| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 43,0014,001,ทรงบรรลุอมฤตธรรมแล้ว. | |
| 43,0014,002,๒/๙/๖๙ | |
| 43,0014,003,ถ. ข้อที่ภิกษุปัญจวัคคีย์ ใช้คำพูดด้วยพระศาสดาว่า อาวุโส | |
| 43,0014,004,ดังนี้ มีท่าทีจะพึงเข้าใจว่ากระไร ? รู้ได้อย่างไร จึงตอบอย่างนั้น. | |
| 43,0014,005,ต. มีทางจะพึงเข้าใจว่า ภิกษุปัญจวัคคีย์พูดด้วยถ้อยคำตีเสมอ | |
| 43,0014,006,โดยสามัญโวหารว่า ยกตนเทียมท่าน เพราะอำนาจมานะทิฏฐิ | |
| 43,0014,007,เห็นว่าตนเป็นผู้แก่กว่าโดยอายุ คำว่า อาวุโส เป็นคำสำหรับผู้แก่กว่า | |
| 43,0014,008,เรียกผู้อ่อนกว่า. รู้ได้อย่างนี้ คือในคราวที่พระศาสดาประสูติใหม่ | |
| 43,0014,009,พระเจ้าสุทโธทนะ โปรดให้เชิญพราหมณ์ ๑๐๘ คนมาฉันโภชนะ | |
| 43,0014,010,ในพิธีทำนายพระลักษณะ ในพราหมณ์ ๘ คน จากพวกนั้น | |
| 43,0014,011,เป็นผู้ตรวจและทำนาย ในพราหมณ์ ๘ คนนั้น เป็นผู้มีอายุแก่กว่า | |
| 43,0014,012,พระศาสดา จึงใช้คำพูดด้วยอย่างนั้น. | |
| 43,0014,013,๒๔๖๘๙ | |
| 43,0014,014,ถ. เพราะเหตุไรในปฐมเทศนา จึงยกมัชฌิมาปฏิปทาขึ้นแสดง | |
| 43,0014,015,ถึง ๒ ครั้ง จะมิเป็นอันซ้ำกันหรือ ? จงอธิบาย. | |
| 43,0014,016,ต. ไม่เป็นอันซ้ำกัน. การที่ยกมัชฌิมาปฏิปทาขึ้นแสดงในครั้ง | |
| 43,0014,017,แรกก็เพื่อจะทรงคัดค้านส่วนสุด ๒ อย่าง คือ กามสุขัลลิกานุโยค การ | |
| 43,0014,018,ประกอบตนให้พัวพันด้วยสุขในกามเป็นส่วนสุดข้างหย่อน อัตตกิลม- | |
| 43,0014,019,ถานุโยค การประกอบความเหน็ดเหนื่อยแก่ตนเปล่า อันเป็นส่วนสุด | |
| 43,0014,020,ข้างตึงว่า อันบรรพชิตไม่ควรเสพ เพราะไม่ใช่ทางแห่งความตรัสรู้ | |
| 43,0014,021,ทางแสดงมัชฌิมาปฏิปทา คือการปฏิบัติเป็นสายกลาง ไม่ข้องแวะ | |