|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0030,001,มาให้. ทุกข์เป็นผลของความไม่ฝึกฝนจิต สุขเป็นผลของความ
|
|
23,0030,002,ฝึกฝนจิต.
|
|
23,0030,003,๕๖. จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ. [ ๑๒๒ ]
|
|
23,0030,004,จิตที่คุ้มครองแล้ว นำสุขมาให้.
|
|
23,0030,005,ความสุขที่บุคคลจะได้ ก็เพราะปกครองจิตไว้อยู่ ความทุกข์
|
|
23,0030,006,บุคคลจะได้ ก็เพราะหาปกครองจิตอยู่ไม่. คำว่า ปกครองไว้อยู่ ก็
|
|
23,0030,007,ความเดียวกับคำว่า ฝึกฝน.
|
|
23,0030,008,ในหมวดจิตนี้ ควรชักข้อโน้นข้อนี้มาหากัน โดยโยงความให้
|
|
23,0030,009,เข้ากันก็ใช้ได้ ถ้าความน้อย.
|
|
23,0030,010,๘. ชยวรรค คือ หมวดชำนะ
|
|
23,0030,011,๕๗. ชยํ เวรํ ปสวติ. [ ๑๓๐ ]
|
|
23,0030,012,ผู้ชำนะ ย่อมก่อเวร.
|
|
23,0030,013,เวร ดูอธิบายในกระทู้ ๒๐๕. ชำนะหรือแพ้นี้ เป็นไปใน
|
|
23,0030,014,ระหว่าง ๒ ข้าง พนันกัน แข่งขันกัน ต่อสู้กัน ถ้าเป็นการเล็กน้อย
|
|
23,0030,015,เล่นหยอกกันไม่เอาจริงเอาจัง ฝ่ายชำนะก็ไม่ถึงก่อเวร ฝ่ายแพ้ก็ไม่
|
|
23,0030,016,ถึงอยู่เป็นทุกข์ ถ้าเอาจริงกันต่างฝ่ายเต็มไปด้วยทิฏฐิมานะ ในที่สุด
|
|
23,0030,017,ต้องแพ้ข้างหนึ่ง ชำนะข้างหนึ่ง. หรือถ้าเลิกแล้วต่อกันเสีย ต่าง
|
|
|
