|
Book,Page,LineNumber,Text
|
|
20,0020,001,<B>ภูตปุพฺพํ ภิกฺขเว อรโก นาม สตฺถา อโหสิ ติตฺถกโร กาเมสุ
|
|
20,0020,002,วีตราโค</B> เป็นต้น มีความเป็นกระแสพระพุทธภาษิตว่า ดูก่อนภิกษุ
|
|
20,0020,003,ทั้งหลาย เรื่องนี้ได้เคยมีมาแล้ว มีศาสดาเจ้าลัทธิผู้หนึ่งชื่ออรกะ เป็น
|
|
20,0020,004,คนปราศจากกำหนัดในกามคุณ และสาวกของอรกศาสดานั้นมีหลาย
|
|
20,0020,005,ร้อย อรกศาสดานั้น แสดงธรรมแก่พวกสาวกว่าดังนี้ ชีวิตของมนุษย์
|
|
20,0020,006,ทั้งหลายน้อยนิดเดียว พลันจะดับ มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก
|
|
20,0020,007,ควรรู้สึกด้วยปัญญา ควรบำเพ็ญกุศล ควรประพฤติพรหมจรรย์ เกิด
|
|
20,0020,008,แล้วจะไม่ตายไม่มี. ต่อนี้ในพระสูตรแสดงอุปมาเป็นหลายข้อ จะถวาย
|
|
20,0020,009,วิสัชนาพร้อมทั้งอรรถาธิบายเป็นลำดับไป.
|
|
20,0020,010,ข้อ ๑ ว่า ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายเหมือนหยาดน้ำค้าง ธรรมดา
|
|
20,0020,011,ว่าหยาดน้ำค้างที่ปลายใบหญ้า เมื่อพระอาทิตย์อุทัยต้องไอร้อน ก็
|
|
20,0020,012,พลันจะหายไป ไม่ตั้งอยู่นานฉันใด ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลายนี้เล่า
|
|
20,0020,013,เมื่อชาติมีแล้ว ก็มีชรา พยาธิ มรณะ คอยรุมเผาไม่ให้เป็นไปนาน
|
|
20,0020,014,พลันสาบสูญอันตรธานเสียแต่ไม่ทันไร เกิดแล้วก็แก่เฒ่าเจ็บตาย
|
|
20,0020,015,ในชั่วยังไม่ทันถึงร้อยปี ข้อนี้ก็อุปไมยฉันนั้น.
|
|
20,0020,016,ข้อ ๒ ว่า เหมือนต่อมน้ำ ธรรมดาว่าต่อมน้ำอันตั้งขึ้นเพราะฝน
|
|
20,0020,017,เม็ดโตตกกระทบพื้นโดยกำลังแรง ย่อมพลันจะแตกไปไม่ตั้งอยู่นาน
|
|
20,0020,018,ฉันใด ชีวิตตนเกิดขึ้นเพราะความประชุมแห่งเหตุ เมื่อเหตุสลายจาก
|
|
20,0020,019,กันแล้ว ก็พลันที่จะดับฉันนั้น.
|
|
20,0020,020,ข้อ ๓ ว่า เหมือนรอยไม้ขีดลงในน้ำ ธรรมดาว่าน้ำเป็นของไม่
|
|
20,0020,021,แยกจากกัน เมื่อบุคคลเอาไม้ขีดให้แยกจากกัน พอไม่มีไม้คั่น ก็กลับ
|
|
|