| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0038,001,<B> ปุปฺผานิเหว ปจินนฺตํ พฺยาสตฺตมนสํ นรํ | |
| 49,0038,002,สุตฺตํ คามํ มโหโฆว มจฺจุ อาทาย คจฺฉติ</B> | |
| 49,0038,003,ความว่า มัจจุราชย่อมพาเอานรชนผู้มีใจข้องแล้วในอารมณ์ต่าง ๆ | |
| 49,0038,004,ผู้เลือกเก็บดอกไม้คือกามคุณ ๕ ไป ดุจสายน้ำพาเอาบ้าน (คนในบ้าน) | |
| 49,0038,005,ซึ่งหลับแล้วไปฉะนั้น. | |
| 49,0038,006,อิฏฐารมณ์ซึ่งจัดว่าเป็นความสุขอันปุถุชนปรารภนา ย่อมเป็น | |
| 49,0038,007,ของเจือด้วยความทุกข์ เพราะเป็นสามิสสุข ไม่ใช่สุขแท้ ย่อมอำนวย | |
| 49,0038,008,ผลคือความทุกข์ให้เกิดขึ้นอีกในภายหลัง ขณะนี้เป็นสุข แต่ในขณะต่อไป | |
| 49,0038,009,กลับกลายเป็นทุกข์ เช่นนี้จึงกล่าวได้ว่าทุกข์เกิดในลำดับแห่งสุข คือเมื่อ | |
| 49,0038,010,สุขหายไป ทุกข์ก็เกิดขึ้นแทน เหมือนเมื่อความสว่างหายไป ความมืด | |
| 49,0038,011,ก็ปรากฏขึ้นทันที ฉะนั้น เพราะสุขเหล่านั้นเป็นของไม่เที่ยงไม่คงเป็น | |
| 49,0038,012,สุขอยู่ได้ตลอดกาล ย่อมกลับกลายเป็นทุกข์ได้ เหตุนั้น โบราณกบัณฑิต | |
| 49,0038,013,ทั้งหลาย มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้น จึงไม่ไยดีในสามิสสุขเช่นนี้ แม้ | |
| 49,0038,014,ปรากฏว่า พระองค์เป็นผู้บริบูรณ์ มากด้วยกามสุขในรัชชสิริสมบัติ ถึงเช่น | |
| 49,0038,015,นั้น พระองค์ก็ไม่ทรงอาลัย ทรงสละออกผนวชเสียได้ด้วยมาเล็งเห็นว่า | |
| 49,0038,016,เป็นสุขที่มีทุกข์ผสม ทรงมุ่งแสวงหาสุขอันแท้จริง ด้วยพระอุตสาหะวิริยะ | |
| 49,0038,017,อันแรงกล้า แสวงหาอยู่ถึง ๖ ปี จึงสำเร็จสมดังพระหฤทัย แม้ได้บรรลุสุข | |
| 49,0038,018,นั้นสมหวังแล้ว ก็ไม่เสวยเฉพาะพระองค์ ทรงแจกจ่ายแก่บรรดาเวไนย | |
| 49,0038,019,สัตว์ทั้งหลาย มีอุปนิสัยสมควรแก่สุขนั้นให้ได้ลิ้มรส ผู้ได้ลิ้มรสแล้วย่อม | |
| 49,0038,020,เกิดความสลดจิตไม่ติดในอิฏฐารมณ์เหล่านั้น บรรเทาความประมาทมัว | |
| 49,0038,021,เมาอันเป็นทางนำไปสู่ความตายดังพุทธภาษิตในธรรมบท ขุททกนิกายว่า | |