dhamma-scholar-book / 49 /490044.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
49,0044,001,ตัวอย่างที ๖
49,0044,002,<B>๑. อตฺตานฺจ น ฆาเตสิ</B>
49,0044,003,อย่าฆ่าตนเสียเลย.
49,0044,004,<B>๒. สิริ โภคานมาสโย</B>
49,0044,005,ศรีเป็นที่อาศัยแห่งโภคทรัพย์.
49,0044,006,<B> ๓. น กหาปณวสฺเสน ติตฺติ กาเมสุ วิชฺชติ</B>
49,0044,007,ความอิ่มในกามทั้งหลาย ย่อมไม่มี เพราะฝนคือกหาปณะ<SUP>๑</SUP>.
49,0044,008,จะอธิบายความแห่งกระทู้ธรรมทั้ง ๓ ข้อนี้ เป็นอนุสนธิต่อเนื่อง
49,0044,009,กันไป. ข้อต้น มีอธิบายว่า บุคคลที่ได้รับทุกข์โทมนัสขัดข้องไม่แลเห็น
49,0044,010,หนทางที่จะแก้ไข เห็นว่าตายเสียดีกว่าก็ทำลายตน ด้วยเครื่องศัสตราวุธ
49,0044,011,ต่าง ๆ บ้าง ผูกคอตายบ้าง กินยาตายบ้าง เคยมีตัวอย่างปรากฏอยู่
49,0044,012,เนือง ๆ ดังนี้จัดเป็นการฆ่าตนโดยตรง อีกอย่างหนึ่ง ผู้มีใจบาปหยาบช้า
49,0044,013,ไม่มีเมตตากรุณาต่อผู้อื่น กระทำฆาตกรรมฆ่าเขาอย่างพวกอ้ายเสือ
49,0044,014,ต่าง ๆ ลงที่สุดพวกมันก็ต้องถูกฆ่าได้รับผลตรงไปตรงมาคือทำอย่างใดได้
49,0044,015,อย่างนั้น ดังนี้จัดเป็นการฆ่าตนโดยปริยาย การฆ่าตนโดยปริยายนั้น ถ้า
49,0044,016,เป็นไปในบุคคลหรือสัตว์ที่มีอำนาจเสมอกันหรือยิ่งกว่า ย่อมได้รับผลใน
49,0044,017,ปัจจุบันทันตาเห็น ถ้าหย่อนอำนาจหรือไร้อำนาจ กรรนั้นยังไม่สามารถ
49,0044,018,แสดงผลในทิฏฐธรรม ก็อำนวยผลในสัมปรายภพเป็นเวรสืบ ๆ กันไป
49,0044,019,เพราะฉะนั้น บัณฑิตในพระพุทธศาสนาจึงห้ามนักห้ามหนาในเรื่อง