| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 21,0021,001,คำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น ซึ่งได้ตรัสเทศนาสั่งสอนเวไนย- | |
| 21,0021,002,สัตว์ หรือเปล่งออกเป็นอุทานวาจา และบัญญัติแต่งตั้งไว้เป็นสิกขาบท | |
| 21,0021,003,พุทธอาณาชินมริยาทแก่สาวก็ดี พุทธวจนะทั้งสิ้นนี้ชื่อว่าปริยัติธรรม | |
| 21,0021,004,เพราะเป็นธรรมต้องเล่าเรียนศึกษาให้รู้รอบคอบด้วยดี. ก็ปริยัติธรรม | |
| 21,0021,005,นั้น มีศีลสมาธิปัญญาเป็นประโยชน์เป็นอานิสงส์. ศีลสมาธิปัญญานั้น | |
| 21,0021,006,มีมรรคผลนิพพานเป็นประโยชน์เป็นอานิสงส์ อนึ่ง ปริยัติ คือ ศีลสมาธิ | |
| 21,0021,007,ปัญญาใด อันลุ่มลึกโดยลำดับ ศีลสมาธิปัญญานั้น ชื่อว่าปฏิปัตติ- | |
| 21,0021,008,ธรรม เพราะเป็นธรรมอันกุลบุตรต้องปฏิบัติทำให้บริบูรณ์ เมื่อกุลบุตร | |
| 21,0021,009,มาปฏิบัติทำให้บริบูรณ์ ในศีลสมาธิปัญญานั้นแล้ว ได้บรรลุธรรมวิเศษ | |
| 21,0021,010,คือมรรคผลนิพพาน ก็มรรคผลนิพพานนั้นชื่อว่าปฏิเวธธรรม เพราะ | |
| 21,0021,011,เป็นธรรมอันกุลบุตรต้องทำให้แจ้งแทงตลอดด้วยมรรคภาวนานั้น ๆ. ก็ | |
| 21,0021,012,ปริยัติธรรมนั้นเป็นย่อมมีคูณแก่ผู้ศึกษาและเล่าเรียนสดัลฟังจำทรงไว้ให้เกิด | |
| 21,0021,013,ความฉลาดรอบรู้ในข้อปฏิบัติ คือศีลสมาธิปัญญา ศีลสมาธิปัญญานั้น | |
| 21,0021,014,ย่อมมีคุณแก่ผู้ที่ปฏิบัติ ๆ ดำรงอยู่ในศีลรักษาไว้แล้ว ความ | |
| 21,0021,015,เดือดร้อนใจและทุกข์ภัยต่าง ๆ ที่จะพึงเกิดขึ้นเพราะความเป็นผู้มีศีลชั่ว | |
| 21,0021,016,ไม่รักษาศีลไว้ให้ดี ก็จะไม่มี ผู้ปฏิบัติในสมาธิทำจิตให้เกิดมีอยู่เนือง ๆ | |
| 21,0021,017,แล้ว นีวรณธรรม ๕ ก็จะไม่อาจครอบงำจิตได้ ความเดือดร้อนใจ | |
| 21,0021,018,และทุกข์ภัยต่าง ๆ ที่จะพึงเกิดขึ้นเพราะจิตฟุ้งซ่านเพราะกิเลสครอบงำ | |
| 21,0021,019,ก็จะไม่มี ผู้ปฏิบัติในปัญญาคือการปัญญาความรู้ทั่วไปให้เกิดมีอยู่ในจิตแล้ว | |
| 21,0021,020,ความเดือดร้อนใจและทุกขโทมนัสหวาดเสียวสะดุ้งกลัว ภัยต่าง ๆ ที่จะ | |
| 21,0021,021,พึงเกิดขึ้นเพราะความโง่ไม่รู้รอบคอบก็ไม่มี ศีลสมาธิปัญญา ย่อมมีคุณ | |