| cuppiramaNiya pAratiyAr pATalkaL -tEciya kItangkaL(in unicode format) | |
| cuppiramaNiya pAratiyAr pATalkaL | |
| (tEciya kItangkaL) | |
| (in tamil script, Unicode/UTF-8 format) | |
| சி. சுப்ரமணிய பாரதியார் பாடல்கள் | |
| 1. தேசிய கீதங்கள் | |
| Acknowledgment: | |
| Our Sincere thanks go to Dr. K. Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland for his assistance in the preparation of this work. | |
| This webpage presents tEciya kItangkaL of pArati in Tamil script in Unicode encoding. | |
| © Project Madurai, 1998-2021. | |
| Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation | |
| of electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet. | |
| Details of Project Madurai are available at the website | |
| https://www.projectmadurai.org/ | |
| You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact. | |
| சி. சுப்ரமணிய பாரதியார் பாடல்கள் | |
| 1. தேசிய கீதங்கள் | |
| 1. வந்தே மாதரம் | |
| ராகம் - நாதநாமக்கிரியை தாளம் - ஆதி | |
| பல்லவி | |
| வந்தே மாதரம் என்போம் - எங்கள் | |
| மாநிலத் தாயை வணங்குதும் என்போம். (வந்தே) | |
| சரணங்கள் | |
| ஜாதி மதங்களைப் பாரோம் - உயர் | |
| ஜன்மம்இத் தேசத்தில் எய்தின ராயின் | |
| வேதிய ராயினும் ஒன்றே - அன்றி | |
| வேறு குலத்தின ராயினும் ஒன்றே (வந்தே) | |
| ஈனப் பறையர்க ளேனும் அவர் | |
| எம்முடன் வாழ்ந்திங் கிருப்பவர் அன்றோ? | |
| சீனத் தராய்விடு வாரோ? - பிற | |
| தேசத்தர் போற்பல தீங்கிழைப் பாரோ? (வந்தே) | |
| ஆயிரம் உண்டிங்கு ஜாதி - எனில் | |
| அன்னியர் வந்து புகல்என்ன நீதி? - ஓர் | |
| தாயின் வயிற்றில் பிறந்தோர் - தம்முள் | |
| சண்டைசெய் தாலும் சகோதரர் அன்றோ? (வந்தே) | |
| ஒன்று பட்டால் உண்டு வாழ்வே - நம்மில் | |
| ஒற்றுமை நீங்கில் அனைவர்க்கும் தாழ்வே | |
| நன்றிது தேர்ந்திடல் வேண்டும் - இந்த | |
| ஞானம் வந்தாற்பின் நமக்கெது வேண்டும்? (வந்தே) | |
| எப்பதம் வாய்த்திடு மேனும் - நம்மில் | |
| யாவர்க்கும் அந்த நிலைபொது வாகும் | |
| முப்பது கோடியும் வாழ்வோம் - வீழில் | |
| முப்பது கோடி முழுமையும் வீழ்வோம் (வந்தே) | |
| புல்லடி மைத்தொழில் பேணிப் - பண்டு | |
| போயின நாட்களுக் கினிமனம் நாணித் | |
| தொல்லை இகழ்ச்சிகள் தீர - இந்தத் | |
| தொண்டு நிலைமையைத் தூவென்று தள்ளி (வந்தே) | |
| ----- | |
| 2. ஜய வந்தே மாதரம் | |
| ராகம் - ஹிந்துஸ்தானி பியாக் தாளம் - ஆதி | |
| பல்லவி | |
| வந்தே மாதரம் - ஜய | |
| வந்தே மாதரம். | |
| சரணங்கள் | |
| ஜயஜய பாரத ஜயஜய பாரத | |
| ஜயஜய பாரத ஜயஜய ஜயஜய (வந்தே) | |
| ஆரிய பூமியில் நாரிய ரும் நர | |
| சூரிய ரும்சொலும் வீரிய வாசகம் (வந்தே) | |
| நொந்தே போயினும் வெந்தே மாயினும் | |
| நந்தே சத்தர்உ வந்தே சொல்வது (வந்தே) | |
| ஒன்றாய் நின்றினி வென்றா யினுமுயிர் | |
| சென்றா யினும்வலி குன்றா தோதுவம். (வந்தே) | |
| ------ | |
| 3. நாட்டு வணக்கம் | |
| ராகம் - காம்போதி தாளம் - ஆதி | |
| எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து குலாவி | |
| இருந்ததும் இந்நாடே - அதன் | |
| முந்தையர் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ்ந்து | |
| முடிந்ததும் இந்நாடே - அவர் | |
| சிந்தையில் ஆயிரம் எண்ணம் வளர்ந்து | |
| சிறந்ததும் இந்நாடே - இதை | |
| வந்தனை கூறி மனத்தில் இருத்திஎன் | |
| வாயுற வாழ்த்தேனோ? - இதை | |
| வந்தே மாதரம், வந்தே மாதரம் | |
| என்று வணங்கேனோ? | |
| இன்னுயிர் தந்தெமை ஈன்று வளர்த்து, அருள் | |
| ஈந்ததும் இந்நாடே - எங்கள் | |
| அன்னையர் தோன்றி மழலைகள் கூறி | |
| அறிந்ததும் இந்நாடே - அவர் | |
| கன்னிய ராகி நிலவினி லாடிக் | |
| களித்ததும் இந்நாடே - தங்கள் | |
| பொன்னுடல் இன்புற நீர்விளை யாடி, இல் | |
| போந்ததும் இந்நாடே - இதை | |
| வந்தே மாதரம், வந்தே மாதரம் | |
| என்று வணங்கேனோ? | |
| மங்கைய ராயவர் இல்லறம் நன்கு | |
| வளர்த்ததும் இந்நாடே - அவர் | |
| தங்க மதலைகள் ஈன்றமு தூட்டித் | |
| தழுவிய திந்நாடே - மக்கள் | |
| துங்கம் உயர்ந்து வளர்கெனக் கோயில்கள் | |
| சூழ்ந்ததும் இந்நாடே - பின்னர் | |
| அங்கவர் மாய அவருடற் பூந்துகள் | |
| ஆர்ந்ததும் இந்நாடே - இதை | |
| வந்தே மாதரம், வந்தே மாதரம் | |
| என்று வணங்கேனோ? | |
| ----- | |
| 4. பாரத நாடு | |
| ராகம் - இந்துஸ்தானி தாளம் - தோடி | |
| பல்லவி | |
| பாருக்குள்ளே நல்ல நாடு - எங்கள் | |
| பாரத நாடு. | |
| சரணங்கள் | |
| ஞானத்தி லேபர மோனத்திலே - உயர் | |
| மானத்தி லேஅன்ன தானத்திலே | |
| கானத்தி லேஅமு தாக நிறைந்த | |
| கவிதையி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| தீரத்தி லேபடை வீரத்திலே - நெஞ்சில் | |
| ஈரத்தி லேஉப காரத்திலே | |
| சாரத்தி லேமிகு சாத்திரங் கண்டு | |
| தருவதி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| நன்மையி லேஉடல் வன்மையிலே - செல்வப் | |
| பன்மையி லேமறத் தன்மையிலே | |
| பொன்மயி லொத்திடும் மாதர்தம் கற்பின் | |
| புகழினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| ஆக்கத்தி லேதொழில் ஊக்கத்திலே - புய | |
| வீக்கத்தி லேஉயர் நோக்கத்திலே | |
| காக்கத் திறல்கொண்ட மல்லர்தம் சேனைக் | |
| கடலினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| வண்மையி லேஉளத் திண்மையிலே - மனத் | |
| தண்மையி லேமதி நுண்மையிலே | |
| உண்மையி லேதவ றாத புலவர் | |
| உணர்வினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| யாகத்தி லேதவ வேகத்திலே - தனி | |
| யோகத்தி லேபல போகத்திலே | |
| ஆகத்தி லேதெய்வ பக்திகொண் டார்தம் | |
| அருளினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| ஆற்றினி லேசுனை யூற்றினிலே - தென்றல் | |
| காற்றினி லேமலைப் பேற்றினிலே | |
| ஏற்றினி லேபயன் ஈந்திடுங் காலி | |
| இனத்தினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்) | |
| தோட்டத்தி லேமரக் கூட்டத்திலே - கனி | |
| ஈட்டத்தி லேபயிர் ஊட்டத்திலே | |
| தேட்டத்தி லேஅடங் காத நதியின் | |
| சிறப்பினி லேஉயர் நாடு - இந்தப் (பாருக்)) | |
| ---- | |
| 5. பாரத தேசம் | |
| ராகம் - புன்னாகவராளி | |
| பல்லவி | |
| பாரத தேசமென்று பெயர்சொல்லு வார் - மிடிப் | |
| பயங்கொல்லு வார்துயர்ப் பகைவெல்லு வார். | |
| சரணங்கள் | |
| வெள்ளிப் பனிமலையின் மீதுலவு வோம் - அடி | |
| மேலைக் கடல்முழுதும் கப்பல் விடுவோம் | |
| பள்ளித் தலமனைத்தும் கோயில் செய்கு வோம், எங்கள் | |
| பாரத தேசமென்று தோள்கொட்டுவோம். (பாரத) | |
| சிங்களத் தீவினுக்கோர் பாலம் அமைப்போம், | |
| சேதுவை மேடுறுத்தி வீதி சமைப்போம் | |
| வங்கத்தில் ஓடிவரும் நீரின் மிகையால் | |
| மையத்து நாடுகளில் பயிர்செய்குவோம். (பாரத) | |
| வெட்டுக் கனிகள் செய்து தங்கம் முதலாம் | |
| வேறு பலபொருளும் குடைந் தெடுப்போம், | |
| எட்டுத் திசைகளிலுஞ் சென்றிவை விற்றே | |
| எண்ணும் பொருளனைத்தும் கொண்டு வருவோம். (பாரத) | |
| முத்துக் குளிப்பதொரு தென் கடலிலே, | |
| மொய்த்து வணிகர்பல நாட்டினர்வந்தே, | |
| நத்தி நமக்கினிய பொருள் கொணர்ந்தே | |
| நம்மருள் வேண்டுவது மேற்க ரையிலே. (பாரத) | |
| சிந்து நதியின்மிசை நிலவினி லே | |
| சேர நன்னாட்டிளம் பெண்களுட னே | |
| சுந்தரத் தெலுங்கினிற் பாட்டிசைத்துத் | |
| தோணிக ளோட்டிவிளை யாடிவரு வோம். (பாரத) | |
| கங்கை நதிப்புறத்துக் கோதுமைப் பண்டம் | |
| காவிரி வெற்றிலைக்கு மாறுகொள்ளு வோம் | |
| சிங்க மராட்டியர்தம் கவிதை கொண்டு | |
| சேரத்துத் தந்தங்கள் பரிசளிப்போம். (பாரத) | |
| காசி நகர்ப்புலவர் பேசும் உரை தான் | |
| காஞ்சியில் கேட்பதற்கோர் கருவிசெய் வோம் | |
| ராசபுத் தானத்து வீரர் தமக்கு | |
| நல்லியற் கன்னடத்துத் தங்கம் அளிப்போம். (பாரத) | |
| பட்டினில் ஆடையும் பஞ்சினில் உடையும் | |
| பண்ணி மலைகளென வீதி குவிப்போம் | |
| கட்டித் திரவியங்கள் கொண்டுவரு வார் | |
| காசினி வணிகருக்கு அவை கொடுப்போம் (பாரத) | |
| ஆயுதம் செய் வோம் நல்ல காகிதம் செய்வோம் | |
| ஆலைகள் வைப்போம் கல்விச் சாலைகள் வைப்போம் | |
| ஒயுதல்செய் யோம்தலை சாயுதல் செய்யோம் | |
| உண்மைகள்சொல் வோம்பல வண்மைகள் செய்வோம். (பாரத) | |
| குடைகள்செய் வோம்உழு படைகள் செய் வோம் | |
| கோணிகள்செய் வோம் இரும் பாணிகள் செய்வோம் | |
| நடையும் பறப்புமுணர் வண்டிகள் செய்வோம் | |
| ஞாலம் நடுங்கவரும் கப்பல்கள் செய்வோம் (பாரத) | |
| மந்திரம்கற் போம்வினைத் தந்திரம்கற் போம் | |
| வானையளப் போம்கடல் மீனையளப்போம் | |
| சந்திரமண் டலத்தியல் கண்டுதெளி வோம் | |
| சந்திதெருப் பெருக்கும் சாத்திரம் கற்போம். (பாரத) | |
| காவியம் செய்வோம் நல்ல காடு வளர்ப்போம் | |
| கலைவளர்ப் போம் கொல்ல ருலைவளர்ப் போம் | |
| ஓவியம்செய் வோம் நல்லஊசிகள் செய் வோம் | |
| உலகத் தொழிலனைத்து முவந்து செய்வோம். (பாரத) | |
| சாதி இரண்டொழிய வேறில்லை யென்றே | |
| தமிழ்மகள் சொல்லியசொல் அமிழ்த மென்போம் | |
| நீதிநெறி யினின்று பிறர்க்கு தவும் | |
| நேர்மையர் மேலவர், கீழவர் மற்றோர். (பாரத) | |
| 6. எங்கள் நாடு | |
| ராகம் - பூபாளம் | |
| மன்னும் இமயமலை யெங்கள் மலையே | |
| மாநில மீதிது போற்பிறி திலையே! | |
| இன்னறு நீர்க்கங்கை யாறெங்கள் யாறே | |
| இங்கிதன் மாண்பிற் கெதிரெது வேறே? | |
| பன்னரும் உபநிடநூ லெங்கள் நூலே | |
| பார் மிசை யேதொரு நூல்இது போலே? | |
| பொன்னொளிர் பாரதநா டெங்கள் நாடே | |
| போற்றுவம் இஃதை எமக்கில்லை ஈடே. | |
| மாரத வீரர் மலிந்தநன் னாடு | |
| மாமுனி வோர்பலர் வாழ்ந்த பொன்னாடு | |
| நாரத கான நலந்திகழ் நாடு | |
| நல்லன யாவையும் நாடுறு நாடு | |
| பூரண ஞானம் பொலிந்தநன் னாடு | |
| புத்தர் பிரானருள் பொங்கிய நாடு | |
| பாரத நாடு பழம்பெரு நாடே | |
| பாடுவம் இஃதை எமக்கிலை ஈடே. | |
| இன்னல்வந் துற்றிடும் போததற் கஞ்சோம் | |
| ஏழைய ராகிஇனி மண்ணில் துஞ்சோம் | |
| தன்னலம் பேணி இழிதொழில்கற் போம் | |
| தாய்த்திரு நாடெனில் இனிக்கையை விரியோம் | |
| கன்னலும் தேனும் கனியும் இன் பாலும் | |
| கதலியும் செந்நெலும் நல்கும் எக் காலும் | |
| உன்னத ஆரிய நாடெங்கள் நாடே | |
| ஓதுவம் இஃதை எமக்கில்லை ஈடே. | |
| ----------- | |
| 7. ஜயபாரத | |
| சிறந்து நின்ற சிந்தை யோடு | |
| தேயம் நூறு வென்றிவள் | |
| மறந்த விர்ந்த் நாடர் வந்து | |
| வாழி சொன்ன போழ்தினும் | |
| இறந்து மாண்பு தீர மிக்க | |
| ஏழ்மை கொண்ட போழ்தினும் | |
| அறந்த விர்க்கி லாது நிற்கும் | |
| அன்னை வெற்றி கொள்கவே! | |
| நூறு கோடி நூல்கள் செய்து | |
| நூறு தேய வாணர்கள் | |
| தேறும் உண்மை கொள்ள இங்கு | |
| தேடி வந்த நாளினும் | |
| மாறு கொண்டு கல்லி தேய | |
| வண்ணி தீர்ந்த நாளினும் | |
| ஈறு நிற்கும் உண்மை யொன்று | |
| இறைஞ்சி நிற்பவள் வாழ்கவே! | |
| வில்லர் வாழ்வு குன்றி ஓய | |
| வீர வாளும் மாயவே | |
| வெல்லுஞானம் விஞ்சி யோர்செய் | |
| மெய்மை நூல்கள் தேயவும் | |
| சொல்லும் இவ் வனைத்தும் வேறு | |
| சூழ நன்மை யுந்தர | |
| வல்ல நூல் கெடாது காப்பள் | |
| வாழி அன்னை வாழியே! | |
| தேவ ருண்ணும் நன்ம ருந்து | |
| சேர்ந்த கும்பம் என்னவும் | |
| மேவுவார் கடற்கண் உள்ள | |
| வெள்ள நீரை ஒப்பவும் | |
| பாவ நெஞ்சினோர் நிதம் | |
| பறித்தல் செய்வ ராயினும் | |
| ஓவி லாதசெல்வம் இன்னும் | |
| ஓங்கும் அன்னை வாழ்கவே! | |
| இதந்தரும் தொழில்கள் செய்து | |
| இரும்பு விக்கு நல்கினள் | |
| பதந்தரற் குரிய வாய | |
| பன்ம தங்கள் நாட்டினள் | |
| விதம்பெறும்பல் நாடி னர்க்கு | |
| வேறொ ருண்மை தோற்றவே | |
| சுதந்திரத்தி லாசை இன்று | |
| தோற்றி னாள்மன் வாழ்கவே! | |
| ----------- | |
| 8. பாரத மாதா | |
| தான தனந்தன தான தனந்தன | |
| தானனத் தானா னே. | |
| முன்னை இலங்கை அரக்கர் அழிய | |
| முடித்தவில் யாருடை வில்? - எங்கள் | |
| அன்னை பயங்கரி பாரத தேவி நல் | |
| ஆரிய ராணியின் வில். | |
| இந்திர சித்தன் இரண்டு துண்டாக | |
| எடுத்தவில் யாருடைய வில்? - எங்கள் | |
| மந்திரத் தெய்வம் பாரத ராணி, | |
| வயிரவி தன்னுடைய வில். | |
| ஒன்று பரம்பொருள் நாம்அதன் மக்கள் | |
| உலகின்பக் கேணி என்றே - மிக | |
| நன்று பல்வேதம் வரைந்தகை பாரத | |
| நாயகி தன்திருக் கை. | |
| சித்த மயமிவ் உலகம் உறுதி நம் | |
| சித்தத்தில் ஓங்கி விட்டால் - துன்பம் | |
| அத்தனை யும்வெல்ல லாமென்று சொன்னசொல் | |
| ஆரிய ராணியின் சொல். | |
| சகுந்தலை பெற்றதோர் பிள்ளைசிங் கத்தினைத் | |
| தட்டி விளையாடி - நன்று | |
| உகந்ததோர் பிள்ளைமுன் பாரத ராணி | |
| ஒளியுறப் பெற்ற பிள்ளை. | |
| காண்டிவம் ஏந்தி உலகினை வென்றது | |
| கல்லொத்த தோள்எவர் தோள்? - எம்மை | |
| ஆண்டருள் செய்பவள் பெற்று வளர்ப்பவள் | |
| ஆரிய தேவியின் தோள். | |
| சாகும் பொழுதில் இருசெவிக் குண்டலம் | |
| தந்த தெவர் கொடைக்கை? - சுவைப் | |
| பாகு மொழியிற் புலவர்கள் போற்றிடும் | |
| பாரத ராணியின் கை. | |
| போர்க்களத் தேபர ஞானமெய்க் கீதை | |
| புகன்ற தெவருடை வாய்? - பகை | |
| தீர்க்கத் திறந்தரு பேரினள் பாரத | |
| தேவிமலர் திரு வாய். | |
| தந்தை இனிதுறந் தான் அர சாட்சியும் | |
| தையலர் தம்முறவும் - இனி | |
| இந்த உலகில் விரும்புகி லேன் என்றது | |
| எம் அனை செய்த உள்ளம். | |
| அன்பு சிவம்உல கத்துயர் யாவையும் | |
| அன்பினிற் போகும் என்றே - இங்கு | |
| முன்பு மொழிந்துல காண்டதோர் புத்தன் | |
| மொழி எங்கள் அன்னை மொழி. | |
| மிதிலை எரிந்திட வேதப் பொருளை | |
| வினவும் சனகன் மதி - தன் | |
| மதியினிற் கொண்டதை நின்று முடிப்பது | |
| வல்ல நம் அன்னை மதி. | |
| தெய்வீகச் சாகுந்தல மெனும் நாடகம் | |
| செய்த தெவர் கவிதை? - அயன் | |
| செய்வ தனைத்தின் குறிப்புணர் பாரத | |
| தேவி அருட் கவிதை. | |
| ----- | |
| 9. எங்கள் தாய் | |
| (காவடிச் சிந்தில் ஆறுமுக வடிவேலவனே என்ற மெட்டு) | |
| தொன்று நிகழ்ந்த தனைத்தும் உணர்ந்திடு | |
| சூழ்கலை வாணர்களும் - இவள் | |
| என்று பிறந்தவள் என்றுண ராத | |
| இயல்பின ளாம் எங்கள் தாய். | |
| யாரும் வகுத்தற் கரிய பிராயத்த | |
| ளாயினு மேயங்கள் தாய் - இந்தப் | |
| பாருள்எந் நாளுமோர் கன்னிகை என்னப் | |
| பயின்றிடு வாள்எங்கள் தாய். | |
| முப்பதுகோடி முகமுடை யாள்உயிர் | |
| மொய்ம்புற வொன்றுடையாள் - இவள் | |
| செப்பு மொழிபதி னெட்டுடை யாள் எனிற் | |
| சிந்தனை ஒன்றுடையாள். | |
| நாவினில் வேத முடையவள் கையில் | |
| நலந்திகழ் வாளுடை யாள் - தனை | |
| மேவினர்க் கின்னருள் செய்பவள் தீயரை | |
| வீட்டிடு தோளுடையாள். | |
| அறுபது கோடி தடக்கைக ளாலும் | |
| அறங்கள் நடத்துவள் தாய் - தனைச் | |
| செறுவது நாடி வருபவ ரைத்துகள் | |
| செய்து கிடத்துவள் தாய். | |
| பூமி யி னும்பொறை மிக்குடை யாள்பெறும் | |
| புண்ணிய நெஞ்சினள் தாய் - எனில் | |
| தோமிழைப் பார்முன் நின்றிடுங் காற்கொடுந் | |
| துர்க்கை யனையவள் தாய். | |
| கற்றைச் சடைமதி வைத்த துறவியைக் | |
| கைதொழு வாள்எங்கள் தாய் - கையில் | |
| ஒற்றைத் திகிரிகொண் டேழுல காளும் | |
| ஒருவனை யுந்தொழு வாள். | |
| யோகத்தி லேநிக ரற்றவள் உண்மையும் | |
| ஒன்றென நன்றறி வாள் - உயர் | |
| போகத்தி லேயும் நிறைந்தவள் எண்ணரும் | |
| பொற்குவை தானுடையாள். | |
| நல்லறம் நாடிய மன்னரை வாழ்த்தி | |
| நயம்புரி வாள்எங்கள் தாய் - அவர் | |
| அல்லவ ராயின் அவரைவி ழுங்கிப்பின் | |
| ஆனந்தக் கூத்தி டுவாள். | |
| வெண்மை வளரிம யாசலன் தந்த | |
| விறன்மக ளாம்எங்கள் தாய் - அவன் | |
| திண்மை மறையினும் தான்மறை யாள்நித்தஞ் | |
| சீருறு வாள்எங்கள் தாய். | |
| ----- | |
| 10. வெறி கொண்ட தாய் | |
| ராகம் - ஆபோகி தாளம் - ரூபகம் | |
| பேயவள் காண் எங்கள் அன்னை - பெரும் | |
| பித்துடையாள் எங்கள் அன்னை | |
| காய்தழல் ஏந்திய பித்தன் - தனைக் | |
| காதலிப்பாள் எங்கள் அன்னை. (பேயவள்) | |
| இன்னிசை யாம்இன்பக் கடலில் - எழுந்து | |
| எற்றும் அலைத்திரள் வெள்ளம் | |
| தன்னிடை மூழ்கித் திளைப்பாள் - அங்குத் | |
| தாவிக் குதிப்பாள் - எம் அன்னை (பேயவள்) | |
| தீஞ்சொற் கவிதையஞ் சோலை - தனில் | |
| தெய்வீக நன்மணம் வீசும் | |
| தேஞ்சொரி மாமலர் சூடி - மது | |
| தேக்கி நடிப்பாள்எம் அன்னை. (பேயவள்) | |
| வேதங்கள் பாடுவள் காணீர் - உண்மை | |
| வேல்கையிற் பற்றிக் குதிப்பாள் | |
| ஓதருஞ் சாத்திரம் கோடி - உணர்ந் | |
| தோதி யுலகெங்கும் விதைப்பாள் (பேயவள்) | |
| பாரதப் போரெனில் எளிதோ? - விறற் | |
| பார்த்தன்கை வில்லிடை ஒளிர்வாள் | |
| மாரதர் கோடிவந் தாலும் - கணம் | |
| மாய்த்துக் குருதியில் திளைப்பாள் (பேயவள்) | |
| ----- | |
| 11. பாரத மாதா திருப்பள்ளி எழுச்சி | |
| பொழுது புலர்ந்தது, யாம்செய்த தவத்தால், | |
| புன்மை யிருட்கணம் போயின யாவும், | |
| எழுபசும் பொற்சுடர் எங்கணும் பரவி | |
| எழுந்து விளங்கியது அறிவெனும் இரவி, | |
| தொழுதுனை வாழ்த்தி வனங்குதற்கு இங்குஉன் | |
| தொண்டர்பல் லாயிரர் சூழ்ந்துநிற் கின்றோம | |
| விழிதுயில் கின்றனை இன்னும்எம் தாயே | |
| வியப்பிது காண்! பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே! | |
| புள்ளினம் ஆர்த்தன! ஆர்த்தன முரசம், | |
| பொங்கியது எங்குஞ் சுதந்திர நாதம் | |
| வெள்ளிய சங்கம் முழங்கின, கேளாய்! | |
| வீதியெ லாம்அணு குற்றனர் மாதர்! | |
| தெள்ளிய அந்தணர் வேதமும் நின்றன் | |
| சீர்த்திரு நாமமும் ஓதி நிற் கின்றார், | |
| அள்ளிய தெள்ளமு தன்னை எம் அன்னை! | |
| ஆருயிரே! பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே! | |
| பருதியின் பேரொளி வானிடைக் கண்டோ ம், | |
| பார்மிசை நின்னொளி காணுதற்கு அளந்தோம், | |
| கருதிநின் சேவடி அணிவதற்கு என்றே | |
| கனிவுறு நெஞ்சக மலர்கொடு வந்தோம் | |
| சுருதிகள் பயந்தனை! சாத்திரம் கோடி | |
| சொல்லரு மாண்பின ஈன்றனை, அம்மே! | |
| நிருதர்கள் நடுக்குறச் சூல்கரத்து ஏற்றாய்! | |
| நிர்மலையே! பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே! | |
| நின்னெழில் விழியருள் காண்பதற்கு எங்கள் | |
| நெஞ்சகத்து ஆவலை நீயறி யாயோ? | |
| பொன்னனை யாய்! வெண் பனிமுடி யிமயப் | |
| பொருப்பினன் ஈந்த பெருந்தவப் பொருளே! | |
| என்ன தவங்கள் செய்து எத்தனை காலம் | |
| ஏங்குவம் நின்னருட்கு ஏழையம் யாமே? | |
| இன்னமும் துயிலுதி யேல்இது நன்றோ? | |
| இன்னுயிரே? பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே! | |
| மதலையர் எழுப்பவும் தாய்துயில் வாயோ? | |
| மாநிலம் பெற்றவள் இஃதுண ராயோ? | |
| குதலை மொழிக்கிரங் காதொரு தாயோ? | |
| கோமகளே! பெரும் பாரதர்க் கரசே! | |
| விதமுறு நின்மொழி பதினெட்டும் கூறி | |
| வேண்டிய வாறுஉனைப் பாடுதும் காணாய் | |
| இதமுற வந்துஎமை ஆண்டருள் செய்வாய்! | |
| ஈன்றவளே! பள்ளி யெழுந்தரு ளாயே! | |
| ------ | |
| 12. பாரத மாதா நவரத்தின மாலை | |
| (இப்பாடல்களில் முறையே ஒன்பது இரத்தினங்களின் பெயர்கள் இயற்கைப் பொருளிலேனும் சிலேடைப் பொருளிலேனும் வழங்கப் பட்டிருக்கின்றன) | |
| (காப்பு) | |
| வீரர்முப் பத்திரண்டு கோடி விளைவித்த | |
| பாரதமா தாவின் பதமலர்க்கே - சீரார் | |
| நவரத்ன மாலையிங்கு நான் சூட்டக் காப்பாம் | |
| சிவரத்தன மைந்தன் திறம். | |
| (வெண்பா) | |
| திறமிக்க நல்வயி ரச் சீர்திகழும் மேனி | |
| அறமிக்க சிந்தை அறிவு - பிறநலங்கள் | |
| எண்ணற் றனபெறுவார் இந்தியா என்ற நின்றன் | |
| கண்ணொத்த பேருரைத்தக் கால். | |
| (கட்டளை கலித்துறை) | |
| காலன் எதிர்ப்படிற் கைகூப்பிக் | |
| கும்பிட்டுக் கம்பனமுற் | |
| றோலிமிட்டோ டி மறைந்தொழி | |
| வான், பகை யொன்றுளதோ? | |
| நீலக் கடலொத்fத கோலத்தி | |
| ளாள்மூன்று நேத்திரத்தாள் | |
| காலக் கடலுக்கோf பாலமிட் | |
| டாள்அன்னை காற்படினே. | |
| (எண்சீர் கழிநெடி லாசிரிய விருத்தம்) | |
| அன்னையே அந்நாளில் அவனிக் கெல்லாம் | |
| ஆணிமுத்துப் போன்றமணிமொழிக ளாலே | |
| பன்னிநீ வேதங்கள், உபநிட தங்கள் | |
| பரவுபுகழ்ப் புராணங்கள், இதிகா சங்கள் | |
| இன்னும்பல நூல்களிலே இசைத்த ஞானம் | |
| என்னென்று புகழ்ந்துரைப்போம் அதனை இந்நாள்? | |
| மின்னுகின்ற பேரொளிகாண்! காலங் கொன்ற | |
| விருந்துகாண்! கடவுளுக்கோர் வெற்றி காணே. | |
| (ஆசிரியப்பா) | |
| வெற்றி கூறுமின்! வெண்சங் கூதுமின்! | |
| கற்றவ ராலே உலகுகாப் புற்றது | |
| உற்றதிங் கிந்நாள்! உலகினுக் கெல்லாம் | |
| இற்றைநாள் வரையினும் அறமிலா மறவர் | |
| குற்றமே தமது மகுடமாக் கொண்டோ ர், | |
| மற்றை மனிதரை அடிமைப் படுத்தலே | |
| முற்றிய அறிவின் முறையென்று எண்ணுவார் | |
| பற்றை அரசர் பழிபடு படையுடன் | |
| சொற்றை நீதி தொகுத்துவைத் திருந்தார் | |
| இற்றைநாள் | |
| பாரி லுள்ள பலநாட் டினர்க்கும் | |
| பாரத நாடு புதுநெறி பழக்கல் | |
| உற்றதிங் கிந்நாள் உலகெலாம் புகழ | |
| இன்பவ ளம்செறி பண்பல பயிற்றும் | |
| கவீந்திரனாகிய ரவீந்திர நாதன் | |
| சொற்றது கேளீர்! புவிமிசை யின்று | |
| மனிதர்க் கெல்லாம் தலைப்படு மனிதன் | |
| தர்மமே உருவமாம் மோஹன தாஸ் | |
| கர்ம சந்திர காந்தி யென் றுரைத்தான் | |
| அத்தகைக் காந்தியை அரசியல் நெறியிலே | |
| தலைவனாக் கொண்டு புவிமிசைத் தருமமே | |
| அரசிய லதனிலும் பிறஇய லனைத்திலும் | |
| வெற்றி தருமென வேதம் சொன்னதை | |
| முற்றும் பேண முற்பட்டு நின்றார் | |
| பாரத மக்கள் இதனால் படைஞர் தம் | |
| செருக்கொழிந் துலகில் அறந்திறம் பாத | |
| கற்றோர் தலைப்படக் காண்போம் விரைவிலே | |
| (வெற்றி கூறுமின்! வெண்சங் கூதுமின்! ) | |
| (தரவு கொச்சக் கலிப்பா) | |
| ஊதுமினோ வெற்றி! ஒலிமினோ வாழ்த்தொலிகள் | |
| ஓதுமினோ வேதங்கள்! ஓங்குமினோ! ஓங்குமினோ! | |
| தீதுசிறி தும்பயிலாச் செம்மணிமா நெறிகண்டோ ம் | |
| வேதனைகள் இனிவேண்டா, விடுதலையோ திண்ணமே. | |
| (வஞ்சி விருத்தம்) | |
| திண்ணங் காணீர்! பச்சை | |
| வண்ணன் பாதத் தாணை | |
| எண்ணம் கெடுதல் வேண்டா! | |
| திண்ணம் விடுதலை திண்ணம். | |
| (கலிப்பா) | |
| விடுத லைபெறு வீர்வரை வாநீர் | |
| வெற்றி கொள்வீர் என்றுரைத் தெங்கும் | |
| கெடுத லின்றிநந் தாய்த்திரு நாட்டின் | |
| கிளர்ச்சி தன்னை வளர்ச்சிசெய் கின்றான்? | |
| சுடுத லும்குளி ரும்உயிர்க் கில்லை | |
| சோர்வு வீழ்ச்சிகள் தொண்டருக் கில்லை | |
| எடுமி னோஅறப் போரினை என்றான் | |
| எங்கோ மேதகம் ஏந்திய காந்தி! | |
| (அறுசீர் விருத்தம்) | |
| காந்திசேர் பதுமராகக் கடிமலர் வாழ்ஸ்ரீதேவி | |
| போந்துநிற் கின்றாள் இன்று பாரதப் பொன்னாடெங்கும் | |
| மாந்தரெல்லோரும் சோர்வை அச்சத்தை மறந்துவிட்டார் | |
| காந்திசொற் கேட்டார், காண்பார் விடுதலை கணத்தினுள்ளே | |
| (எழுசீர்க் கழிநெடி லாசிரிய விருத்தம்) | |
| கணமெனு மென்றன் கண்முன்னே வருவாய் | |
| பாரத தேவியே கனல்கால் | |
| இணைவழி வால வாயமாஞ் சிங்க | |
| முதுகினில் ஏறிவீற் றிருந்தே | |
| துணைநினை வேண்டும் நாட்டினர்க் கெல்லாம் | |
| துயர்கெட விடுதலை யருளி | |
| மணிநகை புரிந்து திகழ்திருக் கோலம் | |
| கண்டுநான் மகிழ்ந்திடு மாறே.- | |
| ----- | |
| 13. பாரத தேவியின் திருத் தசாங்கம் | |
| நாமம் (காம்போதி) | |
| பச்சை மணிக்கிளியே! பாவியெனக் கேயோகப் | |
| பிச்சை யருளியதாய் பேருரையாய்! - இச்சகத்தில் | |
| பூரணமா ஞானப் புகழ்விளக்கை நாட்டுவித்த | |
| பாரதமா தேவியெனப் பாடு. | |
| நாடு (வசந்தா) | |
| தேனார் மொழிக்கிள்ளாய் தேவியெனக் கானந்த | |
| மானாள் பொன் னாட்டை அறிவிப்பாய்! - வானாடு | |
| பேரிமய வெற்புமுதல் பெண்குமரி ஈறாகும் | |
| ஆரியநா டென்றே அறி. | |
| நகர் (மணிரங்கு) | |
| இன்மழலைப் பைங்கிளியே! எங்கள் உயிரானாள் | |
| நன்மையுற வாழும் நகரெதுகொல்? - சின்மயமே | |
| நானென் றறிந்த நனிபெரியோர்க் கின்னமுது | |
| தானென்ற காசித் தலம். | |
| ஆறு (சுருட்டி) | |
| வண்ணக் கிளி! வந்தே மாதரமென் றோதுவரை | |
| இன்னலறக் காப்பா ளியாறுரையாய்! - நன்னர்செயத் | |
| தான்போம் வழியெலாம் தன்மமொடு பொன்விளைக்கும் | |
| வான்போந்த கங்கையென வாழ்த்து. | |
| மலை (கானடா) | |
| சோலைப் பசுங்கிளியே! தொன்மறைகள் நான்குடையாள் | |
| வாலை வளரும் மலைகூறாய்! - ஞாலத்துள் | |
| வெற்பொன்றும் ஈடிலதாய் விண்ணில் முடிதாக்கும் | |
| பொற்பொன்று வெள்ளைப் பொருப்பு. | |
| ஊர்தி (தன்யாசி) | |
| சீரும் சிறப்புமுயர் செல்வமுமோ ரெண்ணற்றாள் | |
| ஊரும் புரவி உரைதத்தாய்! தேரின் | |
| பரிமிசையூர் வாளல்லள் பாரனைத்தும் அஞ்சும் | |
| அரிமிசையே ஊர்வாள் அவள். | |
| படை (முகாரி) | |
| கருணை யுருவானாள் காய்ந்தெழுங்காற் கிள்ளாய் | |
| செருநரைவீழ்த் தும்படையென் செப்பாய்! - பொருபவர் | |
| மேல்தண்ணளியால் வீழாது, வீழின் தகைப்பரிதாம் | |
| திண்ணமுறு வான்குலிசம் தேறு. | |
| முரசு (செஞ்சுருட்டி) | |
| ஆசை மரகதமே! அன்னை திரு முன்றிலிடை | |
| ஓசை வளர்முரசம் ஓதுவாய்! - பேசுகவோ | |
| சத்தியமே, செய்க தருமமே என்றொலிசெய் | |
| முத்திதரும் வேத முரசு. | |
| தார் (பிலகரி) | |
| வாராய் இளஞ்சுகமே! வந்திப்பார்க் கென்றுமிடர் | |
| தாராள் புனையுபணித் தார்கூறாய்! - சேராரை | |
| முற்றாக் குறுநகையால் முற்றுவித்துத் தானொளிர்வாள் | |
| பொற்றா மரைத்தார் புனைந்து. | |
| கொடி (கேதாரம்) | |
| கொடிப்பவள வாய்க்கிள்ளாய்! சூத்திரமும் தீங்கும் | |
| மடிப்பவளின் வெல்கொடிதான் மற்றென்? - அடிப்பணிவார் | |
| நன்றாரத் தீயார் நலிவுறவே வீசுமொளி | |
| குன்றா வயிரக் கொடி. | |
| ------ | |
| 14. தாயின் மணிக்கொடி பாரீர் | |
| (பாரத நாட்டுக் கொடியினைப் புகழ்தல்) | |
| தாயுமானவர் ஆனந்தக் களிப்பு மெட்டு | |
| பல்லவி | |
| தாயின் மணிக்கொடி பாரீர்! - அதைத் | |
| தாழ்ந்து பணிந்து புகழ்ந்திட வாரீர்! | |
| சரணங்கள் | |
| ஓங்கி வளர்ந்ததோர் கம்பம் - அதன் | |
| உச்சியின் மேல் வந்தே மாதரம் என்றே | |
| பாங்கின் எழுதித் திகழும் - செய்ய | |
| பட்டொளி வீசிப் பறந்தது பாரீர்! (தாயின்) | |
| பட்டுத் துகிலென லாமோ? - அதில் | |
| பாய்ந்து சுழற்றும் பெரும்புயற் காற்று | |
| மட்டு மிகுந்தடித் தாலும் - அதை | |
| மதியாதவ் வுறுதிகொள் மாணங்க்கப் படலம் (தாயின்) | |
| இந்திரன் வச்சிரம் ஓர்பால் - அதில் | |
| எங்கள் துருக்கர் இளம்பிறை ஓர்பால் | |
| மந்திரம் நடுவுறத் தோன்றும் - அதன் | |
| மாண்பை வகுத்திட வல்லவன் யானோ? (தாயின்) | |
| கம்பத்தின் கீழ் நிற்றல் காணீர் - எங்கும் | |
| காணரும் வீரர் பெருந்திருக் கூட்டம் | |
| நம்பற்க் குரியர் அவ்வீரர் - தங்கள் | |
| நல்லுயிர் ஈந்தும் கொடியினைக் காப்பார். (தாயின்) | |
| அணியணி யாயவர் நிற்கும் - இந்த | |
| ஆரியக் காட்சியோர் ஆனந்தம் அன்றோ? | |
| பணிகள் பொருந்திய மார்பும் - விறல் | |
| பைந்திரு வோங்கும் வடிவமும் காணீர்! (தாயின்) | |
| செந்தமிழ் நாட்டுப் பொருநர் - கொடுந் | |
| தீக்கண் மறவர்கள் சேரன்றன் வீரர் | |
| சிந்தை துணிந்த தெலுங்கர் - தாயின் | |
| சேவடிக் கேபணி செய்திடு துளுவர். (தாயின்) | |
| கன்னடர் ஓட்டிய ரோடு - போரில் | |
| காலனும் அஞ்சக் கலக்கும் மராட்டர், | |
| பொனகர்த் தேவர்க ளொப்ப - நிற்கும் | |
| பொற்புடையார் இந்துஸ் தானத்து மல்லர் (தாயின்) | |
| பூதலம் முற்றிடும் வரையும் - அறப் | |
| போர்விறல் யாவும் மறுப்புறும் வரையும் | |
| மாதர்கள் கற்புள்ள வரையும் - பாரில் | |
| மறைவரும் கீர்த்திகொள் ரஜபுத்ர வீரர் (தாயின்) | |
| பஞ்ச நதத்துப் பிறந்தோர் - முன்னைப் | |
| பார்த்தன் முதற்பலர் வாழ்ந்தநன் னாட்டார், | |
| துஞ்சும் பொழுதினும் தாயின் - பதத் | |
| தொண்டு நினைந்திடும் வங்கத்தி னோரும் (தாயின்) | |
| சேர்ந்ததைக் காப்பது காணீர்! அவர் | |
| சிந்தையின் வீரம் நிரந்தரம் வாழ்க! | |
| தேர்ந்தவர் போற்றும் பரத - நிலத் | |
| தேவி துவஜம் சிறப்புற வாழ்க! (தாயின்) | |
| ------ | |
| 15. பாரத ஜனங்களின் தற்கால நிலைமை | |
| நொண்டிச் சிந்து | |
| நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே! - இந்த | |
| நிலைகெட்ட மனிதரை நினைந்துவிட்டால், | |
| அஞ்சி யஞ்சிச் சாவார் - இவர் | |
| அஞ்சாத பொருளில்லை அவனியிலே | |
| வஞ்சனைப் பேய்கள் என்பார் - இந்த | |
| மரத்தில் என்பார்; அந்தக் குளத்தில் என்பார் | |
| துஞ்சுது முகட்டில் என்பார் - மிகத் | |
| துயர்ப்படுவார் எண்ணிப் பயப்படுவார். (நெஞ்சு) | |
| மந்திர வாதி என்பார் - சொன்ன | |
| மாத்திரத்தி லேமனக் கிலிபிடிப்பார், | |
| யந்திர சூனி யங்கள் - இன்னும் | |
| எத்தனை ஆயிரம் இவர் துயர்கள்! | |
| தந்த பொருளைக் கொண்டே - ஜனம் | |
| தாங்குவர் உலகத்தில் அரசரெல்லாம | |
| அந்த அரசியலை - இவர் | |
| அஞ்சுதரு பேயென்றெண்ணி நெஞ்சம் அயர்வார். (நெஞ்சு) | |
| சிப்பாயைக் கண்டு அஞ்சுவார் - ஊர்ச் | |
| சேவகன் வருதல்கண்டு மனம்பதைப்பார், | |
| துப்பாக்கி கொண்டு ஒருவன் - வெகு | |
| தூரத்தில் வரக்கண்டு வீட்டிலொளிவார், | |
| அப்பால் எவனோ செல்வான் - அவன் | |
| ஆடையைக் கண்டுபயந் தெழுந்து நிற்பார், | |
| எப்போதும் கைகட்டுவார் - இவர் | |
| யாரிடத்தும் பூனைகள்போல் ஏங்கிநடப்பார். (நெஞ்சு) | |
| நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே - இந்த | |
| நிலைகெட்ட மனிதரை நினைத்துவிட்டால், | |
| கொஞ்சமோ பிரிவினைகள்? - ஒரு | |
| கோடிஎன் றால் அது பெரிதா மோ? | |
| ஐந்துதலைப் பாம்பென் பான் - அப்பன் | |
| ஆறுதலை யென்றுமகன் சொல்லி விட்டால் | |
| நெஞ்சு பிரிந்திடுவார் - பின்பு | |
| நெடுநாள் இருவரும் பகைத்திருப்பார். (நெஞ்சு) | |
| சாத்திரங்கள் ஒன்றும் காணார் - பொய்ச் | |
| சாத்திரப் பேய்கள் சொல்லும் வார்த்தை நம்பியே | |
| கோத்திரம் ஒன்றா யிருந்தாலும் - ஒரு | |
| கொள்கையிற் பிரிந்தவனைக் குலைத்திகழ் வார், | |
| தோத்திரங்கள் சொல்லி அவர்தாம் - தமைச் | |
| சூதுசெய்யும் நீசர்களைப் பணிந்திடுவார, | |
| ஆத்திரங் கொண்டே இவன் சைவன் - இவன் | |
| அரிபக்தன் என்றுபெருஞ் சண்டையிடுவார். (நெஞ்சு) | |
| நெஞ்சு பொறுக்கு திலையே - இதை | |
| நினைந்து நினைந்திடினும் வெறுக்குதிலையே, | |
| கஞ்சி குடிப்பதற் கிலார் - அதன் | |
| காரணங்கள் இவையென்னும் அறிவுமிலார் | |
| பஞ்சமோ பஞ்சம் என்றே - நிதம் | |
| பரிதவித்தே உயிர் துடிதுடித்துத் | |
| துஞ்சி மடிகின் றாரே - இவர் | |
| துயர்களைத் தீர்க்கவோர் வழியிலையே. (நெஞ்சு) | |
| எண்ணிலா நோயுடையார் - இவர் | |
| எழுந்து நடப்பதற்கும் வலிமையிலார் | |
| கண்ணிலாக் குழந்தை கள்போல் - பிறர் | |
| காட்டிய வழியிற்சென்று மாட்டிக் கொள்வார், | |
| நண்ணிய பெருங்கலைகள் - பத்து | |
| நாலாயிரங் கோடி நயந்துநின்ற | |
| புண்ணிய நாட்டினிலே - இவர் | |
| பொறியற்ற விலங்குகள்போல வாழ்வார். (நெஞ்சு) | |
| ----- | |
| 16. போகின்ற பாரதமும் வருகின்ற பாரதமும் | |
| (போகின்ற பாரதத்தைச் சபித்தல்) | |
| வலிமையற்ற தோளினாய் போ போ போ | |
| மார்பி லேஒடுங்கினாய் போ போ போ | |
| பொலிவி லாமுகத்தினாய் போ போ போ | |
| பொறி யிழந்த விழியினாய் போ போ போ | |
| ஔங்யி ழந்த குரலினாய் போ போ போ | |
| ஒளியி ழந்த மேனியாய் போ போ போ | |
| கிலிபி டித்த நெஞ்சினாய் போ போ போ | |
| கீழ்மை யென்றும் வேண்டுவாய் போ போ போ | |
| இன்று பார தத்திடை நாய்போல | |
| ஏற்ற மின்றி வாழுவாய் போ போ போ | |
| நன்று கூறில் அஞ்சுவாய் போ போ போ | |
| நாணி லாது கெஞ்சுவாய் போ போ போ | |
| சென்று போன பொய்யெலாம் மெய்யாகச் | |
| சிந்தை கொண்டு போற்றுவாய் போ போ போ | |
| வென்று நிற்கும் மெய்யெலாம் பொய்யாக | |
| விழிம யங்கி நோக்குவாய் போ போ போ | |
| வேறு வேறு பாஷைகள் கற்பாய் நீ | |
| வீட்டு வார்த்தை கற்கிலாய் போ போ போ | |
| நூறு நூல்கள் போற்றுவாய் மெய்கூறும் | |
| நூலி லொத்தி யல்கிலாய் போ போ போ | |
| மாறு பட்ட வாதமே ஐந்நூறு | |
| வாயில் நீள ஓதுவாய் போ போ போ | |
| சேறுபட்ட நாற்றமும் தூறுஞ்சேர் | |
| சிறிய வீடு கட்டுவாய் போ போ போ | |
| ஜாதி நூறு சொல்லுவாய் போ போ போ | |
| தரும மொன்றி யற்றிலாய் போ போ போ | |
| நீதி நூறு சொல்லுவாய் காசொன்று | |
| நீட்டினால் வணங்குவாய் போ போ போ | |
| தீது செய்வ தஞ்சிலாய் நின்முன்னே | |
| தீமை நிற்கி லோடுவாய் போ போ போ | |
| சோதி மிக்க மணியிலே காலத்தால் | |
| சூழ்ந்த மாசு போன்றனை போ போ போ. | |
| (வருகின்ற பாரதத்தை வாழ்த்தல்) | |
| ஒளிப டைத்த கண்ணினாய் வா வா வா | |
| உறுதிகொண்ட நெஞ்சினாய் வா வா வா | |
| களிப டைத்த மொழியினாய் வா வா வா | |
| கடுமை கொண்ட தோளினாய் வா வா வா | |
| தெளிவு பெற்ற மதியினாய் வா வா வா | |
| சிறுமை கண்டு பொங்குவாய் வா வா வா | |
| எளிமை கண்டு இரங்குவாய் வா வா வா | |
| ஏறு போல் நடையினாய் வா வா வா | |
| மெய்ம்மை கொண்ட நூலையே அன்போடு | |
| வேதமென்று போற்றுவாய் வா வா வா | |
| பொய்ம்மை கூற லஞ்சுவாய் வா வா வா | |
| பொய்ம்மை நூல்க ளெற்றுவாய் வா வா வா | |
| நொய்ம்மை யற்ற சிந்தையாய் வா வா வா | |
| நோய்க ளற்ற உடலினாய் வா வா வா | |
| தெய்வ சாபம் நீங்கவே நங்கள் சீர்த் | |
| தேசமீது தோன்றுவாய் வா வா வா | |
| இளைய பார தத்தினாய் வா வா வா | |
| எதிரிலா வலத்தினாய் வா வா வா | |
| ஒளியிழந்த நாட்டிலே நின்றேறும் | |
| உதய ஞாயி றொப்பவே வா வா வா | |
| களையி ழந்த நாட்டிலே முன்போலே | |
| கலைசி றக்க வந்தனை வா வா வா | |
| விளையு மாண்பு யாவையும் பார்த்த ன்போல் | |
| விழியி னால் விளக்குவாய் வா வா வா | |
| வெற்றி கொண்ட கையினாய் வா வா வா | |
| விநயம் நின்ற நாவினாய் வா வா வா | |
| முற்றி நின்ற வடிவினாய் வா வா வா | |
| முழுமை சேர்மு கத்தினாய் வா வா வா | |
| கற்ற லொன்று பொய்க்கிலாய் வா வா வா | |
| கருதிய தியற் றுவாய் வா வா வா | |
| ஒற்றுமைக்கு ளுய்யவே நாடெல்லாம் | |
| ஒரு பெருஞ் செயல் செய்வாய் வா வா வா | |
| ----- | |
| 17. பாரத சமுதாயம் | |
| ராகம் - பியாக் தாளம் - திஸ்ர ஏகதாளம் | |
| பல்லவி | |
| பாரத சமுதாயம் வாழ்கவே! - வாழ்க வாழ்க! | |
| பாரத சமுதாயம் வாழ்கவே! - ஜய ஜய ஜய (பாரத) | |
| அனுபல்லவி | |
| முப்பது கோடி ஜனங்களின் சங்கம் | |
| முழுமைக்கும் பொது உடைமை | |
| ஒப்பிலாத சமுதாயம் | |
| உலகத் துக்கொரு புதுமை - வாழ்க! (பாரத) | |
| சரணங்கள் | |
| மனித ருணவை மனிதர் பறிக்கும் | |
| வழக்கம் இனியுண்டோ ? | |
| மனிதர் நோக மனிதர் பார்க்கும் | |
| வாழ்க்கை இனியுண்டோ ? - புலனில் | |
| வாழ்க்கை இனியுண்டோ ? - நம்மி லந்த | |
| வாழ்க்கை இனியுண்டோ ? | |
| இனிய பொழில்கள் நெடிய வயல்கள் | |
| எண்ணரும் பெருநாடு, | |
| கனியும் கிழங்கும் தானி யங்களும் | |
| கணக்கின்றித் தரு நாடு - இது | |
| கணக்கின்றித் தரு நாடு - நித்த நித்தம் | |
| கணக்கின்றித் தரு நாடு - வாழ்க! (பாரத) | |
| இனியொரு விதிசெய் வோம் - அதை | |
| எந்த நாளும் காப்போம், | |
| தனியொரு வனுக் குணவிலை யெனில் | |
| ஜகத்தினை அழித்திடு வோம் - வாழ்க! (பாரத) | |
| எல்லா உயிர்களிலும் நானே இருக்கிறேன் | |
| என்றுரைத்தான் கண்ண பெருமான், | |
| எல்லாரும் அமரநிலை எய்தும்நன் முறையை | |
| இந்தியா உலகிற் களிக்கும் - ஆம் | |
| இந்தியா உலகிற் களிக்கும் - ஆம் ஆம் | |
| இந்தியா உலகிற் களிக்கும் - வாழ்க! (பாரத) | |
| எல்லாரும் ஓர்குலம் எல்லாரும் ஓரினம் | |
| எல்லாரும் இந்திய மக்கள், | |
| எல்லாரும் ஓர்நிறை எல்லோரும் ஓர்விலை | |
| எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர் - நாம் | |
| எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர் - ஆம் | |
| எல்லாரும் இந்நாட்டு மன்னர் - வாழ்க! (பாரத) | |
| ----- | |
| 18. ஜாதீய கீதம் | |
| (பங்கிம் சந்திர சட்டோ பாத்தியாயர் எழுதிய | |
| வந்தே மாதரம் கீதத்தின் மொழிபெயர்ப்பு) | |
| இனிய நீர்ப் பெருக்கினை! இன்கனி வளத்தினை! | |
| தனிநறு மலயத் தண்காற் சிறப்பினை! | |
| பைந்நிறப் பழனம் பரவிய வடிவினை! (வந்தே) | |
| வெண்ணிலாக் கதிர்மகிழ் விரித்திடும் இரவினை! | |
| மலர் மணிப் பூத்திகழ் மரன்பல செறிந்தனை! | |
| குறுநகை யின்சொலார் குலவிய மாண்பினை! | |
| நல்குவை இன்பம், வரம்பல நல்குவை! | |
| முப்பதுகோடி வாய் (நின்னிசை) முழங்கவும் | |
| அறுபது கோடிதோ ளுயர்ந்துனக் காற்றவும் | |
| திறனிலாள் என்றுனை யாவனே செப்புவன்? | |
| அருந்திற லுடையாய்! அருளினைப் போற்றி! | |
| பொருந்தலர் படைபுறத் தொழித்திடும் பொற்பினை! | |
| (வந்தே) | |
| நீயே வித்தை நீயே தருமம்! | |
| நீயே இதயம் நீயே மருமம்! | |
| உடலகத் திருக்கும் உயிருமன் நீயே! (வந்தே) | |
| தடந்தோ ளகலாச் சக்திநீ அம்மே! | |
| சித்தம் நீங்காதுறு பக்தியும் நீயே! | |
| ஆலயந் தோறும் அணிபெற விளங்கும் | |
| தெய்விக வடிவமும் தேவியிங் குனதே! (வந்தே) | |
| ஒருபது படைகொளும் உமையவள் நீயே! | |
| கமலமெல் லிதழ்களிற் களித்திடுங் கமலைநீ! | |
| வித்தை நன் கருளும் வெண்மலர்த் தேவிநீ! (வந்தே) | |
| போற்றி வான்செல்வி! புரையிலை நிகரிலை! | |
| இனிய நீர்ப்ப் பெருக்கினை, இன்கனி வளத்தினை | |
| சாமள நிறத்தினை சரளமாந் தகையினை! | |
| இனியபுன் முறுவலாய்! இலங்குநல் லணியினை! | |
| தரித்தெமைக் காப்பாய், தாயே போற்றி! (வந்தே) | |
| ----- | |
| 19. ஜாதீய கீதம் | |
| (புதிய மொழிபெயர்ப்பு) | |
| நளிர்மணி நீரும் நயம்படு கனிகளும் | |
| குளிர்பூந் தென்றலும் கொழும்பொழிற் பசுமையும் | |
| வாய்ந்துநன் கிலகுவை வாழிய அன்னை! (வந்தே) | |
| தெண்ணில வதனிற் சிலிர்த்திடும் இரவும் | |
| தண்ணியல் விரிமலர் தாங்கிய தருக்களும் | |
| புன்னகை ஒளியும் தேமொழிப் பொலிவும் | |
| வாய்ந்தனை இன்பமும் வரங்களும் நல்குவை. (வந்தே) | |
| கோடி கோடி குரல்கள் ஒலிக்கவும் | |
| கோடி கோடி புயத்துணை கொற்றமார் | |
| நீடு பல்படை தாங்கிமுன் னிற்கவும், | |
| கூடு திண்மை குறைந்தனைஎ என்பதென்? | |
| ஆற்றலின் மிகுந்தனை, அரும்பதங் கூட்டுவை, | |
| மாற்றலர் கொணர்ந்த வன்படை யோட்டுவை. (வந்தே) | |
| அறிவும் நீ தருமம் நீ, உள்ளம் நீ, அதனிடை | |
| மருமம் நீ உடற்கண் வாழ்ந்திடும் உயிர் நீ | |
| தோளிடை வன்புநீ, நெஞ்சகத்து அன்புநீ. | |
| ஆலயந் தோறும் அணிபெற விளங்கும் | |
| தெய்வச் சிலையெலாம், தேவி, இங்குனதே. (வந்தே) | |
| பத்துப் படைகொளும் பார்வதி தேவியும் | |
| கமலத் திகழ்களிற் களித்திடும் கமலையும் | |
| அறிவினை யருளும் வாணியும் அன்னைநீ! (வந்தே) | |
| திருநி றைந்தனை, தன்னிக ரொன்றிலை! | |
| தீது தீர்ந்தனை, நீர்வளஞ் சார்ந்தனை | |
| மருவு செய்களின் நற்பயன் மல்குவை | |
| வளனின் வந்ததோர் பைந்நிறம் வாய்ந்தனை | |
| பெருகு மின்ப முடையை குறுநகை | |
| பெற்றொ ளிர்ந்தனை பல்பணி பூண்fடணை. | |
| இருநி லத்துவந் தெம்முயிர் தாங்குவை, | |
| எங்கள் தாய்நின் பாதங்கள் இறைஞ்சுவாம்! (வந்தே) | |
| ---- | |
| 2. தமிழ்நாடு | |
| 20. செந்தமிழ் நாடு | |
| செந்தமிழ் நாடெனும் போதினிலே - இன்பத் | |
| தேன் வந்து பாயுது காதினிலே - எங்கள் | |
| தந்தையர் நாடென்ற பேச்சினிலே - ஒரு | |
| சக்தி பிறக்குது மூச்சினிலே (செந்தமிழ்) | |
| வேதம் நிறைந்த தமிழ்நாடு - உயர் | |
| வீரம் செறிந்த தமிழ்நாடு - நல்ல | |
| காதல் புரியும் அரம்பையர் போல் - இளங் | |
| கன்னியர் சூழ்ந்த தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| காவிரி தென்பெண்ணை பாலாறு - தமிழ் | |
| கண்டதோர் வையை பொருனை நதி - என | |
| மேவிய யாறு பலவோடத் - திரு | |
| மேனி செழித்த தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| முத்தமிழ் மாமுனி நீள்வரையே - நின்று | |
| மொய்ம்புறக் காக்குந் தமிழ்நாடு - செல்வம் | |
| எத்தனையுண்டு புவிமீதே - அவை | |
| யாவும் படைத்த தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| நீலத் திரைக்கட லோரத்திலே - நின்று | |
| நித்தம் தவஞ்செய் குமரிஎல்லை -வட | |
| மாலவன் குன்றம் இவற்றிடையே - புகழ் | |
| மண்டிக் கிடக்குந் தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| கல்வி சிறந்த தமிழ்நாடு - புகழ்க் | |
| கம்பன் பிறந்த தமிழ்நாடு - நல்ல | |
| பல்விதமாயின சாத்திரத்தின் - மணம் | |
| பாரெங்கும் வீசுந் தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| வள்ளுவன் தன்னை உலகினுக்கே - தந்து | |
| வான்புகழ் கொண்ட தமிழ்நாடு - நெஞ்சை | |
| அள்ளும் சிலப்பதி காரமென்றோர் - மணி | |
| யாரம் படைத்த தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| சிங்களம் புட்பகம் சாவக - மாதிய | |
| தீவு பலவினுஞ் சென்றேறி - அங்கு | |
| தங்கள் புலிக்கொடி மீன்கொடியும் - நின்று | |
| சால்புறக் கண்டவர் தாய்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| விண்ணை யிடிக்கும் தலையிமயம் - எனும் | |
| வெற்பை யடிக்கும் திறனுடையார் - சமர் | |
| பண்ணிக் கலிங்கத் திருள்கெடுத்தார் - தமிழ்ப் | |
| பார்த்திவர் நின்ற தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| சீன மிசிரம் யவனரகம் - இன்னும் | |
| தேசம் பலவும் புகழ்வீசிக் - கலை | |
| ஞானம் படைத் தொழில் வாணிபமும் - மிக | |
| நன்று வளர்த்த தமிழ்நாடு (செந்தமிழ்) | |
| ------ | |
| 21. தமிழ்த்தாய் | |
| தன் மக்களை புதிய சாத்திரம் வேண்டுதல் | |
| (தாயுமானவர் ஆனந்தக் களிப்புச் சந்தம்) | |
| ஆதி சிவன் பெற்று விட்டான் - என்னை | |
| ஆரிட மைந்தன் அகத்தியன் என்றோர் | |
| வேதியன் கண்டு மகிழ்ந்தே - நிறை | |
| மேவும் இலக்கணஞ் செய்து கொடுத்தான். | |
| முன்று குலத்தமிழ் மன்னர் - என்னை | |
| மூண்டநல் லன்போடு நித்தம் வளர்த்தார், | |
| ஆன்ற மொழிகளி னுள்ளே - உயர் | |
| ஆரியத் திற்கு நிகரென வாழ்ந்தேன். | |
| கள்ளையும் தீயையும் சேர்த்து - நல்ல | |
| காற்றையும் வான வெளியையும் சேர்த்துத் | |
| தெள்ளு தமிழ்ப்புல வோர்கள் - பல | |
| தீஞ்சுவைக் காவியம் செய்து கொடுத்தார். | |
| சாத்திரங் கள்பல தந்தார் - இந்தத் | |
| தாரணி யெங்கும் புகழ்ந்திட வாழ்ந்தேன் | |
| நேத்திரங் கெட்டவன் காலன் - தன்முன் | |
| நேர்ந்த தனைத்தும் துடைத்து முடிப்பான். | |
| நன்றென்றுந் தீதென்றும் பாரான் - முன் | |
| நாடும் பொருள்கள் அனைத்தையும் வாரிச் | |
| சென்றிடுங் காட்டுவெள் ளம்போல் - வையச் | |
| சேர்க்கை யனைத்தையும் கொன்று நடப்பான். | |
| கன்னிப் பருவத்தில் அந் நாள் - என்றன் | |
| காதில் விழுந்த திசைமொழி - யெல்லாம் | |
| என்னென்ன வோ பெய ருண்டு - பின்னர் | |
| யாவும் அழிவுற் றிருந்தன கண்டீர்! | |
| தந்தை அருள்வலி யாலும் - முன்பு | |
| சான்ற புலவர் தவ வலி யாலும் | |
| இந்தக் கணமட்டும் காலன் என்னை | |
| ஏறிட்டுப் பார்க்கவும் அஞ்சியிருந்தான். | |
| இன்றொரு சொல்லினைக் கேட்டேன் - இனி | |
| ஏது செய்வேன்? என தாருயிர் மக்காள்! | |
| கொன்றிடல் போலொரு வார்த்தை - இங்கு | |
| கூறத் தகாதவன் கூறினன் கண்டீர்! | |
| புத்தம் புதிய கலைகள் - பஞ்ச | |
| பூதச் செயல்களின் நுட்பங்கள் கூறும, | |
| மெத்த வளருது மேற்கே - அந்த | |
| மேன்மைக் கலைகள் தமிழினில் இல்லை. | |
| சொல்லவும் கூடுவ தில்லை - அவை | |
| சொல்லுந் திறமை தமிழ்மொழிக் கில்லை | |
| மெல்லத் தமிழினிச் சாகும் - அந்த | |
| மேற்கு மொழிகள் புவிமிசை யோங்கும் | |
| என்றந்தப் பேதை உரத்தான் - ஆ! | |
| இந்த வசையெனக் கெய்திடலாமோ? | |
| சென்றிடுவீர் எட்டுத் திக்கும் - கலைச் | |
| செல்வங்கள் யாவுங் கொணர்ந்திங்கு சேர்ப்பீர்! | |
| தந்தை அருள்வலி யாலும் - இன்று | |
| சார்ந்த புலவர் தவவலி யாலும் | |
| இந்தப் பெரும்பழி தீரும் புகழ் | |
| ஏறிப் புவிமிசை என்றும் இருப்பேன். | |
| ----- | |
| 22. தமிழ் | |
| யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழி போல் | |
| இனிதாவது எங்கும் காணோம், | |
| பாமரராய் விலங்குகளாய், உலகனைத்தும் | |
| இகழ்ச்சிசொலப் பான்மை கெட்டு, | |
| நாமமது தமிழரெனக் கொண்டு இங்கு | |
| வாழ்ந்திடுதல் நன்றோ? சொல்லீர்! | |
| தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெலாம் | |
| பரவும்வகை செய்தல் வேண்டும். | |
| யாமறிந்த புலவரிலே கம்பனைப் போல், | |
| வள்ளுவர்போல் இளங்கோ வைப்போல், | |
| பூமிதனில் யாங்கணுமே பிறந்ததில்லை, | |
| உண்மை, வெறும் புகழ்ச்சியில்லை, | |
| ஊமையராய்ச் செவிடர்களாய்க் குருடர்களாய் | |
| வாழ்கின்றோம் ஒரு சொற் கேளீர்! | |
| சேமமுற வேண்டுமெனில் தெருவெல்லாம் | |
| தமிழ் முழக்கம் செழிக்கச் செய்வீர்! | |
| பிறநாட்டு நல்லறிஞர் சாத்திரங்கள் | |
| தமிழ்மொழியிற் பெயர்த்தல் வேண்டும | |
| இறவாத புகழுடைய புதுநூல்கள் | |
| தமிழ்மொழியில் இயற்றல் வேண்டும் | |
| மறைவாக நமக்குள்ளே பழங் கதைகள் | |
| சொல்வதிலோர் மகிமை இல்லை | |
| திறமான புலமையெனில் வெளி நாட்டோ ர் | |
| அதைவணக்கஞ் செய்தல் வேண்டும். | |
| உள்ளத்தில் உண்மையொளி யுண்டாயின் | |
| வாக்கினிலே ஒளி யுண்டாகும் | |
| வெள்ளத்தின் பெருக்கைப்போல் கலைப்பெருக்கும் | |
| கவிப்பெருக்கும் மேவு மாயின் | |
| பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருக்கும் குருடரெல்லாம் | |
| விழிபெற்றுப் பதவி கொள்வார், | |
| தெள்ளுற்ற தமிழமுதின் சுவைகண்டார் | |
| இங்கமரர் சிறப்புக் கண்டார். | |
| ----- | |
| 23. தமிழ்மொழி வாழ்த்து | |
| தான தனத்தன தான தனத்தன தான தந்தா னே | |
| வாழ்க நிரந்தரம் வாழ்க தமிழ்மொழி | |
| வாழிய வாழிய வே! | |
| வான மளந்த தனைத்தும் அளந்திடும் | |
| வண்மொழி வாழிய வே! | |
| ஏழ்கடல் வைப்பினுந் தன்மணம் வீசி | |
| இசைகொண்டு வாழிய வே! | |
| எங்கள் தமிழ்மொழி! எங்கள் தமிழ்மொழி! | |
| என்றென்றும் வாழிய வே! | |
| சூழ்கலி நீங்கத் தமிழ்மொழி ஓங்கத் | |
| துலங்குக வையக மே! | |
| தொல்லை வினை தரு தொல்லை யகன்று | |
| சுடர்க தமிழ்நா டே! | |
| வாழ்க தமிழ்மொழி! வாழ்க தமிழ்மொழி! | |
| வாழ்க தமிழ்மொழி யே! | |
| வானம் அறிந்த தனைத்தும் அறிந்து | |
| வளர்மொழி வாழிய வே! | |
| ----- | |
| 24. தமிழச் சாதி. | |
| ..........எனப்பல பேசி இறைஞ்சிடப் படுவதாய், | |
| நாட்பட நாட்பட நாற்றமு சேறும் | |
| பாசியும் புதைந்து பயன்நீர் இலதாய் | |
| நோய்க் களமாகி அழிகெனும் நோக்கமோ? | |
| விதியே விதியே தமிழச் சாதியை | |
| என்செய நினைத்தாய் எனக்குரை யாயோ? | |
| சார்வினுக் கெல்லாம் தகத்தக மாறித் | |
| தன்மையும் தனது தருமமும் மாயாது | |
| என்றுமோர் நிலையா யிருந்துநின் அருளால் | |
| வாழ்ந்திடும் பொருளோடு வகுத்திடு வாயோ? | |
| தோற்றமும் புறத்துத் தொழிலுமே காத்துமற்று | |
| உள்ளுறு தருமமும் உண்மையும் மாறிச் | |
| சிதவற் றழியும் பொருள்களில் சேர்ப்பையோ? | |
| அழியாக் கடலோ? அணிமலர்த் தடமோ? | |
| வானுறு மீனோ? மாளிகை விளக்கோ? | |
| கற்பகத் தருவோ? காட்டிடை மரமோ? | |
| விதியே தமிழச் சாதியை எவ்வகை | |
| விதித்தாய் என்பதன் மெய்யெனக் குணர்த்துவாய். | |
| ஏனெனில் | |
| சிலப்பதி காரச் செய்யுளைக் கருதியும் | |
| திருக்குற ளுறுதியும் தெளிவும் பொருளின் | |
| ஆழமும் விரிவும் அழகும் கருதியும் | |
| எல்லை யொன் றின்மைஎ எனும் பொருள் அதனைக் | |
| கம்பன் குறிகளாற் காட்டிட முயலும் | |
| முயற்சியைக் கருதியும் முன்புநான் தமிழச் | |
| சாதியை அமரத் தன்மை வாய்ந்தது என்று | |
| உறுதிகொண்டிருந்தேன். ஒருபதி னாயிரம் | |
| சனிவாய்ப் பட்டும் தமிழச் சாதிதான் | |
| உள்ளுடை வின்றி உயர்த்திடு நெறிகளைக் | |
| கண்டு எனது உள்ளம் கலங்கிடா திருந்தேன். | |
| ஆப்பிரிக் கத்துக் காப்பிரி நாட்டிலும் | |
| தென்முனை யடுத்த தீவுகள் பலவினும் | |
| பூமிப் பந்தின் கீழ்ப்புறத் துள்ள | |
| பற்பல தீவினும் பரவி யிவ்வெளிய | |
| தமிழச் சாதி தடியுதை யுண்டும் | |
| காலுதை யுண்டும் கயிற்றடி யுண்டும் | |
| வருந்திடுஞ் செய்தியும் மாய்ந்திடுஞ் செய்தியும் | |
| பெண்டிரை மிலேச்சர் பிரித்திடல் பொறாது | |
| செத்திடுஞ் செய்தியும் பசியாற் சாதலும் | |
| பிணிகளாற் சாதலும் பெருந்தொலை யுள்ளதம் | |
| நாட்டினைப் பிரிந்த நலிவினார் சாதலும் | |
| இஃதெலாம் கேட்டும் எனதுளம் அழிந்திலேன், | |
| தெய்வம் மறவார, செயுங்கடன் பிழையார், | |
| ஏதுதான் செயினும் ஏதுதான் வருந்தினும், | |
| இறுதியில் பெருமையும் இன்பமும் பெறுவார், | |
| என்பதென் னுலத்து வேரகழ்ந் திருத்தலால் | |
| எனினும் | |
| இப்பெருங் கொள்கை இதயமேற் கொண்டு | |
| கலங்கிடா திருந்த எனைக்கலக் குறுத்தும் | |
| செய்தியொன் றதனைத் தெளிவுறக் கேட்பாய். | |
| ஊனமற் றெவை தாம் உறினுமே பொறுத்து | |
| வானமும் பொய்க்கின் மடிந்திடும் உலகுபோல், | |
| தானமும் தவமுந் தாழ்ந்திடல் பொறுத்து | |
| ஞானமும் பொய்க்க நசிக்குமோர் சாதி | |
| சாத்திரங் கண்டாய் சாதியின் உயர்த்தலம், | |
| சாத்திர மின்றேற் சாதியில்லை, | |
| பொய்ம்மைச் சாத்திரம் புகுந்திடும் மக்கள் | |
| பொய்ம்மை யாகிப் புழுவென மடிவார், | |
| நால்வகைக் குலத்தார் நண்ணுமோர் சாதியில் | |
| அறிவுத் தலைமை யாற்றிடும் தலைவர் - | |
| மற்றிவர் வகுப்பதே சாத்திரமாகும் - | |
| இவர்தம் | |
| உடலும் உள்ளமும் தன்வச மிலராய் | |
| நெறிபிழைத் திகழ்வுறு நிலைமையில் வீழினும் | |
| பெரிதிலை பின்னும் மருந்திதற் குண்டு | |
| செய்கையுஞ் சீலமும் குன்றிய பின்னரும் | |
| உய்வகைக் குரிய வழிசில உளவாம். | |
| மற்றிவர் | |
| சாத்திரம் -- (அதாவது மதியிலே தழுவிய | |
| கொள்கை கருத்து குளிர்ந்திடு நோக்கம்) -- | |
| ஈங்கிதில் கலக்க மெய்திடு மாயின் | |
| மற்றதன் பின்னர் மருந்தொன்று இல்லை | |
| இந்நாள் எமது தமிழ்நாட் டிடையே | |
| அறிவுத் தலைமை தமதெனக் கொண்டார் | |
| தம்மிலே இருவகை தலைபடக் கண்டேன், | |
| ஒரு சார் | |
| மேற்றிசை வாழும் வெண்ணிற மக்களின் | |
| செய்கையும் நடையும் தீனியும் உடையும் | |
| கொள்கையும் மதமும் குறிகளும் நம்முடை | |
| யவற்றினுஞ் சிறந்தன, ஆதலின், அவற்றை | |
| முழுதுமே தழுவி மூழ்கிடி நல்லால், | |
| தமிழச் சாதி தரணிமீ திராது | |
| பொய்த் தழி வெய்தல் முடி பெனப் புகழும் | |
| நன்றடா! நன்று! நாமினி மேற்றிசை | |
| வழியெலாந் தழுவி வாழ்குவம் எனிலோ | |
| ஏ! ஏ! அஃதுமக் கிசையா தென்பர், | |
| உயிர்தரு மேற்றிசை நெறிகளை உவந்து நீர் | |
| தழுவிடா வண்ணந் தடுத்திடும் பெருந் தடை | |
| பல அவை நீங்கும் பான்மையை வல்ல | |
| என்றருள் புரிவர், இதன் பொருள் சீமை | |
| மருந்துகள் கற்ற மருத்துவர் தமிழச் | |
| சாதியின் நோய்க்குத் தலையசைத் தேகினர், | |
| என்பதே யாகும்; இஃதொரு சார்பாம் | |
| பின்னொரு சார்பினர் வைதிகப் பெயரோடு | |
| நமதுமூ தாதையர் (நாற்பதிற் றாண்டின்) | |
| முன்னிருந்தவரோ? முந்நூற்றாண்டிற்கு | |
| அப்பால் வாழ்ந்தவர் கொல்லோ? ஆயிரம் | |
| ஆண்டின் முன்னவரோ, ஐயா யிரமோ? | |
| பவுத்தரே நாடெலாம் பல்கிய காலத் | |
| தவரோ? புராண மாக்கிய காலமோ? | |
| சைவரோ? வைணவ சமயத் தாரோ? | |
| இந்திரன் தானே தனிமுதற் கடவுள் | |
| என்றுநம் முன்னோர் ஏந்திய வைதிகக் | |
| காலத் தவரோ? கருத்திலா தவர்தாம் | |
| எமதுமூ தாதைய ரென்பதிங் கெவர்கொல்? | |
| நமதுமூ தாதையர் நயமுறக் காட்டிய | |
| ஒழுக்கமும் நடையும் கிரியையும் கொள்கையும் | |
| ஆங்கவர் காட்டிய அவ்வப் படியே | |
| தழுவிடின் வாழ்வு தமிழர்க் குண்டு | |
| எனில் அது தழுவல் இயன்றிடா வண்ணம் | |
| கலிதடை புரிவன் கலியின் வலியை | |
| வெல்லலா காதென விளிம்புகின் றனரால், | |
| நாசங் கூறும் எநாட்டு வயித்தியர் | |
| இவராம். இங்கிவ் விருதலைக் கொள்ளியின் | |
| இடையே நம்மவர் எப்படி உய்வர்? | |
| விதியே! விதியே! தமிழச் சாதியை | |
| என்செயக் கருவி யிருக்கின் றாயடா? | |
| விதி | |
| மேலே நீ கூறிய விநாசப் புலவரை | |
| நம்மவர் இகழ்ந்து நன்மையும் அறிவும் | |
| எத்திசைத் தெனினும் யாவரே காட்டினும் | |
| மற்றவை தழுவி வாழ்வீ ராயின், | |
| அச்சமொன்று இல்லை! ஆரிய நாட்டின் | |
| அறிவும் பெருமையும் - ... ...- | |
| ----- | |
| 25. வாழிய செந்தமிழ்! | |
| (ஆசிரியப்பா) | |
| வாழிய செந்தமிழ்! வாழ்கநற் றமிழர்! | |
| வாழிய பாரத மணித்திரு நாடு! | |
| இன்றெமை வருத்தும் இன்னல்கள் மாய்க! | |
| நன்மைவந் தெய்துக! தீதெலாம் நலிக | |
| அறம்வளர்ந் திடுக! மறம்மடி வுறுக! | |
| ஆரிய நாட்டினர் ஆண்மையோ டியற்றும் | |
| சீரிய முயற்சிகள் சிறந்துமிக் கோங்குக! | |
| நந்தே யத்தினர் நாடொறும் உயர்க! | |
| வந்தே மாதரம்! வந்தே மாதரம்! | |
| ----- | |
| சுதந்தங்ரம் | |
| 26. சுதந்திரப் பெருமை | |
| ( தில்லை வெளியிலே கலந்துவிட்டாலவர் | |
| திரும்பியும் வருவாரோ? என்னும் வர்ணமெட்டு) | |
| வீர சுதந்திரம் வேண்டிநின்றார் பின்னர் | |
| வேறொன்று கொள்வாரோ? - என்றும் | |
| ஆரமு துண்ணுதற் காசைகொண்டார் கள்ளில் | |
| அறிவைச் செலுத்துவா ரோ? (வீர) | |
| புகழுநல் லறமுமே யன்றியெல் லாம்வெறும் | |
| பொய்யென்று கண்டாரேல் - அவர் | |
| இகழுறும் ஈனத்தொண் டியற்றியும் வாழ்வதற்கு | |
| இச்சையுற் றிருப்பா ரோ? (வீர) | |
| பிறந்தவர் யாவரும் இறப்ப துறுதியெனும் | |
| பெற்றியை அறிந்தாரேல் - மானம் | |
| துறந்தரம் மறந்தும்பின் உயிர்கொண்டு வாழ்வது | |
| சுகமென்று மதிப்பா ரோ? (வீர) | |
| மானுட ஜன்மம் பெறுவதற் கரிதெனும் | |
| வாய்மையை உணர்ந்தாரேல் - அவர் | |
| ஊனுடல் தீயினும் உண்மை நிலைதவற | |
| உடன்படு மாறுளதோ? (வீர) | |
| விண்ணி லிரவிதனை விற்றுவிட் டெவரும்போய் | |
| மின்மினி கொள்வாரோ? | |
| கண்ணினும் இனிய சுதந்திரம் போனபின் | |
| கை கட்டிப் பிழைப்பாரோ? (வீர) | |
| மண்ணிலின் பங்களை விரும்பிச் சுதந்திரத்தின் | |
| மாண்பினை யிழப்பாரோ? | |
| கண்ணிரெண்டும் விற்றுச் சித்திரம் வாங்கினால் | |
| கைகொட்டிச் சிரியா ரோ? (வீர) | |
| வந்தே மாதரம் என்று வணங்கியபின் | |
| மாயத்தை வணங்கு வாரோ? | |
| வந்தே மாதரம் ஒன்றே தாரகம் | |
| என்பதை மறப்பாரோ? (வீர) | |
| ---- | |
| 27. சுதந்திரப் பயிர் | |
| தண்ணீர்விட் டோ வளர்த்தோம்? சர்வேசா! இப்பயிரைக் | |
| கண்ணீராற் காத்தோம்; கருகத் திருவுளமோ? | |
| எண்ணமெலாம் நெய்யாக எம்முயிரி னுள்வளர்ந்த | |
| வண்ண விளக்கிஃது மடியத் திருவுளமோ? | |
| ஓராயிர வருடம் ஓய்ந்து கிடந்த பின்னர் | |
| வாராது போலவந்த மாமணியைத் தோற்போமோ? | |
| தர்மமே வெல்லுமேனும் சான்றோர்சொல் பொய்யாமோ? | |
| கர்ம விளைவுகள் யாம் கண்டதெலாம் போதாதோ? | |
| மேலோர்கள் வெஞ்சிறையில் வீழ்ந்து கிடப்பதுவும் | |
| நூலோர்கள் செக்கடியில் நோவதுவுங் காண்கிலையோ? | |
| எண்ணற்ற நல்லோர் இதயம் புழுங்கியிரு | |
| கண்ணற்ற சேய்போற் கலங்குவதுங் காண்கிலையோ? | |
| மாதரையும் மக்களையும் வன்கண்மை யாற்பிரிந்து | |
| காத லிளைஞர் கருத்தழிதல் காணாயோ? | |
| எந்தாய்! நீ தந்த இயற்பொருளெ லாமிழந்து | |
| நொந்தார்க்கு நீயன்றி நோவழிப்பார் யாருளரோ? | |
| இன்பச் சுதந்திரம்நின் இன்னருளாற் பெற்றதன்றோ? | |
| அன்பற்ற மாக்கள் அதைப்பறித்தாற் காவாயோ? | |
| வான்மழை யில்லையென்றால் வாழ்வுண்டோ ?எந்தை சுயா | |
| தீனமெமக் கில்லை யென்றால் தீனரெது செய்வோமே? | |
| நெஞ்சகத்தே பொய்யின்றி நேர்ந்ததெலாம் நீ தருவாய் | |
| வஞ்சகமோ எங்கள் மனத்தூய்மை காணாயோ? | |
| பொய்க்கோ உடலும் பொருளுயிரும் வாட்டுகிறோம்? | |
| பொய்க்கோ தீராது புலம்பித் துடிப்பதுமே? | |
| நின்பொருட்டு நின்னருளால் நின்னுரிமையாம் கேட்டால், | |
| என்பொருட்டு நீதான் இரங்கா திருப்பதுவோ? | |
| இன்று புதிதாய் இரக்கின்றோ மோ? முன்னோர் | |
| அன்றுகொடு வாழ்ந்த அருமையெலாம் ஓராயோ? | |
| நீயும் அறமும் நிலத்திருத்தல் மெய்யானால் | |
| ஓயுமுனர் எங்களுக்கிவ் ஓர்வரம் நீ நல்குதியே. | |
| ------ | |
| 28. சுதந்திர தாகம் | |
| ராகம் - கமாஸ் தாளம் - ஆதி | |
| என்று தணியும் இந்தச் சுதந்திர தாகம்? | |
| என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்? | |
| என்றெம தன்னைகை விலங்குகள் போகும்? | |
| என்றெம தின்னல்கள் தீர்ந்துபொய் யாகும்? | |
| அன்றொரு பாரதம் ஆக்கவந் தோனே! | |
| ஆரியர் வாழ்வினை ஆதரிப் போனே! | |
| வென்றி தருந்துணை நின்னரு ளன்றோ? | |
| மெய்யடி யோம்இன்னும் வாடுதல் நன்றோ? | |
| பஞ்சமும் நோயும்நின் மெய்யடி யார்க்கோ? | |
| பாரினில் மேன்மைகள் வேறினி யார்க்கோ? | |
| தஞ்ச மடைந்தபின் கை விடலோமோ? | |
| தாயுந்தன் குழந்தையைத் தள்ளிடப் போமோ? | |
| அஞ்சலென் றருள் செயுங் கடமை யில்லாயோ? | |
| ஆரிய! நீயும்நின் அறம்மறந் தாயோ? | |
| வெஞ்செயல் அரக்கரை வீட்டிடு வோனோ! | |
| வீர சிகாமணி! ஆரியர் கோனே! | |
| ----- | |
| 29. சுதந்திர தேவியின் துதி | |
| இதந்தரு மனையின் நீங்கி | |
| இடர்மிகு சிறப்பட் டாலும் | |
| பதந்திரு இரண்டும் மாறிப் | |
| பழிமிகுந் திழிவுற் றாலும் | |
| விதந்தரு கோடி இன்னல் | |
| விளைந்தெனை அழித்திட் டாலும் | |
| சுதந்திர தேவி! நின்னைத் | |
| தொழுதிடல் மறக்கி லேனே. | |
| நின்னருள் பெற்றி லாதார் | |
| நிகரிலாச் செல்வ ரேனும், | |
| பன்னருங் கல்வி கேள்வி, | |
| படைத்துயர்ந் திட்டா ரேனும், | |
| பின்னரும் எண்ணி லாத | |
| பெருமையிற் சிறந்தா ரேனும், | |
| அன்னவர் வாழ்க்கை பாழாம், | |
| அணிகள்வேய் பிணத்தோ டொப்பார். | |
| தேவி! நின்னொளி பெறாத | |
| தேயமோர் தேய மாமோ? | |
| ஆவியங் குண்டோ ? செம்மை | |
| அறிவுண்டோ ? ஆக்க முண்டோ ? | |
| காவிய நூல்கள் ஞானக் | |
| கலைகள் வேதங்க ளுண்டோ ? | |
| பாவிய ரன்றோ நிந்தன் | |
| பாலனம் படைத்தி லாதார்? | |
| ஒழிவறு நோயிற் சாவார், | |
| ஊக்கமொன் றறிய மாட்டார், | |
| கழிவுறு மாக்க ளெல்லாம் | |
| இகழ்ந்திடக் கடையில் நிற்பார் | |
| இழிவறு வாழ்க்கை தேரார், | |
| கனவிலும் இன்பங் காணார், | |
| அழிவுறு பெருமை நல்கும் | |
| அன்னை! நின் அருள் பெறாதார். | |
| வேறு | |
| தேவி! நின்னருள் தேடி யுளந்தவித்து | |
| ஆவி யுந்தம தன்பும் அளிப்பவர் | |
| மேவி நிற்பது வெஞ்சிறை யாயினும் | |
| தாவில் வானுல கென்னத் தகுவதே. | |
| அம்மை உன்றன் அருமை யறிகிலார் | |
| செம்மை யென்றிழி தொண்டினைச் சிந்திப்பார், | |
| இம்மை யின்பங்கள் எய்துபொன் மாடத்தை | |
| வெம்மை யார்புன் சிறையெனல் வேண்டுமே. | |
| மேற்றிசைப்பல நாட்டினர் வீரத்தால் | |
| போற்றிநினைப் புதுநிலை யெய்தினர், | |
| கூற்றினுக்குயிர் கோடி கொடுத்தும்நின் | |
| பேற்றினைப்பெறு வேமெனல் பேணினர். | |
| அன்னை தன்மைகொள்நின்னை அடியனேன் | |
| என்ன கூறிஇசைத்திட வல்லனே | |
| பின்ன முற்றுப் பெருமை யிழந்துநின் | |
| சின்ன மற்றழி தேயத்தில் தோன்றினேன். | |
| பேர றத்தினைப் பேணுதல் வேலியே! | |
| சோர வாழ்க்கை, துயர் மிடி யாதிய | |
| கார றுக்கக் கதித்திடு சோதியே! | |
| வீர ருக்கமு தே! நினை வேண்டுவேன். | |
| ---- | |
| 30. விடுதலை | |
| ராகம் - பிலகரிவிடுதலை | |
| விடுதலை! விடுதலை! விடுதலை! | |
| பறைய ருக்கும் இங்கு தீயர் | |
| புலைய ருக்கும் விடுதலை | |
| பரவ ரோடு குறவருக்கும் | |
| மறவ ருக்கும் விடுதலை! | |
| திறமை கொண்டதீமை யற்ற | |
| தொழில் புரங்ந்து யாவரும் | |
| தேர்ந்த கல்வி ஞானம் எய்தி | |
| வாழ்வம் இந்த நாட்டிலே. (விடுதலை) | |
| ஏழை யென்றும் அடிமையென்றும் | |
| எவனும் இல்லை ஜாதியில், | |
| இழிவு கொண்ட மனித ரென்பது | |
| இந்தி யாவில் இல்லையே | |
| வாழி கல்வி செல்வம் எய்தி | |
| மனம கிழ்ந்து கூடியே | |
| மனிதர் யாரும் ஒருநிகர் கர்ச | |
| மானமாக வாழ்வமே! (விடுதலை) | |
| மாதர் தம்மை இழிவு செய்யும் | |
| மடமை யைக்கொ ளுத்துவோம் | |
| வைய வாழ்வு தன்னில் எந்த | |
| வகையி னும்ந மக்குள்ளே | |
| தாதர் என்ற நிலைமை மாறி | |
| ஆண்க ளோடு பெண்களும் | |
| சரிநி கர்ச மான மாக | |
| வாழ்வம் இந்த நாட்டிலே. (விடுதலை) | |
| ----- | |
| 31. சுதந்திரப் பள்ளு | |
| (பள்ளர் களியாட்டம்) | |
| ராகம் - வராளி தாளம் - ஆதி | |
| பல்லவி | |
| ஆடுவோமே - பள்ளுப் பாடுவோமே | |
| ஆனந்த சுதந்திரம் அடைந்து விட்டோ மென்று (ஆடு) | |
| பார்ப்பானை ஐயரென்ற காலமும் போச்சே - வெள்ளைப் | |
| பரங்கியைத் துரையென்ற காலமும் போச்சே - பிச்சை | |
| ஏற்பாரைப் பணிகின்ற காலமும் போச்சே - நம்மை | |
| ஏய்ப்போருக் கேவல்செய்யும் காலமும் போச்சே (ஆடு) | |
| எங்கும் சுதந்திரம் என்பதே பேச்சு - நாம் | |
| எல்லோரும் சமமென்பது உறுதியாச்சு | |
| சங்கு கொண்டே வெற்றி ஊதுவோமே - இதைத் | |
| தரணிக்கெல் லாமெடுத்து ஓதுவோமே. (ஆடு) | |
| எல்லோரும் ஒன்றென்னும் காலம் வந்ததே - பொய்யும் | |
| ஏமாற்றும் தொலைகின்ற காலம் வந்ததே - இனி | |
| நல்லோர் பெரியரென்னும் காலம் வந்ததே - கெட்ட | |
| நயவஞ்சக் காரருக்கு நாசம் வந்ததே. (ஆடு) | |
| உழவுக்கும் தொழிலுக்கும் வந்தனை செய்வோம் - வீணில் | |
| உண்டுகளித் திருப்போரை நிந்தனை செய்வோம். | |
| விழலுக்கு நீர்பாய்ச்சி மாய மாட்டோ ம் - வெறும் | |
| வீணருக்கு உழைத்துடலம் ஓய மாட்டோ ம். (ஆடு) | |
| நாமிருக்கும் நாடு நமதுஎன்ப தறிந்தோம் - இது | |
| நமக்கே உரிமையாம் என்ப தறிந்தோம் - இந்தப் | |
| பூமியில் எவர்க்கும்இனி அடிமை செய்யோம் - பரி | |
| பூரணனுக் கேயடிமை செய்து வாழ்வோம். (ஆடு) | |
| ----- | |
| தேசிய இயக்கப் பாடல்கள் | |
| 32. சத்ரபதி சிவாஜி | |
| (தன் சைனியத்திற்குக் கூறியது) | |
| ஜயஜய பவானி! ஜயஜய பாரதம்! | |
| ஜயஜய மாதா! ஜயஜய துர்க்கா! | |
| வந்தே மாதரம்! வந்தே மாதரம்! | |
| சேனைத் தலைவர்காள்! சிறந்த மந்திரிகாள்! | |
| யானைத் தலைவரும் அருந்திறல் வீரர்காள்! | |
| அதிரத மனர்காள்! துரகத் ததிபர்காள் | |
| எதிரிகள் துணுக்குற இடித்திடு பதாதிகாள்! | |
| வேலெறி படைகாள்! சூலெறி மறவர்காள்! | |
| கால னுருக்க்கொளும் கணைதுரந் திடுவீர். | |
| மற்றுமா யிரவிதம் பற்றலர் தம்மைச் | |
| செற்றிடுந் திறனுடைத் தீரரத் தினங்காள்! | |
| யாவிரும் வாழிய! யாவிரும் வாழிய! | |
| தேவிநுந் தமக்கெலாம் திருவருள் புரிக! | |
| மாற்றலர் தம்புலை நாற்றமே யறியா | |
| ஆற்றல்கொண் டிருந்ததில் வரும்புகழ் நாடு! | |
| வேதநூல் பழிக்கும் வெளித்திசை மிலேச்சர் | |
| பாதமும் பொறுப்பளோ பாரத தேவி? | |
| வீரரும் அவரிசை விரித்திடு புலவரும் | |
| பாரெலாம் பெரும்புகழ் பரப்பிய நாடு! | |
| தர்மமே உருவமாத் தழைத்த பே ரரசரும் | |
| நிர்மல முனிவரும் நிறந்த நன் னாடு! | |
| வீரரைப் பெறாத மேன்மைநீர் மங்கையை | |
| ஊரவர் மலடியென் றுரைத்திடு நாடு! | |
| பாரதப் பூமி பழம்பெரும் பூமி; | |
| நீரதன் புதல்வர், இந் நினைவகற் றாதீர்! | |
| பாரத நாடு பார்க்கெலாம் திலகம்; | |
| நீரதன் புதல்வர், இந் நினைவகற் றாதீர்! | |
| வானக முட்டும் இமயமால் வரையும் | |
| ஏனைய திசைகளில் இருந்திரைக் கடலும் | |
| காத்திடு நாடு! கங்கையும் சிந்துவும் | |
| தூத்திரை யமுனையும் சுனைகளும் புனல்களும் | |
| இன்னரும் பொழில்களும் இணையிலா வளங்களும் | |
| உன்னத மலைகளும் ஒளிர்தரு நாடு! | |
| பைந்நிறப் பழனம் பசியிலா தளிக்க | |
| மைந்நிற முகில்கள் வழங்கும் பொன்னாடு! | |
| தேவர்கள் வாழ்விடம், திறலுயர் முனிவர் | |
| ஆவலோ டடையும் அரும்புகழ் நாடு! | |
| ஊனமொன்றறியா ஞானமெய் பூமி, | |
| வானவர் விழையும் மாட்சியார் தேயம்! | |
| பாரத நாட்டிசை பகரயான் வல்லனோ? | |
| நீரதன் புதல்வர் நினைவகற் றாதீர்! | |
| தாய்த்திரு நாட்டைத் தறுகண் மிலேச்சர் | |
| பேய்த்தகை கொண்டோ ர் பெருமையும் வன்மையும் | |
| ஞானமும் அறியா நவைபுரி பகைவர் | |
| வானகம் அடக்க வந்திடும் அரக்கர் போல் | |
| இந்நாள் படை கொணர்ந்து இன்னல்செய் கின்றார்! | |
| ஆலயம் அழித்தலும் அருமறை பழித்தலும் | |
| பாலரை விருத்தரைப் பசுக்களை ஒழித்தலும் | |
| மாதர்கற் பழித்தலும் மறைவர் வேள்விக்கு | |
| ஏதமே சூழ்வதும் இயற்றிநிற் கின்றார்! | |
| சாத்திரத் தொகுதங்யைத் தாழ்த்துவைக் கங்ன்றார் | |
| கோத்தங்ர மங்கையர் குலங்கெடுக் கின்றார் | |
| எண்ணில துணைவர்காள்! எமக்கிவர் செயுந்துயர் | |
| கண்ணியம் மறுத்தனர, ஆண்மையுங் கடிந்தனர், | |
| பொருளினைச் சிதைத்தனர், மருளினை விதைத்தனர் | |
| திண்மையை யழித்துப் பெண்மையிங் களித்தனர், | |
| பாரதப் பெரும்பெயர் பழிப்பெய ராக்கினர், | |
| சூரர்தம் மக்களைத் தொழும்பராய்ப் புரிந்தனர், | |
| வீரியம் அழிந்து மேன்மையும் ஒழிந்து நம் | |
| ஆரியர் புலையருக் கடிமைக ளாயினர். | |
| மற்றிதைப் பொறுத்து வாழ்வதோ வாழ்க்கை | |
| வெற்றிகொள் புலையர்தாள் வீழ்ந்துகொல் வாழ்வீர்? | |
| மொக்குகள்தான் தோன்றி முடிவது போல | |
| மக்களாய்ப் பிறந்தோர் மடிவது திண்ணம். | |
| தாய்த்திரு நாட்டைத் தகர்த்திடு மிலேச்சரை | |
| மாய்த்திட விரும்பான் வாழ்வுமோர் வாழ்வுகொல்? | |
| மானமென் றிலாது மாற்றலர் தொழும்பாய் | |
| ஈனமுற் றிருக்க எவன்கொலோ விரும்புவன்? | |
| தாய்பிறன் கைப்படச் சகிப்பவ னாகி | |
| நாயென வாழ்வோன் நமரில்இங் குளனோ? | |
| பிச்சைவாழ் வுகந்து பிறருடைய யாட்சியில் | |
| அச்சமுற் றிருப்போன் ஆரிய னல்லன், | |
| புன்புலால் யாழ்க்கையைப் போற்றியே தாய்நாட்டு | |
| அன்பிலா திருப்போன் ஆரிய னல்லன். | |
| மாட்சிதீர் மிலேச்சர் மனப்படி யாளும் | |
| ஆட்சியி லடங்குவோன் ஆரிய னல்லன். | |
| ஆரியத் தன்மை அற்றிடுஞ் சிறியர் | |
| யாரிவண் உளரவர் யாண்டேனும் ஒழிக! | |
| படைமுகத்து இறந்து பதம்பெற விரும்பாக் | |
| கடைபடு மாக்களென் கண்முனில் லாதீர்! | |
| சோதரர் தம்மைத் துரோகிகள் அழிப்ப | |
| மாதரர் நலத்தின் மகிழ்பவன் மகிழ்க, | |
| நாடெலாம் பிறர்வசம் நண்ணுதல் நினையான் | |
| வீடுசென் றொளிக்க விரும்புவோன் விரும்புக! | |
| தேசமே நலிவொடு தேய்ந்திட மக்களின் | |
| பாசமே பெரிதெனப் பார்ப்பவன் செல்க! | |
| நாட்டுளார் பசியினால் நலிந்திடத் தன்வயிறு | |
| ஊட்டுதல் பெரங்தென உண்ணுவோன் செல்க! | |
| ஆணுருக் கொண்ட பெண்களும் அலிகளும் | |
| வீணில்இங் கிருந்தெனை வெறுத்திடல் விரும்பேன். | |
| ஆரியர் இருமின்! ஆண்கள்இங்கு இருமின்! | |
| வீரியம் மிகுந்த மேன்மையோர் இருமின்! | |
| மானமே பெரிதென மதிப்பவர் இருமின்! | |
| ஈனமே பொறாத இயல்பினர் இருமின்! | |
| தாய்நாட் டன்புறு தனையர் இங்கு இருமின்! | |
| மாய்நாட் பெருமையின் மாய்பவர் இருமின்! | |
| புலையர்தம் தொழும்பைப் பொறுக்கிலார் இருமின்! | |
| கலையறு மிலேச்சரைக் கடிபவர் இருமின்! | |
| ஊரவர் துயரில்நெஞ் சுருகுவீர் இருமின்! | |
| சோர நெஞ்சங்லாத் தூயவர் இருமின்! | |
| தேவிதாள் பணியுந் தீரர் இங்கு இருமின்! | |
| பாவியர் குருதியைப் பருகுவார் இருமின்! | |
| உடலினைப் போற்றா உத்தமர் இருமின்! | |
| கடல்மடுப் பினும்மனம் கலங்கலர் உதவுமின்! | |
| வம்மினோ துணைவீர்? மருட்சிகொள் ளாதீர்! | |
| நம்மினோ ராற்றலை நாழிகைப் பொழுதெனும் | |
| புல்லிய மாற்றலர் பொறுக்கவல் லார்கொல்? | |
| மெல்லிய திருவடி வீறுடைத் தேவியின் | |
| இன்னருள் நமக்கோர் இருந்துணை யாகும் | |
| பன்னரும் புகழுடைப் பார்த்தனும் கண்ணனும் | |
| வீமனும் துரோணனும் வீட்டுமன் றானும் | |
| ராமனும் வேறுள இருந்திறல் வீரரும் | |
| நற்றுணை புரிவர்; வானக, நாடுறும்! | |
| வெற்றியே யன்றி வேறெதும் பெறுகிலேம்! | |
| பற்றறு முனிவரும் ஆசிகள் பகர்வர் | |
| செற்றினி மிழேச்சரைத் தீர்த்திட வம்மீன்! | |
| ஈட்டியாற் சிரங்களை வீட்டிட எழுமின்! | |
| நீட்டிய வேல்களை நேரிருந்து எறிமின்! | |
| வாளுடை முனையினும் வயந்திகழ் சூலினும், | |
| ஆளுடைக் கால்க ளடியினுந் தேர்களின் | |
| உருளையி னிடையினும் மாற்றலர் தலைகள் | |
| உருளையிற் கண்டுநெஞ் சுவப்புற வம்மின்! | |
| நம்இதம், பெருவளம் நலிந்திட விரும்பும் | |
| (வன்மியை) வேரறத் தொலைத்தபின் னன்றோ | |
| ஆணெனப் பெறுவோம், அன்றிநாம் இறப்பினும் | |
| வானுறு தேவர் மணியுல கடைவோம், | |
| வாழ்வமேற் பாரத வான்புகழ்த் தேவியைத் | |
| தாழ்வினின் றுயர்த்திய தடம்புகழ் பெறுவோம்! | |
| போரெனில் இதுபோர், புண்ணியத் திருப்போர்! | |
| பாரினில் இதுபோற் பார்த்திடற் கெளிதோ? | |
| ஆட்டினைக் கொன்று வேள்விகள் இயற்றி | |
| வீட்டினைப் பெறுவான் விரும்புவார் சிலரே | |
| நெஞ்சகக் குருதியை நிலத்திடை வடித்து | |
| வஞ்சக மழிக்கும் மாமகம் புரிவம்யாம் | |
| வேள்வியில்இதுபோல் வேள்வியொன் றில்லை! | |
| தவத்தினில் இதுபோல் தவம்பிறி தில்லை! | |
| முன்னையோர் பார்த்தன் முனைத்திசை நின்று | |
| தன்னெதிர் நின்ற தளத்தினை நோக்கிட | |
| மாதுலர் சோதரர் மைத்துனர் தாதையர் | |
| காதலின் நண்பர் கலைதரு குரவரென்று | |
| இன்னவர் இருத்தல்கண்டு, இதயம்நொந் தோனாய்த் | |
| தன்னருந் தெய்விகச் சாரதி முன்னர் | |
| ஐயனே! இவர்மீ தம்பையோ தொடுப்பேன்? | |
| வையகத் தரசும் வானக ஆட்சியும் | |
| போயினும் இவர்தமைப் போரினில் வீழ்த்தேன். | |
| மெய்யினில் நடுக்கம் மேவுகின் றதுவால,f | |
| கையினில் வில்லும் கழன்றுவீழ் கின்றது. | |
| வாயுலர் கின்றது; மனம் பதைக்கின்றது, | |
| ஓய்வுறுங் கால்கள, உலைந்தது சிரமமும், | |
| வெற்றியை விரும்பேன், மேன்மையை விரும்பேன் | |
| சுற்றமிங் கறுத்துச் சுகம்பெறல் விரும்பேன், | |
| எனையிவர் கொல்லினும் இவரையான் தீண்டேன், | |
| சினையறுத் திட்டபின் செய்வதோ ஆட்சி? | |
| எனப்பல கூறியவ் விந்திரன் புதல்வன் | |
| கனப்படை வில்லைக் களத்தினில் எறிந்து | |
| சோர்வோடு வீழ்ந்தனன், சுருதியின் முடிவாய்த் | |
| தேர்வயின் நின்றநம் தெய்விகப் பெருமான் | |
| வில்லெறிந் திருந்த வீரனை நோக்கி | |
| புல்லிய அறிவொடு புலம்புகின் றனையால் | |
| அறத்தினைப் பிரிந்த சுயோதனா தியரைச் | |
| செறுத்தினி மாய்ப்பது தீமையென் கின்றாய், | |
| உண்மையை அறியாய் உறவையே கருதிப் | |
| பெண்மைகொண் டேதோ பிதற்றிநிற் கின்றாய் | |
| வஞ்சகர், தீயர், மனிதரை வருத்துவோர், | |
| நெஞ்சகத் தருக்குடை நீசர்கள்; இன்னோர் | |
| தம்மொடு பிறந்த சகோதரராயினும் | |
| வெம்மையோ டொறுத்தல் வீரர்தஞ் செயலாம். | |
| ஆரிய நீதிநீ அறிகிலை போலும்! | |
| பூரியர் போல்மனம் புழுங்குற லாயினை | |
| அரும்புகழ் தேய்ப்பதும் அனாரியத் தகைத்தும் | |
| பெரும்பதத் தடையுமாம் பெண்மையெங் கெய்தினை? | |
| பேடிமை யகற்று! நின் பெருமையை மறந்திடேல்! | |
| ஈடிலாப் புகழினாய்! எழுகவோ எழுக! என்று | |
| மெய்ஞ் ஞானம்நம் இறையவர் கூறக் | |
| குன்றெனும் வயிரக் கொற்றவான் புயத்தோன் | |
| அறமே பெரிதென அறிந்திடு மனத்தனாய் | |
| மறமே உருவுடை மாற்றலர் தம்மைச் | |
| சுற்றமும் நோக்கான் தோழமை மதியான் | |
| பற்றலர் தமையெலாம் பார்க்கிரை யாக்கினன். | |
| விசயனன் றிருந்த வியன்புகழ் நாட்டில் | |
| இசையுநற் றவத்தால் இன்றுவாழ்ந் திருக்கும் | |
| ஆரிய வீரர்காள்! அவருடை மாற்றலர், | |
| தேரில்இந் நாட்டினர், செறிவுடை உறவினர், | |
| நம்மையின் றெதிர்க்கும் நயனிலாப் புல்லோர், | |
| செம்மைதீர் மிலேச்சர், தேசமும் பிறிதாம் | |
| பிறப்பினில் அன்னியர், பேச்சினில் அன்னியர் | |
| சிறப்புடை யாரியச் சீர்மையை அறியார். | |
| ---- | |
| 33. கோக்கலே சாமியார் பாடல் | |
| (இராமலிங்க சுவாமிகள் ஏகளக்கமறப் பொதுநடம் நான் கண்டுகொண்ட தருணம் | |
| என்று பாடிய பாட்டைத் திரித்துப் பாடியது) | |
| களக்கமுறும் மார்லிநடம் கண்ண்டுகொண்ட தருணம் | |
| கடைச்சிறியேன் உளம்பூத்துக் காய்த்ததொரு காய்தான் | |
| விளக்கமுறப் பழுத்திடுமோ? வெம்பிவிழுந் திடுமோ? | |
| வெம்பாது விழினுமென்றன் கரத்திலகப் படுமோ? | |
| வளர்த்தபழம் கர்சா னென்ற குரங்குகவர்ந் திடுமோ? | |
| மற்றிங்ஙன் ஆட்சிசெய்யும் அணில்கடித்து விடுமோ? | |
| துளக்கமற யான்பெற்றிங் குண்ணுவனோ அல்லால் | |
| தொண்டவிக்குமோ, ஏதும் சொல்லறிய தாமோ? | |
| ----- | |
| 34. தொண்டு செய்யும் அடிமை | |
| (சுயராஜ்யம் வேண்டுமென்ற பாரதவாசிக்கு | |
| ஆங்கிலேயஉத்தியோகஸ்தன் கூறுவது) | |
| நந்தனார் சரித்திரத்திலுள்ள "மாடு தின்னும் புலையா! உனக்கு | |
| மார்கழித் திருநாளா?" என்ற பாட்டின் வர்ணமெட்டு | |
| தொண்டு செய்யும் அடிமை! - உனக்கு | |
| சுதந்திர நினைவோடா? | |
| பண்டு கண்ட துண்டோ ? - அதற்கு | |
| பாத்திர மாவாயோ? (தொண்டு) | |
| ஜாதிச் சண்டை போச்சோ? - உங்கள் | |
| சமயச் சண்டை போச்சோ? | |
| நீதி சொல்ல வந்தாய்! - கண்முன் | |
| நிற்கொ ணாது போடா! (தொண்டு) | |
| அச்சம் நீங்கி னாயோ? - அடிமை | |
| ஆண்மை தாங்கி னாயோ? | |
| பிச்சை வாங்கிப் பிழைக்கும் - ஆசை | |
| பேணு தலொழித் தாயோ? (தொண்டு) | |
| கப்ப லேறு வாயோ? - அடிமை | |
| கடலைத் தாண்டு வாயோ? | |
| குப்பை விரும்பும் நாய்க்கே - அடிமை | |
| கொற்றத் தவிசு முண்டோ ? (தொண்டு) | |
| ஒற்றுமை பயின் றாயோ? - அடிமை | |
| உடல்பில் வலிமை யுண்டோ ? | |
| வெற்று ரைபே சாதே! அடிமை! | |
| வீரியம் அறி வாயோ? (தொண்டு) | |
| சேர்ந்து வாழு வீரோ? - உங்கள் | |
| சிறுமைக் குணங்கள் போச்சோ? | |
| சோர்ந்து வீழ்தல் போச்சோ - உங்கள் | |
| சோம்பரைத் துடைத் தீரோ? (தொண்டு) | |
| வெள்ளை நிறத்தைக் கண்டால் - பதறி | |
| வெருவலை ஒழித் தாயோ? | |
| உள்ளது சொல்வேன் கேள் - சுதந்திரம் | |
| உனக்கில்லை மறந் திடடா! (தொண்டு) | |
| நாடு காப்ப தற்கே - உனக்கு | |
| ஞானம் சிறது முண்டோ ? | |
| வீடு காக்கப் போடா! - அடிமை | |
| வேலை செய்யப் போடா! (தொண்டு) | |
| சேனை நடத்து வாயோ? - தொழும்புகள் | |
| செய்திட விரும்பு வாயோ? | |
| ஈன மான தொழிலே - உங்களுக்கு | |
| இசைவ தாகும் போடா! (தொண்டு) | |
| ----- | |
| 35. நம்ம ஜாதிக் கடுக்குமோ | |
| (புதிய கட்சித் தலைவரை நோக்கி நிதானக் கட்சியார் | |
| சொல்லுதல்) | |
| "ஓய் நந்தனாரே! நம்ம ஜாதிக் கடுக்குமோ? | |
| நியாயந் தானோ? நீர் சொல்லும்?" என்ற வர்ணமெட்டு | |
| பல்லவி | |
| ஓய் திலகரே! நம்ம ஜாதிக் கடுக்குமோ? | |
| செய்வது சரியோ? சொல்லும் | |
| கண்ணிகள் | |
| முன்னறி யாப் புது வழக்கம் நீர் | |
| மூட்டி விட்ட திந்தப் பழக்கம் - இப்போது | |
| எந்நகரிலு மிது முழக்கம் - மிக | |
| இடும்பை செய்யும் இந்த ஒழுக்கம் (ஓய் திலகரே) | |
| சுதந்திரம் என்கிற பேச்சு - எங்கள் | |
| தொழும்புக ளெல்லாம் வீணாய்ப் போச்சு - இது | |
| மதம்பிடித் ததுபோலாச்சு - எங்கள் | |
| மனிதர்க் கெல்லாம் வந்த தேச்சு (ஓய் திலகரே) | |
| வெள்ளை நிறத்தவர்க்கே ராஜ்யம் - அன்றி | |
| வேறெ வர்க்குமது தியாஜ்யம் - சிறு | |
| பிள்ளைக ளுக்கே உபதேசம் - நீர் | |
| பேசிவைத்த தெல்லாம் மோசம் (ஓய் திலகரே) | |
| ------- | |
| 36. நாம் என்ன செய்வோம். | |
| ("நாம் என்ன செய்வோம்! புலையரே! - இந்தப் | |
| பூமியி லில்லாத புதுமையைக் கண்டோ ம்" என்றவர்ணமெட்டு) | |
| ராகம் - புன்னாகவராளி தாளம் - ரூபகம் | |
| பல்லவி | |
| நாம் என்ன செய்வோம்! துணைவரே! - இந்தப் | |
| பூமியிலில்லாத புதுமையைக் கண்டோ ம். (நாம்) | |
| சரணங்கள் | |
| திலகன் ஒருவனாலே இப்படி யாச்சு | |
| செம்மையும் தீமையும் இல்லாமலே போச்சு | |
| இபலதிசையும் துஷ்டர் கூட்டங்க ளாச்சு | |
| பையல்கள் நெஞ்சில் பயமென்பதே போச்சு. (நாம்) | |
| தேசத்தில் எண்ணற்ற பேர்களுங் கெட்டார் | |
| செய்யுந் தொழில்முறை யாவரும் விட்டார், | |
| பேசுவோர் வார்த்தை தாதா சொல்லிவிட்டார், | |
| பின்வர வறியாமல் சுதந்திரம் தொட்டார் (நாம்) | |
| பட்டம்பெற் றோர்க்குமதிப் பென்பது மில்லை | |
| பரதேசப் பேச்சில் மயங்குபவ ரில்லை | |
| சட்டம் மறந்தோர்க்குப் பூஜை குறைவில்லை | |
| சர்க்கா ரிடம்சொல்லிப் பார்த்தும் பயனில்லை (நாம்) | |
| சீமைத் துணியென்றால் உள்ளம் கொதிக்கிறார் | |
| சீரில்லை என்றாலோ எட்டி மிதிக்கிறார் | |
| தாமெத் தையோ எவந்தேஎ யென்று துதிக்கிறார் | |
| தரமற்ற வார்த்தைகள் பேசிக் குதிக்கிறார் (நாம்) | |
| ------- | |
| 37. பாரத தேவியின் அடிமை | |
| (நந்தன் சரித்திரத்திலுள்ள ஆண்டைக் கடிமைக்காரன் அல்லவே என்ற பாட்டின் வர்ணமெட்டையும் கருத்தையும் பின்பற்றி எழுதியது) | |
| பல்லவி | |
| அன்னியர் தமக்கடிமை யல்லவே - நான் | |
| அன்னியர் தமக்கடிமை யல்லவே. | |
| சரணங்கள் | |
| மன்னிய புகழ் பாரத தேவி | |
| தன்னிரு தாளிணைக் கடிமைக் காரன். (அன்னியர்) | |
| இலகு பெருங்குணம் யாவைக்கும் எல்லையாம் | |
| திலக முனிக் கொத்த அடிமைக்காரன். (அன்னியர்) | |
| வெய்ய சிறைக்குள்ளே புன்னகை யோடுபோம் | |
| ஐயன் பூபேந்தரனுக் கடிமைக் காரன். (அன்னியர்) | |
| காவலர் முன்னிற்பினும் மெய் தவறா எங்கள் | |
| பாலர் தமக்கொத்த அடிமைக் காரன். (அன்னியர்) | |
| காந்தன லிட்டாலும் தர்மம் விடாப்ரமம் | |
| பாந்தவன் தாளிணைக் கடிமைக் காரன். (அன்னியர்) | |
| ----- | |
| 38. வெள்ளைக் கார விஞ்ச் துரை கூற்று | |
| ராகம் - தாண்டகம் தாளம் - ஆதி | |
| நாட்டி லெங்கும் சுதந்திர வாஞ்சையை | |
| நாட்டினாய், கனல் மூட்டினாய், | |
| வாட்டி யுன்னை மடக்கிச் சிறைக்குள்ளே | |
| மாட்டுவேன்; - வலி காட்டுவேன். (நாட்டி) | |
| கூட்டம் கூடி வந்தே மாதரமென்று | |
| கோஷித்தாய், - எமை தூஷித்தாய், | |
| ஓட்டம் நாங்க ளெடுக்க வென்றே கப்பல் | |
| ஓட்டினாய், - பொருள் ஈட்டினாய் (நாட்டி) | |
| கோழைப்பட்ட ஜனங்களுக் குண்மைகள் | |
| கூறினாய், - சட்டம் மீறினாய், | |
| ஏழைப்பட் டிங்கு இறத்தல் இழிவென்றே | |
| ஏசினாய், - வீரம் பேசினாய் (நாட்டி) | |
| அடிமைப் பேடிகள் தம்மை மனிதர்கள் | |
| ஆக்கினாய், - புன்மை போக்கினாய், | |
| மிடிமை போதும் நமக்கென் றிருந்தோரை | |
| மீட்டினாய், - ஆசை ஊட்டினாய் (நாட்டி) | |
| தொண்டொன் றேதொழிலாக் கொண்டிருந்தோரைத் | |
| தூண்டினாய், - புகழ் வேண்டினாய், | |
| கண்கண்ட தொழில் கற்க மார்க்கங்கள் | |
| காட்டினாய். - சோர்வை ஓட்டினாய் (நாட்டி) | |
| எங்கும் இந்த சுயராஜ்ய விருப்பத்தை | |
| ஏவினாய், - விதை தூவினாய், | |
| சிங்கம் செய்யும் தொழிலைச் சிறுமுயல் | |
| செய்யவோ? - நீங்கள் உய்யவோ? (நாட்டி) | |
| சுட்டு வீழ்த்தியே புத்தி வருத்திச் | |
| சொல்லுவேன், - குத்திக் கொல்லுவேன் | |
| தடிப் பேசுவோ ருண்டோ ? சிறைக்குள்ளே | |
| தள்ளுவேன், - பழி கொள்ளுவேன். (நாட்டி) | |
| ------ | |
| 39. தேசபக்தர் சிதம்பரம் பிள்ளை மறுமொழி | |
| சொந்த நாட்டிற் பரர்க்கடிமை செய்தே | |
| துஞ்சிடோ ம் - இனி அஞ்சிடோ ம் | |
| எந்த நாட்டினும் இந்த அநீதிகள் | |
| ஏற்குமோ? - தெய்வம் பார்க்குமோ? | |
| வந்தே மாதரம் என்றுயிர் போம்வரை | |
| வாழ்த்துவோம் - முடி தாழ்த்துவோம் | |
| எந்த மாருயி ரன்னையைப் போற்றுதல் | |
| ஈனமோ? - அவ மானமோ? | |
| பொழுதெல்லாம் எங்கள் செல்வங் கொள்ளை கொண்டு | |
| போகவோ? - நாங்கள் சாகவோ? | |
| அழுது கொண்டிருப் போமோ? ஆண்பிள்ளைகள் | |
| அல்லமோ? - உயிர் வெல்லமோ? | |
| நாங்கள் முப்பது கோடி ஜனங்களும் | |
| நாய்களோ? - பன்றிச் சேய்களோ? | |
| நீங்கள் மட்டும் மனிதர்களோ? - இத் | |
| நீதமோ? - பிடி வாதமோ? | |
| பார தத்திடை அன்பு செலுத்துதல் | |
| பாபமோ? - மனஸ் தாபமோ? | |
| கூறும் எங்கள் மிடிமையைத் தீர்ப்பது | |
| குற்றமோ? - இதில் செற்றமோ? | |
| ஒற்றுமை வழி யொன்றே வழியென்பது | |
| ஓர்ந்திட்டோ ம் - நன்கு தேர்ந்திட்டோ ம் | |
| மற்று நீங்கள் செய்யுங்கொடு மைக்கெல்லாம் | |
| மலைவு றோம்; - சித்தம் கலைவுறோம். | |
| சதையைத் துண்டுதுண் டாக்கினும் உன்னெண்ணம் | |
| சாயுமோ? - ஜீவன் ஓயுமோ? | |
| இதயத் துள்ளே இலங்கு மஹாபக்தி | |
| ஏகுமோ? - நெஞ்சம் வேகுமோ? | |
| ------ | |
| 40. நடிப்பு சுதேசிகள் | |
| (பழித்தறிவுறுத்தல்) | |
| கிளிக்கண்ணிகள் | |
| நெஞ்சில் உரமுமின்றி நேர்மைத் திறமு மின்றி, | |
| வஞ்சனை சொல்வா ரடீ! - கிளியே! | |
| வாய்ச் சொல்லில் வீரரடி. | |
| கூட்டத்தில் கூடிநின்று கூவிப் பிதற்ற லன்றி, | |
| நாட்டத்தில் கொள்ளா ரடீ! - கிளியே! | |
| நாளில் மறப்பா ரடீ | |
| சொந்த அரசும்புவிச் சுகங்களும் மாண்பு களும் | |
| அந்தகர்க் குண்டாகு மோ? - கிளியே! | |
| அகலிகளுக் கின்ப முண்டோ? | |
| கண்கள் இரண்டிருந்தும் காணுந் திறமை யற்ற | |
| பெண்களின் கூட்டமடீ! - கிளியே! | |
| பேசிப் பயனென் னடீ | |
| யந்திர சாலை யென்பார் எங்கள் துணிகளென்பார், | |
| மந்திரத் தாலே யெங்கும் - கிளியே! | |
| மாங்கனி வீழ்வ துண்டோ! | |
| உப்பென்றும் சீனி என்றும் உள்நாட்டுச் சேலை என்றும் | |
| செப்பித் திரிவா ரடீ! - கிளியே! | |
| செய்வ தறியா ரடீ! | |
| தேவியர் மானம் என்றும் தெய்வத்தின் பக்தி என்றும் | |
| நாவினாற் சொல்வ தல்லால் - கிளியே! | |
| நம்புத லற்றா ரடீ! | |
| மாதரைக் கற்பழித்து வன்கண்மை பிறர் செய்யப் | |
| பேதைகள் போலு யிரைக் - கிளியே | |
| பேணி யிருந்தா ரடீ! | |
| தேவி கோயிலிற் சென்று தீமை பிறர்கள் செய்ய | |
| ஆவி பெரிதென் றெண்ணிக் - கிளியே | |
| அஞ்சிக் கிடந்தா ரடீ! | |
| அச்சமும் பேடி மையும் அடிமைச் சிறு மதியும் | |
| உச்சத்திற் கொண்டா ரடீஸ்ரீ - கிளியே | |
| ஊமைச் சனங்க ளடீ! | |
| ஊக்கமும் உள்வலியும் உண்மையிற் பற்று மில்லா | |
| மாக்களுக் கோர் கணமும் - கிளியே | |
| வாழத் தகுதி யுண்டோ? | |
| மானம் சிறிதென் றெண்ணி வாழ்வு பெரிதென் றெண்ணும் | |
| ஈனர்க் குலகந் தனில் - கிளியே! | |
| இருக்க நிலைமை யுண்டோ? | |
| சிந்தையிற் கள்விரும்பிச் சிவசிவ வென்பது போல் | |
| வந்தே மாதர மென்பார்! - கிளியே! | |
| மனத்தி லதனைக் கொள்ளார் | |
| பழமை பழமை யென்று பாவனை பேச லன்றிப் | |
| பழமை இருந்த நிலை! - கிளியே! | |
| பாமர ரேதறி வார்! | |
| நாட்டில் அவமதிப்பும் நாணின்றி இழி செல்வத் | |
| தேட்டில் விருப்புங் கொண்டே! - கிளியே! | |
| சிறுமை யடைவா ரடீ! | |
| சொந்த சகோ தரர்கள் துன்பத்திற் சாதல் கண்டும் | |
| சிந்தை இரங்கா ரடீ! - கிளியே! | |
| செம்மை மறந்தா ரடீ! | |
| பஞ்சத்தும் நோய்க ளிலும் பாரதர் புழுக்கள் போல் | |
| துஞ்சத்தும் கண்ணாற் கண்டும் - கிளியே! | |
| சோம்பிக் கிடப்பா ரடீ! | |
| தாயைக் கொல்லும் பஞ்சத்தைத் தடுக்க முயற்சி யுறார் | |
| வாயைத் திறந்து சும்மா - கிளியே! | |
| வந்தே மாதர மென்பார்! | |
| ------- | |
| தேசீயத் தலைவர்கள் | |
| 41. மகாத்மா காந்தி பஞ்சகம் | |
| வாழ்க நீ எம்மான் | |
| வாழ்க நீ! எம்மான், இந்த வையத்து நாட்டி லெல்லாம் | |
| தாழ்வுற்று வறுமை மிஞ்சி விடுதலை தவறிக் கெட்டுப் | |
| பாழ்பட்டு நின்ற தாமோர் பாரத தேசந் தன்னை | |
| வாழ்விக்க வந்த காந்தி மஹாத்மா நீ வாழ்க, வாழ்க! | |
| அடிமை வாழ்வ கன்றிந் நாட்டார் விடுதலை யார்ந்து, செல்வம் | |
| குடிமையி லுயர்வு, கல்வி ஞானமும் கூடி யோங்கிப் | |
| படிமிசைத் தலைமை யெய்தும் படிக்கொரு சூழ்ச்சி செய்தாய்! | |
| முடிவிலாக் கீர்த்தி பெற்றாய, புவிக்குள்ளே முதன்மை யுற்றாய்! | |
| வேறு | |
| கொடியவெந் நாக பாசத்தை மாற்ற | |
| மூலிகை கொணர்ந்தவன் என்கோ? | |
| இடிமின்னல் தாங்கும் குடை செய்தான் என்கோ? | |
| என்சொலிப் புகழ்வதிங் குனையே? | |
| விடிவிலாத் துன்பஞ் செயும் பராதீன | |
| வெம்பிணி யகற்றிடும் வண்ணம் | |
| படிமிசைப் புதிதாச் சாலவும் எளிதாம் | |
| படிக்கொரு சூழ்ச்சி நீ படைத்தாய்! | |
| தன்னுயிர் போலே தனக்கழி வெண்ணும் | |
| பிறனுயிர் தன்னையும் கணித்தல் | |
| மன்னுயி ரெல்லாம் கடவுளின் வடிவம் | |
| கடவுளின் மக்களென் றுணர்தல் | |
| இன்னமெய்ஞ் ஞானத் துணிவினை மற்றாங்கு | |
| இழிபடு போர், கொலை, தண்டம் | |
| பின்னியே கிடக்கும் அரசிய லதனில் | |
| பிணைத்திடத் துணிந்தனை பெருமான், | |
| பெருங்கொலை வழியாம் போர்வழி இகழ்ந்தாய் | |
| அதனி லுந் திறன்பெரி துடைத்தாம் | |
| அருங்கலை வாணர் மெய்த்தொண்டர் தங்கள் | |
| அறவழி யென்று நீ அறிந்தாய் | |
| நெருங்கிய பயன்சேர் ஒத்துழை யாமை! | |
| நெறியினால் இந்தியா விற்கு | |
| வருங்கதி கண்டு பகைத்தொழில் மறந்து | |
| வையகம் வாழ்கநல் லறத்தே! | |
| ----- | |
| 42. குரு கோவிந்தர் | |
| ஆயிரத் தெழுநூற் றைம்பத் தாறு | |
| விக்ரம நாண்டு வீரருக் கமுதாம் | |
| ஆனந்த புரத்தி லார்ந்தினி திருந்தனன் | |
| பாஞ்சா லத்துப் படர்தரு சிங்கக் | |
| குலத்தினை வகுத்த குருமணி யாவான். | |
| ஞானப் பெருங்கடல், நல்லிசைக் கவிஞன், | |
| வானம்வீழ்ந் துதிரினும் வாள்கொடு தடுக்கும் | |
| வீரர் நாயகன், மேதினி காத்த | |
| குருகோ விந்த சிங்கமாங் கோமகன், | |
| அவந்திருக் கட்டளை அறிந்துபல் திசயினும் | |
| பாஞ்சா லத்துறு படைவலோர் நாடொறும் | |
| நாடொறும் வந்து நண்ணுகின் றாரால், | |
| ஆனந்த புரத்தில் ஆயிர மாயிரம் | |
| வீரர்கள் குருவின் விருப்பினைத் தெரிவான் | |
| கூடிவந் தெய்தினர் கொழும்பொழி லினங்களும், | |
| புன்னகைப் புனைந்த புதுமலர்த் தொகுதியும், | |
| பைந்நிறம் விரிந்த பழனக் காட்சியும், | |
| நல்வர வாகுக நம்மனோர் வரவு என்று | |
| ஆசிகள் கூரி ஆர்ப்பன போன்ற | |
| புண்ணிய நாளிற் புகழ்வளர் குரவன் | |
| திருமொழி கேட்கச் செறிந்தனர் சீடர்கள் | |
| யாதவன் கூறும்? என்னெமக் கருளும் ? | |
| எப்பணி விதித்தெம தேழேழ் பிறவியும் | |
| இன்புடைத் தாக்கும்? எனப்பல கருதி | |
| மாலோன் திருமுனர் வந்துகண் ணுயர்த்தே | |
| ஆக்கினை தெரிவான் ஆவலொடு துடிக்கும் | |
| தேவரை யொத்தனர் திடுக்கெனப் பீடத்து | |
| ஏறிநின் றதுகாண்! இளமையும் திறலும் | |
| ஆதிபத் தகைமையும் அமைந்ததோர் உருவம். | |
| விழிகளில் தெய்வப் பெருங்கனல் வீசிடத் | |
| திருமுடி சூழ்ந்தோர் தேசிகாத் திருப்ப | |
| தூக்கிய கரத்தில் சுடருமிழ்ந் திருந்தது | |
| கூறநா நடுங்குமோல் கொற்றக் கூர்வாள். | |
| எண்ணிலா வீரர் இவ்வுரு நோக்கி, | |
| வான்நின் றிறங்கிய மாந்திரி கன்முனர்ச் | |
| சிங்கக் கூட்டம் திகைத்திருந் தாங்கு | |
| மோனமுற் றடங்கி முடிவணங் கினரால் | |
| வாள்நுனி காட்டி மாட்சியார் குரவன் | |
| திருவுள நோக்கஞ் செப்புவன், தெய்வச் | |
| சேயித ழசைவுறச் சினந்தோர் எரிமலை | |
| குமுறுதல் போல்வெளிக் கொண்டன திருமொழி | |
| "வாளிதை மனிதர் மார்பிடைக் குளிப்ப | |
| விரும்புகின் றேன்யான்; தீர்கிலா விடாய்கொள் | |
| தருமத் தெய்வந் தான்பல குருதிப் | |
| பலவிழை கின்றதால் பக்தர்கள் நும்மிடை | |
| நெஞ்சினைக் கிழித்து நிலமிசை யுதிரம் | |
| வீழ்த்தித் தேவியின் விடாயினைத் தவிர்ப்ப | |
| யார்வரு கின்றீர்!" என்னலும் சீடர்கள் | |
| நடுங்கியோர் கணம்வரை நாவெழா திருந்தனர் | |
| கம்மென ஓர்சிறு கணங்கழி வுற்றது | |
| ஆங்கிருந் தார்பல் லாயிர ருள்ளொரு | |
| வீரன்முன் வந்து விளம்புவான் இ•தே. | |
| "குருமணி! நின்னொரு கொற்றவள் கிழிப்ப | |
| விடாயறாத் தருமம் மேம்படு தெய்வத்து | |
| இரையென மாயவன் ஏற்றருள் புரிகவே!" | |
| புன்னகை மலர்ந்தது புனிதநல் வதனம் | |
| கோயிலுள் அவனைக் குரவர்கோன் கொடுசெல, | |
| மற்றதன் நின்றொர் மடுவின்வந் தாலெனக் | |
| குருதிநீர் பாயக் குழாத்தினர் கண்டஜர் | |
| பார்மின்! சற்குரு பளீரெனக் கோயிலிஜ் | |
| வெளிப்போந் தாங்கு மேவினோர் முன்னம் | |
| முதற்பலி முடித்து முகமலர்ந் தோனாய் | |
| மின்னெனப் பாய்ந்து மீண்டுவந் துற்றனன். | |
| மீண்டுமவ் வுதிரவாள் விண்வழி - தூக்கிப் | |
| பின்வரு மொழிகள் பேசுபவன் குரவன்கோன், | |
| "மானுடர் நெஞ்சிலிவ் வாளினைப் பதிக்கச் | |
| சித்தம்நான் கொண்டேன்; தேவிதான் பின்னுமோர் | |
| பலிகேட் கின்றாள்! பக்தர்காள்! | |
| நும்முளேஇன்னும்இங் கொருவன் இரத்தமே தந்துஇக் | |
| காளியை தாகங் கழித்திட துணிவோன் | |
| எவனுளன்!" எனலும் இன்னுமோர் துணிவுடை | |
| வீரன்முன் நின்று விருப்பினை உணர்த்தினன். | |
| இவனையுங் கோயிலுள் இனிதழைத் தேகி | |
| இரண்டாம் பலிமுடித் தீண்டினன் குரவன் | |
| குருதியைக் கண்டு குழாத்தினர் நடுங்கினர். | |
| இங்ஙன மீண்டுமே இயற்றிபப | |
| லியோ ரைந்து பரமனங் களித்தனன். | |
| அறத்தினைத் தமதோர் அறிவினாற் கொண்ட | |
| மட்டிலே மானிடர் மாண்பெற லாகார் | |
| அறமது தழைப்ப நெஞ்சகம் காட்டி | |
| வாட்குத்து ஏற்று மாய்பவர் பெரியோர் | |
| அவரே மெய்மையோர் முத்தரும் அவரே | |
| தோன்றுநூ றாயிரம் தொண்டர் தம்முள்ளே | |
| அத்தகை நல்லரை அறிகுதல் வேண்டியே | |
| தண்ணருட் கடலாந் தகவுயர் குரவன் | |
| கொடுமைசேர் சோதனை புரிந்திடல் குறித்தனன். | |
| அன்பின் மிகையால் ஆருயிர் நல்குவோர் | |
| ஐவரைக் கண்டபின் அவ்வியல் உடையார் | |
| எண்ணிலர் உளரெனத் துணிந்துஇன்பு எய்தினன் | |
| வெய்யசெங் குருதியின் வீழ்ந்துதா மிறந்து | |
| சொர்க்கமுற் றாரெனத் தொண்டர்கொண் டிருக்கும் | |
| ஐந்துநன் மணியெனும் ஐந்துமுத் தரையும் | |
| கோயிலு ளிருந்துபே ரவைமுனர்க் கொணர்ந்தான்! | |
| ஆர்த்தனர் தொண்டர்! அருவியப் பெய்தினர்! | |
| விழிகளைத் துடைத்து மீளவும் நோக்கினர் | |
| "ஜயஜய குருமணி ஜயகுரு சிங்கம்!" | |
| எனப்பல வாழிகள் இசைத்தனர், ஆடினர். | |
| அப்போழ் தின்னருள் அவதரித் தனையான், | |
| நற்சுடர்ப் பரிதி நகைபுரிந் தாங்கு | |
| குறுநகை புரிந்து குறையறு முத்தர் | |
| ஐவர்கள் தம்மையிம் அகமுறத் தழுவி | |
| ஆசிகள் கூறி அவையினை நோக்கிக் | |
| கடல்முழக் கென்ன முழங்குவன் காணீர்! | |
| ஏகாளியும் நமது கனகநன் னாட்டுத் | |
| தேவியும் ஒன்றெனத் தேர்ந்தநல் அன்பர்காள்! | |
| நடுக்கம் நீரெய்த நான்ஐம் முறையும | |
| பலியிடச் சென்றது பாவனை மன்ற. | |
| என்கரத் தாற்கொலோ நும்முயிர் எடுப்பன்? | |
| ஐம்முறை தானும் அன்பரை மறைத்துநும் | |
| நெஞ்சகச் சோதனை நிகழ்த்தினன் யானே! | |
| தாய்மணி நாட்டின் உண்மைத் தனயர் நீர் | |
| என்பது தெளிந்தேன், என்கர வாளால் | |
| அறுத்ததிங் கின்றைத் தாடுகள் காண்பீர், | |
| சோதனை வழியினுந் துணிவினைக் கண்டேன், | |
| களித்ததென் நெஞ்சம், கழிந்தன கவலைகள் | |
| குருகோ விந்தன் கொண்டதோர் தருமம் | |
| சீடர்தம் மார்க்கம்எ எனப்புகழ் சிறந்தது | |
| இன்னுமம் மார்க்கத் திருப்பவர் தம்பெயர் | |
| காலசா என்ப, காலசா எனுமொழி | |
| முத்தர்தம் சங்க முறையெனும் பொருளது | |
| முத்தர்தம் சபைக்கு மூலர்க ளாகமற்று | |
| ஐவரன் னோர்தமை அருளினன் ஆரங்யன் | |
| சமைந்தது எகாலசாஎ எனும் பெயர்ச் சங்கம் | |
| பாரத மென்ற பழம்பெரு நாட்டினர் | |
| ஆவிதேய்ந் தழித்திலர். ஆண்மையிற் குறைந்திலர். | |
| வீரமுஞ் சிரத்தையும் வீந்தில ரென்று | |
| புவியினோர் அறியப் புரிந்தனன் முனிவன் | |
| அந்நாள் முகுந்தன் அவதரித் தாங்கு ஓர் | |
| தெய்விகத் தலைவன் சீருறத் தோன்றி | |
| மண்மா சகன்ற வான்படு சொற்களால் | |
| எழுப்பிடுங் காலை, இறந்துதான் கிடக்கிலள் | |
| இளமையும் துணிவும் இசைந்துநம் அன்னை | |
| சாதியின் மானந் தாங்கமுற் படுவளென்று | |
| உலகினோ ரறிவிடை யுறுத்தினன் முனிவன். | |
| ஐம்பெரும் பூதத் தகிலமே சமைத்த | |
| முன்னவ னொப்ப முனிவனும் ஐந்து | |
| சீடர்கள் மூலமாத் தேசுறு பாரதச் | |
| சாதியை வகுத்தனன்; தழைத்தது தருமம். | |
| கொடுங்கோல் பற்றிய புன்னகை குரிசிலர் | |
| நடுங்குவ ராயினர்; நகைத்தனள் சுதந்திரை. | |
| ஆயிரத் தெழுநூற் றைம்பத் தாறு | |
| விக்கிர மார்க்க னாண்டினில் வியன்புகழ்க் | |
| குருகோ விந்தன் கொற்றமர் சீடரைக் | |
| கூட்டியே தெய்வக் கொலுவொன் றமைத்தனன் | |
| காண்டற் கரிய காட்சி! கவின் திகழ் | |
| அரியா தனத்தில் அமர்ந்தனன் முனிவர்கோன் | |
| சூழ்ந்திருந் தனர் உயிர் தொண்டர்தாம் ஐவரும் | |
| தன் திருக் கரத்தால் ஆடைகள் சார்த்தி | |
| மாலைகள் சூட்டி மதிப்புற இருத்திக் | |
| கண்மணிப் போன்றார் ஐவர்மேற் கனிந்து | |
| குழைவுற வாழ்த்திக் குழாத்தினை நோக்கி, | |
| "காண்டிரோ! முதலாங் 'காலசா' என்றனன் | |
| நாடும் தருமமும் நன்கிதிற் காப்பான் | |
| அமைந்ததிச் சங்கம் அறமின்நீர் என்றான் | |
| அருகினில் ஓடிய ஆற்றின்நின் றையன் | |
| இரும்புச் சிறுகலத் தின்னீர் கொணர்ந்து | |
| வாள்முனை கொண்டு மற்றதைக் கலக்கி | |
| மந்திர மோதினன், மனத்தினை அடக்கிச் | |
| சித்தமே முழுதுஞ் சிவத்திடை யாக்கிச் | |
| சபமுரைத் திட்டான், சயப்பெருந்திரு, அக் | |
| கொலுமுனர் வந்து குதித்துநின் றிட்டாள். | |
| ஆற்றுநீர் தனையோ அடித்ததந் திருவாள் | |
| அயர்ந்துபோய் நின்ற அரும்புகழ் பாரதச் | |
| சாதியின் திறல்கள் தம்மையே இயக்கி | |
| நல்லுயிர் நல்கினன், நாடெலாம் இயங்கின. | |
| தவமுடை ஐவரைத் தன்முனா நிறுத்தி | |
| மந்திர நீரை மாசறத் தெளித்து | |
| அருள்மய மாகி அவர்விழி தீண்டினன் | |
| பார்மினோ உலகீர்! பரமனங் கரத்தால் | |
| அவர்விழி தீண்டிய அக்கணத் தன்றே | |
| நாடனைத் திற்கும் நல்வழி திறந்தது! | |
| சீடர்கள னைவரும் தீட்சை இ•தடைந்தனர். | |
| ஐயன் சொல்வான் அன்பர்காள்! நீவிர் | |
| செய்திடப் பெற்ற தீட்சையின் நாமம் | |
| அமிர்தம்எ என்று அறிமின் அரும்பே றாம் இது | |
| பெற்றார் யாவரும் பேரருள் பெற்றார் | |
| நுமக்கினித் தருமம் நுவன்றிடக் கேண்மின், | |
| ஒன்றாம் கடவுள் உலகிடைத் தோன்றிய | |
| மானிடரெல்லாஞ் சோதரர் | |
| மானிடர்சமத்துவ முடையார், சுதந்திரஞ் சார்ந்தவர். | |
| சீடர்காள்! குலத்தினும் செயலினும் அனைத்தினும் | |
| இக்கணந் தொட்டுநீர் யாவிரும் ஒன்றே | |
| பிரிவுகள் துடைப்பீர்! பிரிதலே சாதல் | |
| ஆரியர் சாதியுள் ஆயிரஞ் சாதி | |
| வகுப்பவர் வகுத்து மாய்க, நீர் அனைவிரும் | |
| தருமம், கடவுள், சத்தியம், சுதந்திரம் | |
| என்பவை போற்ற எழுந்திடும் வீரச் | |
| சாதியொன் றினையே சார்ந்ததோ ராவீர் | |
| அநீதியும் கொடுமையும் அழித்திடுஞ் சாதி | |
| இமழித்திடலறியா வன்முகச் சாதி | |
| இரும்புமுத் திரையும் இறுகிய கச்சையும் | |
| கையினில் வாளும் கழன்றிடாச் சாதி | |
| இசோதர நட்புத் தொடர்ந்திடு சாதி | |
| அரசன் இல்லாது தெய்வமே யரசா | |
| மானுடர் துணைவரா, மறமே பகையாக் | |
| குடியர சியற்றுங் கொள்கையார் சாதி | |
| அறத்தினை வெறுக்கிலீர்! மறத்தினைப் பொறுக்கிலீர், | |
| தாய்த்திரு நாட்டைச் சந்ததம் போற்றிப் | |
| புகழொடு வாழ்மின்! புகழொடு வாழ்மின்!" | |
| என்றுரைத் தையன் இன்புற வாழ்த்தினன் | |
| அவனடி போற்றி ஆர்த்தனர் சீடர்கள். | |
| குருகோ விந்தக் கோமகன் நாட்டிய | |
| கொடிஉயர்ந் தசையக் குவலயம் புகழ்ந்தது | |
| ஆடியே மாய்ந்தது அரங்கசீப் ஆட்சி. | |
| ----- | |
| 43. தாதாபாய் நௌரோஜி | |
| முன்னாலில் இராமபிரான் கோதமனா | |
| தியபுதல்வர் முறையி னீன்று | |
| பன்னாடு முடிவணங்கத் தலைமைநிறுத் | |
| தியஎமது பரத கண்ட | |
| மின்னாள் இங் கிந்நாளின் முதியோளாய்ப் | |
| பிறரெள்ள வீழ்ந்த காலை | |
| அன்னாளைத் துயர் தவிர்ப்பான் முயல்வர்சில | |
| மக்களவ ரடிகள் சூழ்வாம். | |
| அவ்வறிஞ ரனைவோர்க்கும் முதல்வனாம் | |
| மைந்தன், தன் அன்னை கண்ணீர் | |
| எவ்வகையி னுந்துடைப்பேன் இன்றே லென் | |
| உயிர் துடைப்பேன் என்னப் போந்து, | |
| யௌவன நாள் முதற்கொடுதான் | |
| எண்பதின்மேல் வயதுற்ற இன்றுகாறும் | |
| செவ்வியுறத் தனதுடலம் பொருளாவி | |
| யானுழைப்புத் தீர்த லில்லான் | |
| கல்வியைப் போல் அறிவும் அறிவினைப்போலக் | |
| கருணையும்அக் கருணைப் போலப் | |
| பல்விதவூக் கங்கள்செயுந் திறனுமொரு | |
| நிகரின்றிப் படைத்த வீரன், | |
| வில்விறலாற் போர்செய்தல் பயனிலதாம் | |
| எனஅதனை வெறுத்தே உண்மைச் | |
| சொல்விறலாற் போர்செய்வோன் பிறர்க்கின்றித் | |
| தனக்குழையாத் துறவி யாவோன். | |
| மாதா, வாய் விட்டலற அதைச்சிறிதும் | |
| மதியாதே வாணாள் போக்குந் | |
| தீதாவார் வரினுமவர்க் கினியசொலி | |
| நன்குணர்த்துஞ் செவ்வி யாளன், | |
| வேதாவா யினுமவனுக் கஞ்சாமே | |
| உண்மைநெறி விரிப்போன் எங்கள் | |
| தாதாவாய் விளங்குறுநல் தாதாபாய் | |
| நவுரோஜி சரணம் வாழ்க; | |
| எண்ப•தாண் டிருந்த வன்இனிப் பல்லாண்டு | |
| இருந்தெம்மை இனிது காக்க! | |
| பண்பல்ல நமக்கிழைப்போர் அறிவுதிருந் | |
| துக எமது பரதநாட்டுப் | |
| பெண்பல்லார் வயிற்றினுமந் நவுரோஜி | |
| போற்புதல்வர் பிறந்து வாழ்க | |
| விண்புல்லு மீன்களென அவனன்னார் | |
| எவ்வயினும் மிகுக மன்னோ! | |
| ---- | |
| 44. பூபேந்திர விஜயம் | |
| பாபேந்திரியஞ் செறுத்த எங்கள் | |
| விவேகானந்தப் பரமன் ஞானY | |
| ருபேந்திரன் தனக்குப் பின்வந்தோன் | |
| விண்ணவர்த முலகை யாள்ப்ர- | |
| தாபேந்திரன் கோப முறினுமதற்கு | |
| அஞ்சியறந் தவிர்க்கி லாதான் | |
| பூபேந்திரப் பெயரோன் பாரதநாட் | |
| டிற்கடிமை பூண்டு வாழ்வோன் | |
| வீழ்த்தல்பெறத் தருமமெலாம் மறமனைத்துங் | |
| கிளைத்துவர மேலோர் தம்மைத் | |
| தாழ்த்ததமர் முன்னோங்க நிலைபுரண்டு | |
| பாதகமே ததும்பி நிற்கும் | |
| பாழ்த்த கலியுகஞ்சென்று மற்றொருகம் | |
| அருகில்வரும் பான்மை தோன்றக் | |
| காழ்த்தமன வீரமுடன் யுகாந்திரத்தின் | |
| நிலையினிது காட்டி நின்றான் | |
| மண்ணாளு மன்ன ரவன் றனைச் சிறைசெய் | |
| திட்டாலும் மாந்த ரெல்லாம் | |
| கண்ணாகக் கருதியவன் புகழோதி | |
| வாழ்த்திமனங் களிக்கின் றாரால் | |
| எண்ணாது நற்பொருளைத் தீதென்பார் | |
| சிலருலகில் இருப்ப ரன்றே? | |
| விண்ணாரும் பரிதியொளி வெறுத்தொருபுள் | |
| இருளினது விரும்பல் போன்றே! | |
| இன்னாத பிறர்க்கெண்ணான் பாரதநாட் | |
| டிற்கிரங்கி இதயம் நைவான் | |
| ஒன்னாரென் றெவருமிலான் உலகனைத்தும் | |
| ஓருயிரென் றுணர்ந்த ஞானி. | |
| அன்னானைச் சிறைப்படுத்தார் மேலோர்தம் | |
| பெருமையெதும் அறிகி லாதார், | |
| முன்னாளில் துன்பின்றி இன்பம்வரா | |
| தெனப் பெரியோர் மொழிந்தா ரன்றே? | |
| ----- | |
| 45. வாழ்க திலகன் நாமம்! | |
| பல்லவி | |
| வாழ்க திலகன் நாமம்! வாழ்க! வாழ்கவே! | |
| வீழ்க கொடுங் கோன்மை! வீழ்க! வீழ்கவே! | |
| சரணங்கள் | |
| நாலுதிசையும் ஸ்வாதந்தர்ய நாதம் எழுகவே! | |
| நரக மொட்த அடிமை வாழ்வு நைந்து கழிகவே! | |
| ஏலுமனிதர் அறிவை யடர்க்கும் இருள் அழிகவே! | |
| எந்தநாளும் உலகமீதில் அச்சம் ஒழிகவே! (வாழ்க) | |
| கல்வி யென்னும் வலிமை கொண்ட | |
| கோட்டை கட்டினான் - நல்ல | |
| கருத்தினா லதனைச் சூழ்ந்தோர் | |
| அகழி வெட்டினான் | |
| சொல் விளக்க மென்ற தனிடைக் | |
| கோயி லாக்கினான் | |
| ஸ்வாதந் தர்யமென்ற தனிடைக் | |
| கொடியைத் தூக்கினான் (வாழ்க) | |
| துன்பமென்னும் கடலைக் கடக்குந் | |
| தோணி யவன் பெயர் | |
| சோர்வென்னும் பேயை யோட்டுஞ் | |
| சூழ்ச்சி யவன் பெயர் | |
| அன்பெனுந்தேன் ஊறித் ததும்பும் | |
| புதுமலர் அவன்பேர் | |
| ஆண்மையென்னும் பொருளைக் காட்டும் | |
| அறிகுறி யவன்பேர். (வாழ்க) | |
| ------ | |
| 46. திலகர் முனிவர் கோன் | |
| நாம கட்குப் பெருந்தொண் டியற்றிப்பல் | |
| நாட்டி னோர்தம் கலையிலும் அவ்வவர் | |
| தாம கத்து வியப்பப் பயின்றொரு | |
| சாத்தி ரக்கடலென விளங்குவோன், | |
| மாம கட்குப் பிறப்பிட மாகமுன் | |
| வாழ்ந்திந் நாளில் வறண்டயர் பாரதப் | |
| பூம கட்கு மனந்துடித் தேயிவள் | |
| புன்மை போக்குவல் என்ற விரதமே. | |
| நெஞ்ச கத்தோர் கணத்திலும் நீங்கிலான் | |
| நீத மேயோர் உருவெனத் தோன்றினோன், | |
| வஞ்ச கத்தைப் பகையெனக் கொண்டதை | |
| மாய்க்கு மாறு மனத்திற் கொதிக்கின்றோன், | |
| துஞ்சு மட்டுமிப் பாரத நாட்டிற்கே | |
| தொண்டிழைக்கத் துணிந்தவர் யாவரும் | |
| அஞ்செ ழுத்தினைச் சைவர் மொழிதல்போல் | |
| அன்பொ டோதும் பெயருடை யாவரின். | |
| வீர மிக்க மராட்டியர் ஆதரம் | |
| மேவிப் பாரத தேவி திருநுதல் | |
| ஆர வைத்த திலகமெனத் திகழ் | |
| ஐயன் நல்லிசைப் பாலகங் காதரன், | |
| சேர லர்க்கு நினைக்கவுந் தீயென | |
| நின்ற எங்கள் திலக முனிவர்கோன் | |
| சீர டிக்கம லத்தினை வாழ்த்துவேன் | |
| சிந்தை தூய்மை பெறுகெனச் சிந்தித்தே. | |
| ------ | |
| 47. லாஜபதி | |
| விண்ணகத்தே இரவிதனை வைத்தாலும் | |
| அதன்கதிர்கள் விரைந்து வந்து | |
| கண்ணகத்தே ஒளிதருதல் காண்கிலமோ? | |
| நினையவர் கனன்றிந் நாட்டு | |
| மண்ணகத்தே வாழாது புறஞ்செய்தும் | |
| யாங்களெலாம் மறக்கொ ணாதெம் | |
| எண்ணகத்தே, லாஜபதி! இடையின்றி | |
| நீவளர்தற் கென்செய் வாரே | |
| ஒருமனிதன் தனைப்பற்றிப் பலநாடு | |
| கடத்தியவர்க்கு ஊறு செய்தல் | |
| அருமையில்லை; எளிதினவர் புரிந்திட்டா | |
| ரென்றிடினும் அந்த மேலோன் | |
| பெருமையைநன் கறிந்தவனைத் தெய்வமென | |
| நெஞ்சினுளே பெட்பிற் பேணி | |
| வருமனிதர் எண்ணற்றார் இவரையெலாம் | |
| ஓட்டியெவர் வாழ்வ திங்கே? | |
| பேரன்பு செய்தாரில் யாவரே | |
| பெருந்துயரர்ம் பிழைத்து நின்றார்? | |
| ஆரன்பு நாரணன்பால் இரணியன்சேய் | |
| செய்ததனால் அவனுக் குற்ற | |
| கோரங்கள் சொலத் தகுமோ? பாரதநாட் | |
| டிற்பக்தி குலவி வாழும் | |
| வீரங்கொள் மனமுடையார் கொடுந்துயரம் | |
| பலவடைதல் வியத்தற் கொன்றோ? | |
| ------ | |
| 48. லாஜபதியின் பிரலாபம் | |
| கண்ணிகள் | |
| நாடிழந்து மக்களையும் நல்லாளை யும்பிரிந்து | |
| வீடிழந்திங் குற்றேன் விதியினையென் சொல்கேனே? | |
| வேதமுனி போன்றோர் விருத்தரா மெந்தையிரு | |
| பாதமலர் கண்டு பரவப் பெறுவேனோ? | |
| ஆசைக் குமரன் அர்ச்சுனனைப் போல்வான்றன் | |
| மாசற்ற சோதி வதனமினிக் காண்பேனோ? | |
| அன்றிலைப்போன் றென்னை அரைக்கணமே னும்பிரிந்தால் | |
| குன்றிமனஞ் சோர்வாளிக் கோலம் பொறுப்பாளோ | |
| வீடும் உறவும் வெறுத்தாலும் என்னருமை | |
| நாடு பிரிந்த நலிவினுக்கென் செய்கேனே? | |
| ஆதிமறை தோன்றியநல் லாரியநா டெந்நாளும் | |
| நீதிமறை வின்றி நிலைத்த திருநாடு. | |
| சிந்துவெனுந் தெய்வத் திருநதியும் மற்றதிற்சேர் | |
| ஐந்துமணி யாறும் அளிக்கும் புனல்நாடு. | |
| ஐம்புலனை வென்ற அறவோர்க்கும் மாற்றலர் தம் | |
| வெம்புலனை வென்ற எண்ணில் வீரர்க்குந் தாய்நாடு. | |
| நல்லறத்தை நாட்டுதற்கு நம்பெருமான் கௌரவராம் | |
| புல்லியரைச் செற்றாழ்ந்த புனிதப் பெருநாடு. | |
| கன்னாணுந் திண்டோட் களவீரன் பார்த்தனொரு | |
| வின்னா ணொலிகேட்ட மேன்மைத் திருநாடு. | |
| கன்ன னிருந்த கருணை நிலம் தர்மனெனும் | |
| மன்னன் அறங்கள் வளர்த்த புகழ்நாடு. | |
| ஆரியர்தம் தர்மநிலை ஆதரிப்பான் வீட்டுமனார் | |
| நாரியர்தங் காதல் துறந்திருந்த நன்னாடு. | |
| வீமன் வளர்த்த விறல்நாடு வில்லசுவத் | |
| தாம னிருந்து சமர்புரிந்த வீரநிலம். | |
| சீக்கரெனும் எங்கள்நற் சிங்கங்கள் வாழ்தருநல் | |
| ஆக்கமுயர் குன்றம் அடர்ந்திருக்கும் பொன்னாடு. | |
| ஆரியர் பாழாக தருமறையின் உண்மைதந்த | |
| சீரியர் மெஞ்ஞான தயாநந்தர் திருநாடு. | |
| என்னருமைப் பாஞ்சாலம் என்றேனும் காண்பேனோ? | |
| பன்னரிய துன்பம் படர்ந்திங்கே மாய்வேனோ? | |
| ஏதெல்லாம் பாரதத்தே இந்நாள் நடப்பனவோ? | |
| ஏதெல்லாம் யானறியாது என்மனிதர் பட்டனரோ? | |
| என்னை நினைத்தும் இரங்குவரோ? அல்லாது | |
| பின்னைத் துயர்களிலென் பேருமறந் திட்டாரோ? | |
| தொண்டுபட்டு வாடுமென்றன் தூயபெருநாட்டில் | |
| கொண்டுவிட்டங் கென்னையுடன் கொன்றாலும் இன்புறுவேன். | |
| எத்தனை ஜன்மங்கள் இருட்சிறையி லிட்டாலும் | |
| தத்துபுனற் பாஞ்சாலந் தனில்வைத்தால் வாடுகிலேன். | |
| ----- | |
| 49. வ.உ.சி.க்கு வாழ்த்து | |
| வேளாளன் சிறைபுகுந்தான் தமிழகத்தார் | |
| மன்னனென மீண்டான் என்றே | |
| கேளாத கதைவிரைவிற் கேட்பாய் நீ | |
| வருந்தலைஎன் கேண்மைக்கோவே! | |
| தாளாண்மை சிறினுகொலோ யாம்புரிவேம் | |
| நீஇறைக்குத் தவங்கள் ஆற்றி, | |
| வேளாண்மை நின் துணைவர் பெறுகெனவே | |
| வாழ்த்துதிநீ வாழ்தி! வாழ்தி! | |
| ----- | |
| பிற நாடுகள் | |
| 50. மாஜினியின் சபதம் பிரதிக்கினை | |
| பேரருட் கடவுள் திருவடி யாணை, | |
| பிறப்பளித் தெமையெலாம் புரக்கும் | |
| தாரணி விளக்காம் என்னரு நாட்டின் | |
| தவப்பெய ரதன்மிசை யாணை | |
| பாரவெந் துயர்கள் தாய்த்திரு நாட்டின் | |
| பணிக்கெனப் பலவிதத் துழன்ற | |
| வீரர், நம்நாடு வாழ்கென வீழ்ந்த | |
| விழுமியோர் திருப்பெய ராணை. | |
| ஈசனிங் கெனக்கும் என்னுடன் பிறந்தோர் | |
| யாவர்க்கும் இயற்கையின் அளித்த | |
| தேசமின் புறுவான் எனக்கவன் பணித்த | |
| சீருய ரறங்களி னாணை. | |
| மாசறு மென்நற் றாயினைப் பயந்தென் | |
| வழிக்கெலாம் உறையுளாம் நாட்டின் | |
| ஆசையிங் கெவர்க்கும் இயற்கையா மன்றோ | |
| அத்தகை யன்பின்மீ தாணை. | |
| தீயன புரிதல் முறைதவி ருடைமை, | |
| செம்மைதீர் அரசியல், அநீதி | |
| ஆயவற் றென்னஞ் சியற்கையின் எய்தும் | |
| அரும்பகை யதன்மிசை யாணை | |
| தேயமொன் றற்றேன் நற்குடிக் குரிய | |
| உரிமைகள் சிறிதெனு மில்லேன், | |
| தூயசீ ருடைத்தாம் சுதந்திரத் துவசம் | |
| துளங்கிலா நாட்டிடைப் பிறந்தேன். | |
| மற்றை நாட்டவர்முன் நின்றிடும் போழ்து | |
| மண்டுமென் வெட்கத்தி னாணை. | |
| முற்றிய வீடு பெறுகெனப் படைப்புற்று | |
| அச்செயல் முடித்திட வலிமை | |
| அற்றதால் மறுகும் என்னுயிர்க் கதனில் | |
| ஆர்ந்த பேராவலி னாணை. | |
| நற்றவம் புரியப் பிறந்த தாயினுமிந் | |
| நலனறு மடிமையின் குணத்தால். | |
| வலியிழந் திருக்கும் என்னுயிர் கதன்கண் | |
| வளர்ந்திடும் ஆசைமீ தாணை. | |
| மலிவுறு சிறப்பின் எம்முடை முன்னோர் | |
| மாண்பதன் நினைவின்மீ தாணை. | |
| மெலிவுடன் இந்நாள் யாங்கள் வீழ்ந்திருக்கும் | |
| வீழ்ச்சியி னுணர்ச்சிமீ தாணை. | |
| பொலிவுறு புதல்வர் தூக்கினி லிறந்தும் | |
| புன்சிறைக் களத்திடை யழிந்தும் | |
| வேற்று நாடுகளில் அவர் துரத் துண்டும் | |
| மெய்குலைந் திறந்துமே படுதல் | |
| ஆற்ற கிலாராய் எம்மரு நாட்டின் | |
| அன்னைமார் அழுங்கணீ ராணை. | |
| மாற்றல ரெங்கள் கோடியர்க் கிழைக்கும் | |
| வகுக்கொணாத் துயர்களி னாணை. | |
| ஏற்ற இவ்வாணை யனைத்துமேற் கொண்டே | |
| யான்செயுஞ் சபதங்கள் இவையே. | |
| கடவுளிந் நாட்டிற் கீந்ததோர் புனிதக் | |
| கட்டளை தன்னினும் அதனைத் | |
| திடனுற நிறுவ முயலுதல் மற்றித் | |
| தேசத்தே பிறந்தவர்க் கெல்லாம் | |
| உடனுறு கடமை யாகுமென் பதினும் | |
| ஊன்றிய நம்புதல் கொண்டும் | |
| தடநில மிசையோர் சாதியை இறைவன் | |
| சமைகெனப் பணிப்பனேல் அதுதான். | |
| சமைதலுக் குரிய திறமையும் அதற்குத் | |
| தந்துள னென்பதை யறிந்தும் | |
| அமையுமத் திறமை ஜனங்களைச் சாரும் | |
| அன்னவர் தமக்கெனத் தாமே | |
| தமையல தெவர்கள் துணையு மில்லாது | |
| தம்மருந் திறமையைச் செலுத்தல் | |
| சுமையெனப் பொறுப்பின் செயத்தினுக் கதுவே | |
| சூழ்ச்சியாம் என்பதை யறிந்தும், | |
| கருமமுஞ் சொந்த நலத்தினைச் சிறிதும் | |
| கருதிடா தளித்தலுந் தானே | |
| தருமமாம் என்றும், ஒற்றுமை யோடு | |
| தளர்விலாச் சிந்தனை கொளலே | |
| பெருமைகொள் வலியாம் என்றுமே மனத்திற் | |
| பெயர்ந்திடா உறுதிமேற் கொண்டும், | |
| அருமைசால் சபத மிவைபுரி கின்றேன் | |
| ஆணைக ளனைத்து முற்கொண்டே. | |
| என்னுடனொத்த தருமத்தை யேற்றார் | |
| இயைந்தஇவ் வாலிபர் சபை க்கே | |
| தன்னுடல், பொருளும், ஆவியு மெல்லாம் | |
| தத்தமா வழங்கினேன்; எங்கள் | |
| பொன்னுயர் நாட்டை ஒற்றுமை யுடைத்தாய்ச் | |
| சுதந்திரம் பூண்டது வாகி | |
| இன்னுமோர் நாட்டின் சார்வில தாகிக் | |
| குடியர சியன்றதா யிலக. | |
| இவருடன் யானும் இணங்கியே யென்றும் | |
| இதுவலாற் பிறதொழி லிலனாய்த் | |
| தவமுறு முயற்சி செய்திடக் கடவேன். | |
| சந்ததஞ் சொல்லினால், எழுத்தால், | |
| அவமறு செய்கை யதனினால் இயலும் | |
| அளவெல்லாம் எம்மவ ரிந்த | |
| நவமுறு சபையி னொருபெருங் கருத்தை | |
| நன்கிதன் அறிந்திடப் புரிவேன். | |
| உயருமிந் நோக்கம் நிறைவுற இணக்கம் | |
| ஒன்றுதான் மார்க்கமென் பதுவும் | |
| செயம்நிலை யாகச் செய்திடற் கறமே | |
| சிறந்ததோர் மார்க்கமென் பதுவும், | |
| பெயர்வர எங்கள் நாட்டினர் மனத்திற் | |
| பேணுமா றியற்றிடக் கடவேன், | |
| அயலொரு சபையி லின்றுதோ றென்றும் | |
| அமைந்திடா திருந்திடக் கடவேன். | |
| எங்கள்நாட் டொருமை என்னொடுங் குறிக்கும் | |
| இச்சபைத் தலைவரா யிருப்போர் | |
| தங்களாக் கினைக ளனைத்தையும் பணிந்து | |
| தலைக்கொளற் கென்றுமே கடவேன், | |
| இங்கென தாவி மாய்ந்திடு மேனும் | |
| இவர்பணி வெளியிடா திருப்பேன் | |
| துங்கமார் செயலாற் போதனை யாலும் | |
| இயன்றிடுந் துணையிவர்க் களிப்பேன். | |
| இன்றும் எந்நாளும் இவைசெயத் தவறேன் | |
| மெய்யிது, மெய்யிது; இவற்றை | |
| என்றுமே தவறு யிழைப்பனேல் என்னை | |
| ஈசனார் நாசமே புரிக. | |
| அன்றியும் மக்கள் வெறுத்தெனை இகழ்க | |
| அசத்தியப் பாதகஞ் சூழ்க | |
| நின்றதீ யெழுவாய் நரகத்தின் வீழ்ந்து | |
| நித்தம்யா னுழலுக மன்னோ! | |
| வேறு | |
| பேசி நின்ற பெரும்பிர திக்கினை | |
| மாசி லாது நிறைவுறும் வண்ணமே | |
| ஆசி கூறி யருளு! ஏழையேற்கு | |
| ஈசன் என்றும் இதயத் திலகியே.- | |
| ---- | |
| 51. பெல்ஜியம் நாட்டிற்கு வாழ்த்து | |
| அறத்தினால் வீழ்ந்து விட்டாய், | |
| அன்னியன் வலியனாகி | |
| மறத்தினால் வந்து செய்த | |
| வன்மையைப் பொறுத்தல் செய்வாய், | |
| முறத்தினால் புலியைத் தாக்க்ம் | |
| மொய்வரைக் குறப்பெண் போலத் | |
| திறத்தினான் எளியை யாகிச் | |
| செய்கையால் உயர்ந்து நின்றாய்! | |
| வண்மையால் வீழ்ந்து விட்டாய்! | |
| வாரிபோற் பகைவன் சேனை | |
| திண்மையோடு அடர்க்கும் போதில் | |
| சிந்தனை மெலித லின்றி | |
| ஒண்மைசேர் புகழே மேலென்று | |
| உளத்திலே உறுதி கொண்டாய், | |
| உண்மைதேர் கோல நாட்டார் | |
| உரிமையைக் காத்து நின்றாய். | |
| மானத்தால் வீழ்ந்து விட்டாய்! | |
| மதங்ப்பிலாப் பகைவர் வேந்தன் | |
| வானத்தாற் பெருமை கொண்ட | |
| வலிமைதான் உடைய னேனும். | |
| ஊனத்தால் உள்ள மஞ்சி | |
| ஒதுங்கிட மனமொவ் வாமல் | |
| ஆசனத்தைச் செய்வோ மென்றே | |
| அவன்வழி யெதிர்த்து நின்றாய்! | |
| வீரத்தால் வீழ்ந்து விட்டாய்! | |
| மேல்வரை யுருளுங் காலை | |
| ஓரத்தே ஒதுங்கித் தன்னை | |
| ஒளித்திட மனமொவ் வாமல் | |
| பாரத்தை எளிதாக் கொண்டாய், | |
| பாம்பினைப் புழுவே யென்றாய் | |
| நேரத்தே பகைவன் தன்னை | |
| எநில்எலென முனைந்து நின்றாய். | |
| துணிவினால் வீழ்ந்து விட்டாய்! | |
| தொகையிலாப் படைக ளோடும் | |
| பிணிவலர் செருக்கி னோடும் | |
| பெரும்பகை எதிர்த்த போது | |
| பணிவது கருத மாட்டாய், | |
| பதுங்குதல் பயனென் றெண்ணாய் | |
| தணிவதை நினைக்க மாட்டாய், | |
| நில் லெனத் தடுத்தல் செய்தாய். | |
| வெருளுத லறிவென் றெண்ணாய, | |
| விபத்தையோர் பொருட்டாக் கொள்ளாய், | |
| சுருளலை வெள்ளம் போலத் | |
| தொகையிலாப் படைகள் கொண்டே | |
| மருளுறு பகைவர் வேந்தன் | |
| வலிமையாற் புகுந்த வேளை, | |
| உருளுக தலைகள் மானம் | |
| ஓங்குகெஎன் றெதிர்த்து நின்றாய். | |
| யாருக்கே பகையென் றாலும் | |
| யார் மிசை இவன்சென் றாலும் | |
| ஊருக்குள் எல்லை தாண்டி | |
| உத்திர வெண்ணி டாமல், | |
| போருக்குக் கோலம் பூண்டு | |
| புகுந்தவன் செருக்குக் காட்டை | |
| வேருக்கும் இடமில் லாமல் | |
| வெட்டுவேன் என்று நின்றாய். | |
| வேள்வியில் வீழ்வ தெல்லாம் | |
| வீரமும் புகழும் மிக்கு | |
| மீள்வதுண்டு டுலகிற் கென்றே | |
| வேதங்கள் விதிக்கும் என்பர், | |
| ஆள்வினை செய்யும் போதில், | |
| அறத்திலே இளைத்து வீழ்ந்தார் | |
| கேள்வியுண் டுடனே மீளக் | |
| கிளர்ச்சிகொண் டுயிர்த்து வாழ்தல். | |
| விளக்கொளி மழுங்கிப் போக | |
| வெயிலொளி தோன்றும் மட்டும், | |
| களக்கமா ரிருளின் மூழ்குங் | |
| கனக மாளிகையு முண்டாம், | |
| அளக்கருந் தீதுற் றாலும் | |
| அச்சமே யுளத்துக் கொள்ளார், | |
| துளக்கற ஓங்கி நிற்பர், | |
| துயருண்டோ துணிவுள் ளோர்க்கே? | |
| ----- | |
| 52. புதிய ருஷியா | |
| (ஜார் சக்கரவர்த்தியின் வீழ்ச்சி) | |
| மாகாளி பராசக்தி உருசியநாட் | |
| டினிற்கடைக்கண் வைத்தாள், அங்கே, | |
| ஆகாவென் றெழுந்ததுபார் யுகப்புரட்சி, | |
| கொடுங்காலன் அலறி வீழ்ந்தான், | |
| வாகான தோள்புடைத்தார் வானமரர், | |
| பேய்க ளெல்லாம் வருந்திக் கண்ணீர் | |
| போகாமற் கண்புதைந்து மடிந்தனவாம், | |
| வையகத்தீர், புதுமை காணீர்! | |
| இரணியன்போ லரசாண்டான் கொடுங்கோலன் | |
| ஜாரெனும்பே ரிசைந்த பாவி | |
| சரணின்றித் தவித்திட்டார் நல்லோரும் | |
| சான்றோரும்; தருமந் தன்னைத் | |
| திரணமெனக் கருதிவிட்டான் ஜார்மூடன், | |
| பொய்சூது தீமை யெல்லாம் | |
| அரணியத்திற் பாம்புகள்போல் மலிந்துவளர்ந்த | |
| தோங்கினவே அந்த நாட்டில். | |
| உழுதுவிதைத் தறுப்பாருக் குணவில்லை, | |
| பிணிகள் பலவுண்டு பொய்யைத் | |
| தொழுதடிமை செய்வாருக்குச் செல்வங்க | |
| ளுண்டு, உண்மை சொல்வோர்க் கெல்லாம் | |
| எழுதரிய பெருங்கொடுமைச் சிறையுண்டு, | |
| தூக்குண்டே யிறப்ப துண்டு, | |
| முழுதுமொரு பேய்வனமாஞ் சிவேரியங்லே | |
| ஆவிகெட முடிவ துண்டு. | |
| இம்மென்றால் சிறைவாசம், ஏனென்றால் | |
| வனவாசம், இவ்வா றங்கே | |
| செம்மையெல்லாம் பாழாகிக் கொடுமையே | |
| அறமாகித் தீர்ந்த போதில் | |
| அம்மைமனங் கனிந்திட்டாள், அடிபரவி | |
| உண்மைசொலும் அடியார் தம்மை | |
| மும்மையிலும் காத்திடுநல் விழியாலே | |
| நோக்கினாள்ஈ முடிந்தான் காலன். | |
| இமயமலை வீந்ததுபோல் வீழ்ந்துவிட்டான் | |
| ஜாரரசன் இவனைச் சூழ்ந்து | |
| சமயமுள படிக்கெல்லாம் பொய்கூறி | |
| அறங்கொன்று சதிகள் செய்த | |
| சுமடர் சடசடவென்று சரிந்திட்டார், | |
| புயற்காற்றுங் குறை தன்னில் | |
| திமுதிமென மரம்விழுந்து காடெல்லாம் | |
| விறகான செய்தி போலே! | |
| குடிமக்கள் சொன்னபடி குடிவாழ்வு | |
| மேன்மையுறக் குடிமை நீதி | |
| கடியொன்றி லெழுந்ததுபார்; குடியரசென்று | |
| உலகறியக் கூறி விட்டார்; | |
| அடிமைக்குத் தளையில்லை யாருமிப்போது | |
| அடிமையில்லை அறிக என்றார், | |
| இடிப்பட்ட சுவர்ப்போல் கலிவிழுந்தான், | |
| கிருத யுகம் எழுக மாதோ! | |
| ----- | |
| 53. கரும்புத் தோட்டத்திலே | |
| ஹரிகாம்போதி ஜன்யம் | |
| ராகம் - ஸைந்தவி தாளம் - திஸ்ரசாப்பு | |
| பல்லவி | |
| கரும்புத் தோட்டத்திலே - ஆ! | |
| கரும்புத் தோட்டத்திலே | |
| சரணங்கள் | |
| கரும்புத் தோட்டத்திலே - அவர் | |
| கால்களும் கைகளும் சோர்ந்து விழும்படி | |
| வருந்து கின்றனரே! ஹிந்து | |
| மாதர்தம் நெஞ்சு கொதித்துக் கொதித்துமெய் | |
| சுருங்குகின்றனரே - அவர் | |
| துன்பத்தை நீக்க வழியில்லையோ? ஒரு | |
| மருந்திதற் கிலையோ? - செக்கு | |
| மாடுகள் போலுழைத் தேங்குகின்றார், அந்தக் (கரும்புத்தோட்டத்திலே) | |
| பெண்ணென்று சொல்லிடிலோ - ஒரு | |
| பேயும் இரங்கும் என்பார்; தெய்வமே! - நினது | |
| எண்ணம் இரங்காதோ? - அந்த | |
| ஏழைகள் அங்கு சொரியுங் கண்ணீர்வெறும் | |
| மண்ணிற் கலந்திடுமோ? - தெற்கு | |
| மாகடலுக்கு நடுவினிலே, அங்கோர் | |
| கண்ணற்ற தீவினிலே - தனிக் | |
| காட்டினிற் பெண்கள் புழுங்குகின்றார், அந்தக் (கரும்புத்தோட்டத்திலே) | |
| நாட்டை நினைப்பாரோ? - எந்த | |
| நாளினிப் போயதைக் காண்பதென்றே அன்னை | |
| வீட்டை நினைப்பாரோ? - அவர் | |
| விம்மி விம்மி விம்மி விம்மியழுங் குரல் | |
| கேட்டிருப்பாய் காற்றே! துன்பக் | |
| கேணியிலே எங்கள் பெண்கள் அழுதசொல் | |
| மீட்டும் உரையாயோ? - அவர் | |
| விம்மி யழவுந் திறங்கெட்டும் போயினர் (கரும்புத்தோட்டத்திலே) | |
| நெஞ்சம் குமுறுகிறார் - கற்பு | |
| நீங்கிடச் செய்யும் கொடுமையிலே அந்தப் | |
| பஞ்சை மகளிரெல்லாம் - துன்பப் | |
| பட்டு மடிந்து மடிந்து மடிந்தொரு | |
| தஞ்சமு மில்லாதே - அவர் | |
| சாகும் வழக்கத்தை இந்தக் கணத்தினில் | |
| மிஞ்ச விடலாமோ? - ஹே | |
| வீரமா காளி சாமுண்டி காளீஸ்வரி! (கரும்புத்தோட்டத்திலே) | |
| தேசிய கீதங்கள் முற்றிற்று | |
| ------------- | |
| This webpage was last revised on 16 September 2021. | |
| Feel free to send the corrections by email to the webmaster (pmadurai@gmail.com). | |