|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
50,0023,001,ถ. ข้อว่าสังขารเป็นอนัตตา เพราะแย้งตรงต่ออัตตานั้น โดย
|
|
50,0023,002,อธิบายว่าอย่างไร ?
|
|
50,0023,003,ต. อธิบายว่า จะยึดสังขารนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา
|
|
50,0023,004,นั่นเป็นตัวของเรา ดังนี้หาได้ไม่ เพราะว่าสังขารต้องแปรปรวนเป็น
|
|
50,0023,005,ธรรมดา ดั่งแสดงในอนัตตลักขณสูตรว่า สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข
|
|
50,0023,006,มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือหนอเพื่อตามเห็นสิ่งนั้นว่า
|
|
50,0023,007,นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวของเรา ดั่งนี้ ก็แสดงให้เห็น
|
|
50,0023,008,ความแย้งกันต่อสิ่งที่ถือว่าตัวตนโดยตรง ว่าโดยส่วนจิตและเจตสิก
|
|
50,0023,009,ความคิดความอ่านก็ดี ความเสวยเวทนาก็ดี และอาการอย่างอื่นอีก
|
|
50,0023,010,ก็ดี เป็นกิจหรือหน้าที่แห่งจิตและเจตสิกทั้งนั้น มิใช่แห่งอัตตา.
|
|
50,0023,011,ส. ป.
|
|
50,0023,012,ถ. นอกจากจะว่า เพราะไม่เที่ยง เพราะเป็นทุกข์แล้ว จะพึง
|
|
50,0023,013,กำหนดรู้สังขารเป็นอนัตตาด้วยอาการอย่างไรบ้าง ?
|
|
50,0023,014,ต. ด้วยไม่อยู่ในอำนาจหรือด้วยฝืนความปรารถนาเป็น ด้วย
|
|
50,0023,015,แย้งต่ออัตตาบ้าง ด้วยความเป็นสภาวะหาเจ้าของมิได้บ้าง ด้วยเป็น
|
|
50,0023,016,สภาพศูนย์บ้าง และด้วยความเป็นสภาวธรรมเป็นไปตามปัจจัยบ้าง.
|
|
50,0023,017,๑๖/๙/๗๐
|
|
50,0023,018,ถ. อาการเป็นเครื่องกำหนดรู้อนัตตาข้อที่ ๔ ว่า ด้วยความ
|
|
50,0023,019,เป็นสภาพศูนย์ คือว่างหรือหายไป คำว่าว่างกับคำว่าหายไป ไม่
|
|
50,0023,020,เป็นอันเดียวกันหรือ ? เพราะไม่มีอะไรจึงใช้คำว่าว่างได้ และต้อง
|
|
50,0023,021,มีอะไรจึงใช้คำว่าหายไปได้ ๒ คำนี้มีความประสงค์เป็นอย่างไร ?
|
|
|