|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
44,0009,001,"ด้วยสงฆ์ ๑,๐๐๐ รูป. ได้พระเจ้าวัฏฏคามณีอภัยเป็นศาสนูปถัมภก. "
|
|
44,0009,002,ท. ๒๔๗๓
|
|
44,0009,003,ถ. อะไรเป็นเหตุแห่งสังคายนา และอะไรเป็นผลแห่งสังคายนา ?
|
|
44,0009,004,ต . เหตุแห่งสังคายนานั้นมี ๓ ประการ คือ :-
|
|
44,0009,005,๑. เพราะอลัชชีกล่าวจ้วงจาบหรือละเมิดธรรมวินัย.
|
|
44,0009,006,๒. เพราะความเข้าใจผิดเห็นผิดปฏิบัติผิดธรรมวินัยเกิดขึ้น.
|
|
44,0009,007,๓. เพราะประสงค์ให้ศาสนามั่นคงถาวร.
|
|
44,0009,008,และผลแห่งสังคายนานั้นมี ๓ ประการ คือ :-
|
|
44,0009,009,๑. กำจัดและป้องกันอลัชชีได้.
|
|
44,0009,010,๒. ทำความเห็นให้ถูกและปฏิบัติถูกได้.
|
|
44,0009,011,๓. พระศาสนามั่นคงและแพร่หลายยิ่งขึ้น
|
|
44,0009,012,อ. ๒๔๗๘
|
|
44,0009,013,ถ. การสังคายนาในชมพูทวีป ๓ ครั้ง และในลังกาทวีป ๒ ครั้ง
|
|
44,0009,014,ทำเพื่อประโยชน์อะไร ?
|
|
44,0009,015,ต. ที่ทำในชมพูทวีป ๓ ครั้ง เพื่อชำระเสี้ยนหนามแห่งพระ
|
|
44,0009,016,ศาสนา เพื่อรวบรวมศาสนธรรมให้บริสุทธิ์บริบูรณ์. ส่วนทำที่ลังกา
|
|
44,0009,017,ทวีป ๒ ครั้ง เพื่อพิสูจน์ความรู้ของพระเถระชาวลังกา และเพื่อความ
|
|
44,0009,018,ดำรงยั่งยืนแห่งพระศาสนา.
|
|
44,0009,019,ท. ๒๔๗๔
|
|
44,0009,020,ถ. การทำสังคายนาในชมพูทวีปก็ดี ในลังกาทวีปก็ดี มีมูลเหตุ
|
|
44,0009,021,ต่างกันอย่างไร ?
|
|
|