| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 26,0019,001,สิกขาบทที่ ๒ อทินนาทาน ลักหรือขโมย | |
| 26,0019,002,๑. ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ให้. | |
| 26,0019,003,๒. อาการที่ฉ้อเอาหรือตู่เอา. | |
| 26,0019,004,วัตถุแห่งปาราชิก เปรียบกับกฎหมายของบ้านเมืองตั้งแต่ครั้ง | |
| 26,0019,005,โน้น ราคาตั้งแต่ ๑ บาทขึ้นไป เท่ากับทองคำหนัก ๒๐ เมล็ดข้าว | |
| 26,0019,006,เปลือก. | |
| 26,0019,007,ของจะอยู่ในบ้านก็ดี ในป่าก็ดี ในน้ำก็ดี ถ้าทำด้วยอาการ | |
| 26,0019,008,ดังกล่าวนี้ ต้องปาราชิก. | |
| 26,0019,009,<B>ว่าด้วยทรัพย์</B> | |
| 26,0019,010,ทรัพย์แบ่งออกเป็น ๒ พวก คือ :- | |
| 26,0019,011,"๑. สังหาริมะ คือของที่เคลื่อนที่ได้ เช่นเครื่องใช้, และสัตว์" | |
| 26,0019,012,"พาหนะ, เป็นต้น." | |
| 26,0019,013,๒. อสังหาริมะ คือของที่เคลื่อนที่ไม่ได้ เช่นที่ดิน ตึก เรือน | |
| 26,0019,014,ต้นไม้เป็นต้น. | |
| 26,0019,015,<B>ลักษณะและอาการที่เป็นอทินนาทาน<SUP>๑</SUP></B> | |
| 26,0019,016,"๑. ลัก, คือเข้าไปในบ้านเรือนเขาแล้ว หยิบเอาของ ๆ เขา" | |
| 26,0019,017,ไปด้วยกิริยาเป็นขโมย. | |
| 26,0019,018,"๒. ตีชิงหรือวิ่งราว, คือตีชิงเอาไปต่อหน้า และตีให้เจ้าของ" | |
| 26,0019,019,เจ็บปวด วิ่งราวเอาไปต่อหน้าเจ้าของหรือลับหลัง แต่ไม่ได้ทำอะไร | |
| 26,0019,020,ให้เจ้าของเจ็บกาย ปรับเป็นปาราชิก ในเวลากระชากของหลุด. | |