dhamma-scholar-book / 23 /230038.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
23,0038,001,นายจริง ใครจะคบจะนับถือรักใคร่นายพล่อยไว้ทำอะไร. นาย ๒ คน
23,0038,002,โดยไม่ขันแข่งอะไรกัน แต่ก็ต้องแลเห็นว่านายพล่อยสู้นายจริงไม่ได้
23,0038,003,สมเด็จพระศาสดาจึงตรัสว่า พึงชำนะคนพูดปดด้วยคำจริง.
23,0038,004,๙. ทานวรรค คือ หมวดทาน
23,0038,005,๖๘. พาลา หเว นปฺปสํสนฺติ ทานํ. [ ๑๔๔ ]
23,0038,006,คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน.
23,0038,007,พุทธภาษิตกล่าวเป็นคำขาดว่า คนพาลเท่านั้นย่อมไม่สรรเสริญ
23,0038,008,ทาน บ่งความให้เห็นว่าบัณฑิตย่อมสรรเสริญทาน. มีตัวอย่างครั้ง
23,0038,009,พุทธกาล อำมาตย์ของพระเจ้าปัสเสนทิโกศล ๒ คน คนหนึ่ง ชื่อ
23,0038,010,กาฬะเป็นคนเขลา ติเตียนอสทิสทานของพระเจ้าปเสนทิโกศลว่า เสีย
23,0038,011,พระราชทรัพย์เป็นกอง บริจาคแก่ภิกษุบริษัทซึ่งเป็นคนเกียจคร้าน
23,0038,012,ไม่ทำการงานหาเลี้ยงชีพ กิน ๆ นอน ๆ เท่านั้น หาประโยชน์มิได้.
23,0038,013,อีกอำมาตย์หนึ่งชื่อชุณหะ เป็นคนมีปัญญา สรรเสริญอสทิสทานของ
23,0038,014,พระราชานั้น ว่าเป็นการเฉลี่ยความสุขแก่ผู้อื่น และบริจาคในภิกษุ
23,0038,015,สงฆ์มีพระพุทธองค์เป็นประธาน ผู้เป็นบุญเขตของโลก อาจอำนวย
23,0038,016,ผลยิ่งใหญ่ และอนุโมทนาสาธุการ ในพระราชกุศลนั้น. ก็ทานมี
23,0038,017,๒ ประเภท อามิสทาน ๑ ธรรมทาน ๑ ในที่นี้ประสงค์อามิสทาน
23,0038,018,อามิสทานก็จัดเป็น ๒ ปาฏิบุคคลิกทาน ๑ สังฆทาน ๑.