|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
26,0049,001,"ก. จำกัดสิ่งของ, คือปวารณาเฉพาะสิ่ง เฉพาะอย่างไม่ทั่วไป "
|
|
26,0049,002,ปวารณาเช่นนี้ ภิกษุจะขอได้แต่สิ่งที่เขาได้ปวารณาไว้เท่านั้น เช่น
|
|
26,0049,003,ปวารณาเฉพาะเภสัช ก็ขอได้แต่เฉพาะเภสัชอย่างเดียว จะขอสิ่งอื่นอีก
|
|
26,0049,004,ไม่ได้.
|
|
26,0049,005,"ข. จำกัดกาล, คือปวารณาชั่วกาลชั่วสมัย ไม่ได้ปวารณาตลอด"
|
|
26,0049,006,กาลเป็นนิตย์ เช่นปวารณาว่า เฉพาะพรรษานี้ ถ้าจะต้องการสิ่งหนึ่ง
|
|
26,0049,007,สิ่งใด ให้เรียกร้องได้เป็นต้น.
|
|
26,0049,008,"ค. จำกัดทั้งกาลทั้งสิ่งของ, คือจำกัดทั้ง ๒ อย่าง กาลก็จำกัด"
|
|
26,0049,009,สิ่งของก็จำกัด เช่นปวารณาว่า ในพรรษานี้ [ ๓ เดือน ] ถ้าต้องการ
|
|
26,0049,010,ใบชาหรือไม้ขีด ให้ขอเป็นต้น.
|
|
26,0049,011,"ฆ. ไม่จำกัดเลย, คือปวารณาไม่เจาะจงสิ่งของและไม่กำหนด"
|
|
26,0049,012,จำกัดกาลเวลา แปลว่าถ้าจะต้องการอะไรที่ควรแก่สมณบริโภคแล้ว
|
|
26,0049,013,ขอได้ตลอดกาลทุกเมื่อ. คนที่ได้เป็นญาติก็ดี หรือแม้ไม่ได้เป็นญาติ
|
|
26,0049,014,แต่ได้ปวารณาไว้ก็ดี ตามที่กล่าวมานี้ ในพระวินัยท่านอนุญาตให้ภิกษุ
|
|
26,0049,015,ขอจีวรกับเขาได้ไม่เป็นอาบัติ แต่ถ้าขอกับคนที่ไม่ได้เป็นญาติ และไม่
|
|
26,0049,016,ได้ปวารณาท่านห้าม เว้นไว้แต่สมัย คือจีวรของภิกษุฉิบหายเสียหรือ
|
|
26,0049,017,โจรชิง จะขอเขาได้แต่เฉพาะผ้านุ่ง [ อันตรวาสก ] กับผ้าห่ม อุตตรา-
|
|
26,0049,018,สงค์ ] สองผืนเท่านั้น ถ้าขอเขาเกินกว่านั้น ขณะขอเป็นอาบัติทุกกฎ
|
|
26,0049,019,ได้มาเป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
|
|
26,0049,020,เหตุที่ห้ามไว้นั้น เพราะประสงค์จะป้องกันภิกษุไม่ให้เป็นคนมัก
|
|
26,0049,021,ขอ คือขอเขาจุกจิกจนรำคาญ.
|
|
|