|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
20,0034,001,กว่าจะไปได้มาก็แสนยาก บางพวกไม่มีทางถึงกับต้องประหัตประหาร
|
|
20,0034,002,แย่งชิง ตัดรอนประโยชน์ของผู้อื่น ทำบาปทำกรรม เพราะเหตุแห่ง
|
|
20,0034,003,การเลี้ยงชีพ พุทธาทิบัณฑิตย่อมกล่าวความแสวงหาอาหารเลี้ยงชีพใน
|
|
20,0034,004,ปัจจุบันว่า เป็นวัตถุที่ตั้งแห่งความสังเวชประการหนึ่ง ซึ่งควรคำนึง
|
|
20,0034,005,ถึงอารมณ์.
|
|
20,0034,006,นี้เป็นทุกข์ที่มีโดยธรรมดา มีมาสำหรับชาติ
|
|
20,0034,007,ยังมีทุกข์อีกส่วนหนึ่ง เกิดเพราะความถือเป็นเจ้าของแห่งสังขาร
|
|
20,0034,008,นั้น ผู้ใดเข้าถือสังขารนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเรา นั่นตัวของเรา
|
|
20,0034,009,ผู้นั้นก็ย่อมทะยายหาอารมณ์ส่วนที่ชอบใจอันยังไม่ได้ไม่ถึง เพื่อตนและ
|
|
20,0034,010,ผู้ที่ตนถือว่าเป็นเจ้าของ หรือเมื่อแล้วสยบพัวพันอยู่ นี้กิเลสส่วน
|
|
20,0034,011,ราคะ คือความกำหนัด เมื่อใดผู้หนึ่งมาขัดขวางแก่การแสวงหา
|
|
20,0034,012,หรือทำอันตรายแก่สิ่งที่ได้แล้ว ผู้นั้นย่อมจะเกิดความขัดในโกรธแค้น
|
|
20,0034,013,ถึงพยาบาทเป็นที่สุด นี้กิเลสส่วนโทสะ คือความประทุษร้าย กิริยา
|
|
20,0034,014,ที่หลงถือเราถือเขา อันเป็นเหตุให้เกิดราคะและโทสะนั้น เป็นกิเลส
|
|
20,0034,015,ส่วนโมหะ ราคะ โทสะ โมหะ ๓ ประการนี้ ท่านกล่าวว่าเป็นเพลิง
|
|
20,0034,016,กิเลส เผาขันธสันดานให้เร่าร้อนกระวนกระงาย จนถึงต้องทะยาน
|
|
20,0034,017,หรือดิ้นรนด้วยกายาวาจาใจมีประการต่าง ๆ เมื่อปรารถนาสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
|
|
20,0034,018,และไม่ได้สมหวัง หรือได้สิ่งใดเป็นที่พอใจแล้ว แต่สิ่งนั้นวิบัติไปเสีย
|
|
20,0034,019,หรือไม่ปรารถนาสิ่งใด แต่จำต้องพบเห็น ก็ย่อมจะเกิดโศก คือความ
|
|
20,0034,020,ที่ใจเหี่ยวแห้ง ปริเทวะ คือความรำพันถึง ทุกข์ ความไม่สบายกาย
|
|
20,0034,021,โทมนัส ความไม่สบายใจ อุปายาส ความคับแค้น เพลิงกิเลสเผาขันธ-
|
|
|