|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
44,0014,001,รู้สึกว่าจะเสียหายอะไรจริง แต่ถ้าพิจารณาให้ซึ้งย่อมเห็นว่าเป็นการเสีย
|
|
44,0014,002,หายมาก เพราะคำที่สุภัททะกล่าวนั้น ในตอนต้นยังเป็นถึงเพียงนี้ ถ้า
|
|
44,0014,003,ไม่มีใครว่ากล่าว ต่อไป ก็ต้องยิ่งขึ้นไปกว่านี้อีก เหล่าภิกษุอื่นได้ยินก็จะ
|
|
44,0014,004,พากันได้ใจ ผู้ที่เขลาก็มักเห็นด้วย ถ้าไม่มีใครว่าก็ยิ่งจะกระทำความ
|
|
44,0014,005,กระด้างกระเดื่องขึ้นตาม ๆ กัน ในที่สุดว่ากันไม่ไหว อีกประการหนึ่ง
|
|
44,0014,006,การที่สุภัททะกล่าวในเวลานั้น ก็เป็นที่ต่อหน้าอุปัชฌาย์อาจารย์อัน
|
|
44,0014,007,เป็นการแสดงความไม่เคารพ ไม่มีความละอาย นี้ก็แสดงอาการอัน
|
|
44,0014,008,กระด้างของสุภัททะขึ้นแล้ว ถ้านิ่งไว้ก็หนักยิ่งขึ้น เพราะเหตุนี้ พระ
|
|
44,0014,009,มหากัสสปะจึงยกขึ้นเป็นเหตุรีบทำสังคายนา.
|
|
44,0014,010,ส. ป.
|
|
44,0014,011,ถ. พระมหากัสสปะ ปรากฏว่าเป็นผู้มีคุณสมบัติเด่นชัด ๒ ประ-
|
|
44,0014,012,การ คือท่านชอบถือธุดงค์อย่างหนึ่ง ท่านเป็นผู้ริเริ่มและเป็นประธาน
|
|
44,0014,013,ในการทำประถมสังคายนาอย่างหนึ่ง ใน ๒ อย่างของท่านนั้นอย่างไหน
|
|
44,0014,014,จัดเป็นยอดเยี่ยม ? เพราะเหตุไร ?
|
|
44,0014,015,ต. ข้อที่ท่านริเริ่มและเป็นประธาน ในการทำประถมสังคายนา
|
|
44,0014,016,เป็นยอดเยี่ยม. เพราะคุณข้อนี้ได้เป็นประโยชน์แก่เวไนยนิกรถึงคฤหัตถ์
|
|
44,0014,017,และบรรพชิตทุกจำพวกตลอดกาลยืดยาว ผู้จะประพฤติธุดงค์ตาม
|
|
44,0014,018,ท่านได้ก็ต้องเล่าเรียนให้รู้แบบแผนที่ตั้งอยู่ได้ด้วยการสังคายนานั้นก่อน
|
|
44,0014,019,ข้อนี้จึงจัดเป็นยอดเยี่ยม ด้วยประการฉะนี้.
|
|
44,0014,020,อ. ๒๔๗๘
|
|
44,0014,021,ถ. การทำสังคายนาคราวแรก ท่านเริ่มทำแต่เดือนไหน เสร็จ
|
|
|