| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0041,001,ก็จัดเป็นคนโลภ คนมืดมองไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรม มักจะเป็นคน | |
| 34,0041,002,เห็นแก่ตัว เป็นนักกอบโกย ขโมย ปล้น ตู่ ฉ้อโกง ค้าของเถื่อน | |
| 34,0041,003,คอรัปชั่น เป็นต้น. | |
| 34,0041,004,๒. <B> โทสะ</B> แปลว่า ความคิดประทุษร้ายเขา หมายถึงความไม่พอ | |
| 34,0041,005,ใจ แล้วโกรธอย่างแรงในบุคคลหรือในสัตว์ เมื่อระงับความโกรธไม่อยู่ | |
| 34,0041,006,ก็คิดประทุษร้ายเขา เช่น คิดด่าเขา คิดตีเขา คิดฆ่าเขา คิดล้างผลาญ | |
| 34,0041,007,สมบัติเขา เป็นต้น ความคิดดังนี้ รวมเรียกว่าโทสะ. | |
| 34,0041,008,คนถูกโทสะครอบงำ เรียกกันว่า คนเจ้าโทสะ เป็นคนมืด มองไม่ | |
| 34,0041,009,รู้อรรถ ไม่เป็นธรรม มักจะก่อกรรมทำเข็ญอย่างรุนแรง เช่น ด่า | |
| 34,0041,010,สาปแช่ง ทุบตี ฆ่าแม้ผู้มีพระคุณ เช่น มารดา บิดา ครู อาจารย์ | |
| 34,0041,011,พระสงฆ์องค์เจ้า พระอริยเจ้า ตลอดถึงคนและสัตว์ทั่วไปได้อย่างทารุณ | |
| 34,0041,012,หากทำร้ายบุคคลไม่ได้ ก็ทำลายล้างผลาญสมบัติ เช่น เผาเรือนของเขา | |
| 34,0041,013,เป็นต้น. | |
| 34,0041,014,๓. <B>โมหะ</B> แปลว่า ความหลง ความโง่ ความงมงาย หมายถึงอวิชชา | |
| 34,0041,015,คือรู้อะไรไม่แจ่มแจ้ง แล้วหลงงมงายอยู่ในสิ่งนั้น ๆ มีเรื่องอะไรพอจะ | |
| 34,0041,016,พิจารณาให้รู้จริง รู้เหตุ รู้ผล รู้ดี รู้ชั่วได้ แต่ไม่พิจารณาให้รู้จริง | |
| 34,0041,017,หรือพิจารณา แต่ไม่สามารถรู้ตามความเป็นจริง นี้เรียกว่าโมหะ. | |
| 34,0041,018,คนถูกโมหะครอบงำ เรียกกันว่า คนเจ้าโมหะ หรือคนหลง | |
| 34,0041,019,เป็นคนมืด มองไม่รู้อรรถ ไม่เห็นธรรม ย่อมทำผิดต่าง ๆ ได้ทุกอย่าง | |
| 34,0041,020,ตั้งแต่ผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ขึ้นไปจนถึงขั้นอนันตริยกรรม เหมือนอย่างที่คน | |
| 34,0041,021,เจ้าโลภและเจ้าโทสะกระทำ แต่เมื่อแยกประเภทความผิดที่คนหลงกระทำ | |
| 34,0041,022,ที่ส่อให้เห็นว่า ทำด้วยอำนาจความโว่เขลาเบาปัญญา เช่น ลบหลู่ | |