| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 49,0012,001,ของโรค เป็นที่อาศัยของโรค สมดังพุทธภาษิตในธรรมบท ขุททก. | |
| 49,0012,002,นิกายว่า | |
| 49,0012,003,<B> โรคนิทฺธํ ปภงฺคุณํ</B> | |
| 49,0012,004,แปลว่า สรีระเป็นรังของโรค เป็นของเปื่อยพัง ฯ แต่ถึงดังนั้น | |
| 49,0012,005,บรรดาโรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น บุคคลย่อมอาจหาแพทย์ผู้สามารถมีความ | |
| 49,0012,006,รู้ดี มารักษาให้หายได้โดยมาก ยิ่งสมัยนี้ การแพทย์เจริญ ค้น | |
| 49,0012,007,พบสมุฏฐานของโรค สามารถประกอบโอสถ พยาบาลให้หายได้ | |
| 49,0012,008,มีอยู่เป็นเอนก อนึ่ง โรคบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว อาจรักษาให้หายได้ | |
| 49,0012,009,หรือรักษาง่ายก็มีมาก บางคนมีร่างกายบริบูรณ์ มีโรคน้อยไม่ถึง | |
| 49,0012,010,ต้องหาหมอมารักษา เพียงแต่บริหารร่างกายให้ดีก็หายได้ คนชนิดนี้ | |
| 49,0012,011,นับเป็นลาภอย่างเอกหาได้ยาก ดังมีพุทธภาษิตที่ตรัสสรรเสริญไว้ว่า | |
| 49,0012,012,<B>อาโรคฺยา ปรมา ลาภา</B> | |
| 49,0012,013,แปลว่า ความไม่มีโรคเป็นลาภอย่างยิ่ง ฯ | |
| 49,0012,014,รวมความว่า โรคทั้งหลายดังพรรณนามานี้ ถึงจะมากหรือ | |
| 49,0012,015,น้อย ก็อาจรักษาให้เบาบางหรือหายได้โดยมาก ส่วนโรคคือความ | |
| 49,0012,016,หิวนั้น เป็นโรคที่รักษาให้หายเด็ดขาดไม่ได้ เป็นโรคมีประจำตัวสัตว์ | |
| 49,0012,017,ทุกชนิ จำเดิมตั้งแต่เกิดมาทีเดียว เพราะชีวิตร่างกายนี้ จำเป็น | |
| 49,0012,018,ต้องอาศัยอาหารเลี้ยงบำรุงจึงจะทรงชีวิตอยู่ได้ เมื่อได้รับประทาน | |
| 49,0012,019,เข้าไปแล้ว ไฟธาตุก็ย่อยอาหารนั้นบำรุงส่วนต่าง ๆ ในร่างกายนี้ | |
| 49,0012,020,ครั้นล่างเวลาแล้ว หรืออาหารเก่าหมดอายุแล้ว ก็หิวอีก จำเป็น | |
| 49,0012,021,ต้องรับประทานกันเรื่อยไปทุกวันทุกเวลา ถ้าขาดอาหารเสียแล้ว | |