston-Sugar Land-Baytown မှာဆိုရင် အဆင့် (၁) အဖြစ် ဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၀၈ ခုနှစ်မှာ HostGator ဟာ "Unlimited (အကန့်အသတ်မရှိ)" ဆိုတဲ့ ဝန်ဆောင်မှုတွေပေးထားတယ်ဆိုတဲ့ အခြားသော ပြိုင်ဘက်ကုမ္ပဏီနဲ့ ယှဉ်ပြိုင်ဖို့အတွက် ပြင်ဆင်ခဲ့ပါတယ်။ HostGator ရဲ့ Hosting တွေမှာကြည့်လိုက်ရင် Bandwidth - Unmetered, Subdomains - Unlimited ဆိုတာတွေကို တွေ့နိုင်ပါတယ်။ ဒီပြိုင်ပွဲထဲ ဝင်နိုင်ဖို့အတွက် HostGator Founder ဖြစ်တဲ့ Brent Oxley တစ်ယောက် ဝန်ထမ်းအင်အား တိုးမြှင့်တာမျိုးတွေ ပြုလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလိုမျိုး လှုပ်ရှားမှုကနေ ရောင်းအား အနည်းဆုံး ၃၀ ရာခိုင်နှုန်းအထိ တိုးလာဖို့အတွက် ရည်မှန်းခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၁၀ ခုနှစ်မှာတော့ တက္ကဆပ်ပြည်နယ်၊ အော်စတင်မြို့ မှာ HostGator ရုံးခန်းတစ်ခု ထပ်တိုးဖွင့်လှစ်ခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၁၁ ခုနှစ် မေလမှာ HostGator ဟာ အိန္ဒိယနိုင်ငံ Nashik ၊ Maharashtra မှာ ရုံးခန်းတစ်ခု နှင့် ဒေတာစင်တာတစ်ခုဖွင့်လှစ်ခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၁၂ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လ ၁၃ ရက်နေ့မှာတော့ HostGator ကို Endurance International Group (EIG) ထံ အမေရိကန်ဒေါ်လာ (299.8) သန်းနဲ့ ရောင်းချခဲ့ပြီး ဒေါ်လာ (227.3) သန်းကို ငွေသားနဲ့ ပေးချေခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၁၂ ခုနှစ် ဇွန်လ ၂၁ ရက်နေ့မှာ CEO နှင့် တည်ထောင်သူဖြစ်တဲ့ Brent Oxley က HostGator ကိုရောင်းချကြောင်း တရားဝင်ကြေငြာခဲ့ပြီး၊ သူ့ရဲ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ အသုံးပြုသူ user တွေကို စိတ်မပူကြဖို့၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ Oxley အနေနဲ့ ကုမ္ပဏီကို ရောင်းချလိုက်ပေမယ့် HostGator အသုံးပြုထားတဲ့ အဆောက်အဦတွေကို ဆက်လက်ပိုင်ဆိုင် နေသေးကြောင်း ပြောကြားခဲ့ပါတယ်။ Oxley က သူ့အနေနဲ့ ကလေးတွေမရခင်မှာ ကမ္ဘာပတ်ပြီး ခရီးသွားချင်တဲ့အကြောင်းကိုလည်း ပြောခဲ့ပါသေးတယ်။ ဒါ့အပြင် HostGator ရဲ့ ငွေပေးချေမှုပိုင်းနဲ့ register လုပ်တဲ့အပိုင်းတွေမှာ တည်ငြိမ်မှုရှိအောင် လုပ်ဆောင်ဖို့ ပျက်ကွက်မှုများနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြားခဲ့ပြီး၊ ဒီအချက်တွေကို ဖြေရှင်းသွားနိုင်မယ်လို့လည်း မျှော်လင့်ကြေျာင်း ထပ်လောင်း ပြောကြားခဲ့ပါသေးတယ်။ ၂၀၁၅ ခုနှစ်မှာ HostGator ဟာ WordPress ဝဘ်ဆိုဒ်များအတွက် အထူးပြုလုပ်ထားတဲ့ Optimized WP Hosting ကို စတင်ထည့်သွင်း ဝန်ဆောင်မှုပေးခဲ့ပါတယ်။ ၂၀၁၅ နှစ်ကုန်ပိုင်းမှာ ပိုင်ဆိုင်သူ EIG ဟာ ဘရာဇီး ၊ ရုရှား ၊ အိန္ဒိယ ၊ တရုတ် ၊ တူရကီ နဲ့ မက္ကဆီကို နိုင်ငံတွေရဲ့ ဘာသာစကားကို အသုံးပြုထားတဲ့ HostGator ရဲ့ Local Website တွေကို ပြုလုပ်ခဲ့ပါတယ်။ 2019 ခုနှစ်အထိ၊ HostGator သည် United Kingdom နှင့် Australia ရှိ web hosting ဝန်ဆောင်မှုကိုလည်း ပေးဆောင်ထားပါသည်။ အဖြစ်အပျက်များ 2006 Trojan တိုက်ခိုက်မှု ၂၀၀၆ ခုနှစ်မှာ HostGator ဟာ Trojan တိုက်ခိုက်မှုခံခဲ့ရပြီး၊ စက်ပေါင်း ၂၀၀ ကျော်ကို ထိခိုက်ခဲ့ပါတယ်။ 2012 Social Engineering Attack ၂၀၁၂ ခုနှစ် မေလမှာ UGNazi ဆိုတဲ့ ကွန်ပြူတာဟက်ကာ အဖွဲ့ဟာ ဝဘ် ဆာဗာ ငွေတောင်းခံခြင်းဆော့ဖ်ဝဲရေးဆွဲသူ WHMCS ရဲ့ ဝဘ်ဆာဗာကို Social Engineering Attack ဆိုပြီး ဟက်ခ်လုပ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီနောက်မှာ UGNazi အဖွဲ့က Web Host အသုံးပြုသူတွေရဲ့ အချက်အလက်နဲ့ Credit ကတ်တွေ၊ ဝဘ်ဆိုဒ်ဖိုင်တွေနဲ့ cPanel ဖွဲ့စည်းမှုပုံစံများပါရှိတဲ့ WHMCS ၏ SQL ဒေတာဘေ့စ်ကို လူသိရှင်ကြားဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။ ဒီတိုက်ခိုက်ခံရမှုမှာ Hostgator လည်း ပါဝင်ခံစားခဲ့ရပါတယ်။ ဒီပြဿနာပြီးနောက် WHMCS အဖွဲ့ဝင်များတွေဆီ Password များကို ပြောင်းလဲဖို့အတွက် အီးမေးလ်ပို့ခဲ့ပါတယ်။ 2013 ဝန်ဆောင်မှုပြတ်တောက်မှု HostGator ကို Endurance International ကနေ ဝယ်ယူပြီးစအချိန်မှစပြီး ဆာဗာပြတ်တောက်မှုနဲ့ စက်ရပ်မှုတွေ ပိုမိုဖြစ်ပွားခဲ့ပါတယ်။ ကြီးကြီးမားမား ပြတ်တောက်မှုအနေနဲ့ ၂၀၁၃ ခုနှစ် ဩဂုတ်လ ၂ ရက်နဲ့ ၂၀၁၃ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာ ၃၁ ရက်နေ့တွေမှာ Provo၊ Utah မှာရှိတဲ့ Endurance International Group ရဲ့ဒေတာစင်တာမှာ Bluehost ၊ HostGator၊ Hostmonster နဲ့ JustHost တို့ရဲ့ သုံးစွဲသူထောင်ပေါင်းများစွာကို ထိခိုက်ခဲ့သော ကွန်ရက်ပြတ်တောက်မှုများကြုံတွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ 2019 ခုနှစ် 2019 ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလမှာ TechCrunch ရဲ့ နာမည်ကြီး bug လိုက်ရှာသူ Paulos Yibelo ဟာ Bluehost ၊ DreamHost ၊ OVH ၊ iPage နဲ့ HostGator စတဲ့နေရာတွေမှာ အားနည်းချက် အကြီးစားတွေကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်လို့ ဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။ ကိုးကား ပြင်ပလင့်များ HostGator

https://my.wikipedia.org/wiki/HostGator

မနောသဉ္စေတနာဟာရ

စေတနာဟူသော အာဟာရကို မနောသဉ္စေတနာဟာရဟု ခေါ်သည်။ မိမိဆိုင်ရာ အကျိုးများကို အခြားသော အကြောင်းတရားတို့ထက် လွန်လွန်ကဲကဲ ဆောင်တတ် ဖြစ်စေတတ်သော အာဟာရ တရား ၄-ပါးတို့တွင် စေတနာသည် မနောသဉ္စေတနာဟာရဟူသော အမည်ဖြင့် ပါဝင်သည် ။ စေတနာက ဘဝသုံးပါးကို ဖြစ်စေ မနောသဉ္စေတနာဟာရခေါ် ယင်း စေတနာသည် ကာမပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ဟူသော ကာမဘဝ, ရူပပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ဟူသော ရူပဘဝ, အရူပပဋိသန္ဓေ ဝိညာဉ်ဟူသော အရူပဘဝအားဖြင့် ဘဝ ၃-ပါးတို့ကို ဖြစ်စေသည် ။ စေတနာ ကြောင့် ဝဋ်ဒုက္ခရ မနောသဉ္စေတနာဟာရ၌ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဘေးကြီးတစ်ခုရှိသည်။ ယင်းကား အမျိုးမျိုးသော သံသရာ ဝဋ်ဒုက္ခကို ရရှိခံစားရမည့် ဘဝ ၃-ပါးကို ဖြစ်စေနိုင်သော ကုသိုလ်, အကုသိုလ်ကံကို ပြုလုပ် အားထုတ်မိခြင်းပင် ဖြစ်သည်၊ ယင်းသို့ ပြုလုပ်အားထုတ်မိခြင်းကြောင့် ဘဝ ၃-ပါးကို ရရှိကာ အမျိုးမျိုးသော သံသရာ ဝဋ်ဒုက္ခကို ရရှိ ခံစားကြရပေသည် ။ မီးကျီးတွင်းနှင့် တူသော စေတနာ မနောသဉ္စေတနာဟာရကို မီးကျီးတွင်း ဥပမာဖြင့် နှိုင်းယှဉ် မှတ်သားသင့်သည်၊ အလျှံ, အခိုးမရှိ ရဲရဲညိသော မီးကျီးခဲတို့ဖြင့် ပြည့်နေသော မီးကျီးတွင်းသို့ အသက်ရှည်ကြာ အနာမဲ့လျက် ချမ်းသာစွာ နေလိုသော ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို ခွန်အားဗလ ကြီး မားလှသည့် ယောက်ျား ၂-ယောက်တို့က ဆွဲငင် တွန်းချသကဲ့သို့ မနောသဉ္စေတနာဟာရခေါ် ကုသိုလ်, အကုသိုလ်စေတနာသည် ပြုလုပ်အားထုတ်သူ ဗာလပုထုဇဉ်တို့ကို ဘဝ ၃-ပါးသို့သာ ဆွဲငင် တွန်းချပေသည်၊ ဤ ဥပမာ၌ မီးကျီးတွင်းနှင့် ဘဝ ၃-ပါး, ချမ်းသာစွာနေလိုသော ယောက်ျားနှင့် ဝဋ်တရားကို လိုလားတောင့်တသူ ဗာလပုထုဇဉ် ဆွဲငင် တွန်းချသူ ယောက်ျား ၂-ယောက်နှင့် ကုသိုလ် အကုသိုလ်စေတနာ ဆွဲငင်ရာအခါ နှင့် ကုသိုလ်အကုသိုလ်စေတနာကို ပြုလုပ် အားထုတ်ရာအခါတို့ တူညီကြသည် ၊ မနောသဉ္စေတနာဟာရ တရားအားလုံး ဤ၌ ထူးခြားသော အကြောင်းတရား ဖြစ်သည့် ဘဝ ၃-ပါးကို ဖြစ်စေနိုင်သော လောကီကုသိုလ် အကုသိုလ်စေတနာ ၂၉-ခုကိုသာ “မနောသဉ္စေတနာဟာရ”ဟု ဆိုရသော်လည်း သာမညအားဖြင့် ယှဉ်ဖက်စိတ် စေတသိက်နာမ်တရားနှင့် စိတ္တ, ပဋိသန္ဓေ ကမ္မဇရုပ်တရားတို့ကို ဖြစ်စေနိုင်သော ကုသိုလ်, အကုသိုလ်, ဝိပါက်, ကိရိယာစေတနာ အားလုံးကိုလည်း မနောသဉ္စေတနာဟာရဟုပင် ခေါ်ဆိုထိုက်သည် ။ အာဟာရပစ္စည်း မနောသဉ္စေတနာဟာရသည် ဘဝ ၃-ပါးကို ဖြစ်စေ၏ဟု ဆိုရာ၌ သုတ္တန်နည်းအားဖြင့်သာ ဆိုခြင်းဖြစ်သည်၊ အဘိဓမ္မာ ပဋ္ဌာန်းပါဠိတော်၌ကား တပြိုင်နက် အတူတကွဖြစ်ကြသည့် စိတ်, စေတသိက်နာမ်တရား နှင့် စိတ္တဇ ပဋိသန္ဓေကမ္မဇရုပ်တရားတို့ကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် သဟဇာတ စေတနာသည်သာ “အာဟာရပစ္စည်း” အဖြစ်ဖြင့်လာရှိ၍ အတူတကွမဖြစ်ပဲ နောင်မှဖြစ်ပေါ်လာမည့် အကျိုး တရားတို့ကို ဖြစ်စေနိုင်သည့် နာနာက္ခဏိက စေတနာသည် “အာဟာရပစ္စည်း” အဖြစ်ဖြင့် မလာရှိပေ ။ ကိုးကား ဗုဒ္ဓဘာသာ ဝေါဟာရများ ဝိပဿနာ

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%89%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%9B

စွန်လည်ဖြူ

ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%85%E1%80%BD%E1%80%94%E1%80%BA%E1%80%9C%E1%80%8A%E1%80%BA%E1%80%96%E1%80%BC%E1%80%B0

ပူတိမံသဇာတ်

'''နဝကနိပါတ် - ၄၃၇။ ပူတိမံသဇာတ် ဆိတ်မကို စားလို၍ သေဟန် ဆောင်နေသော မြေခွေးသည် ခေါင်းထောင်ကြည့်မိသဖြင့် ဆိတ်မ သိ၍ အကြံပျက်ခြင်း အကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု စက္ခုန္ဒြေစောင့်မှု ဟောကြားပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်း သုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတို့သည် စက္ခုစသောဣန္ဒြေတို့ကို မစောင့်ရှောက်ကြကုန်၊ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ကိုခေါ်တော်မူ၍- “ချစ်သား ရဟန်းတို့...ရူပါရုံစသည်တို့ကို ကြည့်ရှုသည်ရှိသော် သုဘ၏ အစွမ်းဖြင့် မကြည့်ရှုကြကုန်ရာ၊ အသုဘ၏အစွမ်းဖြင့်သာ ကြည့်ရှုကြကုန်ရာ၏၊ ကြည့်ရှုသင့်သောကာလ၊ မကြည့်ရှုသင့်သော ကာလရှိကုန်၏၊ ကြည့်ရှုသင့်သောကာလ၌ ကြည့်ရှုကြကုန်ရာ၏၊ မကြည့်ရှုသင့်သောကာလ၌ မကြည့်ရှုကုန်ရာ၊ မကြည့်ရှုသင့်သောကာလ၌ ကြည့်ရှုသည်ရှိသော် ကိလေသာတို့သည်ဖြစ်ကုန်၏” ဟုမိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု ဆိတ်တို့လှည့်စား ခွေးလင်မယား လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော်ဘုရားအလောင်းသည် ဟိမဝန္တာ အရပ်ဝယ် တောစိုးသစ်ပင်ကြီးတခု၌ ရုက္ခစိုးနတ်ဖြစ်လေ၏၊ ထိုတော၌ တောင်ခေါင်းတခုဝယ် အရာမက များစွာသော ဆိတ်တို့သည်နေကုန်၏၊ ထိုဆိတ်တို့နေရာ မနီးမဝေးအရပ် တောင်ခေါင်းတခုဝယ် ပူတိမံသမည်သော မြေခွေးသည် ပဝေဏီမည်သော မယားခွေးမနှင့် နေလေ၏။ တနေ့သ၌ မြေခွေးလင်မယားတို့သည် ကျက်စားလတ်သော် ဆိတ်တို့ကိုမြင်၍ ဥပါယ်တမျဉ်ဖြင့် ဆိတ်တို့ကိုသတ်၍ စားမည်ဟုကြံစည်လျက် ဆိတ် တကောင် တကောင် သတ်၍စားခဲ့၏၊ ဆိတ်သားတို့ကိုစားရသဖြင့် မြေခွေးလင် မယားတို့သည် အားနှင့်ပြည့်စုံကုန်၏၊ ဝဖြိုးကုန်၏၊ ဆိတ်တို့လည်း တဖြည်းဖြည်း ကုန်ခြင်းသို့ရောက်လေ၏။ ဆိတ်မစားချင် ဥပါယ်ဆင် ထိုဆိတ်တို့တွင် မေဏ္ဍကမာတာမည်သော ဆိတ်မတကောင်ကား ပညာရှိ၏၊ ဥပါယ်တမျဉ်၌ လိမ်မာ၏၊ ပူတိမံသ မြေခွေးသည် ထိုဆိတ်မကို သတ်ခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ချေ၊ တနေ့သ၌ မယားနှင့်တကွ တိုင်ပင်လတ်သော် “ဆိတ်တွေကုန်ခဲ့ပြီ၊ မေဏ္ဍကမာတာ ဆိတ်မတကောင်သာ ကျန်တော့သည်၊ ထိုဆိတ်မကို ဥပါယ်တမျဉ်ဖြင့် သတ်ရန် သင့်၏၊ သို့အတွက် သင်သည် ထိုဆိတ်မထံသွား၍ အဆွေခင်ပွန်းဖွဲ့ချေ၊ သင်တို့ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်လတ်သော် ငါသေဟန်ပြု၍ နေမည်၊ ထိုအခါ သင်သည် ဆိတ်မကို ငါ့လင်သေခဲ့ပြီ၊ ငါ့မှာ သင်မှ တပါး ကိုးကွယ်ရာမရှိ လိုက်ခဲ့ပါ၊ အလောင်းကိုသင်္ဂြိုဟ်ရ အောင်ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ခေါ်၍လာခဲ့၊ အနီးရောက်သောအခါ ငါထ၍ ကိုက်မည်”ဟု ပြောဆိုမှာထား၍ ဆိတ်မထံ လွှတ်လိုက်၏။ ပရိယာယ်ပြောကာ ဆိတ်ခေါ်ရာ မြေခွေးမသည် လင်အကြံပေးသောအတိုင်း သဘောကျ၍ ဆိတ်မထံသွားကာ အဆွေခင်ပွန်းဖွဲ့လေ၏၊ ချစ်ကျွမ်းဝင် လတ်သော် လင်မြေခွေး မှာထားသောအတိုင်း ပြောလေ၏၊ ထိုအခါ ဆိတ်မသည် “အဆွေခင်ပွန်းမ... သင့်လင်သည် ငါ့အမျိုးဆိတ်တို့ကို စားအပ်ကုန်ပြီ၊ ငါကြောက်၏၊ မလိုက်ဝံ့”ဟု ပြော၏၊ “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ...မကြောက်ပါလင့် လိုက်သာလိုက်ခဲ့ပါ၊ သေပြီးသော မြေခွေးက သင့်ကို အဘယ်သို့ ပြုနိုင်အံ့နည်း”ဟု ပြောပြန်၏။ “အဆွေခင်ပွန်းမ... သင်၏လင်ကား ပရိယာယ်မာယာများ၏၊ ငါ သည်ကြောက်၏”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ပရိယာယ်အသွင် ဆိတ်မမြင် ထိုသို့ မြေခွေးမသည် အဖန်ဖန် တောင်းပန်သည်ရှိသော် တကယ်သည် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်လျက် ဆိတ်မသည် လိုက်လေ၏၊ လိုက်သော်လည်း ဘယ်လိုပြုမည်ကို ဘယ်သူသိနိုင်မည်နည်း”ဟု မြေခွေးဖို၌ ယုံမှားသံသယရှိရကား မိမိကမသွားဘဲ မြေခွေးမကို ရှေ့ကသွားစေ၍ သတိနှင့်လိုက်၏၊ ပူတိမံသ မြေခွေးလည်း မြေခွေးမနှင့်ဆိတ်မတို့ ခြေသံကို ကြားလျှင် ဦးခေါင်းကို ထောင်၍ကြည့်၏။ ပရိယာယ်မြင်ငြား ဆိတ်မပြေးသွား ဆိတ်မမြင်လျှင် ဤယုတ်မာသော မြေခွေးမကား ငါ့ကိုသတ်လို၍ လင်ကို သေဟန်ပြုစေလျက် ငါ့ကိုခေါ်ဘိ၏ဟု ကြံစည်ကာ– “အို-မြေခွေးမ... ပူတိမံသမြေခွေး ခေါင်းထောင်၍ ကြည့်ခြင်းကို ငါမနှစ်သက်ပါ၊ ဤလိုအဆွေခင်ပွန်းမျိုးမှ ဝေးစွာရှောင်ကြဉ်ရာ၏”— ဟု မြေခွေးမအား ပြောဆိုပြီးလျှင် မလိုက်ဘဲ မိမိနေရာသို့ ပြန်လေ၏၊ မြေခွေးမလည်း ဆိတ်မကို ပြန်လိုက်အောင် မခေါ်နိုင်သဖြင့် ဆိတ်မအား အမျက်ထွက်လျက် မိမိလင် ထံသွားကာ မှိုင်၍နေ၏။ ချင်းချင်းပြစ်ပြ ကဲ့ရဲ့ကြ ထိုအခါ ပူတိမံသမြေခွေးသည် မြေခွေးမကို အပြစ်ပြောလို၍– “ရှင်မ...သင်ပဝေဏီကား ရူးသွတ်ဘိ၏၊ လင် အထံ၌ အဆွေခင်ပွန်း ဆိတ်မကို ချီးမွမ်းဘိ၏၊ ယခုအခါ လာလျက် ပြန်၍သွားသော မေဏ္ဍက မာတာမည်သောဆိတ်မကို စိုးရိမ်၍ ကြံမှိုင်ဘိ၏”— ဟု မယားမြေခွေးမကို ကဲ့ရဲ့လေ၏၊ မြေခွေးမသည် လင်၏ စကားကိုကြားလျှင်– “အမောင်-ပူတိမံသ...သင်သည် သေဟန် ဆောင်နေပါလျက် အခါမဟုတ်သည်၌ ဦးခေါင်းကို ထောင်၍ ကြည့်ဘိ၏၊ သင်သည်သာ ရူးသွတ်၏၊ ပညာမရှိ၊ အမြော်အမြင်မရှိ”—– ဟု လင်မြေခွေးဖိုကို တဖန်ပြန်၍ ကဲ့ရဲ့လေ၏။ ဆိတ်မလိမ်ညာ ခေါ်ပြန်ရာ ထို့နောက် ပဝေဏီမည်သောမြေခွေးမသည် ပူတိမံသမည်သော မြေခွေးဖိုကို “အရှင်...မစိုးရိမ်လင့်၊ ငါဥပါယ်တမျဉ်ဖြင့် ဆိတ်မကို ခေါ်ခဲ့ဦးအံ့၊ သင်သတိနှင့် နေရစ်လော့” ဟု မှာထားပြီးလျှင် ဆိတ်မထံ သွားပြန်၏၊ ရောက်လျှင်– “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ...ငါ့အား ချစ်ခြင်း ဖြစ်ပါစေ၊ ငါ၏နှစ်သက်သော ပေးကမ်းခြင်းကို သင် ယူပါလော့၊ ငါ၏လင်သည် အသက်ရှင်၍ ထဘိ၏၊ ငါ့လင်ကို သတင်းမေးရန် ငါနှင့်လိုက်ခဲ့ပါဦး” ဟု ဆိတ်မအား သင်လိုက်လာခါမှ သူ့လင်သတိရ၍ အသက်ရှင်ပြီး ထလာသလို ပရိယာယ်ဆင်ကာ တဖန် လိုက်ရန်ခေါ်ပြန်၏။ ဆိတ်မဉာဏ်ထွင် ပရိယာယ်ဆင် ထိုအခါ ဆိတ်မသည် ဤယုတ်မာသော မြေခွေးမကား ငါ့ကိုလာ၍ လှည့်စားပြန်၏၊ ဆန့်ကျင်ဘက်ပြုလို့ မလျော်၊ ပရိယာယ် တမျိုးဖြင့်ပင် ပြန်၍လှည့်စားဦးမည် ကြံစည်လျက်— “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ... သင့်အား ချစ်ခြင်း ဖြစ်ပါစေ၊ သင်၏ နှစ်သက်သော ပေးကမ်းခြင်းကို ငါယူပါအံ့၊ သင်တို့ထံ အခြံအရံများစွာဖြင့် လိုက်ပါအံ့၊ အစားအစာကိုသာ စီမံထားပါ” ဟု လှည့်စား၍ ပြောဆိုပြန်၏၊ ထိုအခါ မြေခွေးမသည်– “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ... အခြံအရံ များစွာအတွက် အစားအစာကို စီမံရမည် သင်ဆိုဘိ၏၊ ထိုအခြံအရံကား အဘယ်သို့ သဘောရှိသနည်း၊ အခြံအရံအလုံးစုံသည် ဘယ်အမည်ရှိကြသနည်း၊ ငါ့အား ထိုအခြံအရံကို ပြောကြားပါ”— ဟု ဆိတ်မလှည့်စားသည်ကို အဟုတ်မှတ်၍ အခြံအရံကို မေးမြန်းပြန်၏။ ဆိတ်မဉာဏ်လျောက် ခွေးခြိမ်းချောက် ထိုအခါ ဆိတ်မသည် မြေခွေးလင် မယားအား ပရိယာယ်အားဖြင့် ခြိမ်းချောက်လို၍– “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ... စတုရက္ခ မြေခွေး, မာဠိယမြေခွေး, ပိင်္ဂိယမြေခွေး, ထို့ပြင်ဇမ္ဗုက မြေခွေး၊ မြေခွေးတို့ကား ငါ၏ အခြံအရံတို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုအခြံအရံတို့အတွက် အစားအစာကို စီမံထားပါ”— ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ထိုလေးကောင်သာ မဟုတ်သေး၊ ထိုလေးကောင်တို့တွင် တကောင် တကောင်မှာ အခြံအရံ ငါးရာ ငါးရာစီရှိသဖြင့် မြေခွေးနှစ်ထောင်ရှိ၏၊ ထိုမြေခွေး နှစ်ထောင် ခြံရံလျက် ငါလာမည်၊ ထိုမြေခွေးတို့သည် အစာကို မစားရလျှင် သင်တို့လင်မယား နှစ်ကောင်ကို သတ်၍ စားကြလိမ့်မည်ဟု ခြိမ်းချောက်ပြောဆိုပြန်၏။ သေဘေး ကြောက်လှ ထွက်ပြေးကြ ထိုအခါ မြေခွေးမသည် ကြောက်လန့် ရကား ဤဆိတ်မလာခြင်း၌ အကျိုးမရှိ၊ မလာအောင် ဥပါယ်ဖြင့် ပြုဦးမည်ဟု ကြံစည်ကာ– “အို-အဆွေခင်ပွန်းမ...သင် အိမ်မှထွက်သည် ရှိသော် ဥစ္စာဘဏ္ဍာတို့ ပျက်စီးကုန်လတံ့၊ အဆွေ ခင်ပွန်းမ၏ အနာကင်းသော အဖြစ်ကို ငါပြောဆိုအံ့၊ ဤအရပ်၌သာ နေပါ၊ မလာပါလင့်” ဟု ပြောဆိုကာ သေဘေးမှ ကြောက်ရကား လျင်မြန်သော အဟုန်ဖြင့် ပြေးလွှား၍ လင့်ထံသို့ သွားလေ၏၊ ထိုမြေခွေးမသည် ဆိတ်မရှိရာ အရပ်သို့ တဖန်မလာဝံ့တော့ချေ။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ ရုက္ခစိုးနတ်သည်-ယခုအခါ ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ- ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) ဣန္ဒြေများ၊ စောင့်ရှောက်ငြား၊ တံခါးလုံခြုံစွာ။ (၂) ကြည့်ရှုချိန်ကျ၊ ကြည့်ရှုက မထကိလေသာ။ (၃) အချိန်မတန်၊ ကြည့်ရှုပြန်၊ ပွားရန်ကိလေသာ။ ပူတိမံသ ဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%95%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%99%E1%80%B6%E1%80%9E%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

စတုဒွါရဇာတ်

'''နဝကနိပါတ် - ၄၃၉။ စတုဒွါရဇာတ် လူစင်စစ်က ဝေမာနိက နတ်မယ်တို့နှင့် စည်းစိမ်ခံစားရပါလျက် မရောင့်ရဲနိုင်ဘဲ ရှေ့ဆက်သွားရာ သင်ဓုန်းစက် ငရဲတွင် ဆင်းရဲကြီးစွာ ခံရသော မိတ္တဝိန္ဒကအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု အဆုံးမခက်မှု ရဟန်းပြု နတ်လူတို့ ဆရာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အဆုံးအမ ခက်သော ရဟန်းတပါးကိုအကြောင်းပြု၍ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု မိခင်စကား မနာကြား လွန်လေပြီးသောအခါ ကဿပဘုရား လက်ထက်တော်ဝယ် ဗာရာဏသီပြည်၌ ကုဋေနှစ်ဆယ်ကြွယ်ဝသော သူဌေးကြီး တဦးရှိလေ၏၊ ထိုသူဌေးကြီးအား မိတ္တဝိန္ဒက မည်သော သားတယောက်တည်းသာ ရှိလေ၏၊ အမိ အဘတို့ကား သောတာပန် အရိယာဖြစ်ကြကုန်၏၊ သားမိတ္တဝိန္ဒကကား အဆုံးအမက်၏၊ သီလမရှိ၊ သဒ္ဓါတရားမရှိ။ နောက်အဖို့၌ ဖခင်သူဌေးကြီး သေလွန်သည်ရှိသော် မိခင်သူဌေးကတော်သည် “ချစ်သား...သင်သည် အလွန်ရခဲသော လူ့အဖြစ်ကိုရပေ၏၊ အလှူပေးလော့၊ သီလ ဆောက်တည်လော့၊ ဥပုသ်စောင့်လော့”ဟု ပြော၏၊ “မိခင်... အကျွန်ုပ်သည် အလှူပေးခြင်းစသည်ကို အလိုမရှိ၊ တစုံတခုသောစကားကို မဆိုလင့်၊ အလိုရှိရာကို ပြုလုပ်မည်”ဟု ပြောဆို၏၊ မိခင်၏စကားကိုနားမထောင်။ သားလိမ်မာအောင် အမိသွေးဆောင် ထိုသို့ပင်ပြောဆိုသော်လည်း မိခင်သည် လပြည့်ဥပုသ်နေ့၌ “ချစ်သား... ယနေ့ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သည် ကျောင်းသို့သွား၍ ဥပုသ်စောင့်ပါ တညလုံး တရားနာပြီးလျှင် ပြန်ခဲ့လော့၊ သင့်အား အသပြာတထောင်ပေးမည်”ဟု ဥစ္စာဖြင့်ဖြား ယောင်း၍ဆုံးမ၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း ဥပုသ်မစောင့်လိုသောလည်း ဥစ္စာ၌တပ်စွန်းသဖြင့် ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံ၍ကျောင်းသို့ သွားကာ ဥပုသ်ဆောက်တည်ပြီးလျှင် နံနက်စာစား၍ တနေကုန်နေကာ ညအခါနေရာတခုတွင် အိပ်လျက်နံနက်မိုးလင်းသောအခါ စောစောထ၍ မျက်နှာသစ်ပြီးလျှင် အိမ်သို့ သွားလေ၏။ သီလစောင့်ရေး တထောင်ပေး မိခင်ကြီးကား ငါ့သား ဥပုသ်စောင့်၍ တရားနာသွားသည် နံနက် စောစောကလျှင် ဓမ္မကထိက ပုဂ္ဂိုလ်တပါးကို ပင့်၍ လာလိမ့်မည် ဟု ယာဂုကို စီရင်ကာ နေရာခင်းပြီးလျှင် သားအလာကို မြှော်လင့်၍နေရာ တယောက်ထည်း ပြန်လာသော သားကိုမြင်လျှင်– “ချစ်သား ဓမ္မကထိက ပုဂ္ဂိုလ်တပါးကို ဘာကြောင့် ပင့်မလာသနည်း”ဟု မေး၏၊ မိခင် အကျွန်ုပ်ဓမ္မကထိက ပုဂ္ဂိုလ်ကို အလိုမရှိ” ဟု ပြော၏၊ “ချစ်သား...ယာဂုသောက်ပါ” ဟုပြောသောအခါ မိခင်...အသပြာတထောင်ပေးမည် ဝန်ခံထားသည်၊ ရှေးဦးစွာပေးပါ၊ နောက်မှ ယာဂုသောက်မည်”ဟု ပြောလေ၏၊ မိခင်လည်း ကတိအတိုင်း အသပြာ တထောင်ကို ပေး၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း အသပြာတထောင်ကို အနီး၌ ထားကာ ယာဂုသောက်ပြီးလျှင် အသပြာ တထောင်ကို ယူ၍ ကူးသန်းရောင်းဝယ် ပြုလတ်သော် မကြာမြင့်မီလျှင် အသပြာ တသိန်းနှစ်သောင်းဖြစ်၍လာလေ၏။ အမိမြစ်တား ကုန်ကူးသွား ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒကသည် လှေဖြင့်ကုန် ကူးသွားရန် လှေကြီးတစင်ကို ဝယ်ပြီးလျှင် ကုန်ပစ္စည်းတို့ကို အပြည့်အစုံ စီမံ၍ “မိခင်...အကျွန်ုပ်လှေဖြင့် ကုန်ကူးသွားမည်”ဟုပြော၏၊ “ချစ်သား... မသွားလင့်၊ သင်ကား တယောက်ထည်းသော သားဖြစ်သည်၊ အိမ်၌လည်း ဥစ္စာတွေ များစွာရှိ၏၊ သမုဒ္ဒရာတို့ မည်သည်မှာလည်း ဘေးရန်များလှ၏၊ ကူးမြောက်နိုင်ခဲ့၏”ဟု ပြော၏၊ မိခင်...အကျွန်ုပ်သွားမည်၊ မတားမြစ်ပါလင့်”ဟုပြော၏၊ ထိုအခါမိခင်သည် အတင်း လက်ကို ဆွဲ၍ထား၏၊ သားမိုက်လည်း မိခင်စကားကို မနာယူဘဲ မိခင်ကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲကာ လဲစေပြီးလျှင် လှေကြီးဖြင့် သမုဒ္ဒရာသို့ သွားလေ၏။ မိတ္တဝိန္ဒက သမုဒ်တွင်ချ လှေကြီးသည် သမုဒ္ဒရာသို့သွား၍ ခုနစ်ရက် မြောက်သောနေ့၌ မိတ္တဝိန္ဒကကို အမှီပြု၍သမုဒ္ဒရာလယ်တွင် မတုန်မလှုပ် ရပ်၍ မသွားဘဲ နေလေ၏၊ ထိုအခါလူတို့သည် သူယုတ်မာ အမိကိုပြစ်မှားခဲ့၍ ငရဲခံရမည့် မိတ္တဝိန္ဒကသည် ဦးစွာနတ်ပြိတ္တာမ ၄-ဦးတို့နှင့် နတ်စည်းစိမ်ခံစားနေပုံ စာရေးတန်မဲချလတ်သော် မိတ္တဝိန္ဒကလက်၌ သုံးကြိမ်တိုင်အောင် မဲကျလေ၏၊ လူတို့သည် ဤသူယုတ်မာတယောက်အတွက် အများမပျက်စီးစေလင့်ဟု မိတ္တဝိန္ဒကကို ဖောင် တခုဖြင့် သမုဒ္ဒရာတွင် ပစ်ချလိုက်၏၊ ထိုအခါ ခဏချင်းလျှင် လှေကြီးသည် လိုရာအရပ်သို့ ပြေးသွားလေ၏။ သမုဒ်တွင်မျောလေ့ နတ်သမီးတွေ့ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း ဖောင်တခုဖြင့် မျောသွားရာ ကျွန်းငယ်တခုသို့ ရောက်လေ၏၊ ထိုကျွန်းငယ်၌ ဖလ်ဗိမာန်ဝယ် လေးယောက်သော ဝေမာနိက နတ်ပြိတ္တာမတို့သည်ကြကုန်၏၊ ခုနစ်ရက် ငရဲ၌ ဆင်းရဲကို ခံစား၍ ခုနစ်ရက် နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားကြရကုန်၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း နတ် ပြိတ္တာမတို့ကို မြင်လျှင် ဖလ်ဗိမာန်သို့သွား၍ နတ်ပြိတ္တာတို့နှင့် ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး မွေ့လျော်ကာ နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားရ၏၊ နတ်ပြိတ္တာမတို့လည်း ချမ်းသာလှည့်ကုန်၍ ဆင်းရဲလှည့်ရောက်လတ်သော် မိတ္တဝိန္ဒကအား “အရှင်... ဤဗိမာန်တွင် နေရစ်ပါ၊ အကျွပ်တို့ ခုနစ်ရက်ရှိသောအခါ ပြန်လာမည်” ဟုမှာခဲ့၍ သွားကြကုန်၏။ တဏှာပျော်မွေ့ လိုမပြည့် မိတ္တဝိန္ဒကလည်း အလိုရမ္မက် ကြီးလှသဖြင့် လေးယောက်သော နတ်ပြိတ္တာမတို့နှင့် မရောင့်ရဲနိုင်ဘဲ ထိုကျွန်းငယ်မှ မိမိလာခဲ့ရင်း ဖောင်ဖြင့်ပင် သွားပြန်သော် ကျွန်းငယ်တခုသို့ ရောက်ပြန်၍ ငွေဗိမာန်ဝယ် ရှစ်ယောက်သော ဝေမာနိက နတ်ပြိတ္တာမတို့နှင့် ခုနစ်ရက် နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားရပြန်၏၊ ထိုမှတဖန်သွားပြန်သော် ကျွန်းငယ်တခုသို့ရောက်ပြန်၍ ပတ္တမြားဗိမာန်ဝယ် တကျိပ် ခြောက်ယောက်သော ဝေမာနိက နတ်ပြိတ္တာမတို့နှင့်၎င်း၊ ထို့နောက် ကျွန်းငယ်တခုသို့ ရောက်ပြန်၍ ရွှေဗိမာန်ဝယ် သုံးကျိပ်နှစ်ယောက်သော ဝေမာနိက နတ်ပြိတ္တာမတို့နှင့်၎င်း နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားရပြန်၏။ လောဘလိုက်စား ငရဲထင်မှား ထို့နောက် သုံးကျိပ် နှစ်ယောက်သော နတ်ပြိတ္တာမတို့နှင့်လည်း မရောင့်ရဲနိုင် ပြန်သဖြင့် ထိုမှတဖန် သွားပြန်သော် သမုဒ္ဒရာအလယ်၌ တံတိုင်းကြီးဖြင့် ခြံရံကာ တံခါးလေးခု ရှိသော ဥဿဒရက် ငရဲသို့ရောက်ပြန်၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကသည် ထိုငရဲကို အကုသိုလ် ဒုစရိုက်အားကြီးသူဖြစ်၍ တန်ဆာဆင်လျက် ပျော်မွေ့ဘွယ်ကောင်းသော မြို့ကြီးသဖွယ်ထင် လာသတတ်။ ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒကသည် ဤမြို့ကြီးထဲသို့ ဝင်သွားလျှင် ငါမုချစင်စစ် မင်းဖြစ်လိမ့်မည် အထင်နှင့် ဝင်သွားလေရာ ခေါင်းပေါ်၌ သင်တုန်းစက်ကို ရွက်၍ ကယ်ပါယူပါ တစာစာနှင့် ခံနေရသော ငရဲသူ သတ္တဝါကို မြင်လေ၏။ အကုဖြစ်ထိုက် ငရဲနှစ်ခြိုက် ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒကအား-သင်တုန်းစက်သည် ပဒုမာကြာပန်းကဲ့သို့ ထင်လာ၏၊ ရင်ပတ်၌ရှိသော အနှောင်အဖွဲ့သည် ရင်လွှမ်းတန်ဆာကဲ့သို့ ထင်လာ၏၊ ဦးခေါင်းမှ စီးဆင်းသော သွေးသည် စန္ဒကူးနံ့သာပျောင်းကဲ့သို့ ထင်လာ၏၊ ငိုကြွေးအော်ဟစ်သော အသံသည် သီချင်းသံကဲ့သို့ ထင်လာ၏။ မိတ္တဝိန္ဒကသည် ငရဲသူသတ္တဝါ အနီးသို့ကပ်၍ “အို- ယောက်ျား... သင်ကား အလွန်လှပတင့်တယ်သော ပဒုမာ ကြာပန်းကို ပန်ဆင်ရ၏၊ ထိုကြာပန်းကို ငါ့အားပေးပါလော့”ဟုပြော၏၊ “အချင်း... ဤဝတ္ထုကား ကြာပန်း မဟုတ်ပါ၊ သင်တုန်းစက်ဖြစ်ပါသည်”ဟု ပြော၏၊ ယောက်ျား... ငါ့အား မပေးလို၍ ပြောပါသလော”ဟု မေးပြန်၏။ ပဒုမာထင်ကြိုက် ငရဲဆိုက် ထိုအခါ ငရဲသတ္တဝါသည် ငါ၏ကံကုန်သည်ဖြစ်လတံ့၊ ဤသူလည်းငါကဲ့သို့ မိခင်ကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲ၍ လာသူဖြစ်လတ္တံ့၊ ငါပေးမည်ဟု ကြံစည်လျက် “အချင်း...လာလော့၊ ပဒုမာ ကြာပန်းကို ယူလော့”ဟုဆို၍ မိမိခေါင်းပေါ်မှ သင်တုန်းစက်ကို ယူကာ မိတ္တဝိန္ဒက ခေါင်းပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း ခေါင်းပေါ်သို့ရောက်မှ သင်တုန်းစက် မှန်းသိလေ၏၊ အလွန်ဆင်းရဲဝေဒနာကို ခံစားရသဖြင့် “သင်၏သင်တုန်းစက်ကို ပြန်ယူပါ၊ ပြန်ယူပါ”ဟု ငိုကြွေးအော်ဟစ်၏၊ ငရဲသူသတ္တဝါလည်း ကွယ်လေ၏။ အကုကံကြွေး နတ်ကိုမေး ထိုအခါ ဘုရားအလောင်းသည် ရုက္ခစိုးနတ်ဖြစ်၍ အခြံအရံဖြင့် ဥဿဒရက် ငရဲသို့ လှည့်လည် ကြည့်ရှုလတ်သော် မိတ္တဝိန္ဒကထံသို့ ရောက်လေ၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကမြင်လျှင်– “အရှင်နတ်မင်း... ဤမြို့ကား တံခါး လေးခု ရှိ၏၊ သံဖြင့်ပြုလုပ်အပ်သော မြဲမြံခိုင်ခံ့သော တံတိုင်းရှိ၏၊ အကျွန်ုပ်ကို အတွင်း၌ထားလျက် ပတ်ပတ်လည် တံတိုင်းဖြင့် ကာရံပိတ်ဆို့ ဘိ၏၊ “အကျွန်ုပ်သည် အဘယ်မကောင်းမှုကံကို ပြုခဲ့ဘူးပါသနည်း”။ “အလုံးစုံသော တံခါးတို့ကို ပိတ်၍ထားအပ်သော ငှက်ကဲ့သို့ အကျွန်ုပ်ကို ပိတ်၍ထားအပ်၏၊ အပ်သည် အဘယ် မကောင်းမှု ကံကြောင့် သင်တုန်းစက်ငရဲ၌ ခံရပါသနည်း”— ဟု ရုက္ခစိုးနတ်အား မိမိမကောင်းမှုကံကို မေးလေ၏။ မိဘနှိပ်စက် ကံကြွေးတွက် ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒက ခံစားနေရသော အဖြစ်ကိုမြင်သဖြင့် ရုက္ခစိုးနတ်သည်— “အချင်း-မိတ္တဝိန္ဒက... သင်ကား တသိန်း နှစ်သောင်းသော ဥစ္စာတို့ကိုရ၍ အစဉ်သနား စောင့်ရှောက်သော ဆွေမျိုးတို့စကားကို နားမထောင်မခဲ့လေ”။ “လှေကို စုန်စေနိုင်၍ ရတနာတို့၏ တည်ရာ အောင်မြင်ပြီးစီးသူ နည်းပါးလှသော သမုဒ္ဒရာသို့ သွားခဲ့၏၊ လေးယောက်သော နတ်ပြိတ္တာတို့ကို ရခဲ့၏၊ ထိုမှတဖန် ရှစ်ယောက်သော နတ်ပြိတ္တာမ၊ တကျိပ်ခြောက်ယောက်သော နတ်ပြိတ္တာမ၊ သုံးကျိပ်နှစ်ယောက်သော နတ်ပြိတ္တာမတို့ကို ရခဲ့၏”၊ “အလွန် အလိုရမ္မက်ကြီးလှသော သင်သည် အမိကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲခဲ့သော အကုသိုလ်ကံကြောင့် သင်တုန်းစက်သို့ ရောက်ရ၏၊ အလိုရမ္မက်နှိပ်စက်သော သင်၏ ဦးခေါင်းထက်၌ သင်တုန်းစက်သည် လည်ဘိ၏”။ လောဘတပ်စွဲ ပါယ်ငရဲ “အထက်၌ ကျယ်ဝန်း၍ ပြည့်နိုင်ခဲသော အလိုဆိုး၏ နိုင်ငံသို့ လိုက်သော ထိုတဏှာကို အဖန်ဖန် တပ်စွန်းကုန်သော သူတို့သည် သင်တုန်းစက်ကို ဆောင်ရကုန်၏။” “သင်ကား များစွာသောဥစ္စာကို စွန့်လွှတ်၍ လမ်းခရီးကို မဆင်ခြင်ဘဲသွားဘိ၏၊ လမ်းခရီးကို မဆင်ခြင်ဘဲ သွားကုန်သောသူတို့သည် သင်တုန်း စက်ကိုဆောင်ရကုန်၏” “အမှုကိစ္စကို ဆင်ခြင်ရာ၏၊ ပြန့်ပြောသော စည်းစိမ်ဥစ္စာကို ဆင်ခြင်ရာ၏၊ အကျိုးမဲ့နှင့်စပ် သောအလိုကို မမှီဝဲရာ၊ အစဉ်သနား စောင့်ရှောက်သော မိဘတို့စကားကို နားထောင်ရာ၏၊ ဤသို့ သဘောရှိသူကို သင်တုန်းစက်သည်မနှိပ်စက်ရာ”- ဟု မိတ္တဝိန္ဒကအား ပြုလုပ်ခဲ့သော မကောင်းမှုကံကို ရှင်းလင်း၍ ပြောကြားလေ၏။ ငရဲသက်များ နတ်မေးကြား မိတ္တဝိန္ဒကလည်း ရုက္ခစိုးနတ်စကားကို ကြားလျှင်– “အို-နတ်မင်း...သင်တုန်းစက်သည် ဘယ်မျှလောက်ကြာအောင် အကျွန်ုပ်ဦးခေါင်း၌ တည်လိမ့်မည်နည်း၊ အဘယ်မျှလောက်သော နှစ်အထောင်တို့ပတ်လုံး တည်လိမ့်မည်နည်း၊ အကျွန်ုပ်အား ထိုအကြောင်းကို ပြောကြားပါ”_ ဟု ရုက္ခစိုးနတ်အား နှစ်ကာလ အပိုင်း အခြားကိုမေးပြန်၏။ ကံကြွေးရှိ သမျှ ခံစားရ ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒကသည် ခံစားရသော ငရဲသက်ကိုမေးသဖြင့်ရုက္ခစိုးနတ်သည်– “အို-မိတ္တဝိန္ဒက... ငါ၏စကားကိုနားထောင်ပါ၊ သင်သည် အလွန်ကြမ်းကြုတ်သော အမှုကို ပြုခဲ့မိသောကြောင့် အတိုင်းအရှည် မရှိသော ကာလပတ်လုံး ကြီးစွာသောဆင်းရဲကို အောက်မေ့ရလတံ့၊ သင်၏ဦးခေါင်း၌ သင်တုန်းစက်သည် အိုးထိန်းစက်ကဲ့သို့ လည်ဘိ၏၊ သင်တုန်းစက်ကို သင်သည် အကုသိုလ်ကံ မကုန်သေးသရွှေ့ အသက်ရှင်စဉ် မလွတ်စေနိုင်လတ္တံ့”— ဟုပြောဆိုပြီးလျှင် မိမိနေရာသို့သွားလေ၏၊ မိတ္တဝိန္ဒကလည်း ဆင်းရဲကြီးစွာ ခံစား၍သာ နေရ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်— ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ မိတ္တဝိန္ဒကသည်-ယခုအခါ အဆုံးအမ ခက်သောရဟန်း။ *ရုက္ခစိုးနတ်သည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) ပြုရန်အမှု၊ ဥစ္စာစု၊ ထောက်မှုဆင်ခြင်ရာ၊ (၂) မိဘစကား၊ စဉ်သနား၊ ထောင်နားစိုက်ကြရာ၊ (၃) အကျိုးမဲ့ရိုး၊ အလိုဆိုး၊ မတိုးမလိုက်ရာ။ (၄) သင်တုန်းစက်ရ၊ ဝိန္ဒက၊ မှတ်ကြထုံးတဖြာ၊ စတုဒွါရဇာတ်ပြီး၏ <p>၄၄၀။ ကဏှဒီပါယနဇာတ် ဆုပေးလာသော သိကြားမင်းအား ပစ္စည်းရေး နှင့်စပ်သောဆုကို မတောင်းဘဲ ကိုယ်ကျင့်ကောင်း မွန်ရေးနှင့် စပ်သောဆုကိုသာ တောင်းသော ကဏှရသေ့အကြောင်း ။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု ပြုံးတော်မူမှ လျှောက်ထားပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ကပိလဝတ်ပြည်နိဂြောဓာရုံ ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သံဃာအပေါင်း ခြံရံလျက် စင်္ကြံသွားတော်မူလတ်သော် မထင်ရှားသောအရပ်၌ ပြုံးတော်မူ၏။ ထိုအခါ အရှင်အာနန္ဒာသည် သိတော်မူလျှင်– “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား... အဘယ် အကြောင်းကြောင့် ပြုံးတော်မူသနည်း၊ ပြုံးတော်မူခြင်း အကြောင်း ရင်းကိုမိန့်တော်မူပါ”ဟု လျှောက်ထားလေ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သား အာနန္ဒာ-ဤအရပ်တွင် ငါဘုရားသည် ကဏှရသေ့ဖြစ်ခဲ့ဘူးကြောင်းကို”မိန့်တော်မူပြီးလျှင် အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ သားတယောက် ဖွားလတ် စည်းစိမ်အပ် လွန်လေ ပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီ ပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည် ရှိသော် ကုဋေရှစ်ဆယ် ကြွယ်ဝသော ပုဏ္ဏားတယောက်သည် သားသမီးမရှိသဖြင့် သီလဆောက်တည်လျက် သားဆုကို တောင်းလေ၏၊ ထိုအခါဘုရားအလောင်းသည် ပုဏ္ဏေးမဝမ်း၌ဖြစ်၍ ဖွားမြင်သောအခါ မည်းနက်သောအဆင်းရှိသောကြောင့် ကဏှ ဟူသော အမည်ကို မှည့်ကြကုန်၏။ အသက် တဆယ့်ခြောက်နှစ် အရွယ်ရှိသောအခါ တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ်ပညာ သင်ကြားပြီးလျှင် သင့်လျော်သောအမျိုးသမီးနှင့် အိမ်ထောင်ပြုလေ၏၊ အမိအဘ သေလွန်သောအခါ စည်းစိမ်ဥစ္စာအလုံးစုံ အုပ်ချုပ်စီမံရ၏။ လူဘောင်ပြစ်တွေ့ တောပျော်မွေ့ တနေ့သ၌ ကဏှ သတို့သားသည် ဥစ္စာ စာရင်းကို ကြည့်ရှုလတ်သော် ဥစ္စာရှင်တို့ကား ကွယ်လွန်ကြပြီ၊ ဥစ္စာတို့သာ ကျန်ရစ်ကုန်၏၊ မည်သူမျှ ယူမသွားချေ၊ ငါသည်ယူ၍ သွားအံ့ဟု ကြံစည်ပြီးလျှင် ခုနစ်ရက်တိုင်အောင် အလှူကြီးပေးလေ၏၊ ကျန်ရှိသော ဥစ္စာတို့ကိုမြင်လျှင် ဘဏ္ဍာတိုက်တံခါးတို့ကို ဖွင့်၍ အလိုရှိသူတွေယူကြဟု လှူဒါန်း စွန့်ကြဲပြီးလျှင် ဟိမဝန္တာသို့ဝင်ကာ ရသေ့ရဟန်းပြု၍ မွေ့လျော်ဘွယ် ရှိသောအရပ်ကို ရှာဖွေရာ ဤအရပ်သို့ရောက်၍ ဣန္ဒဝရုဏီ မည်သော သစ်ပင်ကို ဆွမ်းခံရွာပြု၍ အဓိဋ္ဌာန်ပြုပြီးလျှင် သစ်ပင်ရင်း၌နေ၏။ ဓုတင်ဆောင်ဘွယ် ရောင့်ရဲလွယ် အရညကင်ဓုတင်, ရုက္ခမူဓုတင်, အဗ္ဘောကာသိကဓုတင်, နေသဇ်ဓုတင်တို့ကို ဆောက်တည်၏၊ သလေးမုယောဆွမ်းတို့ကိုမစား၊ သစ်သီးဆွမ်းကို တနေ့တကြိမ်သာစား၍ ဧကာသနိက်ဓုတင်ဆောက်တည်၏၊ အလွန်အလိုနည်း၏၊ မကြာမြင့်မီလျှင် ဈာန်အဘိညာဉ်ကို ဖြစ်စေလျက် ဈာန်ကစားကာနေ၏၊ အရပ်တပါးသို့မသွားလေ၊ သီးချိန်၌ အသီးကို စား၏၊ ပွင့်ချိန်၌ အပွင့်ကိုစား၏၊ အသီးအပွင့် မရှိသော အခါ အရွက်ကိုစား၏၊ အရွက်မရှိသောအခါ အပွေး အခေါက်ကို စား၏၊ မြတ်သော ရောင့်ရဲခြင်းဖြင့် ဤအရပ်တွင် ကြာမြင့်စွာ နေခဲ့ဘူး၏။ တန်ခိုးစွမ်းဟူသိကြားပူ ထိုအခါ ကဏှရသေ့၏ သီလ တန်ခိုးကြောင့် သိကြားမင်း၏ နေရာ ပဏ္ဍုကမ္ဗလာ မြကျောက်ဖျာသည် ပူသော အခြင်းအရာကို ပြလေ၏၊ ပူသောအခြင်းအရာတို့ကား– (၁) သိကြားသက်ကုန်သဖြင့်၎င်း, (၂) ကုသိုလ်ကောင်းမှုကုန်သဖြင့်၎င်း, (၃) အာနုဘော်ကြီးသူတို့ သိကြားအရာကိုတောင့်တသဖြင့်၎င်း, (၄) ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့၏ သီလတန်ခိုးဖြင့်၎င်း, (၅) ဒါနတန်ခိုးဖြင့်၎င်း, ပူသောအခြင်းအရာကို ပြလေ့ရှိသတတ်။ ရသေ့ သီလစွမ်း သိကြားစမ်း သိကြားမင်းသည် ကြည့်ရှု ဆင်ခြင်လတ်သော် ကဏှရသေ့၏ မြတ်သော ရောင့်ရဲခြင်းကို မြင်လျှင်ကြီးသော တန်ခိုးအာနုဘော်ဖြင့် ဆင်းသက်ကာ ကဏှရသေ့ သစ်သီး ယူသောသစ်ပင်ရင်း နောက်အဖို့၌ရပ်လျက်– “စင်စစ် မည်းနက်သော အဆင်းရှိသော ဤ ယောက်ျားကား မည်းနက်သော မြေအရပ်၌ မည်းနက်သောအဆင်းရှိသော သစ်သီးအစာကို စားဘိ၏၊ ငါ၏စိတ်သည် မချစ်မနှစ်သက်ပါ”— ဟု ရသေ့အား ကျေးဇူးမဲ့ ကဲ့ရဲ့စကားကို ဆိုလျက် အမျက်ထွက်, မထွက် စုံစမ်းလိုသဖြင့် ပြောဆိုလေ၏။ သီလစင်ကြယ်နှစ်သက်ဘွယ် ထိုအခါ ကဏှရသေ့သည် အဘယ်သူသည် ပြောဆိုသနည်းဟု ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဉ်ဖြင့် ကြည့်ရှုလတ်သော် သိကြားမင်းမှန်းသိ၍ မကြည့်ရှုဘဲ– “သိကြားမင်း...အဆင်း အရောင်အားဖြင့် မည်းနက်ခြင်းသည် မည်းနက်သည်မမည်၊ စင်စစ်အားဖြင့် ကိုယ်တွင်း၌ သီလသမာဓိအနှစ်ပြည့်သော သူသည် ဗြာဟ္မဏမည်၏၊ ကိုယ်တွင်း၌ မကောင်းမှုရှိသောသူသည် စင်စစ်အားဖြင့် မည်းနက်၏” ဟု သိကြားမင်းအား ပြောဆိုပြီးလျှင် သတ္တဝါတို့ကို မည်းနက်အောင် ပြုတတ်သော ကံအပြားကို အကျယ်ချဲ့၍ သီလ၏ဂုဏ်ကျေးဇူးကိုချီးကျူးလျက် ကောင်းကင်၌ လပြည့်ဝန်း ထင်စေသကဲ့သို့ တရားဟောလေ၏။ ရသေ့ကြည့်ညို ဆုပေးလို သိကြားမင်းလည်း တရားတော်ကိုနာရလျှင် အလွန် နှစ်သက်ဝမ်းမြောက် “ရှင်ရသေ့...ရှင်ရသေ့သည်။ ထိုစကားကို ကောင်းစွာ မိန့်သည်ရှိသော် လျောက်ပတ်သော စကားကို ကောင်းစွာမိန့်ဆိုသည်ရှိသော်အရှင်သည် အမှတ်မရှိ စိတ်၌အလိုရှိသောဆုကိုပေးပါအံ့”— ဟု ရသေ့အား လျှောက်ထားလေ၏။ ရသေ့လိုကြောင်း ဆုမွန်တောင်း ရသေ့သည် သိကြားမင်းစကားကိုကြားလျှင် သိကြားမင်းက ကျေးဇူးမဲ့ကိုဆိုသော်လည်းအမျက်မထွက်သောကြောင့် ကြည်ညို၍ ဆုပေးလို၏၊ ထိုသိကြားမင်းသည် ငါ့ကို သိကြား စည်းစိမ် ဗြဟ္မာမင်းစည်းစိမ်ကိုလို၍ မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်သည်ဟု ထင်မှတ်ရာ၏၊ ယုံမှားသံသယကင်းစေခြင်းငှါ ဆုကိုတောင်းသင့်၏ဟု ကြံစည်ပြီးလျှင်– “အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့ကို အစိုးရသော သိကြားမင်း...သင်သည် ငါ့အား အကယ်၍ဆုပေး ငြားအံ့၊ ငါသည် အလွန်အမျက် မထွက်သော အဖြစ်၊ အလွန်မပြစ်မှားသောအဖြစ်၊ အလွန်တပ်စွန်း မရှိသောအဖြစ်၊ အလွန်ချစ်ခင်ခြင်းမရှိသောအဖြစ်၊ ဤလေးပါးသောဆုတို့ကို အလိုရှိ၏၊ ဤလေးပါးသောဆုကိုပေးပါ”— ဟု သိကြားမင်းထံ ဆုလေးပါးကို တောင်းလေ၏။ သည်းခံခြင်းမှု အမေးပြု ရသေ့သည် ဤဆုတို့ကို သိကြားမင်းထံမှာ တောင်းသဖြင့် မရအပ်သည်ကိုသိ၏၊ သို့သော်လည်း ယုံမှားသံသယကင်း စေခြင်းငှါ တောင်းခြင်းဖြစ်၏၊ ထိုအခါသိကြားမင်းသည်– “အို-ရှင်ရသေ့...သင်သည် အမျက်ထွက်ခြင်း၌၎င်း, ပြစ်မှားခြင်း၌၎င်း, တပ်စွန်းခြင်း၌၎င်း, ချစ်ခင်ခြင်း၌၎င်း အဘယ်အပြစ်ကို မြင်သနည်း၊ အကျွန်ုပ်အမေးကို ဖြေကြားတော်မူပါ”— ဟု ရသေ့အား မေးမြန်းပြန်၏။ ခန္တီကျိုးသဘော ရသေ့ဟော ထိုအခါ ရသေ့သည် သိကြားမင်းအား နာယူလော့ဟုပြောဆို၍– “သိကြားမင်း...သည်းမခံခြင်းကြောင့် ဖြစ်သော အမျက်ထွက်ခြင်းကား ရှေးဦးစွာအနည်းငယ်ဖြစ်၏၊ နောက်များစွာဖြစ်၏၊ အဆင့်ဆင့်ပွား၏၊ ကပ်ငြိ၏၊ များစွာသော ကိုယ်စိတ်ဆင်းရဲခြင်း ကိုဖြစ်စေ၏၊ ထို့ကြောင့် အမျက်ထွက်ခြင်းကို ငါမနှစ်သက်”။ “သိကြားမင်း... ပြစ်မှားခြင်း ဒေါသကား ကောဓကြောင့်ဖြစ်၏၊ ထိုဒေါသဖြင့်အမျက်ထွက်ပြီး၍ နောက် ပြစ်မှားသူအား ရုန့်ရင်းကြမ်းကြုတ်သော စကားကိုဆို၏၊ ထို့နောက် ကိုယ်လက်ဖြင့် ထိပါး၏၊ ထို့နောက် လက်ဖြင့်ပုတ်ခတ်၏၊ ထို့နောက် တုတ် လှံကန်ဖြင့် ပုတ်ခတ်၏၊ ထို့နောက်ဓားလက်နက်ဖြင့် သတ်ဖြတ်၏၊ ထို့ကြောင့် ပြစ်မှားခြင်း ဒေါသကို ငါမနှစ်သက်”။ လောဘတဏှာ စွန်ပစ်ခွါ “သိကြားမင်း-တပ်စွန်းခြင်းလောဘကား လုယက်ခြင်း၊ လက်နက်ဖြင့် အနိုင်အထက်ယူခြင်း၊ လှည့်စား၍ယူခြင်းတို့မှာ သူ့စည်းစိမ်ကို တပ်စွန်းခြင်း လောဘရှိသူတို့၌ ထင်ရှားကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် တပ်စွန်းခြင်းလောဘကို ငါမနှစ်သက်”။ “သိကြားမင်း...သတ္တဝါသင်္ခါရတို့၌ စေးကပ် ငြိတွယ်တတ်သော တဏှာစေးဖြင့် စေးကပ်ငြိတွယ်သော စိတ်ကြောင့်ဖြစ်သော အဘိဇ္ဈာကာယဂန္ထ စသော များစွာသော အကုသိုလ်တရားတို့သည် သတ္တဝါ သင်္ခါရ အာရုံတို့၌ အဖန်ဖန် ဖြစ်တတ်ကုန်၏၊ သတ္တဝါတို့ကို ပြင်းစွာပူပန်စေတတ်ကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အဘိဇ္ဈာကာယဂန္ထ စသောအကုသိုလ် တရားတို့ကို ငါမနှစ်သက်”— ဟု သိကြားမင်းအား ပြဿနာကို ဖြေဆိုလေ၏။ ရောဂါကင်းမှု ဆုတောင်းပြု သိကြားမင်းလည်း ဖြေဆိုသောစကားကိုကြားရလျှင် အလွန် နှစ်သက် ကြည်ညိုသဖြင့် “အရှင်ရသေ့အလိုရှိရာ တပါးသောဆုကို တောင်းပါဦးလော” ဟု လျှောက်ထားပြန်၏ ထိုအခါ ရသေ့သည်– “သိကြားမင်း... သင်သည် ငါ့အားဆုကို အကယ်၍ ပေးလိုသည်ဖြစ်အံ့၊ တော၌ တယောက် ထီးတည်း အမြဲနေလေ့ရှိသော ငါ့အား မြတ်သော အကျင့်၏ အန္တရာယ်ကို ပြုတတ်သော ပြင်းထန်သော အနာရောဂါတို့သည် မနှိပ်စက်စေကုန်သတည်း၊ ဤအန္တရာယ်ကင်းသော ဆုကို ပေးပါလော့”— ဟု သိကြားမင်းထံ၌ တောင်းပြန်၏။ မိမိအကြောင်းပြု အကု-ပယ်မှု ထိုအခါ သိကြားမင်းသည် ဤကဏှရသေ့ကား ဆုကိုယူသည်ရှိသော်ပစ္စည်းလေးပါးနှင့် စပ်သောဆုကို မယူပေ၊ ခြိုးခြံသောအကျင့်နှင့် စပ်သော ဆုကိုသာ ယူပေ၏ ဟု အတိုင်းထက်အလွန် ကြည်ညိုပြန်သဖြင့် “အရှင်ရသေ့ ... အလိုရှိရာတပါးသော ဆုကိုလည်း တောင်းပါဦးလော” ဟု လျှောက်ထားပြန်၏၊ ထိုအခါရသေ့သည်– “သိကြားမင်း...သင်သည်ငါ့အားဆု ကိုအကယ်၍ပေးလိုသည်ဖြစ်အံ့၊ ငါ့အကြောင်းကြောင့် တစုံတယောက်သော သတ္တဝါအား တရံ တခါမျှ ကာယဒွါရ, ဝစီဒွါရ, မနောဒွါရတို့၌ ဒုစရိုက်တရားတို့သည် မပွားများ စေကုန်သတည်း၊ ဤ ငါ့ အကြောင်းကြောင့် တစုံတယောက်သော သတ္တဝါအား ဒုစရိုက် မပွားများစေမည့် ဆုကို ပေးပါလော့”— ဟု တောင်းပြန်၏၊ ရသေ့သည် သိကြားမင်းထံ၌ဆုကို ယူခြင်းကား ဆုမပေးနိုင်ဟု သိသော်လည်း တရားဟောလို ဆုံးမလိုသဖြင့် ယူခြင်းသာဖြစ်၏။ ရသေ့ ကျင့်သမျှ ကြည်ညိုလှ ထို့နောက် သိကြားမင်းသည် ရသေ့ကြီး နေသော သစ်ပင်ကို ချိုမြိန်သောအသီးဖြင့် ပြည့်စုံစေ၍ ရှိခိုးကန်တော့ပြီးလျှင် မိမိနေရာ တာဝတိံသာ နတ်ပြည်သို့သွားလေ၏။ ကဏှရသေ့လည်း မယုတ်သော ဈာန်ရှိသည်ဖြစ်၍ သေလွန်သောအခါ ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ လားရ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန်နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ သိကြားမင်းသည်-ယခုအခါ အနုရုဒ္ဓါ။ *ကဏှရသေ့သည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) ရောင့်ရဲခြိုးခြံ၊ အကျင့်မှန်၊ နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းသာ။ (၂) လက်ပေါ်ကျလင့်၊ သစ်သီးဖြင့်၊ ကျင့်လျက်ရောင့်ရဲရှာ။ (၃) ကဏှရသေ့၊ ထုံးဓလေ့၊ မယူကြရာ။ ကဏှ ဒီပါယနဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%85%E1%80%90%E1%80%AF%E1%80%92%E1%80%BD%E1%80%AB%E1%80%9B%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

စတုပေါသထိယဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၁။ စတုပေါသထိကဇာတ် [ဤ စတုပေါသထိကဇာတ်သည် ပုဏ္ဏကဇာတ်၌ ထင်စွာ ဖြစ်လတံ့။] ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%85%E1%80%90%E1%80%AF%E1%80%95%E1%80%B1%E1%80%AB%E1%80%9E%E1%80%91%E1%80%AD%E1%80%9A%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

သင်္ခဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၂။ သင်္ခဇာတ် လှေပျက်၍ သမုဒ္ဒရာတွင် မျောပါနေသော သင်္ခ ပုဏ္ဏားကို ရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအား ထီးဖိနပ် လှူခဲ့သော ကောင်းမှုကြောင့် မဏိမေခလာ နတ်သမီးသည် ရတနာလှေ ဖန်ဆင်း၍ ကယ်တင်ခြင်းအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု ပရိက္ခရာလှူမှု ချီးကျူးပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာဝတ္ထိပြည်၌ နေသော ဒါယကာတဦးသည် ဘုရားအမှူးရှိသော သံဃာအား ပင့်ဖိတ်၍ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး အလှူကြီးကိုပေးလှူ၏၊ ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ကား ဆွမ်းဘုဉ်းပေးပြီးသောအခါ သင်္ကန်းသပိတ် စသောအလုံးစုံသော ပရိက္ခရာတို့ကို ပေးလှူ၏၊ ပေးလှူသောအခါ၌လည်း ဖိနပ်ကိုပဓာနထား၍ ပေးလှူ၏၊ ဖိနပ်တရံလျှင်အသပြာတရာ အဖိုးထိုက်တန်၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် အနုမောဒနာ ပြုသည် ရှိသော် “ဒါယကာ... သင်၏ အလုံးစုံသော ပရိက္ခရာ အလှူသည် မွန်မြတ်၏၊ ဝမ်းမြောက်လော့၊ ဘုရားမပွင့်မီအခါ ဖိနပ်တရံကို ပေးလှူဘူးသော ကောင်းမှုကြောင့် သင်္ဘောပျက်သည်ရှိသော် ထောက်တည်ရာမရှိသော မဟာသမုဒ္ဒရာ၌ ထောက်တည်ရာကိုရဘူးပြီ”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု နေစဉ်လှူဒါန်းပုံ ခြောက်သိန်းကုန် လွန်လေ ပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ကား မောဠိနီ အမည်ရှိသတတ်၊ ထိုမောဠိနီ ပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် သင်္ခမည်သောပုဏ္ဏားသည် စည်းစိမ်ဥစ္စာ ကြွယ်ဝ ချမ်းသာ၏၊ သဒ္ဓါတရားနှင့်ပြည့်စုံ၏၊ အိမ် တံခါး, မြို့လယ်, မြို့တံခါးလေးခု ဤခြောက်ဌာနဝယ် အလှူ မဏ္ဍပ် ခြောက်ဆောင်ဆောက်လုပ်၍ နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း ခြောက်သိန်းသော အလှူဝတ္ထုတို့ကို ပေးလှူ၏။ ထိုသင်္ခပုဏ္ဏားသည် တနေ့သ၌ ငါသည်ဥစ္စာကုန်သည် ရှိသော် မလှူနိုင်ဘဲရှိလတံ့၊ ထို့ကြောင့် ဥစ္စာမကုန်မီ သင်္ဘောဖြင့် သုဝဏ္ဏဘူမိသို့ ကုန်ကူး သွားမည်ဟု ကြံစည်ပြီးလျှင် သင်္ဘော၌ ကုန်ပစ္စည်းတို့ကို အပြည့်စီမံကာ သားမယားတို့အား ပြန်မလာမီ အလှူဝတ်ကို မှန်မှန်ပေးလှူကြရန် မှာထားခဲ့၍ ဖိနပ်ကိုစီးလျက် ထီးကိုဆောင်းကာ ကျွန်အမှုလုပ်အပေါင်းခြံရံလျက် နေမွန်းတည့်အချိန်တွင် ပဋ္ဋနသင်္ဘောဆိပ်သို့သွားလေ၏။ ပစ္စေမြင်မူ ထီးဖိနပ်လှူ ထိုအခိုက် ဂန္ဓမာဒနတောင်၌ နေသော ပစ္စေကဗုဒ္ဓါသည် ကြည့်ရှုဆင်ခြင်လတ်သော် သင်္ခပုဏ္ဏားကား ကုန်ကူးသွားလတ်သော် သမုဒ္ဒရာဝယ် သင်္ဘောပျက်၍ ဘေးဖြစ်လတံ့၊ ယခုငါသွားလျှင် ထီးနှင့်ဖိနပ်ကို လှူလတံ့၊ ထိုအလှူ၏ အကျိုးဆက်ကြောင့် သမုဒ္ဒရာ၌ ထောက်တည်ရာကို ရလတံ့၊ ငါသွား၍ချီးမြှောက်မည်ဟု နေပူကြဲကြဲ၌ သဲပူကို ဖိနပ်မပါဘဲနင်းလျက် သင်္ခပုဏ္ဏားထံ ကြွတော်မူ၏။ သင်္ခပုဏ္ဏားလည်း ပစ္စေကဗုဒ္ဓါကိုမြင်လျှင် ထီးနှင့်ဖိနပ် ကိုလှူလေ၏၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါလည်း အလှူခံပြီးလျှင် ဂန္ဓမာဒနတောင်သို့ ကောင်းကင်ခရီးဖြင့် ကြွတော်မူ၏၊ သင်္ခပုဏ္ဏားလည်း အလွန်ကြည်ညိုသော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ သင်္ဘော ဆိပ်သို့ရောက်လျှင် သင်္ဘောပေါ်သို့ တက်ပြီးလျှင် သမုဒ္ဒရာ၌ သွားလေ၏။ သမုဒ္ဒရာထွက် သင်္ဘောပျက် ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ သင်္ဘောသည် ပျက်လေ၏၊ ရေတို့သည် ပက်၍ မနိုင်အောင် ဝင်လေ၏၊ သင်္ဘောသားတို့သည် သေဘေးမှကြောက်သဖြင့် မိမိတို့ကိုးကွယ်သော နတ်တို့ကို ကိုးကွယ်ရှိခိုး၍ ငိုကြွေးမြည်တမ်း ဟစ်အော်ကြကုန်၏။ သင်္ခပုဏ္ဏားကား အလုပ်အကျွေး တယောက်နှင့်တကွ ကိုယ်ကို ဆီလိမ်းကျံ၍ ထောပတ်နှင့် သကာမုံ့တို့ကို ဝအောင်စားကာ လင်းယဉ်တိုင်သို့ တက်ပြီးလျှင် ငါး လိပ်တို့ဘေးမှလွတ်အောင် မောဠိနီမြို့ဆီသို့မျှော်မှန်းလျက် တအားခုန်ကြရာ တဥသဘခန့်မျှအရပ်တွင် ကျကုန်၏၊ ကြွင်းသောသင်္ဘောသားတို့ကား ထိုအရပ်မှာပင်သေကြ၍ ငါးလိပ်တို့အစာ ဖြစ်ကုန်၏။ နတ်စည်းစိမ်မွေ့ မေခလာမေ့ သင်္ခပုဏ္ဏားသည် အလုပ်အကျွေးနှင့်အတူ သမုဒ္ဒရာ၌ နေ့ည ပတ်လုံး ကူးလေ၏၊ ခုနှစ်ရက် မြောက်သောနေ့ကား ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သဖြင့် ဆားငန်ရေဖြင့် လုပ်ကျင်းပြီးလျှင် ဥပုသ်ဆောက်တည်၏၊ ထိုအခါ လောကပါလနတ်မင်းကြီး လေးယောက်တို့သည် သမုဒ္ဒရာ၌ သင်္ဘောပျက်သည်ရှိသော် ရတနာသုံးပါးကို ဆည်းကပ်သူ သီလရှိသူ မိဘကို လုပ်ကျွေးသူတို့ကို စောင့်ရှောက် ကယ်တင်ရန် မဏိမေခလာနတ် သမီးကို အစောင့်တာဝန် ထားကုန်၏၊ ထိုမဏိမေခလာ နတ်သမီးလည်း ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားကာ သမုဒ္ဒရာကိုမကြည့်ရှုမိဘဲ နေခဲ့၏။ သမုဒ်မျောနေ သီလစောင့်လေ ခုနစ်ရက်မြောက်သောနေ့၌ သတိရ၍ ကြည့်ရှုလတ်သော် သင်္ခပုဏ္ဏားကို မြင်လေ၏၊ ဤသင်္ခပုဏ္ဏားကား အကျင့်သီ လနှင့်ပြည့်စုံ၏၊ သင်္ဘောပျက်သည်မှာ ခုနစ်ရက်ပင်ရှိချေပြီ၊ အကယ်၍ သေကြေပျက်စီးငြားအံ့၊ ငါ့အား အလွန်ကဲ့ရဲ့ ပြစ်တင်ကြပေလိမ့်မည်ဟု ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်သည်ဖြစ်၍ ရွှေခွက်၌မွန်မြတ်သောဘောဇဉ်ကို ပြည့်စေ၍ လျင်မြန်စွာ သွားပြီးလျှင် သင်္ခပုဏ္ဏား၏ ရှေ့တူရူ၌ ရပ်လျက် “အို-ပုဏ္ဏား...သင်ကား ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး ထမင်းမစားရ၊ ဤနတ်ဘောဇဉ်ကို စားပါလော့” ထိုအခါ သင်္ခပုဏ္ဏားသည် နတ်သမီး၏ အသံကိုကြား၍ အထက်သို့ မော်ကြည့်လျက် သင့်ထမင်းကို ဖယ်ဦးလော့၊ ငါဥပုသ်ဆောက်တည်နေသည်”ဟု ပြောဆိုမြစ်ပယ်လေ၏။ မောပန်းပူဆွေး တပည့်အားပေး ထိုအခါ သင်္ခပုဏ္ဏားနှင့်အတူ ကူးနေသော အလုပ်အကျွေးသည် နတ်သမီးကို မမြင်ရဘဲ အသံကိုသာ ကြားရ၍ ဤပုဏ္ဏားကား ပကတိအားဖြင့် နူးညံ့သိမ်မွေ့၏၊ ခုနစ်ရက်ပတ်လုံး အစာမစားရ၊ အလွန်ဆင်းရဲ၍ သေဘေးမှ ကြောက်သဖြင့် ငိုကြွေးမြည်တမ်းယောင် တကား–ငါသည် သက်သာရာကို ရစေမည်ဟု ကြံစည်လျက်– “အရှင်သင်္ခပုဏ္ဏား... အရှင်ကား အကြား အမြင်များ၏၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါထံ၌လည်း တရားနာခဲ့ရ၏၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါကိုလည်း ဖူးမြင်ခဲ့ရ၏၊ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျက် အရှင်သည် စကားပြောရာ အခွင့်အခါ မဟုတ်သည်၌ မြည်တမ်း ပြောဆိုဘိ၏ တကား၊ အကျွန်ုပ်မှ တပါးသော စကား ပြောဘက်ကား အဘယ်သူနည်း”— ဟု သင်္ခပုဏ္ဏားအား မေးလေ၏၊ သင်္ခပုဏ္ဏားလည်း အလုပ်အကျွေး၏စကားကို ကြားလျှင် ဤသူကားနတ်သမီးကို မမြင်ယောင်တကားဟု ကြံစည်ကာ- “အချင်း... အလွန်တင့်တယ်သော မျက်နှာ၊ မြတ်သောအဆင်း၊ ဆင်အပ်သော ရွှေတန်ဆာ၊ လည်ပင်း၌ စွပ်အပ်သော ပတ္တမြားလည်ရွဲရှိသော နတ်သမီးသည် ကြည်ညိုသဖြင့် ထမင်းဘောဇဉ် ပြည့်သော ရွှေခွက်ကို ချီမ၍ ငါ့ကိုထမင်းစားပါဟု ဆိုလာဘိ၏၊ ထိုနတ်သမီးကို ဥပုသ်ဆောက်တည်နေသောကြောင့် မစားပါ ဟုပြောဆိုမိ၏”— ဟု အလုပ်အကျွေးအား ကြောက်လို့မြည်တမ်းခြင်း မဟုတ် စကားပြောဘက်ရှိကြောင်းကို ပြောဆိုလေ၏။ တပည့်ကြံပေး ပုဏ္ဏားမေး ထိုအခါအလုပ်အကျွေးသည်နတ်သမီးအား သင်္ခပုဏ္ဏားမေးရန် တိုက်တွန်း လို၍- “အရှင်သင်္ခပုဏ္ဏား... ဤလိုနတ်သမီးကို မြင်ရလျှင် ချမ်းသာကို လိုသောသူသည် မေးမြန်းရမည်၊ ထပါလော၊ သင်ကားနတ်သမီးဖြစ်သလော၊ သို့တည်းမဟုတ် တန်ခိုးကြီးသော လူမိန်းမပင် ဖြစ်သလော ဟု ထိုနတ်သမီးကို လက်အုပ်ချီကာ မေးလိုက်ပါလော့”— ဟု မေးမြန်းရန် တိုက်တွန်းလေ၏။ လူလားနတ်လား မေးမြန်းငြား သင်္ခပုဏ္ဏားလည်း သင့်သောစကားကို ပြောဆိုပေသည်ဟု နှလုံးသွင်းကာ– “အို-နတ်သမီး... သင်သည် ငါ့ကို ချစ်ဘွယ်သောမျက်စိဖြင့် ကြည့်ဘိ၏၊ ထမင်းကို စားလော့ဟု ဆိုလာဘိ၏၊ တန်ခိုးကြီးသော နတ်သမီး... ငါမေးမြန်းပါ၏၊ သင်သည်နတ်သမီးဖြစ်သလော၊ သို့တည်းမဟုတ် တန်ခိုးကြီးသော လူမိန်းမ ဖြစ် သလော”— ဟု သင်္ခပုဏ္ဏားသည် နတ်သမီးအား မေးမြန်းလေ၏။ ကယ်ဆယ်လုပ်ကျွေး စောင့်ရှောက်ပေး ထိုနောင်သင်္ခပုဏ္ဏားမေးသော ပြဿနာကို ပြောလိုသော နတ်သမီးသည်– “အို-သင်္ခပုဏ္ဏား... ဤသမုဒ္ဒရာ အလယ်သို့ ရောက်လာသော ငါကား တန်ခိုးကြီးသော နတ်သမီးဖြစ်ပေ၏၊ သနားကြင်နာတတ်၏၊ ပြစ်မှားသောစိတ်မရှိ၊ သင့်အကျိုးငှါသာ ဤသမုဒ္ဒရာ အလယ်သို့လာခဲ့၏”။ “အို-သင်္ခပုဏ္ဏား... ဤရွှေခွက်၌ ထမင်းအဖျော်သည်၎င်း, အိပ်ရာ နေရာသည်၎င်း, အထူးထူး အပြားပြား များကုန်သော ဆင်ယာဉ် မြင်းယာဉ် စသည်တို့သည်၎င်း ငါ့မှာရှိကုန်၏၊ သင့်စိတ်ဖြင့် လိုရာစည်းစိမ်ကို တောင်းပါ၊ စည်းစိမ် အလုံးစုံ၏ အရှင်ပြုကာ ငါပေးပါမည်”— ဟု လိုရာရနိုင်ကြောင်းကို ဖိတ်မန် ပြောဆိုလေ၏။ စောင့်ရှောက်မှုတွက် မေးမြန်းလျက် ထိုအခါ သင်္ခပုဏ္ဏားသည် ဤနတ်သမီးကား သမုဒ္ဒရာ ရေပြင်မှာ ဖြစ်လျက် ဤမည်ဤမည်သော စည်းစိမ်ကို ပေး မည်ဟု ပြောဆိုလာဘိ၏၊ ဤနတ်သမီးသည် ပြုအပ်သော ကောင်းမှုကြောင့် ပေးလိုသလော၊ သို့တည်းမဟုတ် မိမိ အစွမ်းဖြင့်ပင် ပေးလိုသလော မေးဦးမည်ဟု နှလုံးသွင်းကာ– “တင့်တယ် ပါးလျသောကိုယ်၊ တင့်တယ်သော ပေါင်၊ တင့်တယ်သောခါး၊ တင့်တယ်သော မျက်မှောင်ရှိသော နတ်သမီး...ငါကား အလုံးစုံသော အလှူဝတ္ထုကို ပေးလှူခဲ့ပြီ၊ လာသမျှသော ဧည့်သည်တို့အား ပေးလှူခဲ့ပြီ၊ သင်နတ်သမီးသည် ငါ၏ အလုံးစုံသောကောင်းမှု၌ အစိုးရပေ၏၊ ဤသမုဒ္ဒရာ၌ ထောက်တည်ရာရသောအကျိုးသည် အဘယ် ကောင်းမှု၏ အကျိုးပေနည်း”— ဟု မိမိထောက်တည်ရာ ရသောကောင်းမှုကို မေးလေ၏။ ကုသိုလ်မှုတွက် အကျိုးဆက် ထိုအခါ နတ်သမီးသည် မသိ၍ မေးယောင်တကားဟု နှလုံးသွင်းကာ– အို-သင်္ခပုဏ္ဏား...သင်သည်ပူပြင်းသောသဲပြင် ခရီးဝယ် ခြေထောက်ကို သဲပူကျောက်ပူတို့ဖြင့် ထိပါးလျက် ရေမွတ်သိပ်၍ ပင်ပန်းလာသောပစ္စေကဗုဒ္ဓါ တပါးကို ထီးနှင့်ဖိနပ်ကို လှူခဲ့ပြီ၊ ယခုသင်၏ ထိုမွန်မြတ်သော အလှူမျိုးစေ့သည် တောင့်တအပ်သော အကျိုးမြတ်ကိုပေး၏–– ဟုထီးနှင့်ဖိနပ် အလှူကောင်းမှုကြောင့် ထောက်တည် ရာရကြောင်းကို ပြောကြားလေ၏။ တောင်းတိုင်းရလျက် ကံကျိုးတွက် ထိုအခါ သင်္ခပုဏ္ဏားသည် နတ်သမီး စကားကိုကြားလျှင် ပစ္စေကဗုဒ္ဓါအား ထီးနှင့်ဖိနပ်ကို လှူရခြင်းသည် ကောင်းလေစွ၊ အလှူ၏အကျိုးသည်အံ့ဘွယ်ရှိပေစွဟု ဝမ်းမြောက်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍– “အို-နတ်သမီး... လှေသင်္ဘောကို ဖန်ဆင်း ပါလော့၊ ထိုလှေသင်္ဘောသည် စေ့စပ်သောပျဉ်ချပ်များစွာနှင့် ပြည့်စုံလျက် ရေမဝင်နိုင်ဘဲ လှေဖြင့် ဆောင်ယူသွားနိုင်သည်ဖြစ်ပါစေ၊ စင်စစ်သမုဒ္ဒရာ၌ ဆင်ယာဉ် မြင်းယာဉ် စသည်တို့ သွားရာအရပ် မဟုတ်ပါ၊ ငါ့ကို ယနေ့ပင်လျှင် မောဠိနီပြည်သို့ အရောက်ပို့ပါ” – ဟုနတ်သမီးအား တောင်းပန်ပြောဆိုလေ၏။ အကျိုးကံစ နတ်က မ ထိုအခါနတ်သမီးသည် ရတနာခုနစ်ပါး ဖြင့်ပြီးသော လှေသင်္ဘောကိုဖန်ဆင်း၏၊ အလျားရှစ်ဥသဘ၊ အနံလေးဥသဘ၊ အစောက်တာ နှစ်ဆယ်ရှိ၏၊ ပတ္တမြားညို လင်းယဉ်တိုင်၊ ရွှေစက်ကြိုး၊ ငွေရွက်၊ ရွှေတက်မ၊ ရွှေထိုးဝါးတို့လည်း အပြည့်အစုံပါ၏၊ လှေသင်္ဘောဝယ် ရတနာခုနစ်ပါးဖြင့် ပြည့်စေပြီးလျှင် သင်္ခပုဏ္ဏားကို ပွေ့ယူကာ လှေသင်္ဘော ထက်၌တင်၏၊ အလုပ်အကျွေးကိုကား မတင်ဘဲကြည့်၍သာ နေ၏။ ကုသိုလ်ပြုဘူး အကျိုးထူး ထိုအခါ သင်္ခပုဏ္ဏားသည် သတိရ၍မိမိ အလှူ၏အဖို့ကို အမျှပေးဝေ၏၊ အလုပ်အကျွေးသည် ဝမ်းမြောက်စွာ သာဓုခေါ်၏၊ ထိုအခါမှနတ်သမီးသည် အလုပ်အကျွေးကိုလည်း ပွေ့ယူကာ သင်္ဘောပေါ်သို့တင်၏၊ ထို့နောက်လှေသင်္ဘောကို မောဠိနီပြည်သို့ ရောက်စေ၍ သင်္ခပုဏ္ဏား၏အိမ်၌ ရတနာတို့ကို ပြည့်စေပြီးလျှင် မိမိနေရာသို့ သွားလေ၏။ သင်္ခပုဏ္ဏားလည်း မနှိုင်းယှဉ်အပ်သော ဥစ္စာကိုရ၍ အသက်ထက်ဆုံး အလှူပေးခြင်း, သီလဆောက်တည်ခြင်း စသော ကုသိုလ်ကောင်းမှုတို့ကို ပြုစုဆည်းပူးကာ သေလွန်သောအခါ သားမယား အခြွေအရံနှင့်တကွ နတ်ပြည်သို့ လားရ၏။ ဤဒေသနာတော်ကို ဆောင်၍ သစ္စာကို ပြသည်၏ အဆုံး၌ ဖိနပ်လှူသော ဒါယကာသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေပြီ။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ မဏိမေခလာနတ်သမီးသည်-ယခုအခါ ဥပ္ပလဝဏ်။ *အလုပ်အကျွေးသည်-အာနန္ဒာ။ *သင်္ခပုဏ္ဏားသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) အလှူပေးရိုး၊ ကုသိုလ်မျိုး၊ အကျိုးကြီးလှစွာ။ (၂) ထီးနှင့်ဖိနပ်၊ အလှူမြတ်၊ လှူအပ်ပစ္စေကာ။ (၃) မြစ်သမုဒ်နက်၊ သင်္ဘောပျက်၊ ပေးဆက်သင်္ဘောလာ။ သင်္ခဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

စူဠဗောဓိဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၃။ စူဠဗောဓိဇာတ် လူ့ဘဝက မယားဖြစ်ခဲ့သည့် ရသေ့မကို မိမိ ရှေ့တွင် အတင်းဗလက္ကာရပြု၍ မင်းကြီး သိမ်းပိုက်သော်လည်း စဉ်းငယ်မျှ ဒေါသအမျက် ပြင်ပမထွက်သော ဗောဓိရသေ့အကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု အမျက် ထွက်မှု ဆုံးမပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတပါးသည် အမျက်ထွက်တတ်၏၊ အမျက်ထွက်ခြင်းကြောင့် ကိုယ်, စိတ်ပင်ပန်း၏၊ တုန်လှုပ်ချောက်ချား၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် အမျက်ထွက်သောရဟန်းကို ခေါ်စေ၍ အထံတော်သို့ ရောက်လျှင်– “ချစ်သား ရဟန်း... အမျက်ဒေါသ မရှိသော ငါဘုရား သာသနာတော်၌ ရဟန်းပြုပါလျက် အဘယ်ကြောင့် အမျက်ထွက်ဘိသနည်း၊ အမျက်ဒေါသကို တားမြစ်အပ်၏၊ အမျက်ဒေါသ မည်သည်ကား ပစ္စုပ္ပန်, တမလွန်၌ အကျိုးမဲ့ကို ပြုတတ်၏၊ ရှေးပညာရှိတို့သည် သာသနာပကာလ၌ ရသေ့ရဟန်း ပြု၍လည်း အမျက်မထွက်ကုန်” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု သားတယောက်ဖွားမြင် လွန်ချစ်ခင် လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည် ရှိသော် မထင်ရှားသော နိဂုံးရွာ တခု၌ ကုဋေရှစ်ဆယ် ကြွယ်ဝသော ပုဏ္ဏား သူကြွယ်တယောက်ရှိလေ၏၊ ထိုပုဏ္ဏားသူကြွယ်အား သား သမီးမရှိ၊ မယားပုဏ္ဏေးမသည် သားကိုတောင့်တ၏၊ ထိုအခါ ဘုရားအလောင်းသည် ဗြဟ္မာပြည်မှ စုတေ၍ ထိုပုဏ္ဏေးမ ဝမ်း၌ဖြစ်၏၊ မွေးဖွားသောအခါ သတို့သားကို ဗောဓိသတို့သားဟု အမည်မှည့်ကြကုန်၏။ အရွယ် ရောက်သောအခါ တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ် ပညာသင်ကြားပြီးလျှင် အမိအဘတို့သည် အလိုမရှိဘဲ အမျိုးတူသော သတို့သမီးတယောက်ကို အိမ်သို့ဆောင်ယူကာ ဗောဓိသတို့သားနှင့် ထိမ်းမြား လက်ထပ်ကြကုန်၏။ လက်ထပ်ပေးငြား ရာဂခေါင်းပါး သတို့သမီးလည်း ဗြဟ္မာပြည်မှ လာသူ ဖြစ်၍ လက်ထပ်ခြင်းငှါ အလိုမရှိ၊ အလွန်အဆင်းလှ၏၊ နတ်သမီးနှင့်တူ၏။ ထိုဇနီးမောင်နှံတို့သည် အလိုမရှိကြကုန်ဘဲ မိဘတို့ လက်ထပ် ထားသည့်အတွက် အကြင်လင်မယား ဖြစ်ကြသော်လည်း တကြိမ်တခါမျှလည်း ကိလေသာစိတ် မဖြစ်ဘူးကုန်၊ ရာဂအစွမ်းဖြင့် တယောက်နှင့်တယောက် မကြည့်စဖူးကုန်၊ အိပ်မက်၌လည်း မေထုန်အကျင့်ကို မကျင့် စဖူးကုန်၊ အလွန်စင်ကြယ်သော သီလရှိကုန်၏။ လောကပြစ်ရှု တိုင်ပင်ပြု နောက်အခါ ဗောဓိသတို့သား၏ မိဘတို့ သေလွန်သည်ရှိသော် မယားကို ခေါ်၍ “ရှင်မ... သင်သည် ကုဋေရှစ်ဆယ်သော ဥစ္စာဖြင့် အသက်မွေးရစ်လော”ဟု မှာကြား၏၊ ငါရဟန်းပြု၍ မိမိကိုးကွယ်ရာကို ပြုမည်၊ “အရှင်သား ရဟန်းအဖြစ်မှာ ယောက်ျားများသာ အပ်ပါသလား ဟု မေး၏၊ “ရှင်မ...မိန်းမများလည်း အပ်ပါ၏”ဟု ပြောသောအခါ “အရှင်... သည်လိုဖြစ်လျှင် အရှင်ထွေးပစ်သော တံတွေးပေါက်ကို အကျွန်ုပ်တို့ မမျိုလိုပါ၊ ဥစ္စာဖြင့် ပြုဘွယ်ကိစ္စမရှိ၊ အကျွန်ုပ်လည်း ရဟန်းပြုပါမည်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ တောမှတူတကွ ဥယျာဉ်ကြွ ထိုအခါ လင်မယားနှစ်ယောက်တို့သည် အလိုဆန္ဒတူမျှကြလျက် ရှိသမျှ ပစ္စည်း ဥစ္စာတို့ကို အလှူကြီး ပေးပြီးလျှင် ဟိမဝန္တာသို့ဝင်၍ ရသေ့ရဟန်းပြုကြလျက် သင့်လျော်သော အရပ်၌ ကျောင်းသင်္ခမ်း ဆောက်လုပ်၍ နေကာ သစ်သီးကြီးငယ်ဖြင့် မျှတကြကုန်၏၊ ဟိမဝန္တာမှာပင် ဆယ်နှစ်တို့ပတ်လုံး ရဟန်းချမ်းသာဖြင့် နေကြကုန်၏၊ ဈာန်အဘိညာဉ်ကိုကား မရကြကုန်။ တနေ့သ၌ ထိုရသေ့တို့သည် ချဉ်ဆား၊ အလို့ငှါ ဟိမဝန္တာမှ ဒေသစာရီ လှည့်လည်လတ်သော် ဗာရာဏသီပြည်သို့ ရောက်၍ မင်းကြီး၏ ဥယျာဉ်တော်၌ နေကြကုန်၏။ မင်းဣန္ဒြေပျက် ရသေ့မစွဲမက် ထိုအခါ အခြံအရံများစွာဖြင့် မင်းကြီးသည် ဥယျာဉ်ကစား လာလတ်သော် ရသေ့မကို မြင်လျှင် အလွန်တပ်စွန်းသော စိတ် ရှိလေ၏။ မင်းကြီးသည် ကိလေသာဖြင့် တုန်လှုပ် ချောက်ချားလျက် ဗောဓိရသေ့ထံကပ်ကာ “ရှင်ရသေ့...ဤရသေ့မသည် ရှင်ရသေ့နှင့် အသို့စပ်တော်ပါသနည်း” ဟု မေး၏၊ “မြတ်သောမင်းကြီး ရသေ့ဖြစ်သောအခါ လူမှုနှင့် မရော၊ အမျိုးတော်သည် မတော်သည်ဟု မပြောဆိုသာ၊ စင်စစ် လူဖြစ်စဉ်အခါ ငါ၏ခြေရင်းအလုပ်အကျွေးမယား ဖြစ်သည်” ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ဒေါသခြံရံမှု သည်းခံ ပြု ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ဤရသေ့ကား ယခုအခါ ရသေ့မကို မပိုင်ဆိုင်ပြီ၊ ငါမင်း အာဏာဖြင့် သိမ်းယူခဲ့သော် အဘယ်သို့ပြုအံ့နည်း၊ စုံစမ်းဦးမည်ဟု ကြံစည်ကာ ရသေ့ထံချဉ်းကပ်လျက်— “အရှင်ရသေ့ ရှင်ရသေ့၏လူဖြစ်စဉ်မယား ဖြစ်ဘူး၍ ဝန်းဝိုင်းသောမျက်စိ စဉ်းငယ်ရွှင်သော မျက်နှာရှိသောရသေ့မကို နိုင်ထက်ကလူ အတင်းယူ၍သွားသောသူကို အဘယ်သို့ ပြုလုပ်မည်နည်း”— ဟု မေးမြန်းလေ၏၊ မင်းကြီးစကားကို ကြားလျှင် ရသေ့သည်– “မြတ်သော မင်းကြီး... ငါ့အား အကယ်၍ အမျက်ဒေါသထွက်ငြားအံ့၊ ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့မထွက်ရာ၊ အသက်ရှည်သမျှ ကာလပတ်လုံး ပြင်ပသို့ မထွက်ရာ၊ မိုဃ်းပေါက် ကြီးကြီးရွာသော မိုဃ်းသည် မြူမှုန်ကို တားမြစ်သကဲ့သို့၊ ထိုအမျက် ဒေါသကို လျင်စွာ တားမြစ်ရမည်”— ဟု မင်းကြီးအား ပြောဆိုလေ၏ မယားယူလျက် အမျက်မထွက် မင်းကြီးသည် ရသေ့၏ မွန်မြတ်သော တရားစကားကို ကြားနာရသော်လည်း အလွန် မိုက်သည်ဖြစ်၍ တပ်စွန်းသော စိတ်ကို မတားမြစ်နိုင်ရကား အမတ်တယောက်ကို စေခိုင်းကာ ရသေ့မကို အတင်းအဓမ္မနန်းတော်သို့ ယူဆောင်စေ၏၊ ရသေ့မလည်း “အချင်းတို့... သူယုတ်မာတို့ အကျင့်ကား မလျောက်ပတ်စွတကား”— ဟု စသည်ဖြင့် ငိုကြွေး မြည်တမ်းကာ အလိုမတူဘဲ လိုက်ပါရလေ၏၊ ရသေ့လည်း ရသေ့မ ငိုကြွေးသံကို ကြားလျှင် တကြိမ်ထည်းသာ ကြည့်ပြီးလျှင် တဖန် မကြည့်တော့ပြီ။ ရသေ့ဖြစ်ရပ် မင်းကဲခပ် မင်းကြီးလည်း နန်းတော်သို့ ပြန်ကာ ရသေ့မကို ခေါ်စေ၍ ကြီးစွာသော မင်းစည်းစိမ်ဖြင့် ဖိတ်မန် ဖြားယောင်းသော်လည်း မရသဖြင့် အခန်းတခုတွင် ထားလေ၏၊ ထိုနောက်မင်းကြီးသည် ဤရသေ့မကား သီလရှိ၏၊ ကောင်းသောအကျင့်ရှိ၏၊ ရသေ့လည်း မိမိမယားဖြစ်ဘူးသော ရသေ့ကို နိုင်ထက်ကလူ လုယူပါလျက် အမျက်မထွက်၊ ကြည့်ခြင်းမျှပင်မပြု၊ စင်စစ် ရသေ့ရဟန်းတို့မည်သည် မာယာ များကုန်၏၊ မန္တန် ဆေးဝါး မန္တရားအတတ်ဖြင့် ငါ့ကို အကျိုးမဲ့ပြုရာ၏၊ ငါသွား၍ သိအောင်ပြုမည် ဟု ကြံစည် ပြန်လျက် ဥယျာဉ်တော်သို့သွား၍ ရသေ့ထံချဉ်းကပ်ပြန်၏၊ ရသေ့လည်း သင်္ကန်းတို့ကို ချုပ်လျက်သာ နေ၏၊ မင်းကြီးကို မကြည့်ချေ။ ဒေါသစိတ်ယုတ် အမြဲနှင်ထုတ် ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ဤရသေ့စဉ်းလဲကား ငါ့ကိုအမျက်ထွက်၍ စကား မပြောဟု မှတ်ထင်လျက်— “အရှင်ရသေ့...ရှေး၌ ကြုံးဝါးနေသည်မဟုတ်လော၊ ယခုမူကား အမျက်ဒေါသ၏ အစွမ်းဖြင့် တစုံတရာ စကားမပြောဆိုဘဲ ဒုကုဋ်သင်္ကန်းကိုသာ ချုပ်လျက်နေဘိ၏တကား”— ဟု ရသေ့အားအမျက်ဒေါသဖြင့် စွပ်စွဲလေ၏၊ ရသေ့သည် မင်း၏စကားကိုကြားလျှင် ဤမင်းကား ငါ့ကိုအမျက် ဒေါသထွက်၍ ... စကားမပြောဟု မှတ်ထင်နေဘိသည်၊ အမျက်ဒေါသအလိုသို့ မလိုက်သည့်အဖြစ်ကို ဟောမည်ဟု ကြံစည်လျက်– “မြတ်သောမင်းကြီး ငါ့မှာ ဖြစ်ကားဖြစ်၏၊ သို့သော်လည်း ကိုယ်သန္တာန်မှအပ၌မဖြစ်၊ အသက် ရှိသောသန္တာန်မှ မထွက်စေမူ၍ ကြီးစွာသော မိုဃ်းပေါက်သည် မြို့ကို ပယ်ဖျောက်သကဲ့သို့ လျင်စွာပယ်ဖျောက်၏”— ဟု အပြင်ပသို့ အမျက်ဒေါသမထွက်ကြောင်း ပြောဆိုပြန်၏။ ဒေါသပယ်ပုံ မင်းမေးတုံ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် ဤရသေ့ကား အမျက်ကိုရည်၍ပြောသလော၊ သို့တည်း မဟုတ်၊ အတတ်ပညာကိုရည်၍ ပြောသလော၊ မေးဦးမည်ဟုကြံစည်၍– “အရှင်ရသေ့...ဖြစ်၏ဟူသည် ဘာဖြစ်သနည်း၊ အသက်ရှင်သော ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့ မထွက်ဟူသည် ဘာမထွက်သနည်း၊ ကြီးစွာသော မိုဃ်းပေါက်သည် မြွေကို ပယ်ဖျောက်သကဲ့သို့ ဘယ် ဝတ္ထုကို ပယ်ဖျောက်သနည်း”— ဟု ရသေ့အား ပြောဆိုသောစကား၌ သံသယရှိ၍ မေးပြန်၏။ ဒေါသပယ်မှု ချင်းရာစု ထိုအခါ ရသေ့သည် “မြတ်သောမင်းကြီး... ငါ့အား အမျက်ဒေါသကား ဖြစ်၏၊ သို့သော်လည်း မေတ္တာဘာဝ နာဖြင့် တားမြစ်ပယ်ဖျောက်ထား၏”ဟု ပြောဆိုဆုံးမပြီးလျှင်— “မြတ်သောမင်းကြီး... အမျက်ဒေါသထွက်သည်ရှိသော် အကျိုးစီးပွားကိုမမြင်၊ မထွက်သည် ရှိသော် အကျိုးစီးပွားကို ကောင်းစွာမြင်၏၊ သူမိုက်တို့ ကျက်စားရာအာရုံဖြစ်သော အမျက်ဒေါသသည် ငါ့အားဖြစ်၏၊ သို့သော်လည်း ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့ မထွက်”— “မြတ်သောမင်းကြီး... ဖြစ်သောအမျက်ဒေါသဖြင့် ကိုယ်စိတ်ဆင်းရဲခြင်းကို အလိုရှိကုန်သော ရန်သူတို့သည် နှစ်သက်ကုန်၏၊ သူမိုက်တို့ ကျက်စားရာ အာရုံဖြစ်သော အမျက်ဒေါသသည် ငါ့အား ဖြစ်၏၊ ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့မထွက်”— ဒေါသပြစ်မှု သည်းခံပြု “မြတ်သောမင်းကြီး အမျက်ဒေါသ ထွက်သည်ရှိသော် မိမိအစီးအပွားကို မသိ၊ သူမိုက်တို့ ကျက်စားရာအာရုံဖြစ်သော အမျက်ဒေါသသည် ငါ့အားဖြစ်၏၊ ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့မထွက်”— “မြတ်သောမင်းကြီး...အမျက်ဒေါသ နှိပ်စက်ခြင်းခံရသူသည် ကုသိုလ်ကို စွန့်၏၊ ပြန့်ပြောသော မိအကျိုးစီးပွားကို ပစ်ပယ်၏၊ ကိလေသာ စစ်သည်ရှိသော အားကြီးသူတို့ကို နှိပ်နင်းနိုင်သော အမျက် ဒေါသသည် ကိုယ်သန္တာန်မှ ပြင်ပသို့ မထွက်”— “မြတ်သောမင်းကြီး မီးပွတ်ခုံကို မီးပွတ်သည်ရှိသော် မီးသည်ဖြစ်လာ၏၊ ထိုမီးသည်ဖြစ်လာရာ ပွတ်ခုံကိုပင် လောင်ကျွမ်း၏၊ ထို့အတူ ပညာမရှိ မိုက်မဲလျက် အကျိုးစီးပွားကို မသိသောသူအား နင်လားငါလား ချုပ်ချယ်သော အမျက်ဒေါသသည် ထွက်လာခဲ့၏၊ ထိုအမျက်ဒေါသသည် ဖြစ်ရာသူကိုပင် လောင်ကျွမ်း၏”— ဒေါသပယ်ခွါ တိုးပွါးရာ “မြတ်သောမင်းကြီး... မြက်ချောက် သစ်ရွက်ချောက်ရှိသောအရပ်၌လောင်သောမီးသည် ပြန့်ပွားသကဲ့သို့ ပညာနည်းသောသူအား အမျက်ဒေါသသည် ပြန့်ပွား၏၊ ထိုအမျက်ဒေါသ ပြန့်ပွားသူအား လဆုတ်ပက္ခ၌ လမင်းကဲ့သို့ စည်းစိမ်ချမ်းသာသည် တရွှေ့ရွှေ ဆုတ်ယုတ်၏”— “မြတ်သောမင်းကြီး မီးစာမရှိသောမီးသည် ငြိမ်းသကဲ့သို့ ပညာရှိအား အမျက်ဒေါသသည် ငြိမ်း၏၊ ထိုအမျက်ဒေါသ ငြိမ်းသူအား လဆန်းပက္ခ၌ လကဲ့သို့ စည်းစိမ်ချမ်းသာသည် တရွေ့ရွေ့ တိုးပွား၏” ဟု မင်းကြီးအား အမျက်ဒေါသ၏အပြစ်ကို ဥပမာ ဥပမေယျနှင့်တကွ ဟောကြားလေ၏။ မင်းကြီးကြည်ညို ရသေ့နှစ်ဦးကို ထိုအခါဗာရာဏသီမင်းသည် ရသေ့၏ တရားစကားကို ကြားနာရလျှင် ကြည်ညိုနှစ်သက်သောစိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ နန်းတော်သို့ အမတ်တယောက်ကိုစေလွှတ်ကာ ရသေ့မကို ဆောင်ယူစေ၍ “ရှင်ရသေ့... ရှင်ရသေ့တို့သည် ရဟန်း ချမ်းသာကိုခံစားလျက် ဤဥယျာဉ်တော်၌သာ နေတော်မူကြပါကုန်၊ အကျွန်ုပ်သည် ရှင်ရသေ့တို့အား တရားနှင့်ညီသော စောင့်ရှောက်ခြင်းဖြင့် စောင့်ရှောက်ပါအံ့”— ဟု လျှောက်ထား၍ တောင်းပန်ဝန်ချပြီးလျှင် အကြိမ်ကြိမ်ရှိခိုး၍ ပြန်လေ၏။ ဟိမဝန္တာကြွ အဘိညာဉ်ရ ထိုရသေ့နှစ်ယောက်တို့သည် ဥယျာဉ်တော်၌ ချမ်းသာစွာ နေကြကုန်၏၊ နောက်အဖို့၌ ရသေ့မသည် သေလွန်လေ၏၊ ရသေ့လည်း ရသေ့မသေလွန်သည်ရှိသော် ဟိမဝန္တာသို့ဝင်၍ အဘိညာဉ် ဈာန်သမာပတ်ကိုဖြစ်စေလျက် ဗြဟ္မဝိဟာရတရား လေးပါးကိုပွားများကာ သေလွန်သောအခါ ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့လားလေ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဒေသနာတော်ကိုဆောင်၍ သစ္စာကို ပြသည့်အဆုံး၌ အမျက်ထွက်သောရဟန်းသည် အနာဂါဒါမိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ် ဘန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်— ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ ရသေ့မသည်-ယခုအခါ ရာဟုလာမယ်တော်။ *ဗာရာဏသီမင်းသည်-အာနန္ဒာ။ *စူဠဗောဓိရသေ့ကြီးသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) မျက်ဒေါသမှာ၊ မီးပမာ၊ မှီရာလောင်သည်ပင်။ (၂) ဒေါသအမျက်၊ ပြင်မထွက်၊ ချုပ်လျက်ပညာရှင်။ (၃) မျက်ဒေါသကား၊ ကျိုးစီးပွါး၊ လျော့ပါးယုတ်သည်ပင်။ (၄) တရွေ့ရွေ့ပါး၊ စည်းစိမ်များ၊ ဆုတ်သွားလလိုပင်။ စူဠဗောဓိဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%85%E1%80%B0%E1%80%A0%E1%80%97%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%93%E1%80%AD%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

ကဏှဒီပါယနဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၄။ ကဏှဒီပါယနဇာတ် သားငယ်မြွေကိုက်၍ မြွေဆိပ်တက်နေရာ ဆရာ ရသေ့သည် “ရသေ့ဘဝ၌ မမွေ့လျော်ဘဲ နေ၏” ဟူ၍၎င်း၊ သူကြွယ်သည် “သဒ္ဓါတရားမရှိဘဲ လှူနေရ၏”ဟူ၍၎င်း၊ အိမ်ရှင်မသည် “မချစ်ဘဲ သူကြွယ်နှင့် ပေါင်းနေရ၏”ဟူ၍၎င်း သစ္စာဆိုသဖြင့် မြွေဆိပ် ကင်းခြင်းအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု ရှက်ကြောက်ရှိမှု ဟောကြားပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်း တပါးသည် သာသနာတော်၌ငြီးငွေ့လေ၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းကိုခေါ်တော်မူ၍ မေးတော်မူပြီးလျှင်– “ချစ်သား ရဟန်း...ငါဘုရား၏ မျက်မှောက်တော် ပရိသတ်လေးပါး အလယ်၌ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ ပျင်းရိသောအဖြစ်ကို အဘယ်ကြောင့် ထင်ရှားစွာပြုဘိသနည်း၊ အဘယ်ကြောင့် ဟိရိဩတ္တပ္ပကို မစောင့်ရှောက်သနည်း၊ ရှေးပညာရှိတို့သည် သာသနာပ ရသေ့ရဟန်းဖြစ်လျက် ငါးဆယ့်ငါးနှစ် ပတ်လုံး ငြီးငွေ့သည့်အဖြစ်ကို ထင်ရှားစွာမပြု၊ ဟိရိဩတ္တပ္ပကို စောင့်ရှောက်ကုန်၏”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု မိတ်ဆွေချစ်ဘက် တောသို့ထွက် လွန်လေပြီးသောအခါ ဝံသတိုင်း ကောသမ္ဗီပြည်ဝယ် ကောသမ္ဗကမင်း မင်းပြုသည် ရှိသော် အမှတ်မရှိသော နိဂုံးရွာတခု၌ ကုဋေရှစ်ဆယ်ကြွယ်ဝ၍ အချင်းချင်းအဆွေ ခင်ပွန်း ဖြစ်ကုန်သော ပုဏ္ဏားနှစ်ယောက်တို့သည် ရှိကြကုန်၏၊ တယောက်ကား ဒီပါယနမည်၍ တယောက်ကား မဏ္ဍဗျမည်၏။ ထိုပုဏ္ဏားအဆွေခင်ပွန်းနှစ်ယောက်တို့သည် ကာမဂုဏ်တို့၌ အပြစ်ကိုမြင်၍ အလုံးစုံသော စည်းစိမ် ဥစ္စာတို့ကို လှူဒါန်းစွန့်ကြဲခဲ့ပြီးလျှင် ရသေ့ရဟန်းပြုကာ ဟိမဝန္တာသို့ ဝင်၍ အနှစ်ငါးဆယ်တို့ပတ်လုံး သစ်သီး ကြီးငယ်တို့ဖြင့် မျှတလျက် နေကြကုန်၏၊ ဈာန်အဘိညာဉ်ကိုဖြစ်စေခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ကုန်။ သုသာန်ပျော်မွေ့ မဏ္ဍဗျ ရသေ့ အနှစ်ငါးဆယ် လွန်သောအခါ တနေ့သ၌ ရသေ့နှစ်ဦးတို့သည် ချဉ်ဆား မှီဝဲအံ့သော ကောသလတိုင်းသို့သွားကြကုန်၏၊ ထိုကောသလတိုင်း နိဂုံးရွာ တခု၌ လူဖြစ်စဉ် ဒီပါယနရသေ့၏ အဆွေခင်ပွန်း ဖြစ်ဘူးသော မဏ္ဍဗျ သူကြွယ်ထံသို့ ရောက်ကြကုန်၏၊ သူကြွယ်လည်း ကျောင်းဆောက်၍ ရသေ့နှစ်ဦးလုံးကိုပင် ပစ္စည်းလေးပါးဖြင့် လုပ် ကျွေးလေ၏။ ရသေ့တို့သည် သူကြွယ်ကျောင်း၌ နှစ်နှစ် သုံးနှစ် နေပြီးသော် သူကြွယ်ကို ပန်ကြား၍ ဒေသစာရီသွားကြရာ ဗာရာဏသီပြည်သို့ ရောက်၍ အဓိမုတ္တကမည်သော သုသာန်၌ နေကြကုန်၏၊ နောက်အခါ ဒီပါယနရသေ့သည် တဖန် သူကြွယ်ထံသွား၍ နေပြန်၏၊ မဏ္ဍဗျရသေ့ကား သုသာန်၌ပင် နေရစ်၏။ ခိုးသားထင်မှတ် ရသေ့မြတ် တနေ့သ၌ သူခိုးတို့သည် မြို့တွင်းမှ ဥစ္စာတို့ကိုခိုးယူပြီးလျှင် ဥစ္စာရှင်တို့ အတင်း လိုက်သဖြင့် သုသာန်သို့ဝင်ကာ ရသေ့ ကျောင်းတံခါးဝယ် ဥစ္စာထုပ်ကို ပစ်၍ပြေးလေ၏၊ နောက်မှ ထက်ချပ်မကွာ လိုက်လာသော ဥစ္စာရှင်တို့သည် ဥစ္စာထုပ်ကို မြင်လျှင် မဏ္ဍဗျရသေ့ကို “ဟယ်-ယုတ်မာသောရသေ့...သင်ကား ညအခါခိုး၍ နေ့အခါ ရသေ့ယောင်ဆောင် နေဘိ၏”ဟု ဆဲရေးပုတ်ခတ်ကာ ဖမ်းယူ၍ မင်းကြီးထံ ပို့ကြကုန်၏၊ မင်းကြီးလည်း ဟုတ်မဟုတ် မစူးစမ်းမဆင်ခြင်ဘဲ တံကျင်လျှိုကြကုန်ဟု အမိန့်ပေးလေ၏။ အတိတ်ကံထိုက် ဝဋ်တော်ဆိုက် မင်းချင်းတို့သည် သုသာန်သို့ ဆောင်၍ ရှားနှစ် တံကျင်ဖြင့် လျှိုကုန်၏၊ ရသေ့ ကိုယ်တွင်းမဝင်လေ၊ နောက်တမာသား တံကျင်ဖြင့်လျှို ကြပြန်၏၊ မဝင်လေ၊ နောက်သံတံကျင်ဖြင့် လျှိုပြန်ကုန်၏၊ မဝင်လေ၊ ထိုအခါ ရသေ့သည် ဇာတိဿရဉာဏ်ဖြင့် ဆင်ခြင်လတ်သော် ရှေးဘဝတွင် လက်သမား ဖြစ်၍ အဘ သစ်ရွေရာအရပ်၌ ယင်ငယ် တကောင်ကို ဖမ်းကာ ပင်လယ်ကသစ်မြစ်ဖြင့်ဝစ္စမဂ်ကို ထိုးခဲ့ဘူးသော မကောင်းမှုကံ အကျိုးပေးချိန်ရောက်လာပြီဟု မြင်လေ၏၊ ထို့နောက် “အမောင်တို့... ငါ့ကို ပင်လယ်ကသစ်သား တံကျင်ဖြင့်လျှိုကြကုန်”ဟု ပြောလေ၏၊ မင်းချင်းတို့လည်း ရသေ့ပြောတိုင်း ပင်လယ်ကသစ်သား တံကျင်ဖြင့် လျှို၍ အစောင့်အရှောက်ထားပြီးလျှင် သွားကြကုန်၏။ တရားတော်နှစ်သက် စောင့်ရှောက်လျက် အစောင့် အရှောက်တို့သည် ဖုံးလွှမ်းအပ်သည်ဖြစ်၍ ရသေ့ထံ လာသော သူတို့ကိုကြည့်ရှုကုန်၏၊ ဒီပါယနရသေ့သည် မဏ္ဍဗျရသေ့ကို ဖူးမြင်ရန်သွားရာ တံကျင်လျှိုထားသည်ကို တွေ့ရလျှင်– “အရှင်... အပြစ်ရှိသလော”ဟုမေး၏၊ “မရှိပါ”ဟုပြော၏၊ “သို့ဖြစ်လျှင် ဖမ်းသူ တံကျင်လျှိုသူ မင်းကြီးတို့အပေါ်၌ စိတ်ပြစ်မှားသလော၊ အမျက်ထွက်သလော”ဟု မေး၏၊ “မပြစ်မှားပါ၊ အမျက်မထွက်ပါ”ဟု ပြောဆိုလေ၏၊ ထိုအခါ ဒီပါယနရသေ့သည် “အရှင်ကဲ့သို့ သီလရှိသူတို့အရိပ်ကို မှီခို၍ နေရခြင်းသည် ချမ်းသာ၏”ဟု ပြောဆိုလျက် လျှိုယားသော တံကျင်တိုင်ကိုမှီ၍သာ နေ၏၊ မဏ္ဍဗျရသေ့၏ကိုယ်မှ သွေးပေါက်တို့သည် ဒီပါယနရသေ့ ကိုယ်ပေါ်သို့ကျကုန်၏၊ သွေးပေါက်တို့ချောက်သောအခါ တကိုယ်လုံးမည်းနက်သော အကွက်တို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုအခါမှစ၍ ဒီပါယန ရသေ့အား ကဏှဒီပါယနရသေ့ဟုတွင်လေ၏။ မင်းကျင့်ကိုဟော ဆုံးမပြော မိုးသောက်သောအခါ အစောင့် အရှောက်တို့သည် ရသေ့ နှစ်ဦးထံမှ လာကြ၍ ရသေ့တို့ အချင်းချင်း ပြောဟောသော စကားကို မင်းကြီးအား လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ မင်းကြီးလည်း ငါသည် မစုံစမ်းဘဲ ပြုမိချေပြီဟု ရသေ့တို့ထံသွား၍ “အို-ရသေ့...အဘယ်ကြောင့်တံကျင် တိုင်ကိုမှီ၍ နေသနည်း”ဟုမေး၏၊ “မြတ်သော မင်းကြီး ဤရသေ့ကို စောင့်၍ နေပါ၏”ဟု ပြော၏၊ “အို-ရသေ့... ဤရသေ့မှာ အပြစ်ရှိသည် မရှိသည်ကို သိပါသလော”ဟု မေး၏၊ “မင်းကြီး စုံစမ်းသဖြင့် အပြစ်မရှိကြောင်း သိရသည်”ဟု ပြောကြားပြီးလျှင်– “မင်းမည်သည် မစုံစမ်း မဆင်ခြင်ဘဲ မပြုအပ်ကြောင်းကို” မိန့်တော်မူလျက် မင်းကျင့်တရား ဆယ်ပါးဖြင့် ဆုံးမလေ၏။ မိမိအတိတ်ကံ ယခုခံ ထိုအခါ မင်းကြီးသည် မဏ္ဍဗျရသေ့၌ အပြစ်မရှိသည်ကိုသိ၍ တံကျင်ကို နုတ်စေကုန်၏၊ တံကျင်ကို မနုတ်နိုင်ကြကုန်၊ ထိုအခါ ရသေ့သည် “မြတ်သောမင်းကြီး... တံကျင်လျှို ခံရသည်မှာ မကောင်းမှုကံကြောင့်ဖြစ်ရ၏၊ ရှေးဘဝက လက်သမားသားဖြစ်စဉ် ယင်ငယ်တကောင်ကို သေးငယ်သော ပင်လယ်ကသစ်မြစ်ဖြင့် ဝစ္စမဂ်ကို ထိုးခဲ့ဘူး၏၊ ထိုကသစ်မြစ်သည် ယင်ငယ်၏ ကိုယ်တွင်း၌သာ တည်၏၊ သို့သော်လည်း ကသစ်မြစ်ကြောင့် မသေ၊ အသက်အတိုင်း နေ၍သာ သေရ၏၊ သို့အတွက် ငါ့ကို အသက်ရှင်စေလိုလျှင် တံကျင် ကိုမနုတ်ပါလင့်၊ အရေနှင့်ညီမျှအောင်သာ ဖြတ်ပေးပါ” ပြောဆိုလေ၏၊ မင်းချင်းတို့လည်း ရသေ့ ပြောဆိုတိုင်း ပြုကြကုန်၏၊ ထိုအခါမှစ၍ မဏ္ဍဗျရသေ့အား အာဏိမဏ္ဍဗျ ရသေ့ဟု တွင်လေ၏။ ဆရာနှင့်တွေ့ရာ မေးမြန်းကာ မင်းကြီးသည် ရသေ့နှစ်ဦးကို ရှိခိုး ကန်တော့ပြီးလျှင် ဥယျာဉ်တော်၌ နေစေလျက် လုပ်ကျွေး၏၊ အာဏိမဏ္ဍဗျ ရသေ့သည် မင်းကြီးကိုမှီ၍ ဥယျာဉ်တော်၌သာနေ၏၊ ကဏှဒီပါယနရသေ့ကား မိမိနေရာသို့ပြန်၍ သူကြွယ်ကျောင်း ၌သာနေ၏၊ မဏ္ဍဗျသူကြွယ်လည်း ဆရာဖြစ်သော ကဏှဒီပါယနရသေ့လာသည်ကို ကြားလျှင် ဆွမ်းအဖျော်တို့ကိုစီမံ၍ သားမယားနှင့်တကွ အာဏိမဏ္ဍဗျရသေ့၏ အကြောင်းကို မေးမြန်းရန် ကျောင်းသို့ သွားပြီးလျှင် ဆရာရသေ့နှင့် ပဋိသန္ဓာရစကား ပြောဟောကာနေ၏။ သားမြွေခဲပြန် ဆေးကုရန် ထိုအခိုက် မဏ္ဍဗျသူကြွယ်၏ သားဖြစ်သော ယညဒတ်မည်သောသူငယ်သည် စင်္ကြံဦး၌ ကျင်လှဲ၍ ကစားနေရာ ကျင်သည် အနီးရှိ မြွေဟောက်နေသော တောင်ပို့ပေါက်သို့ဝင်လျက် မြွေဟောက်၏ ဦးခေါင်းပေါ်၌ ကျလေ၏၊ သူငယ်သည် မြွေဟောက်မှန်းမသိသည့်အတွက် လက်ဖြင့် တွင်းသို့ နှိုက်၍ ကျင်ကိုကောက်၏၊ အဆိပ်ထန်သော မြွေဟောက်သည် လက်ကိုကိုက်၏၊ သူငယ်သည် အဆိပ်ဖြင့် မိန်းမောလျက် ထိုအရပ်မှာပင် လဲလေ၏။ သူငယ်၏ မိဘတို့သည် သားငယ် လဲသွားသည်ကိုမြင်လျှင် မြွေကိုက်မှန်းသိ၍ ပွေ့ချီကာ ဆရာရသေ့ခြေရင်းတွင် အသာထား၍ “အရှင်ဘုရား... ရသေ့ရဟန်းတို့ မည်သည် တစုံတရာမန္တန်ဆေးဝါးကို နားလည်တတ်ပါ၏၊ သူငယ်ကို အနာကင်းအောင် ပြုစုတော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထား၏၊ “ဒါယကာ... ငါတို့မန္တန်ဆေးဝါးကို နားမလည်ပါ”ဟုပြော၏၊ “အရှင်ဘုရား... မန္တန်ဆေး ဝါးကို နားမလည်ခဲ့သော် သူငယ်အပေါ် မေတ္တာထား၍ သစ္စာပြုတော်မူပါ”ဟု လျှောက်ထားလေ၏။ မြွေကိုက်ဆေးကု သစ္စာပြု ထိုအခါ ကဏှ ဒီပါယနရသေ့သည် ယညဒတ်၏ ဦးခေါင်းပေါ်၌ လက်ကိုတင်ထားကာ– “ဒါယကာတို့...ငါသည် ရသေ့ ရဟန်းပြု၍ ခုနစ်ရက်သာ ကြည်ညိုသောစိတ်ဖြင့် ကောင်းမှုကို အလိုရှိသည်ဖြစ်၍ မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပါ၏၊ ထိုခုနစ်ရက်မှ နောက်၌ နှစ်ပေါင်း ငါးဆယ်လွန်အောင် ကာလပတ်လုံး အလိုမရှိဘဲလျက် ကျင့်ရပါ၏၊ ဤသို့ မှန်သောစကားကို ဆိုရခြင်းကြောင့် ယညဒတ်သည် ချမ်းသာပါစေ၊ ... အသက်ရှည်ပါစေ၊ မြွေဆိပ်ပျောက်ကင်းပါစေ” P.354 မြွေကိုက်ခံရသော သားငယ်အား မြွေဆိပ်ကင်းရန် ဆရာရသေ့နှင့်အမိအဘတို့သစ္စာဆိုနေကြပုံ ဟုသစ္စာပြုလေ၏၊ ဤသို့သစ္စာပြုသော ခဏ၌ သစ္စာ၏ တန်ခိုးကြောင့် ယညဒတ်အား သားမြတ်တည်ရာမှအထက် ပိုင်းရှိ မြွေဆိပ်သည် လျှောကျ၍ မြေသို့ဝင်လေ၏။ ဖခင်မှန်ကန်မှု သစ္စာပြု သူငယ်သည် မျက်စိကိုဖွင့်၍ အမိအဘတို့ကိုကြည့်ရှုကာ မိခင်ဖခင်ဟု ခေါ်၍ မှိန်းမြဲမှိန်း၍နေ၏၊ ထိုအခါ ဆရာ ရသေ့သည် “ဒါယကာ...ငါ၏အစွမ်းကိုပြအပ်ပြီ၊ သင်၏ အစွမ်းကို ပြဦးလော”ဟု ပြောဆိုပြန်ရာ ဖခင်သည် ရင်ဘတ်ပေါ်၌ လက်တင်ထားကာ− “အရှင်တို့... အကျွန်ုပ်သည် အလှူကို ဘယ်အခါမျှ မနှစ်သက်၊ အလှူခံ ခရီးသွား ဧည့်သည်တို့ အိမ်သို့လာသောအခါ မနှစ်သက်၊ အကျွန်ုပ်၏ အလှူဒါန အလှူခံခရီးသွား ဧည့်သည်တို့ကို မနှစ်သက်သည့် အဖြစ်ကို အကြားအမြင် များသော ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့ မသိကြကုန်၊ အလိုမရှိဘဲလျက် လှူဒါန်းပါ၏”။ “ဤသို့ မှန်သောစကားကို ဆိုရခြင်းကြောင့် ယညဒတ်သည် ချမ်းသာပါစေ၊ အသက်ရှည်ပါစေ၊ မြွေဆိပ်ပျောက်ကင်းပါစေ”— ဟု သစ္စာပြုလေ၏၊ ထိုအခါ ယညဒတ်အား ခါးမှ အထက်ကိုယ်၌ မြွေဆိပ်သည်လျှောကျ၍ မြေသို့ဝင်လေ၏ သူငယ်သည် ထ၍ထိုင်၏၊ ရပ်ခြင်းကိုကား မပြုနိုင်သေးပေ။ မိခင် သစ္စာ ဘေးကင်းကွာ ထိုအခါ သူကြွယ်သည် သူကြွယ်မအား “ရှင်မ... ငါ၏အစွမ်းကိုပြပြီ၊ သင်၏ အစွမ်းကိုလည်း ပြဦးလော့”ဟု ပြော၏၊ “အရှင်.. အကျွန်ုပ်အားတခုသော သစ္စာရှိ၏၊ သို့သော်လည်း အရှင်၏မျက်မှောက်၌ ပြုခြင်းငှါ မတတ်ကောင်း ပါ”ဟု ပြော၏၊ “ရှင်မ ... ငါ့သားချမ်းသာလျှင်ပြီးရော, ရှိပါစေ, ပြသာပြုပါ”ဟုခွင့်ပေးရာ သူကြွယ်မသည်– “ချစ်သား... ပြင်းထန်သောအဆိပ်ရှိသော မြွေဟောက်သည် တောင်ပို့တွင်းမှထ၍ သင်ချစ်သားကို ကိုက်ဘိ၏၊ ယခုအခါ ထိုကိုက်သော မြွေဟောက်၌၎င်း, ချစ်သား၏ဖခင်၌၎င်း ငါ၏မချစ်သောအဖြစ်သည် တစုံတရာထူးခြားခြင်းမရှိ၊ ဤသို့ မှန်သောစကားကို ဆိုရခြင်းကြောင့် ယညဒတ်သည် ချမ်းသာပါစေ၊ အသံက်ရှည်ပါစေ၊ မြွေဆိပ် ပျောက်ကင်းပါစေ”— ဟု သစ္စာပြုလေ၏၊ ထိုအခါ မြွေဆိပ်အလုံးစုံသည် လျှောကျ၍ မြေသို့ဝင်လေ၏၊ သားငယ်သည် အနာရောဂါ မရှိသဖြင့် ထ၍ကစားလေ၏။ ဆရာကျင့်ကြံမှု လျှောက် မေးပြု ထိုအခါ မဏ္ဍဗျသူကြွယ်သည် ကဏှ ဒီပါယနရသေ့အား လျှောက်ထားမေးမြန်းလိုသဖြင့်— “အရှင်ရသေ့ ရှင်ရသေ့မှတပါး ရသေ့ ရဟန်းပြုကြကုန်သော မင်းစသော သူတို့သည် ရသေ့ရဟန်းအဖြစ်၌ မွေ့လျော်ကြကုန်၏၊ ကိလေသာငြိမ်းရန် ဒွါရသုံးပါးကိုဆုံးမလျက် မြတ်သော အကျင့်ကိုကျင့်ကြကုန်၏၊ အရှင်ရသေ့ကားအဘယ်ကြောင့် ရသေ့ရဟန်းအဖြစ်၌ ငြီးငွေ့သည်ဖြစ်၍ အလိုမရှိဘဲလျက် မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်ဘိသနည်း” ဟု ကဏှဒီပါယနရသေ့၏ အလိုကို မေးမြန်းလေ၏။ မိမိကျင့်သဘော သူကြွယ်ဟော ထိုအခါကဏှဒီပါယနရသေ့သည် မိမိ၏ အကျင့်တရားကို ဟောကြားလို၍- “အို-ဒါယကာ... ဤကဏှဒီပါယနရသေ့ကား ကံကံ၏အကျိုးကိုယုံကြည်လျက်ရသေ့ရဟန်း ပြုပြီးလျှင် ... တဖန် လူ့ဘောင်သို့ ပြန်လိုပြန်၏၊ ထိုကဏှဒီပါယန ရသေ့ကား သူဆွံ့ သူအ-ကဲ့သို့ တကား၊ သူငယ်ကဲ့သို့ လျှပ်ပေါ်စွတကား၊ ဤကဲ့သို့ ကဲ့ရဲ့ခြင်းကို စက်ဆုပ်သည်ဖြစ်၍ ငါသည်အလိုမရှိဘဲလျက် မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်ပါ၏၊ ထိုရသေ့ ရဟန်းအဖြစ်ကို ပညာရှိတို့သည် ချီးမွမ်းအပ်၏၊ ပညာရှိတို့နေရာ အရပ်လည်းဟုတ်၏၊ ဤအကြောင်း ဖြင့်ငါသည်ကောင်းမှုကိုပြုပါ၏” ဟု သူကြွယ်အား မိမိအလိုကို ပြောဆိုပြီး၍– လှူဒါန်းစက်ဆုပ် အမေးထုတ် တဖန် ဆရာရသေ့သည် သူကြွယ်အား မေးပြန်လို၍– “အို-သူကြွယ်... သင်သည် ရဟန်းပုဏ္ဏား ခရီးသွား ဧည့်သည်တို့ကို ထမင်းအဖျော်ဖြင့် ရောင့်ရဲစေ၏၊ ဆွမ်းကိုလှူဒါန်း၏၊ သင်၏အိမ်ကား ရေတွင်းရေကန်သဖွယ်ဖြစ်၏၊ သင်၏အိမ်သည်ထမင်း အဖျော်လှူဘွယ်ဝတ္ထုနှင့်လည်း ပြည့်စုံ၏၊ သို့ဖြစ်လျက် အလှူဝတ္ထုနှင့် အလှူခံတို့အား အဘယ်သို့ သော ကဲ့ရဲ့ဘွယ်ကို စက်ဆုပ်သည်ဖြစ်၍ အလိုမရှိဘဲ ပေးလှူနေဘိသနည်း”— ဟု သူကြွယ်အား ပြန်၍မေးပြန်၏။ သူကြွယ်စိတ်ထား လျှောက်ကြား ထိုအခါ မဏ္ဍဗျ သူကြွယ်သည် မိဘ ဘိုးဘွားစဉ်ဆက်ဖြစ်သော ကောင်းမှုပြုသောအဖြစ်ကို ပြောဆိုလို၍- “အရှင်ရသေ့ အကျွန်ုပ်၏ အဘ အဘိုးတို့သည် ကံ, ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်ကြကုန်၏၊ အလှူရှင်ဖြစ်ကုန်၏၊ အလှူခံတို့ အလိုကို သိကုန်၏၊ ထိုခုနစ်ဆက်မှ လာသော ကျင့်ဝတ်သို့ အစဉ်လိုက်သော အကျွန်ုပ်သည် အမျိုးစဉ်ဆက်၌ အယုတ်ဆုံး အဖျင်းဆုံး မဖြစ်ပါစေလင့်၊ ဤသို့ အယုတ်ဆုံး အဖျင်းဆုံး ဟူသော ကဲ့ရဲ့ခြင်းကို စက်ဆုပ် ရွံရှာသည်ဖြစ်၍ အလိုမရှိဘဲ အလှူကို လှူဒါန်းပါ၏” ဟု ရသေ့အား မိမိအလိုကို လျှောက်ထားလေ၏။ လင်မချစ်မှု အမေးပြု ထို့နောင် မဏ္ဍဗျသူကြွယ်သည် မိမိ မယား မချစ်ခင်သော အဖြစ်ကိုမေး လို၍– “တင့်တယ်သောကိုယ်ရှိသော အိမ်ရှင်မ ပျိုရွယ် နုနယ်၍ သတို့သမီးငယ် ဖြစ်သော သင့်ကိုစည်းစိမ်ဥစ္စာကို မစီရင်နိုင်သူဖြစ်လျက် အိမ်သို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့၏၊ ငါ့အား မချစ်မနှစ်သက်ဘဲ လုပ်ကျွေး နေရပါလျက် မချစ် မနှစ်သက်သော အဖြစ်ကို ငါ့ကိုမသိစေ၊ ထိုသို့မချစ်မနှစ်သက်ပါဘဲလျက် အဘယ်ကြောင့် ငါနှင့်ပေါင်းဘော်၍နေနိုင် ဘိသနည်း”။ ဟု မယားအား မေးပြန်၏။ မှန်ကန်စကား မယားပြောကြား ထိုအခါ မယားသည် မိမိသဘောရင်း အမှန်ဖြစ်သော စကားကို ပြောလို၍– “အရှင်...အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ အလွန်ဝေးလံ သော ဆွေခုနစ်ဆက်မှစ၍ မိမိယောက်ျားကို စွန့်ပယ်၍ တပါးသော ယောက်ျားကို ယူဘူးသော မိန်းမ မည်သည် မရှိခဲ့စဖူး၊ ထိုဆွေခုနစ်ဆက်၌ မပျက်သော အမျိုး၏ အကျင့်သို့ အစဉ်လိုက်သော အကျွန်ုပ်သည် ဆွေခုနစ်ဆက်၌ အယုတ်ဆုံးအဖျင်းဆုံးသော မိန်းမ မဖြစ်စေလင့်၊ ဤသို့ ဆွေခုနစ်ဆက်၌ အယုတ်ဆုံး အဖျင်းဆုံး မိန်းမဟု ကဲ့ရဲ့ခြင်းကို စက်ဆုပ် ရွံရှာသည်ဖြစ်၍ အလိုမရှိဘဲ သင်၏ခြေ ရင်း၌ လုပ်ကျွေးပါ၏” ဟု လင်ယောက်ျားအား မိမိအလိုကို ပြောကြားပြန်၏။ မိမိအပြစ်ကံ လင်တောင်းပန် ဤသို့လျှင် သုံးဦးသားတို့ မိမိ မိမိတို့၏ အလိုကို ပြောဆိုပြီးလျှင် သူကြွယ်မသည် ငါကား လင်ယောက်ျား၏ ရှေ့၌ မပြောသင့်သော စကားကို ပြောမိပြီ၊ မုချ ငါ့အား စက်ဆုပ်ရွံရှာတော့မည်ဟု ဆရာရသေ့၏ရှေ့မှာပင် ကန်တော့ မည်ဟု ကြံစည်ကာ- “အရှင်...အကျွန်ုပ်သည် သား၏အကြောင်းကြောင့် မပြောသင့်သော စကားကို ပြောဆိုမိပြီ၊ ယခု အကျွန်ုပ်အား သည်းခံတော်မူပါ၊ ဤသို့ပြောဆိုရာ၌ သား၌ ချစ်ခြင်း အကြောင်း မှတပါး အကြောင်း တစုံတရာ မရှိပါ၊ သား၌ ချစ်ခြင်း အကြောင်းကြောင့် ပြောဆိုမိပါ၏၊ အကျွန်ုပ်တို့သား ယညဒတ်သည် အသက်ကို ရခဲ့ပြီ”— ဟု လင်ယောက်ျားအား ကန်တော့တောင်းပန်လေ၏။ ဆရာဆုံးမ ချမ်းသာကြ ထိုအခါ မဏ္ဍဗျသူကြွယ်သည် “ရှင်မ... သင့်အား ငါသည်းခံ၏၊ ဤနေ့မှစ၍ ကြမ်းတန်းသောစိတ်ကို မဖြစ်စေလင့်” ဟု ပြောဆိုဆုံးမ၏ ကဏှဒီပါယနရသေ့လည်း “ဒါယကာ သင်သည် ကံ, ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်၍ အလှူကို လှူဒါန်းလော့”ဟု ဆုံးမလေ၏၊ မဏ္ဍဗျသူကြွယ်လည်း “အရှင်ဘုရား...ရသေ့ရဟန်း အဖြစ်၌ ပျော်မွေ့စွာ မြတ်သော အကျင့်ကို ကျင့်ပါလော့”ဟု သတိပေးလေ၏။ ထိုနေ့မှစ၍ မယားလည်း လင်ယောက်ျား၌ ချစ်ခင် လေးမြတ်လေ၏၊ သူကြွယ်လည်း ကံ, ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်၍ အလှူကိုလှူဒါန်းလေ၏၊ ရသေ့လည်း ရသေ့ရဟန်း အဖြစ်၌ မွေ့လျော်လျက် ဈာန်အဘိညာဉ်ကို ဖြစ်စေ၍ ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ လားရ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဒေသနာတော်ကို ဆောင်ပြီးလျှင် သစ္စာကို ပြသည်၏ အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါမဏ္ဍဗျသူကြွယ်သည်-ယခုအခါအာနန္ဒာ၊ *သူကြွယ်သားသည်-ရာဟုလာ။ *အာဏိမဏ္ဍဗျရသေ့သည်-သာရိပုတ္တရာ။ *ကဏှဒီပါယန ရသေ့သည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ- ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) အမှန်သစ္စာ၊ ဆိုသောခါ၊ လိုရာပြီးနိုင်သည်။ (၂) ကောင်းမကောင်းမူ၊ ကြောင်းမဟူ၊ မှန်မူသစ္စာမည်။ (၃) ယညဒတ်မှာ၊ မြွေကိုက်ရာ၊ သစ္စာဆေးကောင်းမည်။ ကဏှဒီပါယနဇာတ် ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%80%E1%80%8F%E1%80%BE%E1%80%92%E1%80%AE%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%9A%E1%80%94%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

တက္ကလဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၆။ တက္ကလဇာတ် ယုတ်မာ ကြမ်းထမ်းသော မိခင်ကို ယဉ်ကျေး သိမ်မွေ့အောင် နည်းပရိယာယ်ဖြင့် ဆုံးမသော သားပညာရှိအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု မိမိချစ်သား အိမ်ထောင်ထား နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သူဆင်းရဲမျိုး၌ ဖြစ်သော သီတင်းသည် တယောက်သည် အမိသေလွန် သည်ရှိသော် အခစားလုပ်ခြင်း လယ်ယာထွန်ခြင်း စသောအမှုတို့ကို ပြုလုပ်လျက် အဘကိုရိုသေစွာလုပ်ကျွေးလေ၏။ ထိုအခါ အဘသည်သားအား “ချစ်သား...သင်သည် အိမ်တွင်း အိမ်ပ အလုံးစုံသော ကိစ္စတို့ကို ပြုလုပ်ရ၏၊ တယောက်သော အမျိုးသမီးကို ဆောင်ယူ လက်ထပ်သည်ရှိသော် သင်၏ကိုယ်စား အိမ်တွင်းမှုကို ပြုလုပ်ဖော် ရလတ္တံ့”ဟု ပြော၏၊ ဖခင် လက်မထပ်ပါလင့်၊ မိန်းမ တို့မည်သည် အိမ်သို့ ရောက်သည်ရှိသော် ဖခင်၏၎င်း, အကျွန်ုပ်၏၎င်း စိတ်ချမ်းသာခြင်းကို ပြုလုပ်လိမ့်မည် မဟုတ်”ဟုတားမြစ်၏၊ ဖခင်သည် တားမြစ်သော်လည်း မနာယူဘဲ အတင်းဆောင်ယူကာ လက်ထပ်လေ၏။ ဖခင်နှင့်သား တိုက် ချွေးမ မိုက် အမျိုးသမီးသည် အိမ်သို့ရောက်စအခါ၌ ယောက္ခမအား၎င်း, လင်အား၎င်း အိမ်ဦးနတ်ကဲ့သို့ ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေး၏။ ထိုအခါ လင်ယောက်ျားသည် အဘအား ပြုစုဖော်ရပေသည်ဟု နှစ်သက်သဖြင့် မယားအားသာ အစားအစာ ပစ္စည်းဥစ္စာတို့ကို အပ်နှင်းလေ၏၊ မယားသည် နောက်အခါ လင်နှစ်သက်မှန်း သိလျှင် မာန်တက်၍ ယောက္ခမအား ရိုသေစွာ မလုပ်ကျွေးတော့ဘဲ အမြဲဆန့် ကျင်ဘက်ကိုသာ ပြုလေ၏။ တနေ့သ၌ တအိမ်လုံး အညစ်အကြေးတို့ဖြင့် လိမ်းကျံ စေလျက် လင်ယောက်ျားလာသောအခါ အဘသက်ကြီးအို ပြုလုပ်ကြောင်း အတူတကွ မနေနိုင်တော့ကြောင်းကို ပြောဆိုကုန်းတိုက်လျက် ဤအိမ်မှ သက်ကြီးအိုကိုလည်း နှင်ချပါ၊ သို့တည်းမဟုတ် မိမိမူလည်း ဆင်းသွားမည်”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ ထိုအခါ လင်ယောက်ျားလည်းသင်မာ (စာကျန်နေသေး) သည်ရှိလေ၏၊ ထိုသားသည် အမိအဘဘို့ကို လုပ်ကျွေး၏၊ နောက်အခါ အမိ သေလွန်သည် ရှိသော် အဘကိုလုပ် ကျွေး၏။ ထိုအခါ အဘသည် သားအလိုမရှိဘဲ အဖန်ဖန် ငြင်းဆန်ပယ်ပါလျက် အမျိုးသမီးတယောက်ကို အိမ်သို့ ဆောင်ယူကာ သားနှင့်လက်ထပ်လေ၏၊ ထိုအမျိုးသမီးသည် အဘအား၎င်း, လင်ယောက်ျားအား၎င်း၊ ရိုသေစွာလုပ် ကျွေး၏၊ နောက်အဖို့၌ ယောက္ခမအိုနှင့် လင်ယောက်ျားကို ကုန်းတိုက်လေ၏။ ချွေးမစိတ်ရိုင်း အဖသတ်ခိုင်း “အရှင်...သက်ကြီးအိုကားအကျွန်ုပ်ကိုအမြဲ ခိုက်ရန်ပြုဘိ၏၊ ခက်ထန်ကြမ်း ကြတ်၏၊ သင့်အဘနှင့်အတူမနေနိုင်ပါ၊ သင့်အဘလည်း အိုမင်းပြီ၊ မချွတ်လျှင် နှစ်ရက် သုံးရက် လွန်လျှင် သေလတံ့၊ သို့အတွက် သုသာန်သို့ ဆောင်ယူ၍ သတ်ရမည်” ဟု ပြောဆိုလေ၏၊ လင်ယောက်ျားလည်း မိန်းမယုတ်ကုန်းတိုက်သည်ကို ယုံကြည်သဖြင့် “ရှင်မ...လူတယောက်ကို သတ်ရသည်မှာ လွယ်ကူသော အလုပ် မဟုတ်၊ ဘယ်လိုသတ်ရမည်နည်း”ဟုပြော၏၊ “အရှင်... မည်သည့်ရွာ၌ အမိ၏ဥစ္စာရှိသည် ဖခင်အသက်ရှင်စဉ် တောင်းမှရမည်ဟုဆို၍ လှည်း၌တင်ကာ သုသာန်သို့ ဆောင်ယူပြီးလျှင် တွင်းထည့်၍ ပေါက်တူး နှောင့်ဖြင့် ရိုက်သတ်ပြီး မြေမြှုပ်ခဲ့ရမည်”ဟုနည်းပေးလေ၏။ ဖခင်သတ်ရန် သားမိုက်ကြံ လင်ယောက်ျား ဖြစ်သော သဝိဋ္ဌကသည် မယားစကားကိုနားထောင်ကာ သုသာန်သို့သွားရန် စီစဉ်လေ၏။ ထိုသဝိဋ္ဌကအား ခုနစ်နှစ်အရွယ် သားတယောက်ရှိ၏၊ ပညာရှိ၏၊ မိဘတို့တိုင်ပင်သော စကားကို ကြားလျှင် ငါ့အမိကား ယုတ်မာ၏၊ အဘကို ပိတုဃာတကကံ ပြုလုပ်ရန် တိုက်တွန်းဘိ၏၊ ငါနည်းပြ၍ ဆုံးမမည်ဟု ကြံစည်၍ အဘိုးနှင့် အတူ အိပ်၏၊ သဝိဋ္ဌကလည်း မယားပြောကြားသောအချိန်၌ ယာဉ်ကိုက၍ ဖခင်အား “ဖခင်...လာပါ၊ မြီတောင်း “သွားမည်” ဟု ဆို၍ လှည်းပေါ်သို့တက်စေ၏၊ သားငယ်သည် ရှေးဦးစွာ ယာဉ်သို့ တက်နှင့်၏၊ သဝိဋ္ဌကလည်း တားမြစ်ခြင်းငှါ မတတ်နိုင်၊ သားငယ်နှင့် အတူသာလျှင် သုသာန်သို့ မောင်းနှင်၏၊ ရောက်လျှင် အဘနှင့် သားငယ်ကို တနေရာမှာထား၍ ပေါက်တူးကိုယူလျက် ပုန်းကွယ်ရာ၌ တွင်းကို တူးလေ၏။ သားငယ် မေးမှု ပြောကြားပြု ထိုအခါ သားငယ်သည် ယာဉ်မှ ဆင်းသက်၍ အဘထံသို့ သွားကာ- “ဖခင်သုသာန်တောအလယ်၌ သထွေးဥ, ကညင်ဥ, ပိန်းဥ, မျောက်ဥတို့ မရှိကုန်၊ သို့ပါလျက် သင်သည် တယောက်ထီးတည်း ဘယ်အကျိုးငှါ တွင်းကို တူးဘိသနည်း”— ဖခင်အား ပဋိသန္ဓာရ စကားဖြစ်စေ၍ တွင်းတူး ခြင်းအကြောင်းကို မေးလေ၏၊ သဝိဋ္ဌကလည်း သားငယ် စကားကိုကြားလျှင်– “ချစ်သား သင့်အဘိုးကား အလွန်အား နည်းပြီ၊ အိုမင်းခဲ့ပြီ၊ အနာများစွာ နှိပ်စက်ခဲ့ပြီ၊ ထို့ကြောင့် ငါသည် ယနေ့ ဤတွင်း၌ သင့်အဘိုးကို မြှုပ်သတ်မည်၊ စင်စစ်သင့်အဘိုး၏ အားနည်း အိုမင်း ဆင်းရဲလျက် အသက်ရှည်ခြင်းကို ငါမနှစ်သက်”- ဟု သားငယ်အား တွင်းတူးခြင်းအကြောင်းကို ပြောဆိုလေ၏။ ဘိုးအိုသတ်ဘွယ် သားဥပါယ် ထိုအခါ သားငယ်သည် ဖခင်အား ဥပါယ်တခုဖြင့် ဆုံးမပြောဆိုလို၍- “ဖခင်...သင်ကား ယုတ်မာစွာ အဘိုးကို ဆင်းရဲမှ လွတ်စေကြောင်း အကြံကို ရအပ်ပြီ၊ သင်သည် ပစ္စုပ္ပန် သံသရာနှစ်ဖြာသော အကျိုး စီးပွားကိုလွန်သော ကြမ်းကြုတ်သောပိတုဃာတက ကံကို ပြုဘိ၏”- ဟု ဖခင်အား အကြောင်းပြ၍ ပြောဆိုပြီးလျှင် ဖခင် လက်မှပေါက်တူးကိုယူ၍ မနီးမဝေး အရပ်၌ တွင်းတခုကို တူးပြန်၏၊ “ဖခင်သည် သားငယ်အား အဘယ်ကြောင့် တွင်းကိုတူးပြန်သနည်း”ဟုမေးလေ၏၊ သားငယ်သည်– “ဖခင် သင်ဖခင်ပြုသော အမှုကို အကျွန်ုပ် နည်းလမ်းရပေပြီ၊ အကျွန်ုပ်လည်း သင်ဖခင် အိုမင်းသောအခါ မြှုပ်သတ်မည်ဟု တွင်းကို တူးအပ်၏၊ ဖခင်၏အလေ့အကျင့်ကို အတုယူ၍ ကျင့်ကာ သင်ဖခင်ကို ဤတွင်း၌ မြှုပ်သတ်မည်”— ဟု ဖခင်အား သတိရအောင် ပြောဆို၏။ ကံကြီးပြစ်မှားသော သားကတား ထိုအခါ သဝိဋ္ဌကသည် သားငယ်ပြောစကားကို ကြားသဖြင့် ကဲ့ရဲ့လို၍— “ချစ်သား...သင်သည် ရုန့်ရင်း ကြမ်းကြုတ် သောစကားတို့ဖြင့် ငါ့ကို နှိပ်စက် ထိပါး၍ ဖြေဆိုဘိ၏၊ ချစ်သား...သင်သည် ငါ၏ရင်၌ဖြစ်သော သားဖြစ်ပါလျက် ငါ၏အကျိုးစီးပွားကို အလိုမရှိ သည်ဖြစ်၏” ဟု သားငယ်အား ဆုံးမစကားပြောဆိုပြန်၏၊ ပညာရှိသော သားငယ်သည်– “ဖခင်...အကျွန်ုပ်ကား သင်ဖခင်၏အကျိုး စီးပွားကို အလိုမရှိသည် မဟုတ်၊ သင်ဖခင်၏ အကျိုး စီးပွားကို အလိုရှိခဲ့၏၊ ယုတ်မာသော အနန္တရိယကံကို ပြုကျင့်မည်ဖြစ်သော သင်ဖခင်ကို အကျွန်ုပ်သည် ... တားမြစ်ထိုက်ပါ၏၊ ထိုထက် အလွန် သင်ဖခင်သည် အကျွန်ုပ်တို့ကို တားမြစ် ထိုက်ပါ၏”။ မိဘ ဂုဏ်ထူး သားငယ်ချီးကျူး “ဖခင်ယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသော သားသည် မပြစ်မှားထိုက်သော အမိ အဘတို့ကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲဘိ၏၊ အမိ အဘတို့ကို သတ်ပုတ်ညှဉ်းဆဲသော ထိုသားယုတ်သည် သေ၍ တမလွန်ဘဝ၌ ယုံမှားမရှိ ငရဲသို့လားရ၏။ “ဖခင်ကောင်းသော အကျင့်ရှိသော သားသည် အမိအဘတို့ကို ထမင်း အဖျော်တို့ဖြင့် လုပ်ကျွေးမွေးပြု၏၊ အမိအဘတို့ကို လုပ်ကျွေး မွေးမြူသော သားလိမ်မာသည် သေ၍တမလွန်ဘဝ၌ ယုံ မှားမရှိ နတ်ရွာသုဂတိသို့ လားရ၏” ဟုဖခင်အား ဥဒါန်းဂါထာတို့ကို ကျူးရင့်ကာတရား ဟောလေ၏။ သားငယ်ဟောပြ သဘောကျ သားငယ်၏ ပြောကြားသော တရားစကားကို ကြားရလျှင် ဖခင်သည်– “ချစ်သား...သင်ကား ငါဖခင်၏ အကျိုးစီးပွားကို အလိုမရှိသည်မဟုတ်၊ အလိုရှိပေ၏၊ ချစ်သား သင့်မိခင်သည် တိုက်တွန်းအပ်သည် ဖြစ်၍ ငါသည် ဤသို့သဘောရှိသော ကြမ်းကြုတ်သော အနန္တရိယကံကို ပြုမည်ဟု ကြံစည်မိပါ၏” ဟု သားငယ်အား ပြောဆို၍ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံလေ၏၊ သားငယ်သည် “ဖခင်... မိန်းမတို့သည် ဒေါသဖြစ်လာသော် မနှိပ်ငြားအံ့၊ အဖန်တလဲလဲ မကောင်းမှုကို ပြုတတ်၏၊ ထို့ကြောင့် နောက်ထပ်တဖန် မကောင်းမှုကို မပြုဝံ့အောင် ပုတ်ခတ်ကြိမ်းမောင်းပါ”ဟုပြောဆိုပြီးလျှင်– “ဖခင်... သင်၏ မယားသည် ယုတ်မာသော သဘောရှိ၏၊ ထိုမယားသည် သင်ဖခင်အား တပါးသောဆင်းရဲကိုလည်း ဖြစ်စေရာ၏၊ ဖခင်၏ မယားကား အကျွန်ုပ်ကို မွေးဖွားသော အမိရင်းလည်း မှန်၏၊ ထိုမိခင်ကို အိမ်မှ နှင်ထုတ်ပါ”— မိခင်၏ အပြစ်ကို ပြောဆို၍ ဆုံးမရန် နည်းပေး၏။ ပြန်လာတူတွဲ မယားဆဲ သဝိဋ္ဌကလည်း သားပညာရှိ၏ စကားကို ကြားရလျှင် ဝမ်းမြောက်သဖြင့် ချစ်သား သွားမည်ဆို၍ သားအဖ မြေးအဘိုးတို့သည် ယာဉ်ဖြင့် အိမ်သို့ပြန်ကြကုန်၏။ ယုတ်မာသော မယားလည်း အသရေမရှိသော သက်ကြီးအို သူယုတ်သည် ငါ့အိမ်မှ ထွက်လေပြီ ဟု အလွန် နှစ်သက်ရွှင်လန်းလျက် အိမ်ကို နွားချေးစိုတို့ဖြင့် လိမ်းကျံပြီးလျှင် ဃနာနို့ထမင်းကို ချက်၍ လင်နှင့်သားတို့ လာရာ လမ်းခရီးကိုသာ ကြည့်မြော်၍ နေနှင့်၏၊ ပြန်လာသော သားအဖ မြေးအဘိုးတို့ကို မြင်လျှင် အိမ်မှထွက်လေပြီးသော သက်ကြီးအိုသူယုတ်ကို ပြန်၍ခေါ် လာပြန်ပြီ ဟု လွန်စွာ အမျက်ထွက်လျက် “ဟယ်-ကောက်ကျစ်စဉ်းလဲသော သူယုတ်...အိမ်မှ ထွက်လေပြီးသော အသရေမရှိတဲ့ သက်ကြီးအိုသူယုတ်ကို တဖန်ပြန်၍ ခေါ်လာပြန်ပြီ” ဟု ဆီးကြိုဆဲရေးကာ ရန်တွေ့လေ၏။ ရိုက်ပုတ်နှင်ထုတ် မယားယုတ် သဝိဋ္ဌကလည်း တစုံတရာစကား မဆိုသေးဘဲ ယာဉ်ကို ချွတ်ပြီးလျှင်– “ဟယ်-မိန်းမယုတ်...နင်ဘယ်စကားကို ဆိုသနည်း”ဟု ပြောဆိုငေါက်ငမ်းကာ မယားကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ပုတ်ညှဉ်းဆဲထောင်းထုပြီးလျှင်– “ဤနေ့မှစ၍ နင်ဤအိမ် သို့မဝင်ရ”ဟု ကြိမ်းမောင်းကာ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကိုင်၍ ထုတ်လေ၏၊ ထို့နောက် အဘအိုနှင့် သားငယ်တို့ကို ရေချိုးစေပြီးလျှင် သားအဖမြေးအဘိုး သုံးယောက်တို့သည် အတူတကွ ထမင်းစားကုန်၏၊ မိန်းမယုတ်ကား နှစ်ရက် သုံးရက် အခြားအိမ်၌သာနေရ၏။ ထိုအခါ သားငယ်သည် “ဖခင်... ငါ့အမိသည် ဤသို့ ကြိမ်းမောင်းကာမျှဖြင့် သိမည်မဟုတ်၊ မိခင် နှလုံးမသက် သားအောင်ပြုရန် မည်သည့်ရွာ၌ ဦးရီး၏သမီးကို ဆောင်ယူ၍ အိမ်ရှင်မ ပြုမည်ဟု သတင်းလွှင့်ကာ ပန်းနံ့သာစသည်တို့ကိုစီရင်၍ လှည်းတို့ကိုကလျက် လယ်တောသို့သွားပြီးလျှင် ညချမ်းအခါ၌ ပြန်လာခဲ့လော့”ဟု ဖခင်အားနည်းပေး ပြန်၏၊ ဖခင်လည်း သားပညာရှိ နည်းပေးတိုင်း ပြုလုပ် လေ၏။ မယားမာနကျ ကံတော့ဝန်ချ အိမ်နီးချင်းမိန်းမတို့သည် ထိုမိန်းမအား အမိ... သင့် လင်ယောက်ျားသည် အခြားမိန်းမတယောက်ကို ဆောင်ယူရန် ဤမည်သောရွာသို့ သွားသတတ်”ဟု ပြောကြားကြကုန်၏၊ ထိုမိန်းမသည် ယခုငါသည် ပျက်စီးချေပြီ၊ ဤနေ့မှ စ၍ တဖန်လင့်အိမ်၌ နေခွင့်မရှိပြီဟု ကြောက်ရွံ့သည်ဖြစ်၍ ကိုးကွယ်ရာမဲ့ဖြစ်ကာ သားပညာရှိထံသို့ သွား၍ “ချစ်သား... မိခင်မှာ ချစ်သားမှတပါး ကိုးကွယ်ရာ မရှိပါ၊ ဤနေ့မှစ၍ သင်ချစ်သား အဘကို၎င်း, အဘိုးကို၎င်း တန်ဆာဆင် ထားသောဂူပုထိုးကဲ့သို့ ရိုသေစွာလုပ်ကျွေးပါမည်၊ အိမ်သို့ ဝင်ခွင့်ပြုပါ”ဟု တောင်းပန်လေ၏။ သားငယ်ဟောပြ တူနေကြ သားငယ်သည် မိခင်... နောက်တဖန် ဤသို့သောမကောင်းမှုကို မပြုပါလင့်၊ သတိနှင့်နေပါ”ဟု ပြောဆိုဆုံးမပြီးလျှင် ဖခင်လာသောအခါ- “ဖခင်... သင်ဖခင်၏မယားသည် ယုတ်မာ သောအကျင့်ရှိ၏၊ ထိုမယားသည် အကျွန်ုပ်ကိုမွေးဖွားသောအမိရင်း မှန်ပါ၏၊ ယုတ်မာသောအကျင့် ရှိဘူးသော ငါ့မိခင်သည် ယခုအခါ ယဉ်ကျေးသော ဆင်မကဲ့သို့ ယဉ်ကျေးလာပါပြီ၊ အလွန်ကောင်းသော စိတ်နှလုံးရှိလာပါပြီ၊ အိမ်သို့တဖန်ဝင်ခွင့်ပြုပါ”— ဟု မိခင်ကို ပြန်လာစေရန် ဖခင်အား တရားဟောပြီးလျှင် သွား၍ မိခင်ကို အိမ်သို့ ဆောင်ယူလေ၏၊ မိခင်သည် လင်ကို၎င်း, ယောက္ခမကို၎င်း ကန်တော့တောင်းပန်၏၊ ယဉ်ကျေး၍လာ၏၊ သား, လင်, ယောက္ခမတို့ကို ရိုသေစွာ လုပ်ကျွေးမွေးမြူလေ၏၊ ထိုနှစ်ယောက်သော ဇနီးခင်ပွန်း တို့လည်း သားပညာရှိ၏ အဆုံးအမ၌တည်၍ ကုသိုလ် ကောင်းမှုကိုပြုကုန်လျက် သေလွန်သောအခါ နတ်ပြည် သို့လားကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဒေသနာတော်ကိုဆောင်၍ သစ္စာကိုပြသည်၏အဆုံး၌ အဘကိုလုပ်ကျွေးသော ဒါယကာသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန်နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ အဘ သား ချွေးမတို့သည်--ယခုအခါလည်း အဘ သား ချွေးမ၊ *သားငယ်ပညာရှိသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) မိခင်ဖခင်၊ ကျေးဇူးရှင်၊ အစဉ်လုပ်ကျွေးရာ။ (၂) မိဘမွေးမြူ၊ သူတော်မူ၊ နိဗ္ဗူရောက်ကြောင်းသာ။ (၃) ကျွေးတုံ မကျွေး၊ လူ အလှေး၊ မြီကြွေးဆက်တိုင်းပါ။ တက္ကလဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%90%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%9C%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

မဟာဓမ္မပါလဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၄၇။ မဟာဓမ္မပါလဇာတ် တရွာလုံး တရားစောင့်သဖြင့် ငယ်ရွယ်သူများ သေရိုးမရှိ၊ အသက်ကြီးမှ သေကြရသော ဓမ္မပါလ ရွာသူ ရွာသားများအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု နတ်တို့လှည်စားဘုရားလျှောက်ထား နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ရှေ့ဦးစွာ ကြွတော်မူသဖြင့် ကပိလဝတ်ပြည် နိဂြောဓာရုံ ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် သုဒ္ဓေါဒနမင်းကြီးသည် ရဟန္တာနှစ်သောင်းနှင့်တကွ မြတ်စွာဘုရားကို နန်းတော်သို့ပင့်ဖိတ်၍ ယာဂုခဲဖွယ်ကိုကပ်လှူပြီးလျှင် ဆွမ်းမဘုဉ်းပေးမီ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ စကားပြောဟောစဉ် မြတ်စွာဘုရားအား ဒုက္ကရစရိယာ ကျင့်တော်မူခိုက် နန်းတော်သို့ နတ်တို့လာ၍ ကောင်းကင်မှာ ရပ်လျက် သိဒ္ဓတ္ထမင်းသား အာဟာရပြတ်၍ သေကြောင်း ပြောကြားကုန်၏၊ ထိုအခါ အကျွန်ုပ်သည် နတ်တို့အား “ငါ့သားတော်သိဒ္ဓတ္ထ မင်းသားမှာ ဗောဓိမဏ္ဍိုင်၌ ဘုရားမဖြစ်မီ သေရခြင်း မည်သည်မရှိ”ဟု ပြောဆို၍ မယုံကြည်ခဲ့ကြောင်း လျှောက်ထားလေ၏။ ထိုအခါမြတ်စွာဘုရားသည် “ခမည်းတော်မင်းကြီး... သင်မင်းကြီးသည် ယခုအခါ၌သာ မယုံကြည်သည်မဟုတ်၊ ရှေးအခါ၌ မဟာဓမ္မပါလပုဏ္ဏားဖြစ်စဉ် တက္ကသိုလ်ဆရာကြီးသည် သင့်ထံလာ၍ ဆိတ်ရိုးတို့ကိုပြကာ သင့်သား ဓမ္မပါလသေပြီဟု ပြောသော်လည်း မယုံကြည်” ဟုမိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု ဓမ္မပါလသတို့သား ပညာသင်သွား လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီ ပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ကာသိတိုင်း၌ ဓမ္မပါလမည်သောရွာသည် ရှိလေ၏၊ ထိုဓမ္မပါလ ရွာသားတို့သည် ကုသလ ကမ္မပထတရားဆယ်ပါးကို စောင့်ရှောက်ကြကုန်၏၊ ထိုရွာ၌ မဟာဓမ္မပါလမည်သော ပုဏ္ဏားကြီးသည်ရှိလေ၏၊ ထိုပုဏ္ဏားကြီး၏သားကား ဓမ္မပါလ သတို့သားမည်၏။ ထိုဓမ္မပါလသတို့သား အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် အဘ ပုဏ္ဏားကြီးသည် ဆရာအတွက် အသပြာတထောင်ပေး၍ တက္ကသိုလ်ပြည် ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီးထံ ပညာသင် စေလွှတ်၏၊ ဓမ္မပါလသတို့သားလည်း တက္ကသိုလ်ဆရာကြီးထံ ရောက်လျှင် အသပြာတထောင် ဆရာစားပေး၍ ပညာ သင်ကြား၏၊ တပည့်ငါးရာတို့၏ အကြီးအမှူးဖြစ်လေ၏။ ငယ်ရွယ်သေမှု ကဲ့ရဲ့ပြု ထိုအခါ ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီး၏ သားကြီးသည် သေလွန်ခဲ့၏၊ ဆရာကြီးသည် ဆွေမျိုးဉာတိ တပည့်လုလင်တို့ကို သုသာန်၌ သင်္ဂြိုဟ်စေ၏၊ ဆရာကြီးနှင့် တပည့်တို့သည် အဖန်ဖန် ငိုကြွေးကြကုန်၏၊ ဓမ္မပါလ သတို့သားကား မငိုကြွေးလေ၊ သုသာန်မှပြန်လာသောအခါ တပည့်လုလင်တို့သည် “အဆွေတို့... အကျင့်စာရိတ္တနှင့် ပြည့်စုံလျက် နုပျိုငယ်ရွယ်သော သတို့သားစဉ်လျက် သေလွန်ရ၏”ဟု ဝမ်းနည်းစွာ ပြောဆိုကြကုန်၏၊ ထိုအခါ ဓမ္မပါလ သတို့သားသည် “အဆွေတို့... နုပျို ငယ်ရွယ်စဉ် အခါ မသေသင့်သည် မဟုတ်ပါလော၊ အဘယ့်ကြောင့် သေရသနည်း”ဟု ပြော၏၊ “အဆွေ... သင်သည် သတ္တဝါတို့ သေရမြဲ ဓမ္မတာကို မသိသလော”ဟုမေး၏၊ အဆွေတို့ သိပါ၏၊ သို့သော်လည်း နုပျိုငယ်ရွယ်စဉ်မသေ၊ ကြီးရင့် အိုမင်းမှသေသည်”ဟု သိပါ၏၊ “အဆွေ... ကြီးရင့် အိုမင်းမှ သေခြင်းမှာ သင်တို့ အမျိုးအစဉ်အဆက် ပေလော”ဟု မေး၏၊ “အဆွေ...မှန်ပေ၏၊ ငါတို့အမျိုး အစဉ်အဆက်မှာ ငယ်ရွယ်သူတို့ သေရိုးမရှိကုန်၊ ကြီးရင့် အိုမင်းမှသာ သေရိုးရှိကုန်၏”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ လုလင်ပြောကြား စုံစမ်းသွား လုလင်တို့သည် ဓမ္မပါလ ပြောသော စကားကို ဆရာကြီးအား ပြောကြားကုန်၏၊ ထိုအခါ ဆရာကြီးသည် ဓမ္မပါလကိုခေါ်၍ “အမောင်... အမောင်တို့ အမျိုးမှာ ငယ်ရွယ်သူတို့မသေကုန်ဟု ကြားရသည် မှန်သလော”ဟု မေး၏၊ “ဆရာ...မှန်ပါ၏”ဟု ပြောကြားလေ၏၊ ဆရာကြီးသည် ဤဓမ္မပါလကား အလွန်လျှင်အံ့ဩဘွယ် စကားကိုဆိုဘိ၏၊ သူ့အဘထံ ငါသွား၍ စုံစမ်းမည်၊ အကယ်၍ ဟုတ်မှန်ငြားအံ့၊ အသက်ရှည်ကြောင်းဖြစ်သော နည်းလမ်းကောင်းကို ငါလည်းရခဲ့ပေမည်ဟုကြံစည်လျက် ခုနစ်ရက်ရှစ်ရက်လွန်လျှင် ဓမ္မပါလကို ခေါ်၍ တပည့်တို့ကို အတတ်ပညာသင်ကြား ဆုံးမရန် အပ်နှင်းခဲ့ပြီးလျှင် သင့် အဘထံ ငါ့ကိုယ်တိုင်သွား၍ စုံစမ်းမည်ဟု ပြောဆိုမှာ ထားခဲ့၍ ဆိတ်ရိုးတို့ကို အိတ်၌ ထည့်ပြီးလျှင် အလုပ် အကျွေး တယောက်ကိုခေါ်ကာ တက္ကသိုလ်ပြည်မှ ထွက်၍ အစဉ်အဘိုင်း ဓမ္မပါလရွာသို့ သွားလေ၏။ စုံစမ်းမှုသဘော ဆရာပြော ဓမ္မပါလရွာသို့ ရောက်လျှင် ဓမ္မပါလ၏ ဖခင်ထံသားဆရာဖြစ်သောတက္ကသိုလ်ဆရာကြီး ရောက်လာကြောင်း ပြောကြားစေ၏၊ မဟာဓမ္မပါလလည်း လျင်မြန်စွာ တံခါးအနီးသို့ လာ၍ ခရီးဦးကြိုဆို၍ အိမ်ပေါ်သို့ပင့်ဆောင်ကာ ဝတ်ကြီး ဝတ်ငယ်ကို ပြုစေပြီးလျှင် ကောင်းမြတ်သော ခဲဖွယ် ဘောဇဉ် ထမင်းတို့ဖြင့် လုပ်ကျွေးပြုစုစေ၏၊ ထမင်းစား ပြီးသောအခါ တက္ကသိုလ်ဆရာကြီးသည် မဟာဓမ္မပါလ ပုဏ္ဏားကြီးအား “အို-ပုဏ္ဏားကြီး... သင့်သားဓမ္မပါလကား ပညာရှိ၏၊ ဗေဒင်သုံးပုံ, တဆယ့်ရှစ်ရပ်သော အတတ်တို့၌ တဘက်ကမ်းရောက် တတ်မြောက်ပေ၏၊ သို့ပါသော်လည်း ယခုအခါ တစုံတရာ ရောဂါဖြင့် သေလွန်ခဲ့ပြီ၊ ခပ်သိမ်းသော သင်္ခါရတို့သည် အမြဲမရှိကုန်၊ စိုးရိမ် ပူဆွေးခြင်း မပြုပါလင့်”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ မယုံကြည်ဘွယ် ပြောင်လှောင်ရယ် ထိုအခါမဟာဓမ္မပါလသည်လက်ခုတ်တီး၍ ပြင်းစွာရယ်မောလေ၏၊ ဆရာကြီးသည် “ပုဏ္ဏားကြီး... အဘယ်ကြောင့် ရယ်မောသနည်း” ဟု မေး၏၊ ဆရာကြီး...အကျွန်ုပ်သားဓမ္မပါလကားမသေပါ၊ တစုံတယောက်သောသူ သေသည်ဖြစ်ပါလိမ့်မည်”ဟု ပြော၏၊ “ပုဏ္ဏားကြီး... ယုံကြည်လော၊ ဤအရိုးတို့ကား သင့်သားအရိုးတို့တည်း” ဟု အိတ်တွင် ထည့်လာသော အရိုးတို့ကို ထုတ်၍ ပြ၏၊ “ဆရာကြီး ဤအရိုးတို့ကား ဆိတ်ရိုး ခွေးရိုးတို့ ဖြစ်လိမ့်မည်၊ အကျွန်ုပ်သား ဓမ္မပါလကားမသေ၊ အမှန်စင်စစ်ကား-ကျွန်ုပ်တို့ အမျိုး၌ ဆွေမျိုး ခုနစ်ဆက် လည်သည် တိုင်အောင် ငယ်ရွယ်သူတို့ သေလွန်ဘူးသော မည်သည် မရှိကုန်၊ သင်သည် မုသားဆိုဘိ၏၊ ထိုခဏ၌ လူအပေါင်းတို့သည် လက်ခုတ်တီးကာ ပြင်းစွာ ရယ်မောကြကုန်၏။ ငယ်စဉ်မသေမှု အမေးပြု ထိုဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီးသည် မဖြစ်ဘူးမြဲ အံ့ဘွယ်သရဲကို မြင်လျှင် ဝမ်းမြောက်သည်ဖြစ်၍ ငယ်သူတို့မသေခြင်းမှာ အကြောင်းမဲ့မဟုတ်၊ အကြောင်းရှိသည် ဖြစ်တန် ရာ၏၊ မေးမည်ဟုကြံစည်ကာ- “ပုဏ္ဏားကြီး...သင်၏ အသက်ရှည်ကြောင်း အကျင့်ကား အဘယ်နည်း၊ အဘယ် မည်သော မြတ်သောအကျင့်ကိုကျင့်သနည်း၊ ဤအသက်ရှည်ခြင်းအကျိုးသည် ကောင်းစွာ ကျင့်အပ်သော အဘယ်မည်သော အကျင့်၏ အကျိုးနည်း၊ ထိုအသက်ရှည်ကြောင်း ဖြစ်သော အကျင့်ကို ပြောကြားပါ၊ အဘယ်ကြောင့် သင်တို့ အမျိုး၌ ငယ်သူတို့ မသေကုန်သနည်း”- ဟု ပုဏ္ဏားကြီးအား အသက်ရှည်ကြောင်း အကျင့်ကို မေးလေ၏။ ကမ္မပထပြုကြောင်း ရွာသူပေါင်း မဟာ ဓမ္မပါလ ပုဏ္ဏားကြီးလည်း ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီး စကားကို ကြားလျှင်– “ဆရာကြီး-အကျွန်ုပ်တို့သည် ဒါန, သီလ စသော ကုသိုလ်ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါးကို ကျင့်ကြပါကုန်၏၊ မဟုတ်မမှန်သော စကားကို မဆိုကြကုန်၊ မကောင်းမှုတို့ကို ကြဉ်ရှောင် ကြပါကုန်၏၊ အလုံးစုံသော သူယုတ်တို့ အကျင့်ကို ကြဉ်ရှောင် ကြပါကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ “ဆရာကြီး အကျွန်ုပ်တို့သည် သူယုတ်တို့ တရား, သူတော်ကောင်းတို့တရား နှစ်မျိုးလုံးကို နာကြားကြပါကုန်၏၊ သူယုတ်တို့ တရားကိုနာကြားပါသော်လည်း မနှစ်သက်ကြကုန်၊ သူယုတ်တို့ကို စွန့်၍ သူတော်ကောင်းတို့ကို မစွန့်ကြပါကုန်၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ သုံးတန်ပိုင်းမှု ဒါနပြု “ဆရာကြီး...အကျွန်ုပ်တို့သည် မလှူမီ ရှေးအဖို့၌ ဝမ်းမြောက်ကြပါကုန်၏၊ လှူစဉ်ဆဲဆဲ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ကြပါကုန်၏၊ လှူပြီးနောက် အဖို့၌လည်း ဝမ်းမြောက်ကြပါကုန်၏၊ နောင်တဖန် ပူပန်ခြင်း မရှိကြပါကုန်၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ “ဆရာကြီး... အကျွန်ုပ်တို့သည် ရဟန်း ပုဏ္ဏား အရိယာသူတော်ကောင်းတို့ကို၎င်း, ခရီးသွားတို့ကို၎င်း, သီချင်းဆို၍ တောင်းသူတို့ကို၎င်း, သာမန်လာ၍ တောင်းသောသူတို့ကို၎င်း, သူဆင်းရဲတို့ကို၎င်း ထမင်း အဖျော်တို့ဖြင့် လုပ်ကျွေးကြပါကုန်၏၊ ထို့ကြောင့်အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ ကံငါးပါးလုံအောင် ကျင့်ကြံဆောင် “ဆရာကြီး...အကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိ မယားကို ကျော်လွန်၍ တပါးသော မိန်းမတို့၌ သွားလာခြင်းမရှိကြပါကုန်၊ မယားတို့လည်း အကျွန်ုပ်တို့ကို ကျော်လွန်၍ တပါးသောယောက်ျားတို့၌ သွားလာခြင်းမရှိကြပါကုန်၊ သူ့လင် သူ့မယားတို့မှ ရှောင်ကြဉ်၍ မြတ်သော အကျင့်ကို ကျင့်ကြပါကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ “ဆရာကြီး-အကျွန်ုပ်တို့သည် သူ့ အသက်ကို သတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ကြပါကုန်၏၊ အရှင်မပေးသောသူ့ဥစ္စာကို ခိုးယူခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ကြပါကုန်၏၊ သေရည် သေရက် မသောက် ကြပါကုန်၊ မုသားမဆိုကြပါကုန်၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ ဆွေစဉ်တလျှောက် တရားစောင့် “ဆရာကြီး ကောင်းမွန် မြင့်မြတ်သော အကျင့်ရှိသော မိဘတို့မှပေါက်ပွါး လာသော သားကောင်း သမီးကောင်းတို့သည် လျှင်သောပညာ အခါခပ်သိမ်း သိစွမ်းနိုင်သော ပညာရှိကြကုန်၏၊ အကြားအမြင် များကြကုန်၏၊ မြဲမြံခိုင်ခံ့သောသီလစသော ဂုဏ်ရှိကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ် သူတို့ မသေကြပါ”။ “ဆရာကြီး...အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ အမိ, အဘ, အမ, နှစ်မ, ညီ, နောင်, သားသမီး, မယားအလုံးစုံသောသူတို့သည် တမလွန်ဘဝ၌ အပါယ်လားရမည်မှ ကြောက်သောကြောင့် ကုသိုလ် ကမ္မပထ တရားဆယ်ပါးကို ကျင့်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေကြပါ”။ ကျွန်အမှုလုပ်အစုံ တရားလုံခြုံ “ဆရာကြီး... အကျွန်ုပ်တို့ အမျိုး၌ ကျွန်ယောက်ျား, ကျွန်မိန်းမကို မှီ၍ အသက်မွေးသောသူ အလုပ်အကျွေး အမှုလုပ် အလုံးစုံသော သူတို့သည် တမလွန်ဘဝ၌ အပါယ် လားရမည်မှ ကြောက်သောကြောင့် ကုသိုလ်ကမ္မပထတရားဆယ်ပါးကို ကျင့်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့အမျိုး၌ ငယ်ရွယ်သူတို့မသေကြပါ”- ဟု ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီးအား ငယ်ရွယ်သူတို့ မသေခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော အမျိုး၏ အကျင့်စာရိတ္တကိုပြောကြားလေ၏။ တရားစောင့်ပုံ ချင်းရာစုံ ထိုနောင်ပုဏ္ဏားကြီးသည်ကုသိုလ်ကမ္မပထတရားတို့၏ အကျိုးကိုပြောလို၍– “ဆရာကြီး ကုသိုလ်ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါး သည်ကျင့်သောသူကို စင်စစ် စောင့်ရှောက်ပေ၏၊ ကောင်းစွာ ကျင့်အပ်သော ကုသိုလ်ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါးသည် ချမ်းသာသုံးပါးကိုဆောင်တတ်၏၊ ကုသိုလ် ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါးကို ကျင့်သောသူသည် အပါယ်သို့ မလားရ၊ ဤသို့အပါယ်သို့ မလားရခြင်းသည် ကောင်းစွာ ကျင့်အပ်သော ကုသိုလ်ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါး၏ အကျိုးဖြစ်၏၊ ကြီးစွာသောထီးသည်မိုဃ်းရွာသောအခါဆောင်း သောသူကို မိုဃ်းမှစောင့်ရှောက်သကဲ့သို့ ကုသိုလ် ကမ္မပထတရား ဆယ်ပါးသည် ကျင့်သောသူကို စင် စစ်စောင့်ရှောက်၏၊ မိမိ စောင့်ရှောက်အပ်သော တရားကို စောင့်ရှောက်နေသော ငါ့သားဓမ္မပါလသည် ချမ်းသာစွာအသက်ရှည်၏၊ ဆရာကြီးဆောင် ယူခဲ့သောအရိုးတို့ကား တပါးသော သတ္တဝါ၏ အရိုးတို့သာဖြစ်၏”— ဟု ဆရာကြီးအား အကျင့်စာရိတ္တနှင့်တကွ အကျိုး အာနိသံသကိုပါ ပြောကြားပြန်၏။ ရွှေပေရေးကူး တရားထူး ထိုအခါ ဒိသာပါမောက္ခ ဆရာကြီးသည် ငါလာခဲ့ခြင်းကား အကျိုးကြီးလှ၏ဟု ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဓမ္မပါလ၏ ဖခင်ပုဏ္ဏားကြီးကို ကန်တော့၍ “ပုဏ္ဏားကြီး အကျွန်ုပ် လာခြင်းကာ စုံစမ်းရန်လာခြင်းသာဖြစ်၏၊ ဤအရိုးတို့ကား သင့်သား၏အရိုးတို့ မဟုတ်ကုန်၊ သင့်သားကား အနာရောဂါမရှိ၊ ကျန်းမာပါ၏၊ အသင်တို့ စောင့်ရှောက်အပ်သောတရားကို ပေးပါလော့”ဟု တောင်းပန်ကာ ပေ တွင် ရေး၍ နှစ်ရက်သုံးရက်နေပြီးလျှင် တက္ကသိုလ်ပြည်သို့ ပြန်လေ၏၊ ဓမ္မပါလသတို့သားကိုလည်း အတတ်ပညာကို သင်ယူစေပြီးလျှင် အခြံအရံများစွာနှင့်တကွ ပို့လိုက်၏။ ဤဒေသနာတော်ကို ဆောင်၍သစ္စာကို ပြသည်၏အဆုံး၌ ခမည်းတော် သုဒ္ဓေါဒနမင်းကြီးသည် အနာဂါမိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်- ရဟန်းတို့... *ထိုအခါမယ်တော်ခမည်းတော်တို့သည်-ယခုအခါ သာကီဝင်မင်းမျိုးများ။ *ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီးသည်-သာရိပုတ္တရာ။ *ဒိသာပါမောက္ခဆရာကြီး တပည့်ပရိသတ်သည်-ဘုရားပရိသတ်။ *ဓမ္မပါလသတို့သားသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) ကုသိုလ်ဆယ်အင်၊ ကျင့်ကြံလျှင်၊ ငယ်စဉ်မသေနိုင်။ (၂) သူတော်တရား၊ နှစ်သက်ငြား၊ ငယ်ကားမသေနိုင်၊ (၃) လှူသောအခါ၊ ဝမ်းမြောက်ရာ၊ ငယ်ခါမသေနိုင်၊ (၄) အလှူခံများ၊ ပေးလှူငြား၊ ငယ်ကားမသေနိုင်။ (၅) ငါးပါးသီလ၊ စောင့်သုံးကြ၊ ငယ်ကမသေနိုင်။ (၆) ပညာရှိသား၊ ကြားမြင်များ၊ ငယ်ကားမသေနိုင်။ (၇) ယုတ်မာမှုကြဉ်၊ မကောင်းကြဉ်၊ ငယ်စဉ်မသေနိုင်။ (၈) တရားကိုစောင့်၊ ပြန်၍စောင့်၊ ဖြောင့်ဖြောင့်နိဗ္ဗာန်တိုင် ဓမ္မပါလဇာတ်ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%93%E1%80%99%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%9C%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

မဋ္ဌကုဏ္ဍလီဇာတ်

ဒသကနိပါတ် - ၄၄၉။ မဋ္ဌကုဏ္ဍလီဇာတ်သားသေ၍ ပူဆွေးငိုကြွေးနေသော ဖခင်အား သားဖြစ်သော နတ်သားသည် နည်းပရိယာယ်ဖြင့် အငိုစဲ၍ ပူပွဲငြိမ်းစေသောအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု သားချစ်သေရေး သောကဆွေး နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သာဝတ္ထိပြည်ဝယ် သူကြွယ်တယောက်အား ချစ်လှစွာသော တယောက်ထည်းသော သားသည် သေလွန်ခဲ့လေ၏။ ထိုသူကြွယ်သည် သားသေ၍ သောက နှိပ်စက်သဖြင့် ရေမချိုး၊ ထမင်းမစား၊ အမှုကိစ္စတို့၌ မစီရင်၊ မြတ်စွာဘုရားထံ ခစားဆည်းကပ်ခြင်းငှာလည်းမသွား၊ သားသည် ရှေးဦးစွာ ငါ့ကိုစွန့်ပစ်၍ သွားဘိ၏ဟု တဖြစ်တောက်တောက် ငိုကြွေးမြည်တမ်းကာသာ နေတော့၏။ ပုဏ္ဏားအိမ်ကြွ ဘုရားဟောပြ သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားလည်း မိုးသောက်ထအခါ သတ္တလောကကြီးကို ကြည့်ရှု ဆင်ခြင်လတ်သော် ထိုသောကနှိပ်စက် နေသော သူကြွယ်၏မဂ်ဖိုလ်ရခြင်းငှာ အားကြီးသော အကြောင်း ဥပနိဿယကို မြင်တော်မူ၍ ဆွမ်းခံကာ ဆွမ်းစားခြင်း ကိစ္စပြီးလတ်သော် သံဃာတော်တို့ကို လွှတ်လိုက်၍ ညီတော်အာနန္ဒာကို ခေါ်ကာ ထိုသူကြွယ်အိမ်သို့ ကြွလာ၏၊ သူကြွယ်လည်း မြတ်စွာဘုရားထံ ဆည်းကပ်လျက် လျောက်ပတ်သောနေရာ၌ နေ၏။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် “ဒါယကာ...တမလွန် ဘဝသို့ ပြောင်းသွားသော သားငယ်ကို စိုးရိမ်ပူဆွေး၍ နေသလော” ဟုမေးတော်မူ၏၊ “အရှင်ဘုရား... မှန်လှ ပါ”ဟု လျှောက်၏၊ “ဒါယကာ...ရှေးပညာရှိတို့သည် သားသေသည့်အတွက် စိုးရိမ်သောက နှိပ်စက်၍ ငိုမြည်တမ်းကြကုန်သော်လည်း ပညာရှိတို့စကားကို ရသောအခါ တောင့်တ၍ မရကောင်းသော အရာဟုသိ၍ အနည်းငယ်မျှ စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်းကို မပြုကြကုန်” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု သားသေပူဆွေး အလွန်ငိုကျွေး လွန်လေ ပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီ ပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် စည်းစိမ်ဥစ္စာများစွာ ကြွယ်ဝ သော ပုဏ္ဏားတယောက်သည် ရှိလေ၏၊ ထိုပုဏ္ဏား၏သားသည် ဆယ့်ငါးနှစ် ဆယ့်ခြောက်နှစ် အရွယ်သို့ ရောက်သောအခါ အနာနှိပ်စက်၍ သေလွန်သဖြင့် တာဝတိံသာ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်လေ၏၊ အဘပုဏ္ဏားသည် သားသေလွန်သောအခါမှစ၍ သုသာန်သို့ သွားကာ ပြာပုံကို လှည့်လည်လျက် ငိုကြွေးမြည်တမ်း၏၊ အလုံးစုံသော အမှုကိစ္စတို့ကို စွန့်လွှတ်ကာ စိုးရိမ်ပူဆွေး ငိုကြွေးမြည်တမ်းလျက် သာ နေတော့၏။ နတ်သားဆင်ခြင် ပရိယာယ်ဆင် ထိုအခါ သားဖြစ်ဘူးသော နတ်သားသည် လူ့ပြည်သို့ ကြည့်ရှု လတ်သော် အဘပုဏ္ဏားကို မြင်လျှင် ငါသည်တခုသော ဥပါယ်တမျဉ်ကို ပြု၍ စိုးရိမ်ပူဆွေး ငိုကြွေးမြည် တမ်းခြင်းကို ပယ်ဖျောက်အံ့ဟု ကြံစည်လျက် ပုဏ္ဏား၏ သားလုလင် အသွင်ကို ဖန်ဆင်း၍ တန်ဆာဆင်ကာ တခုသော နေရာ၌ရပ်လျက် လက်နှစ်ဘက်ကို ဦးခေါင်း ပေါ်၌တင်ထား၍ သည်းစွာငိုကြွေးလေ၏၊ ပုဏ္ဏားသည် ငိုသံကို ကြားလျှင် သားလုလင်အသွင် ဖန်ဆင်း၍ ငိုကြွေး နေသော နတ်သားကိုမြင်လျှင် သားကဲ့သို့ ချစ်ခင်လျက်– လုလင်ကိုမေး အဖြေပေး ထိုငိုကြွေးနေသော လုလင်၏ အနီးတွင် ကြည့်ရှုလျက် ပုဏ္ဏားကြီးရပ်ကာ– “ချစ်သား...သင်ကား တန်ဆာဆင်၍ ပြေပြစ်သော ရွှေနားဍောင်းကို ဝတ်ဆင်လျက် ဆန်းကြယ်သော ပန်းကိုပန်ဆင်ပြီး မွှေးကြိုင်သော စန္ဒကူး နံ့သာ လိမ်းကြံကာ လက်တို့ကို မြှောက်၍ သုသာန် အလယ်မှာ ဘယ်သို့သော ဆင်းရဲ နှိပ်စက်သဖြင့် ငိုကြွေးမြည်တမ်းပါသနည်း”— ဟု လုလင်အား မေးမြန်းလေ၏၊ ထိုအခါ လုလင်သည်— “ဖခင်ပုဏ္ဏား...အကျွန်ုပ်အား ရွှေဖြင့်ပြီး၍ ပြိုးပြိုးပြက် အရောင်ထွက်သော ရထားအိမ်ရှိပါ၏၊ ထိုရထားအိမ်၌ တပ်ဘို့ လှည်ဘီးအစုံကို မရပါ၊ P.4OO သားသေသဖြင့်ငိုကြွေးနေသော ဖခင်အား သတိရစေရန် လ-နေ့တို့ကို တမ်းတ၍ငိုကြွေးသော သားနတ်သားပုံ ထိုမရခြင်းကြောင့် ဖြစ်သော ဆင်းရဲဖြင့် အသက်ကို စွန့်ရပါတော့မည်”— ဟု ပုဏ္ဏားအား ပြောဆိုလေ၏။ လ-နေယူလို လုလင်ဆို ထိုအခါ ပုဏ္ဏားသည် “ချစ်သား... ရွှေဖြင့် ပြီးသော လှည်းဘီး, ပတ္တမြား ဖြင့်ပြီးသော လှည်းဘီး, ကြေးဖြင့်ပြီးသော လှည်းဘီးတို့တွင် လိုရာကိုပြောဆိုပါ၊ သင့်အတွက် ရထားကို ပြုလုပ်ပါမည်၊ လှည်းဘီး အစုံကို ရအောင် ပြုလုပ်ပေးပါမည်”— ဟုလုလင်အား လိုရာ ရထားဘီးဖြင့် ဘိတ်လေ၏၊ လုလင်လည်း– “ဖခင်... ကောင်းကင်၌ ညီနောင်ဖြစ်ကုန်သော နှစ်ပါးစုံသော လ, နေတို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထိုလ, နေအစုံဖြင့် ရွှေဖြင့်ပြီးသော အကျွန်ုပ်ရထားသည် တင့်တယ်ပါ၏”— ဟု ပုဏ္ဏားအား ပြောဆိုပြန်၏။ ပရိယာယ်ဆင်ပြော တရားဟော ထို့နောင် ပုဏ္ဏားသည် ငိုကြွေးသော လုလင်ကို ကဲ့ရဲ့ပြောဆိုလိုသဖြင့်— “ချစ်သား...သင်သည် မတောင့်တကောင်းသည်ကို တောင့်တဘိ၏၊ သင်သည် စင်စစ်မိုက် လှ၏၊ သေသော်လည်း ရနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်၊ လ, နေတို့ကို မရနိုင်ဟု ငါအောက်မေ့၏”— ဟု လုလင်အားပြောဆိုပြန်၏၊ ထိုနောင်လုလင်သည်– “ဖခင်...ထွက်ရာဝင်ရာအရပ်သည် ထင်ရှား၏၊ လ, နေ၏ အဆင်းသဏ္ဌာန်သည် ထင်ရှား၏၊ ဤကောင်းကင်၌ လ, နေနှစ်ပါးသွားသောခရီး လမ်းသည် ထင်ရှား၏၊ တမလွန်ဘဝသို့သွားသော သူသည်ကား မထင်ရှားသည်သာတည်း၊ ငိုကြွေးသော သူနှစ်ယောက်တို့တွင် အဘယ်သူ သာလွန် မိုက်သနည်း”— ဟု ပုဏ္ဏားအား မေးမြန်းကာ သတိပေးလေ၏။ လုလင်ပြောပြ သဘောကျ ထို့နောင် ပုဏ္ဏားသည် လုလင်ပြောဆိုသောစကားကို သတိရ၍ ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာဖြစ်၍– “ချစ်သား သင်သည် မှန်သောစကားကို ဆိုဘိ၏၊ သင်သည် ငိုကြွေးလျက် လ, နေတို့ကို တောင့်တသကဲ့သို့ ငါသည်လည်း ငိုကြွေးလျက် သေလွန်ပြီးသော သားကို တောင့်တဘိ၏၊ ထိုဝို ကြွေးသော သူနှစ်ယောက်တို့တွင် ငါသည်သာ အလွန်မိုက်မဲလှ၏”— ဟု သတိရသဖြင့် မိမိမိုက်ကြောင်းကို ဝန်ခံလေ၏။ သောကငြိမ်းကြောင်း တရားကောင်း ထိုနောင် ပုဏ္ဏားသည် လုလင်စကားကြားရသောကြောင့် စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်း ကင်းပျောက်လျက်– “ချစ်သား...ထောပတ်ဖြင့် သွန်းလောင်းအပ်သော မီးကို ရေဖြင့် ငြိမ်းအေးစေသကဲ့သို့ ရဲရဲတောက် သောကမီးလောင်နေသော ငါ့ကိုစင်စစ် ငြိမ်းအေးစေပြီ၊ အလုံးစုံသော စိတ်၏ပူပန်ခြင်းကို ငြိမ်းအေးစေပြီ၊ ချစ်သား... စိုးရိမ်ခြင်း နှိပ်စက်လျက် ငါ၏စိတ်နှလုံး၌ မှီနေသော သား၌ဖြစ်သော စိုးရိမ်ခြင်းကို သင်သည် နုတ်ပယ် အပ်ပေပြီ၊ သင်သည် ငါ၏ စိုးရိမ်ခြင်း ဟူသော ငြောင့်ကို နုတ်ပယ်အပ်ပြီတကား”။ “ချစ်သား... ငါသည် စိုးရိမ်ခြင်း ဟူသော ငြောင့်ကို နုတ်ပယ်အပ်ပြီးသည်ဖြစ်၍ စိုးရိမ်ခြင်း ကင်းလျက် စိတ်၏နောက်ကျခြင်း မရှိပြီ၊ သင်၏ စကားကို ကြားနာရသောကြောင့် မစိုးရိမ်တော့ပါ၊ မငိုကြွေးတော့ပါ”_ ဟု လုလင်အား ချီးကျူးကာ ဝန်ခံလေ၏။ သားကဟောပြ တရားကျ ထိုအခါလုလင်သည်‘ “ဖခင်ပုဏ္ဏား-သင်ကား သား၏အကျိုးငှါ ငိုကြွေး ဘိ၏၊ ဖခင်၏သားကား အကျွန်ုပ်ပင်တည်း၊ အကျွန်ုပ်သည် နတ်ပြည်၌ဖြစ်၏၊ ဤနေ့မှစ၍ မစိုးရိမ်ပါလင့်၊ အလှူကို ပေးပါလော့၊ သီလကို ဆောက် တည်ပါလော့၊ ဥပုသ်ကိုစောင့်ပါလော့”ဟု အဆုံးအမ ပေးပြီးလျှင် မိမိနေရာ တာဝတိံသာ နတ်ရွာသို့ သွားလေ၏။ ပုဏ္ဏားလည်း သားဖြစ်ဘူးသော နတ်သား၏ အဆုံး အမ၌တည်၍ ကုသိုလ်ကောင်းမှုကိုပြုကာ သေလွန်သောအခါ နတ်ပြည်၌ ဖြစ်လေ၏။ ဤဒေသနာတော်ကို ဆောင်၍ သစ္စာကို ပြသည်၏ အဆုံး၌ သားသေသောသူကြွယ်သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်— သူကြွယ်... ထိုအခါ နတ်သားသည်-ယခုအခါ ငါဘုရားဖြစ် လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) သားရင်းသေလွန်၊ သူကြွယ်မွန်၊ ပူပန်နှိပ်စက်ခဲ့။ (၂) သားဖြစ်ဘူးလတ်၊ ဝတိံနတ်၊ ချဉ်းကပ်ဆုံးမခဲ့။ (၃) ရေသွန်းမီးမျှ၊ ပူသောက၊ မထငြိမ်းသတဲ့။ မဋ္ဌကုဏ္ဍလီဇာတ် ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%8B%E1%80%B9%E1%80%8C%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%8F%E1%80%B9%E1%80%8D%E1%80%9C%E1%80%AE%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

ဗိဠာရကောသိယဇာတ်

ဒသကနိပါတ် - ၄၅၀။ ဗိလာရကောသိယဇာတ် ဆွေစဉ်မျိုးဆက် ပေးမြဲဖြစ်သော အလှူဝတ်ကို ဖျက်သဖြင့် သိကြားမင်း သတိရစေသော သူဌေး အကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု လှူဒါန်းပြုလေ့ လွန်ပျော်မွေ့ နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရဟန်းတပါးသည် ရဟန်းပြုသော ကာလမှစ၍ အလှူပေးလေ့ရှိ၏၊ အလှူပေးခြင်း၌ မွေ့လျော်၏၊ သပိတ်တွင်းရှိ ဆွမ်းကိုပင် မလှူဘဲစားလေ့မရှိ၊ ရေမျှကိုလည်း သူတပါးအား မလှူမူ၍မသောက်၊ ဤသို့ လှူဒါန်းပေးကမ်းခြင်း၌ အလွန်မွေ့လျော်၏။ ထိုအခါ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ စကားစပ်မိ၍ ထိုရဟန်းအကြောင်းကို ပြောဆိုနေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍ ထိုအကြောင်းကို သိတော်မူလျှင်– “ရဟန်းတို့...ရှေးအခါ ဤရဟန်းသည် သဒ္ဓါတရားမရှိ၊ အလှူခံတို့ကို မြင်၍ ကြည်ညိုခြင်းမရှိ၊ မြက်ဖျားတွင် ကပ်သောဆီပေါက်မျှကိုလည်း သူတပါးအား မပေးလေ၊ ထိုသူကြွယ်ကို ငါဆုံးမ၍ အလှူကို လှူစေပြီးလျှင် ဘဝတပါးသို့ ရောက်၍ပင် မစွန့်”ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါ အတိတီဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု လှူဒါန်းစဉ်ဆက် မျိုးမပျက် လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် သူဌေး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် ပစ္စည်းကိုဖြစ်စေ၏၊ အဘသေလွန်လျှင် သူဌေးရာထူးကို ရလေ၏။ တနေ့သ၌ ဥစ္စာများစွာကိုမြင်လျှင် ငါအလှူကြီးပေး မည်ဟု ကြံစည်လျက် အလှူတင်းကုပ်ဆောက်၍ အသက်ထက်ဆုံးပေးလှူပြီးလျှင် အသက်၏အဆုံး၌ ဤအလှူဝတ်ကို မဖျက်လင့်ဟု သားကို မှာထားခဲ့ပြီးလျှင် သေလွန်သောအခါ တာဝတိံသာနတ်ပြည်၌ သိကြားမင်း ဖြစ်လေ၏။ ဘိုးဘွားစဉ်လာ ဖျက်ဆီးကာ သူဌေးသားလည်း အလှူဝတ်ကို မဖျက်ဘဲ သေလွန်သောအခါ စန္ဒနတ်သား ဖြစ်လေ၏၊ ထိုသူဌေး၏သားသည် သူရိယနတ်သား ဖြစ်လေ၏၊ ထိုသူဌေး၏ သားသည် မာတလိ နတ်သားဖြစ်လေ၏၊ ထိုသူဌေး၏ သားသည် ပဉ္စသီခ နတ်သား ဖြစ်လေ၏၊ ဤသို့အစဉ်အတိုင်း လာခဲ့ရာ ခြောက်ယောက် မြောက်သော သားကား ကြောင်မျက်စိ ကဲ့သို့ မျက်စိ ရှိသောကြောင့် ဗိလာရကောသိယမည်၏၊ ထိုသူဌေးသည် သဒ္ဓါတရားမရှိ၊ အလှူခံတို့အားချစ်မြတ်နိုးခြင်းမရှိ၊ စိတ်ခက်ထန်၏၊ ဝန်တို၏၊ အလှူ တင်းကုပ်ကို မီးတိုက်ပြီးလျှင် အလှူခံတို့ကို ရိုက်ပုတ် နှင်ထုတ်စေ၏။ ဘိုးသိကြားမြင်ရာ လူ့ရွာလာ ထိုအခါ သိကြားမင်းသည် မိမိ၏ ရှေးကောင်းမှုကံကို ကြည့်ရှုလတ်သော် ငါ၏ သားမြေး အဆက်ဆက်တို့ကား စန္ဒနတ်သား၊ သူရိယနတ်သား၊ မာတလိနတ်သား၊ ပဉ္စသီခ နတ်သားတို့ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ခြောက်ယောက် မြောက်သော သားကား အနွယ်အဆက် ဖြတ်သည်ကို မြင်လေ၏၊ ထိုအခါ ဤသူယုတ်မာကို ဆုံးမ၍ အလှူ၏အကျိုးကို သိစေမည်ဟု ကြံစည်လျက် စန္ဒနတ်သား၊ သူရိယနတ်သား၊ မာတလိ နတ်သား၊ ပဉ္စသီခ နတ်သားတို့ကို ခေါ်၍ ထိုအကြောင်းကို ပြောကြားပြီးလျှင် ထိုသူဌေးသားကို ဆုံးမရန် နတ်သား လေးယောက်နှင့်တကွ ဗာရာဏသီပြည်သို့ သွားလေ၏။ ပုဏ္ဏားအိုဟန်သွင် အလှူခံဝင် ထိုခဏ၌ သူဌေးသည် မင်းကြီးကိုခစား ရန်သွားရာ ခုနစ်ခုမြောက်တံခါးမုခ်သို့ ရောက်၍ ခရီးလမ်းမကို ကြည့်ရှုလျက် စင်္ကြံသွားကာနေ၏၊ သိကြားမင်းလည်း ငါဝင်ပြီးမှ အစဉ်အတိုင်း လိုက်ခဲ့ကြဟု မှာထားပြီးလျှင် ပုဏ္ဏားအဟန်ဖြင့် သူဌေးထံ၌ရပ်၍ “အို-သူဌေးကြီး...ငါ့အားထမင်းပေးပါ လော့”ဟု ပြော၏၊ “ပုဏ္ဏား...ဤ အိမ်၌ သင့်ပေးဘို့ ဤ ထမင်းမရှိ၊ အခြားအိမ်သို့ သွားလေ”ဟု နှင်၏၊ “အို-သူဌေးကြီး.. ပုဏ္ဏားတို့ ထမင်းတောင်းသော် မုချပေးရမည်”ဟု ပြော၏၊ “ပုဏ္ဏား... ငါ့အိမ်၌ ချက်ပြီးထမင်း, ချက်လတံ့ ထမင်းမရှိ၊ အခြားအိမ်သို့ သွားလေ”ဟု တဖန် နှင်ပြန်၏၊ “အို-သူဌေးကြီး... တစုံတခု ချီးမွမ်းသော ဂါထာကို ရွတ်ဆိုမည်၊ နားထောင်ပါ” ဟု ပြော၏၊ “ပုဏ္ဏား မထောင်လိုဘူး၊ ငါ့အိမ်မှာ မရွတ်လင့်”ဟု တားမြစ်လေ၏။ ဒါနကျိုးတရား သူဌေးဟောကြား သိကြားမင်းသည် သူဌေး ပြောသော စကားကို မကြားဟန်ပြု၍- “အို-သူဌေးကြီး... သူတော်ကောင်းတို့သည် မချက်ရသော်လည်း ဆွမ်းခံ၍ရသော ထမင်းကိုပင် လှူလိုကြကုန်၏၊ သင်ကားချက်ရပါလျက် အဘယ်ကြောင့် မလှူသနည်း၊ မလှူခြင်းသည် မလျောက်ပတ်” “အို-သူဌေးကြီး... အလှူမည်သည်ကို ဝန်တိုခြင်းကြောင့်၎င်း၊ မေ့လျော့ခြင်းကြောင့်၎င်း၊ ဤအကုသိုလ်တရား နှစ်ပါးတို့ကြောင့် မလှူ၊ အလှူ၏ အကျိုးကို ... လိုလားတောင့်တသော ပညာရှိသည် လှူအပ်သည်သာတည်း”- ဟု သူဌေးအား ဂါထာရွတ်ဆိုကာတရားဟောလေ၏။ သူဌေးကြီးသည် သိကြားမင်း စကားကို ကြားလျှင် ကောင်းပြီ အိမ်ထဲဝင်နေပါ၊ ထမင်းအနည်းငယ် ရလိမ့်မည်ဟု ပြော၏၊ သိကြားမင်းသည် အိမ်သို့ဝင်၍ ဂါထာကိုသာ ရွတ်ဆို၍နေ၏။ ဒါနကျိုးသဘော ပုဏ္ဏားဟော ထို့နောက် စန္ဒနတ်သားလည်း ပုဏ္ဏား အဟန်ဖြင့် “အို-သူဌေးကြီး... ထမင်း ပုဏ္ဏားဟော ပေးပါလော့” ဟု ပြောလာပြန်၏။ သင့်ဘို့ထမင်းမရှိ၊ သွားလော့”ဟု နှင်ပြစ်ပြန်၏၊ “သူဌေးကြီး...သင့်အိမ်တွင်း၌ ပုဏ္ဏားတယောက် ရှိ၏၊ ဆွမ်းကျွေးလိမ့်ယောင်တကား”ဟုပြောဆိုပြီးလျှင်– “အို-သူဌေးကြီး... ဝန်တိုသော သူသည် ငတ်မွတ်ခြင်း ဆာလောင်ခြင်းဘေးမှ ကြောင့်ကြသဖြင့်သာမလှူလေ၊ ထိုငတ်မွတ်ခြင်း ဆာလောင်ခြင်း ဘေးသည်လည်း မလှူသော သူအားသာ နှိပ်စက်ဘိ၏၊ ဝန်တိုသောသူသည် ငတ်မွတ်ခြင်းဆာလောင် ခြင်းဘေးမှကြောက်၏၊ ပစ္စုပ္ပန်တမလွန်လောက၌ ငတ်မွတ်ခြင်း ဆာလောင်ခြင်းဘေးသည် ဝန်တို သောသူကိုသာ နှိပ်စက်ဘိ၏၊ ထို့ကြောင့် ဝန်တိုခြင်းမစ္ဆေရကို ပယ်ဖျောက်၍ မစ္ဆေရ ဟူသော အညစ်အကြေးကို နှိမ်နင်း၍ ပေးလှူပါ၊ ကောင်းမှုတို့ကား တမလွန်လောက အဆက်ဆက်၌ သတ္တဝါတို့၏ ထောက်တည်ရာဖြစ်ကုန်၏”— ဟု တရားဟောပြန်၏၊ သူဌေးကြီးသည် စန္ဒနတ်သား၏ စကားကို ကြားပြန်လျှင် ကောင်းပြီ အိမ်ထဲဝင်နေပါ၊ ထမင်းအနည်းငယ် ရလိမ့်မည်ဟု ပြော၏၊ စန္ဒနတ်သားလည်း ဝင်၍ သိကြားမင်းအထံ၌နေ၏။ ကုသိုလ်ပြုငြား သုဂတိလား ထို့နောက် သူရိယ နတ်သားသည် လာပြန်၍ ထမင်းတောင်းပြီးလျှင်- “အို-သူဌေးကြီး...သူယုတ်မာတို့သည်လှူနိုင်ခဲ သောအလှူဒါနကို ပေးလှူကုန်သော ပြုနိုင်ခဲသော ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ပြုကုန်သော သူတော်ကောင်း တို့သို့ အတုလိုက်၍ မပြုကုန်၊ သူတော်ကောင်းတို့ အကျင့်ကို သူယုတ်မာတို့ လိုက်နိုင်ခဲ၏၊ ထိုကြောင့် ဤပစ္စုပ္ပန်ဘဝမှ သေလွန်သည်ရှိသော် သူတော်ကောင်းတို့လားရာဂတိနှင့် သူယုတ်မာတို့ လားရာ ဂတိသည် ထူးခြားလှ၏၊ သူယုတ်မာတို့ကား ငရဲသို့ လားရ၍ သူတော်ကောင်းတို့ကား နတ်ပြည်သို့ လားရကုန်၏”— ဟု တရားဟောပြန်၏၊ သူရိယ နတ်သားကိုလည်းကောင်းပြီ၊ အိမ်ထဲဝင်နေပါ၊ ထမင်းအနည်းငယ် ရလိမ့်မည် ဟု ပြော၏၊ သူရိယနတ်သားလည်း ဝင်၍နေပြန်၏။ ကံကိုအာရုံပြု လှူဒါန်းမှု ထို့နောက် မာတလိ နတ်သားလည်း လာပြန်၍ ထမင်းတောင်းပြီးလျှင်– “အို-သူဌေးကြီး... အချို့သော ပညာရှိတို့သည် အနည်းငယ်သော အလှူဝတ္ထုကိုလည်း လှူကြကုန်၏၊ အချို့သော ဝန်တိုသောသူတို့သည် အလှူဝတ္ထုများစွာတို့နှင့် ပြည့်စုံပါလျက်လည်း မလှူကြကုန်၊ ကံ, ကံ၏ အကျိုးကို ယုံကြည်၍ အနည်း ငယ်မျှလှူအပ်သော အလှူဒါနကို အသပြာတထောင်ကို စွန့်၍လှူအပ်သော အလှူဒါနနှင့် အတူအမျှ နှိုင်းယှဉ်အပ်၏”— ဟု တရားဟောပြန်၏၊ သူဌေးကြီးသည် မာတလိ နတ်သားကိုလည်း အိမ်ထဲဝင်၍ နေစေပြန်၏။ ဓမ္မိယလဒ္ဓ မွန်မြတ်လှ ထို့နောက် ပဉ္စသီခ နတ်သားသည် လာပြန်၍ ထမင်းတောင်းပြီးလျှင်– “အို-သူဌေးကြီး...တရားကိုကျင့်သောရဟန်းသည် တရားနှင့်အညီ ရှာမှီးခြင်းဟူသော ဆွမ်းခံ အကျင့်ကိုသာ ကျင့်ရာ၏၊ သားမယားကို ကျွေးမွေးသောသူသည် အလှူဝတ္ထု အနည်းငယ်ပင်ရှိသော်လည်း လှူဒါန်း၍သာ တရားကိုကျင့်ရာ၏၊ သူတပါးတို့ကို နှိပ်စက်၍ရသော ဥစ္စာတထောင် တထောင်ကို စွန့်လှူသော သူတသိန်းတို့၏ အလှူတို့သည် တရားသဖြင့်ရသော ဆင်းရဲ၏ အလှူကို တဆယ့် ခြောက်စိတ်စိတ်၍ တစိတ်မျှ မမှီနိုင်ကုန်”— ဟု အလှူ၏အကျိုးတရား ဟောပြန်၏။ ဒါနအကျိုးက ဆန်းကြယ်လှ ထိုအခါ သူဌေးကြီးသည် ပုဏ္ဏားပြောကြားသော အဓိပ္ပါယ်ကို မသိသည် ဖြစ်၍— “အို-ပုဏ္ဏားဥစ္စာတသိန်းကိုစွန့်လှူအပ်သော လှုသည် အဘိုး များစွာ ထိုက်သောကြောင့် အကျိုးများစွာသင့်ပါလျက်၊ ထိုအလှူသည်အဘယ်ကြောင့် တရားသဖြင့်ရသော ဥစ္စာအနည်းငယ်ကို စွန့်လှူအပ်သောအလှူကို မမှီနိုင်သနည်း” အို-ပုဏ္ဏား...သူတပါးတို့ကိုနှိပ်စက်၍ရသော ဥစ္စာ တထောင် တထောင်ကို စွန့်လှူသောသူ တသိန်းတို့၏ အလှူတို့သည် အနည်းငယ် လှူအပ်သော သူဆင်းရဲ၏အလှူကိုအဘယ်ကြောင့်တဆယ့် ခြောက်စိတ်စိတ်၍ တစိတ်မျှ မမှီနိုင်ကုန်သနည်း”— ဟု ပဉ္စသီခနတ်သားကိုမေးလေ၏။ ထူးဆန်းကျိုးပေး ဒါနရေး ထိုအခါ ပဉ္စသီခ နတ်သားသည် သူဌေးကြီးအား ဒါန အကျိုး၏ ထူးဆန်းစွာပေးပုံကိုပြောလို၍- အို-သူဌေးကြီး... မညီမညွတ်သော ကာယကံ စသည်၌တည်သောအချို့သောသူတို့သည်သူတပါးတို့ကို ပင်ပန်းစေ၍၎င်း, သတ်ဖြတ်ညှဉ်းဆဲစေ၍၎င်း, စိုးရိမ်ပူပန်စေ၍၎င်း လှူဒါန်းကြကုန်၏၊ မျက်ရည်ကျစေလျက် ဒဏ်ပေးခြင်းနှင့်တကွဖြစ်၍ တရား နှင့်မညီသော ထိုအလှူသည် တရားနှင့် ညီသော အနည်းငယ်သော အလှူကို မမှီနိုင်”၊ “အို-သူဌေးကြီး... ဤသို့လျှင် သူတပါးတို့ကို နှိပ်စက်၍ရသော ဥစ္စာတထောင်တထောင်ကို စွန့်လှူသောသူတသိန်းတို့၏ အလှူသည် အနည်းငယ် လှူအပ်သော သူဆင်းရဲ၏အလှူကို တဆယ့်ခြောက် စိတ် စိတ်၍ တစိတ်မျှမမှီနိုင်”— ဟု အဓိပ္ပါယ်ကို ရှင်းလင်းစွာ ဖြေဆိုလေ၏။ နွားစာကြွေးမှု သူဌေးအလှူ သူဌေးကြီးသည် ပဉ္စသီခ နတ်သားကိုလည်း အိမ်ထဲသို့ဝင်စေပြန်၏၊ ဤသို့လျှင် သိကြားမင်းနှင့်တကွ လေးယောက်သော နတ်သားတို့သည် စုမိကုန်၏၊ ထိုအခါ ဗိလာရကောသိယသူဌေးကြီးသည် ကျွန်မကို ပုဏ္ဏားတို့အား တကွမ်းစားသော စပါးနှံကို ပေးရန်စေခိုင်း၏၊ ကျွန်မလည်း စေခိုင်းတိုင်းပြု၏၊ ပုဏ္ဏားတို့လည်းအလှူမခံကုန်၊ တဖန်ဆန်ကို ပေးရန် စေခိုင်းပြန်၏၊ အလှူမခံကုန်၊ တဖန်နွားစားဘို့ ချက်ထားသော ထမင်းကို ပေးစေပြန်၏၊ ထိုအခါ ကျွန်မသည် နွားစာထမင်းတို့ကို ခူး၍ပေးပြန်၏။ ပုဏ္ဏားတို့ဟန်ဆောင် နင်သေယောင် ပုဏ္ဏားယောင်ဆောင်သော သိကြားမင်းနှင့်တကွ နတ်လေးယောက်တို့သည် ထိုနွားစာထမင်းကို အသီးအသီးဆုပ်၍ ခံတွင်း၌ထည့်၍ လည်ချောင်း၌နင်စေလျက် မျက်ဖြူလန်ကုန်၍ မိန်းမောကုန်လျက် သူသေကဲ့သို့လျောင်းကြကုန်၏၊ ကျွန်မသည် ပုဏ္ဏားတို့ကိုမြင်လျှင် သေပြီမှတ်ထင်၍ သူဌေးကြီးထံသွားကာ နွားစာထမင်းကြမ်းကို မမျိုနိုင်ဘဲ ပုဏ္ဏားတို့ သေကုန်ပြီဟု ပြောကြားလေ၏၊ သူဌေးကြီးလည်း ယခုအခါ ယုတ်မာသောသူဌေးသည် နွားစာထမင်းကိုကျွေး၍ နူးညံ့သောပုဏ္ဏားတို့ မမျိုနိုင်သဖြင့် သေကြရကုန်၏၊ မုချကဲ့ရဲ့ကြမည်ဟု ကြံစည်လျက် ကျွန်မကို နွားစာထမင်းတို့ကို ပယ်စွန့်စေပြီးလျှင် မွန်မြတ်သော အရသာရှိသော သလေးထမင်းတို့ကို ပေးစေပြန်၏။ သူဌေးသဘော မုသားပြော ထို့နောက်သူဌေးကြီးသည် ခရီးလမ်းမ၌ သွားသောသူတို့ကိုခေါ်၍ စည်းဝေးစေပြီးလျှင်– “အချင်းတို့...ကြည့်ရှုကြပါကုန်၊ ငါစားသောနည်းဖြင့် မွန်မြတ်သော သလေးထမင်းကို ပေးပါလျက် လောဘကြီးလှ၍ ထမင်းလုပ်ကြီးစွာ ခွန့်သောပုဏ္ဏားတို့သည် မမျိုနိုင်ဘဲ နင်၍သေကြကုန်၏၊ ငါ၏ အပြစ်မဟုတ်ကြောင်း သိကြပါကုန်”ဟု ပြောဆိုတိုင် ကြားလေ၏။ သူဌေးလိမ်မှု ကဲ့ရဲ့ပြု ထိုအခါ ပုဏ္ဏားတို့သည်ထကုန်၍ လူအပေါင်းကိုကြည့်ရှုလျက် “အို-လူအပေါင်း တို့... နားထောင်ကြကုန်လော့၊ ဤသူဌေးကြီးကား မဟုတ်မမှန်သောစကားကို ပြောဆိုဘိ၏ ရှေးဦးစွာ နွားစာထမင်းကို ပေး၍ ငါတို့သေဟန်ဆောင် နေသောအခါမှ သလေးထမင်းကိုခူး၍ ထားစေ၏”ဟု ပြောဆိုလျက်စားပြီး ထမင်းတို့ကိုအန်ထုတ်ကာ မြေ၌ထွေး၍ ပြကြကုန်၏၊ ထိုအခါလူအပေါင်းတို့သည် “ဟယ်သူဌေး မိုက်... သင်သည် လှူဒါန်းမြဲ အနွယ်အဆက်ကို ဖျက်ဆီးဘိ၏၊ အလှူတင်းကုပ် မီးတိုက်စေဘိ၏၊ အလှူခံတို့ကိုလည်း ရိုက်ပုတ်ကာ လည်ကိုကိုင်၍ နှင်ထုတ်စေဘိ၏၊ နူးညံ့သော ပုဏ္ဏားတို့အားလည်း ကြမ်းထန်းသော နွားစာထမင်းကို ပေးဘိ၏၊ သင့်အိမ်ရှိသောဥစ္စာတို့သည် လည်ပင်း၌ဆွဲ၍ သွားရမည်လော”ဟု ပြောဆိုလျက် ... ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ကြ ကုန်၏။ သိကြားပြောပြ ဖြစ်စဉ်ဘဝ ထိုခဏ၌ သိကြားမင်းသည် “အချင်းတို့... ဤအိမ်၌ရှိသော ဥစ္စာတို့သည် မည်သူ့ ဥစ္စာတို့နည်း၊ သိကြကုန်၏ လော”ဟု မေး၏၊ “အရှင်...မသိပါကုန်”ဟု ပြောကုန်၏၊ “အချင်းတို့... ဤမြို့ဝယ် ဤမည်သော မင်းလက်ထက် မဟာသူဌေးကြီးသည် အလှူတင်းကုပ်ကို ဆောက်၍ အလှူကြီးကိုပေး၏ဟု ကြားဘူးကြသလော”ဟု မေး၏၊ “အရှင်... ကြားဘူးကြပါ၏”ဟု ပြောကြ၏၊ “အချင်းတို့... ထိုအလှူကြီးကို ပေးလှူသော သူဌေးကြီးကား ငါပင်ဖြစ်၏၊ ငါကား အလှူကြီးကို ပေးလှူသဖြင့် သိကြားမင်း ဖြစ်ရ၏၊ ငါ၏သား မြေးအဆက်ဆက်တို့ကား စန္ဒနတ်သား; သူရိယနတ်သား, မာတလိနတ်သား, ပဉ္စသီခနတ်သားတို့ ဖြစ်ကြရကုန်၏”ဟု ပြောဆိုကာ နတ်သားအသီး အသီးတို့ကို ပြလေ၏၊ အထူးအားဖြင့် ပဉ္စသီခနတ်သားကား ထိုသူဌေးယုတ်၏ အဘပင်တည်း။ ကောင်းကင်ပျံကြွ သိကြားဆုံးမ ဤသို့လျှင် အလှူမည်သည် အကျိုးရှိ၏၊ ပညာရှိတို့သည် လှူဒါန်းကြကုန်၏ ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် လူတို့ယုံကြည်လောက်အောင် ငါးဦးလုံး နတ်သိကြားအသွင်ဖြင့် ကောင်းကင်သို့ ပျံတက်၍ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါဖြင့် ထွန်းလင်းစေကုန်၏။ ထို့နောက် သိကြားမင်းသည် ကောင်းကင်မှနေ၍ “အို-လူအပေါင်းတို့... ဤသူဌေးယုတ်ကား အနွယ် အဆက်မှ ဆင်းသက်လာသော အလှူကိုဖျက်ဆီး၍ အလှူခံတို့ကို နှင်ထုတ်သည့်အတွက် ငရဲသို့ ကျရမည်ကို သနား၍ ဤအရပ်သို့လာရ၏”ဟု ပြောဆိုပြီးလျှင် ဒါနသီလစသော ကုသိုလ်ကောင်းမှု၏ အကျိုးကို ဟောပြောဆုံးမလေ၏။ ဘိုးဘွားစဉ်မပျက် ကုသိုလ်ဆက် ဗိလာရကောသိယသူဌေးလည်း သိကြားမင်း၏ စကားကိုကြားရလျှင် သတိရ၍ လက်နှစ်ဘက်ကို ဦးခေါင်း၌တင်၍ လက်အုပ်ချီကာ “အရှင်သိကြားမင်း...အကျွန်ုပ်သည် ယနေ့မှစ၍ အနွယ်အဆက်မှဆင်းသက်လာသော အလှူဝတ်ကို ဆက်၍ပေးပါအံ့၊ အယုတ်သဖြင့် ရေဒန်ပူကို အစပြု၍ပေး လှူပါအံ့”ဟု ဝန်ခံလေ၏။ သိကြာမင်းလည်း ဗိလာရကောသိယသူဌေးကို ဆုံးမ၍ ငါးပါးသီလ၌တည်စေပြီးလျှင် နတ်သားလေးယောက်နှင့် တကွ မိမိတို့နေရာ တာဝတိံသာနတ်ပြည်သို့ သွားလေ၏၊ သူဌေးလည်း အသက်ထက်ဆုံးအလှူပေး၍ သေလွန်သောအခါ တာဝတိံသာနတ်ပြည်၌ ဖြစ်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန်နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်- ရဟန်းတို့... ထိုအခါ ဗိလာရကောသိယ သူဌေးသည်-ယခုအခါ ပေးလှူသောရဟန်း။ *စန္ဒနတ်သားသည်-သာရိပုတ္တရာ။ *သူရိယနတ်သားသည်-မောဂ္ဂလာန်။ *မာတလိနတ်သားသည်-ကဿပ။ *ပဉ္စသီခနတ်သားသည်-အာနန္ဒာ။ *သိကြားမင်းသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) ကိုယ်, နှုတ်, စိတ်ကား၊ မမျှငြား၊ ထား၍လှူခဲ့မူ၊ (၂) ပင်ပန်းခဲ့စေ၊ သက်ညှင်းလေ၊ ဖြစ်စေစိုးရိမ်ဘူ။ (၃) မျက်ရည်ယိုစေ၊ ဒဏ်ထားလေ၊ မှတ်လေမတရားလှူ။ (၄) ဥစ္စာမတရား၊ လှူဒါန်းငြား၊ များလည်းကျိုးနဲဟူ၊ (၅) တရားဥစ္စာ၊ လှူဒါန်းရာ၊ များစွာကျိုးများဟူ။ ဗိလာရကောသိယဇာတ် ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%97%E1%80%AD%E1%80%A0%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%AC%E1%80%9E%E1%80%AD%E1%80%9A%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

သတင်းမှား

သတင်းမှား သည် မမှန်ကန်သော သို့မဟုတ် လွဲမှားသော အချက်အလက် ဖြစ်ပေသည်။ ၎င်းသည် တမင်တကာ လှည့်ဖြား ပြီး ဖြ န့် ဝေထားသော မဟုတ်မမှန်သော သတင်းအချက်အလက်များနှင့် ကွဲပြားခြားနားသည်။ ကောလဟာလများ သည် မည်သည့် အရင်းအမြစ်မှ ရည်ညွှန်းခြင်းမရှိသော အချက်အလက်များဖြစ်သည် ဖြစ်သောကြောင့် ယုံကြည်စိတ်ချရခြင်းမရှိသည့်အပြင် မကြာခဏ အတည်မပြုနိုင်သေးသော်လည်း မှန်သည်ဖြစ်စေ မှားသည်ဖြစ်စေ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော်လည်း ဝေါဟာရများ၏ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်များသည် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အကြောင်းအရာများကြားတွင် ကွဲပြားနိုင်သည်။ နောက်မှပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်လျှင်ပင်၊ သတင်းမှားများသည် လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် မှတ်ဉာဏ်အပေါ် လွှမ်းမိုးမှုဆက်လက်ရှိနေနိုင်သည်။ လူတွေဟာ သူတို့နားထောင်နေတဲ့ ဒါမှမဟုတ် ဖတ်နေတဲ့အရာနဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆက်စပ်နေတာကြောင့် သတင်းမှားတွေကို ယုံကြည်ဖို့ ပိုလွယ်သွားနိုင်ပါတယ်။ ဆိုရှယ်မီဒီယာ၏ အခန်းကဏ္ဍသည် လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွင်း သတင်းအချက်အလက်များကို အချိန်မရွေး အလွယ်တကူရရှိနိုင်စေကာ လူအုပ်စုများစွာကို ၎င်းတို့၏ အချက်အလက်များနှင့် တစ်ချိန်တည်းတွင် ချိတ်ဆက်ပေးသည်။ နည်းပညာတွေ တိုးတက်လာတာနဲ့အမျှ လူတွေက သတင်းအချက်အလတ်တွေ ဆက်သွယ်ပြောဆိုပုံနဲ့ သတင်းမှားတွေ ပြန့်နှံ့လာပုံအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိပါတယ်။ သတင်းမှားများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏အသိုင်းအဝိုင်း၊ နိုင်ငံရေးနှင့် ဆေးဘက်ဆိုင်ရာနယ်ပယ်တို့ကို လွှမ်းမိုးသည့် လူ့အဖွဲ့အစည်းများ၏ သတင်းရယူနိုင်စွမ်းအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ကိုးကား

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%9E%E1%80%90%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BE%E1%80%AC%E1%80%B8

ဘူရိပဉှဇာတ်

'''ဒသကနိပါတ် - ၄၅၂။ ဘူရိပညဇာတ် [ဤဘူရိပညဇာတ်သည် မဟာဥမင်္ဂဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတံ့။ ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%98%E1%80%B0%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%95%E1%80%89%E1%80%BE%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

မဟာမင်္ဂလဇာတ်

ဒသကနိပါတ် - ၄၅၃။ မဟာမင်္ဂလဇာတ် မင်္ဂလာတရား ၈-ပါးကိုဟောကြားသော ဆရာရသေ့ကြီးအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု ရူပါရုံမြင်မှု မင်္ဂလာပြု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန် ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် ရာဇဂြိုဟ်ပြည် စည်းဝေးရာစရပ်၌ လူအပေါင်းတို့စည်းဝေးကြရာမင်္ဂလာ ရှိ၏၊ မင်္ဂလာမရှိဟူသော စကားကိုစွဲ၍ ဘယ်အရာဝတ္ထု ဘယ်တရားသည် မင်္ဂလာမည်သနည်းဟု အမေးပြဿနာ တခုသည် ပေါ်ထွက်လာလေ၏။ လူအပေါင်းတို့တွင် လူတယောက်သည် “အချင်းတို့... ကောင်းသော ရူပါရုံကို မြင်ရခြင်းသည် မင်္ဂလာမည်၏၊ အမှန်အားဖြင့် နံနက် စောစောထ၍ ကိုယ်လုံး ပြုသော နွားလားဥဿဘကို၎င်း၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင် မိန်းမကို၎င်း၊ ငါးကြင်းကို၎င်း၊ ရေပြည့်အိုးကို၎င်း၊ ဆီဦး, ထောပတ်, နွားနို့ ဃနာထမင်းကို၎င်း၊ အစာမချေသေးသော ပုဆိုးကို၎င်း မြင်ရ၏၊ ဤသို့မြင်ရခြင်းသည် မင်္ဂလာမည်၏”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ လူတယောက်သည် “အချင်းတို့... ကြားသိတွေ့မြင် မင်္ဂလာထင် ကောင်းသောရူပါရုံကို မြင်ရခြင်းသည် မင်္ဂလာမမည်၊ ကောင်းသော သဒ္ဒါရုံ ကိုကြားရခြင်းသာ မင်္ဂလာမည်၏၊ အမှန်မှာ ပြည့်ဝ၏၊ ပွါး၏၊ တက်၏၊ ချမ်းသာ၏၊ စားလော့၊ သောက်လော့ ဟူသောအသံကိုကြားရ၏၊ ဤသို့ကြားရခြင်းသည်မင်္ဂလာ မည်၏”ဟု ပြောဆိုပြန်၏။ တဖန် လူတယောက်သည် “အချင်းတို့...ကောင်းသောရူပါရုံကို မြင်ရခြင်း၊ ကောင်းသော သဒ္ဒါရုံကိုကြား ရခြင်းသည် မင်္ဂလာမမည်၊ ကောင်းသော ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံကို တွေ့ထိရခြင်းသည်သာ မင်္ဂလာမည်၏၊ အမှန်မှာ နံနက် စောစောကပင် မြေကြီးကို သုံးသပ်ရ၏၊ စိမ်းလန်းသော နေဇာမြက်ကို၎င်း၊ နွားချေးစိုကို၎င်း၊ စင်ကြယ် သန့်ရှင်းသောပုဆိုးကို၎င်း၊ ငါးကြင်းကို၎င်း၊ ရွှေခွက်ငွေခွက်ကို၎င်း၊ သုံးသပ်ထိတွေ့ရ၏၊ ဤသို့ သုံးသပ် ထိတွေ့ရခြင်းသည် မင်္ဂလာမည်၏”ဟုပြောဆိုပြန်၏။ မင်္ဂလာငြင်းခုန် သိကြားလျှောက်ပုံ ဤသို့ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာအယူရှိသောသူ၊ သုတမင်္ဂလာ အယူရှိသောသူ၊ မုတမင်္ဂလာ အယူရှိသောသူဟူ၍လူတို့သည် သုံးစုကွဲကြကုန်၏၊ အချင်းချင်း စေ့စပ်ခြင်းငှါ မတတ်နိုင်ကုန်၊ ဘူမစိုးနတ်မှစ၍ ဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင်အောင်ကွဲကုန်၏၊ မင်္ဂလာ အမှန်ကို ဖြေရှင်းဆုံးဖြတ်နိုင်သူမရှိ၊ အမြဲငြင်းခုန်၍သာ နေကြကုန်၏။ ထိုအခါ သိကြားမင်းသည် ဤမင်္ဂလာ ပြဿနာကို အမှန်အားဖြင့် လောကသုံးပါး၌ မြတ်စွာဘုရားမှတပါး ဖြေကြားနိုင်သူမရှိ၊ မြတ်စွာဘုရားကို လျှောက်ထားမည်ဟု ကြံစည်လျက် ညအခါ မြတ်စွာဘုရားထံ ချဉ်းကပ်၍ ရိုသေစွာ ရှိခိုးပြီးလျှင်– “ဗဟူဒေဝါမနုဿာစ”အစရှိသော ဂါထာစကားဖြင့် မြတ်စွာဘုရားအား မင်္ဂလာပြဿနာကို လျှောက်ထားလေ၏။ ဘုရားဟောကြား မင်္ဂလာတရား ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် အသေဝနာစဗာလာနံ” အစရှိသော ဂါထာ စကားတို့ဖြင့် သုံးဆယ့် ရှစ်ပါးသော မင်္ဂလာတရားတော်တို့ကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ သိကြားမင်းလည်း မင်္ဂလာတရားတော်ကို ကြားနာပြီးလျှင် မိမိနေရာ တာဝတိံသာနတ်ပြည်သို့ သွားလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် တရားသဘင်၌ မင်္ဂလာ ပြဿနာကို ဖြေကြားတော်မူခြင်းနှင့်စပ်၍ ပညာတော်ကိုချီးကျူးအံ့ဩ၍ နေကြရာ မြတ်စွာဘုရား ကြွလာတော်မူ၍သိတော်မူလျှင်– “ရဟန်းတို့...ယခုအခါ မင်္ဂလာပြဿနာ ဖြေကြားခြင်းကား အံ့ဩဘွယ်မဟုတ်သေး၊ ရှေးအခါ အလောင်းတော်ရက္ခိတ ရသေ့ဖြစ်စဉ် အကျဉ်းဖြေကြားဘူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော် မူသတည်း။ အတိတ်ဝတ္ထု လောကဖြစ်ရှု တောပျော်မှု လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် တခုသော ရွာငယ်တွင် စည်းစိမ်ဥစ္စာနှင့် ပြည့်စုံသော ပုဏ္ဏားမျိုး၌ ဖြစ်၍ ရက္ခိတဟူသော အမည်ကို မှည့်ကြကုန်၏၊ အရွယ်သို့ရောက်လတ်သော် တက္ကသိုလ်ပြည်၌ အတတ်ပညာသင်ကြားပြီးလျှင် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ကို သိမ်းဆည်း သားမယား မွေးမြူလျက်နေရာ မိဘတို့သေလွန်သဖြင့် စည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ကို ကြည့်ရှုလတ်သော် ထိတ်လန့်သော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ အလှူကြီးပေးပြီးလျှင် ကာမဂုဏ်တို့ကို စွန့်ပယ်၍ ဟိမဝန္တာသို့ဝင်ကာ ရသေ့ရဟန်းပြုပြီးလျှင် ဈာန်အဘိညာဉ်ကို ဖြစ်စေလျက် သစ်သီးကြီးငယ်တို့ဖြင့် မျှတကာနေ၏၊ တဖြည်းဖြည်း တိုးပွါးလာသဖြင့် ငါးရာသော တပည့် အခြံအရံတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။ မင်္ဂလာပြောကြား အငြင်းပွါး တနေ့သ၌ တပည့်ငါးရာတို့သည် ဆရာ ရသေ့ကို ခွင့်ပန်ကာ ချဉ်ဆား မှီဝဲအံ့သောငှါ ဒေသစာရီ သွားကြသည်ရှိသော် ဗာရာဏသီပြည်သို့ရောက်၍ မင်းဥယျာဉ်၌နေကြကုန်၏၊ ဆရာဖြစ်သောရက္ခိတရသေ့ကြီးကားဟိမဝန္တာ ဗာရာဏသီပြည်သားတို့သည် ရသေ့ငါးရာ၌ပင်နေရစ်၏၊ တို့အား ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ကြကုန်၏။ ထိုအခါ ဗာရာဏသီပြည်ဝယ် မင်းတို့ စုဝေးတိုင်ပင်ရာ စရပ်၌ မင်္ဂလာပြဿနာသည် ဖြစ်လေ၏၊ အချို့ကားဒိဋ္ဌ မင်္ဂလာကို အယူရှိကုန်၏၊ အချို့ကားသုတမင်္ဂလာကိုအယူ ရှိကုန်၏၊ အချို့ကား မုတမင်္ဂလာကိုအယူရှိကုန်၏၊ မည်သည့်အရာဝတ္ထုသည် မင်္ဂလာမည်၏ဟု အမှန်အကန် ရှင်းဆုံးဖြတ်နိုင်သူမရှိ၊ သူတဖုံငါတခြား အမျိုးမျိုးအငြင်း ပွါး၍သာနေကုန်၏။ ဆရာအထံသွား မင်္ဂလာမေးကြား မင်းနှင့်တကွ လူတို့သည် ရသေ့ငါးရာ တို့ထံသွား၍ မင်္ဂလာပြဿနာကို မေးလျှောက်ကြကုန်၏၊ ရသေ့ တို့လည်း “မြတ်သောမင်းကြီး... ငါတို့ကား မင်္ဂလာပြဿနာကို မဖြေဆိုနိုင်ကုန်၊ သို့သော်လည်း ဟိမဝန္တာ၌ နေသော ငါတို့ဆရာ ရက္ခိတ ရသေ့ကြီးကား ပညာရှိ၏၊ နတ်လူတို့ စိတ်နှလုံးကိုယူကာ မင်္ဂလာပြဿနာကို ဖြေဆိုနိုင်လတ္တံ့” ဟုပြော၏၊ “အရှင်တို့...အကျွန်ုပ်တို့သွား၍ မနာယူနိုင် ပါကုန်၊ အရှင်တို့သာသွား၍ သင်ကြား နာယူခဲ့ပြီးလျှင် အကျွန်ုပ်တို့ကိုလည်း ဖြေဆိုဟောကြားတော်မူပါ” ဟု လျှောက်ထားတောင်းပန်၏။ ဆရာတောင်းပန် မင်္ဂလာဟောရန် ရသေ့ငါးရာတို့သည် မင်းကြီးတောင်းပန်ခြင်းကို အရင်းပြုကာ ဟိမဝန္တာသို့ သွား၍ ဆရာရသေ့ကြီးထံ ရောက်လျှင် ရိုသေစွာ ရှိခိုးကုန်၍ မင်္ဂလာပြဿနာ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းကို အစမှလျှောက်ထားပြီးလျှင် ဗာရာဏသီမင်းကြီး တောင်းပန်၍ လာခဲ့ရကြောင်း၊ မည်သည့်အရာဝတ္ထုသည် မင်္ဂလာ မည်ကြောင်း ဖြေဆို ဟောကြားတော်မူပါမည့် အကြောင်း လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ ရသေ့တို့တောင်း ပန်ပြီးသောနောက်မှ တပည့်ကြီးသည်– “အရှင်ဘုရား... အကြင်သူသည် မင်္ဂလာကို တောင်းပန်သောအခါ၌ အဘယ် အတတ်ကို ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ်လျက် ဘယ်ဗေဒင်ကို သင်၍ သင်ကြားအပ်သော အတွင်း အဘယ်အတတ်ကို သင်၍ ထိုသူသည် ပစ္စုပ္ပန် တမလွန် လောက၌ စင်ကြယ် ခြင်းသို့ ရောက်သဖြင့် စောင့်ရှောက် အပ်သည်ဖြစ်၍ အဘယ်မည်သော အမှတ်ဖြင့် ပြုလုပ် ရသနည်း ဟောကြားတော်မူပါ” ဟု မင်္ဂလာပြဿနာကို မေးလျှောက်လေ၏။ နှုတ်တော်ဖွင့်ဟ မင်္ဂလာဓမ္မ ထိုအခါ ရက္ခိတရသေ့ကြီးသည် နတ်လူတို့ ယုံမှားကို ဖြတ်လျက် ဤမည်ဤမည်သော အရာဝတ္ထု အကြောင်းသည် မင်္ဂလာမည်၏ဟု ဘုရား၏ တင့်တယ်ခြင်းဖြင့်- ပဌမ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့...ဘူမဇိုဝ်းနတ်အစရှိသော ကာမာဝစရနတ်တို့ကို၎င်း, ရူပါဝစရဗြဟ္မာ, အရူပါဝစရ ဗြဟ္မာတို့ကို၎င်း, ကျောရှည် သတ္တဝါတို့ကို၎င်း, ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသည်မှ ကြွင်းသော သတ္တဝါတို့ကို၎င်း မေတ္တာဖြင့် အခါခပ်သိမ်း လေ့ကျက် ပွါးများကုန်၏၊ ခပ်သိမ်းသောသတ္တဝါတို့၌ မေတ္တာပွါးစေခြင်းကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သော မင်္ဂလာ ဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏”— ဟုပဌမ မင်္ဂလာကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက် တဖန်- ဒုတိယ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့...ခပ်သိမ်းသောလူအပေါင်းတို့အား နှိမ်ချသော ဖြစ်ခြင်းရှိ၏၊ သူငယ် မိန်းမ ယောက်ျားတို့၏ မကောင်းသဖြင့် ဆိုအပ်သော ဖရုသဝါစာကို သည်းခံလေ့ရှိ၏၊ သူတော်ကောင်းတို့အားလျော်သော စကားကိုသာ ဆိုလေ့ရှိ၏၊ ထိုသည်းခံခြင်းကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သော မင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏” ဟု ဒုတိယမင်္ဂလာကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- တတိယမင်္ဂလာ “တပည့်တို့... မြဲသောအဆွေ ခင်ပွန်းတို့ကို အတတ်ပညာဖြင့်၎င်း၊ အမျိုး၏ ပြည့်စုံခြင်းဖြင့်၎င်း၊ ဥစ္စာဖြင့်၎င်း၊ ဇာတ်ဖြင့်၎င်း မထေမဲ့မြင် မပြု၊ အကျိုးအကြောင်း ဖြစ်လာသောအခါ နှစ်သက် အပ်ကောင်းမြတ်သောပညာအကျိုးအကြောင်းကို ပိုင်းခြား စီရင်နိုင်သော ပညာရှိဖြစ်၍ အဆွေ ခင်ပွန်းတို့ကို မထေမဲ့မြင်မပြု၊ ထိုအဆွေ ခင်ပွန်းတို့၌ မထေမဲ့မြင်မပြုခြင်းကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ် သောမင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ဟောကုန်၏”— ဟု တတိယမင်္ဂလာကိုဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- စတုတ္ထ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့...မချွတ်ယွင်းစေတတ်သောအလေ့ ရှိသူအား အကျွမ်းဝင်ခြင်းသို့ရောက်သော ပညာရှိ သူတော်ကောင်းတို့သည် စင်စစ် အဆွေ ခင်ပွန်း ဖြစ်ကုန်၏၊ အဆွေခင်ပွန်းတို့အကျိုးစီးပွါးကိုမဖျက် ဆီးတတ်၊ မိမိဥစ္စာဖြင့် အဆွေခင်ပွန်းတို့အား ခွဲခြမ်းဝေဘန်လေ့ရှိ၏၊ အဆွေခင်ပွန်းရှိခြင်း အဆွေခင်ပွန်းတို့အား ဥစ္စာဆက်ဆံ ဝေဘန်ခွဲခြမ်းခြင်းကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သောမင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏”— ဟု စတုတ္ထမင်္ဂလာကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- ပဉ္စမ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့... အရွယ်တူ၏၊ အညီ အညွတ် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ နေလေ့ရှိ၏၊ လင်၏အလိုသို့ လိုက်၏၊ သုစရိုက်ဆယ်ပါးကို လိုလား နှစ်သက်၏၊ မိန်းမမြုံမဟုတ်၊ အမျိုးမြတ်၏၊ သီလရှိ၏၊ လင်ကို ရိုသေ၏၊ ဆိုခဲ့ပြီးသောဂုဏ်နှင့်ပြည့်စုံသော မယား ကောင်းရှိခြင်းကို အပြစ်မရှိစင်ကြယ်သော မင်္ဂလာ ဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏”— ဟု ပဉ္စမ မင်္ဂလာကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- ဆဋ္ဌမ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့... စင်ကြယ်သော အဖြစ်၊ လုံ့လ ရှိသောအဖြစ်၊ နှစ်ဖြာ မကွဲလတံ့သော အဖြစ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ဤသူကား စိတ်နှလုံး ကောင်း၏ဟု မင်းနှင့်တကွ လူအပေါင်းသည်သိ၏၊ ဆိုခဲ့ပြီးသော ဂုဏ်နှင့်ပြည့်စုံ၍ စိတ်နှလုံးကောင်းခြင်းကို အပြစ် မရှိစင်ကြယ်သော မင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏”— ဟု ဆဋ္ဌမ မင်္ဂလာကိုဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- သတ္တမမင်္ဂလာ “တပည့်တို့...ကံ, ကံ၏အကျိုးကို ယုံကြည်သည် ဖြစ်၍ ထမင်း, အဖျော်, ပန်းနံ့သာ, နံ့သာပျောင်းတို့ကို ကြည်ညိုသောစိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာလှူဒါန်း၏၊ ထိုလှူဒါန်း ပေးကမ်းခြင်းကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သောမင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကုန်၏”— ဟု သတ္တမ မင်္ဂလာကိုဟောကြားတော်မူ၏၊ ထို့နောက်- အဋ္ဌမ မင်္ဂလာ “တပည့်တို့ ပညာကြီးကုန်သော ငြိမ်သက်သော စိတ်ရှိကုန်သော အကြားအမြင် ရှိကုန်သော သီလရှိကုန်သော အရိယာတို့သည် နှစ်သက်သော စိတ်ရှိကုန်သည်ဖြစ်၍ ကောင်းမြတ်သော အကျင့်ဖြင့် သုတ်သင်ကုန်၏၊ ထိုရဟန္တာတို့ အလယ်၌ရအပ်သော အရဟတ္တဖိုလ်ကို အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သော မင်္ဂလာဟူ၍ ပညာရှိတို့ ဟောကြားကုန်၏”— ဟု အဋ္ဌမ မင်္ဂလာကို ဟောကြားတော်မူ၏။ မင်္ဂလာကျိုးတရား ဆရာဟောကြား ဤသို့လျှင် အရဟတ္တဖိုလ်ကို အထွတ်တင်ကာ မင်္ဂလာကြီး ရှစ်ပါးတို့ကို ဟောကြားတော်မူပြီး၍ တဖန်— “တပည့်တို့...လောက၌ဤရှစ်ပါးသောမင်္ဂလာကြီးကိုသာ အပြစ်မရှိ စင်ကြယ်သော မင်္ဂလာ မည်ကုန်၏၊ ပညာရှိတို့ ချီးမွမ်းအပ်ကုန်၏၊ နိဗ္ဗာန် တိုင်အောင် မြတ်သောချမ်းသာကို ဖြစ်စေတတ်ကုန်၏၊ ဤလောက၌ ပညာရှိသောသူသည် ဤ ရှစ်ပါးသော မင်္ဂလာကြီးတို့ကိုသာလျှင် မှီဝဲရာ၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်း–ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂ, မုတ မင်္ဂလာ၌ တခုသော မင်္ဂလာမျှလည်း ပရမတ္ထ သစ္စာ မည်သည်မရှိ၊ ထို့ကြောင့် ရှစ်ပါးသော မင်္ဂလာကြီးတို့ကိုသာ မှီဝဲရာ၏”— ဟု ရှစ်ပါးသော မင်္ဂလာကြီးတို့ကို ချီးကျူးကာ နိဂုံး စကားမြွက်ကြားတော်မူပြန်၏။ မင်္ဂလာရှစ်ပါး ပြန်ဟောကြား တပည့်အပေါင်းတို့လည်းရှစ်ပါးသော မင်္ဂလာကြီးတို့ကို သင်ကြား နာယူပြီးလျှင် ဆရာ ရသေ့ကြီးကို ပန်ကြား၍ ဗာရာဏသီပြည်သို့ သွားကာ မင်းအမှူးရှိသော ပရိသတ်အား ဆရာရသေ့ကြီးဟောသောနည်းအတိုင်း မင်္ဂလာကြီး ရှစ်ပါးကို ဟောကြားဖြေရှင်းပြီးလျှင် ဟိမဝန္တာသို့ တဖန် ပြန်၍လာကြကုန်၏၊ ထိုအခါမှစ၍ လောက၌ မင်္ဂလာတရားသည် ထင်ရှားဖြစ်လာ၏၊ မင်္ဂလာတရားကို ကောင်းစွာ ကျင့်ကုန်သောကြောင့် သေတိုင်းသေတိုင်းသော သူတို့သည် နတ်ပြည်၌ ဖြစ်ရကုန်၏၊ ရက္ခိတ ရသေ့ကြီးလည်း ဗြဟ္မဝိဟာရ တရားကို ပွားများလျက် သေလွန်သောအခါ တပည့်အပေါင်းနှင့်တကွ ဗြဟ္မာ့ပြည်၌ ဖြစ်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... . *ထိုအခါ တပည့်အပေါင်းသည်-ယခုအခါ ဘုရားပရိသတ်။ *တပည့်ကြီးရသေ့သည်-သာရိပုတ္တရာ။ *ရက္ခိတရသေ့သည် ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) သတ္တဝါအား၊ မေတ္တာပွား၊ မှတ်သားမင်္ဂလာ။ (၂) စိတ်ကိုနှိမ်ချ၊ သည်းခံက၊ မှတ်ကြမင်္ဂလာ။ (၃) မထေမဲ့ဝေး၊ ဆွေတဝေး၊ မှတ်ရေးမင်္ဂလာ။ (၄) ဆွေခင်ပွန်းတွေ၊ ဥစ္စာဝေ၊ မှတ်လေမင်္ဂလာ။ (၅) ပြည့်စုံဂုဏ်ကောင်း၊ မယားကောင်း၊ မှတ်ကြောင်းမင်္ဂလာ။ (၆) ပြည့်စုံဂုဏ်ကောင်း၊ နှလုံးကောင်း၊ မှတ်ကြောင်းမင်္ဂလာ။ (၇) ကံ, ကျိုးကိုယုံ၊ လှူဒါန်းတုံ၊ မှတ်ယုံမင်္ဂလာ။ (၈) သုတ်သင်ကျင့်ကို၊ နောက်ဆုံးဖိုလ်၊ မှတ်လိုမင်္ဂလာ။ (၉) ပြစ်မဲ့, စင်ကြယ်၊ ဤရှစ်သွယ်၊ မှီဘွယ်မင်္ဂလာ။ မဟာမင်္ဂလဇာတ် ပြီး၏။*** ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%99%E1%80%9F%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%84%E1%80%BA%E1%80%B9%E1%80%82%E1%80%9C%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA

ဃဋပဏ္ဍိတဇာတ်

ဒသကနိပါတ် - ၄၅၄။ ဃဋပဏ္ဍိတဇာတ် ကံသမင်းမျိုး, ဝါသုဒေဝ-ဗလဒေဝမင်းမျိုးတို့ ပျက်စီးရခြင်းနှင့် ဃဋပဏ္ဍိတပညာရှိအကြောင်း။ ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု သားသေကြောင်းပြု ဟောကြားမှု နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် သားသေသော သူကြွယ်ကို အကြောင်းပြု၍ အောက်ပါ အတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသတည်း။ [ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထုသည် မဋ္ဌကုဏ္ဍလီဇာတ်နှင့်တူပြီ။ အတိတ်ဝတ္ထု သ္မီးတော်ဖွါးလတ် လက္ခဏာဖတ် လွန်လေပြီးသောအခါ ဥတ္တရာပထတိုင်းဝယ် ကံသမင်းမျိုးတို့ နေရာဖြစ်သော အသိတဉ္စနမြို့၌ မဟာကံသမင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ထိုမင်းအား ကံသ, ဥပကံသမည်သော သားတော်နှစ်ယောက်တို့သည် ရှိကုန်၏၊ ဒေဝဂမ္ဘာမည်သော သမီးတော်တယောက်လည်း ရှိ၏၊ ထိုမင်းသမီး မွေးဘွားသောအခါ နိမိတ်ဖတ်တတ်သော ပုဏ္ဏားတို့ကိုမေးမြန်းရာ ပုဏ္ဏားတို့သည် ထိုမင်းသမီးက မွေးဖွားသော သားတို့သည် ကံသမင်းတို့၏ အမျိုးအနွယ်ကို ဖျက်ဆီးကုန်လတံ့ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ မဟာကံသမင်းကြီးလည်း သမီးတော်ကို အလွန်ချစ်သောကြောင့် ဖျက်ဆီးခြင်းငှါ မတတ်နိုင်၊ မောင်တော်တို့ သိလိမ့်မည်ဟု နှလုံးသွင်းကာ အသက်ထက်ဆုံးတည်၍ နတ်ရွာလားတော်မူ၏။ နှမတော်ချစ်ငြား တပင်တိုင်ထား မဟာကံသမင်းကြီး နတ်ရွာလားလတ်သော် ကံသမင်းသားသည်မင်းဖြစ်လေ၏၊ ဥပကံသမင်းသားသည် အိမ်ရှေ့မင်းဖြစ်လေ၏၊ ထိုမင်းညီနောင်တို့သည် နှမတော် ဒေဝဂမ္ဘာကို အကဲ့ရဲ့ခံရမည်မှ ကြောက်သောကြောင့် မဖျက်ဆီးဝံ့ကြကုန်၊ တစုံတယောက်သောမင်းအား မပေးစားဘဲ တပင်တိုင်နန်းပြာသာဒ်၌ထား၍ နန္ဒိဂေါပါကျွန်မနှင့် ၎င်း၏လင်အန္ဓကဝေဏ္ဍကို အလုပ်အကျွေးအစောင့်အရှောက်ထားကြကုန်၏။ မိတ်ဆွေမင်းသား ချီးမြှောက်ထား ထိုအခါဥတ္တရမဓုရပြည်၌ မဟာသာဂရမင်း မင်းပြု၏၊ ထိုမင်းအားလည်းသာဂရ, ဥပသာဂရဟု သားနှစ်ယောက်တို့သည် ရှိကုန်၏၊ ခမည်းတော် နတ်ရွာလားသောအခါ သာဂရမင်းသားသည် မင်းဖြစ်လေ၏၊ ဥပသာဂရမင်းသားကား အိမ်ရှေ့မင်းဖြစ်လေ၏၊ ထိုဥပသာဂရမင်းသားကား ဥပကံသမင်းသားနှင့် တဦးတည်းသောဆရာထံ အတတ်ပညာ သင်ဘက် အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သတတ်။ တနေ့သ၌ ဥပသာဂရမင်းသားသည် နောင်တော်သာဂရ မင်းကြီး၏ နန်းတွင်း၌ ပြစ်မှားမိသဖြင့် နောင်တော်ကို ကြောက်သောကြောင့်ထွက်ပြေးလာရာ အသိတဉ္စနမြို့ အိမ်ရှေ့မင်း ဥပကံသထံရောက်လေ၏၊ အိမ်ရှေ့မင်းလည်း ဥပ သာဂရမင်းသားကို နောင်တော်ကံသမင်းကြီးအား ပြလေ၏၊ ကံသမင်းကြီးလည်း ဥပသာဂရအား ကြီးစွာသော စည်းစိမ်ကိုပေး၍ မြှောက်စားလေ၏။ နှမတော်မြင်လျက် ချင်းချင်းစုံမက် ထိုဥပသာဂရမင်းသားသည် ဥပကံသမင်းသားနှင့်အတူ ကံသမင်းကြီးထံ အခစားသွားသောအခါ တပင်တိုင်နန်း ပြာသာဒ်ကိုမြင်၍မေးရာ နှမတော် ဒေဝဂဗ္ဘာမင်းသမီး၏စံရာ နန်းပြာသာဒ်ဖြစ်ကြောင်း သိရလျှင် မင်းသမီး၌ တပ်စွန်းသောစိတ်ရှိလေ၏၊ ဒေဝဂဗ္ဘာမင်းသမီးလည်း တနေ့သ၌ မောင်တော် ဥပကံသမင်းသားနှင့် အတူသွားသော ဥပသာဂရမင်းသားကိုမြင်၍ မေးမြန်းရာ မဟာသာဂရမင်းကြီး၏သားတော် ဥပသာဂရမင်းသားဖြစ်ကြောင်း သိရလျှင် မင်းသား၌ တပ်စွန်းသောစိတ်ရှိလေ၏။ ကျူးလွန်ပျော်မိ ကိုယ်ဝန်ရှိ တနေ့သ၌ ဥပသာဂရ မင်းသားသည် နန္ဒိဂေါပါ အထိန်းတော်ကြီးထံသွား၍ တံစိုးလက်ဆောင်ပေးပြီးလျှင်– “နှမ ဒေဝဂဗ္ဘာမင်းသမီးထံ ပို့နိုင်ပါမည်လော” ဟု မေး၏၊ “အရှင့်သား ဝန်မလေး၊ လျှောက်ထားပါဦးမည်”ဟု ဆို၍ ဒေဝဂမ္ဘာမင်းသမီးအား ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ထားလေ၏၊ ဒေဝဂမ္ဘာမင်းသမီးလည်း ပင်ကိုကပင် ဥပသာဂရမင်းသား၌ တပ်စွန်းသောစိတ်ရှိနေရကား ကောင်းပြီဟု ဝန်ခံလေ၏၊ နန္ဒိဂေါပါလည်း မင်းသမီးထံမှ အခွင့်ရလျှင် ဥပသာဂရမင်းသားကို အမှတ်ပေး၍ ညဉ့်အဖို့၌ မည်သူမျှ မသိရအောင် နန်းပြာသာဒ်ထက်သို့ တင်လေ၏၊ မင်းသမီးနှင့် မင်းသားတို့သည် အလိုရှိတိုင်း မွေ့လျော်ပျော်ပါးကြကုန်၏၊ မွေ့လျော်ပျော်ပါးဖန်များလတ်သော် ဒေဝဂဗ္ဘ မင်းသမီး၌ ကိုယ်ဝန်တည်သဖြင့် ထင်ရှား၍လာလေ၏။ လက်ထပ်ပေးစာ သမီးဖွါး ထိုအခါ မောင်တော်တို့သည် နန္ဒိဂေါပါကို ခေါ်၍ မေးကြကုန်၏၊ နန္ဒိဂေါပါ လည်းကြောက်ရွံ့သဖြင့် ဘေးမဲ့တောင်း၍ ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း အကြောင်းစုံကို လျှောက်ထားလေ၏၊ မောင်တော်တို့လည်း နှမတော်ကို မဖျက်ဆီးနိုင် သဖြင့် သမီးဘွားလျှင်ထားမည်၊ သားဘွားလျှင် ဖျက်ဆီးမည်ဟု ကြံစည်လျှက် ဥပသာဂရမင်းသားနှင့် လက်ထပ်ကြကုန်၏၊ နောက်အခါ ကိုယ်ဝန်ရင့်၍ သမီးကို ဖွားမြင်၏၊ မောင်တော်တို့ကြားလျှင် အလွန်နှစ်သက်ကုန်၍ အဉ္စနဒေဝီဟု အမည်မှည့်ကုန်၏၊ နှမတော်နှင့် ယောက်ဖတော်တို့အားလည်း ဝဍ္ဎမာနမည်သော ရွာကို ကံကျွေး ပေးကုန်၏၊ ဥပသာဂရမင်းသားလည်း ဒေဝဂဗ္ဘာကိုယူ၍ မိမိတို့စားရသော ဝုဍ္ဎမာနရွာ၌ နေလေ၏။ လိမ်လည်ပြောကြား သမီးတော်ဖွား နောက်အခါ ဒေဝဂဗ္ဘာမင်းသမီး၌ ကိုယ်ဝန်တည်ပြန်၏၊ နန္ဒိဂေါပါလည်း ထိုနေ့၌ပင် ကိုယ်ဝန်တည်၏၊ ကိုယ်ဝန်ရလတ်သော် တနေ့ထည်းပင် ဒေဝဂဗ္ဘာသည် သား ယောက်ျားမွေးဖွား၍ နန္ဒိဂေါပါသည် သမီးမိန်းမမွေးဖွား၏၊ ဒေဝဂဗ္ဘာလည်း ဖျက်ဆီးမည်ကို ကြောက်သဖြင့် မိမိသားကို လျှို့ဝှက်၍ နန္ဒိဂေါပါအားပေးပြီးလျှင် နန္ဒိဂေါပါသမီးကိုယူ၍ မိမိ၏သမီးပြုလုပ်ကာ မောင်တော်တို့အား သမီးဖွားမြင်ကြောင်း လျှောက်စေ၏၊ မောင်တော်တို့လည်း သမီးတော်ဖွားမြင်လျှင် မွေးကြဟု ခွင့်ပြုကုန်၏။ နှမတော်သား တကျိပ်ဖွါး ဤနည်းဖြင့် ဒေဝဂ ဗာမင်းသမီးသည် သားတကျိပ် မွေးဖွား၏၊ နန္ဒိဂေါပါသည် သမီးတကျိပ်မွေးဖွား၏၊ သားနှင့်သမီးကို လဲလှယ်ကြ၍ သားတကျိပ်တို့သည် နန္ဒိဂေါပါထံ၌ ကြီးပြင်းကြကုန်၏၊ သမီးတကျိပ်တို့သည် ဒေဝဂဗ္ဘာ ထံ၌ ကြီးပြင်းကြကုန်၏၊ ထိုအကြောင်းကို မည်သူမျှမသိလေ၊ သားတကျိပ်တို့တွင် ပဌမသားကား ဝါသုဒေဝမည်၏၊ ဒုတိယသားကား ဗလဒေဝမည်၏၊ တတိယသားကား စန္ဒဒေဝမည်၏၊ စတုတ္ထသားကား သူရိယဒေဝမည်၏၊ ပဉ္စမသားကား အဂ္ဂိဒေဝမည်၏၊ ဆဋ္ဌမသားကား ဝရုဏ ဒေဝမည်၏၊ သတ္တမသားကား အဇ္ဇုနမည်၏၊ အဋ္ဌမသားကား ပဇ္ဇုနမည်၏၊ နာမသားကား ဃဋပဏ္ဍိတမည်၏၊ ဒသမသားကား အင်္ကုရမည်၏၊ ထိုညီနောင်တကျိပ်တို့သည် အန္ဓကဝေဏ္ဍ ကျွန်သားညီနောင်တို့ဟူ၍ အလွန်ထင်ရှားကုန်၏။ မင်းဘဏ္ဍာလုယက် ဆိုးစွမ်းလျက် ထိုကျွန်သားညီနောင် တကျိပ်တို့သည်အရွယ် သို့ရောက်သောအခါ အားအစွမ်းနှင့်ပြည့်စုံကုန်၏၊ အလွန်ကြမ်းကြုတ်ခက်ထန်ကုန်၏၊ လုယက်ဖျက်ဆီးကုန်၏၊ မင်းအား ဆက်သသော လက်ဆောင်ပဏ္ဏာကိုပင် လုယက်ဖျက်ဆီးကုန်၏၊ ထိုအခါလူတို့သည် နန်းရင်ပြင်၌ ကျွန်သားညီနောင်တို့ တနိုင်ငံလုံး လုယက်ဖျက်ဆီးနေကြပါသည်ဟု ဟစ်အော် ကြွေးကြော်ကုန်၏၊ ကံသမင်းကြီးသည် အန္ဓကဝေဏ္ဍကို ခေါ်စေ၍ “အဘယ်ကြောင့် သားတို့ကို လုယက်ဖျက်ဆီး စေဘိသနည်း”ဟု ခြိမ်းချောက်၏၊ ဤသို့လျှင် လူတို့သည် နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်တိုင်အောင် ကြွေးကြော်ကြပြန်၏၊ အန္ဓက ဝေဏ္ဍကိုခေါ်စေ၍ ခြိမ်းချောက်ပြန်၏၊ ထိုအခါ အန္ဓက ဝေဏ္ဍသည်သေဘေးမှကြောက်သဖြင့် အလုံးစုံအကြောင်းမှန်ကို လျှောက်ထားလေ၏။ မင်းဥပါယ်ဆင် ဖမ်းရန်ပြင် မင်းကြီးလည်း အလွန် ကြောက်သဖြင့် အဘယ်အကြောင်းဖြင့် မင်းသားတို့ကို ဖမ်းကြမည်နည်း ဟု အမတ်တို့ကို မေးတော်မူ၏၊ အမတ်တို့လည်း မင်းသားတို့ကား လက်ဝှေ့သတ်ခြင်း, လက်ပမ်းလုံးခြင်းကို ပြုလေ့ရှိကုန်၏၊ လက်ဝှေ့ပွဲ, လက်ပမ်းပွဲပြုလုပ်၍ မင်းသားညီနောင် လာသောအခါ ဖမ်းမည်ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ မင်းကြီးလည်း သဘောကျသဖြင့် စာရုရလက်ပမ်းသည်နှင့် မုဋ္ဌိကလက်ပမ်းသည်တို့ကို စေလွှတ်၍ ဤနေ့မှ ခုနစ်ရက်မြောက်သော နေ့၌ လက်ဝှေ့သတ်ပွဲ, လက်ပမ်းလုံးပွဲကြီး ပြုလုပ်မည် ဟု စည်လည်စေ၏၊ မင်းရင်ပြင်၌ မဏ္ဍပ်ကြီးဆောက်လုပ်ကာ တန်ဆာဆင်၍ သူကောင်ချရာတွင်းကိုလည်း စီရင်၏။ မင်းသားလာလတ် လက်ဝှေ့သတ် ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့၌ ပွဲသဘင်ကြီးခံ လတ်သော် ကံသမင်းကြီးနှင့် အိမ်ရှေ့မင်းတို့ ကိုယ်တိုင် ကြီးကြပ်၏၊ လူတို့လည်း ညောင်စောင်း အဆင့်ဆင့်ဖြင့် ကြည့်ရှုကြကုန်၏၊ ထိုအခါ စာရုရလက်ပမ်းသည် မုဋ္ဌိကလက်ပမ်းသည်တို့သည် တန်ဆာဆင်၍ ပွဲအလယ်တွင် ကြွေးကြော်ကြုံးဝါး ကာ လက်ပမ်းပေါက် တဖြောင်ဖြောင်ခတ်လျက် သွားကုန်၏၊ မင်းသားညီနောင်တို့လည်း အဝတ်ပန်းနံ့သာတို့ကို လုယက်လိမ်းကျံဝတ်ဆင်ကာ ကြွေးကြော် ကြုံးဝါးလျက် လက်ပမ်းပေါက် တဖြောင်ဖြောင်ခတ်ပြီးလျှင် ပွဲသဘင် တွင်းသို့ ဝင်လာကြကုန်၏။ လက်ဝှေ့လူစွမ်း မင်းသားဖမ်း ထိုခဏ၌စာရုရသည် လက်ပမ်းပေါက် ခတ်ကာ ပွဲသဘင်အလယ်၌ လှည့်ပတ်လျက်နေ၏၊ ဗလဒေဝ မင်းသားသည် ဤလက်ပမ်းသည်ကို လက်ဖြင့်မထိစေအံ့ဟု ဆင်တင်းကုပ်မှ ကြီးစွာသော ဆင်ချည်သောကြိုးကိုယူခဲ့၍ ကြုံးဝါးလျက် ကြိုးကိုပစ်၍ စာရုရ၏ဝမ်း၌ ရစ်ပတ်ကာ လွန်နှစ်စကို တပေါင်းတည်းကျစ်ပြီးလျှင် အထက်သို့မြှောက်၍ ခေါင်းထက်၌ ချာချာလည် အောင် ရွှေ့ရမ်းကာ မြေ၌ ရိုက်ခတ်ပြီးလျှင် ပွဲပြင် သူကောင်ချရာတွင်း၌ ပစ်ချလိုက်၏။ မင်းလက်ဝှေ့သမား သတ်ပြန်ငြား စာရုရလက်ပမ်းသည် သေလတ်သော် ကံသမင်းကြီးသည် မုဋ္ဌိက လက်ပမ်းသည်ကို စေလွှတ်ပြန်၏၊ မုဋ္ဌိကလက် ပမ်းသည်လည်း လက်ပမ်းပေါက်ခတ်ကာ ပွဲသဘင် အလယ်၌ လှည့်လည်လျက်နေ၏၊ ဗလဒေဝလည်း မုဋ္ဌိက လက်ပမ်းသည်ကို ပုတ်ခတ်၍ အရိုးအသားတို့ကို ကြေစေပြီးလျှင်– “အမောင်... လက်ပမ်းသည်လော”ဟု မေး၏၊ “ငါလက်ပမ်းသည် ပေတကား”ဟု ပြောဆိုစဉ်ပင် “ငါသည် သင်လက်ပမ်းသည် ဟုတ်သည်ကို၎င်း, မဟုတ်သည်ကို၎င်းငါမသိ” ဟု ပြက်ရယ်ပြုကာ လက်၌ကိုင်၍ မြေ၌ ရိုက်ခတ်ကာ သေစေပြီးလျှင် ပွဲပြင်သူကောင်ချရာတွင်း၌ ပစ်ချလိုက်ပြန်၏၊ မုဋ္ဌိကလည်း သေခါနီးတွင် ဗလဒေဝကို စားရလို၏ဟု ဆုတောင်းကာ ဘီလူးဖြစ်၍ ကာလမတို့ကတောအုပ်၌နေ၏။ ဦးရီးသတ်လျက် ထီးနန်းတက် ထိုအခါ ကံသမင်းကြီးသည် ကျွန်သား ညီနောင်တို့ကို ဖမ်းကြကုန်ဟု ပြောဆိုကာ ထလေ၏၊ ဝါသုဒေဝ မင်းသားသည် စက်လက်နက်ကိုပစ်၏၊ ဦးရီးတော် မင်းညီနောင်နှစ်ပါးတို့ ခေါင်းထက်၌ကျ၍ နတ်ရွာလားကုန်၏၊ ထိုအခါ လူအပေါင်းတို့သည် အလွန်ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်ကြသဖြင့် မင်းသားညီနောင် တကျိပ်တို့၏ ခြေရင်း၌ဝပ်ကုန်လျက် ကျွန်ုပ်တို့ကိုးကွယ်ရာဖြစ်ပါကုန်ဟု လျှောက်ထားကုန်၏၊ မင်းညီနောင် တကျိပ်တို့သည် အသိတဉ္စနမြို့၌ မင်းပြုကြကုန်၏၊ မယ်တော် ခမည်းတော်တို့ကိုလည်း ထိုမြို့မှာပင် ထားကြကုန်၏။ မြို့ကိုသိမ်းရန် ကောင်းကင်ပျံ မင်းညီနောင်တို့သည် ဇမ္ဗူဒိပ် တကျွန်းလုံးမင်းအဖြစ်ကို ယူမည်ဟု မြို့မှထွက်၍ အစဉ်သဖြင့် ကာလယောနကမင်း ကိုဖမ်း၍ အယုဇ္ဈပြည်ကိုယူပြီးလျှင် ဒွါရာဝတီမြို့သို့ သွားကြကုန်၏၊ ထိုမြို့ကား မျက်နှတဘက်၌သမုဒ္ဒရာ၊ မျက်နှာ တဘက်၌ တောင်ရှိ၏၊ ဘီလူးတို့သိမ်းဆည်းသော မြို့ဖြစ် သတတ်၊ မြို့ကိုစောင့်ရှောက်သော ဘီလူးသည် ရန်သူကို မြင်လျှင် မြည်းအသွင်ဖြင့် မြည်၏၊ ထိုအခါ မြို့သည် ပျံတက်ကာ သမုဒ္ဒရာအလယ် ကျွန်းငယ် တခု၌ တည်၏၊ ရန်သူတို့သွားလတ်သော် တဖန်မိမိနေရာသို့ ပြန်၍ တည်မြဲ တိုင်းတည်၏။ ဆရာ လျှောက်ထား နည်းပြောကြား ထိုမင်းညီနောင်တို့သည် ဒွါရာဝတီ ရောက်လတ်သော် ဘီလူးသည် မြည်းအသွင်ဖြင့် မြည်၏။ မြို့သည်ပျံတက် သမုဒ္ဒရာအလယ် ကျွန်းငယ်တခု၌တည်၏၊ မြို့ကို မမြင်၍ ပြန်ကုန်လတ်သော် တဖန်မြို့လည်း တည်မြဲတိုင်းတည်ပြန်၏၊ နောက်တကြိမ် လာသောအခါလည်း ရှေးနည်းတူပင် ဖြစ်ပြန်၏၊ မင်းသားတို့သည် သိမ်းယူခြင်းငှါ မတတ် နိုင်သဖြင့် ကဏှဒီပါယနရသေ့ထံသွားကာ ထိုအကြောင်း ကိုလျှောက်ထားကုန်၏၊ ရသေ့သည် “မင်းသားတို့ ... ကျုံးအပြင်၌ မြည်းတကောင်ရှိ၏၊ ထိုမြည်းသည် ရန်သူကို မြင်လျှင် မြည်၏။ ထိုခဏ၌ မြို့သည် ကောင်းကင်သို့ တက်၍သွား၏၊ သင်တို့သည် မြည်း၏ခြေတို့ကိုကိုင်ကြကုန် သိမ်းယူနိုင်လိမ့်မည်”ဟု ပြောဆိုလေ၏။ မြို့စောင့်တောင်းပန် အောင်မြင်ရန် ထို့နောက် မင်းညီနောင်တို့သည်မြည်း ထံသို့သွား၍ ခြေတို့ကိုကိုင်ကာ ဝပ်၍ “အရှင်အကျွန်ုပ်တို့မြို့ကို သိမ်းယူသောအခါ မမြည်ပါလင့်”ဟု တောင်းပန်၏၊ “မင်းသား တို့... ငါမမြည်ဘဲမနေနိုင်၊ ရှေးဦးစွာလေးယောက်သော သူတို့သည် သံချောင်းကြီးလေးခုတို့ကိုယူ၍ သံကွင်းတပ်ပြီးလျှင် မြို့တံခါးလေးမျက်နှာတို့၌ ကြီးစွာသော သံတံတင်းတို့ကို စိုက်ထားကြကုန်၊ မြို့ပျံမည်ပြုသောအခါ သံချောင်းရှိ သံကွင်းတို့ကို သံတံတင်း၌ စွပ်ထားကြကုန်၊ မပျံနိုင်လတ္တံ့” ဟု ပြောလေ၏၊ မင်းသားတို့လည်း မြည်းပြောတိုင်း အသင့်စီမံ၍ထားကြကုန်၏၊ ထိုခဏ၌ မြည်းသည် မြည်၏၊ မြို့သည်ပျံတက်ရန်ကြိုးစား၏၊ တံခါးလေးမျက်နှာရှိ မင်း သားလေးယောက်တို့သည် သံချောင်းတို့ကို ကိုင်ကာ ထိုသံချောင်းရှိ သံကွင်းတို့ကို စိုက်ထားသော သံတံတင်း၌ စွပ်ကြကုန်၏၊ မြို့သည် မပျံတက်နိုင်လေ၊ ထိုအခါမင်းသားတို့သည် မင်းကိုသတ်၍ မြို့ကိုသိမ်းယူကြကုန်၏။ ခွဲဝေ ယူရ မင်းလုပ်ကြ ဤသို့လျှင် ဇမ္ဗူဒိပ်ကျွန်းဝယ် ခြောက်သောင်း သုံးထောင်သောမင်းတို့ကို ဖမ်း၍ခြောက်သောင်းသုံးထောင်သော မင်း တို့ကို သိမ်းယူပြီးလျှင် ဧကရာဇ်မင်းပြုလျက် ဒွါရာဝတီမြို့မှာပင် နေကြကုန်၏။ ဇမ္ဗူဒိပ်တကျွန်းလုံး ရရှိသောအခါ မင်းသားတို့သည် ဆယ်စုပြု၍ ဝေကုန်၏၊ နှမတော် အဉ္စနဒေဝီအတွက် သတိ မရဘဲကျန်ရစ်ခဲ့၏၊ ထို့နောင် ဆယ့်တစုပြု၍ ဝေကြမည်ရှိရာ အင်္ကုရမင်းသားသည် အကျွန်ုပ်၏အစုကို နှမတော်အား ပေးပါ၊ ကုန်သွယ်၍အသက်မွေးပါမည်၊ ကင်းခွန်ကိုလွှတ် ပါဟုတောင်းပန်၏၊ နောင်တော်တို့လည်း ကောင်းပြီဆို၍ အင်္ကုရမင်းသား၏အစုကို နှမတော်အားပေး၍ နှမတော် အဉ္စနဒေဝီနှင့် မောင်တော်ကိုးယောက်တို့သည် ဒွါရာဝတီ မြို့၌ နေကြကုန်၏။ သားသေပူဆွေးမှု ပရိယာယ်ပြု အင်္ကုရမင်းသားသည် ကုန်သွယ်၍ သက်မွေး၏၊ နောက်အဖို့၌ သားသမီး တို့ကိုပွားကုန်၏၊ ကြာမြင့်သော် မယ်တော်ခမည်းတော်သို့လည်း သေလွန်ကုန်၏၊ ထိုအခါ လူတို့အသက်တန်းကား နှစ်ပေါင်းတသောင်းရှည်သတတ်။ ထိုအခါ ဝါသုဒေဝမင်းကြီးအား သားတော်တယောက် သေလွန်လေ၏၊ မင်းကြီးသည် သောက အလွန်နှိပ်စက်လျက် ညောင်စောင်းပေါင်၌ ဘက်ကာ အိပ်၍သာနေတော့၏၊ ညီတော်ဃဋပဏ္ဍိတသည် နောင်တော်၏ သောကကို ငါမှတပါး ဖျောက်နိုင်သူမရှိ ပရိယာယ်ဖြင့် ဖျောက်အံ့ဟု ကြံစည်ကာ သူရူးအသွင်ကို ယူလျက် ငါ့အား ယုန်ပေးပါ၊ ယုန်ပေးပါဟု ဆိုမြည်တမ်းကာ ကောင်းကင်သို့မော်ကြည့်လျက် တမြို့လုံးလှည့်လည်၏။ ညီတော်ဖြစ်အင် မင်းလျှောက်တင် ထိုအခါ ဃရပဏ္ဍိတမင်းသား ရူးပြီဟု တမြို့လုံချောက်ချားလေ၏၊ ထိုခဏ၌ ရောဟိဏေယျ အမတ်သည် ဝါသုဒေဝမင်းကြီးထံသွား၍- “အရှင်မင်းကြီး ထတော်မူပါ၊ အဘယ်ကြောင့်အိပ်ဘိသနည်း၊ အရှင်မင်းကြီးအား အိပ်ခြင်းဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ အရှင်မင်းကြီး၏ ညီတော်ရင်းဖြစ်သော ဃဋပဏ္ဍိတကား နှလုံးသည်းပွတ်နှင့်တူ၏၊ လကျာ်မျက်စိနှင့်တူ၏၊ ထိုညီတော်သည် နှလုံးကို လေခတ်သဖြင့် ရူးသွပ်ကာ ယုန်ပေးပါ၊ ယုန်ပေးပါဟု မြည်တမ်းဘိ၏” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။ ညီတော်ဖြစ်ရေး မင်းကြီးမေး မင်းကြီးလည်း လျှင်မြန်စွာထ၍ ဃဋပဏ္ဍိတထံသွားပြီးလျှင် လက်နှစ်ဘက်တို့ကို ကိုင်လျက်– “အို-ညီထွေးဃပဏ္ဍိတ... အဘယ့်ကြောင့် သူရူးကဲ့သို့ဖြစ်ရသနည်း၊ အဘယ်ကြောင့် ဤဒွါရာဝတီ တမြို့လုံးကို လှည့်လည်လျက် ယုန်ပေးပါ၊ ယုန် ပေးပါဟု မြည်တမ်းဘိသနည်း၊ အဘယ်သူသည် သင့်ယုန်ကို ခိုးယူထားသနည်း”— ဟု မေးမြန်းလေ၏၊ ဃဋပဏ္ဍိတသည် ဝါသုဒေဝမင်းကြီးမေးသော်လည်း မပြောသေးဘဲ အဖန်ဖန် ယုန်ပေး ပါ၊ ယုန်ပေးပါ ဟု မြည်တမ်းမြဲသာ မြည်တမ်းလျက် နေ၏၊ ထိုအခါမင်းကြီးသည်− “အို-ညီထွေးဃရပဏ္ဍိတ... သင့်အား ရွှေဖြင့် ပြီးသောယုန်, ငွေဖြင့်ပြီးသောယုန်, ပတ္တမြားဖြင့်ပြီးသောယုန်, ကြေးနီဖြင့် ပြီးသောယုန်, ခရုသင်း ကျောက်သလင်း, သန္တာဖြင့် ကြီးသောယုန်တို့ကို ပြုလုပ်စေမည်၊ ထိုမှတပါး တော၌ကျက်စားသော ယုန်ငယ်တို့ကိုလည်း သင့်အားဆောင်ယူ၍ပေးမည်၊ သင်သည် ဘယ်သို့သောယုန်ကို အလိုရှိသနည်း”— ဟု မေးမြန်းပြန်၏။ ညီငယ်လျှောက်တင် မင်းဆင်ခြင် ညီတော်သည် နောင်တော်၏မေးသော စကားကို ကြားလျှင်- “အို-နောင်တော်မင်းမြတ်... အကျွန်ုပ်သည် မြေကြီး၌မှီ၍နေကုန်သော ယုန်တို့ကို အလိုမရှိပါ၊ လ၌ထင်သောယုန်ကို အလိုရှိပါ၏။ ထိုယုန်ကို ချဆောင်၍ ပေးပါ”- ဟု ပြောဆိုလျှောက်ထားလေ၏၊ ထိုစကားကိုကြားလျှင် နောင်တော်မင်းကြီးသည် ညီတော်ကား မုချရူးချေပြီဟု နှလုံးမသာသည်ဖြစ်၍– “အို-ညီထွေးဃဋပဏ္ဍိတ...သင်ကား လ၌ထင်သော မတောင့်တ ကောင်းသော ယုန်ကို တောင့်တဘိ၏၊ သင်ကား ကောင်းမြတ်သော အသက်ကိုမူလည်း စွန့်ရလိမ့်မည်၊ ထိုယုန်ကိုရနိုင် မည်မဟုတ်”— ဟု ပြောဆိုလေ၏။ မတောင့်တအပ်မှု လျှောက်ထားပြု ထိုအခါဃဋပဏ္ဍိတသည် နောင်တော် စကားကို ကြားလျှင် မတုန် မလှုပ် ရပ်လျက်– “အို-နောင်တော်မင်းမြတ်... ဤသို့လ၌ထင် သောယုန်ကို မရနိုင်ဟုသိ၍ သူတပါးကို အကယ်၍ ဆုံးမသည်ဖြစ်အံ့၊ ထိုသို့သိပါလျက် ရှေးလေး လလောက်က သေလွန်ပြီးဖြစ်သောသားကို ယခု ထက်တိုင်အောင် အဘယ်ကြောင့် စိုးရိမ်ဘိသနည်း”- ဟု မေးမြန်းလျှောက်ထားပြီးလျှင် ခရီးလမ်းမ၌ ရပ်လျက်ပင်– “အို-နောင်တော် မင်းမြတ်...ဖြစ်ပြီးသော သားသည် တဖန်မသေပါစေလင့်ဟု လူ, နတ်, ဗြဟ္မာတို့သည် တောင့်တ၍မရအပ်ကုန်၊ ထို့ကြောင့် တောင့်တ၍ မရအပ်သောသဘောကို တောင့်တနေသဖြင့် အဘယ်မှာရနိုင်အံ့နည်း”။ ညီတော်လျှောက်တင် သောကစင် “အို-နောင်တော်မင်းမြတ်... သင်ကား တမလွန်ဘဝသို့ သွားပြီးသော သူကို အဘယ်ကြောင့် စိုးရိမ်ဘိသနည်း၊ မန္တရား, ဗေဒင်, မြစ်ပေါင်းဆေး, အထူးထူးသော ဆေး, ဥစ္စာပေးခြင်းတို့ဖြင့် တဖန် ဆောင်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းပါ”- ဟု ကျိုးကြောင်းပြကာ တရားဟောလေ၏။ ထိုအခါ နောင်တော် ဝါသုဒေဝမင်းကြီးသည် ညီတော် စကားကို ကြားလျှင် သတိရ၍ ငါ့အား စိုးရိမ်သောကကို ဖျောက်ခြင်းငှါ ညီတော်သည် ဤသို့သောပရိယာယ်ကို ပြု ပေ၏ဟု ချီးကျူးလေ၏၊ ငိုကြွေးမြည်တမ်းခြင်းကို မပြု သောက ငြိမ်းလေ၏။ ရသေ့ စုံစမ်းရန် ကိုယ်ဝန်ဟန် ထို့နောင် မင်းနောင် တကျိပ်တို့၏ သားတော်မင်းသားတို့သည် “အမောင်တို့... ကဏှဒီပါယန ရသေ့ကြီးသည် ဒိဗ္ဗစက္ခု အဘိညာဉ်ကို ရသည်ဟု ပြောစမှတ်ပြုကြ၏၊ ငါတို့ သိရအောင် စုံစမ်းမည်ဟု တိုင်ပင်ညီညွတ်ကာ မင်းသားငယ်တယောက်ကို တန်ဆာဆင်၍ ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိန်းမ အဟန်ဆောင်စေလျက် ရသေ့ကြီးထံ ခေါ်ဆောင်ပြီးလျှင်– “အရှင်ဘုရား...ဤသူငယ်မသည် အဘယ်ကိုဖွားမြင်လတံ့နည်း”ဟု လျှောက်ထားကုန်၏။ ရသေ့ပြောကြားက သတ်ပုတ်ကြ ထိုအခါ ရသေ့ကြီးသည် ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဉ်ဖြင့် ကြည့်ရှုလတ်သော် မင်း နောင်တကျိပ်တို့ ပျက်စီးချိန် ရောက်သည်၏အဖြစ်ကို၎င်း, ယနေ့ပင် မိမိသေရမည့်အဖြစ်ကို၎င်းသိ၍ “မင်းသားတို့... ဤသားဖွားမြင်ခြင်းအကြောင်းနှင့် အဘယ်အကျိုးရှိမည်နည်း”ဟု ပြော၏၊ “အရှင်ဘုရား... အမိန့်ရှိတော်မူပါ”ဟုမေးပြန်၏၊ “မင်းသားတို့ ... ဤနေ့မှစ၍ ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့၌ ရှားသားတို့ကို ဘွား မြင်လတံ့၊ ထိုရှားသားတုံးဖြင့် ဝါသုဒေဝမင်းမျိုးပျက်စီးလတံ့၊ စင်စစ်သော်ကား သင်တို့သည် ဖွားမြင်သော ရှားသားတုံးကိုယူ၍ မီးဖုတ်ပြီးလျှင် ပြာကို မြစ်၌ချကြလော့”ဟု မိန့်တော်မူ၏၊ ထိုအခါ မင်းသားတို့သည် “ဟယ်-စဉ်းလဲသောရသေ့ပျက်...ယောက်ျားသည် သားဘွားသောမည်သည် မရှိခဲ့တကား”ဟု ပြောဆိုကာ ကြိုးဖြင့် ထန်းဖူးစီး စီး၍ ညှဉ်းဆဲသတ်ပုတ်ကြကုန်၏၊ ရသေ့ကြီးလည်း ထိုအရပ်မှာပင် သေလွန်လေ၏။ ရသေ့ဟောသမျှ ပျက်စီးရ မင်းကြီးလည်း မင်းသား ငယ်တို့ကို ခေါ်စေ၍ မေးတော်မူရာ အကြောင်းစုံလျှောက်ထားကြလျှင် အလွန် ကြောက်လန့်တော်မူ၏၊ သူငယ်ကိုလည်း အစောင့်အရှောက် ပေးတော်မူ၏၊ ခုနစ်ရက်မျောက်နေ့၌ ရှားသားတုံးကို ဖွားမြင်လေ၏၊ ယူပြီးလျှင်မီးဖုတ်၍ ပြာကိုမြစ်၌ မျောကြကုန်၏၊ ထိုပြာသည် မြစ်ကမ်းပါးတဘက်၌ တင်လေ၏၊ ထို့နောက် ပြိန်းမြက်တို့သည် ပေါက်ကုန်၏။ တနေ့သ၌ မင်းသားတို့သည် မြစ်ဝ၌ မဏ္ဍပ်ဆောက် လုပ်ပြီးလျှင် အကြီးအကျယ် ရေပွဲသဘင် ကစားကုန်၏၊ စားကြသောက်ကြစဉ် ခြေလက်ထိပါးသဖြင့် နှစ်စုကွဲကာ ကြီးစွာသော ခိုက်ရန်ကို ပြုကုန်၏၊ ရိုက်နှက်ရန်လက်နက် မရသဖြင့် ပြိန်းရွက်တို့ကို ကိုင်ကုန်၏၊ ကိုင်တိုင်းကိုင်တိုင်းသော ပြိန်းရွက်တို့သည် ရှားသား ကျည်ပွေ့ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုရှားသားကျည်ပွေ့ဖြင့် အချင်းချင်းသတ်ပုတ်ကာ ကြီးစွာသော ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကုန်၏။ လက်ဟန်ကြွား ညီကိုစား ထိုအခါ ဝါသုဒေဝမင်းကြီး၊ ဗလဒေဝ မင်းကြီး၊ နှမတော်အဉ္ဇနဒေဝီ၊ ပုရောဟိတ်ပုဏ္ဏား ဤလေးယောက်တို့သည် ရထားစီး၍ ပြေးကြကုန်၏၊ ကာလမိတ္တိကတောအုပ်သို့ ရောက်လျှင် ရန်သူဖြစ်ဘူးသော ဘီလူးကြီးသည် ဗလဒေဝမင်းကြီး လာသည်ကို မြင်လျှင် တောအုပ်၌ ရွာဖန်ဆင်း၍ လက်ပမ်းသည် အသွင်ဖြင့် ဘယ်သူလက်ဝှေ့သတ်လိုသနည်း၊ လက်ပမ်းလုံးလိုသနည်း ဟုကြုံးဝါးကြွေးကြော်လျက် လက်ပမ်းပေါက်ခတ်ကာ လှည့်လည်၏၊ ဗလဒေဝ မင်းကြီးသည် နောင်တော်အား လက်ဝှေ့သတ်လိုသည် ဟု ပြောဆိုလေ၏၊ ဝါသုဒေဝမင်းကြီး တားမြစ်စဉ်လျှင် ရထားမှ ဆင်း၍ ဘီလူးထံသွားကာ ဟစ်အော်ကြုံးဝါးလျက် လက်ပမ်းပေါက်ခတ်၏၊ ဘီလူးသည် ဆန့်သောလက်ဖြင့်သာ ကိုင်၍ ကြာစွယ်ကြာရင်းကို စားသည့်အလား စားလေ၏။ မုဆိုးလှံချက် မင်းသက်ထွက် ဝါသုဒေဝမင်းကြီးလည်း ဗလဒေဝမင်း ကြီး သေလွန်သည်ကိုသိလျှင် နှမတော် အဉ္ဇနဒေဝီနှင့် ပုရောဟိတ်တို့ကို ယူ၍ ညဉ့်သုံးယာမ် ပတ်လုံး သွားရာ နံနက်မိုးသောက်သောအခါ တခုသော ရွာစွန်အရပ်သို့ ရောက်လျှင်ထမင်း ချက်၍ယူခဲ့ဟု မှာထား၍ နှမတော်နှင့် ပုဏ္ဏားကိုလွှတ်လိုက်၏၊ မိမိမူကား ခြုံတခုထဲတွင် အိပ်လေ၏၊ ထိုအခါ ဇရာမည်သော မူဆိုးတယောက်သည် ခြုံလှုပ်သည်ကို မြင်လျှင် ဝက်ဖြစ်လိမ့်မည်ထင်၍ လှံဖြင့် ထိုးလိုက်၏၊ ဝါသုဒေဝမင်းကြီး၏၊ ခြေ၌လှံစူးလေ၏၊ မင်းကြီးသည် သတိထား၍ ထပြီးလျှင် ဦးရီး မကြောက်လင့်၊ လာပါဟုခေါ်၏။ ဒွါရာဝတီမြို့ကြီး လွန်ပျက်စီး မုဆိုး လာလတ်သော် အမည်ကိုမေး၍ ဇရာမည်ကြောင်း လျှောက်ထားလျှင် ဇရာမည်သောသူ ထိုး၍ သေလိမ့်မည် ပညာရှိတို့ ပြောဘူးသတတ်၊ မချွတ်လျှင် ယနေ့ငါသေရတော့မည်၊ လှံကိုနုတ်၍ ကြပ်စည်းပါဟု ခိုင်းလေ၏၊ မူဆိုးလည်း ကြပ်စည်းပြီးလျှင် သွားလေ၏၊ ဝါသုဒေဝမင်းကြီး သည် ဝေဒနာပြင်းထန်လှသဖြင့် နှမတော်တို့ ဆောင်ယူခဲ့သော ထမင်းကိုပင် မစားနိုင်တော့ချေ။ သေခါနီးလတ်သော် နှမနှင့်ပုဏ္ဏားတို့ကို ခေါ်၍ သင်တို့သည် နူးညံ့သိမ်မွေ့ကုန်၏၊ တစုံတခုသောအမှုကို ပြုလုပ်၍ အသက်မွေးနိုင်ကြမည် မဟုတ် ဟု ပြောဆိုဆုံးမပြီးလျှင် မန္တန်တခုသင်ပေး၍ လွှတ်လိုက်၏၊ မင်းကြီးသည် ထိုခြုံထဲမှာပင် နတ်ရွာစံလေ၏၊ ဤသို့လျှင် အဉ္စနဒေဝီ ကိုထား၍ မင်းညီတော်တကျိပ် သားမြေးတို့နှင့် ဒွါရာဝတီ ပြည်သူပြည်သားတို့သည် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြကုန်၏။ ဤဒေသနာတော်ကို ဆောင်၍ သစ္စာကိုပြသည်၏အဆုံး၌ သားသေသော သူကြွယ်သည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်လေ၏။ ဇာတ်ပေါင်း ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်, ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သောဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေဆက်စပ်တော်မူလျက်– ရဟန်းတို့... *ထိုအခါ ရောဟိဏေယျသည်-ယခုအခါ အာနန္ဒာ။ *ဝါသုဒေဝမင်းကြီးသည်-သာရိပုတ္တရာ။ *ကြွင်းသောပရိသတ်သည်-ဘုရားပရိသတ်။ *ဃဋပဏ္ဍိတသည်-ငါဘုရားဖြစ်လာပြီ– ဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။ ဆောင်ပုဒ် (၁) တောင့်တမရ၊ သဘာဝ၊ တောင့်တမပြုရာ၊ ( ၂) တေဘူမက၊ သင်္ခါရ၊ မုချပျက်စီးရာ။ (၃) သေသူရည်ပြု၊ ကုသိုလ်စု၊ ပေးမှုဘို့ဘာဂါ။ ဃဋပဏ္ဍိတဇာတ်ပြီး၏။*** ဒသကနိပါတ်စကားပြေပြီး၏။*** ဆဋ္ဌမတွဲ ပြီးပြီ။ ကိုးကား ဇာတ်နိပါတ်တော်

https://my.wikipedia.org/wiki/%E1%80%83%E1%80%8B%E1%80%95%E1%80%8F%E1%80%B9%E1%80%8D%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%90%E1%80%BA