dhamma-scholar-book / 41 /410006.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
41,0006,001,มรณัสสติสำหรับทำใจให้สงบโดยสังเวช เป็นเหตุบรรเทาความมัวเมา
41,0006,002,ประมาทและหาโอกาสรีบบำเพ็ญกุศลด้วยไม่ไว้ใจในชีวิต. แต่ข้อนี้ไม่
41,0006,003,เกี่ยวกับปัญญาซึ่งเป็นส่วนวิปัสสนา จัดเข้าในบริกรรมภาวนา เพราะ
41,0006,004,เนื่องด้วยการบริกรรม จัดเข้าในอุปจารภาวนา เพราะใจย่อมสงบ
41,0006,005,และเฉียดใกล้เข้าไป แต่เป็นภาวนาเพียงชั้นบริกรรมและเพียงลำพัง
41,0006,006,การนึก ยังไม่ถึงแน่วแน่ซึ่งเป็นส่วนอัปปนา.
41,0006,007,๗/๑๑/๖๗
41,0006,008,ถ. อุบายสงบใจและอุบายเรืองปัญญา รวมเรียกอย่างไรบ้าง ?
41,0006,009,ที่เรียกชื่อเช่นนั้น มีอรรถต่างกันหรือเหมือนกันอย่างไร ?
41,0006,010,ต. รวมเรียกว่ากัมมัฏฐานบ้าง ภาวนาบ้าง มีอรรถว่าเป็น
41,0006,011,อุบายเพื่อจิตตวิเวกและให้เกิดสุขุมปัญญาเหมือนกัน แต่ต่างกันโดย
41,0006,012,พยัญชนะ คือที่ชื่อว่ากัมมัฏฐาน เพราะเป็นกิจอันบุคคลพึงทำ ซึ่งแปล
41,0006,013,ว่าเป็นที่ตั้งแห่งการงาน ที่ชื่อว่าภาวนา เพราะเป็นที่เจริญของโยคาวจร
41,0006,014,ผู้ใคร่ความสงบ และให้เกิดวิปัสสนาญาณ.
41,0006,015,๒๔๗๕
41,0006,016,ถ. การเจริญกัมมัฏฐานมีอานิสงส์อย่างไร จึงเป็นธรรมควร
41,0006,017,บำเพ็ญ ? และกัมมัฏฐานทั้ง ๒ นี้ จัดเข้าไว้ในสิกขาประเภทไหน ?
41,0006,018,ต. การเจริญสมถกัมมัฏฐาน มีอานิสงส์คือ ทำจิตให้ปลอดจาก
41,0006,019,นิวรณ์ เป็นจิตอาจ เป็นจิตควรแก่การงานในคราวที่ต้องการ และเป็น
41,0006,020,กำลังใหญ่ในอันแทงตลอดอรรถธรรม และเหตุผลอันสุขุม. การเจริญ
41,0006,021,วิปัสสนากัมมัฏฐานมีอานิสงส์ คือ ให้รู้จักสภาวธรรมตามเป็นจริง เป็นเหตุ