|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
20,0032,001,เป็นธรรมดา <B>อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ</B> เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป <B>เตสํ
|
|
20,0032,002,วูปสโม สุโข</B> ความสงบแห่งสังขารทั้งหลายเหล่านั้นย่อมเป็นสุข และ
|
|
20,0032,003,เรื่องนี้สาธกให้เห็นว่า ผู้ไม่คิดถึงอนิจจธรรมย่อมประมาทมัวเมาเช่นไร.
|
|
20,0032,004,อนึ่ง สังขารทั้งหลายเป็นภาระที่จะต้องบริหารประคับประคอง
|
|
20,0032,005,เป็นนิตย์ ข้อนี้พึงเห็นในอุปาทินนกสังขารที่นับว่ามนุษย์ก่อน ร่างกาย
|
|
20,0032,006,นี้ มี เย็น ร้อน หิว ระหาย ปวดอุจจาระ ปวดปัสสาวะ เบียด
|
|
20,0032,007,เบียนอยู่เสมอ เย็นหรือหนาวก็ต้องห่มผ้า ร้อนก็ต้องอาบน้ำหรือพัดวี
|
|
20,0032,008,หิวก็ต้องบริโภคอาหาร ระหายก็ต้องดื่มน้ำ ปวดอุจจาจะ ปัสสาวะ
|
|
20,0032,009,ก็ต้องถ่าย และยังต้องบริหารด้วยคอยผลัดเปลี่ยนอิริยาบถเดิน ยืน นั่ง
|
|
20,0032,010,นอน ให้พอควร นี้เป็นทุกข์ที่มีประจำ นอกจากนี้ยังมีอาพาธต่าง ๆ
|
|
20,0032,011,เกิดขึ้นเบียดเบียนในระหว่าง ๆ ที่ต้องการความแก้ไขเยียวยา ข้อนี้
|
|
20,0032,012,พุทธาทิบัณฑิตพิจารณาเห็นอาทีนพ [โทษ] ในร่างกาย ดังแสดงใน
|
|
20,0032,013,คิริมานันทสูตร โดยเป็นพุทธภาษิตตรัสแก่พระอานนท์ เพื่อจำไป
|
|
20,0032,014,แสดงแก่พระคิริมานนท์ว่า <B>กตมา จานนฺท อาทีนวสญฺา</B> ดูก่อน
|
|
20,0032,015,อานนท์ อนึ่ง อาทีนวสัญญา ความกำหนดหมายว่ามีโทษเป็น
|
|
20,0032,016,ไฉน ? <B>อิธานนฺท ภิกฺขุ อรญฺคโต วา รุกฺขมูลคโต วา
|
|
20,0032,017,สฺุาคารคโต วา</B> ดูก่อนอานนท์ ภิกษุในศาสนานี้ ไปสู่ป่าก็ดี ไป
|
|
20,0032,018,สู่โคนไม้ก็ดี ไปสู่เรือนว่างเปล่าก็ดี <B>อิติ ปฏิสญฺจิกฺขติ</B> ย่อมพิจารณา
|
|
20,0032,019,เห็นดังนี้ว่า <B>พหุทุกฺโข โข อยํ กาโย พหุอาทีนโว</B> กายนี้มีทุกข์
|
|
20,0032,020,มากนัก มีอาทีนพมาก <B>อิติ อิมสฺมึ กาเย วิวิธา อาพาธา อุปฺปชฺชนฺติ</B>
|
|
20,0032,021,อาพาธต่าง ๆ ย่อมเกิดขึ้นในกายนี้ ดังจะกล่าวต่อไปนี้ <B>เสยฺยถีทํ</B>
|
|
|
