dhamma-scholar-book / 23 /230004.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
23,0004,001,หมายว่าเป็นดีกว่าจะอยู่ ทั้งนี้ ก็เพราะรักตัวจึงตกลงยอมตายแทนฆ่าตัว
23,0004,002,ตายได้.
23,0004,003,เมื่อผู้ปรีชาพิจารณาเห็นว่ารักอะไรอื่นไม่เสมอเหมือนรักตน ตน
23,0004,004,เป็นยอดแห่งความรัก เมื่อเป็นเช่นนี้ จะควรประพฤติฉันใดจึงจะสม
23,0004,005,"กับตนที่เป็นที่รักของตน, ขอบรรยายตามที่พระเจ้าปัสเสนทิโกศล กราบ"
23,0004,006,ทูลสมเด็จพระทศพล และพระองค์ทรงอนุมัติดังต่อไปนี้. ทูลว่าบุคคล
23,0004,007,ประพฤติสุจริต ถึงจะพูดว่าไม่รักตนก็ชื่อว่ารักตน. ทรงอนุมัติว่า
23,0004,008,(อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช น หิ ตํ สุลภํ
23,0004,009,โหติ สุขํ ทุกฺกฏการินา) ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รักของตน ก็อย่าประกอบ
23,0004,010,ตนด้วยกรรมเป็นบาป เพราะบุคคลทำกรรมชั่วจะได้ความสุขไม่ง่าย
23,0004,011,เลย ฉะนี้.
23,0004,012,๖. อตฺตนา โจทยตฺตานํ. [ ๑๘ ]
23,0004,013,จงเตือนตนด้วยตนเอง.
23,0004,014,คนอื่นเตือนนั้นก็เป็นทางที่ดี แต่จะทำตามหรือไม่ก็แล้วแต่ผู้นั้น.
23,0004,015,ที่อาจเป็นต้นเหตุคือผู้เตือนได้แท้ ก็ตนแลเตือนตนนั่นแล คนอื่นเตือน
23,0004,016,ไม่สำคัญเท่า.