dhamma-scholar-book / 20 /200026.csv
uisp's picture
init upload
c5b6280
Book,Page,LineNumber,Text
20,0026,001,ผู้อื่น ด้วยโลภเจตนา แต่นั้นก็เกิดอาฆาตก่อวิวาทประทุษร้าย เพราะ
20,0026,002,ช่วงชิงประโยชน์แห่งกันและกัน ด้วยโทสเจตนา ดำเนินในทางผิดเป็น
20,0026,003,มิจฉาปฏิบัติ จะเห็นอะไร จะดำริอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร จะ
20,0026,004,เลี้ยงชีพอย่างไร จะเพิ่มอย่างไร จะระลึกอย่างไร จะตั้งใจอย่างไร ก็
20,0026,005,วิปริตไปทั้งสิ้น ด้วยโมหเจตนา สัตวโลกจำพวกนี้ ได้ชื่อว่าผู้หลง เมื่อ
20,0026,006,ได้สดับคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเข้าใจชัด ขจัดความหลงซึ่งเป็นมูล
20,0026,007,เหตุลงได้ มีอัชฌาสัยประกอบไปด้วยหิริโอตตัปปะ สิ้นความพอใจใน
20,0026,008,การปะพฤติไม่เป็นธรรม ดำเนินแต่ในทางที่ชอบเป็นสัมมาปฏิบัติ จะ
20,0026,009,เห็นอะไร จะดำริอะไร จะพูดอะไร จะทำอะไร จะเลี้ยงชีพอย่างไร
20,0026,010,จะเพียรอย่างไร จะระลึกอย่างไร จะตั้งใจอย่างไร ก็ล้วนเป็นการถูก
20,0026,011,ชอบคลองธรรม พระพุทธเจ้าสั่งสอนสัตวโลกให้ดำเนินในทางที่ถูกฉะนี้
20,0026,012,ได้ชื่อว่าชี้บอกทางให้แก่คนหลง.
20,0026,013,ข้อ ๔ สัตวโลกผู้ตกอยู่ในที่มืด คือความหลงดังกล่าวแล้ว ไม่
20,0026,014,มีดวงตาคือปัญญาจะเห็นอริยสัจ มีความเห็นวิบัติจากภูมิธรรม สำคัญ
20,0026,015,เห็นทุกข์เป็นสุข แล้วและพยายามในเหตุซึ่งเป็นทางมาแห่งทุกข์ จึงไม่
20,0026,016,พ้นไปจากทุกข์ได้ สมด้วยพระพุทธภาษิตในสัจจสังยุตต์ว่า๑
20,0026,017,<B>เย ทุกฺขํ นปฺปชานนฺติ อโถ ทุกฺขสฺส สมฺภวํ
20,0026,018,ยตฺถ จ สพฺพโส ทุกฺขํ อเสสํ อุปริชฺฌติ
20,0026,019,ตญฺจ มคฺคํ น ชานาติ ทุกฺขูปสมคามินํ</B>
20,0026,020,เป็นต้น ความว่า ชนจำพวกใด ไม่รู้จักทุกข์ ไม่รู้จักเหตุเป็นแดน