| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0015,001,ทุกฺขเมว หิ สมฺโภติ ทุกฺขํ ติฏฺติ เวติ จ | |
| 49,0015,002,นาญฺตฺร ทุกฺขา สมฺโภติ นาญฺตฺร ทุกฺขา นิรุชฺธติ | |
| 49,0015,003,ทุกข์นั้นแล ย่อมเกิดขึ้นด้วย ทุกข์ ย่อมตั้งอยู่ด้วย ย่อมแปร | |
| 49,0015,004,ไปด้วย นอกจากทุกข์ หาอะไรเกิดมิได้ นอกจากทุกข์ หาอะไรดับ | |
| 49,0015,005,มิได้ ดังนี้ ฯ | |
| 49,0015,006,สัตว์ทุกประเภทเกิดมาแล้ว ย่อมต้องแก่ เจ็บ ตาย ไปเป็น | |
| 49,0015,007,ธรรมดา ต้องเป็นทุกข์ ข้อเหล่านี้ เป็นทุกข์ประจำสังขาร สมดัง | |
| 49,0015,008,บาลีว่า | |
| 49,0015,009,<B>ชาติปิ ทุกฺขา</B> | |
| 49,0015,010,แม้ความเกิด เป็นทุกข์ | |
| 49,0015,011,<B>ชราปิ ทุกฺขา</B> | |
| 49,0015,012,แม้ความแก่ เป็นทุกข์ | |
| 49,0015,013,<B>มรณมฺปิ ทุกฺขา</B> | |
| 49,0015,014,แม้ความตาย เป็นทุกข์ | |
| 49,0015,015,สรรพสัตว์ทุกชนิด ผู้ยังมีกิเลสอาสวะ จึงต้องประสพทุกข์ | |
| 49,0015,016,เหล่านี้เรื่อยไป เมื่อยังเกิดมีสังขารอยู่ตราบใด ก็ต้องประสพทุกข์ | |
| 49,0015,017,อยู่ตราบนั้น ต่อเมื่อใดมาปฏิบัติตนให้เป็นผู้บริบูรณ์ด้วยคุณธรรมที่ | |
| 49,0015,018,ประณีตยิ่งขึ้นไปถึงที่สุด กล่าวคือ ทำศีล สมาธิ ปัญญา ของตน | |
| 49,0015,019,ให้ไพบูลในสันดาน ค้นพบสมุฏฐานของทุกข์ เมื่อทราบตามเป็นจริง | |
| 49,0015,020,ว่า สังขารเป็นที่ตั้งแห่งทุกข์ดังนี้แล้ว ใช้ปัญญาพิจารณาหาอุบายปลด | |
| 49,0015,021,ความยึดมั่นถือมั่นในสังขาร ปล่อยวางความยึดถือในสังขารเสียแล้ว | |