|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
23,0029,001,ไปทั้งนั้น. จิตจึงทำบ้านเมืองให้เป็นไปต่าง ๆ นานา บุคคลหนึ่ง ๆ
|
|
23,0029,002,ก็นับว่าเป็นโลกอันหนึ่ง ๆ เหมือนกัน. ร่างกายมีจิตเป็นใหญ่
|
|
23,0029,003,อาศัยจิต แล้วแต่จิตจะนำไป ดีก็ได้ชั่วก็ได้. เพราะฉะนั้น
|
|
23,0029,004,จิตจึงเป็นสำคัญ ควรฝึกให้ดี ให้สำเร็จประโยชน์. จิตที่ฝึกฝน
|
|
23,0029,005,ดีแล้ว ก็จะนำความสุขมา ปกครองไว้อยู่แล้ว ก็จะนำความสุข
|
|
23,0029,006,มา.
|
|
23,0029,007,๕๔. จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ. [ ๑๒๐ ]
|
|
23,0029,008,การฝึกจิตเป็นความดี.
|
|
23,0029,009,จิตเป็นอิสระในกาย ถ้าไม่ได้ฝึกฝนให้ดีแล้ว ก็จะคิดผิด ๆ
|
|
23,0029,010,นำกายวาจาให้ดำเนินไปในทางที่มิชอบ ถ้าฝึกฝนให้ดีแล้ว ก็จะคิด
|
|
23,0029,011,แต่ดี ๆ นำกายวาจาให้ดำเนินในทางที่ชอบ ปกติของจิตข่มยาก
|
|
23,0029,012,เกิดเร็ว ดับเร็ว คิดพล่านไปในอารมณ์ต่าง ๆ มิได้เลือกว่า ผิด
|
|
23,0029,013,หรือชอบ. ฝึกฝนด้วยอุบายที่ชอบตามแต่จิตคิดผิดอย่างไร เช่น คิด
|
|
23,0029,014,ประทุษร้ายเขา ก็ต้องฝึกให้มีเมตตาจิต. กล่าวโดยสูงสุด ฝึกด้วย
|
|
23,0029,015,อริยมรรค ๔ เพราะฉะนั้น ฝึกฝนจิตจึงเป็นความดี.
|
|
23,0029,016,๕๕. จิตฺตํ ทนฺตํ สุขาวหํ. [ ๑๒๑ ]
|
|
23,0029,017,จิตที่ฝึกแล้ว นำสุขมาให้.
|
|
23,0029,018,จิตถ้ามิได้ฝึกฝนก็นำทุกข์มาให้ ถ้าได้ฝึกฝนแล้ว ก็ย่อมนำสุข
|
|
|
